LES RANDONNEURS DE LA HAUTE MEUSE. / AGIMONT. / HEER-SUR-MEUSE. 01/08/2015
LES RANDONNEURS DE LA HAUTE MEUSE.
AGIMONT.
HEER-SUR-MEUSE.
Onze wandeling vandaag in het puntje van België op de grens met Frankrijk. We vertrekken in het dorpje Heer. De oude witgekalke huizen laten zien dat we hier dicht bij Frankrijk zijn.
Aan de overzijde van de Maas zien we boven op de oever het Fort van Givet liggen, van hieruit is het toch wel een heel groot complex. Wij wandelen een heel eind langs de Maas en komen aan het douanehuis van België, het is mooi bewaart al is het maar een klein huis. We stekken de grens over.
We wandelen het reservaat “Entre Meuse & mares” binnen. Een gebied tussen de steile oever en de Maas, stukken zijn zeer drassig en we worden gewaarschuwd hier niet binnen te gaan en op de wandelwegen et blijven, het is wel een mooie plek. We wandelen nu een heel eind langs de Maas en de andere kant Givet. We wandelen nu Givet binnen en een kanaal vloeit hier Givet binnen, vroeger moest dit een prachtige toegang tot de stad geweest zijn maar vandaag enkel nog een paar muren. We wandelen nu de stad binnen we wandelen klein Givet binnen langs de kerk en dan verder naar het centrum.
We komen eigenlijk niet in het centrum van het oude Givet we gaan dadelijk naar “Mont d’Haurs” een natuurreservaat dat hoog boven op de rots een prachtig zicht geeft op Givet. Maar het is ook een bijzonder natuurplek, planten en dieren die hier leven zijn bijzonder door de kalkrots. Van hier hebben we ook een mooi zicht op het fort aan de overzijde.
We komen aan de controlepost en wat verder de 11de eeuwse uitkijktoren Tour Grégoire. Deze toren werd gebouwd op de heuvel van Haurs en zou eveneens een prachtig uitzicht bieden op de stad, het kasteel en enkele Belgische dorpen. We wandelen nu op de berg rond om zo aan de toren te komen, we gaan even tot aan de toren om van het prachtige zichten te genieten. We prachtig, na het bezoek dalen we terug af. Door kleine straten met mooi huizen en langs een leegstaand fabriek we steken het kanaal over naar Tivoli.
Dan beginnen we aan de klim in de natuur om boven op het plateau te komen en hier worden we beloont met vele vlinders en een paar koninginnenpages. Wat zijn dit toch prachtige vlinders. Nu dalen we weer een eind af om in het domein Massembre te komen, dit vakantiedorp wandelen we door en dan weer verder door de prachtige omgeving.
We komen aan een oude hoeve en hier is de laatste controle nog een paar kilometer door de prachtige omgeving en we zijn weer terug aan ons vertrek. Wat een pracht van een wandeling zeker de verplaatsing waard.
12E MARCHE DES VACANCES. / LES MARCHEURS DE LA MAGNE. / SOUMAGNE. CEREXHE. 26/07/2015
12E MARCHE DES VACANCES.
LES MARCHEURS DE LA MAGNE.
SOUMAGNE. CEREXHE.
Vandaag een wandeling in Cerexhe. Een landelijke wandeling met veel groen, wat toch altijd een plus is. Grote stukken met graan die al aan rijpen is en die al bruin kleurt. Steken fel af tegen de groene weilanden en stukken bosjes.
Toch mooi om te kijken over het landschap. De koeien liggen rustig te slapen en genieten van de zon. We komen voorbij een paar mooie ardense boerderijen. Ze zijn omgeven door boomgaarden. Maar vooral de vergezichten zijn zo mooi en het is genieten. Als w ede weg afdalen en voor ons het mooie landschap voor ons opduikt moeten we toch even stoppen om het tot ons door te laten dringen hoe mooi het hier is. In de verte de terril van Blegny. We zijn hier dan ook in het voormalige mijngebied van Luik.
Wij wandelen nu verder richting Blegny langs een oude hoeve met twee evenwijdige grote gebouwen. Verder wandelen we naar Heuseux. Hier enkele mooie oude huizen. Dan komen we in Evegnée-Tignée. Hier toch ook weer mooie gebouwen.
Dan steken we een beekje over en wandelen door het mooie landschap weer verder langs een prachtige kasteel dat nu school is en de bijhorende kasteelhoeve. Wij zijn hier een paar jaar geleden nog geweest en toen was de hoeve in verval nu is ze prachtig gerestaureerd. Wat verder en we komen terug aan ons vertrek. Een fijne wandeling met heel veel natuur.
WANDELEN TUSSEN JEKER EN MAAS. / OVER BERG EN DAL. / MAASTRICHT. 22/07/2015
WANDELEN TUSSEN JEKER EN MAAS.
OVER BERG EN DAL.
MAASTRICHT.
De Sint-Pietersberg is het plateau gelegen tussen de lage valleien van Jeker en Maas. De kalkachtige ondergrond van deze streek werd gevormd tijdens de Krijtperiode, meer dan 65 miljoen jaar geleden, in een zeemilieu waarin dieren goed gedijden, zoals blijkt uit de ontdekking van talrijke fossielen waaronder de befaamde mosasaurus. In de loop der eeuwen ontstond in deze streek geleidelijk aan een typische plantengroei, de kalkgraslanden, vooral door het gebruik van de hellingen als weilanden voor schapen en geiten.
Omdat hier gemiddeld weinig neerslag valt, de zon meer schijnt, de hellingen goed beschut liggen en de kalkbodem sterk doordringbaar is, komen er op de Sint-Pietersberg veel zeldzame dier- en plantensoorten voor. Het gaat om soorten met vaak een zuiderse oorsprong, zoals de muurhagedis, bepaalde orchideeën en talrijke insecten. Om deze unieke biotoop van de kalkgraslanden te behouden moet er regelmatig opschietend struikgewas en bos gekapt worden. Eenmaal ontbost, onderhouden de sterke mergellandschapen deze graslanden. Door eeuwenlange mergelontginning is er in dit gebied een indrukwekkend ondergronds gangenstelsel ontstaan dat thans een van de belangrijkste overwintering centra is geworden voor duizenden vleermuizen uit heel West-Europa. Over het hele gebied liggen ook tientallen open mergel-, krijt en silexgroeves verspreid. Van zodra de ontginning in een groeve stopt, neemt de natuur op spectaculaire wijze weer de bovenhand.
