Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-06-2014
Zijn we weer de eerste ?
Zijn we weer de eerste ?
Eergisteren tijdens de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld sprak Rob van der Meer, de voorzitter van de redactieraad van “onze Drent” ons baasje aan om te melden dat zijn artikel over de eerste reis van onze Bas langs de “route Napoléon”niet in het volgend nummer van onze Drent zou verschijnen wegens ditmaal al copij voldoende.
Dat was wel wat ons baasje had verwacht want ook Jeanny, ’t vrouwtje van Cartouche en Lennaert had al een artikel ingestuurd met onze terugkomdag van 30 maart als onderwerp. Twee artikelen met betrekking op één Drentenkennel hoeft nu ook weer niet voor ons baasje en dus wachten we wel af, en met de komende vakantie voor de deur maken we veel kans dat de perikelen van Bas op de ”Route Napoléon” in volgend nummer est aan bod zou komen.
Met het vooruitzicht van het nakende vertrek van onze roedel voor acht weken naar La Magdeleine vroeg ons baasje ook wanneer het nieuwste nummer van “onze Drent” ging verschijnen. Rob kon ons melden dat dinsdag (morgen) of woensdag (overmorgen) het juni nummer zou verschijnen.
Groot was onze verbazing dan ook dat we op maandagochtend (vandaag) het nummer 3 van jaargang 49 al bij ons in de brievenbus stak !
Ook vorig nummer van “onze Drent” was hier al uitgelezen vooraleer verschillende van onze bekenden , zelfs in Nederland woonachtig, nog op hun lijfblad zaten te wachten….
We willen niemand jaloers maken, maar het is toch plezierig dat we toch weer bij de eerste zijn of zelfs de allereerste zijn die het laatste nieuws uit Drentenland mogen lezen !
En ook dit nog, het bericht van Jeanny over onze jaarlijkse terugkomdag staat met (beperkte) groepsfoto op bladzijde 11…
Was het gisteren huilen met de pet op bij de beoordelingen van onze honden op clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. Zo was het vandaag een moment van glorie voor fokker en de eigenaar van Loek.
Gisteren een complete off-day voor de twee zonen van Hera en Cartouche met voor beiden een G , daar waar ze op de reuendag beiden een U en een ZG behaalden. Dit behaalden ze dan ook nog eens bij de zelfde keurmeester.
Voor Loek was het vandaag de dag om zich te presenteren op de 34° Grote Prijs van Limburg Hondenshow in de Limburghal te Genk.
Ons baasje had aan Bert, de eigenaar van Loek beloofd van te komen assisteren bij het showen van Loek. Groot was dan ook ons baasje zijn verbazing dat Bert al klaar was met showen om 5 minuten na tien uur. Bert en Loek waren de twee eersten die in ring 12 aan de slag waren geweest.
Nog groter was het baasje zijn verbazing toen ook nog eens bleek dat Loek beste reu was geworden en dus ook gelijk zijn eerste CAC en CACIB heeft behaald. Dat Loek daar dan ook nog eens zijn LOSH attest bovenop kreeg was dan ook nog eens een extra meevaller voor Bert.
De eerste stappen naar het dekreuen “statuut” is dus voor Loek nu ook gezet. Bert en hij kunnen nu dus net als zijn broers Lennaert en Lando , zich klaar maken voor de medische proeven.
Bert heeft ons beloofd van de kopies van de bereikte uitslagen in te scannen of te kopiëren en ze ons morgen toe te sturen !
Ja inderdaad, knoop daar maar eens iets aan vast… Wij zijn vandaag van deze morgen vroeg weg geweest naar de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging.
Wij, dat zijn Hera met het baasje, Lando met Hilde, en Lennaert met Jeanny. Moeder Hera met haar twee zonen op de clubmatch in Barneveld .
Hoewel het voor ons baasje niet echt “zijn ding” is , heeft Hera de verwachtingen volledig waar gemaakt. Hera heeft een ZG behaald met een mooi verslag, waar ’t baasje alleen maar fier over kan zijn. Je kan ook nog een U van uitstekend behalen, maar ’t baasje kent zijn Hera en zichzelf en rekent daar niet op. Dat ligt hoofdzakelijk aan ons baasje die zelf ook best wat ringtraining zou kunnen gebruiken .
Waar we echter geen touw aan kunnen vastknopen is de uitslag van de twee reuen ! Een half jaar geleden behaalden beiden op de reuendag van dezelfde vereniging bij dezelfde dame keurmeester een U en een ZG. Vandaag kregen Lennaert en Lando van diezelfde mevrouw beiden een G !
Knoop daar maar eens iets aan vast mevrouw de keurmeester. Waren beide honden dan vorig jaar dan zoveel beter ? Zijn ze beide aan het aftakelen gedurende de laatste zes maanden ? Was mevrouw een half jaar geleden dan zo vrijgevig met haar beoordeling geweest dat ze vandaag negatief moest compenseren ?
Neen mevrouw, dit is niet serieus. Ware het nu dat ze door verschillende keurmeesters beoordeeld waren geweest dan hadden we daar vrede mee kunnen nemen, maar dit oordeel slaat op niets ! Dit is GEEN PROFESSIONEEL OORDEEL ! ! !
We gaan dit voorval zo snel mogelijk vergeten, we weten wat Lennaert en Lando in hun Mars hebben en daar trekken we ons aan op. Het zijn twee goed gebouwde reuen die geen gebreken vertonen en het karakter van hun moeder Hera en grootmoeder Belle hebben geërfd.
En met dat alles bedoelen we ook ALLES ! Deze ochtend had Lucy, want op haar slaat het woord “allesvreter”, een spiksplinternieuw aardappelmesje gestolen uit de bak waar het mee te nemen materaal voor Frankrijk in ligt.
Gisteren op de boodschappentoer had het hoofdbestuur twee aardappelmesjes “molenmes” gekocht omdat de mesjes in de Franse keuken versleten waren of verdwenen samen met de aardappelschillen. Die twee mesjes , nog in de verpakking lagen gereed om mee te nemen in een stapelbak die tegen de grond stond.
Toen het vrouwtje deze ochtend Lucy op iets blinkend kauwend in de tuin zag liggen bleek dat ze de verpakking van het mesje er al vakkundig van ontdaan had . Ze lag nu op het houten heft van het vlijmscherpe mes te kauwen !
Gelukkig had ze zich niet aan haar tong of gebit gekwetst met haar prooi of buit, hoe je het ook noemen wil , want die molenmesjes (de originele) zijn echt wel vlijmscherp.
Ondertussen hebben we van Lucy en Heros een egel moeten afpakken. Deze voormiddag was er kabaal in de tuin en stonden de drie teefjes rond Heros te blaffen die fier met een egel in zijn bek stond te pronken. Het baasje heeft de egel dan afgenomen en heeft aan buurman Ludo gevraagd of hij onderdak wou geven aan een nieuw huisdier . Dat mocht , want Ludo weet ook dat egels nuttige dieren in de tuin zijn (als je tenminste geen Drentsche Patrijshonden hebt).
Maar het baasje was nog maar net terug van het egel wegbrengen of Lucy stond met die egel in haar bek de overige drie roedelleden uit te dagen ! De egel had de kortste weg naar onze tuin genomen terwijl het baasje moest rondgaan om terug thuis te komen !
Tot zo ver de vreet ervaringen van onze jongste altijd honger hebbende Lucy…
Terwijl het baasje op TV voetbal kijkt is er meestal meer plezier en spanning voor de TV als op TV. Meestal presenteert de roedel zich als gezelschap bij het WK voetbalkijken, maar je kan niet verwachten dat vier Drenten een volledige match uitkijken . Zeker niet als ’t baasje weer eens zit te sakkeren en met opperwezens aan het praten is over het “resultaatsvoetbal”
Belle, Hera, Heros en Lucy maken er, meestal tijdens de tweede speelhelft een spelletje van om het baasje af te leiden van het scherm. Daar heeft het baasje al niet veel voor nodig want van gans dat duik- en statisch voetbal”werk” daar baalt ‘m van. De spelers worden dan niet meer met hun voor of familienaam meer genoemd, ook niet meer met hun functie of plaats in de ploeg . Het worden dan klojo’s, sufferds, mislukkelingen, overbetaalde voetbalmiljonairs, dubbel overgehaalde linksvoetigen, blinden die je het doel moet laten voelen en nog van dat fraais. Het is ons baasjes eigenste voetbaljargon.
Als het dan weer zo ver is dat het op TV weer niet wil lukken, dan zet ons baasje zich op het kussen waar Heros gewoonlijk ligt en samen spelen en kroelen ze dat het een lieve lust is. Belle en Lucy amuseren zich met het flostouw dat ze enkele weken geleden van Gerrie hebben gekregen. En Hera die ligt zich te likken want die moet zich prepareren tegen zaterdag wanneer ze samen met haar zonen Lennaert en Lando naar de clubmatch in Barneveld in Nederland trekt.
Gisterenavond heeft het baasje niet veel gespeeld met de roedel. Er speelden Frankrijk en Ecuador tegen elkaar. De match bleef 0 – 0 maar ons baasje zag een mooie match met twee ploegen die voor de overwinning speelden. Frankrijk speelde niet op maximum kracht en Ecuador, na de rust met 10 spelers (baasje heeft de uitsluiting niet gezien wegens onderweg tijdens e pauze) deed zijn best om toch nog het winnende doelpunt te scoren. Het ging dus gelijk op en het baasje, die supportert voo r de Belgen en de Fransen zag zijn Franse favorieten mooi voetbal tonen. Veel beter dan wat de statische Belgen en de Hollanders met vallende ziekte de voorbije week toonden.
Hopelijk willen de Belskes vanavond wel eens een “efforke” doen . Er zit veel kans in dat ze inderdaad eens gaan lopen want volgens de serieuze gazetten gaat Wilmots zijn B-elftal laten spelen. Tactisch is dat misschien wel goed want die gasten willen zich in de kijker spelen om de volgende matchen van bij de aftrap bij de elf op de grasmat te staan ipv op de bank !
