De weg kennen
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Naar aanleiding wat Marian schreef over het reisgedrag van Max op de terugweg eergisteren van Vosselaar naar Arnhem. En ook de reactie van Herma over haar Boris, met hetzelfde gegeven, willen wij hier toch ook iets aan toevoegen.
Het gaat over onze Bas zaliger, die konden we makkelijk de titel King of the Roadgeven. Niet alleen wist Bas na 800 kilometer van Vosselaar naar de Charente op 2 km voor de aankomst terug wakker te worden en luid blaffend zijn aankomst verkondigen. Dikwijls hebben we gehoopt dat hij in Bernac, met nog twee dorpen te gaan, zou blijven slapen. Telkens tevergeefs, en hij kon een klep openzetten, als je dat maar weet.
Ook onderweg op de heenreis, dan sliep hij tot aan de péagepoorten van Senlis op de A1 voor Parijs. Onder geen enkele voorwaarden zou hij dan terug gaan liggen hebben. Want dat wist hij gewoon: Binnen twintig kilometer passeren we de luchthaven Charles de Gaulle en daar moest hij vliegtuigen terug jagen van waar ze kwamen met zijn lawaai.
We zijn ooit in volle nacht met de zonneblinden naar beneden onder de startbanen doorgereden omdat er over de snelweg een Jumbo van Air France taxiede. Toen wist hij het niet goed, hij hoorde wel het lawaai maar kon het niet lokaliseren
Bas kon bij een heldere hemel s nachts ook sterren en vliegtuigen uit elkaar houden. Een knipperlicht aan de hemel was een vliegtuig een licht dat niet knipperde een ster of satelliet . Nooit heeft hij zich hierin vergist !
We geloven het dus dat ouwe trouwe Max de bochten, verkeerslichten en drempels telt om te weten wanneer de rit ten einde is.
Belle & co
![](http://blogimages.seniorennet.be/bas_en_belle/832882-5614bf2a6bb329ac90291addfcbf13bc.JPG)
|