Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
08-03-2014
Ze kennen het wel
Ze kennen het wel…
Inderdaad, en met “ze” bedoelen we die Fransoozen uit het dorp hier, en met “het” bedoelen we het feesten. Je moet het hen niet leren, ze kennen het beter dan wie ook en daarom laten onze baasjes geen gelegenheid voorbij gaan met deel te nemen aan al wat hier georganiseerd wordt.
Zo was er vandaag de inhuldiging van de gerenoveerde feestzaal. Hier noemen ze dat “le salle de réunion”. Dat gaat gepaard met toespraken door “le beau monde” uit de regionale politiek, zijnde mevrouw de sénatrice en de député van het département. Die laatste is dan ook nog eens een neef van ex-président de la république Francois Mitterand. Dus de echte “beau monde régionale”.
Die hoogwaardigheidsbekleders hadden dan ook nog eens medailles bij om drie dorpsgenoten te eren die een bepaald aantal jaren in de dorpspolitiek meegedraaid hebben. Zo kreeg onze burgemeester een gouden medaille voor 40 jaar in dienste te staan van de goegemeente. Ook onze buurman “agriculteur” Serge deelde in de prijzen en kreeg een zilveren medaille, maar die is dan ook nog geen 82 jaar zoals onze burgemeester. Trouwens… op 23 maart zijn er hier in Frankrijk gemeenteraad verkiezingen en onze burgemeester Claude Perrot is aftredend en komt niet meer op.
Aansluitend op de viering van de politiekers werd dan het lint van de gerestaureerde feestzaal doorgeknipt en konden we aanschuiven aan de feesttafel. Midden in de zaal stond een lange tafel met allerlei heerlijkheden zoals het enkele uren daarvoor in de oude met hout gestookte dorpsoven gebakken brood. En dan ook nog de huisgemaakte rillettes (die eerst op waren wegens te lekker) maar ook de echte perfect gebakken roastbeef en varkensgebraad.
Daarbij komt dan het weerzien met dorpsgenoten uit de andere Hameau’s die bij het dorp horen. Fransen, Belgen, veel Engelsen die allen samen, gezellig keuvelend in verschillende talen, genieten van het hele gebeuren. Met de gedachte “dit nemen ze ons toch niet meer af” zijn we met een hoofd lichtjes in de wind van de rode en rosé wijn terug huiswaarts getrokken.
Vermits we volgende dinsdag terug richting België komen kunnen we niet kiezen voor de nieuwe gemeenteraad. Veel te kiezen valt er eigenlijk niet. Er is maar één lijst die opkomt in de verkiezingen en wie dus op de lijst staat is dan ook verkozen als conseiller municipal of gemeenteraadslid. Onze volgende burgemeester zal dus bij voorbaat gekend zijn en luisteren naar de naam Monique. De eerste dame die burgemeester wordt van La Magdeleine .
Straks gaat in La Magdeleine de gerestaureerde “feestzaal” feestelijk geopend worden, dat gaat gepaard met… wat dacht je… feestelijkheden !
De drie jaar geleden gerestaureerde antieke broodoven bij ons in het gehucht is ook ingeschakeld in het programma en sinds enkele dagen komt er terug rook uit de schoorsteen van de oven. Tijdens de feestelijkheden gaat er vers gebakken brood geserveerd worden in de feestzaal.
We trokken even naar de oven om het vorderen van het bakken even in beeld te brengen maar om 10u30 was er nog geen brood in de oven te bekennen. De reden… de oven was te warm en moest terug een beetje afkoelen om verbrand brood te voorkomen.
Je merkt dus, het was destijds iets moeilijker om brood te bakken dan nu met de moderne ovens waar je maar aan een knop hoeft te draaien om de gewenste temperatuur te bekomen..
Straks meer wetenswaardigheden over de inhuldiging in gezelschap van al de hoogwaardigheids bekleders van departement, alleen spijtig dat Ségolène Royal niet aangekondigd is want die is normaal “als God” met andere woorden alomtegenwoordig wanneer het recepties en feestelijkheden betreft ! Tot straks met meer feestelijk nieuws uit La Magdeleine…
Was één van de eerste malen dat we met het carnavalverlof niet op wintersport gingen. En dat had zo een serieuze reden.
