Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
17-05-2008
Verloren
Verloren
Die Belle toch, nu het graan hoog staat en het raapzaad (colza) uitgebloeid is, duikt ze de gewassen in op zoek naar muizen en katten die ook op de loer liggen om iets eetbaars te vinden.
De akkers zijn wel iets uitgebreider dan in België wat als resultaat geeft dat ze makkelijk twee à driehonderd meter verder terug opduikt. In het graankan ze nog laten weten waar ze ergens zit, als ze weer eens springend komt kijken waar de baas en ik mij bevinden. Raar zicht is dat, twee flaporen en een bruine kop boven een uitgestrekte graanvlakte.
Op de foto is ze nergens te zien maar ze is er wel ..ergens. Als ze dan uit het veld komt is ze nat tot op haar vel van door al die kletsnatte gewassen te crossen.
Kom eens hier nat kieken, zegt de baas dan voor we terug naar binnen mogen, k zal u eens onder handen nemen om je weer wat toonbaar te maken. Het vrouwtje haar wasmachine draait tweemaal in de week alleen maar om die natte slijkhanddoeken terug een normale kleur te geven.
Anderhalf jaar geleden heb ik de manier leren kennen om de baas attent te maken op het wandeluur. Eventjes er naast gaan zitten, een lik in zijn oor,zijn mouwen of broekspijpen in mijn bek nemen, een poot op zijn schouder. t Zijn allemaal van die signalen die hun effect niet missen.
De baasjes zijn deze middag uit eten geweest met de bezoekers, we hadden zoiets gehoord van een nieuw restaurant waar ze nog nooit geweest waren. t Moet wreed goed geweest zijn want er waren geen kliekjes voor ons bij de terugkomst.
Geen nood, we hebben niets te kort gekomen want er waren nog enkele sneetjes eendenborst van gisteren over. Die waren voor ons voorzien deze avond, als er nog hondjes zijn die eendenborst gekregen hebben vanavond, wel, die mogen zich melden bij ons. Wij zijn er vast van overtuigd dat ons vrouwtje de beste kok ter wereld is en t baasje kan goed hondendiners samenstellen.
Dat schrijven wij hier zonder blozen, verwende Drenten als we zijn !
Wat later als normaal op het blog vandaag, de baasjes hebben bezoek van buren uit Vosselaar die met de kamper onderweg zijn naar de Pyreneeën.
De gebruikelijke ronde om de hameau te laten zien en een uitgebreid ontbijt zorgen dus voor vertraging in de lectuur op t blog.
Straks een grote wandeling voor ons op t programma, als de regen overblijft ten minste. Het is al enkele dagen om het zacht uit te drukken, vochtig weer met de gebruikelijke modder in de velden. De baas zegt nu niet we gaan een wandelingske maken maar wel, kom we gaan ons vuil maken in de drab.
Gisteren avond was het weer feest bij ons avondmaal, vetrandjes van eendenborst van 4 personen bovenop de gebruikelijke maaltijd, hééérlijk. Dat is wat we zo plezierig vinden als we bezoek krijgen.
Volgende zaterdag weten we weeral waar naartoe, de baasjes hebben vandaag in de Charente Libregelezen dat het weer opendeurdag is bij de likeuristen van de streek.
De bekendste zijn Grand Marnier en Royer Cognac er is nog een derde Merlet, die kennen de baasjes nog niet, nu toch nog niet, vanaf zaterdag zal t wel anders zijn.
Drie jaar geleden hebben de baasjes al eens een bezoek gebracht aan Grand Marnier en waren toen in de wolken (of in de wind) over de ontvangst op het kasteel in Bourg Charente. Er waren toen hapjes te verkrijgen die waren bereid met Grand Marnier en dat lusten ze wel die twee.
t Baasje zegt altijd dat m alles lust, het moet al wreedaardig stinken vooraleer hij het laat staan. Andouilette is daar een voorbeeld van, maar dat laten wij ook liggen, niks voor ons die brol.
Buiten Grand Marnier zullen we ook nog wel één van die twee andere bezoeken denken we. Alle drie zal wat veel zijn voor onze baas. Je kan er op rekenen dat er kontrol zal zijn van die mannen met hunne motsiklet. Geen van ons beiden heeft ne permis en t vrouwke, die wil niet rijden met zon Mitsubishi kamion zoals ze dat noemt, zij toert liever rond in haar bijna old-timer Golfje.
