Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-05-2008
Op stap
Op stap
We zouden normaal gezien vandaag op bezoek geweest zijn naar het grote VTT gebeuren in de Medoc, de wijnstreek ten noordwesten van Bordeaux. Dat is niet doorgegaan wegens de laatste dakwerken en de slechte weersverwachtingen daar in de streek.
Wegens dreigend onweer zijn we wel mee mogen gaan inkopen doen, zelfs Belle stond klaar aan de auto. Dat is nieuw want Belle is hier in de familie de enige niet auto-liefhebber. Het hevige onweer, waar Bas zo bang van is, is uiteindelijk overgedreven.
Bij de terugkomst heeft t baasje met ons nog een wandeling gemaakt en bij het buitenkomen stonden ook Fred en Harley klaar om te gaan wandelen. Dus met vier op stap en de baasjes. Als die rakkers van hier tegenover er bij zijn is er toch altijd meer te beleven. Verandering van spijs doet leven zegt het baasje, wij zijn niet van die mening, maar waarschijnlijk bedoelt m hier niet onze Pedigree Pal of Chappi mee. Soms is t ne rare onze baas
Heeft de baas nodig om de finishing touch aan het dak aan te brengen. Gisteren heeft m alleen moeten verder werken omdat Mick op tandarts bezoek moest, en vermits Mick de afwerking specialist is, bleef de nok van het dak nog niet afgewerkt.
Ondertussen heeft de baas al veel met zijn ogen gepikt en is hij zelf begonnen aan het cementeren van de kopzijde van het dak. Niet zo simpel voor iemand met twee linker bouwhanden. In elke pan moet nu in de zijkant een gaatje geboord worden en vastgeschroefd in het vernieuwde houtwerk. Daarover moet dan een dekpan komen om het ganse zootje af te dekken en dat dient met cement te worden aangewerkt. Klinkt simpel maar is niet direct onze baas zijn specialiteit. Den eerste keer van mijn leven roept m van op de ladder, en daar moet je dan bijna zestig voor geworden zijn.
Kort na de middag is m weer met heel zijn hebben en houwen moeten opkrassen omdat er weer dreigende wolken vanuit het zuiden kwamen aandrijven. Mick was juist klaar met zijn nok en hoopte maar dat al het cement niet zou weggespoeld worden door een hevige onweersbui. Het is uiteindelijk maar een zacht buitje geworden, gelukkig
Nu is bouwen en metsen en alles wat er mee samenhangt bij geen enkele van de familie een dagelijkse bezigheid. Bij t baasje in de familie moet alles wielen en een liefst zo zware motor als mogelijk hebben. Als ze maar kunnen rijden en sleutelen dan voelen zij zich in hun sas. In 4x4s, vrachtwagens, old-timers, in de smeerput, daar voelen die gasten zich thuis maar toch niet op een dak in Frankrijk denken wij zo
Een beetje buiten het gehucht staat het enige gebouw dat geen eeuw oud is, le pavillon. Alles wat iets of wat nieuw is hier heet men hier zo. De dame die er woont zoekt met niemand in het gehucht enig contact. We knikken en zwaaien al die jaren telkens als er iemand van hen met de auto langskomt maar daar blijft het bij.
Er wonen ook twee honden, de rosse die ook al tien jaar en ouder is want we hebben niet anders geweten dan dat hij er was. De rosse is van een zeer onduidelijk ras en danig schuw van alleman, maar lawaai dat m kan produceren, niet te geloven. Bas heeft indertijd wel contact gezocht maar de hond heeft duidelijk dezelfde interesses als zijn huisgenoten.
Die kleine witte is een York of toch familie van de Yorkskes. Produceert evenveel lawaai als de rosse maar een paar toonladders hoger. York is nog maar van vorig jaar bewoner van het pavillon en waarschijnlijk één jaar oud.
Als wij aan onze wandeling beginnen komen we daar langs, al jaren horen de buren aan die twee dat we onderweg zijn. Soms loopt York een eind achter ons, met ons mee maar vorige week is ons Belle een keer terug gedraaid en heeft ze York eens duidelijk gemaakt dat ze van HAAR lawaai niet gediend is. Belle heeft ze terug gejaagd naar haar eigen domicilie. t Baasje was er niet echt gerust in want Belle moest zo eens het verschil niet zien tussen York en een wit konijn. York zou snel zaliger zijn dacht t baasje.
Alles is goed afgelopen en Belle heeft York zelfs niet aangeraakt, alleen maar eens goed bang gemaakt. Sindsdien hebben we alleen nog gekef en geen meelopers meer.
Gisteren hadden we het hier op het blog nog over rare namen,maar dit slaat alles met voorsprong. In de Tour de France zou dit wekenlang de Gele Trui krijgen.
Het baasje was daarjuist de krant aan het lezen op de computer en kwam dit bericht tegen. Het heeft wel niets met ons of Drenten te maken maar ook wij vonden het wel een leuke.
t Boeleke zelf is zo te zien zelf ook al een flinke boterham
Bas & Belle
Beau Ter Ham heeft grappigste naam Het tijdschrift 'Over Taal' ging op zoek naar de grappigste combinaties van voor- en achternaam. Wat dacht u van Donald Duk, Ko Mies of Sytze Vliegen? De winnaar van de wedstrijd is Beau Ter Ham. Zijn voornaam betekent "mooi" in het Frans, maar als je zijn volledige naam uitspreekt, is het resultaat minder fraai. De tweede prijs gaat naar de muzikaal geïnspireerde ouders van Sido Sol (si-do-sol) en haar broer Remy (re-mi-sol). De derde die het tijdschrift bekroonde, was Dick Backes, wellicht niet toevallig een Nederlandse verkoopdirecteur. (belga/odbs)
Hoe een neger met een indianenhoofd en armen als Tom Boonen na de toer er uit zien ?
Dan moet je eens naar onze baas komen kijken. Een foto wil m niet op het blog hebben, alleen als m er terug mooi uitziet zegt hij. Onze conclusie, nooit niet meer dus
Vuil en smerig zag m er gisteren avond uit, bijna als ne zwette zegt m zelf, heeft m dan nog gans de dag in de zon gewerkt, tegen de raad van t vrouwke in, zonder klak of pet en dan nog in een T-shirt zodat hij ook nog knalbruine armen heeft opgelopen. Dan krijg je zon combinatie als hierboven beschreven.
Een foto ? Van ons beiden, maar niet van hem, ze hebben deze week al genoeg met mij gelachen zegt m heel eerlijk !
Stik kapot zo ziet onze baas er uit, en nu stinkt hij ook een uur in de wind, naar zweet, stof, slijpsel van doorgeslepen en aangepaste dakpannen. Tegen de geur van ons Belle van vorige week kan m nog niet tegenop maar komt toch dicht in de buurt. Ziet m er nog uit zoals een negerke van vroeger ook nog. Maar dat mag niet meer gebruikt worden zekers. We zullen het verbeteren, zoals een manneke dat vroeger bij den apotheker op een missiebuske zat. We willen hier pater De Man niet op ons dak krijgen hé. Nen baas op t dak is al genoeg.
Op de wandeling daarjuist kan t baasje mij zelfs niet meer volgen, hij slefte gelijk een oud peeke. Màààr, hij is nog mee gaan wandelen in plaats van in de zetel te duiken, toch tof hé. Ik denk dat m mee geweest is om van mijn geblaf vanaf te zijn. Belle stond ook al aan t poortje te springen en zot te doen om de aandacht te trekken. Lunion fait la force staat er in het wapenschild van België zegt de baas als m ons nog eens een les algemene honden ontwikkeling probeert te geven. Wij tweeën hebben dat goed begrepen,de één oorverdovend blaffen en de andere springen en kuren verkopen. Ja, er zijn nog Belgen Sire, alhoewel ze van Hollandse afkomst zijn.
Met zon adressering komt hier deze namiddag een enveloppe aan in LaMagdeleine. Afzender, het secretariaat van de Belgische Drentenvereniging. Er was deze week al wel een mail binnengelopen van Hilde die liet uitschijnen dat zoiets wel eens zou kunnen gebeuren. Het baasje had daarop gereageerd dat ze zeker het Drentenkrantje niet mocht opsturen naar le plus grand fou d Epagneul à Perdrix de Drenthe de La Magdeleine". Wat ze er nu van gemaakt heeft valt nog mee, onze fakteur is hier toch Nederlands onkundig ( alle andere talen buiten Frans trouwens ook) en hij zal wel gedacht hebben dat het de familienaam van vrouwtje was.
Je zal het maar o de burgerlijke stand gaan uitleggen bij de aangifte van een pasgeborene, naam:Drentenzotten voornaam: Simonne In Holland zou dat nog wel kunnen, daar zijn ze sinds Napoleon de familienamen invoerde wel meer gewend. In België zou die ambtenaar toch wel eens de wenkbrauwen fronsen denken wij zo
Het zullen weinig berichtjes zijn vandaag op het blog, gewoon wegens te weinig tijd. De hemel is klaar, helemaal blauw zodat we er maar meteen invliegen (opvliegen is beter). Vandaagmoeten de laatste pannen op het dak !
Ondanks de weersvoorspellingen die niet veel goeds voor de regio voor ogen hebben zit de baas te popelen om het boeltje af te werken. Wij tweetjes zullen het vandaag met het vrouwtje alleen moeten stellen om te spelen en te gaan wandelen, t baasje zal wel pompaf zijn vanavond.
Een volledig pallet pannen het dak opzeulen is dan ook geen kattepis zegt m. Wat die kattepis op het dak en met pannen te maken hebben moeten wij hem vanavond toch nog eens vragen. Soms klapt m wat moeilijk verstaanbaar voor ons.
Eerst moet hij de overvolle aanhanger nog gaan lossen op de parking van het restaurant van René, daar was uitbreiding voorzien en de gebroken pannen was daar de ideale bedekking voor. Daar was de baas ook weeral gelukkig mee, dan moest hij telkens niet naar het containerpark, zo waren er twee terzelfder tijd gelukkig.
