Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-06-2015
Goed vakantieadres…
Vosselaar 30 06 2015
Goed vakantieadres…
Uit Minderhout krijgen we van de baasjes van onze Kyra –Luna en van Golden Mirza een vakantie verslag uit Frankrijk. Wij geven de Camping liefhebbers onder jullie de raad van het adres goed te onthouden want de beide baasjes zijn loeiend enthousiast over hun vakantiestek van enkele dagen geleden.
Hier volgt hun wedervaren…:
hallo Faesroedel,
We zijn net terug uit Lapeyrouse en ja het is weer voorbij gevlogen. En dat wil volgens de baasjes alleen maar zeggen dat het goed was. Sjonge, die sleurhut is toch al een gerief gebleken en met de nieuwe mobiel van het baasje moet er ook al niet veel meer terug geschakeld worden... Ook Poolse chauffeurs hadden het nakijken en staken ons niet meer voorbij. Die 110 paarden doen hun werk goed.
Vorig jaar waren we al lyrisch over hondencamping les cerisiers en dit jaar was alleen maar een bevestiging. Ik was weer de mooie Epagneul Breton en whity was gewoon weer 'labrador'.
Baasjes hadden het dit jaar goed voor elkaar want Suus en Ronald en de cockers Willem (Wimpie voor de vrienden) en Youp stonden er al toen wij aankwamen. Lekker gemakkelijk want dan is het caravan zetten, tentje eraan en voetjes onder tafel bij de buren. Toen we aankwamen, stoof Wimpie al op me af. Wat een gekkerd maar baasjes stonden wel versteld dat we elkaar nog kenden. Nadat het baasje de caravan vakkundig achterwaarts (ja hoor baasje kan eindelijk met dat ding achterwaarts rijden) op onze plaats gereden had en de laatste duw, samen met onze buren de dominees gegeven was, stond de caravan toppie. Het waterpaske gaf aan dat het eigenlijk niet rechter kon.
Het feest kon beginnen. En het was weer een feest. In de loop van onze vakantie kwam nog een ander koppel toe van verleden jaar dus toen kenden we de helft van de camping.
Natuurlijk zijn we weer wat gaan geocachen (voor ons gewoon wandelen hoor - want van dat spel met die pottekes ken ik niets) maar we hebben dit jaar toch weer 5 andere plaatsen gezien. Baasjes vonden de wandeling in Charroux het mooiste. Wij vinden alles mooi zolang we achteraf maar met de pootjes in het water kunnen. We moeten nog wel wat jaren terug hoor als we alles willen zien in de buurt. Doordat het baasjes nog altijd aan het revalideren is van een enkelbreuk werden de wandelingen beperkt tot om en bij de 6 km. Niet erg hoor want wij doen toch altijd het dubbel aantal.
O ja, ik moest ook 1 keer mijn sprongkracht laten zien... uit stand hup over de afrastering
Dit jaar geen wk op de buis maar we hebben wel de campingbaas wat kunnen pesten met kaasbordjes. Frank is nu eenmaal geen kok dus kookt hij niet ... Ook geen bitterballen... Daarvoor moet je wachten op de lady of THE house en dus werd Frank wat gepest. Kan hij wel hebben hoor.
Ook ome Cor was van de partij. Een grote Italiaanse hond - het merk ontschiet mij - maar we konden het best vinden met elkaar. Zijn baasje is dan weer gek van streekbieren en voor volgend jaar werd al afgesproken dat we een streekbieravond gaan houden met Belgisch (dus overlading voor de baasjes) en Westfries streekbier.
Afgelopen zaterdag was de tijd aangebroken om afscheid te nemen van Lapeyrouse. Langs de ene kant heel jammer langs de andere kant misschien maar goed ook. Deze week wordt het er 38 graden en toen wij er waren werd het water in het meer al wat groenig.
We vertrokken zelfs op tijd (goed van de baasjes) en zelfs ik heb bijna de hele terugreis geslapen... Luna beetje moe, Mirza beetje moe... maar zeker voldaan. Baasjes nog wakker want die moesten ons nog veilig thuis brengen.
Zoals jullie kunnen lezen hebben we het super gehad en keren we volgend jaar zeker terug. Het is er een dogs holiday paradise... en 1 keer op een jaar 'rulen' wij de roedel.
Neen, helemaal niet, ons baasje heeft weer geen nieuwen otto gekocht. Hoewel er vandaag een spiksplinternieuwe Mitsubishi Outlander voor de deur stond.
Neen het baasje had deze ochtend “onze witte” naar de garage gebracht voor groot 60.000 km nazicht. En toen hij de afspraak maakte zo’n twee weken geleden had hij te kennen gegeven dat hij ook wel eens elektrisch wilde rijden. Dus kreeg het baasje vanochtend de nieuwe Outlander PHEV spiksplinternieuw recht uit de toonzaal mee.
Het is anders rijden dan ons diesel werkpaard maar in geen tijd ben je er letterlijk en figuurlijk “mee weg”. Letterlijk wil zeggen dat het twee straten duurt en dan rij je er mee alsof je nooit iets anders gereden hebt.
Het besluit van het baasje… als ze hem nu binnen vier jaar kunnen maken dat hij 1200 tot 1500 kilometer kan rijden zonder dat je de auto onderweg in het stopcontact moet steken, dan rijden we binnen vier jaar ook op “ellentrik”. Maar dat zijn nog dure toekomst dromen, en in België is er nog steeds geen echt gunstig klimaat gecreëerd voor milieuvriendelijk hybride of full elektrische auto ’s à la Mitsubishi Outlander en Tesla !
Vandaag heeft ons baasje ook het Drenten uithangbord met het onderbord “de Faesroedel” naast de voordeur geschroefd. Het hangt er gewoon mooi te wezen en doordat het op enkele centimeter naast de wandlamp is geplaatst is het ook nog eens verlicht ’s avonds.
Ze zullen het in het dorp geweten hebben waar de Faesroedel huist en ook de bezoekers die hier voor de eerste keer aan de deur komen, kunnen zich niet meer vergissen !
Morgen een mooi reisverslag vanuit Lesswood van Luna en Mirza over hun Franse belevenissen van vorige weken …
Ja we zijn fier als we zoals de vorige week foto’s in onze mailbox vonden van baby’s en kleuters en Drenten. Hoe de honden omgaan met de kinderen maakt ons steeds weer blij.
De foto’s van Anna en Kyra komen van Gonda en Kyra is een dochter van onze Belle. Wij volgen Anna en Kyra met meer dan gewone belangstelling omdat Gonda zelf bezig is met africhtingslessen in een hondenschool.
Maar ook de foto’s van Matthew en Mazzel doen ons plezier. Mazzel is een zoon van Hadise en dus een kleinzoon van onze Belle en we kunnen dus zeggen dat Belle haar zachte aard heeft doorgegeven aan kinderen en kleinkinderen.