Natuurmonumenten streeft ernaar de waardevolle kalkgraslanden en heischrale graslanden te herstellen en uit te breiden. In Nederland is er nog maar 20 ha. kalkgrasland, waarvan ruim 5 ha. op de Sint-Pietersberg. Er groeien zeldzame planten als kalketrip, kaardebol en wilde marjolein. In 2004 werd de bijenorchis gezien, een orchidee die sinds 1900 hier niet meer voorkwam. Om de toestand van de kalkgraslanden optimaal te houden graast er een kudde mergellandschapen. De wandeling vertrekt aan het Fort Sint Pieter. Fier boven op de Sint-Pietersberg beschermt het fort al ruim 300 jaar de stad Maastricht tegen de vijand. Het fort is één van de hoogtepunten op de berg. In 1936 geeft de gemeente het fort een nieuwe bestemming, mede om toeristen aan te trekken. Als werkverschaffing wordt er puin geruimd en er komt een restaurant, dat later weer wordt gesloten. Tussen 2006 en 2012 krijgt het fort het oorspronkelijke uiterlijk terug bij een ingrijpende restauratie. Bewust kiest men ervoor bepaalde delen niet te reconstrueren maar ruïne te laten. Zo blijft de geschiedenis zichtbaar en is er ook plaats voor bijzondere planten en dieren.
Dan wandelen we verder over de grasland met bloemen en dan weer een prachtig zicht op de Apostelhoeve en de wijnberg. Weer een eindje door de natuur en komen aan Hoeve Nekum. Hoeve Nekum wordt voor het eerst vermeld in archieven die dateren uit 1304. Het gaat hierbij om een grensbeschrijving van het graafschap Vroenhoven. De hoeve wordt hier vermeld onder de naam: "Hoeff van Nyedekom". Wat oud Nederlands is voor: hoeve van beneden in het dal. Van de eerste bebouwing resten alleen nog de funderingen. De gebouwen zelf zijn tijdens oorlogsgeweld verwoest. De huidige monumentale hoeve dateert uit circa 1600 en omvat een aantal grote gebouwen die rondom een binnenhof zijn gesitueerd, waarbij de grote monumentale toegangspoort de hoeve een kasteelachtig voorkomen verleent. Sinds 1934 wordt de Hoeve bewoond door de familie Bollen. Momenteel wordt het bedrijf geleid door Math en Elsa Bollen. Van oudsher is Hoeve Nekum een gemengd landbouwbedrijf met veeteelt en akkerbouw. De totale bedrijfsomvang bedraagt 60 ha . Enkele percelen liggen op de zeer steile hellingen van de Louwberg. Deze percelen waren vroeger in gebruik als grasland voor het vee. Nu staan hier de wijnstokken. In 1988 is begonnen met de aanleg van de wijngaard. Wijngoed Hoeve Nekum is daardoor het op één na oudste wijngoed van Nederland.
We wandelen voorbij steken de weg over en klimmen naar de Apostelhoeve. De Apostelhoeve is een van de bekendste wijngaarden van Nederland. In het Jekerdal werden al vanaf de middeleeuwen wijndruiven verbouwd, tot de 'Kleine IJstijd' daar omstreeks 1600 een einde aan maakte. De fruitteler Hugo Hulst besloot op De Apostelhoeve in 1970 weer een wijngaard aan te leggen. Daarmee is De Apostelhoeve het oudste nog functionerende wijnbedrijf van Nederland. Tegenwoordig wordt een oppervlakte van 6 hectare voor wijnbouw gebruikt. Op de bodem, die bestaat uit kiezel en mergel met daaroverheen een laag löss, worden de volgende druivenrassen geteeld: riesling, auxerrois, rivaner en pinot gris. Daarvan worden uitsluitend witte wijnen gemaakt, die een frisse, minerale smaak hebben en qua stijl en productie verwant zijn met wijnen uit de Elzas.
We wandelen even het domein op en dan weer verder komen aan de Jeker en steken de voetbrug aan de Lombokmolen. De molen is een midden slagmolen en ligt op de linkeroever van de rivier en bestond vroeger uit twee molengebouwen. De voorste molen was tot 1850 in gebruik als graanmolen, de achterste was een oliemolen. Alleen van de voorste is de gietijzeren maalstoel met daarop het ijzeren molenrad uit 1937 nog aanwezig. Daarom wordt tegenwoordig alleen dit gebouw aangeduid als de Molen van Lombok. Het molenrad heeft een middellijn van 4,96 m en een breedte van 0,88 m.
De molengebouwen zijn uit mergelstenen opgetrokken, deels voorzien van zogenaamde speklagen van natuursteen afgewisseld met een band van mergel. Nu nog even langs de Jeker en het Jekerdalpark en wat verder komen we terug aan het Fort en onze startplek. Een prachtige wandeling die we samen met Jelle gedaan hebben.
2E MARCHE DE LA FETE NATIONALE. / LA CARACOLE ANDENNAISE. / ANDENNE. 21/07/2015.
2E MARCHE DE LA FETE NATIONALE.
LA CARACOLE ANDENNAISE.
ANDENNE.
De vrij uitgestrekte gemeente Andenne ligt in een heuvelachtig landschap. De streek is bezaaid met hoeven in arduinsteen, oude kastelen en pittoreske huizen. We vertrekken met de wandeling en komen zo aan de begraafplaats van Belgische begraafplaats der Gefusilleerden. Mooi onderhouden en onlangs nog wat verfraaid, een plek waar je stil van word.
