Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-06-2008
De eersten
De eersten
Die deze vakantie huize Faes in Ferret aandoen. Gisteren namiddag zijn zij hier aangekomen na een rustige rit van achthonderd kilometer.
Het zijn Joris en zijn Frie en Cis en Diane, oud collegas van t baasje op school in Hertals.Al verschillende jaren zijn zij met zijn vieren de seizoenopeners
Gisterenavond hebben de mannen samen de voetbalfinale gevolgd op TV, rustig was het voor ons zeker niet, er was zelfs geen plaats in onze zetels ! Voetbal volgen van op de vloer is ook niet echt favoriet bij ons. Het is dan ook een groot verschil, superhond volgen vanuit de zetel of voetbal vanaf de vloer, zeg nu zelf
Het is vandaag weer bloedheet, te warm om buiten te komen, deze morgen hebben we een wandeling gemaakt door de velden met t baasje en Joris en Frie. Belle was de slimste, zij is door de rijen zonnebloemen gelopen, lekker in de schaduw
Cis is aan zijn hobby bezig, in de kastrollen roeren ! Vooraf zijn ze in Sauzé Vaussais naar de Super U inkopen gaan doen. Vanavond lasagne op t menu, als t baasje het tijdig uitschept en wat laat afkoelen zetten wij ons bij aan tafel. (als t vrouwtje dit leest steigert ze gegarandeerd) t Baasje zal wel een beetje lasagne over houden voor ons en bij in onze etenbak doen in plaats van aan tafel, voor de lieve vrede denken wij.
Het baasje is zijn gazonneke aan het maaien alsof hij de wereldsterren van het tennis hier in het wereldberoemde gehucht Ferret, met twintig inwoners, wil ontvangen.
Echt, de tuin ziet er netjes uit na het slopende werk in de brandende zon, maar een Wimbledon tennisveld ? Daar is m volgens ons nog niet aan toe. t Vrouwtje zegt dat ze nu ook beter de sigarenproductie van ons ziet liggen. Dat is dan ook weer een verschil met Wimbledon, dat zul je daar niet dadelijk zien liggen maar wel om andere redenen dan hoog gras.
Het is toch plezieriger voor ons als we zo eens goed willen rollen in het gras, dat doen we liever dan verstoppertje spelen in de brousse.
Kies bij de taalkeuze op Dutch je hebt dan de keuze uit een Nederlandse dame of heer en als je op Ellen klikt krijg je een Belgische dame die de door jou ingetikte tekst zegt, zelfs in het dialect !
Je kan ook horen hoe iemand in een vreemde taal het nederlands ervaart en leest, hiervoor tik je een nederlandse tekst in en laat hem voorlezen in frans of engels.
Ons Belle reageerde op de stem alhoewel ze stond rond te kijken, de stem zal haar vreemd geweest zijn vermoed ik.
Met de voorbereiding van de komst, deze namiddag, van de eerste vrienden. De ex-collegas Joris en Cis, beiden zéér zwaar vermoeid van het afgelopen schooljaar zetten hun auto richting Charente. Voor ons betekent dat na het avondeten drie maal meer kliekjes bovenop de Pedigree Pal brokken en de Chappi. Wij zien de gasten telkens weer graag komen.
Joris en Cis met hun madammen Frie en Diane, zijn jaarlijks weerkerende gasten. Meestal heel vroeg in de vakantie, er moet ten langen leste iemand eerst langskomen hé.
Als zij na een week terug vertrekken zal het neef Hans met zijn Hanne zijn die beslag leggen op een deel van de tuin, die twee willen kamperen. Het is voor hen te hopen dat het niet gaat regenen en dat het wat minder warm gaat worden. Uitersten zijn nooit goed en momenteel is het hier wel heel erg warm. Zelfs Belle, onze zonneklopper pur sang legt zich onder het bureau aan t baasje zijn voeten.
In de tuin werken tussen één en vijf uur geeft risico op een zonneslag met een jaar garantie. Goed te verstaan dat ze hier vier uren naar het zuiden, in Spanje, zo aan hun siësta vast houden.
Morgen dus vroeg (vroeger) uit de veren en de baasjes moeten maar zorgen dat ze tijdig klaar zijn. Wij zullen vanuit de schaduw wel toezicht houden
Border Collie, 9 weken oud en onze nieuwe buurjongen sinds vandaag. Het is het nieuwe speelkameraadje van Grace, Tom en Harry. De kinderen van de Engelse(schuin) overburen.
Panda is nog een beetje bang van Belle, waarschijnlijk is hij geschrokken toen Belle als een wervelwind de tuin binnen gespurt kwam. Ook voor Belle is het een nieuwe buurjongen en nieuwsgierig als ze is, wou ze voor mij en de baasjes kennis gemaakt hebben met Panda.
Op zijn snuitje is duidelijk af te lezen waarom hij een berennaam gekregen heeft. De vlek rond zijn rechteroog is kenmerkend voor een Pandabeer.
Als hij nog een beetje groter is en ons een beetje beter kent zal m wel eens komen spelen denken de baasjes en ikzelf, k kijk er al naar uit, Border collies zijn ook nogal hevige gastjes. Daar kunnen wij onze energie ook wel mee kwijt .
Rose trémière zo heet de stokroos in t Frans, het is geen roos zoals we ze in België, het is zelfs geen echte roos. Ze hebben ook geen doornen.In België is ze niet zo dikwijls te vinden maar hier in de Charente bloeien ze in de meest uiteenlopende kleuren, van wit tot bijna zwart.
Ook bij ons in en rond de tuin staan ze nu in volle pracht te bloeien. De bijen moeten er niet achter zoeken om hun stuifmeel te komen ophalen. Ze vliegen er bijna pardoes tegenaan als ze hun korven verlaten.
In Tusson, hier een tiental kilometer vandaan staan ze op het circuit fleuri, dat zijn enkele straten waar je in het midden van de straat kan lopen en de voetpaden of baanranden zijn vervangen door kleurige en geurige planten. Het is een lust voor neus en oog.
Een andere keer schrijven we wel iets over de andere rozen, dan de rozen mét doornen.
Gisterenavond waren de baasjes uitgenodigd in St Fraigne bij Jenny en Fernand voor een BBQ en een keuvelavond. Rust in huis voor ons dus.
Een avond waar je nog eens met zn twaalven kan straffe verhalen vertellen en moppen tappen in t nederlands. Want al zit je dan op achthonderd kilometer van je geboorteplaats het gezelschap was van achter den hoek in Vosselaar.
Chris uit de Ericalaan en Danny uit de Heidestraat, we komen er dagelijks langs als we met de baasjes onze wandeling maken in Vosselaar. Veel praten de baasjes niet met hen want als we daar langskomen zijn die buren nog uit werken. Fernand en Jenny kent het baasje al van uit de tijd dat de jeugdclub op de Graatakker in Turnhout nog bestond en zij samen op dansles waren ( vorige eeuw). Guy en Tania ken het vrouwtje dan weer beter omdat hun dochters bij haar in de klas hebben gezeten. Laurent en Jeanine zijn inboorlingen uit La Faye, die kennen we ook al jaren.
Het was dus eens gans andere klap dan de dagelijkse, en de moppen kwamen eens niet uit de gewone omgang, dus waren er weer heel wat totaal nieuwe bij. t Moet goed geweest zij daar want t was al flink na middernacht als de auto terug het erf opreed.
Gans de dag is hij samen met het vrouwtje bezig geweest in de moestuin, en t was er warm aan, hééél warm. Toch hebben ze volgehouden met het dieven van de tomatenplanten, het proper zetten van de aardbeien en de courgettes.
Het resultaat mag dan ook gezien worden. De baasjes hebben meer dan een druppeltje zweet gelaten onder de Charentaise zon. Wij van onze kant hebben het gans het werk heel aandachtig gevolgd van onder de kersenboom, lekker in de schaduw
t ziet er terug mooi uit, halfweg toch al want de boontjes en de aardappelen wachten nog op hun beurt
Wanneer we eergisteren nog vertelden dat er onderweg toch nog weinig te beleven valt voor ons, moeten we zeggen dat er toch nog regelmatig nieuwe zaken te zien zijn.
Neem nu die windmolens. Toen wij twee weken geleden richting België reden stonden er tussen Tours en Orléans enkele grote vrachtwagens in de velden, geladen met lange buizen. Gisteren stonden er immense windmolens in de velden, op enkele na waren ze op t eerste zicht reeds operationeel. Andere missen hun gondel en vleugels nog. Het zijn er tientallen die langs de A 10 snelweg staan en aan de horizon zijn er nog minstens evenveel te zien. t Baasje kon ze niet tellen zoveel waren er, hij moest trouwens nog op de baan letten ook. Een fotoke maken van aan het stuur kon nog net (hoewel het vrouwtje toch reklameerde)
Ook de, in België, beruchte Parijse périférique, ging vlot. Er was wel veel verkeer maar het ging vlot door. Zoals steeds maakte het baasje zich druk in de filewisselaars die vlak voor de auto, op gevaar van mensenlevens, van file wisselen. Te gek om los te lopen want uiteindelijk gaan al die files even snel. Het baasje noemt die gasten kamelendrijvers meestal heeft m gelijk en zijn het mensen van een ander zuidelijk werelddeel, die vroeger andere vervoersmiddelen hadden die ook niet voorzien zijn van stop- en richtingsaanwijzers. Je merkt duidelijk aan hun autos wat een rijstijl hun chauffeurs hanteren. Vroeger waren het de Parijse taxichauffeurs die zulke "rijstijl" hadden, sinds de invoering van het "permis" met punten zijn die al wel flink gekalmeerd. Voor Pater Deman: t baasje heeft niks tegen die mensen maar ze moeten beleefd en hoffelijk blijven in t verkeer en andere weggebruikers niet in gevaar brengen !
Voor de rest ging de rit zoals voorzien, niet te veel verkeer, vlot kunnen doorrijden en een zalig zonnetje, een plas- en drankstop. Wat heeft een Drentsche Patrijshond nog meer nodig onderweg naar Zuid-West Frankrijk ?
Zal wel nodig zijn merken we na een eerste inspectieronde door de tuin. De aardbeien zijn groot en zoet, alsof ze de suikerfabriek van Tienen al gepasseerd zijn. Van de courgettes zijn er al verschillende oogstrijp en de tomatenplanten zijn aan onderhoud toe wegens dieven die in de oksels van de takken groeien.
Overbuur Mick heeft de vorige week blijkbaar het gras af gereden maar het groeit zo snel dat je het bijna hoort en ziet groeien, dus dat moet ook nog een beurt krijgen.
Nog even de vrienden hier telefoneren dat ze hun spullen kunnen komen ophalen die het baasje vanuit België voor hen naar hier gezeuld hebben.
Dadelijk eens met de tuinslang rondlopen om de grootste dorstlijders in de tuin en op de koer te laven. Zou dat ook een werk van barmhartigheid zijn of telt dat alleen bij mensen. Als het alleen voor mensen telt dan moet het baasje nog even wachten om in de hemel te komen tot de vrienden hun bakken Duvel en Trappist komen afhalen.
Wij zijn prima aangekomen in La Magdeleine na acht uur en een kwartier. Goed gereden van t baasje vinden wij. We zijn echter maar éénmaal mogen uitstappen voor een plas en even drinken.
Brol in België op de ring rond Antwerpen door het gegaap bij een kijkfile, Parijs was druk, we waren er dan ook pas om vier uur deze namiddag. Komt ervan als je laat vertrekt maar t was zijn eigen schuld, hij was te veel vergeten te doen de laatste dagen en dat moest allemaal deze morgen nog gebeuren. Eigen schuld, dikken bult !