Ook bij andere nakomelingen is het steeds van een leien dakje gelopen en tot nu toe hebben we van geen enkele een negatieve reactie gekregen. We mogen dus wel stellen dat een Drent en kinderen uitermate goed samen kunnen.
We promoten echter niet van de hond alleen te laten met de baby’s en kleuters. Het blijven honden en die moeten in ’t oog gehouden worden. Maar de foto’s die we jullie hier tonen geven ons zoveel vertrouwen dat we er met recht en reden fier op kunnen zijn op wat Belle heeft voort gebracht.
En we denken dat de baasjes dat met ons eens zijn.
Midden deze week kregen we nog eens een reeks foto’s uit Temse in de mailbox.
Marc en Magda, nog steeds zo fier als en pauw met hun Boris lieten ons weten dat het super gaat met hun pup nu goed en wel 6 maanden oud.
We hebben uiteraard ook nog foto’s van wat ooit een pup van Belle was maar inmiddels ook al meer dan vier jaar oud. Kibbels , want over haar gaat het, was voor de tweede maal met ons op vakantie in Frankrijk. Drie jaar geleden was ze ook al eens met ons mee en omdat het telkens zo goed “klikt” met haar en de overige roedelleden mocht ze ook nu weer mee.
Het begint wel krap te worden tijdens heen- en terugreis in de auto met vijf volwassen Drenten. Maar door wat te schuiven in de combinaties wie het liefst met wie samen zit geraakte ieder in de beste omstandigheden in La Magdeleine. Maar het is zoals met mensen, niet iedereen zit even graag naast sommige anderen. En zo wilde Kibbels niet gaan liggen tussen Belle en Lucy. Toen we Kibbels bij Heros in de kofferbak zetten bij Heros lag ze in geen tijd broederlijk naast haar halfbroer te slapen !
Inmiddels is Kibbels terug opgehaald door Annemie haar baasje en ligt ze in haar mand in Pulle te dromen van de Franse avonturen die ze samen met de andere roedelleden heeft beleefd. Waarschijnlijk gaat ze nog wel eens een keertje mee als baasje Annemie op reis gaat met de “vlieger”…
We zijn terug in Vosselaar, voor even zegt het baasje want volgende week vrijdag zijn we alweer richting zuiden.
De rit van gisterenavond is buiten verwachting vlekkeloos verlopen. Waar we aanvankelijk er nog aan dachten de alternatieve weg via Le Mans, Rouen en Amiens te volgen, hebben we dat toch maar niet gedaan. De staking van de Parijse taxichauffeurs die de rondwegen van Parijs bezetten en het verkeer in de soep lieten draaien zouden volgens het baasje tegen de tijd dat wij in Parijs zouden zijn al lang opgekuist zijn. Die chauffeurs zouden tegen dan al lang voor de TV zitten kijken naar de chaos die ze hadden veroorzaakt. Dat maakt dat wij tegen maximum toegelaten snelheid via de A10 en A86 vlot naar de A1 richting Lille konden “vlammen”. We waren in La M. om 18u15 vertrokken en om 01u50 waren we thuis. Dat is snel omgerekend iets meer dan 7,5 uur voor 785 kilometer. De boordcomputer van de Masjebashi gaf een gemiddelde snelheid aan van 104 km/u.
Van ons baasje mogen de Parijse taxichauffeurs elke dag dat wij Parijs passeren in staking gaan ! ! !
En dan de reden waarom we dan toch even over gekomen zijn…
Het voornaamste punt: Annemie kan haar Kibbels moeilijk missen, maar van ons moet Kibbels niet naar huis. Het was weer best plezant met vijf Drentjes op reis te gaan. Maar het is wel krap zo met z’n vijven op de achterbank en de kofferbak.
Ook belangrijk zijn enkele feestjes, een babyborrel, een BBQ met de oude collega’s van Horito in Turnhout, nog een vergadering over hondjes, nog een paar familiebezoekjes, even lekker gaan zeevruchten snoepen in uitstekend gezelschap, een tandarts die me niet kan missen, (of was het omgekeerd ?)… verf ophalen, en een bezoek aan de apotheek en de week zal weer zo om zijn !
Het zal weer sneller vrijdag zijn dan we denken. Het grootste deel van wat er volgende keer mee naar La Magdeleine moet is deze voormiddag al opgehaald. Met dank aan Peter, een oud leerling van ’t baasje die bij HUBO werkt en die de muurverf had aangemaakt die we de volgende weken gaan gebruiken tegen de gevel van het huis. De pillenboel voor de bloeddruk en de cholesterol voor de oudjes zijn al opgehaald bij de apotheek. Aan de aankopen voor ons Drenten wordt nog gewerkt, daar moeten verschillende leveranciers voor bezocht worden. Stel je voor dat het baasje vergeet de nagerechten als kippepootjes, varkens- en runderoren, runderpens en bulkkoekjes zou vergeten en dat we dat twee maanden zouden moet missen. In de Charente is dat niet zo eenvoudig te verkrijgen als hier in de Maxizoo, en als je het al kan vinden moet je het betalen met goud zegt het baasje ! Die Fransoozen maken er niet zoveel poehaa van als de Belze baasjes doen voor hun honden.
En de buren die we vandaag al hebben gesproken zijn alle blij met het goede weer waarvan we een volle aanhanger van meebrachten !
We gaan In een half uur op weg, de warmte (+30°C) en de betogende taxichauffeurs in de grote steden als Parijs en Lille doen ons besluiten van ’s avonds en ’s nachts te rijden.
Vandaag dus geen bericht meer op het blog, we verwachten thuis te zijn rond 02u00 vannacht en het realaas van de reis komt dus pas morgenochtend.
Zo dik tien jaren terug probeerden we jaar na jaar die mooie stokrozen te zaaien voor de tuin en de koer. Ondanks de beste zorgen lukte het niet van ze te kweken. Tot we enkele plantjes kregen en deze op de koer uitplantten.
Nu zoveel jaar later hebben die enkele plantjes zich vermenigvuldigt zodat de koer haast vol staat. We steken elk jaar jonge plantjes uit om ze aan familie en vrienden cadeau te doen, net als wij ze kregen.
Hoe het juist in zijn werk gaat met de verschillende kleuren van de stokrozen is ons nog steeds een raadsel. We hebben hier zo ’n tiental verschillende kleuren op de koer en omgeving terwijl we toch maar met drie kleuren begonnen zijn. Zou dat ook zoiets zijn als zoeken met DNA zoals we met de hondjes alles in ’t oog moeten houden om mooie en gezonde nestjes te verkrijgen ?
