Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-12-2013
Tweede maal
Tweede maal…
Op 20 december plaatsen we de mop hier op ’t blog van die twee politie agenten die met hun hond aan het posten waren aan een café.
Vandaag kregen we de strip uitvoering van de mop in onze mailbox…
Gisteren avond Frankske van t’ TV-weer bezig gehoord… Oei dus… gene vette voor oud- en ook niet voor Nieuwjaar.
Dan was het weerbericht “France météo” in onze Franse gazet heel wat milder met de voorspellingen op de laatste bladzijde. Daar waren het ook wel donkere wolken maar er viel maar één druppeltje uit… Miezerregen dus.
We zien wel, we kunnen ons netjes proper houden in de tuin als we eens goed willen ravotten. Het baasje neemt ons niet dadelijk mee “buiten”, dwz buiten de tuin de velden in. Er is daar recent nog geploegd en geëgd en daar de regen op geeft mizerie want die vette grond plakt in klodders in ons wit/bruin frakske !
We mogen dan ook niet in de zetels van het salon, dat mogen we in Vosselaar ook al niet meer en dus letten we er wel op dat we dit voorrecht hier ook niet verspelen. Het vrouwtje heeft de laatste keer dat we zo in het salon neerploften met onze vettige lijven te veel werk gehad om het leder terug een beetje fatsoenlijk te krijgen.
Gisteren heeft het hoofdbestuur de nieuwe kussens die we kregen onder de kerstboom een beetje aangepast. De vulling met bolletjes was flink te dik om in de benches te worden gebruikt. Heros diende haast op zijn buik zijn bench binnen te kruipen. ’t Baasje en ‘t vrouwtje hebben dan de helft van de bolletjes uit de twee zakken die we bij hadden uitgeschept en er een nieuwe zak mee gemaakt. Er zijn dus nu van twee zakken drie gemaakt en ’t vrouwtje heeft een extra stevige zak gemaakt. Nu hebben dus zowel Heros en Hera plus Lucy een nieuwe ligplaats in hun bench. Belle had al enkele weken geleden een nieuw kussen gekregen.
Het roedeltje ligt dus terug zacht en warm in hun bench en we hebben niet gereclameerd vannacht.
Gisteren kregen we ook nog het bericht dat Frodo, het hondje van Bernard en Annemie ook een nieuwe warme mand heeft gevonden. Die herplaatsing heeft dus ook een happy end gekregen !
En dit bericht in de internet versie van de krant HLN geeft aan dat Laurent, onze “prins van de hondjes” nog steeds goed werk levert voor de daklozen met een hond:
Twee berichtjes van “voormalige roedelleden”, want beide zijn bij ons in de living geboren, bereikten ons gisteren en vandaag.
Het eerste bericht komt uit Oostkamp, uit de West-Vlonders, waar Carine en Ronny (van den Harko) enkele maanden geleden fiere grootouders van een tweeling zijn geworden. Ons baasje had vorige week even geïnformeerd hoe Harko zich gedroeg bij de komst van de twee “boelekes” en dus kregen we gisteren volgend bericht in onze mailbox.
Hier Harko aan het woord…
Dag Jan en Simonne,
Ja, Harko doet dat supergoed hoor met de kleintjes. Maar dat stond toch in de Faessengarantie nie? )
Eind november zijn de meisjes al eens tot bij ons gekomen i.v.m. gewenning Harko. Eerder kon niet gezien ze te prematuur waren. Voor Harko was het tegelijk feest want neef Baron kwam mee.
‘t Was grappig om Harko z'n smoelwerk te zien wanneer niet één maar opeens twee baby’s begonnen te huilen ! Wat hebben we gelachen. Hij was héél nieuwsgierig. Even snuffelen, heel voorzichtig likje geven en dan ontspannen languit op de grond gaan liggen (liefst zo dicht mogelijk bij de kleintjes maar niet opdringerig).
Harko heeft er geen moeite mee om, wanneer het bevel af of neen gegeven wordt dit te aanvaarden.
We hebben ook de indruk dat hij van Baron leert hoe hij met die kleine pagadders moet omgaan. Kerstdag is dan ook supergoed verlopen. Ook tussen de honden onderling in combinatie met de kleintjes gaat het goed.
We zijn benieuwd hoe Harko verder zal reageren wanneer de meisjes actiever gaan worden. Jullie en Belle mogen dus trots zijn op den Harko ! Doen wij ook ! Nog fijne eindejaarsdagen en een verrijkend nieuw jaar.
groetjes van ons drie.
(Carine, Ronny & Harko)
Ook vanuit een andere hoek van ’t land, uit de provincie Antwaarepe, meer bepaald uit Berlaar (Balder zeggen ze daar) komt er bericht van één van onze puppelaars. De familie Jacobs is ook na drie jaar nog altijd even fier over hun Kiet. Kiet is één van de drie reutjes uit het tweede nestje van Belle. (Harko is van Belle’s eerste nestje)
Kiet is zo een Drentje die vooral zijn jagershartje kan ophalen als baasje Luc met hem gaat jagen. Meestal doet hij dat samen met zijn vader Ferron van Drentenpassie die enkele kilometers verderop woont. Ook van Ferron zijn baasjes ontvangen we regelmatig nog jacht en familie nieuwtjes .
Maar we laten Kiet en zijn baasjes zelf hun verhaal hier onder doen…
Kiet aan ‘t woord
Hey Jan, Simonne en drentenfamilie,
Eindelijk nog eens nieuws uit Berlaar hé, want dat is weeral een tijdje geleden.
Hier alles goed hoor, ook wij zijn nu aan het aftellen naar het nieuwe jaar.
We hebben een zeer druk najaar achter de rug.
We zijn wel 9 keer mee gaan tracken sinds de opening van het jachtseizoen.
Kiet is ondertussen echt wel "bejaagd".
Voorstaan, uitstoten en apporteren, alles doet onze makker prima.
Vele fazanten, een paar konijnen en al eens een haas heeft onze makker geapporteerd.
Alleen als diene haas nog leeft durft Kiet wel eens twijfelen en moet pa Ferron ter hulp schieten.
Zo een aangeschoten haas durft dan wel eens oorverdovend krijsen, gelijk nen baby maar dan nog veel harder.
Dat dit Kiet nog wat afschrikt is geen erg, het schijnt zelfs veel voor te komen en verdwijnt vanzelf met het ouder worden.
Vanaf dit weekend hebben we allemaal verlof en dat doet ons allen veel deugd.
Uitslapen, lekker ontbijten en lange wandelingen maken met Kiet, meer staat er niet op het programma deze dagen.
Ook Kiet geniet mee natuurlijk, rustig in huis en vol energie tijdens de wandelingen.
Op onze blog hebben we hierover ook een bericht gezet met de nodige foto's om te illustreren.
Verder hebben wij van onze achterbuurman in de kerstnacht een kerstboom gekregen.
De storm "Dirk" heeft die tot in onze hof geblazen, gelukkig maar zonder veel schade.
Samen met Kiet, die versleept alle takken, is heel die opkuis ook tot een goed einde gebracht.
Enfin, eind goed al goed.
Ook wij hopen op een rustig oudjaar, al zal het hier in de buurt wel op meerdere plaatsen knallen.
Blijkbaar is vuurwerk voor sommige een absolute must...
In alle geval gaat ons mama wat in de potten roeren zodat wij thuis kunnen vieren.
Beste wensen en vele knuffels.
Luc, Katia, Jef, Fien, Kiet en Ciara.(de poes)
Het is altijd fijn om als fokker zulke nieuwtjes te ontvangen, en als we deze door ons blog ook met jullie kunnen delen, geeft dat ook bij jullie nog eens een tof gevoel.
Wanneer we gisterenavond schreven dat het zonnig, droog en windstil was kunnen we vandaag juist het tegenovergestelde melden.
Het is grijs, het is mistig, en er waait een zure wind uit het westen. Koud is het niet echt maar de acht graden (10° C in Parijs gisteren) halen we bijlange niet. Op dit moment hangt er geen thermometer buiten omdat ons baasje die een paar weken geleden alle op verschillende plaatsen in huis heeft gelegd om de werking van de nieuwe verwarmingsketel te kunnen controleren !
De verwachtingen voor de volgende dagen zijn ook maar “belabberd”. Het kan alle kanten uit maar duidelijk is wel dat de eindejaarsnacht regen zal brengen. Ons baasje zegt “da’s nog altijd beter dan vuurwerk” en hij wenst de honden en diereneigenaars in België en Nederland dan ook een flink doorregende eindejaarsnacht. Regen en vuurwerk gaan nu eenmaal niet goed samen….
Inmiddels hebben wij de tuin aan een inspectie onderworpen en we hebben niets gevonden dat niet eigen is aan het seizoen. De mooiste tijd van het jaar is het niet, maar dat is de winter op het platteland nooit geweest. Voor een mooie wintertijd kan je beter naar de bergen trekken. Maar dat heeft ook zo zijn gevaren als je op het TV nieuws hoort dat M. Schumacher zijn bol gestoten heeft aan een rots en er verdraaid slecht aan toe is…
Als je het zo allemaal op een rijtje zet is La Magdeleine nog zo slecht niet op dit moment ! Geen rotsen om je aan te stoten…, geen vuurwerk uren in de omtrek…, een grotetuin om in te ravotten… Wat moet je nog meer als Drents Patrijshondje …
Het was fijn rijden vandaag. We waren Deinze al voorbij voor we de eerste vrachtwagen inhaalden. Het weinige verkeer liep op rolletjes (letterlijk) en het weer werkte ook prima mee.
