BLOESEMTOCHT. / DE LOONSE TSJAFFELEERS. / BORGLOON. 26/04/2015.
BLOESEMTOCHT.
DE LOONSE TSJAFFELEERS.
BORGLOON.
Bloesemtijd in Haspengouw wil ook zeggen Bloesemwandeling bij de Loonse Tsjaffeleers. En wat een pracht van bloesem dit jaar. Kersen, peren en appelen staan volop in bloei de warmte van de afgelopen dagen heeft Haspengouw herschapen in één groot bloemen tapijt.
We vertrekken met de wandeling aan het College en wandelen zo Bolleberg op. Hier bloesems zo ver het oog rijkt. Hoogstam en laagstam wisselen af. Een eind lopen we op de Romeinse Heerbaan. Ook even langs de Speelweide een hoogstamboomgaard met kersenlaren banken en tafels een speelweide voor de kinderen en picknick plek. Wat een prachtige omgeving om te wandelen.
Verder lopen we langs de IJzeren doorkijkkerk.
Het kunstwerk, 'Reading between the lines' van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh bouwde de nieuwe kerk, bestaande uit dunne laagjes staal, in Borgloon. Op de site tussen de Romeinse kassei en de Grootloonstraat lieten Pieterjan Gijs (28) en Arnout Van Vaerenbergh (28) uit Leuven het dertig ton wegende kunstwerk op een dag ten tonele verschijnen. Een speciale constructiewijze zorgt ervoor dat het landschap altijd zichtbaar blijft doorheen de kerk, zowel van op afstand als van dichtbij. De kerk is daardoor aanwezig en tegelijkertijd ook afwezig in het landschap.
Hier hebben we een prachtig zicht op het centrum van Borgloon, en het kasteel van de Hulsberg.
Dan wandelen we het centrum in en dan via de controle in De Linde gaan we via de spoorwegzate naar Colen. We bezoeken het klooster van Colen waar vandaag ERFGOEDDAG is. Even de kerk en het Fruisstreekmuseum bezoeken en dan weer verder met de wandeling. Tot we terug zijn aan het begin van onze wandeling. Een dikke proficiat aan de wandelclub voor de prachtige wandeling.
De wandeling van Vilt geeft grote verwachtingen “Bloesemparade” we hadden niet door dat het twee verschillende wandelingen waren de zaterdag en zondag. De wandeling die wij gedaan hebben was alles behalve een bloesemparade, wat niet wil zeggen dat het geen mooie wandeling was. Maar wij hadden er ons meer van voorgesteld.
Vertrek in Hoeve Vilterhof en vlug de velden in, hier en daar een boom in bloei en dan door de velden wat verder zien we de wieken van de molen draaien, dit is wel mooi. We blijven even kijken en later komen we langs de molen voorbij. We komen nu aan de plek die “Gasthuis” noemt, een paar mooie wegkruizen en oude boerderijen. We wandelen verder en komen “het Rooth” hier een beter zicht op de windmolen. Weer verder langs een plantage hier toch wat bloesems te zien, weer verder en komen in “Klein Welsden” wel rare namen voor een buurtschap. Klein Welsden bestaat uit een lintbebouwing van een twintigtal boerderijen en huizen.
In Nederland heb je steden en gemeenten en deze bestaan uit buurtschappen, iets zoals onze gehuchten. We wandelen Klein Welsden uit en het bos in, een heel mooi stukje natuur fijn om door te wandelen. Nu wandelen we richting Cadier en Keer. Hier ook wat bloesem en een paar plantages. Wat verder komen we langs een groot gebouw, in het bovenlicht van de deur “Fabriek van Glas in Lood.” Het is gemaakt in glas in lood en verschillende vensters in het gebouw ook. We komen zo in het centrum van Cadier en Keer. Het oudste monumentale gebouw is de oude kerktoren, welke uit de 12e eeuw stamt. Het originele bijbehorende kerkgebouw is in de jaren 50 van de 20e eeuw afgebroken en daarvoor is een nieuwe H. Kruisverheffingskerk in de plaats gekomen. Bij de kerk staat een in 1928 opgericht Heilig Hartbeeld.
In Cadier en Keer staan vier vakwerkboerderijen en –huizen die tevens rijksmonument zijn. Naast de kerk de prachtige Meussenhof uit 1711. Hier hebben we controle en rust. Na de rust weer op pad langs de “Zwingelput”
Zwingelput
Een zwingelput of draaiput is een waterput met een (houten) opbouw (het puthuisje) waarin een katrol- of lier-mechanisme bevestigd is om water uit de grond boven te halen. Bovenop de vaak stenen put werd een houten opbouw met dak gebouwd waarin een houten rol bevestigd werd waaromheen het touw gedraaid werd. Deze houten rol werd met de hand aangedreven door een grote zwingel, waarmee het water naar boven werd "gezwingeld". Zwingelputten komen onder andere veelvuldig voor in Nederlands Zuid-Limburg waar de meeste zwingelputten te vinden zijn in dorpen en buurtschappen die gelegen zijn op de hogere delen van het landschap. In dorpen waar men geen beschikking had over een beek werd dan een put aangelegd om toch water te hebben voor het vee, de was of het huishouden. De putten zijn vaak in gebruik geweest totdat de dorpen werden aangesloten op de waterleiding. Vanwege de cultuur-historische waarde zijn een aantal van deze putten bestempeld als rijksmonument.
