Kathmandu…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het gaat goed met Kathmandu… Niet de hoofdstad van Nepal maar de poes van ons baasje zijn jongste zus.

Gisteren dacht zus dat Kathmandu aan haar laatste dagen begonnen was, ze at niet meer en lag daar maar te liggen. De dierenarts zou deze namiddag langskomen…

Kathmandu heeft een goed leven beleefd en nog steeds is ze still alive,  alleen al flink oud met haar 17,5 jaar.

Normaal zou ze een leven gehad hebben van 2 dagen ! Geboren in de brandhoutopslag was ze tussen twee stapels hout tussen in gevallen. De moeder had de ander poesjes naar veiliger oorden gebracht maar Kathmandu lag te diep en leek veroordeeld tot een leven van een dag of twee.

Dat was buiten Joris en An gerekend die het poesje hoorden miauwen en toen moest Pa beginnen zoeken in de houtvoorraad. Zij hebben toen Kathmandu na enkele uren zware arbeid gevonden en gelijk Hens aan Dek geroepen om poesje “er door te krijgen”

Met het papflesje uit het kinderspeelgoed, melk van bij “de Kardinaal” dierenwinkel en veel geduld kwam Kathmandu “erdoor”.

In de  jaren stillekes van vorige eeuw heeft ze eens een avontuurtje gehad met één van de buurkaters en enkele kleine Kathmandu’tjes op de wereld gezet. Verder heeft ze een rijkelijk leven geleid met een mand naast de houtkachel en haar lievelingseten à volonté. Rosbief, grijze garnalen van Oostende, heilbot en dergelijke, daar kan ze van mee praten. Al die “poezensnoepjes van TV” zijn aan haar niet besteed, Kathmandu is beter gewend.

Daarstraks heeft de dierenarts ze nagekeken en ze terug goed verklaard na een pikuur en wat geneesmiddelen. Zou ze er nu weer tegen kunnen voor 17 jaar ?

Belle & co