Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
25-05-2008
Overal dezelfde
Overal dezelfde
Als de bazen denken dat wij de enige schooiers aan tafel zijn moet m deze foto maar eens goed bekijken. Die twee doen het dan nog open en bloot in het openbaar.
Plaats van het misdrijf, klinkt goed hé, , dat heeft t baasje gepikt uit de Amerikaanse misdaad feuilletonnekes , is de oude boekenbeurs in Tusson. Zo op de middag halen de standhouders hun Tupperwarekes boven en breken ze hun baguette om de inwendige mensen tot kalmte te brengen. Even wachten tot klokslag twaalf loont steeds de moeite om zon (actie)foto te schieten. Daarenboven smaakte het zichtbaar, voor alle vier
Wat is het van de twee ? Gisterenavond schrijft het baasje een artikeltje over de Medocaine en vanmorgen staat hier een koppel vrienden aan de deur die aan het trainen zijn voor .jawel, de Medocaine !
Jeanine en Laurent zijn de beentjes los aan het rijden zoals ze elke zondagmorgen doen. Nu een week voor het grote gebeuren dient er echter een beetje meer getrapt te worden. Je moet er rekening mee houden dat er wat meer balast gaat mee genomen worden dan de gestroomlijnde outfit die ze nu aan hebben, je moet immers verkleed aan de start komen in Pessac. Dat verkleden kan gaan van een ietwat extra buitensporige hoofddoek tot de uitrusting van de paus omgeven door engeltjes, compleet met vleugels en aureooltjes. Ga zo maar eens fietsen door de wijngaarden van de Medoc
Zegt U waarschijnlijk niet veel die titel, maar het is hiermee dat het baasje op zon regendag zich amuseert. Surfen op t www en voornamelijk informatie inwinnen over la médocaine.
Waarover gaat het nu? De Medocaineis het grootste ééndags mountainbike (VTT of vélo tout terrain)gebeuren van Frankrijk. Vijfduizend deelnemers slechts toegelaten en aan zijn tiende editie toe in 2008. De medocaine 2008 heeft plaats op zaterdag 31 mei.
Er zijn tal van afstanden te kiezen, 30, 50 , 60 en zeventig kilometer. De afstand van vijftig kilometer is de meest populaire. Al de circuits gaan dwars door de wijngaarden en chateaux van waarschijnlijk het meest bekende wijngebied ter wereld de Médoc
Elke deelnemer verschijnt verkleed aan de start. In het verleden kon je al Vikings en Astérixen sportief tegen elkaar zien strijden, ook roze olifanten en pastoors omgeven door een halve (h)orde nonnen (waar zie je die anders nog ?). Kortom, een zootje uitgelaten sportievelingen. Je kan het zo zot niet bedenken of je komt hier het tegen !
In de wijnkastelen kunnen/mogen ze de uitstekende producten des huizes ook nog eens proeven (dégusteren noemt dat hier) wat ook nog eens ten goede komt aan de ambiënce.
Ook de inrichters doen hun duit in het zakje om de ambiënce nog meer aan te zwengelen. In tal van gemeenten is er muzikale omlijsting en na een uitgebreid diner sluit de avond af met een feu dartifice of groot vuurwerk. t Baasje denkt, dat is voor de toeschouwers want veel deelnemers zullen om één of andere reden dan al wel afgehaakt hebben.
Het baasje gaat NIET deelnemen, hij gaat supporteren voor Jeanine en haar VTT-groep uit Ruffec die al tal van keren hebben deelgenomen. Wij mogen uiteraard ook mee heeft t baasje beloofd want het is een daguitstap en t baasje wil een pak fotokes nemen met zijn nief kodakske. Dat m maar zorgt dat zijn pillen goed opgeladen zijn tegen dan, anders gaat ge hem tot in België horen vloeken
Van de dames en heren redacteuren van de Charente Libre, t Baasje was blij verrast deze morgen toen m zijn dagelijkse krant ging halen bij David van de krantenwinkel.