We verlaten het dorp en hier weer enkelen mooie oude hoeven en ook nog een paar prachtige hoogstamboomgaarden. Nu wandelen we verder en komen zo aan het “Klooster Blankenberg” is een kasteel gelegen aan de Blankenberg in het gehucht Honthem bij Cadier en Keer. Het huidige kasteel stamt uit 1825 en is gebouwd op de fundamenten van een middeleeuwse vesting in de vorm van een vuurtoren oorspronkelijk gelegen aan de Romeinse heerbaan van Maastricht naar Limburg en Trier. Toen de baron in 1841 overleed verkocht zijn weduwe het landgoed aan de Belgische baron Chestret de Haneffe. Het bleef tot 1904 in bezit van deze familie. In 1904 werd het klooster eigendom van het Franse broederschap van St. Blasius. In het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw werd Cadier bekend als een Blasius bedevaartsplaats. Door geldgebrek werd het kasteel slecht onderhouden en werd het broederschap noodgedwongen het klooster aan de paters Redemptoristen over te doen. Deze paters bouwden een kapel en een schuur bij het kasteel. Later werd het een klooster van de Zusters van het Arme Kind Jezus en kreeg het een flinke opknapbeurt.
In 2004 nam het Academisch Ziekenhuis Maastricht het complex over en werd het gebruikt als verpleeg- en herstelkliniek. De nog aanwezige zusters verhuisden naar het moederhuis van congregatie Huize Loreto in Simpelveld. Eind april 2010 heeft een katholieke stichting Blankenberg gekocht en op 10 juni 2010 werd bekendgemaakt dat het seminarie Redemptoris Mater het zal betrekken. Het kasteel met de aanpalende hoeve zijn een bijzonder mooi geheel. We nemen even de tijd om een kijkje te nemen. Dan weer verder. Nu weer een eind door de velden en zo komen we dicht bij de windmolen, wat prachtig om de wieken te zien draaien in de wind.
Van Tienhovenmolen 1855.
In 1855 liet Jan Meys, die in het gehucht Wolfshuis bij Bemelen woonde, een windmolen bouwen, die in 1856 gereed kwam. Het was een bijzonder gunstige plek op het later zogeheten Plateau van Margraten. Door de hoge plaats had de molen een uitermate gunstige windvang. Bovendien had de molen een grote landschappelijke waarde. Van welke kant men ook kwam, bijna altijd was de windmolen zichtbaar. Na een grote herstelbeurt kreeg de molen in 1957 de naam "Van Tienhovenmolen", als herinnering aan één van Nederlands grootste natuur- en molenbeschermers: mr. dr. P.G. van Tienhoven (1875-1953).
Deze was onder meer van 1923 tot zijn overlijden voorzitter van 'De Hollandsche Molen'. De enige windmolen in Nederland die grotendeels gebouwd is van mergelstenen. In de gevel van de voorbouw staat een merkwaardig stenen kruis. Het betreft een moordkruis uit 1417, dat afkomstig is van een nabij gelegen gasthuis, dat vroeger in de gelijknamige buurtschap stond.
We wandelen weer verder langs een paar bijzondere mooie oude vakwerkhoeven en zo langs Wolfshuis en dan terug naar de Hoeve Vilterhof waar deze toch mooie wandeling eindigt.
KONINKLIJKE SERRES VAN LAKEN. / LAKEN. 28/04/2015.
KONINKLIJKE SERRES VAN LAKEN.
LAKEN.
De Koninklijke Serres van Laken zijn een complex van serres bij het kasteel van Laken. De serres werden in art nouveau gebouwd door Alphonse Balat in opdracht van Leopold II. Dit serrecomplex maakt deel uit van de Koninklijke Schenking. Het serrecomplex omvat verscheidene ijzer- en glasconstructies die onderling op ingenieuze en speelse wijze verbonden zijn door verglaasde galerijen.
Daarbij is het geheel ingeplant in een natuurlijk heuvelachtig parklandschap van 14.000 m². De grootste serre, de ronde koepelvormige Wintertuin (1874) met een diameter van 60 m en een hoogte van 30 m, is opgebouwd uit een aantal concentrische gietijzeren spanten die halverwege hun overspanning extra ondersteund worden door een rondgaande Dorische zuilengang. Begin- en eindpunt van de spanten steunen op de grond zodat de serre het beeld biedt van een glazen koepel die door luchtbogen wordt geschoord. Door de enorme afmetingen was het mogelijk hier Congolese palmbomen te planten.
De Wintertuin van het Koninklijk Kasteel van Laken, als belangrijkste gebouw van het complex der Koninklijke Serres, was van groot belang voor de ontwikkeling van de ijzerarchitectuur. De kassen waren bedoeld als symbool van 's konings koloniale macht in Belgisch-Congo. Planten uit die streek zouden die macht illustreren. Waarschijnlijk had het "Palm House" in de Kew Gardens (zuidwest-Londen, 1844-48) Leopold II op dit idee gebracht. De uiteindelijke realisatie kwam tot stand in nauw overleg tussen de koning en de ontwerper Alphonse Balat na veelvuldige gesprekken, briefwisseling en gepresenteerde voorontwerpen.
Tussen 1885 en 1887 ontwierp Balat nog de Palmen-, de Kongo- en de Dianaserres en ten slotte, in 1893 de "ijzeren kerk", een door kranskapellen omgeven neo-Byzantijns geheel waarvan de koepel gedragen wordt door twintig kolommen van Schots graniet. Deze serre wordt dan ook officieel de Kapelserre genoemd. De Wintertuin bij het paleis te Laken fungeert nu als decor voor de ontvangsten van de koning.
Elk jaar in de lente worden de serres gedurende 20 dagen voor het publiek opengesteld volgens de wens van Leopold II. Deze traditie wordt door alle vorsten die na hem regeerden voortgezet.
MARCHE DE LA ST. GEORGES. / AMICAME MARCHEURS INDEPENDANTS. / ARCHENNES. 19/04/2015.
MARCHE DE LA ST. GEORGES.
AMICAME MARCHEURS INDEPENDANTS.
ARCHENNES.
We wandelen vandaag in Archennes – Eerken – een klein dorpje maar wel met interessante gebouwen. We parkeren onze auto aan de “Moulin Wierinckx” een voormalige graanmolen op de Dijle gebouwd in 1863 en gestopt met malen in 1980, in 1990 werd er van de molengebouwen sociale woningen gemaakt, vandaag zijn het mooie verzorgde woningen en de molengebouwen zijn bewaard gebleven.
