Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
04-03-2014
Coup de foudre
Coup de foudre…
Eén blikseminslag en ’t was over… de voeding van de modem “foutu” naar de teelballen om het “proper” te zeggen. En zodoende zijn we eens te meer van de buitenwereld afgesloten als het van het www afhangt tenminste.
Zo weten we weeral wat te doen morgen… richting Angoulême voor een nieuwe voeding op te halen, en toch ook voor alle veiligheid ook de modem maar meenemen.
Het was daarstraks goed aan het regenen en hagelen en daar kwam dan één blikseminslag tussen en ’t onweer was gedaan… maar het internet was ook weg…
Morgen dan ook niet te ongerust zijn, het bericht komt wel, maar het kan “efkes duren”
We hadden gisteren een stralend zonnige “zon”dag. De ganse dag zijn we buiten in de tuin geweest samen met de baasjes. Dat heeft zich gisteren avond vertaald in een heel kalme avond voor de baasjes.
Vier snurkende Drenten, in competitie voor de luidruchtigste snurker. Twee uitgestrekt liggend voor de houtkachel, met een buik die aanvoelt als een perfect gebraden stuk vlees zo van de BBQ. Je snapt niet dat ze het zo kunnen uithouden. Maar Heros en Lucy, dat zijn de echte warmte opzoekers.
Belle en Hera kan je meestal in de zetel vinden. Het is een tweezit zetel en ze hebben dus de keuze, ééntje gerekt en gestrekt in de zetel en dan is er geen plaats voor een tweede. Dus liggen ze meestal in de meest onmogelijke bochten door elkaar gedraaid. Soms wisselen ze eens en wisselen die van voor de houtkachel met die van de zetel. Maar altijd gaat het in de grootste vrede…
Hoe we zo moe zijn geraakt op een zondag in de rustige Charente ? Wel, … alles komt door die actieve bazen van ons. Die konden niet stil blijven zitten en zijn er dus “stevig ingevlogen”.
Het was trouwen van in het begin van vorige week duidelijk dat de bazen veel werk in de tuin zouden pogen te doen, in elk geval zoveel als het weer zou toelaten. En dit weekend en vorige week
zondag en maandag was het weer om van te snoepen. Van de dagen tussenin kunnen we beter zwijgen… maar daar hebben we de vorige dagen al over gemeld (en gezaagd) op dit blog.
Morgen gaat weer zo’n regendag worden zegt météo France en ook het regenradar. Maar verder in de week gaat het terug mooier worden. Het baasje is de wildgroei aan klimplanten en wild uitgekomen vlierbomen aan het rooien die wat hier “de schapenstal” heet aan het zicht onttrekt en ontoegankelijk maakt. Het baasje wil daar een oude aanhanger en ander gerij stallen die niet frequent gebruikt worden. Alleen,… je kan er niet binnen met iets dat groter is dan een kruiwagen. En zo komt het dat de kettingzaak en de snoeischaar vandaag overuren heeft gemaakt.
Intussen staat de aanhanger alweer torenhoog geladen om morgen in de voormiddag nog een keer een bezoek te brengen aan het containerpark. En misschien gaat het baasje ook nog wel, met niet te stapelen hout, een brandstapel maken. Dat mag hier op “den buiten” nog steeds, alleen in langdurige droge periodes is het verboden. En laat dat nu al een tijdje helemaal niet het geval zijn…
De vorst was terug in ’t land vannacht ! Het is lang geleden dat het gras nog eens kraakte wanneer we door de tuin liepen maar vanochtend was het weer zover.
Ook deze ochtend weer een stralend blauw uitspansel waar geen wolk in te zien was. Enkel een streep “wolk” getrokken door een lijnvliegtuig was te zien in de blauwe hemel.
Dat gaat dus weer een mooie dag als gisteren worden, toen zijn we de ganse dag niet binnen geweest en dat vertaalde zich gisterenavond in vier ronkende Drentjes, verspreid in de zetel en rond de houtkachel.
De baasjes zijn gisteren dan ook de ganse dag in de weer geweest in de tuin. Het vrouwtje heeft de rozen gesnoeid en het baasje deed het zwaardere werk. De vlierbesboom die buiten de omheining staat raakte met zijn takken de pannen van het dak van de hangar en veroorzaakte zo gebroken pannen en dus ook lekken . Daar is de kettingzaag aan te pas gekomen. Twee grote stammen van de oorspronkelijke drie liggen nu in de hangar om te drogen om één van de volgende jaren in de houtkachel te belanden.
