Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
16-06-2008
Mooi en droog
Mooi en droog
Deze namiddag toen t baasje terug was van school hebben we nog een mooie wandeling gemaakt. Al een geluk want het vrouwtje had het baasje gebeld met de vermelding overkomst dringend gewenst omdat er iets mis was met Bas zijn achterpoten !
De examens waren al even voorbij en t baasje is dan maar direct naar huis gekomen met een bang hartje. Bij aankomst was het leed al geleden en stond mijnheer Bas het baasje al vrolijk op te wachten aan de voordeur. Bij het spelen met Belle of met weer zotte kuren uithalen moet hij zich bezeerd hebben. Bas is altijd een kleinzeer geweest en heeft altijd van een mug een olifant gemaakt.
Dan maakt Bas lawaai als een varken dat gekeeld wordt en zelfs na bijna vijftien jaar loopt de directie hier er nog steeds in.
Waarschijnlijk heeft Bas zich gisteren met de wandeling wat overtroffen met zijn kuren en heeft m daar vandaag de gevolgen moeten dragen. Op wandeling deze namiddag heeft m toch niets laten merken van enige hinder, oef
voor ons toch, t baasje moet vandaag nog eens gaan werken zeg m tegen ons nu wij verbaasd opkijken.
Om zeven uur een baas zien verschijnen en dadelijk uitgelaten worden in de tuin behoort niet tot ons dagelijks ritme. Belle kan er helemaal niet aan uit, zij heeft de tijd niet meegemaakt dat zoiets dagelijkse kost was.
Bas moet het haar maar uitleggen hoe het vroeger ging, om half zeven uitgelaten worden en dan de rest van de dag in de tuin gelaten worden omdat de baasjes uithuizig waren om brood op de plank te krijgen en om centen te gaan verdienen voor luxe van een Drent te kunnen houden. Zo heeft het baasje toch altijd verteld.
Na de vijf minuten uitstap in de tuin spurt Belle naar de zetel om zich snel in en bolletje te draaien, liefst op de plaats waar ik even tevoren nog lag en waar het nog warm is, om dan zalig haar ogen te sluiten en verder te knorren.
t Baasje moet vandaag op zijn oude school in de jury voor de eindproeven gaan zetelen. Daar moet je op tijd komen zegt m, maar wat wil dat zeggen op tijd voor een Drent ?
Geen boswandeling voor ons vandaag, te nat, te smerig in t bos. Alleen maar voor de baasjes want wij kunnen een gezonde portie nattigheid best te baas. Niet dus, geen bos maar de baasjes hebben ons wel meegenomen naar het dorp. Daar was de jaarlijkse braderij aan de gang.
Na en korte uitstap langs de weien, om het proper te houden in het dorp, trokken we dus naar het dorp. Dat is wel een eindje stappen tot in het centrum, t baasje zegt zo'n twee en halve kilometer. Geen probleem voor ons, daar draaien we onze poot niet voor om.
Het ganse gebeuren was halfweg al te horen, luidsprekers knalden luide muziek door de straten. Belle kent dat niet zo goed, enkel op de huntingbeurs in Gent heeft ze dat eens meegemaakt. Bas draait daar zijn poot ook al niet voor om, deels omdat m niet zo goed meer hoort en wat heeft Bas nu nog niet meegemaakt in zijn lang hondenleven.
Er waren ook veel hondjes onderweg, we hebben wat afgesnuffeld aan voor en achterkant. Er waren ook keurig afgeborstelde dames met boutique kleding en van die Fabiolakapsels . Die kakmadammen (zegt het baasje daartegen) moesten niet veel van ons hebben en lieten dat ook duidelijk merken. En we waren nog niet eens nat of vuil !
Neen , geef ons dan die vriendelijke madammekes uit het bos maar, die hebben ook een hondje bij en daar krijgen wij gewoonlijk wel een aai van over ons bolleke. Die madammekes hebben gewoonlijk ook geen Fabiolakapsel, zou dat een herkenning zijn voor vriendelijke mensen ?
Het baasje had voor een keer zijn kodakske niet bij, spijtig hé
Daar moet het baasje van profiteren, het gras/onkruid dat vrijdag blijven liggen is zal nooit hooi worden. De bui van gisterenmorgen heeft alles grondig verbrod. En nu is het geen hooi, maar bijna smurrie ruimen voor t baasje.
