De naam Simpelveld is ontstaan uit het Gallo-Romeinse Sempervivetum en betekent 'altijd groen'. Dat groene karakter is nog altijd goed bewaard. De gemeente Simpelveld ligt als het ware verscholen in het ‘Nationaal Landschap Heuvelland’, als een groene wissel tussen het Zuid-Limburgse Heuvelland en de regio Parkstad Limburg.
De gemeente Simpelveld grenst o.a. aan de Nederlandse gemeenten Gulpen-Wittem en Voerendaal en aan het Duitse district Aken. Door haar ligging is de gemeente Simpelveld een ideaal startpunt voor wandeltochten door het Zuid-Limburgse heuvelland en het Nederlands-Duitse grensgebied. In Simpelveld kunt u nog ‘natuurlijk’ stoom afblazen. We vertrekken in het vakantiepark en wandelen verder en in de verte zien we Mingelersborg - Voormalige korenmolen "Op de Vrouwenheide". We wandelen verder en komen zo in een prachtige omgeving veel groen, velden, weilanden en op de heuvelruggen bossen.
Wat is het mooi. We komen zo in Bocholtz langs Hoeve Heihof! Tegen de Duitse grens ligt het sfeervolle dorp Bocholtz met haar bijzondere dialect. De Romeinen waren ook in Bocholtz thuis, gezien de machtige Romeinse villa die in 1911 in de Vlengendalerweg is opgegraven. Bij de hoeve de zo typische waterput met een houten constructie, alleen hier in zuid Limburg kom je ze tegen en ze zijn allen beschermt als monument en worden zorgvuldig bewaard en onderhouden. Weer verder met onze wandeling. Vele oude gebouwen zijn opgetrokken in lokale steen. We verlaten het dorpje en door de velden komen we in Nijswiller, ligt vlak bij Wahlwiller. De kerk van de parochie Heilige Dionysius is samen met het kasteel en de oude boerderijen kenmerken voor dit dorp. De Kruisberg, de heuvels, de bossen, de beken en het omringende landschap omarmen Nijswiller.
We wandelen weer verder en nemen nu een heel eind de veldwegen we wandelen hier echt op de grens tussen Nederland en Duitsland. We komen een paar grensstenen tegen en dan weer verder terug naar Bocholtz. Hier weer mooie oude huizen en de kerk de pastorie gebouwd uit Bocholtzersteen stamt uit de 17 de eeuw en de parochiekerk H. Jacobus de Meerdere gebouwd in 1873. Vormen samen met enkele huizen een prachtig geheel, hier controle in “Oud Bocholtz” na de rust door het dorp en dan koen we aan de dreef van het kasteel. We verlaten even de route en gaan de dreef op. Kasteel de Bongard.
Het kasteel was zetel van de Heerlijkheid van Bocholtz en heeft zelfs een kasteelboerderij. Een onderaardse gang verbond kasteel de Bongard met in het zuidoosten van Bocholtz gelegen kasteel Overhuizen. Van 1774 tot 1794 was het de zetel van de heerlijkheid Simpelveld. Het machtige kasteel is bij de inval van de Fransen verwoest. De fraai gerestaureerde poortboog, de capella domestica (huiskapel), de grote boerderij en een kelder resteren. We kunnen even tot aan d eingang van de boerderij om even te kijken, een prachtige hoeve en het kasteel opgebouwd in speklagen. We wandelen terug de route op en nog even door de velden om zo terug in Zumpelveld, de “Poort tot het Mergelland” te komen en hier eindigt dan onze wandeling.
DRIE LANDEN TOCHT. / JO-NE. VIJLEN. / VIJLEN. 02/05/2015.
DRIE LANDEN TOCHT .
JO-NE. VIJLEN.
VIJLEN.
Wandelen met Jo-Ne kun je kiezen uit uiteenlopende wandelroutes voor elk wat wils, die naar wens te doorspekken zijn met kuitenbijtende hellingen, verbluffende vergezichten of paden die je flierefluitend kunt bewandelen en bijna geen inspanning vragen, behalve genieten. Telkens weer een verbluffende parkoers door het enige “Bergdorpje van Nederland”.
Vijlen is ook meer dan dat Bergdorpje dat vaak als eerste plek in Nederland de sneeuw mag begroeten of met ludieke acties het toonbeeld is van succesvolle branding. Vijlen is qua omgeving alleen al de moeite waard met zijn unieke heuvellandschap. De statige toren van de St. Martinuskerk torent fier en vooral hoog boven het landschap uit.
Van verre is dit Vijlense Godhuis zichtbaar en manifesteert zich daardoor als oriëntatiepunt bij talloze wandelaars. Het is de hoogst gelegen RK kerk van Nederland. De uitgestrektheid van de Vijlenerbossen vormt een aparte attractie. Aan alle kanten omzoomd door veelal steile hellingbossen, is het plateau een eldorado voor de echte wandelaar. Als we vertrekken wandelen dadelijk richting velden en bossen voorbij de oude linde, is een grensboom die de grens van het Oostenrijkse -Habsburgse Rijk markeerde. Deze linde dateert uit de zestiende eeuw en staat voor een villa uit 1904. Deze villa diende als buitenverblijf voor prins Hendrik. Deze prins ontving hier zijn Akense maitresse. Als ze in haar koetsje aankwam was ze altijd vrijgevig , de Vijlense jeugd raapte het kleingeld op wat ze rondstrooide.