Hopelijk heeft dit dan ook mooi en fair voetbal tot gevolg want een speler die al met een gele kaart belast is heeft zich al met één been buiten het spel gezet. (neen niet “buitenspel” da’s weer iets anders)
Zo zie je maar, we hebben weinig kans dat onze baas veel gaat spelen met ons tijdens de match…
Een slechte nacht voor de twee mannen hier in huis. Met wel twee verschillende uitgangspunten. Heros was niet goed vannacht . Rond drie uur vannacht heeft ‘m met een forse blaf ons baasje wakker gemaakt . Omdat het baasje ook nog in zijn eerste slaap was duurde het toch wel enkele minuten voor het baasje zich bewust was dat er beneden eentje “grote nood” had. Er volgde dan ook al snel een tweede en derde blaf. Het was dus niet om mee te lachen. Heros zat hevig kwijlend in zijn bench en stormde als een tornado naar de tuin.
Daar gedroeg hij zich als een koe met heel grote honger. Hij begon dan ook dadelijk aan het gelukkig nog niet gekortwiekte gazon te eten. De diagnose was dus snel gemaakt door het baasje, maagproblemen bij Heros. Heros is dan een kwartier buiten gebleven en ging bij het binnenkomen dadelijk terug naar zijn bench. Voor het baasje betekent dat zoveel als probleem opgelost.
Om kwart na vier voltrok zich een zelfde scenario. Een blaf vanuit de catacomben en ’t baasje kon zijn blote voeten terug in zijn sloffen steken om Heros nog maar eens buiten te laten. Ook nu ging de tornado dezelfde richting uit. Weer gras eten en een kwartier buiten, en dan terug recht de bench terug in.
Toen o zeven uur het zelfde scenario zich nog eens herhaalde heeft het baasje eens in de “sjakoche” van ’t vrouwtje gekeken, daar is immers altijd wel een stripje Mottilium instant te vinden. Dat heeft ons baasje Heros laten innemen. Bij ons zijn pillen innemen voor de honden geen probleem. Het pilletje zit dan in een half tipje smeerkaas verstopt en gaat er in als een lekker snoepje.
We hebben Heros niet meer gehoord en toen het vrouwtje opstond was er geen vuiltje aan de lucht, Heros was totaal genezen ! Alleen is er een één persoonsverpakking van Zwan leverpaté niet meer te vinden. Zou hij dat nu met aluminium verpakking en al soldaat gemaakt hebben ? Dan gaan we waarschijnlijk één van de volgende dagen een rare hondensigaar in de tuin vinden met waarschijnlijk een sigarenbandje rond.
En ’t baasje… die is deze ochtend blijven liggen om de verloren uren in te halen, wat uiteraard niet lukt op één ochtend.
Vandaag heeft onze baas enkele keren een koopje gedaan. Nochtans stond er maar ééntje op zijn “te doen lijstje”.
’t Baasje moest nog even in Turnhout zijn en gezien de steeds maar wijzigende verkeersituatie daar ( ze zeggen dat ‘m wat meer naar de stad moet komen dan kent ‘m het er beter) moest hij toch nog wel wat straten omrijden om tot zijn bestemming te komen.
Op de hoek van de Korte Gasthuisstraat en de Vianenstraat in Turnhout moet ‘m telkens hij daar passeert naar de groentewinkel van Cools kijken en naar de aanbiedingen van de dag. Gelijk ging zijn rechtervoet zwaar op het rempedaal van de Citroën Drentmobiel toen hij de aanbieding van de asperges zag !
1 Euro voor een pak van een halve kilo mooie rechte tussenmaat asperges ! Eén hele euro, dat laat onze baas niet aan zich voorbij gaan, wees daar maar zeker van ! Met nog een kartonnetje van 10 scharrelkip eieren erbij voor ook één euro had hij weeral drie kwart aankopen voor het avondeten gedaan. Nog een paar aardappelen en wat boter en de aankopen voo het diner van asperges à la flamande was volledig !
Zijn tweede aankoop was het ophalen van de koelkast die ’t baasje vorige week kocht op een veiligsite. Omdat in La Magdeleine niet alleen de laptop en de printer een lapgekregen hadden van de blikseminslag begin maart, maar ook de oude koelkast bij die enige bliksem de geest had gegeven was het baasje op zoek naar een andere koelkast. Die moet enkel dienen in de zomer om drank koel te houden.
Vermits de voetbalmatch België – Algerijë onze baas allerminst kon bekoren heeft hij zich toen aan de laptop gezet en even de veilingsite’s van Troostwijk, Vlavem en Jorisco nageplozen en daar na enkele spannende minuten (dit in tegenstelling met de match) een tafelmodel koelkast op de kop kunnen tikken voor de schrikbarende hoge aankoopprijs van 12 euro !
Vandaag is hij dus met de Citroën Berlingo “Drentmobiel” zonder benches naar Boom gereden om zijn aankoop op te halen. Het koelkastje ziet er netjes uit, heeft wel eens een poetsbeurt nodig. Maar we kunnen er weer zeker van zijn dat de Stella’s, Maesjes, Duvels en flessen spuit- en plat water, zowel als de rosé wijntjes lekker fris gekoeld zullen genuttigd kunnen worden…
Waar een kl*te voetbalmatch al niet goed voor is denken wij Drentjes dan !
de huiswacht als het hoofdbestuur nog eens enkele uren uithuizig is hebben we weinig te vertellen over onze tijdbesteding.
En ook onze baas heeft last van de “writersblock”. Geen toevoer van feiten uit het Drentenhoekje, met de familie gaat alles goed, de auto heeft zijn afspraak voor zijn 30.000km beurt gekregen en over het spel van de Belgische potstampers in Brazilië wil ‘m niet schrijven omdat hijzelf wel heeft gekeken, maar de lezers hier niet met de miserie wil opzadelen welke hij zelf heeft moeten ondergaan. Oh ja toch iets positiefs over Wilmots zijn sjotters… de drie punten zijn binnen want ze hebben gewonnen met 1 -0 van de Russen.
Wat ook nog positief is aan heel het voetbalgebeuren is de nabespreking op TV. Je dient dan af te stemmen op Canvas en daar krijg je dan de enige echte, klare, heldere, keiharde analyse van de match gegeven door Jan Mulder. Nu is Jan Mulder nen Hollander, maar hij heeft zijn centjes destijds wel verdiend in België en soms loopt ‘m wel wat boven zijn schoenen, maar hier vertelt Jan aan jan en alleman rechtuit en niks verbloemend hoe hij de Belgische ploeg ziet spelen.
En het meestal niet fraai, het is praat waar de sjotters zich voor zouden moeten schamen als ze dat in hun luxe ressorts in Brazilië zouden vernemen. Maar het is spijtig genoeg maar al te waar en het zijn spijkers met koppen, grote koppen, die Jan mulder slaat !
Genoeg dus over ’t ploegske van de Wilmots en terug naar de vooruitzichten van de volgende twee weken.
Gisteren is er nog een uitnodiging voor het hoofdbestuur bij gekomen voor 5 juli. Dan gaan broers en zussen van ’t baasje “nog eens” de voetjes onder tafel steken in ’t Ganzennest in Herentals en daar heeft ons hoofdbestuur wel oren naar. De terugtocht naar La Magdeleine zal dus een dag verlaat worden. Met nog de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld volgende zaterdag, en de hondenshow te Genk waar Hera’s zoon Loek zich gaat presenteren en waar ons baasje hem gaat aanmoedigen zijn de weekends hier toch wel goed gevuld.
’t Gaat weer snel 5 juli zijn en kunnen we de bazen weer aanmoedigen wanneer ze in de tuin aan de slag zijn met het pruimen oogsten en de daarbij horende activiteiten in de keuken…
Ze heeft het in grote mate onze Hera, the will to please. Zij wil inderdaad altijd het beste van zichzelf geven voor haar baas. Dat gaat van spelletjes met de frisbee in de tuin in Frankrijk tot wat ze gisteren weer liet zien tijdens de jachthondentraining, samen met drie van haar nakomelingen.
Want gisteren was er weer de maandelijkse training met Lobke, Libre, Lennaert en de twee reuen Gorky en Siebe.
Waar we andere Drenteneigenaren steeds maar horen zeggen dat hun honden veel afwisseling moeten hebben in oefeningen want anders geven ze er al snel de brui aan, is dit met Hera helemaal niet het geval. Ja toegegeven, soms heeft ze al eens haar bokkenpruik op maar dat zijn slechts heel zeldzame gevallen (’t is en blijft een teefje hé).
Maar gisteren gaf ze weer alles wat ze in zich heeft. Apporteren uit het water, over de afsluitingen heen, zwemmen, aangelijnd en los volgen zoals de beste . Zelfs wanneer Libre te ver weg ging van de groep en ons baasje vroeg van Libre te gaan halen deed ze dat met een overtuiging waar een vrije Libre niet tegen op kon !
Nadeel van dat hevig zijn was wel dat ze zichzelf overtroffen heeft en na de pauze mankte Hera op haar linker achterpoot. Waarschijnlijk is ze in haar hevigheid ergens met haar bil tegen een boom aangekwakt. We zijn dan gestopt met verder trainen, zelf zou ze nog wel verder willen hebben gaan maar ’t baasje beslot toch maar haar de rust te gunnen waar ze hard voor gewerkt had.
Deze ochtend was er van enige verwonding of pijn weeral niets meer te merken en was ze weeral haantje de voorste in de roedel.
Het is op alle gebied een toppertje onze Hera. Volgende week zaterdag gaat ze zichzelf en haar twee zonen Lennaert en Lando presenteren op de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. We hebben al vernomen dat er “bekenden” van het facebook zijn die er naar uitkijken om met haar en ons bazen kennis te maken .
En we zijn het al terug gewoon alsof we nooit zijn weggeweest. We hebben ons te slapen gelegd nadat we ons buikje hadden volgegeten. Van het hoofdbestuur kregen we de overschot van hun klassieke avondmaal na de terugkeer uit Frankrijk. Dat is al vijftien jaar hetzelfde menu: Friet van ’t frietkot met “iets” bij. Voor ’t vrouwtje is dat “iets” gewoonlijk een kipsaté of een vleeskroket en voor ’t baasje is dat nogal dikwijls stoofvlees, maar dat hangt af van welke frituur alles afkomstig is.
