Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
21-05-2008
Parijse politiehonden moeten kousen dragen
Parijse politiehonden moeten voortaan kousen met een rubberen zool aantrekken om enerzijds hun poten te beschermen en anderzijds geen sporen op de plaats van de misdaad weg te wissen. Dat staat te lezen in een informatiebrief die het hoofdcommissariaat van politie vandaag opgesteld heeft.
Voor de ontwikkeling van de speciale kous stond de technische dienst in. "De speurhond kan zo op elk terrein aan het werk zonder dat zijn baasje zich zorgen hoeft te maken over de soort ondergrond, die soms verwoest kan zijn door een aanslag of een instorting. Om nog te zwijgen van de haast onbegaanbare terreinen die soms moeten overbrugd worden tijdens drugsoperaties", klinkt de uitleg. (svm)
En binnenkort kunnen we ze in de straten aantreffen met een klak op hunne kop en een matrak om mee te zwaaien bij het verkeer regelen. Al een dikke chance dat we 400 km van Parijs zitten ! Bas & Belle
De baas zit hier stomend aan de computer, ganse dag heeft hij weer gerief en materiaal het dak opgesleurd. Toen hij terug binnen kwam leekt het wel of hij was drie weken naar de Caraïben geweest zo bruin (bronzé, zeggen ze hier te velde). Na de douche gepasseerd te zijn was m al terug meer bleekscheet, met indianentoets, rode bol en rode armen. Hij gaat nu solliciteren voor een cowboy- en indianenfilm zegt m.
Morgen is het rustdag, niet omdat het zo gepland was, maar ze voorspellen zeer wisselvallig weer. Den Hugo moet vijfendertig kilometer rijden tot hier en dat gaan de baasjes die mens niet aandoen om hier dan wegens de regen op zijn g.t te moeten zitten.
Het baasje zegt dat hij tussen twee buien wel alleen verder doet de volgende dagen. Het is maar te hopen dat m niet met zijn klikken en klakken van het dak schuift. Eerst toch maar eens informeren dat ze in het ziekenhuis van Ruffec genoeg gips in huis hebben om den baas in te pakken.
Als je iets begint dat niet in de normale werksfeer zit krijg je dat. Hugo en Mick op het dak en t baasje op grondniveau. Dat grondniveau is heel betrekkelijk, het wil zeggen het aansleuren van alle materialen , gereedschappen, op maat zagen, en alles ter plaatse brengen. Dat is nog het zwaarste zegt m, honderden keren ladder op, ladder af. t Baasje zegt dat m dit jaar zeker en vast niet meer naar Waterloo gaat om daar de but naar de leeuw te beklimmen. Treden genoeg gedaan, en dat moet m dan nog gans de week doen.
Wij durven er een etensbak op verwedden dat hij blij gaat zijn als er overmorgen regen voorspelt wordt.
Ondertussen moest t baasje nog met Mick naar de burgemeester om voor Mick te tolken bij een sollicitatie. Dat zat zo, de burgemeester was iemand aan het zoeken voor een job als gemeentearbeider voor één dag in de week. De maire had dat eerst aan t baasje gevraagd maar die was niet direct geïnteresseerd omdat wij niet permanent hier wonen. Nu liet t baasje dat aan overbuur Mick weten en die was wel bereid voor zoiets.
Een beetje schilderwerk, gaten in de asfalt dichten, bermen maaien met de tractor, een lamp van de verlichting vervangen (er is geen straatverlichting in de gemeente) dus in het gemeentehuis of de feestzaal. Nu maar afwachten wat het wordt, als Mick de burgemeester maar verstaat, want asfalt in de bermen, schilderen van de asfalt enz. dat gaat niet lang duren
Ondertussen timmert Mick ijverig mee aan t dak, hier klapt de baas wel Engels, dat scheelt natuurlijk een pak. t Baasje moet wel alles tweemaal zeggen want Hugo verstaat dan weer geen Engels. t Baasje maalt daar niet om, op school destijds moest m alles ook meermaals uitleggen en meestal met minder resultaat
t Baasje vertelt ook nog dat m een grap heeft uitgehaald met Mick, Mick vroeg aan t baasje om de volgende plank enkele centimeter langer te zagen. Toen heeft t baasje gevraagd aan welk kant (witch side) hij de plank langer moest maken en Mick stond al op de ladder om het te komen uitleggen. t Baasje heeft dan heel rap geroepen dat het om een joke ging, anders zou m die plank wel eens om zijn oren hebben kunnen krijgen !