Morgen gaat het baasje het rustig houden want morgen in de late namiddag, zo rond 18u00 dacht het baasje vertrekken we terug naar Vosselaar. Dit omdat het toch zeker tot in Parijs warm zal zijn en het ondanks de airco warm is in de auto.
Ook is het baasje de files in België spuugzat. Als ‘m nog maar het woord Antwerpen , ring of tunnel hoort krijgt hij haast al allergische oprispingen. En via Valenciennes en zo naar Brussel is ook al geen prettige ervaring Hoe je ook rond Brussel wil via de west zijde of de oostkant, als je er in d namiddag moet zijn sta je geruime tijd in de file.
En wat het ergste is…. niemand doet er iets aan om enige verbetering in de situatie te brengen. Het enige wat er gebeurt is het lullen over onzinnige geldverspillingen zoals Oosterweel verbindingen en ring overkappingen !
Dus rijden we morgen in de avond en voor een deel ’s nachts. Fris en “rustig” op de snelweg. Overmorgen ga je het hier lezen hoe de terugrit was….
Vanmorgen was het 25° C en dus hebben we na de eerste dagelijkse bezigheden als bakker en krantenwinkel bezoek en boodschappen doen het schildersmateriaal maar boven gehaald. Veel werk was dat niet want we hadden gisteren onze voor bereidingen al getroffen.
We zijn begonnen met één pot van 2,5 liter muurverf in de kleur “franse steen 3315” van Levis. Maar omdat de kleur zo goed meeviel hebben we maar gelijk twee potten bijbesteld bij HUBO Turnhout. Daar kennen we Peter, die ooit in een vorige eeuw bij mij in de klas gezeten heeft in de opleiding carrosserieherstelling. Die heeft daar ook met de verfmengbank moeten werken om de gepaste kleuren aan te kunnen maken.
Morgen gaat ‘m al aan de slag voor zijn “oude meester” schreef hij. Nu hopen we maar dat die “oude” staat voor voormalige, en niet in de echte betekenis van het woord oud !
Alles stond dus vandaag in het teken van de schilderwerken. Maar deze ochtend vonden we in de krant “Charente Libre” een bericht waar we toch wel grote ogen van trokken. Nu blijkt dat er in het zuiden van de Charente in de buurt van Barbezieux ook een organisatie bestaat die plastic flessendopjes verzamelt om ze te verkopen aan een Belgisch bedrijf dat er kunststof paletten van vervaardigt.
Een school die opleiding vrachtwagenchauffeur in haar studiepakket heeft gaat die dopjes morgen met twee grote vrachtwagens “semi-remorques” oftewel opliggers naar Luik brengen. Dat hoort zo in het lessenpakket -een buitenlandse opdracht- vervullen. De opbrengst van de 1390 zakken van 100 liter gaat evenwel niet naar hetzelfde doel als waar wij de dopjes voor verzamelen, namelijk de dure opleiding van blindengeleide honden bekostigen.
De plannen om vandaag aan het schilderen te gaan zijn in de diepvries gestoken. Dat is dan louter symbolisch want we zouden het net zo goed uit de “oven” kunnen halen.
Rond 14u00 hebben we even de thermometer tegen de te schilderen muur geplaatst, en in geen tijd stond er 33° C op de schaal aangeduid. Het is later nog warmer geworden maar we waren op een bepaald moment bang dat de thermometer het niet zou houden. We hebben hier al zo’n minimum/ maximum thermometer die winter en zomer dezelfde temperatuur aanduid !
Geen schilderwerken vandaag wegens “technische” reden. De verf zou toch maar in de rol of borstel opdrogen in plaats van op de muur.
Morgen bestellen we in elk geval in België nog twee potten die dan zullen klaar staan tegen dat we eind van de week terug in België zijn.
Veel meer valt er niet te vertellen want wij Drentjes zijn amper uit de schaduw van de bomen uitgekomen. En dat terwijl we uit de lage landen aan de zee, niets dan klaagzangen horen die meer in Jeruzalem aan die bekende muur thuishoren. Terwijl wij niets anders moeten doen dan sproeien anders stonden de met zorg gezaaide en geplante tomaten en preiplantjes te verpieteren in de blakende zon.
Morgen hopen we op een “buitje” van zo ‘n 24 uren…
De kersenoogst is ten einde voor ons. Niet dat de boom leeg geplukt is maar wat er nog aanhangt bevindt zich gans boven in de boom en daar zijn onze langste ladders niet geschikt voor om veilig gans bovenaan te geraken. Ons baasje zegt “da’s voor de pietevogelkes”
Ondertussen hebben de vorige dagen wel volledig in het teken van die kersen gestaan. Op sap in potten gesteriliseerd, confituur en gelei van gemaakt, en vooral heel veel in “de ton” gedaan waar het baasje kersenwijn van gaat proberen te maken.
Honderd liter groot is die ton en ze zit vol tot zover mogelijk is. Dat is om een gedacht te krijgen hoe overweldigend de kersen oogst dit jaar is geweest. En dan zeggen dat dit van één boom afkomstig is. Van de kersen van de andere bomen zijn een vorige maal al confituur en kersen op sap gemaakt of zijn blijven hangen omdat we op het goede moment niet hier waren.
Want dat is ook een probleem waar we zelf schuld aan hebben. Als je de bomen niet preventief sproeit met allerlei gif , dan krijg je al snel minuscule wormpjes in de kersen en dat is niet aangenaam om eten of om in de confituur te vinden. We zijn daarom nogal vroeg gestopt met het oogsten van de kersen voor confituur. Het vat voor de wijn is er dan ook voller door dan het ooit geweest is.
Morgen gaan we dan aan het schilderen van de gevel beginnen. Eerst nog een poetsbeurt met de hoge druk reiniger en dan… volop met verfrol en borstel er tegenaan. Het zal ook van het weer afhangen hoe ver we geraken want de zon staat er op volle kracht op te schijnen vanaf 10u00 tot 17u00. Maar ddat lees je hier morgen wel
Voor deze week leggen we er de blok op zegt het baasje nadat hij de laatste preiplantjes in de grond heeft gestopt. 100 “blauwe” en 50 “gele” prei, de ene zegt het zo, een andere spreekt van winter- en van zomerprei. Feit is dat ze beide in onze moestuin sinds vandaag staan te groeien en wij er ons al op verlekkeren van deze lekkere preien op ons bord te krijgen. Liefst nog met een lekker stukje vis.
Ook wij van de Belle & co kliek kijken al uit naar die visfestijnen. Gisteren zagen we op Facebook nog een hondje dat maatjesharing van zijn vrouwtje te eten kreeg. Dat hebben wij nog niet gekregen, en als het in huis is gaat het baasje er wel mee lopen !