Een droog wegdek, zonnig, weinig wind…kortom fijn rij weer. Ook Parijs waar we toch wel even file hadden voor de Porte Bagnolet (de GPS gaf 6’30” wachttijd aan) ging overigens vlot.
Plots hoorden we het baasje zeggen “ja gelukt deze keer! “waar hij mee bedoelde dat hij nu eindelijk eens een foto kon maken van een vliegtuig wanneer we er knal onderdoor reden bij de luchthaven Roissy (zeg maar Charles de Gaulle) . De snelweg kruist daar de start/landingsbanen en de vliegtuigen gaan dus soms snel, dan weer traag als ze taxieën over de snelweg heen.
Nu probeert ons baasje elke maal wanneer we daar passeren DE foto te maken, en daarstraks was het zover ! Knal onder een Airbus onderdoor. Alleen daarjuist hebben we een grof GVD… gehoord toen hij de foto’s van ’t kodakske over zette op de laptop …
Er staat alleen een klein bovenste tipje van het staartvlak duidelijk op de foto. Al de rest is zwart wegens pal tegenlicht ! ! ! Miljaar Miljaar, weer niks…
Ondertussen zijn we goed aangekomen, zijn de honden en de mensenbuiken gevuld, de auto uitgeladen en ook de aanhanger is leeg. De houtkachel ronkt goed door en ook de nieuwe verwarmingsbrander heeft het huis op 14°C gehouden. Dus koud was het niet toen we toekwamen. Commentaar van ’t baasje “’t was veel geld maar we hebben er toch deugd van” en we geven hem gelijk. En laat ons nu maar even doen, we liggen voor het kacheltje en dat gaat ons prima af.
Morgen meer nieuws, het is koud buiten en open hemel, duuuus…’t kan vriezen vannacht in de Charente…
Een kort berichtje kunnen we nu geven, voor het grotere, normale nieuws moet je vanavond nog effe terugkomen.
We staan bijna klaar om te vertrekken naar het vuurwerkvrije La Magdeleine, klein dorpje verscholen tussen de landbouwgewassen van de Charente in Frankrijk.
Het is bijna de intro van de boeken van Asterix de Galliër, dat klonk ook ongeveer zo.
Vanavond krijgen jullie dus verslag over de rit van een 800 kilometer tussen Vosselaar en Ferret, gehucht van negen huizen, en onderdeel van La Magdeleine.
Dat is zo’n uitdrukking van onze baas “’t ligt er dik op” waar hij dan mee wil zeggen dat het heel duidelijk is. Nu zal je zeggen “wat is heel duidelijk” ?
Zoals je gisteren al kon lezen op dit blog zijn de voorbereidingen voor het vertrek naar Frankrijk duidelijk merkbaar. Zeker vandaag is het hoofdbestuur druk bezig met allerlei spullen bij elkaar te zetten om mee te nemen op de aanhanger.
Het lijkt wel dat het baasje morgenochtend voor dag en dauw wil vertrekken. Toen wij (Hera en Heros) begin deze maand in la Magdeleine waren toen de nieuwe brander van de verwarming geplaatst was, zijn we ook heel vroeg in de ochtend terug naar Vosselaar vertrokken. Het was toen wel 05u30 en nog “pikkendonker”.
Maar het is het een of het ander zegt het baasje, ofwel vertrek je in het donker en kom je ‘met de lichte’ aan of je vertrek wanneer het terug dag is en dan kom je onvermijdelijk met de nacht aan. Als het amper acht uur licht is per dag kan je hier niet aan ontkomen…
Het baasje heeft in elk geval goed de météo nagekeken. Hij rijdt liever met goed weer en vermits we toch vrij zijn van te vertrekken wanneer het ons het beste uitkomt, heeft het hoofdbestuur besloten van morgen ochtend de kar richting zuid-west Frankrijk te sturen.
Het weer is daar ook niet sensationeel veel beter dan hier maar het is er stukken rustiger dan hier. Al voor de vijftiende keer (sinds het millennium) trekken onze baasjes naar ginds tijdens de nieuwjaarsperiode . Rustig Nieuwjaar ‘doordoen’ met vrienden of netjes met de roedel, er zijn dit jaar geen concrete plannen, maar in elk geval zonder vuurwerk !
Moest er dus morgen voor de middag geen bericht op dit blog verschenen zijn, dan zijn we onderweg en was er ’s morgens geen tijd over om nog een bericht te plegen . Uitkijken tot ’s avonds dan maar….
Het hoofdbestuur doet hier weer “raar”. Ze zeulen met spulletjes die normaal enkel gebruikt worden als er weer eens een verplaatsing naar La Magdeleine in het verschiet is.
Het baasje kreeg vorige week nog een mailtje in ’t Engels in de mailbox van de overburen in Ferret. Die vertrekken half deze maand definitief terug naar Engeland. Hun huis is een tijdje geleden verkocht en ze hebben plannen zich te vestigen op het eiland Wight. Dat ligt in het kanaal, tegenover de Normandische kust. Wij zullen hun hondje Harley missen. Harley is een Franse vondeling uit het asiel die twee weken ouder is als onze Belle. Die twee hebben samen met Bas nog veel gespeeld. Harley is zelfs nog bij ons op vakantie geweest toen Mick en Min naar Engeland moesten en Harley nog te jong was om al zijn vaccinaties voor Engeland te mogen krijgen.
We gaan dus een afscheid van buren tegemoet en moeten dan maar afwachten of het met de volgende eigenaars even goed klikt als met Mick en Min.
Afmelding…
Gisteren meldde Mirjam van Hoef ons dat een reservatie van een pupje is geannuleerd in het nestje waar Roef, de reu van Mirjam, de vader van de pups is.
De pups zijn geboren bij de familie Wielders van de kennel het Limburgsland. Er zijn daar in de Sinterklaasnacht van 05-12-2013 drie reutjes en zes teefjes geboren.
De pupjes hadden alle al een bestemming maar voor één pupje is er nu dus een annulatie. Misschien een kans voor iemand die al een hele tijd op zoek is naar een pupje. De hondjes mogen begin februari naar hun definitieve baasjes .
We kregen eergisteren een behoorlijke najaarsstorm over ons heen. “Dirk”, zo hadden ze bij de Duitse meteo diensten de storm gedoopt, begon hier “putteke nacht” van zijn oren te maken. Hevige rukwinden en slagregen tegen de vensters waren zijn kenmerken.
Voor ons vier was het niet zo erg, wij lagen lekker warm op een zacht kussen in onze benches in de woonkamer. Toen om 07u30 de mannen met de vuilkar langskwamen heeft Heros eens goed moeten laten horen dat ze van “zijn” spullen moeten afblijven. Maar het baasje dacht dat er iets anders mis was en die is dan uit zijn nestje gekomen om te kijken wat er mis was. Blij was die niet toen hij merkte dat het enkel Heros’ hekel aan de vuilkar was die hem uit zijn bed deed komen…
Gisteren hadden we dan hier ten huize wat ons vrouwtje “het Faes’en feest” noemt. Ons vrouwtje had lekker gekookt en omdat er ook nogal wat “klein volk” tussen de familieleden rondliep bleef er hier en daar toch nog wel wat lekkers over voor ons. Ons hoofdbestuur heeft een hekel aan eten wegwerpen en zo doende kregen wij de rol van op helpers van restjes toebedeeld. En dat is nu eenmaal een taak waar wij ons met volle overgave aan kwijten. Niks bleef er over en de eetkommen zagen er aan ’t eind uit alsof ze juist uit de MAXIZOO kwamen. Spiksplinternieuw zo zagen er de eetkommen uit.
Onze bakker in de familie had ons ook weer eens overdadig voorzien van gebak en lekkernijen. Gert en Anke (Anke is een nichtje van ons baasje) van de bekende bakkerij Willems, aan de Gierlestwg in Turnhout, hadden de familie getrakteerd op wat ons baasje “een dagproductie” noemt. Dat maakte dat ook nu weer bij “het klein volk” een en ander op de borden bleef liggen onder ’t mom van”ik kan het niet meer op”. En weer kwam de vierkoppige hulp opruimbrigade in actie. Het was ditmaal geen gedroogd varkensoor als dessert maar biscuit en taart met slagroom en van die lekkere dinges….
We hebben gisteren geen brokken moeten eten om onze hondenbuiken gevuld te krijgen…
Terwijl ons hoofdbestuur druk bezig is met de voorbereidingen voor het kerstfeest houden wij ons een beetje gedeisd om niet te veel in de weg te lopen.
Maar benieuwd zijn we wel naar wie komen gaat...
Daarom hier ook maar een kort berichtje, de baas heeft niet veel tijd om onze “kalme” belevenissen van vandaag uit te tikken. Vanavond misschien meer nieuws van het Vosselaarse thuisfront.
