|
Bangelijk
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Bangelijk en een gevaarlijk precedent in de Belgische rechtspraak, zo ervaren wij de uitspraak in het proces van het jaar of de parachutemoord.
Stel: je hebt niets gedaan, en een collega, vriend (in), buur, sterft of wordt vermoord. Maar je hebt bvb die persoon ooit een klojo genoemd. Iemand uit uw omgeving wil U een hak zetten en geeft de onderzoekers van het gerecht een hint dat jij wel eens meer zou kunnen weten over deze zaak.
Nu zijn er weinig mensen vertrouwd met zulke zaken en je gedraagt je als een schuldige wat dat ook moge betekenen. Men gaat je 100 uren ondervragen en men kan geen bewijzen aanbrengen dat jij het gedaan hebt. Je hebt het ook niet gedaan ! ! !
Vermits er niemand anders gevonden wordt die in aanmerking komt ,(?) gaan ze jou in staat van beschuldiging stellen want jij hebt een motief, want je hebt die persoon ooit een klojo genoemd en de mannen van het gerecht moeten bij hun oversten ook scoren en een oplossing geven aan de zaak.
Je komt dus voor het gerecht wegens moord en dan is het dadelijk assisenhof, waar tegen het vonnis geen beroep mogelijk is !
De tegenpartij kan het betalen en huurt een beroemd advocaat in om hun belangen te verdedigen. Een advocaat met een reputatie om U tegen te zeggen die ook net als die mannen van het gerecht voornamelijk wil en moet scoren.
Tijdens de drie weken van het proces gebeuren dan nog wat ongeregeldheden zoals optredens van sjoemelaars en twijfelachtige deskundigen en van getuigen die ook nog een tijdje verdachte geweest zijn.
Dan moet een volksjury, gezworenen die ook met gans het boeltje niet vertrouwd zijn, een oordeel gaan vormen over jou in de bank van beschuldigden en beslissen over jouw toekomst. Dit alles zonder één materieel bewijs van schuld ! ! ! Enkel maar van horen zeggen en van pleidooien van door de wol geverfde advocaten.
Het vonnis is dan schuldig met voorbedachte rade en de strafmaat 30 jaar gevangenis !
Ik zou het wel weten, dat ze de eerste weken s nachts dan maar om de 15 minuten komen kijken en het licht in de cel aan laten, en dat ze me dan maar lakens geven die niet in repen te scheuren zijn.
Indien ik dit pakweg twee maanden geleden zou geschreven hebben dan zou men zeggen, goei fantasie, maar dat kan niet in België. En hoe erg het ook is HET KAN WEL DEGELIJK!
Het is te hopen dat de mensen die dit hebben bewerkstelligd, of met de glimlach het gerechtshof hebben verlaten, nog ooit goed kunnen slapen. Mij zou het alvast niet meer lukken !
Jan
|
Ik ben Jan