Na Parijs heeft het baasje een beetje de zweep er over gelegd, hijzelf zegt dat de auto zijn stal begint te ruiken. Dat zal ook wel weer zon fabeltje zijn. Dan gaat m binnenkort nog beweren dat zon Mitsubishi beter ruikt dan wijzelf. Bluf, dikken bluf is dat !
Ondertussen hebben wij onze etenbak weeral leeg en t buikje vol, t kan toch mooi zijn in Frankrijk...
Bas & Belle
Fotos komen morgen, platte batterij in t nief kodakske
Deze namiddag zijn ze in de hal verschenen, valiezen ! Dat wil zeggen dat het baasje, die nu de aanhanger aan het laden is, vanavond ook de auto nog moet laden. Arme baas, ganse dag zo in de weer geweest, tussendoor met ons nog een behoorlijke wandeling gemaakt, en dan nog al die zware spullen in de auto plaatsen.
Morgen zijn we dus weer on the road, dat wil ook zeggen rust op de achterbank en rust op het www. Als de baas morgenavond zijn computer nog aansluit op mr. Wanadoo dan kan het zijn dat we de belevenissen van onze kalme dag nog op de blog plaatsen.
Veel nieuws zal het wel niet zijn, we hebben de weg al zo dikwijls afgelegd dat we hem bijna blindelings uit onze Drentenhoofden kennen. De moeite niet meer om uit de vensters te kijken. Vroeger, toen Bas nog goed hoorde, was het altijd kabaal rond de beide luchthavens van Parijs. Blaffen tegen de vliegtuigen, zelfs een minuscuul stipje aan de horizon kon hem opwinden. Helemaal erg was het wanneer er dan ook nog enkele luchtballons in de lucht hingen. Die gaan niet zo snel als een vliegtuig en het geblaf duurde dan ook kilometers lang .Maar Bas hoort niet goed meer en dus is het heel wat rustiger achteraan in de auto.
Wij zien en horen elkaar morgen terug in LaMagdeleine.
Het zal nog druk worden vandaag voor de baasjes, het vertrek naar Frankrijk komt weer dichter. Auto laden, de laatst aangekomen paperassen in orde maken/betalen, nog een aankoop ophalen die vergeten was, telefoons links en rechts plegen, en hopelijk is alles in orde tegen morgenvroeg.
We zullen maar niet te veel voor de voeten lopen vandaag. Een wandeling zal er nog wel inzitten, dat staat nogal hoog op de baas zijn prioriteitenlijst, maar voor de rest zal het weer hollen en rennen worden.
De Franse (Engelse)overburen hebben al gemaild om te horen wanneer we komen, Fred en Harley missen ons vertellen ze ons. Er wordt aan gewerkt jongens, we komen er aan
Vorig week heeft het baasje een ferme dreun gekregen van Bas. Dat zat zo, t baasje was de flaporen van Bas aan het kammen. Daar is hij verzot op (Bas hé) dan trilt m van kop tot staart (ook Bas).
Als er dan een oor gekamd is schud m zijn dikke kop om alles nog eens goed overhoop te halen, dan begint het spelleke opnieuw, kammen, trillen, schudden, tot het baasje het moe is
Zo ging het ook vorige week, maar toen wou het baasje ook Bas zijn rug beginnen kammen en heeft m Bas nog niet laten schudden met zijne dikke kop. Resultaat een flinke dreun tegen baasjes kaak.
Eindresultaat van de kambeurt van Bas is wel dat het baasje daarstraks naar t plafond lag te staren bij Hans de tandarts. Er moesten fotokes genomen worden (en niet met t nief kodakske) en een losse tand, komt nooit meer goed Jan, was diagnose van Hans.
Lang leve de Drenten, je moet er wat voor over hebben baas
Gisteren hebben we gemerkt dat een bos er op twee dagen gans anders kan uitzien. Zaterdag hadden we met de baasjes nog eens een andere wandeling gemaakt en zondag waren Belle en t baasje de ganse dag naar Brussel.
Gisteren op onze normale wandeling door ons bos konden wij onze hondenogen niet geloven. De zijkanten van de wandelwegen hadden ze getrimd, niet met de schaar maar met een bosmaaier. Weg netels, weg overhangende braamtakken. De wandelwegen waren terug eens zo breed tegenover vrijdag.
Ook het onkruidveld in het midden van het bos, daar waar in de hoek de kuil is met het stinkwater was gemaaid. Belle zat weer achter de konijnen aan in t bos maar ik, Bas, ben het dan maar als eerste gaan verkennen. Toch wel prettig als je gewoon het veld kan overzien zonder je door een oerwoud te moeten banen.
Toen Belle het veld ook opmerkte en zag dat ik ook al op verkenning gegaan was kwam ze als een hazewind achter mij aan. Voor één keer was zij eens niet eerst met nieuwe zaken te ontdekken.
Als zij het ooit nodig heeft om een job te gaan zoeken, hier is ze goed in, zichzelf en de Drenten propageren aan show bezoekers. Pootjes geven, kopke schuin houden, een lik uitdelen, een natuurtalent
De Nederlandse Drentenvereniging heeft zaterdag 21.06.2008 haar 60° verjaardag gevierd op het landgoed Mariënwaerdt te Beesd.
Wij, Bas & Belle en onze baasjes wensen de Nederlandse vereniging, bestuur, leden en honden nog een schitterende toekomst en een lang bestaan toe.
Wij konden er, spijtig genoeg, niet bijzijn wegens drukke agenda maar bij een volgende gelegenheid beloven we onze best te doen om ook eens onze noordergrens over te steken en mee te komen feesten.
Fotos van het feest kan je op de site van de Nederlandse Drentenvereniging bekijken, daarvoor klik je hier: http://www.drentschepatrijshond.org/
Onderstaande fotos heeft het baasje geleend uit de reportage.
Ze is nog moe, ons Belle. Dubbele shift heeft ze gisteren gedraaid. Van veel Drentenactiviteiten is hier vandaag niets te merken. t Zal deze namiddag wel anders zijn als de leibanden weer te voorschijn komen en zij het bos en zijn inwoners terug kunnen gaan terroriseren
Op een hazenslaapje op de beurs, en op heen- en terugreis na, is Belle gisteren toch zon zestien uren wakker geweest. Lief kijken, poten geven, rondkijken wat voor andere hondenrassen er langskomen, de Duitse dog van de buren proberen op te vrijen ravotten met Cobe, laten zien wie die Drenten zijn in de showring, 250 kilometer verplaatsing, dat zijn allemaal zaken die niet in een normaal Drentenprogramma voorkomen, toch niet op één dag.
Bas heeft de zelfde activiteit van Belle op zijn programma gezet vandaag. t Vrouwtje, gisteren actief met dog-sitten voor Bas vertelt dat hij gisteren zijn maatje gemist heeft en gans de dag onrustig is geweest. Bas heeft dus ook niet veel geslapen gisteren.
De baasjes gunnen ons vandaag onze rust en hopen dat ze het nog even volhouden, dan lopen we niet voor de voeten bij hun drukke activiteiten en is iedereen tevreden
Onze kleine meid heeft het prima gedaan op de Brussel Dog Show. Een geboren charmeur als ze is (heeft ze geleerd van Bas) draaide ze de bezoekers van de stand rond haar vingers
De kleinste bezoekers mochten haar een koekje geven in ruil voor een poot, succes allom bij de kinderen. Ook de volwassenen waren gecharmeerd wanneer Belle aangesproken werd en zij t kopke weer eens schuin hield (pakt altijd opnieuw).
Ook die Franstalige dame die une patte vroeg kreeg een poot, toen t baasje vertelde dat ze ook een poot geeft als je het in t nederlands en engels vraagt, viel haar mond haast open van verbazing. Die dame gaat in september waarschijnlijk naar de avondschool om haar nederlands en engels een opfrisbeurt te geven. Kwestie van fierheid om niet overtroffen te worden in talenkennis door een Drent !
t Baasje zijn neus heeft momenteel nog altijd de kramp. Van negen uur tot vijf uur heeft t baasje zijn neus gekruld van fierheid omdat zijn kleine meid zich zo goed gedragen heeft.t Baasje hoopt dat het nog goed komt met zijn neus
Aan de keuringen en andere activiteiten hebben Belle en Cobe niet deelgenomen, enkel het ras vertegenwoordigen op de show was de opdracht. Opdracht met 100 % voldoening volbracht zegt het baasje.
van het jaar voor Belle en waarschijnlijk voor t baasje ook. Dus niet 21 juni maar 22 juni is voor ons de langste dag. Om vijf uur loopt de wekker af om ons klaar te maken om te vertrekken naar de Brussel Dog Show. Morgenavond kan je er zeker van zijn dat de politie in Brussel op zoek moet gaan naar de show. Kan je niet meer volgen ? Ons Belle gaat daar in Brussel toch gewoon de show stelen.
Wij gaan samen met Cobe, de reu van Josiane, er zijn dan een teef en een reu vertegenwoordiger van het Drentenras op de show. En stelen zullen ze die twee.
Belle is goed uitgeslapen, ze heeft dus de raad van t baasje goed opgevolgd. t Baasje zegt dat ze klaar is om er een goei lap op te geven
Na afloop van de show zal het terug spoeden zijn naar Turnhout voor een verjaardagsfeestje van een neefje. Dan kan Belle rustig bekomen van haar Brussel avontuur.
Voor t baasje zal de dag dus nog wat langer zijn dan voor mooie Belle.
Deze morgen kreeg het baasje de periodieke mail van tuinadvies http://www.tuinadvies.be/nieuwsbrief_155.htmbij de berichten. Daar bieden ze een nep gravend hondje te koop aan. Het baasje heeft eens in zijn gekortwiekte kapsel gekrabt. Hij ziet niet dadelijk het doel en nut van zon aankoop, temeer omdat hij zo twee levende voorbeelden in huis heeft.
Trouwens, zegt het baasje, het is maar een half hondje. Zouden ze die andere helft misschien aanbieden bij het "Australische tuinadvies" ?
O ja, je kan het ook gebruiken als deurstopper (?) Als wij ons strategisch neervlijen liggen we gewoonlijk al vlak achter de deur, probleem is dan wel dat we moeten opkrassen als de directie hier ten huize de deur wil openen.
Neen, tuinadvies krijgt dat nephondje hier niet verkocht. Zie de verschillen op de fotos, welke zouden jullie verkiezen ?
Bas en Belle
Gravende hond
Half hondje (Jack Russel), gemaakt van kunststof en weersbestendig afgewerkt. Zoekt u ook dat grappige hondje? Dit hondje lijkt al gravend voor de helft met z'n lijf in de grond te zitten. Dit is zeker en vast een leuke aankleding van uw tuin (of die van de buren, vrienden,...) die vele verrassende blikken zal krijgen van wie het hondje ziet!
Afmetingen zijn 15 x 30 x 35 cm. Deze hond is niet alleen grappig voor in de tuin, maar is eveneens als deurstopper te gebruiken. Weer- en windbestendig, dit in tegenstelling tot z'n goedkopere soortgenoten en leverbaar in twee kleurstellingen. De hondjes zijn er wit met zwarte vlakken OF met bruine vlekjes. Indien u een voorkeur heeft voor een kleur kunt u dat bij de opmerkingen (bij het opgeven van naam- en adresgegevens) vermelden!