Een gratis krant én een roos gratis ter gelegenheid van moederdag. Zeg nu eerlijk, op zon regendag fleurt dat uw dag op.
Daarbovenop staat de krant vol met activiteiten die de baasjes wel aanspreken.
Trottinetten koers in Angoulème (plein ambiance), oldtimer tractorendefilé tussen Oradour/Aigre en Ruffec (stank/geur van vooroorlogse olie), bouquinisten zondag in Tusson ( snuffelen in oud papier), concours van XO Cognacs in Ségonzac ( gevaarlijk voor het rijbewijs). Het zal weer een goed gevuld weekend worden zo te lezen.
Het baasje zal maar iets dichtbij zoeken want de tank van de Mitsubishi is niet meer vol.
Dat zou geen probleem zijn ware het niet dat de haven van La Rochelle al dagenlang geblokkeerd is door boze vissers en dat er al geen gazole meer verkrijgbaar is aan de meeste tankstations.
Ségonzac en Angoulème vallen dus waarschijnlijk af wegens vijftig en zeventig kilometer ver.
Ondertussen is de lucht (voorlopig) wat opgeklaard en kunnen onze inspectierondes door de tuin op een droge manier gedaan worden.
Bakken water hebben ze vannacht geleverd van hierboven, pijpenstelen regent het nu nog. Wij zijn voor onze ochtendplas maar heel even buiten de deur geweest en t baasje heeft twee handdoeken nodig gehad om ons terug droog te krijgen.
Onze positief redenerende baas zegt, dat is weer voor de tomaatjes en patatjes, de tuin kan er maar wél bij varen. Erg vet zijn wij daar niet mee met zon uitleg.
Het zal wel niet bij die twee handdoeken blijven vandaag want de vooruitzichten zijn gene vette vandaag zegt het baasje. Hij prijst zich wel gelukkig dat hij het deel van het dak dat ze gerenoveerd hebben deze week, volledig heeft dicht gelegd met pannen.
Wij zullen het vandaag maar houden op een lazy day zoals de Engelse overbuur hondjes het zeggen. We zien wel wanneer het over is en we terug kunnen gaan wandelen want dit is toch een beetje té veel hondenweer.
t Baasje wil zon bordjes hangen in de tuin, op egelhoogte. Hij is het zo stilaan beu die egels telkens weer buiten de tuin te gaan zetten. Het is niet dat m niet opgezet is met die diertjes, integendeel, zij zorgen ervoor dat die hordes slakken binnen de perken blijven.
Het probleem is alleen dat ons Belle steeds zon kabaal maakt als ze er een gevonden heeft. Binnenkort hebben we last met de buren wegens nachtlawaai. Het is hier in La Magdeleine namelijk s nachts muisstil, diegenen die ooit hier bij ons hebben overnacht zullen dat volmondig toegeven. En dan begint na elf uur zon Drent de rust te verstoren.
Probleem voor de baas. Hoe maak je dat die egels wijs dat ze beter bij de buren blijven die geen jacht- maar waakhonden hebben ? In welke taal schrijf je zon bordje, de egeltaal, in t Frans, in de Franse egeltaalof met symbolen ? Wie kan onze baas daar raad in geven ?
Gisteren heeft de baas alvast nieuwe lederen handschoenen gekocht om die egelfamilies, want daar begint het op te lijken, buiten de tuin te gaan zetten. De oude handschoenen waren aan de vingers versleten door het werk met de ruwe dakpannen, veel bescherming boden die niet meer tegen egelpinnekens.
Volgens de relativiteitstheorie van Bas & Belle in elk geval.
Punt 1:Als het baasje stopt met werken op het dak is m bezweet en ruikt m niet fris. Dan neemt m een douche en stinkt m naar van dat waarschijnlijk stinkend dure doucheschuim.
