Donderdag namiddag wandeling in Hoepertingen, samen met Jelle en Seppe en moeke. We vertrekken aan het kasteel Mariagaarden en wandelen zo de velden in.
De bloesem heeft wel op zich laten wachten maar de laatste dagen zijn ze toch tevoorschijn gekomen. De kersenbomen beginnen in bloei te komen en we kunnen toch al genieten van de mooie bloesems. We wandelen door de plantages en hier en daar staan nog enkele hoogstambomen, deze zijn het mooist en ze laten zien hoe het landschap er vroeger uitzag, de weilanden waren een toevluchtsoord voor vele vogels en de koeien konen onder de bomen grazen en schuilen tegen de regen en wind.
We wandelen nu richting Rijkel en tussen de plantage door zien we het kasteel van Rijkel liggen, eens een parel aan de kroon van Borgloon vandaag ligt het er allemaal maar troosteloos bij. Wij wandelen door Rijkel en gaan dan de oude spoorweg op. Tot we weer richting Hoepertingen gaan. Tot we weer aan de kerk en kasteel komen. In de zaal worden we onthaalt met koffie en Limburgse Vlaai. Een toffe wandeling met de klein kinderen.
Vrijdag avond organiseert ons schoonbroer een wandel, fiets en loop event aan de sporthal van Borgloon. Wij wandelen graag mee om van de bloesems te kunnen genieten.
Wij wandelen van Borgloon naar Grootloon langs het natuurreservaat en zo naar Bollenberg. Op de Romeinse site is controle en rustpost waar een drankje en een stuk appelsien aangeboden word. Hier heb je ook een prachtig zicht op de omgeving Sassenbroek is gekend voor de vele Romeinse villa’s die hier voorkwamen verschillende beeldhouwwerken verwijzen er naar.
Na de rust gaan we verder langs de doorkijkkerk met prachtige zichten op de omgeving en op het centrum van Borgloon verder wandelen we en zo komen we terug aan in de sporthal. Een fijne avondwandeling en genoten van de bloesems ende mooie zichten over ons prachtige Haspengouwse landschap.
Malonne kwam enkele jaren geleden in het nieuws “De arme klaren van Malonne, nabij Namen, namen Michelle Martin, de ex-vrouw van pedofiel en moordenaar Marc Dutroux op in hun klooster” vandaag zijn zij en deze vrouw weg uit Malonne. Toch blijf de naam van de gemeente voor de rest verbonden met deze zaak. Wij willen Malonne leren kennen voor zijn mooie natuur. We vertrekken met een zicht op “Bois de Falji” en gaan zo verder met onze wandeling.
We komen dan aan een plek die “Reumont” heet. Hier staat de Ferme de Reumont. De site van Reumont is sinds ongeveer 2000 jaar bewoond. Opgravingen hebben de resten van een gallo-romeinse villa blootgelegd. Dus reeds in die tijd werd er op het domein Reumont aan landbouw gedaan. Van de 7de eeuw tot 1790, was de boerderij van Reumont eigendom van de Abdij van Malonne. Zij was één van de vijf pachthoeves die Pepin van Herstal gaf aan Bertuinus. Het dorp Malonne heeft zich, dankzij de vrijgevigheid van de heren in de naaste omgeving, gevormd rond de Angelsaksische monnik. Het hoofdgebouw van de logeerverblijven en de schuur gaan terug tot in de 16de eeuw. De stallen dateren van een iets latere periode (1632) In 1680, liet de Heer van Malonne zijn wapenschild gieten boven de schoorsteenmantel van de woonkamer.
We wandelen verder langs de prachtige oude huizen waar mooie bloeiende planten staan, nu het lente is deze in bloei. Verder door het landschap en zo komen we aan onze controlepost. Met wat een prachtig vergezicht. Dan weer verder we komen zo in het “Bois de la Vecquée” wat een mooie wandeling door het bos. Dan komen we langs een bunker een deel van het Fort van Malonne is een verdedigingswerk, dat deel uitmaakte van de versterkte positie van Namen tussen 1870 en 1914. Het is gelegen in het bos van Vecquée ten noordoosten van de plaats op de heuvelrug langs de Samber.
Vooral in de winter is het verdedigingswerk cruciaal voor de overwintering van verschillende soorten vleermuizen, waaronder de grootoorvleermuis (plecotus) en de vale vleermuis (myotis myotis); het gebied is daarom tot beschermd natuurgebied verklaard. Wat verder de toren van het fort, het bos kleurt wit van de bosanemonen. Nog een stukje door de mooie natuur en zo komen we terug in Malonne waar deze mooie wandeling eindigt.
Floing is een gemeente in het Franse departement Ardennes, regio Champagne-Ardennen. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Sedan. We vertrekken met onze wandeling aan de kerk van Floing, en al vlug wandelen we het dorpje uit.
We komen aan de begraafplaats 1870. Hier zijn de soldaten begraven die gesneuveld zijn in 1870. Zestien monumenten herinneren aan de vele duizend gesneuvelde soldaten. We wandelen door een klein wegje het dorp uit langs prachtige huizen , kleine kasteeltjes en dan de natuur in afwisselend weilanden, akkers en bosjes. Prachtig om te wandelen. We wandelen nu even terug het dorpje in door stegen die weerzijde met stenen afgemaakt zijn, en dan terug de natuur in, waar we aan de eerste controlepost komen, gratis water, chocolade en koekjes.
Dan maken we een grote lus hier weer veel afwisseling, enkele prachtige huizen, en een panorama op Sedan. Weer verder achter de bloeiende hagen een prachtig kasteel spijtig dat we er niet dichter bij kunnen. Hier prachtige vergezichten over het golvende landschap. Dan weer verder een heel eind door het bos, wat is het hier mooi het hele bos staat vol met een wit tapijt bosanemonen. Dan komen we terug aan onze controlepost. Dan gaan we verder nog een paar kilometer door het mooie landschap.
Overal kom je militair erfgoed tegen, graven van soldaten. Ook nu weer komen langs een graf uit 1870 van de “Varaigne” gedood op 1/09/1870. Wat verder komen we aan het “monument Afrikaanse “chasseurs” soldaten. Een prachtige plek met witte grafmonumenten elke van de 12 regimenten heeft zijn eigen gedenksteen deze sneuvelden alle maal in 1870. In 1950 werden kolonel Liniers en 150 officieren en soldaten hier begraven. Zijn waren van het 3de regiment Afrikaanse Chasseurs. Het is een stille plek, maar ook mooi onderhouden en verzorgd, infoborden vertellen hier het verhaal.
We wandelen even verder en komen aan een ander militair kerkhof. Het Nationaal oorlogskerkhof van 1939-1945. 2203 kruizen en 266 grafzerken van muzelmannen en 2 Israëlieten staan hier op deze begraafplaats. Dan wandelen we de heuvel af naar het centrum van Floing. Waar deze mooie wandeling van Floing eindigt.
Op de terugweg komen we nog langs het kasteel van d’Olly. Prachtig gelegen aan de samenloop van de Hatrelle en de Givonne. We stoppen even om een foto te maken en ook hier verschillende infoborden en graven van soldaten. Hier eindigt voor ons een fijne dag in de Franse Ardennen.
36E MARCHE INT. DE WAREMME. / LES AMIS DU TUMULUS. / WAREMME. 11/04/2015
36E MARCHE INT. DE WAREMME.