Dat bomen vellen + het bomen snoeien van begin van de week heeft het baasje dan weer twee ritten snoeihout naar het containerpark gekost. Maandagvoormiddag volgt dan de derde rit met het overblijvende hout van de vlierbes. Nadien kan het baasje terug beginnen aan de hangar voor de dakherstellingswerken aan de pannen die beschadigd of gevallen zijn.
Omdat het gazon in de tuin gans aangerijpt was heeft ons baasje het “kodakske” meegenomen toen hij ons in de tuin uitliet. Dat heeft weer enkele mooie foto’s opgeleverd die we de volgende dagen hier gaan tonen. Vandaag alvast eentje om van te snoepen… Hera en Lucy die naar ’t baasje komen toe gehold en met flapperende oren verwoede pogingen doen om op te stijgen. Voor Hera is het haast gelukt, die is al met de vier poten van de grond. Blijven flapperen en blijven oefenen Hera, ooit lukt het enmaken ze ook een film over jou zoals Walt Disney deed met Dumbo.
Zo is het sinds vanochtend in de Charente, hemelsblauw van de ene einder tot de andere, geen wolk te zien !
Dat was wel anders deze week, met storm, regen, hagel, alleen nachtvorst en sneeuw hebben we niet gehad.
Een verademing deze ochtend toen de baasjes de benches openden en we de tuin in konden. Dat moesten we toch even kwijt voor we het verhaaltje van Lennaert hieronder neerzetten.
Belle & co
Een Lennaert bericht…
Beste Belgische familie in den vreemden....
Belofte maakt schuld.......want vrouwtje had aangekondigd iets voor het blog te schrijven en heeft ze dat schromelijk verwaarloosd, maar misschien had ze wel een goede reden. Allereerst natuurlijk de feestelijkheden rondom het K-nestje en moeder Belle. Zij waren de laatste dagen het middelpunt en ook via de Social Media werd mijn oma en vele ooms en tantes gefeliciteerd. Er waren zelfs mensen die dachten dat het nestje pas was geboren en vielen vele verlate geboorte felicitatie oma Belle ten deel. Dat was wel lachen om te zien hoe zich dit ontwikkelde en een keurmeesteres vertelde dat ze een paar jaar geleden in België zo'n soort honden (ze bedoelde nogal bruin) had gekeurd........dat moet dan toch het Faes roedel geweest zijn!
Een andere reden tot verzuim van het schrijven van een verhaaltje kwam door het feit dat er zo veel te vertellen is over mij dat het wel een heel lang verhaal zou worden.
Maar nu dan toch in telegramstijl mijn verhaal!
We hebben een mooi wandelgebiedje ontdekt waar ik naar hartenlust kan los rennen en zelfs een duik in de Maas kan nemen. Tijdens de wandeling vlogen rare bruine kippetje weg. Laat dat nu patrijzen zijn geweest, en stond ik toch even raar te kijken naar mijn naamgevers;
Ik heb bijna verkering en zondag achter een week gaan de baasjes gewichtige gesprekken voeren en mag ik snuffelen aan mijn misschien eerste meisje;
In "Onze Drent" dook mijn naam zomaar 3 keer op! Nu zie ik jullie al denken "heuu dat zal wel een andere Lennaert zijn", maar nee hoor! er is maar een Lennaert zonder achternaam en dat ben ik.
Het blijkt dat we, mijn familie en ik, in Amerika al over de tong gaan;
Joepie! ik ga een "jachtgebruikshondencursus" op maat volgen!
Joepie! ook mijn grote broer Lando staat nu op de Belgische dekreukenlijst te pronken;
Ome Faes heeft een cadeautje gekocht voor Kiet, Lando en mij en het heeft te maken met het betere knieënwerk, hij mag zelf verdere uitleg geven;
We kunnen eerst beginnen over het weer, dat is in elk geval “van alles wat”. Vannacht tussen vijf en zes uur is het baasje komen kijken wat ze buiten allemaal aan het uitspoken waren ! Storm was het, met hevige rukwinden en regen als een nat gordijn dat neerviel op de koer.