Punt 2: Als wij een duik nemen in een natuurlijk poel, met 100 % regenwater dan stinken wij volgens de baasjes. Dan vliegen we het bad in en worden gewassen met die stinkende anti-vlooien zeep. Dan zegt het baasje ruik nu toch eens wat een fris ruikende honden wij hebben !
Ja zeg, smaken verschillen duidelijk. Als wij eens iets graag ruiken en we wentelen ons in die geur dan stinken we naar stront
Als t baasje met de auto door de velden rijdt en de boeren hebben nog eens hun beerton op t veld leeggespoten, dan vinden wij dat puur natuur. Hij draait dan de vensters en de airco dicht en steekt nog zon stinksigaar aan, of nog erger dat stom luchtverfrissertje in de verluchting gaat dan drie standen verder open Pure chemische stank noemen wij dat.
Zouden wij nu ook een nominatie verdienen voor de Honden Nobelprijs 2009 ? Zoals die Albert met zijn wilde haarbos vorige eeuw. Wij gaan voor de prijs Hondenspychologie
Gisterenavond een raar gekras aan de deur, niet het normale gekras van hondenpoten die naar binnen willen gelaten worden.
Belle stond aan de deur met een stok die Bas en Fred in het begin van de week God weet waar vandaan hebben gehaald. Een cadeautje voor de baas ? Niks daarvan, als t baasje de stok wou pakken ging ze er als een gekke koe mee vandoor richting tuin.
t Baasje keek eens op zijn horloge en vond kwart voor twaalf nu toch wel wat laat om uitgenodigd te worden voor een nachtspel. Destijds bij de KSA of Chiro was dat altijd hét hoogtepunt van de jaarlijkse kampweek. Vijfenveertig jaar later is het baasje er niet meer zo voor te vinden om bij nacht en ontij nog achter honden met stokken te jagen.
Goe geprobeerd van ons Belle, maar morgen is er weer een dag om met het baasje te spelen
Voor ons in elk geval, voor de baasjes zal het wat anders liggen. We hopen het althans voor hen ! 23 juli zal het plaatselijk bestuur hier ten huize hun gezag en macht voor een avond aan ons overdragen, delegeren noemen ze dat.
In Cognac treed die avond Status Quo op in het kader van Cognac Blues Passion. Zoiets kan voornamelijk het baasje niet laten voorbijgaan zonder op de eerste rij te willen staan.
Dus trokken de baasjes deze namiddag naar Angouléme om inkopen te gaan doen in de Géant Casino (was eigenlijk maar een voorwendsel, maar daar waren wel de tickets te koop). Wat er gebeurt is weten we niet maar t bestuur is wel de Géant buitengekomen met een totaal, totaal lege kar, maar met een smile van oor tot oor ! Je mag driemaal raden waarom.
Vroeger gingen de baasjes al eens naar de opera maar sinds het baasje een beetje slecht hoort niet meer,(selectief slecht horen) zegt het vrouwtje. Het baasje zegt dat m niet meer naar de operette en opera gaat omdat hij het abonnement niet aan halve prijs krijgt, hij hoort toch maar de helft zegt m.
Bij Status Quo kregen ze nog korting ook, niet omdat m slecht hoort, maar omdat de baasjes een carte de fidelité hebben van de Géant. Bij het concert op 23 juli zal hij niet veel last van zijn oren hebben denken we beiden. Een dag later hoort m misschien niets meer. t Baasje is zich wel bewust van het risico maar dan gaat m maar bij Bas slapen zegt hij, die hoort ook bijna niks meer. (ook selectief, zeggen ze nu alle twee)
Op die meteo dames en heren, terwijl alle weer berichten melding maakten van op zijn minst wisselvallig weer en in het ergste geval plensregen, straalt de zon op dit moment op volle kracht.
Alle materiaal en gereedschap voor de dakrenovatie zullen we maar terug uit de schuur slepen en maar snel verder werken. Als t mooi is moet je van profiteren, slaat het weer toch om in de loop van de dag kunnen we nog stoppen.