Dan wandelen we verder en de eerste mooie zichten over het gekleurde landschap, de koolzaad staat in bloei en de gele bloemen kleuren het landschap. Als we andere kant opkijken liggen de vakwerkhuizen daar in het dal te schitteren. Wat mooi zichten dan weer verder. We wandelen het Vijlenerbos in, is een ca. 650 ha groot bos- en natuurgebied. In het bos bevinden zich enkele geologische monumenten, Zo zijn er diverse dolines te zien, kuilen in het landschap die ontstaan zijn na instortingen door het oplossen van de onderliggende kalksteen. Verder zijn er op verschillende plekken in het bos "sterrenstenen" te vinden, ruwe blokken vuursteen vermengd met zand, grind en kiezelcement, ontstaan in het Plioceen. De stenen werden vroeger aangezien voor meteorieten, vandaar de naam sterrenstenen. Ook zijn er in het bos een viertal tumuli te vinden, grafheuvels uit de bronstijd, waarschijnlijk tussen de 3500 en 5000 jaar oud. Drie grafheuvels liggen in het oostelijk deel van het Vijlenerbos.
Dan wandelen we verder en komen aan de plaats ”De Hatzelder” genoemd met een prachtig panorama over de uitgestrekte vlakte waar Schotse hooglanders het jaar rond grazen om op een natuurlijkje wijze aan natuurbeheer te doen. We wandelen verder door het bos, bloeiende bosbessenstruiken, vogels die zingen een waar genot voor de mens om hier te mogen wandelen en genieten. Dan verder langs de St Martinus wijngaard. Zo komen we in Melleschet met mooie vakwerkhuizen.
We komen zo weer in Vijlen langs de ruïne van de cementfabriek. Op 18 juni 1875 verleenden de Gedeputeerde Staten van het Hertogdom Limburg een vergunning voor de bouw van een cementfabriek in Vijlen. Deze fabriek stond boven in het dorp op de Vijlenberg. Daarbij mocht ook een stoommachine van 25 pk worden geplaatst. Deze fabriek, het Aachen-Vijlener Portland Cement Werk, was in eigendom van de heren Kalf, van Reij en Scheins. Nu klimmen we terug naar het centrum van Vijlen langs de kerk en zo komen we terug aan op ons vertrek. Een pracht van een wandeling waar veel van te leren valt als je wil en erna nog wat opzoekwerk aan besteed kom je veel te weten.
We vertrekken met de wandeling in het Atheneum Royal van Spa. Er is een kasteel en een mooi huis op de site.
We wandelen even de straat af en steken het riviertje over om dan de natuur in te wandelen langs weilanden en bosjes. En dan het bos in het is zo fijn om hier et wandelen alles begint te groeien en de bomen hebben al heel wat groene blaadjes. Wat mooi. In het bos staan de witte klaverzuring te bloeien. Mooi. Het si gewoon mooi om te wandelen door de bosjes en langs de weilanden en te genieten van de vergezichten, klimmen en dalen.
We wandelen nu naar Winamplanche en klimmen een heel eind beneden hebben we prachtig zicht op La Reid. Nog even en we zijn in het “Bois de la Picherotte” Winamplache is een mooi dorp aan het uiteinde van het grondgebied van Theux dat sinds de dagen dat Franchimont een markgraafschap was, altijd in twee verschillende besturen is verdeeld omdat de beek die erdoor loopt (Eau Rouge) de grens tussen de banken van Theux en Spa vormde. In het centrum bevindt zich de Saint-Andrékerk uit 1714. De metaalnijverheid en de maalderij vormden lang de voornaamste inkomsten van het dorp, dat bekend is vanwege zijn grote traditionele vuren.
Dan dalen we dalen nu steil naar beneden en komen zo in Winamplanche, mooi oude gebouwen en dan weer de natuur in wat prachtig toch. Lente bloemen langs de veldwegen geven het allemaal een mooie tint. Een boerderij die alleen staat in de weiland in bruine natuursteen omgeven door het groene landschap met een boom in bloei wat kan er mooier zijn. We wandelen rustig verder en genieten van het landschap.
We wandelen nu door Vecqueterre. En dan wandelen we terug naar Spa waar deze toch wel mooie wandeling eindigt.
VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN. / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN. / GROOTLOON. 30/04/2015.
VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
GROOTLOON.
Wel een beetje vreemd de wandeling heet “Greenspot Grootloon” maar we vertrekken met de wandeling in Borgloon centrum. We vertrekken met de wandeling achter het stadhuis. En we wandelen de Oude Berg af en komen zo aan de tunnel om zo Bollenberg op te wandelen. Juist voor de tunnel heb je een plekje waar ik denk de enige plek hier waar daslook voor komt. We steken de tunnel over en genieten van de prachtige natuur.
Al vlug worden we op de bloesem getrakteerd, de hoogstam is toch het mooiste. Wat is er mooier dan een hoogstamboomgaard met kersen, appels en perenbomen met een haag rond en een hek om af te sluiten. Maar het landschap gevormd door de harde strijd van de mensen die hier woonden en levenden. Het harde labeur waarmee de bewoners van de vierkantshoeves hun akkers bewerkten en hun boomgaarden verzorgden. De oorlogen die de Graven van Loon voerden vanuit de historische stad Borgloon. Romeinse troepen die het gebied doorkruisen. De ongelijke strijd tussen omgeving en natuurkrachten. Het resulteerde in een golvend landschap met beboste heuveltoppen, akkers en uitgestrekte hoogstamboomgaarden.
We wandelen door het mooie landschap en wandelen naar Manshovenbos en Manshoven winning. De naam van de hoeve zou afgeleid zijn van "mansus", hetgeen in 't Latijn verblijfplaats betekent. Aldus werd in de Middeleeuwen (van 7e tot 11 e eeuw) de landbouwentiteit, bestaande uit een woning, een tuin en velden, binnen het domein aangegeven. Een andere verklaring geeft aan dat deze naam erop zou geduid hebben dat de hoeve in oorlogstijd een man als soldaat moest leveren. Gesloten hoeve, met woonhuis en poortgebouw uit tweede helft van de17de eeuw en dienstgebouwen uit de 19de en 20ste eeuw. Bakstenen gebouwen onder zadeldaken, gegroepeerd rondom een rechthoekig erf. Woonhuis en poortgebouw in de L-vormige noordoostelijke vleugel.
