Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-09-2014
Op controle…
Vosselaar 30-09-2014
Op controle…
Gisterennamiddag is Hera met de baasjes op controle geweest bij onze dierenarts. Het was dierenarts Sarah die Hera heeft onderzocht op mogelijke kwaaltjes.
Want het was niet zo dat de baasjes vermoedden dat er wat mis was met Hera, maar omdat we bij haar volgende loopsheid een dekking plannen met haar en een knappe Hollandse Drent wilden de baasjes zekerheid wat gezondheid betreft. Op een € kijken onze baasjes niet als het op gezondheid aankomt.
Het was wel zo dat Hera tekenen aangaf dat er verhoogde hormonen werking aan de hand was en daar wilde het hoofdbestuur wel het fijne van weten. Het kan immers altijd verschillende richtingen uit zoals schijndracht of de aanloop naar een loopsheid binnen korte tijd.
Maar Sarah kon ons vrij gerust stellen. Er is nog geen loopsheid op komst de eerst volgende weken en voor schijndracht zijn onze baasjes steeds op de hoede en ze kennen ook de tekenen en de te nemen voorzorgen .
Het is hier op Drentengebied heel rustig in huis. Buiten een overdreven honger gevoel en een voortdurende jacht op voedsel valt er weinig te gebeuren. Het lijkt er sterk op dat Belle & co de komst van de koudere periode perfect aanvoelen en zich een extra laagje vet aan het aanleggen zijn om de winter gerust aan te vatten !
Die jacht op voedsel (zij krijgen nochtans genoeg, bij meer eten moeten ze achteraf weer op dieet) heeft bij het hoofdbestuur tot gevolg dat ze iets meer moeten opletten bij het wegzetten van voedsel op het aanrecht of keukentafel. Je kan er donder op zeggen dat wanneer er voedsel binnen “bekbereik” staat, er van verdwenen is. Je kan dan als baas wel vermoeden wie de dader is, want Belle en Hera zijn kleiner dan Heros en Lucy , en die beide laatste kunnen veel verder reiken om iets “te scoren”, maar zekerheid krijg je nooit. Zo was vorige week de inhoud van het botervlootje plots gehalveerd en stond Heros de bek van Belle af te likken en niets andersom.
De twee kleinsten in gestalte zijn dan ook niet de minder verdachten zo blijkt dan achteraf !
We hebben zoals steeds het geval is, gisteren een rustige terugreis gehad . De eerste tweehonderd kilometer hebben Hera en Lucy het hoofdbestuur wel laten sakkeren…
Dat kwam zo, die twee hebben vanaf het vertrek in La Magdeleine tot aan de péage voorbij Tours, en dat is zo ’n dikke twee honderd kilometer, de lucht in de auto verpest door aan de lopende band scheten te laten !
Niet te harden zegde het baasje en hij heeft verschillende keren gezegd, “hadden we maar zoals in die vorige Mitsubishi een schuifdak”. Ja, “hadden we maar” dat konden Hera en Lucy ook al kunnen zeggen, want het was zo dat die twee een dringende grote boodschap hebben achter gelaten van zo snel ze de kans kregen.
Die kans kregen ze op de parking bij de péage toen Hera aan de zetel begon te krabben om aan te geven dat er iets mis was binnen in haar. Geen vijf tellen later in het hoge gras tegen de afsluiting lag daar plots een hoop diarree ! Fijn van ons meisje dat ze zo kon zeggen dat het baasje dringend hoefde te stoppen. Bij Lucy ging het net zo en net als bij haar moeder om dezelfde reden, diarree ! ! !
Toch wel raar dat Belle of Heros geen tekenen van enig ongemak lieten zien. Zij hebben immers zondag avond net hetzelfde met veel smaak opgegeten.
Toch gaan we dat vanavond een vertellen aan Aline de dierenarts bij wie we verleden donderdag al een afspraak hadden gemaakt voor een generale gezondheidsinspectie, in het kader van een dekking van Hera bij de volgende loopsheid.
Verder liep de reis zoals we ze al tientallen keren hebben gemaakt, rustig… met druk verkeer rond Parijs en vlot verkeer voor en na Parijs.
Eens terug in België nam het baasje plots veel te vroeg “naar onze doen”, de afrit van de snelweg. Het baasje ging in Oudenaarde onze “oude” laptop binnen brengen bij Peter en Hilde, de baasjes van Hercule de zoon van Belle en de broer van Hera en Heros. De laptop had enkele kleine herstellingen nodig waar Peter voor kon zorgen !
Door dat rondrijden in het zuiden van de provincies West- en Oost Vlaanderen en de omleidingen die daar plaats hebben door wegeniswerken was het nog laat geworden toen we thuis kwamen. En zoals de traditie het wil is onze baas nog frietjes gaan kopen in het frietkot in ’t dorp. Bij onze brokken kregen we dus het overschot van de frietjes en voor ieder nog een halve frikandellenworst. Voor ons nog een feestmaal bovenop de reis, waarin we ons weer voortreffelijk hebben gedragen !
We zijn terug in Vosselaar, morgen namiddag geven we meer uitleg en een bericht over vandaag. We zijn laat vertrokken in La Magdeleine en dus ook laat thuis in Vosselaar aangekomen, Iets te laat om nog een uitgebreid reisverslag te maken.
We zijn twaalf dagen hier geweest en we hebben twaalf dagen mooi weer gehad. De bedoeling was aanvankelijk van nog tot woensdag e.k. te blijven, maar de begrafenis van een goede kameraad en gewezen collega van ’t baasje nu volgende maandag heeft een vervroegde terugkeer tot gevolg.
Er is toch flink wat werk gepresteerd. De veranda is op de dakbedekking na klaar gekomen, maar dat dak is een werkje voor begin november, wanneer we terugkomen voor enkele weken.
Ook het afsluiten van het seizoen en de terugkeer van spulletjes die gewoonlijk de winter in België doorbrengen is ook afgewerkt en/of ingepakt en op de aanhanger geladen. Zo onder meer de bloembakken die nog altijd heel mooi staan en waar we nog makkelijk een maand plezier in Vosselaar van kunnen hebben.
Ook de zitmaaier gaat mee terug voor een grote nazichtbeurt. Die neemt dan ook het grootste deel van de lading van de aanhanger voor zich.,
Ook de tuin heeft nog een degelijke onderhoudsbeurt gehad. Het gras is gemillimeterd en in de herfst moet dat volstaan om bij de terugkeer geen “brousse” aan te treffen. Mooi is dat voor ons Drentjes, geen kleefkruid meer in onze oren of vacht. Ook geen natte poten meer van de dauw in het te lange gras… Spijtig dat we er niet langer van kunnen genieten.
Maar volgende week kunnen we ook weer kennismaken met de Vosselaarse hondjes uit de buurt en kunne we weer een frisse duik nemen in een of ander ven tijdens onze Vosselaars wandelingen !
Morgen is het terug de thuisreis die veruit het enige zal zijn waar iets over kan gezegd worden. Je hoort of leest het morgen wel weer….
Het werk is ten einde, de veranda staat ! Wat wil zeggen , datgene wat we op die veiling kochten, staat er, netjes en keurig opgebouwd. Het baasje wil er nog elektriciteit en verlichting onder brengen en er dienen zich ook nog schilderwerken aan.
Het hoofdbestuur wil nu ook nog dwarsbalkjes tussen de langsliggers plaatsen maar dat alles is voorzien voor midden november wanneer we de volgende maal terug tot hier komen. De lichtplaten hebben al op de veranda gelegen en passen als gegoten. Maar het baasje wil die pas definitief plaatsen als alles zijn kleurtje heeft gekregen.