Toen het ophield met regenen is het nog een poos blijven waaien en dat maakte dat nu haast alles is opgedroogd. Af en toe komt de zon eens tussen de wolken piepen maar veel zin heeft ze blijkbaar niet om ons een zonnige dag te bezorgen.
We kregen ook twee foto’s binnen van twee jarigen uit het K-nestje die gisteren hun 3° verjaardag vierden. Een gekroonde Kiet hebben we “geleend” van het Kieterwieter blog, en het bord met home-made leverkoekjes voor Kiki kregen we van baasje Marian toegestuurd.
t Frans noemen, horen en zien overkomen in de herfst en toen maakten die een heel ander meer klapperend geluid met hun bek .
Vandaag bracht onze dagelijkse papieren krant “Charente Libre” helderheid in het mysterie. In een artikel op blz 5 ging het over “les grues” die begin van deze week met duizenden gelijk over kwamen vliegen richting noorden.
Het baasje had al beloofd aan Jeanny dat hij zondag een bezoek zou brengen aan Bernard Ferraro die in Tusson een theehuisje uitbaat. Bernard is gepensioneerd ornitholoog en weet dus alles van wat gevleugeld is. Hij en zijn madam zijn vriê sympathieke mensen en het is er altijd plezant van er een babbel te doen over de streek en over muziek van de 50-60er jaren. Bernard is destijds nog gitarist geweest in de groep “les Phantômes” http://fr.wikipedia.org/wiki/Les_Fant%C3%B4mes die destijds een behoorlijke reputatie hadden in de tijd van Johnny Halliday en consorten. En wat ook plezant is bij hen in het theehuisje…ze hebben er Duvel, naar keuze, gekoeld of van ’t schab !
Als dat geen reden is om een babbel te gaan doen over ganzen,… die kraanvogels blijken te zijn !
Vandaag hebben we reden om wat te vieren en nog wel met negen anderen samen… Ons K-nestje wordt vandaag drie jaar en dat moet gevierd worden.
Vannacht is er bij de baasjes van de negen pups al een verjaardagskaart in de e-mailbox gevallen en vanochtend om 08u00 hadden al zes van de negen baasjes hun kaart al gelezen.
Van verschillende baasjes hebben we al vernomen wat er vandaag aan extra’s is voorzien om er voor baasjes en hondjes (want pups zijn het al lang niet meer) een speciale dag van te maken.
Hier in La Magdeleine gaan we moeder Belle ook maar eens best verwennen en ook vader Ferron zal bij Rudy en Simonne niet vergeten worden vandaag.
Op 30 maart hopen we met de jaarlijkse terugkomdag het ganse nestje nog eens terug te zien. Ook de andere twee nestjes zijn dan uitgenodigd om er amen een fijne dag van te maken met alle zevenentwintig pups uit de drie nestjes die Belle en Hera samen kregen.
Voor Kiki, Kibbels, Kona, Kato, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kiet, Kwispel & Kody een heel luid drie maal Hip hip hip Hoeraaaaaa…
en nog vele gelukkige jaren samen met jullie fijne baasjes…
Belle & co
Fiere moeder Belle met haar 9 puppies
Tante Hera en Nonkel Heros houden de wacht bij moeder en kroost
Na een dag van regen van ’s morgens tot ’s avonds, met een enkel adempauze is het deze ochtend terug mooi weer. En daar profiteren we van aan 100 %.
Zo is Belle vanochtend buiten gegaan, recht uit haar bench de koer op en de tuin in en we hebben haar nog amper gezien. Eten hoeft ze niet, dat gebeurt wel meer bij de oma, maar bemoeienissen in de tuin met alles en nog wat, daar is ze meester in !
Lucy is weer eens hyperactief, en de drie andere leden van de roedel zullen het geweten hebben, één voor één moeten ze er aan geloven om met onze jongste te ravotten in de tuin. Tot het de ouderen wat te veel wordt en ze Lucy op haar plaats zetten en zij zich ter plaatse “geeft” en op haar rug de dominantie van de ouderen respecteert. Dat “ter plaatse” is op dit moment wel belangrijk want vermits het zo nat is, kan het zijn dat “ter plaatse” evengoed een modder plek als hoog nat gras kan zijn…
Wanneer ons baasje ’s morgens uit de slaapkamer komt en hij heeft zijn pantoffels (echte beroemde Charantaises) heeft gewisseld voor schoenen, dan is het de beurt aan Hera om uit de bol te gaan. Zij weet als geen ander dat het dan tijd is om naar Villefagnan te rijden om brood en een krant te gaan halen ! Zij staat dan te springen en rond te hollen om toch maar niet vergeten te worden.
