Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-12-2013
Een reuze rit !
Een reuze rit !
Wij hadden een reuze rit naar la Magdeleine vandaag. Zelden ging het beter dan vandaag. Hoewel het begin, nog voor Antwerpen, begon al met file.
Net voorbij de werken in Oelegem begon het flikkeren van de stoplichten en de vier richtingaanwijzers om de achteropkomenden te verwittigen dat we van 120 km/u naar een povere 10 km/u vertraagden.
De oorzaak was brokstukken beton op het rijvak, vlak na het samenkomen van de E313 en de E34. Daar moest al het verkeer (van 5 naar 1 rijstrook) zich over één rijstrook richting Antwerpen wringen. Een 15 tal minuten heeft dat geduurd, dat viel dus eigenlijk nog mee.
En nadien ging het alsmaar beter, de 120 km/u kon worden aangehouden in België en ook na de grens hebben we niet harder gereden hoewel het toch mocht !
Parijs was een makkie vandaag, recht van de A1 de périférique op aan de Porte de Bagnolet. Op de borden gaven ze aan Porte d’ Italie 7 minuten ! Dat zijn haast rekordtijden die alleen met een moto kan halen.
Even na parijs zijn we de eerste en enige maal gestopt. Het baasje wilde de Mitsubhi geen dorst laten lijden en zo mochten wii ook onze plas gaan placeren. Het ons aangeboden drinken hebben we laten staan…
En zo kwam het dat we zeven uur en een half na het vertrek in Vosselaar in Ferret voor de welbekend blauwe poort stonden .
Het was zoals “in de goeie ouwe tijd” dat je nog ergens op het afgesproken uur daar ter plaatse kon zijn zonder op de meest onverwachte plaatsen files te ontmoeten.
Zo hadden we daarstraks toch wel geluk, Tussen Orléans had een vrachtwagen chauffeur zijn trekker met oplegger toch wel heel raar in de berm geparkeerd. Hier was geen hinder voor het overige verkeer. De chauffeur zelf gaat vanavond wel iets later thuiskomen ons gedacht…
Vandaag zijn we onderweg naar La Magdeleine. Met “we” bedoelen we baasje, Hera en Heros.
Wij gaan de chauffagist helpen die morgen een nieuwe verwarmingsketel komt installeren.
Ons hoofdbestuur had gehoopt dat hij dat zou komen doen in oktober, maar om onduidelijke Franse redenen kon dat toen niet.
Daarom gaan we nu voor een “over-en-weertje” Naar La M.
Het vrouwtje blijft in de Vosselaarse thuis met Belle en Lucy. Het was aanvankelijk de bedoeling dat enkel Heros met ’t baasje zou mee gaan maar Hera heeft verandering van omgeving nodig omdat ze weer eens last heeft van haar hormonen en zich gedraagt alsof ze hoogdrachtig is. Zeg maar schijndracht ! Is niet erg zegt het hoofdbestuur, alleen maar vervelend voor haar. Wanneer ze één dag “op de vreemde” is of verandering van omgeving is de schijndracht over ! Zo zit Hera in elkaar …
Zo mensjes, ’t baasje en wij staan stilaan klaar om ons terug op weg naar La Magdeleine te begeven. Dorpje in de Franse Charente van goed 130 inwoners, maar door dit blog stilaan wereldberoemd …
December weeral… na het passeren van de Sint en zijn ZWARTE Pieten, komt de Kerstman met Rudolf het opperrendier langs. En de week nadien is het jaar weerom om.
De goede Sint heeft bij ons in de familie niet de betekenis die het bvb in Nederlandse families heeft. De laatste jaren nu de kinderen volwassen zijn en er al heel wat kleinkinderen hun schoen (de allergrootste die ze vinden kunnen) komen zetten staat 6 december meer in het teken van een verjaardag.
Negenenvijftig jaar geleden heeft de Goede, brave, heilige man uit Benidorm of de omgeving, bij ons in de familie een “boeleke” achtergelaten.
Nu is dat “boeleke” een beetje min uitgedrukt, want het is al gans zijn leven een serieuze Boel geweest, tot op de dag van heden zelfs.
En volgende week mag ons hoofdbestuur daar ten huize de beentjes (weeral) onder tafel steken.