Je kon het al voorzien deze namiddag, wolken die zich snel verplaatsten en de hoge wolken die in een andere richting gingen. Als die verschillende luchtlagen langs elkaar bewegen kan je er donder op zeggen dat er bliksem en donder van komt. Vanavond dus gerommel in de verte en banghaas Bas trok richting slaapkamer. Hij legt zich dan aan baasjes zijde van het bed en blijft dan rustig het einde van het onweer afwachten.
Samen met het onweer hebben ze dan ook nog eens met een forse bui het laatste stof van het dak gespoeld. t Baasje is met het pillicht gaan controleren op eventuele lekken in de plasticlaag. Ja hoor, één lek, op de plaats waar gisteren een dakpan gevallen is, daar was een scheurtje. Morgen als t terug droog is een pleistertje met aluminium tape erover en alles is vergeten.
t Baasje is echt blij nu dat m gewerkt heeft tot alles dicht lag, was m vroeger gestopt dan had m daarjuist wel een douche naturel kunnen nemen in de garage. Hij heeft al meer rare douches genomen, zo heeft m al meermaals verteld dat hij ooit in Ljubljana een douche heeft genomen in de carwash voor autobussen van Kompas-reizen. Het was wel na middernacht en bloedheet en tijdens een repatriëring voor VAB nadat m de camion geladen had. Kan toch geen aangenaam zicht zijn denken wij dan, een Belse chauffeur in zijne flikker tussen draaiende borstels van vier meter hoog. De gast die de carwash bediende heeft toen wel geen glansmiddel gebruikt bij de wasbeurt
Wat het baasje nodig had, kwam vandaag. Een bewolkte droge dag. Deze morgen begon m goed op tijd op het dak met de intentie vandaag moet het dicht en t is hem nog gelukt ook !
Al het te vernieuwen houtwerk is vervangen en de plasticlaag is bevestigd om deze eeuw niet meer los te komen. t Vrouwke zegt das nog tweeënnegentig jaar. Het zal het baasje worst wezen 50 of 90 jaar, hijzelf zal het dan niet meer moeten vervangen denkt m. Tegen die tijd hebben ze misschien al wel iets gevonden om 1000 jaar te worden maar zelfs dan kruipt het baasje niet meer op daken zegt m vastbesloten.
Morgen worden dan de pannen gelegd als ze hierboven het baasje zo gunstig gezind zijn als vandaag. Dan kan hij beginnen met de rotzooi op te kuisen dat naar binnen gevallen is. Het houtwerk dat van het dak gekomen is heeft ondertussen al een bestemming gekregen. Mick en Hugo hebben allebei een aanhanger plankjes mee om te gebruiken als aanmaker voor de kachels. Pikfijn materiaal daarvoor, eeuwenoud (?) en vooral kurkdroog kastanjehout, als dat niet goed fikt zegt de baas.
Morgen zien we wel weer. t Baasje hoopt dan een foto te plaatsen van zijn nieuwe achterkant. (van het dak hé)
Het baasje heeft een afspraak gemaakt in de dierenkliniek t Binnenhof te Beerse voor een HD onderzoek van Belle. Belle mankeert wel niets, integendeel, maar het baasje wil een röntgen onderzoek van haar bekken met de mogelijkheid dat Belle een nestje puppys zou krijgen als ze de volgende maal loops komt.
Het baasje heeft Belle al enkele maanden geleden laten testen op de oogaandoening PRA en dat bleek totaal in orde. Als Belle nu nog over uitstekende heupen beschikt an staat het moederschap niets meer in de weg. Enkel een uitstekende Drentenreu dient dan nog gezocht die niet ergens een vorm van verwantschap met Belle heeft.
In dat laatste zal de Drentenvereniging behulpzaam zijn. Zij hebben in keurmeester Luc Ferket de ideale raadgever in huis. Ook de overige bestuursleden en gewone leden hebben de nodige kennis om uiteindelijk super puppys te bekomen.
Sinds een paar dagen doet Belle het, ze gaat zo regelmatig eens buiten, zo om het kwartier, voornamelijk als het regent. Als ze dan terug binnen komt gaat ze dadelijk naar de plaats waar de handdoeken hangen om de honden af te drogen. Is ze nu zo slim of noemt men dat leep omdat ze dan het gevoel heeft eens goed geknuffeld te worden ?
Vandaag is dat gedrag de baasjes opgevallen, tot in den treure vraagt ze om buitengelaten te worden, enkele minuten later en goed nat is ze daar terug. Op die manier houden de baasjes geen droge handdoeken voor de honden hé meisje
De baasjes vinden het best leuk, ze gaat zonder omweg naar de handdoeken, nu nog leren dat ze een blaf moet geven als ze wil afgedroogd worden. Dan gaat het baasje met haar voor de verkiezing van de échte superhond.
Deze morgen is het baasje ondanks de dreigende wolken toch maar aan het dak begonnen. Mick kwam helpen, hij is niet bang van een stevige bui.( trust me Jan, Im a builder) is zijn gezegde. Ondertussen zitten ze wel al beiden op hun eigen grondgebiedwegens te nat op t dak.
Mick vertelde dat Harley, hun jongste hond en Belles speelmaatje, gisteren namiddag thuis gekomen was van de wandeling en hij stonk een uur in de wind naar hetzelfde waar Belle eergisteren naar stonk. Mick denkt dat het van een vos kwam die drollen.
Harley had minder geluk dan Belle, Mick heeft gewoon de tuinslang aangesloten en hem op het gazon een goede wasbeurt met héééél veel zeep gegeven. Gelukkig was Harley vorige week getrimd zodat hij nu kortharig was en niet meer dat bolleke wol van vorige week, de zaak was dan niet te overzien geweest en enkel de schaar bood dan uitkomst.
Moraal van het verhaal, de helft van de hondenpopulatie hier in het gehucht ruikt fris naar zeep
Ons Belle heeft gisteren een mail gekregen van haar zusje die ze niet meer gezien heeft sinds ze meer dan twee jaar bij ons gekomen is.
Bijna ongelooflijk dat de eigenaars van Enji, zo noemt haar zus, ons hebben gevonden via jawel, de Bas & Belle blog. Prachtig toch zegt het baasje, bedankt Pascal voor het seniorennet.
Er is vanavond door de respectievelijke baasjes al flink over en weer gemaild en de eerste kontakten zijn al gelegd. Blijkt Enji nog niet eens zo ver weg te wonen als we tenminste niet in Frankrijk zijn. Zo ver is de afstand tussen Vosselaar en Mol ook weer niet. Toch zeker niet voor de kilometervreters zoals wij en onze baas.
Let op beste blog lezers, hier ga je nog meer van horen !
het dak vandaag, dat was wat het baasje vandaag gedaan heeft tot hij definitief moest gaan lopen voor de regen. Hijzelf zegt op zijn Turnawts t was geen venaans telkens al dat elektrisch gerei afdekken of binnen zeulen. Meer werk hiermee dan effectief aan het dak werken. t Baasje was al laat begonnen om af te wachten of de Franse hemel hem gunstig wou zijn en toen er een straaltje zon te zien was is m er in gevlogen
Ook onze wandeling is tot nu toe in t water gevallen, letterlijk nu. We gaan nog wel zegt t baasje maar nu moeten we nog wat geduld oefenen. Moeilijk hoor voor zon twee brokken energie.
Ons Belle wacht nog een verrassing na de wandeling. Na gisterenavond nog langs de badkuip gepasseerd te zijn, bleef zij stinken, boven de geur van de anti-vlooienzeep uit.
De directie hier ten huize kon er geen touw aan vastknopen. Alle schoenen werden gecontroleerd op eventuele str.ntsporen maar niks werd gevonden. Van morgen is het baasje er achter gekomen waar de geur vandaan kwam. Zelfs in de binnenkant van haar oren hing de smurrie. Het ergste is verwijderd maar ze blijft stinken, dus . terug ,voor de tweede maal in twee dagen het bad in.
Voor een mooi teefje met een blinkende vacht heeft ze wel geen fraaie bijnaam gekregen, vuil stinkwijf en zelfs dat lelijk woord is op dit moment geenszins overdreven. Wij zitten met dit regenweer wel met de ramen en deuren open om de geur buiten te krijgen. De Fransen en Engelsen die hier langskomen bekijken de baasjes met de grootste verwondering en we zien ze denken aan die Belgen moet toch echt iets mankeren
Altijd plezierig en speciaal die eerste vruchten uit eigen tuin. De aardbeien oogst ziet er veelbelovend uit dit jaar. t Vrouwtje heeft snel het eerste mandje vol geplukt voor de slakken en de mieren er mee gaan lopen. De grootste dief is echter ons Belle, althans in gewicht, die lust ze ook maar alleen de roodste en zoetste. Ikzelf kom er niet aan, ze smaken té weinig naar biefstuk. Die Belle eet ook alles, daarstraks liep ze nog rond met groene onrijpe kersen die uit de boom gevallen waren toen t baasje Belles bal per ongeluk in de boom gesjot had. Hij is dan ook Pélé niet hé.
Omdat Belle ook alles naar binnenspeelt durft het baasje geen korrels tegen slakken strooien. Je ziet het aan de opkomende snijboontjes wat die slakken kunnen aanrichten.
Bij het nagerecht aardbeien uit volle grond gesnoept, spijtig was de spuitbus room leeg. Eén of andere snoodaard heeft die leeg terug in de koelkast gezet en vermits ik die room ook wel lust viel ik ook bij de verdachten. De misdaad is onopgelost gebleven
Dat vertelt het baasje ons, we zijn de 4900 bezoekers gepasseerd en dat op honderd dagen. Baasje vertelt dat wij beiden dus vrij populair zijn in blogland.
