Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
29-06-2008
Deze moet je eens doen
Deze moet je eens doen
Deze morgen kreeg ik deze mail van een vriend. Het is de Lernout & Hauspie technologie in praktijk. Zelfs Belle reageerde toen ik het uitprobeerde.
Kies bij de taalkeuze op Dutch je hebt dan de keuze uit een Nederlandse dame of heer en als je op Ellen klikt krijg je een Belgische dame die de door jou ingetikte tekst zegt, zelfs in het dialect !
Je kan ook horen hoe iemand in een vreemde taal het nederlands ervaart en leest, hiervoor tik je een nederlandse tekst in en laat hem voorlezen in frans of engels.
Ons Belle reageerde op de stem alhoewel ze stond rond te kijken, de stem zal haar vreemd geweest zijn vermoed ik.
Met de voorbereiding van de komst, deze namiddag, van de eerste vrienden. De ex-collegas Joris en Cis, beiden zéér zwaar vermoeid van het afgelopen schooljaar zetten hun auto richting Charente. Voor ons betekent dat na het avondeten drie maal meer kliekjes bovenop de Pedigree Pal brokken en de Chappi. Wij zien de gasten telkens weer graag komen.
Joris en Cis met hun madammen Frie en Diane, zijn jaarlijks weerkerende gasten. Meestal heel vroeg in de vakantie, er moet ten langen leste iemand eerst langskomen hé.
Als zij na een week terug vertrekken zal het neef Hans met zijn Hanne zijn die beslag leggen op een deel van de tuin, die twee willen kamperen. Het is voor hen te hopen dat het niet gaat regenen en dat het wat minder warm gaat worden. Uitersten zijn nooit goed en momenteel is het hier wel heel erg warm. Zelfs Belle, onze zonneklopper pur sang legt zich onder het bureau aan t baasje zijn voeten.
In de tuin werken tussen één en vijf uur geeft risico op een zonneslag met een jaar garantie. Goed te verstaan dat ze hier vier uren naar het zuiden, in Spanje, zo aan hun siësta vast houden.
Morgen dus vroeg (vroeger) uit de veren en de baasjes moeten maar zorgen dat ze tijdig klaar zijn. Wij zullen vanuit de schaduw wel toezicht houden
Border Collie, 9 weken oud en onze nieuwe buurjongen sinds vandaag. Het is het nieuwe speelkameraadje van Grace, Tom en Harry. De kinderen van de Engelse(schuin) overburen.
Panda is nog een beetje bang van Belle, waarschijnlijk is hij geschrokken toen Belle als een wervelwind de tuin binnen gespurt kwam. Ook voor Belle is het een nieuwe buurjongen en nieuwsgierig als ze is, wou ze voor mij en de baasjes kennis gemaakt hebben met Panda.
Op zijn snuitje is duidelijk af te lezen waarom hij een berennaam gekregen heeft. De vlek rond zijn rechteroog is kenmerkend voor een Pandabeer.
Als hij nog een beetje groter is en ons een beetje beter kent zal m wel eens komen spelen denken de baasjes en ikzelf, k kijk er al naar uit, Border collies zijn ook nogal hevige gastjes. Daar kunnen wij onze energie ook wel mee kwijt .
Rose trémière zo heet de stokroos in t Frans, het is geen roos zoals we ze in België, het is zelfs geen echte roos. Ze hebben ook geen doornen.In België is ze niet zo dikwijls te vinden maar hier in de Charente bloeien ze in de meest uiteenlopende kleuren, van wit tot bijna zwart.
Ook bij ons in en rond de tuin staan ze nu in volle pracht te bloeien. De bijen moeten er niet achter zoeken om hun stuifmeel te komen ophalen. Ze vliegen er bijna pardoes tegenaan als ze hun korven verlaten.
In Tusson, hier een tiental kilometer vandaan staan ze op het circuit fleuri, dat zijn enkele straten waar je in het midden van de straat kan lopen en de voetpaden of baanranden zijn vervangen door kleurige en geurige planten. Het is een lust voor neus en oog.