Ons broertje (?) “ozze Dré” staat voor de poort van de zestig jaar en dat gaat toch niet ongemerkt voorbij gaan denken we…Nog een jaartje en er staat ook bij hem een 6 vooraan…
En dan is het aftellen naar de volgende feestdagen. Kerst komt er aan en ook dat gaat weer in familiekring met broer en zussen gevierd worden. Ook voor ons Drentjes zijn dat lekkere dagen. Het zijn de dagen dat er nogal eens iets van een bord en van de tafel valt. Zelden komt het zover dat het de grond raakt… Daar zorgen wij wel voor. We mogen dan wel niet zagen en bedelen voor eten en onze snuit boven het tafelblad laten zien, honger lijden is er die dagen zeker niet bij voor ons. En dan in de daaropvolgende week mogen we terug mee naar “la douce”. Dat wil zeggen, ravotten op de nu kale velden zover je zien kan en alleen maar naar de fluit luisteren. Misschien neemt het baasje zelfs het alarmpistool wel terug mee.
Dat mag daar nu, hij mag het laten knallen om ons te trainen. De jacht is nu toch volop open en misschien merken we nog wel een verdwaalde Paashaas op.
Maar dat is weer een ander feest wanneer die aan beurt komt.
Enkele weken geleden, de dag voor ons vertrek naar Frankrijk in oktober heeft ons baasje een nieuwe GPS gekocht. De vorige begon te mankeren aan het aanraakscherm en was dus ook niet meer betrouwbaar.
Dat betrouwbaar zijn heeft enkel betrekking op de aanduiding van de flitscontroles voor onze baas. Weg aanduidingen zijn aan hem enkel besteed aan bestemmingen binnen een stad waar ’t baasje nog niet bekend is, en dat zijn niet veel plaatsen.
Eergisteren is hij “naar ’t kasteel” (het gerechtsgebouw) in Turnhout geweest om te gaan reclameren omdat ze een snelheidsboete tweemaal wilden innen ! Nu betaalt onze baas niet graag snelheidsboetes, en zeker geen tweemaal dezelfde. Alleen… ze hadden daar bewijzen dat er ééntje nog niet betaald was. Shit…
Dus is het baasje vandaag aan het studeren gegaan om van die nieuwe GPS alle mogelijkheden te ontdekken. Eerst heeft ‘m de handleiding afgeprint, en dan is ‘m aan het lezen gegaan in de 78 blzn. tellende handleiding.
Ook heeft ‘m dan de GPS ge-upgraded via de laptop en toen begon ‘m in zijn haar te krabben… Zoveel mogelijkheden in zo ’n klein bakske… het is niet voor mogelijk te houden hoorden we hem zeggen.
Hij ziet het ook niet zitten om dat onderweg allemaal in te stellen, er zullen de volgende ritten naar de Charente verschillende keren meer gestopt worden om alles in de plooi te laten vallen en een optimale info te krijgen over flitsers, wegenwerken, ongevallen, vertragingen, omleidingen, kortere reistijden en kortere afstanden, en wat nog meer allemaal meer.
En nu, na die studieronde door de handleiding maar hopen dat ‘m in ’t vervolg niet meer “naar ’t kasteel” moet om te gaan betalen of reclameren om dubbele betalingen !
Gisterenavond hadden we nog eens thuiswacht. Het hoofdbestuur had zich ingeschreven voor de info avond over onweer en vuurwerkangst in onze dierenkliniek Sanimalia te Diepenbeek.
Het was best een eindje rijden en het is net of het baasje de plaats en de tijd uitzoekt om langs wegen te rijden die dezelfde avond nog het nieuws op TV halen wegens urenlang stilstaand verkeer wegens een ongeval.
Zo ook gisterenavond toen er op de E313 de vracht van een gekantelde vrachtwagen de snelweg volledig blokkeerde in Geel-Oost richting Hasselt…
Gelukkig heeft het baasjes’ nieuwste Tomtom de mogelijkheid om files en wegenwerken aan te geven. De baasjes hebben dus de sluipwegen naar Hasselt tijdig kunnen nemen en waren nog op tijd ook in Diepenbeek.
De voordracht zelf zat prima in mekaar en Sedrick Vangronsveld*, de assistent in de dierenkliniek sprak met een vlotheid die enkel door veel ervaring kan verkregen worden. Onze baasjes hebben dan wel geen last van onweer en knalschuwe honden, maar als fokkers willen ze toch ook de pup eigenaars op een degelijke wijze kunnen informeren.
Wat ze vooral hebben opgestoken is dat we de “wijsheid” dat we angst bij de hond moeten negeren kunnen vergeten. Dit versterkt de angst nog omdat de hond zich ook niet met zijn angst bij de baas terecht kan.
Het dier zoveel mogelijk afschermen van de knallen en lichtflitsen is de methode. En goed geïsoleerde bench door er een dik deken of dekbed over te hangen maakt voor het dier al dra een veilig hol. Ook de radio of TV harder zetten om de knallen te dempen kwam als positief naar voor.
Ook de socialisatie vanuit het nest tijdens de eerste 12 weken werden als zeer belangrijk aangevoerd, omdat de ervaringen die dan opgedaan worden door de pups gans hun leven worden meegedragen ! Maar dat is dus tijdens de eerste acht levensweken van de pups de taak van de fokker. Er zijn CD’s op de markt die hiervoor perfect geschikt zijn.
