Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-06-2015
Dat laatste is er te veel aan..
Vosselaar 11 06 2015
Dat laatste is er te veel aan..
Het was een vrij vermoeiende rit vandaag van La Magdeleine naar Vosselaar. Hoewel we om tien uur vanochtend vertrokken en niets liet voorzien dat het toch nog druk zou zijn onderweg.
Tot Parijs ging het opperbest op de baan. Weinig vrachtwagens richting noorden en ook haast geen auto’s met caravan wat zo de klassieke ophouders van het verkeer te zijn.
Parijs was vandaag haast een ramp. Lang geleden dat er zoveel files werden aangegeven. Op de A86, zeg maar de grote ring, was er “bouchon” volgens de electronische borden boven de weg. Die zouden we dan maar niet nemen, maar ook voor de A6 a & b, de weg die toegang geeft naar de périférique was er al file op zo’n 5 km voor de kleine ring.
Wij namen vandaag de A6a richting Porte d’ Orléans. Dat is de westkant van Parijs om langs de Porte de la Chapelle naar het noorden te trekken.
De drukte voor Lille was verwacht maar viel op een kort oponthoud goed mee. Beter alvast dan wat ons te achten stond voor Antwerpen. Al van voor de parking in Kruibeke stond het verkeer stil of ging stapvoets.
Wij kozen om de snelweg te verlaten en via Zwijndrecht naar de oude tunnel, de konijnenpijp, onder de Schelde door te geraken. We moesten daarna wel door centrum Antwerpen maar dat ging vrij vlot.
Na Antwerpen ging het terug heel vlot en om kwart na zeven stonden auto en aanhanger in Vosselaar op de oprit naast het huis.
Na het klassieke frietje “met iets erbij” van ’t frietkot, de laptop dan maar terug uitgepakt en eventjes naar de mailbox gekeken…. 98 ongeopende mail’s… dat is er net iets te veel aan voor vanavond. Daar gaan we morgenvroeg eens duchtig in selecteren !
Het baasje is te hevig bezig met allerlei zaken die ons lijken alsof er weer een terugkomst naar België staat aan te komen.
Zoals… hij heeft ondanks het vandaag tot in de namiddag geregend heeft toch deze avond de tomaten en courgettes nog water gegeven alsof het vijverplanten zijn. Het zwembad moet toch leeg voor onderhoud en dus kan hij er beter het water gebruiken om de plantjes een kik te geven !
Verder heeft hij het vrouwtje achter haar veren gezeten om toch maar alles wat op de aanhanger moest gelijk gereed te maken. De huif van de aanhanger, die nogal hoog boven de Mitsubishi uitsteekt heeft het baasje gedemonteerd om minder luchtweerstand te hebben en dus minder te verbruiken.
Dat heeft dus als gevolg dat alles wat op de aanhanger zit terug goed moet ingepakt worden want het moest zo op de 800 kilometer eens regenen. Dus alles moest vanavond klaar zijn want nu blijkt dat het baasje immers de toestanden met files in Antwerpen meer als stikbeu. Je moet het ondanks de torenhoge belastingen gewoon ondergaan, wetende dat niemand in de politiek het lef heeft er iets aan te doen !
Morgenavond meer nieuws maar dan terug uit Vosselaar.
Niks dan goed nieuws van de puppykant, Eind vorige week kregen we van Karin het nieuws dat Bowie jr met goed resultaat mag overgaan naar de vervolgcursus voor de puppy’s. De fierheid over haar Bowie droop van het laptopscherm, zo tevreden was Karin over haar boy, en wij uiteraard met haar. Spijtig dat er geen foto’s bij het bericht gevoegd waren.
Chris Wessels meldde ons gisterenavond dat Bowie jr zijn zus Nova ook met succes de cursus heeft afgewerkt en gelijk mag doorstomen naar de vervolg cursus. Van Chris kregen we wel twee foto’s. Eén van het “diploma” en eentje van de houder, de laureaat van het document Nova.
Uit Denemarken en via het Kempische dorp “Balder” Booischot stuurde Luc ons enkele filmpjes en twee foto’s van het Deense nestje waar Kiet de verantwoordelijke voor is.
Het formaat van de filmpjes passen spijtig niet hier op het seniorennet maar de beide foto’s wel en die onthouden we jullie uiteraard niet.
Er zijn hier in La Magdeleine weeral een tevreden fokkers koppel te vinden. Bedankt Karin, Chris en Luc.
Ze zijn niet mals in de Franse pers voor “les bleus” die er gisteren niks van bakten tegen de ploeg van Marc Wilmots in het “stade de France” in Parijs.
