|
Terug gewoon wordenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
We zullen het Belgenland terug gewoon moeten worden na vijf weken Frankrijk. Voor ons viel het gisterenavond nogal mee. We zijn nog een korte wandeling gaan maken met t baasje, kwestie om al de bosgeuren nog eens te controleren en voornamelijk om te gaan ruiken welke honden ons terrein hebben overgenomen toen we er niet waren.
Voornamelijk Bas, die heeft de ganse wandeling haast op drie poten gedaan, zo dikwijls heeft hij zijn poot moeten opheffen om zijn geur terug over de anderen te zetten. Verloren werk blijkt het deze morgen, de regenbui zal alles wel weggespoeld hebben. Das niks denkt Bas, straks opnieuw, geen probleem voor hem, als hij maar kan gaan wandelen heb je er geen last mee, hij vindt altijd wel een reden om een stapje in de wereld te zetten.
Voor de baasjes blijkt de aanpassing wat moeilijker te zijn. t Baasje vertelt dat hij deze morgen niet goed wist waar hij was. Verschil van licht door het venster, grijs buiten, het venster op de verkeerde plaats, geluiden van een autostrade op de achtergrond, vrachtwagens die over de verkeersdrempel hotsen, allemaal niet meer meegemaakt de laatste weken. Straks bij de bakker, slager en kranten winkel is het ook weer gans anders, ja er wordt enige flexibiliteit (schoon woord hé) van ons verwacht.
De baasjes zijn vooral blij dat Belle geen last meer heeft van wagenziekte, zelfs het stoppen en vertrekken in de file heeft ze goed doorstaan. Belle heeft zelfs haar kop buiten gestoken door het venster (in de Welriekende (stink)dreef) tot groot vermaak van de mensen in de autos die naast ons reden.
En nu gaan we ons aanpassen in de zetel want negen uur autorijden is toch wel vermoeiend voor twee Drenten.
Bas & Belle
|
Ik ben Jan