Ook de geneesmiddelen die preventief kunnen gebruikt en toegediend worden kwamen aan bod. Daar zijn geschikte bij en minder geschikte. Het waarom deze geschikt en minder geschikt zijn kwam uiteraard ook aan bod.
Wat vooral benadrukt werd was de noodzaak van tijdig te beginnen met de angstbestrijding met de geneesmiddelen. Voor dit jaar was het al te laat om er nog mee te beginnen vermits er minstens twee tot drie maanden met de behandeling aan het vuurwerk vooraf gaan.
De uiteenzetting was volledig alhoewel onze methode niet aan bod kwam…
Wij trekken namelijk met de eindejaarsfeesten naar een vuurwerkvrije streek, in de Charente in Frankrijk kennen ze enkel vuurwerk op 14 juli en bij het eind van de jaarlijkse dorpsfeesten…
BBBrrrr… wat een ellendig weer vandaag… Hier ten huize ligt iedereen in zijn/haar bench en we denken dat die twee van het hoofdbestuur jaloers zijn dat zij geen bench hebben !
Het is een vieze vuile miezerige regen waar we vandaag mee zitten. Toen het baasje daarjuist de autosleutels nam om naar de bank te rijden, (dat is gewoonlijk het teken dat iedereen hier recht veert om mee te gaan), Kwam alleen Lucy uit haar bench. Zelfs toen ’t baasje de leiband nam kwam er nog steeds geen reactie van de overige roedelleden…
Dus mogen we besluiten dat het geen weer is om een hond door te jagen !
Het ziet er trouwens zo uit dat het voor de rest van de dag zulk een weer gaat blijven.
Trouwens, we hebben de indruk dat deze miezerige regen niet meetelt op het buienradar bericht. Daar is van al die regen geen spoor te bekennen en je zou kunnen besluiten dat het weer hier netjes is. Maar we kunnen je gerust stellen, niets is minder waar.
Zo dadelijk gaat het baasje nog enkele boodschappen doen in Turnhout, hij zal dan eens testen of zelfs Lucy dan nog ineresse heeft om door de regen te gaan stappen…
Geen nieuws vandaag … en dat is op zichzelf al nieuws ! Want zoiets gebeurd hier uiterst zelden.
Dat komt zo…Ons baasje was vanochtend al vroeg op stap want hij ging foto’s trekken van een viergeslacht in vrouwelijke lijn. En omdat wij daar toch maar in de weg zouden lopen moesten wij bij ’t vrouwtje blijven…
Maar naar Gent rijden om bij zijn vroegere directrice van op school te geraken was geen sinecure vandaag.
Op de radio hoorde hij dat er tussen Turnhout en de werken op de E34 te Oelegem een dodelijk ongeval was gebeurd met een wachttijd in de file vanaf Lille van 1u40’. Maar ook na het ongeval stond er nog een file wegens NOG een ongeval op de ring rond Antwerpen met een wachttijd van 1u20’. Alles samen 3 uren aanschuiven richting Gent.
Dat is er een beetje “over” zegt onze baas dan en via de oude baan richting Antwerpen. En hij heeft gelijk gehad zegt ‘m wan op een uur en drie kwartier was hij in Gent. Alles samen gerekend een goei driekwartier oponthoud want normaal is er ook een uur nodig om de 100 km af te leggen. En geen enkele GPS is in staat om die “snelste weg” zelf uit te dokteren !
De fotootjes zijn genomen, straks worden ze doorgestuurd naar de overgrootouders in Lichtaart, naar grootmoeder in Gent en richting Calgary in Canada waar moeder en achterkleinkind vannacht terug naartoe, naar hun thuis vliegen.
Het was dus de allerlaatste moment voor de vier dames samen te krijgen voor de foto’s maar het is gelukt. De familie tevreden en de baas ook gelukkig dat hij alles nog georganiseerd heeft gekregen.
En waarom heeft hij zich zo ingespannen om dat allemaal voor elkaar te krijgen ?
Heel simpel… hem is een “heel echt standbeeld” belooft als hij dat allemaal georganiseerd zou krijgen met de verschillende agenda’s van de betrokkenen op drie dagen tijd. En haast had een Poolse vrachtwagenchauffeur die zich, in het voor hem verre Oelegem, kwam doodrijden, roet in het eten gesmeten.
En wijzelf, de vier Drentjes in Vosselaar… die hebben niks beleefd vandaag, totaal niks, erg hé !
Dat gebeurde ons daarjuist toen we op twitter via via bij An Lemmens terecht kwamen.
