Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-03-2014
Doen we niet meer
Doen we niet meer…
We waren dan vanochtend eens goed op tijd klaar want enkele minuten na 10u00 waren we onderweg. Maar van het gedacht “we rijden dinsdag, dan zijn de Spanjaarden en Portugezen met hun vrachtwagens al voorbij richting noorden. Die moeten van het gedacht geweest zijn “ we gaan die Belgen eens een goei pee stoven zie” en het is hen verdraaid nog aan toe goed gelukt ook !
Het was dus goed druk op de N10 en A10 en bovendien hadden we nog een felle noord-oostenwind recht op kop. En wij hadden op een wind vanachter verwacht uit het zuid-westen…
Ondanks het vele vrachtverkeer konden we goed vorderen en op de périférique rond Parijs was het eventjes druk. Even voordien had ons baasje zijn kar even aan de kant gezet op de parking bij de péage van Saint Arnould op zo’n 40 km voor Parijs. Vermits we ons hadden leeg geplast in de tuin voor het vertrek konden we maar enkele druppels produceren, waardoor we van het baasje de opmerking kregen dat we voor verloren tijd aan het zorgen waren… Alle tijd die voor Parijs passeert is bij onze baas verloren tijd, na Parijs is het gewonnen tijd. De logika daarvan ontgaat ons maar ’t zal wel just zijn denken we dan maar…
Op de snelweg tussen Gent en Antwerpen was er in Kruibeke dan weer een ongeval gebeurd en er stond een lange file volgens de madam op de radio. Ons baasje is dan maar in Waasmunter van de snelweg gegaan om via de oude baan Antwerpen - Gent naar Antwerpen te rijden.
Of we daar veel tijd mee gewonnen hebben ? Daaraan twijfelt iedereen in de auto behalve ons baasje maar die antwoord dan “we hebben toch niet stil gestaan zoals die op de snelweg”. Want onze baas heeft een hartsgrondige hekel aan stilstaan met de auto, en zeker op de snelweg!
Iets na zeven uur waren we dan thuis , en nu liggen we te doen wat we de ganse dag al gedaan hebben, we liggen te slapen want we hebben onze buik vol, en dan vallen gewoonlijk onze ogen dicht.
Maar “vroeg vertrekken” om dan op het spitsuur in Antwerpen al die tijd te verspelen in de file, neen bedankt, dat doen we niet meer…
Voor we de Masjebashi terug richting België zetten. We hebben het weerbericht goed gecontroleerd en we gaan een mooie zonnige rit voor de boeg hebben.
Misschien maken we wel ergens een toeristische stop want we gaan ditmaal eens echt goed op tijd vertrekken (denkt onze baas hardop). We hopen dan ook op een behoorlijk vroeg uur thuis in Vosselaar te zijn.
Vanavond terug een bericht op het blog via Belgacom, wat een verademing gaat zijn na de rotzooi die ze ons de laatste paar dagen van Orange/Wanadoo hebben gelapt. Want ook gisteren ochtend was het weer van “doet ie het of doet ie het niet” ?
Ze heeft er last gehad van haar geblesseerde rechter voorpoot gisterenavond. Nadat ze na het eten een halve dosis Metacam (1,5 ml voor 30 kilo) had gekregen was de pijn zo goed als weg en liep ze terug “vrolijk” rond. Dat vrolijk moet je met een korrel zout nemen want ze was vrij stil en statisch.
Van het baasje had ze haar eetkom gekregen in de living in plaats van in de houder naast nonkel Heros zijn eetkom. Dat had ze dan toch wel graag want samen met die andere onverzadigbare Heros eten ging wat moeilijk zijn. Moeder Hera heeft dan maar haar plaats ingenomen.
Bij het dessertje zat ze dan wel weer op rang 1, maar daar houdt het baasje een strikte volgorde aan om hun snoepjes te krijgen. Eerst Oma Belle en moeder Hera en dan Heros en Lucy. Dat was al altijd zo en ’t baasje stapt daar niet van af, gekwetst, ziek of niets maakt geen verschil uit.
