36E WINTERWANDERUNG

MARSCHFREUNDE KELMIS
 
KELMIS/ LA CALAMINE

Kenmerkend voor deze vriendelijke gemeente in het hart van de Drielandenhoek is de grote menigvuldigheid van de natuur.

WATERMOLEN MORSENET

Een verrukkelijk landschap ligt aan de voeten van de wandelaar: het Hoge Veen, het Hertogenbos in 't zuiden, in 't noorden en oosten het Pruisbos en in het westen het Herver Heuvelland. We wandelen door het prachtige Geuldal. De Geul is 58 kilometer lang en het totale verval bedraagt ongeveer 250 meter. Vroegere kanalisaties worden weer opgeheven, zodat de rivier weer in haar oude loop komt te liggen. De rivier meandert zo weer als vanouds door het prachtige landschap.

Zo wandelen we naar Morsenet, een gezellig bruggetje over de rivier de Geul is het eerste, dat je ziet als je bij Moresnet aankomt. Vrijwel direct zie je ook een hoog spoorwegtraject en een groot toeristenbord.Dit alles maakt, dat je stopt en gelijk je fototoestel pakt. Het toeristenbord van de Belgische spoorwegen. Daarop staat in drie talen de geschiedenis van het viaduct. Het werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers gebouwd. In 1940, tijdens de aftocht, vernielden de Belgen het viaduct gedeeltelijk en bouwden de Duitsers het weer op. In 1944, toen de Duitsers vertrokken, vernielden zij op hun beurt het viaduct weer. De Belgen bouwden het op en in 1948 was het klaar. Het viaduct is 1.107 meter lang en tussen de 23 en 52 meter hoog.

VIADUCT MORSENET



MUSEUM MORSENET

Wat verder staat het museum van Morsenet met een aandenken aan de oude brug, de brug werd enkele jaren geleden volledig hernieuwd. We komen langs “Foulerie 1726-1860” deze molen stopte zijn activiteit in 1972 nu word er door de turbine stroom opgewekt. We wandelen de zijstraat in en een stevige klim staat er voor onze voeten. We komen langs het “Chateau de Bempt” met zijn toren in bruine steen. Een stevige klim en we hebben een prachtig zicht op het viaduct.

MUSEUM MORSENET





CHATEAU DE BEMPT

We wandelen door het bos en komen aan het goed van “Kasteel Eyneburg te Hergenrath.” Het is één van de weinige kastelen van het hertogdom Limburg dat op een heuvel gebouwd is in plaats van in een dal. Men beschermde zich door middel van kunstmatig aangelegde grachten.

 
DOMEIN EYNEBURG

Eynebourg bepaalt het landschap van de linker Geuloever. Men kan kasteel Eynebourg, door zijn hoge ligging en vanwege de ronde toren met slanke spits, van zeer ver zien. In 1960 (nog), was het kasteel, als gevolg van het afbreken van een brug tijdens de Tweede Wereldoorlog slechts toegankelijk via de tweede weg. Deze weg takt zich af op de weg naar Aken op het uiterste noordoostelijke puntje van de bebouwde kom van La Calamine (Kelmis). Deze afslag loopt naar Hergenrath. Op de weg over de heuvel die voor dit dorp ligt, moet men rechts afslaan, een smalle holle weg in.

Deze weg loopt door een romantische rotsachtige en beboste engte, steekt vervolgens de geul over. Door deze prachtige weg dalen we af naar Kelmis. Nog langs de grote vijver en de grote baan over en terug naar het centrum. Door het park dat herinnerd aan de mijnbouw. Zo komen we terug aan in Kelmis. Een prachtige aangename wandeling met veel afwissseling.

We wandelen door de straten van Villers L’Eveque de ene grote boerderij na de andere. Het zijn toch prachtige gebouwen, met groet inrijpoorten, dikwijls zijn het vierkantshoeves. We zijn hier dan ook in het Waalse Haspengouw. We wandelen naar Xhendremael en Othee, beide landbouwdorpjes.

Othee is hier gekend voor de strijd van 23 september 1408 met Overwinning van de prins-bisschop van Luik en zijn Bourgondische bondgenoten. Voor de rest komen we boerderijen, landerijen en akkers. Zo komen we terug in Villers L’Eveque.

We wandelen langs het Perron van Villers L’Eveque beschermt als monument in 1937. Een perron is een stenen zuil met daarop een bol (pijnappel) en een kruis. Het is een symbool van vrijheid en autonomie. De oorsprong is duister en waarschijnlijk heidens. Waarschijnlijk was het de markering van de plaats waar recht werd gesproken.

Deze perrons zijn uitsluitend te vinden in plaatsen die behoorden tot het Prinsbisdom Luik. Zo eindigt onze korte wandeling, wij moeten ons klaar maken voor ons jaarlijks clubfeest bij onze wandelclub De Schoverik.

WINTERTOCHT

STROOPLEKKERS.