We zouden immers op huizenjacht gaan in het zuidwesten van Frankrijk. Met oudejaarsdag 1998 had ons baasje immers aan de verzamelde directie van VAB, bij de gelegenheid van de begrafenis van het hoofd van de binnenland centrale, beloofd van in het ZW van Frankrijk verzamel werk van gestrande auto’s op zich te gaan nemen.
En zo kwam het dat wij in de week van het krokusverlof een vakantiehuis hadden gehuurd in de buurt van Chalais in het zuiden van het departement Charente. Al enkele jaren stond de regio Poitou-Charente in de kijker bij ons hoofdbestuur. Het had zo wat voordelen als, nog betaalbaar voor de portemonee, in een aangename streek die niet elk seizoen door massa’s toeristen werd overspoeld, en makkelijk bereikbaar binnen de acht uren rijden.
Dat er dan ook nog eens vraag was om daar verzamelwerk te doen in de favoriete vakantiejob van ons baasje was aardig meegenomen. Want na goed vijftien jaar alle hoeken van Europa te hebben opgezocht om panne en ongeval auto’s te gaan ophalen kwam er af en toe wel eens reactie van ’t vrouwtje, die in de maanden juli en augustus toch vele dagen alleen vakantie moest houden. En hier kregen we dus de mogelijkheid van beide, verlof en werk, prima te combineren.
En zo vonden we in die krokusverlof week ons droomhuis zoals we het in gedachte hadden. Helemaal onze goesting en er waren nog zaken waar we in onze wildste dromen niet aan gedacht hadden. Het huis was na een poetsbeurt te ondergaan perfect bewoonbaar. Er waren geen directe renovatie werken te doen en vooral…er was een prima werkende centrale verwarming, iets wat we in de verste verte niet hadden verwacht. We bezochten het huis de eerste maal in de gietende regen en konden dus ook nog eens opmerken dat het dak goed in orde was. En dat was ook niet zo vanzelfsprekend in die tijd en voor de vraagprijs van het huis.
En zo tekenden we op het einde van die week en na betaling van een voorschot van 20.000 Ffr een voorlopig koopcontract op het immo kantoor in Ruffec. De definitieve verkoop en betaling zou dan geregeld worden na de notariële werkzaamheden waarvoor een tiental weken zou nodig zijn.
Maar dat verhaal doen we rond Sinksen, wanneer het ganse zaakje zou afgerond worden…
Zegt de ene vriend tegen de andere: “Een dilemma, wat is dat eigenlijk?”
Antwoord van zijn maat: “Wel, niets is beter om het uit te leggen dan een voorbeeld.” “Veronderstel dat ge door omstandigheden in een groot bed ligt met links van u een bloedmooi meisje, rechts een homo.”
De weersvoorspellingen voor dit weekend zijn ronduit schitterend. “Plein soleil” partout zegt ons baasje, en daar bedoelt ‘m mee dat het vanaf Gibraltar tot Denemarken een uitstekend zonnig weekend gaat worden. De boer die nog water nodig had voor zijn patatten moet maar even wachten… Nat genoeg is het nu wel geweest en we hopen op zon, zon en nog eens zon !
Dat vertaalt zich ook in de tuin met de eerste lente bloemen. De Narcissen stonden al een tijdje open. Die hebben zelfs de hagel van begin deze week al getrotseerd, maar ook de Clematis staat mooi te bloeien. Maar het belangrijkste, en waar het baasje toch wel wat bezorgd om is… Het Nectarine boompje dat hij een kleine twee weken geleden geplant heeft, dat boompje zijn bloesemknoppen staan op openspringen en dat laat het voorhoofd van het baasje toch wel fronsen !
