De puppenkrant 17-11-2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Helaba, we kunnen terug op het oude stramien verder, gisterenavond kregen we van Karin en Lobke een bericht voor de puppenkrant.

De inhoud van het bericht kon beter, Karin heeft zich onzacht neergevleid op de Nederlandse straatstenen maar we hebben terug stof om veder puppenkranten vol te schrijven.

Waarom en hoe Karin “ten gronde” is gegaan mag ze zelf uitleggen in haar bericht.

De rit met vier honden in de Citroën Bellingo is gisteren niet doorgegaan wegens onverwacht bezoek en achteraf nog een snelle boodschappenronde voor het hoofdbestuur. Daar konden wij ook mee leven want de baasjes waren duidelijk langs de Maxizoo gepasseerd. Dat konden we opmaken aan de spulletjes die in de “hondenkast” verdwenen. Brokken, gedroogde varkensoren, kauwstaafjes… wij hebben zo een sterk vermoeden dat flink wat van die spullen al gereedstaan om mee naar Frankrijk te verhuizen…

Voor morgen staan we nog volledig klaar om nog puppenkrant berichten te ontvangen. Schrijvelaars ten lande,… laat jullie nog maar eens goed gaan….

Belle & co

Hier het spannend en pijnlijk relaas van ene K. uit N. in NL

Lieve mams,

Ik schreef al op het blog dat er voorlopig niet veel nieuws van mij zal komen. Tja, toen werd jouw hoofdbestuur natuurlijk nieuwsgierig hè, dus ik zal even uitleggen wat er gebeurd is. Nee, ik heb geen kippen dood gemaakt zoals mijn lieve broer. Daar geloof ik trouwens helemaal niets van, mijn broer is geen moordenaar, ze zullen wel aan de stress bezweken zijn…

Hier komt ie: Zoals iedere dag maakte ik met mijn vrouwtje een wandeling aan de lijn. Ik mag 1x per dag naar het bos om lekker los te rennen en spelen, en 1x moet ik aan de lijn om gelijk wat oefeningen te doen en het volgen er goed in te krijgen. Gisteren kreeg ik tijdens het wandelen opeens last van m’n poeperd. Het was alsof ik gestoken werd, want opeens ging ik zitten om even op die plek te bijten en likken. Vrouwtje wilde weer doorlopen, maar het was nog niet over, dus ging ik wéér heel plotseling zitten, alleen nu voor haar voeten terwijl zij nog doorliep. En toen ehhhh……kwam zij opeens gezellig naast mij liggen op de stenen, tenminste, ik dacht eerst dat zij dat voor de gezelligheid deed…….niet dus…… Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, mijn vrouwtje is dus door mijn toedoen met een harde klap tegen de straatstenen gekwakt en kan haast niet meer lopen. Dikke en pijnlijke knie waren het gevolg. Leuke dingen worden er dus even niet gedaan, totdat het weer beter gaat met haar. Maarrrrr…..elk nadeel hep z’n voordeel, zoals een vroegere buurjongen van vrouwtje altijd zegt. Aan de lijn lopen kan ze even niet meer met mij, maar ze hijst zichzelf nu toch wel 2x per dag met veel moeite in de auto om mij even lekker te laten rennen in het bos, en dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg. Thuis is ze nu erg rustig, ze zit tegenwoordig veel te haken. Vind ik ook erg leuk, want er is niets leuker dan haar bolletjes wol te jatten, hihihi.

Wat wel jammer is, is dat ik zaterdag een wandeling/speurtocht mis nu ze niet kan lopen. Die wordt georganiseerd door onze trainsters, met aansluitend de diploma-uitreiking van de examens. Nu gaan we maar alleen naar de diploma-uitreiking, ik moet dat papiertje natuurlijk wèl hebben hè!! Ook de gezelligheid daar willen m’n baasjes niet missen. Morgen dus misschien een foto van mijn diploma om boven je bench te hangen, mam.

Geef je oma, oom Heros en Lucy een dikke lebber van mij? En vooruit, ook een lekkere lebber voor je hoofdbestuur!

Je Lobke.