Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-03-2014
Toen we allen samen waren
Toen we allen samen waren…
Peter, Hilde en Hercule, Jos, Dymphna en Harry, Ronny, Carine en Harko, J-P , Ute en Hadise, samen met Hera en Heros een voltallig H-nestje aanwezig op de terugkomdag.
Gonda en Anton en Kyra-Belle, Inge en Kyra-Luna, Luc , Katia en Kiet, Rudy en Simonne met Ferron de vader van het K-nestje. We hadden nogal wat verontschuldigingen en late afmeldingen bij de baasjes van de pups van het L-nestje.
Nico, Hilde en Lando, Karine en Georges en Libre, Bert, Wendy en Loek, Steven, Eva en Lana, Werner, Ilse en Lesco, Jan, Karin en Lobke, Chris, Jeanny en Lennaert en vader van dit L-nest Gartouche, en last but not least onze eigen Lucy.
En het zou een onvergeeflijke fout zijn om onze vriend Louis hier te vergeten. Die altijd bereid is om een handje toe te steken wanneer we iets organiseren waar Drenten een rol in spelen. Zo had hij ook ditmaal weer een heel mooie wandeling uitgestippeld waar ieder van genoten heeft. Merci Louis, de wandeling was het van de hoogtepunt van de dag .
Bedankt lieve mensen voor de fijne dag die je ons hebt bezorgd. We hebben met volle teugen genoten van jullie gezelschap en van de fratsen van jullie honden. Zelfs de aanwezige reuen hebben onze twee loopse teefjes heel netjes gerust gelaten tijdens de wandeling.
Wij hebben ook genoten van de kuren van onze stammoeder Belle, die in de achterhoede van de wandeling eens te meer de show heeft gestolen. Wat een fijn en vrolijk hondje is ze toch, en wat meer is, ze heeft haar kuren en fijn karakter aan al haar nakomelingen doorgegeven. En daar zijn we meer dan gewoon blij mee.
Voor Guido, Jo, Steve en Bea en ook Bert in de keuken onze grootste waardering voor de ontvangst in jullie kantine en het lekkere eten dat jullie ons voorschotelden. Zelfs de moeilijkste eters hebben gretig gegeten van jullie kervelsoep, stoofvlees met steppegras en het keuze nagerecht, ijs of choco-mousse, het was heerlijk bij jullie, bedankt nogmaals.
En tot slot voor alle voornoemden en ook de door omstandigheden afwezigen dit jaar, we gaan nu al plannen beginnen smeden voor de editie 2015.
Wat een fijn weer, wat een fijne gasten en wat zijn de pups mooie honden geworden. We hadden vandaag onze jaarlijkse terugkomdag van de drie nesten van Belle en Hera, ook van het nestje van Hadise was er een pup komen kennismaken.
Wij hadden een prachtige wandeling die onze wandelspecialist Louis had uitgestippeld. Vorige week hadden Louis, ons baasje samen met Gorky en Belle en Hera de wandeling al eens gemaakt en op die enkele dagen was er al een veelvoud aan jong groen blad aan de struiken bij gekomen. Wat wel opviel als je in de achterhoede van de groep wandelde was de hoeveelheid stof van de droge zandwegen zo’n groep doet opwaaien. Wij wandelden haast een anderhalf uur en er waren enkele honden die een lange tijd hadden losgelopen. Zo eentje was Belle, die als groepsoudste voor zichzelf een controlerende job had voorzien. Wel vijftig maal is ze van de kop van de groep naar het baasje in de achterhoede heen en weer gelopen.
Het verwonderde dan ook niet dat ze zich in de eerste slijkpoel liet neerploffen om wat verkoeling te zoeken.
Twee dekreuen, vaders van een nestje bij onze Belle, Hera en Hadise waren ook aanwezig. Zeppos met wie alles begon is vorig jaar in Mei overleden. Door de aanwezigheid van de dekreuen konden de baasjes heel mooi de resultaten van hun fokbeleid overzien. Wat zijn er mooie stevige reuen uit deze nestjes voortgekomen, Ook de teefjes zijn prachtige Drentjes geworden en wat zowel voor teefjes als reutjes gelde… allen kennen ze ons hoofdbestuur nog en begonnen de staarten overuren te draaien als onze baasjes bij hen in de buurt kwamen.
Straks komen ze weer alle samen onze Drentjes, “ons gebroed”. Deze namiddag houden we onze jaarlijkse terugkomdag en staan we weer open voor de verhalen van het afgelopen jaar.
We zijn benieuwd wat de baasjes te vertellen hebben over de capriolen van hun Drentjes. Over hun kwaaltjes, over hun vetlapperij die ze uithalen, over het verdwenen eten van de tafel en het aanrecht, de afgelegde weg naar de toekomstige liefdes/voortplanting capriolen van enkele reuen, allemaal zaken waar wij als fokkers weer oren te kort voor gaan komen.
28 Honden, waarvan 27 Drenten, ontmoeten we straks, daar is één niet-Drent in het gezelschap die we vandaag de eerste maal gaan ontmoeten. Mirza de golden retriever is het huismaatje van onze Kyra-Luna uit Minderhout. Er zijn ook enkele honden bij die niet bij ons maar in Budingen geboren zijn en ook de naam “aent Grotenhoutbosch” dragen. En ook Siebe en Jago zijn “uit een andere stal”.
Vanavond krijg je hier een uitgebreid verslag en ook op andere blogs en site’s gaan foto’s te zien zijn van de terugkomdag 2014.
Morgen gaan we weer over de tong in Oud Turnhout waar de wandeling gepland is tussen de afrit van de E34 en de priorij van Corsendonck. 5 Kilometer wandelen door bos en veld heeft onze specialist terzake uitgestippeld. Met dit goede weer gaat het weer niet onopgemerkt blijven die grote meute Drentsche Patrijshonden en dat aan de rand van een toch wel toeristische trekpleister als Corsendonck.
Kalmte voor de storm kunnen we het noemen, het si hier rustig in huis en ons hoofdbestuur maakt allerlei plannen om te kunnen voorzien hoe morgen alles gaat verlopen.
Oorzaak van dat alles zijn twee en een halve loopse teven hier in huis. Heros is op het moment nog kalm, zijn testosteron werkt nog niet op volle toeren maar dat komt nog wel. Binnen enkele dagen zal het baasje het kniekussentje dat men normaal in de tuin gebruikt om op te knielen wel kunnen gebruiken om twee gekoppelde geliefden in te tomen…
Morgen gaat het probleem dan vanuit een andere hoek komen, het mannelijk nageslacht van Belle en Hera is allang het stadium voorbij dat ze niet weten waarvoor dat “goei gerief” nog kan gebruikt worden. Belle gaan we nog kunnen laten los lopen maar Hera, Lucy en Heros laten we aangelijnd.
Bij Hera en Lucy is het omdat we dat groene kussentje niet hopen nodig te hebben tijdens de wandeling en Heros blijft aangelijnd omdat ‘m niet goed verdraagt dat er andere reuen zijn teven het hof komen maken. Dat zou wel eens vonken kunnen geven … Toch zeker wanneer ze rond “zijn” Lucy beginnen draaien !
We zijn er in elk geval op voorzien, er gaan ons hoofdbestuur geen verrassingen gebeuren (denken ze) .
Nog enkele raadgevingen aan de baasjes die morgen met hun honden komen. De wandeling gaat voor 90% via bos en veldwegen. Slijk is in de verste verte niet te bespeuren tenzij ons vannacht nog een wolkbreuk te wachten staat. Nederlandse laarzen, Belgische botten en slijkdabberschoenen kunnen dus worden thuisgelaten. Zoals jullie zelf al hebben kunnen horen bij Frankske en Sabientje van het “één weer” gaan we een prachtige dag tegemoet.
We kijken er al naar uit dat we morgen mooie zonnige foto’s van de wandeling op dit blog kunnen plaatsen. Vorig jaar hadden we nog totaal onverwacht een sneeuwwandeling, dit jaar gaat het een korte mouwen wandeling zijn. Ons baasje las op het smoelenboek dat er zelfs al gesproken is dat er dames van “Marcellekes”* zouden voorzien zijn.
Belle & co
*marcelleke… mouwloos onderhemd of mouwloze T-shirt.
Het is afwachten op de loopsheid van Belle. Haar dochter Hera en kleindochter Lucy zijn al aan de beurt en ook bij Belle is het volgens ons baasje kwestie van dagen.
Ze vertoont alle beelden van nakende loopsheid, ze slaapt veel, is vrij lui en bij de wandeling plast ze alle vijftig meter. Net zoals een reu zet ze “haar vlag uit” om de reuen naar haar te lokken.
Belle is ook veel aanhankelijker dan anders. Ze is meestal de meest afstandelijke van ons viertal want dat is ze volgens ons aan haar status van Alfa-teef verplicht. Dat van die alfa-teef kan ze wonderwel handhaven tegenover haar dochter en kleindochter. Heros doet gewoon niet mee om de heerschappij over de roedel. Heros is best tevreden met de aandacht die hij kan geven en krijgt van zijn “vrouwvolk” !
Het zit mooi in elkaar die roedel en het is soms echt fascinerend hoe die honden de regels zelf onder elkaar uitmaken zonder dat daar enige onrust of herrie iets mee te maken krijgt, of is dat enkel bij onze roedel zo ?
Een probleem stelt zich volgende zondag bij de terugkomdag van alle nazaten van Belle. Daar zitten onder de familieleden enkele potente en capabele reuen die dan wel op afstand dienen te worden gehouden van onze drie teefjes. Er zullen dan ook enkele helpers moeten gevonden worden om met die drie teven aangelijnd de wandeling mee te maken. Want ons baasje die Heros, ook aangelijnd gaat meenemen gaat met Heros ook zijn beide handen al vol hebben.
