Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
12-06-2008
Gans anders
Gans anders
Gans anders ziet ons bos er op het moment uit, voor vijf weken waren wij er thuis zoals onze baas in zijn broekzak, nu met al die jonge begroeiïng zouden wij er zelfs verloren lopen. Wij twijfelen er zelfs over dat het wel hetzelfde bos is waar wij daarstraks zijn gaan wandelen.
Lange tijd heeft het er naar uitgezien dat de wandeling er zou overschieten. De bui, t was er maar één maar ze duurde uren, was zo hevig dat wij zelfs in de tuin niet onder de veranda uitkwamen. Toen het even over was heeft de baas toch de leibanden genomen en zijn we gaan stappen. Soms was het wel haast zwemmen, zoveel plassen hebben wij nog nooit gezien in t bos.
Belle die overal doorgaat en als ze dorst heeft het liefst liggend in de plas gaat drinken leek meer op een zeehond. Dat was wel niet alleen van de plassen maar ook van het natte hoge gras. Twee handdoeken hebben de baasjes nodig gehad om haar tot een ietwat droge Drent te krijgen. Klets, kletsnat was ze tot op haar vel, alsof ze gaan zwemmen was in de vijver zelfs dan kon ze niet natter geweest zijn.
We zijn dan ook Jef tegengekomen met Micha, die had pech en mocht niet los lopen wegens loopsheid. Dat was ook weeral meer dan zes weken geleden. Micha trok sterk aan de lijn want zij wou duidelijk liever met ons gaan ravotten dan braaf bij Jef aan het lijntje te lopen op de paadjes.
Dat waren onze belevenissen weeral voor vandaag, morgen hebben de baasjes het druk met allerlei afspraken, dan kunnen wij wat rusten of plannen maken voor andere deugnieterij.
Eerst was Bas aan de beurt, Belle heeft hem staan uitdagen om mee te spelen. Uitgerekend met de koord die hij gekregen heeft met zijn verjaardag, waarschijnlijk om het effect nog wat aan te zwengelen. Vermits heel het gebeuren Bas niet kon aanzetten tot iets meer activiteit was het baasje dan maar aan de beurt.
t Baasje was toevallig de Pascal aan het lezen die m een uur tevoren meegebracht had van de krantenwinkel en was ook al niet te happig om mee te spelen. Belle heeft dan maar volgehouden tot zij haar zin kreeg. Indien ze mensentaal kon spreken zou ze het baasje naar zijn voeten hebben gegeven omdat hij een maandblad aan het lezen was voor de actieve 50+ er terwijl hij op zijn luie krent bleef zitten.
In feite kan je haar geen ongelijk geven, niet actief zijn met zon maandblad in je handen ! Het is geen hondenlogica, maar ook als t baasje de Woef leest laat ze de baas niet gerust, eigenlijk wil ze altijd spelen, wat je ook aan het doen bent. Enkel als de baas op het dak bezig is zoals de weken voordien, dient ze een ander slachtoffer te vinden.
Je kan er donder op zeggen dat ze altijd succesvol is
We zullen het Belgenland terug gewoon moeten worden na vijf weken Frankrijk. Voor ons viel het gisterenavond nogal mee. We zijn nog een korte wandeling gaan maken met t baasje, kwestie om al de bosgeuren nog eens te controleren en voornamelijk om te gaan ruiken welke honden ons terrein hebben overgenomen toen we er niet waren.
Voornamelijk Bas, die heeft de ganse wandeling haast op drie poten gedaan, zo dikwijls heeft hij zijn poot moeten opheffen om zijn geur terug over de anderen te zetten. Verloren werk blijkt het deze morgen, de regenbui zal alles wel weggespoeld hebben. Das niks denkt Bas, straks opnieuw, geen probleem voor hem, als hij maar kan gaan wandelen heb je er geen last mee, hij vindt altijd wel een reden om een stapje in de wereld te zetten.
Voor de baasjes blijkt de aanpassing wat moeilijker te zijn. t Baasje vertelt dat hij deze morgen niet goed wist waar hij was. Verschil van licht door het venster, grijs buiten, het venster op de verkeerde plaats, geluiden van een autostrade op de achtergrond, vrachtwagens die over de verkeersdrempel hotsen, allemaal niet meer meegemaakt de laatste weken. Straks bij de bakker, slager en kranten winkel is het ook weer gans anders, ja er wordt enige flexibiliteit (schoon woord hé) van ons verwacht.
