Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
17-06-2014
Voetbalgekte “international”
Voetbalgekte “international”
Wat er met ons hoofdbestuur aan de hand is weten we eigenlijk niet goed op dit moment. Ze zijn het noorden (kan ook het zuiden kwijt) lijkt het ons.
Onze baas is een hele tijd bezig geweest met tentstokken. Wij dachten al dat we hier één van de dagen één full-house gingen krijgen en dat er voor extra leefruimte moest gezorgd worden… Maar niks van dat alles, toen de tentstokken een lengte hadden om een mini Eiffeltoren op te zetten verscheen de vlag die het baasje twee weken geleden kreeg bij de slager Galantine bij ons in Vosselaar. Nu, voor de eerste keer in 15 jaar, wappert er een vlag bij ons op de hof !
Wijzelf kregen van het baasje een hard opgepompte lederen voetbal in ’t zwart/geel/rood. Die bracht het baasje mee van de Makro waar ze die ballen cadeau gaven bij after shave…
Het zal dan toch iets te maken hebben met de voetbal in Brazilië denken we zo stilaan. Een Belgische vlag in een klein gehucht in de Franse Charente, een Belze voetbal voor Belze Drenten op Franse bodem en allemaal voor een Wereldbeker voetbal in het Zuid-Amerikaanse Brazilië…
En wacht efkes… ’t is nog niet gedaan ! De klap op de vuurpijl moet nog komen ! ! ! Vanuit Nederland, uit het Limburgse Roosteren, (wel uit de eerste straat in Nederland als je in Maaseik de Maas oversteekt, dus nog bijna België) kregen we foto’s in onze mailbox van een voetbalgekke Rode Duivel die normaal als ene Lennaert door het leven gaat ! Onze eigenste Lennaert, zoon van Hera en broer van Lucy, heeft een Dracula kostuum aangemeten gekregen.
Nu de Hollanders vorige week de Spanjaarden hebben afgetroefd zal dat in de straten van Roosteren wel geduld worden schatten we zo in. We vinden het wel sympathiek dat een tot Nederlander genaturaliseerde Belgische Drent aan de overkant van de Maas gaat supporteren voor de Belgische ploeg.
Die Belgen gaan vanavond pogen tegen de ploeg van Algerije het resultaat van de Hollanders tegen de Spanjoolen lichtjes over te doen en zo mogelijk nog te verbeteren. Wij hebben onder ons vier in de roedel besloten van ons deze avond tussen 18u00 en 20u00 maar stilletjes en gedeisd te houden. ’t Zou zo wel eens verkeerd kunnen aflopen als we te veel kabaal zouden maken vanavond, met als resultaat dat we heel vroeg naar bed zouden vliegen als we niet super braaf zouden zijn…
Mag ik mij voorstellen. Ik ben Eska en ben 8,5 jaar. Mijn baasjes haalden mij 2,5 jaar geleden uit het asiel en sinds ben ik een supergelukkige hond.
Zo begon het bericht op Facebook dat onmiddellijk onze 100 % belangstelling kreeg. Dat moest ze zijn, de 4° Drent uit het nest van onze (B)Elle die al geruime tijd “verloren” was of toch voornamelijk “uit zicht”.
Wij hebben Eska nooit gezien in levende lijve want zij was al weg toen wij onze Belle kochten bij fokkers Guido en Marie-Ghislaine Bockstal. Wij kochten Belle (die eigenlijk Elle heet) toen ze twaalf weken oud was. Toen was er nog enkel moeder Freya en Ella die nu, ook na enige omzwervingen bij Ingrid Mestdagh is terecht gekomen. Het vierde “pupje” is bij Henk en Marita Castelijns in Mol terecht gekomen.
Via de Drentenvereniging wisten we al enige tijd dat Eska terug in een normale situatie was terecht gekomen en terug een warme mand had gevonden, maar waar en hoe ze er was terecht gekomen was ons niet duidelijk.
Nu met het bericht van Elise Wetering van Drent Yron (Yron heeft ook zijn eigen blog): http://www.bloggen.be/yron/archief.php?ID=2492086 kregen we echter meer zicht op de zaak. Yron en Eska zitten samen op jachttraining en zo kennen de twee vrouwtjes elkaar. Op Facebook deed Elise een verhaal over een wandeling die beide dames samen met hun honden hadden gemaakt.
Wij zijn er op verheugd dat uiteindelijk de vier teefjes, het volledige nest, want er waren geen reutjes in dat nest, terug gekend en gelokaliseerd zijn. Wij zouden het fijn vinden dat de twee zusjes Belle en Eska elkaar eens zouden kunnen ontmoeten. Waarschijnlijk komt dat er ooit wel eens van …
Inderdaad, egels en ZO, met de nadruk op ZO ! Die ZO zijn namelijk het contact en de gevolgen daarvan tussen ons Drenten/egelvangers en de stekelige tuinbewoners.