Hier komt ze weer met een presentje voor de baas, het is nummer drie in twee weken. t Baasje kan telkens zijn lederen handschoenen aantrekken om dat stekelig geval buiten de omheining te gaan zetten.
De baasjes kunnen wel een egel farm beginnen als we al die egels hier bij ons houden welke Belle hier aan de deur komt brengen. En telkens moet ze beloond worden voor haar cadeautje en is ze zo fier als een gieter. Uiteindelijk is het zoals de geschenken met de Kerst en Nieuwjaar, iedereen krijgt ze en je kan er geen lap mee doen, maar toch zijn we er blij mee.
Een zanger als Peter Koelewijn, mag nog even aan het werk blijven als m maar niet te snel hier aan de dakgoot staat te kwelen kom van dat dak af. Nu het weer wat beter is en t zonnetje schijnt op ons bolletje moeten we er dik van profiteren.
Het moment dat de adelijke buurdames terugkeren uit Parijs moet het dak klaar zijn en hun pelouse er terug ordentelijk uitzien. Het werk hebben we zelf in de hand, toch min of meer, maar die pelouse dat moet de natuur doen, wij kunnen toch al die sprietjes niet met gel terug rechtop zetten hé.
Nog tachtig vierkante meter te doen, dat is bij ons in België al een flink dak, hier in La Magdeleine is het huis kleiner maar het dak groter. Laat me toe dat ik dat hier niet ga uitleggen hoe dat komt.
Op het einde van de week zou ik hier graag melden dat de dakwerken klaar zijn en dat we terug onkruid kunnen gaan trekken in de moestuin, want daar mogen we zeker van zijn, dat stopt ook niet met groeien, zelfs sneller dan we het wensen en altijd sneller dan de zelf geplante gewassen. De eerste aardbei was een lekkere waar we me twee van gegeten hebben, eerlijk gedeeld zelfs.
Gisteren heeft Belle het weer gedaan, jaarlijks weerkerend verhaal als de jonge vogeltjes aan het uitvliegen zijn. Ze had een jong meesje te pakken gekregen en t vouwtje had dat gezien.
Dan moet t baasje komen om dat vogeltje af te pakken. Een stukje pensstaaf doet dan wonderen. Deze maal niet, toen het baasje het staafje haar voorhield om het vogeltje te nemen als ze het uit haar bek liet vallen, hapte ze toe en was ze weg met staafje én vogeltje
Omdat het kauwen toch niet zou lukken kwam ze het baasje achterna en legde het vogeltje voor zijn voeten. Het was wel natmaar helemaal niet gekwetst. t Baasje heeft het meesje dan in het open veld gezet terwijl de ouders kwetterend volgden. Enkele pieren en minuten later is het op zijn jonge vogeltjes manier weggevlogen, hopelijk heeft het geleerd in de bek van een Drent te vliegen in plaats van een kattenbek.
Bewijst nog maar eens de zachte beet waar Drenten zo bekend voor zijn
Om het verhaal af te maken, een uur later zat dat mezenjong terug in de tuin, maar kon zich toen al vliegend uit de voeten maken
Een foto van vier Belgische motards die hier in de buurt met panne te kampen hadden aan één moto. Het baasje heeft ze toen terug op weg geholpen richting Portugal.In de tijd dat t baasje met de moto bezig was hebben die gasten zo eens rap rap de schotelantenne op het dak gemonteerd en het boeltje afgeregeld. Toch handig zon gasten die kontent zijn dat geholpen worden en dan zelf helpen met werk uit hun branche. Vanaf toen konden de baasjes ook enkele nederlandstalige zenders ontvangen. TV Vlaanderen digitaal bestond toen nog niet. (ons Belle trouwens ook niet)
Daar zijn ze dan, de buurjongens, t baasje is ze gaan halen toen hij terug kwam van de bakker. Belle & Harley zijn er van t eerste moment zwaar tegen aan gegaan. Ze zouden beter achter elkaar gaan hangen op de piste van t Sportpaleis of het Gentse kuipke. Dat is de enige manier om die twee in de bochten te houden. Vanavond liggen die trouwens zelf in een bocht mét het nodige snurklawaai !
