|
Geweldenaars
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Als ze iets horen dat ze verstaan en hun aan staat zijn ze niet meer te houden, als gekken zijn ze. Lawaai, springen, rondhollen en alleen maar omdat het vrouwtje zegde dat ze andere schoenen ging aantrekken.
Want schoenen aantrekken is het signaal voor de voorbereidingen van de wandeling(en).
Als t vrouwtje zegt haar kammen jas aantrekken bos halsbandjes dan is het hier te klein en heerst er kabaal in het gehucht.
Dat alles stopt pas van het moment dat ze aan de poort zitten. Want dat weten ze ook, niet zitten is geen poort open
Wat daarna gebeurt speelt zich 3 seconden later achter de hoek af. Ze stormen met zn drieën de straat in op zoek naar die arrogante kat die daarstraks langs de poort liep, zich wel bewust dat de honden niet buiten konden.
Als ze dan de straat uit zijn en in de nu gemaaide velden komen is zelfs die honderden vrije hectaren nog te klein en gaan ze heen en weer over het veld. Gewoonlijk hangt Hera dan in Heros poten of staart zodat ze samen rollend over de kop gaan. Dan neemt Heros de rol weer over en gaat Hera tegen de vlakte.
Wat wel opmerkelijk is, is het feit dat ze beide mij met rust laten. Enkel als ik zelf wil meespelen betrekken ze mij in hun spel. Als ik er één aanmaan van wat rustiger aan te doen dan gebeurt dat ook zonder enig tegen strubbelen. Ja, ik heb het nog altijd voor het zeggen in de roedel, ook al is Heros groter en zwaarder dan mijzelf.
t Baasje is er niet kwaad om met deze gang van zaken zegt m
Belle
|
Ik ben Jan