De bui, gepaard met een knallend onweer, heeft zelfs Belle van de kook gebracht, Belle trekt zich normaal geen snars aan van donder en bliksem maar nu was het haar ook te veel van het goede. Er waren zelfs twee stroomonderbrekingen, net zoals het gebeurt bij een onweer in Frankrijk, maar daar bevinden alle leidingen zich nog bovengronds. Wij voelden ons een beetje terug in de Charente.
Als t baasje gedaan heeft met het opruimen van de tuin mogen we straks mee naar t dorp. In Vosselaar heeft vandaag de jaarlijkse braderij plaats. Een flinke wandeling en een terrasje doen zit er vandaag nog wel.
Verdorie wij zijn beter gewoon dan dit rotweer. Daarbovenop vragen ze te pas en te onpas aan t baasje of hij dat weer heeft meegebracht van Frankrijk ! t Zijn slechte karakters zegt t baasje dan, wie durft het nog maar te bedenken dat het baasje zoiets zou doen ?
Het vertrouwen in de mensen heeft een ferme deuk opgelopen bij t baasje zegt m. Weken aan een stuk blazen en stoeffen dat het hier in België warm en zonnig is en we zijn nog geen drie dagen terug en we hebben al twee regendagen gehad. Deze keer denken we dat het baasje recht van spreken heeft en dik gelijk heeft.
Ondertussen zijn wij toch tussen twee buien een wandeling gaan maken en hebben ons dan maar met heel ons hebben en houwen in de vijver gesmeten. Belle achter een waterhoen aan en Bas is op zijn achterste in de vijver gaan zitten. Kwestie van ons op een fatsoenlijke manier nat te maken !
We hebben terug de wandeling gemaakt langs de zijde van de autosnelweg en dan moeten we aangelijnd blijven, Was dat niet het geval geweest dan stond er vanavond eend en waterhoen op t menu. Rond en in die vijver valt er altijd wel iets te pakken voor ons. t Vrouwtje zal naar de winkel moeten om iets eetbaars op tafel te krijgen. We geloven toch dat het bestuur hier in huis geen kaas gegeten heeft van economie en van stijging van de levensduurte hebben ze alleen nog maar aan de pomp gehoord denken wij zo.
Als wij, Drenten, eens elke dag mochten helpen met de voedselvoorziening hier ten huize, er zou weinig sprake zijn van stijging van de levensduurte
Wie doet het niet op de Franse snelwegen ? De nummerplaten van de passerende en voorbijstekende autos in het oog houden en zien waar die auto vandaan komt.
Gedaan met deze bezigheid die de sleur van het reizen een beetje breekt. Vanaf 1 januari 2009 krijgen de nieuwe Franse autos een nummerplaat voor het leven , geen aanduiding meer van het departement van herkomst niet meer. Het systeem bestaat onder andere al in Nederland waar de auto al van in de toonzaal een nummerplaat heeft.
Gedaan dus met het lijstje te raadplegen met de Franse departementen en de commentaren à la die is nog niet thuis, die moet nog ver, die is ook danig verkeerd gereden, kijk ! ene van Corsica, een 2B, en nog van die commentaren die je allert houden op de dikwijls eentonige snelwegen.
Nu zullen die oude nummerplaten wel niet dadelijk verdwijnen vermits ze enkel op de nieuwe autos komen, maar binnen enkele jaren zal de lol op de snelweg er wel af zijn. Op het platteland zal je de departementsplaten nog wel vele jaren tegenkomen, daar tuffen nog verschillende 2pktjes en R4tjes rond met van die zwarte platen met zilveren cijfers en letters, ook platen die al enkele generaties in onbruik zijn sinds ze de geel/zwarte platen hebben ingevoerd.
Om toch tegemoet te komen aan hen die een departement aanduiding willen, mag de nummer van het departement in het blauwe vakje , rechts van de nummerplaat vermeld worden. De eigenaar mag wel zelf bepalen welk departement op zijn nummerplaat komt. Bijvoorbeeld, iemand die in le Nord geboren is, en zich sterk verbonden voelt met zijn geboortestreek, en in Bordeaux woont mag gerust het cijfer 59 op zijn nummerplaat laten vermelden ipv. 33 voor de Gironde.
