Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-02-2014
Van alles wat vandaag
Van alles wat vandaag…
We kunnen eerst beginnen over het weer, dat is in elk geval “van alles wat”. Vannacht tussen vijf en zes uur is het baasje komen kijken wat ze buiten allemaal aan het uitspoken waren ! Storm was het, met hevige rukwinden en regen als een nat gordijn dat neerviel op de koer.
Toen het ophield met regenen is het nog een poos blijven waaien en dat maakte dat nu haast alles is opgedroogd. Af en toe komt de zon eens tussen de wolken piepen maar veel zin heeft ze blijkbaar niet om ons een zonnige dag te bezorgen.
We kregen ook twee foto’s binnen van twee jarigen uit het K-nestje die gisteren hun 3° verjaardag vierden. Een gekroonde Kiet hebben we “geleend” van het Kieterwieter blog, en het bord met home-made leverkoekjes voor Kiki kregen we van baasje Marian toegestuurd.
t Frans noemen, horen en zien overkomen in de herfst en toen maakten die een heel ander meer klapperend geluid met hun bek .
Vandaag bracht onze dagelijkse papieren krant “Charente Libre” helderheid in het mysterie. In een artikel op blz 5 ging het over “les grues” die begin van deze week met duizenden gelijk over kwamen vliegen richting noorden.
Het baasje had al beloofd aan Jeanny dat hij zondag een bezoek zou brengen aan Bernard Ferraro die in Tusson een theehuisje uitbaat. Bernard is gepensioneerd ornitholoog en weet dus alles van wat gevleugeld is. Hij en zijn madam zijn vriê sympathieke mensen en het is er altijd plezant van er een babbel te doen over de streek en over muziek van de 50-60er jaren. Bernard is destijds nog gitarist geweest in de groep “les Phantômes” http://fr.wikipedia.org/wiki/Les_Fant%C3%B4mes die destijds een behoorlijke reputatie hadden in de tijd van Johnny Halliday en consorten. En wat ook plezant is bij hen in het theehuisje…ze hebben er Duvel, naar keuze, gekoeld of van ’t schab !
Als dat geen reden is om een babbel te gaan doen over ganzen,… die kraanvogels blijken te zijn !
Vandaag hebben we reden om wat te vieren en nog wel met negen anderen samen… Ons K-nestje wordt vandaag drie jaar en dat moet gevierd worden.
Vannacht is er bij de baasjes van de negen pups al een verjaardagskaart in de e-mailbox gevallen en vanochtend om 08u00 hadden al zes van de negen baasjes hun kaart al gelezen.
Van verschillende baasjes hebben we al vernomen wat er vandaag aan extra’s is voorzien om er voor baasjes en hondjes (want pups zijn het al lang niet meer) een speciale dag van te maken.
Hier in La Magdeleine gaan we moeder Belle ook maar eens best verwennen en ook vader Ferron zal bij Rudy en Simonne niet vergeten worden vandaag.
Op 30 maart hopen we met de jaarlijkse terugkomdag het ganse nestje nog eens terug te zien. Ook de andere twee nestjes zijn dan uitgenodigd om er amen een fijne dag van te maken met alle zevenentwintig pups uit de drie nestjes die Belle en Hera samen kregen.
Voor Kiki, Kibbels, Kona, Kato, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kiet, Kwispel & Kody een heel luid drie maal Hip hip hip Hoeraaaaaa…
en nog vele gelukkige jaren samen met jullie fijne baasjes…
Belle & co
Fiere moeder Belle met haar 9 puppies
Tante Hera en Nonkel Heros houden de wacht bij moeder en kroost
Na een dag van regen van ’s morgens tot ’s avonds, met een enkel adempauze is het deze ochtend terug mooi weer. En daar profiteren we van aan 100 %.
Zo is Belle vanochtend buiten gegaan, recht uit haar bench de koer op en de tuin in en we hebben haar nog amper gezien. Eten hoeft ze niet, dat gebeurt wel meer bij de oma, maar bemoeienissen in de tuin met alles en nog wat, daar is ze meester in !
Lucy is weer eens hyperactief, en de drie andere leden van de roedel zullen het geweten hebben, één voor één moeten ze er aan geloven om met onze jongste te ravotten in de tuin. Tot het de ouderen wat te veel wordt en ze Lucy op haar plaats zetten en zij zich ter plaatse “geeft” en op haar rug de dominantie van de ouderen respecteert. Dat “ter plaatse” is op dit moment wel belangrijk want vermits het zo nat is, kan het zijn dat “ter plaatse” evengoed een modder plek als hoog nat gras kan zijn…
Wanneer ons baasje ’s morgens uit de slaapkamer komt en hij heeft zijn pantoffels (echte beroemde Charantaises) heeft gewisseld voor schoenen, dan is het de beurt aan Hera om uit de bol te gaan. Zij weet als geen ander dat het dan tijd is om naar Villefagnan te rijden om brood en een krant te gaan halen ! Zij staat dan te springen en rond te hollen om toch maar niet vergeten te worden.
Na drie dagen zulke “Hera-kuren” is ook bij Heros zijn Euro gevallen en doet hij ijverig mee met Hera. Met als resultaat dat deze ochtend broer en zus samen in de koffer van de auto zaten om samen met het baasje boodschappen te gaan doen.
Vanaf morgen gaan we een beurtrol instellen om ’s morgens mee te gaan want het is een beetje te moeilijk om te gaan “shoppen” met twee honden aan de lijn. Bij de gazettenboer zou het nog wel lukken, maar bij de bakker is het niet wenelijk van daar binnen te gaan met twee honden. In België mag het zelfs niet, maar hier in Frankrijk kijken ze nogal veel door de vingers als het honden en vooral jachthonden betreft…
Kardinaal Danneels voelt zijn einde naderen en nodigt van op zijn sterfbed Lippens en Votron, allebei voormalige bestuurders van Fortis, uit.
Hij verzoekt hen om snel te komen.Bij hun aankomst leidt een bediende
hen naar de kamer van de kardinaal enze moeten links en rechts van
het sterfbed plaatsnemen. De kardinaal kijkt hen elk een tijdlang doordringend aan en richt dan zijn blik naar de hemel, zonder een woord te zeggen.
Gedurende enige tijd durven Lippens noch Votron iets te zeggen. Ze zijn wel verrast en eigenlijk blij dat de kardinaal in zijn laatste uren aan hen gedacht heeft, maar toch ook verwonderd.
Uiteindelijk kan Lippens het niet meer uithouden en vraagt stilletjes
"Excuseer, Monseigneur, waarom moesten wij zo absoluut afkomen?" "Wel", zegt de kardinaal met zijn laatste krachten, "Jezus is gestorven tussen 2 dieven - en ik wil dat ook zo doen”.
Dat is het voordeel van naar de Charente komen zegt het baasje. Ook zonder behoorlijke wandeling is ’s avonds ons kaars uit. We gaan nog wel eens buiten voor een plas maar voor de rest is het gewoon “platte rust”.
Van ’s morgens 8 uur tot ’s avonds zeven uur zijn we haast contant buiten samen met de baasjes. Die zijn met dit mooie weer ook in de tuin en koer bezig, en vermits wij de schaduwen van het hoofdbestuur zijn hangen we rond hen.
Behalve gisteren namiddag, toen is het baasje met dat lawaaiding bezig geweest, een bosmaaier noemt hij dat. Hij gebruikt dat om in de buurt van de afsluiting rond de tuin het gras en onkruid te maaien. Als hij daar mee bezig is stuurt hij ons gewoonlijk weg op behoorlijke aftand. De machine is op zich niet gevaarlijk, toch niet als we onze snuffel weg houden van die ronddraaiende nylondraad . Maar er kunnen door die draad steentjes en takken worden weggeslingerd en die kunnen wel eens pijn doen of kwetsuren veroorzaken. Vooral de ogen zijn dan heel kwetsbaar.
Het baasje draagt dan ook zo’n veiligheidsbril, en als je ziet wat daar allemaal tegenaan plakt na het werk dan mag ‘m blij zijn dat het maar tegen de bril plakt en niet in zijn ogen !