De commentaren in de internet uitgaven van de Belze kranten zijn unaniem, dit was groots, een reclame voor het voetbal. Anders was het bij de Franse kranten, die schrijven de ploeg de grond in, die zijn eveneens unaniem, maar dan tegengesteld met de Belze kranten.
3 – 4 is de eindtand geworden maar de drie tegengoals worden als waardeloos vergeten. Naar onze mening hebben heeft de Franse ploeg toch die twee laatste goals vooral te danken aan Marc Wilmots en niet aan hun eigen kunnen.
Als Wilmots Denayer niet naar de kant gehaald had stonden de Fransen helemaal in hun hemd, en ook die penalty was hen heel graag en licht toegekend door een zwakke scheidsrechter. Denayer was echter een waardig vervanger voor Kompany en één van de, zo niet DE uitblinker van de match.
Maar ook wanneer de rechterflank in actie kwam met Alderweireld en Mertens schoven we wat verder naar voor op onze stoel. Mooi voetbal was dat, ook al zouden er geen goals uit zijn voortgekomen, dan was het nog mooi om zien hoe, na die twee hun acties, er heel mooie voorzetten werden gegeven.
Spijtig voor de Fransoozen, maar gisteren hebben “les petit Belges” hen voetballes gegeven. Hopelijk heeft trainer Deschamps gezien wat er dient te veranderen tegen volgend jaar wanneer het E.K. waarschijnlijk terug in het Stade de France de finale gaat plaatshebben, en dan misschien terug tegen “les petit Belges”, laat ons het hopen !
Hier nog een link met Italiaanse commentaar waar ook de journalist haast uit de bol gaat in zijn commentaar op de match (maar dat uit de bol gaan, is dat niet typisch Italiaans ?)
Dat is nu eens spijtig zie, we kunnen de titel van dit bericht uit La M. niet waarmaken op het internet. En dat is vriê spijtig, want overal waar men door onze tuin loopt geurt het wel naar rozen.
Je kan nu een stukje rozekes zeep* (als dat nog bestaat) uit de verpakking doen en aan ruiken bij het bekijken van de rozen op “den hof”.
Op dit moment staan ze op hun mooiste en het voordeel van rozen is dat je er van kan genieten tot laat op het jaar. Soms wel tot Kerstmis, en bij een zachte winter sluit het eind van het seizoen bijna aan op de start van het nieuwe seizoen.
Wat wel seizoengebonden is zijn de twee pioenroos struiken. In de tuin staat er sinds jaaaaren een witte die hebben we bij het huis bijgekregen, en op de koer staat een roze, maar die hebben we zelf geplant.
Toen we in februari 1999 het huis kochten dachten de baasjes dat er niet veel meer in bloei zou komen de daarop volgende lente. Maar groot was onze verrassing toen we de sleutel kregen (na de betaling uiteraard) dat er al een groot gedeelte van de tuin in volle bloei stond. En dat is nog altijd zo want het merendeel van de rozenstruiken zijn nog steeds dezelfde als toen in de zomer van ’99 .
Belle & co
*de laatste keer dat ik rozekes zeep zag en rook was op een hotelkamer in Boekarest begin 90er jaren en bleek het een regionaal product uit de Donaudelta.
De kranten stonden er bol van, de TV besteedde er volop aandacht aan en zelfs op de Belze TV was er in het nieuws een item over.
Waarover heeft onze baas het nu weer… ? Wel, de Hermione een replica van de Hermione van de Markies de La Fayette waarmee deze laatste zich ging inmengen aan de Amerikaanse burgeroorlog is na een reis van 50 dagen in de USA aangekomen.
Is dat belangrijk ? Ja en neen, maar als Ségolène Royal de ex van de Swa Hollande en momenteel ook staatssecretaris in de Swa zijn regering, speciaal overvliegt naar Yorktown in de USA dan blijkt dat voor de Fransoozen en speciaal voor de Charentaisen belangrijk te zijn.
Jaren hebben ze in een droogdok in Rochefort met ambachtslui, vrijwilligers, werklozen die timmerman wilden worden aan deze replica gewerkt. Vanaf het dek gelegd was hebben wijzelf regelmatig de vorderingen kunnen volgen. Op de werf zelf en via de krant de Charente Libre werden we op de hoogte gehouden van de vorderingen.
Soms hadden we de indruk dat er niets gebeurde en vreesden we dat het project een stille dood zou sterven. Tot er dan plots weer een bericht in de krant verscheen dat de vormen voor de kanonnen voor de Hermione klaar waren en dat men in een ijzergieterij in Gond-pontouvre bij Angoulême klaar stond om de kanonnen te gieten.