Na de tomaten en prei planten, het kersen plukken en verwerken tot kersen op sap en gelei mogen we spreken van een wel bestede halve week hard werk in de tuin en keuken. In de keuken gebeurde het af- en verwerken van het fruit. Wassen, ontpitten, siroop (met marasquino) maken, Steriliseerpotten uitkoken, rubbers nakijken en wassen, potten vullen en opletten dat alles zuiver kan afgesloten worden. En dan finaal het steriliseren en dan maar hopen dat de potten goed afgesloten zijn en klaar om te kunnen bewaren .
Zo heeft het vrouwtje ook van het kersensap gelei gemaakt. Heel lekker is dat want deze ochtend is er al haast een pot verorberd .
Wij Drentjes en ook de baasjes zijn er wel van overtuigd dat er slechtere plekken zijn in de wereld dan dat piepkleine dorpje en nog kleinere gehucht in het noorden van de Franse Charente.
Morgen is het pauze en als het iets meezit gaat het baasje eens kijken of de meegebrachte muurverf wel het beoogde effect heeft. En zo het bevalt moet het baasje nog bijbestellen om de rest van de voorgevel van het huis een fris laagje te geven. En zo zal er volgende week nog een halve week hard worden gewerkt ten huize van de Faesroedel !
Na die van onze kersenoogst tenminste. Maar dit is echt professioneel oogsten met grote oogstmachines van 100.000en euro’s van John Deere. Het is Sylvain, zoon van buurman Serge die de zaak van vader heeft overgenomen en nu op het hoogste zitje van de pikdorser zit, samen met zijn zoontje en schoonvader.
“Toffe pee” zegt ons baasje van Sylvain, jonge vader, harde werker en steeds even goed gezind en steeds, net als zijn vader, bereid voor een aangename babbel. Onder voorbehoud tenminste, als ‘m niet op de machine zit want dan moet het vooruit gaan.
Vandaag was het de beurt aan het veld erwtjes dat aangrenzend aan de achterkant van onze tuin ligt. Toen we hier eergisteren arriveerden zegde het baasje het nog tegen ’t vrouwtje “de erwtjes zijn droog, ’t zal niet lang meer duren voor ze geoogst worden.
Neen deze erwtjes gaan niet terechtkomen in blikken conservenblikken maar in grote zakken. Deze zijn bestemd als vogeleten. Zo vertelde Serge ons vorig jaar, en dan moeten de erwtjes extra droog zijn voor ze geoogst worden.
En wij, Drentjes voelden ons veilig, ook toen die grote machine zijn vervaarlijke bek oprichtte als wou hij ons verslinden. Maar we stonden achter het baasje, en dan kan ons niets gebeuren…
En dan nog een grappige foto die het baasje uit de krant “geleend” heeft. De man die Napoleon speelt in het groots opgezette schouwspel in Waterloo had zijn auto fout geparkeerd en kreeg de politie op zijn dak. Verplaatsen of wij doen het zegden de agenten. En Napoleon…die beet al in het zand voor er slag geleverd werd.
Stel je voor hoe de wereld er momenteel zou uitzien moesten er 200 jaar geleden twee Belgische gendarmes de keizer in de boeien hebben geslagen omdat zijne Dion–Bouton* of Bugatti 35* fout geparkeerd stond ! Het zou in elk geval veel mensenlevens gespaard hebben…
Belle & co
*Geen beide automerken bestond toen al. De auto moest nog uitgevonden worden in 1885 zo’n 70 jaar later…
Gans de dag stond van daag in het teken van de kersen. Het plukken, wassen, steeltjes er af , ontpitten, siroop maken, in potten doen en uiteindelijk het steriliseren. De volgende stap zal het kersen snoepen zijn.
En al de tijd dat het hoofdbestuur bezig was met de kersen week het vijftal niet van bij de baasjes. De ganse namiddag zijn Belle, Hera, Heros, Lucy en Kibbels niet van bij de ladder weggeweest. Af en toe viel er een kers die dan ook amper de grond raakte.
Vrouwtje heeft zich hoofdzakelijk bezig gehouden met het ontpitten en het in potten doen van de kersen. Bij de siroop heeft ze Marasquino essence bijgevoegd wat extra pit geeft aan de kersen. Wij gaan een lekkere winter tegemoet zullen we maar denken.
Wat er ook verraste was de komst gisteren avond laat van een kleine jonge pad die blijkbaar aan de deur zat te wachten. De honden keken er van op toen ze werden buitengelaten. Normaal zijn het geen snelle dieren die padden maar deze was duidelijk lid van de padden athletiekclub.
En vanavond was er weer eentje, maar die bleef netjes in het hoekje van de deur zitten. Het baasje heeft dan maar zijn lashandschoenen (die altijd klaar liggen om egels buiten de omheining te zetten) aangetrokken en de pad buitengezet in het grasperk tegenover onze tuin .
Het is wel enkele jaren geleden dat we nog padden hadden op de koer voor het huis .
Het was druk onderweg vandaag, veel vrachtwagens al vanaf Vosselaar en at tot na Parijs. Nadien waren de vrachtwagen chauffeurs blijkbaar ook aan het eten want toen was het heel wat rustiger op de A10 richting Bordeaux.
We waren vandaag met twee baasjes en vijf Drentjes want ook Kibbels was vandaag van de partij om samen met onze “fab four” de volgende week van de rust van Ferret te genieten.
Wij vertrokken met Belle, Lucy en Kibbels op de achterbank en het klassieke duo Hera en Heros in de achterbak. Dat bleek niet zo ’n goede combinatie omdat Kibbels niet wilde gaan liggen tussen Lucy en Belle en na de sanitaire stop plaatsten we Hera bij Belle en Lucy en Kibbels mocht samen met Heros helemaal achteraan en dat was de goede oplossing. Rustige Heros gaf duidelijk meer vertrouwen aan Kibbels dan hevige Lucy !
Rond Parijs was het zeer druk en de files waren weer veelvuldig. Omdat het verkeer op de périférique interieur volledig stilstond en de snelweg er naartoe ook al had af te rekenen met vijf kilometer file besloten we toch maar de westzijde van Parijs te nemen. Dat ging veel vlotter tot er weer eens een licht ongeval was gebeurd en dat dan ook weer voor een korte file zorgde
Om acht uur waren we thuis na een rit van negen uren. We hoorden de baasjes tegen elkaar zeggen dat we tijdens de zomermaanden in het vervolg ’s avonds en ’s nachts gaan rijden. Dat is altijd al wat het baasje wilde want het is dan rustiger en vooral minder vermoeiend door het frissere weer. En dat ondanks de airco die niet ideaal is met vier of vijf honden in de auto, want dat ruikt niet fris zegt het baasje !