De baasjes zijn vooral blij dat Belle geen last meer heeft van wagenziekte, zelfs het stoppen en vertrekken in de file heeft ze goed doorstaan. Belle heeft zelfs haar kop buiten gestoken door het venster (in de Welriekende (stink)dreef) tot groot vermaak van de mensen in de autos die naast ons reden.
En nu gaan we ons aanpassen in de zetel want negen uur autorijden is toch wel vermoeiend voor twee Drenten.
Vandaag is het na vijf weken Frankrijk terug tijd om richting noorden te komen. t Baasje zegt niet meer we gaan naar huis want dat wil niks meer zeggen. We zijn hier net zo thuis als in Vosselaar.
Voor onderweg hebben we de beste vooruitzichten, weinig Spaanse en Portugese trucks on the road wegens blokkades ginds. Binnenkort zitten we zonder appelsientjes en sardientjes dans le Nord. Maar t baasje zal wel kunnen doorvlammen, toch zeker tot Parijs want daar laten die Spanjolen het meeste vracht achter in Rungis, dat is de grootste versmarkt van Europa.
Na Parijs zijn het voornamelijk NL en B trucks op de A 1, die protesteren voorlopig nog niet tegen de hoge brandstofprijzen, maaar de Belgische transportbonden gaan klappen met den Yves (???) klappen dat wel, dat doet den Yves nu al een jaar met zero bros resultaat. Het gaat niemand verwonderen dat binnenkort ook in t Belgikske alles stilstaat.
We zullen maar hopen dat we zonder al te veel blokkades in Vosselaar geraken, den bak van de Mitsubishi is in elk geval proppesvol getankt en t baasje kent zo wel een omweggeske. Zo zie je nog eens iets anders dan A10 , Periferique en A 1
Wij zijn terug in Vosselaar, negen uren hebben we nodig gehad om de afstand La Magdeleine/ Vosselaar te overbruggen. Dat is een uur langer dan t baasje voorzien had.
Het eerste stuk liep als een trein, zoals t baasje gedacht had, weinig Spanjaarden en Portugezen op de A 10. Die maken op dat reisdeel toch wel vijftig procent van het vrachtverkeer uit. Als die dan niet op de baan zijn gaat het wel makkelijker, er dient minder ingehaald te worden, het rijdt gewoon vlotter.
Parijs was helemaal geen probleem, Van de luchthaven Orly in het zuiden tot Charles De Gaulle luchthaven 35 minuten. Het is al ooit sneller geweest maar ook Kim Gevaert verbreekt niet elke race een record hé.
Ten noorden van Parijs inderdaad veel Hollanders, Belgen en Denen in hun trucks, haast een aaneengesloten rij op het rechtse rijvak. Het reed makkelijker na Péronne op de A2 richting Valenciennes. Het baasje had deze maal richting Brussel verkozen boven Lille en Gent omdat er wegwerkzaamheden zijn tussen Gent en Antwerpen
Brussel dus we hebben aangeschoven van de Welriekende Dreef tot aan de afslag ring/E19 richting Antwerpen. In Waterloo zei het baasje nog tegen t vrouwtje dat we nog steeds aan een gemiddelde van 100km/h gingen.
Een uur en een kwart hebben we nodig gehad om Brussel te ronden In plaats van om kwart na zeven te arriveren is het dus half negen geworden. En dan zijn er mensen die schrik hebben van de drukte op de Parijse Periferique ! Viva de periferique en wegblijven uit Brussel en de Antwerpse ring zo simpel is het zegt het baasje.
zon blik heeft t baasje in zijn ogen, nu die spreeuwen ook de krieken beginnen te lusten nu ze wat rijper zijn. Hij heeft al aan t Googlen geweest om te zien dat Kalasjnikov ook jachtgeweren in zijn gamma heeft ! Dat zou nog eens iets zijn, den baas met een jachtgeweer ! Voor ons zou dat geen kwade zaak zijn, dan kunnen we onze rastalenten nog eens tonen.