Morgen dient er zich nog een drukke dag aan, de tuin moet nog “gefatsoeneerd” worden . Wat wil zeggen dat er nog honden sigaren moeten bijeen geraapt worden en het baasje moet nog een keertje het gazon goed kort afrijden. Daar is ‘m zowat specialist in geworden om te weten hoe kort het gras moet, in welk seizoen. Zeker nu wanneer het zes weken duurt voor we terug komen !
En dan moet ook “den Husq”, de zitmaaier nog netjes worden gemaakt. Die komt de eerste maal mee terug naar België voor zijn grote onderhoudsbeurt. Na drie seizoenen maaiwerk mag dat wel eens. Er is dit jaar ook veel meer gras afgereden dan andere jaren omdat we toch wel een groene zomer hebben gekregen dit jaar.
Zondag gaat het dan terug richting Belgikske om maandag mee afscheid te gaan nemen van een goed collega en vriend, waar ons baasje goed 15 jaar in allerbeste samenwerking collega mee is geweest. Vele uren hebben die twee samen gestaan met twee klassen in het zelfde werkhuis. En dat schept een band, een hele sterke band zelfs.
Dan zijn er ook de volgende weken nog de klassieke verjaardagsfeestjes en op 18 oktober de fokdag van de Nederlandse Drentsche Patrijshonden vereniging. Daar gaat Hera nog eens kennismaken met Bowie. Het baasje hoopt dat Hera samen met Bowie begin volgend jaar een mooi lentenestje pupjes gaan voortbrengen.
Maar dat is toekomstmuziek, we zien wel wat er komt maar voor ons hoofdbestuur hoeven twaalf pups zoals vorige keer, helemaal niet meer…
Den “travaux” lag stil vandaag en op enkele kleine zaakjes na was het hier rustdag .
Er moest nog wat aangeschaft worden vandaag en ook Hugo was vandaag “belet” zodat er weinig activiteit op den hof te merken viel.
Niet voor ons Drentjes, want bij ons zat de actie er ten vollen in. Het is niet dat het bij de baasjes rustdag is dat wij daarom ook niks doen.
Vanochtend heeft het baasje de vrucht van onze nachtelijke arbeid ontdekt. We hadden gisteren gemerkt dat er een muis in een gaatje tussen de stenen van het afsluitmuurtje tussen koer en tuin was weg gevlucht. Daar hebben we iets aan gedaan. We hebben als het ware een deel van de muur gesloopt !
Grote stenen die haast zoveel wegen als wijzelf, hebben we uit de muur gehaald. Natuurlijk hebben we dat gedaan zoals altijd, met vereende krachten, en dat heeft zon zijn vruchten (?) afgeworpen.
Wij hadden deze ochtend de indruk dat ons baasje ons liever een schop onder onze kont had willen verkopen in plaats van liefdevol eten te maken voor ons…
Het baasje heeft dan maar beslist dat het herstel van onze destructie arbeid in de maand november zal hersteld worden . Ditmaal met cement in plaats van met de leemgrond als bindmiddel tussen de stenen.
En de muis en haar nest… de ene is verorberd en het nest keurig opgedoekt, geen spoor meer te vinden van geen van beiden !
Met goeie moed is het baasje en Hugo deze ochtend terug begonnen aan het verder opbouwen van de veranda.
Het was vandaag vermoeiend werk, vooral omdat het heel warm was en geen middel aanwezig om even van schaduw te genieten. Het was alsof het terug mid-zomer was.
Het plan dat bijgevoegd was hebben de beide timmerlui wat aangepast zodat het geheel nu flink wat steviger staat. Daarvoor moest dan heel wat zaag en paswerk bij toegevoegd worden wat dan ook weer meer tijd vraagt. Het timmerwerk vorderde dus niet zoals gepland, maar het is wel beter en steviger.
Morgen heeft Hugo andere afspraken dus morgen doet het baasje alleen verder en maakt hij vooral voorbereidingen voor vrijdag. Het werk zal met verhoogde spoed verder afgewerkt gaan worden.
Het baasje heeft deze avond de melding gekregen dat een collega waar hij jaren meeheeft samengewerkt op school en die ons baasje heeft opgevolgd, vandaag overleden is.
Wij gaan dus twee dagen vroeger naar België terugkeren om op de begrafenis op maandag aanwezig te kunnen zijn. De stemming was door dit bericht er eentje in mineur vanavond in de Faes roedel…
Vandaag is ons baasje begonnen aan het optrekken van de nieuwe open veranda… Twee weken geleden heeft ons baasje het houtwerk voor de veranda gekocht via een online veilingsite. Samen met zijn neef Hans, die een zelfde veranda had gekocht zijn ze die samen gaan halen in Nederland.
En vanaf vandaag is hij bezig met de samenbouw van de veranda. Eerst moesten er drie gaten geboord worden in de grond. Nu is grond wel wat zwaar onderschat want het is hoofdzakelijk een dikke laag keien waar de metalen pennen voor de veranda ondersteuning moeten in komen, de grond moeten worden ingedreven.
Hij heeft dan wel een door een motor aangedreven grondboor ter beschikking, maar zonder de grond kletsnat te maken geraakt je hier geen 5 centimeter in de grond ! Uiteindelijk is alles in orde gekomen met veel zweet en moeite.
Dan zijn de steunpalen op lengte gemaakt en in de steunvoeten geplaatst. De dwarsbalken pasten gelijk op de steunpalen en lagen ook nog eens perfect waterpas !
Maar toen moest het oude “afdak” boven de voordeur nog afgebroken worden… Zeven stukken ijzer moesten doorgeslepen worden wat eigenlijk niet zonder gevaar was. Het “afdak” was namelijk nog gemaakt in “de goeien ouwe tijd” en dus loodzwaar. Met de nodige planning van de volgorde van doorslijpen en ondersteunen werd dit sloopwerk tot een goed einde gebracht.
Het afdak is op een veilige manier tegen de grond beland !
Morgen gaan we verder met de opbouw van de veranda. De sloopwerken zijn alle teneinde .
Dat was de uitspraak van Richard onze Engelse achterbuur deze middag toen de laatste tak uit zijn dode kersenboom was opgeruimd.
Richard had, zoals hij vorig najaar ook al deed, gevraagd om met de hoogtewerker te komen helpen om de boom en speciaal de takken te komen afdoen.
Hijzelf was al bezig geweest vanop de ladder maar de takken waren zo dood dat ze onberekenbaar waren geworden en dus gevaarlijk voor iemand met een (ketting)zaag in de hand op een ladder.
Net zoals we vorig jaar al hadden opgemerkt “goed gerief is het halve werk” was dat ook nu het geval.
In goed anderhalfuur waren de takken gesnoeid en opgeruimd. Het grootste gevaar bij het snoeien bestond er in dat de boom in een hoek in de buurt van twee draden stond. De elektriciteitsdraad voor twee woningen en de telefoon/internet draad naar de woning van Richard en Victoria. Die moesten dus ten allen prijze gevrijwaard worden van vallende takken !
Terwijl we vanop de hoogtewerker een touw rond de bepaalde tak legden, trokken Richard en zijn vader de tak weg van de draden, en zaagde ons baasje vanop de hoogtewerker de tak door met de kettingzaag.
Veiligheid eerst was het werkmotto en zo gebeurde het ook, geen schade aan materiaal of bedrading en Victoria die deze winter extra brandstof heeft voor haar houtkachel en ook verzekerd is van elektriciteit en telefoon en internet.
Aan Richard en onze baas zal het zeker niet liggen wanneer er deze winter nog eens een panne aan de nutsvoorzieningen plaats heeft…
Ook hier in de Charente, net als in gans Frankrijk en ook België kennen ze hier een open monumenten dag.