VLOOIEN zijn het gevolg van onze avondlijke activiteiten. Bij Lucy met haar hoofdzakelijk lichte vacht vielen ze het beste op maar ook Hera die het minste interesse heeft in egels is al “porteur” geweest van die kleine spring beestjes.
Dus komen de pipetjes weer boven om in de hals te wrijven. Ons baasje is niet zo ’n grote voorstander van al die chemische brol en gif maar wat moet dat moet is zijn standpunt. Het is lang geleden dat we nog eens last hadden van parasieten. Bij wandelingen in Vosselaar gebeurt het al eens dat we een teek mee naar huis brengen maar omdat we nogal frequent geknuffeld en gestreeld worden zijn die vieze bloedzuigers geen lang leven beschoren ! Als ze fatsoenlijk hun pensioen willen halen blijven die teken beter bij ons weg .
Maar om terug te komen op de egels… Wij dachten dat die beestjes het amusant vonden van door ons naar de baasjes te worden gedragen, maar ze gaan er toch na twee weken hun buik van vol hebben. Er is al twee dagen geen egel meer op den hof gezien. Geen grote of geen kleine egel.
Belle graaft nog wel in de voormalige schapenstal maar we weten niet of het is omdat ze de geur van egels in haar neus heeft of omdat ze nog een allerlaatste restje stokoude schapenmest heeft gevonden ?
Je merkt het, met Drenten in huis is er nooit verveling voor het hoofdbestuur. En als er echt niets te beleven valt dan moet het baasje gewoon het draagoor van een emmer in Heros zijn bek te geven en zeggen “komaan vent, we gaan kersen plukken” Heros draagt dan de emmer tot onder de ladder terwijl hij en de teefjes zich neerleggen in de schaduw van de boom…
In Ronse (België) ligt Maxime Vanmaercke op zijn sterfbed, wetende dat het einde nabij is.
Aan zijn bed zitten; de verpleegster, zijn vrouw, zijn dochter en zijn schoonzoon.
Hij richt zich tot zijn dochter en zegt;
“Heidi, ik wil dat jij de huizen in de Zandstraat neemt”!
“Rita, ik wil dat jij al de kantoren en de residentiegebouwen in de Zonnestraat neemt”!
“Pascal, jij krijgt de flatgebouwen in ‘t stadspark”!
De verpleegster is helemaal sprakeloos als zij dit aanhoort. Dan als Maxime er tussen uit knijpt zegt zij;
“Madame Rita wat is uw man een hard werkend mens geweest, dat hij zoveel eigendommen heeft verworven”! Rita antwoord verbolgen: “Eigendommen”??? “De klootzak heeft het over zijn gazetten ronde”!!!!!!!
Zou er één file geweest zijn in Nederland gisterenavond tussen 20u00 en het affluiten van de match Spanje – Nederland ?
Wij veronderstellen van niet, tenzij ze al door een ongeval op de snelweg was veroorzaakt lang voor de match een aanvang nam. Uit de commentaren “te velde” blijkt dat Willem – Alexanders onderdanen danig uit de bol zijn gegaan toen bleek dat de stand 1 – 5 de definitieve eindstand bleek te zijn geworden.
En ja, we hebben ook gekeken. En we hebben ons ook geërgerd toen de penalty viel ! We hebben ons toen ernstig afgevraagd “ ga ik hier naar blijven kijken of ga ik verder doen met de kersen die nog moeten gesteriliseerd worden. Toen waren het nog twee ploegen die elkaar aan het testen waren en ook de scheidsrechter was niet bepaald onpartijdig. TOEN was het nog zo. Naar onze mening is die penalty een godsgeschenk geweest, en hebben Robben , Van Persie & co op dat moment gedacht “als ’t zo zit gaan we daar eens verandering in brengen zie”.
Je moet het natuurlijk ook kunnen, want anders brengt zo een mening weinig aarde aan de dijk. En ze deden het. De mannen van Van Gaal (toch mot ik die man niet) overspeelden het Spaanse elftal die blijkbaar al in een euforie leefden van “we hebben ze weer in de tang, die Hollanders).
Een wereldgoal bracht daar verandering in. Op één moment, weg euforie en wat toen moest gebeuren gebeurde niet , terug met beide voetjes terug op de grond terecht komen was er niet bij. Voor de Spanjoolen was de vaste grond blijkbaar verdwenen onder hun voetbalschoenen. Het zieligst was nog hun doelwachter, die stond er wat zielig bij in zijn doel dat meer een schietkraam op de kermis leek, en waar elf ontketende Hollanders elke keer raak schoten wanneer ZIJ het wilden !
En ook nog dit… de kersen zijn nog gesteriliseerd geraakt hoewel het al een hele tijd na middernacht was toen de steriliseerketel leeg gemaakt is.
Met dank aan het Nederlands elftal voor een fijne voetbalavond…
Belle & co
PS: de foto’s zijn van het Facebook geleend, het zijn Boris en Joep van Herma Nijland – Rabe die zich hadden geprepareerd voor de match
Dan sta je hoog op de ladder kersen te plukken en dan denk je er aan “ik weet nog een toepasselijk liedje” wanneer ik vanavond nog een bericht op het blog ga zetten, eentje gezongen door Banana Mouskouri… “Le temps des cerises”.