Bij Heros is het namelijk zo dat hij zeker niet kan verdragen dat er een andere reu in de buurt komt van wat hij beschouwd als “zijn Lucy”.
Maar we zien wel wat het geeft volgende zondag bij de terugkomdag, vervelend is de toestand in elk geval, maar onmogelijk zeker niet. We kunnen het ons zelf trouwens niet voorstellen, een terugkomdag zonder de Belle en Hera, de twee stammoeders van onze kennel.
Nu nog even afwachten wanneer ook Belle vol aan de beurt is met de loopsheid…
Tweemaal roepen we vandaag hip hip hip hoera… Want de puppies van het L-nestje zijn jarig vandaag.
Eentje van de twaalf was zelfs gisteren heel laat al jarig want het eerste pupje is geboren op 26 maart 2012 te 23u45, het tweede op 27 maart om oou05 en de overige tien binnen de eerste daarop volgende vier uren.
Dus hebben we gisteren avond maar een mooie Jacqui Lawson e-card uitgezocht en de opdracht gegeven van die vandaag in de vroege uurtjes aan de baasjes van Lana, Lobke-Hera, Lucy-Hera, Libre, Liv, Lili-Lou, Lesco, Loek, Lando, Lennaert, Louis en Lowie af te leveren.
Twee jaren is het al geleden na die, voor ons fantastische nacht toen onze Hera voor een klein wonder zorgde en twaalf pupjes op de wereld zette.
Acht weken had ons kleien meisje haar poten vol met de zorg over dat immens grote nest. Gelukkig kon ze op de steun van de baasjes rekenen wanneer de pups dorst en honger hadden. Dat ging zo 24 uur op 24. Vooral de eerste vier weken waren voor Hera erg zwaar. Ze had al niet veel melk en haar zeven tepels waren verre van voldoende om die twaalf altijd hongerige pups eten te geven.
Maar ze groeiden allen knap op tot mooie pups, die na drie weken bezoek mochten ontvangen van hun toekomstige eigenaars. En ze kwamen dikwijls, zelfs van meer dan 150 kilometer ver om hun toekomstige huisgenootjes al wat beter te leren kennen.
Na zes weken organiseerden de baasjes een puppyborrel waar ook de toekomstige baasjes ook elkaar leerden kennen en dat schepte een band tussen de baasjes die zelfs tot nu toe na twee jaren nog steeds stand houdt tussen sommigen
Zondag kunnen ze elkaar terug treffen op de terugkomdag die onze baasjes organiseren voor de verschillende nestjes We gaan 36 personen en twee kinderen samen met 28 honden ontmoeten.
Er gaan wel enkele honden bij zijn die niet bij ons geboren zijn maar tot het M-nestje horen en die wel de kennelnaam “aent Grotenhoutbosch” dragen. Ook Jago en Mirka de Golden van Inge en Yvonne en Kyra-Luna tekenen voor present.
Er zijn spijtig ook afwezigen die door omstandigheden niet kunnen aanwezig zijn maar die komen volgend jaar wel weer.
Ook de vaders Ferron en Cartouche van de nestjes gaan aanwezig zijn. Zeppos, de vader van ons eerste nestje is er spijtig genoeg niet meer bij maar zijn zoon Hercule die nog vier jaar en een half samen met Zeppos is geweest gaat hier de honneurs voor hem wel waarnemen.
We wensen de twaalf hier boven vernoemde pups een heel fijne verjaardag en we zijn er zeker van dat ze vandaag allemaal extra verwend gaan worden.
? ? ? welke stand, waarom, van wie ? allemaal vragen die je kan stellen bij de titel van dit blogbericht.
En in feite gaat het niet eens om een “stand”. Het is de vertaling van Status Quo, de vertaling van de naam van de Engelse beatgroep waar onze baas zowat een boontje voor heeft.
Gisterenavond deden Francis Rossi en co nog eens de Lotto Arena in Antwerpen aan en is ons baasje voor de derde maal naar een optreden van Status Quo geweest.
Gisterenavond was hij in gezelschap van Jeanny Wessels, het baasje van Lennaert, de zoon van Hera en Cartouche. Jeanny houdt zelf ook wel van een “stevig deuntje” en dus was zij vanuit Roosteren naar Vosselaar gekomen om samen met ons baasje en ons baasje’s schoonzus en schoonbroer te genieten van een avond stevige muziek.
Het voorprogramma waar de Antwerpse groep Honkey Tongue de dienst uitmaakte kon heel makkelijk in één woord worden samengevat… O O R V E R D O V E N D of ook nog L O E I H A R D !
En als onze baas zoiets vertelt, dan moet het wel zo zijn. Hij is “iets” gewend aan lawaai na 25 jaar les te hebben gegeven in de afdeling Carrosserieherstelling toen er nog makkelijk 25 leerlingen in één klas zaten die alle met een ijzeren hamer op een ijzeren plaat timmerden !
Status Quo kwam dan ook als een verademing, hoewel ook bij hen de knoppen op de versterkers op “HIGH” stonden afgesteld.
Status Quo speelde in de eerste bezetting van uit de tijd dat de groep is opgericht. Dat vertaalde zich in weinig nummers die de top in de hitlijsten hadden bereikt en dat was wel spijtig. Verder geen negatief punt te vermelden. De muziek op zichzelf was prima en ook de ambiance overbrengen op de fans liep van een leien dakje. Wel spijtig was dat er geen bis nummer van af kon. Dat heeft ons baasje nog niet mee gemaakt bij S Q.
En zo blijft het allereerste optreden van Status Quo waar onze baasjes waren nog altijd met kop en nek uitsteken boven de 2 optredens in de Lotto Arena in Antwerpen
De eerste maal was tijdens de Cognac Bluespassion week in het parc public in de stad Cognac. Dat was enkele jaren geleden midden juli, ’s avonds in openlucht, bij een temperatuur van 21°C om 1 uur ’s nachts ! Maar zulke omstandigheden zijn dan ook moeilijk haalbaar in Antwerpen einde maart ….
We hebben weer een rustige mooie dag vandaag. Vanochtend was het wel fris met ijs op onze drinkemmers buiten ! Dat is lang geleden dat zoiets gebeurd is.
Het is nadien wel mooi warm en zonnig geweest, maar de dagelijkse wandeling gaat “er over schieten”.
Het baasje is deze voormiddag even gaan banden wisselen in zijn voormalige school. Daar is een nieuwe leerkracht aan de slag die graag zijn leerlingen praktische praktijk lessen laat volgen. Dat wil zeggen, werken aan auto’s die nog dag dagelijks in gebruik zijn en niet aan oude wrakken laat werken.
Op de nieuwe Masjebashi stonden nog de winterbanden en de zomerbanden stonden nog in de garage. Vermits het nu echt lente geworden is en we hopen dat op een enkele bui na de lente zich zal handhaven.
Ook de banden van de aanhanger zijn nu eens degelijk uitgebalanceerd. Een prima oefening dus voor de leerlingen autotechniek.
Vanavond zit een wandeling er ook niet in want het baasje gaat vanavond er stevig tegenaan rocken. Er is een optreden van Status Quo in de Lotto Arena in Antwerpen. Laat nu SQ bij de favorieten van ons baasje horen en dan weet je gelijk waar je hem vanavond kan vinden.
Morgen hopelijk verslag met foto’s van Francis Rossi & co
Zoals we eind vorige week al konden merken staan hier “veranderingen” voor de deur! Neen we hebben het nu niet over de keukendeur naar het terras die enige weken verandert is maar er zijn hier enkele teefjes uit de Belle & co roedel die alle tekenen vertonen van nakende loopsheid.
Daarstraks heeft het vrouwtje de eerste bloeddruppel gevonden, wat we nog niet gevonden hebben is van wie van de drie het afkomstig is ! Want de mogelijkheid bestaat bij alle drie. De beste indicator is Heros, maar die doet zijn werk zo goed dat hij bij alle drie een verhoogde belangstelling heeft voor wat er bij zijn moeder Belle, zus Hera en nichtje Lucy onder de staart te ruiken valt .
Tegen dat het avond is zullen we wel weten wie het verst staat in de loopsheid want ondertussen zijn de overtrekken van de kussens in de benches vervangen door witte lakentjes. De sporen zullen dan snel duidelijk worden. Probleem is natuurlijk wel dat we dienen op te letten dat ieder naar zijn eigen bench trekt.
Sporen (druppels) vinden wij zelden omdat onze teefjes goed hun eigen sporen weg likken en zo niet er nog altijd een Heros rondloopt die voor de “finishing touch” zorgt, ofwel “mister eindcontrole” is.
Het is een slechtmoment om juist nu, een week voor de terugkomdag, met loopse teefjes te zitten want dan zal enkel Heros mee aan de wandeling kunnen deelnemen. Er zijn immers te veel mogelijke kandidaten voor een stevige 20 minuten durende vrijpartij met mooi Belle, Hera en Lucy. Daarbij komt dat haast alle mogelijke “lovers” potente familieleden zijn die nog over alle capaciteiten beschikken om een behoorlijk nest Drentjes te produceren. Alleen gaan onze baasjes die zo goed opletten dat ze een zo laag mogelijke inteeltcoëfficiënt met zo een nest helemaal niet blij zijn !
Het gaat dat ook onwaarschijnlijk zijn dat Belle, Hera (de twee stammoeders) en Lucy op volgende zondag van de partij gaan zijn bij de terugkomdag voor hun eigen puppies ! Alles gaat dus afhangen van hoeveel indicaties Heros aangeeft over de toestand van zijn moeder Belle, zus Hera en nichtje Lucy.