Moeten wij nu een stunt uitvoeren om die 5000° extra te plezieren ? t vrouwtje schud alvast van niet. We zijn zo al zot genoeg zegt ze en kan nog meer kuren best missen.
Iets waar ze wel akkoord mee kan gaan is wanneer het baasje ons leert van onze vier poten aan de mat af te vegen en ons buiten te schudden als we nat binnen willen komen.
Wij zullen het baasje eens vragen om het schudden en poten drogen eens voor te doen. Bas vertelt van uit de tijd dat m nog pup was, dat het baasje hem ook voorgedaan heeft van tegen een boom te pl .n. (t baasje bleef wel op twee poten staan)
We zullen morgen eens extra goed ons best doen om t vrouwke te plezieren, het is dan ook vandaag fête des mamans hier in Frankrijk.
liggen stinken, braaf en lief is ze wel, maar als de blog ook geur kon bevatten dan kwam deze foto niet op de blog. Zon slecht karakter heeft de baas niet, zeg m zelf, om die geur in andere huiskamers binnen te brengen.
Ze heeft zich tijdens de wandeling weer ergens in liggen rollen, ergens in, we zullen het maar noemen zoals het is, is STRONT. De vraag is alleen, welk dier produceert zulke stinkende drollen? Niemand van ons drieën, de bazen en ikzelf hebben ze niet kunnen betrappen deze maal. Belle moet weer wat gevonden hebben in de colza, en die staat zo hoog dat we ze niet kunnen volgen. De gelegenheid maakt dus nogmaals de dief !
Dat ze het bad in moest stond vast, alleen was Hamilton in de F1 grote prijs van Monaco zijn zege zeker aan het stellen en die resterende vijf minuten heeft het baasje het nog wel kunnen uithouden. Ondertussen heeft t vrouwtje, ondanks de regenbui alle ramen en deuren opengezet om het eens goed te laten doorwaaien.
Wat er nu uit Belles frak kwam aan vuiligheid heeft het baasje bij mij nooit gezien zegt m tegen mij, en ik ben dan nog veel langhariger dan Belle. Hij loopt nu wel het risico dat m morgen de syphon onder t bad moet zuiver maken. Ik was er niet in de badkamer bij maar t moet indrukwekkend geweest zijn Als ze nog eens zoiets uithaalt zegt het baasje dan gebeurt heel de wasbeurt in de tuin en met de Kärcher.
Als de bazen denken dat wij de enige schooiers aan tafel zijn moet m deze foto maar eens goed bekijken. Die twee doen het dan nog open en bloot in het openbaar.
Plaats van het misdrijf, klinkt goed hé, , dat heeft t baasje gepikt uit de Amerikaanse misdaad feuilletonnekes , is de oude boekenbeurs in Tusson. Zo op de middag halen de standhouders hun Tupperwarekes boven en breken ze hun baguette om de inwendige mensen tot kalmte te brengen. Even wachten tot klokslag twaalf loont steeds de moeite om zon (actie)foto te schieten. Daarenboven smaakte het zichtbaar, voor alle vier
Wat is het van de twee ? Gisterenavond schrijft het baasje een artikeltje over de Medocaine en vanmorgen staat hier een koppel vrienden aan de deur die aan het trainen zijn voor .jawel, de Medocaine !
Jeanine en Laurent zijn de beentjes los aan het rijden zoals ze elke zondagmorgen doen. Nu een week voor het grote gebeuren dient er echter een beetje meer getrapt te worden. Je moet er rekening mee houden dat er wat meer balast gaat mee genomen worden dan de gestroomlijnde outfit die ze nu aan hebben, je moet immers verkleed aan de start komen in Pessac. Dat verkleden kan gaan van een ietwat extra buitensporige hoofddoek tot de uitrusting van de paus omgeven door engeltjes, compleet met vleugels en aureooltjes. Ga zo maar eens fietsen door de wijngaarden van de Medoc
Zegt U waarschijnlijk niet veel die titel, maar het is hiermee dat het baasje op zon regendag zich amuseert. Surfen op t www en voornamelijk informatie inwinnen over la médocaine.
Waarover gaat het nu? De Medocaineis het grootste ééndags mountainbike (VTT of vélo tout terrain)gebeuren van Frankrijk. Vijfduizend deelnemers slechts toegelaten en aan zijn tiende editie toe in 2008. De medocaine 2008 heeft plaats op zaterdag 31 mei.
Er zijn tal van afstanden te kiezen, 30, 50 , 60 en zeventig kilometer. De afstand van vijftig kilometer is de meest populaire. Al de circuits gaan dwars door de wijngaarden en chateaux van waarschijnlijk het meest bekende wijngebied ter wereld de Médoc
Elke deelnemer verschijnt verkleed aan de start. In het verleden kon je al Vikings en Astérixen sportief tegen elkaar zien strijden, ook roze olifanten en pastoors omgeven door een halve (h)orde nonnen (waar zie je die anders nog ?). Kortom, een zootje uitgelaten sportievelingen. Je kan het zo zot niet bedenken of je komt hier het tegen !
In de wijnkastelen kunnen/mogen ze de uitstekende producten des huizes ook nog eens proeven (dégusteren noemt dat hier) wat ook nog eens ten goede komt aan de ambiënce.
Ook de inrichters doen hun duit in het zakje om de ambiënce nog meer aan te zwengelen. In tal van gemeenten is er muzikale omlijsting en na een uitgebreid diner sluit de avond af met een feu dartifice of groot vuurwerk. t Baasje denkt, dat is voor de toeschouwers want veel deelnemers zullen om één of andere reden dan al wel afgehaakt hebben.
Het baasje gaat NIET deelnemen, hij gaat supporteren voor Jeanine en haar VTT-groep uit Ruffec die al tal van keren hebben deelgenomen. Wij mogen uiteraard ook mee heeft t baasje beloofd want het is een daguitstap en t baasje wil een pak fotokes nemen met zijn nief kodakske. Dat m maar zorgt dat zijn pillen goed opgeladen zijn tegen dan, anders gaat ge hem tot in België horen vloeken
Van de dames en heren redacteuren van de Charente Libre, t Baasje was blij verrast deze morgen toen m zijn dagelijkse krant ging halen bij David van de krantenwinkel.
Een gratis krant én een roos gratis ter gelegenheid van moederdag. Zeg nu eerlijk, op zon regendag fleurt dat uw dag op.
Daarbovenop staat de krant vol met activiteiten die de baasjes wel aanspreken.
Trottinetten koers in Angoulème (plein ambiance), oldtimer tractorendefilé tussen Oradour/Aigre en Ruffec (stank/geur van vooroorlogse olie), bouquinisten zondag in Tusson ( snuffelen in oud papier), concours van XO Cognacs in Ségonzac ( gevaarlijk voor het rijbewijs). Het zal weer een goed gevuld weekend worden zo te lezen.
Het baasje zal maar iets dichtbij zoeken want de tank van de Mitsubishi is niet meer vol.
Dat zou geen probleem zijn ware het niet dat de haven van La Rochelle al dagenlang geblokkeerd is door boze vissers en dat er al geen gazole meer verkrijgbaar is aan de meeste tankstations.
Ségonzac en Angoulème vallen dus waarschijnlijk af wegens vijftig en zeventig kilometer ver.
Ondertussen is de lucht (voorlopig) wat opgeklaard en kunnen onze inspectierondes door de tuin op een droge manier gedaan worden.
Bakken water hebben ze vannacht geleverd van hierboven, pijpenstelen regent het nu nog. Wij zijn voor onze ochtendplas maar heel even buiten de deur geweest en t baasje heeft twee handdoeken nodig gehad om ons terug droog te krijgen.
Onze positief redenerende baas zegt, dat is weer voor de tomaatjes en patatjes, de tuin kan er maar wél bij varen. Erg vet zijn wij daar niet mee met zon uitleg.
Het zal wel niet bij die twee handdoeken blijven vandaag want de vooruitzichten zijn gene vette vandaag zegt het baasje. Hij prijst zich wel gelukkig dat hij het deel van het dak dat ze gerenoveerd hebben deze week, volledig heeft dicht gelegd met pannen.
Wij zullen het vandaag maar houden op een lazy day zoals de Engelse overbuur hondjes het zeggen. We zien wel wanneer het over is en we terug kunnen gaan wandelen want dit is toch een beetje té veel hondenweer.
t Baasje wil zon bordjes hangen in de tuin, op egelhoogte. Hij is het zo stilaan beu die egels telkens weer buiten de tuin te gaan zetten. Het is niet dat m niet opgezet is met die diertjes, integendeel, zij zorgen ervoor dat die hordes slakken binnen de perken blijven.
Het probleem is alleen dat ons Belle steeds zon kabaal maakt als ze er een gevonden heeft. Binnenkort hebben we last met de buren wegens nachtlawaai. Het is hier in La Magdeleine namelijk s nachts muisstil, diegenen die ooit hier bij ons hebben overnacht zullen dat volmondig toegeven. En dan begint na elf uur zon Drent de rust te verstoren.
Probleem voor de baas. Hoe maak je dat die egels wijs dat ze beter bij de buren blijven die geen jacht- maar waakhonden hebben ? In welke taal schrijf je zon bordje, de egeltaal, in t Frans, in de Franse egeltaalof met symbolen ? Wie kan onze baas daar raad in geven ?
Gisteren heeft de baas alvast nieuwe lederen handschoenen gekocht om die egelfamilies, want daar begint het op te lijken, buiten de tuin te gaan zetten. De oude handschoenen waren aan de vingers versleten door het werk met de ruwe dakpannen, veel bescherming boden die niet meer tegen egelpinnekens.
Volgens de relativiteitstheorie van Bas & Belle in elk geval.
Punt 1:Als het baasje stopt met werken op het dak is m bezweet en ruikt m niet fris. Dan neemt m een douche en stinkt m naar van dat waarschijnlijk stinkend dure doucheschuim.