Na drie dagen zulke “Hera-kuren” is ook bij Heros zijn Euro gevallen en doet hij ijverig mee met Hera. Met als resultaat dat deze ochtend broer en zus samen in de koffer van de auto zaten om samen met het baasje boodschappen te gaan doen.
Vanaf morgen gaan we een beurtrol instellen om ’s morgens mee te gaan want het is een beetje te moeilijk om te gaan “shoppen” met twee honden aan de lijn. Bij de gazettenboer zou het nog wel lukken, maar bij de bakker is het niet wenelijk van daar binnen te gaan met twee honden. In België mag het zelfs niet, maar hier in Frankrijk kijken ze nogal veel door de vingers als het honden en vooral jachthonden betreft…
Kardinaal Danneels voelt zijn einde naderen en nodigt van op zijn sterfbed Lippens en Votron, allebei voormalige bestuurders van Fortis, uit.
Hij verzoekt hen om snel te komen.Bij hun aankomst leidt een bediende
hen naar de kamer van de kardinaal enze moeten links en rechts van
het sterfbed plaatsnemen. De kardinaal kijkt hen elk een tijdlang doordringend aan en richt dan zijn blik naar de hemel, zonder een woord te zeggen.
Gedurende enige tijd durven Lippens noch Votron iets te zeggen. Ze zijn wel verrast en eigenlijk blij dat de kardinaal in zijn laatste uren aan hen gedacht heeft, maar toch ook verwonderd.
Uiteindelijk kan Lippens het niet meer uithouden en vraagt stilletjes
"Excuseer, Monseigneur, waarom moesten wij zo absoluut afkomen?" "Wel", zegt de kardinaal met zijn laatste krachten, "Jezus is gestorven tussen 2 dieven - en ik wil dat ook zo doen”.
Dat is het voordeel van naar de Charente komen zegt het baasje. Ook zonder behoorlijke wandeling is ’s avonds ons kaars uit. We gaan nog wel eens buiten voor een plas maar voor de rest is het gewoon “platte rust”.
Van ’s morgens 8 uur tot ’s avonds zeven uur zijn we haast contant buiten samen met de baasjes. Die zijn met dit mooie weer ook in de tuin en koer bezig, en vermits wij de schaduwen van het hoofdbestuur zijn hangen we rond hen.
Behalve gisteren namiddag, toen is het baasje met dat lawaaiding bezig geweest, een bosmaaier noemt hij dat. Hij gebruikt dat om in de buurt van de afsluiting rond de tuin het gras en onkruid te maaien. Als hij daar mee bezig is stuurt hij ons gewoonlijk weg op behoorlijke aftand. De machine is op zich niet gevaarlijk, toch niet als we onze snuffel weg houden van die ronddraaiende nylondraad . Maar er kunnen door die draad steentjes en takken worden weggeslingerd en die kunnen wel eens pijn doen of kwetsuren veroorzaken. Vooral de ogen zijn dan heel kwetsbaar.
Het baasje draagt dan ook zo’n veiligheidsbril, en als je ziet wat daar allemaal tegenaan plakt na het werk dan mag ‘m blij zijn dat het maar tegen de bril plakt en niet in zijn ogen !
Wij kunnen soms wel lachen wanneer die razendsnel ronddraaiende draad in zo’n smeuïge drol van ons terecht komt. Het baasje kent dat resultaat al geruime tijd en de laatste tijd valt het niet meer voor, maar in het begin dat hij met die bosmaaier werkte is ‘m toch wel enkele keren zijn stinkende sproeten komen afwassen !
Het eerste jaar dat de baasjes hier woonden wilde het baasje de verwilderde tuin met de zeis netjes zetten. Maar toen hij zijn nieuwe schoenen toch graag op een normale wijze wilde verslijten heeft hij de zeis toch maar daar gezet waar ze volgens hem hoorde… in de schuur bij de andere antiquiteiten !
En zo hebben wij nu steeds een kort gemaaide tuin die drollenvrij gehouden wordt, om velerlei redenen… zoals we daarjuist uitlegden .
De foto’s van Drenten uit onze eigen foklijn stroomden gisteren met bosjes binnen. Zo veel dat we uiteindelijk een selectie hebben moeten maken.