En dan, wanneer de emmer vol is met kersen ga je die binnen brengen en ga je even “googelen” naar de link van het liedje op You Tube. En dan kom je dit tegen…
https://www.youtube.com/watch?v=Q91sSU-Wx4Q Geen Nana Mouskouri maar Bobbejaan Schoepen (den Bob voor de mensen ui Lichtaart en grote omgeving) samen met Geike Arnaert van Hooverphonic ! Bobbejaan Schoepen, oprichter/eigenaar van het welbekende pretpark Bobbejaanland in Lichtaart, ten tijde van de opname 83 jaar en reeds serieus getekend door de fatale ziekte zingt zeer aandoenlijk “ le temps des cerises”. De kommentaren onder het liedje liegen er niet om, wij zijn niet alleen die in de overtuiging is dat dit een onvergetelijk moment moet zijn voor iedereen die “den Bob” heeft gekend. En wie is dat niet bij ons in de Kempen…
Zelfs “onze Harrhy”, zoon van Belle en broer van Hera en Heros kende “den Bob” als buurman op 100 meter van bij hem thuis !
En dan google je nog wat verder en kom je deze link tegen . Dan zingt Geike alleen, …want Bobbejaan is er niet meer …http://www.youtube.com/watch?v=Pg3qH71QF9Q Heike zingt le temps des cerises tijdens de uitvaartdienst van Bobbejaan Schoepen in het bijzijn van al wat zingt in Vlaanderen en van al wie bezig is in de showbizz , en tevens van al die mensen die Bobbejaan Schoepen een warm hart toedroegen.
Ja dat is het zeker … een feest voor Drentjes ! En dat zullen we eens netjes “explikeren” zie. Op duizenden kilometer van Europa, in Brazilië, heeft op dit moment de wereldbeker voetbal plaats. Dat brengen ze in geuren en kleuren op TV met matchen, praatshows , geleuter en gezever van “analisten” en ook nog eens veel randgebeuren .
Neen , we gaan er niet naartoe, en ons hoofdbestuur ook niet. Van Vosselaar naar de Charente met de roedel is voor hen al ver genoeg . Ons baasje heeft sinds gisteren zijn plaats in de zetel terug opgeëist om naar de matchen te kijken op TV. En dan begint voor ons het feest ! ! !
Onze baas is namelijk geen TV kijker, hij zit liever aan de laptop ’s avonds om berichtjes als dit te schrijven, of post na te kijken, of de digitale krant te lezen… En nu zit hij samen met ons TV te kijken.
Soms moet hij wel één of ander roedellid vriendelijk verzoeken zijn of haar kop of kont even te verleggen zodat hij ook zijn plaatsje voor de “buis” kan innemen. Dat gaat dan kortstondig gepaard met even tegensputteren maar uiteindelijk krijgt iedereen waar hij recht op heeft.
Ook Heros lukt het soms (met zijn 40 kilo)van bij de baas te kruipen !
En dan begint het geschuifel. Naar de zetel rechts van het baasje ontstaat dan een sprint tussen twee of drie roedelleden om aan die kant van het baasje te kunnen liggen. De verliezer neemt dan gewoonlijk genoegen met de plaats tussen zetel en salontafel. Hij of zij die het geluk had van al in de zetel te liggen toen de match begon bekijkt de ganse situatie uit de meest comfortabele positie en houdt zich rustig en gedeisd. Opstaan of aanstalten daartoe maken is plaats kwijt, daar geeft ’t baasje zelfs garantie op. In de hoek tussen de twee zetels ligt een dik hondenkussen, dat is dan gewoonlijk de plaats voor hem of haar die te laat de situatie heeft ingeschat. Dat is nochtans ook een goei plaatsje om gekriebeld te worden door het baasje. Het is namelijk de plaats vlak onder zijn rechterhand… Even met de snuit tegen zijn elleboog duwen is altijd wel goed voor enkele minuten gekriebel over kop of buik !
Wanneer nu één van de roedelleden of de baas om één of andere reden opstaat begint gans het hiervoor beschrevene van begin af aan opnieuw. Alleen voor ’t baasje is er verschil… hij moet verdraaid goed uitkijken dat hij bij het opstaan uit de zetel (de Hollanders zeggen “bank”) niet op een kop of staart gaat staan want hij is totaal omgeven door Drenten die niet alleen naast of voor hem willen liggen maar liefst van al nog op z’n schoot zouden kruipen of in zijn nek !
Vanavond is het weer van dat… De match van de waarheid voor de Hollanders. Nederland – Spanje en dat op een vrijdag de dertiende ! Nu is het zo dat het voor beide ploegen de dertiende is en dus zal de ploeg met de meeste bijgelovigen er het meest onder lijden zegt onze baas die zich tegenwoordig (sinds gisterenavond) ook al voetbalanalist begint te voelen.