Maar zo ver zal het wel niet komen denken we, den baas weet dat spreeuwen een beschermde vogelsoort zijn en hij vermoed dan ook nog dat het waarschijnlijk den Tindemans destijds is geweest die daarvoor gezorgd heeft. Die heeft destijds nog wel meer stemmen gekregen dan Leterme, maar krieken- en kersenbomenzal die wel niet in zijn tuin gehad hebben. Als dat wel zo was, dan was t helemaal een kieken zegt den baas.
Ondertussen vertelt het baasje aan t vrouwtje dat niet alleen die kersen veelal aangepikt zijn maar dat die spreeuwen ook nog op de andere ka .n. Die laten ze dan ongemoeid, kwestie van t baasje ook nog iets te gunnen waarschijnlijk.
Wij liggen dan onder de boom te luisteren naar zijn duistere plannen om die vogels naar het leven te staan. Tindemans komt wel niet meer op bij de verkiezingen maar op t baasje zijn stem moest m zeker niet meer rekenen dat is voor de volle honderd procent zeker..
t Baasje in de boom en t vrouwtje aan tafel, allebei plakkend tot aan de ellebogen. Het is kriekenoogst, wel wat vroeg maar als de baasjes wachten, dan rest er niks meer om in potjes te doen. Die spreeuwen hé
De oogst valt wel tegen dit jaar maar dat was in de lente al te voorzien na die strenge nachtvorst begin april, toen alles in volle bloei stond. Na de oogst van vorig jaar die onbeschrijfelijk in volume was, is dat ook vrij normaal, het kan ook niet elk jaar groot confituurfeest zijn.
Dadelijk gaat het vrouwtje haar grootste kookpot nog eens bovenhalen en vanavond staan er weeral ettelijke potjes krieken confituur in de schapraai.
Ten behoeve van de Franse en Nederlandse lezers, in België zijn kersen, zoete kersen en krieken zijn zure kersen. Cerises doux en cerises aigre.
doen we een wandeling en zelfs als we in de omgeving van thuis komen is telkens weer iets te beleven. Kijk Belle hier vlak voor t baasje zijn Kodakske zich in de bocht werpen. Waar ze achteraan zat of wat ze opmerkte, enkel zijzelf weet het. Het baasje weet het zeker niet, die was gaan klaarstaan omdat hij haar al van op tweehonderd meter zag komen aanspurten en tegen dat m zich kon omdraaien was ze al verdwenen. Ikzelf was bezig met de andere straatkant af te snuffelen
Belle is vlak achter het baasje het onkruid aan de kant van de weg ingedoken en toen ze bijna tien minuten later terug opdook zat ze volledig onder de kleefzaadjes en ander onkruid. t Baasje heeft er werk aan gehad om al die zaadjes uit hare frak te kammen.
Bijna een volle asbak zaadjes en haar heeft t baasje verzameld vooraleer ze terug toonbaar was.
En dan is er s avonds Superhond op VTM . Die hondjes zullen daar wel hun beste best doen, maar als ze echt super willen worden zullen we ze eens een paar dagen mee op stage nemen. Die bazinnekes zullen nogal krijsen als ze hun lievelingetjes terug te zien krijgen. Paniek gegarandeerd
Ere wie ere toekomt, Manu die gisteren onze baas opmerkzaam maakte dat m Franse woorden gebruikt heeft zich verontschuldigd. Manu dacht dat t baasje zon
Hollander was die graag te pas en te onpas Franse woorden verbasterde.
t Baasje heeft dat faire aanbod aanvaard en wel gezegd , als vroeger schoolmeesterke, dat m dat niet meer mag doen, op straffe van een paar uren hoekverbanning.
Als t baasje toch niks kan schrijven op t www dan doen wij het ook maar kalm aan, en gelijk voegen wij de daad bij het woord.
t Baasje is toch maar bezig met aanhangwagens in orde te brengen voor de retour naar Vosselaar, t vrouwtje is het laatste (?) onkruid aan het wieden in de tuin, wat zouden wij die twee voor de voeten lopen ?
Zo een rustdag tussendoor mag ook wel eens, zelfs de hondenboog kan niet altijd gespannen staan. Dadelijk heeft het baasje gedaan met zijn werk en komen wij toch aan de beurt voor een wandeling door de velden.
Indien er nog iets schokkends te beleven valt, komt er nog wel een breaking news.