Punt 2: Als wij een duik nemen in een natuurlijk poel, met 100 % regenwater dan stinken wij volgens de baasjes. Dan vliegen we het bad in en worden gewassen met die stinkende anti-vlooien zeep. Dan zegt het baasje ruik nu toch eens wat een fris ruikende honden wij hebben !
Ja zeg, smaken verschillen duidelijk. Als wij eens iets graag ruiken en we wentelen ons in die geur dan stinken we naar stront
Als t baasje met de auto door de velden rijdt en de boeren hebben nog eens hun beerton op t veld leeggespoten, dan vinden wij dat puur natuur. Hij draait dan de vensters en de airco dicht en steekt nog zon stinksigaar aan, of nog erger dat stom luchtverfrissertje in de verluchting gaat dan drie standen verder open Pure chemische stank noemen wij dat.
Zouden wij nu ook een nominatie verdienen voor de Honden Nobelprijs 2009 ? Zoals die Albert met zijn wilde haarbos vorige eeuw. Wij gaan voor de prijs Hondenspychologie
Gisterenavond een raar gekras aan de deur, niet het normale gekras van hondenpoten die naar binnen willen gelaten worden.
Belle stond aan de deur met een stok die Bas en Fred in het begin van de week God weet waar vandaan hebben gehaald. Een cadeautje voor de baas ? Niks daarvan, als t baasje de stok wou pakken ging ze er als een gekke koe mee vandoor richting tuin.
t Baasje keek eens op zijn horloge en vond kwart voor twaalf nu toch wel wat laat om uitgenodigd te worden voor een nachtspel. Destijds bij de KSA of Chiro was dat altijd hét hoogtepunt van de jaarlijkse kampweek. Vijfenveertig jaar later is het baasje er niet meer zo voor te vinden om bij nacht en ontij nog achter honden met stokken te jagen.
Goe geprobeerd van ons Belle, maar morgen is er weer een dag om met het baasje te spelen
Voor ons in elk geval, voor de baasjes zal het wat anders liggen. We hopen het althans voor hen ! 23 juli zal het plaatselijk bestuur hier ten huize hun gezag en macht voor een avond aan ons overdragen, delegeren noemen ze dat.
In Cognac treed die avond Status Quo op in het kader van Cognac Blues Passion. Zoiets kan voornamelijk het baasje niet laten voorbijgaan zonder op de eerste rij te willen staan.
Dus trokken de baasjes deze namiddag naar Angouléme om inkopen te gaan doen in de Géant Casino (was eigenlijk maar een voorwendsel, maar daar waren wel de tickets te koop). Wat er gebeurt is weten we niet maar t bestuur is wel de Géant buitengekomen met een totaal, totaal lege kar, maar met een smile van oor tot oor ! Je mag driemaal raden waarom.
Vroeger gingen de baasjes al eens naar de opera maar sinds het baasje een beetje slecht hoort niet meer,(selectief slecht horen) zegt het vrouwtje. Het baasje zegt dat m niet meer naar de operette en opera gaat omdat hij het abonnement niet aan halve prijs krijgt, hij hoort toch maar de helft zegt m.
Bij Status Quo kregen ze nog korting ook, niet omdat m slecht hoort, maar omdat de baasjes een carte de fidelité hebben van de Géant. Bij het concert op 23 juli zal hij niet veel last van zijn oren hebben denken we beiden. Een dag later hoort m misschien niets meer. t Baasje is zich wel bewust van het risico maar dan gaat m maar bij Bas slapen zegt hij, die hoort ook bijna niks meer. (ook selectief, zeggen ze nu alle twee)
Op die meteo dames en heren, terwijl alle weer berichten melding maakten van op zijn minst wisselvallig weer en in het ergste geval plensregen, straalt de zon op dit moment op volle kracht.
Alle materiaal en gereedschap voor de dakrenovatie zullen we maar terug uit de schuur slepen en maar snel verder werken. Als t mooi is moet je van profiteren, slaat het weer toch om in de loop van de dag kunnen we nog stoppen.
De geplande trip naar Angouléme kan ook deze namiddag nog, we zouden nog wat klein materiaal gaan aankopen in de Brico Depot en naar de Géant om de dag dagelijkse inkopen én om kaarten voor het optreden van Status Quo in juli in Cognac. In t sportpaleis hebben we ze gemist vorig jaar wegens niet in België. Nu komen ze optreden bij wijze hier om de hoeken gaan de baasjes een luidruchtige nacht tegemoet, wij integendeel hebben het dan heel rustig.
t Baasje heeft ondertussen zijn werkplunje al aangetrokken, die zien we vandaag ook maar enkele malen, als m komt bijtanken zoals hij dat noemt.
Parijse politiehonden moeten voortaan kousen met een rubberen zool aantrekken om enerzijds hun poten te beschermen en anderzijds geen sporen op de plaats van de misdaad weg te wissen. Dat staat te lezen in een informatiebrief die het hoofdcommissariaat van politie vandaag opgesteld heeft.
Voor de ontwikkeling van de speciale kous stond de technische dienst in. "De speurhond kan zo op elk terrein aan het werk zonder dat zijn baasje zich zorgen hoeft te maken over de soort ondergrond, die soms verwoest kan zijn door een aanslag of een instorting. Om nog te zwijgen van de haast onbegaanbare terreinen die soms moeten overbrugd worden tijdens drugsoperaties", klinkt de uitleg. (svm)
En binnenkort kunnen we ze in de straten aantreffen met een klak op hunne kop en een matrak om mee te zwaaien bij het verkeer regelen. Al een dikke chance dat we 400 km van Parijs zitten ! Bas & Belle
De baas zit hier stomend aan de computer, ganse dag heeft hij weer gerief en materiaal het dak opgesleurd. Toen hij terug binnen kwam leekt het wel of hij was drie weken naar de Caraïben geweest zo bruin (bronzé, zeggen ze hier te velde). Na de douche gepasseerd te zijn was m al terug meer bleekscheet, met indianentoets, rode bol en rode armen. Hij gaat nu solliciteren voor een cowboy- en indianenfilm zegt m.
Morgen is het rustdag, niet omdat het zo gepland was, maar ze voorspellen zeer wisselvallig weer. Den Hugo moet vijfendertig kilometer rijden tot hier en dat gaan de baasjes die mens niet aandoen om hier dan wegens de regen op zijn g.t te moeten zitten.
Het baasje zegt dat hij tussen twee buien wel alleen verder doet de volgende dagen. Het is maar te hopen dat m niet met zijn klikken en klakken van het dak schuift. Eerst toch maar eens informeren dat ze in het ziekenhuis van Ruffec genoeg gips in huis hebben om den baas in te pakken.
Als je iets begint dat niet in de normale werksfeer zit krijg je dat. Hugo en Mick op het dak en t baasje op grondniveau. Dat grondniveau is heel betrekkelijk, het wil zeggen het aansleuren van alle materialen , gereedschappen, op maat zagen, en alles ter plaatse brengen. Dat is nog het zwaarste zegt m, honderden keren ladder op, ladder af. t Baasje zegt dat m dit jaar zeker en vast niet meer naar Waterloo gaat om daar de but naar de leeuw te beklimmen. Treden genoeg gedaan, en dat moet m dan nog gans de week doen.
Wij durven er een etensbak op verwedden dat hij blij gaat zijn als er overmorgen regen voorspelt wordt.
Ondertussen moest t baasje nog met Mick naar de burgemeester om voor Mick te tolken bij een sollicitatie. Dat zat zo, de burgemeester was iemand aan het zoeken voor een job als gemeentearbeider voor één dag in de week. De maire had dat eerst aan t baasje gevraagd maar die was niet direct geïnteresseerd omdat wij niet permanent hier wonen. Nu liet t baasje dat aan overbuur Mick weten en die was wel bereid voor zoiets.
Een beetje schilderwerk, gaten in de asfalt dichten, bermen maaien met de tractor, een lamp van de verlichting vervangen (er is geen straatverlichting in de gemeente) dus in het gemeentehuis of de feestzaal. Nu maar afwachten wat het wordt, als Mick de burgemeester maar verstaat, want asfalt in de bermen, schilderen van de asfalt enz. dat gaat niet lang duren
Ondertussen timmert Mick ijverig mee aan t dak, hier klapt de baas wel Engels, dat scheelt natuurlijk een pak. t Baasje moet wel alles tweemaal zeggen want Hugo verstaat dan weer geen Engels. t Baasje maalt daar niet om, op school destijds moest m alles ook meermaals uitleggen en meestal met minder resultaat
t Baasje vertelt ook nog dat m een grap heeft uitgehaald met Mick, Mick vroeg aan t baasje om de volgende plank enkele centimeter langer te zagen. Toen heeft t baasje gevraagd aan welk kant (witch side) hij de plank langer moest maken en Mick stond al op de ladder om het te komen uitleggen. t Baasje heeft dan heel rap geroepen dat het om een joke ging, anders zou m die plank wel eens om zijn oren hebben kunnen krijgen !
Hier komt ze weer met een presentje voor de baas, het is nummer drie in twee weken. t Baasje kan telkens zijn lederen handschoenen aantrekken om dat stekelig geval buiten de omheining te gaan zetten.
De baasjes kunnen wel een egel farm beginnen als we al die egels hier bij ons houden welke Belle hier aan de deur komt brengen. En telkens moet ze beloond worden voor haar cadeautje en is ze zo fier als een gieter. Uiteindelijk is het zoals de geschenken met de Kerst en Nieuwjaar, iedereen krijgt ze en je kan er geen lap mee doen, maar toch zijn we er blij mee.
Een zanger als Peter Koelewijn, mag nog even aan het werk blijven als m maar niet te snel hier aan de dakgoot staat te kwelen kom van dat dak af. Nu het weer wat beter is en t zonnetje schijnt op ons bolletje moeten we er dik van profiteren.
