Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
07-06-2008
c' est cheese
Cest cheese
Frans of Engels of beiden, zulke panelen kan je vinden in Aigre, een stadje op zon twintig kilometer van ons thuis. In Aigre organiseren ze dus regelmatig een Engelse markt. Hier kunnen de overgewaaide Engelsen hun thuisproducten kopen of producten door Engelsen hier ter plaatse vervaardigt.
Nu zijn wij en ook de baasjes niet zo gek van Engelse etenswaren, toch zeker niet als al die Franse overheerlijke producten overal te koop zijn ! Toch hebben de baasjes ons deze morgen meegenomen naar Aigre. Wij hadden vooral een sterke interesse in de daar aanwezige hondjes, labradors, épagneul Bretons, Border Collies en de rassen van onduidelijke mix, "vlinderhondjes" zo noemde wijlen veearts Karel Van Noppen onze Sloeber destijds. Dat was voor Bas bij de baasjes kwam, Sloeber was ook zo'n onduidelijke mix.
De baasjes hebben dan het onvermijdelijke terras van Le Bilboquette aan gedaan waar er steeds een emmertje fris aperitief voor ons gebracht wordt. In t veld en de bossen kunnen wij ons wel eens wild gedragen maar in t bijzijn van al die andere soortgenoten daar kunnen wij eens laten zien dat wij welgemanierde Drenten zijn.
Niets zo simpel als dat, om de baasjes eens trots als een gieter te laten zijn en lonen doet dat altijd achteraf
Het departements bestuur en de toeristische diensten van de Charente hebben het begrepen. Toeristisch gezien staat de Charente op de 87° plaats van de 96 Franse departementen. Je zou zeggen, daar is geen lap te zien en dat is ook zo als je voor kastelen, wilde rivieren, bergen of strand op reis gaat.
Dé toeristische troef volgens het baasje zijn bescheiden (?) mening, is de rust die van de streek uitgaat. Uitgestrekte velden met graan, zonnebloemen, afgewisseld met een bos en daar tussenin vreedzame rustige dorpjes. Wat heeft een gestresseerde noorderling nog meer nodig om op adem te komen. Alles hebben ze hier voor zulke luitjes.
Nu hebben ze enkele fietsroutes uitgestippeld langs waar je de streek op je eigen tempo kan ontdekken. Met de VTT, wat staat voor velo tout terrain of mountain bike , met de koersfiets of gewoon met je dagelijks huis en tuin fiets, voor ieder wat wils.
Als je de streek bekijkt dan ligt er ten westen van de grote verbindingsweg N 10 een zacht glooiend landschap waar zelfs de meest onervaren fietser plezier aan kan beleven.
Ten Oosten van de N 10 kan je een meer heuvelachtig terrein vinden , doorsneden door de vallei van de rivier Charente. Hier heb je al wat meer trappers capaciteiten nodig om boven te geraken.
Het enige waar een noorderling zich naar te pletter gaat zoeken zijn de terrasjes waar België en Nederland zo bekend voor zijn. Daar moet nog aan gewerkt worden, voorlopig zijn ze nog te zoeken als een speld in de hooiberg, ze zijn er wel,maar niet op elke hoek van de straat zoals bvb in het Belgische Limburg. Dus, zien dat de bidon vol blijft.
Als trouw bezoeker van de blog van Jan Noordijk , http://www.happy2gether.bekom ik vandaag een artikel tegen dat iedereen zou moeten lezen. Vermits ik deze blog een beetje vrolijk en opgewekt wil houden heb ik het niet overgenomen maar voor zij die willen, kunnen het hier lezen.http://www.happy2gether.be/Dierenplezier%20&%20leed.html
Het artikel handelt over een overleden puppy en zou moeten gelezen worden door iedereen die een pup wil kopen of wil verkopen. Ik wil je verwittigen, het is geen prettig artikel, maar ik en ook Jan Noordijkwillen ons verzetten tegen elke vorm van dierenleed.
Als deze inleiding je wat afschrikt, Jan schrijft ook over plezierige zaken en dierenplezier en een bezoek aan zijn blog is zeker aan te raden. Aan jullie zelf om te beslissen, lezen is weten
De baasjes zijn al volop bezig met de voorbereidingen voor het steriliseren van de krieken. Zondag of maandag zullen ze wel rijp genoeg zijn om te worden geplukt. De ladders heeft het baasje nog niet opgeborgen na de dakwerken, die staan gereed voor de volgende arbeid.