Toen het slapenstijd was kreeg ze wel een aparte voorkeursbehandeling. Omdat het tijd was om te gaan slapen was Lucy al uit zichzelf naar haar bench getrokken, maar omdat het draaien en keren in die beperkte ruimte misschien wel eens voor hinder en pijn zou kunnen zorgen heeft ’t vrouwtje de deur van de bench niet afgesloten.
Om vier uur vannacht lag ze wel in de zetel en toen de wekker iets voor acht afliep is ze heel stilletjes naar de aangrenzende slaapkamer gekomen en heeft ze zich tussen de baasje neergevleid. Waarschijnlijk is het aflopen van de wekker ook voor haar het signaal geweest om de baasjes een extra wekbeurt te geven. Want wakker ben je wel als je plots, nog half slapend 30 kilo Lucy over je heen krijgt en gelijk de poetsbeurt in je gezicht krijgt.
En de kwetsuur aan haar poot zal je opmerken ? Niets meer van gemerkt vandaag. Superspul is die Metacam in combinatie met de eitjes die we er onder hebben gelegd…
Ze zijn terug met massa’s overgekomen vandaag, de lawaaimakende kraanvogels. Ze waren meer dan een week niet meer te zien geweest, het was dan ook geen weer om buiten te komen, laat staan naar het noorden te vliegen.
Maar vandaag waren ze terug aan de stralend blauwe hemel te zien. In verschillende groepen met honderden waren ze. Echt imponerend om zien hoe die vogels komen aanvliegen in een V en dan plots beginnen cirkelen om met de thermiek terug hoogte te winnen. Ze cirkelen dan enkele minuten in de grootste wanorde door elkaar en dan plots vertrekken er enkele en zijn ze in een groep of drie terug weg richting noord.
Het goede weer heeft er alles mee te maken, het was hier vandaag op de koer 24° C met een bries vanuit het zuid westen. De kraanvogels hadden dus niet alleen goed weer, ze hadden ook nog eens “wind vanachter”. En zo zal het nog wel enkele dagen blijven duren want de buienradar geeft nog tot en met woensdag goed weer. http://www.buienradar.be/verwachting-3-dagen
Terwijl ons baasje dit bericht aan het typen was kwamen hier twee honden langs die duidelijk ergens ontsnapt of verloren gelopen waren. Een getijgerde boxer en een kruising duidelijk een Leonberger in de familie had kwamen eens aan de afsluiting kijken. Dat was er duidelijk teveel aan voor Lucy die samen met de rest van de roedel het duo wou wegjagen.
Maar daar heeft Lucy zich in al haar hevigheid even overtroffen wat resulteert in een pijnlijke rechter voorpoot. Ze is er echt “niet goed van” en dus heel wat rustiger. Toen de twee zwervers een tweede maal langskwamen wilde ze zelfs niet meer mee reageren met Belle, Hera & Heros. En laat dat nu net een teken zijn dat ze zich écht pijn gedaan heeft.
Het baasje heeft echter wel een middeltje achter de hand voor gekwetste en pijnlijke lichaamsdelen van hondjes. Straks krijgt ze een halve dosis Metacam en dan hopen we dat ze zichzelf een beetje spaart morgen…
Gisteren schreven we al over het inhuldigingsfeestje van de gerenoveerde gemeentelijke feestzaal. We hadden zo’n vijftigtal foto’s genomen die we ondertussen op een CD hebben gezet voor de archieven van het gemeentehuis. Voornamelijk de secretaresse dringt daar op aan sinds we dat hebben aangeboden toen de gerestaureerde broodoven werd ingehuldigd.
We hebben dus nog een vijftigtal foto’s over die perfect illustreren wat feesten op het Charentaise platteland wil zeggen. De dames van het feestcomité weten in elk geval hoe het moet. Ook de volgende keer moeten ze het ons geen twee keer vragen of we al dan niet komen.