We gaan naar het vertrek van de wandeling. In het voormalige “Hospice maison Coullemont.” Gebouwd in 1890 als rusthuis voor de armen en zieken van het dorp. Het gebeurde met een legaat van Charles Joseph Ghislain, Baron de Coullemont de Waterleet, Ailly et Tupigny. Vandaag is het van het OCMW van Grez-Doiceau. Hier vertrekt onze wandeling. We wandelen in rue des Moulin en komen langs de oude brouwerij. De “brouwerij Descamps” de gebouwen liggen achter de muur verstopt gelukkig kunnen we er een foto van maken, de fabrieksschouw is er ook nog altijd, een prachtig geheel.
We wandelen nu naar het “Domaine du Tilleur” een oude Brabantse hoeve nu vakantiewoningen. Weer verder en aan de linker kant tussen de bomen een prachtig kasteel. Weer verder veel landbouw en akkers en weilanden en zo ook de grote boerderijen en dan komen we aan onze rustpost. Na de rust weer verder en we komen dan aan de kerk Saint-Pierre, deze is nog open en we gaan even binnen kijken. In het koor houten meubelen met prachtig snijwerk. Ook de glasramen in mooi kleuren zijn prachtig.
Na het bezoek weer verder door de velden en zo komen aan het golfterrein. Is wel mooi gelegen in de natuur maar past het wel in dit landschap? Ieder zijn idee daarover. We wandelen nu over de oude weg naar Wavre. Dan wandelen we de Sentier Delmez in een prachtige smalle weg dat ons door de velden brengt en ons weer naar een paar grote oude boerderijen.
Nu wandelen we terug naar ons vertrekplaats prachtig is het hier we wandelen nog even langs het kasteel en dan terug via de rue moulin naar het vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Archennes een dorpje in Waals Brabant.
Stavelot en zijn abdij zwaaiden vroeger de scepter over een groot deel van de Ardennen. Vandaag verbergt het stadje nog opvallende gebouwen uit die glorietijd. Maar Stavelot is aan de oever van de Amblève ook wat ingedommeld.
De natuur nam het over. We wandelen de startplaats uit en komen al vlug langs een paar kleine kasteeltjes. Eentje is nu hersteld “Castle Monty’s” dan wandelen we de oude spoorwegzate op ‘Ravel Ligne 44a’ Lijn 44a werd aangelegd als Pre-RAVeL en laat wandelaars toe lijn 45 te bereiken, die van Trois-Ponts naar Waimes loopt en die ook de ‘ voie verte de l’Ancienne Principauté’ wordt genoemd -de groene weg van het oude prinsdom.
Wanneer u langs lijn 44a wandelt worden we getroffen door de natuurlijke schoonheid van de landschappen rond Spa en het gehucht Nivezé. Dan wandelen we de vrije natuur in weilanden en bossen, met prachtige vergezichten. We komen zo in Amermont een klein gehucht met weer prachtige vergezichten. Ook de mooie vakwerkhuizen in de groene omgeving. Dan wandelen we het bos in wat prachtig toch. We komen aan de “Les Grandes Fagnes” op een hoogte van 500 meter. Hier weer prachtige vergezichten over het mooie landschap en de typische huisjes.
We komen in “Exbomont” weer een klein gehuchtje met prachtige vakwerkhuizen. Verschillende vakwerkhuizen al staat er eentje dat ernstig in verval is. We klimmen en klimmen en dan krijgen we als beloning een zicht op Exbomont gewoon mooi.
Verder door het bos en omgeving genieten van al het moois dat de natuur ons schenkt. Zo komen we terug in Stavelot waar deze prachtige wandeling afsluiten.
Donderdag namiddag wandeling in Hoepertingen, samen met Jelle en Seppe en moeke. We vertrekken aan het kasteel Mariagaarden en wandelen zo de velden in.
De bloesem heeft wel op zich laten wachten maar de laatste dagen zijn ze toch tevoorschijn gekomen. De kersenbomen beginnen in bloei te komen en we kunnen toch al genieten van de mooie bloesems. We wandelen door de plantages en hier en daar staan nog enkele hoogstambomen, deze zijn het mooist en ze laten zien hoe het landschap er vroeger uitzag, de weilanden waren een toevluchtsoord voor vele vogels en de koeien konen onder de bomen grazen en schuilen tegen de regen en wind.
We wandelen nu richting Rijkel en tussen de plantage door zien we het kasteel van Rijkel liggen, eens een parel aan de kroon van Borgloon vandaag ligt het er allemaal maar troosteloos bij. Wij wandelen door Rijkel en gaan dan de oude spoorweg op. Tot we weer richting Hoepertingen gaan. Tot we weer aan de kerk en kasteel komen. In de zaal worden we onthaalt met koffie en Limburgse Vlaai. Een toffe wandeling met de klein kinderen.
Vrijdag avond organiseert ons schoonbroer een wandel, fiets en loop event aan de sporthal van Borgloon. Wij wandelen graag mee om van de bloesems te kunnen genieten.
Wij wandelen van Borgloon naar Grootloon langs het natuurreservaat en zo naar Bollenberg. Op de Romeinse site is controle en rustpost waar een drankje en een stuk appelsien aangeboden word. Hier heb je ook een prachtig zicht op de omgeving Sassenbroek is gekend voor de vele Romeinse villa’s die hier voorkwamen verschillende beeldhouwwerken verwijzen er naar.
Na de rust gaan we verder langs de doorkijkkerk met prachtige zichten op de omgeving en op het centrum van Borgloon verder wandelen we en zo komen we terug aan in de sporthal. Een fijne avondwandeling en genoten van de bloesems ende mooie zichten over ons prachtige Haspengouwse landschap.
