Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
17-03-2014
Eindelijk
Eindelijk…
Vandaag zijn eindelijk de uitnodigingen voor de jaarlijkse terugkomdag van onze pups de deur uitgegaan. Het is zo stilaan een hele groep geworden omdat ook het nestje van Hadise en Cartouche, die tot nu toe de enige zijn die de “aent Grotenhoutbosch” kennelnaam dragen uitgenodigd zijn.
Het gaat dan in totaal 32 pups met hun baasjes die elkaar na een jaar terug gaan ontmoeten. Uit de contacten die we zo regelmatig hebben met pupeigenaars zijn er toch weer velen die naar de jaarlijkse ontmoetingsdag uitkijken.
We hoorden zelfs vorige week nog een opmerking “nog zo lang” en er zijn zelfs kinderen en kleinkinderen van puppy eigenaars die om heel speciale redenen uitkijken naar zondag 30-03-2014 !
Onze “formule” van wandeling, info van onze dierenarts, en samen iets eten achteraf slaat nog altijd aan en heeft dit jaar voor de vijfde maal plaats.
De eerste twee keren was een klein onderonsje bij ons thuis met vijf eigenaars van de zes pups van het eerste nestje van Belle met Zeppos.
Nadat de eigenaars van de pups van het nestje van Belle en Ferron erbij kwamen zijn we de eerste maal uitgeweken naar “buitenshuis” wegens geen plaats genoeg in huis.
Nadien, toen ook het nestje van Hera en Cartouche van de partij was gingen we een tweede maal naar de kantine van de golf aan de Kriekskesstraat te Vosselaar. Dat was vorig jaar einde februari en de verrassing was toen de enkele centimeters sneeuw die de nacht voor de samenkomst was gevallen.
En dit jaar gaan we dan uitwijken naar de kantine van de hondenschool waar dit jaar ook de clubmatch van de Belgisch Drentenvereniging plaats had. Dit omdat de wandeling ook eens aan de andere kant van Turnhout kan plaatshebben. “Verandering van spijs doet eten” zegt men wel eens, daarom dus.
En nu maar hopen dat iedereen de datum van zondag 30 maart heeft vrij gehouden zoals we in een eerste e-maail eind november vroegen.
Wij kijken er alvast naar uit om onze 32 puppy’s nog eens terug te zien en de verhalen over brave hondjes, bandietenstreken verhalen van de honden, en ook de verhalen hoe er drie van onze reutjes hun stempel gaan drukken op de toekomstige generaties Drenten in binnen- en buitenland. Zij staan namelijk op de dekreuen lijsten in België en Nederland of staan toch al ver met hun kwalificaties. Eentje heeft al kennis gemaakt met zijn toekomstige partner, voor een andere is belangstelling vanuit Denemarken en die hebben alle hun verhaal bij…
Ondertussen zijn er nog foto’s van de andere deelnemers aan de jachttraining in onze e-mailbox gevallen die we jullie ook niet willen onthouden. Daar waar we gisteren vooral foto’s hadden van de deelnemers, op uitzondering van onze baas die aan de andere kant van het “Kodakske” stond, geven we vandaag hoofdzakelijk actie foto’s van onze honden.
Die waren uiteindelijk toch de spil van het gebeuren. Hadden we die honden niet dan waren we met een zeer hoge graad van waarschijnlijkheid in onze luie zetel blijven zitten en hadden we elkaar vast en zeker niet gekend.
We oefenden voornamelijk met dummy’s om het apporteren te oefenen, maar tegen het einde van de training is er dan toch een fazant opgedoken om geapporteerd te worden. Die was al enkele maanden geleden in zijn geheel, met pluimen en al, speciaal voor dat doel in de diepvries geraakt.
De afspraken voor volgende trainingen zijn ook al gemaakt en de deelnemers van gisteren hebben zich al heel enthousiast geëngageerd om op deze wijze bezig te blijven met onze Drentjes. Bij ons zal volgende maal geoefend worden met Lucy, maar daar gaan we vooral werk hebben met het laten apporteren van echt wild. Dummy’s apporteerd Lucy dat het een lieve lust is, maar bij echt wild kijkt ze het baasje aan op een manier van “kan je die eerst niet bereiden zoals dat van gisterenavond” ? Zo gaat dat met Drenten die gewend zijn van kip, everzwijn & hert als aanvulling bij hun brokken te krijgen, de verwende scheten !