Dan verder en we wandelen een heel eind langs de Maas. Dan komen we in Gives. Achter de hoge muren komt het kasteel te voorschijn, we wandelen tot aan de ingang en even kunnen we oprijlaan op gaan om te kijken. Ligt wat verwaarloosd erbij en een paar huizen ervoor staan leeg. Weer verder dan de natuur in met een paar stevige klimmen en als beloning prachtige vergezichten. Een heel eind door de weilanden langs bossen en lanen wat mooi is het toch hier, dan komen we terug benden in het dal en de controle post is nu dicht bij wij nemen het wegje naar de “Moulin de Kevret” Het gebouw is een oude watermolen van het jaar 1420 gelegen in een prachtige vallei aan de rand van het bos. Nog even verder en aan de grote vijver is de controlepost.
Na de rust weer door de bossen en weilanden zo naar het centrum van Andenne. Als we door het centrum wandelen komen we talrijke bezienswaardigheden tegen, zoals de oude huizen uit 17de en 18de eeuw, de fontein van Sainte-Begge-1637- het vroegere stadhuis-1772- place du Perron en de place des Tilleuls, de porte Saint-Etienne en de romaanse kerk ‘eglise des Sarrasins’ -12de eeuw.
Wij nemen even de tijd om de kerk te gaan bekijken. Een mooie kerk met prachtige altaren en houtsnijwerk aan de preekstoel en de biechtstoelen. Een mooi interieur en zo verlaten we de kerk en het mooie plein met bloemen nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling.
MARCHE DES 2 RIVIERES. / MARCHE CLUB PEPINS. / PEPINSTER. 19/07/2015
MARCHE DES 2 RIVIERES.
MARCHE CLUB PEPINS.
PEPINSTER.
Aan het uiteinde van het dal van de Vesder ligt Pepinster, een mooi stadje omgeven door talrijke boomgaarden en waar het heerlijk wandelen is. De « église Saint-Antoine l’Ermite » heeft een verbazingwekkend interieur en een bijzonder sobere buitenkant. Zeker een omweg waard, want deze kerk is de énige echte getuige van religieuze neogotische stijl in Wallonië. Een vaak miskend detail !
We wandelen de Vesder over en dan een heel eind langs de rivier en dit is prachtig. Dan even verlaten we de oever en komen langs een paar mooi gebouwen in natuursteen war zijn deze toch mooi, ze passen geheel in de omgeving. Wat verder een kasteeltje met een kapel aan gelegen in een park. Dan wandelen we het bos in, en komen zo weer even aan de rivier. Het water zit er bruin uit door de regen van de laatste dagen. Dan komen we in Theux.
Vele prachtige huizen in Theux en een klein kasteeltje en kleine wegjes. Gewoon mooi om door te wandelen. Dan weer de vrije natuur in weer mooi nu veel dalen en klimmen wat stukjes bos en weilanden en dan een ferme klim maar de beloning is een prachtig zicht, hier even blijven staan om van het uitzicht te genieten. Wanneer we afdalen voor ons een kasteelhoeve wat verloederd wat spijtig is. Dan wandelen we er voorbij en ja hoor het ligt er verloederd bij spijtig zo een groot domein en zo prachtig gelegen in het landschap.
Dan weer verder dalen, klimmen en dalen naar de rivier toe, is wel wonderlijk hoe water zo een vallei heeft kunnen uitslijpen door de rotsen. Nog even en we zijn terug in Pepinster en een eindje langs de Vesder en we zijn terug aan ons vertrek. Het was een straffe wandeling maar toch mooi alleen spijtig dat het zon druilig weer is.
38E MARCHE DES CHARMILLES. / CLUB DE MARCHE DES CHARMILLES. / XHOFFRAIX. 18/07/2015
38E MARCHE DES CHARMILLES.
CLUB DE MARCHE DES CHARMILLES.
XHOFFRAIX.
We gaan vandaag een wandeling maken in Xhoffraix. We vertrekken in het centrum van het dorpje. Even verder een oude vakwerkhoeve waar tussen de balken alles opgevuld is met bakstenen, het is een groot gebouw. Wat verder een typische woning uit natuursteen en de bovengedeelte in vakwerk.
En dan komen we langs de “Charmilles” dit zijn huizenhoge hagen die voor de huizen staan om ze te beschermen tegen de koude en hevig winden in deze streek in de winter het zijn groene muren ter bescherming. Netjes geschoren en piekfijn onderhouden.
Dan verlaten we het dorpje om de natuur te gaan verkennen langs boswegjes. Al vlug wandelen we het “Parc naturel Hautes Fagnes – Eifel” binnen wat een prachtige zichten over de hoogste vlakte van België. Natuur op zijn best, langs de bekende plankenpaadjes door de natuur, veel vlinders komen we tegen, maar de zichten over het landschap zijn adembenemend.
De Hoge Venen
De Hoge Venen zijn ongetwijfeld één van de meest ongerepte stukjes natuur van de Ardennen en de Eifel. Door het strenge klimaat van deze streek, de hevige neerslag, de lange koude winters en een lage gemiddelde temperatuur (6,1°) zijn uiterst zeldzame plantensoorten uit Noord-Europa, de bergstreken en het Atlantische gebied hier behouden gebleven. Het huidige veenlandschap is grotendeels ontstaan onder invloed van de mens.
De oude landbouw- en veeteeltpraktijken, zoals het weiden, het bestrijden van kreupelhout, het binnenhalen van hooi en de ontginning van turf hebben geleid tot de vorming van open ruimten. Tot in de middeleeuwen daarentegen waren de Hoge Venen nog voor 90% bebost. Vanaf omstreeks 1840 (in de Pruisische periode) werd heel wat heideland herbeplant met sparren. Dit heeft geleid tot een aanzienlijke afname van de veenoppervlakte, voorheen de enige niet beboste zone. Dit kwam doordat het water naar de oppervlakte steeg, wat de vorming van een turf laag bevorderde. Deze kon zelfs een hoogte van enkele meters bereiken. De Hoge venen zijn de enige natuurlijke biotoop die tot vandaag is blijven bestaan. De handhaving ervan vereist aanzienlijke beschermingsmaatregelen.