We wandelen verder langs bloeiende boomgaarden en dan gaan we naar Broekom. Langs broekommolen en dan wandelen we terug naar Bollenberg. Nog een eindje langs de Romeinse heerbaan. Het deel tussen Tongeren en Tienen is de best bewaard gebleven Romeinse weg in België. Ze heet hier 'Romeinse Kassei' en 'Romeinse Weg'. Vanuit de lucht valt het meteen op hoe deze nochtans niet-verharde weg zich kaarsrecht door het landschap snijdt. Langs dit deel zijn veel dorpen ontstaan, waaronder ook Borgloon en Sint-Truiden.
We komen zo terug in het centrum van Borgloon. Deze wandeling de Greenspot Grootloon gele route is zeker een van de mooiste van Grootloon.
We hebben nog even de tijd na de wandeling van Kanne om een bezoek te brengen aan het nieuwe museum “De Brug” in Vroenhoven. We gaan eerste even kijken naar de eerste Belgische Wereldvredesvlam.
Eerste Belgische Wereldvredesvlam
De Wereldvredesvlam Riemst is onderdeel van het internationaal netwerk World Peace Flame. Dit verhaal begon op 31 juli 1999 in Wales waar zeven vlammen van vijf continenten werden samengevoegd. Daarvan werd een achtste vlam gemaakt: de Wereldvredesvlam. Sindsdien wordt wereldwijd geregeld een nieuwe vlam ontstoken. Aan De Brug van Vroenhoven werd op 29 april 2012 de eerste wereldvredesvlam van België ontstoken. De eeuwigdurende vlam fonkelt in een 2 meter hoog glazen monument. Het is een uniek symbool van vrede op deze historische plek. Want hier aan deze brug begon voor België op 10 mei 1940 de Tweede Wereldoorlog.
Dan wandelen we naar de brug. De brug over het Albertkanaal in Vroenhoven is een bijzondere plaats. Twee verhalen komen hier samen:
-Het begin van de Tweede Wereldoorlog, precies op deze plek
-De wereld van de kanalen en de binnenvaart.
Het gloednieuwe belevingscentrum De Brug vertelt die twee verhalen op boeiende wijze!
Belevingscentrum WO II: de oorlog alsof je er zelf bij was!
Wil je weten hoe en waarom de Tweede Wereldoorlog voor België in Zuid-Oost Limburg begon? Wil je de verhalen horen van soldaten en burgers die het meegemaakt hebben? Wil je weten hoe het was om onder de oorlog te leven? Om eindelijk bevrijd te worden? De Brug brengt deze opmerkelijke feiten en getuigenissen voor de allereerste keer samen voor het publiek. Het is een plek waar je terug naar de tijd van het begin van de Tweede Wereldoorlog begon en de tentoonstelling met heel veel videobeelden, maar ook uniformen en voorwerpen. Deze bevinden zich in de bunker.
We wandelen door de tentoonstelling en het is allemaal heel modern opgevat maar toch wel mooi en leerrijk. De overgang naar de binnenvaart is maar een kleine stap.
Belevingscentrum binnenvaart
Wat vaart er allemaal op onze kanalen? Wat zwemt erin rond? Hoe bouw je een brug? Hoe werkt een sluis? Hoe ziet de stuurhut van een modern binnenschip eruit? Zou ik een binnenschip door een sluis kunnen sturen? Wat doet een kanaal voor de economie? Waarom vermindert een kanaal de files op de wegen? Is dijkwachter zijn een fijne job?
De Brug beantwoordt al je vragen, ook die waar je nog niet aan gedacht had. Met boeiende informatie, verrassende weetjes en veel interactiviteit. Je wordt uitgedaagd om je kennis en kunde te tonen. Al je zintuigen worden aangesproken. Een belevenis voor al wie graag actief ontdekt en leert! Het is een prachtige plek waar je veel van kunt leren en die je wel aanspreekt.
Na het bezoek binnen gaan we even buiten rond, ook hier is het prachtig een mooi en modern gebouw dat toch niet afsteekt tegen de omgeving. De zichten vanop de brug over het kanaal zijn ook bijzonder waardoor onze dag hier prachtig afgesloten word.
BLOESEMTOCHT. / DE LOONSE TSJAFFELEERS. / BORGLOON. 26/04/2015.
BLOESEMTOCHT.
DE LOONSE TSJAFFELEERS.
BORGLOON.
Bloesemtijd in Haspengouw wil ook zeggen Bloesemwandeling bij de Loonse Tsjaffeleers. En wat een pracht van bloesem dit jaar. Kersen, peren en appelen staan volop in bloei de warmte van de afgelopen dagen heeft Haspengouw herschapen in één groot bloemen tapijt.
We vertrekken met de wandeling aan het College en wandelen zo Bolleberg op. Hier bloesems zo ver het oog rijkt. Hoogstam en laagstam wisselen af. Een eind lopen we op de Romeinse Heerbaan. Ook even langs de Speelweide een hoogstamboomgaard met kersenlaren banken en tafels een speelweide voor de kinderen en picknick plek. Wat een prachtige omgeving om te wandelen.
Verder lopen we langs de IJzeren doorkijkkerk.
Het kunstwerk, 'Reading between the lines' van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh bouwde de nieuwe kerk, bestaande uit dunne laagjes staal, in Borgloon. Op de site tussen de Romeinse kassei en de Grootloonstraat lieten Pieterjan Gijs (28) en Arnout Van Vaerenbergh (28) uit Leuven het dertig ton wegende kunstwerk op een dag ten tonele verschijnen. Een speciale constructiewijze zorgt ervoor dat het landschap altijd zichtbaar blijft doorheen de kerk, zowel van op afstand als van dichtbij. De kerk is daardoor aanwezig en tegelijkertijd ook afwezig in het landschap.