We gaven het al aan in de titel… een slecht moment om loops te worden !
Zij die vorige week stonden te morren dat het geen hele dag “plein soleil” was geweest hadden we nog zo gezegd van geen slapende honden wakker te maken. En zie…een week later is het terug normaal weer met maartse buien en volgende week waarschijnlijk aprilse grillen.
Het hoofdbestuur dat daarjuist terug thuis gekomen is van een “lente”-brunch op baasjes voormalige school, vertelde dat er op de weg naar huis tussen Herentals en Vosselaar hagel te zien was. Ons baasje meende zelfs nog wat vlokken gezien te hebben !
Echte grillen zijn het vandaag. Zon afgewisseld met regen, en hagel…en er staat vlak na weer een bui een flink koude wind. Echt weer om een klets op te doen zegt het baasje en daarom kruipen wij Drentjes maar wat dichter bij elkaar op onze kussens.
Er is in elk geval voor het noorden van het land, wat neerslag betreft, beterschap op komst. Als ’t maar droog is blijft voor ons toch wel het belangrijkste. Tegen de koude hebben we ons pelsen frakske. Als we nat willen worden beslissen we daar liefst zelf over, dan zoeken we wel een vijver of diepe plas uit. Regen en hagel hoeft voor ons echt niet !
Er zijn tal van blog’s en site’s waar Drentsche Patrijshonden een rol in spelen. En er zijn ook tal van blog’s en site’s waar Drentsche Patrijshonden die alle afstammen van onze eigen Belle en rol in spelen . Meestal zelfs is er een hoofdrol voorzien voor onze Drentjes…
Het Blog dat je hier leest is het oudste van de hierna volgende reeks. Wij zijn het Bas & Belle blog begonnen op Valentijnsdag 14-02-2008 en uit de tabellen links op dit blog kunnen we lezen dat het blog ondertussen 2228 dagen oud is.
Het Max & Bente blog is na het Bas & Belle blog het tweede oudste blog en is gestart op 26/4/2010 en bestaat vandaag 1426 dagen! Op dit moment is de bezielster van dit blog Marian, baasje van onze Kiki, niet meer actief op dit blog. Marian is nog wel moderator van het Nederlandse Drentenforum en heel actief op wat ons baasje het “smoelenboek” noemt. Zij die hier regelmatig lezen weten dat het de naam is die doorgaans “Facebook” noemt. http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
Op 23-04-2011 verhuisde een acht weken oude pup van ons van Vosselaar naar Berlaar. Bij het vertrek vertelde de nieuwe baas ons heel geheimzinnig dat we dezelfde namiddag maar eens op het internet moesten kijken… En groot was onze verbazing toen we merkten dat Jef & Fien, de kinderen van de “Jacobs roedel” voor Kiet, want zo heet het “pupje” een blog gestart waren onder de naam het “Kieter-wieter blog” http://www.bloggen.be/kieter_wieter/. Nu bijna drie jaar later is het blog nog steeds actief, en vooral de prachtige foto’s op het blog zijn een bezoek aan het blog meer dan waard. Met Kietis men in voorbereiding om hem ook op de dekreuën lijst te brengen van de Belgische Drentenvereniging. Bij de baasjes van Kiet is namelijk gepolst om zijn toekomstig lief in Denemarken te gaan vinden…Al een geluk dat Belze en Deense Drenten hetzelfde taaltje blaffen, anders verstonden ze elkaar zelfs niet …
Op 15 augustus 2012 startte J-P en Ute Verrootte dan met het blog dat dochter van Belle en de zus van onze Hera en Heros in het zonnetje zette. De tweede hondennaam “Jago” in de blognaam hoort toe aan de tweede Drent in de roedel van de Verroote’s uit Budingen.
Een blog dat vorige week op 12 maart zijn eerste verjaardag vierde (12-03-2013) is dat van Karin. Die is samen met haar man Jan de eigenaar van het http://blog.seniorennet.nl/karin1953/ blog. Daarin vertelt Karin de belevenissen van Siebe en Lobke-Hera, twee Drenten waarvan Lobke haar Belze/Vosselaarse oorsprong niet kan verbergen. Lobke woont in Numansdorp, onder de rook van Rotterdam zullen we maar zeggen aan het Hollands diep. Als Karin met Lobke gaat wandelen doet ze dat gewoonlijk in de schaduw van de grote Haringvlietbrug langs het water. Siebe en Lobke zijn ook elke zondag actief bezig met jachtopleiding voor honden en baasjes.
Ook vlak aan Hollands water woont de familie Wessels in Roosteren, Nederlands Limburg. Het Hollands water is hier de Maas en de familie woont in de eerste straat die je tegenkomt als je van België over de Maasbrug naar Nederland rijdt ! Bij hen woont één roedellid dat verantwoordelijk is voor zeventien Drentenpups en die tegen onze Belle “schoonmoeder” moet zeggen. Cartouche is de naam en hij heeft zijn zoon Lennaert in zijn schaduw lopen. In navolging van zijn vader staat nu ook Lennaert op de dekreuenlijst van de Belgische en Nederlandse Drentenvereniging. Het is al zo ver dat er al een teefje op die knappe gast zit te wachten tot ze loops komt… Er breken nog mooie tijden aan voor Lennaert en zijn liefdesleven.
Jeanny, het baasje van Lennaert is begonnen met een site/blog dat handelt over de Drentsche Patrijshonden Cartouche en Lennaert. Maar ook de familie en de andere zaken waar Limburg om beroemd zijn komen allicht aan bod op deze site. Wacht maar tot carnaval terug actueel gaat worden.
De site is nog voor een deel “under Construction” maar toch kan al vanaf nu de belevenissen van het Roosterse Drentenduo al hier gevolgd worden. http://www.patrijshonden.com/
Zo… wanneer je al die blogs grondig hebt doorgenomen en gelezen hebt zal het waarschijnlijk al wel maandag zijn. Al de zes blogs hebben één zaak gemeen. De hoofdrolspelers hebben alle onze Belle als gemeenschappelijk familielid !
Wat zullen we aantrekken als we buiten gaan is de vraag die de baasjes zich stellen… Niet dat het voor ons honden iets uitmaakt maar voor de baasjes vandaag een wezenlijk probleem.
’t Kan regenen, ’t kan mooi zijn. Als ze een regenjas aantrekken kunnen ze binnen het kwartier staan puffen want de zon schijnt. Gaan ze af op de temperatuur dan kan het in hun hemd maar als het dan regent zijn ze nat tot op hun blote bast !
En thuisblijven is ook geen optie met vier Drenten in huis die ALTIJD willen gaan wandelen ! Ja dan is het al wel iets moeilijker voor hen dan voor ons. Is het droog en warm dan kunnen we ons nogf altijd in een plas laten vallen of door de beek crossen. Als het dan regent dan schudden we ons eens goed en mogelijk worden we nog afgedroogd ook voor we terug binnengaan. Waar is het probleem dan ?
Gisteren avond ondervond onze oma Belle toch wel wat last van stijve knoken na de wilde wandeling van gisteren. Het baasje had het tijdens de wandeling gezegd tegen zijn maat Louis, “die Belle voelt zich vijf jaar jonger dan ze is, ze lijkt wel terug drie jaar, dat gaat ze vanavond moeten bekopen”…
En gelijk heeft hij gekregen…Ons Bellemie liep met stijve poten en ’t baasje heeft er nog aan gedacht om haar een drupke Metacam te geven opdat ze zich wat beter zou voelen, maar hij heeft het dan toch maar niet gedaan, je moet met medicijn ook niet overdrijven zegt ‘m.
De baasjes hebben dan vannacht wel haar bench opengelaten zodat ze zich vrij en makkelijk op haar grote kussen kon leggen. Enkele weken terug hebben ze dat ook gedaan toen Lucy zich aan haar poot gekwetst had aan de afsluiting in La Magdeleine. Vanochtend liep en sprong Belle echter alweer als een jong veulen dat na een lange winter in de stal terug in de wei mag ! Waar ons baasje dan weer zegt dat ons “ouwe oma” de lente in haar botten voelt…
En nu is ’t zonnig buiten en gaan we een stapke in de wereld zetten …
Vandaag zijn wij, Belle en Hera , samen met het baasje en Louis en zijn Gorky de wandeling voor de terugkomdag gaan verkennen.
Louis was daar al goed bekend en hij heeft zijn werk prima gedaan. Het was vandaag niet alleen prachtig weer maar de wandeling, een combinatie bos en weide/akkers is om van te snoepen. Zeker voor Drentjes en sportieve baasjes die kunnen genieten van hun rakkerende honden.
De honden kunnen voor meer dan 80% van de wandeling vrijlopen en wij Belle, Hera en Gorky hebben er dan ook voor het volle pond van geprofiteerd. Hoe het met Gorky gesteld is weten we niet maar hier liggen de twee Drentenmoeders uitgeteld in hun benches of kussen !
Het baasje heeft foto’s genomen, voornamelijk van vetlappen van honden die na de beek te hebben opgezocht in het losse zand zijn gaan rollen. De “vent” in het gezelschap spande de kroon in het zich vuil maken. Maar geen nood, een Drent heeft een zelfreinigende vacht en geeft dus geen problemen thuis als je maar lang genoeg weg blijft en tot hij droog is.
De beide baasjes hebben dat dus handig aangepakt en zijn op de terugweg nog een terrasje gaan doen in het centrum van Oud Turnhout. Uiteraard mochten wij mee gaan “terrassen” en we hebben ons heel netjes (vuil) gedragen. Wij stonden natuurlijk weer eens in het midden van de belangstelling en de baasjes hebben het weer kunnen uitleggen over die Drentsche Patrijshonden.