Hij kijkt er al naar uit hoe de beide Hollandse “analisten” Johan Boskamp en Jan Mulder, die ingehuurd zijn door de Belgische TV, hun commentaren zullen kleuren (allicht oranje)en de hun toegewezen tijd zullen vollullen met onzinnige klap van hoe het “zo” en “dan” zou geweest zijn als ze “zus en zo” zouden gespeeld hebben. “Als” gaat weer een heel veel gebruikt woord worden de volgende vier weken.
Vier weken voetbalfeest voor ons, in en rondom een zetel in Ferret, 16240 La Magdeleine in de Franse Charente. Van één zaak zijn we zeker…wij Drentjes van de Faes-roedel gaan dat kunnen volhouden.
Een man gaat met de nachttrein naar de wintersport. In de slaapcoupe komt hij tot de ontdekking dat hij de ruimte moet delen met een vrouw.
Ze stellen zich aan elkaar voor. De vrouw gaat boven slapen,de man onder. Ze gaan in bed liggen,maar na een kwartier roept de vrouw:
'Buurman,slaapt u al?'
'Nee', zegt de man.
'Ik heb het nogal koud',zegt de vrouw,'wilt u misschien het raampje dicht doen?';
'Natuurlijk', zegt de man.
Hij stapt uit bed, doet het raampje dicht en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: 'Buurman, slaapt u al?';
'Nee', zegt de man.
'Het wordt nogal benauwd', zegt de vrouw, 'wilt u misschien het raampje weer open doen?';
'Oke', zegt de man. Hij stapt uit bed, doet het raampje open en gaat weer liggen.
Na een kwartier roept de vrouw: 'Buurman, slaapt u al?';
'Nee', zegt de man.
'Het begint nu toch weer koud te worden', zegt de vrouw, maar ik heb gezien dat daar in het kastje nog een deken ligt. Wilt u die misschien voor mij pakken?';
'We zouden natuurlijk ook kunnen doen of we getrouwd zijn', zegt de man.';
'O, zou u dat willen?', vraagt de vrouw.
'Ja hoor', zegt de man.
'Nou, dat lijkt me ook wel fijn', zegt de vrouw.
'Mooi' zegt de man, 'Kom uit je nest, pak zelf die deken, kruip weer in je nest ,houd je bakkes en laat me slapen.'
Eergisteren hadden we het voorspeld, als er hier in de Charente ergens hagel valt is een deel van de druivenoogst naar de vaantjes, foutu, perdu. En wat lazen we gisteren in de krant… 10 % van de druivenoogst vernield. Nu moeten we zeggen (stilletjes opdat ze het niet zouden horen) dan blijft er nog altijd 90% over is onze mening.
Dat is het verschil met de tuinders in Wingene en omgeving die niet alleen hun serres maar ook 100 % van hun oogst verloren zijn… Nu is het resultaat van je werk verliezen voor iedereen dramatisch en we hebben dan ook begrip voor de wijnbouwers die hun druivenstruiken verloren hebben zien gaan.
Intussen is het weer rustiger geworden op météo gebied, en dit zowel in Frankrijk als in België en Nederland. We kregen vandaag dan ook foto’s van Lando die aan het pootje baden was.
Wijzelf hebben het de ganse dag rustig gehouden. We zijn amper buitenshuis geweest en toen het baasje toch wilde gaan onkruid wieden tussen de tomaten zijn we met hem mee gegaan maar we hebben ons netjes in de buurt in de schaduw gelegd. We stonden er van te kijken dat hij het nog zo lang heeft vol gehouden. Ons niet gezien in de vlakke zon !
De stand van de rijping van de tweede kersenboom gaat sneller dan verwacht. Het hoofdbestuur denkt dat we overmorgen aan het plukken kunnen beginnen. Bij deze kersen is het opletten, ze moeten goed donker zijn voor ze echt rijp zijn, maar ze zijn ook erg gevoelig om te barsten wanneer het een nat voorjaar was. En wat was dit voorjaar in de Charente… juist geraden … NAT ! ! !
De weersvoorspellingen zijn goed voor de komende dagen met mogelijk een bui laat op de avond of ’s nachts. Zo hebben we het graag, zon overdag en wanneer we slapen zorgt de regen er voor dat het fris blijft en de zon de kans niet krijgt van een stoffige boel te maken van de koer en de tuin. Geef ons maar een fijn groen gazonnetje in de zon…
Zo begonnen in vroegere tijden de lange duur autoraces, zoals de 500 miles van Indianapolis, waarna de hel van bulderende motoren losbrak. Ook hier in de tuin stond zo ’n racer gereed om het gazon aan te vallen met alles wat maar door een motor werd aangedreven.