Midden vorige week maakten wij in de Lidl aan de kassa kennis met een Zwitsers / Frans echtpaar. Toen wij elk naar de respectievelijke auto’s trokken kregen we een papiertje van hen waarin aangekondigd werd dat de watermolen van Bayers opengesteld was in het kader van de jour de la patrimoine.
Nu is Bayers een miniskuul dorpje op een 15 kilometer van La Magdeleine, maar het heeft in tegenstelling van ons dorp heel wat meer aan “monumenten” te bieden. Zo is er de al genoemde watermolen op de rivier Charente, maar ook een heus kasteel.
Wij waren dus van mening dat daar wel iets aan cultuur kon gedaan worden, en zo togen we naar Bayers. Sinds vandaag geloven we alle Zwitsers /Franse echtparen als het over cultuur gaat. Want de schoonzus van onze “kennis” uit de Lidl gidste de ruim opgekomen nieuwsgierigen door de molen.
Dat de molen op het Unesco werelderfgoed staat was ons na afloop heel duidelijk. En hoewel de molen niet meer productief is , is hij heel mooi onderhouden en deels gerestaureerd. De uitleg van de dame was heel duidelijk een begrijpelijk. Haar echtgenoot was een van de laatste molenaars die nog effectief met de molen werkte. Nu zijn de twee broers bezig met het onderhouden en verfraaien van het kleine museum over molenaars attributen dat in de molen gehuisvest is.
We waren dan toch in Bayers en dus gingen we ook nog even langs in het kasteel van Bayers dat op een boogscheut van de watermolen ligt.
Was het nu omdat het bezoek aan de watermolen zo indrukwekkend was, of omdat de mensen van het kasteel niet zo beslagen aan de start kwamen ? We denken dat het wel eens het laatste zou kunnen zijn. Het professionalisme kwam van bij de molenaars !
In het kasteel waren maar enkele kamers te bezichtigen en de tuin, van waaruit je wel een prachtig zicht kreeg, bleek maar een gewoon grasveld te zijn van waaruit je een mooi zicht kreeg op de Oostkant van het kasteel. En nu kan er een blad met uitleg over het kasteel niet wedijveren met een zeer degelijke uitleg van een dame die haar métier heel goed beheerste !
Dit weekend is het departement Charente en dan specifiek de steden Angoulême en Chalais helemaal in de ban van Oldtimers. Al wat zich “edel blik” noemt was aanwezig, of toch bijna… Want ons baasje heeft speciaal uitgekeken naar een Facel Vega of Facel Facelia maar die reed toevallig niet mee in de Rally. En ons baasje had er nog zo speciaal op gelet, want Min uit Deurne Antwerpen, al jaaaaren vaste en trouwe lezeres van dit blog had hem speciaal gevraagd om van dit type zeldzame auto een foto te maken… Sorry Min, wat er niet is kan je spijtig genoeg niet fotograferen.
Nog een foto op aanvraag kwam van Ronny, het baasje van onze Harko uit Oostkamp. Die vroeg achter een foto van “een” Morgan. Zo’n exclusieve, nog met de hand vervaardigde, Spartaanse Engelse sportwagen met een houten onderbouw ! Ja, Ronny kunnen we wel gelukkig maken ! Tienvoudig en meer zelfs, die foto’s gaan we niet allemaal hier plaatsen, Ronny krijgt die via een privé mailtje !
Deze morgen toog ons baasje en “den Hugo” al om halftien richting zuiden van de Charente om ergens tussen Chalais en Barbezieux een fatsoenlijk plaatsje uit te zoeken waar ze de oldtimers netjes zagen naderen met een mooie horizon als achtergrond . Die plek vonden ze op een tiental km achter Chalais in een onooglijk dorpje Ste Souline. Daar tegenover de school, tevens gemeentehuis was een lommerrijk pleje waar de auto kon staan en waar we over een afstand van enkele honderden meters de auto’s zagen komen. Ook het beeld van de achtergrond kon beide heren wel bekoren.
Dat ze de ideale plek gevonden hadden waar ze zich ook nog eens een ander gezichtspunt konden innemen was aardig meegenomen en bracht wat variëteit van achtergrond in beeld
Het baasje is thuisgekomen met meer dan 280 foto’s op zijn “Kodakske”. En daar zit zo wat van alles tussen, lange slierten auto’s met een trage op kop, heel oud spul, glitterbakken, snelle sportwagens, een originele Renault Estafette Flikkenbus, met échte flikken in, en ook enkele gendarmes op oldtimer BMW “motsikletten”.
De ganse tijd van de rally was er een fijn zonnetje van de partij want de regen was weer eens op tijd dwz ’s nachts gevallen !
Ook op de verzamelplaats in Chalais, waar de oldtimer baasjes de inwendige mens terug op peil brachten was het bloedheet. Maar daar kon ons baasje mooie close ups maken van emblemen en koetswerk accessoires.
Morgen staat er in Angoulême de races op de remparts op het programma. Het baasje heeft ook wel zin om daar naartoe te trekken. Maar toen ze daarstraks in de binnenstad van Angoulême even stopten om een poster van het gebeuren te kopen bleek de ganse stad op stelten te staan door het oldtimer gebeuren. Met het mooie weer dat er staat aan te komen zou het er morgen wel eens héééél erg druk kunnen zijn. Om dan op de zevende rij toeschouwers, enkel wat helmen van racers te zien langs snorren… neen, daar verplaatst hij zich niet voor…
Trouwens, het is dit weekend ook “jours de patrimoine”, zeg maar de Franse versie van onze “open monumenten dag” en daar hebben we eergisteren ook nog een best interessant adres van in de hand gestopt gekregen van een vriendelijk Zwitser/Frans echtpaar.
Sinds deze ochtend staat de teller die het aantal “views” registreert boven de 397000 views. Dat wil dus zeggen dat we binnenkort de 400.000 bezoeker (view) mogen verwachten.
Met een gemiddelde van 200 views per dag, de ene dag wat meer dan de andere dag, kunnen we stellen dat we hier rond half oktober weer iemand met de eeuwige roem mogen overladen.
Er bereiken ons berichten dat er op sommige plaatsen eventueel nachtrust gaat opgeofferd worden om toch maar opgenomen te worden in de linkse kolom bij de overige beroemdheden van dit blog.
Wij van onze kant, schrijvelaars en verzinners van onze dagelijkse berichten, zijn uiteraard ook erg benieuwd van wie we de foto mogen toevoegen. Tot nu toe is het een privilegie geweest van dames lezers, maar er zijn ook tal van mannelijke fans die dagelijks onze belevenissen willen opvolgen. Dat maken we op aan de hand van de reacties onder de berichten en aan de mails die we in onze mailbox vinden. Misschien is de volgende beroemdheid van het blog wel een man.
We mogen terecht fier zijn op ons blog want sinds de start op 14-02-2008 zijn we vandaag 2409 dagen bezig met deze honden belevenissen op te schrijven en mee te delen aan de wereldgemeenschap via het World Wide Web.
Tot nu toe zijn er weinige dagen dat er geen bericht verschenen is op deze pagina’s. Het gebeurde wel eens dat er nog gauw tegen het einde van de dag een bericht klaar stond maar dat door omstandigheden niet geplaatst was.
Zo gisterenavond nog… het baasje had opgemerkt dat er een foute foto was geplaatst in het bericht van de oldtimer meeting in Angoulême. Bij nader toezien had het baasje gemerkt dat de Jaguar type D eigenlijk een Lotus was… En toen hij het berichtje wilde plaatsen schoof een onweer tussen onze schotelantenne en de satelliet en was er geen www verbinding. Later toen het onweer voorbij was en de verbinding terug hersteld vergat hij het bericht te plaatsen. Maar dat heeft hij van morgen al goed gemaakt.
