Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
16-12-2013
De Landogazet 16-12-2013
De Landogazet 16-12-2013
Dag ome Faes, Simonne, en drentenroedel,
vandaag is Lando zijn geurtjes gaan verspreiden in de bossen van Chaam. Man wat liepen daar een leuke speelkameraadjes rond. Lando is superlief voor andere honden en wil alleen maar spelen.
1 probleem, hij vond zijn baasjes helemaal niet zo interessant als die speelkameraadjes en wandelde dan ook liever met hen verder i.p.v. met ons. Na 5 minuten van stemoefening voor de baasjes kwam hij er dan weer aan geflapperd hoor. Elk beekje moest hij ook even uittesten en natuurlijk het ven in. Volgens ons oefent hij voor de nieuwjaarsduik. Lando ligt nu zalig te soezen in de zetel. Waarvan zou hij dromen????
Al enkele dagen hadden we brol met de laptop en dan voornamelijk met “Word” en het blog “Bloggen.be Belle, Hera & Heros” wat al enkele weken op apegapen lag.
Gisteren avond was het dan helemaal “om zeep” en heeft het baasje de buurjongen er bij geroepen. Jurgen heeft de laptop een grote onderhoudsbeurt gegeven en Microsoft Office opnieuw geïnstaleerd. Zo op het eerste zicht werkt alles terug “comme il faut” en zijn we blij met het werk dat Jurgen toch maar heeft willen doen op een zondag .
We kunnen er dus terug tegenaan aan volle kracht. Ondertussen hebben we gemerkt dat er ook weer een verhaaltje vanLando in de mailbox is gevallen, mét foto’s van een waterhond die zich voor bereid op de Nieuwjaarsduik ! Maar dat is voor morgenochtend, eerst dit bericht ….
Vorige maandag 09-12-2013 was het baasje samen met 90 andere leden van de Nederlandse Drenten vereniging aanwezig op het tweede deel van de Algemene Leden Vergadering van de NL-vereniging !
Daar, tijdens de vergadering in Woudenberg, ergens tussen Utrecht en Arnhem, werd na de vergadering een toelichting gegeven bij de vernieuwde site van de Nederlandse vereniging.
De moderator van de site legde netjes uit hoe de site het makkelijkst kan gebruikt worden en hoe leden toegang kunnen krijgen tot speciale onderdelen van de site. Hiervoor dien je als lid wel speciaal aangemeld zijn. Maar dat wist ons baasje al, die is al een tijdje “aangemeld”
Maar toen de moderator ook vertelde hoeveel bezoekers dat de officiële site van de Nederlandse vereniging per jaar telde keek ons baasje toch wel even verbaasd.
Met ongeveer 50.000 bezoekers/jaar blijft de Nederlandse Drentensite een pak achter dit blog wat het aantal bezoekers/views per jaar betreft.
We zijn gestart op 14 februari 2008 met dit blog en nu twee maanden voor het blog zijn zesde verjaardag viert staan we op haast “342.000 views”, zoals ze dat in het blogwereldje noemen. Dat maakt met een snelle berekening 57.000 bezoekers per jaar voor dit blog.
Als we daar dan ook nog eens de 93.000 views van het Belle, Hera en Heros-blog bijtellen, je weet wel, het parallelblog van het Bas & Belle blog, dan komen we met de twee blogs samen aan 72.500 bezoekers per jaar.
En dat vinden wij nu eigenlijk toch wel iets om fier op te zijn….
Een blog, gestart met de verhaaltjes over de belevenissen van twee Drentsche Patrijshonden, Bas toen al haast vijftien jaar en Belle toen twee en een half jaar oud.
We kwamen met het blog de eerste maal de top 100 van het seniorennet binnen toen Bas plots tijdens zijn dagelijkse wandeling overleed .
Negenhonderd views op één dag hadden we toen Belle haar twee nestjes pups kreeg en de komst van de pups “on line” kon gevolgd worden !
Ook bij de geboorte van de 12 puppies van Hera brak het record van het aantal bezoekers. Tegen 14 februari 2014 hopen we de 350.000 bezoekers te behalen. De 350.000° mag dus zich uiteraard met foto en CV tussen de vorige memorabele lezers plaatsen.
En omdat we sportief zijn geven we de site van de NL Drentenvereniging hier de kans om een inhaal maneuver uit te voeren. Kijk maar eens hier op deze link:
Wij zijn gek van flashmob’s, ooit hopen we er eens eentje live meet te maken maar die kans is erg klein. Zeker als je in zulke kleine dorpen woont zoals wij…
Maar deze flashmob konden de bezoekers van een Woolworths supermarkt in Zuid Afrika meemaken ! En wij zo’n klein beetje jaloers….