Het is een maand vroeger dan dat hij verwacht had dat het Nectarine boompje begint te bloeien. Baasje had verwacht van eerst de kersenbomen te zien bloeien, maar ’t is dan ook nog eens een tuinamateur die meer van auto’s en honden weet dan van nectarine- en kersenbloesem. Maar we hopen dat de lente zich doorzet zoals hij begonnen is, zonder nachtvorst want dat zou dit jaar wel eens de ganse fruitopbrengst van de tuin in negatieve zin kunnen bepalen. En de ijsheiligen komen zoals elk jaar pas de dagen rond 15 mei langs, en dat is ook in de Charente nog dik twee maanden risico op vorst !
Onze puber Lucy is ’s avonds doodop van de jacht. De normale jacht is dan al wel een geruime tijd gesloten, maar voor Lucy niet de jacht op hagedissen. Die begint pas en ze is er met vol enthousiasme aan begonnen. Veel succes heeft ze blijkbaar nog niet gehad want de honger die ze ’s avonds laat zien is meer iets van een uitgeput en uitgehongerde jonge hond . En dat terwijl ze dan ook nog eens de dieetbrokken “Metabolic” van Hill’s voorgeschoteld krijgt wegens wat men in dameskleding “een maatje meer” noemt !
Na 20u00 moet je dan van “onze kleine” niet veel actie meer verwachten. Als ze een ganse dag op jacht is geweest langs de muren van het huis, en alle voegen tussen de stenen gecontroleerd en besnuffeld heeft, krijgt ze haar brokken met wat hertenvlees over en hoor je haar van de ganse avond niet meer. (op het gesnurk na)
Het blijft huilen met de pet op… en dan bedoelen we de internet verbinding “aangeboden” door Orange. We leven in de hoop dat we volgende keer, wanneer we terugkomen naar La Magdeleine we kunnen communiceren via een satelliet die ergens ver van hier, zowat boven de evenaar zegt men ons, de signalen van onze “telloor” opvangt en jullie boodschappen terug stuurt.
Is het niet vervelend die toestanden met Orange/Wanadoo, dan is het in elk geval diefstal en moeten we wel de volle pot betalen voor zaken (internet- en telefoon verbindingen) die we niet gekregen hebben. Als je hen er opmerkzaam op maakt verschuilen ze zich steeds op heirkracht. Zij kunnen er met andere woorden niets aan doen… Er is geen één enkele andere zakenman/zelfstandige die slechte of nog erger, GEEN waren levert en er ook nog eens voor betaald wordt ! Bij Orange nochtans krijgen ze dat voor elkaar …
Maar er is ook goed nieuws… De zon staat al flink te schijnen boven een wolkenloze hemel en de serieuze gazetten geven in hun weerbericht zowat 15° C voor zuidwest Frankrijk.
We hebben dus aan onze baas vertelt dat hij maar op het blog moet zetten wat hij wil want wij zijn voor onbepaalde tijd in de tuin te vinden. ’t Baasje heeft eergisteren al een egel gezien en even verder was ook Reintje de Vos aan een strooptocht naar eetbaars bezig. Wat ons baasje doet besluiten dat zijn nieuwe Masjebashi niet alleen een prima Drentmobiel is, maar dat er ook nog eens goede straffe lichten vooraan op gemonteerd staan. Een heel veld kan ‘m belichten, en die velden zijn hier in de Charente serieuze lappen grond !
Vandaag gaan we dus weer lang buiten in de tuin doorbrengen met de baasjes. Het baasje heeft gisteren al gepoogd van de brandstapel in de fik te krijgen, maar die pogingen heeft hij moeten staken wegens geen behoorlijk vuur in te krijgen. Dat zal dus voor het resterende snoeihout toch nog een transport naar de déchetterie worden waarschijnlijk.
Ondertussen ligt hier onze snotneus Lucy kuren te verkopen tegen nonkel Heros. Die ligt namelijk op een knots rozenhout (de ent) te kauwen die hij gevonden heeft bij de brandstapel, en nu ligt er hout genoeg na die snoeibeurt, maar DAT stuk hout van Heros wil zij hebben. En waarschijnlijk gaat ze dat nog krijgen ook, want zo kennen we Heros, die snotneus Lucy van haast twee jaar krijgt van hem altijd haar goestingske, de verwende scheet want blijkbaar is het geen voorrecht van de bazen alleen om een hond te verwennen. Wij hebben Heros hier rondlopen en die doet krak hetzelfde met zijn beschermelinge nichtje Lucy !