Malonne kwam enkele jaren geleden in het nieuws “De arme klaren van Malonne, nabij Namen, namen Michelle Martin, de ex-vrouw van pedofiel en moordenaar Marc Dutroux op in hun klooster” vandaag zijn zij en deze vrouw weg uit Malonne. Toch blijf de naam van de gemeente voor de rest verbonden met deze zaak. Wij willen Malonne leren kennen voor zijn mooie natuur. We vertrekken met een zicht op “Bois de Falji” en gaan zo verder met onze wandeling.
We komen dan aan een plek die “Reumont” heet. Hier staat de Ferme de Reumont. De site van Reumont is sinds ongeveer 2000 jaar bewoond. Opgravingen hebben de resten van een gallo-romeinse villa blootgelegd. Dus reeds in die tijd werd er op het domein Reumont aan landbouw gedaan. Van de 7de eeuw tot 1790, was de boerderij van Reumont eigendom van de Abdij van Malonne. Zij was één van de vijf pachthoeves die Pepin van Herstal gaf aan Bertuinus. Het dorp Malonne heeft zich, dankzij de vrijgevigheid van de heren in de naaste omgeving, gevormd rond de Angelsaksische monnik. Het hoofdgebouw van de logeerverblijven en de schuur gaan terug tot in de 16de eeuw. De stallen dateren van een iets latere periode (1632) In 1680, liet de Heer van Malonne zijn wapenschild gieten boven de schoorsteenmantel van de woonkamer.
We wandelen verder langs de prachtige oude huizen waar mooie bloeiende planten staan, nu het lente is deze in bloei. Verder door het landschap en zo komen we aan onze controlepost. Met wat een prachtig vergezicht. Dan weer verder we komen zo in het “Bois de la Vecquée” wat een mooie wandeling door het bos. Dan komen we langs een bunker een deel van het Fort van Malonne is een verdedigingswerk, dat deel uitmaakte van de versterkte positie van Namen tussen 1870 en 1914. Het is gelegen in het bos van Vecquée ten noordoosten van de plaats op de heuvelrug langs de Samber.
Vooral in de winter is het verdedigingswerk cruciaal voor de overwintering van verschillende soorten vleermuizen, waaronder de grootoorvleermuis (plecotus) en de vale vleermuis (myotis myotis); het gebied is daarom tot beschermd natuurgebied verklaard. Wat verder de toren van het fort, het bos kleurt wit van de bosanemonen. Nog een stukje door de mooie natuur en zo komen we terug in Malonne waar deze mooie wandeling eindigt.
Floing is een gemeente in het Franse departement Ardennes, regio Champagne-Ardennen. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Sedan. We vertrekken met onze wandeling aan de kerk van Floing, en al vlug wandelen we het dorpje uit.
We komen aan de begraafplaats 1870. Hier zijn de soldaten begraven die gesneuveld zijn in 1870. Zestien monumenten herinneren aan de vele duizend gesneuvelde soldaten. We wandelen door een klein wegje het dorp uit langs prachtige huizen , kleine kasteeltjes en dan de natuur in afwisselend weilanden, akkers en bosjes. Prachtig om te wandelen. We wandelen nu even terug het dorpje in door stegen die weerzijde met stenen afgemaakt zijn, en dan terug de natuur in, waar we aan de eerste controlepost komen, gratis water, chocolade en koekjes.
Dan maken we een grote lus hier weer veel afwisseling, enkele prachtige huizen, en een panorama op Sedan. Weer verder achter de bloeiende hagen een prachtig kasteel spijtig dat we er niet dichter bij kunnen. Hier prachtige vergezichten over het golvende landschap. Dan weer verder een heel eind door het bos, wat is het hier mooi het hele bos staat vol met een wit tapijt bosanemonen. Dan komen we terug aan onze controlepost. Dan gaan we verder nog een paar kilometer door het mooie landschap.
Overal kom je militair erfgoed tegen, graven van soldaten. Ook nu weer komen langs een graf uit 1870 van de “Varaigne” gedood op 1/09/1870. Wat verder komen we aan het “monument Afrikaanse “chasseurs” soldaten. Een prachtige plek met witte grafmonumenten elke van de 12 regimenten heeft zijn eigen gedenksteen deze sneuvelden alle maal in 1870. In 1950 werden kolonel Liniers en 150 officieren en soldaten hier begraven. Zijn waren van het 3de regiment Afrikaanse Chasseurs. Het is een stille plek, maar ook mooi onderhouden en verzorgd, infoborden vertellen hier het verhaal.
We wandelen even verder en komen aan een ander militair kerkhof. Het Nationaal oorlogskerkhof van 1939-1945. 2203 kruizen en 266 grafzerken van muzelmannen en 2 Israëlieten staan hier op deze begraafplaats. Dan wandelen we de heuvel af naar het centrum van Floing. Waar deze mooie wandeling van Floing eindigt.
Op de terugweg komen we nog langs het kasteel van d’Olly. Prachtig gelegen aan de samenloop van de Hatrelle en de Givonne. We stoppen even om een foto te maken en ook hier verschillende infoborden en graven van soldaten. Hier eindigt voor ons een fijne dag in de Franse Ardennen.
36E MARCHE INT. DE WAREMME. / LES AMIS DU TUMULUS. / WAREMME. 11/04/2015
36E MARCHE INT. DE WAREMME.
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
Vandaag wandelen we in Waremme, in de zaal komen we Eli tegen, al jaren onze vriend. We vertrekken en wandelen het stadje uit. De prachtig magnolia bomen staan nu volop in bloei en ze zijn bijzonder mooi, ook de japanse kersenlaars die langs wegen staan ook in bloei.
Zo komen we aan het parkje met een mooi beeld van een man met paard. In de hoek van het pleintje de kiosk. We wandelen weer een beetje verder lags een paar mooie gebouwen. Dan steken we de “Geer” over. Langs weilanden waar we ezels, paarden en pluimvee zien, de lente is in het land.