De steriliseerketel is al afgestoft, de nieuwe rekkers (sluitringen in t AB) aangekocht, de sluitranden van de Weck potten nagekeken op beschadigingen, de fles Butagas eens gewogen en de grote brander eens aangestoken. Alles is OK bevonden en nu maar de natuur zijn werk laten doen en laten rijpen, die krieken.
Terug naar de tijd van toen zullen de meesten denken. Wie steriliseert er nu dezer dagen nog ? Onze grootmoeders, die deden dat, maar die waren geboren in de jaren 1890 1920 ! Wel onze bazen doen dat ook nog, als je eenmaal door een stroompanne gans de inhoud van je diepvriezer naar de composthoop kan dragen dan voorzie je andere maatregelen.
t Baasje heeft jaren geleden eens aan t vrouwtje laten weten dat hij voor zijn verjaardag een steriliseerketel wilde. Op het einde van dezelfde week stonden er vier ketels met ongeveer tweehonderd potten. Iedereen wou zijn oude rommel kwijt en t baasje kende dé tijd van zijn leven !
Gisterenavond, letterlijk tussen de soep en de patatten heeft t baasje nog snel een oplossing moeten zoeken om zijn tomatenplantjes te beschermen.
De wolken die in t Zuid Westen kwamen aandrijven hadden zulke donkere kleur dat alles wees op een zwaar onweer. De ravage aan de wijngaard indachtig, veroorzaakt door hagel, vorige week in Rouillac , heeft m snel doen ingrijpen. En rond wat draait hier de laatste weken alles ? Juist rond dakpannen !
Het baasje heeft dan een kruiwagen overschot pannen volgeladen en die als bescherming rond de tomatenplantjes gezet. Uiteindelijk is het vals alarm gebleken en zijn de wolken afgedreven. We hebben geen donderslag gehoord en er is geen regendruppel gevallen. Het was wel veel vroeger donker dan op een zonnige dag.
De seizoenen tellen hier blijkbaar niet meer, het was daktijd er zou een kersentijd komen maar dat is opgelost door die zwerm spreeuwen, en nu begint de tuin- en onkruidtijd.
De baas heeft het gazon al gekortwiekt, speciaal voor ons zegt m, maar ik denk meer voor t vrouwke. We kwamen s morgens nogal vrij nat terug binnen en toch had het niet geregend. De ochtenddauw en het hoge gras maakten ons nat. Probleem één dus al opgelost.
t Vrouwtje is binnen gekomen met de melding dat zij bij het onkruid wieden tussen de patatten goed gebeten is van de talloze mieren. Er blijken meerdere mierennesten tussen de rijen te zitten. Ondertussen groeien de aardbeien aan een tempo dat je bijna tweemaal per dag je ronde moet maken. Enkel het onkruid en gazon groeien op t moment nog sneller !
Volgende week in t begin van de week zal t baasje nog tijd moeten maken om krieken te plukken, die zullen tegen die tijd ook al wel rijp zijn. Daar moet het baasje niet te rap bij zijn, ze zijn te veel kriek om geliefd te zijn bij de spreeuwen.
Eind volgende week moet het baasje terug in België zijn wegens feestjes, jurylid spelen op zijn vorige school, wijkfeesten, Brussel Dog Show met Belle en nog enkele familie verplichtingen. Al een geluk dat het maar voor twee weken is dat we in België zijn, we kunnen ons hier toch veel beter uitleven, eind juni zijn we weeral terug en France
Gisterenavond half elf, Belle komt binnengestormd vanuit de tuin. Ze heeft geen rust en trekt aan t baasje zijn mouwen. Nu kent het baasje na veertien jaar Drenten in huis zo wel hun gedragingen maar dit was toch niet meer binnen de grenzen.
Ik heb dat ooit ook gedaan en toen t baasje meeging naar de tuin heb ik hem naar het zwembad gebracht. Daar zag hij een uil op een stoelleuning zitten en op het water dreef, dacht hij, een eendenjong. Niks eendenjong, het was een jonge uil die op zijn eerste vliegles in t water gedonderd was. Het baasje heeft toen met het schepnet om het zwembad te reinigen het uiltje uit het water gevist. Van zodra het uit het water was is het gelijk weggevlogen samen met zijn moeder. Die was ondanks mijn en t baasjes aanwezigheid toch op de stoelleuning blijven zitten.