Het is een vernieuwing maar het doel en het waarom van de verandering ontgaat ons toch wel
Je kan gans de verandering nalezen op de site van de krant Charente Libre op de site
De directie hier ten huize was gisterenavond op verplaatsing, kalm dus voor ons en een gelegenheid om eens een avond wat vroeger de ogen te sluiten.
Er was op de vroegere school van t baasje een reünie (kennen we nog niet, t baasje zegt dat dat zoiets is als de clubmatch van de Drentenclub, waar iedereen nog eens samenkomt). We zagen het al aankomen in de namiddag, t baasje was zich gaan laten trimmen bij coiffeur Jos en t vrouwtje bij coiffeuse Marleen. Dat doen ze normaal niet als ze in de tuin gaan werken. Er werden geen voorbereidingen getroffen om maar enig eten op tafel te brengen, je ziet signalen genoeg om als slimme hond te weten dat er een rustige avond in t verschiet was.
Wij werden nog meegenomen op een extra ronde naar het bos, kwestie van op veilig te spelen zegt de baas en om zeven uur was het hier kalm.
Het moet goed geweest zijn daar in Hertals want t was laat eer ze de oprit hier ten huize terug opdraaiden. En bij het bekijken van de fotos die t baasje genomen had met t nief kodakske hebben ze nog behoorlijk wat plezier gemaakt ook.
Wij stonden weer met de nacht om have en goed te beschermen, wij zijn er nog moe van deze morgen
Het is wel niet zoals Jacques Brel het bedoelde, maar zo zien wij onze tuin nu wel. Als t baasje de bosmaaier aanhangt dan kijkt m niet zo nauw. Alles moet plat is zijn motto op dat moment. Zo is de dragonplant, die verscholen zat tussen de netels en hoog opgeschoten papavers mee tegen de vlakte gegaan. Niet zo erg zegt de baas, die komt er wel terug bovenop.
Nu maar wachten op het zonnetje dan kan de baas morgen of overmorgen hooien. Het ziet er naar uit dat het nog een echte boer gaat worden. Een multinationale boer voegt m er zelf aan toe. Als we binnen twee weken terug naar Frankrijk vertrekken wacht m daar terug hetzelfde werk. Zo houden ze hem bezig.
Het baasje heeft wel even gevloekt toen hij met de bosmaaier zon Drentensigaar raakte. Je wil het hier niet zien verschijnen, de woorden die we toen naar onze kop geslingerd kregen, fraai was het niet, en voor publicatie ook niet echt geschikt Die bleu de travail werkbroek mag ook niet binnen van t vrouwtje wegens plaatselijke geurhinder !
Wij hebben nu toch terug een tuin waar we onze speeltjes in terug vinden
Aan t werk baasjes, t zal nodig zijn. Als je ziet hoe de tuin er bij ligt na die vijf weken. De grasmaaier heeft nog even rust, het eerste werk zal met de bosmaaier moeten gebeuren denken wij zo, die brousse kan geen enkel grasmachine aan.
Het baasje had dat al voorzien en heeft de bosmaaier van Frankrijk meegebracht, hij wou er gisteren al aan beginnen maar met dat hondenweer was er toch geen beginnen aan, dus vooruit met de geit !
Binnen een paar uren hebben we weer een proper pelouske en kunnen we terug ravotten, nu vinden we onze bal niet meer terug tussen al dat onkruid.
Gans anders ziet ons bos er op het moment uit, voor vijf weken waren wij er thuis zoals onze baas in zijn broekzak, nu met al die jonge begroeiïng zouden wij er zelfs verloren lopen. Wij twijfelen er zelfs over dat het wel hetzelfde bos is waar wij daarstraks zijn gaan wandelen.
Lange tijd heeft het er naar uitgezien dat de wandeling er zou overschieten. De bui, t was er maar één maar ze duurde uren, was zo hevig dat wij zelfs in de tuin niet onder de veranda uitkwamen. Toen het even over was heeft de baas toch de leibanden genomen en zijn we gaan stappen. Soms was het wel haast zwemmen, zoveel plassen hebben wij nog nooit gezien in t bos.