Dit is wat de krant het Laatste Nieuws er over schreef.
Het leek een normale zaterdagochtend in warenhuis Woolworths in de wijk Parkview in Johannesburg. De klanten waren nog niet helemaal bekomen van het trieste nieuws van twee dagen eerder, dat Nelson Mandela was overleden. Toen gebeurde iets magisch in de gangen van het warenhuis: het bekende Soweto Gospel Choir bracht hulde aan 'Tata Madiba'.
Telkens weer is het “vantzelfde”, als ons baasje naar de dokter is geweest voor zijn jaarlijkse anti-griepprik dan “heeft ‘m ervan”.
Jaren geleden , ten tijde toen hij nog bij de wegenwacht werkte en de buitenwerknemers, zeg maar de wegenwachters, was de griepprik aangeboden door de werkgever. De prik niet aannemen was “not done”. Maar na twee keer kon het baasje toen al bij het aannemen van de prik al een week ziekenverlof op voorhand aankondigen.
Elke keer was hij twee dagen na het toedienen van de prik bij de zieken!
Dit keer had het vrouwtje de vaccinatie spuiten aangekocht en ze wou die vorige week laten toedienen toen het baasje afspraak had in Frankrijk met de man die de nieuwe verwarmingsketel kwam installeren. Toen had het baasje een goed argument om de vaccinatie uit te stellen. Hij zag het niet zitten ginds ziek te zijn met twee honden en werklui over de vloer !
Dus ging het baasje dinsdag langs de dokter voor voorschriften van de dagdagelijkse pillenbrol. Gelijk liet hij zich dan maar anti-griep vaccineren.
En gisterenmiddag was het dan zo ver… rillerig, koud hebben, het gevoel dat er sneeuw in de lucht zit… je kent het wel… het griepgevoel was daar weer ! ! !
Dan heeft het baasje gisterenavond nog maar snel al de gemaakte afspraken die nog geannuleerd konden worden geannuleerd. De afspraak om met schoonzus en schoonbroer te gaan eten is doorgegaan mits het nuttigen van een Dafalgan forte en eentje extra in de jaszak “voor als ’t nodig was”.
Voor het baasje is het nu een uitgemaakte zaak, wie het ook is… hij of zij die hem nog een anti-griepspuit doet aannemen, wel die riskeert een goed pak kletsen !
Wetens en willens een pikuur krijgen waar je op voorhand van weet dat je er ziek van gaat worden is “er dik over” zegt ons baasje. Voor hem was vaccinatie tegen de griep van dinsdag alvast de laatste van z’n leven ! Zeker weten…
“Dit was er over” hoorden we ons baasje gisteren zeggen. Dan vragen wij ons af “wat is waarover” ?
Gisteren ging het over een reclame blaadje met niets anders dan vuurwerk dat er stond in aangeprezen. Nu is dat de eerste maal dat we zoiets in de brievenbus kregen en ons baasje hoopt dat het ook de laatste maal is dat het gebeurt.
Niet alleen omdat het zo gevaarlijk is dat het levensgevaarlijk kan zijn als het in handen komt van mensen/kinderen die er niet vertrouwd mee zijn.
Ook voor ons en al die huisdieren en ook de boerderijdieren die doodsbang zijn van de lichtflitsen en het onzinnig geknal, zijn het dagen die zo snel mogelijk voorbij mogen zijn.
Daarbij durven we amper denken aan die mensen die weer op de intensieve afdeling van de ziekenhuizen gaan terecht komen. De oogletsels, de brandwonden, afgerukte vingers zullen weer legio zijn. En allemaal door hun eigen schuld en onvoorzichtigheid.
Maar ook de buren die soms moeten delen in het ongeluk door onverantwoord gebruik van vuurwerk.
Zo is er vorig jaar hier in het dorp een villa met stro dak afgebrand nadat er een vuurpijl in de dakbedekking was terecht gekomen. Die vuurpijl kwam van bij de buren…
Ons baasje heeft van de reclamefolder enkele foto’s gemaakt. Hij heeft er wel op gelet dat er geen adressen op de foto’s terecht zijn gekomen. Dat zou te veel eer geweest zijn dat er op dit blog nog eens extra reclame zou gemaakt worden voor vuurwerk.