Hier hebben we een prachtig zicht op het centrum van Borgloon, en het kasteel van de Hulsberg.
Dan wandelen we het centrum in en dan via de controle in De Linde gaan we via de spoorwegzate naar Colen. We bezoeken het klooster van Colen waar vandaag ERFGOEDDAG is. Even de kerk en het Fruisstreekmuseum bezoeken en dan weer verder met de wandeling. Tot we terug zijn aan het begin van onze wandeling. Een dikke proficiat aan de wandelclub voor de prachtige wandeling.
De wandeling van Vilt geeft grote verwachtingen “Bloesemparade” we hadden niet door dat het twee verschillende wandelingen waren de zaterdag en zondag. De wandeling die wij gedaan hebben was alles behalve een bloesemparade, wat niet wil zeggen dat het geen mooie wandeling was. Maar wij hadden er ons meer van voorgesteld.
Vertrek in Hoeve Vilterhof en vlug de velden in, hier en daar een boom in bloei en dan door de velden wat verder zien we de wieken van de molen draaien, dit is wel mooi. We blijven even kijken en later komen we langs de molen voorbij. We komen nu aan de plek die “Gasthuis” noemt, een paar mooie wegkruizen en oude boerderijen. We wandelen verder en komen “het Rooth” hier een beter zicht op de windmolen. Weer verder langs een plantage hier toch wat bloesems te zien, weer verder en komen in “Klein Welsden” wel rare namen voor een buurtschap. Klein Welsden bestaat uit een lintbebouwing van een twintigtal boerderijen en huizen.
In Nederland heb je steden en gemeenten en deze bestaan uit buurtschappen, iets zoals onze gehuchten. We wandelen Klein Welsden uit en het bos in, een heel mooi stukje natuur fijn om door te wandelen. Nu wandelen we richting Cadier en Keer. Hier ook wat bloesem en een paar plantages. Wat verder komen we langs een groot gebouw, in het bovenlicht van de deur “Fabriek van Glas in Lood.” Het is gemaakt in glas in lood en verschillende vensters in het gebouw ook. We komen zo in het centrum van Cadier en Keer. Het oudste monumentale gebouw is de oude kerktoren, welke uit de 12e eeuw stamt. Het originele bijbehorende kerkgebouw is in de jaren 50 van de 20e eeuw afgebroken en daarvoor is een nieuwe H. Kruisverheffingskerk in de plaats gekomen. Bij de kerk staat een in 1928 opgericht Heilig Hartbeeld.
In Cadier en Keer staan vier vakwerkboerderijen en –huizen die tevens rijksmonument zijn. Naast de kerk de prachtige Meussenhof uit 1711. Hier hebben we controle en rust. Na de rust weer op pad langs de “Zwingelput”
Zwingelput
Een zwingelput of draaiput is een waterput met een (houten) opbouw (het puthuisje) waarin een katrol- of lier-mechanisme bevestigd is om water uit de grond boven te halen. Bovenop de vaak stenen put werd een houten opbouw met dak gebouwd waarin een houten rol bevestigd werd waaromheen het touw gedraaid werd. Deze houten rol werd met de hand aangedreven door een grote zwingel, waarmee het water naar boven werd "gezwingeld". Zwingelputten komen onder andere veelvuldig voor in Nederlands Zuid-Limburg waar de meeste zwingelputten te vinden zijn in dorpen en buurtschappen die gelegen zijn op de hogere delen van het landschap. In dorpen waar men geen beschikking had over een beek werd dan een put aangelegd om toch water te hebben voor het vee, de was of het huishouden. De putten zijn vaak in gebruik geweest totdat de dorpen werden aangesloten op de waterleiding. Vanwege de cultuur-historische waarde zijn een aantal van deze putten bestempeld als rijksmonument.
We verlaten het dorp en hier weer enkelen mooie oude hoeven en ook nog een paar prachtige hoogstamboomgaarden. Nu wandelen we verder en komen zo aan het “Klooster Blankenberg” is een kasteel gelegen aan de Blankenberg in het gehucht Honthem bij Cadier en Keer. Het huidige kasteel stamt uit 1825 en is gebouwd op de fundamenten van een middeleeuwse vesting in de vorm van een vuurtoren oorspronkelijk gelegen aan de Romeinse heerbaan van Maastricht naar Limburg en Trier. Toen de baron in 1841 overleed verkocht zijn weduwe het landgoed aan de Belgische baron Chestret de Haneffe. Het bleef tot 1904 in bezit van deze familie. In 1904 werd het klooster eigendom van het Franse broederschap van St. Blasius. In het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw werd Cadier bekend als een Blasius bedevaartsplaats. Door geldgebrek werd het kasteel slecht onderhouden en werd het broederschap noodgedwongen het klooster aan de paters Redemptoristen over te doen. Deze paters bouwden een kapel en een schuur bij het kasteel. Later werd het een klooster van de Zusters van het Arme Kind Jezus en kreeg het een flinke opknapbeurt.
In 2004 nam het Academisch Ziekenhuis Maastricht het complex over en werd het gebruikt als verpleeg- en herstelkliniek. De nog aanwezige zusters verhuisden naar het moederhuis van congregatie Huize Loreto in Simpelveld. Eind april 2010 heeft een katholieke stichting Blankenberg gekocht en op 10 juni 2010 werd bekendgemaakt dat het seminarie Redemptoris Mater het zal betrekken. Het kasteel met de aanpalende hoeve zijn een bijzonder mooi geheel. We nemen even de tijd om een kijkje te nemen. Dan weer verder. Nu weer een eind door de velden en zo komen we dicht bij de windmolen, wat prachtig om de wieken te zien draaien in de wind.
Van Tienhovenmolen 1855.