t Baasje heeft Harley al uit het zwembad moeten halen, uit de bocht , in het zwembad gevlogen ! Harley heeft er nochtans twee jaar geleden nog eens in gelegen, in februari, en dat scheelde enkele graden tegenover nu. Belle kent het gevaar van het zwembad, die komt normaal niet aan de rand. Nu echter maakte ze zoveel kabaal dat de baasjes het wel moesten horen dat er iets loos was. Harley kon nog wel over het dekzeil lopen maar uit het bad springen kon m niet omdat bij een sprong het dekzeil steeds onderging. Je maakt wat mee met die jonge honden en als het dan ook nog Engelse zijn...
Fred en ik hebben nog wat liggen rollen in het gras en nog wat takken rondgesleurd in de tuin. Het baasje vraagt zich nu af waar wij dat snoeihout vandaan hebben gehaald.
Letterlijk deze maal. t Baasje wilde vandaag aan de renovatie van het laatste dakgedeelte beginnen.Een grijze lucht en een natte tuintafel deden de plannen al gauw in t water vallen.
Dan maar iets anders verzinnen wat tussen eventuele buien kan gebeuren. In de moestuin heeft m nog plaats voor nog een twintigtal tomatenplanten, dat zal dan iets voor vandaag zijn zegt m. Ook de zelf gezaaide pompoenen hebben hun twee echte blaadjes, ook klaar om te planten en ondertussen kunnen de baasjes de eersteaardbei uit volle grond oogsten. Die eerste is altijd bijzonder, daar maakte het baasje dan maar gelijk een foto van.
Straks komen de buurhondjes tot bij ons. Min en Mick, de Engelse overburen moeten een ganse dag naar Poitiers en t baasje zorgt er dan voor dat Fred en Harley op tijd uitgelaten worden. In de praktijk komt dat er op neer dat ze dadelijk gehaald worden en ganse dag bij ons verblijven. Ikzelf en Fred, de twee veteranen houden het rustig, maar ons Belle en Harley, die maar een maand in leeftijd verschillen, die kunnen vanavond om 6 uur waarschijnlijk geen pap meer zeggen.
Neen niet Karen , Kristel en Katleen in Ferret. Wij hebben hier geen concertzaal om die meiden te ontvangen. Niet dat ze geen succes zouden hebben, de kindjes vooraan in de zaal en de papas achterin maar even enthousiast, zij het om andere redenen.
Neen, op onze wandelingen door de velden zien we tal van gewassen die er eigenlijk niet echt thuishoren. Het gaat hier om de Klaproos, Klaver en Kleefkruid, dat is ook K3. van naam allicht even bekend als hun Belgische zingende naamgenoten maar niet zo succesvol.
Even mooi zijn ze echter wel als de huppelende meiden. Als ze in de bermen wiegen in de wind. Het kleefkruid is echter een vervelend gewas, toch zeker voor ons en de baasjes die binnenkort als de zaadjes rijp zijn, een dagtaak hebben om die rotzooi uit onze pels te kammen. De baas zegt, och bij K3 zal er af en toe ook wel een vervelende tussenzitten.
De baasjes zijn vandaag samen met Hugo en Chris, onze bezoekers, op uitstap geweest. Het ging richting Bourg-Charente en Jarnac.
Bourg Charente is bekend van de zetel van Grand Marnier, alom bekend om zijn wereldbekende sinaasappellikeur, gemaakt op basis van Cognac, eveneens bekend op wereldvlak.
Jarnac is vooral bekend als geboorte- en laatste rustplaats van ex-president Mitterand, tevens is het de zetel van tal van bekende Cognacmerken zoals Courvoisier en Royer.
Bij Grand Marnier en Royer waren het opendeur dagen in het teken van de lente van de likeuristen
De baasjes kenden GM al van een bezoek enkele jaren geleden en waren toen onder de indruk van de uitstekende en stijlvolle ontvangst op het kasteel, hoog gelegen boven de rivier Charente. Ook dit jaar was er niet bespaard op het ontvangst van de bezoekers. Tonnenmakers aan het werk, rondleiding door de chais of rijpingskelders, ontvangst in de kelders van het kasteel en uiteraard kennismaken met het product.