Na de blog perikelen van gisteren blijkt alles omgegooid te zijn in de rangschikkingen op t blog. De teller geeft niks meer aan, enkel aan de nieuwe blog rangschikking is niet getornd.
Is het zoals Edith Piaf destijds zong je repart à zéro ? Och we zullen wel zien, t zal wel aan Pascal zijn nieuwe servers liggen waarschijnlijk.
Om nog eens terug te komen op Piaf , je ne regrette rienwe bloggen intussen ijverig verder want met zo twee Drenten in huis valt er altijd wel wat te beleven.
Deze morgen toen we samen met de baas naar de bakker in Villefagnan reden merkten we twee rare, grote vogels op. Ze hingen op lage hoogte boven een pas aangeplant veld met zonnebloemen te cirkelen.
t Baasje had ze ook gezien en moest er het fijne van weten. Wat voor rare kiekens zijn er nu weer neergestreken in de Charente ? Je weet maar nooit, vale gieren zijn tot voor vorig jaar ook niet gesignaleerd in België !
De baas is dan even gestopt om een fotoke te nemen. Bleken die vogels gans de tijd rond een paal te vliegen. Tot we tot de conclusie kwamen dat het twee vogelschrikken waren van een nieuw type. Goed nagemaakt en afhankelijk van de wind maken die vliegers de dolste capriolen.
En de vogels op t veld die pikten rustig verder van het lekkere frisse groen.
De baas staat gereed om met zwaar materiaal (?) aan de vernieuwing van het laatste dakgedeelte te beginnen. In de lucht en het weerbericht kan je lezen dat het alle kanten uitkan zegt m.
Uitstel tot maandag heeft hij beslist, als je samen met vrijwillige helpers werkt, kan je ze niet naar den dop sturen als t regent hé. Vanaf maandag voorspellen ze niks dan zonnetjes voor La Magdeleine, een ganse week lang. Dan moet het gebeuren lijkt het zo.
Ondertussen is de baas het brandhout voor volgende winter al aan het hergroeperen ofte fatsoenlijk stapelen. Hij krijgt dan een beter zicht op wat er nog moet bij besteld worden om een winterlang lekker warm te zitten. Als wij geen vooruitziende baas hebben, wie dan wel ? Ook de gazole of rode mazout voor de verwarming heeft m al gecontroleerd, de leverancier zal niet moeten langskomen deze zomer ! Het is trouwens nog te vroeg om nu al te beslissen om mazout te laten komen, aan de prijzen per duizend liter van vandaag voelt hij zich meer sponsor van de Arabieren dan verbruiker zegt m.
Met de zomer in t vooruitzicht kunnen wij al dromen van een warme winter .
Dan moet het baasje ons niet roepen of vragen om te komen. Wij hebben al verteld dat de dagen voor het vertrek het nogal druk was met aanzeulen van voorraad van honden eten. Daar waren ook pensstaafjes bij. Laat dat nu de ultieme lekkernij voor ons zijn, daar begaan we een moord voor.
De pensstaafjes zijn een klassiek onderdeel van ons dessert na ons avondmaal. Als t baasje het woord dessertje laat vallen als onze etensbakken leeg zijn worden we haast wild.
Nu kunnen we van onze baas niet zeggen dat m gierig op ons eten is, héélemaal niet, maar die pensstaafjes die knipt m met de snoeischaar in 3 of 4 stukken. Van die kleine stukjes krijgen we er dan één of heel soms twee, als t heel kleine stukjes zijn.
Waarom staan wij nu zo geïnteresseerd rond de tuintafel ? Wel zon snoeischaar knipt soms nogal eens sterk door en dan valt zon stukje wel eens naast de tafel. De grond raakt het echter zelden ! Omdat er nooit twee stukjes gelijk van tafel vallen krijgt de traagste ook een klein stukje van de baas, eerlijk hé, zo is m dan onze baas
Van t vrouwtje moet t baasje dat altijd buiten doen, ook in Vosselaar, zij zegt dat die spullen zo stinken dat het in de keuken niet te harden is die stank.
De pannen zijn geleverd, de doek voor onder de pannen ook, en de rest was al aanwezig.
Komt er nog bovenop dat we er zin in hebben. Als het weer een beetje mee wil werken, niet té warm, niet té nat, dan zal het er volgende week al gans anders uitzien.
Dat zicht kan ons niet deren, wij moeten om het te zien in de tuin van de buren gaan.
De buren zijn de enige die van het uitzicht profiteren. Wij hebben in elk geval het voordeel dat we dan voor jaren droog zitten.