Vandaag kregen we bij onze brokken kip met een behoorlijke portie friet er bovenop ! We hebben elk onze portie opgegeten en de eetkom is zo uitgelikt dat ze zo “bij ’t goei servies in de kast kon” vertelde ons baasje. Maar van goed eten daar worden we loom van en dus heeft ieder zijn/haar slaapplaatsje opgezocht. Lucy en Heros zochten hun bench op en Moeder en dochter Belle en Hera zochten samen het grote kussen op.
Dadelijk gaan het baasje en Hera op training naar Beerse, Dat gaat voor beide weer fijn zijn omdat ze weer een deel van de “familie” gaan weerzien. Maar dat verhaal doen we vanavond.
Het baasje heeft het kaartje van Parijs met de wegen in en rond ¨Parijs teruggevonden. Dat wilde hij gisterenavond nog bij het bericht bijvoegen maar vondt het toen niet zo dadelijk. Hier dus eventjes te laat maar toch nog tijdig om nuttig te kunnen zijn voor de toekomstige vakantie gangers.
Iets waar we zelden mee te maken krijgen speelde ons vandaag tweemaal parten. Voor Parijs op de A10 gaven de electronische borden boven de snelweg aan dat er file was richting van de A6 snelweg die voor ons richting naar de Porte d’ Italie leidt. Daar had ons baasje nu eens geen morzel zin in vertelde hij.
Dus ging het richting Parijs West via Boulogne- Billancourt en zo verder naar de Porte St. Cloud. Ook op de périfér!que Ouest was het druk en daar gaven de borden aan dat we tussen de Porte St. Cloud en de Porte de La Chapelle ook goed een half uur zouden nodig hebben. We hebben dat stuk périférique dan ook aan een gezapige snelheid afgewerkt. De tijd die aangegeven stond klopte als een “zwerende vinger” zegde het baasje. We hadden inderdaad een half uur nodig voor we aan de porte de la Chapelle de A1 konden opdraaien richting Stade de France / aeroport de Roissy/ Lille.
Ook daar konden we de PK ’s nog niet losgooien en dreunden we aan 60 – 70 km/u richting Noord. Maar eens we het Stade de France (de Parijse voetbaltempel en thuisbasis van PSG) voorbij waren ging het prima vooruit. Aan de péages is het dan weer plezierig wanneer je de snelle mannen, die je even voordien zijn voorbijgestoken, ziet aanschuiven aan de betaalpoorten en wij kunnen dan via de télépéagepoorten aan 30 km/u voorbijrijden zonder te moeten stoppen. Enkele kilometers verder zie je die “snelle mannen” dan verbaasd kijken, zo van “die zijn we toch al eens voorbijgestoken”.
10 kilometer voor Lille was het dan weer “prijs” met file. We hadden het kunnen weten want het was flink druk en met enkele in en uitritten op korte afstand van elkaar geeft dat problemen. Tien kilometer hebben we traag gereden, even stil gestaan, weer enkele honderden meter kunnen rijden. En dat meerdere malen na elkaar ook hier hebben we meer dan een half uur, haast drie kwartuur verspeeld.
Maar het knelpunt waar we haast elke keer mee te maken krijgen, de E17 voor de Kennedy tunnel ging dan weer vlot. Tot we uit de tunnel op de ring van Antwerpen kwamen. Toen stond het daar weer eens vast !
Alles bijeen hebben we 9 uur en een half gereden vandaag. Dat is anderhalf tot twee uren meer dan wat we gewend zijn. Wij Drentjes hebben het niet aan ons hart laten komen. Wij hebben haast de ganse rit geslapen . Alleen Heros heeft meerdere malen rechtop naar de omgeving zitten kijken,heel rustig en zonder lawaai…zoals we het van hem gewend zijn …
De laatste dag La Magdeleine is nog een uiterst vruchtbare geweest. De tuin staat er netjes bij , er zijn gisteren voor onze jonge Franse buren nog kersen geplukt (we hebben er een nieuw buurmeisje bij van twee weken oud) het onkruid is gewied en de koer heeft haar beurt “Round up” gehad.
De laatste spulletjes die we ook in Vosselaar nodig hebben (zoals deze laptop) moeten nog ingepakt worden . De aanhanger is zo goed als geladen, ook daar moet enkel de diepvriesbox nog ingeladen worden.
Dan is er nog een roedel Drenten, maar die zorgen er zelf wel voor dat ze tijdig hun eigen plaats hebben gevonden in de Masjebashi. En als dan het hoofdbestuur zich vooraan zet dan kunnen we terug richting België. Niet voor lang want begin juli, binnen twee weken dus staan we hier al terug. En dan blijven we lang , heel lang zegt het baasje, wel haast twee maanden !
En nu nog naar de bakker voor proviand voor “on the road” en we kunnen vertrekken.
Ga nooit in discussie met een vrouw! Op een morgen komt een man terug van een vistochtje van verschillende uren en besluit om een dutje te doen. Ondanks het feit dat ze niet vertrouwd is met het meer, besluit zijn vrouw toch om de boot van haar man eens te gebruiken. Ze vaart een eindje op het meer, gooit het anker uit en leest een boek.
Plots komt er een man, de terreinbeheerder langs met zijn boot. Hij vaart tot naast de boot van de vrouw en zegt, “Goede morgen mevrouw. Wat bent u aan het doen?”
'Een boek aan het lezen' antwoordt ze, (denkend, 'Is dat nietduidelijk ?')
'U bent in een Verboden Te Vissen zone' informeert hij haar.
'Sorry vriend, maar ik ben niet aan het vissen. Ik ben aan het lezen'.
'Ja, maar u hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen.”
Ik moet u een bekeuring geven en uw materiaal in beslag nemen'.
'Als u dat doet, zal ik u moeten aangeven voor seksuele intimidatie' zegt de vrouw.
'Maar ik heb u zelfs nog niet aangeraakt' zegt de man.
'Dat is waar, maar u hebt al het gereedschap om het te doen bij u. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen ', zegt de vrouw.
'Nog een prettige dag verder mevrouw', en hij vertrok.
MORAAL:Discussieer nooit met een vrouw die aan het lezen is. Waarschijnlijk kan ze ook nadenken.
Het is weeral de laatste volledige dag van deze periode dat we hier in La Magdeleine doorbrengen. Ons hoofdbestuur heeft nog “teen en tander” (het een en ander) af te handelen vooraleer we terug komen voor de maanden juli en augustus.
Deze periode is een drukke geweest met hoofdzakelijk werk in de tuin met als uitschieter het kersenplukken en verwerken tot confituur, siroop, en ingemaakte (geweckte) kersen. Zo is gisteren ook schuinoverbuur Dave nog komen kersenplukken want zijn vrouw is van plan Cherry Brandy te gaan maken.
Voor ons Drenten die zoals gewoonlijk onder boom waken over de goeie gang van zaken was het wel raar dat er plots in plaats van vogelgekwetter nu Engels gesproken getater kwam. Als ’t baasje alleen bezig is in de boom is het gewoonlijk stil tenzij er een passant is die een woordje wisselt met onze “hooggeplaatste” baas. Nu ze met twee bezig waren met plukken waren de commentaren als “nice cherry’s, very sweet, more than enough, enz. Ja dat krijg je zo als je omgeven door Engelsen woont.
Gisterenavond voor ons hoofdbestuur richting Angoulême trok, heeft het baasje nog een half uur voetbal gekeken. Holland tegen Australië was het en na wat Van Gaal en co vorige maal brachten was het baasje hoopvol om toch nog een halfuur mooi voetbal te zien. Dat die Australiërs ook een stukske kunnen voetballen bleek al snel en de Nederlandse ploeg kwam danig onder druk te staan.
Ons baasje vreesde even dat Van Persie en zijn maatjes dezelfde tactiek als de Belgen gingen toepassen en anti-voetbal zouden gaan spelen. Maar daar kwam door een mooie goal van Robben verandering in. Maar Nederland had maar één minuut tijd om te juichen. Een tegengoal van de Australiër Cahill maakte daar binnen de minuut een einde aan .
Wat het vervolg was moet je op een ander lezen want toen vertrokken de baasjes naar “Léon” in Angoulême. Bij thuiskomst wisten de bazen te vertellen dat we waarschijnlijk nog wel eens huiswacht zouden krijgen want dat het restaurant uitstapje goed was meegevallen en voor herhaling vatbaar is.
Wat promotie, reclame, media kunnen doen met iets… Een heel land kunnen ze zot krijgen als je het maar dikwijls genoeg zegt, dikwijls genoeg schrijft en laat zien. Als je het dan nog eens mooi kan presenteren dan heb je gegarandeerd succes.
Maar aan het eind van de rit val je door de mand ! ! !
Dat is wat er gisteren in de vooravond op TV en in Brazilië is gebeurd. Ons baasje voelt zich”gepakt, bedrogen en in ’t zak gezet” door een campagne van “gebakken lucht”.
De elf van Wilmots, de onverslaanbare Rode Duivels, de kandidaat finalisten zijn in de ogen van onze baas in een tijdspanne van 45 minuten terug gedegradeerd tot een stelletje voetbal miljonairs die te tam waren om te lopen. Nu ja er zijn sporten waar wandelen gewenst is en de waar lopen niet gewaardeerd wordt. Maar dat is golf of gewoon wandelsport. Wat de Rode Duivels / les Diables Rouges gisteren lieten zien was nog niet de naam van snelwandelen waard !
Voor ons Drentjes is het nog de grootste tegenvaller, onze baas gaat zich voor die potstampers zeker niet meer in de zetel installeren voor de duur van twee uren. Voor ons betekent dat: geen geknuffel, geen stuk chips meer en niet meer dicht tegen de baas aankruipen met een smachtende blik om iets lekkers af te snoepen. Neen, de mannen van Wilmots hebben al onze mooie plannen van prettig voetbalpret danig in de vernieling geholpen.
Al een geluk dat er bij voetbal vervangingen toegestaan zijn. Onze baas veerde op toen Fellaini en Mertens ten tonele werden gebracht. En terecht , zo bleek het na enkele minuten al. Er waren er vanaf toen toch al drie (De Bruyne viel gans de tijd al in de smaak bij ’t baasje en heeft gans de match tenminste gewerkt voor z’n centen) die de wil hadden er iets van te maken. Proficiat voor dat trio, ze hebben dan toch nog voor een klein maar laat stukje voetbalplezier gezorgd.