Hierbij nog enkele knappe eigen archief foto’s uit de vorige rally’s…
Bij vorig bericht over het oldtimer weekend in Angoulême staat een foute foto…
Het groen racemonster is daar geen Jaguar type D maar een Lotus. Er stonden twee groene Le Mans racers op het bureaublad een Lotus en een Jaguar, en ik nam de foute foto voor het bericht.
Al een geluk dat de lezers hier van het blog meer over honden weten dan over Engelse racewagens !
Tot nu toe heeft niemand gereageerd op de foute foto…
Volgend weekend, vanaf morgen vrijdag tot en met zondagavond staat Angoulême, de hoofdplaats van het departement Charente in het teken van oldtimer auto’s.
Voor de liefhebbers van oud blik of rijdend sentiment zijn het jaarlijks drie dagen om te onthouden. Het begint allemaal op vrijdag avond met het concours d’elegance op de binnenplaats van het “Hôtel de ville” of het stadhuis van Angoulême. Hier verkiest een vakkundige jury de mooiste, meest in originele toestand zijnde oldtimer . De winnaar krijgt eeuwige roem, een foto in de gazet en een prijs de winnaar waardig !
Op zaterdag heeft de jaarlijkse toeristische rally plaats doorheen de rustige Charente. Ons baasje heeft eens geïnformeerd bij de organisatie om deel te nemen met onze Triumph Spitfire maar dat vel niet zo in goei aarde bij de heer président van het hele gebeuren wegens niet oud en origineel genoeg. Ze zien daar liever een Rolls Royce met gouden deurklinken die ooit nog eens eigendom was van een of andere Indische Maharadja, dan een gewone Triumph Spitfire… En de prijs voor deelname was ook financieel geen spek naar onze baas zijn bek ! Een beetje elitaire bedoening zeg maar.
Toch gaat ons baasje zaterdag ergens postvatten op het circuit, liefst ergens in de buurt van een Bar/tabac waar dan ook nog wel eens een Stella Artois of een Kronenbourg kan gesnoept worden . De meeste deelnemers komen van “over ’t water’ en zitten aan de verkeerde kant van hun auto, maar ze hebben wel ‘mooi gerief’ bij zegt het baasje. Af en toe zie je er wel eens een Belg of Hollander tussen. Maar zeventig procent spreekt de taal van Shakespeare, acht en twintig procent spreekt de taal van Molière en de overige twee procent spreekt beide talen !
Zondag gaan dan de oldtimer races op de remparts (hellingen naar het oude stadscentrum) door. Heel spectaculair zijn sommige van deze races. Van de oudste “auto’s” zijn er tussen die nog rijden op volle banden, door kettingen aangedreven wielen en zonder differentieel. Drie elementen die gegarandeerd de reuk van verbrand rubber in de omgeving van het circuit veroorzaken.
Dat sommige piloten deelnemen met een lederen vliegeniersmuts op hun hoofd, en tegelijk een dikke sigaar roken tijdens de race geeft wel een speciaal cachet aan de races !
Als het baasje naar de races gaat dit jaar zal het zeker zijn om een affiche editie 2014 te kopen. Die zijn meestal “magnifique” en een gegeerd collectors item.
Gisteren toen we richting La Magdeleine reden werden we tussen Poitiers en Vivonne op de N10 voorbijgestoken door een Jaguar type D. Zo’n wagen uit de zestiger jaren die je alleen zag op race circuits zoals Le Mans. Ons baasje heeft nooit zo’n wagen op de openbare weg gezien…
De Jaguar had een Aston Martin van het pré James Bond tijdperk in zijn zog en beide bolides hielden er een tempo op na dat ons baasje niet kon volgen met zijn Mitsubishi Outlander met aanhanger. Ook waren die beide een loopje aan het nemen met de maximum snelheid van 110 km/u op de N10.
Het motorgeluid van beide auto’s was wel meer het geluid van het racecircuit dan van wat we op de N10 gewend zijn.
Belle & co
Meer eigen archief foto’s uit de foto albums op het seniorennet…
Zoals we gisteren al zegden, vandaag een reisverslag van de rit Vosselaar – La Magdeleine.
We vertrokken om half twaalf, niet zo vroeg dus om niet in de ochtendfiles en het drukke verkeer in Lille en Parijs terecht te komen.
Ons baasje kent zo stilaan de eigenschappen van de baan tussen de Kempen en de Charente. We hadden dan ook geen enkele file onderweg. Het was mooi en droog weer, de baan lag er uitstekend bij en er was enkel tussen thuis in Vosselaar en Gent wat drukker vrachtverkeer. Voor de rest was het echt rustig rijden. Na Parijs ging het terug aan hetzelfde ritme als voordien. Wel wat rustiger dan de andere keren met de eigen aanhanger want deze die we nu bij hadden stak een eindje boven de Mitsubishi uit en pakte dus ook wat extra wind en dus weerstand.
Toen we op een vijftien kilometer voor Orléans kwamen zagen we verderop een serieuze rookpluim van iets dat in brand stond. Op zich niets verontrustend want er zijn hier in Frankrijk nog altijd landbouwers die hun velden na de oogst afbranden. Meestal doen ze dat op dagen zoals vandaag wanneer het windstil is. Maar ons baasje merkte op dat er haast geen verkeer meer uit de tegengestelde richting kwam…
Toen we ter hoogte van het centre routier in Orléans kwamen merkten we de oorzaak van de rookpluim. Een zwaar verkeersongeval met enkele vrachtwagens en ook een personenwagen zorgden voor een waar inferno op de snelweg.
Het verkeer ging stapvoets in onze richting en in de richting Parijs was de ganse snelweg afgeloten door de brandende vrachtwagens. De volledige snelweg lag bezaaid met grote rollen papier, type krantenpapier, die deel had uitgemaakt van de vracht van een van de vrachtwagens.
Aan de bandensporen op het wegdek aan onze kant van de snelweg was duidelijk te zien dat één van de vrachtwagens door de middenberm is gegaan en frontaal op het tegen komend verkeer is geknald. Waarschijnlijk zijn hier, aan de ravage te zien, wel dodelijke slachtoffers in het ongeval te betreuren !
Dat zo’n ongeval toch wel indruk maakt op de weggebruikers was te merken aan het verkeer dat getuige was geweest van dit vreselijk ongeval. Er werd beduidend kalmer gereden ! ! !
Klokslag 20u00 waren we thuis in Ferret. Terwijl het vrouwtje voor iets eetbaars zorgde loste het baasje de aanhanger . Dit was nodig want onze Franse brokken waren op en de meegbrachte uit België waren als eerste op de aanhanger gegaan en zaten dus het verst weg… Dus moest eerst al de rest zoals het hout en de lichtplaten van de veranda gelost worden vooraleer wij aan ons diner konden beginnen !
Het was weer lekker deze avond bij het avondeten. Jullie lezers weten het zo stilaan wel. Ons hoofdbestuur heeft een broertje dood aan eten wegwerpen.
Zo was er deze avond nog een beetje soep over. Te weinig om te bewaren voor morgen en te veel om deze avond nog op te eten. Dan gaat het er zo aan toe… het baasje doet dan een beetje water bij de soep. Deels om ze wat af te koelen en ook omdat we dan wat meer hebben. Want soep is soep bij ons, ze mag dan al eens wat dunner zijn !