Daar stond bij “foto’s en video’s” een grijs vakje met amper leesbaar ABA vzw en dat item handelt over de betoging tegen de broodfok van zaterdag 09-11-2013
Ook wij waren daar samen met Hera voor een twee uren durende betoging door de straten van Gent.
Het video filmpje duurt 2’09” en wij zijn tweemaal merkbaar aanwezig !
Op 0’21” komen we langs onze Rode Mitsubishi met Franse nummerplaten en op 1’09 komt Hera duidelijk in beeld op de achtergrond.
Wij dachten dat er niet gefilmd was maar dit was dan toch wel een verrassing.
Klik op de link en je krijgt een beeld van de vele betogers (tussen de 1000 en 1100 volgens politie bronnen)
En dan hebben we het over Lili-Lou ons lilliputtertje uit ons laatste nestje. Die heeft het weekend doorgebracht in de dierenkliniek Sanimalia te Diepenbeek waar ze vrijdag was opgenomen met tal van klachten.
Ze dronk veel, was futloos, er zat weinig leven in… redenen genoeg om haar baasjes te doen besluiten van Sanimalia en onze eigen dierenarts dr. Nelly op te zoeken.
Dat de toestand ernstig was blijkt uit de onderzoeken waar een ernstig tekort aan rode bloedlichaampjes in haar bloed aanwezige waren. Dat ook de nieren niet goed functioneerden en dat ze in de kliniek moest blijven voor drie dagen aan het infuus.
Bart en Carine hadden ons vrijdagavond al verwittigd, zoals wij gevraagd hebben aan al de eigenaars van pups van ons. Daardoor konden wij ook op de hoogte blijven via Nelly over de evolutie van de gezondheid van Lili-Lou.
Toevallig hadden wij zaterdag avond ook nog een ontmoeting met een prof van de dierkundige faculteit van de unief te Gent en bij het vernoemen van de symptomen bevestigde hij ons vermoeden, vergiftiging mogelijk door rattenvergif.
Nu is dat vermoeden nog niet bevestigd en zijn er ook nog enkele andere mogelijkheden maar vanavond krijgen we waarschijnlijk meer gegevens nadat de labo proeven bekend zijn.
Maar dat zijn op dit moment nog het minst van onze zorgen Lili-Lou is terug thuis bij Bart, Carine en zoon Jules en Carine stuurde ons gisteren nog enkele foto’s van een vinnig ogende Lili-Lou in haar vertrouwde nestje, thuis te Genk.
In het kader van mogelijke vergiftiging moeten wij ook wijzen dat op dit moment, het begin van de winter, veel automobilisten het antivries van hun auto controleren en bijvullen met koelvloeistof/antivries. Haast alle van die producten bevatten glycol wat zeer giftig is. Let dus op wanneer je antivriesproducten morst. Deze producten smaken zoet* en vallen in de smaak bij honden en katten ! ! ! Het oplikken van deze producten is meestal fataal voor het dier. Dus bij morsen of laten weglopen huisdieren hiervan weghouden en oppoetsen dat spul !
Belle & co
*herinner je de vervalste Oostenrijkse wijn van midden de jaren tachtig .
Want onze baas is belangrijk werk aan het uitvoeren. Van ’t vrouwtje kreeg hij de vraag om “den bureau” op te ruimen.
Nu is er sinds ons baasje bij de gilde van de gepensioneerden beland is nog weinig van de oorspronkelijke activiteit aanwezig.
Het is volgens ons baasje “het voorgeborgte van Frankrijk” ! Spreken we nu in raadsels en kunnen jullie niet meer volgen ? Ok dan, hier een korte uitleg. Tijdens de periode dat we in België zijn dient “den bureau” meestal als tijdelijke opslagplaats voor spullen die vlak voor we afreizen naar Frankrijk op de aanhanger terechtkomen. Al die spullen worden op één plaats verzameld om tijdwinst te hebben en om niets te vergeten.
Het systeem werkt prima, zolang het richting Frankrijk gaat, maar als er ook spulletjes van ginds terug komen, zoals confituur, gesteriliseerd spul zoals soep en seizoensgebonden spullen zoals het voedseldroogapparaat (da’s een woord voor de scrabble) dan is het niet de bedoeling dat zoiets daar blijft staan… en dat gebeurt nogal eens.
En daar is de baas vandaag tegen aan het strijden, alles zijn normaal plaatsje geven. En wij zijn daarbij aan het helpen…
Het is meestal saai werk, maar af en toe hebben we een meevallertje. Zoals die twee konijnendummies en die harde kunststof botten die al verschillende maanden als van de aardbodem verdwenen leken te zijn.