Vandaag kwam ik dit artikel tegen op de Nederlands/Franse blog het hurktoilet http://www.hurktoilet.nl/weblog/blog.php . Peter en zijn blog zijn welbekend in NL & F voor hun dagelijkse bijdrage over weetjes en toerisme in Frankrijk.
Confolens ligt op een vijftigtal kilometer van onze woonplaats La Magdeleine. Je passeert er onderweg naar Limoges of Oradour sur Glane. Tijdens en in de weken rond het festival ondergaat Confolens inderdaad een metamorfose, onherkenbaar tegenover de andere weken van het jaar.
Dit jaar de 51° editie en het eerste jaar onder nieuwe directie. Henri Coursaget, oud apotheker en stichter van het festival heeft vorig jaar de fakkel doorgegeven, we zien wel wat de nieuwe garde er van maakt
Jan
Muziek verbroedert in Confolens
Foto Confolens16
Sport verbroedert al lang niet meer. Om op het EK voetbal een ronde verder te komen, moeten we een landgenoot naar huis sturen. En sommige mensen zijn in staat elkaar de kop af te hakken in de discussie over de vraag of je mee mag doen aan Olympische Spelen in een dictatoriaal geregeerd land. Nee, voor verbroedering moet je in Confolens zijn, een dorp van 3000 inwoners precies midden in de driehoek Limoges-Poitiers-Angoulême. Het grootste deel van het jaar is Confolens gewoon een leuk, oud, slaperig stadje. Van 12 tot en met 17 augustus is Confolens echter een wereldstad dankzij het roemruchte Festival van Confolens. Wat Avignon is voor het theater en Cannes voor de film, dat is Confolens voor de wereldmuziek. Eh, wereldmuziek? Ja, wereldmuziek, want de oude aanduiding volksmuziek of volksdans schijnt politiek incorrect te zijn, geen idee waarom. Hoe dan ook, Confolens is de vijf Olympische ringen meer dan waard. Muziekgroepen van alle continenten treden voor het voetlicht, gadegeslagen door naar verwachting zo'n 200.000 mensen. Het leuke van wereldmuziek is bovendien dat de concerten voor de artiesten pas het begin van de feestvreugde zijn. Na afloop trekken ze in allerlei groepjes al spelend het stadje door, langs de eindeloze terrasjes. In die sfeer is iedereen vrienden met iedereen. De dames en heren van de organisatie formuleren het wat formeler. ,,Het doel van het festival van Confolens is de overgang te verzekeren van een cultuur van geweld en discriminatie naar een cultuur van dialoog, tolerantie en solidariteit.'' Dat klinkt eigenlijk een beetje te deftig, maar als het resultaat zo'n mooi feest is vergeven we het ze graag. Maëstro, muziek! Geplaatst door Peter om 07:15 uur [Wat denk jij er van?]
Het gaat weer héél rustig zijn bij Ingrid thuis. Ingrid is de vice voorzitter van de Belgische Drentenvereniging en het bazinnetje van Chia en Ella, Belles zus.
Vandaag komen de nieuwe eigenaars het laatste pupje van Chias nestje ophalen. Chia heeft 8 weken geleden 5 prachtpuppys geworpen. En dan is het leven zo dat op een moment de kinderen uitzwermen.
Ingrid gaat er allicht niet goed van zijn. Haar puppys , waar ze zo zorgvuldig voor gezorgd heeft wég. Verspreid over het ganse land, van Oost Vlaanderen tot het verste puntje van Limburg.
Er is één pupje gebleven bij buren van Ingrid en Johan, dat gaat meevallen, die is niet ver weg en dagelijks te ontmoeten. Eéntje heeft een fijn nestje gevonden in de Pinte, ook niet ver bij hen uit de buurt, ook de pup die naar Destelbergen is gegaan is niet zo ver uit de buurt. Nog een andere pup is naar het verre Maaseik en zal in de nabije toekomst Limburgs moeten gaan leren blaaafen . Als laatste in de rij krijgt Kessel Lo dan ook een Drentje als nieuwste inwoner.
Wij beiden wensen voor de puppys baasjes zoals wij er hebben en zoals het was bij Ingrid en Johan. En baasjes die een oogje dichtknijpen als ze weer eens een plant tondersteboven hebben gegraven
De baasjes wensen we dan weer een Drent toe zoals wij, waar dagelijks lol mee gemaakt wordt en die hen jong houden met dagelijkse wandelingen.
Voor Ingrid en Johan hopen we dat ze de pups nog regelmatig samen met Chia tegenkomen en kunnen begroeten op de verschillende Drentenactiviteiten.
Dat was ook weeral een tijdje geleden dat we Zita tegenkwamen, vandaag samen met het vrouwtje, vorige keer met t baasje, de commissaris van politie hier in de gemeente.
Zita is een éénjarige Rhodesian Ridgeback, mooie en speelse hond die goed kan opschieten met ons. Voor Bas is m te jong en te speels maar Belle kan het wel appreciëren als Zita met haar het bos in trekt. Zitas vrouwtje is wel even ongerust als ze beiden uit het zicht verdwijnen. Ons baasje stelt haar gerust want als ze samenblijven komen ze zonder twijfel na enkele minuten terug.
Wat ze beiden in het bos hebben uitgespookt zullen we wel niet te weten komen maar hijgen deden ze wel bij de terugkomst.
Het is hier ten huize druk, druk, en nog eens druk. Het hoofdbestuur is hier met van alles bezig wat niets met Drenten te maken heeft.
Bas zeg me dat het vertrek naar Frankrijk er terug staat aan te komen. Maar we hebben nog geen valiezen en hondeneten zien opduiken in de hal.
Het baasje merkt het dat we een beetje confuus zijn en vertelt dat het morgen nog BBQ is van de wijkvereniging. Daar gaat het vrouwtje helpen met de voorbereidingen met de groenten en het opstellen, het baasje moet met Fons, de buurman, zorgen dat het vlees netjes gebakken op de borden komt. Elk jaar hopen we weer dat er zo'n een paar worstjes van de rooster rollen, die worden door 't baasje opzij gelegd voor ons.
Zondag is er werk voor mij, Belle, want dan ga ik de Drentenvereniging vertegenwoordigen op de Brussel Dog Show op de Heyzel, t Zal vroeg zijn zegt het baasje want we moeten al daar zijn om halfacht s morgens en we halen Josiane en Cobe nog op voordien in Herent. t Baasje adviseert van maar goed uitgeslapen te zijn want het zal vijf uur s morgens zijn dat we moeten opstaan !
t Baasje moet nog naar de keuring met een aanhanger van de auto vandaag en nadien nog inkopen gaan doen. Dat zal dan het hondeneten zijn denken wij zo.
t Vrouwtje is ondertussen bezig met de paperassen allerlei, die nog in orde moeten gemaakt worden. Ons baasje heeft daar een broertje aan dood zegt m. Al een geluk dat m nog een schoonbroer heeft die boekhouder is, diedoet dat wel graag zegt m. t Baasje kan maar niet verstaan dat er mensen zijn die dàt graag doen !
Die zijn veilig in hun konijnenpijpen* gebleven, die wisten ook niet wat ze moesten aantrekken vandaag, regenjasje of T-shirt.
Belle heeft zich moe gemaakt met het zoeken naar de konijntjes, wegens geen succes staat ze nu maar aan het venster. Geen konijnen, ok, dan maar die vervelende vlieg aan het venster proberen weg te happen. Voorlopig ook zonder succes.
Daarstraks heeft ze in de tuin al een mierennest ontdekt. Na enkele keren haar poot er in gezet te hebben zaten die poten natuurlijk onder de mieren die in de tegenaanval gingen. Op dat moment wil ze natuurlijk binnen gelaten worden. Ook zonder succes.
Er zijn zo van die dagen dat alles tegenslaagt, ook voor jonge Drenten
Bas & Belle
*louter ter informatie, dit is een zelfstandig naamwoord, GEEN werkwoord ! ! !
Het baasje moet nog dikwijls terug denken aan de vraag van Dr. Tine Janssen bij het PRA oogonderzoek. Het baasje vroeg of Belle iets aan haar ogen mankeerde omdat ze nogal eens prutogen had.De dierenarts vroeg toen of Belle ooit iets in haar ogen heeft gekregen, of zij een kwetsuur kon opgelopen hebben in de braamstruiken of ander struikgewas.
En wat moet je dan antwoorden als je onderstaande fotos ziet ? Een mijnwerker in Limburg of de Borinage destijds, kon niet vuiler terug boven komen na zijn dagtaak.
Dan zijn dit nog maar fotos, je moet ze in levende lijve aan het werk zien, de gedrevenheid waarmee ze gaten delft laat ons telkens weer lachen of zand uit onze ogen wrijven als ze het zand weer metershoog uit het gat werpt.
Na het maken van deze fotos heeft het baasje inderdaad het zand uit zijn haren kunnen schudden ! Dan kijkt ze je aan met ogen van weet je dat nu nog niet waar je wel en niet mag gaan staan
Het heeft tot bijna vier uur geduurd dat Belle terug de Belle van deze morgen voor negen uur was. Ze was wel wakker maar wist het blijkbaar zelf nog niet. De vinnigste Drent hier in huis was onze bijna vijftienjarige Bas.
Daarjuist in t bos was de motivatie om te rennen achter alles wat bewoog groter dan de loomheid. t Baasje wou er een foto van maken, tot hij merkte dat hij de batterij van t kodakske aan het laden was, en zoiets doe je niet in t bos. Niks fotooke dus
Dat Belle terug in orde is merk je aan de geur van die vuile plas met de rottende bladeren. Wat kan er nu beter doen dan een flinke, frisse duik als je zo loom bent. Dat het water stinkt is toch maar een detail vinden wij.
Voor Bas heeft het baasje deze morgen op aanraden van de dierenarts Seraquin Dog meegebracht. Dit is een voedingssupplement voor oudere honden ter ondersteuning van de gewrichten. Het baasje had verteld van de achterpoot problemen van Bas afgelopen maandag. De dierenarts was verbaasd dat het de eerste keer was dat Bas daar problemen mee kreeg, gezien zijn leeftijd en gewicht.
De tabletten zouden smakelijke tabletten moeten zijn (?) t baasje heeft geprobeerd er een te geven aan Bas met de vraag of m een koekje wilde. Een koekje wel maar niet deze ! Dus baasje morgen bij de slager maar een beetje snijwaren meer vragen om de smakelijke tabletten kwijt te raken aan Bas.
Binnen drie weken zou het een merkbaar verschil moeten geven bij Bas, nu maar te hopen dat hij tegen dan niet op de takken van de bomen zit wegens te actief.
Belle heeft haar HD onderzoek achter de rug, nu moeten de papieren naar de beoordelingscommissie van de St. Hubertus vereniging. Daar besluiten ze na bestudering van de foto van haar bekken welke graad HD zij krijgt.
Dierenarts Bas zegt dat we geen schrik moeten hebben voor een slechte uitslag hij vermoedt dat het een HD B1 zal worden. Dat is op HD A na de beste uitslag.
Vooraleer de fotos genomen werden moest Belle eerst gewogen worden, 26,5 kilo gaf de weegschaal aan, een Drent in behoorlijke conditie dus. De verdovingsprik moest worden overgedaan omdat de catheder ze liet schrikken zodat een nieuwe moest ingebracht worden. Dat was meer de fout van t baasje die er niet op voorzien was dat Belle zo hevig zou wegtrekken van de prik.