Op 18 april was het dan zover, onder kanonnen gebulder en na enkele proefvaarten koos de Hermione het ruime sop. Dit alles onder de ogen van de Président de la République, de hiervoor genoemde Swa Hollande, en nog een hele schare “schoon volk”. Aanvankelijk ging het vanaf La Rochelle richting La Palmas op de kanariepietjes eilanden om dan de steven pal westwaarts te keren en de grote oversteek te wagen.
En aan de andere kant van ’t grote water stond er weer een heleboel schoon volk de Hermione gisteren op te wachten. Ségolène was er zoals gezegd ook weer bij, want zij stond destijds als president van de regio Poitou-Charente mee aan de wieg van het project. Maar er waren ook heel wat hoge Amerikaanse prominenten op de kade om de Hermione de gepaste eer te bewijzen. En weer bulderden de kanonnen om met luid lawaai te zeggen “als je ons niet gezien hebt dan moet je ons minstens horen”
In de volgende dagen gaat de reis verder langs verschillende Amerikaanse havens aan de Oostkust van de USA tot in Halifax in Canada om dan via de groet oversteek en Brest terug aan te komen in Rochefort.
Maar tegen dan laten we het jullie nog wel weten maar je kan de reis ook zelf volgen op deze link http://www.hermione2015.com/ de site is in het engels
Hoewel het iets minder warm was konden we het eigenlijk niet merken. De grond heeft immers de warmte opgenomen en geeft het nadien terug af. Wij hebben in elk geval de dag weer grotendeels binnen doorgebracht. Heros heeft zelfs een tweetal uren een afkoelperiode gehad. En met afkoelperiode bedoelen we niet dat hij het te warm had. Neen het waren de hormonen die nog maar eens tegen kooktemperatuur door zijn lijf gierden.
Daar is Lucy en Belle de oorzaak van, zij zijn nog steeds loops hoewel het bij Lucy op zijn eind loopt. Belle echter moet nog naar haar hoogtepunt toe maar zij houdt haar zoon nog even af, waar hij duidelijk niet blij mee is wat hij dan ook nog eens met luid gekef laat horen.
Ander nieuws komt uit Temse , Daar heeft Marc het fotoapparaat nog eens uit de kast gehaald en een drietal foto’s van hun grote held Boris genomen.
Er was ook nog een kort begeleidend tekstje bij maar het zegde genoeg. In Temse leeft een pup van ons die het meer dan goed heef bij Marc en Magda.
Goedemorgen Jan en Simonne,
zoals beloofd af en toe wat nieuws vanuit Temse, met ons en de liefste hond van de wereld alles goed,
Boris heeft een vriendje waar hij veel met gaat rollebollen in het park, volgens mij en Marc heeft hij het hier super naar zijn zin, vele groetjes en een dikke poot van Boris .
Dat Boris het naar zijn zin heeft bij Marc en Magda en merk je ook op de foto’s, ook bij het rondbrengen van de stambomen konden we met gerust hart zeggen “weer een pup goed geplaatst op een super adres”
Met 35° C was het voor ons Drentjes iets te warm en we hebben ons daar drie kwart van de dag naar gedragen. Liggend op een frisse keukenvloer, onder de struiken, onder de kersenboom mee schuivend met de schaduw alles was goed om maar uit de warmte te blijven.
Ook bij de baasjes waren de activiteiten aan laag debiet. Het vrouwtje deed hetzelfde als wij, met dit verschil dat zij zich wegstak van directe zon maar dan al lezend.
Het baasje is dan wat inkopen gaan doen want in de frisse keuken waren twee TL lampen defect en het vervangen was met dit weer een uitstekende bezigheid. Maar onderweg en in de warenhuizen was het op enkele klanten na doodstil. Ook onderweg was er geen mens of voertuig te zien, toch wel raar op dagen dat de velden vol zijn met landbouwers die hun gewassen verzorgen.
En ook het Facebook was populair bij het baasje. Door de dikke muren van ons huis blijft het nog lange tijd opmerkelijk fris binnen in de woon- en slaapkamers.
Morgen voorspellen ze nog een warme dag en dan gaat het alweer wat frisser worden. Als er dan nog wat water uit de lucht valt, en het mag een serieuze bui zijn, dan zijn we helemaal tevreden.
De tomaten zijn geplant, vier rijen van 11 planten staan te groeien in de volle grond in de moestuin. Dit jaar gaan we hoofdzakelijk tomatenplanten en nog wat preien. De tomaten gaan we inmaken in steriliseerpotten en dan zijn ze verschillende jaren houdbaar.
We zijn, als de oogst wat meevalt, verzekerd van de lekkerste tomatensoep, spaghettisaus die je op het noordelijk halfrond kan vinden. Want deze tomaten, “tomate Russe” zeggen de Fransen zijn in tegenstelling met gekochte gangbare tomatensoorten echt zoet, daarbij zijn ze ook nog eens heel groot en bevatten weinig zaadjes. Wij vinden het de ideale tomaat voor ons. Verschillende van onze vrienden en kennissen hebben al zaadjes van ons gekregen en alle zijn unaniem… dit zijn toptomaten.