Daarstraks is er ook nog een jong madammeke bij ons thuis op bezoek geweest die op de wachtlijst staat bij Peter van der Elst voor een Drentenpupje. Ons baasje had haar uitgenodigd om eens kennis te komen maken met Drenten en wij waren de “proefkonijnen” of voorbeelden.
Ons Lucy heeft dat mevrouwtje dus op een volledig verkeerd been gezet. Lucy heeft zich gedragen als werd ze bij ons verwaarloosd en wilde ze met Melissa mee . Ze heeft haar gewoon met haar aanhankelijkheid opgevreeën. Het baasje heeft Melissa dan toch maar uitgelegd dat het niet altijd zo gaat en dat die Drenten ook wel eens bananen met hele trossen gelijk in de oren kunnen hebben.
Resultaat van het bezoek… Melissa is nu meer dan ooit voor de Drent gewonnen, en Peter zal niet te veel reclame moeten maken bij haar om zijn toekomstige pupjes aan te prijzen !
En Belle en Hera, die snurkten toen al in verschillende toonaarden !
Het eerste optimistische nieuws komt uit eigen roedel. Baasje en Lucy waren vanochtend om negen uur al op training voor een gehoorzaamheidsles.
Dat het een gok ging zijn bleek gisteren al toen ’t baasje een mail kreegdat de les niet zou doorgaan op de vertrouwde plaats maar bij een manege in Oud Turnhout. Normaal geen probleem, maar maneges ruiken naar paarden en dat zou voor Lucy wel eens een afleidingsreden kunnen zijn.
De twee andere cursisten, een één jaar jonge mooie kruising Labrador/Viszla reu en een vijf maanden oude Rottweiler teefje bleken fijne mede cursisten te zijn met wie Lucy het prima kon vinden.
Alles wat Lucy aan opdrachten kreeg werkte ze naar grote tevredenheid van ’t baasje prima af. Net alsof ze nooit anders deed. Maar die zin houden we met opzet kort want vorige les was van een gans ander allooi.
Het andere optimistische nieuws komt van de Kieter-Wieter roedel. Zoals sommigen al wel weten staat Kiet “in the picture” in Denemarken als opvolger van zijn vader Ferron van Drentenpassie als dekreu voor Deense Drententeefjes !
Vermits het bij de baasjes van Kiet niet de bedoeling was om Kiet in het circuit van dekreuen te introduceren was Kiet nog niet in orde met de noodzakelijke “papperassen” die zulke opdrachten met zich meebrengen.
De röntgen foto's van HD, ED & SD (heupen, ellebogen & schouders) zijn inmiddels ter beoordeling naar de KMSH (Sint Hubertus vereniging) gestuurd. Binnen enkele weken krijgt Kiet dan van de commissie van geleerde Piefen zijn officiële beoordeling.
Ook de volgende testen zijn in het verschiet en zaterdag gaat Kiet zich alweer aanmelden voor de LOSH-keuring waar een keurder van de KMSH moet uitmaken of Kiet beantwoord aan de typische kenmerken van een Drentsche Patrijshond. Dat gaat volgens ons baasje enkel wat eurocentjes en een verplaatsing kosten maar staat het oordeel van de keurmeester al bij voorbaat vast. Kiet is een echte Drent en dat gaat hij daar duidelijk maken !
Na Lennaert en Lando is Kiet dan de derde reu uit onze foklijnen die op de officiële dekreuen lijsten gaan komen. Lennaert en Lando zijn al zo ver. Voor Kiet zal het ook niet lang meer duren !
Onze baas heeft enkele weken geleden, zo ongeveer ten tijde dat de nieuwe auto zijn intrede deed ook nog eens een nieuw ”wrijfmachien” gekocht.
Iets dat veel te moeilijk is voor zo’n ouwe mens zeggen wij dan. Want ondanks dat zoiets toch al wat eurocentjes kocht is ‘m nog geeneens zo slecht bereikbaar geweest de laatste vijftien jaar.
Veel te veel brol zit daar aan (apps noemen ze dat) en dat is nu iets waar onze baas een gloeiende hekel heeft. Als de ‘m de techniek niet de baas kan, dan is ‘m ongenietbaar en zoiets was wat er vandaag gebeurde. Eindelijk heeft ‘m de gebruiksaanwijzing van dat “wrijfmachien” gedownload en wat blijkt… dat zijn 111 blz als je daar de papieren versie van wil afprinten.
Nu is onze baas geen krenterige of zuinige maar dat heeft ‘m dan toch wel snel uitgerekend, dat is geen kapitaal aan papier, maar die inktcassettes die brengen hem aan den arme zegt ‘m vertrouwelijk tegen ons. Als ‘m dat moet afprinten dan gaat ‘m eerst met één van ons en een kommetje op een stukje tapijt aan de Lidl in Ruffec zitten om te bedelen voor inktcassettes of voor eten voor ons want de twee samen gaat over het budget zegt ‘m alweer vertrouwelijk tegen ons.
Wij van onze kant denken dat ‘m weer eens zwaar aan het overdrijven is en dat het wel zo’n vaart niet zal lopen. En moest het zo zijn dan gaan jullie het als eerste weten, want dan gaat de telefoon afgesloten worden. Jullie gaan toch niet denken dat onze baas ons opwater en gekregen brood gaat zetten zeker.
Neen dat stukske “wrijftechniek” gaat waarschijnlijk de deur uitvliegen, weg Android, weg internet onderweg, weg e-mails op de meest ongepaste momenten, terug naar de goeie ouwe tijd toen een GSM nog diende om te telefoneren en meer niet !
Vandaag zijn eindelijk de uitnodigingen voor de jaarlijkse terugkomdag van onze pups de deur uitgegaan. Het is zo stilaan een hele groep geworden omdat ook het nestje van Hadise en Cartouche, die tot nu toe de enige zijn die de “aent Grotenhoutbosch” kennelnaam dragen uitgenodigd zijn.
Het gaat dan in totaal 32 pups met hun baasjes die elkaar na een jaar terug gaan ontmoeten. Uit de contacten die we zo regelmatig hebben met pupeigenaars zijn er toch weer velen die naar de jaarlijkse ontmoetingsdag uitkijken.
We hoorden zelfs vorige week nog een opmerking “nog zo lang” en er zijn zelfs kinderen en kleinkinderen van puppy eigenaars die om heel speciale redenen uitkijken naar zondag 30-03-2014 !
Onze “formule” van wandeling, info van onze dierenarts, en samen iets eten achteraf slaat nog altijd aan en heeft dit jaar voor de vijfde maal plaats.
De eerste twee keren was een klein onderonsje bij ons thuis met vijf eigenaars van de zes pups van het eerste nestje van Belle met Zeppos.
Nadat de eigenaars van de pups van het nestje van Belle en Ferron erbij kwamen zijn we de eerste maal uitgeweken naar “buitenshuis” wegens geen plaats genoeg in huis.
Nadien, toen ook het nestje van Hera en Cartouche van de partij was gingen we een tweede maal naar de kantine van de golf aan de Kriekskesstraat te Vosselaar. Dat was vorig jaar einde februari en de verrassing was toen de enkele centimeters sneeuw die de nacht voor de samenkomst was gevallen.
En dit jaar gaan we dan uitwijken naar de kantine van de hondenschool waar dit jaar ook de clubmatch van de Belgisch Drentenvereniging plaats had. Dit omdat de wandeling ook eens aan de andere kant van Turnhout kan plaatshebben. “Verandering van spijs doet eten” zegt men wel eens, daarom dus.
En nu maar hopen dat iedereen de datum van zondag 30 maart heeft vrij gehouden zoals we in een eerste e-maail eind november vroegen.
Wij kijken er alvast naar uit om onze 32 puppy’s nog eens terug te zien en de verhalen over brave hondjes, bandietenstreken verhalen van de honden, en ook de verhalen hoe er drie van onze reutjes hun stempel gaan drukken op de toekomstige generaties Drenten in binnen- en buitenland. Zij staan namelijk op de dekreuen lijsten in België en Nederland of staan toch al ver met hun kwalificaties. Eentje heeft al kennis gemaakt met zijn toekomstige partner, voor een andere is belangstelling vanuit Denemarken en die hebben alle hun verhaal bij…
Ondertussen zijn er nog foto’s van de andere deelnemers aan de jachttraining in onze e-mailbox gevallen die we jullie ook niet willen onthouden. Daar waar we gisteren vooral foto’s hadden van de deelnemers, op uitzondering van onze baas die aan de andere kant van het “Kodakske” stond, geven we vandaag hoofdzakelijk actie foto’s van onze honden.
Die waren uiteindelijk toch de spil van het gebeuren. Hadden we die honden niet dan waren we met een zeer hoge graad van waarschijnlijkheid in onze luie zetel blijven zitten en hadden we elkaar vast en zeker niet gekend.
We oefenden voornamelijk met dummy’s om het apporteren te oefenen, maar tegen het einde van de training is er dan toch een fazant opgedoken om geapporteerd te worden. Die was al enkele maanden geleden in zijn geheel, met pluimen en al, speciaal voor dat doel in de diepvries geraakt.
De afspraken voor volgende trainingen zijn ook al gemaakt en de deelnemers van gisteren hebben zich al heel enthousiast geëngageerd om op deze wijze bezig te blijven met onze Drentjes. Bij ons zal volgende maal geoefend worden met Lucy, maar daar gaan we vooral werk hebben met het laten apporteren van echt wild. Dummy’s apporteerd Lucy dat het een lieve lust is, maar bij echt wild kijkt ze het baasje aan op een manier van “kan je die eerst niet bereiden zoals dat van gisterenavond” ? Zo gaat dat met Drenten die gewend zijn van kip, everzwijn & hert als aanvulling bij hun brokken te krijgen, de verwende scheten !