Het baasje dacht dat het nu weer zoiets zou zijn alhoewel het zwembad nog altijd afgedekt is en was Belle gevolgd naar de tuin. Daar stond miss energie gewoon met haar nieuwe bal te wachten tot het baasje kwam meespelen. Zijn pas uitgeschonken tas koffie was wel koud toen hij terug binnen kwam, dat heb je zo als je aan Drenten verkocht bent
Is de kersenoogst dan verdwenen via duizenden spreeuwenmagen, de aardbeien hebben ze (gelukkig) niet ontdekt. De aardbeien groeien massaal in grote hoeveelheden en dankzij (?) de natte meimaand ook in formaat. Als ze dan ook nog wat zon te zien krijgen zijn ze verrukkelijk zoet.
Nadeel is wel dat ze haast allen tegelijk rijp worden, de baasjes eten dan ook alle dagen nagerecht op aardbeibasis.
t Vrouwtje haalt dan de grote kookpot boven en maakt aardbeien confituur. Iedereen die hem al gegeten heeft blijft er om vragen, wij hebben liever boterhammen met kaas of vlees alhoewel Belle van die confituur ook haar buik wel rond kan eten.
Als die confituur dan in potjes gedaan is zet het baasje zich aan de computer en maakt voor die heerlijke confituur zo mooi mogelijke etiketten. Dat oogt op t einde van het seizoen erg aardig in de voorraadkast.
misschien wel duizenden, zijn ze deze namiddag neergestreken in onze boomgaard. Een ganse zwerm spreeuwen met een duidelijke doelstelling: onze kersenboom die klaar stond om geplukt te worden is totaal, totaal geplunderd.
Ronny die gisteren hier op bezoek was, is de enige die een handvol kersen heeft gegeten van deze boom dit jaar. Niks hebben ze laten staan, ze hebben wel de pitten aan de steeltjes laten hangen, waarschijnlijk om het baasje te jennen.
Het is de eerste maal in negen jaar dat dit ons overkomt, in België is dit schering en inslag. Daar staat één kersenboom per straat, hier hebben alle buren kersenbomen en is het aanbod groter als de plukcapaciteit van de spreeuwen. Nu hebben we nog enkele kersenbomen maar die kersen zijn nog niet rijp en zijn dus ongemoeid gelaten.
Ook de krieken die al wel rood beginnen worden lusten ze niet wegens te zuur waarschijnlijk. Dat is dan toch nog een goede zaak voor de baasjes, als t baasje nu niet te lang wacht om te plukken kunnen we deze winter toch nog kriekenvlaai en kriekjes met frikadellen eten. De steriliseerbokalen stonden al klaar maar de helft zal leeg terug de kast in kunnen.
Het baasje heeft ons daarjuist verteld dat m hoopt dat die spreeuwen vannacht buikpijn hebben zoals ze nog nooit hebben meegemaakt. Te veel rijpe kersen geeft een gisting in de maag, met krampen en een winderigheid waar je zelf van gaat lopen. Wel zegt de baas, dat is wat ik ze toewens, vierentwintig uur lang ! ! !
Zo voelen wij ons toch, zaterdag ontsnappen we hier in de Charente aan verwoestende onweders en nu in de thuishaven hebben ze van het zelfde laken een broek.
Bas is zich de koning te rijk dat hij zich van de schrik niet heeft moeten terugtrekken in de slaapkamer. Hier in de Charente voorspellen ze tien dagen behoorlijk weer, een beetje bewolkt, veel zon, van regen hebben ze voor de volgende dagen niets voorzien.
Wij wensen die Belgen veel zon en als t niet anders kan, goei botten of zwemvliezen
Bas & Belle
Onweer treft Antwerpse gemeentenHet onweer van maandagavond heeft de stad Antwerpen grotendeels gespaard. Er waren wel problemen in de gemeenten ten zuiden van de stad en in de Kempen, melden de betrokken brandweerkorpsen. In Antwerpen zelf waren er een aantal blikseminslagen in het district Deurne en ook in Merksem en Hoboken was er hinder door de plotse regenval.
Randgemeenten getroffen De zuidelijker gelegen gemeenten kregen het harder te verduren. In Hove, Edegem, Kontich, Lint en Aartselaar stonden enorm veel straten blank en liepen er tientallen kelders onder. In de loop van de avond en nacht trok het water weg en was de situatie onder controle.