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
Vandaag wandelen we in Waremme, in de zaal komen we Eli tegen, al jaren onze vriend. We vertrekken en wandelen het stadje uit. De prachtig magnolia bomen staan nu volop in bloei en ze zijn bijzonder mooi, ook de japanse kersenlaars die langs wegen staan ook in bloei.
Zo komen we aan het parkje met een mooi beeld van een man met paard. In de hoek van het pleintje de kiosk. We wandelen weer een beetje verder lags een paar mooie gebouwen. Dan steken we de “Geer” over. Langs weilanden waar we ezels, paarden en pluimvee zien, de lente is in het land.
Dan komen we in Bettincourt een landbouwdorpje met grote Haspengouwse hoeven. Vele hebben hun landbouw functie verloren en werden woonerven waar verschillende gezinnen samen op wonen. Maar ook staan hier grote herenhuizen. Deze hebben prachtige tuinen en het valt op hoeveel bloeiende magnolia’s hier staan. We komen aan de school van Bettincourt waar de controlepost is. Na de rust weer verder de velden in vergezichten over akkers en velden met hier en daar een bosje. We wandelen hier op de grens met Limburg.
Door het veld komen we in Oleye. Langs het gemeentehuis, waar enkele jaren geleden nog een brouwerij in was. Zo komen we aan onze tweede controlepost. Hier komen we onze wandelvriend Nestor tegen, dan weer verder langs mooie plekken en huizen. Langs de oude watermolen een groot oud huis en dan komen we terug in Waremme.
Nog even langs een mooi rondpunt en dan zijn we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling is het toch wel de club heeft ons geboden wat ze hebben en dat is voornaam. Velden, weilanden wat bos en mooie gebouwen.
PAREL VAN DE JEKERVALLEI. / TONGERSE WANDELVRIENDEN. / KANNE-RIEMST. 05/04/2015.
PAREL VAN DE JEKERVALLEI.
TONGERSE WANDELVRIENDEN.
KANNE-RIEMST.
Kanne ligt in het dal tussen het Plateau van Caestert (de Sint-Pietersberg) en de Muizenberg. De omgeving van Kanne kent aanzienlijke hoogteverschillen. Het dorp ligt in het dal van de Jeker dat is ingesneden in het Plateau van Caestert, waartoe ook de Sint-Pietersberg behoort. Ook het Albertkanaal is diep ingesneden. Van groot natuur- en cultuurhistorisch belang is het voorkomen en dagzomen van mergelsteen, waardoor een bijzondere flora en fauna van kalkminnende soorten ontstaat, zoals op de kalkgraslanden. De mergelsteenwinning leidde bovendien tot het ontstaan van uitgebreide gangenstelsels, die vervolgens weer voor allerlei doeleinden werden benut, zoals de champignonteelt, maar ook voor smokkel, voor het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, en later zelfs voor een militair hoofdkwartier.
We wandelen door het dorpje en gaan langs “huis Poswick”. Dit huis heeft een rijke geschiedenis.
Voormalig rectorshuis van de kanunniken van Hoogcruts, bedienaars van de H. Grafkapel. Gebouwd in 1656. In 1798 wordt de laatste kanunnik door de Fransen gedeporteerd; de goederen worden aangeslagen en verkocht aan de gebroeders Mesmaker van Sittard, reguliere kanunniken van St.-Augustinus, uit hun klooster te Nunheim verdreven. Na hun dood gaan de goederen in 1802 over naar de heer van Neerkanne. De mergelstenen gebouwen dateren van 1656. In 1918 vielen Duitse soldaten het huis binnen en vermoorden er 2 mensen.
Tegenover staat de H.Grafkapel.
De kapel wordt in 1647 gebouwd door Herman Jekermans, na een pelgrimstocht naar Jeruzalem (1644-1645), en was een kopie van de H.-Grafkapel aldaar. T.z.t. wordt langsheen de wegen van Neerkanne een kruisweg gemaakt met dertien staties in de vorm van kapelletjes; de H.-Grafkapel fungeerde als laatste statie. De devotie en de bedevaarten die hieromtrent weldra ontstaan geven aanleiding tot een "Heilig Landstichting". In 1653 schenkt Jekermans de H. Landstichting aan Helena van Enckevoort, priorin van de sepulchrienen te Maastricht en Luik, die ze vervolgens afstaat aan de H.-Grafkanunniken van Hoogcruts (Noorbeek), die als rectors van de kapel worden aangesteld. Zij bouwen in 1656 een rectorshuis tgov. de kapel. In 1714 wordt omheen de oorspronkelijke, kleine kapel de huidige kapel gebouwd, gedoteerd door veldmaarschalk Daniel Wolff de Dorpff, gouverneur van Maastricht en heer van Neerkanne. De kapel lijdt zwaar schade tijdens W.O. II, en stort in 1954 in, op de façade en het H. Graf na; het barokaltaar wordt vernietigd. In 1960 wordt ze in haar oorspronkelijke vorm wederopgebouwd.
Wij wandelen nu de weg naar het kasteel van Neerkanne op even voor de toegang wandelen we links af door een hole weg met weerzijde hoge mergelwanden en we klimmen zo. We flirten hier met de grens met Nederland. We wandelen door het prachtige bos waar de bosanemonen in volle bloei staan, gewoon mooi. Dan dalen we weer een eindje om boven het kasteel van Neerkanne te komen hier een prachtig zicht op het kasteel en tuinen en aan de overzijde de werken aan de grote fontein en de Jeker die hier kronkelend door het landschap slingert.
Wij dalen af en wandelen nu langs verschillende mergelgrotten en zo komen we aan het “Voormalig NATO hoofdkwartier”. Defensie heeft de schoongemaakte Boschberggroeve definitief teruggegeven aan Stichting het Limburgs Landschap. Een zeer imponerend gangenstelsel, het lijkt wel een klein dorp . Via luchtkokers komt frisse lucht in de gangen . In het Millenniumbos is te zien hoe die luchtkokers er uit zien, restanten van het militair erfgoed.
In de Cannerberg bevinden zich een aantal gangenstelsels, samen zo’n 90 km. Ze vormen een ideaal leefgebied voor vleermuizen. Deze zoogdieren houden hier graag een winterslaap. In deze gangen is er een vrijwel constante temperatuur en vochtigheidsgraad. Ideale omstandigheden voor vleermuizen. We wandelen over het Jezuietenpad steken de Jeker over en wandelen Sint Pietersberg op. Na de mergelwinning werd het land weer aan de natuur terug geven maar de enorme littekens blijven zichtbaar, maar Natuurmonumenten heeft er gebruik van gemaakt om hier een prachtig stukje natuur te doen ontstaan.
D'n Observant is een kunstmatige berg op de Sint-Pietersberg met als hoogste punt +170,8 m NAP. Bij de aanvang van de exploitatie van de ENCI-groeve moest de Eerste Nederlandse Cement Industrie de metersdikke onbruikbare deklagen aan de kant schuiven, om zo de voor cement noodzakelijke kalk te kunnen bereiken. Tegenwoordig heeft de berg een recreatieve bestemming met een panoramisch uitzicht en is sinds 2010 eigendom van Natuurmonumenten. Onder d'n Observant ligt een grotendeels ingestorte kalksteengroeve, het zuidelijk gangenstelsel, maar door het gewicht van de opgeworpen grond hebben de steunpilaren het begeven. Ooit liep door dit gebied een ondergrondse smokkelroute van Nederland naar België. Via de aangrenzende Belgische groeve Caestert is tegenwoordig nog een deel van het Zuidelijk gangenstelsel bereikbaar. De naam is afgeleid van het voormalige klooster der Observanten dat enkele honderden meters noordelijker lag op de plek van het huidige buitengoed Slavante.