Zoals je in het vorige bericht kon lezen hadden we gisteren namiddag in het dorp een blikseminslag. Dat gebeurt hier meermaals maar gisteren was het zonder verwittiging door gerommel in de verte.
Eén bliksem, één donderslag… en het onweer was over ! Wat normaal gebeurt wanneer we het horen rommelen, het uittrekken van de stekkers van alle toestellen was dus ditmaal niet kunnen gebeuren.
We waren aan het werk geweest in de tuin en kwamen binnen omdat er een flinke bui stond aan te komen. Amper waren we binnen of het was een bui met serieus wat hagel en veel wind (de krant meldt dat er een dode is gevallen in een auto ongeval, veroorzaakt door de gladde baan door de hagel) En plots was daar die vonk uit …ergens, en een hevige donderslag, en toen was het uit met de telefoon en het internet.
De modem bleek dood te zijn en ook de voeding van de laptop bleek iets te veel stroom te hebben gekregen.
Nu zijn we deze morgen met twee, (Ria, onze landgenote hier in het dorp had hetzelfde voor) naar Angoulême getrokken naar het filiaal van Orange voor een nieuwe modem. De man van Ria had gisteren al melding van de panne gedaan en een nummer gekregen om een andere modem in ontvangst te krijgen. Wij hadden geen telefoon en een gratis nummer werkt niet met de Belgische GSM dus kregen wij van dat ambetant manneke in het Orange filiaal geen modem !
Nu is Orange/Wanadoo met voorsprong één van de klant onvriendelijkste bedrijven van Frankrijk en voor ons is de maat nu vol. In juli vorig jaar hebben we door een storm vier weken ons moeten behelpen door op het www te gaan bij vrienden die op een andere lijn aangesloten waren, maar de rekening liep wel door zonder compensatie van Orange’s zijde ! In een verder verleden was het ook al verschillende keren gebeurd dat er bij onweders meerdere dagen geen internet of telefoon beschikbaar was en dus is nu de maar vol. Wij bollen het af bij Orange, wie zich wil laten kl…n is daar aan het goede adres. Wij gaan vanaf de volgende keer dat we terug komen, en dat is waarschijnlijk begin april over op een satelliet verbinding. Orange/Wanadoo mag wat ons betreft heel zijn commerske daar steken waar de zon nooit schijnt…
Dat we nu toch op het internet zitten heeft alles te maken met enkele schuiven opentrekken en enkele adapters uitproberen op de modem. Die laatste bleek dus niet defect te zijn maar enkel de adapter had het begeven. We hadden er nog eentje liggen van een vorige keer dat we een andere modem kregen, en nu brengt die adapter ons terug in contact met de rest van de wereld.
Toch een bewijs dat je niet dadelijk alles moet wegwerpen als je het niet dadelijk terug nodig hebt…
Eén blikseminslag en ’t was over… de voeding van de modem “foutu” naar de teelballen om het “proper” te zeggen. En zodoende zijn we eens te meer van de buitenwereld afgesloten als het van het www afhangt tenminste.
Zo weten we weeral wat te doen morgen… richting Angoulême voor een nieuwe voeding op te halen, en toch ook voor alle veiligheid ook de modem maar meenemen.
Het was daarstraks goed aan het regenen en hagelen en daar kwam dan één blikseminslag tussen en ’t onweer was gedaan… maar het internet was ook weg…
Morgen dan ook niet te ongerust zijn, het bericht komt wel, maar het kan “efkes duren”
We hadden gisteren een stralend zonnige “zon”dag. De ganse dag zijn we buiten in de tuin geweest samen met de baasjes. Dat heeft zich gisteren avond vertaald in een heel kalme avond voor de baasjes.