Inderdaad, en met “ze” bedoelen we die Fransoozen uit het dorp hier, en met “het” bedoelen we het feesten. Je moet het hen niet leren, ze kennen het beter dan wie ook en daarom laten onze baasjes geen gelegenheid voorbij gaan met deel te nemen aan al wat hier georganiseerd wordt.
Zo was er vandaag de inhuldiging van de gerenoveerde feestzaal. Hier noemen ze dat “le salle de réunion”. Dat gaat gepaard met toespraken door “le beau monde” uit de regionale politiek, zijnde mevrouw de sénatrice en de député van het département. Die laatste is dan ook nog eens een neef van ex-président de la république Francois Mitterand. Dus de echte “beau monde régionale”.
Die hoogwaardigheidsbekleders hadden dan ook nog eens medailles bij om drie dorpsgenoten te eren die een bepaald aantal jaren in de dorpspolitiek meegedraaid hebben. Zo kreeg onze burgemeester een gouden medaille voor 40 jaar in dienste te staan van de goegemeente. Ook onze buurman “agriculteur” Serge deelde in de prijzen en kreeg een zilveren medaille, maar die is dan ook nog geen 82 jaar zoals onze burgemeester. Trouwens… op 23 maart zijn er hier in Frankrijk gemeenteraad verkiezingen en onze burgemeester Claude Perrot is aftredend en komt niet meer op.
Aansluitend op de viering van de politiekers werd dan het lint van de gerestaureerde feestzaal doorgeknipt en konden we aanschuiven aan de feesttafel. Midden in de zaal stond een lange tafel met allerlei heerlijkheden zoals het enkele uren daarvoor in de oude met hout gestookte dorpsoven gebakken brood. En dan ook nog de huisgemaakte rillettes (die eerst op waren wegens te lekker) maar ook de echte perfect gebakken roastbeef en varkensgebraad.
Daarbij komt dan het weerzien met dorpsgenoten uit de andere Hameau’s die bij het dorp horen. Fransen, Belgen, veel Engelsen die allen samen, gezellig keuvelend in verschillende talen, genieten van het hele gebeuren. Met de gedachte “dit nemen ze ons toch niet meer af” zijn we met een hoofd lichtjes in de wind van de rode en rosé wijn terug huiswaarts getrokken.
Vermits we volgende dinsdag terug richting België komen kunnen we niet kiezen voor de nieuwe gemeenteraad. Veel te kiezen valt er eigenlijk niet. Er is maar één lijst die opkomt in de verkiezingen en wie dus op de lijst staat is dan ook verkozen als conseiller municipal of gemeenteraadslid. Onze volgende burgemeester zal dus bij voorbaat gekend zijn en luisteren naar de naam Monique. De eerste dame die burgemeester wordt van La Magdeleine .
Straks gaat in La Magdeleine de gerestaureerde “feestzaal” feestelijk geopend worden, dat gaat gepaard met… wat dacht je… feestelijkheden !
De drie jaar geleden gerestaureerde antieke broodoven bij ons in het gehucht is ook ingeschakeld in het programma en sinds enkele dagen komt er terug rook uit de schoorsteen van de oven. Tijdens de feestelijkheden gaat er vers gebakken brood geserveerd worden in de feestzaal.
We trokken even naar de oven om het vorderen van het bakken even in beeld te brengen maar om 10u30 was er nog geen brood in de oven te bekennen. De reden… de oven was te warm en moest terug een beetje afkoelen om verbrand brood te voorkomen.
Je merkt dus, het was destijds iets moeilijker om brood te bakken dan nu met de moderne ovens waar je maar aan een knop hoeft te draaien om de gewenste temperatuur te bekomen..