Het spuitje deed snel zijn werk, Belle moest op haar rug in een goot gelegd worden waarna tijdens een nog al fel strekken van gans haar hondenlijf de foto genomen werd.
Na een spuitje om terug te ontwaken konden we terug huiswaarts, maar de vinnige Belle van anders is ze nog niet.
Is een Berner Sennen hond die we zo af en toe eens tegenkomen in het bos tijdens onze wandelingen. Zij is een teefje en vijf jaar oud, een speelse hond die goed kan opschieten met Belle.
Het baasje van Tessie is niet haar eerste baasje, zij zat in een asiel voor ze bij haar huidig baasje belandde. Dat zij verwaarloosd is geweest leed geen twijfel zegt het baasje van haar. Een dikke vacht die het uitzicht had van een rasta kapsel en wonden aan haar poten.
Tessie is ook zeer argwanend naar vreemde mensen, naar honden helemaal niet. Toch een teken dat ze dieren meer vertrouwt dan mensen. Ons baasje kent ze nu al een beetje omdat ze ook onze hondensnoepjes kent, maar bij bruuske bewegingen van ons baasje trekt ze telkens snel weg. Met haar eigen baasje speelt ze wel hevig mee, maar bij vreemden gaat het niet goed.
Wie kan nu zon prachtdier, want dat is Tessie, tekort doen of verwaarlozen ? Ons baasje wil ook puppys met Belle, kandidaten voor toekomstige puppys mogen zich aan een grondige screening verwachten vooraleer ze een pup mee naar huis krijgen
Een dierenwinkel in Los Angeles heeft geweigerd een puppy te verkopen aan Paris Hilton. Volgens een medewerker van The Puppy Store ging het om een impulsaankoop van de steenrijke hotelerfgename en was het niet verantwoord om het beestje mee te geven. Dat vertelt een getuige in de 'New York Post'.
"Ik wil mijn baby's" De 27-jarige Hilton was op weg naar een fotoshoot en zou het hondje hebben willen kopen om de foto's wat op te vrolijken. Toen de medewerker weigerde de Yorkshire terrier mee te geven, werd Paris naar verluidt woest. "Ze begon 'ik hou van puppy's' en 'ik wil mijn baby's' te schreeuwen", zegt de bron. De verkoopster bleef echter onvermurwbaar onder de woede-uitbarsting van de blondine.
Tinkerbell Hilton heeft een zwak voor kleine honden. Ze heeft al een Yorkshire terrier en een chihuahua genaamd Tinkerbell. Tinkerbell vergezelt de hotelerfgename regelmatig naar feestjes en 'schreef' vier jaar geleden een boek, 'The Tinkerbell diaries'. Vorig jaar breidde Hilton haar verzameling uit met nog een chihuahua. (novum/svm)
Belangrijke dag morgen voor Belle, we hebben namelijk een afspraak in de dierenkliniek het binnenhof voor een HD onderzoek van Belles bekken en heupen.
Zij zal voor de röntgenfotos een uur van de wereld zijn, de eerste maal in haar leven !
t Baasje laat dat onderzoek doen nu het PRA (ogen) onderzoek goed was en haar stamboom is nagepluisd op erfelijke ziekten zoals epilepsie. Als nu ook dat HD onderzoek gunstig is, (waar de baasjes eigenlijk haast zeker van zijn) kunnen we rustig beginnen uitkijken naar een gelegenheidspartner voor Belle van het mannelijke geslacht.
Het baasje, voornamelijk hij, zou graag een nestje puppys van Belle hebben. Het mogen enkel puppys zijn met de meeste kans op 100 % gezonde puppys. Daarom de beste voorzorgen treffen voor alle zekerheid.
Morgenmiddag kennen we het resultaat, we zijn toch wel hééél curieus
Op elf juni heeft het baasje het hier op de blog al geschreven, we waren toen nog in Frankrijk. Onze Yves beloofde te gaan praten met de vervoersbonden in verband met de dieselprijzen en zo nog van die zaken. Op TV berichtten ze toen van de blokkades door vrachtwagens in Spanje en Portugal.
Toen schreef het baasje al, als ze met den Yves gaan klappen zal t in België ook snel van dat zijn.Wat gebeurt er morgen in Brussel ?JUST t zal dicht zitten in Brussel door betoging van de transporteurs. Wat het baasje toen nog niet in t koffiedik of zijn kristallenbol kon zien was dat de transporteurs steun gingen krijgen van de boeren.
Je zou er van gaan vloeken van dat ventje uit de westhoek, als m aan iets begint is t praten en klappen en daarna niks meer dan brol met iedereen
Op de zevende dag komen zijn discipelen dan vertellen dat alles en zelfs meer zal opgelost zijn tegen vijftien juli ! Dat gelooft toch geen hond meer zeker, zelfs de aller, allerdomste niet ! Je moet het maar durven zo voor de TV zulke onzin te komen verkondigen met een zon uitgestreken gezicht.
Als het waar is dat een land de leiders heeft die het verdiend ? ? ? Laat de Guy maar rap zijn Europese droom opbergen en dat m orde op zaken komt stellen.
Deze namiddag toen t baasje terug was van school hebben we nog een mooie wandeling gemaakt. Al een geluk want het vrouwtje had het baasje gebeld met de vermelding overkomst dringend gewenst omdat er iets mis was met Bas zijn achterpoten !
De examens waren al even voorbij en t baasje is dan maar direct naar huis gekomen met een bang hartje. Bij aankomst was het leed al geleden en stond mijnheer Bas het baasje al vrolijk op te wachten aan de voordeur. Bij het spelen met Belle of met weer zotte kuren uithalen moet hij zich bezeerd hebben. Bas is altijd een kleinzeer geweest en heeft altijd van een mug een olifant gemaakt.
Dan maakt Bas lawaai als een varken dat gekeeld wordt en zelfs na bijna vijftien jaar loopt de directie hier er nog steeds in.
Waarschijnlijk heeft Bas zich gisteren met de wandeling wat overtroffen met zijn kuren en heeft m daar vandaag de gevolgen moeten dragen. Op wandeling deze namiddag heeft m toch niets laten merken van enige hinder, oef
voor ons toch, t baasje moet vandaag nog eens gaan werken zeg m tegen ons nu wij verbaasd opkijken.
Om zeven uur een baas zien verschijnen en dadelijk uitgelaten worden in de tuin behoort niet tot ons dagelijks ritme. Belle kan er helemaal niet aan uit, zij heeft de tijd niet meegemaakt dat zoiets dagelijkse kost was.
Bas moet het haar maar uitleggen hoe het vroeger ging, om half zeven uitgelaten worden en dan de rest van de dag in de tuin gelaten worden omdat de baasjes uithuizig waren om brood op de plank te krijgen en om centen te gaan verdienen voor luxe van een Drent te kunnen houden. Zo heeft het baasje toch altijd verteld.
Na de vijf minuten uitstap in de tuin spurt Belle naar de zetel om zich snel in en bolletje te draaien, liefst op de plaats waar ik even tevoren nog lag en waar het nog warm is, om dan zalig haar ogen te sluiten en verder te knorren.
t Baasje moet vandaag op zijn oude school in de jury voor de eindproeven gaan zetelen. Daar moet je op tijd komen zegt m, maar wat wil dat zeggen op tijd voor een Drent ?
Geen boswandeling voor ons vandaag, te nat, te smerig in t bos. Alleen maar voor de baasjes want wij kunnen een gezonde portie nattigheid best te baas. Niet dus, geen bos maar de baasjes hebben ons wel meegenomen naar het dorp. Daar was de jaarlijkse braderij aan de gang.
Na en korte uitstap langs de weien, om het proper te houden in het dorp, trokken we dus naar het dorp. Dat is wel een eindje stappen tot in het centrum, t baasje zegt zo'n twee en halve kilometer. Geen probleem voor ons, daar draaien we onze poot niet voor om.
Het ganse gebeuren was halfweg al te horen, luidsprekers knalden luide muziek door de straten. Belle kent dat niet zo goed, enkel op de huntingbeurs in Gent heeft ze dat eens meegemaakt. Bas draait daar zijn poot ook al niet voor om, deels omdat m niet zo goed meer hoort en wat heeft Bas nu nog niet meegemaakt in zijn lang hondenleven.
Er waren ook veel hondjes onderweg, we hebben wat afgesnuffeld aan voor en achterkant. Er waren ook keurig afgeborstelde dames met boutique kleding en van die Fabiolakapsels . Die kakmadammen (zegt het baasje daartegen) moesten niet veel van ons hebben en lieten dat ook duidelijk merken. En we waren nog niet eens nat of vuil !
Neen , geef ons dan die vriendelijke madammekes uit het bos maar, die hebben ook een hondje bij en daar krijgen wij gewoonlijk wel een aai van over ons bolleke. Die madammekes hebben gewoonlijk ook geen Fabiolakapsel, zou dat een herkenning zijn voor vriendelijke mensen ?
Het baasje had voor een keer zijn kodakske niet bij, spijtig hé
Daar moet het baasje van profiteren, het gras/onkruid dat vrijdag blijven liggen is zal nooit hooi worden. De bui van gisterenmorgen heeft alles grondig verbrod. En nu is het geen hooi, maar bijna smurrie ruimen voor t baasje.
De bui, gepaard met een knallend onweer, heeft zelfs Belle van de kook gebracht, Belle trekt zich normaal geen snars aan van donder en bliksem maar nu was het haar ook te veel van het goede. Er waren zelfs twee stroomonderbrekingen, net zoals het gebeurt bij een onweer in Frankrijk, maar daar bevinden alle leidingen zich nog bovengronds. Wij voelden ons een beetje terug in de Charente.
Als t baasje gedaan heeft met het opruimen van de tuin mogen we straks mee naar t dorp. In Vosselaar heeft vandaag de jaarlijkse braderij plaats. Een flinke wandeling en een terrasje doen zit er vandaag nog wel.
Verdorie wij zijn beter gewoon dan dit rotweer. Daarbovenop vragen ze te pas en te onpas aan t baasje of hij dat weer heeft meegebracht van Frankrijk ! t Zijn slechte karakters zegt t baasje dan, wie durft het nog maar te bedenken dat het baasje zoiets zou doen ?
Het vertrouwen in de mensen heeft een ferme deuk opgelopen bij t baasje zegt m. Weken aan een stuk blazen en stoeffen dat het hier in België warm en zonnig is en we zijn nog geen drie dagen terug en we hebben al twee regendagen gehad. Deze keer denken we dat het baasje recht van spreken heeft en dik gelijk heeft.
Ondertussen zijn wij toch tussen twee buien een wandeling gaan maken en hebben ons dan maar met heel ons hebben en houwen in de vijver gesmeten. Belle achter een waterhoen aan en Bas is op zijn achterste in de vijver gaan zitten. Kwestie van ons op een fatsoenlijke manier nat te maken !
We hebben terug de wandeling gemaakt langs de zijde van de autosnelweg en dan moeten we aangelijnd blijven, Was dat niet het geval geweest dan stond er vanavond eend en waterhoen op t menu. Rond en in die vijver valt er altijd wel iets te pakken voor ons. t Vrouwtje zal naar de winkel moeten om iets eetbaars op tafel te krijgen. We geloven toch dat het bestuur hier in huis geen kaas gegeten heeft van economie en van stijging van de levensduurte hebben ze alleen nog maar aan de pomp gehoord denken wij zo.