De verse preisoep van ’t vrouwtje smaakte weer buitengewoon. Alleen moest ons baasje er blijven bij staan want onze Lucy is een Formule één als het op eten aan komt. Het zou niet de eerste maal zijn dat ze haar kop bij Belle of bij Heros in de kom steekt en daar met enkele forse happen met de grote buit gaat lopen. Alleen bij haar moeder Hera doet ze dat niet. Daar krijgt ze een stille maar o zo overduidelijke grom te horen en dan weet ze gelijk waar ze zich aan te houden heeft.
Iets gans anders dan soep… De spuit die het baasje gisteren kreeg en hem nog meer pijn bezorgde als de feitelijke aandoening, doet haar werk momenteel goed. Dat wil zeggen dat het baasje terug OK is en dat we dus morgen vertrekken naar La Magdeleine. Het baasje heeft vandaag nog afgehandeld wat hij gisteren niet kon doen, en dus gaan we morgen in de voormiddag de start wagen.
Het comfort in de Masjebashi en de cruise control maken het wel makkelijk voor een baasje met een slechte knie. En wij zelf zijn altijd heel rustig in de auto. Met één sanitaire stop zijn we best tevreden.
Het zal nog een dag aanmodderen zijn hier ten huize. Het baasje is vanochtend naar de dokter geweest voor zijn pijnlijke knie. En aan zijn pijnlijke tronie te zien bij thuiskomst had hij dat beter niet gedaan !
Bijna een week heeft hij het vertrek naar Frankrijk op de lange baan geschoven omdat hij zonder die pikuur in zijn knie niet wilde vertrekken . En nu hij de spuit gehad heeft doet het nog meer pijn en wil hij toch nog even afwachten om te vertrekken tot de pijn weg getrokken is !
Inmiddels heeft wel de aanhanger van zijn broer “ozze Dré” gaan halen en is hij begonnen met de veranda die hij hier heeft gekocht te laden. Dat heeft blijkbaar ook nog wel voeten in de aarde want om op een behoorlijke wijze vervoerd te worden heeft het baasje de balken van de veranda hier in Vosselaar al maar op maat gemaakt. Dat neemt minder plaats in op die manier en alles “zit binnen” in de aanhanger.
Morgen gaat onze baas “zijne poot” zoals ‘m zijn pijnlijke knie noemt, nog een dag laten rusten en dan zijn we weg zegt ‘m. Voor twee weken Ferret en omgeving, voor twee weken hopelijk goed weer, want dan kunnen we eind van de maand met z’n allen, weer of geen weer van het ontbijt tot het avondeten buiten onder de veranda eten !
Eén lettertje verschil maar in feite niet vergelijkbaar.
De eerste is “onze” Hercule, Belle’s eerst geboren pup op 12-11-2008 , van de tweede, die met de S achteraan, hangen er al een paar dagen verschillende boven Vosselaar te ronken.
Het zijn de C130 Hercules vrachtvliegtuigen die met een tussentijd van zo’n 5 minuten hier in Vosselaar op lage hoogte komen overgevlogen. Waar ze vandaan komen en waar ze naartoe vliegen… Joost mag het weten.
De C130ers vliegen zo laag dat iemand met een goed oog de piloten in de cockpit kan zien zitten.
Donderdag is het begonnen met het overkomen van de eerste vliegtuigen, toen dachten we dat ze naar Veldhoven of zo je dit beter kent, Eindhoven airport,vlogen om daar spulletjes op te halen voor een of andere humanitaire missie. Want dat is ook al gebeurd, en wij liggen in de aanvliegroute voor Eindhoven luchthaven.
Ons baasje kreeg het na twee vliegtuigen al in de gaten en is toen met zijn “kodakske” in de tuin gaan staan om enkele van die mastodonten te fotograferen. Dat lukt niet zo best omdat daken en bomen niet veel plaats lieten om behoorlijk op tijd te zijn om scherp te stellen , te kadreren en dan nog eens af te drukken. Je kan het vergelijken met rennende Drenten, die zijn ook amper behoorlijk met een fotoapparaat te vatten !
Maar op straat lukte het beter van de vliegtuigen te fotograferen. En daar kreeg je ook nog eens informatie van voorbijgangers en buren die ook al kwamen kijken naar welke oorlog de vliegtuigen vertrokken. Keuze aan oorlogen genoeg op dit moment zegde het baasje !
Tot een buurman met het allicht juiste antwoord kwam… In Kleine Brogel was het vandaag airshow op de basis aldaar. Na even Googelen kwam het baasje er achter. Het waren ‘Belgian air force days’ dit weekend in Kleine Brogel ! En hij heeft er dan maar dadelijk de link van het gebeuren gekopieerd
En de andere Hercule zal je zeggen ? Wel die zien we dinsdag waarschijnlijk al terug wanneer we onderweg naar Frankrijk nog even bij Peter en Hilde Beke binnen springen om de oude laptop te gaan binnen brengen die in garantie dient hersteld te worden !
Die Hercule gaat dan weer blij zijn van onze roedel terug te zien na die volle week die hij bij ons in Ferret te gast was, terwijl zijn baasjes op die hond onvriendelijk camping noodgedwongen hun gereserveerde vakantie doorbrachten. Maar we moeten eerlijk zeggen dat we Hercule geen moment hebben weten treuren of zagen in die week.
Er staat weer wat op til hier ten huize. De trekhaak aan de Mitsubishi wordt al enkele dagen niet meer afgehaakt maar blijft “stand by”.
Er moet een veranda getransporteerd worden naar La Magdeleine en onder de carport hier in Vosselaar wordt “den hoop” spullen die mee moeten alsmaar groter. Ditmaal is onze ouwe vertrouwde aanhanger blijkbaar niet groot (lees lang genoeg) genoeg om alles zonder schade in La Magdeleine te krijgen.
Dus is het hier al enkele dagen “over naar familie” en dat resulteert dat de dubbelas aanhanger van “ozze Dré” nog eens over en weer naar Frankrijk meegaat. Maar voor we zover zijn moeten er nog tal van lange voorwerpen gekocht of gehaald worden. Daar moet dan telkens de aanhanger uit de stalling voor gehaald worden.
Zo is Hera daarstraks mee geweest om strips te gaan kopen om de lichtplaten voor de veranda vast te leggen. En zo gaat het al enkele dagen, dan zijn het de lichtplaten zelf, en dan mag Heros mee. Dan zijn het weer grondpennen om de steunpalen in te plaatsen en dat is dan een kolfje naar de hand van Belle. En ook Lucy mocht al mee gaan inkopen doen. Ieder komt aan beurt, zoals het hier altijd gaat .
Hier is het wachten op maandag tot ons hoofdbestuur hun huisdokter terug uit vakantie terug komt.
Het baasje heeft nog een pikuur nodig in zijn knie die hem maar parten blijft spelen. Maar hij wil niet vertrekken naar Frankrijk zonder die spuit in zijn rechterknie om dan ginds niet aan zijn voorziene werkjes te kunnen beginnen omdat de knie weer blokkeert. Vroeg of laat zal er toch een kijkoperatie van moeten komen denkt hijzelf. Maar dat is iets voor de wintertijd !
Nog een nieuwtje dat niets met bovenstaand te maken heeft, maar dat ons baasje oppikte in de krant daarstraks… In Lommel, in de Limburgse Kempen en grensgemeente onder Eindhoven, is men begonnen met de bouw van een nieuw dierencrematorium. Dat zou tegen het jaareinde operationeel moeten zijn. Goed om weten voor ons, en voor gans Belgisch Limburg. Ook voor de Nederlanders in de regio zuid-Eindhoven en midden NL-Limburg is dit een mooie oplossing wanneer hun geliefd huisdier komt te overlijden.
Van de veranda in Frankrijk hopen we snel te kunnen genieten, voor het crematorium mag het nog jaren duren voor we er beroep op moeten doen !