De geplande trip naar Angouléme kan ook deze namiddag nog, we zouden nog wat klein materiaal gaan aankopen in de Brico Depot en naar de Géant om de dag dagelijkse inkopen én om kaarten voor het optreden van Status Quo in juli in Cognac. In t sportpaleis hebben we ze gemist vorig jaar wegens niet in België. Nu komen ze optreden bij wijze hier om de hoeken gaan de baasjes een luidruchtige nacht tegemoet, wij integendeel hebben het dan heel rustig.
t Baasje heeft ondertussen zijn werkplunje al aangetrokken, die zien we vandaag ook maar enkele malen, als m komt bijtanken zoals hij dat noemt.
Parijse politiehonden moeten voortaan kousen met een rubberen zool aantrekken om enerzijds hun poten te beschermen en anderzijds geen sporen op de plaats van de misdaad weg te wissen. Dat staat te lezen in een informatiebrief die het hoofdcommissariaat van politie vandaag opgesteld heeft.
Voor de ontwikkeling van de speciale kous stond de technische dienst in. "De speurhond kan zo op elk terrein aan het werk zonder dat zijn baasje zich zorgen hoeft te maken over de soort ondergrond, die soms verwoest kan zijn door een aanslag of een instorting. Om nog te zwijgen van de haast onbegaanbare terreinen die soms moeten overbrugd worden tijdens drugsoperaties", klinkt de uitleg. (svm)
En binnenkort kunnen we ze in de straten aantreffen met een klak op hunne kop en een matrak om mee te zwaaien bij het verkeer regelen. Al een dikke chance dat we 400 km van Parijs zitten ! Bas & Belle
De baas zit hier stomend aan de computer, ganse dag heeft hij weer gerief en materiaal het dak opgesleurd. Toen hij terug binnen kwam leekt het wel of hij was drie weken naar de Caraïben geweest zo bruin (bronzé, zeggen ze hier te velde). Na de douche gepasseerd te zijn was m al terug meer bleekscheet, met indianentoets, rode bol en rode armen. Hij gaat nu solliciteren voor een cowboy- en indianenfilm zegt m.
Morgen is het rustdag, niet omdat het zo gepland was, maar ze voorspellen zeer wisselvallig weer. Den Hugo moet vijfendertig kilometer rijden tot hier en dat gaan de baasjes die mens niet aandoen om hier dan wegens de regen op zijn g.t te moeten zitten.
Het baasje zegt dat hij tussen twee buien wel alleen verder doet de volgende dagen. Het is maar te hopen dat m niet met zijn klikken en klakken van het dak schuift. Eerst toch maar eens informeren dat ze in het ziekenhuis van Ruffec genoeg gips in huis hebben om den baas in te pakken.
Als je iets begint dat niet in de normale werksfeer zit krijg je dat. Hugo en Mick op het dak en t baasje op grondniveau. Dat grondniveau is heel betrekkelijk, het wil zeggen het aansleuren van alle materialen , gereedschappen, op maat zagen, en alles ter plaatse brengen. Dat is nog het zwaarste zegt m, honderden keren ladder op, ladder af. t Baasje zegt dat m dit jaar zeker en vast niet meer naar Waterloo gaat om daar de but naar de leeuw te beklimmen. Treden genoeg gedaan, en dat moet m dan nog gans de week doen.
Wij durven er een etensbak op verwedden dat hij blij gaat zijn als er overmorgen regen voorspelt wordt.
Ondertussen moest t baasje nog met Mick naar de burgemeester om voor Mick te tolken bij een sollicitatie. Dat zat zo, de burgemeester was iemand aan het zoeken voor een job als gemeentearbeider voor één dag in de week. De maire had dat eerst aan t baasje gevraagd maar die was niet direct geïnteresseerd omdat wij niet permanent hier wonen. Nu liet t baasje dat aan overbuur Mick weten en die was wel bereid voor zoiets.