Wij wandelen nu de Observant op. We wandelen nu een heel eind op deze kunstmatige heuvel en dan dalen we weer af naar Kanne, nog even langs het kanaal en dan terug naar ons vertrek. Een mooie en fijne wandeling met de Tongerse Wandelvrienden.
REGIONAAL LANDSCHAP HAPENGOUW EN VOEREN. / GREENSPOTTERS. / KORTESSEM 10/04/2015.
REGIONAAL LANDSCHAP HAPENGOUW EN VOEREN.
GREENSPOTTERS.
KORTESSEM.
De Greenspotters en onderhoudsploegen van Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren komen één keer per jaar samen.
GREENSPOTTERS
Onderhoudsploegen
Om de Greenspots van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren tip top te houden zijn er wel een groot aantal mensen nodig, zoals de medewerkers op de bureaus die de taken doorgeven aan de onderhoudsploegen. Maar ook de Greenspotters zijn nodig om op geregelde tijden de wandelingen te controleren en de problemen doorgeven. Door de fijne samenwerking tussen deze groepen mogen we zeker zeggen dat de Greenspots van Haspengouw tot de beste en meest bewandelde wandelingen van Vlaanderen behoren. Het is dan ook fijn op een zonnige lentedag om eens samen te komen om elkaar beter te leren kennen en de laatste nieuwtjes te vernemen. De wandelingen van het RLH worden geregeld vernieuwd en er worden ook nieuwe toegevoegd.
Eén van de laatste nieuwigheden is zeker de GR-Haspengouw de Wandeldriedaagse van 1,2 en 3 mei is de start van dit prachtige wandelnetwerk.
Schrijf nu in voor de wandeldriedaagse Haspengouw op 1, 2 en 3 mei!
Wie niet genoeg krijgt van wandelen in Haspengouw kan vanaf nu kiezen voor een langeafstandswandeling: een meerdaagse wandeluitdaging om de streek anders te beleven. Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren werkte samen met de vzw Grote Routepaden de allereerste Limburgse streek-GR uit: de streek-GR Haspengouw. Op 1, 2 en 3 mei wordt de Streek-GR Haspengouw officieel ingewandeld tijdens de allereerste wandeldriedaagse. Iedereen is welkom! Voor het wandelarrangement kan je je nog tot 15 april inschrijven! De streek-GR Haspengouw is een lusvormige langeafstandsroute door Haspengouw van ca. 130 km. De wandellus kan je inkorten tot kortere lussen van 40 à 50 km. In totaal werd, inclusief de doorsteken, ongeveer 180 km bewegwijzerd. Maar liefst 81 km van de wandeltrajecten is onverhard, 129 km is autoluw! Dat is op en top genieten van de rust die Haspengouw je kan bieden en ideaal om de natuur en het afwisselende landschap van Haspengouw te ontdekken. Hoe vind je je weg? De streek-GR is lusvormig en is met geel-rode streepjes bewegwijzerd volgens een europees erkend systeem. Waar de streek-GR samenvalt met een bestaande GR-route volg je de wit-rode symbolen. De kruispunten van de streek-GR en de bestaande GR’s kregen een nummer (referentiepunten). Op deze kruispunten kan je met behulp van de wandelkaart de hoofdroute afsnijden. Zo kan je vrij eenvoudig een kortere lus samenstellen. Het is de EERSTE STREEK-GR in Limburg die volgens dit systeem is ingericht. Wil jij graag deze nieuwe wandeluitdaging aangaan? Op 1, 2 en 3 mei organiseren we de eerste wandeldriedaagse in Haspengouw. Dan wordt de Streek-GR Haspengouw officieel ingewandeld. We stippelden drie dagetappes uit tussen 21 en 24 km. Startpunt is Sint-Truiden, dag één eindig je in Borgloon, dag twee wandel je naar Tongeren en dag drie trek je naar Bilzen: het eindpunt. Onderweg en bij het eindpunt is er telkens van alles te beleven (muziek, workshops, voetverwennerij, picknick op unieke locaties, wijn- en bierproeverijen, barbecue…*). De laatste dag vindt op het domein van de Landcommanderij Alden Biesen (in Bilzen) onze jaarlijkse Landschapsdoedag plaats met een leuke streekproductenmarkt, workshops en hopelijk ook een ‘zonnig’ terras. De Haspengouwse wandeldriedaagse belooft een sportieve én gezellige happening te worden. Iedereen is welkom! Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren werkte voor deze gelegenheid een leuk wandelarrangement uit. Hiervoor kan je je tot en met 15 april inschrijven op de website van het regionaal landschap www.rlh.be. Wie zich inschrijft voor het wandelarrangement krijgt een gratis wandelkaart, een versnapering voor onderweg, een streekpicknick op een unieke locatie en een leuk aandenken. We leggen ook een pendeldienst in en zorgen voor de bagagevervoer. Ook zonder al deze verwennerijen kan je uiteraard meewandelen: zorg zelf voor vervoer en een picknick voor onderweg. De wandelkaart is te koop bij het startpunt.
42E MARCHE DU PLAYA-TROTT. / CLUB MARCHEURS “PLAYA-TROTT”. / MONTZEN. 28/03.2015
42E MARCHE DU PLAYA-TROTT.
CLUB MARCHEURS “PLAYA-TROTT”.
MONTZEN.
Montzen was de bakermat voor een voorspoedige en vruchtbare geschiedenis. Het was zonder twijfel een van de oudste platteland centra van het Land van HERVE. Hiervoor alleen al verdient dit dorpje onze aandacht. Volgens oude kronieken uit 1075 was Montzen de zetel van een belangrijke rechtbank met bevoegheden over o.a. de plaatsen "Kelmis, Gemmenich, Hombourg, Moresnet, Teuven en Sippenaeken." In de tijd waren er een hoog gerechtshof onder de macht van de leenheer, vijf handelsrechtbanken en een feodaal gerecht genaamd naar de H. Anna.
We vertrekken in het centrum, met de kerk en het prachtige plein met kiosk en mooi gebouwen. Dan wandelen we het dropje uit en komen langs prachtige huizen, boerderijen uit lokale steen. De boerderijen liggen midden in de weilanden wat prachtig is. De dan wandelen we ven het bos in langs de wegen de bosanemonen die in bloei staan. Wat opvalt is dat ervoor de grote boerderijen een kruisbeeld staat. Is wel een prachtig zicht. Woningen met natuurstenen onderbouw en opgevulde vakwerk met brikken.
Dan wandelen we de waldstrasse af. Hier een handwijzer nar de “Oskarstollen-Kelmis” een vroegere zinkmijn. We wandelen nu door een natuurgebiedje met vele voorjaarsbloeiers, anemoon en narcissen, hele hellingen vol een geel tapijt wat mooi toch. We wandelen verder en komen aan de mijn “Schmalgraf” of wat er nog van over is enkele muren en een paar betonen deksels waar de schachten stonden.
Wel mooie info borden met uitleg. Oude zink en lood mijn die begon in 1867 en werd verlaten in 1932. Gangen op een diepte van -42m, -92m, -132m, -155m, -210m, -255m en -290m Totaal mijnwerkers; 150 mannen. De totale productie tussen 1867 en 1 mei 1932: 22,641 ton Calamine, 333,654 ton schalenblende, 21,188 ton galena en 29,295 ton van pyriet. In 1932 eindigde de mijn haar activiteiten.