Wij kunnen soms wel lachen wanneer die razendsnel ronddraaiende draad in zo’n smeuïge drol van ons terecht komt. Het baasje kent dat resultaat al geruime tijd en de laatste tijd valt het niet meer voor, maar in het begin dat hij met die bosmaaier werkte is ‘m toch wel enkele keren zijn stinkende sproeten komen afwassen !
Het eerste jaar dat de baasjes hier woonden wilde het baasje de verwilderde tuin met de zeis netjes zetten. Maar toen hij zijn nieuwe schoenen toch graag op een normale wijze wilde verslijten heeft hij de zeis toch maar daar gezet waar ze volgens hem hoorde… in de schuur bij de andere antiquiteiten !
En zo hebben wij nu steeds een kort gemaaide tuin die drollenvrij gehouden wordt, om velerlei redenen… zoals we daarjuist uitlegden .
De foto’s van Drenten uit onze eigen foklijn stroomden gisteren met bosjes binnen. Zo veel dat we uiteindelijk een selectie hebben moeten maken.
En al die foto’s gaven aan dat de lente inderdaad zijn intrede doet. Zonnende Drenten, slijkdabbers van Drenten, zwemmende Drenten, spelende Drenten, je ziet beeldmateriaal genoeg om onze keuze uit te maken.
En dan hebben we hier in La Magdeleine nog steeds maar overvliegende ganzen. Het moeten er stilaan in de vele duizenden zijn geweest die hier zijn overgetrokken. Verbazingwekkend zijn die vogels. Soms stopt de vliegende V om in één grote klad door elkaar te beginnen vliegen in een grote chaos.
Zonnende Lana
Ons vrouwtje kwam waarschijnlijk met de oplossing. Zij stelde dat die vogels dan in thermiek terecht kwamen en zo zonder moeite terug hoogte inwonnen om hun tocht verder te zetten. Als reactie op ons bericht van gisteren stelde Jeanny de vragen , waar vliegen ze naartoe en waar hebben ze overwinterd ?
Op de eerste vraag kunnen we een antwoord geven, dat hebben we met eigen ogen kunnen zien. Zij vliegen pal naar het noorden, richting België en Nederland of misschien nog wel verder, of ze nemen ergens onderweg een afslag naar link of rechts. Daar zullen ornithologen wel op kunnen antwoorden. Waar ze overwinterd hebben… dat is ook voor ons een vraag. Waarschijnlijk ergens in Noord Afrika of nog wel verder. Als je weet dat zwaluwen met hun kleine vleugeltjes tot in Zuid Afrika vliegen om te overwinteren. Dan zouden die ganzen toch ook wel eens ver kunnen vliegen om te overwinteren.
Misschien nog eens een goede reden om volgend weekend nog eens een bezoek te brengen aan het theehuisje van Bernard Ferraro in Tusson. Uitbater Bernard is buiten een bekend gitarist geweest te zijn bij de groep “les Phantomes”, een Franse groep uit de sixties met “Shadows”allures, ook nog een vrij bekend ornitholoog geweest. Hij zal wel antwoord kunnen geven op onze vragen.
En nog een voordeel om daar raad te gaan vragen… Bernard heeft buiten een ruim assortiment thee, ook nog de keuze tussen een Duvel “van ’t schab” of een gekoelde. Dat alleen maakt een ritje van 10 kilometer tot in Tusson de moeite waard voor ons baasje !
Deze ochtend is onze € gevallen, we hebben ontdekt wat het baasje gisteren namiddag heeft uitgevoerd met zijn kruiwagen met plantaarde, een gieter water en die jonge boompjes van op de aanhanger !
Plots merkte Heros “nieuw gerief” om zijn poot tegen op te heffen in de tuin, in geen tijd hadden ook de drie teefjes een meer dan gezonde belangstelling voor de losse aarde aan de voet van de boompjes. Ons baasje moest toen ingrijpen of ze begonnen weer met vereende krachten te graven richting “Panda-land”. Dat daar een pas geplant boompje voor in de weg stond was maar een futiliteit. Ook daar wisten ze wel weg mee (letterlijk weg, dus)
Ondertussen heeft ook ’t vrouwtje lentekriebels te pakken. Zij heeft de eerste groente zaden al in de grond zitten. Goed op tijd dit jaar want de tijd om de pompoenen en courgettes te zaaien is pas vanaf maart. Maar beter te vroeg dan te laat, we hebben het nog meegemaakt dat we het grootste deel van de pompoenen konden oogsten rond… Allerheiligen !
Gisteren heeft het baasje het gazon in de tuin voor de eerste maal dit jaar gekortwiekt. Dit was om hygiënische reden wel aan te raden vermits er al her en der sigaren waren achtergelaten die vuile en stinkende schoenzolen veroorzaken. Nu het gras kort gemaaid is valt het goed mee om de hondenresten makkelijker op te ruimen en het staat ook veel netter als het proper en netjes is.
Gisteren en vandaag kregen we ook verschillende foto’s in onze mailbox van Lando en Lana, broer en zus van Lucy. Ook daar is de lente en het mooie weer van gisteren een reden om de “kodakskes” terug boven te halen bij een flinke wandeling of tuingenot . Die portretjes beloven we jullie voor het namiddag bericht op dit blog. Tot straks dan ook …
Deze namiddag ging onze vaste telefoon rinkelen… Het was Ria, onze landgenote permanent in La Magdeleine wonend die ons er opmerkzaam op maakte dat de ganzen in grote getale overkwamen vliegen.
Hier geldt dat als een teken dat de winter definitief voorbij is, en we geloven het helemaal. Ons baasje had de voormiddag, profiterend van een lekker voorjaarszonnetje, al flink wat foto’s met een hoog lente gehalte genomen hier voor het huis op de koer.
Hera had daarbij flink naar haar poten gekregen omdat ze nu eens voor de lens ging staan, uitgerekend tussen lens en onderwerp, dan weer eens omdat ze haar natte neus tegen de lens duwde.
Maar er zijn opwekkende foto’s genomen van narcissen, krokussen en alles wat zoal de lente aankondigd. En dan kwamen de ganzen… om het rijtje volledig en geloofwaardig te maken.
Zo is het weer deze ochtend in La Magdeleine, zonnig, fris en droog. Dat kan niet van de grond gezegd worden. Die is totaal verzadigd door het regenwater dat de laatste weken in bakken over de Charente is uitgesproeid.
We zagen het gisteren bij aankomst al. Lager gelegen velden stonden blank en dat is niet wat ze hier “normaal” noemen. Het leken wel (ondiepe) vijvers waar in de zomer de zonnekloppers komen zonnen en pootje baden.
In de tuin lijkt de grond meer op een modderbad dan op tuingrond. Zo nat en drassig hebben we de tuin nog niet gezien sinds we hier 15 jaar geleden neerstreken (Sinksen 1999). Meestal is het een moeilijk te bewerken zware grond die in de zomer meer op beton lijkt dan aarde. Het planten van de nieuw aangekochte abrikozen- en nectarineboompjes gaat dus “een makkie” zijn zegt het baasje. Dat is werk voor morgen maandag.
Het baasje heeft daarstraks bij zijn verkenning door de tuin gemerkt dat we in de tuin nog onmiddellijk kunnen oogsten. De resten van de prei van vorig jaar hebben de zachte winter prima doorstaan en blijken zelfs nog gegroeid te zijn. Ook weeral een meevallertje want voor gestoofde prei of preisoep maakt ons baasje graag een omweg om de benen mee onder tafel te teken.
We hebben ook al kennis gemaakt met de nieuwe (engelse) buren Steven en Francis en hun twee hondjes. Kleine terriërs die ook met de nodige luidruchtigheid laten horen dat ze er zijn. Ons Belle die haar neus heel nieuwsgierig door de spijlen van de poort stak, mag van geluk spreken dat haar snuffel nog heel is… zo’n hevige druktemakers zijn die terriërs !