Uit Parijs waren enkele bekende bartenders overgekomen om de mogelijke cocktails met GM te demonstreren (produits dangereuses zegt het baasje) Het ene smaakte al beter dan het andere. Volgens het baasje was er ook een cocktail bij die uitgevonden was door ne zatte apotheker maar dat zegt m van Coca Cola ook. De kwalificatie van die cocktail bestempelde hij (zoals bij wijn AOC) met NTZ, wat staat voor Niet Te Zuipen Spijtig voor de verkwiste Grand Marnier. De baasjes hebben daar enkele flessen op de kop getikt, één voor dagelijks(?) gebruik en één voor als speciale gasten langskomen.
Bij Cognac Royer, waren de chais indrukwekkend, duizenden vaten Cognac lagen daar gewoon te verouderen. t Baasje zegt dat m daar alles van afweet want dat gebeurt met hem ook als m in bed ligt. De rondleiding die zeer plezierig verliep duurde wel wat lang door een Franse bezoeker in de groep die blijkbaar voor de eerste maal geconfronteerd werd met het woord Cognac en alles moest weten en dus ook vragen. En t was er niet warm daar in de chais vertelde het vrouwtje.
Bij Royer konden de likeuren de baasjes niet erg bekoren, het waren dan ook meer van die Disco drankjes en daar lopen de baasjes niet gek van. t Baasje heeft ze daar zelfs niet geproefd, bang als m is om zijn permis te verliezen.
Die Belle toch, nu het graan hoog staat en het raapzaad (colza) uitgebloeid is, duikt ze de gewassen in op zoek naar muizen en katten die ook op de loer liggen om iets eetbaars te vinden.
De akkers zijn wel iets uitgebreider dan in België wat als resultaat geeft dat ze makkelijk twee à driehonderd meter verder terug opduikt. In het graankan ze nog laten weten waar ze ergens zit, als ze weer eens springend komt kijken waar de baas en ik mij bevinden. Raar zicht is dat, twee flaporen en een bruine kop boven een uitgestrekte graanvlakte.
Op de foto is ze nergens te zien maar ze is er wel ..ergens. Als ze dan uit het veld komt is ze nat tot op haar vel van door al die kletsnatte gewassen te crossen.
Kom eens hier nat kieken, zegt de baas dan voor we terug naar binnen mogen, k zal u eens onder handen nemen om je weer wat toonbaar te maken. Het vrouwtje haar wasmachine draait tweemaal in de week alleen maar om die natte slijkhanddoeken terug een normale kleur te geven.
Anderhalf jaar geleden heb ik de manier leren kennen om de baas attent te maken op het wandeluur. Eventjes er naast gaan zitten, een lik in zijn oor,zijn mouwen of broekspijpen in mijn bek nemen, een poot op zijn schouder. t Zijn allemaal van die signalen die hun effect niet missen.
De baasjes zijn deze middag uit eten geweest met de bezoekers, we hadden zoiets gehoord van een nieuw restaurant waar ze nog nooit geweest waren. t Moet wreed goed geweest zijn want er waren geen kliekjes voor ons bij de terugkomst.
Geen nood, we hebben niets te kort gekomen want er waren nog enkele sneetjes eendenborst van gisteren over. Die waren voor ons voorzien deze avond, als er nog hondjes zijn die eendenborst gekregen hebben vanavond, wel, die mogen zich melden bij ons. Wij zijn er vast van overtuigd dat ons vrouwtje de beste kok ter wereld is en t baasje kan goed hondendiners samenstellen.
Dat schrijven wij hier zonder blozen, verwende Drenten als we zijn !
Wat later als normaal op het blog vandaag, de baasjes hebben bezoek van buren uit Vosselaar die met de kamper onderweg zijn naar de Pyreneeën.
De gebruikelijke ronde om de hameau te laten zien en een uitgebreid ontbijt zorgen dus voor vertraging in de lectuur op t blog.
Straks een grote wandeling voor ons op t programma, als de regen overblijft ten minste. Het is al enkele dagen om het zacht uit te drukken, vochtig weer met de gebruikelijke modder in de velden. De baas zegt nu niet we gaan een wandelingske maken maar wel, kom we gaan ons vuil maken in de drab.
Gisteren avond was het weer feest bij ons avondmaal, vetrandjes van eendenborst van 4 personen bovenop de gebruikelijke maaltijd, hééérlijk. Dat is wat we zo plezierig vinden als we bezoek krijgen.