Vier snurkende Drenten, in competitie voor de luidruchtigste snurker. Twee uitgestrekt liggend voor de houtkachel, met een buik die aanvoelt als een perfect gebraden stuk vlees zo van de BBQ. Je snapt niet dat ze het zo kunnen uithouden. Maar Heros en Lucy, dat zijn de echte warmte opzoekers.
Belle en Hera kan je meestal in de zetel vinden. Het is een tweezit zetel en ze hebben dus de keuze, ééntje gerekt en gestrekt in de zetel en dan is er geen plaats voor een tweede. Dus liggen ze meestal in de meest onmogelijke bochten door elkaar gedraaid. Soms wisselen ze eens en wisselen die van voor de houtkachel met die van de zetel. Maar altijd gaat het in de grootste vrede…
Hoe we zo moe zijn geraakt op een zondag in de rustige Charente ? Wel, … alles komt door die actieve bazen van ons. Die konden niet stil blijven zitten en zijn er dus “stevig ingevlogen”.
Het was trouwen van in het begin van vorige week duidelijk dat de bazen veel werk in de tuin zouden pogen te doen, in elk geval zoveel als het weer zou toelaten. En dit weekend en vorige week
zondag en maandag was het weer om van te snoepen. Van de dagen tussenin kunnen we beter zwijgen… maar daar hebben we de vorige dagen al over gemeld (en gezaagd) op dit blog.
Morgen gaat weer zo’n regendag worden zegt météo France en ook het regenradar. Maar verder in de week gaat het terug mooier worden. Het baasje is de wildgroei aan klimplanten en wild uitgekomen vlierbomen aan het rooien die wat hier “de schapenstal” heet aan het zicht onttrekt en ontoegankelijk maakt. Het baasje wil daar een oude aanhanger en ander gerij stallen die niet frequent gebruikt worden. Alleen,… je kan er niet binnen met iets dat groter is dan een kruiwagen. En zo komt het dat de kettingzaak en de snoeischaar vandaag overuren heeft gemaakt.
Intussen staat de aanhanger alweer torenhoog geladen om morgen in de voormiddag nog een keer een bezoek te brengen aan het containerpark. En misschien gaat het baasje ook nog wel, met niet te stapelen hout, een brandstapel maken. Dat mag hier op “den buiten” nog steeds, alleen in langdurige droge periodes is het verboden. En laat dat nu al een tijdje helemaal niet het geval zijn…
De vorst was terug in ’t land vannacht ! Het is lang geleden dat het gras nog eens kraakte wanneer we door de tuin liepen maar vanochtend was het weer zover.
Ook deze ochtend weer een stralend blauw uitspansel waar geen wolk in te zien was. Enkel een streep “wolk” getrokken door een lijnvliegtuig was te zien in de blauwe hemel.
Dat gaat dus weer een mooie dag als gisteren worden, toen zijn we de ganse dag niet binnen geweest en dat vertaalde zich gisterenavond in vier ronkende Drentjes, verspreid in de zetel en rond de houtkachel.
De baasjes zijn gisteren dan ook de ganse dag in de weer geweest in de tuin. Het vrouwtje heeft de rozen gesnoeid en het baasje deed het zwaardere werk. De vlierbesboom die buiten de omheining staat raakte met zijn takken de pannen van het dak van de hangar en veroorzaakte zo gebroken pannen en dus ook lekken . Daar is de kettingzaag aan te pas gekomen. Twee grote stammen van de oorspronkelijke drie liggen nu in de hangar om te drogen om één van de volgende jaren in de houtkachel te belanden.
Dat bomen vellen + het bomen snoeien van begin van de week heeft het baasje dan weer twee ritten snoeihout naar het containerpark gekost. Maandagvoormiddag volgt dan de derde rit met het overblijvende hout van de vlierbes. Nadien kan het baasje terug beginnen aan de hangar voor de dakherstellingswerken aan de pannen die beschadigd of gevallen zijn.