Lucy had weer een gaatje gevonden om te kunnen ontsnappen en als eerste te gaan kennismaken. Die had het kleine poortje rechts aan het huis kunnen openmaken en stond in geen tijd op haar achterste poten over het muurtje bij de buren te gluren naar die vierpotige lawaaimakers. Daar was ons baasje dan weer niet gelukkig mee. Dat ze over het muurtje stond te kijken was niet zo’n erg maar dat ze dat poortje kan open krijgen is het probleem. Daar moet de volgende dagen een oplossing voor gevonden worden. Waarschijnlijk gaat het een sluiting met een veersysteem worden. Met veren hebben ze een probleem die Drenten, zolang het tenminste mechanische veren zijn en geen veren ook wel pluimen genaamd van een eend of fazant, want daar weten ze dan wel mee om te gaan …
Dat was de tijd die we vandaag nodig hadden om de 800 kilometer naar La Magdeleine af te haspelen.
Het baasje is erg in zijn nopjes met zijn “witte” . Een gemiddelde van 107 kilometer per uur en een verbruik van 8,5 liter op 100 km daar moest ‘m toch even de boord computer voor raadplegen. Dat zijn ongekende cijfer voor onze doorwinterde kilometervreter.
Je dient dan toch nog rekening te houden met een volgeladen aanhangwagen die meegesleept is…
Wijzelf hebben de nieuwe Masjebashi ook kunnen appreciëren. Nieuw voor ons was de koffer- en zetelbescherming die ons baasje heeft aangeschaft. Het vergroot de beschikbare plaats voor ons en dat kunnen best promoten als “te doen “
Eén maal is ons baasje gestopt om ons de gelegenheid te geven om een plas en een slok te doen. Die plas hebben we alle vier gemaakt, met het water hebben we het hoofdbestuur laten zitten. Dat is niet uitzonderlijk, onderweg drinken wij zelden. Vroeger met die vrachtwagen van ons baasje, waar we boven de motor zaten en ze bij Mercedes nog niet van airco hadden gehoord, toen dronken Bas en Belle wel eens. Maar met het comfort van de “Outlanders” is dat niet meer nodig…
We gaan morgen nog meer over vandaag en morgen ochtend vertellen, want buiten ons baasje en ’t vrouwtje ligt iedereen hier al te maffen. Dat is vermoeiend hoor zo meerijden…
Alles is in gereedheid gebracht om morgen “vroeg” zegt het vrouwtje te vertrekken. Het baasje zegt er dan bij, morgen voormiddag… In principe is dat veruit hetzelfde, in de praktijk zit daar een verschil op van zo ’n twee tot drie uur op…
Voor ’t baasje is alles gereed zegt ‘m enkel nog wat uit de diepvries halen voor de hondjes (wij dus) en de valies met mensen kleren nog op de aanhanger zetten en dan gaan we richting La Magdeleine.
Het baasje heeft nog wat inkopen gedaan deze namiddag. Zozijn er een abrikozen- en een Nectarineboom gekocht intuincentrum Maréchal in Turnhout. Prima spul hebben ze daar en naar Franse maatstaven aan de helft van de prijs !
Uit de Maxizoo kwam nog een klikker om ons te trainen, de andere klikker is momenteel onvindbaar. Ons baasje vreest dat die in de oude Masjebashi is achtergebleven… Ook een beschermhoes om tussen de voorzetels en de rugleuning van de achterbank te hangen heeft ons baasje meegebracht. Hij is blijkbaar toch van plan deze nieuwe auto “haarlozer” te houden dan de vorige…
De auto is ook volgetankt en het baasje hoopt met deze auto een heel eind verder te geraken met een volle tank dan met de vorige. Als er morgen niet te veel tegenwind waait moet dat best haalbaar zijn zegt de baas. We zien wel wat het geeft, morgen avond krijg je hier verslag van de rit en de belevenissen onderweg…
Het gaat er hier ten huize van de Drentenkennel “aent Grotenhoutbosch” net aan toe alsof de grote trek terug in de lucht hangt.
Stapelbakken met om te beginnen honden eten staan al in de bureau gereed. De rode tas met spulletjes als trainingsmateriaal, extra lei- en halsbanden, trainingsdummies en aanverwante spullen is vorige week al in orde gebracht. Net als de hondenapotheek die al aan een grondige inspectie is onderworpen geweest.
Er zijn ook al van die aankopen geweest die niet bij de normale boodschappen worden gerekend. Zo is het baasje bij tuincentrum Maréchal in Turnhout al twee abrikozenbomen gaan bestellen. Die gaat hij op het laatste moment pas ophalen om de wortels zo min mogelijk te laten uitdrogen. Dat hij die bomen hier in ’t Belgikske koopt is omdat hij weet dat de kwaliteit hier beter is dan ginds en ook dat de prijs hier de helft lager ligt dan de Franse prijzen. Hij heeft dat ook zo gedaan met de nieuw aangeplante appel- en mirabellenbomen, en die waren na twee jaar al vruchten aan het dragen .
Deze ochtend is Hera al mee mogen gaan naar Herentals waar het baasje zijn leesbril een “klein onderhoud” deed krijgen bij Christophe, een zoon van een oud collega van ’t baasje met een brillenwinkel. Daar is hij steeds welkom, ook al heeft ‘m één van ons bij in de winkel. Nadien ging het baasje nog even langs in zijn vroegere school waar Hera naar ’t schijnt al de collega’s en een deel leerlingen om haar poot heeft weten te draaien. Populair is ze overal waar ze haar snuit maar even laat zien.
We horen daarjuist (wij hebben staan luistervinken) dat het vertrek zaterdagmorgen doorgaat. Dat moesten we wel opvangen omdat het ditmaal van ’t vrouwtje kwam dat ze rond tien uur de baan op wilde zijn. Gewoonlijk is dat de wens van ’t baasje, daarom was het zo opvallend.
We zien wel wat het gaat worden, zaterdagavond lees je hier meer over de wensen en de resultaten!
Gisteren heeft Annemie haar troetel Kibbels na tien dagen terug opgehaald. Kibbels was terug naar de roots gekomen omdat baasjes een uitstapje naar Thailand hadden gemaakt en omdat Kibbels liever hier is in onze roedel dan in het beste hondenhotel.
Ook voor onze roedel is het ook telkens weer een prettig weerzien en een ander speelkameraadje dan anders. Het klikt wonderwel goed met z’n vijven onder elkaar, zelfs bij het eten, toch dikwijls een moeilijk moment, staat Kibbels gewoon naast Lucy om haar eten naar binnen te spelen.
We hadden Annemie beloofd van op “miss Pulle”* haar gewicht te letten omdat de juffer ook nogal aan de “zware kant” is. We hadden haar gewogen twee dagen nadat ze hier kwam en gisterenochtend is ze weer mee geweest naar de weegschaal in de Maxizoo. En we moeten zeggen dat ze ondanks de stinkend dure Hill’s “Metabolic” brokken hebben we gefaald. Roedel “aent Grotenhoutbosch” blijkt niet de ideale plaats te zijn om op vermageringskuur te gaan …
Inmiddels is Lucy haar speelkameraad kwijt, moeder Hera en nonkel Heros zijn ook wel best kameraadjes maar een teefje van maar een jaar ouder is natuurlijk sneller bereid om de tuin onveilig te maken met wild spel. Maar ook de woonkamer was dikwijls getuige van twee ontketende spelende Drententeefjes.
Het baasje heeft naar Annemie gemaild dat er twee handdoeken van Kibbels hier zijn achtergebleven. Deze ochtend was er een antwoordmail in onze mailbox “laat maar liggen tegen het moment dat ze nog eens mag komen logeren” Lucy moet dus niet wanhopen, Kibbels komt nog wel eens terug logeren…
Belle & co
* "Miss Pulle", Kibbels woont in Pulle bij Grobbendonk, zo'n 25 km van bij ons.
Wij doen mee ! We waren al op de betoging tegen broodfok in Gent, samen met Drenteneigenaars Renate en Rossano en ook Daniël en we gaan door met de actie.
De groep dierenvrienden/beschermers die alsmaar aangroeit kan toch niet meer genegeerd worden dachten wij zo. Maar ook de politiek blijkt nu wakker te worden…
Zo gaat minister-president Kris Peeters volgens eigen zeggen “ijveren” voor een minister van dierenwelzijn ! ! ! Let wel op, we zijn in volle verkiezingstrijd en dan worden er wel meer beloften van ”korte duur” gemaakt in zo’n periode. We gaan dit angstvallig blijven volgen en indien het “ijveren” van Kris Peeters niets opbrengt gaan we hem hier op dit blog, op zijn belofte vastspijkeren. Hij is alvast gewaarschuwd. Indien er nog lezers zijn die van hetzelfde gedacht zijn mogen ze dat hieronder luidkeels laten weten in de reacties onderaan dit bericht.