En al die foto’s gaven aan dat de lente inderdaad zijn intrede doet. Zonnende Drenten, slijkdabbers van Drenten, zwemmende Drenten, spelende Drenten, je ziet beeldmateriaal genoeg om onze keuze uit te maken.
En dan hebben we hier in La Magdeleine nog steeds maar overvliegende ganzen. Het moeten er stilaan in de vele duizenden zijn geweest die hier zijn overgetrokken. Verbazingwekkend zijn die vogels. Soms stopt de vliegende V om in één grote klad door elkaar te beginnen vliegen in een grote chaos.
Zonnende Lana
Ons vrouwtje kwam waarschijnlijk met de oplossing. Zij stelde dat die vogels dan in thermiek terecht kwamen en zo zonder moeite terug hoogte inwonnen om hun tocht verder te zetten. Als reactie op ons bericht van gisteren stelde Jeanny de vragen , waar vliegen ze naartoe en waar hebben ze overwinterd ?
Op de eerste vraag kunnen we een antwoord geven, dat hebben we met eigen ogen kunnen zien. Zij vliegen pal naar het noorden, richting België en Nederland of misschien nog wel verder, of ze nemen ergens onderweg een afslag naar link of rechts. Daar zullen ornithologen wel op kunnen antwoorden. Waar ze overwinterd hebben… dat is ook voor ons een vraag. Waarschijnlijk ergens in Noord Afrika of nog wel verder. Als je weet dat zwaluwen met hun kleine vleugeltjes tot in Zuid Afrika vliegen om te overwinteren. Dan zouden die ganzen toch ook wel eens ver kunnen vliegen om te overwinteren.
Misschien nog eens een goede reden om volgend weekend nog eens een bezoek te brengen aan het theehuisje van Bernard Ferraro in Tusson. Uitbater Bernard is buiten een bekend gitarist geweest te zijn bij de groep “les Phantomes”, een Franse groep uit de sixties met “Shadows”allures, ook nog een vrij bekend ornitholoog geweest. Hij zal wel antwoord kunnen geven op onze vragen.
En nog een voordeel om daar raad te gaan vragen… Bernard heeft buiten een ruim assortiment thee, ook nog de keuze tussen een Duvel “van ’t schab” of een gekoelde. Dat alleen maakt een ritje van 10 kilometer tot in Tusson de moeite waard voor ons baasje !
Deze ochtend is onze € gevallen, we hebben ontdekt wat het baasje gisteren namiddag heeft uitgevoerd met zijn kruiwagen met plantaarde, een gieter water en die jonge boompjes van op de aanhanger !
Plots merkte Heros “nieuw gerief” om zijn poot tegen op te heffen in de tuin, in geen tijd hadden ook de drie teefjes een meer dan gezonde belangstelling voor de losse aarde aan de voet van de boompjes. Ons baasje moest toen ingrijpen of ze begonnen weer met vereende krachten te graven richting “Panda-land”. Dat daar een pas geplant boompje voor in de weg stond was maar een futiliteit. Ook daar wisten ze wel weg mee (letterlijk weg, dus)
Ondertussen heeft ook ’t vrouwtje lentekriebels te pakken. Zij heeft de eerste groente zaden al in de grond zitten. Goed op tijd dit jaar want de tijd om de pompoenen en courgettes te zaaien is pas vanaf maart. Maar beter te vroeg dan te laat, we hebben het nog meegemaakt dat we het grootste deel van de pompoenen konden oogsten rond… Allerheiligen !
Gisteren heeft het baasje het gazon in de tuin voor de eerste maal dit jaar gekortwiekt. Dit was om hygiënische reden wel aan te raden vermits er al her en der sigaren waren achtergelaten die vuile en stinkende schoenzolen veroorzaken. Nu het gras kort gemaaid is valt het goed mee om de hondenresten makkelijker op te ruimen en het staat ook veel netter als het proper en netjes is.
Gisteren en vandaag kregen we ook verschillende foto’s in onze mailbox van Lando en Lana, broer en zus van Lucy. Ook daar is de lente en het mooie weer van gisteren een reden om de “kodakskes” terug boven te halen bij een flinke wandeling of tuingenot . Die portretjes beloven we jullie voor het namiddag bericht op dit blog. Tot straks dan ook …
Deze namiddag ging onze vaste telefoon rinkelen… Het was Ria, onze landgenote permanent in La Magdeleine wonend die ons er opmerkzaam op maakte dat de ganzen in grote getale overkwamen vliegen.