Ze zijn alle dit jaar lid geworden van de jachtgebruikshondenvereniging van Antwerpen, http://www.jghva.be/ en met die alle bedoelen we ons baasje, Jan en Karin, Carine en Jeanny, Louis is al jaren lid en heeft deze baasjes overgehaald om lid te worden. En vandaag zijn ze de ganse dag in open lucht, op de Kempische Heide, samen gaan trainen.
De honden die deelnamen zijn Hera, dochters Lobke-Hera en Libre en ook zoon Lennaert was van de partij. Ook was Gorky van Louis en Siebe van Jan en Karin als geen bloedverwanten van Hera van de partij.
Na enige gewenningsoefeningen begonnen we aan het serieuze werk… het apporteer- en waterwerk voor de honden. Enkele lolbroeken dachten ook dat Louis en ons baasje ook aan het waterwerk gingen deelnemen, maar dat waren de simpele van geest en dus ging dat alvast niet door !
Dat er in het nestje van Hera en Cartouche jachtaanleg aanwezig is bleek al dadelijk van bij de eesrte oefening “vast & los” houden van de dummy’s. En zo ging dat door tot en met het apporteren uit diep water en apporteren over water.
Bij Hera was het zeker twee jaar geleden, van voor het L-nestje, dat er nog mee aan jachttraining was gedaan maar tot grote verbazing van het baasje bleken al de oefeningen nog gekend te zijn alsof er geen onderbreking was geweest. Het baasje was vriê tevreden over zijn meisje en toen ook de ”kinderen” van haar het voortreffelijk deden was ‘m helemaal fier, net als alle andere baasjes trouwens.
Nu vanavond ligt Hera uitgestrekt op haar kussen en veel activiteit moeten we van haar niet meer verwachten. Maar dat konden we al voorspellen bij het einde van de oefeningen …
Deze voormiddag een eerste maal… de gehoorzaamheidstraining van Lucy die zo wat de mist in ging. Nochtans was er de vorige weken in Frankrijk regelmatig geoefend, maar dat vertaalde zich niet in resultaat voor onze jongste.
Daarbij kwam dan nog eens dat ze zich sterk maakte bij al die kleine hondjes en er dan ook naar blafte. En daar was ons hoofdbestuur niet vrolijk van !
Weggegooid geld zegt het baasje en hij heeft dan voor volgende week woensdag een nieuwe afspraak gemaakt. En dan gaat hij zelf trainen met Lucy ipv ons vrouwtje.
Heros die op dezelfde training aanwezig was die deed het dan weer voortreffelijk en volgde het baasje niet aangelijnd zoals het hoort.
Deze namiddag waren we dan bij Aline onze dierenarts in Hoogstraten om de resultaten van drie weken Hill’s Metabolic vermageringskuur op te volgen. Een povere 400 gram gewichtsverlies op drie weken tijd is nu ook niet bepaald om over naar huis te schrijven zegt het baasje.
De resultaten van de vermageringskuur met Hill’s R/D brokken had vorig jaar veel meer resultaat. Het doet het baasje ernstig twijfelen of hij met die Metabolic brokken verder gaat . Binnen twee weken gaan we opnieuw wegen en dan een besluit nemen met welk systeem we verder gaan.
Verder weinig nieuws te beleven in Vosselaar voor de ploeg van Belle & co
Zit er een bloedmooi blondje tegenover een al wat oudere man in de tram En die oude snoeper zit al een tijdje met een hongerige blik naar dat blondje te kijken. Op een gegeven moment is zij het zat en zegt ze tegen die oude man:
"Voor 25 euro laat ik je zien waar ik aan mijn blinde darm geopereerd ben." Nou, die oude man weet niet hoe gauw hij z'n portemonnee moet trekken en geeft snel het geld.
Zegt dat meisje:
"Als je nu naar links kijkt , dan zie je het ziekenhuis .."
Het lijkt er in elk geval op, of het moest de vermoeidheid zijn van twee weken en half verblijf in Frankrijk, of misschien wel een tropische ziekte als slaapziekte… met de huidig geldende temperaturen zou dat ook wel eens kunnen zijn grapt onze baas !