HOEPERTINGEN.

Het kastelendorp Hoepertingen is ontstaan als een leenheerlijkheid, tot 1250 afhankelijk van het Graafschap Loon, nadien van Heeswijk in Noord-Brabant.

KASTEEL MARIAGAARDEN

Omstreeks 1620 bouwde Willem de Schaerenberg de middeleeuwse burcht uit tot een Maaslands waterkasteel met een imposant neerhof. Ook in het dorp zijn nog bouwsporen van Willem te vinden, nl. het paenhuis op de hoek van Hoepertingenstraat en de Langstraat, en ook het vol marmeren familie altaar in de Sint Jobskapel. In 1763 liet Jan Ferdinant de Sluse het herenhuis vernieuwen in de Frans-classicitische modestijl van toen. De tuingevel, de kasteelhal met Italiaans stucwerk, de kardinaalszaal met een schouwschilderij van Martin Aube (1763) en de kasteelkapel zijn gaaf bewaard.

PAENHUIS



KAOK

Sinds 1985 bied het kasteel Mariagaarde in een prachtig kader gastvrij onderdak voor groepen en culturele activiteiten, het word nog altijd bewoond door zusters Annuntiaten van Heverlee. Het park welke open is geeft een prachtig zicht op het kasteel. Het poort gebouw werd bewaard maar het neerhof verdween. De wandeling vertrekt hier en dan komen we aan het paenhuis welkt tot 1795 dienst deed als gerechtshof ervoor stond stenen zetel of “Kaok genoemd in Hoepertingen. Tot 1897 stond hier op het kruispunt deze stenen zetel, door de smalle doorgang werd de zetel aangereden door een mestkar met vier paarden en om ze los te krijgen moest de steen stuk geslagen worden. De “kaak” was een schandpaal dat in het Ancien Regime gebruik als strafinstrument. De veroordeelde werd aan de schandpaal vastgemaakt en door het publiek bespot. De meeste schandpalen verdwenen bij de Franse inval van 1792-1794, maar in ons land bleef de schandpaalstraf bestaan tot 1865.

Na dit stukje historie wandelen we het prachtige Haspengouwse landschap te gemoed, tussen de laagstam plantage met verre zichten over het landschap. Na een prachtige wandeling door de velden komen we terug in Hoepertingen langs de grote boerderij en terug aan het kasteel. Een prachtige wandeling.

30E MARCHE DE LA CITADELLE

LES SPITANTS DE NAMUR.

NAMUR.

Namen ‘de poort tot de Ardennen’ is een bekoorlijke stad boordevol prettige verrassingen.

HET ARSENAL





STE THERESE KAPEL.

We vertrekken met de wandeling in het “Arsenal” gebouwd door Vauban in 1692, een voorbeeld van militaire bouwkunst in Louis XIV stijl. Het diende als wapendepot van het leger en de Rijkswacht. Prachtig gerestaureerd met een uniek dakgebinte. We verlaten het Arsenal,en wandelen naar de Citadel voorbij het standbeeld van de gesneuvelden en dan beginnen we de klim naar de Citadel.

INGANG NAAR DE CITADEL


 
ONDERAARDSE GANGEN

We komen aan de “Chapelle Ste Thérése. En dan verder klimmen tot op de top van de Citadel. Een uitgestrekte domein, dat door de eeuwen heen uitgebreid. Het kasteel van de Graven van Namen is het oudste gebouw daarna werd de “Mediane” gebouwd het ondergrondse fort. In de 17de eeuw werd de “Terra Nova” gebouwd met nieuwe omwalling en onderaardse gangen, kazematten, kruitmagazijnen en kazerne. In de 19de eeuw werd het Fort van Orange bijgebouwd. In 1893 geeft Koning Leopold II een deel van de gronden van het fort aan de stad Namen om er een plein op te bouwen de Esplanade.

Wij wandelen door het fort, onderaardse gangen met prachtige zichten op de stad met zijn vele kerken. Met zichten op de Maas en de Samber. Beneden in de stad zijn de gebouwen van de Waalse gemeenschap. We komen onze vrienden Andre en Marleen tegen en maken een babbel om wat bij te praten. De controle in het fort en dan weer door de onderaardse gangen dalen we af naar de stad. Uit zijn tweeduizendjarige geschiedenis heeft Namen merkwaardige staaltjes van religieuze en burgerlijke architectuur bewaard: burgerhuizen in baksteen en arduinsteen uit het begin van de 17de eeuw; enkele fraaie herenhuizen, het voormalige bisschoppelijke paleis uit 1740 zijn enkele van de prachtige gebouwen in de stad. Een bijzonder mooi plekje is aan de samenvloeiing van de Maas en de Samber hier kijkt koning Albert I van op zijn paard over beide rivieren.

Als we terug naar het Arsenal wandelen kijken we nog eens naar het indrukwekkend geheel van de citadel hoog boven op de rots. Een prachtige wandeling in Namen ook dank zij het mooie weer, de helder blauwe lucht over het landschap met een lekker zonnetje, wat moet je nog meer hebben op een zondag.