Maaaar niet zonder jullie een heel zalige ZONNIGE* kerstdag te wensen
Belle & co
*’t baasje heeft last van de zon op het scherm van de laptop, zo zonnig is het nu op dit moment in Vosselaar (na regen komt zonneschijn is maar al te waar)
Een man stapt op het vliegtuig en zoekt zijn plaats op. terwijl hij zich nog aan het installeren is, kijkt hij toevallig op en ziet de zowat mooiste vrouw uit zijn dromen in het vliegtuig binnenkomen. Al gauw merkt hij dat ze zelfs regelrecht op zijn zitplaats afkomt. Van danige opwinding loopt er een rilling over zijn rug. Rustig en zonder enige speciale reactie neemt ze de plaats rechts van hem in.
Hij kan zich niet lang bedwingen en opent meteen de conversatie met het dwaze: "Zakenreis of vakantietrip?" "Nymfomaniecongres in Chicago," antwoordt ze droogweg. Whauw!!! Daar moet hij van slikken. Zo'n pracht van een vrouw, zit hier rechts van hem, en gaat bovenal nog naar een nymfomaniecongres. Met veel moeite probeert hij onverschillig te klinken als hij vraagt: "En wat is uw zakelijke rol op het congres?" "Ik geef er een voordracht", zegt ze "Vanuit mijn ervaring probeer ik de meest voorkomende misverstanden omtrent seksualiteit uit de wereld te helpen." "Echt waar?" Zegt hij, terwijl hij nogmaals zijn opwinding inslikt, "en over welke misverstanden hebt u het dan?"
"Wel," begint ze uit te leggen, "een eerste is bijvoorbeeld dat afrikaans-amerikaanse mannen het grootst geschapen zouden zijn, terwijl het in feite de oorspronkelijke Amerikaanse indianen zijn, die die naam en faam waardig zijn. Een ander misverstand is dat Franse mannen de beste minnaars zouden zijn, maar in werkelijkheid zijn het die van Griekse afkomst."
Plotseling, gegeneerd, bloost de vrouw: "Mijn excuses, "zegt ze, "eigenlijk betaamt het niet dat ik dat hier allemaal met u zit te bespreken. Ik ken zelfs niet eens uw naam." De man staat op en zegt vol overtuiging : "Winnetou," en steekt haar zijn hand toe, "Winnetou Papadopoulos".
De laatste volledige week van het jaar 2013 is weeral van start gegaan deze ochtend. Weer een jaar voorbij, wat gaat het snel ! Al de veertiende Nieuwjaar sinds het millenium !
Voor we aan het nieuwe jaar beginnen hebben we hier in familiekring nog een Kerstfeest te vieren met de zussen en broer van ons baasje. Daar zijn de voorbereidingen al enkele dagen voor aan de gang want het feest heeft hier ten huize, haast letterlijk rond onze benches plaats.
Onder de kerstboom zijn de eerste pakjes al verschenen, voor onze pakjes gaat er vandaag gezorgd worden konden we uit gesprekken tussen de leden van het hoofdbestuur opmaken. Ons Belle zal wel weer aangeduid worden als behoeder van de cadeautjes. Op het tafeltje dat over haar bench staat heeft ons vrouwtje het kerstboompje en kribbe geplaatst. Daar komen dan de cadeautjes rond te liggen. En we houden het tafeltje angstvallig in het oog , daar kan je donder op zeggen, vreemden komen ook niet in de buurt van de pakjes, daar zorgt Belle desnoods luidkeels voor !
Na het kerstfeest trekken we nog voor een tweetal weken naar La Magdeleine. Door de feestelijkheden hier ten huize zal dat vertrek pas na de 27° plaatsvinden ons gedacht.
We gaan in elk geval weg zijn voor eindejaarsdag en zo het vuurwerk-”plezier” overlaten aan de gekken die er plezier in vinden van de dieren de stuipen op het lijf te jagen. Wij zijn er niet bang van, geen van ons vier, maar verkiezen toch het landelijke, knalvrije La Magdeleine tijdens de eindejaarsfeesten . De enige knallen waar wij mee te maken krijgen zijn die enkele jagers die op woensdag en zaterdagochtend met hun gebroken geweer en met hun honden door de velden wandelen. Af en toe mogen ze dan eens knallen op die verdwaalde haas of fazant die zo dapper is om de nu kale velden over te steken !
Soms krijg je een prent in de mailbox die uw eigen fantasie te boven gaat. Maar deze is blijkbaar een wens die ergens latent aanwezig was.
Als deze prent nu eens waarheid kon worden. En als we daar mee klaar waren gingen we naar hen die de flitscamera’s plaatsen. Maar dan zorgden we ervoor dat de rendieren een hevige diarree zouden hebben !
Het was deze week cadeautjesweek. Bij de meeste mensen is dat de komende week met pakjes van onder de kesrtboom. Maar de roedel zou deze roedel niet zijn als we niet ietwat tegendraads zouden zijn !
Maar aan dat tegendraads kunnen we ditmaal zelf niet veel aan verhelpen, het overkwam ons gewoon, zomaar…
Het was woensdag al zo toen Jan en Karin en de Drentjes Siebe en Lobke op bezoek kwamen. Van Jan en Karin kreeg ons vrouwtje een mooie, heel originele cadeau waar we een gans jaar plezier van gaan hebben. Een kalender met niets anders dan foto’s van onze vier roedelleden en ons hoofdbestuur.
De twaalf foto’s zijn genomen tijdens de manifestaties waarop we beiden hebben aan deelgenomen. Een origineler cadeau bestaat dus niet.
Ook origineel was het cadeau dat ons baasje gisteren aangeboden kreeg van de baasjes van Lando en Lennaert. Op de hondenshow in Cuijk stond naast ring twaalf waar onder andere de Drenten moesten aantreden een stand waar de baasjes zich door een fotograaf konden laten vereeuwigen samen met hun troetel.
Ondanks het baasje geen van ons vier mee had genomen (niet in wedstrijd ingeschreven honden mochten niet binnen) moest ons baasje toch mee op de foto samen met Nico, Hilde, Chris en Jeanny + Lando en Lennaert.
Na de fotosessie kreeg ons baasje de foto, op A3 formaat, cadeau van de baasjes van onze beide kersverse officiële Drentsche Patrijshonden dekreuen. Die foto gaat uiteraard een plaatsje krijgen bij de andere Drentenfoto’s aan de muur naast de houtkachel. Maar eerst moet ons baasje nog een passend kader zien op te snorren voor de foto. Ook gaat er een plaats aan de andere kant van de kachel moeten gereserveerd worden vermits de plaats rechts al volzet is met Drentenfoto’s….
Jan & Karin, Nico & Hilde, Chris & Jeanny, bedankt voor de mooie cadeautjes, als de Drent het onderwerp is zijn wij er altijd even blij mee !
Voor dag en dauw… wat niet moeilijk was tijdens de langste nacht/kortste dag van het jaar werden we vanochtend gewekt door ’t baasje, die gelijk begon met koffie zetten. Wij “vlogen buiten” om onze plas te gaan doen en het was duidelijk dat het baasje vandaag andere verplichtingen had dan ’s morgens spelen met zijn roedel.
Om 08u30 (een onmogelijk uur voor een gepensioneerde) vertrok hij al. We dachten dat ‘m ging liften want de rugzak die hij meenam bevatte van alles om enkele dagen weg te blijven. Koffie, wafelen, kodakske en zo van die dingen verdwenen allemaal in de rugzak. Ons baasje trok naar Cuijk in NL waar de kerst hondenshow ging plaats vinden.
Onze beide neven, Lando en Lennaert , gingen hun laatste punten verdienen om op de Nederlandse dekreuen lijst te mogen komen. Van ons ging niemand mee want niet deelnemende honden kregen geen toegang tot de gebouwen waar de show doorging…
Lennaert en lando hebben gedaan wat er van hen verwacht werd. Lennaert behaalde de verwachtte U van uitmuntend en Lando kaapte een ZG weg. Baasjes tevreden en fokker meer dan tevreden want die laatste was dan nog eens tevreden dat de twee baasjes hun hondjes netjes “voorbrachten”
Kort na drie uur vertrok het gezelschap terug naar hun respectievelijke thuisbasissen want voor ons baasje was de dag nog niet voorbij. Bij de wijkwerking in Vosselaar betekent 21 december de zonnewende wat betekent dat vanaf die datum de dagen terug langer worden. In de wijk Zwartgoor –Grotenhout, waar wij wonen vieren ze dat met een gebakken haringfeest. En je raad het al… ons baasje is al jaren de haringbakker van dienst.
Veertig haringen dienden er gebakken te worden samen met nog een twintigtal BBQ-worsten voor die wijkgenoten die wel graag meedoen maar geen haring lusten (te veel graten). De haringen hebben gesmaakt en ook van de worsten bleef niks over… Onze baas en “den Benjamin” één van de jongere wijkgenoten hebben dus weer prima haring en worst afgeleverd.