Feit is dat er buiten enkele schaarse momenten, de hondenkussens in huis en sommige benches een hoge bezettingsgraad kennen. Ook kan je af en toe een uitgestrekte Drent op het gazon in de tuin zien liggen. Maar die heeft dan al dezelfde activiteit als zij die binnen liggen…slapen !
Het kan ook zijn dat er al op voorhand gerust word, in afwachting van de jachthondentraining van overmorgen zaterdag.
Sinds begin vande maand is ons baasje samen met nog enkele baasjes van onze honden lid geworden van de “jachtgebruikshondenvereniging Antwerpen” http://www.jghva.be/ Niet dat onze baas nu echt gaat jagen. Dat is aan hem niet besteed, maar wel dat wij, Drenten van de Faesroedel, een beetje op peil gehouden worden wat onze natuurlijke aanleg betreft. Zaterdag gaan we dus aan de slag op de oefenterreinen in Beerse. Ook Lobke, Lennaert, Libre en Gorky gaan van de partij zijn. Ons baasje neemt deze eerste maal Hera mee naar de training. Maar ook kan het zijn dat ‘m ook Belle meeneemt om haar ook nog eens een spoed opfrisbeurt te geven, maar Belle gaat alleen mee wanneer het goed weer is en droog blijft.
Lucy en Heros blijven zaterdag thuis, die hebben vrijdag al een gehoorzaamheidstraining bij Rony en Veerle te goed ! Ieder om beurt dus moet kunnen volgens het baasje.
Het baasje is er dan ook van overtuigd dat er vanaf morgen iets meer activiteit zal moeten getoond worden door ons, in plaats van daar maar te gaan liggen lui zijn !
Dat was het gisteren avond opnieuw, en telkens wanneer we na meer dan twee weken Frans verblijf terug in Vosselaar komen.
Gisteren was het dan speciaal in deze zin omdat ze tijdens onze afwezigheid in Vosselaar een andere achterdeur zijn komen plaatsen. De nieuwe deur van de keuken naar het terras draait nu in een andere richting open. Uiteraard zat ons viertal aan de verkeerde kant te wachten en ze konden er toch niet aan uit hoe dat nu zo plotseling kwam…
Maar ook het hoofdbestuur heeft al aan de linkse kant van de deur naar de klink staan grijpen. Waarschijnlijk gaat een gewoonte die 35 jaar heeft bestaan niet zo maar voorbij en kunnen we ons nog maandenlang vergissingen verwachten, en niet alleen van de honden !
Vanmorgen was de roedel ook vroeger wakker dan in Frankrijk, waarschijnlijk heeft het te maken dat we wel in dezelfde tijdszone zitten maar toch meer oostelijk wonen. Ervaring heeft ons geleerd dat het in Vosselaar zo ‘n 15 minuten vroeger dag wordt dan in La Magdeleine. En vermits wij, Belle & co gespaard blijven van alles wat artificiële tijdsaanduiding betreft, leven wij letterlijk “op en met de zon” .Overigens was dat wennen ook weeral snel voorbij en gaat het leven terug zijn oude Vosselaarse gangetje, opstaan, boel maken tegen de vuilkar die de container komt ledigen, ontbijt van rijst en boontjes naar binnenspelen, boel maken tegen de postbode en zijn irritante brommertje, effe slapen, een paar duiven wegjagen die nog niet wisten dat we terug waren, en zo van die levensbelangrijke zaken, voor honden althans, in orde maken.
En om het met een variante op de titel van het boek “alles went behalve een vent” van Yvonne Croonenberghs te zeggen, maken wij er van “alles went, maar nooit een Drent”.
We waren dan vanochtend eens goed op tijd klaar want enkele minuten na 10u00 waren we onderweg. Maar van het gedacht “we rijden dinsdag, dan zijn de Spanjaarden en Portugezen met hun vrachtwagens al voorbij richting noorden. Die moeten van het gedacht geweest zijn “ we gaan die Belgen eens een goei pee stoven zie” en het is hen verdraaid nog aan toe goed gelukt ook !