De zaadjes hebben we zelf genomen wanneer we tomaten aten bij bvb een BBQ. De zaadjes werden dan opgevangen in een kommetje vooraleer de tomaten op tafel kwamen.
Het baasje droogde dan die zaadjes op een vel keukenpapier en legde ze in rijtjes van 10 zaadjes. Ze kunnen dan op een lint (het uitgeknipte keukenpapier) zo gezaaid worden. En je weet gelijk hoeveel zaadjes je geplant hebt. Best makkelijk en plezant om doen op die wijze.
Vanavond hebben we hier in La M. de eerste maal dit jaar de BBQ uit de stalling gehaald. Sinds het kleine afdakje boven de voordeur vervangen is door een heuse overkapping, moeten we ook niet bang meer te zijn dat we met het hele BBQ circus onderdak moeten zoeken in de hangar wanneer het nog eens op regenen uitdraait. Wat we in het verleden al enkele malen hebben moeten doen.
Morgen verwacht météo France 34° C, baasje is blij dat ‘m vandaag heeft doorgewerkt met de tomaten want aan zulke temperaturen heeft hij een broertje dood. Morgen nog de druppelslangen plaatsen aan detomaten planten en dan kan hij gerust die Jupiler uit de koelkast halen en samen met ons een luilekker leventje onder de veranda…
Na duizend liters water uit he zwembad over de moestuin te hebben gepompt is het bbaasje er in geslaagd met de motoculteur de moestuin “om te doen”.
Het heeft ‘m een kletsnatte T-shirt opgeleverd gewoon van het zweet van de zware arbeid. Want ondanks dat de machine het werk doet was het nog niet eenvoudig diep genoeg te frezen. Het beton is nu terug teelaarde geworden.
Morgen gaan we er nog eens met de frees doorheen en dan gaan de tomaatjes op hun definitieve plaats kunnen groeien dat het een lieve lust is.
Het baasje heeft zo aan de stand van het waterniveau in het zwembad geschat dat er zo’n 10m³ water of 10.000 liter water in de aarde is verdwenen. En als je nu denkt dat de grond daar slijk geworden is dan heb je het goed mis. Vochtig is de grond, meer niet…
Tussendoor heeft het baasje, samen met zijn maat elektrieker “den Hugo” een nieuwe elektriciteit leiding aangelegd in de schuur. De bedrading daar was nog iets “uit Diejzekestijd” met stoffen isolatie, genoeg om een lamp te laten branden maar niet voldoende en ronduit gevaarlijk om de droogkast van ’t vrouwtje te blaten werken. Dus nieuw met moderne materialen en netjes afgewerkt.
Morgen vroeg (?) op, om tijdig en voor het te warm gaat worden (men spreekt in de gazet van 32°C) de tomaatjes te verplanten en dan… Ons rustig onder de veranda zetten met een frisse Jupiler of een Maes Pils. Want het vrouwtje zegt “effe geen kersen of aardbeien niet meer”.
Het weerbericht in de krant van deze ochtend viel ons baasje dik tegen. In het weekend gaf het weerbericht nog regen aan voor maandag en dinsdag. Eén blik op de laatste pagina van de krant smoorde alle hoop op een flinke bui.
Vermits er niet langer kan gewacht worden met het planten van de tomatenplanten heeft het baasje dan maar naar de grove middelen gegrepen. Het zwembad moet toch nog zijn eerste onderhoudsbeurt krijgen en dan kan er ook het best vers water in gebruik genomen worden. Uit het huidige water is al lang zonder Chloor en kan dus ook gebruikt worden om de tuin van water te voorzien. Alleen één probleempje… de moestuin ligt zo ‘n 30 meter van het zwembad en dus moest er een andere slang komen die past op de uitgang van de dompelpomp.
En zo gebeurde dat het baasje met een grove waterstraal van 2,5 cm doormeter de tuin stond te besproeien. De grond nam het water op als een spons dat doet en daarom heeft het baasje een tweede sproeibeurt voor morgen voorzien. Morgen namiddag gaan dan de planten de grond in.
Het is vanavond ook volle maan en omdat er geen bewolking is staat de maan mooi groot aan de hemel. Tijd dus voor een fotootje, vooral ook omdat we Sabine op het weerbericht hoorden zeggen dat voor de weermannen de zomer vandaag begonnen is. Wij houden het maar op 21 juni dat is de zonnewende die het einde van de lente en het begin van de zomer aankondigt.
