|
Teruggevondenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren was ze ons nog maar eens kwijt. Onze ontdekkingsreizigster was nog maar eens achter iets aangegaan in het zonnebloemenveld. Voor t baasje en Bas geen reden tot ongerustheid, zij komt wel terug is de ervaring.
Zo blijkbaar niet voor Belle zelf, zij was aan een totaal andere kant uit het veld gekomen en zag de rest van de roedel niet ! Nu zijn die velden hier van een iets grotere afmeting dan de Kempense velden. Als je dan nog de verkeerde kant uitloopt heb je nog geluk dat het baasje af en toe eens roept en in zijn handen klapt. Dan heb je toch iets waarop je je kan oriënteren.
Komt ze uit de bocht gevlogen aan het einde van het veld, vanuit een andere weg, toch zon tweehonderd meter ver, alsof ze de d achturenmojjer * achter zich heeft. Je merkt het dadelijk aan gans haar houding dat ze blij is van ons te zien, de eerst volgende twintig meter blijft ze dan bij Bas en t baasje. En daarna
is ze terug foetsie, het veld in
Bas en Belle
* d achturenmojjer, Turnhouts voor iets dat niet bestaat maar in t AN moet klinken als de achturenmoeder. Een begrip waar ze in onze jonge tijd de kinderen mee bang maakten. Als je niet voor achten thuis was kwam dachturenmojjer en die nam je dan mee. Tijden veranderen, nu is dat in Turnhout voor de -12 jarigen waarschijnlijk den twaalfurenpollis geworden.
|
Ik ben Jan