We wandelen verder door een prachtig stukje natuur met vele lentebloeiers. Weer wandelen verder langs prachtige oude huizen en boerderijen. Wat een prachtige zichten over het mooie landschap. Na een tijdje door de weilanden komen we terug in Montzen. Dit was één van de mooiste wandelingen die we dit jaar tot nu toe gewandeld hebben.
We maken een prachtige wandeling door het prachtige uitgestrekte Zuid-Limburgse heuvellandschap vlak bij Heerlen. Wandelen over de heide en door de bossen. Het glooiende gebied verrast ons keer op keer. Na iedere heuvel kunnen we van een nieuw uitzicht genieten.
We wandelen de Brunssummerheide op en we komen aan de Schrieversheidevennen. Waar de wandeling begint met een mooi uitzicht over een heidehelling. Midden op deze heide zie je beneden links een paar vennen liggen. Deze vennen heten Schrieversheidevennen, zo genoemd naar het gebied waarin ze liggen. Het water in de vennen blijft daar in staan vanwege de ondoordringbare kleilagen die er onder liggen. Vervolgens komen aan de Zandvlakte. Hier zien we een mooie zandvlakte, die ontstaan is door bruinkoolwinning in de streek. Om bij die bruinkool te komen, moest de bovenste zandlaag worden afgegraven. Deze zandlaag is op de Brunssummerheide gestort. Het zand ziet er wat witter uit dan je zou verwachten. Dit komt omdat er zilverzand in zit. Zilverzand ontstond in het mioceen 30 miljoen jaren geleden en komt hier dus van naturen voor. Het is door zijn zuiverheid als delfstof erg geschikt om bijvoorbeeld glas mee te maken.
We genieten van elke meter in dit mooie gebied, iedere meter een mooi en golvend landschap, zoveel te zien en zoveel te genieten en zoveel afwisseling. Wat verder komen we aan het bos gedeelte. Natuurmonumenten is bezig om het grove dennenbos langzaam om te vormen naar een natuurlijk bos met meer variatie. De weggehaalde bomen worden gebruikt in bio centrales voor het opwekken van energie. In het bos dat zo ontstaat krijgen veel meer planten en dieren een kans. Reeën bijvoorbeeld vinden hier nu meer beschutting dan eerst. Op vele plekken zie je de dennenbomen die gekapt zijn en dat nieuwe planten en struiken een nieuw bos kunnen vormen.
Overgang heide naar bos. Bij de overgang van dit deel van de heide komen we in het bosgebied van het Sternbachdal. Dit dal heeft de naam te danken aan de familie De Sternbach, die ooit 90 hectare grond bezat in de natte vlakte bij de oorsprong van de Roode beek.
Dit schilderachtige Sternbachdal kent een tragisch verhaal.
Lang geleden stond op deze prachtige plek een kasteel. De jonge bewoner van dat kasteel was een losbol, waar zelfs de Middeleeuwse bewoners uit de omtrek schande over spraken. De losbol had zijn zinnen gezet op het knapste meisje van Brunssum, maar al zijn pogingen om haar te verleiden mislukten. Het meisje wees hem constant af en was verloofd met een jongen uit haar dorp. Op een bepaald moment liet de jonge kasteelheer twee zilveren kandelaars uit zijn kasteel ontvreemden. Die werden verstopt bij de ouderlijke woning van de verloofde van het meisje. Natuurlijk werden de kandelaars daar ontdekt, waarop de verloofde beschuldigd werd van diefstal. Het meisje wist dat de verloofde de doodstraf zou krijgen en ging naar de kasteelheer om genade te vragen. Om haar verloofde te redden beloofde ze hem dat ze bij hem zou gaan wonen. Een paar dagen later kreeg de verloofde van het meisje toch de strop! Ze rende naar boven en hoog in de toren riep ze uit “Red me. Red me!” Plotseling klonk er een donderslag in de lucht, de bodem opende zich en het kasteel verdween in de diepte. Van het meisje en de kasteelheer werd nooit meer iets vernomen. Als je op deze plek even stil blijft staan, hoor je misschien nog de tragische noodkreet “Red me, Red me!”
Een stukje geschiedenis en folklore mag ook op een wandeling, altijd fijn om iets nieuws te ontdekken. We zijn nu aangekomen bij de Heksenberg. we kijken vanaf deze plek tegen de 140 meter hoge heuvel aan.
Komt de naam heksenberg weer van een legende of misschien toch niet? Er wordt gefluisterd dat heksen boven op de berg hun bijeenkomsten hadden. Een andere uitleg is dat dit niet de heksenberg is maar de Hessenberg, vernoemd naar één van de belangrijkste Germaanse stammen uit deze omgeving. In het begin van onze jaartelling woonden zij op de Brunssummerheide en omgeving. Na een zeer bloedige strijd met de Romeinen werden de dode Germanen van het slagveld verzameld en verbrand. De urnen met as werden opgestapeld. Daarna schepten de overgebleven Hessen hun helmen vol met zand en bedekten daarmee de hoog opgestapelde urnen.
We wandelen verder en komen langs de schaapskooi. In deze moderne schaapskooi staan over het algemeen Schoonebeker schapen. Dit schapenras komt oorspronkelijk uit Drenthe, maar graast ook hier op de Brunssummerheide. In de lammertijd komen de Schoonebekers en de Mergellanders, die normaal op de Sint Pietersberg grazen, samen in deze schaapskooi. We wandelen verder door dit prachtig stukje natuur tot we terug komen op ons vertrek. Wat een pracht van een wandeling, weer wat bijgeleerd en genoten van al het moois dat we tegen kwamen.
Ter gelegenheid van de "Nacht van de geschiedenis" met als centraal thema "Landbouw" hebben we een boeiend evenement bijgewoon, waar het verhaal van een boerengezin rond 1830 beschreven werd met foto's en ander matriaal, heel boeiend en nadien een bezoek aan het museum "Zoe was Alleke"
MARCHE DE JOUR. / CLUB MARCHEURS JALHAY. / JALHAY. 21/03/2015
MARCHE DE JOUR.
CLUB MARCHEURS JALHAY.
JALHAY.
Op oude Nederlandstalige kaarten wordt deze plaats soms 'Gelhaag' of 'Gellet' genoemd. Geen van beide namen is nu nog gebruikelijk. Ook in het Duits is er de verouderde term 'Galbach'. Drie à vier eeuwen geleden werd in Jalhay nog het platdietse (Limburgse) dialect gesproken. De mensen van Valkenburg in Nederland konden het dialect van het tegenwoordig Waalstalige dorp gewoon verstaan. Net zoals het stadje Limbourg verfranste dit gebied 200 jaar eerder dan het Land van Herve.
Een deel van het grote bos Hertogenwoud valt in het oostelijk deel van deze gemeente. Onze wandeling vertrekt in het centrum van Jalhay en we wandelen langs de Saint-Michel met gedraaide toren. In 2003 was een honderdtal torens geregistreerd bij de vereniging Les clochers tors d'Europe. Daarvan zijn er 31 bewust gedraaid gebouwd en 50 als gevolg van externe invloeden uit vorm geraakt. In België zijn 10 gedraaide torens die lid zijn van de vereniging. De toren van de kerk van Jalhay werd herbouwd in 1840 en werd bewust gedraaid. De spits is achthoekig en draait 45 graden van links naar rechts. We wandelen verder en komen zo in Foyr.