Wat er ook nog bij ons baasje opviel… de prijs van die rotzooi ! Het duurste pakket dat in de folder werd aangeboden kostte liefst 89 euro !
Voor dat geld kan het baasje een overheerlijk kerstmenu van gaan genieten in zijn bekend favoriete restaurant en daarbij kan hij nog een lekkere fles huiswijn er bij drinken !
Voor ons hoofdbestuur is dan de keuze snel gemaakt…
Het zijn zware vermoeiende dagen in de roedel. De komst van Kibbels is de eigenlijke schuldige .
Vanaf de benches ’s morgens open gaan tot ’s avonds laat , wanneer elk hondje zijn eigen slaapplaats terug opzoekt is het hier in huis en in de tuin een topspeelplein.
Dan hebben de baasjes nog geluk dat Belle en Hera amper aan het feestgewoel mee doen.
Hera met haar schijndracht kijkt het voorzichtig vanuit haar bench aan. Meedoen laat ze aan broer Heros over. Die doet niets liever dan met de jonge grietjes stoeien, en de baasjes vinden dat hij dat perfect doet. Dus laten ze hem maar begaan.
Belle heeft het ook begrepen en denkt in dezelfde trend als Hera en houdt zich ook rustig.
Gisteren namiddag is het baasje samen met Belle en Hera richting Erp in Nederland gereden. Daar had het baasje afspraak met Willeke Loots die volgens ons baasje een krak is in natuurgeneeskunde. Baasje had eergisteren met haar een afspraak gemaakt om pilletjes tegen Hera’s schijndracht te komen ophalen.
In het verleden hebben die pilletjes heel goed geholpen bij Belle. En vermits bij de vorige schijndracht het geneesmiddel “Galastop” (om de melkproductie te stoppen) bij Hera gans haar hormonenhuishouding van slag had gebracht koos ons baasje ditmaal voor de kennis van Willeke. Gisterenavond heeft Hera het eerste van vijf pilletjes gekregen. Eén pilletje per dag en bij Hera zou het ergste weeral achter de rug moeten zijn…
Bij nonkel Heros hangt zijn tong ook al uit zijn bek van vermoeidheid. Daar tekenen Lucy en Kibbels voor de verantwoordelijkheid.
Want daar zijn we zeker van, vanaf donderdag zijn de twee rustige teefjes van heden de vinnigste uit de roedel. Wanneer Kibbels terug naar huis is gaan we Lucy en Heros zeker en vast enkele dagen niet zien of horen… Of het moest het ronken vanuit hun bench zijn …
Zoals enkele weken geleden afgesproken met haar vrouwtje is gisterenmiddag Kibbels hier aangekomen voor een driedaagse oppasbeurt.
Voor lezers die niet alle dagen het blog lezen even een geheugen opfrissertje. Kibbels is één van de zes teefjes uit het tweede nestje van negen pups van onze Belle. Het is dus het zusje van Kiki, Kyra-Luna, Kyra-Belle, Kiet, Kwispel, Kody, Kona & Kato.Met andere woorden het K-nestje van negen pups.
Kibbels is een geregelde en trouw gasthondje bij ons, omdat haar baasje voor het werk nogal eens naar ’t buitenland moet komt ze dan bij ons of bij haar andere grote liefdes , de Gorky en Cato van Louis Michielsen.
Daar is ze dit jaar ook al enkele malen gaan logeren wanneer wij zelf in La Magdeleine waren. Dan is het een beetje te ver om haar te brengen of voor ons van haar op te halen.
Toen ze nog maar enkele maanden oud was is ze ook om reden van buitenland van haar vrouwtje in een “hondenhotel” gaan logeren, maar dat was voor Kibbels een traumatiserende belevenis… Daarom heeft ons baasje aan Annemie voorgesteld van haar Kibbelaar maar bij ons te “parkeren”.
Ons baasje is van mening “waar er plaats is voor vier, is ook plaats voor vijf”. Hoe lang en tot welk aantal deze wijsheid” opgaat is nog niet uitgeprobeerd.
Maar Kibbels past uitstekend in onze roedel, de eerste tien minuten moeten Hera en Lucy telkens weer eens laten weten wat hun statuut binnen de roedel is en wat er van Kibbels verwacht wordt.
Maar Kibbeltje is niet dom, en binnen die luttele minuten is alles geregeld wat plaats in de roedel betreft voor de volgende dagen.