Belle die overal doorgaat en als ze dorst heeft het liefst liggend in de plas gaat drinken leek meer op een zeehond. Dat was wel niet alleen van de plassen maar ook van het natte hoge gras. Twee handdoeken hebben de baasjes nodig gehad om haar tot een ietwat droge Drent te krijgen. Klets, kletsnat was ze tot op haar vel, alsof ze gaan zwemmen was in de vijver zelfs dan kon ze niet natter geweest zijn.
We zijn dan ook Jef tegengekomen met Micha, die had pech en mocht niet los lopen wegens loopsheid. Dat was ook weeral meer dan zes weken geleden. Micha trok sterk aan de lijn want zij wou duidelijk liever met ons gaan ravotten dan braaf bij Jef aan het lijntje te lopen op de paadjes.
Dat waren onze belevenissen weeral voor vandaag, morgen hebben de baasjes het druk met allerlei afspraken, dan kunnen wij wat rusten of plannen maken voor andere deugnieterij.
Eerst was Bas aan de beurt, Belle heeft hem staan uitdagen om mee te spelen. Uitgerekend met de koord die hij gekregen heeft met zijn verjaardag, waarschijnlijk om het effect nog wat aan te zwengelen. Vermits heel het gebeuren Bas niet kon aanzetten tot iets meer activiteit was het baasje dan maar aan de beurt.
t Baasje was toevallig de Pascal aan het lezen die m een uur tevoren meegebracht had van de krantenwinkel en was ook al niet te happig om mee te spelen. Belle heeft dan maar volgehouden tot zij haar zin kreeg. Indien ze mensentaal kon spreken zou ze het baasje naar zijn voeten hebben gegeven omdat hij een maandblad aan het lezen was voor de actieve 50+ er terwijl hij op zijn luie krent bleef zitten.
In feite kan je haar geen ongelijk geven, niet actief zijn met zon maandblad in je handen ! Het is geen hondenlogica, maar ook als t baasje de Woef leest laat ze de baas niet gerust, eigenlijk wil ze altijd spelen, wat je ook aan het doen bent. Enkel als de baas op het dak bezig is zoals de weken voordien, dient ze een ander slachtoffer te vinden.
Je kan er donder op zeggen dat ze altijd succesvol is
We zullen het Belgenland terug gewoon moeten worden na vijf weken Frankrijk. Voor ons viel het gisterenavond nogal mee. We zijn nog een korte wandeling gaan maken met t baasje, kwestie om al de bosgeuren nog eens te controleren en voornamelijk om te gaan ruiken welke honden ons terrein hebben overgenomen toen we er niet waren.
Voornamelijk Bas, die heeft de ganse wandeling haast op drie poten gedaan, zo dikwijls heeft hij zijn poot moeten opheffen om zijn geur terug over de anderen te zetten. Verloren werk blijkt het deze morgen, de regenbui zal alles wel weggespoeld hebben. Das niks denkt Bas, straks opnieuw, geen probleem voor hem, als hij maar kan gaan wandelen heb je er geen last mee, hij vindt altijd wel een reden om een stapje in de wereld te zetten.
Voor de baasjes blijkt de aanpassing wat moeilijker te zijn. t Baasje vertelt dat hij deze morgen niet goed wist waar hij was. Verschil van licht door het venster, grijs buiten, het venster op de verkeerde plaats, geluiden van een autostrade op de achtergrond, vrachtwagens die over de verkeersdrempel hotsen, allemaal niet meer meegemaakt de laatste weken. Straks bij de bakker, slager en kranten winkel is het ook weer gans anders, ja er wordt enige flexibiliteit (schoon woord hé) van ons verwacht.
De baasjes zijn vooral blij dat Belle geen last meer heeft van wagenziekte, zelfs het stoppen en vertrekken in de file heeft ze goed doorstaan. Belle heeft zelfs haar kop buiten gestoken door het venster (in de Welriekende (stink)dreef) tot groot vermaak van de mensen in de autos die naast ons reden.
En nu gaan we ons aanpassen in de zetel want negen uur autorijden is toch wel vermoeiend voor twee Drenten.