Nu ook maar hopen dat het “ijveren” succes heeft en dat de betreffende minister genoeg ballen (sorry mevrouw de eventuele minister) aan zijn lijf heeft om de broodfok in Vlaanderen/België op een ernstige wijze aan te pakken. Liefst zou die minister dan nog goeie maatjes moeten zijn met de minister van Justitie, die dan op zijn/haar beurt werk maakt van wetten die de broodfokkers ook een “voelbare” straf kunnen opleggen. Liefst dan nog in verhouding met het dierenleed dat ze veroorzaakt hebben !
Gaan jullie ook samen met ons de straat op gaan, liefst met hond of zelfs kat, wanneer er weer eens een betoging zoals die van Gent eind vorig jaar (meer dan 1000 betogers) gaat georganiseerd worden ?
Wij gaan inmiddels Kris Peeters zijn belofte opvolgen en laten het hier duidelijk weten wat het resultaat ook gaat worden. We zijn kritisch en hopen uit de grond van ons hart na de verkiezingen van 25 mei, een minister voorop te zien lopen bij de volgende betoging na die datum.
Een Italiaan vertelt zijn vrienden : "Gisteren heb ik mijn vrouw gemasseerd met aromatische olie en daarna hebben we zo intens gevrijd dat ze gedurende 5 minuten heeft geschreeuwd !"
De Fransman antwoordt : "Ja, niet slecht ! Gisteren heb ik mijn vrouw ingesmeerd met aromatische boter. Daarna hebben we zo stevig gevrijd dat ze gedurende 15 minuten heeft geschreeuwd !"
De Belg repliceert: "Ik heb ze ingesmeerd met chocolade. Daarna hebben we seks gehad en heeft ze 3 uur geschreeuwd !"
Vragen de twee anderen nieuwsgierig: "Wat heb je dan wel gedaan om ze drie uren lang aan het schreeuwen te krijgen ?"
"Ik had mijn handen afgeveegd aan de gordijnen !!!"
Onderstaande vijf foto’s zijn binnen een tijdspanne van één minuut genomen. Het viel op bij het hoofdbestuur dat er helemaal niets in huis te horen was, iets wat uiterst zeldzaam, en haast ongekend is !
Reden voor het baasje om een foto te nemen van de “stilte”. Als Simon & Garfunkel ergens in de vorige eeuw een lied konden maken met de titel “sound of silence” dan kan ons baasje dat ook met een “picture of silence”. De resultaten zie je hier onderaan, vijf op een rij , Drenten in de poten van Morpheus…
Minder stil was het gisteren in de Masjebashi tijdens de terugweg van de Algemene ledenvergadering van de Belgische Drentenvereniging… We gingen dus met z’n vijven naar de vergadering en op de terugweg stak de USB stick in de MP3 speler in de auto. Het baasje van Cartouche had voor ons baasje de liedjes van zijn vroeger gebruikte CD’s op een stick gezet. Vermits dat het allemaal zelf opgenomen liedje van eigen materiaal was kwamen er geen titels van liedjes of namen van artiesten op het scherm inde auto.
Reden dus om een snelle muziekquiz te organiseren . Het ging allemaal heel vlot want de muziek was van alle tijden en ook de kwissers waren van dezelfde soort en leeftijd.
Het ging er geanimeerd aan toe en hoewel ons baasje door al die voorbij jaren de CD’s uit het bolleke kent passereden er toch rare kwasten van artiesten de revue. Ook werden er de meest vreemde eigenschappen aan bepaalde artiesten aangesmeerd. Zo zou Francoise Hardy een woelig liefdesleven gehad hebben met wel vijftig minnaars… de twee mannen op de voorste rij in de auto beweerden dat zoiets heel onwaarschijnlijk was maar niet onmogelijk. Tot het bleek dat Francoise Hardy verwisseld was met Edith Piaf… ja, en dan konden die vijftig minnaars wel eens flink onderschat te zijn …
Omdat de Lewie (van de moppen) graag “Paradise by the dashboardlights” helemaal hoorde, en we toch wel vlakbij de te nemen afrit 22 kwamen, is ons baasje maar even op de snelweg gebleven en heeft afrit 23 (Turnhout West) genomen om zijn maat het ganse liedje te laten meezingen (en dan nog wel tweestemmig ook).
Je ziet ook de terugweg van een algemene ledenvergadering van de Drentenvereniging hoeft niet noodzakelijk triest te zijn. Het olijke gezelschap van gisteren heeft bewezen dat het ook anders kan…
Begin van de week kregen weeën verzoek in onze mailbox waar we toch wel van opkeken. Vanuit Denemarken kwam de vraag of Kiet, één van de drie reutjes uit het K-nest, zou passen in een fokprogramma van een Deense fokker.
Nu heeft Kiet waarschijnlijk de aandacht van de Denen getrokken door te jagen samen met zijn vader Ferron van Drentenpassie. Ferron was de tweede reu die wij hadden gekozen als vader van ons tweede nestje met onze Belle. En hoewel het nestje als “te bruin” gold op keuringen was het een heel mooi nestje met hondjes met een fijn karakter. Met negen waren ze de puppelaars. We hadden 3 reuen en 6 teven en Kiet was de oudste van de negen.
Via Roswitha, de fokster van Ferron kwam het nestje in beeld in Denemarken en zo kregen we op een dag het verzoek of Ferron een goede partner zou zijn van Ayla van Lillebrusen, van de fokster Gitte Becher uit Holstebro in het noorden van Denemarken. Wijzelf kenden Gitte door het Nederlandse Drenten forum waar ook zij haar wedervaren van haar Drenten in het Engels vertelde…
En zo ging Ferron aan de slag met Deense Ayla en samen kregen ze een nestje van vijf mooie pups. En die pups liepen in de kijker in Denemarken en zo kwam er een tweede en een derde liefde zich aandienen ten huize Ferron. Voor de baasjes van Ferron was dit aantal dekkingen, ééntje in België en drie in Denemarken voldoende.
En zo kwam zoon Kiet in “the picture”… Luc en Katia hadden nooit enige interesse in het fokken met Kiet maar wanneer de jachtreputatie van Kiet al meer dan 800 kilometer ver is uitgewaaid dan moet je daar iets aan doen is ook hun oordeel. Gisteren waren de baasjes van Kiet hier bij ons te gast om informatie in te winnen over de voorwaarden waaraan Kiet moet voldoen om in orde te zijn met de Deense rasvereniging om de pups een volwaardig stamboom te kunnen bezorgen.
Kiet heeft van bij ons, toen hij hier het nest verliet een stamboom en een DNA attest van afstamming meegekregen. Dat zijn op dit moment de enige noodzakelijke “papperassen” die hij heeft.
Daarbij komt dat hij zich voor België in orde moet stellen met een LOSH-attest van de Koninklijke Sint Hubertus vereniging, en dat hij ook nog een HD, ED en SD röntgen onderzoek moet ondergaan. Ook vragen ze in Denemarken een officieel PRA oog onderzoek door een gespecialiseerde dierenoogarts.
Wat wij ook steeds met onze eigen honden hebben gedaan is hen laten testen op de erfelijke ziekte “von Willebrand dissease”. Dat is een stollingsfout van het bloed, en wij vinden dat voor een jachthond die in de praktische jacht actief is toch wel heel belangrijk gezien zijn verhoogd risico op verwondingen.
Kwestie inteelt coëfficiënt en verwantschap zit het voor Kiet en zijn misschien toekomstig liefje goed in orde. Er gaat in elk geval werk gemaakt worden van Kiet zijn “papierwerk”.
Ons baasje heeft in elk geval al afgesproken met het baasje van Kiet, dat zij beide richting Denemarken trekken om te gaan puppy-snuiven als het zo ver komt …
We kregen daarstraks een bericht op het smoelenboek over de Chihuawawas die vorige week op zoek waren naar een voedster/moederhond, omdat hun moeder tijdens de bevalling met een keizersnede overleden was.