Het was dus goed druk op de N10 en A10 en bovendien hadden we nog een felle noord-oostenwind recht op kop. En wij hadden op een wind vanachter verwacht uit het zuid-westen…
Ondanks het vele vrachtverkeer konden we goed vorderen en op de périférique rond Parijs was het eventjes druk. Even voordien had ons baasje zijn kar even aan de kant gezet op de parking bij de péage van Saint Arnould op zo’n 40 km voor Parijs. Vermits we ons hadden leeg geplast in de tuin voor het vertrek konden we maar enkele druppels produceren, waardoor we van het baasje de opmerking kregen dat we voor verloren tijd aan het zorgen waren… Alle tijd die voor Parijs passeert is bij onze baas verloren tijd, na Parijs is het gewonnen tijd. De logika daarvan ontgaat ons maar ’t zal wel just zijn denken we dan maar…
Op de snelweg tussen Gent en Antwerpen was er in Kruibeke dan weer een ongeval gebeurd en er stond een lange file volgens de madam op de radio. Ons baasje is dan maar in Waasmunter van de snelweg gegaan om via de oude baan Antwerpen - Gent naar Antwerpen te rijden.
Of we daar veel tijd mee gewonnen hebben ? Daaraan twijfelt iedereen in de auto behalve ons baasje maar die antwoord dan “we hebben toch niet stil gestaan zoals die op de snelweg”. Want onze baas heeft een hartsgrondige hekel aan stilstaan met de auto, en zeker op de snelweg!
Iets na zeven uur waren we dan thuis , en nu liggen we te doen wat we de ganse dag al gedaan hebben, we liggen te slapen want we hebben onze buik vol, en dan vallen gewoonlijk onze ogen dicht.
Maar “vroeg vertrekken” om dan op het spitsuur in Antwerpen al die tijd te verspelen in de file, neen bedankt, dat doen we niet meer…
Voor we de Masjebashi terug richting België zetten. We hebben het weerbericht goed gecontroleerd en we gaan een mooie zonnige rit voor de boeg hebben.
Misschien maken we wel ergens een toeristische stop want we gaan ditmaal eens echt goed op tijd vertrekken (denkt onze baas hardop). We hopen dan ook op een behoorlijk vroeg uur thuis in Vosselaar te zijn.
Vanavond terug een bericht op het blog via Belgacom, wat een verademing gaat zijn na de rotzooi die ze ons de laatste paar dagen van Orange/Wanadoo hebben gelapt. Want ook gisteren ochtend was het weer van “doet ie het of doet ie het niet” ?
Ze heeft er last gehad van haar geblesseerde rechter voorpoot gisterenavond. Nadat ze na het eten een halve dosis Metacam (1,5 ml voor 30 kilo) had gekregen was de pijn zo goed als weg en liep ze terug “vrolijk” rond. Dat vrolijk moet je met een korrel zout nemen want ze was vrij stil en statisch.
Van het baasje had ze haar eetkom gekregen in de living in plaats van in de houder naast nonkel Heros zijn eetkom. Dat had ze dan toch wel graag want samen met die andere onverzadigbare Heros eten ging wat moeilijk zijn. Moeder Hera heeft dan maar haar plaats ingenomen.
Bij het dessertje zat ze dan wel weer op rang 1, maar daar houdt het baasje een strikte volgorde aan om hun snoepjes te krijgen. Eerst Oma Belle en moeder Hera en dan Heros en Lucy. Dat was al altijd zo en ’t baasje stapt daar niet van af, gekwetst, ziek of niets maakt geen verschil uit.
Toen het slapenstijd was kreeg ze wel een aparte voorkeursbehandeling. Omdat het tijd was om te gaan slapen was Lucy al uit zichzelf naar haar bench getrokken, maar omdat het draaien en keren in die beperkte ruimte misschien wel eens voor hinder en pijn zou kunnen zorgen heeft ’t vrouwtje de deur van de bench niet afgesloten.
Om vier uur vannacht lag ze wel in de zetel en toen de wekker iets voor acht afliep is ze heel stilletjes naar de aangrenzende slaapkamer gekomen en heeft ze zich tussen de baasje neergevleid. Waarschijnlijk is het aflopen van de wekker ook voor haar het signaal geweest om de baasjes een extra wekbeurt te geven. Want wakker ben je wel als je plots, nog half slapend 30 kilo Lucy over je heen krijgt en gelijk de poetsbeurt in je gezicht krijgt.