Dan komen we in Bettincourt een landbouwdorpje met grote Haspengouwse hoeven. Vele hebben hun landbouw functie verloren en werden woonerven waar verschillende gezinnen samen op wonen. Maar ook staan hier grote herenhuizen. Deze hebben prachtige tuinen en het valt op hoeveel bloeiende magnolia’s hier staan. We komen aan de school van Bettincourt waar de controlepost is. Na de rust weer verder de velden in vergezichten over akkers en velden met hier en daar een bosje. We wandelen hier op de grens met Limburg.
Door het veld komen we in Oleye. Langs het gemeentehuis, waar enkele jaren geleden nog een brouwerij in was. Zo komen we aan onze tweede controlepost. Hier komen we onze wandelvriend Nestor tegen, dan weer verder langs mooie plekken en huizen. Langs de oude watermolen een groot oud huis en dan komen we terug in Waremme.
Nog even langs een mooi rondpunt en dan zijn we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling is het toch wel de club heeft ons geboden wat ze hebben en dat is voornaam. Velden, weilanden wat bos en mooie gebouwen.
PAREL VAN DE JEKERVALLEI. / TONGERSE WANDELVRIENDEN. / KANNE-RIEMST. 05/04/2015.
PAREL VAN DE JEKERVALLEI.
TONGERSE WANDELVRIENDEN.
KANNE-RIEMST.
Kanne ligt in het dal tussen het Plateau van Caestert (de Sint-Pietersberg) en de Muizenberg. De omgeving van Kanne kent aanzienlijke hoogteverschillen. Het dorp ligt in het dal van de Jeker dat is ingesneden in het Plateau van Caestert, waartoe ook de Sint-Pietersberg behoort. Ook het Albertkanaal is diep ingesneden. Van groot natuur- en cultuurhistorisch belang is het voorkomen en dagzomen van mergelsteen, waardoor een bijzondere flora en fauna van kalkminnende soorten ontstaat, zoals op de kalkgraslanden. De mergelsteenwinning leidde bovendien tot het ontstaan van uitgebreide gangenstelsels, die vervolgens weer voor allerlei doeleinden werden benut, zoals de champignonteelt, maar ook voor smokkel, voor het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, en later zelfs voor een militair hoofdkwartier.
We wandelen door het dorpje en gaan langs “huis Poswick”. Dit huis heeft een rijke geschiedenis.
Voormalig rectorshuis van de kanunniken van Hoogcruts, bedienaars van de H. Grafkapel. Gebouwd in 1656. In 1798 wordt de laatste kanunnik door de Fransen gedeporteerd; de goederen worden aangeslagen en verkocht aan de gebroeders Mesmaker van Sittard, reguliere kanunniken van St.-Augustinus, uit hun klooster te Nunheim verdreven. Na hun dood gaan de goederen in 1802 over naar de heer van Neerkanne. De mergelstenen gebouwen dateren van 1656. In 1918 vielen Duitse soldaten het huis binnen en vermoorden er 2 mensen.
Tegenover staat de H.Grafkapel.
De kapel wordt in 1647 gebouwd door Herman Jekermans, na een pelgrimstocht naar Jeruzalem (1644-1645), en was een kopie van de H.-Grafkapel aldaar. T.z.t. wordt langsheen de wegen van Neerkanne een kruisweg gemaakt met dertien staties in de vorm van kapelletjes; de H.-Grafkapel fungeerde als laatste statie. De devotie en de bedevaarten die hieromtrent weldra ontstaan geven aanleiding tot een "Heilig Landstichting". In 1653 schenkt Jekermans de H. Landstichting aan Helena van Enckevoort, priorin van de sepulchrienen te Maastricht en Luik, die ze vervolgens afstaat aan de H.-Grafkanunniken van Hoogcruts (Noorbeek), die als rectors van de kapel worden aangesteld. Zij bouwen in 1656 een rectorshuis tgov. de kapel. In 1714 wordt omheen de oorspronkelijke, kleine kapel de huidige kapel gebouwd, gedoteerd door veldmaarschalk Daniel Wolff de Dorpff, gouverneur van Maastricht en heer van Neerkanne. De kapel lijdt zwaar schade tijdens W.O. II, en stort in 1954 in, op de façade en het H. Graf na; het barokaltaar wordt vernietigd. In 1960 wordt ze in haar oorspronkelijke vorm wederopgebouwd.
Wij wandelen nu de weg naar het kasteel van Neerkanne op even voor de toegang wandelen we links af door een hole weg met weerzijde hoge mergelwanden en we klimmen zo. We flirten hier met de grens met Nederland. We wandelen door het prachtige bos waar de bosanemonen in volle bloei staan, gewoon mooi. Dan dalen we weer een eindje om boven het kasteel van Neerkanne te komen hier een prachtig zicht op het kasteel en tuinen en aan de overzijde de werken aan de grote fontein en de Jeker die hier kronkelend door het landschap slingert.
Wij dalen af en wandelen nu langs verschillende mergelgrotten en zo komen we aan het “Voormalig NATO hoofdkwartier”. Defensie heeft de schoongemaakte Boschberggroeve definitief teruggegeven aan Stichting het Limburgs Landschap. Een zeer imponerend gangenstelsel, het lijkt wel een klein dorp . Via luchtkokers komt frisse lucht in de gangen . In het Millenniumbos is te zien hoe die luchtkokers er uit zien, restanten van het militair erfgoed.
In de Cannerberg bevinden zich een aantal gangenstelsels, samen zo’n 90 km. Ze vormen een ideaal leefgebied voor vleermuizen. Deze zoogdieren houden hier graag een winterslaap. In deze gangen is er een vrijwel constante temperatuur en vochtigheidsgraad. Ideale omstandigheden voor vleermuizen. We wandelen over het Jezuietenpad steken de Jeker over en wandelen Sint Pietersberg op. Na de mergelwinning werd het land weer aan de natuur terug geven maar de enorme littekens blijven zichtbaar, maar Natuurmonumenten heeft er gebruik van gemaakt om hier een prachtig stukje natuur te doen ontstaan.