Al jaren heeft ons baasje een groot respect voor de mensen “te velde” van Artsen Zonder Grenzen. Respect voor de meestal jonge idealistische mensen, goed opgeleiden die zich in dienst stellen van medemensen in nood.
Nu stond er deze ochtend een pagina groot artikel in Het Laatste Nieuws (HLN) over een jonge verpleegster die vandaag nar het West Afrikaanse land Sierra Leone vertrek om daar de Ebola patiënten te gaan verzorgen en tegelijkertijd te pogen de zeer gevaarlijke epidemie te bedwingen.
En voor zulke mensen doet onze baas zijn hoed af zegt hij. Voor deze jonge dame, 24 jaar is ze, is deze zending al de vierde opdracht in drie jaar voor AzG. Zo was ze al tweemaal in Congo en één maal in de Centraal Afrikaanse Republiek. Dit waren telkens zendingen in oorlogsgebied. Deze zending gaat zeer speciaal om de levensgevaarlijke Ebola epidemie te bestrijden en de slachtoffers te verzorgen.
Nu waren er de afgelopen week meerdere spotjes te horen op radio en TV om vrijwilligers op te roepen om ginds, ver van huis en weg van vrienden en familie, deze vreselijke en zeer besmettelijke ziekte te gaan bestrijden. Groot was dan ook de verbazing van ons baasje toen hij las dat er van de 200 vrijwilligers van AzG ginds er 50 Belgen aan de slag zijn !
Vijftig landgenoten die hun leven riskeren om daar de lokale bevolking te verzorgen, of te begeleiden in hun doodstrijd. Want nog steeds sterft 50% van de besmetten een vreselijke dood. Een andere taak van hen is het indijken en pogen uitroeien van de epidemie zodat ze niet verder over het Afrikaanse continent kan verspreid worden.
En dan spreken we nog niet van het risico dat de westerse wereld loopt moest er een besmettingshaard ontstaan in een grote stad in Noord Amerika of Europa.
Daarom, voor de jonge mensen van AzG, grenzeloos respect van ons hoofdbestuur !
Al enkele maanden spreekt men in België van een elektrische stroomtekort gedurende strenge en koude winterdagen.
Door het preventief stilliggen van twee kernreactoren in Doel wegens scheurtjes in de reactorvaten, en het beschadigd zijn door “sabotage” van een derde reactor zou er een serieus tekort aan stroom KUNNEN ontstaan in Belgenland.
Nu denkt ons baasje dat “ze” ons al aan het voorbereiden zijn voor grote “black outs” binnen enkele maanden, want zo’n driekwartier geleden hebben ze hier in de wijk het stopcontact van de stroomvoorziening uitgetrokken en zit de wijk voor zover we kunnen zien (en misschien nog verder) zonder “ellentrik” .
Hier ten huize viel het nogal goed mee, hier stond het eten klaar op tafel toen het licht uitviel. Voor ons Drentjes maakte dat geen verschil, brokken dienen niet opgewarmd te worden en in plaats van opgewarmd everzwijn of hert heeft ons baasje een blik hondeneten open getrokken. Dat krijgen we dan netjes in vier verdeelt over onze brokjes.
De elektriciteitspanne is dus nog niet zo slecht voor ons want dat blikvoer is voorbehouden voor noodgevallen en voor onderweg als we langer wegblijven dan de tussenpauzes voor de eetmalen. We hebben dus weeral eens lekker gesmuld vandaag en de enige vraag die we hier nu stellen is… hoe lang gaat de panne nog duren ?
Ons baasje kan dan onze teksten wel uittikken op de laptop maar hij kan niets op het internet of het blog plaatsen want die modem werkt op “ellentrik” en die is er niet …. Ambetaaaant hé.
Dus wanneer jullie dit kunnen lezen is hier in Vosselaar het licht terug aangefloept en werkt het internet weer als tevoren ….
Eergisteren was haar moeder Belle de eerste in de rij om de mooiste foto’s van haar te tonen op dit blog. Vandaag komt Hera aan de beurt met een selectie foto’s uit haar leven in de Faes roedel.
Net als Belle is zij al moeder van een nestje puppy’s, en wat voor een nest ! 12 gezonde puppy’s zette Hera op de wereld op 27 maart 2012.
Onze Hera is het Drentje met de meeste jachtaanleg van de roedel. Maandelijks trainen we op de terreinen van de Antwerpse gebruiksjachthonden vereniging te Beerse . Daar ontmoet ze dan een viertal van haar pups die ook daar in groep trainen.
Tijdens die trainingen en ook bij de tussentijdse apporteer oefeningen is Hera haast onvermoeibaar. De frisbee, haar favoriete apporteer object haalt ze zolang terug tot het baasje het opgeeft. Het is heel dikwijls nog al eens anders bij Drenten die het na driemaal apporteren al beu zijn. Niet bij Hera !
Maar de titel zou beter zijn “de verdwenen negerinnentetten” Want dit gaan toch wel de allereerste Marshmallows zijn die niet slecht waren voor de lijn van het hoofdbestuur !
Gisteren brachten de baasjes de doos van veertien van wat wij steevast “negerinnentetten” noemen mee uit de Lidl in Beerse. De baasjes hadden het nu eens echt rustig aan gedaan met die snoeperij. Want met vier snoepjes met twee mensen op twee dagen… dat is bijlange geen overdaad.
Maaaaar… eventjes vergeten de doos weg te zetten en het is bij die vier “tettekes” gebleven voor de baasjes. Al stond de doos dan al in het midden van de keukentafel, Heros en Lucy kunnen tegenwoordig overal aan in de keuken… en dat is niet de eerste maal dat we dat merken.
Wanneer je in de huiskamer bezig bent en je hoort plots iets vallen in de keuken is het al te laat… Want vier schrokkende Drenten wachten niet tot de baasjes daar zijn om nog iets te kunnen recupereren. En vechten om de buit doen ze ook al niet . “Brothers in crime” is hier wel de gepaste benaming, hoewel “Brother and sisters in crime” nog beter zou zijn!
Waar het baasje dan wel vrolijk van werd was Heros. Bij hem plakte de vulling tegen zijn gehemelte en die heeft wel echt heel veel deugd gehad van zijn buitgemaakte “tettekes”. Goed een kwartier na de diefstal stond hij nog steeds met zijn poot over zijn neus te wrijven in een wanhopige poging om het plakkende schuim van zijn gehemelte te krijgen. Ook even lang heeft hij verwoed staan likken om zijn gehemelte en tanden terug proper te krijgen… Ontkennen dat hij niets met de verdwijning te maken had zou er toch wel iets over geweest zijn !
Het baasje heeft ook nog tegen Heros en Lucy gezegd dat hij er niets mee zou inzitten moest dat spul blijven plakken tot het er in een andere vorm achteraan terug uit kwam… Maar dat verstonden ze blijkbaar niet, te zien aan hun onschuldige blik !
Hier het resultaat van een tijdje snuffelen in het foto archief van onze roedel. Uiteraard beginnen we bij het begin van de roedel . Belle komt als eerste aan de beurt.
De foto selectie start bij de eerste dag dat Belle bij ons en Bas kwam. We schrijven 25 januari 2006.
Het zal weer even duren voor we nog eens een wandeling naar ’t bos maken denkt onze baas. Een goede twee maanden geleden, iets voor het groot verlof, is ’t baasje al eens naar de dokter geweest voor een spuit tussen de kniegewrichten. Daarstraks bij de eerste wandeling , die met Belle, is het weer fout gelopen ! Terug pijn in de knie bij een foute beweging …
De vorige weken deed ons baasje wel elke dag een wandeling met ons maar zelden met twee tegelijk, dit om te vermijden dat bij een plotse beweging van ons, de pijn zou terugkomen. En dat is enkele weken goed gegaan, tot daarstraks bij de eerste “toer”.