Om de fauna en flora van de Hoge Venen te behouden, werd een oppervlakte van 4.500 ha beschermd als natuurreservaat (reeds in 1957). Dat reservaat kreeg in 1966 het Europees diploma voor natuurbehoud.
Hoe zouden we onze wandeling door dit prachtige gebied kunnen beschrijven?
Tijdens deze schitterende wandeling gaan we op verkenning in een bijzonder woest gebied. We trekken onmiddellijk, via knuppelpaadjes, naar de “Fagne du Freineu”. Het pad voert aanvankelijk door een open landschap, maar wat verderop moet u door een duister bos. Plots duiken, als een eilandje temidden van een leger sparren, de “Six Hêtres” (zes beuken) voor ons op, vroeger een rustplaats voor de herders van de omstreken. Een aandenken aan het landschap van vroeger, dat toen bestond uit uitgestrekte weilanden en heidevelden. Een knooppunt van wegen, waarlangs, tijdens de 17e eeuw, ijzer vanuit het Eifelgebied naar de smederijen van de Luikse regio werd getransporteerd. De natuur is er bijzonder woest.
Nu eens verdwijnt de weg tussen het struikgewas, dan weer houden knuppelpaden ons op het droge. Verderop heeft de Trôs Maret zich in de vallei ingegraven en een echte mini-canon gevormd. Over de volledige lengte kunnen we genieten van watervalletjes die ricocheren op een ondergrond van kwartsiet en zandsteen.
Na bijna de gehele wandeling over de Hoge Venen wandelen we naar Longfaye. Verder met onze tocht hier veranderd het landschap, we wandelen langs hoge rotsen over houten brugjes en dan dalen we af naar Xhoffraix waar deze toch wel bijzonder mooie wandeling eindigt.
Als het wandelen in Borgloon is gaan we meestal van bij ons thuis uit te voet naar het vertrek, ook vandaag doen we dit. We wandelen van het centrum van Borgloon naar de start in Voort. Voort ligt op de rand van de vallei van de Herkebeek en de Motbeek, welke laatste iets ten zuiden van de kom van Voort ontspringt. Het grootschalige landschap buiten de beekdalen behoort tot droog-Haspengouw. Hier worden voornamelijk granen en suikerbieten verbouwd. Het kasteelpark en de heerbaan zijn verdere elementen in het golvende landschap, dat een hoogte heeft van ongeveer 80 meter.
Na dat we ons ingeschreven hebben vatten we de wandeling aan we komen langs de dreef het kasteel van Voort. Het kasteel is gelegen in een zeer mooi park, dat vrijwel de hele vallei van de Herkbeek op het grondgebied van Voort beslaat. Het is aangelegd in Engelse stijl, de voormalige slotgracht werd omgevormd tot vijver. Een aantal merkwaardige, oude bomen, onder meer beuken, eiken en platanen. Toegang aan de zijde van de Romeinse Kassei via een smeedijzeren hek met initialen T B (Tornaco de Beghein) tussen geblokte, hardstenen pijlers; een tweede ingang tussen dito pijlers aan de zijde van de Benaetsstraat. Het eigenlijke kasteel wordt in november 1943 door brand verwoest. Het wordt niet meer heropgebouwd, zodat alleen de dienstgebouwen bewaard bleven. Het eigenlijke, thans verdwenen kasteel was, te oordelen naar de bewaarde foto's, een U-vormig, classicistische gebouw uit het derde kwart van de 18de eeuw, twee bouwlagen onder schilddak (leien). Het bevond zich ten noordoosten van de nog bestaande gebouwen.
We gaan verder en krijgen het kasteel van de Hulsberg en de Loreto kapel te zien. Gebouwd in 1882, op de plaats van de oude kluis van Hulsberg. Ruim gebouw in eclectische stijl, gelegen in een park in landschapsstijl; van de oorspronkelijke bomen resten nog een aantal exemplaren. Door zijn hoge ligging beheerst het kasteel de hele omgeving, en is in alle richtingen van ver zichtbaar. We wandelen wat verder en komen dan langs de Kapel en kluis van Hulsberg worden in 1689 gebouwd door Nicolaas Poislevache, deken van het kapittel van Borgloon, die de bedevaart naar Loreto in Italië maakte. De kluis was oorspronkelijk gelegen op de top van de Hulsberg, waar thans het kasteel staat. De eerste kluizenaar is Martin Derwael, genaamd Joseph. Eind 18de eeuw is Samuel Ulens eigenaar, die de kluis in 1810 aan Claes, eigenaar van het kasteel van Rullingen, verkoopt. Bij de aanvang van de bouw van het kasteel van Hulsberg in 1882 worden de gebouwen afgebroken en heropgebouwd aan de voet van de Hulsberg. De laatste kluizenaar overleed in 1897. De kluis deed nog enige tijd dienst als landbouwbedrijf; thans blijft alleen de kapel bewaard. Een gevelsteen binnen in het gebouw vermeldt de oprichting van de eerste kapel en het jaartal 1689. Op oude foto’s zijn de bomen nog te zien die rond de kapel stonden maar deze zijn enkele jaren geleden allemaal weg gedaan.
We wandelen voorbij de kapel en langs de boomgaarden en plantage. Terwijl het kasteel hoog boven ons uit troont. Op de helling naar het kasteel nog steeds prachtige hoogstambomen waar koeien onder grazen, een stukje Haspengouwse geschiedenis. Zo wandelen we nu terug naar ons vertrek. Het is altijd een plezier om in onze eigen stad te wandelen en telkens weer worden we verrast met mooie zichten die we nooit beu worden.
19E MARCHE DES TROIS SOURCES. / LES AMIS DU HENRY FONTAINE. / GRAND-HALLET. 12/07/2015
19E MARCHE DES TROIS SOURCES.
LES AMIS DU HENRY FONTAINE.
GRAND-HALLET.
Grand-Hallet is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw met nog veel akkerbouw en veeteelt. In de dorpskom staan nog verscheidene gerestaureerde oude huizen die gebouwd werden in tufsteen die in de plaatselijke groeve gedolven werd. We vertrekken met de wandeling en komen langs het kasteel en kasteelhoeve geheel in het wit geschilderd, een prachtige geheel.