In 1855 liet Jan Meys, die in het gehucht Wolfshuis bij Bemelen woonde, een windmolen bouwen, die in 1856 gereed kwam. Het was een bijzonder gunstige plek op het later zogeheten Plateau van Margraten. Door de hoge plaats had de molen een uitermate gunstige windvang. Bovendien had de molen een grote landschappelijke waarde. Van welke kant men ook kwam, bijna altijd was de windmolen zichtbaar. Na een grote herstelbeurt kreeg de molen in 1957 de naam "Van Tienhovenmolen", als herinnering aan één van Nederlands grootste natuur- en molenbeschermers: mr. dr. P.G. van Tienhoven (1875-1953).
Deze was onder meer van 1923 tot zijn overlijden voorzitter van 'De Hollandsche Molen'. De enige windmolen in Nederland die grotendeels gebouwd is van mergelstenen. In de gevel van de voorbouw staat een merkwaardig stenen kruis. Het betreft een moordkruis uit 1417, dat afkomstig is van een nabij gelegen gasthuis, dat vroeger in de gelijknamige buurtschap stond.
We wandelen weer verder langs een paar bijzondere mooie oude vakwerkhoeven en zo langs Wolfshuis en dan terug naar de Hoeve Vilterhof waar deze toch mooie wandeling eindigt.
KONINKLIJKE SERRES VAN LAKEN. / LAKEN. 28/04/2015.
KONINKLIJKE SERRES VAN LAKEN.
LAKEN.
De Koninklijke Serres van Laken zijn een complex van serres bij het kasteel van Laken. De serres werden in art nouveau gebouwd door Alphonse Balat in opdracht van Leopold II. Dit serrecomplex maakt deel uit van de Koninklijke Schenking. Het serrecomplex omvat verscheidene ijzer- en glasconstructies die onderling op ingenieuze en speelse wijze verbonden zijn door verglaasde galerijen.
Daarbij is het geheel ingeplant in een natuurlijk heuvelachtig parklandschap van 14.000 m². De grootste serre, de ronde koepelvormige Wintertuin (1874) met een diameter van 60 m en een hoogte van 30 m, is opgebouwd uit een aantal concentrische gietijzeren spanten die halverwege hun overspanning extra ondersteund worden door een rondgaande Dorische zuilengang. Begin- en eindpunt van de spanten steunen op de grond zodat de serre het beeld biedt van een glazen koepel die door luchtbogen wordt geschoord. Door de enorme afmetingen was het mogelijk hier Congolese palmbomen te planten.
De Wintertuin van het Koninklijk Kasteel van Laken, als belangrijkste gebouw van het complex der Koninklijke Serres, was van groot belang voor de ontwikkeling van de ijzerarchitectuur. De kassen waren bedoeld als symbool van 's konings koloniale macht in Belgisch-Congo. Planten uit die streek zouden die macht illustreren. Waarschijnlijk had het "Palm House" in de Kew Gardens (zuidwest-Londen, 1844-48) Leopold II op dit idee gebracht. De uiteindelijke realisatie kwam tot stand in nauw overleg tussen de koning en de ontwerper Alphonse Balat na veelvuldige gesprekken, briefwisseling en gepresenteerde voorontwerpen.
Tussen 1885 en 1887 ontwierp Balat nog de Palmen-, de Kongo- en de Dianaserres en ten slotte, in 1893 de "ijzeren kerk", een door kranskapellen omgeven neo-Byzantijns geheel waarvan de koepel gedragen wordt door twintig kolommen van Schots graniet. Deze serre wordt dan ook officieel de Kapelserre genoemd. De Wintertuin bij het paleis te Laken fungeert nu als decor voor de ontvangsten van de koning.
Elk jaar in de lente worden de serres gedurende 20 dagen voor het publiek opengesteld volgens de wens van Leopold II. Deze traditie wordt door alle vorsten die na hem regeerden voortgezet.
MARCHE DE LA ST. GEORGES. / AMICAME MARCHEURS INDEPENDANTS. / ARCHENNES. 19/04/2015.
MARCHE DE LA ST. GEORGES.
AMICAME MARCHEURS INDEPENDANTS.
ARCHENNES.
We wandelen vandaag in Archennes – Eerken – een klein dorpje maar wel met interessante gebouwen. We parkeren onze auto aan de “Moulin Wierinckx” een voormalige graanmolen op de Dijle gebouwd in 1863 en gestopt met malen in 1980, in 1990 werd er van de molengebouwen sociale woningen gemaakt, vandaag zijn het mooie verzorgde woningen en de molengebouwen zijn bewaard gebleven.
We gaan naar het vertrek van de wandeling. In het voormalige “Hospice maison Coullemont.” Gebouwd in 1890 als rusthuis voor de armen en zieken van het dorp. Het gebeurde met een legaat van Charles Joseph Ghislain, Baron de Coullemont de Waterleet, Ailly et Tupigny. Vandaag is het van het OCMW van Grez-Doiceau. Hier vertrekt onze wandeling. We wandelen in rue des Moulin en komen langs de oude brouwerij. De “brouwerij Descamps” de gebouwen liggen achter de muur verstopt gelukkig kunnen we er een foto van maken, de fabrieksschouw is er ook nog altijd, een prachtig geheel.
We wandelen nu naar het “Domaine du Tilleur” een oude Brabantse hoeve nu vakantiewoningen. Weer verder en aan de linker kant tussen de bomen een prachtig kasteel. Weer verder veel landbouw en akkers en weilanden en zo ook de grote boerderijen en dan komen we aan onze rustpost. Na de rust weer verder en we komen dan aan de kerk Saint-Pierre, deze is nog open en we gaan even binnen kijken. In het koor houten meubelen met prachtig snijwerk. Ook de glasramen in mooi kleuren zijn prachtig.
Na het bezoek weer verder door de velden en zo komen aan het golfterrein. Is wel mooi gelegen in de natuur maar past het wel in dit landschap? Ieder zijn idee daarover. We wandelen nu over de oude weg naar Wavre. Dan wandelen we de Sentier Delmez in een prachtige smalle weg dat ons door de velden brengt en ons weer naar een paar grote oude boerderijen.