Sinds gisterenavond hebben wij eens te meer geen verbinding met het internet, waarschijnlijk kan het vanavond opgelost worden.
Wanadoo.fr en Orange.fr beginnen ons zo stilaan de strot uit te hangen. Wanneer U dit leest is het te danken aan de bereidwillige medewerking van de buren die hun computer ter beschikking willen stellen.
Weinig nieuws dus vandaag, we hopen zo snel mogelijk terug on line te gaan.
Onderstaande reactie kreeg ik deze avond op het artikeltje poes op deze blog. Iedereen kan het lezen bij de reacties in de rechtse kolom. Ik sta er toch een beetje van te kijken. k Zal het maar niet proberen uit te leggen aan de beide blogeigenaren Bas & Belle Die twee gaan het nog minder begrijpen dan ikzelf vrees ik.
Zulke reacties kunnen mijn avond verpesten, dat ik Nederlander zou zijn, och, er zijn erger dingen in het leven en als de stomme van Portici er niet was geweest in 1830 dan was ik het misschien wel geweest, so what ? Ik voelde mij al voor de invoering van de euroEuropeaan in hart en ziel. Al een geluk dat die brave man **** zijn zoon niet in mijn klas gezeten heeft, wat zou dat geweest zijn als zijn zoon buiten cilinderkop, ook het woord culasse zou gekend hebben, join de culasse voor cilinderkoppakking, volant voor stuurwiel, amortiseur voor schokdemper en pare-brise voor voorruit .
Ikzelf heb kennis van andere talen steeds als een meerwaarde gezien. Niet voor iedereen dus .
Jan,
08-06-2008
Colza
Wat ik opmaak uit uw verhaaltje is dat u Nederlander bent. Ik heb steeds gehoord dat colza Frans was voor koolzaad. Foei dus als u dazt woord ook als dusdanig gebruikt.
Deze namiddag hebben onze harten nog eens sneller geslagen, oorzaak: een rosse poes die het pad van Belle gekruist was in het colza veld.
Wandel ik rustig met de baasjes over de weg, kalm rustig gangetje, crosst daar toch geen rosse poes de weg over zeker. Nog geen twee meter van mij vandaan. Sensatie mensen, zo vlak bij, daar rep ik mijn oude knoken nog eens voor. Nu kon die poes niet links of rechts, links stond ik, van rechts hoorde ik Belle komen. Wat doet zon poes dan ? Juist, die zoekt de hoogte op.
Razendsnel zat ze bij de buren Mark & Sarah de kriekenboom in, hoog genoeg om veilig te zitten voor een oude Drent. Belle was terug de colza ingedoken, zij had een tweede kat opgemerkt samen met die rosse maar die was de andere kant uitgerend. Ja dan moet je kiezen, de ene of de andere. Nummer twee heeft ze niet meer gevonden want toen Belle haar reukspoor volgde heeft het baasje Belle teruggeroepen.
Nu een half uur later is mijn hartritme nog altijd niet normaal, zo maak je nog eens wat mee in je oude dagen.
Een Drentse naakthond bestaat nog niet, toch niet dat wij het weten. Maaaar, als het zo blijft duren bij een kambeurt van Bas zal het niet lang meer duren. Dan hebben wij de eerste blote Drent hier in huis !
Op de foto kan je zien wat een dagelijkse kambeurt aan wol opbrengt. Op foto 1 zie je het resultaat van tweemaal de kam door Bas zijn vacht te trekken. Foto twee geeft dan het resultaat van een vijf minuten flink diep kammen, na die tijd is Bas het beu en begint onrustig en ongeduldig te worden.
Deze resultaten komen niet van een onverzorgde hond, dan zou het vrij normaal zijn, maar van van Bas die wekelijks, het jaar rond, toch zon twee à driemaal gekamd wordt.
Tegen het eind van de lente, het begin van de zomer, is het elk jaar hetzelfde resultaat. Eén zaak is spijtig, en dat is dat Bas te laat op het jaar begint met ruien. Moest dat in het begin van de lente gebeuren dan zouden al die vogelnestjes hier in de buurt een zachte, witte, hondenvacht bekleding hebben.
s morgens vanaf zeven uur is de boulangerie open in Villefagnan. Het beste brood, baguette en croissants hebben ze daar. Het baasje heeft nog nooit voor de deur gestaan omdat het nog te vroeg was, zon vinnige ism nu ook weer niet. Wat al wel gebeurt is, zijn gasten die zich eens sportief willen voordoen en dan aanbieden van s morgens met de fiets om brood te rijden.