Een andere keer schrijven we wel iets over de andere rozen, dan de rozen mét doornen.
Gisterenavond waren de baasjes uitgenodigd in St Fraigne bij Jenny en Fernand voor een BBQ en een keuvelavond. Rust in huis voor ons dus.
Een avond waar je nog eens met zn twaalven kan straffe verhalen vertellen en moppen tappen in t nederlands. Want al zit je dan op achthonderd kilometer van je geboorteplaats het gezelschap was van achter den hoek in Vosselaar.
Chris uit de Ericalaan en Danny uit de Heidestraat, we komen er dagelijks langs als we met de baasjes onze wandeling maken in Vosselaar. Veel praten de baasjes niet met hen want als we daar langskomen zijn die buren nog uit werken. Fernand en Jenny kent het baasje al van uit de tijd dat de jeugdclub op de Graatakker in Turnhout nog bestond en zij samen op dansles waren ( vorige eeuw). Guy en Tania ken het vrouwtje dan weer beter omdat hun dochters bij haar in de klas hebben gezeten. Laurent en Jeanine zijn inboorlingen uit La Faye, die kennen we ook al jaren.
Het was dus eens gans andere klap dan de dagelijkse, en de moppen kwamen eens niet uit de gewone omgang, dus waren er weer heel wat totaal nieuwe bij. t Moet goed geweest zij daar want t was al flink na middernacht als de auto terug het erf opreed.
Gans de dag is hij samen met het vrouwtje bezig geweest in de moestuin, en t was er warm aan, hééél warm. Toch hebben ze volgehouden met het dieven van de tomatenplanten, het proper zetten van de aardbeien en de courgettes.
Het resultaat mag dan ook gezien worden. De baasjes hebben meer dan een druppeltje zweet gelaten onder de Charentaise zon. Wij van onze kant hebben het gans het werk heel aandachtig gevolgd van onder de kersenboom, lekker in de schaduw
t ziet er terug mooi uit, halfweg toch al want de boontjes en de aardappelen wachten nog op hun beurt
Wanneer we eergisteren nog vertelden dat er onderweg toch nog weinig te beleven valt voor ons, moeten we zeggen dat er toch nog regelmatig nieuwe zaken te zien zijn.
Neem nu die windmolens. Toen wij twee weken geleden richting België reden stonden er tussen Tours en Orléans enkele grote vrachtwagens in de velden, geladen met lange buizen. Gisteren stonden er immense windmolens in de velden, op enkele na waren ze op t eerste zicht reeds operationeel. Andere missen hun gondel en vleugels nog. Het zijn er tientallen die langs de A 10 snelweg staan en aan de horizon zijn er nog minstens evenveel te zien. t Baasje kon ze niet tellen zoveel waren er, hij moest trouwens nog op de baan letten ook. Een fotoke maken van aan het stuur kon nog net (hoewel het vrouwtje toch reklameerde)
Ook de, in België, beruchte Parijse périférique, ging vlot. Er was wel veel verkeer maar het ging vlot door. Zoals steeds maakte het baasje zich druk in de filewisselaars die vlak voor de auto, op gevaar van mensenlevens, van file wisselen. Te gek om los te lopen want uiteindelijk gaan al die files even snel. Het baasje noemt die gasten kamelendrijvers meestal heeft m gelijk en zijn het mensen van een ander zuidelijk werelddeel, die vroeger andere vervoersmiddelen hadden die ook niet voorzien zijn van stop- en richtingsaanwijzers. Je merkt duidelijk aan hun autos wat een rijstijl hun chauffeurs hanteren. Vroeger waren het de Parijse taxichauffeurs die zulke "rijstijl" hadden, sinds de invoering van het "permis" met punten zijn die al wel flink gekalmeerd. Voor Pater Deman: t baasje heeft niks tegen die mensen maar ze moeten beleefd en hoffelijk blijven in t verkeer en andere weggebruikers niet in gevaar brengen !