Zo draagt Heros al enkele uren met de zwaarste dummie rond en is Hera verwoede pogingen aan het doen om het andere nepkonijn ergens te verstoppen. Daarbij heeft ze al enige keren serieuze tegenwind gekregen van ’t vrouwtje omdat ze die dummie in de zetel onder de kussen wil verstoppen .
Belle en Lucy houden zich dan bezig met die grote stevige nepbotten. Zij zijn hun stevige tanden aan het verslijten zegt het baasje, maar dat is niet echt zo. Het is vooral om een stevig gebit te krijgen dat die witte kunststofbotten als doel hebben.
Zo dadelijk gaan we nog een behoorlijk “stapke in de wereld zetten” oftewel naar het bos voor een wandeling en dan is de dag weeral om…
Morgen maken we hopelijk meer ambiance dan vandaag…
Toch zeker voor de bonafide hondenfokkers . De raad van Beheer op Kynologisch gebied, meestal kortweg Raad van Beheer genoemd heeft het besluit genomen dat alle rashonden in Nederland een DNA attest van afkomst moeten hebben wanneer de fokkers een stamboom willen bekomen voor hun honden.
De maatregel zou ingaan vanaf 14 juni 2014 en liet al heel lang op zich wachten. Maar net zoals het overal gaat moesten er zo nodig nog een aantal belangengroepen hun zegje kunnen doen.
Hierdoor komt het allicht dat het “DNA van afkomst” in België al verplicht is voor nesten rashonden die geboren zijn na 01-01-2009. Al haast vijf jaar geleden dus.
Het was Marian, het baasje van onze Kiki die het heuglijke nieuws op facebook meldde.
Hoe formaliteiten voor de test er in Nederland aan toe gaat gaan is nog even koffiedik kijken.
De pups van Belle en Hera kregen alle het DNA attest mee vanuit het nest, ook deze die naar Nederland verhuisd zijn. Er zijn dus alvast 7 Drentenpups in Nederland die zich al eigenaar van een DNA attest van afkomst kunnen noemen.
Hopelijk komt er door dit besluit van verplichte “DNA test van afkomst” een einde aan het sjoemelen met ouderdieren in Nederland. De eigenaren van de honden en het ras zelf kan er enkel maar beter van worden…
Vorige week, op 18-11 hadden we het hier op deze plaats over de eerste uren van ons eerste zelf gefokte nestje. Het H-nestje van Belle samen met Zeppos.
Nu blijkt er nog belangstelling te zijn over hoe we die acht weken als beginnend fokker (?) hebben ervaren.
Daarom hier nog een reeks foto’s van de pups en moeder Belle tijdens de tweede week.
De pups zijn op moment nog altijd blind en doof. Het enige wat ze op dat moment doen is eten en groeien en ook de warmte van Belle, van de warmte lamp en de warmwaterkruiken opzoeken.
Van plasjes en worstjes moeten wij ons op dat moment nog niet veel van aantrekken. Driemaal daags en eenmaal ’s nachts worden de opneemdoeken of lakentjes in de werpkist ververst en gewassen.
Belle likt zoveel mogelijk de plasjes weg en de worstjes blijkt een lekkernij te zijn voor de jonge moeder. Wij hebben in elk geval weinig worstjes moeten opkuisen…
Zo lang de pups bij de moeder drinken blijft de moeder de werpkist netjes houden. Pas vanaf de pups vast eten krijgen begint het zware werk voor de fokker.
Hier de selectie van de foto’s van de eerste week na de geboorte…
Belle & co
PS: het Belle, Hera, en Heros blog ligt nog steeds in de lappenmand, er kunnen wel foto’s geplaatst worden maar een tekst er bij plaatsen lukt maar niet .
Het baasje is deze ochtend naar zijn voormalige school geweest. Dat was weeral een hele tijd geleden en gisteren was hij samen met Hera een afspraak gaan maken om daar in de garage de banden te komen wisselen.
Het baasje kan dat thuis ook maar “van horen zeggen” wist hij dat er een nieuwe collega begonnen was en daar wilde hij eens mee gaan kennismaken.
Zoals al gezegd, gisteren was Hera daar ook al mee heen geweest en vandaag waren er al verschillende collega’s die vroegen of ’t baasje dat vriendelijk hondje terug bij had… Daar had de gazet met dat nieuws blijkbaar al goed gecirculeerd.
Samen met een leerling heeft het baasje dan de vier zomerbanden verwisseld voor de wielen met winterbanden. Zo kon het baasje alles nog eens uitleggen aan “de jeugd”, en ’t ging hem blijkbaar nog altijd goed af.
Toen het baasje terug thuiskwam stopte gelijk met hem de baasjes van onze Harrhy bij ons aan de deur.