En voor die voetbal “analisten” achteraf… wees eens realist en zeg waar het om gaat en wat er ten toon is gesteld… een rotmatch die bij hen blijkbaar toch nog een euforisch gevoel te weeg bracht WANT … 3 punten binnen wegens gewonnen ! Als ’t zo zit krijgt de slogan van Jupiler “Jupiler, mannen weten waarom !” toch een andere betekenis. Voor onze baas gaat Jupiler dan een probaat middel worden om eens goed zat te zijn om de voetbalmiserie een beetje te verbloemen…
Vanavond spelen de Hollanders tegen de Australiërs om 18u00. Daar wilde het baasje zich nog wel eens voor in de zetel laten zakken, maar ook dat zal niet waar wezen. Het hoofdbestuur heeft een afspraak om vanavond een bezoek te brengen aan het nieuwe restaurant van de keten “Léon de Bruxelles” . Die openden enkele weken geleden een nieuw restaurant in Angoulême Noord en zij zijn gespecialiseerd in mosselen en vis. Het baasje kent de keten van in Parijs, daar zijn verschillende vestigingen met het bekende groene dak waarop in sierlijke letters de naam van het restaurant. Zo o.a. eentje langs de snelweg A86 waar je langs komt wanneer je de richting Bordeaux – Lyon hebt genomen en ook eentje vlak achter de hoek van het grote Hotel Concorde – Lafayette aan de westkant van Parijs in de buurt van het Bois de Boulogne.
We brengen jullie morgen op de hoogte hoe het er was en wensen jullie veel voetbal pret vanavond met de Hollanders !
Belle & co
PS: voetbal supportersvlag te koop, aan elk aannemelijk bod of gratis.
In de overvolle bus staan de mensen bijeengeperst, er stappen aan iedere halte meer mensen op, dan er afstappen. Franske...... staat er ook tussen, en staat toevallig met zijn voorpartij tegen de achterkant van een mooi meisje aangedrukt.
Ze vraagt hem opeens: “*Is het da wattak denk, da ge tegen mij aanduwt ?” Zegt de Frans : ”*Hela, hela, nee nee, da's een rolleke Euro muntstukskes da in mijnen broekzak zit : ik waark in de Bank en ‘k heb just mijn pree gekregen”* Zegt zij: “*Amaai, dan hedde gij tussen de leste 2 haltes wel neserieuzen oepslag gekregen'*!
Wat er met ons hoofdbestuur aan de hand is weten we eigenlijk niet goed op dit moment. Ze zijn het noorden (kan ook het zuiden kwijt) lijkt het ons.
Onze baas is een hele tijd bezig geweest met tentstokken. Wij dachten al dat we hier één van de dagen één full-house gingen krijgen en dat er voor extra leefruimte moest gezorgd worden… Maar niks van dat alles, toen de tentstokken een lengte hadden om een mini Eiffeltoren op te zetten verscheen de vlag die het baasje twee weken geleden kreeg bij de slager Galantine bij ons in Vosselaar. Nu, voor de eerste keer in 15 jaar, wappert er een vlag bij ons op de hof !
Wijzelf kregen van het baasje een hard opgepompte lederen voetbal in ’t zwart/geel/rood. Die bracht het baasje mee van de Makro waar ze die ballen cadeau gaven bij after shave…
Het zal dan toch iets te maken hebben met de voetbal in Brazilië denken we zo stilaan. Een Belgische vlag in een klein gehucht in de Franse Charente, een Belze voetbal voor Belze Drenten op Franse bodem en allemaal voor een Wereldbeker voetbal in het Zuid-Amerikaanse Brazilië…
En wacht efkes… ’t is nog niet gedaan ! De klap op de vuurpijl moet nog komen ! ! ! Vanuit Nederland, uit het Limburgse Roosteren, (wel uit de eerste straat in Nederland als je in Maaseik de Maas oversteekt, dus nog bijna België) kregen we foto’s in onze mailbox van een voetbalgekke Rode Duivel die normaal als ene Lennaert door het leven gaat ! Onze eigenste Lennaert, zoon van Hera en broer van Lucy, heeft een Dracula kostuum aangemeten gekregen.
Nu de Hollanders vorige week de Spanjaarden hebben afgetroefd zal dat in de straten van Roosteren wel geduld worden schatten we zo in. We vinden het wel sympathiek dat een tot Nederlander genaturaliseerde Belgische Drent aan de overkant van de Maas gaat supporteren voor de Belgische ploeg.
Die Belgen gaan vanavond pogen tegen de ploeg van Algerije het resultaat van de Hollanders tegen de Spanjoolen lichtjes over te doen en zo mogelijk nog te verbeteren. Wij hebben onder ons vier in de roedel besloten van ons deze avond tussen 18u00 en 20u00 maar stilletjes en gedeisd te houden. ’t Zou zo wel eens verkeerd kunnen aflopen als we te veel kabaal zouden maken vanavond, met als resultaat dat we heel vroeg naar bed zouden vliegen als we niet super braaf zouden zijn…
Mag ik mij voorstellen. Ik ben Eska en ben 8,5 jaar. Mijn baasjes haalden mij 2,5 jaar geleden uit het asiel en sinds ben ik een supergelukkige hond.
Zo begon het bericht op Facebook dat onmiddellijk onze 100 % belangstelling kreeg. Dat moest ze zijn, de 4° Drent uit het nest van onze (B)Elle die al geruime tijd “verloren” was of toch voornamelijk “uit zicht”.
Wij hebben Eska nooit gezien in levende lijve want zij was al weg toen wij onze Belle kochten bij fokkers Guido en Marie-Ghislaine Bockstal. Wij kochten Belle (die eigenlijk Elle heet) toen ze twaalf weken oud was. Toen was er nog enkel moeder Freya en Ella die nu, ook na enige omzwervingen bij Ingrid Mestdagh is terecht gekomen. Het vierde “pupje” is bij Henk en Marita Castelijns in Mol terecht gekomen.
Via de Drentenvereniging wisten we al enige tijd dat Eska terug in een normale situatie was terecht gekomen en terug een warme mand had gevonden, maar waar en hoe ze er was terecht gekomen was ons niet duidelijk.
Nu met het bericht van Elise Wetering van Drent Yron (Yron heeft ook zijn eigen blog): http://www.bloggen.be/yron/archief.php?ID=2492086 kregen we echter meer zicht op de zaak. Yron en Eska zitten samen op jachttraining en zo kennen de twee vrouwtjes elkaar. Op Facebook deed Elise een verhaal over een wandeling die beide dames samen met hun honden hadden gemaakt.
Wij zijn er op verheugd dat uiteindelijk de vier teefjes, het volledige nest, want er waren geen reutjes in dat nest, terug gekend en gelokaliseerd zijn. Wij zouden het fijn vinden dat de twee zusjes Belle en Eska elkaar eens zouden kunnen ontmoeten. Waarschijnlijk komt dat er ooit wel eens van …
Inderdaad, egels en ZO, met de nadruk op ZO ! Die ZO zijn namelijk het contact en de gevolgen daarvan tussen ons Drenten/egelvangers en de stekelige tuinbewoners.
VLOOIEN zijn het gevolg van onze avondlijke activiteiten. Bij Lucy met haar hoofdzakelijk lichte vacht vielen ze het beste op maar ook Hera die het minste interesse heeft in egels is al “porteur” geweest van die kleine spring beestjes.
Dus komen de pipetjes weer boven om in de hals te wrijven. Ons baasje is niet zo ’n grote voorstander van al die chemische brol en gif maar wat moet dat moet is zijn standpunt. Het is lang geleden dat we nog eens last hadden van parasieten. Bij wandelingen in Vosselaar gebeurt het al eens dat we een teek mee naar huis brengen maar omdat we nogal frequent geknuffeld en gestreeld worden zijn die vieze bloedzuigers geen lang leven beschoren ! Als ze fatsoenlijk hun pensioen willen halen blijven die teken beter bij ons weg .
Maar om terug te komen op de egels… Wij dachten dat die beestjes het amusant vonden van door ons naar de baasjes te worden gedragen, maar ze gaan er toch na twee weken hun buik van vol hebben. Er is al twee dagen geen egel meer op den hof gezien. Geen grote of geen kleine egel.
Belle graaft nog wel in de voormalige schapenstal maar we weten niet of het is omdat ze de geur van egels in haar neus heeft of omdat ze nog een allerlaatste restje stokoude schapenmest heeft gevonden ?
Je merkt het, met Drenten in huis is er nooit verveling voor het hoofdbestuur. En als er echt niets te beleven valt dan moet het baasje gewoon het draagoor van een emmer in Heros zijn bek te geven en zeggen “komaan vent, we gaan kersen plukken” Heros draagt dan de emmer tot onder de ladder terwijl hij en de teefjes zich neerleggen in de schaduw van de boom…
In Ronse (België) ligt Maxime Vanmaercke op zijn sterfbed, wetende dat het einde nabij is.
Aan zijn bed zitten; de verpleegster, zijn vrouw, zijn dochter en zijn schoonzoon.
Hij richt zich tot zijn dochter en zegt;
“Heidi, ik wil dat jij de huizen in de Zandstraat neemt”!
“Rita, ik wil dat jij al de kantoren en de residentiegebouwen in de Zonnestraat neemt”!
“Pascal, jij krijgt de flatgebouwen in ‘t stadspark”!
De verpleegster is helemaal sprakeloos als zij dit aanhoort. Dan als Maxime er tussen uit knijpt zegt zij;
“Madame Rita wat is uw man een hard werkend mens geweest, dat hij zoveel eigendommen heeft verworven”! Rita antwoord verbolgen: “Eigendommen”??? “De klootzak heeft het over zijn gazetten ronde”!!!!!!!
Zou er één file geweest zijn in Nederland gisterenavond tussen 20u00 en het affluiten van de match Spanje – Nederland ?
Wij veronderstellen van niet, tenzij ze al door een ongeval op de snelweg was veroorzaakt lang voor de match een aanvang nam. Uit de commentaren “te velde” blijkt dat Willem – Alexanders onderdanen danig uit de bol zijn gegaan toen bleek dat de stand 1 – 5 de definitieve eindstand bleek te zijn geworden.
