Een wandeling in te halen…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisteren was zo één van die dagen dat er niet gewandeld is. Ons moe was naar haar nieuwe vrijer, en hier regende het ouwe wijven, zet daar nog een vrouwtje bij die nog altijd grieperig is en dan weet je wel dat we een wandeling in te halen hebben.

’t Is van alle dagen wandelen of er is geen huis te houden met ons jonge gasten. We zijn het zo gewoon en dat heeft zo zijn consequenties baas…

Belle, ons moe dus, die was wel buiten geweest die namiddag, samen met die knappe gast Ferron nog wel. Maar hier was het gans de namiddag blijven aanmiezeren  en telkens we buiten in de tuin waren geweest dienden we te worden afgedroogd.

Nu is er hier vannacht nog heel wat hemelwater naar beneden gesmeten en we hopen dat het daarboven voor ’t moment efkes droogstaat zodat we straks een behoorlijke portie energie kwijt kunnen in ’t bos.

Eergisteren mochten we van het baasje al in de amfibievijver vlak bij de snelweg. Ik Heros had de teletac om en bleef dus dicht bij het baasje en Hera was dan aan de dubbele lijn. Die mag niet los wegens volle maan en top loopsheid. Wat die volle maan invloed heeft weten we niet, maar da’s een verzinsel van ’t opperhoofd.

Het water in de amfibievijver is nog nooit zo helder geweest en heeft zelden zo hoog gestaan zegt het baasje, en die kan ’t weten want die komt hier toch al wel dertig jaar met onze voorgangers wandelen. Omdat ik los was en Hera met de dubbele lijn konden we lekker ver in het water gaan zonder dat we hoefden te zwemmen. De eenden schrokken zich een bult nu we plots zo ver konden lopen en hun veiligheidszone plots gans anders was !   Nu maar hopen dat we straks nog eens zo’n wandeling met zwempartij kunnen houden !

Heros