En de kwetsuur aan haar poot zal je opmerken ? Niets meer van gemerkt vandaag. Superspul is die Metacam in combinatie met de eitjes die we er onder hebben gelegd…
Ze zijn terug met massa’s overgekomen vandaag, de lawaaimakende kraanvogels. Ze waren meer dan een week niet meer te zien geweest, het was dan ook geen weer om buiten te komen, laat staan naar het noorden te vliegen.
Maar vandaag waren ze terug aan de stralend blauwe hemel te zien. In verschillende groepen met honderden waren ze. Echt imponerend om zien hoe die vogels komen aanvliegen in een V en dan plots beginnen cirkelen om met de thermiek terug hoogte te winnen. Ze cirkelen dan enkele minuten in de grootste wanorde door elkaar en dan plots vertrekken er enkele en zijn ze in een groep of drie terug weg richting noord.
Het goede weer heeft er alles mee te maken, het was hier vandaag op de koer 24° C met een bries vanuit het zuid westen. De kraanvogels hadden dus niet alleen goed weer, ze hadden ook nog eens “wind vanachter”. En zo zal het nog wel enkele dagen blijven duren want de buienradar geeft nog tot en met woensdag goed weer. http://www.buienradar.be/verwachting-3-dagen
Terwijl ons baasje dit bericht aan het typen was kwamen hier twee honden langs die duidelijk ergens ontsnapt of verloren gelopen waren. Een getijgerde boxer en een kruising duidelijk een Leonberger in de familie had kwamen eens aan de afsluiting kijken. Dat was er duidelijk teveel aan voor Lucy die samen met de rest van de roedel het duo wou wegjagen.
Maar daar heeft Lucy zich in al haar hevigheid even overtroffen wat resulteert in een pijnlijke rechter voorpoot. Ze is er echt “niet goed van” en dus heel wat rustiger. Toen de twee zwervers een tweede maal langskwamen wilde ze zelfs niet meer mee reageren met Belle, Hera & Heros. En laat dat nu net een teken zijn dat ze zich écht pijn gedaan heeft.
Het baasje heeft echter wel een middeltje achter de hand voor gekwetste en pijnlijke lichaamsdelen van hondjes. Straks krijgt ze een halve dosis Metacam en dan hopen we dat ze zichzelf een beetje spaart morgen…
Gisteren schreven we al over het inhuldigingsfeestje van de gerenoveerde gemeentelijke feestzaal. We hadden zo’n vijftigtal foto’s genomen die we ondertussen op een CD hebben gezet voor de archieven van het gemeentehuis. Voornamelijk de secretaresse dringt daar op aan sinds we dat hebben aangeboden toen de gerestaureerde broodoven werd ingehuldigd.
We hebben dus nog een vijftigtal foto’s over die perfect illustreren wat feesten op het Charentaise platteland wil zeggen. De dames van het feestcomité weten in elk geval hoe het moet. Ook de volgende keer moeten ze het ons geen twee keer vragen of we al dan niet komen.
Inderdaad, en met “ze” bedoelen we die Fransoozen uit het dorp hier, en met “het” bedoelen we het feesten. Je moet het hen niet leren, ze kennen het beter dan wie ook en daarom laten onze baasjes geen gelegenheid voorbij gaan met deel te nemen aan al wat hier georganiseerd wordt.
Zo was er vandaag de inhuldiging van de gerenoveerde feestzaal. Hier noemen ze dat “le salle de réunion”. Dat gaat gepaard met toespraken door “le beau monde” uit de regionale politiek, zijnde mevrouw de sénatrice en de député van het département. Die laatste is dan ook nog eens een neef van ex-président de la république Francois Mitterand. Dus de echte “beau monde régionale”.