Het baasje kijkt dan eens bedenkelijk en controleert gelijk de kofferruimte van de Mitsubishi. Kwestie van te weten of er genoeg plaats is voor één of twee fietsen. Het baasje geeft wel altijd de raad om hun GSM mee te nemen voor als ze eens plat zouden rijden. Er heeft er nog geen enkele plat gereden maar er hebben al veel fietsen achteraan in de auto gezeten.
De weg naar Villefagnan is vier en een halve kilometer enkel, er zit een nijdige helling in, niet stijl maar lang en op het einde nog een vals plat. Geen probleem normaal, maar op je nuchtere maag krijg je al snel de klop van de hamer. En dan moeten ze nog terug ook. Er zijn al veel croissants onderweg gegeten om terug wat op krachten te komen.
Als t baasje met de auto om brood gaat, is m meestal vergezeld van Bas, Belle rijdt niet zo graag auto. Bas verwacht telkens zon klein snoepje uit het handschoenkastje van de auto, omdat hij zo goed op de auto gepast heeft (?) als t baasje bij de bakker was en een krant was gaan kopen.
Zo ging het ook deze morgen, lekker verse baguette zoals geen enkele Belgische bakker ze gebakken krijgt, ook al doen ze zo hun best
Zondag 08.06.2008 worden er in en rond Aigre drie nieuwe fietsroutes geopend zo meld de Charente Libre verder in haar Le Guide paginas. Een circuit famille van acht kilometer ( zeer makkelijk), een circuit découverte van vierendertig kilometer (makkelijk) en een circuit exploration, zestig kilometer (difficile)
Op het circuit van vierendertig kilometer zijn er drie punten waar men even kan verpozen en iets eten en drinken, in St.Fraigne, in Tussonen bij de aankomst terug in Aigre. Op de grote toer kan er enkel in St. Fraigne iets gedronken worden, misschien daarom dat de toer difficile meegekregen heeft. Op de kleine toer van acht kilometer kan er verpoosd worden in Villejézus en in Aigre.
Een fietsatelier waar eventueel herstellingen kunnen uitgevoerd worden kan men vinden in Aigre. Er is dus wel over nagedacht en men maakt ook ernstig werk van de ontdekkingstochten door het Noorden van de Charente. Er staan tevens nog vier andere fietstochten in de startblokken.
Ook in het zuiden van de Charente bestaan er al enkele fietsroutes, in de omgeving van Ségonzac, bekend van de Cognac Fine Champagne en het centrum van de tonnenmakers . Ook de omgeving van Barbezieux heeft al zijn fietsroutes.
Wanneer de routes aan belang winnen en er voldoende belangstelling is zullende plaatselijke neringdoeners het belang wel inzien van enkele extra rustplaatsen (lees terrasjes).
De Charente kan er maar wel bij varen denken wij zo
Frans of Engels of beiden, zulke panelen kan je vinden in Aigre, een stadje op zon twintig kilometer van ons thuis. In Aigre organiseren ze dus regelmatig een Engelse markt. Hier kunnen de overgewaaide Engelsen hun thuisproducten kopen of producten door Engelsen hier ter plaatse vervaardigt.
Nu zijn wij en ook de baasjes niet zo gek van Engelse etenswaren, toch zeker niet als al die Franse overheerlijke producten overal te koop zijn ! Toch hebben de baasjes ons deze morgen meegenomen naar Aigre. Wij hadden vooral een sterke interesse in de daar aanwezige hondjes, labradors, épagneul Bretons, Border Collies en de rassen van onduidelijke mix, "vlinderhondjes" zo noemde wijlen veearts Karel Van Noppen onze Sloeber destijds. Dat was voor Bas bij de baasjes kwam, Sloeber was ook zo'n onduidelijke mix.
De baasjes hebben dan het onvermijdelijke terras van Le Bilboquette aan gedaan waar er steeds een emmertje fris aperitief voor ons gebracht wordt. In t veld en de bossen kunnen wij ons wel eens wild gedragen maar in t bijzijn van al die andere soortgenoten daar kunnen wij eens laten zien dat wij welgemanierde Drenten zijn.