Vorige week had onze baas al een deel van het gazon gekortwiekt maar een groot deel was blijven staan omdat… jawel, het begon te regenen. En zo kwam het dat er geen kans meer bestond tussen vrijdag en gisteren om het gazon nog droog te kunnen afrijden. Tot gisteren, laat in de namiddag er toch nog genoeg zon en wind was geweest om het gras droog te krijgen.
Plots kwam al het gemotoriseerd gerief uit de stal en werd het in slagorde opgesteld. De zitmaaier voor het grote werk, de kleine “mulcher”gazonmaaier om kort rond de bomen te maaien en de bosmaaier om de kanten van de tuin netjes te zetten. Onze baas is zover geraakt dat ‘hij vandaag nog met de bosmaaier dient rond te gaan’.
Dat met die bosmaaier moet ‘m omzichtig doen want dat is een gevaarlijk spul voor struiken. Al menige rozenstruik is daar al door gesneuveld. Het minste dat je met die razendsnel roterende nylondraad een tak raakt is de struik “om zeep”, en dat gebeurt zo snel als je er niet de volle aandacht aan geeft. Ook jonge boompjes durven al eens hun schors te verliezen door de draad. Dus, als de dauw op het gras verdwenen is gaat het baasje terug met de maaiwerken verder. Nu is het toch wel beginnen regenen zeker terwijl ons baasje dit verslag aan het uittypen was. Het is niet veel dat er valt maar wel genoeg om zijn plannen in duigen te sturen. En ook het vervolg van het kersenplukken is nog niet voor eerstdaags. De kersenboom die de volgende in het rijtje is om geplukt te worden is nog niet helemaal klaar. Nog een paar dagen geduld en we kunnen terug onder of naast de ladder de wacht houden terwijl onze baas in hogere sferen zich in de kruin van de boom bevindt !
Het is nog niet eentonig maar gaat het wel stilaan worden . Zo hebben we nu al drie avonden en nachten dat we serieuze onweders over ons krijgen. Neen we zijn op dit moment niet in belgenland. Ook in de Franse Charente is het hetzelfde weer , enkel is er niet zoveel schade door de immense hagelbollen. Moesten die hagelbollen hier gevallen zijn dan konden we de cognac van het jaar 2014 wel vergeten . Net als de Bordeaux wijnen, die zijn ook nogal hagelgevoelig !
Wat nog tekens terugkeert zijn de kleine regenbuitjes tijdens de dag. Het baasje wil al enkele dagen het gazon in de tuin afrijden met de zitmaaier. Maar ’s morgens is het gras nog te vochtig, en tegen ’s middags is het dan opgedroogd want zonnig weer met een zacht windje doet wonderen, maar dan kieperen ze er weer een bui uit die alle maaiplannen in duigen doen vallen. Ondertussen denkt het baasje steeds maar aan het hitje van Sam Gooris https://www.google.be/#q=laat+het+gras+maar+groeien niet dat het met zijn volle goesting is maar het is van niet anders kunnen !
Wat ook al elke dag hetzelfde is … de baas in de kersenboom en ’t vrouwtje in de keuken. De kersenverwerking draait hier op volle toeren. Er staan al zo’n vijftiental potjes kersenconfituur in de ‘schapraai’. Verschillend flessen kersensiroop zijn al gemaakt en gaan voor verfrissende drankjes zorgen tijdens de zomer. Zo is kersensiroop met Perrier, een frisdrank die je nergens kan kopen maar hoog op de ranglijst van lekkere drankjes staat.
Ook de aardbeienoogst draait op volle toeren, ook daar is de wintervoorraad 2014-2015 al gemaakt. Omdat er zoveel aardbeien zijn dit jaar hebben de baasjes ook aardbeiencoulis gemaakt voor bij ijsroom en bij nagerechtjes.
Nieuw is de coulis van rode vruchten, een coulis samengesteld uit aardbeien , kersen en rode aalbesjes, lekkerrrrrr…
Wat de kersen betreft gaat het nu even wat rustiger aan, van de grootste kersenboom zijn de best bereikbare vruchten geoogst en het is nu wachten op de volgende boom die eind deze week genoeg rijpe vruchten gaat dragen . Die kersen gaan gesteriliseerd worden in Weckpotten en zijn de ‘garni’ voor een zelfgebakken vlaai of een clafoutis.
Het baasje is zich nu aan het afvragen of het allemaal wel de moeite loont van nu op zijn eten te letten om toch maar wat kilo’s te verliezen, om dan later op het seizoen weer allemaal van die lekkere zaken uit eigen tuin op zijn bord te krijgen !
En ondertussen jammert Sam Gooris maar verder… “laat het gras…. “
Het is dat we vertrouwen hebben in onze baasjes, anders was “het kot te klein geweest vannacht”. Rond vier uur vannacht is hier een onweer uitgebarsten dat we zelden hebben meegemaakt. Zoals gezegd, wij hebben geen krimp gegeven maar het bliksemde zo hevig dat er gedurende een half uur geen licht nodig was. Het was klaarlichte dag, terwijl het aardedonker moest zijn.