Maar toch zijn we allen nog naar het bos geweest en onze baas heeft zijn vier rondes volgemaakt. We zijn wel niet zover gegaan dat we los mochten in het bos maar dat hadden we normaal al niet gedaan. Op zondag namiddag komen immers al die stads “fifi” hondjes naar ons bos en dan zijn die “chi-chi” madammen van de Fifi-hondjes niet blij als ze daar enkele Drentsche Patrijshonden op de loer zien liggen om hun Fifi-kes levend op te vreten…
Dat is althans de uitleg die zij er aan geven als Belle & co ook eens met een ander hondje willen spelen. En neen, wij houden niet van Chi-chi madammen en het is gewoonlijk wederkerig, maar zij laten het wel duidelijker merken.
Hopelijk gaat het baasje morgen doen wat hij vandaag zegt en dat is bij mijnheer doktoor een cortisonenspuit halen zodat ‘m er weer enkele maanden tegen kan. En als ’t dan nog niet over is gaat ‘m naar dokter Claes in Herentals. De bekende sportdokter die al die motorcrossers en velomannen terug in geen tijd oplapt zodat ze drie weken later terug koersen kunnen winnen !
Ondertussen zullen de dagelijkse wandelingen wat beperkt worden denken wij zo. Of ’t moest zijn dat ’t baasje toch dingen gaat doen wat in Nederland algemeen is, en in België verboden, en dat is de hond uitlaten naast de fiets…
We zien wel, en als er een verandering gebeurd weten jullie het als eersten hier, via het blog…
De roedel is stil, heel stil op wat gesnurk na. En dat snurken doen ze dan nog wel in stijl want volop HiFi stereo !
Belle ligt achter het baasje zijn bureaustoel, Lucy op het grote kussen en Hera en Heros liggen in hun eigen bench met de deurtjes wagenwijd open.
Belle
De reden van dat collectieve slaapgedrag ? Waarschijnlijk hebben ze last van feestgedrag van gisterenavond. De zussen en de schoonzus van ’t baasje waren samen met hun wederhelften gisterenavond “nog ene komen drinken” op de gezondheid en een lang gelukkig leven van onze baas. Dat had blijkbaar nogal wat voeten in de aarde en toen de laatste vertrok was het al nieuwe dag en wenste die ons baasje een gelukkige verjaardag. Dat lokte bij onze baas de reactie uit dat hij (Jef, echtgenoot van schoonzus) zeer zeker de eerste was die ons baasje een gelukkige verjaardag wenste voor binnen 364 dagen op 5 september 2015.
Heros
En die was nuchter hé… die had niks anders gedronken dan Cola Zéro, dat bij ons alleen in huis is wanneer hij komt !
En wij liepen daar tussendoor, goed oplettend dat er geen snoeperijen tegen de grond vielen want dan zorgen wij er voor dat de tapijten vast en zeker niet bevuild worden. Er zijn weinig snoepjes die effectief de grond raken als wij in de buurt zijn.
Lucy
Soms zorgen wij er wel voor dat we het noodlot een beetje een handje toesteken. Onze staart is daar een uiterst handig instrument voor. Je laat aan de gasten zien dat je blij bent dat ze er zijn… ,je gaat voor hen staan met je meest vriendelijk blik naar hen toe gekeerd en met je staart maak je heftige heen en weer zwiepende bewegingen. Je dient er wel goed op te letten dat die dwaas ronddraaiende staart boven de salontafel draait en met iets geluk heb je de volgende tien minuten werk met alles wat gevallen is bijeen te zoeken en naar binnen te spelen.
Hera
De “ambras” die er achter je rug ontstaat, gewoonlijk van korte duur, dien je er wel bij te nemen maar het loont… dat kunnen we wel zeggen. We zijn er nog nooit slechter en magerder van geworden…
En nu, nu gaan we verder met het vangen van uilen groot en klein…
Belle & co
PS: alle foto’s zijn genomen binnen een tijdsspanne van 15 seconden…
’t Baasje verjaart vandaag en het is hier thuis, in de mailbox en op het smoelenboek al een regen geweest van felicitaties.
Het belt hier vandaag langs alle kanten, de deurbel, de telefoon, skype, de GSM, ze staan niet stil vandaag. Soms moeten we tegen mensen zeggen, “wacht even we hebben nog een andere lijn op Skype of de GSM”
En dan kwam baasjes’ broer “ozze Dré” nog langs met de familie, en die hadden een groot smal pak bij zich. Het was het verjaardagscadeau voor ons baasje en wij vier van de Faes Drentenroedel waren het onderwerp op het cadeau.
Joke, het nichtje van ons hoofdbestuur had een heel mooi schilderij gemaakt van de foto die ons baasje vorig jaar begin augustus maakte in Frankrijk. Op de foto zitten wij met z’n vier samen op een baal stro en Joke vond dit een ideale foto om een schilderij van te maken.
Enkele jaren geleden maakte ze ook al een airbrush schilderij van onze Bas. En momenteel maakt ze heel mooie schilderijen op muren van kinderkamers. Ja er zit echt schildertalent in de familie.
Intussen is de collectie schilderijen waar wij het onderwerp van zijn al uitgebreid. Ook Jeanny Wessels maakte vorig jaar vier schilderijen waar wij elk afzonderlijk het onderwerp waren.
De baasjes hebben al een plaatsje gekozen waar het groepsschilderij gaat komen hangen. De muur in de hoek in de huiskamer waar al driemaal de werpkist heeft gestaan, gaat getooid worden met Joke’s schilderij.
Ons op canvas geschilderde afbeelding gaat dus waken over de puppys van het nest van Hera dat gepland is eind dit jaar of begin volgend jaar. Wij zijn in elk geval blij met het cadeau van onze baas.
De originele foto
Lezers die interesse hebben in het werk van Joke kunnen zich informeren op het facebook. Daar geef je “mijn muurschilderij” in op het zoekvlak en je bent gelijk getuige van verschillende werken van Joke.
Als het aan ons, Belle en co ligt dan eten we de ganse dag door soep en hazelnoten.
Het eerste, de soep krijgen we het ganse jaar door. Niet alle dagen maar wanneer er nog een restje in de pot blijft dat niet genoeg meer is als portie voor het hoofdbestuur. Dan worden de eetkommen gevuld met wat ook op de grote mensen tafel komt.
Zo kregen we gisteren een restje champignonsoep, neen geen “pakskessoep” of “bliksoep” maar echte authentieke zelfgemaakte champignonsoep. Dat was dan ook de eerste maal dat we dat kregen en het was een test omdat wij Drenten niet zo gek zijn op al die paddenstoelen toestanden. Maar geen probleem, wij vonden het lekker en toen de eetkommen leeg waren konden wij er ons in spiegelen !
Eergisteren kregen we dan de overschot van de groenten en kookvocht van de mosselen in onze eetkommen. Dan kijkt ons baasje er wel naar dat de mosselsoep niet te zout is want zoals in Frankrijk het geval is durven de mosselen daar wel eens een grote hoeveelheid oceaan water met zich mee brengen ! Selder, ui en wortelen, de groenten die het baasje gebruikte als mosselgroenten schoven bij ons weg alsof het een super rosbief was !
De hazelnoten die hier onder de struik liggen zijn ook geen lang leven beschoren en we eten ze bij de vleet. De baasjes zullen er moeten gaan kopen willen ze zelf hazelnoten kunnen eten.