We kregen een foto van de voedster met de pasgeboren pups en haar eigen al wat grotere puppy’s. Toch mooi dat zoiets nog kan en dat er bij sommige fokkers ook nog hulp word geboden wanneer een andere fokker echt in de rats zat.
Ons baasje is deze morgen samen met Hera, met het baasje van Cartouche en lnnaert en Mirjam nog een Nederlandse kennis van ons naar Woudenberg in Nederland geweest.
Daar richtte de Nederlandse Drentenvereniging een lezing in voor fokkers over inteelt, verwantschap en DNA. Dat zijn de zaken waar je ons baasje steeds warm krijgt als hij daarover nog wat kan bijleren. En daar is ons baasje niet alleen in want er waren toch een vijftigtal geïnteresseerden opgedaagd.
Na de pauze nam ons baasje Hera mee naar binnen omdat ze al lang genoeg in de auto had gezeten volgens ons baasje. Tot zijn grote verbazing werden Hera en zoon Lennaert daar op het scherm getoond als voorbeelden van een lage verwantschapsgraad ! ! ! Zuiver toeval want wij wisten daar niets van en ook de spreekster Myrthe Maurice die aan het woord was kwam volledig uit de lucht vallen.
Na de uiteenzetting is Hera nog gefotografeerd voor het volgende nummer van “onze Drent”. Ook Dhr Frans Willemse, Drentenkenner bij uitstek heeft onze Hera aan een grondige inspectie onderworpen van tnden tot staart en was volledig tevreden en lovend over onze Hera. Het baasje heeft van Frans kenmerken gehoord waar menig keurmeester waarschijnlijk nog nooit over gepraat heeft. Voor ons klonk het oordeel in elk geval als muziek in de oren.
Morgen vertellen we meer nieuws over Belle haar zoon Kiet. Over hem hebben we ook een aardig woordje te vertellen…
En dat heeft ook voor ons Drentjes in de Faes roedel zo zijn konsekwenties. Valentijn btekent voor ons geen “lievekensdag” maar wel ’s avonds “huiswacht” voor ons vier, momenteel vijf Drentjes.
14 Februari is immers de verjaardag van nonkel Luc, de man van tante Rita, bijgenaamd “de koekjes tante”. Dat wil zeggen dat de baasjes uithuizig zijn deze avond en dat wij het gespuis uit het huis moeten houden.
Op zich is dat geen probleem want als we iets op straat of aan de deur horen krijg je hier een vijfkoppig koor van luidruchtige Drenten. We halen geen prijzen met onze vocale kwaliteiten maar effectief zijn we wel. Niemand met snode plannen waagt zich in de omgeving van ons territorium.
Het baasje is deze ochtend een goed werk gaan doen… en Hera is mee mogen gaan in de nieuwe Masjebashi. Ons baasje moest gaan helpen bij de overdracht van een hond die uit Frankrijk afkomstig was en hier geen goede baas had. Het was een kruising van een Dogue de Bordeaux en waarschijnlijk een Beauceron. Een brave hond waar al een hele tijd nog amper naar werd omgekeken.
Het baasje vertelde dat er in dat “kleine” hok evenveel drollen lagen alsof wij met z’n vijfen een week aan de slag waren geweest en niemand iets had opgeruimd. Ons baasje vond het ronduit schandalig.
De buurman had de verantwoordelijke voor de adoptie in Frankrijk verwittigd en die had via via ons baasje aangesproken. Vooral om het taalprobleem op te lossen tussen de verschillende partijen. Deze ochtend had de adoptie vereniging dan twee dames bereid gevonden om de hond terug naar Frankrijk te brengen. Het waren twee vriendelijke dames die duidelijk al meer zulke gevallen hadden opgelost en die hond rechtstreeks naar een pension in de buurt van Nancy zouden brengen.
Het is dan toch allemaal nog goed afgelopen voor de arme hond, w hopen spoedig nog iets te vernemen vanhoe hij het in de toekomst gaat stellen en of er snel een ander ditmaal beter baasje voor gaat gevonden worden.
En nu gaan we waken voor de “hoofdzetel” van het hoofdbestuur…
Ons baasje, en wij ook wel, hopen nog steeds op enkele flinke stevige winterdagen. Niet voor de mensen die op de baan hun boterhammetjes moeten verdienen, maar wel opdat er nog flink wat insecten (zeg maar ongedierte) de winter niet zouden overleven !
Een paar dagen flinke vorst, liefst een week lang, zou al voldoende zijn zegt ‘m. Dan nog in het weekend een flink pak sneeuw zodat alle verkeer voor twee dagen stil ligt (we maken er liefst autoloze zondagen van) en dan dolle pret zoals we vorige jaren in de sneeuw hadden.
Tegen woensdag zou het dan terug “normaal” weer mogen zijn van ons en van ons hoofdbestuur. Je uitleven in het onder gesneeuwde bos, ravotten met honden van baasjes met hetzelfde idee als de onze, en dan nadien “stik-kapot-moe” een dutje doen in onze benches. Op een zacht kussen in een warme woonkamer.
Zeg nu zelf, er zijn ergere dromen dan deze ! Want bij zulke dromen zal het dit jaar wel blijven zegt onze baas. De sneeuw die na begin februari valt, die valt op “een warme steen” zegt de volkswijsheid. Die sneeuw blijft niet meer liggen…
Ondertussen houden we één oog open om te zien wanneer het ophoud met regenen om nog een flinke toer te gaan maken in de velden en het bos.
Volgens het regenradar zit er rond 15u00 nog wel een droge periode aan te komen. Dan kunnen we nog eens fijn gaan “slijkdabberen” in de poelen en grachten langs de weg. Het vrouwtje moet enkel genoeg handdoeken klaar leggen tegen de tijd dat we terugkeren.
Verder moeten we nog melden dat ons hoofdbestuur gisteren voormiddag met Lucy een herhaalles gehoorzaamheid gaan volgen is in de hondenschool bij Rony en Veerle. De baasjes waren meer dan vriê tevreden over wat Lucy en Heros nog wisten van vroegere gehoorzaamheisds lessen. Voor Lucy was het de tweede les binnen een week maar daarvoor was het toch ook al een jaar geleden dat ze nog op les was. Voor Heros was het zelfs al meer dan twee jaar geleden . Maar alles ging “comme il faut” en daar waren de baasjes héééééél tevreden mee…
Sinds vrijdag hebben we hier een vijfde Drent in huis. Geen blijver want Kibbels is hier maar tot 18 februari te gast in onze roedel. Volgende week,komt Annemie haar troetel terug ophalen wanneer zij en Michel terug zijn uit Thailand.
Kibbels is de dochter van Belle en Ferron en een vaste gaste in onze roedel, Ook bij Louis en haar kameraad Gorky is ze een graag geziene gaste. Het is een fijn hondje en als je haar snuitje bekijkt zie je er zo haar vijf zusjes door, allemaal het fijne spitse snuitje waardoor sommige mensen denken dat ze een Heidewachtel is.
Autorijden is een hobby van haar als ze bij ons is, want Annemie heeft last met Kibbels in de auto te krijgen. Die geloofde het niet dat Kibbels van ver haar aanloop nam om met één sierlijke sprong in de koffer van de Mitsubishi te springen.
Als ons baasje thuis is hangt ze als een magneet aan ijzer aan hem. ’t Baasje is dan ook haar poten aan het plat trappen. Hij heeft al vijf maal op haar poten getrapt, zo dicht volgt ze hem.
Deze ochtend heeft ze wat gemord in haar bench… ze mocht niet mee met het hoofdbestuur in de auto. ‘t Baasje en ’t vrouwtje hadden immers een afspraak in de hondenschool om nog eens een bijscholingsles gehoorzaamheid te volgen met Lucy en Heros. Kibbels moest dus thuisblijven in haar bench bij Belle en Hera, en daar was ze niet vrolijk van. Ze liet het dan ook luid horen toen de baasjes de deur achter zich dicht trokken.
Vanavond heeft ze zich op het kussen rechts naast het baasje die aan de laptop aan het werk is. Aan de andere kant ligt Hera, ook op een kussen de slaap der gelukzaligen te slapen. Heros ligt bij ’t vrouwtje aan haar voeten TV te kijken en Belle en Lucy liggen in hun benches van grote wandelingen met 12 andere Drentjes zoals vorige week zaterdag te dromen.