Het moment dat de adelijke buurdames terugkeren uit Parijs moet het dak klaar zijn en hun pelouse er terug ordentelijk uitzien. Het werk hebben we zelf in de hand, toch min of meer, maar die pelouse dat moet de natuur doen, wij kunnen toch al die sprietjes niet met gel terug rechtop zetten hé.
Nog tachtig vierkante meter te doen, dat is bij ons in België al een flink dak, hier in La Magdeleine is het huis kleiner maar het dak groter. Laat me toe dat ik dat hier niet ga uitleggen hoe dat komt.
Op het einde van de week zou ik hier graag melden dat de dakwerken klaar zijn en dat we terug onkruid kunnen gaan trekken in de moestuin, want daar mogen we zeker van zijn, dat stopt ook niet met groeien, zelfs sneller dan we het wensen en altijd sneller dan de zelf geplante gewassen. De eerste aardbei was een lekkere waar we me twee van gegeten hebben, eerlijk gedeeld zelfs.
Gisteren heeft Belle het weer gedaan, jaarlijks weerkerend verhaal als de jonge vogeltjes aan het uitvliegen zijn. Ze had een jong meesje te pakken gekregen en t vouwtje had dat gezien.
Dan moet t baasje komen om dat vogeltje af te pakken. Een stukje pensstaaf doet dan wonderen. Deze maal niet, toen het baasje het staafje haar voorhield om het vogeltje te nemen als ze het uit haar bek liet vallen, hapte ze toe en was ze weg met staafje én vogeltje
Omdat het kauwen toch niet zou lukken kwam ze het baasje achterna en legde het vogeltje voor zijn voeten. Het was wel natmaar helemaal niet gekwetst. t Baasje heeft het meesje dan in het open veld gezet terwijl de ouders kwetterend volgden. Enkele pieren en minuten later is het op zijn jonge vogeltjes manier weggevlogen, hopelijk heeft het geleerd in de bek van een Drent te vliegen in plaats van een kattenbek.
Bewijst nog maar eens de zachte beet waar Drenten zo bekend voor zijn
Om het verhaal af te maken, een uur later zat dat mezenjong terug in de tuin, maar kon zich toen al vliegend uit de voeten maken
Een foto van vier Belgische motards die hier in de buurt met panne te kampen hadden aan één moto. Het baasje heeft ze toen terug op weg geholpen richting Portugal.In de tijd dat t baasje met de moto bezig was hebben die gasten zo eens rap rap de schotelantenne op het dak gemonteerd en het boeltje afgeregeld. Toch handig zon gasten die kontent zijn dat geholpen worden en dan zelf helpen met werk uit hun branche. Vanaf toen konden de baasjes ook enkele nederlandstalige zenders ontvangen. TV Vlaanderen digitaal bestond toen nog niet. (ons Belle trouwens ook niet)
Daar zijn ze dan, de buurjongens, t baasje is ze gaan halen toen hij terug kwam van de bakker. Belle & Harley zijn er van t eerste moment zwaar tegen aan gegaan. Ze zouden beter achter elkaar gaan hangen op de piste van t Sportpaleis of het Gentse kuipke. Dat is de enige manier om die twee in de bochten te houden. Vanavond liggen die trouwens zelf in een bocht mét het nodige snurklawaai !
t Baasje heeft Harley al uit het zwembad moeten halen, uit de bocht , in het zwembad gevlogen ! Harley heeft er nochtans twee jaar geleden nog eens in gelegen, in februari, en dat scheelde enkele graden tegenover nu. Belle kent het gevaar van het zwembad, die komt normaal niet aan de rand. Nu echter maakte ze zoveel kabaal dat de baasjes het wel moesten horen dat er iets loos was. Harley kon nog wel over het dekzeil lopen maar uit het bad springen kon m niet omdat bij een sprong het dekzeil steeds onderging. Je maakt wat mee met die jonge honden en als het dan ook nog Engelse zijn...
Fred en ik hebben nog wat liggen rollen in het gras en nog wat takken rondgesleurd in de tuin. Het baasje vraagt zich nu af waar wij dat snoeihout vandaan hebben gehaald.
Letterlijk deze maal. t Baasje wilde vandaag aan de renovatie van het laatste dakgedeelte beginnen.Een grijze lucht en een natte tuintafel deden de plannen al gauw in t water vallen.
Dan maar iets anders verzinnen wat tussen eventuele buien kan gebeuren. In de moestuin heeft m nog plaats voor nog een twintigtal tomatenplanten, dat zal dan iets voor vandaag zijn zegt m. Ook de zelf gezaaide pompoenen hebben hun twee echte blaadjes, ook klaar om te planten en ondertussen kunnen de baasjes de eersteaardbei uit volle grond oogsten. Die eerste is altijd bijzonder, daar maakte het baasje dan maar gelijk een foto van.
Straks komen de buurhondjes tot bij ons. Min en Mick, de Engelse overburen moeten een ganse dag naar Poitiers en t baasje zorgt er dan voor dat Fred en Harley op tijd uitgelaten worden. In de praktijk komt dat er op neer dat ze dadelijk gehaald worden en ganse dag bij ons verblijven. Ikzelf en Fred, de twee veteranen houden het rustig, maar ons Belle en Harley, die maar een maand in leeftijd verschillen, die kunnen vanavond om 6 uur waarschijnlijk geen pap meer zeggen.
Neen niet Karen , Kristel en Katleen in Ferret. Wij hebben hier geen concertzaal om die meiden te ontvangen. Niet dat ze geen succes zouden hebben, de kindjes vooraan in de zaal en de papas achterin maar even enthousiast, zij het om andere redenen.
Neen, op onze wandelingen door de velden zien we tal van gewassen die er eigenlijk niet echt thuishoren. Het gaat hier om de Klaproos, Klaver en Kleefkruid, dat is ook K3. van naam allicht even bekend als hun Belgische zingende naamgenoten maar niet zo succesvol.
Even mooi zijn ze echter wel als de huppelende meiden. Als ze in de bermen wiegen in de wind. Het kleefkruid is echter een vervelend gewas, toch zeker voor ons en de baasjes die binnenkort als de zaadjes rijp zijn, een dagtaak hebben om die rotzooi uit onze pels te kammen. De baas zegt, och bij K3 zal er af en toe ook wel een vervelende tussenzitten.
De baasjes zijn vandaag samen met Hugo en Chris, onze bezoekers, op uitstap geweest. Het ging richting Bourg-Charente en Jarnac.
Bourg Charente is bekend van de zetel van Grand Marnier, alom bekend om zijn wereldbekende sinaasappellikeur, gemaakt op basis van Cognac, eveneens bekend op wereldvlak.
Jarnac is vooral bekend als geboorte- en laatste rustplaats van ex-president Mitterand, tevens is het de zetel van tal van bekende Cognacmerken zoals Courvoisier en Royer.
Bij Grand Marnier en Royer waren het opendeur dagen in het teken van de lente van de likeuristen
De baasjes kenden GM al van een bezoek enkele jaren geleden en waren toen onder de indruk van de uitstekende en stijlvolle ontvangst op het kasteel, hoog gelegen boven de rivier Charente. Ook dit jaar was er niet bespaard op het ontvangst van de bezoekers. Tonnenmakers aan het werk, rondleiding door de chais of rijpingskelders, ontvangst in de kelders van het kasteel en uiteraard kennismaken met het product.
Uit Parijs waren enkele bekende bartenders overgekomen om de mogelijke cocktails met GM te demonstreren (produits dangereuses zegt het baasje) Het ene smaakte al beter dan het andere. Volgens het baasje was er ook een cocktail bij die uitgevonden was door ne zatte apotheker maar dat zegt m van Coca Cola ook. De kwalificatie van die cocktail bestempelde hij (zoals bij wijn AOC) met NTZ, wat staat voor Niet Te Zuipen Spijtig voor de verkwiste Grand Marnier. De baasjes hebben daar enkele flessen op de kop getikt, één voor dagelijks(?) gebruik en één voor als speciale gasten langskomen.
Bij Cognac Royer, waren de chais indrukwekkend, duizenden vaten Cognac lagen daar gewoon te verouderen. t Baasje zegt dat m daar alles van afweet want dat gebeurt met hem ook als m in bed ligt. De rondleiding die zeer plezierig verliep duurde wel wat lang door een Franse bezoeker in de groep die blijkbaar voor de eerste maal geconfronteerd werd met het woord Cognac en alles moest weten en dus ook vragen. En t was er niet warm daar in de chais vertelde het vrouwtje.
Bij Royer konden de likeuren de baasjes niet erg bekoren, het waren dan ook meer van die Disco drankjes en daar lopen de baasjes niet gek van. t Baasje heeft ze daar zelfs niet geproefd, bang als m is om zijn permis te verliezen.
Die Belle toch, nu het graan hoog staat en het raapzaad (colza) uitgebloeid is, duikt ze de gewassen in op zoek naar muizen en katten die ook op de loer liggen om iets eetbaars te vinden.
De akkers zijn wel iets uitgebreider dan in België wat als resultaat geeft dat ze makkelijk twee à driehonderd meter verder terug opduikt. In het graankan ze nog laten weten waar ze ergens zit, als ze weer eens springend komt kijken waar de baas en ik mij bevinden. Raar zicht is dat, twee flaporen en een bruine kop boven een uitgestrekte graanvlakte.
Op de foto is ze nergens te zien maar ze is er wel ..ergens. Als ze dan uit het veld komt is ze nat tot op haar vel van door al die kletsnatte gewassen te crossen.
Kom eens hier nat kieken, zegt de baas dan voor we terug naar binnen mogen, k zal u eens onder handen nemen om je weer wat toonbaar te maken. Het vrouwtje haar wasmachine draait tweemaal in de week alleen maar om die natte slijkhanddoeken terug een normale kleur te geven.