Een beetje schilderwerk, gaten in de asfalt dichten, bermen maaien met de tractor, een lamp van de verlichting vervangen (er is geen straatverlichting in de gemeente) dus in het gemeentehuis of de feestzaal. Nu maar afwachten wat het wordt, als Mick de burgemeester maar verstaat, want asfalt in de bermen, schilderen van de asfalt enz. dat gaat niet lang duren
Ondertussen timmert Mick ijverig mee aan t dak, hier klapt de baas wel Engels, dat scheelt natuurlijk een pak. t Baasje moet wel alles tweemaal zeggen want Hugo verstaat dan weer geen Engels. t Baasje maalt daar niet om, op school destijds moest m alles ook meermaals uitleggen en meestal met minder resultaat
t Baasje vertelt ook nog dat m een grap heeft uitgehaald met Mick, Mick vroeg aan t baasje om de volgende plank enkele centimeter langer te zagen. Toen heeft t baasje gevraagd aan welk kant (witch side) hij de plank langer moest maken en Mick stond al op de ladder om het te komen uitleggen. t Baasje heeft dan heel rap geroepen dat het om een joke ging, anders zou m die plank wel eens om zijn oren hebben kunnen krijgen !
Hier komt ze weer met een presentje voor de baas, het is nummer drie in twee weken. t Baasje kan telkens zijn lederen handschoenen aantrekken om dat stekelig geval buiten de omheining te gaan zetten.
De baasjes kunnen wel een egel farm beginnen als we al die egels hier bij ons houden welke Belle hier aan de deur komt brengen. En telkens moet ze beloond worden voor haar cadeautje en is ze zo fier als een gieter. Uiteindelijk is het zoals de geschenken met de Kerst en Nieuwjaar, iedereen krijgt ze en je kan er geen lap mee doen, maar toch zijn we er blij mee.
Een zanger als Peter Koelewijn, mag nog even aan het werk blijven als m maar niet te snel hier aan de dakgoot staat te kwelen kom van dat dak af. Nu het weer wat beter is en t zonnetje schijnt op ons bolletje moeten we er dik van profiteren.
Het moment dat de adelijke buurdames terugkeren uit Parijs moet het dak klaar zijn en hun pelouse er terug ordentelijk uitzien. Het werk hebben we zelf in de hand, toch min of meer, maar die pelouse dat moet de natuur doen, wij kunnen toch al die sprietjes niet met gel terug rechtop zetten hé.
Nog tachtig vierkante meter te doen, dat is bij ons in België al een flink dak, hier in La Magdeleine is het huis kleiner maar het dak groter. Laat me toe dat ik dat hier niet ga uitleggen hoe dat komt.
Op het einde van de week zou ik hier graag melden dat de dakwerken klaar zijn en dat we terug onkruid kunnen gaan trekken in de moestuin, want daar mogen we zeker van zijn, dat stopt ook niet met groeien, zelfs sneller dan we het wensen en altijd sneller dan de zelf geplante gewassen. De eerste aardbei was een lekkere waar we me twee van gegeten hebben, eerlijk gedeeld zelfs.
Gisteren heeft Belle het weer gedaan, jaarlijks weerkerend verhaal als de jonge vogeltjes aan het uitvliegen zijn. Ze had een jong meesje te pakken gekregen en t vouwtje had dat gezien.
Dan moet t baasje komen om dat vogeltje af te pakken. Een stukje pensstaaf doet dan wonderen. Deze maal niet, toen het baasje het staafje haar voorhield om het vogeltje te nemen als ze het uit haar bek liet vallen, hapte ze toe en was ze weg met staafje én vogeltje
Omdat het kauwen toch niet zou lukken kwam ze het baasje achterna en legde het vogeltje voor zijn voeten. Het was wel natmaar helemaal niet gekwetst. t Baasje heeft het meesje dan in het open veld gezet terwijl de ouders kwetterend volgden. Enkele pieren en minuten later is het op zijn jonge vogeltjes manier weggevlogen, hopelijk heeft het geleerd in de bek van een Drent te vliegen in plaats van een kattenbek.