De tuin is een tuin van Eden op dit moment, het fruit en vooral de kersen staan er optimaal bij. Morgen na het eerste bezoek aan de Super U of de Lidl voor de aankopen van de volgende dagen komen de ladders buiten en zoekt het baasje de hoogte op in de kersen boom want de kersen zijn ideaal rijp en de oogst gaat wonderbaarlijk groot zijn.
Dus als je onze baas de volgende dagen nodig hebt… omhoog kijken is de boodschap of je gaat hem niet vinden !
Zo druk dat gisteren er zelfs geen blog bericht verschenen is. En heel die drukte is begonnen toen we vrijdagochtend onze ogen open trokken…
Het lijstje “te doen” afwerken want op zaterdag moesten we niet rekenen om nog iets te doen. Zaterdag stond immers in het teken van de clubmatch van de Nederlandse Drenten vereniging.
Die clubmatch ging door in Barneveld en dat ligt nog altijd een flink stuk weg van Vosselaar. Het was dus vroeg dag voor ’t v-baasje en Hera. Lucy die ook ingeschreven was hadden we niet meegenomen omdat ze niet in form was. Te veel kersen eten, de warmte tijdens de terugreis vanuit de Charente speelden haar parten. Ook nog in combinatie met de te verwachten warmte zaterdag in de hall van de clubmatch lieten we Lucy thuis.
Uiteindelijk werd het niet warm omdat we ook nog een bui te verwerken kregen maar we waren toch blij dat Lucy een dag kreeg om te recupereren.
Zondag was er dan de BBQ voor het verjaardagsfeestje van een achterneefje die zijn 9° verjaardag vierde.
Gisteren het lijstje “te doen” van maandag afwerken. Kapper, verf gaan aankopen voor de muren in La M. afspraak gaan maken in de garage voor onderhoud van de Mitsubishi enz… En ’s avonds richting Woudenberg voor de Algemene ledenvergadering van de Nederlandse Drentenvereniging. Ons baasje had in de heenweg ook in Best Mirjam opgepikt en in Arnhem stapte Marian in op weg naar de vergadering. En vermits ons baasje niet gewend is om als eerste naar huis te gaan en ook de dames thuis diende af te zetten was het kwart voor twee (’s nachts) dat hij de sleutel in Vosselaar in het sleutelgat kon steken…
En ook vandaag zat de agenda zo eivol dat ons baasje de aankomst van Kibbels nog mistte. Kibbels komt iets meer dan een week bij ons op verlof en gaat morgen voor de tweede maal mee naar La Magdeleine op vakantie. Onder het moto “hoe meer zielen, hoe meer vreugd’ “ trekken we morgen met vijf Drenten naar ginds.
Verslag over reizen met vijf Drenten over 800 kilometer lees je morgen op deze plaats.
Ook vandaag zindert het resultaat van de clubmatch voor onze en bevriende Drenten en hun baasjes nog na en komen er nog steeds nieuwtjes en foto’s binnen.
Zo kregen we nog foto’s van het verslag van Nova die met haar bijna zes maanden uitkwam in de Baby klasse en daar heel terecht een “veelbelovend “ op haar verslag kreeg. In de babyklasse is veelbelovend het hoogste dat er kan behaald worden.
Maar we kregen ook nog een heel mooi foto van Jarno in onze mailbox. Jarno poseert hier met e grote beker die bij de eer van clubkampioen hoort.
Omdat het baasje vergeten was dat zijn “kodakske” toch in de koelbox bij de andere spullen stak moeten wij beroep doen op foto’s van vrienden en kennissen die ons heel bereidwillig worden toegestuurd. De foto’s van vandaag zijn ons toegestuurd door Jeanny en Marian en wij maken er maar al te graag gebruik van.
Vandaag was een uitermate rustige dag. De baasjes moesten nog naar een verjaardagsfeestje van een achterneefje en zodoende hadden wij huiswacht. Zonder problemen overigens. Wij hebben eens duchtig bijgeslapen en wachten al op dinsdag namiddag als Kibbels nog eens komt logeren. Zij mag voor de tweede maal in haar leven samen met ons voor een tiental dagen mee gaan kersenplukken in Frankrijk.
Dat wordt weer “nieuw kermis” voor zowel ons als voor Kibbels. Ravotten met z’n vijven in de grote tuin… wij zien het in elk geval wel zitten…
Blij en fier is ons baasje op zijn Hera. De reden zal je vragen…. Heel simpel antwoord is het ! Hera is mee geweest naar de clubmach van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld.
De dag begon evenwel niet bepaald goed, want we waren amper 10 km weg toen we voor een afgesloten E34 stonden in Oud Turnhout. In Postel bij de grens waren door de warmte en de uitzetting van het wegdek twee betonplaten tegen elkaar gaan omhoog staan. In de richting Eindhoven ging het dan via Retie, Arendonk, Reusel, Eersel over regionale banen naar Eindhoven. Daar verloren we een half uur op maar als je dan in de omgeving van Arnhem ook nog eens de tegenovergestelde richting wordt uitgestuurd richting Arnhem centrum dan zie je veel kostbare tijd verloren gaan aan wegenwerken.
Maar eens aangekomen in Barneveld liep alles prima, Hera kwam uit in de open klasse teven en had 14 mededingsters in haar groep. Keurmeester van dienst in ring drie waar wij moesten zijn was Wim Wellens. Die heeft nog nooit een hond van ons gekeurd en we waren dan ook uiterst benieuwd naar de bevindingen. Wij kregen een ZG waar we heel tevreden mee waren maar de beschrijving die we op papier kregen was net alsof we het zelf zouden geschreven hebben. Zoals je op de foto van het verslag kan lezen en wie onze Hera kent zegt meteen “dit is Hera ten voete uit”. Niet perfect maar wat een zalig teefje in gedrag en vriendelijkheid. En dan denken we terug aan Jos Van Soest (de mentor van Wim Wellens trouwens) die schreef ooit onder zijn keuringsverslag “een hondje om te hebben” en dat zou ook hier niet misstaan hebben.
Ook Hera’s dochter Nova en baasje Jeanny waren van Limburg naar Barneveld gekomen om in de puppyklasse gekeurd te worden. Zij kreeg het hoogst bereikbare in de puppyklasse een VB wat staat voor “Veel belovend”
Omdat Barneveld niet zo ver van Arnhem gelegen is was ook Marian met Kiki tot aan de hall gekomen om haar familieleden aan te moedigen. Telkens valt het weer op hoe goed de honden die bij ons geboren zijn hun fokkers al van ver herkennen en er vriê enthousiast naartoe rennen. En vandaag met Kiki was het weer niet anders.
Morgen hebben we meer foto’s en komen we terug op deze fantastisch fijne dag. Ook nog eens omdat Jarno van onze vriendin Manuela Plaisier de clubmatch heeft gewonnen. Nogmaals een heel dikke proficiat van gans de Faesroedel !
