|
De postbodexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Al jaren hebben wij hier in Ferret dezelfde postbode, hij kent ons allen met naam en toenaam, ook ons, Bas & Belle. De postbode komt hier laat op de dag, zo tussen twee en half drie. Op dat moment liggen wij gewoonlijk in platte rust op de zetel.
Op het moment dat het gele cliotje de hoek omkomt stormen wij buiten om naar de brievenbus te spurten. Het lawaai dat wij maken alarmeert het ganse gehucht zodat ieder die post verwacht al buiten staat tegen dat de postbode bij hen arriveert.
Bas is al van de eerste dag dat wij hier wonen zo nijdig op die brave man. Als de postbode (facteur hier) aan het einde van het gehucht is gekomen maakt hij halve draai en komt terug langs ons. Dat is (of was) voor Bas het signaal om naar de tuin te spurten om luidkeels naar het gele wagentje te blaffen dat aan de andere kant van de afsluiting reed. Om Bas te jennen toeterde de facteur nog eens extra aan het einde van de tuin.
Nu Bas al niet meer zo snel is, zou ik normaal zijn taak moeten overnemen, dat is wat ieder zou denken. Neen, ik pak liever die lawaaimakende Bas bij zijn staart, of wanneer hij de spurt inzet, vlieg ik hem nog eens gauw naar zijn poten. t Baasje zegt dat ik een klein krapuleke ben omdat ik Bas, in zijn oude dagen, hinder bij wat m al jaren elke dag trouw doet, die facteur wegjagen van onze propriété !
Bas, die goeie lobbes trekt er zich echter niks van aan en als m terug komt uit de tuin zijn we even goede maatjes
Belle
|
Ik ben Jan