Enkele oude hoeves maken het oudste gedeelte van het dorp wat wel mooi is om te zien. Gebouwd met lokale steen en gedeeltes in vakwerk die nu opgevuld zijn met bakstenen. Vormen een prachtig geheel. We verlaten het dorpje en wandelen de velden en weilanden in. Het is wel geen zonnige dag maar toch is het een fijne wandeling door de ze mooie natuur. Vooral wanneer we boven op het plateau komen krijgen we indrukwekkende vergezichten over het landschap. Van hier uit zien we ook het prachtige hagenlandschap hoe de weilanden gescheiden worden.
Dan wandelen verder en komen zo aan de “Barrage de la Gileppe” Eén van de oudste stuwdammen van Europa, waarvan het gewicht de dam op zijn plaats houdt en de watermassa in evenwicht houdt. Hij is gebouwd tussen 1869 en 1878, in 1971 opgehoogd en heeft een capaciteit van 25 miljoen kubieke meter water. In het midden gesierd met een leeuw van 13.5 meter hoog, het werk van Félix Bourré, en vervaardigd van 186 blokken steen. Een uitzichttoren biedt een prachtig panorama op met name het Hertogenwald. Hier onze rustpost.
Dan weer verder door het bos en langs het monument van de Engelse bemanning van de Lancaster die op 31 maart 1944 hier neerstortte. Weer verder door het bos om zo terug aan ons vertrek te komen. Ondanks het mindere weer en wat regen toch een fijne wandeling gedaan.
MIDWEEKWANDELTOCHT. / WSV. DE VELDLOPERS. / GULPEN. 18/03/15
MIDWEEKWANDELTOCHT.
WSV. DE VELDLOPERS.
GULPEN.
Het centrum kent een, voor het relatief kleine dorp, bloeiend uitgaansleven. Rond en in de omgeving van het schilderachtige marktplein liggen tal van bijzondere horecabedrijven. Het riviertje de Gulp loopt dwars door het centrum en zorgt daarmee voor de speciale sfeer en uitstraling. In het centrum van Gulpen ligt de Gulpener Bierbrouwerij. Net buiten Gulpen ligt kasteel Neuborg. Het kasteel werd gebouwd in de 14e eeuw, verbouwd en vergroot in de 18e eeuw en weer gerestaureerd rond 1950. Momenteel wordt weer een restauratie uitgevoerd. Het is een kasteel met vorstelijke allure. Het heeft statige oprijlanen, een prachtige toren en is omgeven door een gracht. De Neuborgermolen, ook wel pannenkoekenmolen genoemd, dateert uit 1712 en heeft het grootste waterrad van Nederland. Aan de zuidoost zijde van Gulpen ligt de Gulperberg. Voor wandelaars is de Gulperberg, met haar hoogte van 157 meter, een bekende kuitenbijter.
Wij wandelen vandaag door het centrum langs de oude kerktoren, en dan de natuur in, weilanden en bossen. De Limburgers zeggen regelmatig: ‘wie sjoan oos Limburg is’ ofwel vertaald ‘hoe mooi ons Limburg is’. En dit is hier in Gulpen zeker het geval. Het landschap met haar karakteristieke inrichting straalt een landelijke rust uit. De wandelroute loop niet alleen over verharde paden en wegen maar ook dwars door het weiland waar we via een ‘stjegelke’ naar binnen kan.
We laten ons verrassen door de vergezichten, holle wegen, vakwerkboerderijen en het kabbelende water van de beken en de rivier de Geul. Gewoon prachtig tocht. We wandelen een heel eind door het Gerendal. De terreinen in het Gerendal bestaan uit kalkgrasland met een smalle strook struiken en bos. Het kalkgrasland is zeer plantenrijk. Mooi is ook een stukje geschiedenis over dit gebied.
Het Gerendal is het langste droogdal dat aan de noordzijde van het plateau van Margraten in de richting van de Geul loopt. In de volksmond heet het ook wel Moordgerendal, naar een veldslag die in 53 voor Christus in dit smalle dal zou hebben plaatsgevonden. De Eburonen, de autochtone bevolking in die periode, brachten er de Romeinen een gevoelige slag toe. Tegenwoordig zijn deskundigen het er niet over eens of deze slag werkelijk in het Gerendal heeft plaatsgehad. In 1950 kocht Het Limburgs Landschap twee percelen grasland in het Gerendal. Ook Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer hebben gronden in het dal en de nabije omgeving. Spreiding van bezit was volgens de heer W.H. Diemont, in die tijd houtvester van Staatsbosbeheer en natuurbeschermer in hart en nieren, de beste garantie voor behoud van de gevoelige natuurgebieden in de regio.
We wandelen door het Gerendal en genieten van het prachtige landschap en de mooie vergezichten. We komen aan de Orchideeëntuin nog een tijdje en deze prachtige bloemen staan weer in bloei. Dan een ferme klim met de bekende Stjegelkes
De talrijke bossen en weilanden in het gebied nodigen u uit voor een stevige wandeling. De weilanden worden gekenmerkt door een typisch Limburgs fenomeen: de ‘Stjegelkes’.In feite is een stjegelke niet meer dan een stevige paal, met daarop een draaiend bovendeel. Het stjegelke is eeuwenoud en het idee erachter is vrij simpel. Veehouders hadden vroeger meer landerijen naast elkaar, maar wilden bijvoorbeeld niet dat het vee zich over de totale oppervlakte zou verspreiden. Om het vee in het beekdalenlandschap op een afgezet land bij elkaar te houden, was dus een omheining nodig. Echter op deze manier kon de veehouder zelf ook niet meer van wei naar wei lopen. En dus werd een smal, draaibaar poortje bedacht waardoor dit wel mogelijk was. Tegelijkertijd was het de snelste en kortste weg naar de kerk in het dichtstbijzijnde dorp of gehucht. Heden ten dage profiteren vele wandelaars nog steeds van deze eenvoudige, maar unieke oplossing! In Zuid-Limburg - en zeker in de gemeente Gulpen-Wittem - vormen ze een opvallende herinnering aan het werk van de veehouder van weleer. Een mooi sieraad in het Limburgse heuvellandschap.
Dan komen we in Scheulder. Hier prachtige oude boerderijen, sommige in vakwerk andere in mergelstenen. Steeds weer mooi om te zien. We wandelen verder door de prachtige natuur en dan komen we terug aan in Gulpen waar deze toch mooie tocht eindigt.
24e MARCHE DES DJOYEUS. / LES DJOYEUS D’A TULTAY. / HODY 15/03/2015
24e MARCHE DES DJOYEUS.
LES DJOYEUS D’A TULTAY.
HODY.
Met de Ardennen voor de deur, wordt het Land van Ourthe-Amblève ook wel de achtertuin van de stad Luik genoemd. Wanneer we de bruisende stad verlaat, ontstaat al snel een groen en vredig landschap. Als we de autostrade verlaten en naar Hody rijden krijgen we een landschap voorgeschoteld dat ons in vervoering brengt. Grote boerderijen, kastelen en kasteelhoeven op de route wat mooi straks stoppen we even om en paar mooie foto’s te maken.