En de volgende dagen, tot donderdag, gaat Kibbels hier op dit blog weer meer “in the picture” staan. We zijn nu al bezig van haar wijs te maken dat ze niet zulke kuren moet vertonen als vorige keer toen Annemie haar kwam ophalen. Toen ging ze gans achteraan in de bench zitten, waar de baasjes amper aan haar konden …
Sinterklaas tijd is niet alleen de verjaardagstijd van “ozze Dré” maar ook de tijd van de Spaanse en Marokkaanse mandarijntjes.
Nu zijn mandarijntjes nogal favoriet bij ons baasje. Hij koopt ze ineens met een gans bakje gelijk.
Dat heeft “madam mager” hem vorig jaar vertelt… hij kan dan toch ’s avonds snoepen maar geen koekjes met veel suiker of chocolade. Die worden vervangen door mandarijntjes.
Nu zijn er hier in huis nog twee die niet kwaad zijn als ons baasje aan de mandarijntjes begint.
Aan elke kant van de stoel of zetel waar ’t baasje zit zitten twee teefjes vol verwachting naar boven te kijken ! Hera en dochter Lucy lusten de mandarijntje ook en laten het baasje niet alleen, zij waken als het ware tot hij twee lege handen toont en dat voor hen het teken is van “t is gedaan meisjes”. Voor vandaag is alles op.
En het fijne daarvan is dat het baasje kan zeggen “ ik heb vijf mandarijntjes gesnoept en daarvan is er makkelijk een helemaal naar Hera en Lucy gegaan.
Dus hij snoept nog minder als het lijkt maar toch vindt hij dat zo denken het puurste boerenbedrog is wat hij zichzelf wijsmaakt.
Maar daar trekken de meisjes zich niets van aan, vanavond zitten ze weer met z’n twee aan weerszijden van ’t baasje.
Als de kleinkinderen (waarschijnlijk met de hulp van de kinderen) weten dat opa jarig is, en als die zelfde nakomelingen opa zo ver krijgen dat ‘m de kroon met 59 er op de ganse dag (?) wil dragen. (Wel een geluk dat hij die dag niet met de vrachtwagen de weg op moest, want leg dat maar eens uit aan de flikken bij een wegcontrole, dat je zelfs bloednuchter zo achter het stuur van een dertigtonner kruipt !)
Dan hé… dan heeft ons baasje de kans om zulke foto’s te maken van “ozze Dré”… ons baasje zijn jongere en enige broer.
59 Jaar geleden heeft de brave Sint, de heilige man waar ons baasje toen als 6-jarige nog rotsvast in geloofde, een broertje in ons baasje en zussen hun schoen gedeponeerd.
Een braaf manneke zo bleek later, en geen bleiter (als ‘m maar genoeg eten kreeg), bleek ook. Dat eten kon nooit genoeg zijn en daarom kreeg “ozze Dré” van broer en zussen, 59 jaar na datum, in ruil voor een stuk taart, nen Duvel en een paar tassen koffie (BOB-controles weet je wel) een bon om opa en oma eens te gaan laten genieten in “het Ganzennest” in Herentals. Dat is niet alleen bij ons hoofdbestuur het favoriete smulparadijs maar ook bij broers en zussen. http://www.ganzennest.be/test2/
Dat ze daar naartoe worden uitgenodigd heeft gewoonlijk wel tot gevolg dat al wie geen bon heeft gekregen (omdat zij niet jarig waren) toch meegaan om zeker te weten dat het de jarige gesmaakt heeft, en dat de bon een goede bestemming heeft gekregen.
Zo gaan broers en zussen minstens een keer of vier per jaar gezamenlijk hun beentjes onder tafel steken bij Peter en Natalie.
Van een verjaardagsverrassing is al lang geen sprake meer. De omslag die rond de cadeaubon zit is haast doorzichtig. De enige verrassing kan dan enkel het menu zijn dat op dat moment actueel is ….
En volgend jaar op 6 december komt er bij broerlief een 6 vooraan te staan op de kroon…
Van onze Drentenvriend Daniël Van Hulle uit Blankenberge kregen we deze ochtend een behoorlijke reeks foto’s van de ontketende natuurkrachten op zee.
Dat het er serieus aan toe ging blijkt uit de reeks.
Leden van de Drentenvereniging die de strandwandeling al hebben meegemaakt zullen allicht de plaatsen herkennen waar ze begin november gestart zijn met de wandeling richting Wenduine.
Het heeft er knap gespannen daar aan de kust, Op de pier in Blankenberge, waar het water ongezien hoog stond zullen ze het ook wel met knikkende knieën aanschouwd hebben. We weten niet of de pier ontruimd was. Onze baas was alleszins blij dat ‘m daar niet moest zijn op dat moment.