Ja ’t zijn zware dagen voor een Drentje hier ten huize…
Vorige week is ons baasje weer “gaan leveren”. Dat wil zeggen dat hij de verzamelde dopjes gaan afzetten is in Turnhout bij die jonge slechtziende mevrouw.
Daar is het verzamelpunt voor Turnhout en omgeving en van de mevrouw moest ons baasje iedereen danken die zelfs ook maar één dopje bijdroeg aan wat we daar hebben afgezet.
Want het was weer heel wat… Drie bomvolle huisvuilzakken van het grote formaat, tegen het scheuren aan van het gewicht hadden we bijeen verzameld. Dopjes uit verschillende landen van de EU waren bijeengebracht door goedwillende mensen die het project van de plastic drankdopjes steunen.
En het hadden er nog veel meer kunnen zijn want we hadden een aanzienlijke gift gekregen van ons favoriete restaurant het ganzennest te Herentals. Spijtig genoeg waren het enkel aluminium dopjes van flessen Chaudfontaine. Die hebben geen plastic dopjes niet meer, spijtig want het waren er veel die Nathalie ons aanbood …
Maar we doen onverdroten verder met verzamelen, als jullie maar blijven meedoen.
Zaterdag hadden we zoals we gisteren al meldden een beperkte familie reünie van pups uit ons laatste nestje. Lando, Lennaert, Lana, Lobke en Lucy waren de vijf pups uit het nestje van twaalf die elkaar terugzagen na de Clubmatch van de Drentenvereniging in augustus.
We hadden dus bijna de helft van het nest over de vloer.
Het waren de vrouwtjes van Lennaert en Lando die het initiatief hadden genomen om nog eens een samenkomst te organiseren. Ook van de andere drie nestjes gebeurt zoiets nogal tegelmatig. Zo was er op het eind van augustus nog een samenkomst van het allereerste nestje van Hercule, Heros, hera Hadise, Harry en Harko. Toen waren het de baasjes van Harry die hun 50° huwelijksverjaardag wilden vieren op hun buitengoed in Kasterlee. Ook toen was het pure fun voor de hondjes die zich konden uitleven op het grote “Drentenproof” terrein en de twee vijvers !
Net als gisteren hadden de baasjes toen de gelegenheid de beentjes onder tafel te steken voor een prima BBQ. Het verschil zat ‘m toen in het stralende weer tegenover de stormachtige regendag van eergisteren.
De reacties op de dag van eergisteren vielen dan ook bij bosjes in onze mailbox gisteren. Iedereen had zich uitermate geamuseerd en zoals het echte Drenteneigenaars betaamt, niemand klaagde over het regenweer. Er waren er wel die spijt hadden dat ons baasje zijn sterk tweespan van Lucy en Heros in bedwang had kunnen houden toen Lucy plots de eenden op de vijver eens wilde laten zien hoe goed ze wel kan zwemmen en hoeze eenden de duivel kan aandoen
Het baasje mocht wel van geluk spreken dat Heros dat jong geweld niet zomaar achterna gaat. Ons baasje had dan wel eens uit de vijver kunnen komen met laarzen die even nat waren aan de binnen als aan de buitenzijde. Zolang Lucy met haar poten op de vijverbodem stond kon het baasje haar enthousiasme amper de baas, maar eens ze begon te zwemmen was hij haar terug de baas !
En ’t baasje denkt dat Heros ons baasje zo een beetje heeft geholpen met naar de andere kant te trekken, in de veilige, droge richting…
Achteraf terug thuis gekomen waren de organisatoren blij dat het baasje werkt met een gas BBQ of wat ze ook een buitenkeuken noemen. Nu kon iedereen 45 minuten nadat we terug thuis waren gekomen aan het eten beginnen, en dat was meer dan welgekomen want iedereen had serieuze honger gekregen van de forse wandeling !
Wij, de hondjes hadden zo’n reuze dag gehad dat we er gisteren ook nog de gevolgen van voelden in onze hondenknoken. Je moet dat niet onderschatten hé, zo een uur en half baasjes door het bos sleuren. Je mag er zeker van zijn, dat is een vermoeiende job !
Gisteren hebben we nog eens een stevige Drentenwandeling gemaakt in “ons” bos. Niet dat ons baasje ook daar eigenaar van is maar het is het bos dat het dichtst ligt bij waar we wonen en waar we ook dikwijls wandelen.
Jeanny, ’t vrouwtje van Lennaert en Cartouche, en Hilde van Lando waren de promotors van de wandeling . Zij hadden nog enkele mensen van wat zij noemen “the fellowship” opgetrommeld en ook ons hoofdbestuur warm gemaakt om hier in de buurt elkaar nog eens te treffen.
Bij een uitgebreid “onthaal” zo rond het middaguur, waar buiten de fles Jägermeister de ronde deed was er ook de vers gemaakte tomatensoep met héél veel balletjes die Eva voor het gezelschap gemaakt had.
Zo rond half twee trok gans het gezelschap richting bos, er werden enkele rugzakken meegedragen die duidelijk de contouren van enkele flessen “korte” niet konden verbergen. Die flessen werden dan halfweg aangesproken tijdens een korte rustpauze “te velde”
Na een wandeling van anderhalf uur waren we terug thuis en werd de tafel gedekt en ons baasje trok de beschermhoes van de BBQ weg.
Inmiddels begonnen Hilde en Nico de door hen meegebrachte groenten op tafel te schikken, Louis haalde een bak “mannen weten waarom” en frisdrank uit de koffer van de auto. Limburgse Jeanny , hoe kan het anders, had de vlaaien bij, Karin deed er nog Franse kaasjes bij voor een hartelijk nagerecht en onze baasjes haalden de koelkast leeg om het vlees te gaan bakken. Het baasje was bakker van dienst aan het vuur voor de eerste (winter) BBQ van het jaar !
Ieder had dus wat meegebracht en aan het eind werden de kosten onder elkaar gedeeld.
Wijzelf waren maar wat blij dat we ondertussen in onze benches een tukje konden doen in afwachting dat er ook voor ons wat werd klaargemaakt. We hebben na het eten nog fijn gespeeld waarbij de reuen afwisselend bij de teefjes werden gelaten. Bij de reuen waren we met Heros, Cartouche, Gorky, Siebe, Lennaert en Lando, Bij de teefjes hadden we oma Belle, Hera, Lucy, Lana, Kibbels en Lobke. Alles samen twaalf Drentjes die weer een wandeling om U tegen te zeggen hebben gemaakt, en dat nog wel tussen de regenbuien tussendoor !
Gisteren namiddag is Kibbels terug bij ons aangekomen voor een verblijf van een dag of twaalf. Kibbels haar baasjes gaan op reis naar het land van koning Boemibol ergens in de buurt van Bangkok.
En zoals we destijds afspraken, als het enigszins mogelijk is mogen onze “pups” steeds op onze gastvrijheid rekenen. Wij vangen onze eigen pups liever zelf op dan ze naar een kennel te brengen.
Bij aankomst bleek het maar al te waar zijn wat Annemie over haar Kibbels vorige week vertelde. Net als onze Lucy heeft Kibbels een behoorlijk volslanke figuur. Eentje “met een maatje meer” zullen we het maar diplomatisch noemen, het zijn dan ook teefjes…
Maar zoals we gisteren ochtend al meldden, Lucy gaat aan de dieet brokken en ze gaat niet alleen zijn want ook Kibbels gaat de volgende dagen aan de “Metabolic” brokken van Hill’s.
Het plan is van haar te gaan wegen in de Maxizoo of maandag bij de dierenarts waar het baasje een zak van 2,5 kilo dieetbrokken besteld heeft. Daar moet ze normaal mee toekomen voor de periode dat ze hier is. De volgende dagen gaan we jullie uitgebreid op de hoogte houden van het reilen en zeilen van ons 5° Drentje.