In Hody vertrekken we aan het kasteel. Spijtig dat we geen foto kunnen maken gelukkig een postkaart gevonden met een mooie afbeelding. We vertrekken met de wandeling en al vlug zien we de vroegere rijkdom van deze streek, prachtige huizen, kleine kastelen met een toren. We wandelen een eindje door de velden en weilanden, de lente is in het land de schapen hebben lammeren, de paarden terug in de weiden, wat zalig toch. We komen zo in Villers-Aux-Tours. We zien het kasteel van Villers-Aux-Tours.
Het hoofdgebouw is massief en heeft slechts één oudere toren. Het kasteel werd in 1682 gebouwd door Godefroid de Rahier d'Argenteau en verving een ouder, door brand verwoest kasteel. Hij is geheel van natuursteen gebouwd. Verder wandelen we het bos in. Mooi om te wandelen. Prachtige valleien met bossen en wat een prachtige zichten. Wat verder komen langs een prachtig kasteel, kasteel Ouhar.
Hier wandelen we nu richting Anthisnes. We krijgen een mooi panorama over de stad met zijn bijzondere gebouwen. Château de l' Avouerie zien we liggen met zijn donjon, en de gebouwen van de abdijhoeve van Sint Laurent. . In 946 was de hoeve eigendom van de Abdij van Waulsort en van de Sint-Laurentabdij tot de Franse Revolutie. Hij werd in de 17e eeuw gerenoveerd door pater Wilhelm Natalis. Het gebouw heeft een prachtige renaissance toren welke waarschijnlijk het oudste van Anthisnes is. Het hoofdgebouw dateert uit 1554. Spijtig dat we vandaag er niet langs komen maar we kunnen ze wel van op afstand zien. Volgende keer misschien erlangs.
Nu vatten we de laatste kilometers aan om terug in Hody te komen. Wat een prachtige wandeling.
Als we terug naar huis rijden komen we langs een paar mooie kastelen we stoppen even voor een foto.
De kasteelhoeve La Chapelle.
De kasteelhoeve La Chapelle ligt vlakbij het dorp Limont en dateert uit de 15e tot 19e eeuw.
Het vierkante geheel heeft een aantal bijgebouwen op de voorgrond. Het linker gebouw (achterkant) bestaat uit een toren uit de 15e eeuw. Het hoofdgebouw dateert uit het begin van de 19e eeuw en is gebouwd in neoklassieke stijl. Het geheel is gebouwd in natuursteen.
Kasteel Plainevaux.
Het kasteel Plainevaux gelegen in een 10 hectare gebied, het dateert uit de 12 de eeuw. Het kasteel en zijn prachtige vierkantshoeve hebben een nieuwe bestemming het worden woongelegenheden in een prachtige omgeving, hierdoor kunnen we gewoon even rond het kasteel wandelen.
Het prachtige park met vijvers en zeldzame bomen maken het een prachtig geheel waar je lekker kunt ontspannen. Hier eindigt onze wandeldag in een prachtige omgeving.
MARCHE DES COMPAGNONS DE SAINT-HUBERT. / LES COMPAGNONS DE ST. HUBERT. / AUBEL. 14/03/2015
MARCHE DES COMPAGNONS DE SAINT-HUBERT.
LES COMPAGNONS DE ST. HUBERT.
AUBEL.
Aubel biedt aan de wandelaar in het hart van het Land van Herve niet alleen een landschap van boomgaarden en wandelroutes, maar ook een bijzonder patrimonium dat zeker niet onopgemerkt mag blijven. In het centrum herinneren enkele opmerkelijke woningen aan het rijke verleden van het stadje. Eeuwenlang was de markt van Aubel het belangrijkste handelscentrum van het Land van Herve.
In het hart van het land van Herve, ligt het kleine plaatsje Aubel, verscholen in een landschap vol boomgaarden en bosjes. Aubel lokt wandelaars uit alle windstreken die op zoek zijn naar ontspanning en gezonde lucht. De wandelclub heeft een pracht van een wandeling uitgezet. We wandelen het dorp uit en wandelen langs de spoorweg. De in 1870 gebouwde verbinding doorkruist het volledige plateau. Lijn 38 strekt zich over 40 km uit van Plombières naar Chênée. Ooit is ze gebouwd als gemakkelijkere toegangsweg naar de steengroeven, landbouwbedrijven en industrieën. In 1986 werd echter het goederenverkeer stilgelegd en de rails afgebroken. Sindsdien is de lijn 38, weg van het verkeerslawaai een prachtige wandelweg ontstaan, die dwars door de mooie natuur van het land van Aubel loopt. We wandelen voorbij de oude locomotief. Tegenover is de stroopfabriek Meurens.
In de geschiedenisboeken lezen we dat reeds in de 17de eeuw vele landbouwers uit het Land van Herve zelf stroop maakten van de appels en peren uit hun boomgaard, met alleen een koperen ketel en een pers. Die stroop werd samen met de andere producten van de boerderij verkocht.Een eerste industrialisatie van de stroop duikt op tussen 1880-1890: toen gingen de boeren uitgebreid experimenteren met een stoommachine en met hydraulische persen. Dankzij die twee grote innovaties konden ze grotere hoeveelheden verwerken. Zo ontstonden de eerste industriële stroperijen. Trouw aan zijn roots, wordt de stroop in het bekende blauwe potje met zijn bloeiende boomgaard ook vandaag nog steeds in de streek van Aubel geproduceerd.
We wandelen nu verder door het prachtige landschap dat stilaan uit zijn winterslaap ontwaakt. We blijven langs de spoorweg lopen en komen in Froidthier een van de station langs de spoorweg. We komen in het centrum van het dorpje waar controle is. We maken nu een lus van 7kilometer. De lus is praktisch geheel in de natuur tussen de weilanden en door het bos.
Met stevige klimmen en zo komen we in La Minerie, dankt zijn naam aan het feit dat er zich op het grondgebied verschillende putten bevonden waar steenkool werd gewonnen. In 1827 kende de Hollandse regering aan de families JEANSSON en MOREAU de concessies van LES BURES toe. Die concessies werden later geëxploiteerd door de « CHARBONNAGES REUNIS DE LA MINERIE », een vennootschap die de meeste putten van Battice, Herve, Charneux en natuurlijk ook La Minerie uitbaatte.
Op het dorpsplein, in de lommer van de lindebomen, ligt de kerk uit 1842 die is gewijd aan de Heilige Petrus. De kerk werd gedeeltelijk vernield tijdens de Tweede Wereldoorlog. Enkele honderden meter baadt het gehucht Bèfve in de kalme rust die uitgaat van Les Filles de la Croix, een rust- en verzorgingstehuis dat de gemeente Thimister-Clermont. Dan weer verder door de natuur wat is het hier prachtig. Weer verder om zo terug in Aubel te komen en een prachtige wandeling af te sluiten.
nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, de schuifelende voeten nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen veel te gauw: het is voorbij Hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei ik zal nog altijd grapjes met je maken we zullen samen door het stille landschap gaan nu je mijn handen niet meer aan kunt raken raak je mijn hart nog duidelijker aan.
LENTETOCHT. / DE LOONSE TJAFFELEERS. / BOMMERSHOVEN. 09/03/2015.
LENTETOCHT.
DE LOONSE TJAFFELEERS.
BOMMERSHOVEN.