Die hoogwaardigheidsbekleders hadden dan ook nog eens medailles bij om drie dorpsgenoten te eren die een bepaald aantal jaren in de dorpspolitiek meegedraaid hebben. Zo kreeg onze burgemeester een gouden medaille voor 40 jaar in dienste te staan van de goegemeente. Ook onze buurman “agriculteur” Serge deelde in de prijzen en kreeg een zilveren medaille, maar die is dan ook nog geen 82 jaar zoals onze burgemeester. Trouwens… op 23 maart zijn er hier in Frankrijk gemeenteraad verkiezingen en onze burgemeester Claude Perrot is aftredend en komt niet meer op.
Aansluitend op de viering van de politiekers werd dan het lint van de gerestaureerde feestzaal doorgeknipt en konden we aanschuiven aan de feesttafel. Midden in de zaal stond een lange tafel met allerlei heerlijkheden zoals het enkele uren daarvoor in de oude met hout gestookte dorpsoven gebakken brood. En dan ook nog de huisgemaakte rillettes (die eerst op waren wegens te lekker) maar ook de echte perfect gebakken roastbeef en varkensgebraad.
Daarbij komt dan het weerzien met dorpsgenoten uit de andere Hameau’s die bij het dorp horen. Fransen, Belgen, veel Engelsen die allen samen, gezellig keuvelend in verschillende talen, genieten van het hele gebeuren. Met de gedachte “dit nemen ze ons toch niet meer af” zijn we met een hoofd lichtjes in de wind van de rode en rosé wijn terug huiswaarts getrokken.
Vermits we volgende dinsdag terug richting België komen kunnen we niet kiezen voor de nieuwe gemeenteraad. Veel te kiezen valt er eigenlijk niet. Er is maar één lijst die opkomt in de verkiezingen en wie dus op de lijst staat is dan ook verkozen als conseiller municipal of gemeenteraadslid. Onze volgende burgemeester zal dus bij voorbaat gekend zijn en luisteren naar de naam Monique. De eerste dame die burgemeester wordt van La Magdeleine .
Straks gaat in La Magdeleine de gerestaureerde “feestzaal” feestelijk geopend worden, dat gaat gepaard met… wat dacht je… feestelijkheden !
De drie jaar geleden gerestaureerde antieke broodoven bij ons in het gehucht is ook ingeschakeld in het programma en sinds enkele dagen komt er terug rook uit de schoorsteen van de oven. Tijdens de feestelijkheden gaat er vers gebakken brood geserveerd worden in de feestzaal.
We trokken even naar de oven om het vorderen van het bakken even in beeld te brengen maar om 10u30 was er nog geen brood in de oven te bekennen. De reden… de oven was te warm en moest terug een beetje afkoelen om verbrand brood te voorkomen.
Je merkt dus, het was destijds iets moeilijker om brood te bakken dan nu met de moderne ovens waar je maar aan een knop hoeft te draaien om de gewenste temperatuur te bekomen..
Straks meer wetenswaardigheden over de inhuldiging in gezelschap van al de hoogwaardigheids bekleders van departement, alleen spijtig dat Ségolène Royal niet aangekondigd is want die is normaal “als God” met andere woorden alomtegenwoordig wanneer het recepties en feestelijkheden betreft ! Tot straks met meer feestelijk nieuws uit La Magdeleine…
Was één van de eerste malen dat we met het carnavalverlof niet op wintersport gingen. En dat had zo een serieuze reden.
We zouden immers op huizenjacht gaan in het zuidwesten van Frankrijk. Met oudejaarsdag 1998 had ons baasje immers aan de verzamelde directie van VAB, bij de gelegenheid van de begrafenis van het hoofd van de binnenland centrale, beloofd van in het ZW van Frankrijk verzamel werk van gestrande auto’s op zich te gaan nemen.
En zo kwam het dat wij in de week van het krokusverlof een vakantiehuis hadden gehuurd in de buurt van Chalais in het zuiden van het departement Charente. Al enkele jaren stond de regio Poitou-Charente in de kijker bij ons hoofdbestuur. Het had zo wat voordelen als, nog betaalbaar voor de portemonee, in een aangename streek die niet elk seizoen door massa’s toeristen werd overspoeld, en makkelijk bereikbaar binnen de acht uren rijden.