Vandaag is het na vijf weken Frankrijk terug tijd om richting noorden te komen. t Baasje zegt niet meer we gaan naar huis want dat wil niks meer zeggen. We zijn hier net zo thuis als in Vosselaar.
Voor onderweg hebben we de beste vooruitzichten, weinig Spaanse en Portugese trucks on the road wegens blokkades ginds. Binnenkort zitten we zonder appelsientjes en sardientjes dans le Nord. Maar t baasje zal wel kunnen doorvlammen, toch zeker tot Parijs want daar laten die Spanjolen het meeste vracht achter in Rungis, dat is de grootste versmarkt van Europa.
Na Parijs zijn het voornamelijk NL en B trucks op de A 1, die protesteren voorlopig nog niet tegen de hoge brandstofprijzen, maaar de Belgische transportbonden gaan klappen met den Yves (???) klappen dat wel, dat doet den Yves nu al een jaar met zero bros resultaat. Het gaat niemand verwonderen dat binnenkort ook in t Belgikske alles stilstaat.
We zullen maar hopen dat we zonder al te veel blokkades in Vosselaar geraken, den bak van de Mitsubishi is in elk geval proppesvol getankt en t baasje kent zo wel een omweggeske. Zo zie je nog eens iets anders dan A10 , Periferique en A 1
Wij zijn terug in Vosselaar, negen uren hebben we nodig gehad om de afstand La Magdeleine/ Vosselaar te overbruggen. Dat is een uur langer dan t baasje voorzien had.
Het eerste stuk liep als een trein, zoals t baasje gedacht had, weinig Spanjaarden en Portugezen op de A 10. Die maken op dat reisdeel toch wel vijftig procent van het vrachtverkeer uit. Als die dan niet op de baan zijn gaat het wel makkelijker, er dient minder ingehaald te worden, het rijdt gewoon vlotter.
Parijs was helemaal geen probleem, Van de luchthaven Orly in het zuiden tot Charles De Gaulle luchthaven 35 minuten. Het is al ooit sneller geweest maar ook Kim Gevaert verbreekt niet elke race een record hé.
Ten noorden van Parijs inderdaad veel Hollanders, Belgen en Denen in hun trucks, haast een aaneengesloten rij op het rechtse rijvak. Het reed makkelijker na Péronne op de A2 richting Valenciennes. Het baasje had deze maal richting Brussel verkozen boven Lille en Gent omdat er wegwerkzaamheden zijn tussen Gent en Antwerpen
Brussel dus we hebben aangeschoven van de Welriekende Dreef tot aan de afslag ring/E19 richting Antwerpen. In Waterloo zei het baasje nog tegen t vrouwtje dat we nog steeds aan een gemiddelde van 100km/h gingen.
Een uur en een kwart hebben we nodig gehad om Brussel te ronden In plaats van om kwart na zeven te arriveren is het dus half negen geworden. En dan zijn er mensen die schrik hebben van de drukte op de Parijse Periferique ! Viva de periferique en wegblijven uit Brussel en de Antwerpse ring zo simpel is het zegt het baasje.
zon blik heeft t baasje in zijn ogen, nu die spreeuwen ook de krieken beginnen te lusten nu ze wat rijper zijn. Hij heeft al aan t Googlen geweest om te zien dat Kalasjnikov ook jachtgeweren in zijn gamma heeft ! Dat zou nog eens iets zijn, den baas met een jachtgeweer ! Voor ons zou dat geen kwade zaak zijn, dan kunnen we onze rastalenten nog eens tonen.
Maar zo ver zal het wel niet komen denken we, den baas weet dat spreeuwen een beschermde vogelsoort zijn en hij vermoed dan ook nog dat het waarschijnlijk den Tindemans destijds is geweest die daarvoor gezorgd heeft. Die heeft destijds nog wel meer stemmen gekregen dan Leterme, maar krieken- en kersenbomenzal die wel niet in zijn tuin gehad hebben. Als dat wel zo was, dan was t helemaal een kieken zegt den baas.
Ondertussen vertelt het baasje aan t vrouwtje dat niet alleen die kersen veelal aangepikt zijn maar dat die spreeuwen ook nog op de andere ka .n. Die laten ze dan ongemoeid, kwestie van t baasje ook nog iets te gunnen waarschijnlijk.