Bommershoven was steeds een landbouwdorp, en de landbouw is nog steeds de belangrijkste activiteit. Ongeveer de helft van de actieve bevolking is forens. Tot in de jaren 1960 was hier een begin 20ste-eeuwse opgerichte, vrij belangrijke siroopfabriek gevestigd. Onze wandeling vertrekt in de vroegere stroopfabriek Lowette. Vandaag cultureel Centrum van Borgloon. Het draag de toepasselijke naam Panishof. We vertrekken met de wandeling al vlug belanden we in de velden. Bommershoven ligt in droog-Haspengouw, met hoogten tot 110 meter. In het oosten wordt Bommershoven begrensd door de vallei van de Mombeek, welke een hoogte heeft van ongeveer 65 meter. Ten noorden van de kom bevindt zich het brongebied van de Marmelbeek, welke eveneens in noordelijke richting stroomt. In het zuiden bevindt zich het Magneebos, juist over de gemeentegrens, op het grondgebied van Heks.
We wandelen door de velden met zichten op het bos van Heks. Maar ook zichten op Bommershoven. Het centrum rond de kerk met zijn grote boerderijen. Zogenaamd "Biezenhof", gesloten hoeve, eertijds afhankelijk van de landcommanderij Alden Biesen. Eerste vermelding in 1309. Aan de winning was een laathof verbonden. Uit de pacht blijkt dat het één van de rijkere hoeven van de Orde was. Op een kaart van 1719 met voorstelling van het Ordebezit in Bommershoven, was de hoeve nog niet gesloten; naast het woonhuis worden ruime dwarsschuren, vijf schaapskooien, varkensstallen en een runderstal aangeduid; bakhuis en waterput liggen achter het woonhuis; alle deze gebouwen zijn van vakwerk. In 1797 wordt de hoeve openbaar verkocht aan Michel Laurent Selys uit Luik. De gebouwen worden in de loop van de tweede helft van de 19de eeuw ingrijpend gerenoveerd. Wat verder de “Rode hoeve” Thans een gesloten hoeve; bakstenen complex rond een rechthoekig gekasseid erf met centrale mestvaalt. Rechts, een ommuurde tuin. Woonhuis uit de eerste helft van de 18de eeuw en dienstgebouwen uit de eerste helft van de 19de eeuw.
Dan komen we aan de kerk, Neoclassicistische zaalkerk, gebouwd in 1841-44. Dan komen we aan het kasteel. Herenhuis met hoeve, gelegen naast de kerk, en gebouwd in 1759-61 door Marcel-Gérard Magnée. Kasteelpark in landschappelijke stijl uit 1872-1884 zonder vijver maar met kunstmatige grot. Geïntegreerde geometrische tuin uit de eerste decennia van de 20ste eeuw, mogelijk ontworpen door Jules Janlet en iets jongere rozentuin, aangelegd bij het kasteel. Als buitenhuis gebouwd in 1759-1761, uitgebreid in de 19de eeuw, definitief uitwendig aspect uit de jaren 1920-30 en tenslotte herstel en inwendig aanpassingen na de brand van 1940. Ommuurde moestuin van 1872 met serre en pottenstal. Belangrijk hekwerk en muren.
Wat bijzonder is word zo beschreven: Het kasteel van Bommershoven neemt nog steeds een schitterende situatie in op het hoogste punt van de omgeving. Het ligt samen met de kerk en de pastorie ten zuiden van de 'Romeinse katsei' waarlangs het straatdorp Bommershoven zich ontwikkelde. Het kasteelpark vormt één uitgesproken landelijk geheel van akkers en weiden, bossen en boomgaarden samen met de nabij gelegen boerderijen het Biezenhof en Rodenhof, het kasteel Ter Hoven meer oostelijk, het Monnikhof en het kasteeldomein Hex ten zuiden en de boerderij Manshoven ten westen, een vrij zeldzaam geworden situatie in Vlaanderen. De huidige configuratie verschilt nauwelijks van die op de Ferraris kaart (1774-1775).
Nog even wandelen langs “Café De Ware Vrienden” en dan langs het voormalige boswachterswoning, gebouwd door de familie Naveau de Marteau. Alleenstaand gebouw in neotraditionele stijl, uit het eerste kwart van de 20ste eeuw; baksteen met mergelstenen banden. Vier haaks op elkaar staande volumes vormen samen een semi-gesloten geheel onder zadeldaken en één schilddak; een trapgevel aan de noordelijke en westelijke vleugel. Deels verhoogde begane grond. Muuropeningen in traditionele stijl, onder meer kruis- en kloosterkozijnen. In de westelijke zijgevel gevelsteen 1904; in de oostelijke zijgevel gevelsteen 1922; in de noordelijke gevel de wapens Naveau en de Marteau. Tegenover het oorlogsmonument en dan nog heel even en we zijn terug aan ons vertrek.
MARCHE DES PRIMEVERES. / LES CASTORS DE BERNEAU. / BOMBAYE. 08/03/2015
MARCHE DES PRIMEVERES.
LES CASTORS DE BERNEAU.
BOMBAYE.
Een wandeling in Bombaye. In het nederlands Bolbeek werd gesticht op een golvende leembodem. Het landschap vertoont veel overeenkomsten met dat van het nabijgelegen Zuid-Limburg. Oorspronkelijk spraken de inwoners van Bolbeek één van de plaatselijke Nederlandse dialecten in Overmaas, die wegens het toebehoren aan de Republiek onder Hollandse invloed raakte. Bolbeek kende vanaf de achttiende eeuw echter een geleidelijke verfransing. In de negentiende eeuw was het dorp volledig Franstalig.
We vertrekken in het centrum en hier prachtige grote boerderijen. Ook de grote kasteelboerderij is bijzonder. En dan het veld in de blauwe hemel, de zon en de eerste lentewarmte zalig is het. Onze Jelle is vandaag mee en we genieten van het samen zijn met onze kleinzoon, we wandelen verder en komen zo aan de H. Kruiskapel ook wel op “Le Tombe” genoemd. We wandelen verder om een grote lus te maken. We wandelen nu richting Dalhem.
We wandelen verder en in het dal zien we het mooie kasteel. “Maison de la Charite” of het Kasteel van Dalhem. Het majestueuze kasteel van Dalhem ligt midden in een van park van 5 hectare, omringd door rivieren en bossen, op enkele honderden meters van het oude historische dorp Dalhem. Het kasteel heeft het voorkomen van een eeuwenoude burcht. Niets is minder waar! Het werd pas gebouwd in 1914, door Henry Francotte, in traditioneel 17de eeuwse Maasland stijl. Het "Kasteel Dalhem", een organisatie, geboren in 2003, die het kasteel beheert, doet vandaag dienst als vormingscentrum, meditatiecentrum en groene klassen. Het park, aan de rand van het riviertje de Berwinne, staat open voor kampen en wandelen.