Straks meer wetenswaardigheden over de inhuldiging in gezelschap van al de hoogwaardigheids bekleders van departement, alleen spijtig dat Ségolène Royal niet aangekondigd is want die is normaal “als God” met andere woorden alomtegenwoordig wanneer het recepties en feestelijkheden betreft ! Tot straks met meer feestelijk nieuws uit La Magdeleine…
Was één van de eerste malen dat we met het carnavalverlof niet op wintersport gingen. En dat had zo een serieuze reden.
We zouden immers op huizenjacht gaan in het zuidwesten van Frankrijk. Met oudejaarsdag 1998 had ons baasje immers aan de verzamelde directie van VAB, bij de gelegenheid van de begrafenis van het hoofd van de binnenland centrale, beloofd van in het ZW van Frankrijk verzamel werk van gestrande auto’s op zich te gaan nemen.
En zo kwam het dat wij in de week van het krokusverlof een vakantiehuis hadden gehuurd in de buurt van Chalais in het zuiden van het departement Charente. Al enkele jaren stond de regio Poitou-Charente in de kijker bij ons hoofdbestuur. Het had zo wat voordelen als, nog betaalbaar voor de portemonee, in een aangename streek die niet elk seizoen door massa’s toeristen werd overspoeld, en makkelijk bereikbaar binnen de acht uren rijden.
Dat er dan ook nog eens vraag was om daar verzamelwerk te doen in de favoriete vakantiejob van ons baasje was aardig meegenomen. Want na goed vijftien jaar alle hoeken van Europa te hebben opgezocht om panne en ongeval auto’s te gaan ophalen kwam er af en toe wel eens reactie van ’t vrouwtje, die in de maanden juli en augustus toch vele dagen alleen vakantie moest houden. En hier kregen we dus de mogelijkheid van beide, verlof en werk, prima te combineren.
En zo vonden we in die krokusverlof week ons droomhuis zoals we het in gedachte hadden. Helemaal onze goesting en er waren nog zaken waar we in onze wildste dromen niet aan gedacht hadden. Het huis was na een poetsbeurt te ondergaan perfect bewoonbaar. Er waren geen directe renovatie werken te doen en vooral…er was een prima werkende centrale verwarming, iets wat we in de verste verte niet hadden verwacht. We bezochten het huis de eerste maal in de gietende regen en konden dus ook nog eens opmerken dat het dak goed in orde was. En dat was ook niet zo vanzelfsprekend in die tijd en voor de vraagprijs van het huis.
En zo tekenden we op het einde van die week en na betaling van een voorschot van 20.000 Ffr een voorlopig koopcontract op het immo kantoor in Ruffec. De definitieve verkoop en betaling zou dan geregeld worden na de notariële werkzaamheden waarvoor een tiental weken zou nodig zijn.
Maar dat verhaal doen we rond Sinksen, wanneer het ganse zaakje zou afgerond worden…
Zegt de ene vriend tegen de andere: “Een dilemma, wat is dat eigenlijk?”
Antwoord van zijn maat: “Wel, niets is beter om het uit te leggen dan een voorbeeld.” “Veronderstel dat ge door omstandigheden in een groot bed ligt met links van u een bloedmooi meisje, rechts een homo.”
De weersvoorspellingen voor dit weekend zijn ronduit schitterend. “Plein soleil” partout zegt ons baasje, en daar bedoelt ‘m mee dat het vanaf Gibraltar tot Denemarken een uitstekend zonnig weekend gaat worden. De boer die nog water nodig had voor zijn patatten moet maar even wachten… Nat genoeg is het nu wel geweest en we hopen op zon, zon en nog eens zon !
Dat vertaalt zich ook in de tuin met de eerste lente bloemen. De Narcissen stonden al een tijdje open. Die hebben zelfs de hagel van begin deze week al getrotseerd, maar ook de Clematis staat mooi te bloeien. Maar het belangrijkste, en waar het baasje toch wel wat bezorgd om is… Het Nectarine boompje dat hij een kleine twee weken geleden geplant heeft, dat boompje zijn bloesemknoppen staan op openspringen en dat laat het voorhoofd van het baasje toch wel fronsen !