Voor de rest ging de rit zoals voorzien, niet te veel verkeer, vlot kunnen doorrijden en een zalig zonnetje, een plas- en drankstop. Wat heeft een Drentsche Patrijshond nog meer nodig onderweg naar Zuid-West Frankrijk ?
Zal wel nodig zijn merken we na een eerste inspectieronde door de tuin. De aardbeien zijn groot en zoet, alsof ze de suikerfabriek van Tienen al gepasseerd zijn. Van de courgettes zijn er al verschillende oogstrijp en de tomatenplanten zijn aan onderhoud toe wegens dieven die in de oksels van de takken groeien.
Overbuur Mick heeft de vorige week blijkbaar het gras af gereden maar het groeit zo snel dat je het bijna hoort en ziet groeien, dus dat moet ook nog een beurt krijgen.
Nog even de vrienden hier telefoneren dat ze hun spullen kunnen komen ophalen die het baasje vanuit België voor hen naar hier gezeuld hebben.
Dadelijk eens met de tuinslang rondlopen om de grootste dorstlijders in de tuin en op de koer te laven. Zou dat ook een werk van barmhartigheid zijn of telt dat alleen bij mensen. Als het alleen voor mensen telt dan moet het baasje nog even wachten om in de hemel te komen tot de vrienden hun bakken Duvel en Trappist komen afhalen.
Wij zijn prima aangekomen in La Magdeleine na acht uur en een kwartier. Goed gereden van t baasje vinden wij. We zijn echter maar éénmaal mogen uitstappen voor een plas en even drinken.
Brol in België op de ring rond Antwerpen door het gegaap bij een kijkfile, Parijs was druk, we waren er dan ook pas om vier uur deze namiddag. Komt ervan als je laat vertrekt maar t was zijn eigen schuld, hij was te veel vergeten te doen de laatste dagen en dat moest allemaal deze morgen nog gebeuren. Eigen schuld, dikken bult !
Na Parijs heeft het baasje een beetje de zweep er over gelegd, hijzelf zegt dat de auto zijn stal begint te ruiken. Dat zal ook wel weer zon fabeltje zijn. Dan gaat m binnenkort nog beweren dat zon Mitsubishi beter ruikt dan wijzelf. Bluf, dikken bluf is dat !
Ondertussen hebben wij onze etenbak weeral leeg en t buikje vol, t kan toch mooi zijn in Frankrijk...
Bas & Belle
Fotos komen morgen, platte batterij in t nief kodakske
Deze namiddag zijn ze in de hal verschenen, valiezen ! Dat wil zeggen dat het baasje, die nu de aanhanger aan het laden is, vanavond ook de auto nog moet laden. Arme baas, ganse dag zo in de weer geweest, tussendoor met ons nog een behoorlijke wandeling gemaakt, en dan nog al die zware spullen in de auto plaatsen.
Morgen zijn we dus weer on the road, dat wil ook zeggen rust op de achterbank en rust op het www. Als de baas morgenavond zijn computer nog aansluit op mr. Wanadoo dan kan het zijn dat we de belevenissen van onze kalme dag nog op de blog plaatsen.
Veel nieuws zal het wel niet zijn, we hebben de weg al zo dikwijls afgelegd dat we hem bijna blindelings uit onze Drentenhoofden kennen. De moeite niet meer om uit de vensters te kijken. Vroeger, toen Bas nog goed hoorde, was het altijd kabaal rond de beide luchthavens van Parijs. Blaffen tegen de vliegtuigen, zelfs een minuscuul stipje aan de horizon kon hem opwinden. Helemaal erg was het wanneer er dan ook nog enkele luchtballons in de lucht hingen. Die gaan niet zo snel als een vliegtuig en het geblaf duurde dan ook kilometers lang .Maar Bas hoort niet goed meer en dus is het heel wat rustiger achteraan in de auto.
Wij zien en horen elkaar morgen terug in LaMagdeleine.
Het zal nog druk worden vandaag voor de baasjes, het vertrek naar Frankrijk komt weer dichter. Auto laden, de laatst aangekomen paperassen in orde maken/betalen, nog een aankoop ophalen die vergeten was, telefoons links en rechts plegen, en hopelijk is alles in orde tegen morgenvroeg.