Omdat het gazon in de tuin gans aangerijpt was heeft ons baasje het “kodakske” meegenomen toen hij ons in de tuin uitliet. Dat heeft weer enkele mooie foto’s opgeleverd die we de volgende dagen hier gaan tonen. Vandaag alvast eentje om van te snoepen… Hera en Lucy die naar ’t baasje komen toe gehold en met flapperende oren verwoede pogingen doen om op te stijgen. Voor Hera is het haast gelukt, die is al met de vier poten van de grond. Blijven flapperen en blijven oefenen Hera, ooit lukt het enmaken ze ook een film over jou zoals Walt Disney deed met Dumbo.
Zo is het sinds vanochtend in de Charente, hemelsblauw van de ene einder tot de andere, geen wolk te zien !
Dat was wel anders deze week, met storm, regen, hagel, alleen nachtvorst en sneeuw hebben we niet gehad.
Een verademing deze ochtend toen de baasjes de benches openden en we de tuin in konden. Dat moesten we toch even kwijt voor we het verhaaltje van Lennaert hieronder neerzetten.
Belle & co
Een Lennaert bericht…
Beste Belgische familie in den vreemden....
Belofte maakt schuld.......want vrouwtje had aangekondigd iets voor het blog te schrijven en heeft ze dat schromelijk verwaarloosd, maar misschien had ze wel een goede reden. Allereerst natuurlijk de feestelijkheden rondom het K-nestje en moeder Belle. Zij waren de laatste dagen het middelpunt en ook via de Social Media werd mijn oma en vele ooms en tantes gefeliciteerd. Er waren zelfs mensen die dachten dat het nestje pas was geboren en vielen vele verlate geboorte felicitatie oma Belle ten deel. Dat was wel lachen om te zien hoe zich dit ontwikkelde en een keurmeesteres vertelde dat ze een paar jaar geleden in België zo'n soort honden (ze bedoelde nogal bruin) had gekeurd........dat moet dan toch het Faes roedel geweest zijn!
Een andere reden tot verzuim van het schrijven van een verhaaltje kwam door het feit dat er zo veel te vertellen is over mij dat het wel een heel lang verhaal zou worden.
Maar nu dan toch in telegramstijl mijn verhaal!
We hebben een mooi wandelgebiedje ontdekt waar ik naar hartenlust kan los rennen en zelfs een duik in de Maas kan nemen. Tijdens de wandeling vlogen rare bruine kippetje weg. Laat dat nu patrijzen zijn geweest, en stond ik toch even raar te kijken naar mijn naamgevers;
Ik heb bijna verkering en zondag achter een week gaan de baasjes gewichtige gesprekken voeren en mag ik snuffelen aan mijn misschien eerste meisje;
In "Onze Drent" dook mijn naam zomaar 3 keer op! Nu zie ik jullie al denken "heuu dat zal wel een andere Lennaert zijn", maar nee hoor! er is maar een Lennaert zonder achternaam en dat ben ik.
Het blijkt dat we, mijn familie en ik, in Amerika al over de tong gaan;
Joepie! ik ga een "jachtgebruikshondencursus" op maat volgen!
Joepie! ook mijn grote broer Lando staat nu op de Belgische dekreukenlijst te pronken;
Ome Faes heeft een cadeautje gekocht voor Kiet, Lando en mij en het heeft te maken met het betere knieënwerk, hij mag zelf verdere uitleg geven;
We kunnen eerst beginnen over het weer, dat is in elk geval “van alles wat”. Vannacht tussen vijf en zes uur is het baasje komen kijken wat ze buiten allemaal aan het uitspoken waren ! Storm was het, met hevige rukwinden en regen als een nat gordijn dat neerviel op de koer.
Toen het ophield met regenen is het nog een poos blijven waaien en dat maakte dat nu haast alles is opgedroogd. Af en toe komt de zon eens tussen de wolken piepen maar veel zin heeft ze blijkbaar niet om ons een zonnige dag te bezorgen.
We kregen ook twee foto’s binnen van twee jarigen uit het K-nestje die gisteren hun 3° verjaardag vierden. Een gekroonde Kiet hebben we “geleend” van het Kieterwieter blog, en het bord met home-made leverkoekjes voor Kiki kregen we van baasje Marian toegestuurd.
t Frans noemen, horen en zien overkomen in de herfst en toen maakten die een heel ander meer klapperend geluid met hun bek .