Het is een maand vroeger dan dat hij verwacht had dat het Nectarine boompje begint te bloeien. Baasje had verwacht van eerst de kersenbomen te zien bloeien, maar ’t is dan ook nog eens een tuinamateur die meer van auto’s en honden weet dan van nectarine- en kersenbloesem. Maar we hopen dat de lente zich doorzet zoals hij begonnen is, zonder nachtvorst want dat zou dit jaar wel eens de ganse fruitopbrengst van de tuin in negatieve zin kunnen bepalen. En de ijsheiligen komen zoals elk jaar pas de dagen rond 15 mei langs, en dat is ook in de Charente nog dik twee maanden risico op vorst !
Onze puber Lucy is ’s avonds doodop van de jacht. De normale jacht is dan al wel een geruime tijd gesloten, maar voor Lucy niet de jacht op hagedissen. Die begint pas en ze is er met vol enthousiasme aan begonnen. Veel succes heeft ze blijkbaar nog niet gehad want de honger die ze ’s avonds laat zien is meer iets van een uitgeput en uitgehongerde jonge hond . En dat terwijl ze dan ook nog eens de dieetbrokken “Metabolic” van Hill’s voorgeschoteld krijgt wegens wat men in dameskleding “een maatje meer” noemt !
Na 20u00 moet je dan van “onze kleine” niet veel actie meer verwachten. Als ze een ganse dag op jacht is geweest langs de muren van het huis, en alle voegen tussen de stenen gecontroleerd en besnuffeld heeft, krijgt ze haar brokken met wat hertenvlees over en hoor je haar van de ganse avond niet meer. (op het gesnurk na)
Het blijft huilen met de pet op… en dan bedoelen we de internet verbinding “aangeboden” door Orange. We leven in de hoop dat we volgende keer, wanneer we terugkomen naar La Magdeleine we kunnen communiceren via een satelliet die ergens ver van hier, zowat boven de evenaar zegt men ons, de signalen van onze “telloor” opvangt en jullie boodschappen terug stuurt.
Is het niet vervelend die toestanden met Orange/Wanadoo, dan is het in elk geval diefstal en moeten we wel de volle pot betalen voor zaken (internet- en telefoon verbindingen) die we niet gekregen hebben. Als je hen er opmerkzaam op maakt verschuilen ze zich steeds op heirkracht. Zij kunnen er met andere woorden niets aan doen… Er is geen één enkele andere zakenman/zelfstandige die slechte of nog erger, GEEN waren levert en er ook nog eens voor betaald wordt ! Bij Orange nochtans krijgen ze dat voor elkaar …
Maar er is ook goed nieuws… De zon staat al flink te schijnen boven een wolkenloze hemel en de serieuze gazetten geven in hun weerbericht zowat 15° C voor zuidwest Frankrijk.
We hebben dus aan onze baas vertelt dat hij maar op het blog moet zetten wat hij wil want wij zijn voor onbepaalde tijd in de tuin te vinden. ’t Baasje heeft eergisteren al een egel gezien en even verder was ook Reintje de Vos aan een strooptocht naar eetbaars bezig. Wat ons baasje doet besluiten dat zijn nieuwe Masjebashi niet alleen een prima Drentmobiel is, maar dat er ook nog eens goede straffe lichten vooraan op gemonteerd staan. Een heel veld kan ‘m belichten, en die velden zijn hier in de Charente serieuze lappen grond !
Vandaag gaan we dus weer lang buiten in de tuin doorbrengen met de baasjes. Het baasje heeft gisteren al gepoogd van de brandstapel in de fik te krijgen, maar die pogingen heeft hij moeten staken wegens geen behoorlijk vuur in te krijgen. Dat zal dus voor het resterende snoeihout toch nog een transport naar de déchetterie worden waarschijnlijk.