We zullen maar niet te veel voor de voeten lopen vandaag. Een wandeling zal er nog wel inzitten, dat staat nogal hoog op de baas zijn prioriteitenlijst, maar voor de rest zal het weer hollen en rennen worden.
De Franse (Engelse)overburen hebben al gemaild om te horen wanneer we komen, Fred en Harley missen ons vertellen ze ons. Er wordt aan gewerkt jongens, we komen er aan
Vorig week heeft het baasje een ferme dreun gekregen van Bas. Dat zat zo, t baasje was de flaporen van Bas aan het kammen. Daar is hij verzot op (Bas hé) dan trilt m van kop tot staart (ook Bas).
Als er dan een oor gekamd is schud m zijn dikke kop om alles nog eens goed overhoop te halen, dan begint het spelleke opnieuw, kammen, trillen, schudden, tot het baasje het moe is
Zo ging het ook vorige week, maar toen wou het baasje ook Bas zijn rug beginnen kammen en heeft m Bas nog niet laten schudden met zijne dikke kop. Resultaat een flinke dreun tegen baasjes kaak.
Eindresultaat van de kambeurt van Bas is wel dat het baasje daarstraks naar t plafond lag te staren bij Hans de tandarts. Er moesten fotokes genomen worden (en niet met t nief kodakske) en een losse tand, komt nooit meer goed Jan, was diagnose van Hans.
Lang leve de Drenten, je moet er wat voor over hebben baas
Gisteren hebben we gemerkt dat een bos er op twee dagen gans anders kan uitzien. Zaterdag hadden we met de baasjes nog eens een andere wandeling gemaakt en zondag waren Belle en t baasje de ganse dag naar Brussel.
Gisteren op onze normale wandeling door ons bos konden wij onze hondenogen niet geloven. De zijkanten van de wandelwegen hadden ze getrimd, niet met de schaar maar met een bosmaaier. Weg netels, weg overhangende braamtakken. De wandelwegen waren terug eens zo breed tegenover vrijdag.
Ook het onkruidveld in het midden van het bos, daar waar in de hoek de kuil is met het stinkwater was gemaaid. Belle zat weer achter de konijnen aan in t bos maar ik, Bas, ben het dan maar als eerste gaan verkennen. Toch wel prettig als je gewoon het veld kan overzien zonder je door een oerwoud te moeten banen.
Toen Belle het veld ook opmerkte en zag dat ik ook al op verkenning gegaan was kwam ze als een hazewind achter mij aan. Voor één keer was zij eens niet eerst met nieuwe zaken te ontdekken.
Als zij het ooit nodig heeft om een job te gaan zoeken, hier is ze goed in, zichzelf en de Drenten propageren aan show bezoekers. Pootjes geven, kopke schuin houden, een lik uitdelen, een natuurtalent
De Nederlandse Drentenvereniging heeft zaterdag 21.06.2008 haar 60° verjaardag gevierd op het landgoed Mariënwaerdt te Beesd.
Wij, Bas & Belle en onze baasjes wensen de Nederlandse vereniging, bestuur, leden en honden nog een schitterende toekomst en een lang bestaan toe.
Wij konden er, spijtig genoeg, niet bijzijn wegens drukke agenda maar bij een volgende gelegenheid beloven we onze best te doen om ook eens onze noordergrens over te steken en mee te komen feesten.
Fotos van het feest kan je op de site van de Nederlandse Drentenvereniging bekijken, daarvoor klik je hier: http://www.drentschepatrijshond.org/
Onderstaande fotos heeft het baasje geleend uit de reportage.
Ze is nog moe, ons Belle. Dubbele shift heeft ze gisteren gedraaid. Van veel Drentenactiviteiten is hier vandaag niets te merken. t Zal deze namiddag wel anders zijn als de leibanden weer te voorschijn komen en zij het bos en zijn inwoners terug kunnen gaan terroriseren
Op een hazenslaapje op de beurs, en op heen- en terugreis na, is Belle gisteren toch zon zestien uren wakker geweest. Lief kijken, poten geven, rondkijken wat voor andere hondenrassen er langskomen, de Duitse dog van de buren proberen op te vrijen ravotten met Cobe, laten zien wie die Drenten zijn in de showring, 250 kilometer verplaatsing, dat zijn allemaal zaken die niet in een normaal Drentenprogramma voorkomen, toch niet op één dag.