En ja, we hebben ook gekeken. En we hebben ons ook geërgerd toen de penalty viel ! We hebben ons toen ernstig afgevraagd “ ga ik hier naar blijven kijken of ga ik verder doen met de kersen die nog moeten gesteriliseerd worden. Toen waren het nog twee ploegen die elkaar aan het testen waren en ook de scheidsrechter was niet bepaald onpartijdig. TOEN was het nog zo. Naar onze mening is die penalty een godsgeschenk geweest, en hebben Robben , Van Persie & co op dat moment gedacht “als ’t zo zit gaan we daar eens verandering in brengen zie”.
Je moet het natuurlijk ook kunnen, want anders brengt zo een mening weinig aarde aan de dijk. En ze deden het. De mannen van Van Gaal (toch mot ik die man niet) overspeelden het Spaanse elftal die blijkbaar al in een euforie leefden van “we hebben ze weer in de tang, die Hollanders).
Een wereldgoal bracht daar verandering in. Op één moment, weg euforie en wat toen moest gebeuren gebeurde niet , terug met beide voetjes terug op de grond terecht komen was er niet bij. Voor de Spanjoolen was de vaste grond blijkbaar verdwenen onder hun voetbalschoenen. Het zieligst was nog hun doelwachter, die stond er wat zielig bij in zijn doel dat meer een schietkraam op de kermis leek, en waar elf ontketende Hollanders elke keer raak schoten wanneer ZIJ het wilden !
En ook nog dit… de kersen zijn nog gesteriliseerd geraakt hoewel het al een hele tijd na middernacht was toen de steriliseerketel leeg gemaakt is.
Met dank aan het Nederlands elftal voor een fijne voetbalavond…
Belle & co
PS: de foto’s zijn van het Facebook geleend, het zijn Boris en Joep van Herma Nijland – Rabe die zich hadden geprepareerd voor de match
Dan sta je hoog op de ladder kersen te plukken en dan denk je er aan “ik weet nog een toepasselijk liedje” wanneer ik vanavond nog een bericht op het blog ga zetten, eentje gezongen door Banana Mouskouri… “Le temps des cerises”.
En dan, wanneer de emmer vol is met kersen ga je die binnen brengen en ga je even “googelen” naar de link van het liedje op You Tube. En dan kom je dit tegen…
https://www.youtube.com/watch?v=Q91sSU-Wx4Q Geen Nana Mouskouri maar Bobbejaan Schoepen (den Bob voor de mensen ui Lichtaart en grote omgeving) samen met Geike Arnaert van Hooverphonic ! Bobbejaan Schoepen, oprichter/eigenaar van het welbekende pretpark Bobbejaanland in Lichtaart, ten tijde van de opname 83 jaar en reeds serieus getekend door de fatale ziekte zingt zeer aandoenlijk “ le temps des cerises”. De kommentaren onder het liedje liegen er niet om, wij zijn niet alleen die in de overtuiging is dat dit een onvergetelijk moment moet zijn voor iedereen die “den Bob” heeft gekend. En wie is dat niet bij ons in de Kempen…
Zelfs “onze Harrhy”, zoon van Belle en broer van Hera en Heros kende “den Bob” als buurman op 100 meter van bij hem thuis !
En dan google je nog wat verder en kom je deze link tegen . Dan zingt Geike alleen, …want Bobbejaan is er niet meer …http://www.youtube.com/watch?v=Pg3qH71QF9Q Heike zingt le temps des cerises tijdens de uitvaartdienst van Bobbejaan Schoepen in het bijzijn van al wat zingt in Vlaanderen en van al wie bezig is in de showbizz , en tevens van al die mensen die Bobbejaan Schoepen een warm hart toedroegen.
Ja dat is het zeker … een feest voor Drentjes ! En dat zullen we eens netjes “explikeren” zie. Op duizenden kilometer van Europa, in Brazilië, heeft op dit moment de wereldbeker voetbal plaats. Dat brengen ze in geuren en kleuren op TV met matchen, praatshows , geleuter en gezever van “analisten” en ook nog eens veel randgebeuren .
Neen , we gaan er niet naartoe, en ons hoofdbestuur ook niet. Van Vosselaar naar de Charente met de roedel is voor hen al ver genoeg . Ons baasje heeft sinds gisteren zijn plaats in de zetel terug opgeëist om naar de matchen te kijken op TV. En dan begint voor ons het feest ! ! !
Onze baas is namelijk geen TV kijker, hij zit liever aan de laptop ’s avonds om berichtjes als dit te schrijven, of post na te kijken, of de digitale krant te lezen… En nu zit hij samen met ons TV te kijken.
Soms moet hij wel één of ander roedellid vriendelijk verzoeken zijn of haar kop of kont even te verleggen zodat hij ook zijn plaatsje voor de “buis” kan innemen. Dat gaat dan kortstondig gepaard met even tegensputteren maar uiteindelijk krijgt iedereen waar hij recht op heeft.
Ook Heros lukt het soms (met zijn 40 kilo)van bij de baas te kruipen !
En dan begint het geschuifel. Naar de zetel rechts van het baasje ontstaat dan een sprint tussen twee of drie roedelleden om aan die kant van het baasje te kunnen liggen. De verliezer neemt dan gewoonlijk genoegen met de plaats tussen zetel en salontafel. Hij of zij die het geluk had van al in de zetel te liggen toen de match begon bekijkt de ganse situatie uit de meest comfortabele positie en houdt zich rustig en gedeisd. Opstaan of aanstalten daartoe maken is plaats kwijt, daar geeft ’t baasje zelfs garantie op. In de hoek tussen de twee zetels ligt een dik hondenkussen, dat is dan gewoonlijk de plaats voor hem of haar die te laat de situatie heeft ingeschat. Dat is nochtans ook een goei plaatsje om gekriebeld te worden door het baasje. Het is namelijk de plaats vlak onder zijn rechterhand… Even met de snuit tegen zijn elleboog duwen is altijd wel goed voor enkele minuten gekriebel over kop of buik !
Wanneer nu één van de roedelleden of de baas om één of andere reden opstaat begint gans het hiervoor beschrevene van begin af aan opnieuw. Alleen voor ’t baasje is er verschil… hij moet verdraaid goed uitkijken dat hij bij het opstaan uit de zetel (de Hollanders zeggen “bank”) niet op een kop of staart gaat staan want hij is totaal omgeven door Drenten die niet alleen naast of voor hem willen liggen maar liefst van al nog op z’n schoot zouden kruipen of in zijn nek !
Vanavond is het weer van dat… De match van de waarheid voor de Hollanders. Nederland – Spanje en dat op een vrijdag de dertiende ! Nu is het zo dat het voor beide ploegen de dertiende is en dus zal de ploeg met de meeste bijgelovigen er het meest onder lijden zegt onze baas die zich tegenwoordig (sinds gisterenavond) ook al voetbalanalist begint te voelen.
Hij kijkt er al naar uit hoe de beide Hollandse “analisten” Johan Boskamp en Jan Mulder, die ingehuurd zijn door de Belgische TV, hun commentaren zullen kleuren (allicht oranje)en de hun toegewezen tijd zullen vollullen met onzinnige klap van hoe het “zo” en “dan” zou geweest zijn als ze “zus en zo” zouden gespeeld hebben. “Als” gaat weer een heel veel gebruikt woord worden de volgende vier weken.
Vier weken voetbalfeest voor ons, in en rondom een zetel in Ferret, 16240 La Magdeleine in de Franse Charente. Van één zaak zijn we zeker…wij Drentjes van de Faes-roedel gaan dat kunnen volhouden.
Een man gaat met de nachttrein naar de wintersport. In de slaapcoupe komt hij tot de ontdekking dat hij de ruimte moet delen met een vrouw.
Ze stellen zich aan elkaar voor. De vrouw gaat boven slapen,de man onder. Ze gaan in bed liggen,maar na een kwartier roept de vrouw:
'Buurman,slaapt u al?'
'Nee', zegt de man.
'Ik heb het nogal koud',zegt de vrouw,'wilt u misschien het raampje dicht doen?';
'Natuurlijk', zegt de man.
Hij stapt uit bed, doet het raampje dicht en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: 'Buurman, slaapt u al?';
'Nee', zegt de man.
'Het wordt nogal benauwd', zegt de vrouw, 'wilt u misschien het raampje weer open doen?';
'Oke', zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje open en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: 'Buurman, slaapt u al?';
'Nee', zegt de man.
'Het begint nu toch weer koud te worden', zegt de vrouw, maar ik heb gezien dat daar in het kastje nog een deken ligt. Wilt u die misschien voor mij pakken?';
'We zouden natuurlijk ook kunnen doen of we getrouwd zijn', zegt de man.';
'O, zou u dat willen?', vraagt de vrouw.
'Ja hoor', zegt de man.
'Nou, dat lijkt me ook wel fijn', zegt de vrouw.
'Mooi' zegt de man, 'Kom uit je nest, pak zelf die deken, kruip weer in je nest ,houd je bakkes en laat me slapen.'
Eergisteren hadden we het voorspeld, als er hier in de Charente ergens hagel valt is een deel van de druivenoogst naar de vaantjes, foutu, perdu. En wat lazen we gisteren in de krant… 10 % van de druivenoogst vernield. Nu moeten we zeggen (stilletjes opdat ze het niet zouden horen) dan blijft er nog altijd 90% over is onze mening.
Dat is het verschil met de tuinders in Wingene en omgeving die niet alleen hun serres maar ook 100 % van hun oogst verloren zijn… Nu is het resultaat van je werk verliezen voor iedereen dramatisch en we hebben dan ook begrip voor de wijnbouwers die hun druivenstruiken verloren hebben zien gaan.
Intussen is het weer rustiger geworden op météo gebied, en dit zowel in Frankrijk als in België en Nederland. We kregen vandaag dan ook foto’s van Lando die aan het pootje baden was.
Wijzelf hebben het de ganse dag rustig gehouden. We zijn amper buitenshuis geweest en toen het baasje toch wilde gaan onkruid wieden tussen de tomaten zijn we met hem mee gegaan maar we hebben ons netjes in de buurt in de schaduw gelegd. We stonden er van te kijken dat hij het nog zo lang heeft vol gehouden. Ons niet gezien in de vlakke zon !