Nu wandelen we terug naar ons vertrekplaats prachtig is het hier we wandelen nog even langs het kasteel en dan terug via de rue moulin naar het vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Archennes een dorpje in Waals Brabant.
Stavelot en zijn abdij zwaaiden vroeger de scepter over een groot deel van de Ardennen. Vandaag verbergt het stadje nog opvallende gebouwen uit die glorietijd. Maar Stavelot is aan de oever van de Amblève ook wat ingedommeld.
De natuur nam het over. We wandelen de startplaats uit en komen al vlug langs een paar kleine kasteeltjes. Eentje is nu hersteld “Castle Monty’s” dan wandelen we de oude spoorwegzate op ‘Ravel Ligne 44a’ Lijn 44a werd aangelegd als Pre-RAVeL en laat wandelaars toe lijn 45 te bereiken, die van Trois-Ponts naar Waimes loopt en die ook de ‘ voie verte de l’Ancienne Principauté’ wordt genoemd -de groene weg van het oude prinsdom.
Wanneer u langs lijn 44a wandelt worden we getroffen door de natuurlijke schoonheid van de landschappen rond Spa en het gehucht Nivezé. Dan wandelen we de vrije natuur in weilanden en bossen, met prachtige vergezichten. We komen zo in Amermont een klein gehucht met weer prachtige vergezichten. Ook de mooie vakwerkhuizen in de groene omgeving. Dan wandelen we het bos in wat prachtig toch. We komen aan de “Les Grandes Fagnes” op een hoogte van 500 meter. Hier weer prachtige vergezichten over het mooie landschap en de typische huisjes.
We komen in “Exbomont” weer een klein gehuchtje met prachtige vakwerkhuizen. Verschillende vakwerkhuizen al staat er eentje dat ernstig in verval is. We klimmen en klimmen en dan krijgen we als beloning een zicht op Exbomont gewoon mooi.
Verder door het bos en omgeving genieten van al het moois dat de natuur ons schenkt. Zo komen we terug in Stavelot waar deze prachtige wandeling afsluiten.
Donderdag namiddag wandeling in Hoepertingen, samen met Jelle en Seppe en moeke. We vertrekken aan het kasteel Mariagaarden en wandelen zo de velden in.
De bloesem heeft wel op zich laten wachten maar de laatste dagen zijn ze toch tevoorschijn gekomen. De kersenbomen beginnen in bloei te komen en we kunnen toch al genieten van de mooie bloesems. We wandelen door de plantages en hier en daar staan nog enkele hoogstambomen, deze zijn het mooist en ze laten zien hoe het landschap er vroeger uitzag, de weilanden waren een toevluchtsoord voor vele vogels en de koeien konen onder de bomen grazen en schuilen tegen de regen en wind.
We wandelen nu richting Rijkel en tussen de plantage door zien we het kasteel van Rijkel liggen, eens een parel aan de kroon van Borgloon vandaag ligt het er allemaal maar troosteloos bij. Wij wandelen door Rijkel en gaan dan de oude spoorweg op. Tot we weer richting Hoepertingen gaan. Tot we weer aan de kerk en kasteel komen. In de zaal worden we onthaalt met koffie en Limburgse Vlaai. Een toffe wandeling met de klein kinderen.
Vrijdag avond organiseert ons schoonbroer een wandel, fiets en loop event aan de sporthal van Borgloon. Wij wandelen graag mee om van de bloesems te kunnen genieten.
Wij wandelen van Borgloon naar Grootloon langs het natuurreservaat en zo naar Bollenberg. Op de Romeinse site is controle en rustpost waar een drankje en een stuk appelsien aangeboden word. Hier heb je ook een prachtig zicht op de omgeving Sassenbroek is gekend voor de vele Romeinse villa’s die hier voorkwamen verschillende beeldhouwwerken verwijzen er naar.
Na de rust gaan we verder langs de doorkijkkerk met prachtige zichten op de omgeving en op het centrum van Borgloon verder wandelen we en zo komen we terug aan in de sporthal. Een fijne avondwandeling en genoten van de bloesems ende mooie zichten over ons prachtige Haspengouwse landschap.
Malonne kwam enkele jaren geleden in het nieuws “De arme klaren van Malonne, nabij Namen, namen Michelle Martin, de ex-vrouw van pedofiel en moordenaar Marc Dutroux op in hun klooster” vandaag zijn zij en deze vrouw weg uit Malonne. Toch blijf de naam van de gemeente voor de rest verbonden met deze zaak. Wij willen Malonne leren kennen voor zijn mooie natuur. We vertrekken met een zicht op “Bois de Falji” en gaan zo verder met onze wandeling.
We komen dan aan een plek die “Reumont” heet. Hier staat de Ferme de Reumont. De site van Reumont is sinds ongeveer 2000 jaar bewoond. Opgravingen hebben de resten van een gallo-romeinse villa blootgelegd. Dus reeds in die tijd werd er op het domein Reumont aan landbouw gedaan. Van de 7de eeuw tot 1790, was de boerderij van Reumont eigendom van de Abdij van Malonne. Zij was één van de vijf pachthoeves die Pepin van Herstal gaf aan Bertuinus. Het dorp Malonne heeft zich, dankzij de vrijgevigheid van de heren in de naaste omgeving, gevormd rond de Angelsaksische monnik. Het hoofdgebouw van de logeerverblijven en de schuur gaan terug tot in de 16de eeuw. De stallen dateren van een iets latere periode (1632) In 1680, liet de Heer van Malonne zijn wapenschild gieten boven de schoorsteenmantel van de woonkamer.