D'n Observant is een kunstmatige berg op de Sint-Pietersberg met als hoogste punt +170,8 m NAP. Bij de aanvang van de exploitatie van de ENCI-groeve moest de Eerste Nederlandse Cement Industrie de metersdikke onbruikbare deklagen aan de kant schuiven, om zo de voor cement noodzakelijke kalk te kunnen bereiken. Tegenwoordig heeft de berg een recreatieve bestemming met een panoramisch uitzicht en is sinds 2010 eigendom van Natuurmonumenten. Onder d'n Observant ligt een grotendeels ingestorte kalksteengroeve, het zuidelijk gangenstelsel, maar door het gewicht van de opgeworpen grond hebben de steunpilaren het begeven. Ooit liep door dit gebied een ondergrondse smokkelroute van Nederland naar België. Via de aangrenzende Belgische groeve Caestert is tegenwoordig nog een deel van het Zuidelijk gangenstelsel bereikbaar. De naam is afgeleid van het voormalige klooster der Observanten dat enkele honderden meters noordelijker lag op de plek van het huidige buitengoed Slavante.
Wij wandelen nu de Observant op. We wandelen nu een heel eind op deze kunstmatige heuvel en dan dalen we weer af naar Kanne, nog even langs het kanaal en dan terug naar ons vertrek. Een mooie en fijne wandeling met de Tongerse Wandelvrienden.
REGIONAAL LANDSCHAP HAPENGOUW EN VOEREN. / GREENSPOTTERS. / KORTESSEM 10/04/2015.
REGIONAAL LANDSCHAP HAPENGOUW EN VOEREN.
GREENSPOTTERS.
KORTESSEM.
De Greenspotters en onderhoudsploegen van Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren komen één keer per jaar samen.
GREENSPOTTERS
Onderhoudsploegen
Om de Greenspots van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren tip top te houden zijn er wel een groot aantal mensen nodig, zoals de medewerkers op de bureaus die de taken doorgeven aan de onderhoudsploegen. Maar ook de Greenspotters zijn nodig om op geregelde tijden de wandelingen te controleren en de problemen doorgeven. Door de fijne samenwerking tussen deze groepen mogen we zeker zeggen dat de Greenspots van Haspengouw tot de beste en meest bewandelde wandelingen van Vlaanderen behoren. Het is dan ook fijn op een zonnige lentedag om eens samen te komen om elkaar beter te leren kennen en de laatste nieuwtjes te vernemen. De wandelingen van het RLH worden geregeld vernieuwd en er worden ook nieuwe toegevoegd.
Eén van de laatste nieuwigheden is zeker de GR-Haspengouw de Wandeldriedaagse van 1,2 en 3 mei is de start van dit prachtige wandelnetwerk.
Schrijf nu in voor de wandeldriedaagse Haspengouw op 1, 2 en 3 mei!
Wie niet genoeg krijgt van wandelen in Haspengouw kan vanaf nu kiezen voor een langeafstandswandeling: een meerdaagse wandeluitdaging om de streek anders te beleven. Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren werkte samen met de vzw Grote Routepaden de allereerste Limburgse streek-GR uit: de streek-GR Haspengouw. Op 1, 2 en 3 mei wordt de Streek-GR Haspengouw officieel ingewandeld tijdens de allereerste wandeldriedaagse. Iedereen is welkom! Voor het wandelarrangement kan je je nog tot 15 april inschrijven! De streek-GR Haspengouw is een lusvormige langeafstandsroute door Haspengouw van ca. 130 km. De wandellus kan je inkorten tot kortere lussen van 40 à 50 km. In totaal werd, inclusief de doorsteken, ongeveer 180 km bewegwijzerd. Maar liefst 81 km van de wandeltrajecten is onverhard, 129 km is autoluw! Dat is op en top genieten van de rust die Haspengouw je kan bieden en ideaal om de natuur en het afwisselende landschap van Haspengouw te ontdekken. Hoe vind je je weg? De streek-GR is lusvormig en is met geel-rode streepjes bewegwijzerd volgens een europees erkend systeem. Waar de streek-GR samenvalt met een bestaande GR-route volg je de wit-rode symbolen. De kruispunten van de streek-GR en de bestaande GR’s kregen een nummer (referentiepunten). Op deze kruispunten kan je met behulp van de wandelkaart de hoofdroute afsnijden. Zo kan je vrij eenvoudig een kortere lus samenstellen. Het is de EERSTE STREEK-GR in Limburg die volgens dit systeem is ingericht. Wil jij graag deze nieuwe wandeluitdaging aangaan? Op 1, 2 en 3 mei organiseren we de eerste wandeldriedaagse in Haspengouw. Dan wordt de Streek-GR Haspengouw officieel ingewandeld. We stippelden drie dagetappes uit tussen 21 en 24 km. Startpunt is Sint-Truiden, dag één eindig je in Borgloon, dag twee wandel je naar Tongeren en dag drie trek je naar Bilzen: het eindpunt. Onderweg en bij het eindpunt is er telkens van alles te beleven (muziek, workshops, voetverwennerij, picknick op unieke locaties, wijn- en bierproeverijen, barbecue…*). De laatste dag vindt op het domein van de Landcommanderij Alden Biesen (in Bilzen) onze jaarlijkse Landschapsdoedag plaats met een leuke streekproductenmarkt, workshops en hopelijk ook een ‘zonnig’ terras. De Haspengouwse wandeldriedaagse belooft een sportieve én gezellige happening te worden. Iedereen is welkom! Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren werkte voor deze gelegenheid een leuk wandelarrangement uit. Hiervoor kan je je tot en met 15 april inschrijven op de website van het regionaal landschap www.rlh.be. Wie zich inschrijft voor het wandelarrangement krijgt een gratis wandelkaart, een versnapering voor onderweg, een streekpicknick op een unieke locatie en een leuk aandenken. We leggen ook een pendeldienst in en zorgen voor de bagagevervoer. Ook zonder al deze verwennerijen kan je uiteraard meewandelen: zorg zelf voor vervoer en een picknick voor onderweg. De wandelkaart is te koop bij het startpunt.