Het leek wel of er vijf onweders tegelijk en om ter hevigst bezig waren. Ons baasje is opgestaan om de gang van zaken een beetje op te volgen, niet dat hij veel zou hebben kunnen doen, maar sinds we hier de storm van eind 1999 hebben meegemaakt, is hij niet zo gerust meer in de kracht van de wind. Toen moest de streek windvlagen van 220 km/u ondergaan.
Met de wind viel het vannacht best mee, we hebben gelukkig geen schade kunnen vaststellen aan de bomen. Die zijn op dit moment het meest kwetsbaar omdat ze volop in blad staan en zoals de kersenbomen, vol hangen met rijpe vruchten.
Het heeft wel fel geregend vannacht en ook hagel was van de partij. Niet van die aard zoals er zaterdag gevallen is in Vlaanderen, maar elke hagel brengt schade toe aan de wijnoogst hier.
Toevallig heeft het baasje zaterdag ochtend nog gepraat met onze Cognacboer Roger Lassoudière (de “oude” Cognacboer, Jean-Luc zijn zoon, noemen we “de jonge cognacboer”) over de invloed van hagel op de druivenoogst. Roger vertelde ons dat het hier in de streek meestal nogal meeviel met de schade door hagel. De streek in het noorden van de Pyreneeën en de streek rond Bordeaux heeft veel meer te maken met hagel volgens de kenner .
Nu we het toch hebben over druiven en Cognac, de Lassoudières hebben begin dit jaar een nieuwe distillatie installatie in gebruik genomen. Alles fonkelnieuw, distillatie proces, gebouw, bottelarij, enkel de opslag, de chai of rijpingskelder , is dezelfde gebleven. Vermits we al meer dan tien jaar “kind aan huis zijn” bij hen voor de aankoop van Cognac en Pineau des Charentes kregen we zaterdag met vijf Belgen een privé rondleiding doorheen de nieuwe installaties. We hebben er toch wel even van staan kijken hoe alles elektronisch geregeld is als ondersteuning van het ambachtelijke “cognacbrouwen”.
Als we dan de rijpingskelder verlieten en Roger wezen op het fortuin aan cognac dat daar opgeslagen lag , dan zet hij zijn petje eens wat verder naar achter en haalt de schouders eens op. Fortuin ? pfff… was dan zijn enige commentaar…
Terwijl het in de verte rommelt van een opkomend onweer…
Terwijl de Rode Duivels in Brussel de Tunesiërs proberen te verschalken…
Terwijl Jeanny vanaf de Hippodroom in Landgraaf probeert met haar GSM iets door te sturen van wat een concert van de Rolling Stones moet zijn…
Terwijl men in het Heizelstadion bezig is om de hagelbollen zo groot als golfballen van de grasmat weg te krijgen…
Terwijl al deze zaken samen gebeuren is ons hoofdbestuur bezig om van ons een halve egelfamilie afhandig te maken.
Eerst was het Lucy die met een baby egel aan kwam dragen en het stekelige beestje makkelijk afgaf aan ’t baasje. Die wilde daar eens een mooie foto van maken en plaatste het beestje op de tafel buiten. Twintig minuten heeft ‘m daar zitten wachten met het “kodakske” in de aanslag om het afrollen op beeld te krijgen. Tevergeefs… na twintig minuten is hij het mini egeltje buiten de omheining gaan zetten. Inmiddels waren Heros , Belle en Hera aan de staldeur aan het krabben. Dat doen ze enkel maar als ze aan de andere zijde iets gehoord of geroken hebben.
’T Baasje is dan langs de binnenzijde van de staldeur gaan kijken en jawel… daar lag moeder egel. Die kon niet door de gesloten staldeur en aan de andere kant stonden drie lawaaimakende Drenten haar op te wachten. ’t Baasje heeft moeder egel dan maar opgepakt (het baasje doet dan wel niet veel laswerk meer maar de lashandschoenen komen nog dikwijls van pas) en heeft moederegel dan maar buiten in de weide bij haar kleintje gezet !
Dat was zowat het tijdverdrijf op 7 juni ’s avonds, die toch voor vele mensen een bijzondere avond was. Voor Jeanny een avond met haar Stones idolen, voor de Rode Duivels een nooit geziene grasmat vol met ijzige golfballen, en voor onze roedel en baas een nooit geziene egel familie op de koer !
Onze Heros is aan de Metacam toe. Hij heeft zich gisteren rond de middag pijn gedaan en heeft last van zijn rechter achterpoot. Hoe en waar hij zich bezeerd heeft kan hij alleen weten want niemand heeft . We kunnen alleen maar vermoeden dat hij weer eens tegengehouden is door de afsluiting (niet tijdig kunnen stoppen) toen hij weer eens de belangrijke taak , van de rosse kat van de overburen wegjagen, op zich wilde nemen.
Gisterenavond toen hij zijn avondeten met veel smaak had binnen gespeeld heeft hij een halve portie Metacam gekregen. Vlak voor het slapengaan heeft hij dan de overige helft van de portie gekregen.