Gewoonlijk is het zo dat de eerste 5 minuten dat ze hier is ook de luidruchtigste zijn, maar vandaag was daar weinig van te merken. Annemie, Kibbels‘ baasje had meer belangstelling van onze roedel. Annemie droeg een jas met wat wij “poesjes” noemen aan mouwen, zoom en kraag, en dat was hevig in trek bij Belle & co. Misschien was dat de reden dat Kibbels quasi ongemerkt in de roedel binnen sloop…
We kijken er weeral naar uit, een kleine twee weken met vijf Drentjes, de oma Belle, de twee dochters Hera en Kibbels, nonkel Heros en kleindochter Lucy. Oma Belle en uit elk van de drie nestjes minstens één vertegenwoordiger/ster.
En dan gaan we op de rem wanneer de hond een teefje is. Gisteren waren we bij onze dierenarts Aline in Hoogstraten om Lucy nog eens op de geijkte weegschaal te zetten. Al bij al viel het nog mee vermits het baasje vermoedde dat er meer dan het cijfer 30 op de display zou verschijnen. Maar de rode cijfertjes bleven op 30 kilo juist staan !
Nu had het baasje eind januari een mail gekregen van Hill’s dierenvoeding waarin ze een nieuw soort brokken promoten om het gewicht van je hond te minderen en ook te behouden. Voordien brachten we de gewichten van onze “dikke” op peil met Hill’s R/D brokken . Dat gaf een behoorlijk resultaat en daarom wou ons baasje wel eens een babbeltje doen met Aline.
Vanaf vandaag gaat Lucy dus beginnen aan haar “luxe dieet”, want serieus wat centjes kost zo’n zak van twaalf kilo wel. We hebben ook een schema meegekregen waarop de streefgewichten staan vermeld en die we hopen te halen.
Aline heeft die tabel gemaakt tot 25 kilo in 15 weken, maar daar heeft het baasje met haar over gepraat. Hij vindt 25 kilo voor de gestalte van Lucy te weinig. Dan gaan we de ribben er zo sterk doorvoelen dat het niet meer mooi en prettig is. Ons streefdoel is nu 27 kilo in drie maanden. Dan hoeft de tabel niet aangepast te worden . Drie kilo minder staat gelijk aan 10% gewichtverlies, dat is niet niks maar toch best haalbaar denken we.
Wat belangrijk is, Lucy gaat er geen hoger gevoel bij hebben en de honderd gram vlees dat ze nu dagelijks bij hun brokken krijgen mag behouden blijven. Dit is toch wel belangrijk als er vier honden op een rij staan te eten en daar krijgt ééntje iets minder lekker dan de anderen. Dat gaat nooit goed gaan. Daarom hebben we in overleg besloten deze “snoeperij” te behouden voor de lieve vrede bij het avond eten.
We gaan dus ook op geregelde tijdstippen de resultaten hier op het blog vermelden, zodat andere geïnteresseerden er ook hun wijsheid uit kunnen halen. En reken maar, wanneer de resultaten meevallen , dan gaat Lucy niets te kort gedaan zijn, ondanks ze op dieet is.
Het meldpunt Moederloze Pups vraagt dringend onze medewerking en hulp !
Het MMP vraagt weer uw hulp.!
het gaat om twee chiwawaas waarvan de moeder vannacht na een keizers snede is overleden.! De moeder was geent.
Het gaat dus om een pleegmoeder hond......flessen kunnen deze mensen zelf wel . Het moet wel een beetje in het zuiden des lands zijn , want deze pups wonen in Belgie.!! dus een pleegmoeder van een klein ras.
Welke fokker heeft een teefje met een klein nestje liggen met zogende puppy’s waar nog twee chihuawa pas geboren pups kunnen bijgelegd worden ?
Ook teefjes die op dit moment schijndrachtig zijn en melk hebben, kunnen in aanmerking komen voor het voeden van deze twee pupjes.
Normaal verwacht je zulke titels rond eind augustus, begin september en niet ergens begin februari. Toch is het zo dat we gisterenavond met twee Drentjes terug naar school trokken. We gebruiken speciaal het woord trokken omdat dit eigenlijk de grond van het probleem was.
Libre en Lucy trekken zich te pletter van het moment dat ze de leiband aan hebben, en zowel baasje Karine als ons hoofdbestuur vinden dat niet bepaald plezant. Dus had ons baasje eind vorige week een afspraak gemaakt met Rony en Veerle, vader en dochter om wat “bijscholing” in het vak “wandelen met de baasjes”. Vermits Karine nog werkt was de afspraak in de avond, maar hinderlijk was dat niet voor deze les.
Ons baasje was aangenaam verrast dat Lucy nog zoveel van de leerstof herinnerde en echt netjes na enige aarzeling de oefeningen “comme il faut” volbracht.
Volgens ons vrouwtje, die was mee gegaan om wat foto’s te nemen deed ook Libre de oefeningen prima. Terwijl Lucy met nog drie andere hondjes bij Rony trainde was Veerle met Libre aan het werk. En bij beide waren de baasjes best tevreden over de prestaties van hun hondjes.
Of het omgekeerd ook zo was is nog maar de vraag. Of het hondje even tevreden was over de baasjes ? Best mogelijk dat Lucy gedacht heeft “weet jij dat dan niet meer van vorige lessen baas ?”. Want zo ging het er echt aan toe, het baasje kreeg meer opmerkingen dan het Drentje….
Volgende week woensdag is de volgende les, dan gaat het vrouwtje trainen met Lucy en het baasje met Heros of Belle. Die kunnen ook best nog eens een inhaalles gebruiken.
Bij deze hondenschool mogen de honden voor en na de les spelen met elkaar. En het was dan ook heel mooi hoe Libre en Lucy dadelijk twee Dobberman reuen als speelkameraden hadden.
We hebben Lucy gisterenavond laat niet meer gehoord, of het moest vann het snurken geweest zijn !
Het hoofdbestuur heeft vandaag geen tijd gehad om iets zinnigs op het blog te plaatsen. Met vijf zaken tegelijk bezig zijn is hier meer uitzondering dan gewoonte, en dan moet er effe het koppeke bij gehouden worden.
Zo heeft het baasje vandaag naar vijf verschillende landen getelefoneerd, en altijd in verband met drentjes. België, Nederland, Frankrijk, Denemarken en Italië hingen aan de andere kant van de lijn.
En dan zijn we laat op de avond nog naar de hondenschool geweest met Lucy en we ontmoetten daar Libre. Dat was afgesproken werk moeten we toegeven.
Het ging om een “bijscholing” in verband met trekken aan de lijn, voornamelijk voor Libre, en bij Lucy was het ook van dat, maar meer voor een degelijke herhalingsles als voor bereiding met het op zijn punt zetten naar uitvallen naar alles wat groot is en lawaai maakt. Zoals autobussen, vuilniswagens en grote vrachtwagens. Dat wil het baasje binnenkort afgeleerd zien zodat Lucy terug in het bos of veld rustig kan spelen zonder achter een tractor aan te gaan.
Zo, morgen ochtend meer nieuws over de “avondschool” met foto’s die het vrouwtje daar nam !
Het is niet aan ’t baasje besteed en toch doet hij het elk jaar weer… zo ook vandaag weer.
Sinds enkele jaren versturen wij geen kerst- en nieuwjaarswensen meer langs de post. Bij ons gaan al de wensen via de internetsnelweg naar de betrokkenen toe. De enkele mensen die in onze kennissenkring geen internet adepten zijn krijgen nog een kaartje via de post.
De niet onbelangrijke som euro’s die we aldus sparen, spenderen we aan een cadeautje voor dierenasiel Veeweyde te Weelde. Daar zijn ze elk jaar weer blij met een forse gift aan honden brokken. http://www.veeweydeturnhout.net/
Deze namiddag was er wel een speciale gelegenheid waardoor hij wat moest wachten op inlichtingen over de handelswijze van hoe een Franse adoptiehond in België terug te krijgen naar Frankrijk. Ons baasje moest daar toch wel haast een half uur wachten op de verantwoordelijke die nog met andere beestenzaken bezig was.