En dan komen we aan de vertrekhal. Wij schrijven ons in en begroeten onze vriend Gerard Boes die aan de inschrijving zit en dan op weg voor de wandeling. Natuurlijk komen we langs vele landerijen en velden door, wij zijn hier ook in Haspengouw. Het is daarom niet minder mooi. Even later komen we langs de kasteelhoeve, nog altijd in gebruik als landbouwbedrijf. Weer wat verder en we komen in Petit-Hallet. Het is alleen de naam van het dorp dat verschild het landschap blijft het zelfde, we komen in het dorpje en daar is de controlepost in een grote Haspengouwse vierkantshoeve. Indrukwekkend met een grote koer en een grote schuur. Mooi.
We komen dan weer tussen de weilanden en akkers en langs de watermolen. De Moulin de la Caïade is een voormalige watermolen van het onderslagtype op de Henri Fontainebeek, een zijtak van de Kleine Gete. De molen bestond reeds voor 1841 en is tegenwoordig omgebouwd tot woning. Het metalen schoepenrad is vervallen. Nog wat verder door de velden, we komen langs de velden met vlas en er zijn al verschillende velden afgedaan.
Misschien even verduidelijken wat en waarom vlas blijft liggen op het veld.
Dat het vlas niet onmiddellijk van het veld wordt verwijderd heeft te maken met het rotingsproces, het roten. Hierdoor wordt de pectine die het lint bindt aan de vezel verwijderd. Dit heet dauwroten. Het vlas wordt dus terug plat op de akker gelegd en moet gekeerd worden, om een egale roting te verkrijgen. Ook hiervoor zijn er aparte machines ter beschikking. Tijdens het zogenaamde keren kan het vlas ook ontzaad worden. Dit is het keerrepelen, waarbij de zaadbollen enkele dagen later bij het keren verwijderd worden. Bij het trekrepelen wordt tegelijkertijd het stro van de zaadbollen ontdaan.Het trekken geeft het al of niet ongerepelde vlas.
Weer wat verder en we komen in Warsin. Hier ook weer prachtige boerderijen en dan weer verder terug naar Grand-Hallet. We komen langs een korenveld dat omrand is met brede rand akkerbloemen, de rand kleurt rood van de klaprozen. Wat is dit zo prachtig.
Weer een eindje verder. Zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling met afwisseling en toch verschillende interessante gebouwen.
Aan de samenvloeiing van de Warche en de Warchenne ligt de stad Malmedy, rustig in een uitzonderlijke groene vallei, door verschillende dorpen omringd en overgeheld. Toeristisch maar ook cultureel is Malmedy zeer aantrekkelijk. De belangrijkste charme van de gemeente is zijn natuurlijke groene en beboste omgeving. Het zijn de schilderachtige landschappen die ons even buiten de paden overvallen. Een uitzonderlijke fauna en flora begeesteren de wandelaars.
We vertrekken met de wandeling in de straat naar de “Tannerie” genaamd, het is de straat waar het vakwerkhuis staat die eigenlijk een schuur was waar huiden gedroogd werden, je kan het zien aan de vele venster die hier in staan. Het is een prachtig vakwerk gebouw. Verder met de wandeling. Langs een paar mooie oude huizen en dan de natuur in een eindje langs een riviertje en dan klimmen. Een heel eind door de prachtige natuur weilanden en langs bosjes en het is er prachtig.
Langs de weg van Malmedy naar Robertville hebben we deze drie dorpen waar de woningen verspreid liggen op de heuvels en de bergkammen; ze hebben een prachtig panorama van de heuvels naar de vallei en van de vallei naar de heuvels. Men kan er Baugnez, Géromont en de weg naar Xhoffraix, Longfaye en Stavelot en soms nog verder waarnemen. De arkozensteen wordt ontgonnen in een steengroeve op de hoogte van Boussire. Vele gevels oude en meer recente bewijzen de intense activiteit van deze exploitatie. We komen zo aan de kapel de Chôdes.
De kleine kapel, zichtbaar langs alle zijden van de weg dateerde van 1816 maar werd vernieuwd in 1932. Ze is opgedragen aan de heilige Quirinus. Een beetje verder tegenover de school is een oude boerderij uit de 18 de eeuw. We zijn nu in Gdoumont. Van hieruit wandelen we de uitgestrekte bossen in wat een prachtige zichten over dit fantastische stukje landschap. Hier zijn we werkelijk in een stukje ongerepte Ardennen met diepe dalen en veel bos. We wandelen op de hoogte en langs ons het diepe dal. Gewoon buiten gewoon. We zijn nog altijd in Gdoumont met zijn prachtige huizen in lokale steen die hier zo verzorg bijstaan ze zijn gewoon prachtig met de zon op de grijze muren. We komen aan een grote boerderij met woonhuis en stallingen en geheel ommuurd, mooi om te zien.
Nu wandelen we verder na een korte stop op de controlepost en we zijn nu in Chodes. Hier weer prachtige vergezichten en de weilanden zie vers gemaaid zijn en waar het hooi al geperst is in grote rollen, wat een verschil met enkele 10 tal jaren geleden dan lagen de weilanden vol met kleine bussels. Ook hier heeft de moderne landbouw intrede gedaan. Wat verder langs een kleine kapel en het uitkijkkiosk over Malmedy. Nu dalen we af naar Malmedy. We komen aan “De kruisweg” Hij werd in 1728 opgericht door de kapucijn Albert van Dinant op de heuvel van Livremont. De veertiende statie stelt een kapel voor die in al haar luister wordt gesteld op Goede Vrijdag om 15uur. Een lager gelegen uitzichtpunt laat U toe Malmedy van bovenaf te bewonderen.