We wandelen verder langs de prachtige oude huizen waar mooie bloeiende planten staan, nu het lente is deze in bloei. Verder door het landschap en zo komen we aan onze controlepost. Met wat een prachtig vergezicht. Dan weer verder we komen zo in het “Bois de la Vecquée” wat een mooie wandeling door het bos. Dan komen we langs een bunker een deel van het Fort van Malonne is een verdedigingswerk, dat deel uitmaakte van de versterkte positie van Namen tussen 1870 en 1914. Het is gelegen in het bos van Vecquée ten noordoosten van de plaats op de heuvelrug langs de Samber.
Vooral in de winter is het verdedigingswerk cruciaal voor de overwintering van verschillende soorten vleermuizen, waaronder de grootoorvleermuis (plecotus) en de vale vleermuis (myotis myotis); het gebied is daarom tot beschermd natuurgebied verklaard. Wat verder de toren van het fort, het bos kleurt wit van de bosanemonen. Nog een stukje door de mooie natuur en zo komen we terug in Malonne waar deze mooie wandeling eindigt.
Floing is een gemeente in het Franse departement Ardennes, regio Champagne-Ardennen. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Sedan. We vertrekken met onze wandeling aan de kerk van Floing, en al vlug wandelen we het dorpje uit.
We komen aan de begraafplaats 1870. Hier zijn de soldaten begraven die gesneuveld zijn in 1870. Zestien monumenten herinneren aan de vele duizend gesneuvelde soldaten. We wandelen door een klein wegje het dorp uit langs prachtige huizen , kleine kasteeltjes en dan de natuur in afwisselend weilanden, akkers en bosjes. Prachtig om te wandelen. We wandelen nu even terug het dorpje in door stegen die weerzijde met stenen afgemaakt zijn, en dan terug de natuur in, waar we aan de eerste controlepost komen, gratis water, chocolade en koekjes.
Dan maken we een grote lus hier weer veel afwisseling, enkele prachtige huizen, en een panorama op Sedan. Weer verder achter de bloeiende hagen een prachtig kasteel spijtig dat we er niet dichter bij kunnen. Hier prachtige vergezichten over het golvende landschap. Dan weer verder een heel eind door het bos, wat is het hier mooi het hele bos staat vol met een wit tapijt bosanemonen. Dan komen we terug aan onze controlepost. Dan gaan we verder nog een paar kilometer door het mooie landschap.
Overal kom je militair erfgoed tegen, graven van soldaten. Ook nu weer komen langs een graf uit 1870 van de “Varaigne” gedood op 1/09/1870. Wat verder komen we aan het “monument Afrikaanse “chasseurs” soldaten. Een prachtige plek met witte grafmonumenten elke van de 12 regimenten heeft zijn eigen gedenksteen deze sneuvelden alle maal in 1870. In 1950 werden kolonel Liniers en 150 officieren en soldaten hier begraven. Zijn waren van het 3de regiment Afrikaanse Chasseurs. Het is een stille plek, maar ook mooi onderhouden en verzorgd, infoborden vertellen hier het verhaal.
We wandelen even verder en komen aan een ander militair kerkhof. Het Nationaal oorlogskerkhof van 1939-1945. 2203 kruizen en 266 grafzerken van muzelmannen en 2 Israëlieten staan hier op deze begraafplaats. Dan wandelen we de heuvel af naar het centrum van Floing. Waar deze mooie wandeling van Floing eindigt.
Op de terugweg komen we nog langs het kasteel van d’Olly. Prachtig gelegen aan de samenloop van de Hatrelle en de Givonne. We stoppen even om een foto te maken en ook hier verschillende infoborden en graven van soldaten. Hier eindigt voor ons een fijne dag in de Franse Ardennen.
36E MARCHE INT. DE WAREMME. / LES AMIS DU TUMULUS. / WAREMME. 11/04/2015
36E MARCHE INT. DE WAREMME.
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
Vandaag wandelen we in Waremme, in de zaal komen we Eli tegen, al jaren onze vriend. We vertrekken en wandelen het stadje uit. De prachtig magnolia bomen staan nu volop in bloei en ze zijn bijzonder mooi, ook de japanse kersenlaars die langs wegen staan ook in bloei.
Zo komen we aan het parkje met een mooi beeld van een man met paard. In de hoek van het pleintje de kiosk. We wandelen weer een beetje verder lags een paar mooie gebouwen. Dan steken we de “Geer” over. Langs weilanden waar we ezels, paarden en pluimvee zien, de lente is in het land.
Dan komen we in Bettincourt een landbouwdorpje met grote Haspengouwse hoeven. Vele hebben hun landbouw functie verloren en werden woonerven waar verschillende gezinnen samen op wonen. Maar ook staan hier grote herenhuizen. Deze hebben prachtige tuinen en het valt op hoeveel bloeiende magnolia’s hier staan. We komen aan de school van Bettincourt waar de controlepost is. Na de rust weer verder de velden in vergezichten over akkers en velden met hier en daar een bosje. We wandelen hier op de grens met Limburg.
Door het veld komen we in Oleye. Langs het gemeentehuis, waar enkele jaren geleden nog een brouwerij in was. Zo komen we aan onze tweede controlepost. Hier komen we onze wandelvriend Nestor tegen, dan weer verder langs mooie plekken en huizen. Langs de oude watermolen een groot oud huis en dan komen we terug in Waremme.
Nog even langs een mooi rondpunt en dan zijn we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling is het toch wel de club heeft ons geboden wat ze hebben en dat is voornaam. Velden, weilanden wat bos en mooie gebouwen.
PAREL VAN DE JEKERVALLEI. / TONGERSE WANDELVRIENDEN. / KANNE-RIEMST. 05/04/2015.
PAREL VAN DE JEKERVALLEI.
TONGERSE WANDELVRIENDEN.
KANNE-RIEMST.