Het laatste weerbericht voorspelt niet veel goeds voor morgen, maar dat was voor vandaag ook al het geval. Het is hier al hetzelfde als in België, hoe meer je op die weermannen betrouwt, hoe meer je bedrogen uitkomt.
Wij zullen het wel merken morgen zegt de baas met veel vertrouwen.
Terwijl Frankske van t VRT-weer het einde van de (vroege) zomer in t Belgikske aankondigt, blijft het hier voorlopig wolkeloos en warm. De krant geeft wel aan dat er kans is op onweer maar dat zijn zorgen voor later. Zo dikwijls valt het niet voor een donderslag bij heldere hemel letterlijk toch niet.
t Baasje zit te wachten op zijn pannen om aan de dakreparatie te kunnen beginnen en wij, wij strekken ons nog eens op het gazon en houden de lucht en de wolken in t oog. Dat is ook belangrijk zegt de baas, toch zeker als m zinnens is van t dak open te smijten!
In de tuin hebben we nog een laatbloeier. De appelboom met de originele ouderwetse stoofappels staat nu in volle bloei. Het is de laatste in de rij en geeft de bijen volop de kans nog fruitbomen stuifmeel te vergaren.
De baas is zo ijverig bezig met van alles en nog wat dat er wel iets op til moet zijn. Gereedschap staat klaar, vijzen, nagels, bouten, moeren, alles wordt gecontroleerd op hoeveelheid en staat. De batterijen van het snoerloze gereedschap staan op te laden, we krijgen een vermoeden
Vorig jaar in september was het al hetzelfde scenario, toen heeft m samen met wat kameraden en buren bijna drie weken op t dak gezeten.
Toen de baasjes negen jaar geleden de boerderij in de Charente kochten vertelde de dame van het immo kantoor dat het huis in goede staat was maar dat er binnen een tiental jaren toch wel iets aan het dak moest gedaan worden. Madame Audebrand was er dus niet ver naast met haar schatting.
De dakcompagnie heeft in september goed werk geleverd, driekwart van het dak was toen vernieuwd. Niet alleen de pannen maar ook grote delen houtwerk is toen vernieuwd. Het resultaat is dat er nog een tachtig vierkante meter te doen valt, er moeten ook nog nokpannen en zijkanten aangewerkt worden.
Morgen komen de mannen van Mr. Plisson met de nieuwe pannen vertelt de baas en dan zien we hem nog maar eens sporadisch gedurende de dag. Het werk is allemaal achteraan het huis te doen en daar kan de baas alleen aan via de tuin van de buren. Wij mogen daar niet komen want dat is adellijke grond van een adellijke dame zegt de baas er dan wel bij.
Gisterenavond heeft t baasje druppelslang gelegd tussen het jonge plant- en zaaigoed. Hij heeft toen ook nog een groot voorraadvat even opengezet voor de pas gezaaide boter- en snijboontjes wat extra water te geven.
Wat wel eens meer gebeurt is dat m dan achteraf, terwijl m met iets anders bezig is het vat vergeet te sluiten. Zo ook weer gisterenavond. Het watergeven gebeurt wel gewoon met zwaartekracht, zonder pomp dus, maar toch was er deze morgen vijfhonderd liter water uit het vat naar de boontjes gelopen.
Commentaar van de baas, Die krijgen de volgende weken alvast niks meer
Hier een foto van drie jaar geleden, ik was toen nog niet geboren. De baasjes waren toen op uitstap in Coulomb in de Marais Poitevin. Dat is een drooggelegd moerasgebied ten westen van Niort in het departement Deux-Sèvres. Voor het droogleggen hebben eeuwen geleden monniken kanalen gegraven waar nu boottochtjes op georganiseerd worden.
Bas mocht vooraan op de boot zitten zodat hij goed zicht had op de watervogels die zich op en rond het water ophielden. t Baasje heeft m wel stevig aan de leiband gehouden, een zéér nuttige veiligheidsmaatregel bij een Drentsche Patrijshond !
Maar wel beloftevol zon naam voor een prinsessenboontje. Vorig jaar heeft het niet veel opgebracht maar toen was het resultaat in de moestuin algemeen maar pover. Te nat en te droog op de verkeerde momenten vertellen de profis Enkel de aardappelen deden zo goed hun best dat we er tot maart dit jaar van gegeten hebben. Ze waren nog lekker ook na zoveel maanden !
Dit jaar proberen we de Asterixjes nog eens zegt de baas, doen ze het dit jaar niet beter dan zoekt m volgend jaar Obelixjes.