Dat er uit de duinenrij ook behoorlijke happen zijn weg gebeten door het golvengeweld blijkt ook heel duidelijk uit de foto’s van Daniël.
Het watergeweld aan de ingang van de havengeul is door hem schitterend in beeld gebracht. Van het wegeltje dat van het duinenrestaurant naar het strand leidt is ook niet veel meer te zien door de hoge waterstand. En hoe de golven in de havengeul te keer gingen is ook voor ons “binnenlanders” ongezien.
En wij hier in Vosselaar, liggend voor de ronkende houtkachel dachten al dat we “zwaar getroffen” waren doordat de plastic tuintafel omgewaaid was, en er nu een hap uit de tafelrand mankeert op de plaats waar de tafel terug tegen de grond is gesmakt…
Hier komt een selectie uit het veertigtal foto’s die Daniël ons stuurde.
We zijn terug verenigd, het Faes roedeltje na vier dagen Frankrijk was het ontvangst thuis zeg maar uitbundig. Vooral Lucy wist met haar zot geen blijf toen ze nonkel Heros terug zag binnenkomen.
Die twee zijn echt onafscheidelijk en ze zijn dan tot laat op de avond nog met elkaar bezig geweest terwijl ze voor de kachel lagen. Dit terwijl het buiten zo stormde dat de tuintafel door de tuin gaan vliegen is.
Vandaag zijn het baasje en Hera tot in Hoogstraten bij dierenarts Aline gereden . Hera eet met tegenzin en ’t baasje vermoedde dat ze weer eens last had van schijndracht.
Aline heeft voor dr. Dracula gespeeld en bloed getrokken voor onderzoek. Morgen mogen we de uitslag verwachten.
Wat nieuw is en wat Aline ons daar meldde, dat er tegenwoordig een vaccin tegen de ziekte van Lyme bestaat. Je weet wel, mensen kunnen dat ook krijgen en het is de ziekte die wordt overgebracht door teken.
Aline stelde voor dat we ons viertal zouden laten vaccineren tegen de ziekte van Lyme in het voorjaar 2014, voor het tekenseizoen weer begint. De eerste vaccinatie is enkel tegen de ziekte van Lyme en in de daaropvolgende jaarlijkse vaccinaties zit het bij in het cocktailvaccin. ’t Is maar dat jullie weten dat het vaccin nu bestaat zegt onze baas. Meer info te bevragen bij jullie eigen dierenarts, die zeker ook op de hoogte gaat zijn !
Verder geen spectaculair ander nieuws uit dit roedeltje op dit moment.
Onze baas voelde zich blijkbaar niet goed vanochtend ! Om kwart voor vijf draaiden de deurtjes van onze benches open en mochten we de tuin in voor onze ochtendplas.
Toen snapten we waarom we gisterenavond zo vroeg moesten gaan slapen…
De Mitsubishi werd met z’n achterste naar de deur geparkeerd en alle spulletjes die mee naar Vosselaar moesten werden in de auto geladen.
Ook voor ons had het baasje gisterenavond al een grote slaapplaats gemaakt door de koelbox en de valiesjes met de CD’s tussen de voor en achterzetel te plaatsen. Met een deken erover hadden we vandaag een king-size hondenbed.
Het was nog pikkendonker toen we om halfzes de poort uitreden. ’t Baasje is al wat gewend van rijden en in het donker doet ‘m nog het liefst zijn kilometerkes.
Dan is het nog rustig op de baan en liggen de flikken nog van PV’s uitschrijven te dromen.
Het was dus als verwacht een prima rit, het schoot goed op tot we na de péage voor Parijs de melding kregen van een een file van 4 kilometer door een brandende vrachtwagen .
Op de snelweg van vier rijstroken waren er maar twee ter beschikking van het verkeer. We hadden vijfentwintig minuten vertraging zegde ons baasje. Dat kon hij aflezen van de nieuwe GPS waar hij vorige week nog over aan het studeren was…
Na de file ging het weer opperbest en na zeven uur en driekwart stonden we terug bij ’t vrouwtje, en bij ons Belle en Lucy op de oprit voor het huis in Vosselaar.
En ondertussen blijft het huis in La M. door de nieuwe verwarmingsbrander netjes op een temperatuur van een graad of 10-12. Daar kunnen we ook weeral gerustin zijn dat de waterleiding e.d. geen vorstschade gaat oplopen. En tegen dat we terug naar ginds gaan geven we de buren een belletje en dan draaien die de thermostaat enkele graden hoger en moeten we eerst geen nacht meer bibberen omdat het te koud was binnen !