Omdat hij moeite of pijn had bij het gaan liggen mocht hij vannacht in de zetel of op het hondenkussen blijven liggen. Ook zijn bench is opengebleven zodat hij het zich makkelijk kon maken en zelf de keuze had. Hij is niet naar de slaapkamer gekomen om zich tussen het hoofdbestuur te komen leggen, zoals zijn zus Hera enkele weken geleden.
Gisteren was het hier “aardbeienconfituurmaakdag”. Het is jaren geleden dat we nog zoveel, zulke grote en zulke lekker sappige aardbeien konden oogsten. Sommige zijn wel aangevreten door de muizen of vogels maar zulke hoeveelheden krijgen ook die niet opgegeten. Na een dag onkruid wieden om alle aardbeien terug te vinden (twee weken geen onderhoud merk je dadelijk) en het oogsten van de vruchten staan hier veertien potjes aardbeien confituur af te koelen. Daar gaan we in de vruchtenarme periodes nog plezier van hebben. Niets zo lekker als fruit uit eigen tuin. https://www.goedboerenindestad.nl/recepten/homemade/huisgemaakte-aardbeienjam/
Vandaag gaan we aan de kersen beginnen, indien het regenen overblijft tenminste. Want het heeft vannacht en ook deze ochtend nog “gerommeld” in de verte en ook nog enkele kortstondige buitjes waren ons deel vandaag. En kersen plukken in een kletsnatte boom is nu niet dadelijk iets waar ons baasje van droomt, integendeel mogen we wel zeggen !
'Je moet er niet over willen nadenken maar vrijheid is altijd een strijd. 70 jaar na D-Day loopt de vrijheid nog steeds gevaar.'
Terwijl de ganse wereldtop aan het strand zit te Ouistreham aan de Normandische kust om de 70° verjaardag van D-day te vieren is het hier schitterend weer.
We zien het niet dadelijk gebeuren dat den Barack Obama, de Vladimir Poetin, de Swa Hollande en nog meer van dat verkozen “hoog volk” samen met onze Koninklijke hoogheid de Flup van België, de Sjarel van Engeland en Wimpie van Oranje in hun bermuda short over de plage van Ouistreham gaan flaneren.
Neen helemaal niet, zij zullen wel stijf in ’t maatpak of uniform van het leger uitgedost zijn. De reden waarom dat ze daar zijn heeft alles te maken met het begin van het einde voor Hitler en zijn bende nazi’s.
Wie de film “de langste dag” of “saving private Ryan” heeft gezien weet welke drama’s zich hier op deze stranden hebben afgespeeld. Hoeveel mensenlevens hier zijn opgeofferd om vaste voet aan de grond op het vasteland te krijgen om ten langen leste door te stoten naar Berlijn.
We zijn niet van die generatie, gelukkig maar. Maar als je dan als Belg of Fransman ook dit jaar nog eens het begin van de eerste wereldoorlog herdenkt mag je blij zijn dat er een verenigd Europa tot stand gekomen is. Een Europa waar de verschillende landen terug met elkaar praten voor ze elkaar met allerlei gesofistikeerde wapens naar de andere wereld helpen.
Dat, en met de resultaten van de Europese verkiezingen van twee weken geleden indachtig, kunnen wij die mensen als een Geert Wilders of Marine Le Pen echt niet begrijpen. Ook bij hen leeft de haat tegen ganse groepen die moeten uitgesloten worden, die terug achter hun vooroorlogse grenzen moeten verdreven worden. Waar hebben we dat nog gehoord, gelezen , en onze ouders ervaren, tot wat dit kan leiden.
Voor ons mogen den Barack, de Vlad, de Swa, onze Flup , de Sjarel en de Willem elk jaar samenkomst houden om 6 juni te gedenken op dat nu mooie vredige strand in een dorpje waar amper iemand van zou gehoord hebben moesten daar op 6 juni 1944 geen duizenden jonge mensen gesneuveld zijn voor de bevrijding van ons Europeanen, waaronder de ouders van Geert en Marine….
Marine Le Pen en haar volgelingen kiezers, zouden binnen 4 dagen, op 10 juni beter nog een 70° verjaardag komen gedenken ! De verjaardag van het vernietigen van het volledige dorp en uitmoorden van gans de bevolking, de FRANSE bevolking, van Oradour sur Glane, op zo ‘n 100 km van hier, in de schaduw van Limoges.
Van het ene uiterste in het andere in goed drie dagen. Eergisteren wilden we nog niet vertrekken omdat het door de regen een noodweer was in België en Frankrijk . Op het “beloofde” of voorspelde mooie weer voor donderdag hebben we dan ook nog eens moeten wachten tot we bijna in Parijs waren. En nu vandaag is het hier in de Charente een stralend mooie ochtend.