Jos en Dymphna doen dat regelmatig op vrijdag middag. Dan zijn die in Turnhout gaan inkopen doen en op de terugweg naar Lichtaart passeren ze dan bij ons. Nu hadden ze vandaag een goei reden om langs te komen . De steriliseerbokalen waarin ze everzwijn vlees hadden meegenomen van bij ons waren leeg en dus kwamen ze de lege potten terugbrengen.
Wij, Belle, Hera , Heros en Lucy zien hen altijd graag komen want Dymphna heeft altijd voor ons wel iets aan hondenlekkers in haar jaszakken zitten. Vandaag kregen we alle vier een lekker kauwbeen waar we weer enkel uren mee “zoet” waren.
Straks gaat ook ons hoofdbestuur nog inkopen doen en we hebben op het boodschappenlijstje ook weeral lekkere hondendinges zien staan… Afwachten wat het gaat worden, spannend is het steeds weer met wat ze gaan terug komen …
wilde plaatsen, heeft Heros met al zijn vriendelijkheid zijn grote dikke poot op het klavier van de laptop gelegd.
Sindsdien gaat er van alles mis op dat blog, en op dit moment krijgt onze baas er zelfs geen letter op gepubliceerd !
Hij onderneemt verwoede pogingen om het blog terug op een fatsoenlijke wijze op het www te krijgen maar op dit moment gaat het enkel van kwaad naar erger.
Hopelijk komt er snel een oplossing uit de bus en kunnen we terug op een normale manier onze berichten en ons ei kwijt .
Al enkele dagen heeft onze baas het druk met Drentenzaken, logés, vergaderingen, Drentenblaadje, late vergaderingen en zo verder.
Gisteren avond was het weer laat geworden want het was dan ook een flink stuk Nederland in.
In Woudenberg ergens tussen Utrecht en Arnhem was een info avond ingericht door de Nederlandse Drentenvereniging. Het onderwerp was het gezondheidsbeleid voor de volgende jaren voorbrengen en de DNA methode van onderzoeken uitlichten. Uiteraard bij zulke onderwerpen kwam dan ook inteelt en verwantschap ten berde.
Het was een leerrijke infovergadering waar na afloop ook nog de nodige vragen konden gesteld worden.
Het was laat, of vroeg, ‘t is hoe je het bekijkt, toen onze baas terug de oprit opreed. Maar hij heeft er vandaag al heel wat antwoorden op moeten geven.
Tevreden was hij wel over de info avond, en met hem nog enkele fokkers die aanwezig waren.
Het ganse DNA gebeuren en onderzoek bied zoveel mogelijkheden mits het goed opgevolgd en geregistreerd wordt dat het volgens ons baasje een verantwoord fokken veel makkelijker moet maken.
Voor ons baasje was het een aanvulling van de info vergadering waar hij begin oktober naartoe was geweest en waar Dr. geneticus Frank Coopman de uiteenzetting deed.
Nu de ganse uiteenzettingen nog in de praktijk brengen is de volgende uitdaging. En ook dat zal weer wel met het nodige vallen en opstaan en tegenkantingen gepaard gaan.
Het is
Lucy die zich blijkbaar niet prettig voelt . Ze loopt rusteloos door het huis,
wil in de hall, gaat zoeken in de bureau en wil dan weer de tuin in.
Het is
duidelijk, ze mist Kibbels, haar speelmaatje van het voorbije weekend .
Gans anders
is het met de drie andere roedelleden, Belle, Hera & Heros hebben zich nog
niet veel vertoond vandaag. Zij slapen de slaap der gelukzaligen in hun bench.
Even komen
ze uit hun bench om de postbode te verjagen met veel lawaai, en om op hetzelfde
moment naar hun voeten te krijgen van het hoofdbestuur , omdat ze dat lawaai
maken doen vanuit de grote zetel die voor hen verboden terrein is.
Zo
verloopt the morning after na het bezoek van Kibbels.
Voor ons
hoofdbestuur was dat vertrek even een gênant moment omdat Kibbels eigenlijk
liever hier was gebleven Toen Annemie Kibbels kwam halen ging deze laatste gans
achteraan in haar bench zitten en wilde er alleen maar uit komen toen ons
baasje haar leiband te voorschijn haalde.
Nu tilt
ons baasje daar niet aan want hij weet dat Kibbels een super baasje heeft, maar
die verdomd slimme Kibbels weet ook dat ze hier in huis de ganse dag aandacht
heeft en met vier andere Drenten kan spelen.
Thuis in
Pulle is ze dan weer een deel van de dag alleen en dat weet die Kibbelaar maar
al te best.
Maar het
is een plezant en fijn hondje die zich in alle omstandigheden weet te gedragen.
Zoals gisteren bvb toen ze met ons baasje mee mocht naar de Maxizoo om verse
brokken te gaan kopen.