Als wij, Drenten, eens elke dag mochten helpen met de voedselvoorziening hier ten huize, er zou weinig sprake zijn van stijging van de levensduurte
Wie doet het niet op de Franse snelwegen ? De nummerplaten van de passerende en voorbijstekende autos in het oog houden en zien waar die auto vandaan komt.
Gedaan met deze bezigheid die de sleur van het reizen een beetje breekt. Vanaf 1 januari 2009 krijgen de nieuwe Franse autos een nummerplaat voor het leven , geen aanduiding meer van het departement van herkomst niet meer. Het systeem bestaat onder andere al in Nederland waar de auto al van in de toonzaal een nummerplaat heeft.
Gedaan dus met het lijstje te raadplegen met de Franse departementen en de commentaren à la die is nog niet thuis, die moet nog ver, die is ook danig verkeerd gereden, kijk ! ene van Corsica, een 2B, en nog van die commentaren die je allert houden op de dikwijls eentonige snelwegen.
Nu zullen die oude nummerplaten wel niet dadelijk verdwijnen vermits ze enkel op de nieuwe autos komen, maar binnen enkele jaren zal de lol op de snelweg er wel af zijn. Op het platteland zal je de departementsplaten nog wel vele jaren tegenkomen, daar tuffen nog verschillende 2pktjes en R4tjes rond met van die zwarte platen met zilveren cijfers en letters, ook platen die al enkele generaties in onbruik zijn sinds ze de geel/zwarte platen hebben ingevoerd.
Om toch tegemoet te komen aan hen die een departement aanduiding willen, mag de nummer van het departement in het blauwe vakje , rechts van de nummerplaat vermeld worden. De eigenaar mag wel zelf bepalen welk departement op zijn nummerplaat komt. Bijvoorbeeld, iemand die in le Nord geboren is, en zich sterk verbonden voelt met zijn geboortestreek, en in Bordeaux woont mag gerust het cijfer 59 op zijn nummerplaat laten vermelden ipv. 33 voor de Gironde.
Het is een vernieuwing maar het doel en het waarom van de verandering ontgaat ons toch wel
Je kan gans de verandering nalezen op de site van de krant Charente Libre op de site
De directie hier ten huize was gisterenavond op verplaatsing, kalm dus voor ons en een gelegenheid om eens een avond wat vroeger de ogen te sluiten.
Er was op de vroegere school van t baasje een reünie (kennen we nog niet, t baasje zegt dat dat zoiets is als de clubmatch van de Drentenclub, waar iedereen nog eens samenkomt). We zagen het al aankomen in de namiddag, t baasje was zich gaan laten trimmen bij coiffeur Jos en t vrouwtje bij coiffeuse Marleen. Dat doen ze normaal niet als ze in de tuin gaan werken. Er werden geen voorbereidingen getroffen om maar enig eten op tafel te brengen, je ziet signalen genoeg om als slimme hond te weten dat er een rustige avond in t verschiet was.
Wij werden nog meegenomen op een extra ronde naar het bos, kwestie van op veilig te spelen zegt de baas en om zeven uur was het hier kalm.
Het moet goed geweest zijn daar in Hertals want t was laat eer ze de oprit hier ten huize terug opdraaiden. En bij het bekijken van de fotos die t baasje genomen had met t nief kodakske hebben ze nog behoorlijk wat plezier gemaakt ook.
Wij stonden weer met de nacht om have en goed te beschermen, wij zijn er nog moe van deze morgen
Het is wel niet zoals Jacques Brel het bedoelde, maar zo zien wij onze tuin nu wel. Als t baasje de bosmaaier aanhangt dan kijkt m niet zo nauw. Alles moet plat is zijn motto op dat moment. Zo is de dragonplant, die verscholen zat tussen de netels en hoog opgeschoten papavers mee tegen de vlakte gegaan. Niet zo erg zegt de baas, die komt er wel terug bovenop.
Nu maar wachten op het zonnetje dan kan de baas morgen of overmorgen hooien. Het ziet er naar uit dat het nog een echte boer gaat worden. Een multinationale boer voegt m er zelf aan toe. Als we binnen twee weken terug naar Frankrijk vertrekken wacht m daar terug hetzelfde werk. Zo houden ze hem bezig.
Het baasje heeft wel even gevloekt toen hij met de bosmaaier zon Drentensigaar raakte. Je wil het hier niet zien verschijnen, de woorden die we toen naar onze kop geslingerd kregen, fraai was het niet, en voor publicatie ook niet echt geschikt Die bleu de travail werkbroek mag ook niet binnen van t vrouwtje wegens plaatselijke geurhinder !
Wij hebben nu toch terug een tuin waar we onze speeltjes in terug vinden
Aan t werk baasjes, t zal nodig zijn. Als je ziet hoe de tuin er bij ligt na die vijf weken. De grasmaaier heeft nog even rust, het eerste werk zal met de bosmaaier moeten gebeuren denken wij zo, die brousse kan geen enkel grasmachine aan.
Het baasje had dat al voorzien en heeft de bosmaaier van Frankrijk meegebracht, hij wou er gisteren al aan beginnen maar met dat hondenweer was er toch geen beginnen aan, dus vooruit met de geit !
Binnen een paar uren hebben we weer een proper pelouske en kunnen we terug ravotten, nu vinden we onze bal niet meer terug tussen al dat onkruid.
Gans anders ziet ons bos er op het moment uit, voor vijf weken waren wij er thuis zoals onze baas in zijn broekzak, nu met al die jonge begroeiïng zouden wij er zelfs verloren lopen. Wij twijfelen er zelfs over dat het wel hetzelfde bos is waar wij daarstraks zijn gaan wandelen.
Lange tijd heeft het er naar uitgezien dat de wandeling er zou overschieten. De bui, t was er maar één maar ze duurde uren, was zo hevig dat wij zelfs in de tuin niet onder de veranda uitkwamen. Toen het even over was heeft de baas toch de leibanden genomen en zijn we gaan stappen. Soms was het wel haast zwemmen, zoveel plassen hebben wij nog nooit gezien in t bos.
Belle die overal doorgaat en als ze dorst heeft het liefst liggend in de plas gaat drinken leek meer op een zeehond. Dat was wel niet alleen van de plassen maar ook van het natte hoge gras. Twee handdoeken hebben de baasjes nodig gehad om haar tot een ietwat droge Drent te krijgen. Klets, kletsnat was ze tot op haar vel, alsof ze gaan zwemmen was in de vijver zelfs dan kon ze niet natter geweest zijn.
We zijn dan ook Jef tegengekomen met Micha, die had pech en mocht niet los lopen wegens loopsheid. Dat was ook weeral meer dan zes weken geleden. Micha trok sterk aan de lijn want zij wou duidelijk liever met ons gaan ravotten dan braaf bij Jef aan het lijntje te lopen op de paadjes.
Dat waren onze belevenissen weeral voor vandaag, morgen hebben de baasjes het druk met allerlei afspraken, dan kunnen wij wat rusten of plannen maken voor andere deugnieterij.
Eerst was Bas aan de beurt, Belle heeft hem staan uitdagen om mee te spelen. Uitgerekend met de koord die hij gekregen heeft met zijn verjaardag, waarschijnlijk om het effect nog wat aan te zwengelen. Vermits heel het gebeuren Bas niet kon aanzetten tot iets meer activiteit was het baasje dan maar aan de beurt.
t Baasje was toevallig de Pascal aan het lezen die m een uur tevoren meegebracht had van de krantenwinkel en was ook al niet te happig om mee te spelen. Belle heeft dan maar volgehouden tot zij haar zin kreeg. Indien ze mensentaal kon spreken zou ze het baasje naar zijn voeten hebben gegeven omdat hij een maandblad aan het lezen was voor de actieve 50+ er terwijl hij op zijn luie krent bleef zitten.
In feite kan je haar geen ongelijk geven, niet actief zijn met zon maandblad in je handen ! Het is geen hondenlogica, maar ook als t baasje de Woef leest laat ze de baas niet gerust, eigenlijk wil ze altijd spelen, wat je ook aan het doen bent. Enkel als de baas op het dak bezig is zoals de weken voordien, dient ze een ander slachtoffer te vinden.
Je kan er donder op zeggen dat ze altijd succesvol is
We zullen het Belgenland terug gewoon moeten worden na vijf weken Frankrijk. Voor ons viel het gisterenavond nogal mee. We zijn nog een korte wandeling gaan maken met t baasje, kwestie om al de bosgeuren nog eens te controleren en voornamelijk om te gaan ruiken welke honden ons terrein hebben overgenomen toen we er niet waren.
Voornamelijk Bas, die heeft de ganse wandeling haast op drie poten gedaan, zo dikwijls heeft hij zijn poot moeten opheffen om zijn geur terug over de anderen te zetten. Verloren werk blijkt het deze morgen, de regenbui zal alles wel weggespoeld hebben. Das niks denkt Bas, straks opnieuw, geen probleem voor hem, als hij maar kan gaan wandelen heb je er geen last mee, hij vindt altijd wel een reden om een stapje in de wereld te zetten.
Voor de baasjes blijkt de aanpassing wat moeilijker te zijn. t Baasje vertelt dat hij deze morgen niet goed wist waar hij was. Verschil van licht door het venster, grijs buiten, het venster op de verkeerde plaats, geluiden van een autostrade op de achtergrond, vrachtwagens die over de verkeersdrempel hotsen, allemaal niet meer meegemaakt de laatste weken. Straks bij de bakker, slager en kranten winkel is het ook weer gans anders, ja er wordt enige flexibiliteit (schoon woord hé) van ons verwacht.
De baasjes zijn vooral blij dat Belle geen last meer heeft van wagenziekte, zelfs het stoppen en vertrekken in de file heeft ze goed doorstaan. Belle heeft zelfs haar kop buiten gestoken door het venster (in de Welriekende (stink)dreef) tot groot vermaak van de mensen in de autos die naast ons reden.
En nu gaan we ons aanpassen in de zetel want negen uur autorijden is toch wel vermoeiend voor twee Drenten.
Vandaag is het na vijf weken Frankrijk terug tijd om richting noorden te komen. t Baasje zegt niet meer we gaan naar huis want dat wil niks meer zeggen. We zijn hier net zo thuis als in Vosselaar.
Voor onderweg hebben we de beste vooruitzichten, weinig Spaanse en Portugese trucks on the road wegens blokkades ginds. Binnenkort zitten we zonder appelsientjes en sardientjes dans le Nord. Maar t baasje zal wel kunnen doorvlammen, toch zeker tot Parijs want daar laten die Spanjolen het meeste vracht achter in Rungis, dat is de grootste versmarkt van Europa.
Na Parijs zijn het voornamelijk NL en B trucks op de A 1, die protesteren voorlopig nog niet tegen de hoge brandstofprijzen, maaar de Belgische transportbonden gaan klappen met den Yves (???) klappen dat wel, dat doet den Yves nu al een jaar met zero bros resultaat. Het gaat niemand verwonderen dat binnenkort ook in t Belgikske alles stilstaat.
We zullen maar hopen dat we zonder al te veel blokkades in Vosselaar geraken, den bak van de Mitsubishi is in elk geval proppesvol getankt en t baasje kent zo wel een omweggeske. Zo zie je nog eens iets anders dan A10 , Periferique en A 1
Wij zijn terug in Vosselaar, negen uren hebben we nodig gehad om de afstand La Magdeleine/ Vosselaar te overbruggen. Dat is een uur langer dan t baasje voorzien had.