Vandaag kregen we nog eens een bericht uit Roosteren daar heeft Lennaert kennis gemaakt met het lopen naast de fiets van ’t vrouwtje. Ja daar juist over de grens mag dat. Als wij dat in Vosselaar doen dan riskeert het baasje een fikse boete van de “polissen” en meestal gaat dat bij hem niet over fietsen maar te diep ingedrukte gaspedalen (zeggen zij).
Hier het bericht van Lennaert…
Het fietsplan!
Als geboren Belg kom ik natuurlijk uit een fietsland en als genaturaliseerd Nederlander woon ik het platste land van de wereld, en laat dit nu een uitstekende combinatie zijn.
Toen ik nog een puppy van 6 maanden was begon mijn training. Er werd door de tuin gefietst en ik rende lekker los mee. Om de boel niet te forceren waren dit maar spelletjes van een paar minuutjes. Daarna aan de leiband door de tuin en kreeg ik al snel in de gaten wat de bedoeling was en dat een stuur naar links en ook onverwachts naar rechts kan uitslaan. Toen ik dit helemaal onder de knie had (na 1 lesje, simpel, pfff…) ging ik de straat op maar niet verder dan 30 meter naar links en 100 meter naar rechts voor de voordeur heen en weer. Nu zijn er zo buiten de vertrouwde tuin toch wel heel veel hondenverleidingen, zoals lekkere geurtjes, honden, merels, schoolkinderen, maar ook knetterende motoren, gierende banden, en probeer dan maar eens stoïcijns zonder onverwachtse bewegingen rechtdoor te lopen.
Toen vrouwtje dacht dat ik er klaar voor was gebeurde er iets raars. Opeens werd haar fiets geruild voor een stevige tracking fiets voor baasje via Markplaats. Ze was dus (dames) fiets loos en voelde zich niet meer zo zeker met mij op een herenfiets, en tijdens een voorzichtige poging belande ze tussen de rozen en toen stond mijn fietsplan stop.
Gelukkig bracht haar baas (werk) uitkomst en via een “Fiets voor niets” regeling staat hier nu een “silver bullet” modelletje te schitteren in de schuur. Ik kan het aantal versnellingen nog niet eens tellen, zoveel en de voor lamp moet je zoeken met de pitchlamp, zo goed verborgen!
Deze week kreeg ik de vuurdoop. Het nieuwe raspaardje werd van de stal gehaald en ik stond al in de startblokken. In stevige draf ging ik richting Maaseik en toen weer terug en door naar het dorp. Er bulderden vrachtauto’s langs me heen en in de verte zag ik een wandelaar met hondje, maar ik hield vast aan mijn opdracht. Ik draafde en draafde en had de mooiste zweefmomenten. Eigenlijk wilde ik veel te hard en moest vrouwtje herhaaldelijk bij remmen. Na 20 minuutjes waren we thuis en mijn tong hing letterlijk op de grond. Oef wat was ik moe, maar ik had helemaal geen fouten gemaakt en zal dit avontuur zeker en gewis navolging krijgen!
De chauffage man was dan gisteren toch tijdig hier om de verwarmingsketel te komen vervangen. En hij was nog goed op tijd ook als we de vier uren vertraging niet mee tellen…
Vermits het in de nacht en ochtend flink gevroren had en de deur van de living de ganse namiddag had open gestaan was het gisterenavond maar “dunnetjes” wat warmte betreft. Het baasje heeft dan maar een extra blok hout in de kachel gestopt en zo heeft het niet lang geduurd voor het terug behaaglijk warm was.
’t Baasje zegt dat het wel even kan duren voor de muren ook opgewarmd zijn, in die twee eeuwen oude huizen is van muurisolatie nog geen sprake. Het enige wat de koude wat mildert zijn de heel dikke muren van we 80 cm dik.
Deze ochtend zijn we dan vroeg uit de veren gezet door onze baas. Die verwachtte de chauffage man rond acht uur maar daar had onze baas verkeerd gerekend. Er moesten immers nog enkele buizen voor aansluiting van de schouw opgehaald worden in Ruffec en dat maakte dat onze chauffage man pas rond negen uur aan de slag kon. Ondertussen schiet het werk goed op. Vanavond zou naar verwachting en zonder tegenslag de zaak moeten werken. Morgen komen we dan naar België terug zegt ’t baasje.