Onze baas
wilde weten wat haar gewicht was en hij keek toch even op toen de digitale
cijfertjes van de weegschaal halt hielden op 30,70 kg. ! ! !
Tot half
december kan Lucy blijven zoeken naar Kibbels, dan komt ze nog eens enkele
dagen onze roedel moe maken Lucy en de roedel hebben alweer iets om naar uit
te kijken
Of toch
bijna. Vier jaar en een half zijn verstreken tussen het maken van beide fotos.
Op de
eerste foto zijn er twee pups te zien, de toen nog piepjonge Hera en haar broer
Heros. Het was hun eerste lente en die konden ze voor het overgrote deel
beleven in de Franse Charente.
Op de
onderste fot zien we de jonge, maar niet meer zo piepjonge Lucy bij oma Belle,
moeder Hera en nonkel Heros. Een roedeltje Drentsche Patrijshonden om fier op
te zijn.
Oma Belle
is nog altijd de Alpha teef terwijl hera een strenge maar rechtvaardige moeder
is voor Lucy. Als er al eens een grom valt moet je goed luisteren. Meestal gaat
het initiatief dan uit van Belle naar Lucy toe. Het is een heel zachte , bijna
niet hoorbare verwittiging bij het eten. Lucy is zonder te schrokken de snelste
eter van de vier. Belle is de langzaamste eter, die geniet van haar eten.
Wanneer
Lucy klaar is met haar portie gaat ze lijnrecht naar Belle die dan nog niet
half klaar is met haar portie.
Lucy gaat
dan met haar snoet tegen of onder de eetkom van Belle liggen en dat is nog naar
de normen van Belle. Komt ze echter over de rand van de kom kijken dan hoor je
soms de verwittiging, tot hier meisje niet verder. En Lucy heeft niet meer
nodig dan dat.
Zo ging
het ten tijde van de eerste foto, en zo gaat het nog altijd met de roedel van
de tweede foto
Gisterenavond
moest ons hoofdbestuur nog opblijven omdat de steriliseerketel nog aan het werk
was om courgettesoep in te maken. Het baasje is dan maar in de archieven op de
computer gaan snuffelen.
Zo komt
het dat hij in de periode vanaf november 2008 terecht kwam.
Mails en fotos van kandidaat pupeigenaars die op het blog de toestand van
Belle volgden, die nadat de pups geboren waren afspraken maakten om naar de
pups te komen kijken, en vragen naar fotos van de opgroeiende pups.
Het was
ons allereerste nestje, het H-nestje en we hebben toen alles heel intens
beleefd.
Zo de
geboorte van Hercule, de allereerste pup hier bij os geboren. Die was haast in
de grote zetel, de sofa of de bank zoals de Nederlanders zeggen geboren. De
hoogzwangere Belle, zij zou volgens het temperaturen binnen de 24 uur haar
jongen moeten werpen, vond het nog nodig met veel kabaal de gazettenman van
de reclameblaadjes te moeten wegjagen. Dat deed ze met zoveel verve dat Hercule
al kwam kijken wat er zo belangrijk was
Hercule
hing half uit Belle toen we het opmerkten ! En de bevalling was begonnen.
Netjes op tijd en Hercule was de eerste van zes, nummer twee, onze Heros kwam
even later. Dan kwamen de twee teefjes Hera en Hadise en nadien ook nog twee
reutjes, Harrhy en Harko.
We hebben
nog wat fotos uit die tijd geselecteerd zoals ze door de eigenaars ons
toegezonden werden vanaf de pups naar hun definitieve thuis vertrokken waren.
Zo ook de fotos van Harrhy en den bol de eend in huis bij Jos en Dymphna.
Dat was de reden waarom Harrhy als laatste naar hen vertrokken is. Dymphna en
Jos hadden nog nooit een hond gehad en zij dachten dat Harrhy de aan haar poot
gehandicapte eend in twee slokken ging opeten !
Harrhy is
dan op proef met Jos meegegaan en had er vaaf dag één zijn vaste stek
gevonden, broederlijk naast zijn vriend den bol
Nu Kibbels
dit weekeinde hier bij ons op vakantie is zijn het ware gezondheidsdagen voor
t baasje. Hij gaat normaaldagelijks tweemaal een wandeling maken met ons.
Normaal is
dat een keer met Hera en heros en dan de tweede wandeling met Belle en Lucy.
Nu met
Kibbels er bij komt er ook nog een derde wandeling bij. Maar ook de combinaties
wisselen nu dezer dagen.Zo was er vandaag de eerste toer met het klassieke duo
Hera en Heros , waarna de jongskes Kibbels en Lucy aan de beurt waren. Maar
daar was ons baasje nog niet dadelijk mee klaar want die twee maakten elkaar zo
zot als Leuven foor.