Dat er dan ook nog eens vraag was om daar verzamelwerk te doen in de favoriete vakantiejob van ons baasje was aardig meegenomen. Want na goed vijftien jaar alle hoeken van Europa te hebben opgezocht om panne en ongeval auto’s te gaan ophalen kwam er af en toe wel eens reactie van ’t vrouwtje, die in de maanden juli en augustus toch vele dagen alleen vakantie moest houden. En hier kregen we dus de mogelijkheid van beide, verlof en werk, prima te combineren.
En zo vonden we in die krokusverlof week ons droomhuis zoals we het in gedachte hadden. Helemaal onze goesting en er waren nog zaken waar we in onze wildste dromen niet aan gedacht hadden. Het huis was na een poetsbeurt te ondergaan perfect bewoonbaar. Er waren geen directe renovatie werken te doen en vooral…er was een prima werkende centrale verwarming, iets wat we in de verste verte niet hadden verwacht. We bezochten het huis de eerste maal in de gietende regen en konden dus ook nog eens opmerken dat het dak goed in orde was. En dat was ook niet zo vanzelfsprekend in die tijd en voor de vraagprijs van het huis.
En zo tekenden we op het einde van die week en na betaling van een voorschot van 20.000 Ffr een voorlopig koopcontract op het immo kantoor in Ruffec. De definitieve verkoop en betaling zou dan geregeld worden na de notariële werkzaamheden waarvoor een tiental weken zou nodig zijn.
Maar dat verhaal doen we rond Sinksen, wanneer het ganse zaakje zou afgerond worden…
Zegt de ene vriend tegen de andere: “Een dilemma, wat is dat eigenlijk?”
Antwoord van zijn maat: “Wel, niets is beter om het uit te leggen dan een voorbeeld.” “Veronderstel dat ge door omstandigheden in een groot bed ligt met links van u een bloedmooi meisje, rechts een homo.”
De weersvoorspellingen voor dit weekend zijn ronduit schitterend. “Plein soleil” partout zegt ons baasje, en daar bedoelt ‘m mee dat het vanaf Gibraltar tot Denemarken een uitstekend zonnig weekend gaat worden. De boer die nog water nodig had voor zijn patatten moet maar even wachten… Nat genoeg is het nu wel geweest en we hopen op zon, zon en nog eens zon !
Dat vertaalt zich ook in de tuin met de eerste lente bloemen. De Narcissen stonden al een tijdje open. Die hebben zelfs de hagel van begin deze week al getrotseerd, maar ook de Clematis staat mooi te bloeien. Maar het belangrijkste, en waar het baasje toch wel wat bezorgd om is… Het Nectarine boompje dat hij een kleine twee weken geleden geplant heeft, dat boompje zijn bloesemknoppen staan op openspringen en dat laat het voorhoofd van het baasje toch wel fronsen !
Het is een maand vroeger dan dat hij verwacht had dat het Nectarine boompje begint te bloeien. Baasje had verwacht van eerst de kersenbomen te zien bloeien, maar ’t is dan ook nog eens een tuinamateur die meer van auto’s en honden weet dan van nectarine- en kersenbloesem. Maar we hopen dat de lente zich doorzet zoals hij begonnen is, zonder nachtvorst want dat zou dit jaar wel eens de ganse fruitopbrengst van de tuin in negatieve zin kunnen bepalen. En de ijsheiligen komen zoals elk jaar pas de dagen rond 15 mei langs, en dat is ook in de Charente nog dik twee maanden risico op vorst !
Onze puber Lucy is ’s avonds doodop van de jacht. De normale jacht is dan al wel een geruime tijd gesloten, maar voor Lucy niet de jacht op hagedissen. Die begint pas en ze is er met vol enthousiasme aan begonnen. Veel succes heeft ze blijkbaar nog niet gehad want de honger die ze ’s avonds laat zien is meer iets van een uitgeput en uitgehongerde jonge hond . En dat terwijl ze dan ook nog eens de dieetbrokken “Metabolic” van Hill’s voorgeschoteld krijgt wegens wat men in dameskleding “een maatje meer” noemt !
Na 20u00 moet je dan van “onze kleine” niet veel actie meer verwachten. Als ze een ganse dag op jacht is geweest langs de muren van het huis, en alle voegen tussen de stenen gecontroleerd en besnuffeld heeft, krijgt ze haar brokken met wat hertenvlees over en hoor je haar van de ganse avond niet meer. (op het gesnurk na)
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