Ondertussen ligt hier onze snotneus Lucy kuren te verkopen tegen nonkel Heros. Die ligt namelijk op een knots rozenhout (de ent) te kauwen die hij gevonden heeft bij de brandstapel, en nu ligt er hout genoeg na die snoeibeurt, maar DAT stuk hout van Heros wil zij hebben. En waarschijnlijk gaat ze dat nog krijgen ook, want zo kennen we Heros, die snotneus Lucy van haast twee jaar krijgt van hem altijd haar goestingske, de verwende scheet want blijkbaar is het geen voorrecht van de bazen alleen om een hond te verwennen. Wij hebben Heros hier rondlopen en die doet krak hetzelfde met zijn beschermelinge nichtje Lucy !
Zoals je in het vorige bericht kon lezen hadden we gisteren namiddag in het dorp een blikseminslag. Dat gebeurt hier meermaals maar gisteren was het zonder verwittiging door gerommel in de verte.
Eén bliksem, één donderslag… en het onweer was over ! Wat normaal gebeurt wanneer we het horen rommelen, het uittrekken van de stekkers van alle toestellen was dus ditmaal niet kunnen gebeuren.
We waren aan het werk geweest in de tuin en kwamen binnen omdat er een flinke bui stond aan te komen. Amper waren we binnen of het was een bui met serieus wat hagel en veel wind (de krant meldt dat er een dode is gevallen in een auto ongeval, veroorzaakt door de gladde baan door de hagel) En plots was daar die vonk uit …ergens, en een hevige donderslag, en toen was het uit met de telefoon en het internet.
De modem bleek dood te zijn en ook de voeding van de laptop bleek iets te veel stroom te hebben gekregen.
Nu zijn we deze morgen met twee, (Ria, onze landgenote hier in het dorp had hetzelfde voor) naar Angoulême getrokken naar het filiaal van Orange voor een nieuwe modem. De man van Ria had gisteren al melding van de panne gedaan en een nummer gekregen om een andere modem in ontvangst te krijgen. Wij hadden geen telefoon en een gratis nummer werkt niet met de Belgische GSM dus kregen wij van dat ambetant manneke in het Orange filiaal geen modem !
Nu is Orange/Wanadoo met voorsprong één van de klant onvriendelijkste bedrijven van Frankrijk en voor ons is de maat nu vol. In juli vorig jaar hebben we door een storm vier weken ons moeten behelpen door op het www te gaan bij vrienden die op een andere lijn aangesloten waren, maar de rekening liep wel door zonder compensatie van Orange’s zijde ! In een verder verleden was het ook al verschillende keren gebeurd dat er bij onweders meerdere dagen geen internet of telefoon beschikbaar was en dus is nu de maar vol. Wij bollen het af bij Orange, wie zich wil laten kl…n is daar aan het goede adres. Wij gaan vanaf de volgende keer dat we terug komen, en dat is waarschijnlijk begin april over op een satelliet verbinding. Orange/Wanadoo mag wat ons betreft heel zijn commerske daar steken waar de zon nooit schijnt…
Dat we nu toch op het internet zitten heeft alles te maken met enkele schuiven opentrekken en enkele adapters uitproberen op de modem. Die laatste bleek dus niet defect te zijn maar enkel de adapter had het begeven. We hadden er nog eentje liggen van een vorige keer dat we een andere modem kregen, en nu brengt die adapter ons terug in contact met de rest van de wereld.
Toch een bewijs dat je niet dadelijk alles moet wegwerpen als je het niet dadelijk terug nodig hebt…
Eén blikseminslag en ’t was over… de voeding van de modem “foutu” naar de teelballen om het “proper” te zeggen. En zodoende zijn we eens te meer van de buitenwereld afgesloten als het van het www afhangt tenminste.
Zo weten we weeral wat te doen morgen… richting Angoulême voor een nieuwe voeding op te halen, en toch ook voor alle veiligheid ook de modem maar meenemen.