Zolang er hier in huis gewerkt wordt mogen wij telkens met het baasje mee als die ergens naartoe moet. Zo waren we deze ochtend al mee naar de Pineau des Charentes/Cognac boer om een vaatje Pineau en we waren ook al mee naar de bakker in Villefagnan. Voor ons mogen de werken nog wel even duren…
In Vosselaar gaat het leven ook zijn rustig gangetje wist het vrouwtje aan de telefoon te vertellen. Het is daar nu heel wat kalmer met maar twee in plaats van vier Drenten. Vooral nu het duo Heros/Lucy gescheiden is maakt dat een heel verschil in levendigheid in huis.
En Heros… die geniet blijkbaar ook van de rust nu Lucy er niet is om hem op stang te jagen of aan zijn oren en halsband te hangen.
’t Baasje baalt… Gisteren waren we nog maar net toegekomen of er stopte hier voor de deur een bekende camionette. De man van de verwarming was daar.
Dat hij om half zeven nog iets kwam doen aan de verwarming dat verwachtte ons baasje zeker niet. Wel dat hij kwam zeggen dat hij deze morgen niet zou komen…
Er stond “une Pelle” (een graafmachine) morgenochtend (vandaag dus) op hem te wachten en dat kostte geld als die moest wachten…
Maar vandaag na de middag zou hij langskomen om de nieuwe brander van de verwarming te komen installeren. Vermits ons baasje lichtjes kwaad begon te worden wilde hij dan toch wel weten hoe laat dat dan wel was naar Franse normen “na de middag” !
Na veel aandringen is het dan om twee uur geworden dat hij zou komen. Dat is het normale uur voor de Fransen na de middagpauze van 12 tot 14 uur.
We zullen zien sprak de blinde…
Deze ochtend was het hier flink koud in La Magdeleine. De thermometer buiten op de koer gaf -6°C aan ! Flink kouder dan wat we in Vosselaar gewend waren. Maar het baasje had gemerkt dat het een volledig open hemel was en had voor de veiligheid (en de warmte) maar twee dikke eiken blokken hout klaar gelegd voor deze nacht.
Binnen was het dus behaaglijk warm maar buiten was alles flink aangevroren. Het gras in de tuin kraakte en was helemaal wit van de rijm.
Ondertussen zijn we dan maar met het baasje naar Aigre gereden. Daar zijn we wat het baasje noemt “le salaire de Mr Hollande” gaan betalen. Dat wil zeggen de jaarlijkse “taxe d’ habitation” oftewel de verblijfstaks. De man aan de balie van het belastingskantoor vertelde dat het niet de wedde van de Swa Hollande was, want dat licht een pak hoger dan onze taxe d’habitation . Al maar een geluk dacht het baasje want voor die som wilt onze baas ook geen “Président de la république” zijn.
Ondertussen wachten we op het moment dat Hera zich bewust is dat ze toch niet drachtig is. Niet alleen zijzelf heeft last van haar schijndracht, ook bij onze baas en Heros begint het gezeur en niet willen eten danig op hun systeem te werken.
Dat niet willen eten is trouwens maar heel betrekkelijk. Als ’t lekker is, zoals een boterham met paté dan schuift dat goed naar binnen, ook haar “dessert” zijnde een gedroogd varkensoor of gedroogde pens na het eten, neemt ze in dank aan, Maar haar eetkom met brokken “en wat erbij” blijft staan, of Heros moest zich er over ontfermen !
Vrouwenkuren zegt ons baasje over zo ’n gedrag en Heros denkt er het zijne van en eet haar kom in dank verder leeg….
Wij hadden een reuze rit naar la Magdeleine vandaag. Zelden ging het beter dan vandaag. Hoewel het begin, nog voor Antwerpen, begon al met file.
Net voorbij de werken in Oelegem begon het flikkeren van de stoplichten en de vier richtingaanwijzers om de achteropkomenden te verwittigen dat we van 120 km/u naar een povere 10 km/u vertraagden.
De oorzaak was brokstukken beton op het rijvak, vlak na het samenkomen van de E313 en de E34. Daar moest al het verkeer (van 5 naar 1 rijstrook) zich over één rijstrook richting Antwerpen wringen. Een 15 tal minuten heeft dat geduurd, dat viel dus eigenlijk nog mee.
En nadien ging het alsmaar beter, de 120 km/u kon worden aangehouden in België en ook na de grens hebben we niet harder gereden hoewel het toch mocht !