En nu, na zo’n zestig mail’s te hebben gelezen heeft ‘m toch nog maar een bericht over de belevenissen van vandaag aan het www toevertrouwd. Maar eerlijk gezegd “zijn kaars is ver uit” voor vandaag…
Het baasje is niet thuis vandaag, vanavond komt er een bericht over de honden kerstshow in Cuijk in Nederland, waar Lando en Lennaert hun punten gaan verdienen als dekreu…
Twee agenten met hun hond wandelen voorbij een café.
Plots komt er iemand uit het café gestrompeld en komt op de agenten af, hij stopt recht voor de hond, bukt zich en bekijkt het kruis van het beest.
Dan staat hij weer recht en gaat terug naar het café. De twee agenten kijken elkaar niet begrijpend aan.
Enkele minuten later komt er een andere man uit het café en die doet net hetzelfde bij de hond als de vorige.
De ene agent zegt tegen de andere: “Als hier nu nog eens een zatlap naar onze hond komt kijken, ga ik toch eens vragen wat er mis met hem is !”.
En enkele minuten later komt er een derde man uit het café gewaggeld, hij stapt op de agenten af, stopt voor de hond, bukt zich en bekijkt de hond zijn kruis.
“En meneer, heeft onze hond misschien iets van u aan ?”, vraagt de agent aan de man.
Zegt de man “Nee nee, maar daarbinnen beweert iemand dat er hier een hond loopt met twee lullen !”.
Eergisteren in de namiddag was er nog eens familiebezoek voor ons. Buitenlands bezoek nog wel !
Jan en Karin, de baasjes van Siebe en Lobke kwamen de verbeterde DNA papieren van Lobke ophalen. Op de originele papieren waren immers de chip nummers van Lobke en onze Lucy verwisseld in het labo Progenus waar het DNA profiel bepaald werd.
Dat we Jan en Karin en de familiehondjes zo maar niet naar Numansdorp laten weerkeren na het afleveren van de paperassen spreekt voor zich. Terwijl Lucy, Lobke, Hera en Siebe zich afsloofden in de tuin babbelden en aten de baasjes wat. Even daarna kwam ook Louis Michielsen langs en vertrokken we met zes Drenten naar een oefenterrein waar ze jachthonden trainen.
Wij waren daar vroeger al eens geweest maar voor Siebe en Lobke was het een nieuwe ervaring.”.Jan en Karin hadden wat “trainingswild” bij en de eend en het konijn werden vlot geapporteerd door onze hondjes. Dat er met Lobke en Siebe meer getraind is als met ons viertal bleek al snel toen Lobke vlotjes een eend apporteerde met op de heen en terugweg een te nemen hindernis. Vlotjes ging ze over het hek, op de terugweg deed ze dat dan ook met de eend klemvast in haar bek.
Siebe ging dan de eend aan de overkant van het ven halen. Uiteraard deed hij dat door het ven over te zwemmen. Louis stond aan de overzijde met de eend die dan door Siebe al zwemmend mee terug gebracht werd.
Omdat na een flinke training de innerlijke mens en dier wat kunnen verdragen reed ons hoofdbestuur terug naar de thuisbasis om het eten te gaan voorbereiden. Intussen maakte Louis met zijn gasten nog snel een verkenning van het terrein . We zijn immers al dicht bij de kortste dag van het jaar en het is daardoor al vroeg donker… Maar mens en dier beleefden een korte maar aangename namiddag . Met dank aan Louis M., de man die ondertekent met L.M. onder de moppen op dit blog …
Bij “Drentsche Patrijzenliefhebbers” op Facebook plaatste Jeanny Wessels gisteren een foto van een schilderij in wording waar zij op dit moment aan bezig is.
Uiteraard komen er dan veel reacties op een bericht over een schilderij dat maar één onderwerp heeft “de Drentsche Patrijshond”…
Op de vraag welke “look” het schilderij gaat krijgen, geeft Jeanny volgend antwoord: “strak, modern met "reliëf" accenten, eens iets anders!”
Dat Jeanny vertrouwd is met verschillende stijlen in de schilderkunst heeft ze reeds meermalen bewezen. Dat het gaat van surrealistisch tot realistisch hebben we zelf al meermaals kunnen bewonderen.
Na het overlijden van Zeppos, de vader van ons eerste nestje zelf gefokte Drentenpups hebben wij aan Jeanny gevraagd om Zeppos te vereeuwigen met een schilderij gemaakt naar een mooie actie foto van Zeppos. Eens het schilderij klaar hebben wij het geschonken aan Peter en Hilde die ook van de kaart waren door de gelijkenis met hun super Drent die Zeppos was. Daar ten huize heeft het schilderij dan ook een ereplaats gekregen.
Maar om nu terug te komen op het Facebook bericht… Jeanny plaatste ook in een ander bericht een reeks van vier schilderijen op een rij. Elk van de vier schilderijen stelt een kop van een Drent voor. Al dadelijk na het plaatsen van de reeks van vier kwam er een reactie van Herma die op één van de schilderijen één hond van Jan Faes herkende !
Nu heeft Herma bij ons weten ons nog maar éénmaal in levende lijve gezien, en dan was Lucy er nog niet bij. Bovendien is die ontmoeting al twee jaar geleden geweest toen wij een wandeling maakten in de buurt van Arnhem (NL). Wij gingen toen naar baasje Marian de stamboom wegbrengen van onze Kiki. Belle, Hera en Heros hebben toen in een groep van een tiental jachthonden van allerlei slag een wandeling gemaakt op het Rozendaalse veld. Ook Herma was toen ook van de partij…
Nu moeten zelfs voor “buitenstaanders”aan onze roedel, de schilderijen van Jeanny toch wel erg goed en realistisch gemaakt zijn. Dat ook de overige drie schilderijen leden van onze roedel voorstelden was Herma even ontgaan, tot ze er op attent gemaakt werd dat het al onze roedelleden op een rij waren.
Gisteren was het baasje wat aan het surfen. Aanvankelijk was hij soep aan het brouwen, maar de uien maakten dat ‘m effe pauze moest nemen wegens “bleitogen”.
Zo kwam het dat hij nog enkele prenten tegenkwam die verwant waren aan “den Duvel”. Neen niet echt die op bokkenpoten, naar solfer stinkende, gehoornde helbewoner. Neen helemaal den die niet. Het ging hem om Duvel met een hoofdletter en zonder i achter de u.
Er waren er toch wel originele tussen ook . Prenten en foto’s die soms volstrekt nieuw waren, sommigen hadden hun entree al eerder gemaakt op dit blog.
Het baasje heeft zich er kostelijk mee geamuseerd en wil de prenten met jullie delen… zo gaat het tenminste meestal zo op dit blog. Hoewel het ditmaal niet over Drentsche Patrijshondjes gaat.
En ook dit nog… nadien is de soep nog afgeraakt, zonder”bleitogen”, en ze was nog lekker ook. Wij (de vier Drentjes) hebben ze mogen voorproeven en hebben ze 100% geschikt verklaard voor hondse (en menselijke) consumptie !
En straks neemt het baasje nog een Duvel triple Hop, om te snoepen na de soep...
Een kleine week terug meldden we hier op deze plaats de vervelende schijndracht van Hera. Die hield toen al een veertiental dagen aan en het begon, op zijn minste gezegd, danig op ons baasje zijn systeem te werken !
Futloos, amper uit haar bench komen, haat eetkom laten staan zoals ze die gekregen had, enkel wat lekker was willen eten, allemaal kenmerken dat “het weer van datte” was.
Zoals we zes dagen geleden ook al schreven, ons hoofdbestuur heeft dan Willeke Loots in Erp bij Veghel in Nederland aangesproken over dit probleem.
Jaren geleden had Willeke ons al eens uit de nood geholpen bij een gelijkaardige schijndracht bij Belle. Toen hadden we kleine pilletjes gekregen en in geen tijd was Belle toen terug in haar gewone doen.
Ook nu, na vijf dagen één pilletje per dag toe te dienen aan Hera is er van schijndracht geen sprake meer. De bench van Hera is meest van de tijd bezet door Heros (haar kussen in de bench is zachter) en Hera is terug actief bezig met allerlei zaken waar ze de vorige twee weken geen enkele interesse had. Ze speelt terug met Lucy, ze rent en dolt met Heros bij de wandeling… kortom we hebben ons vrolijk teefje terug in huis.
Ook nog vertellen dat we zeker zijn dat de schijndracht over is omdat…ze terug eten steelt als de raven. Wanneer de aandacht van de bazen iets verslapt door eten op het aanrecht te laten staan mag je er donder op zeggen dat Hera aan opruimingswerk doet. Maar ze heeft dan ook twee weken vastentijd terug in te halen denkt het hoofdbestuur dan !
We plaatsen nog eens een mopje van “de Lewie”. Vermits ze niet racistisch of sexistisch of aanstootgevend is kunnen we ze plaatsen zoals ze bij ons in de mailbox gevallen is.
Soms moeten we voor de lieve wereldvrede namen wijzigen zoals Rachid naar Kees of Gerrit. Want met Marokkanen mag je niet lachen maar tot nader orde met Hollanders nog wel !
Met deze mop van L.M. was dat nu het geval niet, we laten die gast uit Vosselaar gewoon Jan heten !...
Wie is nu de slimste Vlaming?