Inmiddels had hij al kennis gemaakt met twee hondjes van gemengd ras maar waar zeker een windhonden bloed in aanwezig was. Het waren hondjes die duidelijk goed gesocialiseerd waren en rond ons baasje draaiden alsof hij ze al geadopteerd had…
En het was nog haast gebeurd als er maar een schijn van kans bestond dat ons baasje er een warm nestje voor in gedachten had. Maar een nummer vijf en zes, zit er echter in onze roedel niet in ! Dat had hij twee weken geleden moeten weten, dan was er een Ford Transit of Mercedes Sprinter busje moeten gekocht worden om de ritten naar Frankrijk een beetje comfortabel te houden.
Moest er iemand zijn die een plaatsje heeft voor één van de twee halve windhondjes met een zacht karakter , een pikzwart en een “getijgerd”, die laat het maar weten. Dan rijden we ze samen ophalen, ons baasje kennen ze al als dat baasje dat naar vier Drentsche Patrijshonden ruikt !
Voor ons baasje is het geen goei zaak voor hemzelf, hij zou gans de beestenboel meebrengen en dat kan natuurlijk niet. Dus blijft er alleen maar hartzeer voor hem over…
Ons hoofdbestuur heeft vandaag hard gewerkt. Volgens ons heeft ’t baasje en ’t vrouwtje echt de lente in het bloed want ze zijn vandaag de ganse dag in de tuin en op het terras bezig geweest.
Het baasje is ook met de nieuwe auto, met de aanhanger er achter naar het containerpark geweest. Het oude salon, waar wij de helft van ons leven in gesleten hebben, is naar het containerpark verhuisd. Het baasje wilde de grote zetel, voor de NL lezers, “de bank” onder de veranda laten staan. Daar konden wij dan in gaan liggen als het goed weer was en de baasjes moesten gaan boodschappen doen. Maar we zagen er het nut niet van en we hebben er dan juist maar eens pro forma in gelegen. Alleen omdat ons baasje het vroeg.
Het was veel plezanter van in de tuin te gaan touwtrekken met het dekentje dat nog altijd in de zetel lag. Maar dat dekentje was niet berekend op vier Drenten die twee aan twee in tegengestelde richting aan dat dekentje trokken. Toen de tuin vol rafels lag en het deken meer op koord dan deken geleek zijn we er maar mee gestopt. Het hoofdbestuur was “not amused” bij thuiskomst. Maar dat is ook alweer enkele maanden geleden. Wat nog restte van ons verblijf buiten was die grote zetel. En sinds vandaag is die ook weg.
Morgen gaat het baasje een beschermende film tegen de achterruit van de nieuwe auto kleven. Dit om de achterruit verwarming te beschermen tegen klauwende Drentennagels. Dan moet enkel het scheidingsrek terug achter de achterzetel geplaatst worden . Wanneer dat werkje achter de rug is mogen ook wij terug mee met de nieuwe auto.
Zo, dat waren onze belevenissen van vandaag, de grote gazetten gaan we met zo’n nieuwtjes niet halen, maar we hadden toch mooi weer en we waren de ganse dag buiten !
Toch om te beginnen maar even een beetje verklaring bij de “kop” van dit bericht. “Ze” is Jeanny Wessels al enigszins wereldberoemd hier op dit blog door de veelvuldige reacties onder de berichten. “Het” is het doel dat ze beoogde, namelijk de 350.000° view op dit blog binnen rijven !
Obama zou zeggen “Yes we can”. Nu zeggen we dat van Jeanny dus ook, yes you can ! Jeanny gaat in de linkerkolom van dit blog dus de vierde dame zijn die in het rijtje komt van eeuwige roem vergaarders op dit blog.
En we weten het maar al te goed, ze had de beste intenties en ambitie om zich bij Monika, Ute en Karin te nestelen als vierde in de rij. We weten niet maar het baasje heeft zo een flauw vermoeden dat ze toch wel “iets” vroeger dan ons baasje is opgestaan om de teller netjes in ’t oog te kunnen houden alvorens op ’t gepaste moment toe te slaan. Ze heeft waarschijnlijk toch wel even met “de vinger aan de knop” zitten wachten.
50.000 Views in minder dan zes jaar is ook niet niks voor een blog dat hoofdzakelijk vier Drentsche Patrijshonden als onderwerp heeft. Soms is er dan wel eens een week niks anders dan “blikken oude auto nieuws” maar dat is ook maar heel sporadisch. Belle & co zijn de hoofdonderwerpen van dit blog en dat moet ook zo blijven.
Maar eigenlijk zou de teller van de blogs op 445.000 moeten staan, want er was ook nog een tweetal jaren het Belle, Hera & Heros blog actief met krak dezelfde verhaaltjes. Ook dat blog wist in twee jaar tijd 95.000 views te verzamelen.
Ons baasje had dat blog in het leven geroepen toen het blog hier, het Bas & Belle blog door onverklaarbare redenen enkele maanden heel traag opende, waardoor verschillende lezers afhaakten. Het http://www.bloggen.be/belle_hera_en_heros/ blog bestaat echter nog steeds hoewel er niet actief meer op gepost wordt. We houden dat blog in reserve voor het moment dat ook hier op dit blog weer eens iets schort dat niet door de beugel kan .
Van Jeanny vragen we nog dat ze een favoriete foto van haar stuurt die we dan plaatsen boven de foto van de hondjes van Karin in de linker kolom van dit blog. Verder wensen we haar een heel dikke proficiat voor het attente wacht/nacht-werk om toch maar de eeuwige roem binnen te rijven.
Proficiat Jeanny
En nu op naar de 400.000° view ! Welke man wil zich komen nestelen tussen die vier madammen ?
Gisteren ochtend bracht de postbode het lang verwachte pakket met nummerplaat en “roos formulier”. Beide, nummerplaat en roos formulier, hebben een andere kleur als de vorige Plaque en certificat d’ immatriculation van de rode Mitsubishi.
Onze “witte” rijdt immers terug met Belgische plaat en papieren nadat de Belgische overheid moeilijk begon te doen over de Belgische fraudeurs en belastingontduikers die met buitenlandse inschrijving en nummerplaten rond reden, zoals ons hoofdbestuur.
Nu maar hopen dat ook de Fransoozen niet moeilijk beginnen doen omdat we ginds de helft van het jaar met Belgische papieren en nummerplaten rondrijden. Het baasje heeft de indruk dat de Europese gedachte enkel maar ingeroepen wordt wanneer het de verschillende regeringen voor hen goed uitkomt.
Maar we zullen er maar niet meer over zagen, de “witte parelmoeren” staat voor de deur en daar zijn we best blij mee.
Zelf hebben wij Drentjes nog niet mogen meerijden. Het baasje wil eerst en vooral een beschermende film tegen de achterruit kleven ter bescherming van de achterruit verwarming. Bij de rode Mitsubishi is die gesneuveld toen de verenigde roedel tegen de achterruit begon te krabben omdat er een andere hond te dicht bij hun geparkeerde auto kwam. De op de ruit opgekleefde verwarmingsdraadjes konden dat nagelgeweld niet aan en een electrische draad die onderbroken is … dat werkt niet meer !
Opmerkelijk is ook dat gisteren de magnetische klevende reclameborden van de Drentenkennel “aent Grotenhoutbosch” van de Citroën Berlingo verdwenen zijn aan de rechterkant van de auto.
Aan de linkerkant, de bestuurderskant zijn ze niet verdwenen. Dus heeft een grappenmaker ze weggenomen want in feite kan men daar niets mee doen. Nu gebeurde het wel eens dat die magneten loskwamen en dat ze dan ergens in de snelwegkant terecht kwamen. Dat is meermaals gebeurd met de magneetstrips die men bij VAB Europech gebruikte. Die waren dikker dan die van Vistaprint die op onze auto’s hangen en tot nu toe bleken die stevig te blijven hangen. Dat ze weggenomen zijn staat buiten kijf, Twee magneetstrips die gaan vliegen op hetzelfde moment is te onwaarschijnlijk om waar te zijn.
Maandag gaat het baasje even langs bij de politie om het feit van de verdwijning te melden. Dit als voorzorg om geen PV te krijgen moest zo’n magneetstrip opduiken bij ander afval langs de baan en dat zou lijken op sluikstorten. Het baasje is daar voorzichtig in geworden nadat hij om soortgelijke reden ooit de gemeentepolitie aan de deur heeft gehad… Het bleek toen onterecht maar je riskeert daar toch –terecht- een flinke boete voor .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