Anderhalf jaar geleden heb ik de manier leren kennen om de baas attent te maken op het wandeluur. Eventjes er naast gaan zitten, een lik in zijn oor,zijn mouwen of broekspijpen in mijn bek nemen, een poot op zijn schouder. t Zijn allemaal van die signalen die hun effect niet missen.
De baasjes zijn deze middag uit eten geweest met de bezoekers, we hadden zoiets gehoord van een nieuw restaurant waar ze nog nooit geweest waren. t Moet wreed goed geweest zijn want er waren geen kliekjes voor ons bij de terugkomst.
Geen nood, we hebben niets te kort gekomen want er waren nog enkele sneetjes eendenborst van gisteren over. Die waren voor ons voorzien deze avond, als er nog hondjes zijn die eendenborst gekregen hebben vanavond, wel, die mogen zich melden bij ons. Wij zijn er vast van overtuigd dat ons vrouwtje de beste kok ter wereld is en t baasje kan goed hondendiners samenstellen.
Dat schrijven wij hier zonder blozen, verwende Drenten als we zijn !
Wat later als normaal op het blog vandaag, de baasjes hebben bezoek van buren uit Vosselaar die met de kamper onderweg zijn naar de Pyreneeën.
De gebruikelijke ronde om de hameau te laten zien en een uitgebreid ontbijt zorgen dus voor vertraging in de lectuur op t blog.
Straks een grote wandeling voor ons op t programma, als de regen overblijft ten minste. Het is al enkele dagen om het zacht uit te drukken, vochtig weer met de gebruikelijke modder in de velden. De baas zegt nu niet we gaan een wandelingske maken maar wel, kom we gaan ons vuil maken in de drab.
Gisteren avond was het weer feest bij ons avondmaal, vetrandjes van eendenborst van 4 personen bovenop de gebruikelijke maaltijd, hééérlijk. Dat is wat we zo plezierig vinden als we bezoek krijgen.
Volgende zaterdag weten we weeral waar naartoe, de baasjes hebben vandaag in de Charente Libregelezen dat het weer opendeurdag is bij de likeuristen van de streek.
De bekendste zijn Grand Marnier en Royer Cognac er is nog een derde Merlet, die kennen de baasjes nog niet, nu toch nog niet, vanaf zaterdag zal t wel anders zijn.
Drie jaar geleden hebben de baasjes al eens een bezoek gebracht aan Grand Marnier en waren toen in de wolken (of in de wind) over de ontvangst op het kasteel in Bourg Charente. Er waren toen hapjes te verkrijgen die waren bereid met Grand Marnier en dat lusten ze wel die twee.
t Baasje zegt altijd dat m alles lust, het moet al wreedaardig stinken vooraleer hij het laat staan. Andouilette is daar een voorbeeld van, maar dat laten wij ook liggen, niks voor ons die brol.
Buiten Grand Marnier zullen we ook nog wel één van die twee andere bezoeken denken we. Alle drie zal wat veel zijn voor onze baas. Je kan er op rekenen dat er kontrol zal zijn van die mannen met hunne motsiklet. Geen van ons beiden heeft ne permis en t vrouwke, die wil niet rijden met zon Mitsubishi kamion zoals ze dat noemt, zij toert liever rond in haar bijna old-timer Golfje.
Na de blog perikelen van gisteren blijkt alles omgegooid te zijn in de rangschikkingen op t blog. De teller geeft niks meer aan, enkel aan de nieuwe blog rangschikking is niet getornd.
Is het zoals Edith Piaf destijds zong je repart à zéro ? Och we zullen wel zien, t zal wel aan Pascal zijn nieuwe servers liggen waarschijnlijk.
Om nog eens terug te komen op Piaf , je ne regrette rienwe bloggen intussen ijverig verder want met zo twee Drenten in huis valt er altijd wel wat te beleven.
Deze morgen toen we samen met de baas naar de bakker in Villefagnan reden merkten we twee rare, grote vogels op. Ze hingen op lage hoogte boven een pas aangeplant veld met zonnebloemen te cirkelen.
t Baasje had ze ook gezien en moest er het fijne van weten. Wat voor rare kiekens zijn er nu weer neergestreken in de Charente ? Je weet maar nooit, vale gieren zijn tot voor vorig jaar ook niet gesignaleerd in België !
De baas is dan even gestopt om een fotoke te nemen. Bleken die vogels gans de tijd rond een paal te vliegen. Tot we tot de conclusie kwamen dat het twee vogelschrikken waren van een nieuw type. Goed nagemaakt en afhankelijk van de wind maken die vliegers de dolste capriolen.
En de vogels op t veld die pikten rustig verder van het lekkere frisse groen.
De baas staat gereed om met zwaar materiaal (?) aan de vernieuwing van het laatste dakgedeelte te beginnen. In de lucht en het weerbericht kan je lezen dat het alle kanten uitkan zegt m.
Uitstel tot maandag heeft hij beslist, als je samen met vrijwillige helpers werkt, kan je ze niet naar den dop sturen als t regent hé. Vanaf maandag voorspellen ze niks dan zonnetjes voor La Magdeleine, een ganse week lang. Dan moet het gebeuren lijkt het zo.
Ondertussen is de baas het brandhout voor volgende winter al aan het hergroeperen ofte fatsoenlijk stapelen. Hij krijgt dan een beter zicht op wat er nog moet bij besteld worden om een winterlang lekker warm te zitten. Als wij geen vooruitziende baas hebben, wie dan wel ? Ook de gazole of rode mazout voor de verwarming heeft m al gecontroleerd, de leverancier zal niet moeten langskomen deze zomer ! Het is trouwens nog te vroeg om nu al te beslissen om mazout te laten komen, aan de prijzen per duizend liter van vandaag voelt hij zich meer sponsor van de Arabieren dan verbruiker zegt m.
Met de zomer in t vooruitzicht kunnen wij al dromen van een warme winter .
Dan moet het baasje ons niet roepen of vragen om te komen. Wij hebben al verteld dat de dagen voor het vertrek het nogal druk was met aanzeulen van voorraad van honden eten. Daar waren ook pensstaafjes bij. Laat dat nu de ultieme lekkernij voor ons zijn, daar begaan we een moord voor.
De pensstaafjes zijn een klassiek onderdeel van ons dessert na ons avondmaal. Als t baasje het woord dessertje laat vallen als onze etensbakken leeg zijn worden we haast wild.
Nu kunnen we van onze baas niet zeggen dat m gierig op ons eten is, héélemaal niet, maar die pensstaafjes die knipt m met de snoeischaar in 3 of 4 stukken. Van die kleine stukjes krijgen we er dan één of heel soms twee, als t heel kleine stukjes zijn.
Waarom staan wij nu zo geïnteresseerd rond de tuintafel ? Wel zon snoeischaar knipt soms nogal eens sterk door en dan valt zon stukje wel eens naast de tafel. De grond raakt het echter zelden ! Omdat er nooit twee stukjes gelijk van tafel vallen krijgt de traagste ook een klein stukje van de baas, eerlijk hé, zo is m dan onze baas
Van t vrouwtje moet t baasje dat altijd buiten doen, ook in Vosselaar, zij zegt dat die spullen zo stinken dat het in de keuken niet te harden is die stank.
De pannen zijn geleverd, de doek voor onder de pannen ook, en de rest was al aanwezig.
Komt er nog bovenop dat we er zin in hebben. Als het weer een beetje mee wil werken, niet té warm, niet té nat, dan zal het er volgende week al gans anders uitzien.
Dat zicht kan ons niet deren, wij moeten om het te zien in de tuin van de buren gaan.
De buren zijn de enige die van het uitzicht profiteren. Wij hebben in elk geval het voordeel dat we dan voor jaren droog zitten.
Het laatste weerbericht voorspelt niet veel goeds voor morgen, maar dat was voor vandaag ook al het geval. Het is hier al hetzelfde als in België, hoe meer je op die weermannen betrouwt, hoe meer je bedrogen uitkomt.
Wij zullen het wel merken morgen zegt de baas met veel vertrouwen.
Terwijl Frankske van t VRT-weer het einde van de (vroege) zomer in t Belgikske aankondigt, blijft het hier voorlopig wolkeloos en warm. De krant geeft wel aan dat er kans is op onweer maar dat zijn zorgen voor later. Zo dikwijls valt het niet voor een donderslag bij heldere hemel letterlijk toch niet.
t Baasje zit te wachten op zijn pannen om aan de dakreparatie te kunnen beginnen en wij, wij strekken ons nog eens op het gazon en houden de lucht en de wolken in t oog. Dat is ook belangrijk zegt de baas, toch zeker als m zinnens is van t dak open te smijten!
In de tuin hebben we nog een laatbloeier. De appelboom met de originele ouderwetse stoofappels staat nu in volle bloei. Het is de laatste in de rij en geeft de bijen volop de kans nog fruitbomen stuifmeel te vergaren.
De baas is zo ijverig bezig met van alles en nog wat dat er wel iets op til moet zijn. Gereedschap staat klaar, vijzen, nagels, bouten, moeren, alles wordt gecontroleerd op hoeveelheid en staat. De batterijen van het snoerloze gereedschap staan op te laden, we krijgen een vermoeden
Vorig jaar in september was het al hetzelfde scenario, toen heeft m samen met wat kameraden en buren bijna drie weken op t dak gezeten.
Toen de baasjes negen jaar geleden de boerderij in de Charente kochten vertelde de dame van het immo kantoor dat het huis in goede staat was maar dat er binnen een tiental jaren toch wel iets aan het dak moest gedaan worden. Madame Audebrand was er dus niet ver naast met haar schatting.
De dakcompagnie heeft in september goed werk geleverd, driekwart van het dak was toen vernieuwd. Niet alleen de pannen maar ook grote delen houtwerk is toen vernieuwd. Het resultaat is dat er nog een tachtig vierkante meter te doen valt, er moeten ook nog nokpannen en zijkanten aangewerkt worden.