Dat een hond zich in uitwerpselen rolt is gemeenzaam bekend. We leerden uit de boeken van Jean Auel dat ze dat sinds de pré-historie doen om hun eigen geur te maskeren en zodoende hun prooi ook met de wind in de rug dichter kunnen naderen.
Maar die kleine “aap” van ons, beter bekend als Lucy , die rolt zich in de afgevallen kersen die ze in massa’s onder de boom kan vinden. Ook haar moeder Hera heeft die vervelende eigenschap aangenomen. Als je ze dan streelt dan kleven je handen van het kersensap.
Want sappig en zoet zijn ze die kersen uit onze Franse tuin, maar doen ze het nu om “zoete” hondjes te zijn, het zou ons verbazen.
Dadelijk gaan ze nog in het bad want zo gaan ze morgen niet mee naar de clubmatch in Barneveld. “No way” zegt het baasje, geen denken aan dat zo twee Drenten die plakken als een vliegenvanger zo meegaan !
Thuis in Vosselaar wachtte ons gisteren een aangename verrassing. Het ingezaaide nieuwe gazonnetje stond er hoog maar schitterend bij en is nu, nadat het gemaaid is heel mooi bij. Dat is ook Hera en Heros niet ontgaan en hebben zich een zacht plaatsje toegemeten om hun varkensoor te gaan oppeuzelen.
Straks na het voetbal wacht er ons baasje nog een taak. Twee Drenten in het bad zetten ! Voor Lucy gaat het de eerste maal zijn dat ze mee naar boven moet om te douchen. Ben benieuwd wat onze zwemkampioen en waterrat van hondenzeep gaat vinden !
Het was een vrij vermoeiende rit vandaag van La Magdeleine naar Vosselaar. Hoewel we om tien uur vanochtend vertrokken en niets liet voorzien dat het toch nog druk zou zijn onderweg.
Tot Parijs ging het opperbest op de baan. Weinig vrachtwagens richting noorden en ook haast geen auto’s met caravan wat zo de klassieke ophouders van het verkeer te zijn.
Parijs was vandaag haast een ramp. Lang geleden dat er zoveel files werden aangegeven. Op de A86, zeg maar de grote ring, was er “bouchon” volgens de electronische borden boven de weg. Die zouden we dan maar niet nemen, maar ook voor de A6 a & b, de weg die toegang geeft naar de périférique was er al file op zo’n 5 km voor de kleine ring.
Wij namen vandaag de A6a richting Porte d’ Orléans. Dat is de westkant van Parijs om langs de Porte de la Chapelle naar het noorden te trekken.
De drukte voor Lille was verwacht maar viel op een kort oponthoud goed mee. Beter alvast dan wat ons te achten stond voor Antwerpen. Al van voor de parking in Kruibeke stond het verkeer stil of ging stapvoets.
Wij kozen om de snelweg te verlaten en via Zwijndrecht naar de oude tunnel, de konijnenpijp, onder de Schelde door te geraken. We moesten daarna wel door centrum Antwerpen maar dat ging vrij vlot.
Na Antwerpen ging het terug heel vlot en om kwart na zeven stonden auto en aanhanger in Vosselaar op de oprit naast het huis.
Na het klassieke frietje “met iets erbij” van ’t frietkot, de laptop dan maar terug uitgepakt en eventjes naar de mailbox gekeken…. 98 ongeopende mail’s… dat is er net iets te veel aan voor vanavond. Daar gaan we morgenvroeg eens duchtig in selecteren !
Het baasje is te hevig bezig met allerlei zaken die ons lijken alsof er weer een terugkomst naar België staat aan te komen.
Zoals… hij heeft ondanks het vandaag tot in de namiddag geregend heeft toch deze avond de tomaten en courgettes nog water gegeven alsof het vijverplanten zijn. Het zwembad moet toch leeg voor onderhoud en dus kan hij er beter het water gebruiken om de plantjes een kik te geven !
Verder heeft hij het vrouwtje achter haar veren gezeten om toch maar alles wat op de aanhanger moest gelijk gereed te maken. De huif van de aanhanger, die nogal hoog boven de Mitsubishi uitsteekt heeft het baasje gedemonteerd om minder luchtweerstand te hebben en dus minder te verbruiken.
Dat heeft dus als gevolg dat alles wat op de aanhanger zit terug goed moet ingepakt worden want het moest zo op de 800 kilometer eens regenen. Dus alles moest vanavond klaar zijn want nu blijkt dat het baasje immers de toestanden met files in Antwerpen meer als stikbeu. Je moet het ondanks de torenhoge belastingen gewoon ondergaan, wetende dat niemand in de politiek het lef heeft er iets aan te doen !
Morgenavond meer nieuws maar dan terug uit Vosselaar.
Niks dan goed nieuws van de puppykant, Eind vorige week kregen we van Karin het nieuws dat Bowie jr met goed resultaat mag overgaan naar de vervolgcursus voor de puppy’s. De fierheid over haar Bowie droop van het laptopscherm, zo tevreden was Karin over haar boy, en wij uiteraard met haar. Spijtig dat er geen foto’s bij het bericht gevoegd waren.
Chris Wessels meldde ons gisterenavond dat Bowie jr zijn zus Nova ook met succes de cursus heeft afgewerkt en gelijk mag doorstomen naar de vervolg cursus. Van Chris kregen we wel twee foto’s. Eén van het “diploma” en eentje van de houder, de laureaat van het document Nova.
Uit Denemarken en via het Kempische dorp “Balder” Booischot stuurde Luc ons enkele filmpjes en twee foto’s van het Deense nestje waar Kiet de verantwoordelijke voor is.
Het formaat van de filmpjes passen spijtig niet hier op het seniorennet maar de beide foto’s wel en die onthouden we jullie uiteraard niet.
Er zijn hier in La Magdeleine weeral een tevreden fokkers koppel te vinden. Bedankt Karin, Chris en Luc.
Ze zijn niet mals in de Franse pers voor “les bleus” die er gisteren niks van bakten tegen de ploeg van Marc Wilmots in het “stade de France” in Parijs.
De commentaren in de internet uitgaven van de Belze kranten zijn unaniem, dit was groots, een reclame voor het voetbal. Anders was het bij de Franse kranten, die schrijven de ploeg de grond in, die zijn eveneens unaniem, maar dan tegengesteld met de Belze kranten.
3 – 4 is de eindtand geworden maar de drie tegengoals worden als waardeloos vergeten. Naar onze mening hebben heeft de Franse ploeg toch die twee laatste goals vooral te danken aan Marc Wilmots en niet aan hun eigen kunnen.