Die twee
vlogen alle kanten uit, moesten telkens aan twee zaken snuffelen die dan wel
meters uit elkaar lagen en hadden als het ware dubbel brede voetpaden nodig
voor we aan het bos waren.
Daarna
kwam oma Belle alleen aan de beurt. En Belle genoot er zichtbaar van dat ze nu
eens helemaal alleen met de baas naar het bos kon. Ook de baas genoot ervan hoe
Belle zich terug twee jaar oud voelde. Net een jong veulen in de weide.
Dat gaan
we meer doen zegt het baasje. En als we haar niet alleen meenemen dan gaan we
het eens combineren met Hera. De twee moeders mogen dan morgen nog eens samen
mee. Nadien dan Heros met Kibbels, ook een prima combinatie. De derde ronde
doen we dan met Lucy alleen, die ook weer eens een lesje orde en tucht kan
gebruiken en dat combineren we dan gelijk !
Het
behoeft wel een beetje organisatie en regeltjes als je zo vijf tornados in
huis hebt.
We kregen
daarjuist een smsje uit Amsterdam waar Kibbels vrouwtje momenteel verblijft.
Die vroeg of het nog wel ging met de kostganger?.
We hebben
Annemie kunnen geruststellen, met Kibbels alles OK, ze ligt hier uitgeteld bij
onze baas aan zijn voeten moe te zijn van, de wandeling !
Totaal
geen last met Kibbels, het is niet voor niks een zus van Kiki, waar ze trouwens
ook sterk op lijkt. Zelfde snuitje, zelfde kleur van lijf, ook mantel maar met
een vrij brede witte kraag.
Het was
een totaal nieuwe ervaring voor mij, Hera, gisteren. Nog nooit in mijn
vijfjarig leven had ik soortgelijks gedaan.
Ik mocht
met het baasje mee met de auto en aanvankelijk dacht ik dat wij tweetjes naar
Frankrijk reden want we reden wel een uur lang in dezelfde richting.
Na een uur
rijden stopten we midden in een stad aan een groot plein waar een bonte
verzameling honden van alle rassen, kleuren, grootte en formaat al op ons
stonden te wachten. Zoveel honden had ik nog nooit bij elkaar gezien !
Er waren
ook honden bij die een T-shirt aan hadden met daar iets opgeschreven met
viltstift. Het had iets met eten en met fokken te maken waar die honden tegen
waren BROODFOK stond daar telkens bij ! Ook die baasjes liepen vervaarlijk te
zwaaien met borden op stokken met slogans tegen BROODFOK.
Ons baasje
en ik waren op de grote manifestatie tegen het malafide fokken van honden aan
het Sint Pietersstation te Gent. Plots stond er nog een Drentenbaasje Daniël
naast ons die we goed kennen maar die had zijn Djona thuis gelaten. Ook Renate
en Rossano met hun Jarre zagen we naar ons toe komen toen zij het station
verlieten. Die Jarre had ook nog een ervaring die ik ook nog niet ken, met de trein rijden !
Eventjes
nadien zetten een lang gerekte sliert baasjes en honden zich in beweging om
door grote straten in Gent een twee uren durende tocht aan te vatten. Onderweg
maakte ik nog kennis met Mechelaars en Duitsers, herders wel te verstaan, geen
mensen. Maar ook chiwawadinges, bordercollies, Boxers zoals den Yndhi van ozze
Dré en ook zo n heel grote grijze hond, nen Duits of een Deense dog. Zo een
als den Baron waar onze Heros zo graag mee speelt in t bos. Het was een bont
gezelschap dat rustig, en onder politie begeleiding door de grote stad stapte.
Na twee
uren kwamen we weer op een heel groot plein. Daar gingen een paar mensen
(organisatoren noemt ons baasje die mensen) door zon lawaaiding praten en een
toespraak houden waar we weinig van verstonden maar het was weer tegen de
broodfok. Ons baasje is daar samen met mij op een verhoog gaan staan waar we
een overzicht hadden over het plein en heeft daar ook fotos van de betoging
genomen, vlak naast de officiële fotograaf van de organisatie.
Omdat het
baasje moeilijk kon schatten hoeveel deelnemers er waren aan de optocht heeft
hij dat aan een begeleidend politieagent gevraagd en die schatte het aantal
deelnemers tussen de 1000 en 1100.
Wij vonden
het al een grote hoop maar zo n groot getal hadden we niet verwacht. De
organisatie mag dus terecht van een groot succes spreken. Alles was trouwens
perfect georganiseerd en ook onder de honden verliep alles in peis en vree.
En ik, ik
heb er een mooie stadswandeling aan gehad, weeral een ervaring meer. Het is
toch eens wat anders dan achter konijnen en vogels jagen in ons bos
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