Morgen komen de mannen van Mr. Plisson met de nieuwe pannen vertelt de baas en dan zien we hem nog maar eens sporadisch gedurende de dag. Het werk is allemaal achteraan het huis te doen en daar kan de baas alleen aan via de tuin van de buren. Wij mogen daar niet komen want dat is adellijke grond van een adellijke dame zegt de baas er dan wel bij.
Gisterenavond heeft t baasje druppelslang gelegd tussen het jonge plant- en zaaigoed. Hij heeft toen ook nog een groot voorraadvat even opengezet voor de pas gezaaide boter- en snijboontjes wat extra water te geven.
Wat wel eens meer gebeurt is dat m dan achteraf, terwijl m met iets anders bezig is het vat vergeet te sluiten. Zo ook weer gisterenavond. Het watergeven gebeurt wel gewoon met zwaartekracht, zonder pomp dus, maar toch was er deze morgen vijfhonderd liter water uit het vat naar de boontjes gelopen.
Commentaar van de baas, Die krijgen de volgende weken alvast niks meer
Hier een foto van drie jaar geleden, ik was toen nog niet geboren. De baasjes waren toen op uitstap in Coulomb in de Marais Poitevin. Dat is een drooggelegd moerasgebied ten westen van Niort in het departement Deux-Sèvres. Voor het droogleggen hebben eeuwen geleden monniken kanalen gegraven waar nu boottochtjes op georganiseerd worden.
Bas mocht vooraan op de boot zitten zodat hij goed zicht had op de watervogels die zich op en rond het water ophielden. t Baasje heeft m wel stevig aan de leiband gehouden, een zéér nuttige veiligheidsmaatregel bij een Drentsche Patrijshond !
Maar wel beloftevol zon naam voor een prinsessenboontje. Vorig jaar heeft het niet veel opgebracht maar toen was het resultaat in de moestuin algemeen maar pover. Te nat en te droog op de verkeerde momenten vertellen de profis Enkel de aardappelen deden zo goed hun best dat we er tot maart dit jaar van gegeten hebben. Ze waren nog lekker ook na zoveel maanden !
Dit jaar proberen we de Asterixjes nog eens zegt de baas, doen ze het dit jaar niet beter dan zoekt m volgend jaar Obelixjes.
Rare gedachten kronkels heeft onze baas soms, waarom niet gewoon boontjes mangetout zaaien, dat doet toch iedereen
Eindelijk opgestaan met de zon in de ogen. De wolkenband die hier al een week over de Aquitaine hangt is opgeschoven naar zee en de Pyreneeën. Iedereen hier in de streek maar klagen over het frisse weer. Droog was het wel maar te koud voor de tijd van het jaar. Vandaag dus niet.
Op TV (de Belse) kan je dan zien hoe er problemen zijn met de strandredders aan de kust, ze zijn er gewoon nog niet ! De slagers kunnen niet volgen met het aanleveren van BBQ vlees. Die problemen hadden wij hier gewoon niet, wij deden een pull bij aan en een echte kouwelijke zette nog een muts op.
Om wat zwaarder werk te doen zoals de potager prepareren was het in elk geval ideaal weer, tegen vanavond voorspelt monsieur Meteo ( de Franse frank de Boosere)
onweer. Een beetje regen voor de patatjes en de pas geplante Tomate Russe en courgetjesis altijd netjes meegenomen.
Ondertussen eet ons Belle het brood op dat het vrouwtje gestrooid heeft voor de vogeltjes.
Niet te warm, niet te koud, niet te nat, niet te droog Dat wil zeggen ideaal weer om in de tuin te werken zegt de baas. Hondenhulp is niet dadelijk gewenst, dus leggen wij ons maar lekker gerekt en gestrekt op het gazon in de buurt waar de baas aan het zweten is.
Vandaag gingen de courgettes, broccoli, en tomatenplanten de grond in. Alles mooi op een lijntje, uitgemeten met de koord en de maatstok. t Ziet er heel wat mooier uit nu met dat frisse groen, en de verwachtingen zijn hoog gespannen vertelt de baas heel fier.
Nu nog de slakken weghouden, als het zo wat vochtig weer is komen ze met honderden aanvallen op jong groen. De baas zegt, ze gaan wat meemaken, hij heeft de tuin omgedoopt in Waterloo. Hij denkt waarschijnlijk dat al die slakken Napoleon heten.
Het vrouwtje gaat twee maal per dag rond met een emmer om die Napoleons te vangen, de Franse buren doen dat ook, maar die steken ze in de diepvries na ze twee weken te hebben opgesloten zonder eten. De Napoleons moeten eerst uithongeren, zij zouden niet eetbaar zijn zonder uithongeren vertelt men onze baas, vooraleer ze de diepvries in gaan voor de eindejaarsfeesten.
Gisterenavond bracht Belle cadeautje nummer twee voor t baasje. De egel was Belles pad weer gekruist en moest het weer ontgelden. Belle neemt hem in haar bek en brengt hem tot aan de deur.
t Baasje zegt dat ze nu maar eens iets anders moet aansleuren als cadeau, een fles Cognac of zoiets van die aard.
Gisteren is het baasje gaan helpen (zie foto) bij vrienden hier een vijftal kilometer vandaan. Er moest chappe getrokken worden in een uitbreiding van de woning. Laat ons toe van onze wenkbrauwen even op te trekken als we dat hoorden. Onze baas in de bouwsector ? Als dat maar goed gaat hebben wij zo gedacht.
Bij zijn terugkomst bleek m wel niet te erg gehavend te zijn, wel erg moe, maar dat bleek dan weer te komen omdat het hier ten lande de gewoonte is dat de helpers blijven eten s middags. Een déjeuner in 4 gangen alsjeblief ! Uiteraard voorafgegaan door het aperitief in méér dan voldoende hoeveelheid.
Het is daar met die aperitief waarschijnlijk al begonnen, meestal is m voor God en klein Pierke de BOB van dienst, en nu dat. Zat was m niet(meer) maar plezant alleszins. We mochten van alles op de wandeling achteraf, bij de buren in de tuin lopen, ver weg lopen, aléé, allemaal van die dingen waar we normaal kritiek op krijgen.
Tegen t vrouwtje, die bij ons gebleven was, vertelde hij dat het eten langer duurde dan het eigenlijke werk, maar dat blijkt ook een traditie van de Charente te zijn.
Bas & Belle waren hier voor de eerste maal samen in La Magdeleine, Belle was toen twee maanden bij ons en was nog een beetje onwennig in de nieuwe omgeving.
Deze foto waas maandenlang te zien als bureaublad op baasjes laptop.
Zo is m dan onze Bas, als t baasje in de tuin bezig is, dan moet m er bij zijn. Gisterenavond was baasje nog bezig met het zaaien van boterboontjes, van die lekkere gele, die wij ook wel lusten. Bas helpt dan, denkt hij toch, met die zaadjes nog een keer om te draaien. Dan liggen ze zeker optimaal is zijn mening.
De baas is wel een andere mening toegedaan maar wie let daar nog op. Sakkeren doet de baas maar heel zelden op Bas, zij kennen elkaars doen en laten dan ook al meer dan 14 jaar. De enkele keer dat de baas toch eens sakkert op Bas dan trek ik het mij meer aan dan Bas zelf. Het zal wel komen door mijn gevoelig hartje zegt het vrouwtje dan.
Om een boontje meer of minder steekt het niet zegt de baas. Het ligt wel anders als hij, zoals vorig jaar plantgoed kocht en Bas was onderste boven aan het leggen, net zoals die boontjes gisteren. De discussie die dan volgt is niet écht geschikt voor publicatie op dit blog.
Pour mieux comprendre les attentes de nos clients et améliorer la qualité de notre service, nous menons régulièrement des enquêtes de satisfaction. Vous faites partie des clients que nous avons sélectionnés pour cette enquête et nous souhaitons à ce titre recueillir votre avis sur la qualité de la prestation de notre service clients.
Bien cordialement, Le service qualité
Si vous acceptez de prendre les quelques minutes nécessaires pour y répondre **********
Pour enrichir les informations que vous avez obtenues, venez découvrir notre asistance en ligne en cliquant *** Vous y retrouverez comment : installer votre PC en Wifi, utiliser l'offre TV, mettre à jour votre Livebox
Nous vous informons que cette adresse e-mail est exclusivement utilisée pour émettre des messages. Vous ne pouvez donc pas nous contacter par ce biais.Si vous souhaitez nous contacter, nous vous prions d'utiliser le lien suivant ************
* dans les 7 jours suivant la réception de ce mail
Ja, als je er om vraagt kan je het krijgen. Deze mail kwam vandaag binnen op de computer.
Als je dan enkele dagen daarvoor geen aansluiting hebt kunnen krijgen op het net omdat hun materiaal het niet deed, dan kan je geen fraai antwoord verwachten.
Ik heb héééél eerlijk geantwoord dat hun dienst naverkoop, als m al bestaat, totaal niks heeft gedaan om het probleem op te lossen ! Het was wel een makkelijke vragenlijst, steeds het bolletje gans onderaan aanklikken. Eenmaal moest het bovenaan, toen vroegen ze of ik een man of vrouw was.
Hiermee sluiten we de Wanadoo affaire af, zolang we aansluiting hebben tenminste.
Het is leeg gebleven, ons zwaluwennest in de voormalige stal. Vorig jaar werd het nog bewoond door een koppel dat vijf jongen kreeg. Het was een belevenis die toekomstige jachtpiloten te zien opgroeien en het nest op het einde overvol te zien.
Niets daarvan dit jaar, waarschijnlijk te veel restauratie werken nodig aan het nest of ze hebben nieuwbouw opgetrokken.
Op de voormalige hooizolder is er wel verdacht veel af en aan verkeer van een zwaluwenkoppel, maar er is voorlopig geen nest te zien. Als je op de zolder komt en zij komen toe, is het wel een kabaal van de zwaluwen om de indringer bang te maken en te verdrijven. We zullen de baas toch maar eens goed gaan laten zoeken en hem zijn pillamp laten meenemen.