Kanne ligt in het dal tussen het Plateau van Caestert (de Sint-Pietersberg) en de Muizenberg. De omgeving van Kanne kent aanzienlijke hoogteverschillen. Het dorp ligt in het dal van de Jeker dat is ingesneden in het Plateau van Caestert, waartoe ook de Sint-Pietersberg behoort. Ook het Albertkanaal is diep ingesneden. Van groot natuur- en cultuurhistorisch belang is het voorkomen en dagzomen van mergelsteen, waardoor een bijzondere flora en fauna van kalkminnende soorten ontstaat, zoals op de kalkgraslanden. De mergelsteenwinning leidde bovendien tot het ontstaan van uitgebreide gangenstelsels, die vervolgens weer voor allerlei doeleinden werden benut, zoals de champignonteelt, maar ook voor smokkel, voor het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, en later zelfs voor een militair hoofdkwartier.
We wandelen door het dorpje en gaan langs “huis Poswick”. Dit huis heeft een rijke geschiedenis.
Voormalig rectorshuis van de kanunniken van Hoogcruts, bedienaars van de H. Grafkapel. Gebouwd in 1656. In 1798 wordt de laatste kanunnik door de Fransen gedeporteerd; de goederen worden aangeslagen en verkocht aan de gebroeders Mesmaker van Sittard, reguliere kanunniken van St.-Augustinus, uit hun klooster te Nunheim verdreven. Na hun dood gaan de goederen in 1802 over naar de heer van Neerkanne. De mergelstenen gebouwen dateren van 1656. In 1918 vielen Duitse soldaten het huis binnen en vermoorden er 2 mensen.
Tegenover staat de H.Grafkapel.
De kapel wordt in 1647 gebouwd door Herman Jekermans, na een pelgrimstocht naar Jeruzalem (1644-1645), en was een kopie van de H.-Grafkapel aldaar. T.z.t. wordt langsheen de wegen van Neerkanne een kruisweg gemaakt met dertien staties in de vorm van kapelletjes; de H.-Grafkapel fungeerde als laatste statie. De devotie en de bedevaarten die hieromtrent weldra ontstaan geven aanleiding tot een "Heilig Landstichting". In 1653 schenkt Jekermans de H. Landstichting aan Helena van Enckevoort, priorin van de sepulchrienen te Maastricht en Luik, die ze vervolgens afstaat aan de H.-Grafkanunniken van Hoogcruts (Noorbeek), die als rectors van de kapel worden aangesteld. Zij bouwen in 1656 een rectorshuis tgov. de kapel. In 1714 wordt omheen de oorspronkelijke, kleine kapel de huidige kapel gebouwd, gedoteerd door veldmaarschalk Daniel Wolff de Dorpff, gouverneur van Maastricht en heer van Neerkanne. De kapel lijdt zwaar schade tijdens W.O. II, en stort in 1954 in, op de façade en het H. Graf na; het barokaltaar wordt vernietigd. In 1960 wordt ze in haar oorspronkelijke vorm wederopgebouwd.
Wij wandelen nu de weg naar het kasteel van Neerkanne op even voor de toegang wandelen we links af door een hole weg met weerzijde hoge mergelwanden en we klimmen zo. We flirten hier met de grens met Nederland. We wandelen door het prachtige bos waar de bosanemonen in volle bloei staan, gewoon mooi. Dan dalen we weer een eindje om boven het kasteel van Neerkanne te komen hier een prachtig zicht op het kasteel en tuinen en aan de overzijde de werken aan de grote fontein en de Jeker die hier kronkelend door het landschap slingert.
Wij dalen af en wandelen nu langs verschillende mergelgrotten en zo komen we aan het “Voormalig NATO hoofdkwartier”. Defensie heeft de schoongemaakte Boschberggroeve definitief teruggegeven aan Stichting het Limburgs Landschap. Een zeer imponerend gangenstelsel, het lijkt wel een klein dorp . Via luchtkokers komt frisse lucht in de gangen . In het Millenniumbos is te zien hoe die luchtkokers er uit zien, restanten van het militair erfgoed.
In de Cannerberg bevinden zich een aantal gangenstelsels, samen zo’n 90 km. Ze vormen een ideaal leefgebied voor vleermuizen. Deze zoogdieren houden hier graag een winterslaap. In deze gangen is er een vrijwel constante temperatuur en vochtigheidsgraad. Ideale omstandigheden voor vleermuizen. We wandelen over het Jezuietenpad steken de Jeker over en wandelen Sint Pietersberg op. Na de mergelwinning werd het land weer aan de natuur terug geven maar de enorme littekens blijven zichtbaar, maar Natuurmonumenten heeft er gebruik van gemaakt om hier een prachtig stukje natuur te doen ontstaan.
D'n Observant is een kunstmatige berg op de Sint-Pietersberg met als hoogste punt +170,8 m NAP. Bij de aanvang van de exploitatie van de ENCI-groeve moest de Eerste Nederlandse Cement Industrie de metersdikke onbruikbare deklagen aan de kant schuiven, om zo de voor cement noodzakelijke kalk te kunnen bereiken. Tegenwoordig heeft de berg een recreatieve bestemming met een panoramisch uitzicht en is sinds 2010 eigendom van Natuurmonumenten. Onder d'n Observant ligt een grotendeels ingestorte kalksteengroeve, het zuidelijk gangenstelsel, maar door het gewicht van de opgeworpen grond hebben de steunpilaren het begeven. Ooit liep door dit gebied een ondergrondse smokkelroute van Nederland naar België. Via de aangrenzende Belgische groeve Caestert is tegenwoordig nog een deel van het Zuidelijk gangenstelsel bereikbaar. De naam is afgeleid van het voormalige klooster der Observanten dat enkele honderden meters noordelijker lag op de plek van het huidige buitengoed Slavante.
Wij wandelen nu de Observant op. We wandelen nu een heel eind op deze kunstmatige heuvel en dan dalen we weer af naar Kanne, nog even langs het kanaal en dan terug naar ons vertrek. Een mooie en fijne wandeling met de Tongerse Wandelvrienden.
