|
Puppenkrant 31.05.12xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Geen lange krant vandaag, iedereen is terug aan het
werk of heeft zijn/haar handen vol met pupjes opvoeden. Hier in La Magdeleine,
zuid-west Frankrijk loopt een negen weken oud Drentenpupje rond dat met de
moment zich beter thuisvoelt.
Moesten we niet beter weten, we zouden denken dat
ze al Frans blaft ! En dat is toch best mogelijk want zelfs de vinken die in
Vlaanderen suskewiet fluiten die fluiten hier qu est ce qu il dit. Stel je voor dat Lucy tegen het eind van deze
week whaph blaft, de buurthondjes in Vosselaar gaan haar niet meer verstaan
met haar Frans accent !
Met het slapen gaat het voor Lucy ook alsmaar
beter. Nu slaapt ze van middernacht tot 7u00 zonder plas onderbreking .
Maar ook van de andere pups was er weer nieuws
Lando schreef zelfs vakantiegangers ons baasje
zou anders loonwerkers ook wel appreciëren !
Lando schreef :
Dag
vakantiegangers,
komen de
oren van mijn zus Lucy al terug boven het gras uit als ze door de tuin springt?
Gelukkig zijn haar 3 beschermengels erbij.
Ik heb
vandaag ook weer heel spannende dingen gedaan. Vanmorgen naar de dierenarts.
Kei leuk daar. In haar wachtzaal staan zakken die even lekker ruiken als mijn
korrels thuis, wat had ik daar graag aan geknabbeld. Binnen even rondsnuffelen
en dan de tafel op. Ik weeg al over de 7kg. Ik kreeg daar precies een massage
en ging dan ook graag op mijn rug liggen op de tafel om mijn poten, buik,
liezen, huid, oren, hartslag te laten controleren. Ik gaf de (knappe)
dierenarts zelfs snel een kusje. Ik kreeg nog een geurtje in mijn nek tegen
teken en vlooien. Toen ik van de tafel mocht bleef ik er eigenlijk liever op
slapen. Toen we bijna terug thuis waren (nog 20 meter) van ons huis gaf ik nog
even over in de auto. Ah ja, de achterbank was al gedoopt maar het koffer nog
niet hé. Deze avond ben ik naar de looptraining van papa gaan kijken waar ook
gevoetbald werd. Manman, wat kunnen die kinderen lawaai maken. Op weg naar huis
nog even gestopt om naar Gorki op de hondenschool te gaan kijken maar Louis zij
dat we moesten oppassen omdat hij al zijn spuitjes nog niet had gehad dus zijn
we maar snel naar huis gegaan. Morgen weer nieuwe avontuurtjes. Ik heb trouwens
gisterenavond geen kik gegeven toen mama me al half slapend in de bench legde
met een t-shirt van haar erbij. Ik heb geslapen tot vanochtend!
Pas op want hier komen de lekjes aangevlogen voor mama Hera, oma Belle,
nonkel Heros, zus Lucy, Simonne en Jan
En ook Lennaert
kroop vandaag in de pen:
Allo allo,
Mon frans est
nie so goe, mais keske tou.
Hallo Faes Roedel,
Hier een berichtje
uit Nederland.
Vandaag ben ik bij
de dierenarts geweest voor mijn gezondheidscheck en
..geslaagd. Ik weeg nu 7kg
en 350 gram. Mijn vrouwtje dacht dat ik ook een Nederlands paspoort moest
hebben, stel je voor, een dubbele nationaliteit, niet goed in crisistijd,
voordat je het weet wordt je de grens overgezet. Wel moet mijn chipnummer ook
hier in Nederland worden geregistreerd, maar dat doet geen pijn..
Mijn vrouwtje is
veel te enthousiast. Donderdag 7 juni moet ik al naar de puppycursus, maar ze
zegt dat ik dat best aankan en het goed voor me is.
Ik heb het gerucht
opgevangen dat ik veel beter luister dan mijn papa, maar een beetje een
mamakindje ben. Ik geef toe, ik wil steeds bij het vrouwtje zijn, loop overal
met haar mee en verblijf het liefst in haar geheimen kamertje. Dit kamertje is
juist zo leuk omdat ik er niet mag komen. Het is er lekker koel, er staan
allerlei ronkende machines en er liggen hopen met lekkere geuren sokken en
voetbal kleren. Zalig!
Sinds kort zitten
mijn vrouwtje en ik in de nee fase, dat wil zeggen zij zegt nee, en ik doe
even niets, en dan is het weer goed.
In huize Wessels
loopt ook nog iemand rond die ik nog niet heb voorgesteld. Hij heet Christian,
is 13 jaar, en nu al schoenmaat 47. Ik lijk wel een beetje op hem want onze
voeten zijn veel te groot in verhouding tot de rest van ons lichaam. Met papa
Cartouche gaat ook alles goed. Aangezien roedel Faes in de hooitijd zit, zal ik
deze week iets meer over mijn papa vertellen. Jullie hebben hem helaas niet
kunnen ontmoeten, maar het is een rustige, statige witte knuffelbeer met een
jongenskoppie, maar later meer hierover.
Groetjes uit het
land van Swentibold
Oui cést moi,
Lennart
|
Ik ben Jan