We hadden gisteren ook een plezante nieuwe ervaring op de snelweg. Eentje waar we in de toekomst nog heel wat plezier aan kunnen beleven. We moeten vanaf gisteren niet meer stoppen aan de péage poorten. Het baasje heeft zich immers vorige week een sensor voor de télépéage aangeschaft bij de VAB in Zwijndrecht. Ons baasje moet nu enkel een poort opzoeken waar een T boven staat met een verbodsteken 30km/u . Daar kunnen we aan die snelheid gewoon de péage voorbij rijden. De rekening sturen ze naar de bank. Poepsimpel en niks meer aanschuiven !
Straks als de zon op het hevigst staat schrijft ons baasje een nieuw bericht. Dat is dan de tijd om buiten alles even aan de kant te laten en opnieuw te schuilen, ditmaal niet meer voor de regen maar voor de hevige Charentaise zon !
We zijn dus goed en wel in La Magdeleine gearriveerd. We waren pas om 12u30 weg in Vosselaar en hebben op acht uur en een half de 800 km afgehaspeld.
Ons baasje heeft het naar zijn normen ‘heel rustig’ gedaan en ook door enkele files hebben we er iets langer over gedaan dan anders. Geen gehaast of geflirt met de 130 km/u vandaag, maar wel meer naar het gemiddelde verbruik gekeken dan op de toerenteller en de snelheidsmeter. Gisteren was ons baasje nog even naar Nederland geweest en op de regiuonale wegen kreeg hij een gemiddeld verbruik van 5,6 liter/100 km. Nu is dat cijfer niet haalbaar op de snelweg en zeker niet met een aanhangwagen aan de auto gekoppeld. Maar toch hebben we met 8,3 liter gemiddeld een mooi verbruik kunnen noteren.
Toen we deze middag vertrokken was het op de verkeersmeldingen weer alom kommer en kwel. Voor en na Antwerpen stonden er kilometer lange files door ongevallen. Toen ook de TomTom aangaf dat we via de Liefkenshoektunnel moesten heeft het baasje in Wommelgem de snelweg verlaten en resoluut voor de richting Brussel gekozen. We zijn vandaag dus langs eenngans andere kant Frankrijk binnen gekomen. In plaats van via Lille zijn we ditmaal via Valenciennes Frankrijk binnen gekomen. Onderweg zijn we dan ook Napoleon zijn leeuw op de heuvel in Waterloo voorbij gereden. Dat was een goede keuze om zo te rijden want daar hebben we geen meter file gezien !
Om vijf na negen waren we thuis vanavond en wij Drentjes hebben de ganse weg uilen met hopen gevangen. We zijn dus goed uitgerust aangekomen.
Het is inmiddels nog licht rond negen uur ’s avonds en hebben samen met het baasje al een inspectie tochtje door de tuin gemaakt.
Van één kersenboom zijn de kersen plukrijp, ook de aardbeien zijn groot, dik en heel zoet. Sommige aardbeien hebben wel sporen van hongerige muizen of vogels maar dat bekijken we morgenwel beter. Ook de rode besjes hangen in grote hoeveelheden rijp aan de struiken. ‘Coulisse van rode vruchten” maken staat hier eerstdaags op het programma !
Een man is wat slagen aan het oefenen op de golf, en een bal belandt in een bosje. De man , op zoek naar zijn balletje, ontdekt er een heksachtig wezen dat in een grote pot aan het roeren is.
Hij vraagt wat ze daar doet, en de heks antwoordt : 'ik maak een toverdrankje.
''Hmmm, interessant,' zegt de man, 'en waarvoor moet dat dienen ?'
'Wel', zegt ze, 'een slokje hiervan en je wordt een buitengewone golfspeler voor minstens één jaar.'
'Mag ik er een kopje van drinken,' vraagt de golfspeler ?
'Wel...allee ja...,' zegt ze, 'maar ik moet je waarschuwen, dit drankje heeft wel nevenwerkingen : uw seksleven zal er gans die tijd maar belabberd uitzien...'
'OK' zegt hij dan, 'Dat neem ik erbij', hij drinkt zijn toverdrankje , en gaat terug aan de slag, en o ja, de eerste bal is al bingo !
De volgende weken daagt hij de allerbeste profs uit, en wint warempel spel na spel.
Het ganse jaar door stijgt hij naar de top, hij wint beker na beker, en prijs na prijs, en iedereen ligt aan zijn voeten.
Zowat een jaartje later zoekt hij de heks terug op in hetzelfde bosje, en vertelt haar glunderend over zijn golftriomfen.
'En,' vraagt de heks,' hoe is het met je seksleven ? ' 'Bah, nie slecht... ' 'O ja 'zegt ze , 'nochtans kan dat toverdrankje je seksleven ruïneren, hoeveel maal had je seks het laatste jaar ?
''Wel,' zegt hij,'zowat driemaal, of 't kan ook viermaal geweest zijn...
''Ah ja !' zegt de heks, 'en je vindt dat 'nie slecht' ?
'Welnee,' antwoordt de man, 'voor ne pastoor met een kleine parochie valt dat nog mee vind ik.'
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