Ze zijn alle dit jaar lid geworden van de jachtgebruikshondenvereniging van Antwerpen, http://www.jghva.be/ en met die alle bedoelen we ons baasje, Jan en Karin, Carine en Jeanny, Louis is al jaren lid en heeft deze baasjes overgehaald om lid te worden. En vandaag zijn ze de ganse dag in open lucht, op de Kempische Heide, samen gaan trainen.
De honden die deelnamen zijn Hera, dochters Lobke-Hera en Libre en ook zoon Lennaert was van de partij. Ook was Gorky van Louis en Siebe van Jan en Karin als geen bloedverwanten van Hera van de partij.
Na enige gewenningsoefeningen begonnen we aan het serieuze werk… het apporteer- en waterwerk voor de honden. Enkele lolbroeken dachten ook dat Louis en ons baasje ook aan het waterwerk gingen deelnemen, maar dat waren de simpele van geest en dus ging dat alvast niet door !
Dat er in het nestje van Hera en Cartouche jachtaanleg aanwezig is bleek al dadelijk van bij de eesrte oefening “vast & los” houden van de dummy’s. En zo ging dat door tot en met het apporteren uit diep water en apporteren over water.
Bij Hera was het zeker twee jaar geleden, van voor het L-nestje, dat er nog mee aan jachttraining was gedaan maar tot grote verbazing van het baasje bleken al de oefeningen nog gekend te zijn alsof er geen onderbreking was geweest. Het baasje was vriê tevreden over zijn meisje en toen ook de ”kinderen” van haar het voortreffelijk deden was ‘m helemaal fier, net als alle andere baasjes trouwens.
Nu vanavond ligt Hera uitgestrekt op haar kussen en veel activiteit moeten we van haar niet meer verwachten. Maar dat konden we al voorspellen bij het einde van de oefeningen …
Deze voormiddag een eerste maal… de gehoorzaamheidstraining van Lucy die zo wat de mist in ging. Nochtans was er de vorige weken in Frankrijk regelmatig geoefend, maar dat vertaalde zich niet in resultaat voor onze jongste.
Daarbij kwam dan nog eens dat ze zich sterk maakte bij al die kleine hondjes en er dan ook naar blafte. En daar was ons hoofdbestuur niet vrolijk van !
Weggegooid geld zegt het baasje en hij heeft dan voor volgende week woensdag een nieuwe afspraak gemaakt. En dan gaat hij zelf trainen met Lucy ipv ons vrouwtje.
Heros die op dezelfde training aanwezig was die deed het dan weer voortreffelijk en volgde het baasje niet aangelijnd zoals het hoort.
Deze namiddag waren we dan bij Aline onze dierenarts in Hoogstraten om de resultaten van drie weken Hill’s Metabolic vermageringskuur op te volgen. Een povere 400 gram gewichtsverlies op drie weken tijd is nu ook niet bepaald om over naar huis te schrijven zegt het baasje.
De resultaten van de vermageringskuur met Hill’s R/D brokken had vorig jaar veel meer resultaat. Het doet het baasje ernstig twijfelen of hij met die Metabolic brokken verder gaat . Binnen twee weken gaan we opnieuw wegen en dan een besluit nemen met welk systeem we verder gaan.
Verder weinig nieuws te beleven in Vosselaar voor de ploeg van Belle & co
Zit er een bloedmooi blondje tegenover een al wat oudere man in de tram En die oude snoeper zit al een tijdje met een hongerige blik naar dat blondje te kijken. Op een gegeven moment is zij het zat en zegt ze tegen die oude man:
"Voor 25 euro laat ik je zien waar ik aan mijn blinde darm geopereerd ben." Nou, die oude man weet niet hoe gauw hij z'n portemonnee moet trekken en geeft snel het geld.
Zegt dat meisje:
"Als je nu naar links kijkt , dan zie je het ziekenhuis .."
Het lijkt er in elk geval op, of het moest de vermoeidheid zijn van twee weken en half verblijf in Frankrijk, of misschien wel een tropische ziekte als slaapziekte… met de huidig geldende temperaturen zou dat ook wel eens kunnen zijn grapt onze baas !
Feit is dat er buiten enkele schaarse momenten, de hondenkussens in huis en sommige benches een hoge bezettingsgraad kennen. Ook kan je af en toe een uitgestrekte Drent op het gazon in de tuin zien liggen. Maar die heeft dan al dezelfde activiteit als zij die binnen liggen…slapen !
Het kan ook zijn dat er al op voorhand gerust word, in afwachting van de jachthondentraining van overmorgen zaterdag.
Sinds begin vande maand is ons baasje samen met nog enkele baasjes van onze honden lid geworden van de “jachtgebruikshondenvereniging Antwerpen” http://www.jghva.be/ Niet dat onze baas nu echt gaat jagen. Dat is aan hem niet besteed, maar wel dat wij, Drenten van de Faesroedel, een beetje op peil gehouden worden wat onze natuurlijke aanleg betreft. Zaterdag gaan we dus aan de slag op de oefenterreinen in Beerse. Ook Lobke, Lennaert, Libre en Gorky gaan van de partij zijn. Ons baasje neemt deze eerste maal Hera mee naar de training. Maar ook kan het zijn dat ‘m ook Belle meeneemt om haar ook nog eens een spoed opfrisbeurt te geven, maar Belle gaat alleen mee wanneer het goed weer is en droog blijft.
Lucy en Heros blijven zaterdag thuis, die hebben vrijdag al een gehoorzaamheidstraining bij Rony en Veerle te goed ! Ieder om beurt dus moet kunnen volgens het baasje.
Het baasje is er dan ook van overtuigd dat er vanaf morgen iets meer activiteit zal moeten getoond worden door ons, in plaats van daar maar te gaan liggen lui zijn !
Dat was het gisteren avond opnieuw, en telkens wanneer we na meer dan twee weken Frans verblijf terug in Vosselaar komen.
Gisteren was het dan speciaal in deze zin omdat ze tijdens onze afwezigheid in Vosselaar een andere achterdeur zijn komen plaatsen. De nieuwe deur van de keuken naar het terras draait nu in een andere richting open. Uiteraard zat ons viertal aan de verkeerde kant te wachten en ze konden er toch niet aan uit hoe dat nu zo plotseling kwam…
Maar ook het hoofdbestuur heeft al aan de linkse kant van de deur naar de klink staan grijpen. Waarschijnlijk gaat een gewoonte die 35 jaar heeft bestaan niet zo maar voorbij en kunnen we ons nog maandenlang vergissingen verwachten, en niet alleen van de honden !
Vanmorgen was de roedel ook vroeger wakker dan in Frankrijk, waarschijnlijk heeft het te maken dat we wel in dezelfde tijdszone zitten maar toch meer oostelijk wonen. Ervaring heeft ons geleerd dat het in Vosselaar zo ‘n 15 minuten vroeger dag wordt dan in La Magdeleine. En vermits wij, Belle & co gespaard blijven van alles wat artificiële tijdsaanduiding betreft, leven wij letterlijk “op en met de zon” .Overigens was dat wennen ook weeral snel voorbij en gaat het leven terug zijn oude Vosselaarse gangetje, opstaan, boel maken tegen de vuilkar die de container komt ledigen, ontbijt van rijst en boontjes naar binnenspelen, boel maken tegen de postbode en zijn irritante brommertje, effe slapen, een paar duiven wegjagen die nog niet wisten dat we terug waren, en zo van die levensbelangrijke zaken, voor honden althans, in orde maken.
En om het met een variante op de titel van het boek “alles went behalve een vent” van Yvonne Croonenberghs te zeggen, maken wij er van “alles went, maar nooit een Drent”.
We waren dan vanochtend eens goed op tijd klaar want enkele minuten na 10u00 waren we onderweg. Maar van het gedacht “we rijden dinsdag, dan zijn de Spanjaarden en Portugezen met hun vrachtwagens al voorbij richting noorden. Die moeten van het gedacht geweest zijn “ we gaan die Belgen eens een goei pee stoven zie” en het is hen verdraaid nog aan toe goed gelukt ook !
Het was dus goed druk op de N10 en A10 en bovendien hadden we nog een felle noord-oostenwind recht op kop. En wij hadden op een wind vanachter verwacht uit het zuid-westen…
Ondanks het vele vrachtverkeer konden we goed vorderen en op de périférique rond Parijs was het eventjes druk. Even voordien had ons baasje zijn kar even aan de kant gezet op de parking bij de péage van Saint Arnould op zo’n 40 km voor Parijs. Vermits we ons hadden leeg geplast in de tuin voor het vertrek konden we maar enkele druppels produceren, waardoor we van het baasje de opmerking kregen dat we voor verloren tijd aan het zorgen waren… Alle tijd die voor Parijs passeert is bij onze baas verloren tijd, na Parijs is het gewonnen tijd. De logika daarvan ontgaat ons maar ’t zal wel just zijn denken we dan maar…
Op de snelweg tussen Gent en Antwerpen was er in Kruibeke dan weer een ongeval gebeurd en er stond een lange file volgens de madam op de radio. Ons baasje is dan maar in Waasmunter van de snelweg gegaan om via de oude baan Antwerpen - Gent naar Antwerpen te rijden.
Of we daar veel tijd mee gewonnen hebben ? Daaraan twijfelt iedereen in de auto behalve ons baasje maar die antwoord dan “we hebben toch niet stil gestaan zoals die op de snelweg”. Want onze baas heeft een hartsgrondige hekel aan stilstaan met de auto, en zeker op de snelweg!