Regen is wat we nodig hebben, véééél regen want alles is hier kurkdroog en de grond voelt aan als beton. Heros en Hera hebben gisteren gepoogd een muizenfamilie op de vlucht te jagen door in een wegberm hun muizenholletje uit te graven. Met vereende krachten hebben ze er aan gewerkt maar het eigenlijke hol zat onder een steen, en die was nog door geen tien Drenten van plaats te krijgen, zo vast zat die in de grond !
De tomatenplanten zouden dringend in de volle grond moeten uitgeplant worden maar dat maakt dan nutteloze arbeid en verlies van het plantgoed door de te droge grond. Een regendag van 24/24 uur hebben we nodig en dan mag het al goed doorregenen.
Bij Hera en Heros mag het liefdesspel stilaan naar zijn einde lopen, voor het hoofdbestuur is de ecapades van Heros en het uitdagen van Hera stilaan genoeg geweest. Al een geluk dat Hera zich redelijk dikwijls uit zichzelf terug trekt, soms in haar bench, soms in de koffer van de auto als die openstaat. En dan respecteert Heros dat en ringt dan niet meer aan. Hij gaat dan wel met Hera in het zicht liggen zuchten zoals enkel een bronstige reu dat kan !
In de keuken is het vrouwtje aan haar tweede confituurmaakdag begonnen. Het was vandaag, net als gisteren aardbeien confituurdag. Morgen zit er verandering in het schema, de maandag staat in het teken van de kersen. Baasje moet nog uitzoeken of er ergens in de buurt een winkel is die de aroma’s of essences van Maraschino verkoopt. Dat is heel lekker in kersensiroop voor op roomijs. Maar het moet wel snel gaan want de kersen die het baasje vandaag heeft geplukt, die worden er niet beter van door te blijven liggen. Maar het baasje heeft niet het risco willen lopen van op een paar dagen tijd wormpjes in de kersen te krijgen. Hier worden geen sproeistoffen gebruikt en dan is dat risico niet denkbeeldig …
Kan het breed laten hangen zegt het spreekwoord. En laat dat nu eens zuiver van toepassing zijn op onze Hera. Als ze de avances van Heros beu is of er spreekwoordelijk de buik van vol heeft (letterlijk is het hem nog niet gelukt) trekt ze zich terug op een voor haar best comfortabele plaats.
Vandaag was dat een overdekte plaats met grote toegang, met vetbed en soldatendeken voor maximaal ligcomfort, WiFi, Bluetooth, open dak, automatische airco, lederen zetels en verplaatsbaar naar de zon of van de zon weg. Beetje duur voor een hondenhok met z’n 34.000 € maar dat zal haar een zorg wezen ! Mitsubishi Outlander staat er als merk op dat luxe hondenhok…
En Heros zal je zeggen ? Die was meestal wel in de buurt, lag vol goesting naar zijn zus te loeren in de hoop dat hij zijn slag nog wel kon binnen halen. Normaal mag Heros vlot bij haar in de koffer bij inspringen, maar daar paste hij vandaag wel voor. De hemel mocht dan gewoon betrokken zijn, het humeur van Hera stond op zwaar onweer…
Nog een paar dagen en Nonkel Heros mag dan zij pijlen richten op nichtje Lucy. Die is tot nu toe buiten schot gebleven en de interesse van haar voor Heros (of omgekeerd) is maar heel matig geweest !
Vandaag is ook de eerste dag dat het baasje de ladder uit de hangar heeft gehaald om kersen te plukken. De boom met de nu rijpe kersen heeft in de voorbije zestien jaar nog nooit zoveel kersen gedragen. Of is het zo dat we nu op het ideale moment voor de kersenpluk hier zijn. De vorige jaren was het een plaag van gebarsten kersen door te veel water / sap. Maar dit jaar zijn ze super, het baasje denk er aan van maandag een fles Maraschino aan te schaffen (omdat hij vergeten is van bij Brouwland nieuw Maraschino essence aan te kopen) en de kersen op te leggen in die Italiaanse likeur. Op het internet zal wel ergens een recept staan voor de bereiding waarschijnlijk. Of we krijgen een mailtje van Fons Nicolay die veel van zulke “speciallekes” zo maar uit zijn mouw schudt. Fons Nicolay is de man achter het “keukenweetjes blog” en zij die hem nog niet kennen moeten dan maar heel snel deze link openen… http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/
De volgende dagen zullen dan ook in het teken staan van kersen. Kersen plukken, kersen eten, kersen ontpitten, kersenconfituur maken. En tegen dat we dan terugkeren binnen een kleine twee weken kunnen we geen kersen meer zien.
Ook heeft ’t vrouwtje vandaag aardbeien geoogst, de mooiste hebben we zo gegeten en de minder mooie staan nu in potjes, getransfereerd naar aardbeien confituur .