Een Bruggeling, een Gentenaar en ene van Vosselaar komen een geest uit een fles tegen. De geest zegt “ik kan je een eeuwig gelukkig jong en fantastisch leven bezorgen, ·Maar dan moet je wel aan één voorwaarde voldoen; ·Elk van jullie mag een voorwerp hoe klein het ook is, in de rivier, zee of wat dan ook in het water gooien, ·Maar als ik het terug vind sterf je” Zo gezegd zo gedaan. De Bruggeling gooit zijn voorwerp in de Brugse Reien De geest zoekt en zoekt, en vind al snel de tandenstoker die die van Brugge erin gegooid heeft terug. De Bruggeling sterft De Gentenaar gooit zijn voorwerp in de Leie . De geest die zoekt en zoekt , en vind al heel snel de speldenknop wat de stroppendrager erin gegooid heeft terug, De Gentenaar sterft. Dan is het de beurt aan die vanVosselaar.Hij gooit zijn voorwerp achteloos in de Nete en gaat rustig naar huis De geest zoekt en zoekt maar kan het niet vinden Ten einde raad gaat hij naar hem toe en zegt “ik moet je alles geven wat ik u gezegd heb, want dat is me nog nooit overkomen” Maar mag ik u vragen wat je erin hebt gegooid Waarop de Janantwoordt Een bruistablet.
vandaag is Lando zijn geurtjes gaan verspreiden in de bossen van Chaam. Man wat liepen daar een leuke speelkameraadjes rond. Lando is superlief voor andere honden en wil alleen maar spelen.
1 probleem, hij vond zijn baasjes helemaal niet zo interessant als die speelkameraadjes en wandelde dan ook liever met hen verder i.p.v. met ons. Na 5 minuten van stemoefening voor de baasjes kwam hij er dan weer aan geflapperd hoor. Elk beekje moest hij ook even uittesten en natuurlijk het ven in. Volgens ons oefent hij voor de nieuwjaarsduik. Lando ligt nu zalig te soezen in de zetel. Waarvan zou hij dromen????
Al enkele dagen hadden we brol met de laptop en dan voornamelijk met “Word” en het blog “Bloggen.be Belle, Hera & Heros” wat al enkele weken op apegapen lag.
Gisteren avond was het dan helemaal “om zeep” en heeft het baasje de buurjongen er bij geroepen. Jurgen heeft de laptop een grote onderhoudsbeurt gegeven en Microsoft Office opnieuw geïnstaleerd. Zo op het eerste zicht werkt alles terug “comme il faut” en zijn we blij met het werk dat Jurgen toch maar heeft willen doen op een zondag .
We kunnen er dus terug tegenaan aan volle kracht. Ondertussen hebben we gemerkt dat er ook weer een verhaaltje vanLando in de mailbox is gevallen, mét foto’s van een waterhond die zich voor bereid op de Nieuwjaarsduik ! Maar dat is voor morgenochtend, eerst dit bericht ….
Vorige maandag 09-12-2013 was het baasje samen met 90 andere leden van de Nederlandse Drenten vereniging aanwezig op het tweede deel van de Algemene Leden Vergadering van de NL-vereniging !
Daar, tijdens de vergadering in Woudenberg, ergens tussen Utrecht en Arnhem, werd na de vergadering een toelichting gegeven bij de vernieuwde site van de Nederlandse vereniging.
De moderator van de site legde netjes uit hoe de site het makkelijkst kan gebruikt worden en hoe leden toegang kunnen krijgen tot speciale onderdelen van de site. Hiervoor dien je als lid wel speciaal aangemeld zijn. Maar dat wist ons baasje al, die is al een tijdje “aangemeld”
Maar toen de moderator ook vertelde hoeveel bezoekers dat de officiële site van de Nederlandse vereniging per jaar telde keek ons baasje toch wel even verbaasd.
Met ongeveer 50.000 bezoekers/jaar blijft de Nederlandse Drentensite een pak achter dit blog wat het aantal bezoekers/views per jaar betreft.
We zijn gestart op 14 februari 2008 met dit blog en nu twee maanden voor het blog zijn zesde verjaardag viert staan we op haast “342.000 views”, zoals ze dat in het blogwereldje noemen. Dat maakt met een snelle berekening 57.000 bezoekers per jaar voor dit blog.
Als we daar dan ook nog eens de 93.000 views van het Belle, Hera en Heros-blog bijtellen, je weet wel, het parallelblog van het Bas & Belle blog, dan komen we met de twee blogs samen aan 72.500 bezoekers per jaar.
En dat vinden wij nu eigenlijk toch wel iets om fier op te zijn….
Een blog, gestart met de verhaaltjes over de belevenissen van twee Drentsche Patrijshonden, Bas toen al haast vijftien jaar en Belle toen twee en een half jaar oud.
We kwamen met het blog de eerste maal de top 100 van het seniorennet binnen toen Bas plots tijdens zijn dagelijkse wandeling overleed .
Negenhonderd views op één dag hadden we toen Belle haar twee nestjes pups kreeg en de komst van de pups “on line” kon gevolgd worden !
Ook bij de geboorte van de 12 puppies van Hera brak het record van het aantal bezoekers. Tegen 14 februari 2014 hopen we de 350.000 bezoekers te behalen. De 350.000° mag dus zich uiteraard met foto en CV tussen de vorige memorabele lezers plaatsen.
En omdat we sportief zijn geven we de site van de NL Drentenvereniging hier de kans om een inhaal maneuver uit te voeren. Kijk maar eens hier op deze link:
Wij zijn gek van flashmob’s, ooit hopen we er eens eentje live meet te maken maar die kans is erg klein. Zeker als je in zulke kleine dorpen woont zoals wij…
Maar deze flashmob konden de bezoekers van een Woolworths supermarkt in Zuid Afrika meemaken ! En wij zo’n klein beetje jaloers….
Dit is wat de krant het Laatste Nieuws er over schreef.
Het leek een normale zaterdagochtend in warenhuis Woolworths in de wijk Parkview in Johannesburg. De klanten waren nog niet helemaal bekomen van het trieste nieuws van twee dagen eerder, dat Nelson Mandela was overleden. Toen gebeurde iets magisch in de gangen van het warenhuis: het bekende Soweto Gospel Choir bracht hulde aan 'Tata Madiba'.
Telkens weer is het “vantzelfde”, als ons baasje naar de dokter is geweest voor zijn jaarlijkse anti-griepprik dan “heeft ‘m ervan”.
Jaren geleden , ten tijde toen hij nog bij de wegenwacht werkte en de buitenwerknemers, zeg maar de wegenwachters, was de griepprik aangeboden door de werkgever. De prik niet aannemen was “not done”. Maar na twee keer kon het baasje toen al bij het aannemen van de prik al een week ziekenverlof op voorhand aankondigen.
Elke keer was hij twee dagen na het toedienen van de prik bij de zieken!
Dit keer had het vrouwtje de vaccinatie spuiten aangekocht en ze wou die vorige week laten toedienen toen het baasje afspraak had in Frankrijk met de man die de nieuwe verwarmingsketel kwam installeren. Toen had het baasje een goed argument om de vaccinatie uit te stellen. Hij zag het niet zitten ginds ziek te zijn met twee honden en werklui over de vloer !
Dus ging het baasje dinsdag langs de dokter voor voorschriften van de dagdagelijkse pillenbrol. Gelijk liet hij zich dan maar anti-griep vaccineren.
En gisterenmiddag was het dan zo ver… rillerig, koud hebben, het gevoel dat er sneeuw in de lucht zit… je kent het wel… het griepgevoel was daar weer ! ! !
Dan heeft het baasje gisterenavond nog maar snel al de gemaakte afspraken die nog geannuleerd konden worden geannuleerd. De afspraak om met schoonzus en schoonbroer te gaan eten is doorgegaan mits het nuttigen van een Dafalgan forte en eentje extra in de jaszak “voor als ’t nodig was”.
Voor het baasje is het nu een uitgemaakte zaak, wie het ook is… hij of zij die hem nog een anti-griepspuit doet aannemen, wel die riskeert een goed pak kletsen !
Wetens en willens een pikuur krijgen waar je op voorhand van weet dat je er ziek van gaat worden is “er dik over” zegt ons baasje. Voor hem was vaccinatie tegen de griep van dinsdag alvast de laatste van z’n leven ! Zeker weten…
“Dit was er over” hoorden we ons baasje gisteren zeggen. Dan vragen wij ons af “wat is waarover” ?
Gisteren ging het over een reclame blaadje met niets anders dan vuurwerk dat er stond in aangeprezen. Nu is dat de eerste maal dat we zoiets in de brievenbus kregen en ons baasje hoopt dat het ook de laatste maal is dat het gebeurt.
Niet alleen omdat het zo gevaarlijk is dat het levensgevaarlijk kan zijn als het in handen komt van mensen/kinderen die er niet vertrouwd mee zijn.
Ook voor ons en al die huisdieren en ook de boerderijdieren die doodsbang zijn van de lichtflitsen en het onzinnig geknal, zijn het dagen die zo snel mogelijk voorbij mogen zijn.