Iets na zeven uur waren we dan thuis , en nu liggen we te doen wat we de ganse dag al gedaan hebben, we liggen te slapen want we hebben onze buik vol, en dan vallen gewoonlijk onze ogen dicht.
Maar “vroeg vertrekken” om dan op het spitsuur in Antwerpen al die tijd te verspelen in de file, neen bedankt, dat doen we niet meer…
Voor we de Masjebashi terug richting België zetten. We hebben het weerbericht goed gecontroleerd en we gaan een mooie zonnige rit voor de boeg hebben.
Misschien maken we wel ergens een toeristische stop want we gaan ditmaal eens echt goed op tijd vertrekken (denkt onze baas hardop). We hopen dan ook op een behoorlijk vroeg uur thuis in Vosselaar te zijn.
Vanavond terug een bericht op het blog via Belgacom, wat een verademing gaat zijn na de rotzooi die ze ons de laatste paar dagen van Orange/Wanadoo hebben gelapt. Want ook gisteren ochtend was het weer van “doet ie het of doet ie het niet” ?
Ze heeft er last gehad van haar geblesseerde rechter voorpoot gisterenavond. Nadat ze na het eten een halve dosis Metacam (1,5 ml voor 30 kilo) had gekregen was de pijn zo goed als weg en liep ze terug “vrolijk” rond. Dat vrolijk moet je met een korrel zout nemen want ze was vrij stil en statisch.
Van het baasje had ze haar eetkom gekregen in de living in plaats van in de houder naast nonkel Heros zijn eetkom. Dat had ze dan toch wel graag want samen met die andere onverzadigbare Heros eten ging wat moeilijk zijn. Moeder Hera heeft dan maar haar plaats ingenomen.
Bij het dessertje zat ze dan wel weer op rang 1, maar daar houdt het baasje een strikte volgorde aan om hun snoepjes te krijgen. Eerst Oma Belle en moeder Hera en dan Heros en Lucy. Dat was al altijd zo en ’t baasje stapt daar niet van af, gekwetst, ziek of niets maakt geen verschil uit.
Toen het slapenstijd was kreeg ze wel een aparte voorkeursbehandeling. Omdat het tijd was om te gaan slapen was Lucy al uit zichzelf naar haar bench getrokken, maar omdat het draaien en keren in die beperkte ruimte misschien wel eens voor hinder en pijn zou kunnen zorgen heeft ’t vrouwtje de deur van de bench niet afgesloten.
Om vier uur vannacht lag ze wel in de zetel en toen de wekker iets voor acht afliep is ze heel stilletjes naar de aangrenzende slaapkamer gekomen en heeft ze zich tussen de baasje neergevleid. Waarschijnlijk is het aflopen van de wekker ook voor haar het signaal geweest om de baasjes een extra wekbeurt te geven. Want wakker ben je wel als je plots, nog half slapend 30 kilo Lucy over je heen krijgt en gelijk de poetsbeurt in je gezicht krijgt.
En de kwetsuur aan haar poot zal je opmerken ? Niets meer van gemerkt vandaag. Superspul is die Metacam in combinatie met de eitjes die we er onder hebben gelegd…
Ze zijn terug met massa’s overgekomen vandaag, de lawaaimakende kraanvogels. Ze waren meer dan een week niet meer te zien geweest, het was dan ook geen weer om buiten te komen, laat staan naar het noorden te vliegen.
Maar vandaag waren ze terug aan de stralend blauwe hemel te zien. In verschillende groepen met honderden waren ze. Echt imponerend om zien hoe die vogels komen aanvliegen in een V en dan plots beginnen cirkelen om met de thermiek terug hoogte te winnen. Ze cirkelen dan enkele minuten in de grootste wanorde door elkaar en dan plots vertrekken er enkele en zijn ze in een groep of drie terug weg richting noord.
Het goede weer heeft er alles mee te maken, het was hier vandaag op de koer 24° C met een bries vanuit het zuid westen. De kraanvogels hadden dus niet alleen goed weer, ze hadden ook nog eens “wind vanachter”. En zo zal het nog wel enkele dagen blijven duren want de buienradar geeft nog tot en met woensdag goed weer. http://www.buienradar.be/verwachting-3-dagen
Terwijl ons baasje dit bericht aan het typen was kwamen hier twee honden langs die duidelijk ergens ontsnapt of verloren gelopen waren. Een getijgerde boxer en een kruising duidelijk een Leonberger in de familie had kwamen eens aan de afsluiting kijken. Dat was er duidelijk teveel aan voor Lucy die samen met de rest van de roedel het duo wou wegjagen.
Maar daar heeft Lucy zich in al haar hevigheid even overtroffen wat resulteert in een pijnlijke rechter voorpoot. Ze is er echt “niet goed van” en dus heel wat rustiger. Toen de twee zwervers een tweede maal langskwamen wilde ze zelfs niet meer mee reageren met Belle, Hera & Heros. En laat dat nu net een teken zijn dat ze zich écht pijn gedaan heeft.
Het baasje heeft echter wel een middeltje achter de hand voor gekwetste en pijnlijke lichaamsdelen van hondjes. Straks krijgt ze een halve dosis Metacam en dan hopen we dat ze zichzelf een beetje spaart morgen…
Gisteren schreven we al over het inhuldigingsfeestje van de gerenoveerde gemeentelijke feestzaal. We hadden zo’n vijftigtal foto’s genomen die we ondertussen op een CD hebben gezet voor de archieven van het gemeentehuis. Voornamelijk de secretaresse dringt daar op aan sinds we dat hebben aangeboden toen de gerestaureerde broodoven werd ingehuldigd.
We hebben dus nog een vijftigtal foto’s over die perfect illustreren wat feesten op het Charentaise platteland wil zeggen. De dames van het feestcomité weten in elk geval hoe het moet. Ook de volgende keer moeten ze het ons geen twee keer vragen of we al dan niet komen.
Inderdaad, en met “ze” bedoelen we die Fransoozen uit het dorp hier, en met “het” bedoelen we het feesten. Je moet het hen niet leren, ze kennen het beter dan wie ook en daarom laten onze baasjes geen gelegenheid voorbij gaan met deel te nemen aan al wat hier georganiseerd wordt.
Zo was er vandaag de inhuldiging van de gerenoveerde feestzaal. Hier noemen ze dat “le salle de réunion”. Dat gaat gepaard met toespraken door “le beau monde” uit de regionale politiek, zijnde mevrouw de sénatrice en de député van het département. Die laatste is dan ook nog eens een neef van ex-président de la république Francois Mitterand. Dus de echte “beau monde régionale”.
Die hoogwaardigheidsbekleders hadden dan ook nog eens medailles bij om drie dorpsgenoten te eren die een bepaald aantal jaren in de dorpspolitiek meegedraaid hebben. Zo kreeg onze burgemeester een gouden medaille voor 40 jaar in dienste te staan van de goegemeente. Ook onze buurman “agriculteur” Serge deelde in de prijzen en kreeg een zilveren medaille, maar die is dan ook nog geen 82 jaar zoals onze burgemeester. Trouwens… op 23 maart zijn er hier in Frankrijk gemeenteraad verkiezingen en onze burgemeester Claude Perrot is aftredend en komt niet meer op.
Aansluitend op de viering van de politiekers werd dan het lint van de gerestaureerde feestzaal doorgeknipt en konden we aanschuiven aan de feesttafel. Midden in de zaal stond een lange tafel met allerlei heerlijkheden zoals het enkele uren daarvoor in de oude met hout gestookte dorpsoven gebakken brood. En dan ook nog de huisgemaakte rillettes (die eerst op waren wegens te lekker) maar ook de echte perfect gebakken roastbeef en varkensgebraad.
Daarbij komt dan het weerzien met dorpsgenoten uit de andere Hameau’s die bij het dorp horen. Fransen, Belgen, veel Engelsen die allen samen, gezellig keuvelend in verschillende talen, genieten van het hele gebeuren. Met de gedachte “dit nemen ze ons toch niet meer af” zijn we met een hoofd lichtjes in de wind van de rode en rosé wijn terug huiswaarts getrokken.
Vermits we volgende dinsdag terug richting België komen kunnen we niet kiezen voor de nieuwe gemeenteraad. Veel te kiezen valt er eigenlijk niet. Er is maar één lijst die opkomt in de verkiezingen en wie dus op de lijst staat is dan ook verkozen als conseiller municipal of gemeenteraadslid. Onze volgende burgemeester zal dus bij voorbaat gekend zijn en luisteren naar de naam Monique. De eerste dame die burgemeester wordt van La Magdeleine .
Straks gaat in La Magdeleine de gerestaureerde “feestzaal” feestelijk geopend worden, dat gaat gepaard met… wat dacht je… feestelijkheden !
De drie jaar geleden gerestaureerde antieke broodoven bij ons in het gehucht is ook ingeschakeld in het programma en sinds enkele dagen komt er terug rook uit de schoorsteen van de oven. Tijdens de feestelijkheden gaat er vers gebakken brood geserveerd worden in de feestzaal.
We trokken even naar de oven om het vorderen van het bakken even in beeld te brengen maar om 10u30 was er nog geen brood in de oven te bekennen. De reden… de oven was te warm en moest terug een beetje afkoelen om verbrand brood te voorkomen.
Je merkt dus, het was destijds iets moeilijker om brood te bakken dan nu met de moderne ovens waar je maar aan een knop hoeft te draaien om de gewenste temperatuur te bekomen..