Boom omgevallen Vanochtend viel er als gevolg van het onweer nog wel een boom om in Aartselaar die de toegang tot enkele appartementen blokkeerde aan de Beukenhoflaan.
Ziekenhuis Lier ondergelopen In Lier stonden vele lager gelegen straten blank en zelfs de spoeddienst van het Heilig-Hart Ziekenhuis liep onder door een gedeeltelijk stukgeraakt pompsysteem. Rond half elf konden de patiënten weer gewoon ingeschreven en behandeld worden. De grootste hinder was toen ook in de rest van de Pallieterstad al voorbij.
Dakbranden In het vlakbij gelegen Heist-Op-Den-Berg bleef het bij een zware blikseminslag en ook in Bornem in Klein-Brabant vatte een dak vuur door de bliksem.
Ellende in Geel en Veerle In de Kempen tenslotte was er de grootste ellende in Geel en in Veerle, een deelgemeente van Laakdal. In beide gemeenten stond er water in de kelders en liepen er straten onder. Er waren ook twee blikseminslagen. De rest van de Kempense gemeenten ondervond weinig hinder. Herentals bleef zo goed als gevrijwaard en de brandweer van Mol ontving zelfs geen enkele oproep die verband hield met het onweer. (belga/vsv)
Mooie machines die Honda Gold Wings, niet alleen uiterlijk maar ook schonemekaniek zegt het baasje. Draait mooi als een Zwitsers horlogeke , met een diepe brom zonder lawaai te maken. Gans iets anders als die snerpmachines waarvan het geluid pijn doet in uw oren.
Echt iets om lange reizen in alle motorcomfort mee te maken. Enkel de Harley rijders verfoeien zulke luxe machines, zij vinden dat maar niks. Zo heeft elk merk wel zijn voor- en tegenstanders maar motorrijders zijn gewoonlijk wel iets fanatieker in hun merktrouwheid
Wij hopen dat Ronny, Paula, Eddy en Francine mooie twee weken verlof tegemoet gaan in Portugal en Spanje. De weersvoorspellingen zijn hun alleszins gunstig voor de komende week, voor ons trouwens ook zegt het baasje.
Gisteren namiddag nog eens Belgisch bezoek over de vloer. Ronny en Paula , onze achterburen in Vosselaar, hebben ons een bezoek gebracht. Zij zijn samen met Eddy en Francine onderweg naar een Honda Gold Wing treffen in Portugal.
Zwaar gebrom in het gehucht zonder luidruchtig te zijn, gisteren bij de aankomst en deze morgen bij het vertrek. Gewoonlijk zijn het de tractoren van de landbouwers hier in de buurt die voor het gebrom zorgen maar nu twee zware Honda 1800 cc Gold Wings. Waarschijnlijk nog nooit vertoond in Ferret.
Gisterenavond zijn ze met zn vieren hier ten huize blijven eten, t vrouwtje had coq au vin op t menu gezet. Viel duidelijk in de smaak, ook bij ons tweeën, lekker gegeten nadien met nog wat overschotjes.
Deze morgen zijn ze in alle vroegte, een onmenselijk uur zegt het baasje, vertrokken richting Portugal. Nog zo'n twaalf honderd kilometer hebben ze voor de boeg vandaag. Die zullen bij aankomst ook wel moe zijn, net als wij nu, want we zijn het met de baas volmondig eens, opstaan om zes uur is onhonds vroeg. Tijd om ons nog enkele uurtjes in de zetel te placeren.
De jongere inwoners zijn gaan werken en Mick & Min zijn deze morgen vertrokken met hun camper met motorbike en ander bikes achteraan.
De honden zijn deze maal beiden mee op reis, geen logés deze keer. Ook geen wandelingen met zijn vieren deze week. Het baasje heeft huiswacht over huis en tuin bij de overburen. Veel werk heeft m daar niet mee, enkel den ellentrik in t oog houden voor de fridge en de tuin wat sproeien moest het te droog worden.
Daar zal hij hélemaal niet veel werk mee hebben gezien de weersvoorspellingen, de besproeiing gebeurt automatisch van hierboven. Er worden nog pakken regenwater voorspeld voor de eerste helft van de week. Ook het aancementeren van de laatste dakpannen op de kop van het dak is niet voor de eerste dagen voorzien.