42E MARCHE DU PLAYA-TROTT. / CLUB MARCHEURS “PLAYA-TROTT”. / MONTZEN. 28/03.2015
42E MARCHE DU PLAYA-TROTT.
CLUB MARCHEURS “PLAYA-TROTT”.
MONTZEN.
Montzen was de bakermat voor een voorspoedige en vruchtbare geschiedenis. Het was zonder twijfel een van de oudste platteland centra van het Land van HERVE. Hiervoor alleen al verdient dit dorpje onze aandacht. Volgens oude kronieken uit 1075 was Montzen de zetel van een belangrijke rechtbank met bevoegheden over o.a. de plaatsen "Kelmis, Gemmenich, Hombourg, Moresnet, Teuven en Sippenaeken." In de tijd waren er een hoog gerechtshof onder de macht van de leenheer, vijf handelsrechtbanken en een feodaal gerecht genaamd naar de H. Anna.
We vertrekken in het centrum, met de kerk en het prachtige plein met kiosk en mooi gebouwen. Dan wandelen we het dropje uit en komen langs prachtige huizen, boerderijen uit lokale steen. De boerderijen liggen midden in de weilanden wat prachtig is. De dan wandelen we ven het bos in langs de wegen de bosanemonen die in bloei staan. Wat opvalt is dat ervoor de grote boerderijen een kruisbeeld staat. Is wel een prachtig zicht. Woningen met natuurstenen onderbouw en opgevulde vakwerk met brikken.
Dan wandelen we de waldstrasse af. Hier een handwijzer nar de “Oskarstollen-Kelmis” een vroegere zinkmijn. We wandelen nu door een natuurgebiedje met vele voorjaarsbloeiers, anemoon en narcissen, hele hellingen vol een geel tapijt wat mooi toch. We wandelen verder en komen aan de mijn “Schmalgraf” of wat er nog van over is enkele muren en een paar betonen deksels waar de schachten stonden.
Wel mooie info borden met uitleg. Oude zink en lood mijn die begon in 1867 en werd verlaten in 1932. Gangen op een diepte van -42m, -92m, -132m, -155m, -210m, -255m en -290m Totaal mijnwerkers; 150 mannen. De totale productie tussen 1867 en 1 mei 1932: 22,641 ton Calamine, 333,654 ton schalenblende, 21,188 ton galena en 29,295 ton van pyriet. In 1932 eindigde de mijn haar activiteiten.
We wandelen verder door een prachtig stukje natuur met vele lentebloeiers. Weer wandelen verder langs prachtige oude huizen en boerderijen. Wat een prachtige zichten over het mooie landschap. Na een tijdje door de weilanden komen we terug in Montzen. Dit was één van de mooiste wandelingen die we dit jaar tot nu toe gewandeld hebben.
We maken een prachtige wandeling door het prachtige uitgestrekte Zuid-Limburgse heuvellandschap vlak bij Heerlen. Wandelen over de heide en door de bossen. Het glooiende gebied verrast ons keer op keer. Na iedere heuvel kunnen we van een nieuw uitzicht genieten.
We wandelen de Brunssummerheide op en we komen aan de Schrieversheidevennen. Waar de wandeling begint met een mooi uitzicht over een heidehelling. Midden op deze heide zie je beneden links een paar vennen liggen. Deze vennen heten Schrieversheidevennen, zo genoemd naar het gebied waarin ze liggen. Het water in de vennen blijft daar in staan vanwege de ondoordringbare kleilagen die er onder liggen. Vervolgens komen aan de Zandvlakte. Hier zien we een mooie zandvlakte, die ontstaan is door bruinkoolwinning in de streek. Om bij die bruinkool te komen, moest de bovenste zandlaag worden afgegraven. Deze zandlaag is op de Brunssummerheide gestort. Het zand ziet er wat witter uit dan je zou verwachten. Dit komt omdat er zilverzand in zit. Zilverzand ontstond in het mioceen 30 miljoen jaren geleden en komt hier dus van naturen voor. Het is door zijn zuiverheid als delfstof erg geschikt om bijvoorbeeld glas mee te maken.
We genieten van elke meter in dit mooie gebied, iedere meter een mooi en golvend landschap, zoveel te zien en zoveel te genieten en zoveel afwisseling. Wat verder komen we aan het bos gedeelte. Natuurmonumenten is bezig om het grove dennenbos langzaam om te vormen naar een natuurlijk bos met meer variatie. De weggehaalde bomen worden gebruikt in bio centrales voor het opwekken van energie. In het bos dat zo ontstaat krijgen veel meer planten en dieren een kans. Reeën bijvoorbeeld vinden hier nu meer beschutting dan eerst. Op vele plekken zie je de dennenbomen die gekapt zijn en dat nieuwe planten en struiken een nieuw bos kunnen vormen.
Overgang heide naar bos. Bij de overgang van dit deel van de heide komen we in het bosgebied van het Sternbachdal. Dit dal heeft de naam te danken aan de familie De Sternbach, die ooit 90 hectare grond bezat in de natte vlakte bij de oorsprong van de Roode beek.
Dit schilderachtige Sternbachdal kent een tragisch verhaal.