De stand van de rijping van de tweede kersenboom gaat sneller dan verwacht. Het hoofdbestuur denkt dat we overmorgen aan het plukken kunnen beginnen. Bij deze kersen is het opletten, ze moeten goed donker zijn voor ze echt rijp zijn, maar ze zijn ook erg gevoelig om te barsten wanneer het een nat voorjaar was. En wat was dit voorjaar in de Charente… juist geraden … NAT ! ! !
De weersvoorspellingen zijn goed voor de komende dagen met mogelijk een bui laat op de avond of ’s nachts. Zo hebben we het graag, zon overdag en wanneer we slapen zorgt de regen er voor dat het fris blijft en de zon de kans niet krijgt van een stoffige boel te maken van de koer en de tuin. Geef ons maar een fijn groen gazonnetje in de zon…
Zo begonnen in vroegere tijden de lange duur autoraces, zoals de 500 miles van Indianapolis, waarna de hel van bulderende motoren losbrak. Ook hier in de tuin stond zo ’n racer gereed om het gazon aan te vallen met alles wat maar door een motor werd aangedreven.
Vorige week had onze baas al een deel van het gazon gekortwiekt maar een groot deel was blijven staan omdat… jawel, het begon te regenen. En zo kwam het dat er geen kans meer bestond tussen vrijdag en gisteren om het gazon nog droog te kunnen afrijden. Tot gisteren, laat in de namiddag er toch nog genoeg zon en wind was geweest om het gras droog te krijgen.
Plots kwam al het gemotoriseerd gerief uit de stal en werd het in slagorde opgesteld. De zitmaaier voor het grote werk, de kleine “mulcher”gazonmaaier om kort rond de bomen te maaien en de bosmaaier om de kanten van de tuin netjes te zetten. Onze baas is zover geraakt dat ‘hij vandaag nog met de bosmaaier dient rond te gaan’.
Dat met die bosmaaier moet ‘m omzichtig doen want dat is een gevaarlijk spul voor struiken. Al menige rozenstruik is daar al door gesneuveld. Het minste dat je met die razendsnel roterende nylondraad een tak raakt is de struik “om zeep”, en dat gebeurt zo snel als je er niet de volle aandacht aan geeft. Ook jonge boompjes durven al eens hun schors te verliezen door de draad. Dus, als de dauw op het gras verdwenen is gaat het baasje terug met de maaiwerken verder. Nu is het toch wel beginnen regenen zeker terwijl ons baasje dit verslag aan het uittypen was. Het is niet veel dat er valt maar wel genoeg om zijn plannen in duigen te sturen. En ook het vervolg van het kersenplukken is nog niet voor eerstdaags. De kersenboom die de volgende in het rijtje is om geplukt te worden is nog niet helemaal klaar. Nog een paar dagen geduld en we kunnen terug onder of naast de ladder de wacht houden terwijl onze baas in hogere sferen zich in de kruin van de boom bevindt !
Het is nog niet eentonig maar gaat het wel stilaan worden . Zo hebben we nu al drie avonden en nachten dat we serieuze onweders over ons krijgen. Neen we zijn op dit moment niet in belgenland. Ook in de Franse Charente is het hetzelfde weer , enkel is er niet zoveel schade door de immense hagelbollen. Moesten die hagelbollen hier gevallen zijn dan konden we de cognac van het jaar 2014 wel vergeten . Net als de Bordeaux wijnen, die zijn ook nogal hagelgevoelig !
Wat nog tekens terugkeert zijn de kleine regenbuitjes tijdens de dag. Het baasje wil al enkele dagen het gazon in de tuin afrijden met de zitmaaier. Maar ’s morgens is het gras nog te vochtig, en tegen ’s middags is het dan opgedroogd want zonnig weer met een zacht windje doet wonderen, maar dan kieperen ze er weer een bui uit die alle maaiplannen in duigen doen vallen. Ondertussen denkt het baasje steeds maar aan het hitje van Sam Gooris https://www.google.be/#q=laat+het+gras+maar+groeien niet dat het met zijn volle goesting is maar het is van niet anders kunnen !
Wat ook al elke dag hetzelfde is … de baas in de kersenboom en ’t vrouwtje in de keuken. De kersenverwerking draait hier op volle toeren. Er staan al zo’n vijftiental potjes kersenconfituur in de ‘schapraai’. Verschillend flessen kersensiroop zijn al gemaakt en gaan voor verfrissende drankjes zorgen tijdens de zomer. Zo is kersensiroop met Perrier, een frisdrank die je nergens kan kopen maar hoog op de ranglijst van lekkere drankjes staat.
Ook de aardbeienoogst draait op volle toeren, ook daar is de wintervoorraad 2014-2015 al gemaakt. Omdat er zoveel aardbeien zijn dit jaar hebben de baasjes ook aardbeiencoulis gemaakt voor bij ijsroom en bij nagerechtjes.
Nieuw is de coulis van rode vruchten, een coulis samengesteld uit aardbeien , kersen en rode aalbesjes, lekkerrrrrr…
Wat de kersen betreft gaat het nu even wat rustiger aan, van de grootste kersenboom zijn de best bereikbare vruchten geoogst en het is nu wachten op de volgende boom die eind deze week genoeg rijpe vruchten gaat dragen . Die kersen gaan gesteriliseerd worden in Weckpotten en zijn de ‘garni’ voor een zelfgebakken vlaai of een clafoutis.
Het baasje is zich nu aan het afvragen of het allemaal wel de moeite loont van nu op zijn eten te letten om toch maar wat kilo’s te verliezen, om dan later op het seizoen weer allemaal van die lekkere zaken uit eigen tuin op zijn bord te krijgen !
En ondertussen jammert Sam Gooris maar verder… “laat het gras…. “
Het is dat we vertrouwen hebben in onze baasjes, anders was “het kot te klein geweest vannacht”. Rond vier uur vannacht is hier een onweer uitgebarsten dat we zelden hebben meegemaakt. Zoals gezegd, wij hebben geen krimp gegeven maar het bliksemde zo hevig dat er gedurende een half uur geen licht nodig was. Het was klaarlichte dag, terwijl het aardedonker moest zijn.
Het leek wel of er vijf onweders tegelijk en om ter hevigst bezig waren. Ons baasje is opgestaan om de gang van zaken een beetje op te volgen, niet dat hij veel zou hebben kunnen doen, maar sinds we hier de storm van eind 1999 hebben meegemaakt, is hij niet zo gerust meer in de kracht van de wind. Toen moest de streek windvlagen van 220 km/u ondergaan.
Met de wind viel het vannacht best mee, we hebben gelukkig geen schade kunnen vaststellen aan de bomen. Die zijn op dit moment het meest kwetsbaar omdat ze volop in blad staan en zoals de kersenbomen, vol hangen met rijpe vruchten.
Het heeft wel fel geregend vannacht en ook hagel was van de partij. Niet van die aard zoals er zaterdag gevallen is in Vlaanderen, maar elke hagel brengt schade toe aan de wijnoogst hier.
Toevallig heeft het baasje zaterdag ochtend nog gepraat met onze Cognacboer Roger Lassoudière (de “oude” Cognacboer, Jean-Luc zijn zoon, noemen we “de jonge cognacboer”) over de invloed van hagel op de druivenoogst. Roger vertelde ons dat het hier in de streek meestal nogal meeviel met de schade door hagel. De streek in het noorden van de Pyreneeën en de streek rond Bordeaux heeft veel meer te maken met hagel volgens de kenner .
Nu we het toch hebben over druiven en Cognac, de Lassoudières hebben begin dit jaar een nieuwe distillatie installatie in gebruik genomen. Alles fonkelnieuw, distillatie proces, gebouw, bottelarij, enkel de opslag, de chai of rijpingskelder , is dezelfde gebleven. Vermits we al meer dan tien jaar “kind aan huis zijn” bij hen voor de aankoop van Cognac en Pineau des Charentes kregen we zaterdag met vijf Belgen een privé rondleiding doorheen de nieuwe installaties. We hebben er toch wel even van staan kijken hoe alles elektronisch geregeld is als ondersteuning van het ambachtelijke “cognacbrouwen”.
Als we dan de rijpingskelder verlieten en Roger wezen op het fortuin aan cognac dat daar opgeslagen lag , dan zet hij zijn petje eens wat verder naar achter en haalt de schouders eens op. Fortuin ? pfff… was dan zijn enige commentaar…
Terwijl het in de verte rommelt van een opkomend onweer…
Terwijl de Rode Duivels in Brussel de Tunesiërs proberen te verschalken…
Terwijl Jeanny vanaf de Hippodroom in Landgraaf probeert met haar GSM iets door te sturen van wat een concert van de Rolling Stones moet zijn…
Terwijl men in het Heizelstadion bezig is om de hagelbollen zo groot als golfballen van de grasmat weg te krijgen…
Terwijl al deze zaken samen gebeuren is ons hoofdbestuur bezig om van ons een halve egelfamilie afhandig te maken.
Eerst was het Lucy die met een baby egel aan kwam dragen en het stekelige beestje makkelijk afgaf aan ’t baasje. Die wilde daar eens een mooie foto van maken en plaatste het beestje op de tafel buiten. Twintig minuten heeft ‘m daar zitten wachten met het “kodakske” in de aanslag om het afrollen op beeld te krijgen. Tevergeefs… na twintig minuten is hij het mini egeltje buiten de omheining gaan zetten. Inmiddels waren Heros , Belle en Hera aan de staldeur aan het krabben. Dat doen ze enkel maar als ze aan de andere zijde iets gehoord of geroken hebben.
’T Baasje is dan langs de binnenzijde van de staldeur gaan kijken en jawel… daar lag moeder egel. Die kon niet door de gesloten staldeur en aan de andere kant stonden drie lawaaimakende Drenten haar op te wachten. ’t Baasje heeft moeder egel dan maar opgepakt (het baasje doet dan wel niet veel laswerk meer maar de lashandschoenen komen nog dikwijls van pas) en heeft moederegel dan maar buiten in de weide bij haar kleintje gezet !
Dat was zowat het tijdverdrijf op 7 juni ’s avonds, die toch voor vele mensen een bijzondere avond was. Voor Jeanny een avond met haar Stones idolen, voor de Rode Duivels een nooit geziene grasmat vol met ijzige golfballen, en voor onze roedel en baas een nooit geziene egel familie op de koer !