Het leven is nog niet zo slecht op het Franse platteland zeggen we. Alleen Hera denkt, waren we al maar enkele dagen verder !
We stonden deze ochtend op onder een grijze lucht. Rond 11u00 hadden we al een brede kijk op de zon en tegen de middag was het mooi weer. Net als gisterenavond toen we met een wolken loze hemel hier de koer opdraaiden.
Een tochtje door de tuin met de baas en de voltallige roedel gaf leverde wel wat verrassingen op. En het waren allemaal positieve verrassingen.
Eén kersenboom draagt al rijpe kersen. Het is de tweede boom in de tuin, de boom die ook favoriet is bij de gasten die verkiezen van hun tent op te stellen in onze tuin. Het zijn heel donkere kersen en zoet als de suiker van Tirlemont. Daar gaan we zondag de ladder inzetten of misschien wel de hoogtewerker, want de boom draagt vruchten als nooit tevoren.
Ook de laatste kersenboom in de tuin heeft al rijpe kersen maar daar hebben we nog wat langer tijd om de kersen te plukken. Dit zijn kleinere lichte kersen maar boordevol zoet sap ook heel lekker maar een gans andere smaak dan de vorige boom. Daarstraks was plezierig grasmaaien want we passeerden beide bomen en telkens hing er wel een kers in ons zicht. We hebben weinig anders gegeten deze middag dan kersen…
Ook de aardbeien zijn rijp. Deze hebben echter wel te lijden gehad van de twee droge weken, want sinds wij hier twee weken geleden vertrokken naar België is er geen drup water meer gevallen !
Waar we ook op moeten letten zijn broer en zus Hera en Heros. Hera is op dit moment op het toppunt van haar loopsheid en dat merken we aan Heros. Bij hem gieren de hormonen door zijn keel dat het niet mooi meer is. Op dit moment is het zo dat één van de twee steeds met de auto mee mag / moet. Dat geeft dan toch altijd wel wat rust in de roedel. Nog een dag of twee en dan zal het wel over zijn bij Hera.
En dan is het de beurt aan Lucy om nonkeltje Heros het hoofd op hol te brengen. En dat is niet moeilijk voor onze Lucy. Zij is altijd al het favorietje van Heros die bij hem steeds over een maximum aan krediet beschikt.
We vertrokken deze ochtend iets voor 11u00 voor een rit van 800 km naar La Magdeleine in de Charente. Tussen Ranst en Antwerpen Linkeroever hadden we zoals verwacht traag verkeer met op sommige momenten net geen stilstaand verkeer. In de krant lazen we deze week nog dat Antwerpen de stad is die op de tweede plaats staat wat fileleed betreft. Neen niet in België maar wereldwijd en we zijn er niet fier op. Dat de Antwerpenaren dat wel nog zijn is omdat ze alleen maar naar de goede dingen kijken, e.n die zijn vast niet te vinden op de snelwegen van en naar havenstad
Uiteraard ging het verder als een fluitje van een cent, enkel aan de grens België – Frankrijk in Rekkem was het weer even aanschuiven maar daar zijn werken aan de gang om de snelweg rechttoe rechtuit te laten lopen nu de oude douanekantoren afgebroken zijn.
En zo ging het aan een gezapige snelheid van zo ‘n 100 km/u want we hadden de aanhanger van baasjes broer mee. Er zat een picknik tafel in de aanhanger die te groot was voor onze eigen aanhanger. Die van “ozze Dré” is wel een pak hoger dan onze aanhanger en pakt dus heel wat meer wind. Wil je dan het brandstof verbruik binnen de perken houden moet je toegiften doen in de snelheid. En zo kwam het dat we er haast een uur meer over deden dan wat we gewend zijn. Maar dat uur nemen we er graag bij, we reden rustig en het brandstofverbruik bleef binnen de perken.
Bij het naderen van de Périférique rond Parijs hadden we voor de porte Bagnolet een 750 meter traag verkeer maar daar bleef het dan ook bij want na 35 minuten waren we de luchthaven van Orly, en dus het zuid-westen van Parijs voorbij.
Aan de péages gaat het ons al enige tijd voor de wind. Daar een signaalgever die aan de binnenkant van onze voorruit plakt moeten we niet meer stoppen om een kaartje te nemen of te betalen. Aan de poorten met de T van télépéage waar een verbodsbord van 30km/u bij staat kunnen we aan die snelheid de poort passeren zonder te moeten stoppen of aanschuiven. De signaalgever hebben we bij VAB gehaald die deze verdeelt voor België. Meerprijs 1 €/maand abonnement voor een massa comfort en tijdswint
Om 19u45 waren we thuis in La Magdeleine en konden we al ravotten in de tuin die er beter bij lag dan we aanvankelijk verwachtten. Het heeft hier blijkbaar niet geregend in de tussentijd dat we niet hier waren …
Het is hier vandaag niet hectisch maar wel druk geweest. Er moesten nog wat inkopen gedaan worden, nog nieuwe “neusjes” geplaatst worden op het baasje zijn leesbril en van die kleine zaken die gewoon nog moeten gebeuren als je met z’n zessen op reis vertrekt.