Nu staan we terug in Malmedy. Langs “De kapucijnerkerk” Zij werd voltooid in 1626 en gewijd in 1631. De preekstoel en de twee biechtstoelen dateren van het einde van de XVIIe eeuw ; de maagd met het kind daarentegen is een beeldhouwwerk van Jean Delcour. Wij gaan even binnen kijken. Weer een eindje verder zo komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling hebben we vandaag kunnen doen bedankt wandelvrienden van Malmedy. We hebben nog even de tijd en gaan even de stad in en gaan even “De kathedraal” bezoeken. Deze werd vanaf 1775 gebouwd als abdijkerk en opgedragen aan Petrus Paulus en Quirinus op 05/09/1784. In 1819 werd het een parochiekerk .Tijdens de korte periode van het bestuur van Baltia en het bisdom Eupen-Malmedy, tussen 1920 en 1925, werd ze verheven tot kathedraal.
Het hoofdaltaar is van marmer en dateert van 1877. Het marmeren altaar van de Heilige Maagd is van 1773.De preekstoel , evenals de vier biechtstoelen, dateren van 1770. In de kathedraal bevindt zich het reliekschrijn van Sint Quirinus. Tevens op te merken zijn de glasramen die vervangen werden ten gevolge van de bombardementen in december 1944. De beiaard dateert van1786 en bestaat uit 35 klokken die gegoten werden door Martin Legros uit Malmedy. Nog even langs de een paar mooie gebouwen en dan verlaten we Malmedy.
Het Geniemuseum is het enige museum gewijd aan de Genie van de Belgische Strijdkrachten. Het stelt de bezoeker voor zijn geschiedenis van 1830 tot op heden doorheen verscheidene thematische zalen te ontdekken. Op een buitenparcours, “Archeodrome” genaamd, worden eveneens voertuigen, genietuigen en brugslagmateriaal voorgesteld, in dienst van de Belgische Genie sinds de tweede Wereldoorlog. Het museum is militair en werd gewenst door de Genieautoriteiten in 1988. Het opende officieel zijn deuren in mei 2001. Het is nationaal en tweetalig. Het wordt beheerd door vrijwilligers.
VACANTIETOCHT. / DE SCHOVERIK. / DIEPENBEEK. 06/07/2015.
VACANTIETOCHT.
DE SCHOVERIK.
DIEPENBEEK.
Diepenbeek is gelegen in het Demerdal en ligt op de grens van de Kempen in het noorden en vochtig-Haspengouw in het zuiden. Zijbeken van de Demer zijn onder meer: Galgebeek en Kaatsbeek. De zuidgrens van de gemeente wordt gevormd door de Oudebeek en de Winterbeek.
We wandelen vandaag in verschillende natuurgebieden van Diepenbeek. We wandelen eerst de Dorpsbemden-Pomperik is een natuurgebied van 60 ha, gelegen in de valleien van de Demer en Kaatsbeek ten noorden van Diepenbeek. Dit gebied was eertijds een gemeenschappelijk weidegebied van de inwoners van Diepenbeek. Het was in bezit van de gemeente, die het in erfpacht gaf aan particulieren. Tot ongeveer 1900 werd het gebied gebruikt als hooiland, terwijl er runderen graasden na het hooien, dat wil zeggen vanaf augustus tot het begin van de winter, en in het voorjaar tot 1 april. Het hooien gebeurde vanaf april tot midden augustus, van de drogere randen naar het nattere middengedeelte toe. Na 1900 verdween de voorjaarsbegrazing, en vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw werd ook de najaarsbegrazing gestaakt. Het natte middengedeelte werd toen beplant met populieren. In 1956 werd de Demer gekanaliseerd en aan de jaarlijkse overstromingen van het gebied kwam toen een einde. Men trachtte vervolgens het gebied voor landbouw geschikt te maken, doch dit mislukte.
Voor de aanleg van een autoweg werd nog een visvijver (de Pomperik) uitgebaggerd. In 1988 werd in de erfpachtovereenkomst opgenomen dat het maaischema gericht moest zijn op het behoud van de gewenste plantensoorten. Tussen 1987 en 1992 werden 34 ha in erfpacht overgedragen aan Natuurpunt. We wandelen ook in de Dauteweyers.
Het 11 ha omvattende gebied bestaat uit een reeks vijvers, waaromheen zich verlandingszones bevinden. De vijvers zijn ontstaan door winning van ijzererts, welke plaatsvond in de 19e eeuw en in 1873 tot een einde kwam. Om de vijvers zijn elzenbroekbossen en vochtige weilanden te vinden. In het gebied komt de boomkikker voor. Een prachtige wandeling in Diepenbeek.
41E MARCHE DES VACANCES. / LA RICHELLOISE. / RICHELLE – VISE. 05/07/2015.
41E MARCHE DES VACANCES.
LA RICHELLOISE.
RICHELLE – VISE.
We vertrekken in het centrum van Richelle, een plek met prachtige monumenten. De classicistische Sint-Firminuskerk uit 1777 met massieve vierkante kerktoren. Het kasteel van Richelle is een groot herenhuis. Het voormalig rechts hof van Richelle vlak bij de kerk en Het Hof van Aken waarvan de oudste delen dateren van 1671. Een prachtige plek de dorpskom van Richelle: rue de la Cour de Justice.
We verlaten de dorpskom en wandelen dan de velden en weiden in. Wat verder komt de kolenmijn van Blegny in zicht. Wat verder wandelen en we komen aan de controlepost, tot nu toe een pracht wandeling. Na de rust verder we zijn nu in Housse. Langs een paar uitzonderlijke mooie oude gebouwen, het zijn maar gewone woningen maar prachtig gelegen. We wandelen nu verder en komen in de Vallee de la Julienne. Een pracht van een vallei met vijvers, wat klimmen en dalen, veel bos. Met hier en daar een boerderij in de verte.
We komen ook langs een afgedekte mijnschacht. “Puits de mine 209081” staat op het paaltje. “Société Anonyme des Charbonnages d'Argenteau” weer verder langs vijvers en langs boswegen. Zo komen we aan de Kapel Notre Dame de Wixhou. En dan komen we aan het kasteel van Argenteau. Een prachtige geheel met een vierkantshoeve met toegangstoren en het kasteel erlangs van op deze weg is het al een indrukwekkende geheel. Wat als je het ziet vanop de Maas hoog gelegen op de rots.