Straks meer wetenswaardigheden over de inhuldiging in gezelschap van al de hoogwaardigheids bekleders van departement, alleen spijtig dat Ségolène Royal niet aangekondigd is want die is normaal “als God” met andere woorden alomtegenwoordig wanneer het recepties en feestelijkheden betreft ! Tot straks met meer feestelijk nieuws uit La Magdeleine…
Was één van de eerste malen dat we met het carnavalverlof niet op wintersport gingen. En dat had zo een serieuze reden.
We zouden immers op huizenjacht gaan in het zuidwesten van Frankrijk. Met oudejaarsdag 1998 had ons baasje immers aan de verzamelde directie van VAB, bij de gelegenheid van de begrafenis van het hoofd van de binnenland centrale, beloofd van in het ZW van Frankrijk verzamel werk van gestrande auto’s op zich te gaan nemen.
En zo kwam het dat wij in de week van het krokusverlof een vakantiehuis hadden gehuurd in de buurt van Chalais in het zuiden van het departement Charente. Al enkele jaren stond de regio Poitou-Charente in de kijker bij ons hoofdbestuur. Het had zo wat voordelen als, nog betaalbaar voor de portemonee, in een aangename streek die niet elk seizoen door massa’s toeristen werd overspoeld, en makkelijk bereikbaar binnen de acht uren rijden.
Dat er dan ook nog eens vraag was om daar verzamelwerk te doen in de favoriete vakantiejob van ons baasje was aardig meegenomen. Want na goed vijftien jaar alle hoeken van Europa te hebben opgezocht om panne en ongeval auto’s te gaan ophalen kwam er af en toe wel eens reactie van ’t vrouwtje, die in de maanden juli en augustus toch vele dagen alleen vakantie moest houden. En hier kregen we dus de mogelijkheid van beide, verlof en werk, prima te combineren.
En zo vonden we in die krokusverlof week ons droomhuis zoals we het in gedachte hadden. Helemaal onze goesting en er waren nog zaken waar we in onze wildste dromen niet aan gedacht hadden. Het huis was na een poetsbeurt te ondergaan perfect bewoonbaar. Er waren geen directe renovatie werken te doen en vooral…er was een prima werkende centrale verwarming, iets wat we in de verste verte niet hadden verwacht. We bezochten het huis de eerste maal in de gietende regen en konden dus ook nog eens opmerken dat het dak goed in orde was. En dat was ook niet zo vanzelfsprekend in die tijd en voor de vraagprijs van het huis.
En zo tekenden we op het einde van die week en na betaling van een voorschot van 20.000 Ffr een voorlopig koopcontract op het immo kantoor in Ruffec. De definitieve verkoop en betaling zou dan geregeld worden na de notariële werkzaamheden waarvoor een tiental weken zou nodig zijn.
Maar dat verhaal doen we rond Sinksen, wanneer het ganse zaakje zou afgerond worden…
Zegt de ene vriend tegen de andere: “Een dilemma, wat is dat eigenlijk?”
Antwoord van zijn maat: “Wel, niets is beter om het uit te leggen dan een voorbeeld.” “Veronderstel dat ge door omstandigheden in een groot bed ligt met links van u een bloedmooi meisje, rechts een homo.”
De weersvoorspellingen voor dit weekend zijn ronduit schitterend. “Plein soleil” partout zegt ons baasje, en daar bedoelt ‘m mee dat het vanaf Gibraltar tot Denemarken een uitstekend zonnig weekend gaat worden. De boer die nog water nodig had voor zijn patatten moet maar even wachten… Nat genoeg is het nu wel geweest en we hopen op zon, zon en nog eens zon !
Dat vertaalt zich ook in de tuin met de eerste lente bloemen. De Narcissen stonden al een tijdje open. Die hebben zelfs de hagel van begin deze week al getrotseerd, maar ook de Clematis staat mooi te bloeien. Maar het belangrijkste, en waar het baasje toch wel wat bezorgd om is… Het Nectarine boompje dat hij een kleine twee weken geleden geplant heeft, dat boompje zijn bloesemknoppen staan op openspringen en dat laat het voorhoofd van het baasje toch wel fronsen !
Het is een maand vroeger dan dat hij verwacht had dat het Nectarine boompje begint te bloeien. Baasje had verwacht van eerst de kersenbomen te zien bloeien, maar ’t is dan ook nog eens een tuinamateur die meer van auto’s en honden weet dan van nectarine- en kersenbloesem. Maar we hopen dat de lente zich doorzet zoals hij begonnen is, zonder nachtvorst want dat zou dit jaar wel eens de ganse fruitopbrengst van de tuin in negatieve zin kunnen bepalen. En de ijsheiligen komen zoals elk jaar pas de dagen rond 15 mei langs, en dat is ook in de Charente nog dik twee maanden risico op vorst !
Onze puber Lucy is ’s avonds doodop van de jacht. De normale jacht is dan al wel een geruime tijd gesloten, maar voor Lucy niet de jacht op hagedissen. Die begint pas en ze is er met vol enthousiasme aan begonnen. Veel succes heeft ze blijkbaar nog niet gehad want de honger die ze ’s avonds laat zien is meer iets van een uitgeput en uitgehongerde jonge hond . En dat terwijl ze dan ook nog eens de dieetbrokken “Metabolic” van Hill’s voorgeschoteld krijgt wegens wat men in dameskleding “een maatje meer” noemt !
Na 20u00 moet je dan van “onze kleine” niet veel actie meer verwachten. Als ze een ganse dag op jacht is geweest langs de muren van het huis, en alle voegen tussen de stenen gecontroleerd en besnuffeld heeft, krijgt ze haar brokken met wat hertenvlees over en hoor je haar van de ganse avond niet meer. (op het gesnurk na)
Het blijft huilen met de pet op… en dan bedoelen we de internet verbinding “aangeboden” door Orange. We leven in de hoop dat we volgende keer, wanneer we terugkomen naar La Magdeleine we kunnen communiceren via een satelliet die ergens ver van hier, zowat boven de evenaar zegt men ons, de signalen van onze “telloor” opvangt en jullie boodschappen terug stuurt.
Is het niet vervelend die toestanden met Orange/Wanadoo, dan is het in elk geval diefstal en moeten we wel de volle pot betalen voor zaken (internet- en telefoon verbindingen) die we niet gekregen hebben. Als je hen er opmerkzaam op maakt verschuilen ze zich steeds op heirkracht. Zij kunnen er met andere woorden niets aan doen… Er is geen één enkele andere zakenman/zelfstandige die slechte of nog erger, GEEN waren levert en er ook nog eens voor betaald wordt ! Bij Orange nochtans krijgen ze dat voor elkaar …
Maar er is ook goed nieuws… De zon staat al flink te schijnen boven een wolkenloze hemel en de serieuze gazetten geven in hun weerbericht zowat 15° C voor zuidwest Frankrijk.
We hebben dus aan onze baas vertelt dat hij maar op het blog moet zetten wat hij wil want wij zijn voor onbepaalde tijd in de tuin te vinden. ’t Baasje heeft eergisteren al een egel gezien en even verder was ook Reintje de Vos aan een strooptocht naar eetbaars bezig. Wat ons baasje doet besluiten dat zijn nieuwe Masjebashi niet alleen een prima Drentmobiel is, maar dat er ook nog eens goede straffe lichten vooraan op gemonteerd staan. Een heel veld kan ‘m belichten, en die velden zijn hier in de Charente serieuze lappen grond !
Vandaag gaan we dus weer lang buiten in de tuin doorbrengen met de baasjes. Het baasje heeft gisteren al gepoogd van de brandstapel in de fik te krijgen, maar die pogingen heeft hij moeten staken wegens geen behoorlijk vuur in te krijgen. Dat zal dus voor het resterende snoeihout toch nog een transport naar de déchetterie worden waarschijnlijk.
Ondertussen ligt hier onze snotneus Lucy kuren te verkopen tegen nonkel Heros. Die ligt namelijk op een knots rozenhout (de ent) te kauwen die hij gevonden heeft bij de brandstapel, en nu ligt er hout genoeg na die snoeibeurt, maar DAT stuk hout van Heros wil zij hebben. En waarschijnlijk gaat ze dat nog krijgen ook, want zo kennen we Heros, die snotneus Lucy van haast twee jaar krijgt van hem altijd haar goestingske, de verwende scheet want blijkbaar is het geen voorrecht van de bazen alleen om een hond te verwennen. Wij hebben Heros hier rondlopen en die doet krak hetzelfde met zijn beschermelinge nichtje Lucy !
Zoals je in het vorige bericht kon lezen hadden we gisteren namiddag in het dorp een blikseminslag. Dat gebeurt hier meermaals maar gisteren was het zonder verwittiging door gerommel in de verte.
Eén bliksem, één donderslag… en het onweer was over ! Wat normaal gebeurt wanneer we het horen rommelen, het uittrekken van de stekkers van alle toestellen was dus ditmaal niet kunnen gebeuren.
We waren aan het werk geweest in de tuin en kwamen binnen omdat er een flinke bui stond aan te komen. Amper waren we binnen of het was een bui met serieus wat hagel en veel wind (de krant meldt dat er een dode is gevallen in een auto ongeval, veroorzaakt door de gladde baan door de hagel) En plots was daar die vonk uit …ergens, en een hevige donderslag, en toen was het uit met de telefoon en het internet.
De modem bleek dood te zijn en ook de voeding van de laptop bleek iets te veel stroom te hebben gekregen.
Nu zijn we deze morgen met twee, (Ria, onze landgenote hier in het dorp had hetzelfde voor) naar Angoulême getrokken naar het filiaal van Orange voor een nieuwe modem. De man van Ria had gisteren al melding van de panne gedaan en een nummer gekregen om een andere modem in ontvangst te krijgen. Wij hadden geen telefoon en een gratis nummer werkt niet met de Belgische GSM dus kregen wij van dat ambetant manneke in het Orange filiaal geen modem !