Zo moest er ook nog een Mitsubishi vol getankt worden bij de Esso in Turnhout, gelijk ook nog een pitstop gemaakt worden bij de Zoomarkt die in de buurt van het Esso station gevestigd is.
Voor ons Drentjes is er in elk geval genoeg proviand en vooral snoepgoed ingeslagen. Zover zijn die Fransoozen (nog) niet dat ze zulk assortiment aan hondensnacks in de petshops hebben.
Het baasje heeft ook nog de inschrijving voor de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in orde gemaakt voor Hera en Lucy. We komen rond 13-06 voor een week terug naar België. Dan kunnen we zowel op de clubmatch als op de Algemene Leden Vergadering aanwezig zijn.
Vanaf overmorgen krijgen jullie dus verhalen over tuinactiviteiten als tomaten planten, aardbeien plukken, confituur maken, dakreparaties en uiteraard ook nog Drentenbelevenissen…
Morgen volgend bericht vanuit La Magdeleine, klein petieterig dorpje, neergepoot in de haast eindeloze graan- en zonnebloemvelden van de Charente.
We hebben een beetje medelijden met “onze grootste”. Onze grootste, de bijnaam van onze Heros, is wat zielig op dit moment en hij kan er echt niet aan doen.
Op de eerste plaats wil hij in de buurt van de twee loopse teefjes zijn om zijn kans te grijpen wanneer die teven hun staart opzij draaien.
Aan de andere kant maakt Hera Heros de kop totaal zot met rond zijn neus te komen draaien en haar luchtjes goed aan hem over te brengen. Voor beiden is hun gedrag volledig normaal en het is super wenselijk gedrag als de fokker uit dat duo pupjes wil.
Maar het hoofdbestuur wil geen pupjes op dit moment en er kunnen uit die combinatie ook geen pupjes komen. Want Heros is gesteriliseerd om te vermijden dat er op een onbewaakt ogenblik vol hondenliefde wel eens liefdespupjes zouden gefabriceerd kunnen worden. En vermits hij hier 24/24 uur en 7/7 dagen in de week met zijn moeder, zus en nichtje samenleeft is die voorzorg niet onterecht.
Het is uit ondervinding dat de baasjes spreken want het is al enkele malen gebeurd dat het baasje twintig minuten op zijn knieën bij een gekoppeld paar Drenten zijn tijd zit te verdoen. Er kan toch (gelukkig) niks van maar het “maken” kan ‘m als de beste…
Nog goed een week, op voorwaarde dat Belle nu ook niet loops gaat worden, en Heros zijn leed van kunnen en niet mogen is alweer achter de rug voor zeven à acht maanden…
Terwijl een deel van de pups uit het L- en het N-nest aan het wandelen waren te Esbeek net over de grens tussen Hilvarenbeek en Reusel moesten wij verstek laten gaan wegens twee loopse teefjes. Hera en Lucy zijn immers sinds enkele dagen loops en dan ga je gewoon niet mee wandelen om de aanwezige reuen de kop niet te zot te maken.
Maar er was nog Betty, een nicht van het baasje die uit England was overgekomen om de 60° verjaardag van “ozze Dré” de broer van ons baasje te komen meevieren.
Ons baasje had voorgesteld dat Betty op maandag tot bij ons zou komen en dat ons hoofdbestuur haar vandaag zouden “entertainen”. Aanvankelijk was het de bedoeling van samen met ons een tentoonstelling van Bob Matthysen in het arboretum van Kalmthout te bezoeken. Bob Matthysen is “papierkunstenaar” en maakt prachtige zaken http://www.bobmatthysen.be/ .
Ons baasje kent Bob omdat hij en zijn vrouw Magda de Drentsche Patrijshond Sepia hebben. Onze baasjes wilden zoals gezegd de tentoonstelling bezoeken maar Bob was niet aanwezig en moest naar Brugge.
Dus werden de plannen gewijzigd en ging het baasje Betty rondgidsen in Turnhout. Betty woont al haast 40 jaar in de buurt van Reading in Engeland en kent Turnhout enkel van enkele dagen op vakantie te komen tijdens haar jeugd.