Het eerste stuk liep als een trein, zoals t baasje gedacht had, weinig Spanjaarden en Portugezen op de A 10. Die maken op dat reisdeel toch wel vijftig procent van het vrachtverkeer uit. Als die dan niet op de baan zijn gaat het wel makkelijker, er dient minder ingehaald te worden, het rijdt gewoon vlotter.
Parijs was helemaal geen probleem, Van de luchthaven Orly in het zuiden tot Charles De Gaulle luchthaven 35 minuten. Het is al ooit sneller geweest maar ook Kim Gevaert verbreekt niet elke race een record hé.
Ten noorden van Parijs inderdaad veel Hollanders, Belgen en Denen in hun trucks, haast een aaneengesloten rij op het rechtse rijvak. Het reed makkelijker na Péronne op de A2 richting Valenciennes. Het baasje had deze maal richting Brussel verkozen boven Lille en Gent omdat er wegwerkzaamheden zijn tussen Gent en Antwerpen
Brussel dus we hebben aangeschoven van de Welriekende Dreef tot aan de afslag ring/E19 richting Antwerpen. In Waterloo zei het baasje nog tegen t vrouwtje dat we nog steeds aan een gemiddelde van 100km/h gingen.
Een uur en een kwart hebben we nodig gehad om Brussel te ronden In plaats van om kwart na zeven te arriveren is het dus half negen geworden. En dan zijn er mensen die schrik hebben van de drukte op de Parijse Periferique ! Viva de periferique en wegblijven uit Brussel en de Antwerpse ring zo simpel is het zegt het baasje.
zon blik heeft t baasje in zijn ogen, nu die spreeuwen ook de krieken beginnen te lusten nu ze wat rijper zijn. Hij heeft al aan t Googlen geweest om te zien dat Kalasjnikov ook jachtgeweren in zijn gamma heeft ! Dat zou nog eens iets zijn, den baas met een jachtgeweer ! Voor ons zou dat geen kwade zaak zijn, dan kunnen we onze rastalenten nog eens tonen.
Maar zo ver zal het wel niet komen denken we, den baas weet dat spreeuwen een beschermde vogelsoort zijn en hij vermoed dan ook nog dat het waarschijnlijk den Tindemans destijds is geweest die daarvoor gezorgd heeft. Die heeft destijds nog wel meer stemmen gekregen dan Leterme, maar krieken- en kersenbomenzal die wel niet in zijn tuin gehad hebben. Als dat wel zo was, dan was t helemaal een kieken zegt den baas.
Ondertussen vertelt het baasje aan t vrouwtje dat niet alleen die kersen veelal aangepikt zijn maar dat die spreeuwen ook nog op de andere ka .n. Die laten ze dan ongemoeid, kwestie van t baasje ook nog iets te gunnen waarschijnlijk.
Wij liggen dan onder de boom te luisteren naar zijn duistere plannen om die vogels naar het leven te staan. Tindemans komt wel niet meer op bij de verkiezingen maar op t baasje zijn stem moest m zeker niet meer rekenen dat is voor de volle honderd procent zeker..
t Baasje in de boom en t vrouwtje aan tafel, allebei plakkend tot aan de ellebogen. Het is kriekenoogst, wel wat vroeg maar als de baasjes wachten, dan rest er niks meer om in potjes te doen. Die spreeuwen hé
De oogst valt wel tegen dit jaar maar dat was in de lente al te voorzien na die strenge nachtvorst begin april, toen alles in volle bloei stond. Na de oogst van vorig jaar die onbeschrijfelijk in volume was, is dat ook vrij normaal, het kan ook niet elk jaar groot confituurfeest zijn.
Dadelijk gaat het vrouwtje haar grootste kookpot nog eens bovenhalen en vanavond staan er weeral ettelijke potjes krieken confituur in de schapraai.
Ten behoeve van de Franse en Nederlandse lezers, in België zijn kersen, zoete kersen en krieken zijn zure kersen. Cerises doux en cerises aigre.
doen we een wandeling en zelfs als we in de omgeving van thuis komen is telkens weer iets te beleven. Kijk Belle hier vlak voor t baasje zijn Kodakske zich in de bocht werpen. Waar ze achteraan zat of wat ze opmerkte, enkel zijzelf weet het. Het baasje weet het zeker niet, die was gaan klaarstaan omdat hij haar al van op tweehonderd meter zag komen aanspurten en tegen dat m zich kon omdraaien was ze al verdwenen. Ikzelf was bezig met de andere straatkant af te snuffelen
Belle is vlak achter het baasje het onkruid aan de kant van de weg ingedoken en toen ze bijna tien minuten later terug opdook zat ze volledig onder de kleefzaadjes en ander onkruid. t Baasje heeft er werk aan gehad om al die zaadjes uit hare frak te kammen.
Bijna een volle asbak zaadjes en haar heeft t baasje verzameld vooraleer ze terug toonbaar was.
En dan is er s avonds Superhond op VTM . Die hondjes zullen daar wel hun beste best doen, maar als ze echt super willen worden zullen we ze eens een paar dagen mee op stage nemen. Die bazinnekes zullen nogal krijsen als ze hun lievelingetjes terug te zien krijgen. Paniek gegarandeerd
Ere wie ere toekomt, Manu die gisteren onze baas opmerkzaam maakte dat m Franse woorden gebruikt heeft zich verontschuldigd. Manu dacht dat t baasje zon
Hollander was die graag te pas en te onpas Franse woorden verbasterde.
t Baasje heeft dat faire aanbod aanvaard en wel gezegd , als vroeger schoolmeesterke, dat m dat niet meer mag doen, op straffe van een paar uren hoekverbanning.
Als t baasje toch niks kan schrijven op t www dan doen wij het ook maar kalm aan, en gelijk voegen wij de daad bij het woord.
t Baasje is toch maar bezig met aanhangwagens in orde te brengen voor de retour naar Vosselaar, t vrouwtje is het laatste (?) onkruid aan het wieden in de tuin, wat zouden wij die twee voor de voeten lopen ?
Zo een rustdag tussendoor mag ook wel eens, zelfs de hondenboog kan niet altijd gespannen staan. Dadelijk heeft het baasje gedaan met zijn werk en komen wij toch aan de beurt voor een wandeling door de velden.
Indien er nog iets schokkends te beleven valt, komt er nog wel een breaking news.
Sinds gisterenavond hebben wij eens te meer geen verbinding met het internet, waarschijnlijk kan het vanavond opgelost worden.
Wanadoo.fr en Orange.fr beginnen ons zo stilaan de strot uit te hangen. Wanneer U dit leest is het te danken aan de bereidwillige medewerking van de buren die hun computer ter beschikking willen stellen.
Weinig nieuws dus vandaag, we hopen zo snel mogelijk terug on line te gaan.
Onderstaande reactie kreeg ik deze avond op het artikeltje poes op deze blog. Iedereen kan het lezen bij de reacties in de rechtse kolom. Ik sta er toch een beetje van te kijken. k Zal het maar niet proberen uit te leggen aan de beide blogeigenaren Bas & Belle Die twee gaan het nog minder begrijpen dan ikzelf vrees ik.
Zulke reacties kunnen mijn avond verpesten, dat ik Nederlander zou zijn, och, er zijn erger dingen in het leven en als de stomme van Portici er niet was geweest in 1830 dan was ik het misschien wel geweest, so what ? Ik voelde mij al voor de invoering van de euroEuropeaan in hart en ziel. Al een geluk dat die brave man **** zijn zoon niet in mijn klas gezeten heeft, wat zou dat geweest zijn als zijn zoon buiten cilinderkop, ook het woord culasse zou gekend hebben, join de culasse voor cilinderkoppakking, volant voor stuurwiel, amortiseur voor schokdemper en pare-brise voor voorruit .
Ikzelf heb kennis van andere talen steeds als een meerwaarde gezien. Niet voor iedereen dus .
Jan,
08-06-2008
Colza
Wat ik opmaak uit uw verhaaltje is dat u Nederlander bent. Ik heb steeds gehoord dat colza Frans was voor koolzaad. Foei dus als u dazt woord ook als dusdanig gebruikt.
Deze namiddag hebben onze harten nog eens sneller geslagen, oorzaak: een rosse poes die het pad van Belle gekruist was in het colza veld.
Wandel ik rustig met de baasjes over de weg, kalm rustig gangetje, crosst daar toch geen rosse poes de weg over zeker. Nog geen twee meter van mij vandaan. Sensatie mensen, zo vlak bij, daar rep ik mijn oude knoken nog eens voor. Nu kon die poes niet links of rechts, links stond ik, van rechts hoorde ik Belle komen. Wat doet zon poes dan ? Juist, die zoekt de hoogte op.
Razendsnel zat ze bij de buren Mark & Sarah de kriekenboom in, hoog genoeg om veilig te zitten voor een oude Drent. Belle was terug de colza ingedoken, zij had een tweede kat opgemerkt samen met die rosse maar die was de andere kant uitgerend. Ja dan moet je kiezen, de ene of de andere. Nummer twee heeft ze niet meer gevonden want toen Belle haar reukspoor volgde heeft het baasje Belle teruggeroepen.
Nu een half uur later is mijn hartritme nog altijd niet normaal, zo maak je nog eens wat mee in je oude dagen.
Een Drentse naakthond bestaat nog niet, toch niet dat wij het weten. Maaaar, als het zo blijft duren bij een kambeurt van Bas zal het niet lang meer duren. Dan hebben wij de eerste blote Drent hier in huis !
Op de foto kan je zien wat een dagelijkse kambeurt aan wol opbrengt. Op foto 1 zie je het resultaat van tweemaal de kam door Bas zijn vacht te trekken. Foto twee geeft dan het resultaat van een vijf minuten flink diep kammen, na die tijd is Bas het beu en begint onrustig en ongeduldig te worden.
Deze resultaten komen niet van een onverzorgde hond, dan zou het vrij normaal zijn, maar van van Bas die wekelijks, het jaar rond, toch zon twee à driemaal gekamd wordt.
Tegen het eind van de lente, het begin van de zomer, is het elk jaar hetzelfde resultaat. Eén zaak is spijtig, en dat is dat Bas te laat op het jaar begint met ruien. Moest dat in het begin van de lente gebeuren dan zouden al die vogelnestjes hier in de buurt een zachte, witte, hondenvacht bekleding hebben.
s morgens vanaf zeven uur is de boulangerie open in Villefagnan. Het beste brood, baguette en croissants hebben ze daar. Het baasje heeft nog nooit voor de deur gestaan omdat het nog te vroeg was, zon vinnige ism nu ook weer niet. Wat al wel gebeurt is, zijn gasten die zich eens sportief willen voordoen en dan aanbieden van s morgens met de fiets om brood te rijden.
Het baasje kijkt dan eens bedenkelijk en controleert gelijk de kofferruimte van de Mitsubishi. Kwestie van te weten of er genoeg plaats is voor één of twee fietsen. Het baasje geeft wel altijd de raad om hun GSM mee te nemen voor als ze eens plat zouden rijden. Er heeft er nog geen enkele plat gereden maar er hebben al veel fietsen achteraan in de auto gezeten.
De weg naar Villefagnan is vier en een halve kilometer enkel, er zit een nijdige helling in, niet stijl maar lang en op het einde nog een vals plat. Geen probleem normaal, maar op je nuchtere maag krijg je al snel de klop van de hamer. En dan moeten ze nog terug ook. Er zijn al veel croissants onderweg gegeten om terug wat op krachten te komen.
Als t baasje met de auto om brood gaat, is m meestal vergezeld van Bas, Belle rijdt niet zo graag auto. Bas verwacht telkens zon klein snoepje uit het handschoenkastje van de auto, omdat hij zo goed op de auto gepast heeft (?) als t baasje bij de bakker was en een krant was gaan kopen.