Daarbij durven we amper denken aan die mensen die weer op de intensieve afdeling van de ziekenhuizen gaan terecht komen. De oogletsels, de brandwonden, afgerukte vingers zullen weer legio zijn. En allemaal door hun eigen schuld en onvoorzichtigheid.
Maar ook de buren die soms moeten delen in het ongeluk door onverantwoord gebruik van vuurwerk.
Zo is er vorig jaar hier in het dorp een villa met stro dak afgebrand nadat er een vuurpijl in de dakbedekking was terecht gekomen. Die vuurpijl kwam van bij de buren…
Ons baasje heeft van de reclamefolder enkele foto’s gemaakt. Hij heeft er wel op gelet dat er geen adressen op de foto’s terecht zijn gekomen. Dat zou te veel eer geweest zijn dat er op dit blog nog eens extra reclame zou gemaakt worden voor vuurwerk.
Wat er ook nog bij ons baasje opviel… de prijs van die rotzooi ! Het duurste pakket dat in de folder werd aangeboden kostte liefst 89 euro !
Voor dat geld kan het baasje een overheerlijk kerstmenu van gaan genieten in zijn bekend favoriete restaurant en daarbij kan hij nog een lekkere fles huiswijn er bij drinken !
Voor ons hoofdbestuur is dan de keuze snel gemaakt…
Het zijn zware vermoeiende dagen in de roedel. De komst van Kibbels is de eigenlijke schuldige .
Vanaf de benches ’s morgens open gaan tot ’s avonds laat , wanneer elk hondje zijn eigen slaapplaats terug opzoekt is het hier in huis en in de tuin een topspeelplein.
Dan hebben de baasjes nog geluk dat Belle en Hera amper aan het feestgewoel mee doen.
Hera met haar schijndracht kijkt het voorzichtig vanuit haar bench aan. Meedoen laat ze aan broer Heros over. Die doet niets liever dan met de jonge grietjes stoeien, en de baasjes vinden dat hij dat perfect doet. Dus laten ze hem maar begaan.
Belle heeft het ook begrepen en denkt in dezelfde trend als Hera en houdt zich ook rustig.
Gisteren namiddag is het baasje samen met Belle en Hera richting Erp in Nederland gereden. Daar had het baasje afspraak met Willeke Loots die volgens ons baasje een krak is in natuurgeneeskunde. Baasje had eergisteren met haar een afspraak gemaakt om pilletjes tegen Hera’s schijndracht te komen ophalen.
In het verleden hebben die pilletjes heel goed geholpen bij Belle. En vermits bij de vorige schijndracht het geneesmiddel “Galastop” (om de melkproductie te stoppen) bij Hera gans haar hormonenhuishouding van slag had gebracht koos ons baasje ditmaal voor de kennis van Willeke. Gisterenavond heeft Hera het eerste van vijf pilletjes gekregen. Eén pilletje per dag en bij Hera zou het ergste weeral achter de rug moeten zijn…
Bij nonkel Heros hangt zijn tong ook al uit zijn bek van vermoeidheid. Daar tekenen Lucy en Kibbels voor de verantwoordelijkheid.
Want daar zijn we zeker van, vanaf donderdag zijn de twee rustige teefjes van heden de vinnigste uit de roedel. Wanneer Kibbels terug naar huis is gaan we Lucy en Heros zeker en vast enkele dagen niet zien of horen… Of het moest het ronken vanuit hun bench zijn …
Zoals enkele weken geleden afgesproken met haar vrouwtje is gisterenmiddag Kibbels hier aangekomen voor een driedaagse oppasbeurt.
Voor lezers die niet alle dagen het blog lezen even een geheugen opfrissertje. Kibbels is één van de zes teefjes uit het tweede nestje van negen pups van onze Belle. Het is dus het zusje van Kiki, Kyra-Luna, Kyra-Belle, Kiet, Kwispel, Kody, Kona & Kato.Met andere woorden het K-nestje van negen pups.
Kibbels is een geregelde en trouw gasthondje bij ons, omdat haar baasje voor het werk nogal eens naar ’t buitenland moet komt ze dan bij ons of bij haar andere grote liefdes , de Gorky en Cato van Louis Michielsen.
Daar is ze dit jaar ook al enkele malen gaan logeren wanneer wij zelf in La Magdeleine waren. Dan is het een beetje te ver om haar te brengen of voor ons van haar op te halen.
Toen ze nog maar enkele maanden oud was is ze ook om reden van buitenland van haar vrouwtje in een “hondenhotel” gaan logeren, maar dat was voor Kibbels een traumatiserende belevenis… Daarom heeft ons baasje aan Annemie voorgesteld van haar Kibbelaar maar bij ons te “parkeren”.
Ons baasje is van mening “waar er plaats is voor vier, is ook plaats voor vijf”. Hoe lang en tot welk aantal deze wijsheid” opgaat is nog niet uitgeprobeerd.
Maar Kibbels past uitstekend in onze roedel, de eerste tien minuten moeten Hera en Lucy telkens weer eens laten weten wat hun statuut binnen de roedel is en wat er van Kibbels verwacht wordt.
Maar Kibbeltje is niet dom, en binnen die luttele minuten is alles geregeld wat plaats in de roedel betreft voor de volgende dagen.
En de volgende dagen, tot donderdag, gaat Kibbels hier op dit blog weer meer “in the picture” staan. We zijn nu al bezig van haar wijs te maken dat ze niet zulke kuren moet vertonen als vorige keer toen Annemie haar kwam ophalen. Toen ging ze gans achteraan in de bench zitten, waar de baasjes amper aan haar konden …
Sinterklaas tijd is niet alleen de verjaardagstijd van “ozze Dré” maar ook de tijd van de Spaanse en Marokkaanse mandarijntjes.
Nu zijn mandarijntjes nogal favoriet bij ons baasje. Hij koopt ze ineens met een gans bakje gelijk.
Dat heeft “madam mager” hem vorig jaar vertelt… hij kan dan toch ’s avonds snoepen maar geen koekjes met veel suiker of chocolade. Die worden vervangen door mandarijntjes.
Nu zijn er hier in huis nog twee die niet kwaad zijn als ons baasje aan de mandarijntjes begint.
Aan elke kant van de stoel of zetel waar ’t baasje zit zitten twee teefjes vol verwachting naar boven te kijken ! Hera en dochter Lucy lusten de mandarijntje ook en laten het baasje niet alleen, zij waken als het ware tot hij twee lege handen toont en dat voor hen het teken is van “t is gedaan meisjes”. Voor vandaag is alles op.
En het fijne daarvan is dat het baasje kan zeggen “ ik heb vijf mandarijntjes gesnoept en daarvan is er makkelijk een helemaal naar Hera en Lucy gegaan.
Dus hij snoept nog minder als het lijkt maar toch vindt hij dat zo denken het puurste boerenbedrog is wat hij zichzelf wijsmaakt.
Maar daar trekken de meisjes zich niets van aan, vanavond zitten ze weer met z’n twee aan weerszijden van ’t baasje.
Als de kleinkinderen (waarschijnlijk met de hulp van de kinderen) weten dat opa jarig is, en als die zelfde nakomelingen opa zo ver krijgen dat ‘m de kroon met 59 er op de ganse dag (?) wil dragen. (Wel een geluk dat hij die dag niet met de vrachtwagen de weg op moest, want leg dat maar eens uit aan de flikken bij een wegcontrole, dat je zelfs bloednuchter zo achter het stuur van een dertigtonner kruipt !)
Dan hé… dan heeft ons baasje de kans om zulke foto’s te maken van “ozze Dré”… ons baasje zijn jongere en enige broer.
59 Jaar geleden heeft de brave Sint, de heilige man waar ons baasje toen als 6-jarige nog rotsvast in geloofde, een broertje in ons baasje en zussen hun schoen gedeponeerd.
Een braaf manneke zo bleek later, en geen bleiter (als ‘m maar genoeg eten kreeg), bleek ook. Dat eten kon nooit genoeg zijn en daarom kreeg “ozze Dré” van broer en zussen, 59 jaar na datum, in ruil voor een stuk taart, nen Duvel en een paar tassen koffie (BOB-controles weet je wel) een bon om opa en oma eens te gaan laten genieten in “het Ganzennest” in Herentals. Dat is niet alleen bij ons hoofdbestuur het favoriete smulparadijs maar ook bij broers en zussen. http://www.ganzennest.be/test2/
Dat ze daar naartoe worden uitgenodigd heeft gewoonlijk wel tot gevolg dat al wie geen bon heeft gekregen (omdat zij niet jarig waren) toch meegaan om zeker te weten dat het de jarige gesmaakt heeft, en dat de bon een goede bestemming heeft gekregen.
Zo gaan broers en zussen minstens een keer of vier per jaar gezamenlijk hun beentjes onder tafel steken bij Peter en Natalie.
Van een verjaardagsverrassing is al lang geen sprake meer. De omslag die rond de cadeaubon zit is haast doorzichtig. De enige verrassing kan dan enkel het menu zijn dat op dat moment actueel is ….
En volgend jaar op 6 december komt er bij broerlief een 6 vooraan te staan op de kroon…
Van onze Drentenvriend Daniël Van Hulle uit Blankenberge kregen we deze ochtend een behoorlijke reeks foto’s van de ontketende natuurkrachten op zee.