Bas heeft de zelfde activiteit van Belle op zijn programma gezet vandaag. t Vrouwtje, gisteren actief met dog-sitten voor Bas vertelt dat hij gisteren zijn maatje gemist heeft en gans de dag onrustig is geweest. Bas heeft dus ook niet veel geslapen gisteren.
De baasjes gunnen ons vandaag onze rust en hopen dat ze het nog even volhouden, dan lopen we niet voor de voeten bij hun drukke activiteiten en is iedereen tevreden
Onze kleine meid heeft het prima gedaan op de Brussel Dog Show. Een geboren charmeur als ze is (heeft ze geleerd van Bas) draaide ze de bezoekers van de stand rond haar vingers
De kleinste bezoekers mochten haar een koekje geven in ruil voor een poot, succes allom bij de kinderen. Ook de volwassenen waren gecharmeerd wanneer Belle aangesproken werd en zij t kopke weer eens schuin hield (pakt altijd opnieuw).
Ook die Franstalige dame die une patte vroeg kreeg een poot, toen t baasje vertelde dat ze ook een poot geeft als je het in t nederlands en engels vraagt, viel haar mond haast open van verbazing. Die dame gaat in september waarschijnlijk naar de avondschool om haar nederlands en engels een opfrisbeurt te geven. Kwestie van fierheid om niet overtroffen te worden in talenkennis door een Drent !
t Baasje zijn neus heeft momenteel nog altijd de kramp. Van negen uur tot vijf uur heeft t baasje zijn neus gekruld van fierheid omdat zijn kleine meid zich zo goed gedragen heeft.t Baasje hoopt dat het nog goed komt met zijn neus
Aan de keuringen en andere activiteiten hebben Belle en Cobe niet deelgenomen, enkel het ras vertegenwoordigen op de show was de opdracht. Opdracht met 100 % voldoening volbracht zegt het baasje.
van het jaar voor Belle en waarschijnlijk voor t baasje ook. Dus niet 21 juni maar 22 juni is voor ons de langste dag. Om vijf uur loopt de wekker af om ons klaar te maken om te vertrekken naar de Brussel Dog Show. Morgenavond kan je er zeker van zijn dat de politie in Brussel op zoek moet gaan naar de show. Kan je niet meer volgen ? Ons Belle gaat daar in Brussel toch gewoon de show stelen.
Wij gaan samen met Cobe, de reu van Josiane, er zijn dan een teef en een reu vertegenwoordiger van het Drentenras op de show. En stelen zullen ze die twee.
Belle is goed uitgeslapen, ze heeft dus de raad van t baasje goed opgevolgd. t Baasje zegt dat ze klaar is om er een goei lap op te geven
Na afloop van de show zal het terug spoeden zijn naar Turnhout voor een verjaardagsfeestje van een neefje. Dan kan Belle rustig bekomen van haar Brussel avontuur.
Voor t baasje zal de dag dus nog wat langer zijn dan voor mooie Belle.
Deze morgen kreeg het baasje de periodieke mail van tuinadvies http://www.tuinadvies.be/nieuwsbrief_155.htmbij de berichten. Daar bieden ze een nep gravend hondje te koop aan. Het baasje heeft eens in zijn gekortwiekte kapsel gekrabt. Hij ziet niet dadelijk het doel en nut van zon aankoop, temeer omdat hij zo twee levende voorbeelden in huis heeft.
Trouwens, zegt het baasje, het is maar een half hondje. Zouden ze die andere helft misschien aanbieden bij het "Australische tuinadvies" ?
O ja, je kan het ook gebruiken als deurstopper (?) Als wij ons strategisch neervlijen liggen we gewoonlijk al vlak achter de deur, probleem is dan wel dat we moeten opkrassen als de directie hier ten huize de deur wil openen.