Niets zo simpel als dat, om de baasjes eens trots als een gieter te laten zijn en lonen doet dat altijd achteraf
Het departements bestuur en de toeristische diensten van de Charente hebben het begrepen. Toeristisch gezien staat de Charente op de 87° plaats van de 96 Franse departementen. Je zou zeggen, daar is geen lap te zien en dat is ook zo als je voor kastelen, wilde rivieren, bergen of strand op reis gaat.
Dé toeristische troef volgens het baasje zijn bescheiden (?) mening, is de rust die van de streek uitgaat. Uitgestrekte velden met graan, zonnebloemen, afgewisseld met een bos en daar tussenin vreedzame rustige dorpjes. Wat heeft een gestresseerde noorderling nog meer nodig om op adem te komen. Alles hebben ze hier voor zulke luitjes.
Nu hebben ze enkele fietsroutes uitgestippeld langs waar je de streek op je eigen tempo kan ontdekken. Met de VTT, wat staat voor velo tout terrain of mountain bike , met de koersfiets of gewoon met je dagelijks huis en tuin fiets, voor ieder wat wils.
Als je de streek bekijkt dan ligt er ten westen van de grote verbindingsweg N 10 een zacht glooiend landschap waar zelfs de meest onervaren fietser plezier aan kan beleven.
Ten Oosten van de N 10 kan je een meer heuvelachtig terrein vinden , doorsneden door de vallei van de rivier Charente. Hier heb je al wat meer trappers capaciteiten nodig om boven te geraken.
Het enige waar een noorderling zich naar te pletter gaat zoeken zijn de terrasjes waar België en Nederland zo bekend voor zijn. Daar moet nog aan gewerkt worden, voorlopig zijn ze nog te zoeken als een speld in de hooiberg, ze zijn er wel,maar niet op elke hoek van de straat zoals bvb in het Belgische Limburg. Dus, zien dat de bidon vol blijft.
Als trouw bezoeker van de blog van Jan Noordijk , http://www.happy2gether.bekom ik vandaag een artikel tegen dat iedereen zou moeten lezen. Vermits ik deze blog een beetje vrolijk en opgewekt wil houden heb ik het niet overgenomen maar voor zij die willen, kunnen het hier lezen.http://www.happy2gether.be/Dierenplezier%20&%20leed.html
Het artikel handelt over een overleden puppy en zou moeten gelezen worden door iedereen die een pup wil kopen of wil verkopen. Ik wil je verwittigen, het is geen prettig artikel, maar ik en ook Jan Noordijkwillen ons verzetten tegen elke vorm van dierenleed.
Als deze inleiding je wat afschrikt, Jan schrijft ook over plezierige zaken en dierenplezier en een bezoek aan zijn blog is zeker aan te raden. Aan jullie zelf om te beslissen, lezen is weten
De baasjes zijn al volop bezig met de voorbereidingen voor het steriliseren van de krieken. Zondag of maandag zullen ze wel rijp genoeg zijn om te worden geplukt. De ladders heeft het baasje nog niet opgeborgen na de dakwerken, die staan gereed voor de volgende arbeid.
De steriliseerketel is al afgestoft, de nieuwe rekkers (sluitringen in t AB) aangekocht, de sluitranden van de Weck potten nagekeken op beschadigingen, de fles Butagas eens gewogen en de grote brander eens aangestoken. Alles is OK bevonden en nu maar de natuur zijn werk laten doen en laten rijpen, die krieken.
Terug naar de tijd van toen zullen de meesten denken. Wie steriliseert er nu dezer dagen nog ? Onze grootmoeders, die deden dat, maar die waren geboren in de jaren 1890 1920 ! Wel onze bazen doen dat ook nog, als je eenmaal door een stroompanne gans de inhoud van je diepvriezer naar de composthoop kan dragen dan voorzie je andere maatregelen.
t Baasje heeft jaren geleden eens aan t vrouwtje laten weten dat hij voor zijn verjaardag een steriliseerketel wilde. Op het einde van dezelfde week stonden er vier ketels met ongeveer tweehonderd potten. Iedereen wou zijn oude rommel kwijt en t baasje kende dé tijd van zijn leven !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