Als Wilmots Denayer niet naar de kant gehaald had stonden de Fransen helemaal in hun hemd, en ook die penalty was hen heel graag en licht toegekend door een zwakke scheidsrechter. Denayer was echter een waardig vervanger voor Kompany en één van de, zo niet DE uitblinker van de match.
Maar ook wanneer de rechterflank in actie kwam met Alderweireld en Mertens schoven we wat verder naar voor op onze stoel. Mooi voetbal was dat, ook al zouden er geen goals uit zijn voortgekomen, dan was het nog mooi om zien hoe, na die twee hun acties, er heel mooie voorzetten werden gegeven.
Spijtig voor de Fransoozen, maar gisteren hebben “les petit Belges” hen voetballes gegeven. Hopelijk heeft trainer Deschamps gezien wat er dient te veranderen tegen volgend jaar wanneer het E.K. waarschijnlijk terug in het Stade de France de finale gaat plaatshebben, en dan misschien terug tegen “les petit Belges”, laat ons het hopen !
Hier nog een link met Italiaanse commentaar waar ook de journalist haast uit de bol gaat in zijn commentaar op de match (maar dat uit de bol gaan, is dat niet typisch Italiaans ?)
Dat is nu eens spijtig zie, we kunnen de titel van dit bericht uit La M. niet waarmaken op het internet. En dat is vriê spijtig, want overal waar men door onze tuin loopt geurt het wel naar rozen.
Je kan nu een stukje rozekes zeep* (als dat nog bestaat) uit de verpakking doen en aan ruiken bij het bekijken van de rozen op “den hof”.
Op dit moment staan ze op hun mooiste en het voordeel van rozen is dat je er van kan genieten tot laat op het jaar. Soms wel tot Kerstmis, en bij een zachte winter sluit het eind van het seizoen bijna aan op de start van het nieuwe seizoen.
Wat wel seizoengebonden is zijn de twee pioenroos struiken. In de tuin staat er sinds jaaaaren een witte die hebben we bij het huis bijgekregen, en op de koer staat een roze, maar die hebben we zelf geplant.
Toen we in februari 1999 het huis kochten dachten de baasjes dat er niet veel meer in bloei zou komen de daarop volgende lente. Maar groot was onze verrassing toen we de sleutel kregen (na de betaling uiteraard) dat er al een groot gedeelte van de tuin in volle bloei stond. En dat is nog altijd zo want het merendeel van de rozenstruiken zijn nog steeds dezelfde als toen in de zomer van ’99 .
Belle & co
*de laatste keer dat ik rozekes zeep zag en rook was op een hotelkamer in Boekarest begin 90er jaren en bleek het een regionaal product uit de Donaudelta.
De kranten stonden er bol van, de TV besteedde er volop aandacht aan en zelfs op de Belze TV was er in het nieuws een item over.
Waarover heeft onze baas het nu weer… ? Wel, de Hermione een replica van de Hermione van de Markies de La Fayette waarmee deze laatste zich ging inmengen aan de Amerikaanse burgeroorlog is na een reis van 50 dagen in de USA aangekomen.
Is dat belangrijk ? Ja en neen, maar als Ségolène Royal de ex van de Swa Hollande en momenteel ook staatssecretaris in de Swa zijn regering, speciaal overvliegt naar Yorktown in de USA dan blijkt dat voor de Fransoozen en speciaal voor de Charentaisen belangrijk te zijn.
Jaren hebben ze in een droogdok in Rochefort met ambachtslui, vrijwilligers, werklozen die timmerman wilden worden aan deze replica gewerkt. Vanaf het dek gelegd was hebben wijzelf regelmatig de vorderingen kunnen volgen. Op de werf zelf en via de krant de Charente Libre werden we op de hoogte gehouden van de vorderingen.
Soms hadden we de indruk dat er niets gebeurde en vreesden we dat het project een stille dood zou sterven. Tot er dan plots weer een bericht in de krant verscheen dat de vormen voor de kanonnen voor de Hermione klaar waren en dat men in een ijzergieterij in Gond-pontouvre bij Angoulême klaar stond om de kanonnen te gieten.
Op 18 april was het dan zover, onder kanonnen gebulder en na enkele proefvaarten koos de Hermione het ruime sop. Dit alles onder de ogen van de Président de la République, de hiervoor genoemde Swa Hollande, en nog een hele schare “schoon volk”. Aanvankelijk ging het vanaf La Rochelle richting La Palmas op de kanariepietjes eilanden om dan de steven pal westwaarts te keren en de grote oversteek te wagen.
En aan de andere kant van ’t grote water stond er weer een heleboel schoon volk de Hermione gisteren op te wachten. Ségolène was er zoals gezegd ook weer bij, want zij stond destijds als president van de regio Poitou-Charente mee aan de wieg van het project. Maar er waren ook heel wat hoge Amerikaanse prominenten op de kade om de Hermione de gepaste eer te bewijzen. En weer bulderden de kanonnen om met luid lawaai te zeggen “als je ons niet gezien hebt dan moet je ons minstens horen”
In de volgende dagen gaat de reis verder langs verschillende Amerikaanse havens aan de Oostkust van de USA tot in Halifax in Canada om dan via de groet oversteek en Brest terug aan te komen in Rochefort.
Maar tegen dan laten we het jullie nog wel weten maar je kan de reis ook zelf volgen op deze link http://www.hermione2015.com/ de site is in het engels
Hoewel het iets minder warm was konden we het eigenlijk niet merken. De grond heeft immers de warmte opgenomen en geeft het nadien terug af. Wij hebben in elk geval de dag weer grotendeels binnen doorgebracht. Heros heeft zelfs een tweetal uren een afkoelperiode gehad. En met afkoelperiode bedoelen we niet dat hij het te warm had. Neen het waren de hormonen die nog maar eens tegen kooktemperatuur door zijn lijf gierden.
Daar is Lucy en Belle de oorzaak van, zij zijn nog steeds loops hoewel het bij Lucy op zijn eind loopt. Belle echter moet nog naar haar hoogtepunt toe maar zij houdt haar zoon nog even af, waar hij duidelijk niet blij mee is wat hij dan ook nog eens met luid gekef laat horen.
Ander nieuws komt uit Temse , Daar heeft Marc het fotoapparaat nog eens uit de kast gehaald en een drietal foto’s van hun grote held Boris genomen.
Er was ook nog een kort begeleidend tekstje bij maar het zegde genoeg. In Temse leeft een pup van ons die het meer dan goed heef bij Marc en Magda.
Goedemorgen Jan en Simonne,
zoals beloofd af en toe wat nieuws vanuit Temse, met ons en de liefste hond van de wereld alles goed,
Boris heeft een vriendje waar hij veel met gaat rollebollen in het park, volgens mij en Marc heeft hij het hier super naar zijn zin, vele groetjes en een dikke poot van Boris .