Volgende zaterdag weten we weeral waar naartoe, de baasjes hebben vandaag in de Charente Libregelezen dat het weer opendeurdag is bij de likeuristen van de streek.
De bekendste zijn Grand Marnier en Royer Cognac er is nog een derde Merlet, die kennen de baasjes nog niet, nu toch nog niet, vanaf zaterdag zal t wel anders zijn.
Drie jaar geleden hebben de baasjes al eens een bezoek gebracht aan Grand Marnier en waren toen in de wolken (of in de wind) over de ontvangst op het kasteel in Bourg Charente. Er waren toen hapjes te verkrijgen die waren bereid met Grand Marnier en dat lusten ze wel die twee.
t Baasje zegt altijd dat m alles lust, het moet al wreedaardig stinken vooraleer hij het laat staan. Andouilette is daar een voorbeeld van, maar dat laten wij ook liggen, niks voor ons die brol.
Buiten Grand Marnier zullen we ook nog wel één van die twee andere bezoeken denken we. Alle drie zal wat veel zijn voor onze baas. Je kan er op rekenen dat er kontrol zal zijn van die mannen met hunne motsiklet. Geen van ons beiden heeft ne permis en t vrouwke, die wil niet rijden met zon Mitsubishi kamion zoals ze dat noemt, zij toert liever rond in haar bijna old-timer Golfje.
Na de blog perikelen van gisteren blijkt alles omgegooid te zijn in de rangschikkingen op t blog. De teller geeft niks meer aan, enkel aan de nieuwe blog rangschikking is niet getornd.
Is het zoals Edith Piaf destijds zong je repart à zéro ? Och we zullen wel zien, t zal wel aan Pascal zijn nieuwe servers liggen waarschijnlijk.
Om nog eens terug te komen op Piaf , je ne regrette rienwe bloggen intussen ijverig verder want met zo twee Drenten in huis valt er altijd wel wat te beleven.
Deze morgen toen we samen met de baas naar de bakker in Villefagnan reden merkten we twee rare, grote vogels op. Ze hingen op lage hoogte boven een pas aangeplant veld met zonnebloemen te cirkelen.
t Baasje had ze ook gezien en moest er het fijne van weten. Wat voor rare kiekens zijn er nu weer neergestreken in de Charente ? Je weet maar nooit, vale gieren zijn tot voor vorig jaar ook niet gesignaleerd in België !
De baas is dan even gestopt om een fotoke te nemen. Bleken die vogels gans de tijd rond een paal te vliegen. Tot we tot de conclusie kwamen dat het twee vogelschrikken waren van een nieuw type. Goed nagemaakt en afhankelijk van de wind maken die vliegers de dolste capriolen.
En de vogels op t veld die pikten rustig verder van het lekkere frisse groen.
De baas staat gereed om met zwaar materiaal (?) aan de vernieuwing van het laatste dakgedeelte te beginnen. In de lucht en het weerbericht kan je lezen dat het alle kanten uitkan zegt m.
Uitstel tot maandag heeft hij beslist, als je samen met vrijwillige helpers werkt, kan je ze niet naar den dop sturen als t regent hé. Vanaf maandag voorspellen ze niks dan zonnetjes voor La Magdeleine, een ganse week lang. Dan moet het gebeuren lijkt het zo.
Ondertussen is de baas het brandhout voor volgende winter al aan het hergroeperen ofte fatsoenlijk stapelen. Hij krijgt dan een beter zicht op wat er nog moet bij besteld worden om een winterlang lekker warm te zitten. Als wij geen vooruitziende baas hebben, wie dan wel ? Ook de gazole of rode mazout voor de verwarming heeft m al gecontroleerd, de leverancier zal niet moeten langskomen deze zomer ! Het is trouwens nog te vroeg om nu al te beslissen om mazout te laten komen, aan de prijzen per duizend liter van vandaag voelt hij zich meer sponsor van de Arabieren dan verbruiker zegt m.
Met de zomer in t vooruitzicht kunnen wij al dromen van een warme winter .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Parijse politiehonden moeten voortaan kousen met een rubberen zool aantrekken om enerzijds hun poten te beschermen en anderzijds geen sporen op de plaats van de misdaad weg te wissen. Dat staat te lezen in een informatiebrief die het hoofdcommissariaat van politie vandaag opgesteld heeft. 