Vandaag bracht onze dagelijkse papieren krant “Charente Libre” helderheid in het mysterie. In een artikel op blz 5 ging het over “les grues” die begin van deze week met duizenden gelijk over kwamen vliegen richting noorden.
Het baasje had al beloofd aan Jeanny dat hij zondag een bezoek zou brengen aan Bernard Ferraro die in Tusson een theehuisje uitbaat. Bernard is gepensioneerd ornitholoog en weet dus alles van wat gevleugeld is. Hij en zijn madam zijn vriê sympathieke mensen en het is er altijd plezant van er een babbel te doen over de streek en over muziek van de 50-60er jaren. Bernard is destijds nog gitarist geweest in de groep “les Phantômes” http://fr.wikipedia.org/wiki/Les_Fant%C3%B4mes die destijds een behoorlijke reputatie hadden in de tijd van Johnny Halliday en consorten. En wat ook plezant is bij hen in het theehuisje…ze hebben er Duvel, naar keuze, gekoeld of van ’t schab !
Als dat geen reden is om een babbel te gaan doen over ganzen,… die kraanvogels blijken te zijn !
Vandaag hebben we reden om wat te vieren en nog wel met negen anderen samen… Ons K-nestje wordt vandaag drie jaar en dat moet gevierd worden.
Vannacht is er bij de baasjes van de negen pups al een verjaardagskaart in de e-mailbox gevallen en vanochtend om 08u00 hadden al zes van de negen baasjes hun kaart al gelezen.
Van verschillende baasjes hebben we al vernomen wat er vandaag aan extra’s is voorzien om er voor baasjes en hondjes (want pups zijn het al lang niet meer) een speciale dag van te maken.
Hier in La Magdeleine gaan we moeder Belle ook maar eens best verwennen en ook vader Ferron zal bij Rudy en Simonne niet vergeten worden vandaag.
Op 30 maart hopen we met de jaarlijkse terugkomdag het ganse nestje nog eens terug te zien. Ook de andere twee nestjes zijn dan uitgenodigd om er amen een fijne dag van te maken met alle zevenentwintig pups uit de drie nestjes die Belle en Hera samen kregen.
Voor Kiki, Kibbels, Kona, Kato, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kiet, Kwispel & Kody een heel luid drie maal Hip hip hip Hoeraaaaaa…
en nog vele gelukkige jaren samen met jullie fijne baasjes…
Belle & co
Fiere moeder Belle met haar 9 puppies
Tante Hera en Nonkel Heros houden de wacht bij moeder en kroost
Na een dag van regen van ’s morgens tot ’s avonds, met een enkel adempauze is het deze ochtend terug mooi weer. En daar profiteren we van aan 100 %.
Zo is Belle vanochtend buiten gegaan, recht uit haar bench de koer op en de tuin in en we hebben haar nog amper gezien. Eten hoeft ze niet, dat gebeurt wel meer bij de oma, maar bemoeienissen in de tuin met alles en nog wat, daar is ze meester in !
Lucy is weer eens hyperactief, en de drie andere leden van de roedel zullen het geweten hebben, één voor één moeten ze er aan geloven om met onze jongste te ravotten in de tuin. Tot het de ouderen wat te veel wordt en ze Lucy op haar plaats zetten en zij zich ter plaatse “geeft” en op haar rug de dominantie van de ouderen respecteert. Dat “ter plaatse” is op dit moment wel belangrijk want vermits het zo nat is, kan het zijn dat “ter plaatse” evengoed een modder plek als hoog nat gras kan zijn…
Wanneer ons baasje ’s morgens uit de slaapkamer komt en hij heeft zijn pantoffels (echte beroemde Charantaises) heeft gewisseld voor schoenen, dan is het de beurt aan Hera om uit de bol te gaan. Zij weet als geen ander dat het dan tijd is om naar Villefagnan te rijden om brood en een krant te gaan halen ! Zij staat dan te springen en rond te hollen om toch maar niet vergeten te worden.