Het was daarstraks goed aan het regenen en hagelen en daar kwam dan één blikseminslag tussen en ’t onweer was gedaan… maar het internet was ook weg…
Morgen dan ook niet te ongerust zijn, het bericht komt wel, maar het kan “efkes duren”
We hadden gisteren een stralend zonnige “zon”dag. De ganse dag zijn we buiten in de tuin geweest samen met de baasjes. Dat heeft zich gisteren avond vertaald in een heel kalme avond voor de baasjes.
Vier snurkende Drenten, in competitie voor de luidruchtigste snurker. Twee uitgestrekt liggend voor de houtkachel, met een buik die aanvoelt als een perfect gebraden stuk vlees zo van de BBQ. Je snapt niet dat ze het zo kunnen uithouden. Maar Heros en Lucy, dat zijn de echte warmte opzoekers.
Belle en Hera kan je meestal in de zetel vinden. Het is een tweezit zetel en ze hebben dus de keuze, ééntje gerekt en gestrekt in de zetel en dan is er geen plaats voor een tweede. Dus liggen ze meestal in de meest onmogelijke bochten door elkaar gedraaid. Soms wisselen ze eens en wisselen die van voor de houtkachel met die van de zetel. Maar altijd gaat het in de grootste vrede…
Hoe we zo moe zijn geraakt op een zondag in de rustige Charente ? Wel, … alles komt door die actieve bazen van ons. Die konden niet stil blijven zitten en zijn er dus “stevig ingevlogen”.
Het was trouwen van in het begin van vorige week duidelijk dat de bazen veel werk in de tuin zouden pogen te doen, in elk geval zoveel als het weer zou toelaten. En dit weekend en vorige week
zondag en maandag was het weer om van te snoepen. Van de dagen tussenin kunnen we beter zwijgen… maar daar hebben we de vorige dagen al over gemeld (en gezaagd) op dit blog.
Morgen gaat weer zo’n regendag worden zegt météo France en ook het regenradar. Maar verder in de week gaat het terug mooier worden. Het baasje is de wildgroei aan klimplanten en wild uitgekomen vlierbomen aan het rooien die wat hier “de schapenstal” heet aan het zicht onttrekt en ontoegankelijk maakt. Het baasje wil daar een oude aanhanger en ander gerij stallen die niet frequent gebruikt worden. Alleen,… je kan er niet binnen met iets dat groter is dan een kruiwagen. En zo komt het dat de kettingzaak en de snoeischaar vandaag overuren heeft gemaakt.
Intussen staat de aanhanger alweer torenhoog geladen om morgen in de voormiddag nog een keer een bezoek te brengen aan het containerpark. En misschien gaat het baasje ook nog wel, met niet te stapelen hout, een brandstapel maken. Dat mag hier op “den buiten” nog steeds, alleen in langdurige droge periodes is het verboden. En laat dat nu al een tijdje helemaal niet het geval zijn…
De vorst was terug in ’t land vannacht ! Het is lang geleden dat het gras nog eens kraakte wanneer we door de tuin liepen maar vanochtend was het weer zover.
Ook deze ochtend weer een stralend blauw uitspansel waar geen wolk in te zien was. Enkel een streep “wolk” getrokken door een lijnvliegtuig was te zien in de blauwe hemel.
Dat gaat dus weer een mooie dag als gisteren worden, toen zijn we de ganse dag niet binnen geweest en dat vertaalde zich gisterenavond in vier ronkende Drentjes, verspreid in de zetel en rond de houtkachel.
De baasjes zijn gisteren dan ook de ganse dag in de weer geweest in de tuin. Het vrouwtje heeft de rozen gesnoeid en het baasje deed het zwaardere werk. De vlierbesboom die buiten de omheining staat raakte met zijn takken de pannen van het dak van de hangar en veroorzaakte zo gebroken pannen en dus ook lekken . Daar is de kettingzaag aan te pas gekomen. Twee grote stammen van de oorspronkelijke drie liggen nu in de hangar om te drogen om één van de volgende jaren in de houtkachel te belanden.