Nu is Orange/Wanadoo met voorsprong één van de klant onvriendelijkste bedrijven van Frankrijk en voor ons is de maat nu vol. In juli vorig jaar hebben we door een storm vier weken ons moeten behelpen door op het www te gaan bij vrienden die op een andere lijn aangesloten waren, maar de rekening liep wel door zonder compensatie van Orange’s zijde ! In een verder verleden was het ook al verschillende keren gebeurd dat er bij onweders meerdere dagen geen internet of telefoon beschikbaar was en dus is nu de maar vol. Wij bollen het af bij Orange, wie zich wil laten kl…n is daar aan het goede adres. Wij gaan vanaf de volgende keer dat we terug komen, en dat is waarschijnlijk begin april over op een satelliet verbinding. Orange/Wanadoo mag wat ons betreft heel zijn commerske daar steken waar de zon nooit schijnt…
Dat we nu toch op het internet zitten heeft alles te maken met enkele schuiven opentrekken en enkele adapters uitproberen op de modem. Die laatste bleek dus niet defect te zijn maar enkel de adapter had het begeven. We hadden er nog eentje liggen van een vorige keer dat we een andere modem kregen, en nu brengt die adapter ons terug in contact met de rest van de wereld.
Toch een bewijs dat je niet dadelijk alles moet wegwerpen als je het niet dadelijk terug nodig hebt…
Eén blikseminslag en ’t was over… de voeding van de modem “foutu” naar de teelballen om het “proper” te zeggen. En zodoende zijn we eens te meer van de buitenwereld afgesloten als het van het www afhangt tenminste.
Zo weten we weeral wat te doen morgen… richting Angoulême voor een nieuwe voeding op te halen, en toch ook voor alle veiligheid ook de modem maar meenemen.
Het was daarstraks goed aan het regenen en hagelen en daar kwam dan één blikseminslag tussen en ’t onweer was gedaan… maar het internet was ook weg…
Morgen dan ook niet te ongerust zijn, het bericht komt wel, maar het kan “efkes duren”
We hadden gisteren een stralend zonnige “zon”dag. De ganse dag zijn we buiten in de tuin geweest samen met de baasjes. Dat heeft zich gisteren avond vertaald in een heel kalme avond voor de baasjes.
Vier snurkende Drenten, in competitie voor de luidruchtigste snurker. Twee uitgestrekt liggend voor de houtkachel, met een buik die aanvoelt als een perfect gebraden stuk vlees zo van de BBQ. Je snapt niet dat ze het zo kunnen uithouden. Maar Heros en Lucy, dat zijn de echte warmte opzoekers.
Belle en Hera kan je meestal in de zetel vinden. Het is een tweezit zetel en ze hebben dus de keuze, ééntje gerekt en gestrekt in de zetel en dan is er geen plaats voor een tweede. Dus liggen ze meestal in de meest onmogelijke bochten door elkaar gedraaid. Soms wisselen ze eens en wisselen die van voor de houtkachel met die van de zetel. Maar altijd gaat het in de grootste vrede…
Hoe we zo moe zijn geraakt op een zondag in de rustige Charente ? Wel, … alles komt door die actieve bazen van ons. Die konden niet stil blijven zitten en zijn er dus “stevig ingevlogen”.
Het was trouwen van in het begin van vorige week duidelijk dat de bazen veel werk in de tuin zouden pogen te doen, in elk geval zoveel als het weer zou toelaten. En dit weekend en vorige week
zondag en maandag was het weer om van te snoepen. Van de dagen tussenin kunnen we beter zwijgen… maar daar hebben we de vorige dagen al over gemeld (en gezaagd) op dit blog.
Morgen gaat weer zo’n regendag worden zegt météo France en ook het regenradar. Maar verder in de week gaat het terug mooier worden. Het baasje is de wildgroei aan klimplanten en wild uitgekomen vlierbomen aan het rooien die wat hier “de schapenstal” heet aan het zicht onttrekt en ontoegankelijk maakt. Het baasje wil daar een oude aanhanger en ander gerij stallen die niet frequent gebruikt worden. Alleen,… je kan er niet binnen met iets dat groter is dan een kruiwagen. En zo komt het dat de kettingzaak en de snoeischaar vandaag overuren heeft gemaakt.
Intussen staat de aanhanger alweer torenhoog geladen om morgen in de voormiddag nog een keer een bezoek te brengen aan het containerpark. En misschien gaat het baasje ook nog wel, met niet te stapelen hout, een brandstapel maken. Dat mag hier op “den buiten” nog steeds, alleen in langdurige droge periodes is het verboden. En laat dat nu al een tijdje helemaal niet het geval zijn…
De vorst was terug in ’t land vannacht ! Het is lang geleden dat het gras nog eens kraakte wanneer we door de tuin liepen maar vanochtend was het weer zover.
Ook deze ochtend weer een stralend blauw uitspansel waar geen wolk in te zien was. Enkel een streep “wolk” getrokken door een lijnvliegtuig was te zien in de blauwe hemel.
Dat gaat dus weer een mooie dag als gisteren worden, toen zijn we de ganse dag niet binnen geweest en dat vertaalde zich gisterenavond in vier ronkende Drentjes, verspreid in de zetel en rond de houtkachel.
De baasjes zijn gisteren dan ook de ganse dag in de weer geweest in de tuin. Het vrouwtje heeft de rozen gesnoeid en het baasje deed het zwaardere werk. De vlierbesboom die buiten de omheining staat raakte met zijn takken de pannen van het dak van de hangar en veroorzaakte zo gebroken pannen en dus ook lekken . Daar is de kettingzaag aan te pas gekomen. Twee grote stammen van de oorspronkelijke drie liggen nu in de hangar om te drogen om één van de volgende jaren in de houtkachel te belanden.
Dat bomen vellen + het bomen snoeien van begin van de week heeft het baasje dan weer twee ritten snoeihout naar het containerpark gekost. Maandagvoormiddag volgt dan de derde rit met het overblijvende hout van de vlierbes. Nadien kan het baasje terug beginnen aan de hangar voor de dakherstellingswerken aan de pannen die beschadigd of gevallen zijn.
Omdat het gazon in de tuin gans aangerijpt was heeft ons baasje het “kodakske” meegenomen toen hij ons in de tuin uitliet. Dat heeft weer enkele mooie foto’s opgeleverd die we de volgende dagen hier gaan tonen. Vandaag alvast eentje om van te snoepen… Hera en Lucy die naar ’t baasje komen toe gehold en met flapperende oren verwoede pogingen doen om op te stijgen. Voor Hera is het haast gelukt, die is al met de vier poten van de grond. Blijven flapperen en blijven oefenen Hera, ooit lukt het enmaken ze ook een film over jou zoals Walt Disney deed met Dumbo.
Zo is het sinds vanochtend in de Charente, hemelsblauw van de ene einder tot de andere, geen wolk te zien !
Dat was wel anders deze week, met storm, regen, hagel, alleen nachtvorst en sneeuw hebben we niet gehad.
Een verademing deze ochtend toen de baasjes de benches openden en we de tuin in konden. Dat moesten we toch even kwijt voor we het verhaaltje van Lennaert hieronder neerzetten.
Belle & co
Een Lennaert bericht…
Beste Belgische familie in den vreemden....
Belofte maakt schuld.......want vrouwtje had aangekondigd iets voor het blog te schrijven en heeft ze dat schromelijk verwaarloosd, maar misschien had ze wel een goede reden. Allereerst natuurlijk de feestelijkheden rondom het K-nestje en moeder Belle. Zij waren de laatste dagen het middelpunt en ook via de Social Media werd mijn oma en vele ooms en tantes gefeliciteerd. Er waren zelfs mensen die dachten dat het nestje pas was geboren en vielen vele verlate geboorte felicitatie oma Belle ten deel. Dat was wel lachen om te zien hoe zich dit ontwikkelde en een keurmeesteres vertelde dat ze een paar jaar geleden in België zo'n soort honden (ze bedoelde nogal bruin) had gekeurd........dat moet dan toch het Faes roedel geweest zijn!
Een andere reden tot verzuim van het schrijven van een verhaaltje kwam door het feit dat er zo veel te vertellen is over mij dat het wel een heel lang verhaal zou worden.
Maar nu dan toch in telegramstijl mijn verhaal!
We hebben een mooi wandelgebiedje ontdekt waar ik naar hartenlust kan los rennen en zelfs een duik in de Maas kan nemen. Tijdens de wandeling vlogen rare bruine kippetje weg. Laat dat nu patrijzen zijn geweest, en stond ik toch even raar te kijken naar mijn naamgevers;
Ik heb bijna verkering en zondag achter een week gaan de baasjes gewichtige gesprekken voeren en mag ik snuffelen aan mijn misschien eerste meisje;
In "Onze Drent" dook mijn naam zomaar 3 keer op! Nu zie ik jullie al denken "heuu dat zal wel een andere Lennaert zijn", maar nee hoor! er is maar een Lennaert zonder achternaam en dat ben ik.
Het blijkt dat we, mijn familie en ik, in Amerika al over de tong gaan;
Joepie! ik ga een "jachtgebruikshondencursus" op maat volgen!
Joepie! ook mijn grote broer Lando staat nu op de Belgische dekreukenlijst te pronken;
Ome Faes heeft een cadeautje gekocht voor Kiet, Lando en mij en het heeft te maken met het betere knieënwerk, hij mag zelf verdere uitleg geven;
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