Dat het er serieus aan toe ging blijkt uit de reeks.
Leden van de Drentenvereniging die de strandwandeling al hebben meegemaakt zullen allicht de plaatsen herkennen waar ze begin november gestart zijn met de wandeling richting Wenduine.
Het heeft er knap gespannen daar aan de kust, Op de pier in Blankenberge, waar het water ongezien hoog stond zullen ze het ook wel met knikkende knieën aanschouwd hebben. We weten niet of de pier ontruimd was. Onze baas was alleszins blij dat ‘m daar niet moest zijn op dat moment.
Dat er uit de duinenrij ook behoorlijke happen zijn weg gebeten door het golvengeweld blijkt ook heel duidelijk uit de foto’s van Daniël.
Het watergeweld aan de ingang van de havengeul is door hem schitterend in beeld gebracht. Van het wegeltje dat van het duinenrestaurant naar het strand leidt is ook niet veel meer te zien door de hoge waterstand. En hoe de golven in de havengeul te keer gingen is ook voor ons “binnenlanders” ongezien.
En wij hier in Vosselaar, liggend voor de ronkende houtkachel dachten al dat we “zwaar getroffen” waren doordat de plastic tuintafel omgewaaid was, en er nu een hap uit de tafelrand mankeert op de plaats waar de tafel terug tegen de grond is gesmakt…
Hier komt een selectie uit het veertigtal foto’s die Daniël ons stuurde.
We zijn terug verenigd, het Faes roedeltje na vier dagen Frankrijk was het ontvangst thuis zeg maar uitbundig. Vooral Lucy wist met haar zot geen blijf toen ze nonkel Heros terug zag binnenkomen.
Die twee zijn echt onafscheidelijk en ze zijn dan tot laat op de avond nog met elkaar bezig geweest terwijl ze voor de kachel lagen. Dit terwijl het buiten zo stormde dat de tuintafel door de tuin gaan vliegen is.
Vandaag zijn het baasje en Hera tot in Hoogstraten bij dierenarts Aline gereden . Hera eet met tegenzin en ’t baasje vermoedde dat ze weer eens last had van schijndracht.
Aline heeft voor dr. Dracula gespeeld en bloed getrokken voor onderzoek. Morgen mogen we de uitslag verwachten.
Wat nieuw is en wat Aline ons daar meldde, dat er tegenwoordig een vaccin tegen de ziekte van Lyme bestaat. Je weet wel, mensen kunnen dat ook krijgen en het is de ziekte die wordt overgebracht door teken.
Aline stelde voor dat we ons viertal zouden laten vaccineren tegen de ziekte van Lyme in het voorjaar 2014, voor het tekenseizoen weer begint. De eerste vaccinatie is enkel tegen de ziekte van Lyme en in de daaropvolgende jaarlijkse vaccinaties zit het bij in het cocktailvaccin. ’t Is maar dat jullie weten dat het vaccin nu bestaat zegt onze baas. Meer info te bevragen bij jullie eigen dierenarts, die zeker ook op de hoogte gaat zijn !
Verder geen spectaculair ander nieuws uit dit roedeltje op dit moment.
Onze baas voelde zich blijkbaar niet goed vanochtend ! Om kwart voor vijf draaiden de deurtjes van onze benches open en mochten we de tuin in voor onze ochtendplas.
Toen snapten we waarom we gisterenavond zo vroeg moesten gaan slapen…
De Mitsubishi werd met z’n achterste naar de deur geparkeerd en alle spulletjes die mee naar Vosselaar moesten werden in de auto geladen.
Ook voor ons had het baasje gisterenavond al een grote slaapplaats gemaakt door de koelbox en de valiesjes met de CD’s tussen de voor en achterzetel te plaatsen. Met een deken erover hadden we vandaag een king-size hondenbed.
Het was nog pikkendonker toen we om halfzes de poort uitreden. ’t Baasje is al wat gewend van rijden en in het donker doet ‘m nog het liefst zijn kilometerkes.
Dan is het nog rustig op de baan en liggen de flikken nog van PV’s uitschrijven te dromen.
Het was dus als verwacht een prima rit, het schoot goed op tot we na de péage voor Parijs de melding kregen van een een file van 4 kilometer door een brandende vrachtwagen .
Op de snelweg van vier rijstroken waren er maar twee ter beschikking van het verkeer. We hadden vijfentwintig minuten vertraging zegde ons baasje. Dat kon hij aflezen van de nieuwe GPS waar hij vorige week nog over aan het studeren was…
Na de file ging het weer opperbest en na zeven uur en driekwart stonden we terug bij ’t vrouwtje, en bij ons Belle en Lucy op de oprit voor het huis in Vosselaar.
En ondertussen blijft het huis in La M. door de nieuwe verwarmingsbrander netjes op een temperatuur van een graad of 10-12. Daar kunnen we ook weeral gerustin zijn dat de waterleiding e.d. geen vorstschade gaat oplopen. En tegen dat we terug naar ginds gaan geven we de buren een belletje en dan draaien die de thermostaat enkele graden hoger en moeten we eerst geen nacht meer bibberen omdat het te koud was binnen !
Vandaag kregen we nog eens een bericht uit Roosteren daar heeft Lennaert kennis gemaakt met het lopen naast de fiets van ’t vrouwtje. Ja daar juist over de grens mag dat. Als wij dat in Vosselaar doen dan riskeert het baasje een fikse boete van de “polissen” en meestal gaat dat bij hem niet over fietsen maar te diep ingedrukte gaspedalen (zeggen zij).
Hier het bericht van Lennaert…
Het fietsplan!
Als geboren Belg kom ik natuurlijk uit een fietsland en als genaturaliseerd Nederlander woon ik het platste land van de wereld, en laat dit nu een uitstekende combinatie zijn.
Toen ik nog een puppy van 6 maanden was begon mijn training. Er werd door de tuin gefietst en ik rende lekker los mee. Om de boel niet te forceren waren dit maar spelletjes van een paar minuutjes. Daarna aan de leiband door de tuin en kreeg ik al snel in de gaten wat de bedoeling was en dat een stuur naar links en ook onverwachts naar rechts kan uitslaan. Toen ik dit helemaal onder de knie had (na 1 lesje, simpel, pfff…) ging ik de straat op maar niet verder dan 30 meter naar links en 100 meter naar rechts voor de voordeur heen en weer. Nu zijn er zo buiten de vertrouwde tuin toch wel heel veel hondenverleidingen, zoals lekkere geurtjes, honden, merels, schoolkinderen, maar ook knetterende motoren, gierende banden, en probeer dan maar eens stoïcijns zonder onverwachtse bewegingen rechtdoor te lopen.
Toen vrouwtje dacht dat ik er klaar voor was gebeurde er iets raars. Opeens werd haar fiets geruild voor een stevige tracking fiets voor baasje via Markplaats. Ze was dus (dames) fiets loos en voelde zich niet meer zo zeker met mij op een herenfiets, en tijdens een voorzichtige poging belande ze tussen de rozen en toen stond mijn fietsplan stop.
Gelukkig bracht haar baas (werk) uitkomst en via een “Fiets voor niets” regeling staat hier nu een “silver bullet” modelletje te schitteren in de schuur. Ik kan het aantal versnellingen nog niet eens tellen, zoveel en de voor lamp moet je zoeken met de pitchlamp, zo goed verborgen!
Deze week kreeg ik de vuurdoop. Het nieuwe raspaardje werd van de stal gehaald en ik stond al in de startblokken. In stevige draf ging ik richting Maaseik en toen weer terug en door naar het dorp. Er bulderden vrachtauto’s langs me heen en in de verte zag ik een wandelaar met hondje, maar ik hield vast aan mijn opdracht. Ik draafde en draafde en had de mooiste zweefmomenten. Eigenlijk wilde ik veel te hard en moest vrouwtje herhaaldelijk bij remmen. Na 20 minuutjes waren we thuis en mijn tong hing letterlijk op de grond. Oef wat was ik moe, maar ik had helemaal geen fouten gemaakt en zal dit avontuur zeker en gewis navolging krijgen!
De chauffage man was dan gisteren toch tijdig hier om de verwarmingsketel te komen vervangen. En hij was nog goed op tijd ook als we de vier uren vertraging niet mee tellen…
Vermits het in de nacht en ochtend flink gevroren had en de deur van de living de ganse namiddag had open gestaan was het gisterenavond maar “dunnetjes” wat warmte betreft. Het baasje heeft dan maar een extra blok hout in de kachel gestopt en zo heeft het niet lang geduurd voor het terug behaaglijk warm was.
’t Baasje zegt dat het wel even kan duren voor de muren ook opgewarmd zijn, in die twee eeuwen oude huizen is van muurisolatie nog geen sprake. Het enige wat de koude wat mildert zijn de heel dikke muren van we 80 cm dik.
