Onderwegxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wanneer we eergisteren nog vertelden dat er onderweg toch nog weinig te beleven valt voor ons, moeten we zeggen dat er toch nog regelmatig nieuwe zaken te zien zijn.

Neem nu die windmolens. Toen wij twee weken geleden richting België reden stonden er tussen Tours en Orléans enkele grote vrachtwagens in de velden, geladen met lange buizen. Gisteren stonden er immense windmolens in de velden, op enkele na waren ze op ‘t eerste zicht reeds operationeel. Andere missen hun gondel en vleugels nog. Het zijn er tientallen die langs de A 10 snelweg staan en aan de horizon zijn er nog minstens evenveel te zien. ’t Baasje kon ze niet tellen zoveel waren er, hij moest trouwens nog op de baan letten ook. Een fotoke maken van aan het stuur kon nog net (hoewel het vrouwtje toch reklameerde)

Ook de, in België, beruchte Parijse périférique, ging vlot. Er was wel veel verkeer maar het ging vlot door. Zoals steeds maakte het baasje zich druk in de “filewisselaars” die vlak voor de auto, op gevaar van mensenlevens, van file wisselen. Te gek om los te lopen want uiteindelijk gaan al die files even snel. Het baasje noemt die gasten “kamelendrijvers” meestal heeft ‘m gelijk en zijn het mensen van een ander zuidelijk werelddeel, die vroeger andere vervoersmiddelen hadden die ook niet voorzien zijn van stop- en richtingsaanwijzers. Je merkt duidelijk aan hun auto’s wat een rijstijl hun chauffeurs hanteren. Vroeger waren het de Parijse taxichauffeurs die zulke "rijstijl" hadden, sinds de invoering van het "permis" met punten zijn die al wel flink gekalmeerd. Voor Pater Deman: ’t baasje heeft niks tegen die mensen maar ze moeten beleefd en hoffelijk blijven in ’t verkeer en andere weggebruikers niet in gevaar brengen !

Voor de rest ging de rit zoals voorzien, niet te veel verkeer, vlot kunnen doorrijden en een zalig zonnetje, een plas- en drankstop. Wat heeft een Drentsche Patrijshond nog meer nodig onderweg naar Zuid-West Frankrijk ?

Bas & Belle