Zo ging het ook deze morgen, lekker verse baguette zoals geen enkele Belgische bakker ze gebakken krijgt, ook al doen ze zo hun best
Zondag 08.06.2008 worden er in en rond Aigre drie nieuwe fietsroutes geopend zo meld de Charente Libre verder in haar Le Guide paginas. Een circuit famille van acht kilometer ( zeer makkelijk), een circuit découverte van vierendertig kilometer (makkelijk) en een circuit exploration, zestig kilometer (difficile)
Op het circuit van vierendertig kilometer zijn er drie punten waar men even kan verpozen en iets eten en drinken, in St.Fraigne, in Tussonen bij de aankomst terug in Aigre. Op de grote toer kan er enkel in St. Fraigne iets gedronken worden, misschien daarom dat de toer difficile meegekregen heeft. Op de kleine toer van acht kilometer kan er verpoosd worden in Villejézus en in Aigre.
Een fietsatelier waar eventueel herstellingen kunnen uitgevoerd worden kan men vinden in Aigre. Er is dus wel over nagedacht en men maakt ook ernstig werk van de ontdekkingstochten door het Noorden van de Charente. Er staan tevens nog vier andere fietstochten in de startblokken.
Ook in het zuiden van de Charente bestaan er al enkele fietsroutes, in de omgeving van Ségonzac, bekend van de Cognac Fine Champagne en het centrum van de tonnenmakers . Ook de omgeving van Barbezieux heeft al zijn fietsroutes.
Wanneer de routes aan belang winnen en er voldoende belangstelling is zullende plaatselijke neringdoeners het belang wel inzien van enkele extra rustplaatsen (lees terrasjes).
De Charente kan er maar wel bij varen denken wij zo
Frans of Engels of beiden, zulke panelen kan je vinden in Aigre, een stadje op zon twintig kilometer van ons thuis. In Aigre organiseren ze dus regelmatig een Engelse markt. Hier kunnen de overgewaaide Engelsen hun thuisproducten kopen of producten door Engelsen hier ter plaatse vervaardigt.
Nu zijn wij en ook de baasjes niet zo gek van Engelse etenswaren, toch zeker niet als al die Franse overheerlijke producten overal te koop zijn ! Toch hebben de baasjes ons deze morgen meegenomen naar Aigre. Wij hadden vooral een sterke interesse in de daar aanwezige hondjes, labradors, épagneul Bretons, Border Collies en de rassen van onduidelijke mix, "vlinderhondjes" zo noemde wijlen veearts Karel Van Noppen onze Sloeber destijds. Dat was voor Bas bij de baasjes kwam, Sloeber was ook zo'n onduidelijke mix.
De baasjes hebben dan het onvermijdelijke terras van Le Bilboquette aan gedaan waar er steeds een emmertje fris aperitief voor ons gebracht wordt. In t veld en de bossen kunnen wij ons wel eens wild gedragen maar in t bijzijn van al die andere soortgenoten daar kunnen wij eens laten zien dat wij welgemanierde Drenten zijn.
Niets zo simpel als dat, om de baasjes eens trots als een gieter te laten zijn en lonen doet dat altijd achteraf
Het departements bestuur en de toeristische diensten van de Charente hebben het begrepen. Toeristisch gezien staat de Charente op de 87° plaats van de 96 Franse departementen. Je zou zeggen, daar is geen lap te zien en dat is ook zo als je voor kastelen, wilde rivieren, bergen of strand op reis gaat.
Dé toeristische troef volgens het baasje zijn bescheiden (?) mening, is de rust die van de streek uitgaat. Uitgestrekte velden met graan, zonnebloemen, afgewisseld met een bos en daar tussenin vreedzame rustige dorpjes. Wat heeft een gestresseerde noorderling nog meer nodig om op adem te komen. Alles hebben ze hier voor zulke luitjes.
Nu hebben ze enkele fietsroutes uitgestippeld langs waar je de streek op je eigen tempo kan ontdekken. Met de VTT, wat staat voor velo tout terrain of mountain bike , met de koersfiets of gewoon met je dagelijks huis en tuin fiets, voor ieder wat wils.
Als je de streek bekijkt dan ligt er ten westen van de grote verbindingsweg N 10 een zacht glooiend landschap waar zelfs de meest onervaren fietser plezier aan kan beleven.
Ten Oosten van de N 10 kan je een meer heuvelachtig terrein vinden , doorsneden door de vallei van de rivier Charente. Hier heb je al wat meer trappers capaciteiten nodig om boven te geraken.
Het enige waar een noorderling zich naar te pletter gaat zoeken zijn de terrasjes waar België en Nederland zo bekend voor zijn. Daar moet nog aan gewerkt worden, voorlopig zijn ze nog te zoeken als een speld in de hooiberg, ze zijn er wel,maar niet op elke hoek van de straat zoals bvb in het Belgische Limburg. Dus, zien dat de bidon vol blijft.
Als trouw bezoeker van de blog van Jan Noordijk , http://www.happy2gether.bekom ik vandaag een artikel tegen dat iedereen zou moeten lezen. Vermits ik deze blog een beetje vrolijk en opgewekt wil houden heb ik het niet overgenomen maar voor zij die willen, kunnen het hier lezen.http://www.happy2gether.be/Dierenplezier%20&%20leed.html
Het artikel handelt over een overleden puppy en zou moeten gelezen worden door iedereen die een pup wil kopen of wil verkopen. Ik wil je verwittigen, het is geen prettig artikel, maar ik en ook Jan Noordijkwillen ons verzetten tegen elke vorm van dierenleed.
Als deze inleiding je wat afschrikt, Jan schrijft ook over plezierige zaken en dierenplezier en een bezoek aan zijn blog is zeker aan te raden. Aan jullie zelf om te beslissen, lezen is weten
De baasjes zijn al volop bezig met de voorbereidingen voor het steriliseren van de krieken. Zondag of maandag zullen ze wel rijp genoeg zijn om te worden geplukt. De ladders heeft het baasje nog niet opgeborgen na de dakwerken, die staan gereed voor de volgende arbeid.
De steriliseerketel is al afgestoft, de nieuwe rekkers (sluitringen in t AB) aangekocht, de sluitranden van de Weck potten nagekeken op beschadigingen, de fles Butagas eens gewogen en de grote brander eens aangestoken. Alles is OK bevonden en nu maar de natuur zijn werk laten doen en laten rijpen, die krieken.
Terug naar de tijd van toen zullen de meesten denken. Wie steriliseert er nu dezer dagen nog ? Onze grootmoeders, die deden dat, maar die waren geboren in de jaren 1890 1920 ! Wel onze bazen doen dat ook nog, als je eenmaal door een stroompanne gans de inhoud van je diepvriezer naar de composthoop kan dragen dan voorzie je andere maatregelen.
t Baasje heeft jaren geleden eens aan t vrouwtje laten weten dat hij voor zijn verjaardag een steriliseerketel wilde. Op het einde van dezelfde week stonden er vier ketels met ongeveer tweehonderd potten. Iedereen wou zijn oude rommel kwijt en t baasje kende dé tijd van zijn leven !
Gisterenavond, letterlijk tussen de soep en de patatten heeft t baasje nog snel een oplossing moeten zoeken om zijn tomatenplantjes te beschermen.
De wolken die in t Zuid Westen kwamen aandrijven hadden zulke donkere kleur dat alles wees op een zwaar onweer. De ravage aan de wijngaard indachtig, veroorzaakt door hagel, vorige week in Rouillac , heeft m snel doen ingrijpen. En rond wat draait hier de laatste weken alles ? Juist rond dakpannen !
Het baasje heeft dan een kruiwagen overschot pannen volgeladen en die als bescherming rond de tomatenplantjes gezet. Uiteindelijk is het vals alarm gebleken en zijn de wolken afgedreven. We hebben geen donderslag gehoord en er is geen regendruppel gevallen. Het was wel veel vroeger donker dan op een zonnige dag.
De seizoenen tellen hier blijkbaar niet meer, het was daktijd er zou een kersentijd komen maar dat is opgelost door die zwerm spreeuwen, en nu begint de tuin- en onkruidtijd.
De baas heeft het gazon al gekortwiekt, speciaal voor ons zegt m, maar ik denk meer voor t vrouwke. We kwamen s morgens nogal vrij nat terug binnen en toch had het niet geregend. De ochtenddauw en het hoge gras maakten ons nat. Probleem één dus al opgelost.
t Vrouwtje is binnen gekomen met de melding dat zij bij het onkruid wieden tussen de patatten goed gebeten is van de talloze mieren. Er blijken meerdere mierennesten tussen de rijen te zitten. Ondertussen groeien de aardbeien aan een tempo dat je bijna tweemaal per dag je ronde moet maken. Enkel het onkruid en gazon groeien op t moment nog sneller !
Volgende week in t begin van de week zal t baasje nog tijd moeten maken om krieken te plukken, die zullen tegen die tijd ook al wel rijp zijn. Daar moet het baasje niet te rap bij zijn, ze zijn te veel kriek om geliefd te zijn bij de spreeuwen.
Eind volgende week moet het baasje terug in België zijn wegens feestjes, jurylid spelen op zijn vorige school, wijkfeesten, Brussel Dog Show met Belle en nog enkele familie verplichtingen. Al een geluk dat het maar voor twee weken is dat we in België zijn, we kunnen ons hier toch veel beter uitleven, eind juni zijn we weeral terug en France
Gisterenavond half elf, Belle komt binnengestormd vanuit de tuin. Ze heeft geen rust en trekt aan t baasje zijn mouwen. Nu kent het baasje na veertien jaar Drenten in huis zo wel hun gedragingen maar dit was toch niet meer binnen de grenzen.
Ik heb dat ooit ook gedaan en toen t baasje meeging naar de tuin heb ik hem naar het zwembad gebracht. Daar zag hij een uil op een stoelleuning zitten en op het water dreef, dacht hij, een eendenjong. Niks eendenjong, het was een jonge uil die op zijn eerste vliegles in t water gedonderd was. Het baasje heeft toen met het schepnet om het zwembad te reinigen het uiltje uit het water gevist. Van zodra het uit het water was is het gelijk weggevlogen samen met zijn moeder. Die was ondanks mijn en t baasjes aanwezigheid toch op de stoelleuning blijven zitten.
Het baasje dacht dat het nu weer zoiets zou zijn alhoewel het zwembad nog altijd afgedekt is en was Belle gevolgd naar de tuin. Daar stond miss energie gewoon met haar nieuwe bal te wachten tot het baasje kwam meespelen. Zijn pas uitgeschonken tas koffie was wel koud toen hij terug binnen kwam, dat heb je zo als je aan Drenten verkocht bent
Is de kersenoogst dan verdwenen via duizenden spreeuwenmagen, de aardbeien hebben ze (gelukkig) niet ontdekt. De aardbeien groeien massaal in grote hoeveelheden en dankzij (?) de natte meimaand ook in formaat. Als ze dan ook nog wat zon te zien krijgen zijn ze verrukkelijk zoet.
Nadeel is wel dat ze haast allen tegelijk rijp worden, de baasjes eten dan ook alle dagen nagerecht op aardbeibasis.
t Vrouwtje haalt dan de grote kookpot boven en maakt aardbeien confituur. Iedereen die hem al gegeten heeft blijft er om vragen, wij hebben liever boterhammen met kaas of vlees alhoewel Belle van die confituur ook haar buik wel rond kan eten.