Rare gedachten kronkels heeft onze baas soms, waarom niet gewoon boontjes mangetout zaaien, dat doet toch iedereen
Eindelijk opgestaan met de zon in de ogen. De wolkenband die hier al een week over de Aquitaine hangt is opgeschoven naar zee en de Pyreneeën. Iedereen hier in de streek maar klagen over het frisse weer. Droog was het wel maar te koud voor de tijd van het jaar. Vandaag dus niet.
Op TV (de Belse) kan je dan zien hoe er problemen zijn met de strandredders aan de kust, ze zijn er gewoon nog niet ! De slagers kunnen niet volgen met het aanleveren van BBQ vlees. Die problemen hadden wij hier gewoon niet, wij deden een pull bij aan en een echte kouwelijke zette nog een muts op.
Om wat zwaarder werk te doen zoals de potager prepareren was het in elk geval ideaal weer, tegen vanavond voorspelt monsieur Meteo ( de Franse frank de Boosere)
onweer. Een beetje regen voor de patatjes en de pas geplante Tomate Russe en courgetjesis altijd netjes meegenomen.
Ondertussen eet ons Belle het brood op dat het vrouwtje gestrooid heeft voor de vogeltjes.
Niet te warm, niet te koud, niet te nat, niet te droog Dat wil zeggen ideaal weer om in de tuin te werken zegt de baas. Hondenhulp is niet dadelijk gewenst, dus leggen wij ons maar lekker gerekt en gestrekt op het gazon in de buurt waar de baas aan het zweten is.
Vandaag gingen de courgettes, broccoli, en tomatenplanten de grond in. Alles mooi op een lijntje, uitgemeten met de koord en de maatstok. t Ziet er heel wat mooier uit nu met dat frisse groen, en de verwachtingen zijn hoog gespannen vertelt de baas heel fier.
Nu nog de slakken weghouden, als het zo wat vochtig weer is komen ze met honderden aanvallen op jong groen. De baas zegt, ze gaan wat meemaken, hij heeft de tuin omgedoopt in Waterloo. Hij denkt waarschijnlijk dat al die slakken Napoleon heten.
Het vrouwtje gaat twee maal per dag rond met een emmer om die Napoleons te vangen, de Franse buren doen dat ook, maar die steken ze in de diepvries na ze twee weken te hebben opgesloten zonder eten. De Napoleons moeten eerst uithongeren, zij zouden niet eetbaar zijn zonder uithongeren vertelt men onze baas, vooraleer ze de diepvries in gaan voor de eindejaarsfeesten.
Gisterenavond bracht Belle cadeautje nummer twee voor t baasje. De egel was Belles pad weer gekruist en moest het weer ontgelden. Belle neemt hem in haar bek en brengt hem tot aan de deur.
t Baasje zegt dat ze nu maar eens iets anders moet aansleuren als cadeau, een fles Cognac of zoiets van die aard.
Gisteren is het baasje gaan helpen (zie foto) bij vrienden hier een vijftal kilometer vandaan. Er moest chappe getrokken worden in een uitbreiding van de woning. Laat ons toe van onze wenkbrauwen even op te trekken als we dat hoorden. Onze baas in de bouwsector ? Als dat maar goed gaat hebben wij zo gedacht.
Bij zijn terugkomst bleek m wel niet te erg gehavend te zijn, wel erg moe, maar dat bleek dan weer te komen omdat het hier ten lande de gewoonte is dat de helpers blijven eten s middags. Een déjeuner in 4 gangen alsjeblief ! Uiteraard voorafgegaan door het aperitief in méér dan voldoende hoeveelheid.
Het is daar met die aperitief waarschijnlijk al begonnen, meestal is m voor God en klein Pierke de BOB van dienst, en nu dat. Zat was m niet(meer) maar plezant alleszins. We mochten van alles op de wandeling achteraf, bij de buren in de tuin lopen, ver weg lopen, aléé, allemaal van die dingen waar we normaal kritiek op krijgen.
Tegen t vrouwtje, die bij ons gebleven was, vertelde hij dat het eten langer duurde dan het eigenlijke werk, maar dat blijkt ook een traditie van de Charente te zijn.
Bas & Belle waren hier voor de eerste maal samen in La Magdeleine, Belle was toen twee maanden bij ons en was nog een beetje onwennig in de nieuwe omgeving.
Deze foto waas maandenlang te zien als bureaublad op baasjes laptop.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