Hier geldt dat als een teken dat de winter definitief voorbij is, en we geloven het helemaal. Ons baasje had de voormiddag, profiterend van een lekker voorjaarszonnetje, al flink wat foto’s met een hoog lente gehalte genomen hier voor het huis op de koer.
Hera had daarbij flink naar haar poten gekregen omdat ze nu eens voor de lens ging staan, uitgerekend tussen lens en onderwerp, dan weer eens omdat ze haar natte neus tegen de lens duwde.
Maar er zijn opwekkende foto’s genomen van narcissen, krokussen en alles wat zoal de lente aankondigd. En dan kwamen de ganzen… om het rijtje volledig en geloofwaardig te maken.
Zo is het weer deze ochtend in La Magdeleine, zonnig, fris en droog. Dat kan niet van de grond gezegd worden. Die is totaal verzadigd door het regenwater dat de laatste weken in bakken over de Charente is uitgesproeid.
We zagen het gisteren bij aankomst al. Lager gelegen velden stonden blank en dat is niet wat ze hier “normaal” noemen. Het leken wel (ondiepe) vijvers waar in de zomer de zonnekloppers komen zonnen en pootje baden.
In de tuin lijkt de grond meer op een modderbad dan op tuingrond. Zo nat en drassig hebben we de tuin nog niet gezien sinds we hier 15 jaar geleden neerstreken (Sinksen 1999). Meestal is het een moeilijk te bewerken zware grond die in de zomer meer op beton lijkt dan aarde. Het planten van de nieuw aangekochte abrikozen- en nectarineboompjes gaat dus “een makkie” zijn zegt het baasje. Dat is werk voor morgen maandag.
Het baasje heeft daarstraks bij zijn verkenning door de tuin gemerkt dat we in de tuin nog onmiddellijk kunnen oogsten. De resten van de prei van vorig jaar hebben de zachte winter prima doorstaan en blijken zelfs nog gegroeid te zijn. Ook weeral een meevallertje want voor gestoofde prei of preisoep maakt ons baasje graag een omweg om de benen mee onder tafel te teken.
We hebben ook al kennis gemaakt met de nieuwe (engelse) buren Steven en Francis en hun twee hondjes. Kleine terriërs die ook met de nodige luidruchtigheid laten horen dat ze er zijn. Ons Belle die haar neus heel nieuwsgierig door de spijlen van de poort stak, mag van geluk spreken dat haar snuffel nog heel is… zo’n hevige druktemakers zijn die terriërs !
Lucy had weer een gaatje gevonden om te kunnen ontsnappen en als eerste te gaan kennismaken. Die had het kleine poortje rechts aan het huis kunnen openmaken en stond in geen tijd op haar achterste poten over het muurtje bij de buren te gluren naar die vierpotige lawaaimakers. Daar was ons baasje dan weer niet gelukkig mee. Dat ze over het muurtje stond te kijken was niet zo’n erg maar dat ze dat poortje kan open krijgen is het probleem. Daar moet de volgende dagen een oplossing voor gevonden worden. Waarschijnlijk gaat het een sluiting met een veersysteem worden. Met veren hebben ze een probleem die Drenten, zolang het tenminste mechanische veren zijn en geen veren ook wel pluimen genaamd van een eend of fazant, want daar weten ze dan wel mee om te gaan …
Dat was de tijd die we vandaag nodig hadden om de 800 kilometer naar La Magdeleine af te haspelen.
Het baasje is erg in zijn nopjes met zijn “witte” . Een gemiddelde van 107 kilometer per uur en een verbruik van 8,5 liter op 100 km daar moest ‘m toch even de boord computer voor raadplegen. Dat zijn ongekende cijfer voor onze doorwinterde kilometervreter.