Als die confituur dan in potjes gedaan is zet het baasje zich aan de computer en maakt voor die heerlijke confituur zo mooi mogelijke etiketten. Dat oogt op t einde van het seizoen erg aardig in de voorraadkast.
misschien wel duizenden, zijn ze deze namiddag neergestreken in onze boomgaard. Een ganse zwerm spreeuwen met een duidelijke doelstelling: onze kersenboom die klaar stond om geplukt te worden is totaal, totaal geplunderd.
Ronny die gisteren hier op bezoek was, is de enige die een handvol kersen heeft gegeten van deze boom dit jaar. Niks hebben ze laten staan, ze hebben wel de pitten aan de steeltjes laten hangen, waarschijnlijk om het baasje te jennen.
Het is de eerste maal in negen jaar dat dit ons overkomt, in België is dit schering en inslag. Daar staat één kersenboom per straat, hier hebben alle buren kersenbomen en is het aanbod groter als de plukcapaciteit van de spreeuwen. Nu hebben we nog enkele kersenbomen maar die kersen zijn nog niet rijp en zijn dus ongemoeid gelaten.
Ook de krieken die al wel rood beginnen worden lusten ze niet wegens te zuur waarschijnlijk. Dat is dan toch nog een goede zaak voor de baasjes, als t baasje nu niet te lang wacht om te plukken kunnen we deze winter toch nog kriekenvlaai en kriekjes met frikadellen eten. De steriliseerbokalen stonden al klaar maar de helft zal leeg terug de kast in kunnen.
Het baasje heeft ons daarjuist verteld dat m hoopt dat die spreeuwen vannacht buikpijn hebben zoals ze nog nooit hebben meegemaakt. Te veel rijpe kersen geeft een gisting in de maag, met krampen en een winderigheid waar je zelf van gaat lopen. Wel zegt de baas, dat is wat ik ze toewens, vierentwintig uur lang ! ! !
Zo voelen wij ons toch, zaterdag ontsnappen we hier in de Charente aan verwoestende onweders en nu in de thuishaven hebben ze van het zelfde laken een broek.
Bas is zich de koning te rijk dat hij zich van de schrik niet heeft moeten terugtrekken in de slaapkamer. Hier in de Charente voorspellen ze tien dagen behoorlijk weer, een beetje bewolkt, veel zon, van regen hebben ze voor de volgende dagen niets voorzien.
Wij wensen die Belgen veel zon en als t niet anders kan, goei botten of zwemvliezen
Bas & Belle
Onweer treft Antwerpse gemeentenHet onweer van maandagavond heeft de stad Antwerpen grotendeels gespaard. Er waren wel problemen in de gemeenten ten zuiden van de stad en in de Kempen, melden de betrokken brandweerkorpsen. In Antwerpen zelf waren er een aantal blikseminslagen in het district Deurne en ook in Merksem en Hoboken was er hinder door de plotse regenval.
Randgemeenten getroffen De zuidelijker gelegen gemeenten kregen het harder te verduren. In Hove, Edegem, Kontich, Lint en Aartselaar stonden enorm veel straten blank en liepen er tientallen kelders onder. In de loop van de avond en nacht trok het water weg en was de situatie onder controle.
Boom omgevallen Vanochtend viel er als gevolg van het onweer nog wel een boom om in Aartselaar die de toegang tot enkele appartementen blokkeerde aan de Beukenhoflaan.
Ziekenhuis Lier ondergelopen In Lier stonden vele lager gelegen straten blank en zelfs de spoeddienst van het Heilig-Hart Ziekenhuis liep onder door een gedeeltelijk stukgeraakt pompsysteem. Rond half elf konden de patiënten weer gewoon ingeschreven en behandeld worden. De grootste hinder was toen ook in de rest van de Pallieterstad al voorbij.
Dakbranden In het vlakbij gelegen Heist-Op-Den-Berg bleef het bij een zware blikseminslag en ook in Bornem in Klein-Brabant vatte een dak vuur door de bliksem.
Ellende in Geel en Veerle In de Kempen tenslotte was er de grootste ellende in Geel en in Veerle, een deelgemeente van Laakdal. In beide gemeenten stond er water in de kelders en liepen er straten onder. Er waren ook twee blikseminslagen. De rest van de Kempense gemeenten ondervond weinig hinder. Herentals bleef zo goed als gevrijwaard en de brandweer van Mol ontving zelfs geen enkele oproep die verband hield met het onweer. (belga/vsv)
Mooie machines die Honda Gold Wings, niet alleen uiterlijk maar ook schonemekaniek zegt het baasje. Draait mooi als een Zwitsers horlogeke , met een diepe brom zonder lawaai te maken. Gans iets anders als die snerpmachines waarvan het geluid pijn doet in uw oren.
Echt iets om lange reizen in alle motorcomfort mee te maken. Enkel de Harley rijders verfoeien zulke luxe machines, zij vinden dat maar niks. Zo heeft elk merk wel zijn voor- en tegenstanders maar motorrijders zijn gewoonlijk wel iets fanatieker in hun merktrouwheid
Wij hopen dat Ronny, Paula, Eddy en Francine mooie twee weken verlof tegemoet gaan in Portugal en Spanje. De weersvoorspellingen zijn hun alleszins gunstig voor de komende week, voor ons trouwens ook zegt het baasje.
Gisteren namiddag nog eens Belgisch bezoek over de vloer. Ronny en Paula , onze achterburen in Vosselaar, hebben ons een bezoek gebracht. Zij zijn samen met Eddy en Francine onderweg naar een Honda Gold Wing treffen in Portugal.
Zwaar gebrom in het gehucht zonder luidruchtig te zijn, gisteren bij de aankomst en deze morgen bij het vertrek. Gewoonlijk zijn het de tractoren van de landbouwers hier in de buurt die voor het gebrom zorgen maar nu twee zware Honda 1800 cc Gold Wings. Waarschijnlijk nog nooit vertoond in Ferret.
Gisterenavond zijn ze met zn vieren hier ten huize blijven eten, t vrouwtje had coq au vin op t menu gezet. Viel duidelijk in de smaak, ook bij ons tweeën, lekker gegeten nadien met nog wat overschotjes.
Deze morgen zijn ze in alle vroegte, een onmenselijk uur zegt het baasje, vertrokken richting Portugal. Nog zo'n twaalf honderd kilometer hebben ze voor de boeg vandaag. Die zullen bij aankomst ook wel moe zijn, net als wij nu, want we zijn het met de baas volmondig eens, opstaan om zes uur is onhonds vroeg. Tijd om ons nog enkele uurtjes in de zetel te placeren.
De jongere inwoners zijn gaan werken en Mick & Min zijn deze morgen vertrokken met hun camper met motorbike en ander bikes achteraan.
De honden zijn deze maal beiden mee op reis, geen logés deze keer. Ook geen wandelingen met zijn vieren deze week. Het baasje heeft huiswacht over huis en tuin bij de overburen. Veel werk heeft m daar niet mee, enkel den ellentrik in t oog houden voor de fridge en de tuin wat sproeien moest het te droog worden.
Daar zal hij hélemaal niet veel werk mee hebben gezien de weersvoorspellingen, de besproeiing gebeurt automatisch van hierboven. Er worden nog pakken regenwater voorspeld voor de eerste helft van de week. Ook het aancementeren van de laatste dakpannen op de kop van het dak is niet voor de eerste dagen voorzien.
Dadelijk is het weer wandeltijd en kunnen we ons nog eens goed smerig en nat maken in de omliggende velden, t vrouwtje zal ons weer graag zien komen denken we
Deze morgen geeft de Charente Libre verslag over de overstromingen en onweders in het ZW van Frankrijk. In Rouillac is het sportcentrum gered geweest van overstroming door het snelle ingrijpen van de brandweer. Het dekzeil dat over het dak van het gemeentehuis was gespannen wegens werken heeft de overvloed aan water niet kunnen houden met waterinsijpeling tot gevolg. Een wijngaard in Saint Sornin is voor 80% vernield door de hagel. En dat alles op een vijfendertig kilometer van La Magdeleine.
In Auch, ten zuiden van Toulouse is een expres trein ontspoord door een overstroming, in de Gironde, ook ten zuiden van de Charente zouden ook verschillende vernieling gemeld zijn.
Ook ten Noorden in de Indre et Loire, in Vouvray, zijn vernielingen gemeld door de zware regenval en zou een muur van een historisch kasteel deels ingestort zijn. Ook in de Sarthe , de streek rond Le Mans heeft in de klappen gedeeld.
En we zijn nog niet verdronken. De baasjes konden daarjuist hun oren niet geloven toen op het één nieuws verteld werd dat er overstromingen zouden zijn in Zuid West Frankrijk.
Sinds TV Vlaanderen Digitaal op de markt is kunnen wij ook al die Belgische zenders ontvangen hier in ZW Frankrijk. Soms twijfelen we of dat wel een voordeel is zoals daarjuist. Binnen het uur komen de mails en telefoons van familie, vrienden en bezorgde bekenden hier weer binnen. Owee dan, alsWanadoo dan eventjes in gebreke blijft of we zijn zelf niet in de buurt om te antwoorden.
Ze zouden zelfs Luc Beaucourt op ons afsturen met rubberboten, luchtflessen zwemvliezen en pompen. God beware ons daarvan. Kwatongen beweren zelfs dat Luc Beaucourt het op voorhand ruikt dat er ergens iets te gebeuren staat. Als de Luc zelf ergens op vakantie is en hij komt Belgen tegen dan zeggen die mensen direct, wegwezen mensen den Beaucourt is hier, er gaat hier iets ergs gebeuren
Ondertussen hebben wij deze morgen wat motregen gekregen maar voor de rest is het hier drukkend, vochtig warm geweest én we zitten op een hoogte onder een nieuw dak, so what .
Twee aanhangers met overschot dakpannen moest het baasje vandaag nog opruimen bij de buurvrouw. Vermits de inhoud ook nog moest gestockeerd worden was het toch nog werkendag voor t baasje.
Het vervangen houtwerk is m al kwijt zegt hij tegen het vrouwtje. Een aanhanger vol voor Hugo en één voor Mick. Prima materiaal om de houtkachel mee aan te steken, en lekker warm in de winter. (waar m nu al aan denkt)
Met de overschot aan dakpannen kan hij nog eens een groot dak bedekken. De baas heeft al gezegd als ge niet braaf bent maak ik jullie een kot achteraan in de hof alsof hij ons daar bang mee kan maken, we weten toch dat hij ons niet missen kan. Wil hij toch een kot maken moet m maar eens goed op voorhand nadenken. t Zal toch verloren moeite en kosten zijn
Rondom ons, niets dan groen, zo ver je zien kan. Nu de colza uitgebloeid is en nog niet verdroogd, zijn de massas gele velden opgegaan in het groen van het nog niet rijpe graan.
De akkers die nog braak lagen enkele weken geleden kleuren nu ook groen door de snel opkomende zonnebloemen. Je kan ze haast zien groeien, zo snel gaat het.
De akkers waar de zonnebloemen op gezaaid zijn, zien er uit alsof men er met een kam overheen gegaan is . Mooie rijtjes, de een niet afwijkend van de andere en de plantjes overal even hoog.
Binnen een maand moeten die plantjes een meter hoog zijn en komende eerste zonnebloemen open. Dan zijn ook de velden met graan goudgeel gekleurd en ziet de colza zwart. Dan krijgen we weer een landschap als een lappendeken.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