Onze Heros is aan de Metacam toe. Hij heeft zich gisteren rond de middag pijn gedaan en heeft last van zijn rechter achterpoot. Hoe en waar hij zich bezeerd heeft kan hij alleen weten want niemand heeft . We kunnen alleen maar vermoeden dat hij weer eens tegengehouden is door de afsluiting (niet tijdig kunnen stoppen) toen hij weer eens de belangrijke taak , van de rosse kat van de overburen wegjagen, op zich wilde nemen.
Gisterenavond toen hij zijn avondeten met veel smaak had binnen gespeeld heeft hij een halve portie Metacam gekregen. Vlak voor het slapengaan heeft hij dan de overige helft van de portie gekregen.
Omdat hij moeite of pijn had bij het gaan liggen mocht hij vannacht in de zetel of op het hondenkussen blijven liggen. Ook zijn bench is opengebleven zodat hij het zich makkelijk kon maken en zelf de keuze had. Hij is niet naar de slaapkamer gekomen om zich tussen het hoofdbestuur te komen leggen, zoals zijn zus Hera enkele weken geleden.
Gisteren was het hier “aardbeienconfituurmaakdag”. Het is jaren geleden dat we nog zoveel, zulke grote en zulke lekker sappige aardbeien konden oogsten. Sommige zijn wel aangevreten door de muizen of vogels maar zulke hoeveelheden krijgen ook die niet opgegeten. Na een dag onkruid wieden om alle aardbeien terug te vinden (twee weken geen onderhoud merk je dadelijk) en het oogsten van de vruchten staan hier veertien potjes aardbeien confituur af te koelen. Daar gaan we in de vruchtenarme periodes nog plezier van hebben. Niets zo lekker als fruit uit eigen tuin. https://www.goedboerenindestad.nl/recepten/homemade/huisgemaakte-aardbeienjam/
Vandaag gaan we aan de kersen beginnen, indien het regenen overblijft tenminste. Want het heeft vannacht en ook deze ochtend nog “gerommeld” in de verte en ook nog enkele kortstondige buitjes waren ons deel vandaag. En kersen plukken in een kletsnatte boom is nu niet dadelijk iets waar ons baasje van droomt, integendeel mogen we wel zeggen !
'Je moet er niet over willen nadenken maar vrijheid is altijd een strijd. 70 jaar na D-Day loopt de vrijheid nog steeds gevaar.'
Terwijl de ganse wereldtop aan het strand zit te Ouistreham aan de Normandische kust om de 70° verjaardag van D-day te vieren is het hier schitterend weer.
We zien het niet dadelijk gebeuren dat den Barack Obama, de Vladimir Poetin, de Swa Hollande en nog meer van dat verkozen “hoog volk” samen met onze Koninklijke hoogheid de Flup van België, de Sjarel van Engeland en Wimpie van Oranje in hun bermuda short over de plage van Ouistreham gaan flaneren.
Neen helemaal niet, zij zullen wel stijf in ’t maatpak of uniform van het leger uitgedost zijn. De reden waarom dat ze daar zijn heeft alles te maken met het begin van het einde voor Hitler en zijn bende nazi’s.
Wie de film “de langste dag” of “saving private Ryan” heeft gezien weet welke drama’s zich hier op deze stranden hebben afgespeeld. Hoeveel mensenlevens hier zijn opgeofferd om vaste voet aan de grond op het vasteland te krijgen om ten langen leste door te stoten naar Berlijn.
We zijn niet van die generatie, gelukkig maar. Maar als je dan als Belg of Fransman ook dit jaar nog eens het begin van de eerste wereldoorlog herdenkt mag je blij zijn dat er een verenigd Europa tot stand gekomen is. Een Europa waar de verschillende landen terug met elkaar praten voor ze elkaar met allerlei gesofistikeerde wapens naar de andere wereld helpen.
Dat, en met de resultaten van de Europese verkiezingen van twee weken geleden indachtig, kunnen wij die mensen als een Geert Wilders of Marine Le Pen echt niet begrijpen. Ook bij hen leeft de haat tegen ganse groepen die moeten uitgesloten worden, die terug achter hun vooroorlogse grenzen moeten verdreven worden. Waar hebben we dat nog gehoord, gelezen , en onze ouders ervaren, tot wat dit kan leiden.
Voor ons mogen den Barack, de Vlad, de Swa, onze Flup , de Sjarel en de Willem elk jaar samenkomst houden om 6 juni te gedenken op dat nu mooie vredige strand in een dorpje waar amper iemand van zou gehoord hebben moesten daar op 6 juni 1944 geen duizenden jonge mensen gesneuveld zijn voor de bevrijding van ons Europeanen, waaronder de ouders van Geert en Marine….
Marine Le Pen en haar volgelingen kiezers, zouden binnen 4 dagen, op 10 juni beter nog een 70° verjaardag komen gedenken ! De verjaardag van het vernietigen van het volledige dorp en uitmoorden van gans de bevolking, de FRANSE bevolking, van Oradour sur Glane, op zo ‘n 100 km van hier, in de schaduw van Limoges.
Van het ene uiterste in het andere in goed drie dagen. Eergisteren wilden we nog niet vertrekken omdat het door de regen een noodweer was in België en Frankrijk . Op het “beloofde” of voorspelde mooie weer voor donderdag hebben we dan ook nog eens moeten wachten tot we bijna in Parijs waren. En nu vandaag is het hier in de Charente een stralend mooie ochtend.
We hadden gisteren ook een plezante nieuwe ervaring op de snelweg. Eentje waar we in de toekomst nog heel wat plezier aan kunnen beleven. We moeten vanaf gisteren niet meer stoppen aan de péage poorten. Het baasje heeft zich immers vorige week een sensor voor de télépéage aangeschaft bij de VAB in Zwijndrecht. Ons baasje moet nu enkel een poort opzoeken waar een T boven staat met een verbodsteken 30km/u . Daar kunnen we aan die snelheid gewoon de péage voorbij rijden. De rekening sturen ze naar de bank. Poepsimpel en niks meer aanschuiven !
Straks als de zon op het hevigst staat schrijft ons baasje een nieuw bericht. Dat is dan de tijd om buiten alles even aan de kant te laten en opnieuw te schuilen, ditmaal niet meer voor de regen maar voor de hevige Charentaise zon !
We zijn dus goed en wel in La Magdeleine gearriveerd. We waren pas om 12u30 weg in Vosselaar en hebben op acht uur en een half de 800 km afgehaspeld.
Ons baasje heeft het naar zijn normen ‘heel rustig’ gedaan en ook door enkele files hebben we er iets langer over gedaan dan anders. Geen gehaast of geflirt met de 130 km/u vandaag, maar wel meer naar het gemiddelde verbruik gekeken dan op de toerenteller en de snelheidsmeter. Gisteren was ons baasje nog even naar Nederland geweest en op de regiuonale wegen kreeg hij een gemiddeld verbruik van 5,6 liter/100 km. Nu is dat cijfer niet haalbaar op de snelweg en zeker niet met een aanhangwagen aan de auto gekoppeld. Maar toch hebben we met 8,3 liter gemiddeld een mooi verbruik kunnen noteren.
Toen we deze middag vertrokken was het op de verkeersmeldingen weer alom kommer en kwel. Voor en na Antwerpen stonden er kilometer lange files door ongevallen. Toen ook de TomTom aangaf dat we via de Liefkenshoektunnel moesten heeft het baasje in Wommelgem de snelweg verlaten en resoluut voor de richting Brussel gekozen. We zijn vandaag dus langs eenngans andere kant Frankrijk binnen gekomen. In plaats van via Lille zijn we ditmaal via Valenciennes Frankrijk binnen gekomen. Onderweg zijn we dan ook Napoleon zijn leeuw op de heuvel in Waterloo voorbij gereden. Dat was een goede keuze om zo te rijden want daar hebben we geen meter file gezien !
Om vijf na negen waren we thuis vanavond en wij Drentjes hebben de ganse weg uilen met hopen gevangen. We zijn dus goed uitgerust aangekomen.
Het is inmiddels nog licht rond negen uur ’s avonds en hebben samen met het baasje al een inspectie tochtje door de tuin gemaakt.
Van één kersenboom zijn de kersen plukrijp, ook de aardbeien zijn groot, dik en heel zoet. Sommige aardbeien hebben wel sporen van hongerige muizen of vogels maar dat bekijken we morgenwel beter. Ook de rode besjes hangen in grote hoeveelheden rijp aan de struiken. ‘Coulisse van rode vruchten” maken staat hier eerstdaags op het programma !
Een man is wat slagen aan het oefenen op de golf, en een bal belandt in een bosje. De man , op zoek naar zijn balletje, ontdekt er een heksachtig wezen dat in een grote pot aan het roeren is.
Hij vraagt wat ze daar doet, en de heks antwoordt : 'ik maak een toverdrankje.
''Hmmm, interessant,' zegt de man, 'en waarvoor moet dat dienen ?'
'Wel', zegt ze, 'een slokje hiervan en je wordt een buitengewone golfspeler voor minstens één jaar.'
'Mag ik er een kopje van drinken,' vraagt de golfspeler ?
'Wel...allee ja...,' zegt ze, 'maar ik moet je waarschuwen, dit drankje heeft wel nevenwerkingen : uw seksleven zal er gans die tijd maar belabberd uitzien...'
'OK' zegt hij dan, 'Dat neem ik erbij', hij drinkt zijn toverdrankje , en gaat terug aan de slag, en o ja, de eerste bal is al bingo !
De volgende weken daagt hij de allerbeste profs uit, en wint warempel spel na spel.
Het ganse jaar door stijgt hij naar de top, hij wint beker na beker, en prijs na prijs, en iedereen ligt aan zijn voeten.
Zowat een jaartje later zoekt hij de heks terug op in hetzelfde bosje, en vertelt haar glunderend over zijn golftriomfen.
'En,' vraagt de heks,' hoe is het met je seksleven ? ' 'Bah, nie slecht... ' 'O ja 'zegt ze , 'nochtans kan dat toverdrankje je seksleven ruïneren, hoeveel maal had je seks het laatste jaar ?