Zo komen we terug in Richelle. Richelle ligt op een hoogte aan de rechteroever van de Maas tussen Luik en Wezet en aan de weg van Argenteau naar Dalhem die vanuit Argenteau een kronkelend en steil verloopt heeft en de spoorlijn tussen Luik en Maastricht. Richelle behoort tot de uiterste westrand van het Land van Herve met zijn typische weilanden en boomgaarden. En zo kunnen we genieten van deze prachtige streek.
10e MARCHE DU CHATEAU VERT. / MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY. / HUY. 04/07/2015
10e MARCHE DU CHATEAU VERT.
MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.
HUY.
De wandeling vertrekt aan het “huis van de sluizen” vlak bij de Maas. Voor hun 10de verjaardag hebben ze een mooie wandeling uitgezet.
Een stukje langs de Maas langs het sluishuis en dan wandelen we meer het dorp in langs Ecomuseum, spijtig dat het niet open is anders waren we ven binnen gegaan. Dan verder langs de prachtige natuur met rotsen en bossen. Grote stukken bos met hier en daar een veld. Toch zeer mooi om in te wandelen. Dan komen langs een melkvee bedrijf, de koeien staan in de grote stallen en kijken ons aan als we voorbij gaan. We blijven klimmen en komen langs mooie oude gebouwen, kleine boerderijen in lokale steen.
Vooral de natuur is prachtig weer verder een heel eind door de bossen en langs de beekjes die kabbelend door het landschap slingeren. Dan klimmen we uit het bos door de weilanden en zo een natuurreservaat binnen, met veel vijvers waar de libellen en beekjuffers vliegen den de vele vlinders rond fladderen. Hier is het echt mooi we volgen het reservaat een heel eind en dan komen we langs een gebouw wat het geweest is niet duidelijk maar nu woont er een schilder in die hier zijn schilederijen tentoonstelt.
Wat verder een prachtige manege die zeker mooi gelegen is. Langs de kapel, en verschillende oude huizen en dan zijn we terug aan ons vertrek waar deze toch wel mooie wandeling eindigt.
Landelijk Heers, ligt midden van het Haspengouwse heuvellandschap in Zuid Limburg. Met 132,5 meter is het één van de hoogste punten in de streek. Het is een typische plattelandsgemeente waar akkerbouw en fruitteelt wordt gedaan. Dit verklaart de vele vierkantshoeves die je er nog vindt. Het glooiend landschap wordt gekenmerkt door holle wegen, talrijke boomgaarden en prachtige vergezichten.
Vandaag word de KLAPROZENROUTE ingewandeld. Door het jaarlijks maaien en het maaisel niet te laten liggen, geen pesticiden te gebruiken en niet om te ploegen ontstaan er kleurrijke bermen. Hoe voedselarmer de berm is, hoe mooier het kleurenpalet. Klaproos, margriet, koekoeksbloem, paardenbloem, ereprijs en marjolein zijn slechts enkele soorten die de bermen doen stralen. Zulke bloeiende bermen zijn een waar paradijs voor bijen, vlinders, hommels en tal van andere kleine insecten. We gaan even een bezoekje brengen aan de grote vierkantshoeven. De imposante vierkantshoeves die je aantreft laten er geen twijfel over bestaan: dit waren ooit voorname landbouwkernen. De rijkdom van de bodem weerspiegelt zich in bovengrondse welvaart.
We bezoeken de Herkenrodehoeve is één van de meeste indrukwekkende hoeves van Heers. Heers was vanaf de 12de eeuw één van de belangrijkste landbouwuitbatingen van de Abdij van Herkenrode. De oudste gebouwen van het huidige hoevecomplex, waaronder het woonhuis, dateren van 1649. De imposante dwarsschuur uit begin 18de eeuw was o.m. bestemd voor de opslag van tienden. Na een periode van verval en een jarenlange restauratie kun je deze tiendeschuur nu opnieuw bewonderen.
We wandelen wat rond op de hoeve gaan kijken waar ze brood bakken en de vele klaprozen die op het erf staan. We gaan ook even naar het vertrek van de wandeling en we gaan ook even naar de Michaelhoeve we kijken even rond op het erf. Nog wat rond gekeken en zo eindig voor ons een fijne dag.
Hoelbeek ligt in Vochtig-Haspengouw op een hoogte van ongeveer 70 meter, en de Meersbeek heeft haar bron iets ten zuiden van het dorp. Hoelbeek was en is een landbouwdorp zonder noemenswaardige industrie. Ten noorden van de kom liggen de bossen en landgoederen van Kasteel Jonckholt en Kasteel Groenendaal. Onze wandeling vertrekt aan de Sint-Adrianuskerk.
Deze neoromaanse zaalkerk werd gebouwd in 1926. Nu wandelen we naar de ruïne van Jonckholt. Goed verborgen in de bosrijke omgeving van Hoelbeek ligt de ruïne van het fort van Jonckholt. Wat er overgebleven is van deze post middeleeuwse versterking zijn de vier duidelijk herkenbare hoektorens waarin de verdedigingslinie plaats nam en het unieke dubbel grachtsysteem uit de periode van de eerste vuurwapens. Het geschud kon op deze manier niet rechtstreeks de meer dan één meter dikke stenen wal treffen. De mergelstenen fundamenten van de muren en de vier robuuste hoektorens lagen eeuwenlang begraven in de moerassige bodem voor ze werden blootgelegd. Jonckholt is nooit hoger opgebouwd geweest dan wat je nu ziet: een onvoltooid fort dat in allerijl is opgeworpen aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog.
We wandelen rond Jonckholt door het domeinbos van Groenendaal is een oud loofbos dat behoorde tot het gelijknamige kasteel. Het bos ligt tussen de Kempen en Haspengouw waardoor een mozaïek aan flora het bos siert. Graslanden, loofbos en landbouwgebieden zorgen voor een afwisselend landschap in de regio van Groenendaal. Weer een eind door de velden om dan langs het Park bij het goed Vivario. Dan weer het bos in waar we aan de bron van de Meersbeek komen. We wandelen het bos uit door velden en langs akkers. Nog een beetje verder en we zijn terug in Hoelbeek.