Parijs was een makkie vandaag, recht van de A1 de périférique op aan de Porte de Bagnolet. Op de borden gaven ze aan Porte d’ Italie 7 minuten ! Dat zijn haast rekordtijden die alleen met een moto kan halen.
Even na parijs zijn we de eerste en enige maal gestopt. Het baasje wilde de Mitsubhi geen dorst laten lijden en zo mochten wii ook onze plas gaan placeren. Het ons aangeboden drinken hebben we laten staan…
En zo kwam het dat we zeven uur en een half na het vertrek in Vosselaar in Ferret voor de welbekend blauwe poort stonden .
Het was zoals “in de goeie ouwe tijd” dat je nog ergens op het afgesproken uur daar ter plaatse kon zijn zonder op de meest onverwachte plaatsen files te ontmoeten.
Zo hadden we daarstraks toch wel geluk, Tussen Orléans had een vrachtwagen chauffeur zijn trekker met oplegger toch wel heel raar in de berm geparkeerd. Hier was geen hinder voor het overige verkeer. De chauffeur zelf gaat vanavond wel iets later thuiskomen ons gedacht…
Vandaag zijn we onderweg naar La Magdeleine. Met “we” bedoelen we baasje, Hera en Heros.
Wij gaan de chauffagist helpen die morgen een nieuwe verwarmingsketel komt installeren.
Ons hoofdbestuur had gehoopt dat hij dat zou komen doen in oktober, maar om onduidelijke Franse redenen kon dat toen niet.
Daarom gaan we nu voor een “over-en-weertje” Naar La M.
Het vrouwtje blijft in de Vosselaarse thuis met Belle en Lucy. Het was aanvankelijk de bedoeling dat enkel Heros met ’t baasje zou mee gaan maar Hera heeft verandering van omgeving nodig omdat ze weer eens last heeft van haar hormonen en zich gedraagt alsof ze hoogdrachtig is. Zeg maar schijndracht ! Is niet erg zegt het hoofdbestuur, alleen maar vervelend voor haar. Wanneer ze één dag “op de vreemde” is of verandering van omgeving is de schijndracht over ! Zo zit Hera in elkaar …
Zo mensjes, ’t baasje en wij staan stilaan klaar om ons terug op weg naar La Magdeleine te begeven. Dorpje in de Franse Charente van goed 130 inwoners, maar door dit blog stilaan wereldberoemd …
December weeral… na het passeren van de Sint en zijn ZWARTE Pieten, komt de Kerstman met Rudolf het opperrendier langs. En de week nadien is het jaar weerom om.
De goede Sint heeft bij ons in de familie niet de betekenis die het bvb in Nederlandse families heeft. De laatste jaren nu de kinderen volwassen zijn en er al heel wat kleinkinderen hun schoen (de allergrootste die ze vinden kunnen) komen zetten staat 6 december meer in het teken van een verjaardag.
Negenenvijftig jaar geleden heeft de Goede, brave, heilige man uit Benidorm of de omgeving, bij ons in de familie een “boeleke” achtergelaten.
Nu is dat “boeleke” een beetje min uitgedrukt, want het is al gans zijn leven een serieuze Boel geweest, tot op de dag van heden zelfs.
En volgende week mag ons hoofdbestuur daar ten huize de beentjes (weeral) onder tafel steken.
Ons broertje (?) “ozze Dré” staat voor de poort van de zestig jaar en dat gaat toch niet ongemerkt voorbij gaan denken we…Nog een jaartje en er staat ook bij hem een 6 vooraan…
En dan is het aftellen naar de volgende feestdagen. Kerst komt er aan en ook dat gaat weer in familiekring met broer en zussen gevierd worden. Ook voor ons Drentjes zijn dat lekkere dagen. Het zijn de dagen dat er nogal eens iets van een bord en van de tafel valt. Zelden komt het zover dat het de grond raakt… Daar zorgen wij wel voor. We mogen dan wel niet zagen en bedelen voor eten en onze snuit boven het tafelblad laten zien, honger lijden is er die dagen zeker niet bij voor ons. En dan in de daaropvolgende week mogen we terug mee naar “la douce”. Dat wil zeggen, ravotten op de nu kale velden zover je zien kan en alleen maar naar de fluit luisteren. Misschien neemt het baasje zelfs het alarmpistool wel terug mee.
Dat mag daar nu, hij mag het laten knallen om ons te trainen. De jacht is nu toch volop open en misschien merken we nog wel een verdwaalde Paashaas op.
Maar dat is weer een ander feest wanneer die aan beurt komt.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