Lang geleden stond op deze prachtige plek een kasteel. De jonge bewoner van dat kasteel was een losbol, waar zelfs de Middeleeuwse bewoners uit de omtrek schande over spraken. De losbol had zijn zinnen gezet op het knapste meisje van Brunssum, maar al zijn pogingen om haar te verleiden mislukten. Het meisje wees hem constant af en was verloofd met een jongen uit haar dorp. Op een bepaald moment liet de jonge kasteelheer twee zilveren kandelaars uit zijn kasteel ontvreemden. Die werden verstopt bij de ouderlijke woning van de verloofde van het meisje. Natuurlijk werden de kandelaars daar ontdekt, waarop de verloofde beschuldigd werd van diefstal. Het meisje wist dat de verloofde de doodstraf zou krijgen en ging naar de kasteelheer om genade te vragen. Om haar verloofde te redden beloofde ze hem dat ze bij hem zou gaan wonen. Een paar dagen later kreeg de verloofde van het meisje toch de strop! Ze rende naar boven en hoog in de toren riep ze uit “Red me. Red me!” Plotseling klonk er een donderslag in de lucht, de bodem opende zich en het kasteel verdween in de diepte. Van het meisje en de kasteelheer werd nooit meer iets vernomen. Als je op deze plek even stil blijft staan, hoor je misschien nog de tragische noodkreet “Red me, Red me!”
Een stukje geschiedenis en folklore mag ook op een wandeling, altijd fijn om iets nieuws te ontdekken. We zijn nu aangekomen bij de Heksenberg. we kijken vanaf deze plek tegen de 140 meter hoge heuvel aan.
Komt de naam heksenberg weer van een legende of misschien toch niet? Er wordt gefluisterd dat heksen boven op de berg hun bijeenkomsten hadden. Een andere uitleg is dat dit niet de heksenberg is maar de Hessenberg, vernoemd naar één van de belangrijkste Germaanse stammen uit deze omgeving. In het begin van onze jaartelling woonden zij op de Brunssummerheide en omgeving. Na een zeer bloedige strijd met de Romeinen werden de dode Germanen van het slagveld verzameld en verbrand. De urnen met as werden opgestapeld. Daarna schepten de overgebleven Hessen hun helmen vol met zand en bedekten daarmee de hoog opgestapelde urnen.
We wandelen verder en komen langs de schaapskooi. In deze moderne schaapskooi staan over het algemeen Schoonebeker schapen. Dit schapenras komt oorspronkelijk uit Drenthe, maar graast ook hier op de Brunssummerheide. In de lammertijd komen de Schoonebekers en de Mergellanders, die normaal op de Sint Pietersberg grazen, samen in deze schaapskooi. We wandelen verder door dit prachtig stukje natuur tot we terug komen op ons vertrek. Wat een pracht van een wandeling, weer wat bijgeleerd en genoten van al het moois dat we tegen kwamen.
Ter gelegenheid van de "Nacht van de geschiedenis" met als centraal thema "Landbouw" hebben we een boeiend evenement bijgewoon, waar het verhaal van een boerengezin rond 1830 beschreven werd met foto's en ander matriaal, heel boeiend en nadien een bezoek aan het museum "Zoe was Alleke"
MARCHE DE JOUR. / CLUB MARCHEURS JALHAY. / JALHAY. 21/03/2015
MARCHE DE JOUR.
CLUB MARCHEURS JALHAY.
JALHAY.
Op oude Nederlandstalige kaarten wordt deze plaats soms 'Gelhaag' of 'Gellet' genoemd. Geen van beide namen is nu nog gebruikelijk. Ook in het Duits is er de verouderde term 'Galbach'. Drie à vier eeuwen geleden werd in Jalhay nog het platdietse (Limburgse) dialect gesproken. De mensen van Valkenburg in Nederland konden het dialect van het tegenwoordig Waalstalige dorp gewoon verstaan. Net zoals het stadje Limbourg verfranste dit gebied 200 jaar eerder dan het Land van Herve.
Een deel van het grote bos Hertogenwoud valt in het oostelijk deel van deze gemeente. Onze wandeling vertrekt in het centrum van Jalhay en we wandelen langs de Saint-Michel met gedraaide toren. In 2003 was een honderdtal torens geregistreerd bij de vereniging Les clochers tors d'Europe. Daarvan zijn er 31 bewust gedraaid gebouwd en 50 als gevolg van externe invloeden uit vorm geraakt. In België zijn 10 gedraaide torens die lid zijn van de vereniging. De toren van de kerk van Jalhay werd herbouwd in 1840 en werd bewust gedraaid. De spits is achthoekig en draait 45 graden van links naar rechts. We wandelen verder en komen zo in Foyr.
Enkele oude hoeves maken het oudste gedeelte van het dorp wat wel mooi is om te zien. Gebouwd met lokale steen en gedeeltes in vakwerk die nu opgevuld zijn met bakstenen. Vormen een prachtig geheel. We verlaten het dorpje en wandelen de velden en weilanden in. Het is wel geen zonnige dag maar toch is het een fijne wandeling door de ze mooie natuur. Vooral wanneer we boven op het plateau komen krijgen we indrukwekkende vergezichten over het landschap. Van hier uit zien we ook het prachtige hagenlandschap hoe de weilanden gescheiden worden.
Dan wandelen verder en komen zo aan de “Barrage de la Gileppe” Eén van de oudste stuwdammen van Europa, waarvan het gewicht de dam op zijn plaats houdt en de watermassa in evenwicht houdt. Hij is gebouwd tussen 1869 en 1878, in 1971 opgehoogd en heeft een capaciteit van 25 miljoen kubieke meter water. In het midden gesierd met een leeuw van 13.5 meter hoog, het werk van Félix Bourré, en vervaardigd van 186 blokken steen. Een uitzichttoren biedt een prachtig panorama op met name het Hertogenwald. Hier onze rustpost.
Dan weer verder door het bos en langs het monument van de Engelse bemanning van de Lancaster die op 31 maart 1944 hier neerstortte. Weer verder door het bos om zo terug aan ons vertrek te komen. Ondanks het mindere weer en wat regen toch een fijne wandeling gedaan.