Na drie dagen zulke “Hera-kuren” is ook bij Heros zijn Euro gevallen en doet hij ijverig mee met Hera. Met als resultaat dat deze ochtend broer en zus samen in de koffer van de auto zaten om samen met het baasje boodschappen te gaan doen.
Vanaf morgen gaan we een beurtrol instellen om ’s morgens mee te gaan want het is een beetje te moeilijk om te gaan “shoppen” met twee honden aan de lijn. Bij de gazettenboer zou het nog wel lukken, maar bij de bakker is het niet wenelijk van daar binnen te gaan met twee honden. In België mag het zelfs niet, maar hier in Frankrijk kijken ze nogal veel door de vingers als het honden en vooral jachthonden betreft…
Kardinaal Danneels voelt zijn einde naderen en nodigt van op zijn sterfbed Lippens en Votron, allebei voormalige bestuurders van Fortis, uit.
Hij verzoekt hen om snel te komen.Bij hun aankomst leidt een bediende
hen naar de kamer van de kardinaal enze moeten links en rechts van
het sterfbed plaatsnemen. De kardinaal kijkt hen elk een tijdlang doordringend aan en richt dan zijn blik naar de hemel, zonder een woord te zeggen.
Gedurende enige tijd durven Lippens noch Votron iets te zeggen. Ze zijn wel verrast en eigenlijk blij dat de kardinaal in zijn laatste uren aan hen gedacht heeft, maar toch ook verwonderd.
Uiteindelijk kan Lippens het niet meer uithouden en vraagt stilletjes
"Excuseer, Monseigneur, waarom moesten wij zo absoluut afkomen?" "Wel", zegt de kardinaal met zijn laatste krachten, "Jezus is gestorven tussen 2 dieven - en ik wil dat ook zo doen”.
Dat is het voordeel van naar de Charente komen zegt het baasje. Ook zonder behoorlijke wandeling is ’s avonds ons kaars uit. We gaan nog wel eens buiten voor een plas maar voor de rest is het gewoon “platte rust”.
Van ’s morgens 8 uur tot ’s avonds zeven uur zijn we haast contant buiten samen met de baasjes. Die zijn met dit mooie weer ook in de tuin en koer bezig, en vermits wij de schaduwen van het hoofdbestuur zijn hangen we rond hen.
Behalve gisteren namiddag, toen is het baasje met dat lawaaiding bezig geweest, een bosmaaier noemt hij dat. Hij gebruikt dat om in de buurt van de afsluiting rond de tuin het gras en onkruid te maaien. Als hij daar mee bezig is stuurt hij ons gewoonlijk weg op behoorlijke aftand. De machine is op zich niet gevaarlijk, toch niet als we onze snuffel weg houden van die ronddraaiende nylondraad . Maar er kunnen door die draad steentjes en takken worden weggeslingerd en die kunnen wel eens pijn doen of kwetsuren veroorzaken. Vooral de ogen zijn dan heel kwetsbaar.
Het baasje draagt dan ook zo’n veiligheidsbril, en als je ziet wat daar allemaal tegenaan plakt na het werk dan mag ‘m blij zijn dat het maar tegen de bril plakt en niet in zijn ogen !
Wij kunnen soms wel lachen wanneer die razendsnel ronddraaiende draad in zo’n smeuïge drol van ons terecht komt. Het baasje kent dat resultaat al geruime tijd en de laatste tijd valt het niet meer voor, maar in het begin dat hij met die bosmaaier werkte is ‘m toch wel enkele keren zijn stinkende sproeten komen afwassen !
Het eerste jaar dat de baasjes hier woonden wilde het baasje de verwilderde tuin met de zeis netjes zetten. Maar toen hij zijn nieuwe schoenen toch graag op een normale wijze wilde verslijten heeft hij de zeis toch maar daar gezet waar ze volgens hem hoorde… in de schuur bij de andere antiquiteiten !
En zo hebben wij nu steeds een kort gemaaide tuin die drollenvrij gehouden wordt, om velerlei redenen… zoals we daarjuist uitlegden .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