Je dient dan toch nog rekening te houden met een volgeladen aanhangwagen die meegesleept is…
Wijzelf hebben de nieuwe Masjebashi ook kunnen appreciëren. Nieuw voor ons was de koffer- en zetelbescherming die ons baasje heeft aangeschaft. Het vergroot de beschikbare plaats voor ons en dat kunnen best promoten als “te doen “
Eén maal is ons baasje gestopt om ons de gelegenheid te geven om een plas en een slok te doen. Die plas hebben we alle vier gemaakt, met het water hebben we het hoofdbestuur laten zitten. Dat is niet uitzonderlijk, onderweg drinken wij zelden. Vroeger met die vrachtwagen van ons baasje, waar we boven de motor zaten en ze bij Mercedes nog niet van airco hadden gehoord, toen dronken Bas en Belle wel eens. Maar met het comfort van de “Outlanders” is dat niet meer nodig…
We gaan morgen nog meer over vandaag en morgen ochtend vertellen, want buiten ons baasje en ’t vrouwtje ligt iedereen hier al te maffen. Dat is vermoeiend hoor zo meerijden…
Alles is in gereedheid gebracht om morgen “vroeg” zegt het vrouwtje te vertrekken. Het baasje zegt er dan bij, morgen voormiddag… In principe is dat veruit hetzelfde, in de praktijk zit daar een verschil op van zo ’n twee tot drie uur op…
Voor ’t baasje is alles gereed zegt ‘m enkel nog wat uit de diepvries halen voor de hondjes (wij dus) en de valies met mensen kleren nog op de aanhanger zetten en dan gaan we richting La Magdeleine.
Het baasje heeft nog wat inkopen gedaan deze namiddag. Zozijn er een abrikozen- en een Nectarineboom gekocht intuincentrum Maréchal in Turnhout. Prima spul hebben ze daar en naar Franse maatstaven aan de helft van de prijs !
Uit de Maxizoo kwam nog een klikker om ons te trainen, de andere klikker is momenteel onvindbaar. Ons baasje vreest dat die in de oude Masjebashi is achtergebleven… Ook een beschermhoes om tussen de voorzetels en de rugleuning van de achterbank te hangen heeft ons baasje meegebracht. Hij is blijkbaar toch van plan deze nieuwe auto “haarlozer” te houden dan de vorige…
De auto is ook volgetankt en het baasje hoopt met deze auto een heel eind verder te geraken met een volle tank dan met de vorige. Als er morgen niet te veel tegenwind waait moet dat best haalbaar zijn zegt de baas. We zien wel wat het geeft, morgen avond krijg je hier verslag van de rit en de belevenissen onderweg…
Het gaat er hier ten huize van de Drentenkennel “aent Grotenhoutbosch” net aan toe alsof de grote trek terug in de lucht hangt.
Stapelbakken met om te beginnen honden eten staan al in de bureau gereed. De rode tas met spulletjes als trainingsmateriaal, extra lei- en halsbanden, trainingsdummies en aanverwante spullen is vorige week al in orde gebracht. Net als de hondenapotheek die al aan een grondige inspectie is onderworpen geweest.
Er zijn ook al van die aankopen geweest die niet bij de normale boodschappen worden gerekend. Zo is het baasje bij tuincentrum Maréchal in Turnhout al twee abrikozenbomen gaan bestellen. Die gaat hij op het laatste moment pas ophalen om de wortels zo min mogelijk te laten uitdrogen. Dat hij die bomen hier in ’t Belgikske koopt is omdat hij weet dat de kwaliteit hier beter is dan ginds en ook dat de prijs hier de helft lager ligt dan de Franse prijzen. Hij heeft dat ook zo gedaan met de nieuw aangeplante appel- en mirabellenbomen, en die waren na twee jaar al vruchten aan het dragen .
Deze ochtend is Hera al mee mogen gaan naar Herentals waar het baasje zijn leesbril een “klein onderhoud” deed krijgen bij Christophe, een zoon van een oud collega van ’t baasje met een brillenwinkel. Daar is hij steeds welkom, ook al heeft ‘m één van ons bij in de winkel. Nadien ging het baasje nog even langs in zijn vroegere school waar Hera naar ’t schijnt al de collega’s en een deel leerlingen om haar poot heeft weten te draaien. Populair is ze overal waar ze haar snuit maar even laat zien.
We horen daarjuist (wij hebben staan luistervinken) dat het vertrek zaterdagmorgen doorgaat. Dat moesten we wel opvangen omdat het ditmaal van ’t vrouwtje kwam dat ze rond tien uur de baan op wilde zijn. Gewoonlijk is dat de wens van ’t baasje, daarom was het zo opvallend.
We zien wel wat het gaat worden, zaterdagavond lees je hier meer over de wensen en de resultaten!
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