Bewijst nog maar eens de zachte beet waar Drenten zo bekend voor zijn
Om het verhaal af te maken, een uur later zat dat mezenjong terug in de tuin, maar kon zich toen al vliegend uit de voeten maken
Een foto van vier Belgische motards die hier in de buurt met panne te kampen hadden aan één moto. Het baasje heeft ze toen terug op weg geholpen richting Portugal.In de tijd dat t baasje met de moto bezig was hebben die gasten zo eens rap rap de schotelantenne op het dak gemonteerd en het boeltje afgeregeld. Toch handig zon gasten die kontent zijn dat geholpen worden en dan zelf helpen met werk uit hun branche. Vanaf toen konden de baasjes ook enkele nederlandstalige zenders ontvangen. TV Vlaanderen digitaal bestond toen nog niet. (ons Belle trouwens ook niet)
Daar zijn ze dan, de buurjongens, t baasje is ze gaan halen toen hij terug kwam van de bakker. Belle & Harley zijn er van t eerste moment zwaar tegen aan gegaan. Ze zouden beter achter elkaar gaan hangen op de piste van t Sportpaleis of het Gentse kuipke. Dat is de enige manier om die twee in de bochten te houden. Vanavond liggen die trouwens zelf in een bocht mét het nodige snurklawaai !
t Baasje heeft Harley al uit het zwembad moeten halen, uit de bocht , in het zwembad gevlogen ! Harley heeft er nochtans twee jaar geleden nog eens in gelegen, in februari, en dat scheelde enkele graden tegenover nu. Belle kent het gevaar van het zwembad, die komt normaal niet aan de rand. Nu echter maakte ze zoveel kabaal dat de baasjes het wel moesten horen dat er iets loos was. Harley kon nog wel over het dekzeil lopen maar uit het bad springen kon m niet omdat bij een sprong het dekzeil steeds onderging. Je maakt wat mee met die jonge honden en als het dan ook nog Engelse zijn...
Fred en ik hebben nog wat liggen rollen in het gras en nog wat takken rondgesleurd in de tuin. Het baasje vraagt zich nu af waar wij dat snoeihout vandaan hebben gehaald.
Letterlijk deze maal. t Baasje wilde vandaag aan de renovatie van het laatste dakgedeelte beginnen.Een grijze lucht en een natte tuintafel deden de plannen al gauw in t water vallen.
Dan maar iets anders verzinnen wat tussen eventuele buien kan gebeuren. In de moestuin heeft m nog plaats voor nog een twintigtal tomatenplanten, dat zal dan iets voor vandaag zijn zegt m. Ook de zelf gezaaide pompoenen hebben hun twee echte blaadjes, ook klaar om te planten en ondertussen kunnen de baasjes de eersteaardbei uit volle grond oogsten. Die eerste is altijd bijzonder, daar maakte het baasje dan maar gelijk een foto van.
Straks komen de buurhondjes tot bij ons. Min en Mick, de Engelse overburen moeten een ganse dag naar Poitiers en t baasje zorgt er dan voor dat Fred en Harley op tijd uitgelaten worden. In de praktijk komt dat er op neer dat ze dadelijk gehaald worden en ganse dag bij ons verblijven. Ikzelf en Fred, de twee veteranen houden het rustig, maar ons Belle en Harley, die maar een maand in leeftijd verschillen, die kunnen vanavond om 6 uur waarschijnlijk geen pap meer zeggen.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Parijse politiehonden moeten voortaan kousen met een rubberen zool aantrekken om enerzijds hun poten te beschermen en anderzijds geen sporen op de plaats van de misdaad weg te wissen. Dat staat te lezen in een informatiebrief die het hoofdcommissariaat van politie vandaag opgesteld heeft. 