Dadelijk is het weer wandeltijd en kunnen we ons nog eens goed smerig en nat maken in de omliggende velden, t vrouwtje zal ons weer graag zien komen denken we
Deze morgen geeft de Charente Libre verslag over de overstromingen en onweders in het ZW van Frankrijk. In Rouillac is het sportcentrum gered geweest van overstroming door het snelle ingrijpen van de brandweer. Het dekzeil dat over het dak van het gemeentehuis was gespannen wegens werken heeft de overvloed aan water niet kunnen houden met waterinsijpeling tot gevolg. Een wijngaard in Saint Sornin is voor 80% vernield door de hagel. En dat alles op een vijfendertig kilometer van La Magdeleine.
In Auch, ten zuiden van Toulouse is een expres trein ontspoord door een overstroming, in de Gironde, ook ten zuiden van de Charente zouden ook verschillende vernieling gemeld zijn.
Ook ten Noorden in de Indre et Loire, in Vouvray, zijn vernielingen gemeld door de zware regenval en zou een muur van een historisch kasteel deels ingestort zijn. Ook in de Sarthe , de streek rond Le Mans heeft in de klappen gedeeld.
En we zijn nog niet verdronken. De baasjes konden daarjuist hun oren niet geloven toen op het één nieuws verteld werd dat er overstromingen zouden zijn in Zuid West Frankrijk.
Sinds TV Vlaanderen Digitaal op de markt is kunnen wij ook al die Belgische zenders ontvangen hier in ZW Frankrijk. Soms twijfelen we of dat wel een voordeel is zoals daarjuist. Binnen het uur komen de mails en telefoons van familie, vrienden en bezorgde bekenden hier weer binnen. Owee dan, alsWanadoo dan eventjes in gebreke blijft of we zijn zelf niet in de buurt om te antwoorden.
Ze zouden zelfs Luc Beaucourt op ons afsturen met rubberboten, luchtflessen zwemvliezen en pompen. God beware ons daarvan. Kwatongen beweren zelfs dat Luc Beaucourt het op voorhand ruikt dat er ergens iets te gebeuren staat. Als de Luc zelf ergens op vakantie is en hij komt Belgen tegen dan zeggen die mensen direct, wegwezen mensen den Beaucourt is hier, er gaat hier iets ergs gebeuren
Ondertussen hebben wij deze morgen wat motregen gekregen maar voor de rest is het hier drukkend, vochtig warm geweest én we zitten op een hoogte onder een nieuw dak, so what .
Twee aanhangers met overschot dakpannen moest het baasje vandaag nog opruimen bij de buurvrouw. Vermits de inhoud ook nog moest gestockeerd worden was het toch nog werkendag voor t baasje.
Het vervangen houtwerk is m al kwijt zegt hij tegen het vrouwtje. Een aanhanger vol voor Hugo en één voor Mick. Prima materiaal om de houtkachel mee aan te steken, en lekker warm in de winter. (waar m nu al aan denkt)
Met de overschot aan dakpannen kan hij nog eens een groot dak bedekken. De baas heeft al gezegd als ge niet braaf bent maak ik jullie een kot achteraan in de hof alsof hij ons daar bang mee kan maken, we weten toch dat hij ons niet missen kan. Wil hij toch een kot maken moet m maar eens goed op voorhand nadenken. t Zal toch verloren moeite en kosten zijn
Rondom ons, niets dan groen, zo ver je zien kan. Nu de colza uitgebloeid is en nog niet verdroogd, zijn de massas gele velden opgegaan in het groen van het nog niet rijpe graan.
De akkers die nog braak lagen enkele weken geleden kleuren nu ook groen door de snel opkomende zonnebloemen. Je kan ze haast zien groeien, zo snel gaat het.
De akkers waar de zonnebloemen op gezaaid zijn, zien er uit alsof men er met een kam overheen gegaan is . Mooie rijtjes, de een niet afwijkend van de andere en de plantjes overal even hoog.
Binnen een maand moeten die plantjes een meter hoog zijn en komende eerste zonnebloemen open. Dan zijn ook de velden met graan goudgeel gekleurd en ziet de colza zwart. Dan krijgen we weer een landschap als een lappendeken.
We zouden normaal gezien vandaag op bezoek geweest zijn naar het grote VTT gebeuren in de Medoc, de wijnstreek ten noordwesten van Bordeaux. Dat is niet doorgegaan wegens de laatste dakwerken en de slechte weersverwachtingen daar in de streek.