Het baasje stond er enkele jaren al verstomd bij toen we in La Magdeleine demonstreerden hoe we walnoten kraakten. Hoe we het vruchtvlees aten en de schalen lieten liggen. Wel, hier in Vosselaar gaat het met de hazelnoten net hetzelfde. Geen nootje gaat de baas vinden, halve schalen des te meer. Tot in onze benches vinden de bazen halve, lege schalen van de hazelnootjes !
En dan zeggen dat wij om die noten te kraken niets anders nodig hebben dan onze tanden. De baasjes hebben daar hun handen en een notenkraker voor nodig vooraleer de noten in hun mond terecht komen. Niks van dat alles bij ons, in de bek nemen , kraken en de schaal terug uit spuwen .
Dit filmpje heeft ons baasje op zijn facebook pagina geplaatst omdat hij elke dag zulke situaties opmerkt en tot nu toe loopt het nog steeds goed af. Maar hoelang nog ?
Nu heeft ons baasje zonder enige angst en met veel plezier steeds “de baan gedaan” maar nu de laatste tijd ziet hij hoe langer hoe meer auto’s die aan een behoorlijke snelheid van hun lijn afwijken.
Meestal zit er dan een jeugdig persoon aan het stuur van die auto die dan met de “knopkes” aan het spelen is. Ons baasje heeft ook zo’n speelgoedje in de auto om met andere mensen te praten een GSM dus. Maar sinds het moment dat Zwitserland als eerste land in Europa het telefoneren met het toestel aan het oor verbood heeft hij een handsfree toestel in de auto. Tegenwoordig zijn er bluetoot en andere voorzieningen standaard in de auto’s en toch hebben ze nog oorbellen in de vorm van een Ipad of GSM aan hun oor hangen.
En dat zijn dan nog zij die enkel maar telefoneren. De gevaarlijkst zijn die dan ook nog eens om de goedkoop aan het SMS’en slaan. Die hun aandacht gaat soms kilometers lang naar hun mobieltje om er een tekst op te kunnen verzenden.
Als je zo een asociaal iemand als tegenligger krijgt en hij verlaat zijn rijstrook, dan mag je je gelukkig prijzen wanneer je nog een uitweg kan vinden in de zijberm van de weg. Zo niet is het na een geweldige knal wachten op de ambulance, of erger nog… op een lijkwagen !
Daarom plaatst ons baasje dit filmpje ook op zijn blog. Elke verwittigde telefonerende automobilist zou dit filmpje moeten zien en er naar gaan leven !
Belle & co
*Het filmpje op facebook kan niet gekopieerd worden daarom een soortgelijk filmpje
Vandaag hoofdzakelijk nog foto’s van de familiedag van zondag. Er zijn massa’s foto’s genomen waar we aan bezig zijn, om ze op het seniorennet in een voor iedereen toegankelijk album te plaatsen.
We hadden afgesproken dat we het als een nestkeuring zouden opvatten en waarbij elke hond van het nest en de ouderdieren zouden gekeurd worden. Dit alles zonder enige vorm van rangschikking. Er is natuurlijk wel het onderscheid tussen U, ZG, G, M enz. maar niemand heeft gewonnen, niemand is kampioen en er zijn geen verliezers. We hebben alleen gemerkt dat we allen mooie, heel mooie honden hebben met een fijn karakter . En laat dat dan ook onze doelstelling geweest zijn toen we aan het fokken van Drenten begonnen.
Alleen onze zorg op gezondheidsgebied kwam zondag niet aan bod. Daar zijn andere keuringen voor. Die testen kunnen niet gebeuren op een weide van een hondenschool maar in de praktijk van de dierenartsen en laboratoria.
Dat we ook nog eens een afzonderlijke dekreuen keuring hadden georganiseerd was om die reuen die al dan niet tot de familie behoren maar waarvan de baasjes toch goede vrienden zijn ook eens in het zonnetje te zetten. En zo kwam het dat Kiet, dan wel een zoon van Belle, maar geen lid van het L-nestje, samen werd gekeurd met Joris van Maurice Liekens.
Gisteren 31-08-2014 hadden onze baasjes iets speciaals in petto voor onze “uitgebreide” roedel.
Voor de gelegenheid was de roedel uitgebreid met de “pups” van onze Hera en Cartouche. Buiten ons viertal Belle, Hera, Heros en Lucy waren ook Lando, Lennaert, Loek, Lobke, Lana, Libre uit het L-nestje aanwezig. Met beide ouders en zeven pups aanwezig, kon de keurmeester Guy Lenaerts zich een goed beeld vormen van wat onze keuze van reu Cartouche tsjiekie van ’t Jasperspad en Hera als resultaat betekend heeft.
Toen Rob en Tiny Key, Drentenkenners bij uitstek, twee en een half jaar geleden bij ons op nestbezoek kwamen bij de toen zeven weken oude pups, kregen we van hen het oordeel dat dit toch wel een uitzonderlijk nestje betekende. Gisteren heeft de KMSH keurmeester Guy Lenaerts dit ruimschoots bevestigd.
Beide ouders Cartouche en Hera kregen beide een Uitmuntend (U). En ook de “pups” Loek, Lando, Lennaert en Lucy kregen een U, Lobke en Libre sleepten een ZG uit de brand en Lana die echt uit haar doen was gisteren moest tevreden zijn met een Goed. Niet dat Lana niet goed scoort op de keuring “uiterlijk” maar ze was onhandelbaar, waarschijnlijk had ze zich zaterdag overtroffen op de jachttraining te Beerse.
Ook de pups uit het K-nestje en het H-nestje waren uitgenodigd voor wat onze baasjes de Drenten familiedag noemden. Hier had Kiet zich aangeboden voor de keuring van de dekreuen. Ook Kiet ging huiswaarts met een “U” vermelding. En uit Arnhem was Kiki met haar baasje naar Oud Turnhout afgezakt.
Van onze trainingsmaatjes op de jachttraining kennen we Maurice Liekens en Drent Joris al verschillende jaren. Ook hen hadden we aangespoord om mee te doen aan de keuring van de dekreuen. Joris, een heel mooie reu afkomstig van fokster Inge Hoekstra uit Nederland behaalde ook een heel mooi resultaat met een U.
Het woord “familie” is daarjuist al gevallen en dat wil ook zeggen dat we het teefje waarmee bij ons de Drenten familie is begonnen ook was uitgenodigd en dus ook aanwezig. Freya met fokker Guido en Ghislaine Bockstal waren blij dat ze nog eens twee van hun pups terugzagen. Want ook Eska, de zus van Belle en haar baasjes waren op de uitnodiging ingegaan. Voor onze baasjes was het de eerste maal dat we Eska zagen en ook voor Belle was het weer een fijn weerzien met Freya en Eska.
Wij hadden met Freya, Belle, Hera en Lucy een viergeslacht in vrouwelijke lijn op ons Drenten familiefeest. En feest was het, met niets dan lachende gezichten (ondanks de twee stevige buien) , mooie honden, een prima keurmeester en lekker eten achteraf en fijne babbels onderling konden we van een echt feest met gelijkgestemden spreken.
Van de keurmeester zijn wijze woorden onthouden we dat hij nog maar zelden een zo hechte groep baasjes van verwante honden heeft meegemaakt in zijn lange carrière als keurmeester en de hoge scores op uiterlijke beoordeling van de honden. Wanneer we dan ook achteraf nog vertelden dat bij ons de keuze tussen reu en teef hoofdzakelijk betrekking heeft op gezondheidsonderzoeken en verwantschap prees ons fokkers, en Chris en Jeanny Wessels, eigenaars van de dekreu, met ons fok resultaat. De globale beoordeling van het ganse nest was dan ook een dikke U met vermelding “topnest”.
En wij van onze kant pogen de volgende maal nog beter te doen !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