Zondag wilden de baasjes samen met ons de foire-expo bezoeken, het is meer een landbouwbeurs met tractoren en landbouwmachines maar ook dieren zijn er in alle grootten en rassen.
Het baasje vernam ook uit de krant dat er demonstraties waren met jachtroedels, reden te meer om ons ook een uitstap te gunnen. Uitstap ja, binnenkomen voor gezelschapsdieren verboden ! En daar sta je dan, voor het inkomhokje, op een tiental meter afstand maken de Beagles en de St Hubertushonden van hun oren dat horen en zien vergaat. Die waren inderdaad met serieuze roedels aanwezig en konden ons zien staan.
Die Fransen kennen Drentsche Patrijshonden of Epagneuls à Perdrix de Drenthe, zoals wij in t Frans heten, in de verste verte niet. Het baasje heeft enige tijd geleden gehoord dat er nog van ons ras zouden zijn in de Charente en daar wil m wel eens gaan naar kijken zegt hij. Om kort te zijn, de inrichters van de foire hebben wat gemist door ons er niet in te laten
Vijf volle dagen zonder iets op het blog te kunnen zetten, je ziet het aan onze baas, en het is niet altijd fraai om zien.
Na de computer miserie van twee weken geleden, nu geen aansluiting kunnen krijgen op het www. Want de Live Box, wat wij modem noemen, vertikte het van verbinding te geven. Als je dan ook nog de naverkoop service van France Telecom/ Wanadoo/Orange kent dan weet je het wel. Zo houden ze de Franse reputatie van we zullen wel zien heel actueel.
Vragen om een technieker die de boel terug kan laten werken en een fout kan opsporen, jij moet wel van hééél ver komen om zoiets te durven vragen. Het baasje is dan maar naar mevr. Audebrand gestapt, zij runde destijds het immo kantoor van wie de baasjes hun Franse huis hebben gekocht, nu heeft zij een bemiddelings/info kantoor waar je om raad kan gaan om alles waar je zelf niet uitkomt. Zelfs de doorwinterde Patricia kon niks beginnen tegen Wanadoo en t baasje is dan maar naar een computerwinkel gestapt met de vraag of zij iets aan het probleem zouden kunnen verhelpen. Rond half vier deze namiddag is er dan zo een jonge gast met de auto gearriveerd, hij leek zo jong, dat bij het baasje de vraag opkwam vanaf welke ouderdom je in Frankrijk een rijbewijs kan halen.
Het jonge gastje bleek wel heel vaardig te zijn met de Wanadoostuff, op een oogwenk zat het terug snor !
t Baasje zegt dat m nu zijn mails moet beantwoorden en dat wij vanaf vanavond terug onze zeg mogen hebben op t blog.
Vrijdagmiddag was het dan weer zo ver. Bagage ingeladen, hondjes nog een korte plas toer laten maken en dan de auto in.
Bijna geen vrachtverkeer op de baan, buiten de Oostblokkers die altijd onderweg zijn. Wel Pa en Ma Kees onderweg naar het zuiden, met de spreekwoordelijke kérévén achter de auto. Het blijkt dat de Hollanders nu hun Paasverlof hebben, al noemen zij het meiverlof.
Wij mochten de poten eens strekken, de blaas ledigen en eens drinken op een parking die deze maal niet vol beton gestort was. Ze was echt Frans zoals wij Frankrijk kennen. Vol met muizenholletjes, honderden, duizenden, muizenholletjes ! Das nogal wat plezieriger dan een betonvlakte. Wij adviseren het baasje van elke keer zon parking op te zoeken. Antwoord vant baasje: als er gene Esso of Shell is stopt m niet.
t Schijnt dat hij daar kan tanken met zon stukske plastic, dan kan m zijn centen op zak houden. Moraal van t verhaal: plastic en centen gaan boven een groene parking !
Een goeie acht uren en een beetje hadden wij nodig om La Magdeleine te bereiken, goe gereden van t baasje vinden wij.
even een berichtje, de "ordinateur" is nog niet in orde, deze namiddag komt er een technieker kijken wat er mis is met Wanadoo, hopelijk zijn we straks terug "on-line" Als dit bericht er een beetje "raar" uitziet, sorry, maar voor de eerste maal op een qwerty klavier is niet voor de hand liggend.
|Speciale dank aan Min en Mick, de Engelse overburen, voor het gebruik van hun (engelse) computer.
Sinds de aankomst hier in La Magdeleine, geen verbinding met het internet. Zaterdag morgen dus Wanadoo gebeld, een technieker ter plaatse gevraagd om nu eens definitief de zaken op orde te stellen. Niemand gezien !
Maandagmorgen terug gebeld, vijfentwintig minuten moeten aanhoren en wachten, voor uw rekening : druk 1, voor aansluiting telefoon druk 2, voor nog iets anders druk 3, k heb dan ook een gans klassiek repertoire moeten horen. Resultaat: Na dertig minuten krijg je van die laatste dame het nummer voor technische panne, 39 00, en laat nu dit nummer zijn waar ik een half uur daarvoor mee begonnen ben ! ! !
Gisterenavond is de burgemeester met zijn tractor langsgekomen om de bermen te maaien. Die stopt natuurlijk steeds om een babbeltje te doen. Hij stelde mij voor om de berichten te versturen op de ordinateur van het gemeentehuis. Dus als je nu wat kunt lezen op t blog is het dankzij Claude Perrot, maire de La Magdeleine en niet door France Telecom !
Vandaag nemen we dus verdere stappen, desnoods naar Angoulème om de zaak in orde te brengen; We zullen zien wat het geeft .
Vandaag zullen de poten weer eens gestrekt worden juist voor of achter Parijs. We zijn klaar om enkele weken commentaar te geven en verhalen te vertellen vanuit la douce France.
Al een beetje nieuwsgierig wat het zal zijn ? Awel wij ook. Het zal wel over grasmaaien, opkomende patatjes, buurhondjes,adelijke buren, lekker eten, zon (of regen) gaan. We zien wel wat komt. Als wij iets beleven komen jullie het te weten.
Nu maar hopen dat Meneer Wanadoo of Orange (zoals m tegenwoordig heet) aan t baasje direct aansluiting op t www wil geven. Die Franse meneer vertikt het nogal eens een paar dagen, juist wanneer wij aangekomen zijn. De baas is er niet erg gerust in na de computer problemen van enkele dagen geleden. Terug registreren en installeren zal wel het minste zijn dat m te doen heeft. Dat installeren daar heeft m geen broertje aan dood maar een ganse familie. t Valt ook niet mee, al die ordinateur termen.
Hopelijk tot morgenvroeg, en ondertussen niks doen wat wij ook niet zouden doen.(de baas zegt dat er dan een hoop onnozele dingen mogelijk zijn voor jullie)
Deze middag is de infogids Vosselaar 2008-2009 hier bij ons in de bus gevallen.
Het is een jaarlijkse brochure van het gemeentebestuur met alle weetjes over onze gemeente. Wat leest het baasje onder bezienswaardigheden ? Ons bos, ons dagelijkse wandel/uitlaat bos heeft een echte naam ! Officieel heet het: boscomplex Zwartgoorheide, het is een domein van 41 ha en eigendom bij de Stichting Kempens Landschap.
Het domein heeft volgens de brochure een belangrijke recreatieve waarde voor wandelaar, fietsers en ruiters vergeten ze al die honden toch wel zeker ! We zullen eens een petitie op gang zetten dat wij ook vernoemd willen worden. De baas zegt dat we dat beter allemaal stil houden, want dat we anders volgens het bosdecreet daar ook aangelijnd moeten blijven. We denken dat m dit keer gelijk heeft
Nu weten wij tevens aan wie al die konijnen, eekhoorns en bosduiven toebehoren wiens leven wij redelijk zuur maken .
Tussen twee buien. Het baasje vertelt dat zijn moeder altijd vertelde dat het op 1 mei altijd goed weer was, en op Hemelvaart, met Rerum Novarum regende het altijd. De socialisten hadden altijd goed weer en de katolieken verdronken in de regen. Haar besluit was dan ook dat O.L.Heer een kameraad van Camille Huysmansen Kop Van Eynde was.
Wat gebeurt er dan als beiden op 1 mei vallen ? Het resultaat was duidelijk vandaag. Droog weer tussen de buien door ! Iedereen kontent of iedereen mistevreden ?
Met het baasje hebben we toch nog een droge wandeling kunnen maken, het is te zeggen, de baas is droog gebleven, hoewel het niet veel scheelde of we hadden hem mee de vijver ingetrokken. Wij zijn dan maar zo diep mogelijk op ons g.. gaan zitten in het water.
Het vrouwtje snapte het niet, een droge baas en twee kletsnatte honden, ze was er niet echt blij mee toen we kletsnat een sprong in de zetel wilden maken
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Het tijdschrift 'Over Taal' ging op zoek naar de grappigste combinaties van voor- en achternaam. Wat dacht u van Donald Duk, Ko Mies of Sytze Vliegen? De winnaar van de wedstrijd is Beau Ter Ham. Zijn voornaam betekent "mooi" in het Frans, maar als je zijn volledige naam uitspreekt, is het resultaat minder fraai. De tweede prijs gaat naar de muzikaal geïnspireerde ouders van Sido Sol (si-do-sol) en haar broer Remy (re-mi-sol). De derde die het tijdschrift bekroonde, was Dick Backes, wellicht niet toevallig een Nederlandse verkoopdirecteur. (belga/odbs)
Parijse politiehonden moeten voortaan kousen met een rubberen zool aantrekken om enerzijds hun poten te beschermen en anderzijds geen sporen op de plaats van de misdaad weg te wissen. Dat staat te lezen in een informatiebrief die het hoofdcommissariaat van politie vandaag opgesteld heeft. 