Turnhout Grote Markt met Sint Pieterskerk
Dus hoog tijd om wat herinneringen op te halen. Omdat Heros het wat moeilijk heeft met zijn twee loopse teefjes, mocht hij ons baasje en Betty vergezellen. Dat deed Heros met verve en zo een tiental keren moest het baasje weer de uitleg van de Drentsche Patrijshond aan verschillende mensen uitleggen.
Sint Pieterskerk
Op de markt in Turnhout deed het trio een terrasje en gelijk hadden we aanspraak met een viertal Nederlanders die naast ons neerstreken. Eén echtpaar was afkomstig uit Friesland en het andere echtpaar uit Baarle Nassau. Al gauw ontstond een gesprek over….Drentsche Patrijshonden. Even later kwamen twee jonge dames uit Gouda aan de andere kant naast ons zitten. De jongste (?) van de twee had twee mooie Border Collies bij en had plannen om met de jongste hond te gaan fokken. Zij kende ook “iemand” met Drenten en toen het baasje zegde ook in Nederland vrij goed bekend was bij Drenten liefhebbers vroeg ze of ik Selma Tiemeyer kende…? Ja de wereld is klein, en zeker de Drentenwereld ! Dus via deze weg Selma, je hebt de groetjes vanop de markt in Turnhout.
De baasje bezochte n dan ook nog de Sint Pieters kerk op e markt en het kateel. Zij passerden nog langs het cultureel Centrum de Warande, één van de toonaangevende CC’s in Vlaanderen, om dan zo terug naar de auto op zoek te gaan.
Kasteel van Turnhout
Zo hadden we toch nog een fijne boeiende en zonnige tweede sinksendag.
Na nummer één, onze Hera een week geleden, is nu ook haar dochter Lucy loops geworden. We hadden het al zien aankomen aan haar gedragingen en die van Belle en vooral Heros.
Hera, nummer één
Er waren voldoende aanwiizingen omdat Belle en Heros een verhoogde belangstelling hadden voor alles wat er onder de staart van Lucy gebeurde en te snuffelen viel. Voor Belle is het dan de taak om alles netjes en hygiënsch te houden. Voor Heros zijn het de geuren van de teefjes die hem allert en bij de pinken houden. Tot nu toe valt het met hem en zijn driften nog best mee. Maar we houden hem nauwlettend in het oog want Hera moet zo stilaan naar haar hoogtepunt in de loopsheid gaan. En dan is het opletten dat Heros niet gebruik maakt van een onoplettendheid van de baasje om zijn zus te bespringen.
Lucy, nummer twee...
Niet dat het catastrofale gevolgen zou hebben voor de inteelt want bij Heros zijn de wapens er nog wel maar er komt geen kruit meer aan te pas. Heros is een vijftal jaren gesteriliseerd om deze enige reden. Geen pups van hem bij zijn zus en moeder, want voor die twee teefjes maakt het duidelijk niets uit wie er achteraan zijn lusten komt botvieren !
Heros altijd "in" voor zijn kans
Maar wij van het hoofdbestuur zijn er wel blij mee dat de teefjes alle tezamen loops worden. Dan zijn het maar goed twee à drie weken dat we extra aandacht moeten besteden aan de kuren van Heros om te vermijden dat we daar twintig minuten op onze knieën moeten gaan zitten bij twee gekoppelde Drenten !
Om het in de roedel een beetje eenvoudig aan te pakken zal Heros de volgende dagen nog veel met het baasje mee mogen rijden met de auto. Dat doet hij graag en is hij tegelijkertijd weg avn al die aanlokkelijke en verleidende geuren van zijn vrouwelijke roedelleden. Want de baasjes merken nu al dat het ook bij Belle niet lang meer zal duren vooraleer ook zij weer eens loops gaat zijn.
Twee jaar is al geleden dat het bericht van het overlijden van Zeppos ons bereikte. Het ging de paar maanden ervoor al niet goed met de stamvader van onze Faesroedel, maar dank zij de goede zorgen en de kookkunst van vrouwtje Hilde heeft Zeppos nog enkele mooie maanden gehad .
Verschillende keren was hij bij ons in Frankrijk te gast samen met zijn zoon Hercules en Peter, Hilde en Florian en Bellefleur. Zijn zoon en dochter Heros en Hera hadden respect voor hem en bij zijn vriendin Belle was het altijd feest.
Vanaf het eerste moment dat Belle en Zeppos elkaar ontmoetten tijden de eerste algemene ledenvergadering van de Drentenvereniging is het tussen Belle en Zeppos altijd heel grote liefde geweest.
En er gaat geen dag voorbij dat er hier ten huize over Zeppos gesproken wordt.
Ongelooflijk dat het al twee jaar geleden is dat Pter en Hilde het besluit namen om Zeppos te laten inslapen in het voordeel van hun allerliefste hond die zoveel voor hen betekent heeft !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