Dat bomen vellen + het bomen snoeien van begin van de week heeft het baasje dan weer twee ritten snoeihout naar het containerpark gekost. Maandagvoormiddag volgt dan de derde rit met het overblijvende hout van de vlierbes. Nadien kan het baasje terug beginnen aan de hangar voor de dakherstellingswerken aan de pannen die beschadigd of gevallen zijn.
Omdat het gazon in de tuin gans aangerijpt was heeft ons baasje het “kodakske” meegenomen toen hij ons in de tuin uitliet. Dat heeft weer enkele mooie foto’s opgeleverd die we de volgende dagen hier gaan tonen. Vandaag alvast eentje om van te snoepen… Hera en Lucy die naar ’t baasje komen toe gehold en met flapperende oren verwoede pogingen doen om op te stijgen. Voor Hera is het haast gelukt, die is al met de vier poten van de grond. Blijven flapperen en blijven oefenen Hera, ooit lukt het enmaken ze ook een film over jou zoals Walt Disney deed met Dumbo.
Zo is het sinds vanochtend in de Charente, hemelsblauw van de ene einder tot de andere, geen wolk te zien !
Dat was wel anders deze week, met storm, regen, hagel, alleen nachtvorst en sneeuw hebben we niet gehad.
Een verademing deze ochtend toen de baasjes de benches openden en we de tuin in konden. Dat moesten we toch even kwijt voor we het verhaaltje van Lennaert hieronder neerzetten.
Belle & co
Een Lennaert bericht…
Beste Belgische familie in den vreemden....
Belofte maakt schuld.......want vrouwtje had aangekondigd iets voor het blog te schrijven en heeft ze dat schromelijk verwaarloosd, maar misschien had ze wel een goede reden. Allereerst natuurlijk de feestelijkheden rondom het K-nestje en moeder Belle. Zij waren de laatste dagen het middelpunt en ook via de Social Media werd mijn oma en vele ooms en tantes gefeliciteerd. Er waren zelfs mensen die dachten dat het nestje pas was geboren en vielen vele verlate geboorte felicitatie oma Belle ten deel. Dat was wel lachen om te zien hoe zich dit ontwikkelde en een keurmeesteres vertelde dat ze een paar jaar geleden in België zo'n soort honden (ze bedoelde nogal bruin) had gekeurd........dat moet dan toch het Faes roedel geweest zijn!
Een andere reden tot verzuim van het schrijven van een verhaaltje kwam door het feit dat er zo veel te vertellen is over mij dat het wel een heel lang verhaal zou worden.
Maar nu dan toch in telegramstijl mijn verhaal!
We hebben een mooi wandelgebiedje ontdekt waar ik naar hartenlust kan los rennen en zelfs een duik in de Maas kan nemen. Tijdens de wandeling vlogen rare bruine kippetje weg. Laat dat nu patrijzen zijn geweest, en stond ik toch even raar te kijken naar mijn naamgevers;
Ik heb bijna verkering en zondag achter een week gaan de baasjes gewichtige gesprekken voeren en mag ik snuffelen aan mijn misschien eerste meisje;
In "Onze Drent" dook mijn naam zomaar 3 keer op! Nu zie ik jullie al denken "heuu dat zal wel een andere Lennaert zijn", maar nee hoor! er is maar een Lennaert zonder achternaam en dat ben ik.
Het blijkt dat we, mijn familie en ik, in Amerika al over de tong gaan;
Joepie! ik ga een "jachtgebruikshondencursus" op maat volgen!
Joepie! ook mijn grote broer Lando staat nu op de Belgische dekreukenlijst te pronken;
Ome Faes heeft een cadeautje gekocht voor Kiet, Lando en mij en het heeft te maken met het betere knieënwerk, hij mag zelf verdere uitleg geven;
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