''Wel,' zegt hij,'zowat driemaal, of 't kan ook viermaal geweest zijn...
''Ah ja !' zegt de heks, 'en je vindt dat 'nie slecht' ?
'Welnee,' antwoordt de man, 'voor ne pastoor met een kleine parochie valt dat nog mee vind ik.'
Of kalmte voor de storm, wie gaat het vertellen ? Het is hier vandaag heel kalm, zowel bij de bazen als bij ons Drenten. Alles is klaar voor het vertrek maar Frankske en Sabine van de météo op den TV kwamen hier gisteren en eergisteren vertellen dat het serieus lelijk ging regenen vandaag.
Niks van gezien zegt onze baas en die is al een paar keren buiten geweest.
Die is zelfs al met de laptop naar Herentals getrokken om daar in de Belgacom winkel informatie te gaan zoeken waarom de mail van Skynet niet meer doorkomt. Daar moet na al die tijd al een behoorlijk gevulde mailbox staan overlopen van de tegengehouden mail ’s
De bediende in de Belgacom shop was heel voorkomend en bekwaam. Er werden nieuwe paswoorden geïnstalleerd maar toen bleek dat de mailbox geblokkeerd zat kon hij ook niet verder meer en werd er hulp van bovenaf (den hemel ?) ingeroepen. Die (hemel ?) zouden ons dan binnen een uur tot anderhalf uur opbellen met de mogelijke oplossing. Ons baasje is inmiddels toch al eventjes wachtende…
Wijzelf Drentjes, verdoen onze tijd met ooglid gymnastiek. D.w.z. dat we van tijd tot tijd eens één oog opentrekken om bij te blijven met wat er in de wereld gebeurt. Vermits dat het vandaag heel kalm is volstaat één oog openen om het kwartuur wel. We zullen er niet echt moe van worden.
De aanhangwagen geraakt nu toch wel goed geladen, en weer is het een allegaartje aan spullen die er op geladen worden. Het zijn hoofdzakelijk honden spullen maar dit keer zit er toch wel een stapelbak met opmerkelijke inhoud bij. Het is een stapelbak met boeken voor een goed doel. Het zit zo… ons hoofdbestuur heeft in de Charente vrienden die elk jaar kinderen laten overkomen vanuit Oekraïne. René is président van de vereniging France –Ukraïne en is in die functie aanwezig op veel rommelmarkten om spulletjes te verkopen die hij bij vrienden vergaart. Met dat geld kan hij een deel van het overkomen van de Tsjenobil kinderen betalen.
René’s gamma bestaat hoofdzakelijk uit boeken en ons baasje had al opgemerkt dat in dat assortiment niet alleen Franse maar ook Engels- , Russiche en Poolstalige boeken te vinden waren. Maar er zaten geen Nederlandstalige boeken tussen ! Daar gaat ons baasje nu voor zorgen dat de Belgische en Nederlandse Charente bewoners ook aan hun trekken komen bij “boekhandel René & Nicole” les bouquinistes de Villiers le Roux”
Vrienden van ons hoofdbestuur die al in La Magdeleine geweest zijn zullen met plezier aan dat koppel terugdenken. Tot voor enkele jaren hielden zij in hun Bar-Tabac “le Poivrier” ook nog restaurant waar het heel lekker eten en toeven was. De ouderdom eiste ook hier zijn tol en oewel Nicole nog met volle goesting in de potten roerde werd het voor René te veel om tot kot in de nacht op te dienen in het restaurant. Maar ons hoofdbestuur en de Patin’s blijven vrienden. Ons baasje is trouwens bij René “son Belge préféré”…
De bazen sleuren weer met van alles en nog wat. Voornamelijk stapelbakken komen uit “den bureau” en verhuizen naar de aanhangwagen. Het is hoofdzakelijk wat men hier “hondenspul” noemt dat men verhuist.
Dat betekent waarschijnlijk dat er weer een verplaatsing van zo’n 800 kilometer zit aan te komen in de zeer nabije toekomst. Waarschijnlijk zijn we morgen of overmorgen weer onderweg want ook gisterenochtend hebben Lucy en Hera al een bezoek gebracht aan Aline onze dierenarts in Hoogstraten. Het was een nazicht voor Hera na haar schijndracht en Lucy moest mee om op “den bascule” te passeren.
Ook een vracht pillen kwam mee, we denken dat we eerstdaags weer een ontwormingsbeurt krijgen. Ook pipetjes met anti-vlooien en teken gif zitten al in de hondenapotheekkist.
Onze baasjes gaan samen met ons terug naar La Magdeleine voor een tweetal weken omdat de natuur wenkt. Het was al bij ons vertrek twee weken geleden zo dat de eerste , de vroegste van de vier kersenbomen al rijpe kersen vertoonde. Nu gaan we terug voor twee weken kersenoogst van de twee grote kersenbomen.
Ook hopen we nog iets te kunnen recupereren van de aardbeien. Die waren al volop rijp en we hopen dat de buren de rijpe aardbeien hebben geoogst. ’t Zal anders nogal kermis geweest zijn daar achteraan in de tuin. De muizen en vogels hadden twee weken geleden hun weg al gevonden naar de grote rode vruchten.
We horen hier net het hoofdbestuur overleggen wanneer ze het vertrek gaan plannen. ’t Vrouwtje heeft gisterenavond naar het weerbericht gekeken en voor morgen woensdag voorspellen ze de ganse dag regen tot hevige regen met onweersbuien.
Voor donderdag zou het dan mooi weer zijn … Als je de keuze hebt zoals wij, dan is de keuze snel gemaakt, zo graag rijdt ons baasje nu ook weer niet de ganse dag door de plensregen. En op een dag vroeger of later steekt het bij ons niet .
“Wanneer komt het je uit dat ik eens langs kom met onze kampioen ?”.
Groeten Bert en Loek
Die vraag kregen we vorige week in onze mailbox van het baasje van “onze” Loek . Loek is de broer van Lucy en de zoon van onze Hera.
Loek is zowat de grootste en de meest forse van al de reuen uit het L-nestje. Wanneer Bert schrijft “onze kampioen” is dat geenszins overdreven.
Toen we Loek met de terugkomdag van onze honden in maart terugzagen trok hij alle ogen naar zich toe.
Omdat Loek ook het oer-type is van wat een drentenreu zou moeten zijn, hebben wij zijn baasje alle steun en hulp toegezegd om zijn “paparassen” in orde te maken om ook als officiële dekreu te kunnen fungeren.
Maar Bert en Loek staan op dit moment nog aan het beginpunt van het circuit dat dient gevolgd te worden om officieel “dekreu” te mogen zijn.
De röntgen onderzoeken van HD, ED, SD, het oogonderzoek naar PRA en het bloedonerzoek naar von Willbrand dissease (wat wij sterk promoten voor jachthonden) dient hij nog te ondergaan.
Dan moet Loek ook nog het LOSH –attest van de KMSH behalen en “ergens” minstens een ZG showresultaat in een hondenshow behalen.
En zo kwam het dat Bert, dochter Emily en hun “kampioen” Loek gisteren hier neerstreken om de richtlijnen op te halen die zij dienden te volgen.
Ons baasje heeft een reeks foto’s gemaakt van Loek en Bert heeft honderd uit gepraat over de kwaliteiten van Loek. Wat een brave hond het is voor de kinderen, hoe goed hij luistert, hoe goed Loek presteert op de jacht, maar Bert vertelt ook dat Loek niet “voorstaat” !
Bert zijn woorden waren nog niet koud of er landde een bosduif op enkele meter van Loek in de tuin. En wat toen gebeurde maakte Bert tegelijkertijd fier en beschaamd ! Want Loek zijn staart stond stijf naar achter, zijn snuit gespannen naar voor en zijn rechtervoorpoot ingetrokken omhoog ! Je kan geen mooiere “voorstaan” houding verzinnen als wat Loek daar toen liet zien . Hij stootte die duif zelfs pas op toen hij het bevel kreeg ! ! !
Heb je al eens een jager gezien die rood werd van verlegenheid maar tegelijk superfier was over het presteren van zijn Drent ? Wij en onze baasjes wel, het is hier gisterenmiddag gebeurd op ons terras !
Vrijdag is ons baasje gaan “puppysnuiven” zoals ze dat in fokkerskringen noemen. Een kameraad van ’t baasje heeft een nu drie weken oud nestje Drentjes gekregen van zijn teefje Lena.
Wij hadden het bericht van de geboorte van de zes pupjes al de dag na de geboorte hier op het blog en zoals het bij de betere fokker de gewoonte is mag er de eerste twee weken niemand bij het nestje dan de fokker zelf. Dat maakt dat ons baasje bij de eersten was om te gaan puppysnuiven.
En “gesnoven” (in de beste zin van het woord) heeft hij duidelijk gedaan te zien aan de foto’s die hij meebracht uit Erpe-Mere.
Het is een heel mooi samengesteld nestje, er zijn zes pups waarvan drie teefjes en drie reutjes. Verder zijn er donkere en hele licht gekleurde pupjes. Als nu de karaktertjes ook nog verschillend zijn is het een ideaal nestje wegens voor ieder iets naar wens.
Lena, de moeder is zeer zorgzaam voor haar kroost, ze heeft niet graag dat er vreemden in de buurt van de werpkist komen. Zelfs haar zus Lisa, die ook een deel van de roedel van Peter is, blijft voorlopig nog altijd uit de buurt van de werpkist. Lena heeft niet graag te veel beweging rond de verblijfplaats van de pups.
Ons baasje weet nog maar al te goed dat het bij Hera’s nestje ook zo was. Zelfs Belle, die dan toch ook al twee nestjes had gehad mocht de eerste tien dagen niet bij Hera’s pups komen . Vanaf de pups hun oogjes open hadden mochten Belle en Heros komen helpen met haar puppy’s te helpen verzorgen.
Voor de Drentenliefhebbers onder de lezers, er zijn geen pupjes meer vrij. Alle kennen hun definitief baasje al. Er is zelfs al een reservelijst moest er iemand van de toekomstige eigenaars afhaken .
Met Peter heeft ons baasje afgesproken dat we nog eens naar de pupjes komen kijken tegen eind juni aan, dan krijgen we in plaats van puppy’s al jonge hondjes van haast acht weken te zien . We kijken er al naar uit !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