Deze ochtend zijn we dan vroeg uit de veren gezet door onze baas. Die verwachtte de chauffage man rond acht uur maar daar had onze baas verkeerd gerekend. Er moesten immers nog enkele buizen voor aansluiting van de schouw opgehaald worden in Ruffec en dat maakte dat onze chauffage man pas rond negen uur aan de slag kon. Ondertussen schiet het werk goed op. Vanavond zou naar verwachting en zonder tegenslag de zaak moeten werken. Morgen komen we dan naar België terug zegt ’t baasje.
Zolang er hier in huis gewerkt wordt mogen wij telkens met het baasje mee als die ergens naartoe moet. Zo waren we deze ochtend al mee naar de Pineau des Charentes/Cognac boer om een vaatje Pineau en we waren ook al mee naar de bakker in Villefagnan. Voor ons mogen de werken nog wel even duren…
In Vosselaar gaat het leven ook zijn rustig gangetje wist het vrouwtje aan de telefoon te vertellen. Het is daar nu heel wat kalmer met maar twee in plaats van vier Drenten. Vooral nu het duo Heros/Lucy gescheiden is maakt dat een heel verschil in levendigheid in huis.
En Heros… die geniet blijkbaar ook van de rust nu Lucy er niet is om hem op stang te jagen of aan zijn oren en halsband te hangen.
’t Baasje baalt… Gisteren waren we nog maar net toegekomen of er stopte hier voor de deur een bekende camionette. De man van de verwarming was daar.
Dat hij om half zeven nog iets kwam doen aan de verwarming dat verwachtte ons baasje zeker niet. Wel dat hij kwam zeggen dat hij deze morgen niet zou komen…
Er stond “une Pelle” (een graafmachine) morgenochtend (vandaag dus) op hem te wachten en dat kostte geld als die moest wachten…
Maar vandaag na de middag zou hij langskomen om de nieuwe brander van de verwarming te komen installeren. Vermits ons baasje lichtjes kwaad begon te worden wilde hij dan toch wel weten hoe laat dat dan wel was naar Franse normen “na de middag” !
Na veel aandringen is het dan om twee uur geworden dat hij zou komen. Dat is het normale uur voor de Fransen na de middagpauze van 12 tot 14 uur.
We zullen zien sprak de blinde…
Deze ochtend was het hier flink koud in La Magdeleine. De thermometer buiten op de koer gaf -6°C aan ! Flink kouder dan wat we in Vosselaar gewend waren. Maar het baasje had gemerkt dat het een volledig open hemel was en had voor de veiligheid (en de warmte) maar twee dikke eiken blokken hout klaar gelegd voor deze nacht.
Binnen was het dus behaaglijk warm maar buiten was alles flink aangevroren. Het gras in de tuin kraakte en was helemaal wit van de rijm.
Ondertussen zijn we dan maar met het baasje naar Aigre gereden. Daar zijn we wat het baasje noemt “le salaire de Mr Hollande” gaan betalen. Dat wil zeggen de jaarlijkse “taxe d’ habitation” oftewel de verblijfstaks. De man aan de balie van het belastingskantoor vertelde dat het niet de wedde van de Swa Hollande was, want dat licht een pak hoger dan onze taxe d’habitation . Al maar een geluk dacht het baasje want voor die som wilt onze baas ook geen “Président de la république” zijn.
Ondertussen wachten we op het moment dat Hera zich bewust is dat ze toch niet drachtig is. Niet alleen zijzelf heeft last van haar schijndracht, ook bij onze baas en Heros begint het gezeur en niet willen eten danig op hun systeem te werken.
Dat niet willen eten is trouwens maar heel betrekkelijk. Als ’t lekker is, zoals een boterham met paté dan schuift dat goed naar binnen, ook haar “dessert” zijnde een gedroogd varkensoor of gedroogde pens na het eten, neemt ze in dank aan, Maar haar eetkom met brokken “en wat erbij” blijft staan, of Heros moest zich er over ontfermen !
Vrouwenkuren zegt ons baasje over zo ’n gedrag en Heros denkt er het zijne van en eet haar kom in dank verder leeg….
Wij hadden een reuze rit naar la Magdeleine vandaag. Zelden ging het beter dan vandaag. Hoewel het begin, nog voor Antwerpen, begon al met file.
Net voorbij de werken in Oelegem begon het flikkeren van de stoplichten en de vier richtingaanwijzers om de achteropkomenden te verwittigen dat we van 120 km/u naar een povere 10 km/u vertraagden.
De oorzaak was brokstukken beton op het rijvak, vlak na het samenkomen van de E313 en de E34. Daar moest al het verkeer (van 5 naar 1 rijstrook) zich over één rijstrook richting Antwerpen wringen. Een 15 tal minuten heeft dat geduurd, dat viel dus eigenlijk nog mee.
En nadien ging het alsmaar beter, de 120 km/u kon worden aangehouden in België en ook na de grens hebben we niet harder gereden hoewel het toch mocht !
Parijs was een makkie vandaag, recht van de A1 de périférique op aan de Porte de Bagnolet. Op de borden gaven ze aan Porte d’ Italie 7 minuten ! Dat zijn haast rekordtijden die alleen met een moto kan halen.
Even na parijs zijn we de eerste en enige maal gestopt. Het baasje wilde de Mitsubhi geen dorst laten lijden en zo mochten wii ook onze plas gaan placeren. Het ons aangeboden drinken hebben we laten staan…
En zo kwam het dat we zeven uur en een half na het vertrek in Vosselaar in Ferret voor de welbekend blauwe poort stonden .
Het was zoals “in de goeie ouwe tijd” dat je nog ergens op het afgesproken uur daar ter plaatse kon zijn zonder op de meest onverwachte plaatsen files te ontmoeten.
Zo hadden we daarstraks toch wel geluk, Tussen Orléans had een vrachtwagen chauffeur zijn trekker met oplegger toch wel heel raar in de berm geparkeerd. Hier was geen hinder voor het overige verkeer. De chauffeur zelf gaat vanavond wel iets later thuiskomen ons gedacht…
Vandaag zijn we onderweg naar La Magdeleine. Met “we” bedoelen we baasje, Hera en Heros.
Wij gaan de chauffagist helpen die morgen een nieuwe verwarmingsketel komt installeren.
Ons hoofdbestuur had gehoopt dat hij dat zou komen doen in oktober, maar om onduidelijke Franse redenen kon dat toen niet.
Daarom gaan we nu voor een “over-en-weertje” Naar La M.
Het vrouwtje blijft in de Vosselaarse thuis met Belle en Lucy. Het was aanvankelijk de bedoeling dat enkel Heros met ’t baasje zou mee gaan maar Hera heeft verandering van omgeving nodig omdat ze weer eens last heeft van haar hormonen en zich gedraagt alsof ze hoogdrachtig is. Zeg maar schijndracht ! Is niet erg zegt het hoofdbestuur, alleen maar vervelend voor haar. Wanneer ze één dag “op de vreemde” is of verandering van omgeving is de schijndracht over ! Zo zit Hera in elkaar …
Zo mensjes, ’t baasje en wij staan stilaan klaar om ons terug op weg naar La Magdeleine te begeven. Dorpje in de Franse Charente van goed 130 inwoners, maar door dit blog stilaan wereldberoemd …
December weeral… na het passeren van de Sint en zijn ZWARTE Pieten, komt de Kerstman met Rudolf het opperrendier langs. En de week nadien is het jaar weerom om.
De goede Sint heeft bij ons in de familie niet de betekenis die het bvb in Nederlandse families heeft. De laatste jaren nu de kinderen volwassen zijn en er al heel wat kleinkinderen hun schoen (de allergrootste die ze vinden kunnen) komen zetten staat 6 december meer in het teken van een verjaardag.
Negenenvijftig jaar geleden heeft de Goede, brave, heilige man uit Benidorm of de omgeving, bij ons in de familie een “boeleke” achtergelaten.
Nu is dat “boeleke” een beetje min uitgedrukt, want het is al gans zijn leven een serieuze Boel geweest, tot op de dag van heden zelfs.
En volgende week mag ons hoofdbestuur daar ten huize de beentjes (weeral) onder tafel steken.
Ons broertje (?) “ozze Dré” staat voor de poort van de zestig jaar en dat gaat toch niet ongemerkt voorbij gaan denken we…Nog een jaartje en er staat ook bij hem een 6 vooraan…
En dan is het aftellen naar de volgende feestdagen. Kerst komt er aan en ook dat gaat weer in familiekring met broer en zussen gevierd worden. Ook voor ons Drentjes zijn dat lekkere dagen. Het zijn de dagen dat er nogal eens iets van een bord en van de tafel valt. Zelden komt het zover dat het de grond raakt… Daar zorgen wij wel voor. We mogen dan wel niet zagen en bedelen voor eten en onze snuit boven het tafelblad laten zien, honger lijden is er die dagen zeker niet bij voor ons. En dan in de daaropvolgende week mogen we terug mee naar “la douce”. Dat wil zeggen, ravotten op de nu kale velden zover je zien kan en alleen maar naar de fluit luisteren. Misschien neemt het baasje zelfs het alarmpistool wel terug mee.
Dat mag daar nu, hij mag het laten knallen om ons te trainen. De jacht is nu toch volop open en misschien merken we nog wel een verdwaalde Paashaas op.
Maar dat is weer een ander feest wanneer die aan beurt komt.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
)