Wij liggen dan onder de boom te luisteren naar zijn duistere plannen om die vogels naar het leven te staan. Tindemans komt wel niet meer op bij de verkiezingen maar op t baasje zijn stem moest m zeker niet meer rekenen dat is voor de volle honderd procent zeker..
t Baasje in de boom en t vrouwtje aan tafel, allebei plakkend tot aan de ellebogen. Het is kriekenoogst, wel wat vroeg maar als de baasjes wachten, dan rest er niks meer om in potjes te doen. Die spreeuwen hé
De oogst valt wel tegen dit jaar maar dat was in de lente al te voorzien na die strenge nachtvorst begin april, toen alles in volle bloei stond. Na de oogst van vorig jaar die onbeschrijfelijk in volume was, is dat ook vrij normaal, het kan ook niet elk jaar groot confituurfeest zijn.
Dadelijk gaat het vrouwtje haar grootste kookpot nog eens bovenhalen en vanavond staan er weeral ettelijke potjes krieken confituur in de schapraai.
Ten behoeve van de Franse en Nederlandse lezers, in België zijn kersen, zoete kersen en krieken zijn zure kersen. Cerises doux en cerises aigre.
doen we een wandeling en zelfs als we in de omgeving van thuis komen is telkens weer iets te beleven. Kijk Belle hier vlak voor t baasje zijn Kodakske zich in de bocht werpen. Waar ze achteraan zat of wat ze opmerkte, enkel zijzelf weet het. Het baasje weet het zeker niet, die was gaan klaarstaan omdat hij haar al van op tweehonderd meter zag komen aanspurten en tegen dat m zich kon omdraaien was ze al verdwenen. Ikzelf was bezig met de andere straatkant af te snuffelen
Belle is vlak achter het baasje het onkruid aan de kant van de weg ingedoken en toen ze bijna tien minuten later terug opdook zat ze volledig onder de kleefzaadjes en ander onkruid. t Baasje heeft er werk aan gehad om al die zaadjes uit hare frak te kammen.
Bijna een volle asbak zaadjes en haar heeft t baasje verzameld vooraleer ze terug toonbaar was.
En dan is er s avonds Superhond op VTM . Die hondjes zullen daar wel hun beste best doen, maar als ze echt super willen worden zullen we ze eens een paar dagen mee op stage nemen. Die bazinnekes zullen nogal krijsen als ze hun lievelingetjes terug te zien krijgen. Paniek gegarandeerd
Ere wie ere toekomt, Manu die gisteren onze baas opmerkzaam maakte dat m Franse woorden gebruikt heeft zich verontschuldigd. Manu dacht dat t baasje zon
Hollander was die graag te pas en te onpas Franse woorden verbasterde.
t Baasje heeft dat faire aanbod aanvaard en wel gezegd , als vroeger schoolmeesterke, dat m dat niet meer mag doen, op straffe van een paar uren hoekverbanning.
Als t baasje toch niks kan schrijven op t www dan doen wij het ook maar kalm aan, en gelijk voegen wij de daad bij het woord.
t Baasje is toch maar bezig met aanhangwagens in orde te brengen voor de retour naar Vosselaar, t vrouwtje is het laatste (?) onkruid aan het wieden in de tuin, wat zouden wij die twee voor de voeten lopen ?
Zo een rustdag tussendoor mag ook wel eens, zelfs de hondenboog kan niet altijd gespannen staan. Dadelijk heeft het baasje gedaan met zijn werk en komen wij toch aan de beurt voor een wandeling door de velden.
Indien er nog iets schokkends te beleven valt, komt er nog wel een breaking news.
Sinds gisterenavond hebben wij eens te meer geen verbinding met het internet, waarschijnlijk kan het vanavond opgelost worden.
Wanadoo.fr en Orange.fr beginnen ons zo stilaan de strot uit te hangen. Wanneer U dit leest is het te danken aan de bereidwillige medewerking van de buren die hun computer ter beschikking willen stellen.
Weinig nieuws dus vandaag, we hopen zo snel mogelijk terug on line te gaan.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