Dat Boris het naar zijn zin heeft bij Marc en Magda en merk je ook op de foto’s, ook bij het rondbrengen van de stambomen konden we met gerust hart zeggen “weer een pup goed geplaatst op een super adres”
Met 35° C was het voor ons Drentjes iets te warm en we hebben ons daar drie kwart van de dag naar gedragen. Liggend op een frisse keukenvloer, onder de struiken, onder de kersenboom mee schuivend met de schaduw alles was goed om maar uit de warmte te blijven.
Ook bij de baasjes waren de activiteiten aan laag debiet. Het vrouwtje deed hetzelfde als wij, met dit verschil dat zij zich wegstak van directe zon maar dan al lezend.
Het baasje is dan wat inkopen gaan doen want in de frisse keuken waren twee TL lampen defect en het vervangen was met dit weer een uitstekende bezigheid. Maar onderweg en in de warenhuizen was het op enkele klanten na doodstil. Ook onderweg was er geen mens of voertuig te zien, toch wel raar op dagen dat de velden vol zijn met landbouwers die hun gewassen verzorgen.
En ook het Facebook was populair bij het baasje. Door de dikke muren van ons huis blijft het nog lange tijd opmerkelijk fris binnen in de woon- en slaapkamers.
Morgen voorspellen ze nog een warme dag en dan gaat het alweer wat frisser worden. Als er dan nog wat water uit de lucht valt, en het mag een serieuze bui zijn, dan zijn we helemaal tevreden.
De tomaten zijn geplant, vier rijen van 11 planten staan te groeien in de volle grond in de moestuin. Dit jaar gaan we hoofdzakelijk tomatenplanten en nog wat preien. De tomaten gaan we inmaken in steriliseerpotten en dan zijn ze verschillende jaren houdbaar.
We zijn, als de oogst wat meevalt, verzekerd van de lekkerste tomatensoep, spaghettisaus die je op het noordelijk halfrond kan vinden. Want deze tomaten, “tomate Russe” zeggen de Fransen zijn in tegenstelling met gekochte gangbare tomatensoorten echt zoet, daarbij zijn ze ook nog eens heel groot en bevatten weinig zaadjes. Wij vinden het de ideale tomaat voor ons. Verschillende van onze vrienden en kennissen hebben al zaadjes van ons gekregen en alle zijn unaniem… dit zijn toptomaten.
De zaadjes hebben we zelf genomen wanneer we tomaten aten bij bvb een BBQ. De zaadjes werden dan opgevangen in een kommetje vooraleer de tomaten op tafel kwamen.
Het baasje droogde dan die zaadjes op een vel keukenpapier en legde ze in rijtjes van 10 zaadjes. Ze kunnen dan op een lint (het uitgeknipte keukenpapier) zo gezaaid worden. En je weet gelijk hoeveel zaadjes je geplant hebt. Best makkelijk en plezant om doen op die wijze.
Vanavond hebben we hier in La M. de eerste maal dit jaar de BBQ uit de stalling gehaald. Sinds het kleine afdakje boven de voordeur vervangen is door een heuse overkapping, moeten we ook niet bang meer te zijn dat we met het hele BBQ circus onderdak moeten zoeken in de hangar wanneer het nog eens op regenen uitdraait. Wat we in het verleden al enkele malen hebben moeten doen.
Morgen verwacht météo France 34° C, baasje is blij dat ‘m vandaag heeft doorgewerkt met de tomaten want aan zulke temperaturen heeft hij een broertje dood. Morgen nog de druppelslangen plaatsen aan detomaten planten en dan kan hij gerust die Jupiler uit de koelkast halen en samen met ons een luilekker leventje onder de veranda…
Na duizend liters water uit he zwembad over de moestuin te hebben gepompt is het bbaasje er in geslaagd met de motoculteur de moestuin “om te doen”.
Het heeft ‘m een kletsnatte T-shirt opgeleverd gewoon van het zweet van de zware arbeid. Want ondanks dat de machine het werk doet was het nog niet eenvoudig diep genoeg te frezen. Het beton is nu terug teelaarde geworden.
Morgen gaan we er nog eens met de frees doorheen en dan gaan de tomaatjes op hun definitieve plaats kunnen groeien dat het een lieve lust is.
Het baasje heeft zo aan de stand van het waterniveau in het zwembad geschat dat er zo’n 10m³ water of 10.000 liter water in de aarde is verdwenen. En als je nu denkt dat de grond daar slijk geworden is dan heb je het goed mis. Vochtig is de grond, meer niet…
Tussendoor heeft het baasje, samen met zijn maat elektrieker “den Hugo” een nieuwe elektriciteit leiding aangelegd in de schuur. De bedrading daar was nog iets “uit Diejzekestijd” met stoffen isolatie, genoeg om een lamp te laten branden maar niet voldoende en ronduit gevaarlijk om de droogkast van ’t vrouwtje te blaten werken. Dus nieuw met moderne materialen en netjes afgewerkt.
Morgen vroeg (?) op, om tijdig en voor het te warm gaat worden (men spreekt in de gazet van 32°C) de tomaatjes te verplanten en dan… Ons rustig onder de veranda zetten met een frisse Jupiler of een Maes Pils. Want het vrouwtje zegt “effe geen kersen of aardbeien niet meer”.
Het weerbericht in de krant van deze ochtend viel ons baasje dik tegen. In het weekend gaf het weerbericht nog regen aan voor maandag en dinsdag. Eén blik op de laatste pagina van de krant smoorde alle hoop op een flinke bui.
Vermits er niet langer kan gewacht worden met het planten van de tomatenplanten heeft het baasje dan maar naar de grove middelen gegrepen. Het zwembad moet toch nog zijn eerste onderhoudsbeurt krijgen en dan kan er ook het best vers water in gebruik genomen worden. Uit het huidige water is al lang zonder Chloor en kan dus ook gebruikt worden om de tuin van water te voorzien. Alleen één probleempje… de moestuin ligt zo ‘n 30 meter van het zwembad en dus moest er een andere slang komen die past op de uitgang van de dompelpomp.
En zo gebeurde dat het baasje met een grove waterstraal van 2,5 cm doormeter de tuin stond te besproeien. De grond nam het water op als een spons dat doet en daarom heeft het baasje een tweede sproeibeurt voor morgen voorzien. Morgen namiddag gaan dan de planten de grond in.
Het is vanavond ook volle maan en omdat er geen bewolking is staat de maan mooi groot aan de hemel. Tijd dus voor een fotootje, vooral ook omdat we Sabine op het weerbericht hoorden zeggen dat voor de weermannen de zomer vandaag begonnen is. Wij houden het maar op 21 juni dat is de zonnewende die het einde van de lente en het begin van de zomer aankondigt.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