We wandelen terug tot aan het Fort Jonckholt om er even in rond te wandelen en alles eens te bezien, in de grachten zitten vele groene kikkers. We wandelen terug naar de kerk waar onze wandeling eindigt.
Nu we toch hier zijn kunnen we even gaan kijken naar het kasteel Groenendaal.
Groenendaal is een verkeerde en late schrijfwijze voor het oorspronkelijke Croenendael of Croonendael. Croenendael was een Loons grootleen, dat samen met Hoelbeek en Jonckholt (confer Hoelbeek) één leengoed vormde, in het bezit van de heren van Jonckholt.
Eind 14de eeuw heeft een deling van de goederen plaats: Aleidis van Jonckholt, gehuwd met Godenoel van Elderen, heer van Elderen, erft Croenendael. Vervolgens komt het goed in het bezit van de familie Lamboy (1477). Midden 18de eeuw(1757) is de familie de Grady eigenaar van het goed. Het is Michel Joseph de Grady (+ circa 1786) die het oude, 17de-eeuwse kasteel in Maasstijl verbouwt tot zijn huidige, classicistische vorm, evenals de hoeve. In 1861 wordt het goed verkocht aan baron Emile de Rosen de Borgharen. Het is nog steeds in privé-bezit. Het geheel is gelegen in een Engels park, met resten van de voormalige omgrachting.
Het is prachtig gerestaureerd en kan goed gezien worden vanop de weg. Wat verder ligt de kasteelhoeve.
Het oorspronkelijke gebouw in Maasstijl, uit midden 17de eeuw - tweede helft 17de eeuw wordt in 1761 tot zijn huidige vorm verbouwd, datering op een windvaan. Gesloten hoeve, gelegen ten zuidoosten van het kasteel. Bakstenen gebouwen onder zadeldaken (leien voor het woonhuis), gegroepeerd rondom een rechthoekig erf. Huidige inrijpoort uit de 19de eeuw in de zuidelijke vleugel, die, naast het poortgebouw onder zadeldakje, stallen bevat. Bakstenen rondboogpoort, voorzien van hardstenen posten, imposten en sluitsteen. Zij vervangt waarschijnlijk de oorspronkelijke inrijpoort in de noordelijke vleugel, die naar de zijde van het kasteel was gericht.
Oorspronkelijk poortgebouw met duiventil, thans stal, ten noorden, eveneens geflankeerd door stallen. smeedijzeren muurankers (17de eeuw). 19de-eeuwse, rechthoekige staldeuren in houten omlijsting. Op de bovenverdieping, duiventil: rechthoekig venster in een houten omlijsting. De stal aan de rechterzijde behield resten van vakwerk, thans met bakstenen vullingen. De gevel aan de noordelijke zijde is voorzien van rechthoekige deuren in een vlakke, kalkstenen omlijsting en halfronde, bakstenen zoldervenstertjes.
Connecterra is de hoofdtoegangspoort van het Nationaal Park Hoge Kempen. Op de plek waar tot 1987 de steenkoolmijn van Eisden nog op volle toeren draaide, geniet je nu van een verrassend landschap van “bergen en meren” en hoge toppen met spectaculaire panorama’s! Connecterra verrast ons met een bijzonder stukje natuur in Vlaanderen.
We beginnen onze wandeling op de parking voor het hoofdgebouw van de mijn van Eisden. Het prestigieus gebouwencomplex van 1931 in neo-classicistische barokstijl. De invloed van de Franse aandeelhouders blijkt uit de keuze voor deze vormgeving. Het gebouw wordt voorafgegaan door een Franse tuin. Achter het gebouw de schachtbokken met hun respectieve losvloeren. Schachtbok I, boven de z.g. Puits de la Reine, naar het bezoek van koningin Elizabeth ter plaatse in 1922, was in 1921 volledig klaar; hij is 45 m hoog en het schachtwiel bevindt zich op 34,5 m hoogte. De losvloerinstallatie rond de schacht wordt uitgebouwd vanaf eind 1922. Schachtbok II dateert van 1926. In tegenstelling tot de metalen schachtbokken van de andere Belgische zetels zijn deze van Eisden opgetrokken in beton; het gebruik van beton liet een fijnere bouwstructuur toe en was goedkoper, maar star en niet aanpasbaar bij verzakkingen, zoals in de loop der jaren bleek. Elke schachtbok is voorzien van twee boven elkaar gelegen losvloeren; betonskeletten waartussen metalen structuren.
Wij wandelen het ontvangstgebouw in en dan gaan we de natuur in. Nog eens achterom kijken naar de twee schachtbokken. Dan wandelen we door het park, langs het insectenhotel. Dan wandelen we naar de waterzijde wat is het hier mooi. Midden in het meer twee hoge bergen. Wat mooi. Het is hier zo rustig en zo mooi het is genieten van alles wat we hier zien en horen. Wij wandelen rond het meer duizende kleine kikkers springen voor ons op en de libellen en waterjuffers vliegen rond en denken aan niks anders dan te zorgen voor het nageslacht.
Weer wat verder en aan de bank aan het meer houden we halte om te picknicken. Het is zalig om hier te zitten en de wind en het water te horen. Genieten van al dat moois. Dan weer een eindje verder en we komen nog aan een constructie van de oude mijn. Weer verder libellen, waterjuffers en vlinders kruizen onze weg. En dan kom de schachtbok weer in zicht. Ik neem de tijd om de schacht te beklimmen en word beloont met een prachtig zicht op de omgeving, dan weer verder tot aan het ontvangstgebouw waar we deze mooie wandeling afsluiten.
Wat een pracht, wat een rustgevend en ontspannende wandeling, volop genieten van deze toch wel bijzondere plek, eerst een plek waar zoveel activiteit was en naderhand heeft de natuur hier zijn plaats opgeëist en nu kunnen we van deze prachtige plek genieten.