Neen, tuinadvies krijgt dat nephondje hier niet verkocht. Zie de verschillen op de fotos, welke zouden jullie verkiezen ?
Bas en Belle
Gravende hond
Half hondje (Jack Russel), gemaakt van kunststof en weersbestendig afgewerkt. Zoekt u ook dat grappige hondje? Dit hondje lijkt al gravend voor de helft met z'n lijf in de grond te zitten. Dit is zeker en vast een leuke aankleding van uw tuin (of die van de buren, vrienden,...) die vele verrassende blikken zal krijgen van wie het hondje ziet!
Afmetingen zijn 15 x 30 x 35 cm. Deze hond is niet alleen grappig voor in de tuin, maar is eveneens als deurstopper te gebruiken. Weer- en windbestendig, dit in tegenstelling tot z'n goedkopere soortgenoten en leverbaar in twee kleurstellingen. De hondjes zijn er wit met zwarte vlakken OF met bruine vlekjes. Indien u een voorkeur heeft voor een kleur kunt u dat bij de opmerkingen (bij het opgeven van naam- en adresgegevens) vermelden!
Vandaag kwam ik dit artikel tegen op de Nederlands/Franse blog het hurktoilet http://www.hurktoilet.nl/weblog/blog.php . Peter en zijn blog zijn welbekend in NL & F voor hun dagelijkse bijdrage over weetjes en toerisme in Frankrijk.
Confolens ligt op een vijftigtal kilometer van onze woonplaats La Magdeleine. Je passeert er onderweg naar Limoges of Oradour sur Glane. Tijdens en in de weken rond het festival ondergaat Confolens inderdaad een metamorfose, onherkenbaar tegenover de andere weken van het jaar.
Dit jaar de 51° editie en het eerste jaar onder nieuwe directie. Henri Coursaget, oud apotheker en stichter van het festival heeft vorig jaar de fakkel doorgegeven, we zien wel wat de nieuwe garde er van maakt
Jan
Muziek verbroedert in Confolens
Foto Confolens16
Sport verbroedert al lang niet meer. Om op het EK voetbal een ronde verder te komen, moeten we een landgenoot naar huis sturen. En sommige mensen zijn in staat elkaar de kop af te hakken in de discussie over de vraag of je mee mag doen aan Olympische Spelen in een dictatoriaal geregeerd land. Nee, voor verbroedering moet je in Confolens zijn, een dorp van 3000 inwoners precies midden in de driehoek Limoges-Poitiers-Angoulême. Het grootste deel van het jaar is Confolens gewoon een leuk, oud, slaperig stadje. Van 12 tot en met 17 augustus is Confolens echter een wereldstad dankzij het roemruchte Festival van Confolens. Wat Avignon is voor het theater en Cannes voor de film, dat is Confolens voor de wereldmuziek. Eh, wereldmuziek? Ja, wereldmuziek, want de oude aanduiding volksmuziek of volksdans schijnt politiek incorrect te zijn, geen idee waarom. Hoe dan ook, Confolens is de vijf Olympische ringen meer dan waard. Muziekgroepen van alle continenten treden voor het voetlicht, gadegeslagen door naar verwachting zo'n 200.000 mensen. Het leuke van wereldmuziek is bovendien dat de concerten voor de artiesten pas het begin van de feestvreugde zijn. Na afloop trekken ze in allerlei groepjes al spelend het stadje door, langs de eindeloze terrasjes. In die sfeer is iedereen vrienden met iedereen. De dames en heren van de organisatie formuleren het wat formeler. ,,Het doel van het festival van Confolens is de overgang te verzekeren van een cultuur van geweld en discriminatie naar een cultuur van dialoog, tolerantie en solidariteit.'' Dat klinkt eigenlijk een beetje te deftig, maar als het resultaat zo'n mooi feest is vergeven we het ze graag. Maëstro, muziek! Geplaatst door Peter om 07:15 uur [Wat denk jij er van?]
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