Weer verder een eindje langs de Berwinne en zo wandelen we naar Dalhem. In Dalhem vind je de ruïnes van de grafelijke burcht. Deze zien we al van ver. We wandelen naar het centrum waar controlepost is. Dan een eindje langs de oude spoorwegzate. Deze is wel een beetje speciaal en met de buurtspoorwegtunnel van Dalhem. Onder Dalhem, op de flank van het plateau van Herve, ligt een van de weinige buurtspoorwegtunnels van dit land. Dit 144 meter lange bouwwerk uit 1904 met zijn monumentale portalen in metselwerk, op de buurtspoorlijn van Liège(Luik) naar ’s Gravenvoeren, loopt dwars door een rotsheuvel met daar bovenop het historische dorp en zijn middeleeuwse burcht, ooit de zetel van een graafschap. Tijdens de tweede wereldoorlog liet de bezetter het spoor voorbij Dalhem uitbreken en kwam hier het nieuwe eindpunt, juist voorbij de tunnel. Later kwam deze spoorlijn nog eens in het nieuws door een dodelijk ongeval “In 1960 nam de kolenmijn de hele exploitatie over, inclusief spoorlijn en stoomloks. Vanaf 1965 namen diverse dieselloks de plaats in van de overjaarse stomers, tot de sluiting van de mijn in 1980. De toeristische weekenddienst, die al in de jaren 70 tot stand kwam, bleef wel rijden, zij het slechts tot Mortroux, aan de hoofdbaan Verviers-Maastricht. Begin oktober 1991 sloeg het noodlot echter toe. Een toeristische trein met meer dan 100 reizigers aan boord raakte op drift aan het begin van de steile afdaling naar Dalhem en ontspoorde vlak voor de tunnel. Eindbalans: 7 dodelijke slachtoffers en tientallen gewonden. Meteen het definitieve einde van de spoorexploitatie.” Vandaag zijn de ingangen van de tunnel afgezet en de natuur neemt stilaan over. Spijtig dat een mooi stukje erfgoed aan verloederen is de ingang met zijn monumentale portalen in metselwerk. Wij wandelen nu een heel eind op de spoorweg de rail liggen er nog altijd alleen hebben ze tussen de rails alles opgevuld. Het is een prachtig stukje om te wandelen. Weer wat verder we wandelen eigenlijk rond de stad Dalhem en krijgen zo een prachtig zicht op de oude stad. En we dan maken we een zeer mooi moment mee een vos kruist onze weg heel dicht bij, Jelle kan zijn ogen niet geloven en voor hem is dit het hoogte punt van de wandeling.
Nu dalen we af om langs de grote watermolen te gaan. Dan een eindje door de velden en dan komt Dalhem weer in het zicht afdalen naar de Berwinne en oversteken en zo terug op de controlepost. Na de rust klimmen via de trappen naar het oude Dalhem. We wandelen verder en komen terug op de spoorwegzate, verder komen we aan de Moulin de Nelhain uit 1819 op de Berwinne.
We gaan even kijken Jelle vind het bijzonder spijtig dat het rad niet meer draait. We wandelen verder en komen zo terug aan de H. Kruiskapel. Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling op een mooie lentedag.
DOMEIN BOKRIJK-TOCHT. / WSV DE RAKKERS. / HASSELT. 07/03/2015.
DOMEIN BOKRIJK-TOCHT.
WSV DE RAKKERS.
HASSELT.
Vandaag een wandeling in Bokrijk, we wandelen in de bossen rond Bokrijk en volgen een stukje van de Wijerswandeling. De Wijers is een uniek gebied in Vlaanderen met meer dan 1000 vijvers, samen goed voor zo'n 700 hectares water en riet.
Dat zijn 1.400 voetbalvelden! Het is een thuis voor heel wat zeldzame dier- en plantensoorten. Zonder deze vijverstreek als 'kraamkamer' zouden soorten zoals de Roerdomp en de Boomkikker in Vlaanderen al uitgestorven zijn. Naast de natuurlijke rijkdom is De Wijers een streek met een rijke culturele geschiedenis, een prachtig gevarieerd landschap. Het Land van 1001 vijvers: die bijnaam dankt De Wijers aan zijn uniek landschap waarbij water de hoofdrol speelt. Onder invloed van onder andere de abdij van Herkenrode kwam hier in de middeleeuwen de viskweek op gang. Mede door de Zonhovense viskwekers groeide het aantal vijvers explosief. 'Wijer' is een oude benaming voor een viskweekvijver. Maar De Wijers is meer dan vijvers alleen.
Samen met zijn heidelandschappen, bossen en beekvalleien is het echt uniek stukje groen in het centrum van de provincie Limburg. De Wijers is bovendien zoveel meer dan alleen natuurpracht. Als wandelaar kom je volop aan je trekken in dit prachtige decor. Tussen de vijvers wandelen we en we blijven de hele wandeling in het bos en rond de vijvers. Een mooie wandeling om terug mee te starten na 14 dagen niet wandelen wegens ziekte.
18E MARCHE DES TROIS SOURCES. / LES AMIS DU HENRY FONTAINE. / GRAND-HALLET. 12/07/2014
18E MARCHE DES TROIS SOURCES.
LES AMIS DU HENRY FONTAINE.
GRAND-HALLET.
Grand-Hallet is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw met nog veel akkerbouw en veeteelt. Vanaf de 9de eeuw maakte het dorp deel uit van het graafschap Avernas. Na de opheffing ervan ging Grand-Hallet deel uitmaken van het baljuwschap Hannuit in het hertogdom Brabant.
Het dorp was deels in het bezit van het kapittel van Sint-Lambertus van Luik en deels van de abdij Maagdendaal van Oplinter. Bij het ontstaan van de gemeenten in 1795 werd Grand-Hallet een zelfstandige gemeente. In 1965 werden de voormalige gemeenten Petit-Hallet en Wansin aangehecht maar in 1977 werden de drie dorpen allen deelgemeenten van Hannuit.
We vertrekken met onze wandeling en wandelen een stukje langs de beek en voorbij een watermolen. Verder door het dorpje. In de dorpskom staan nog verscheidene gerestaureerde oude huizen die gebouwd werden in tufsteen die in de plaatselijke groeve gedolven werd. Ze hebben een licht bruine kleur tegen het geel af. Wel mooi om deze oude huizen te zien en met hoeveel liefde ze onderhouden worden ze zijn een juweeltje in de straat. We wandelen het dorpje uit langs wegen die nog veel met kasseien belegd zijn en langs de boorden de prachtige veldbloemen. De klaproos bloeit nu en ze geven alles een prachtige zicht. Dan wandelen we de velden in akkers zover het oog rijkt, met rijpe granen. Zo komen we in het volgende dorpje hier grote boerderijen in baksteen. Ook hier veel bloemen aan de rand van de wegen en overal vliegen vlinders, het is prachtig om te zien.
We zien zelfs een koppel die voor het nageslacht aan zorgen zijn. Natuur is toch prachtig en als je de tijd neemt om rond te kijken dan word je beloont. We wandelen verder en komen in Avernas-le-Bauduin. We wandelen verder en komen terug in Grand-Hallet. We wandelen naar de watermolen waar controlepost is.
De Molen van Henri-Fontaine, ook wel Nieuwe Molen genoemd, is een bovenslag watermolen aan de Henri-Fontainebeek, een zijtak van de Kleine Gete. De molen bestaat al sinds de 13de eeuw en werd een korenmolen in het begin van de 14de eeuw. Ze werd vernield in 1467 maar pas opnieuw opgebouwd in 1649. In 1869 werd er een nieuw metalen rad aangebracht. Tussen 1988 en 1992 werd de molen gerestaureerd en is ze terug maalvaardig gemaakt. In de molen is het Musée de la Boîte en Fer Blanc lithographiée gevestigd. We nemen de tijd om even rond te kijken op het molenerf, op de molenvijver zitten watervogels. Ons Jefke neemt de tijd om even te rusten in het gras.
Dan weer wat verder langs een grote hoeve met toren ze is wit geschilderd. Nog even verder en we zijn terug op ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling, waar we vele mooie boerderijen gezien hebben en ook mochten genieten van de natuur.