Wegens dreigend onweer zijn we wel mee mogen gaan inkopen doen, zelfs Belle stond klaar aan de auto. Dat is nieuw want Belle is hier in de familie de enige niet auto-liefhebber. Het hevige onweer, waar Bas zo bang van is, is uiteindelijk overgedreven.
Bij de terugkomst heeft t baasje met ons nog een wandeling gemaakt en bij het buitenkomen stonden ook Fred en Harley klaar om te gaan wandelen. Dus met vier op stap en de baasjes. Als die rakkers van hier tegenover er bij zijn is er toch altijd meer te beleven. Verandering van spijs doet leven zegt het baasje, wij zijn niet van die mening, maar waarschijnlijk bedoelt m hier niet onze Pedigree Pal of Chappi mee. Soms is t ne rare onze baas
Heeft de baas nodig om de finishing touch aan het dak aan te brengen. Gisteren heeft m alleen moeten verder werken omdat Mick op tandarts bezoek moest, en vermits Mick de afwerking specialist is, bleef de nok van het dak nog niet afgewerkt.
Ondertussen heeft de baas al veel met zijn ogen gepikt en is hij zelf begonnen aan het cementeren van de kopzijde van het dak. Niet zo simpel voor iemand met twee linker bouwhanden. In elke pan moet nu in de zijkant een gaatje geboord worden en vastgeschroefd in het vernieuwde houtwerk. Daarover moet dan een dekpan komen om het ganse zootje af te dekken en dat dient met cement te worden aangewerkt. Klinkt simpel maar is niet direct onze baas zijn specialiteit. Den eerste keer van mijn leven roept m van op de ladder, en daar moet je dan bijna zestig voor geworden zijn.
Kort na de middag is m weer met heel zijn hebben en houwen moeten opkrassen omdat er weer dreigende wolken vanuit het zuiden kwamen aandrijven. Mick was juist klaar met zijn nok en hoopte maar dat al het cement niet zou weggespoeld worden door een hevige onweersbui. Het is uiteindelijk maar een zacht buitje geworden, gelukkig
Nu is bouwen en metsen en alles wat er mee samenhangt bij geen enkele van de familie een dagelijkse bezigheid. Bij t baasje in de familie moet alles wielen en een liefst zo zware motor als mogelijk hebben. Als ze maar kunnen rijden en sleutelen dan voelen zij zich in hun sas. In 4x4s, vrachtwagens, old-timers, in de smeerput, daar voelen die gasten zich thuis maar toch niet op een dak in Frankrijk denken wij zo
Een beetje buiten het gehucht staat het enige gebouw dat geen eeuw oud is, le pavillon. Alles wat iets of wat nieuw is hier heet men hier zo. De dame die er woont zoekt met niemand in het gehucht enig contact. We knikken en zwaaien al die jaren telkens als er iemand van hen met de auto langskomt maar daar blijft het bij.
Er wonen ook twee honden, de rosse die ook al tien jaar en ouder is want we hebben niet anders geweten dan dat hij er was. De rosse is van een zeer onduidelijk ras en danig schuw van alleman, maar lawaai dat m kan produceren, niet te geloven. Bas heeft indertijd wel contact gezocht maar de hond heeft duidelijk dezelfde interesses als zijn huisgenoten.
Die kleine witte is een York of toch familie van de Yorkskes. Produceert evenveel lawaai als de rosse maar een paar toonladders hoger. York is nog maar van vorig jaar bewoner van het pavillon en waarschijnlijk één jaar oud.
Als wij aan onze wandeling beginnen komen we daar langs, al jaren horen de buren aan die twee dat we onderweg zijn. Soms loopt York een eind achter ons, met ons mee maar vorige week is ons Belle een keer terug gedraaid en heeft ze York eens duidelijk gemaakt dat ze van HAAR lawaai niet gediend is. Belle heeft ze terug gejaagd naar haar eigen domicilie. t Baasje was er niet echt gerust in want Belle moest zo eens het verschil niet zien tussen York en een wit konijn. York zou snel zaliger zijn dacht t baasje.
Alles is goed afgelopen en Belle heeft York zelfs niet aangeraakt, alleen maar eens goed bang gemaakt. Sindsdien hebben we alleen nog gekef en geen meelopers meer.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