Marche de la Citadel - Namen

De wereld van Katarakt begint op het Truiens Begijnhof waar een gloednieuw onthaalcentrum rond de serie is geopend. We kunnen achter de schermen kijken, ontdekken het wondere Haspengouwse fruitlandschap. Je ontdekt er gezellige plekjes uit de serie.

BEGIJNHOF

De plek voor het onthaalcentrum is wel goed gekozen. Te midden in het Truiers begijnhof. In de begijnhofkerk ontdek je een stukje bijzonder werelderfgoed. In Sint-Truiden werd reeds dadelijk na de stichting van het begijnhof (1258) met de bouw van de kerk begonnen.

Het kerkgebouw in zijn huidige vorm is het resultaat van verschillende bouwfasen. Rond 1300 werd de laatste bouwfase afgewerkt. Maar binnen ontdekt je nog een grotere schat, de muurschilderingen. De muurschilderingen dateren van 1300 tot het begin van de 17de eeuw. Bij de intrede van de Barok werden de schilderijen over pleistert en verscholen achter het meubilair. In 1860 werden de schilderijen herontdekt.

Sinds 1981 is de begijnhofkerk in gebruik als provinciaal Museum voor religieuze Kunst. De muurschilderijen zijn gratis te bekijken. Een wandeling rond het begijnhof levert mooie beelden op. Ook de grote boerderij binnen het begijnhof is een bezoekje waard. In het Torenhuisje bevind zich het Katarakt infopunt. Een wandeling in de buurt van het begijnhof en ook het park en Speelhof zijn een bezoekje waard.

MARCHE DE LA CHOUFFE

FORTS MARCHEURS EMBOURG.

EMBOURG / CHAUDFONTAINE.

Embourg ligt in het gebied tussen Maas en Ourthe wat afgeschermd van het industriegebied van Luik. Een van de weinige gebieden waar de industrie niet zo prominent aanwezig is, te danken aan de nabijheid van Chaudfontaine waar het bronwater op flessen gedaan word. Onze wandeling brengt ons naar de mooiste plekjes met prachtige zichten.

Wij wandelen op de beboste hellingen van de Maas en Ourthe. We komen in Sauheid met een prachtig zicht op de beboste heuvels van de Ourthe. We wandelen langs de Mehaigne een zijrivier van de Maas. Gewoon prachtige omgeving om in te wandelen. We komen in het dorp waar controlepost is. We wandelen door het park, het kasteel op de heuvel en dan dalen we af naar de school waar controle is. Het kasteel doet nu dienst als gemeentehuis.

We wandelen na de controle het dorp binnen, wat winkels en in het grote gebouw tegenover het park zijn winkels en diensten gevestigd. Het was vroeger een groot herenhuis met kasteel allure. We dalen het dorp af en komen zo langs de “Chapelle St Therese” en dan komen we terug aan in het College du Sartay. Ook dit is een prachtig gebouw, gebouwd in kasteel stijl. Zo eindigt een prachtige wandeldag.

24e MARCHE DES ETRENNES
 
LES PIMPONS DE GEMBLOUX.

SAUVENIERE.

De oude streek was dikwijls het toneel van oorlogen en invallen. Gelukkig treft men er nog enkele getuigen aan van dit roemrijke verleden, zoals kastelen, versterkte hoeven, windmolens en eeuwen oude kapellen. Op onze wandeling komen we deze wel tegen.

De streek bestaat hoofdzakelijk uit rustige landbouwdorpje, Thorembais-Saint Trond, Grand Leez en Lonzee passeren we op de wandeling. Zij vormen een harmonisch geheel met de heuvels die met meidoornhagen begroeid zijn. Men kan heerlijk wandelen in de valleien, door de bossen, over de heuvels en langs de akkers. Langs wegen met kasseien, met wilgenbomen erlangs en dan naar een de grote hoeve gewoon prachtig. Door het mooie landschap genietend van de omgeving, van dorpje naar dorpje van de ene mooie plek naar de andere. Op de weg van Thorembais-Saint Trond naar Grand Leez komen we langs het kasteel voorbij.

KASTEEL THOREMBAIS-SAINT TROND





MOLEN GRAND LEEZ

We klimmen naar Grand Leez en we komen de eerste windmolen tegen op de grens van Grand Leez, spijtig dat de wieken verdwenen zijn maar voor de rest is ze prachtig gerestaureerd. In de verte zien we de Moulin Defrenne, die zijn wieken hoog boven het centrum van Grand-Leez uitsteekt.

MOULIN  DEFRENNE

De Moulin Defrenne, genoemd naar de eigenaars-molenaars, is de laatste complete windmolen van de provincie Namen. Hij werd gebouwd in 1830 door het echtpaar Sevrin-Henrion en kwam later in het bezit van de molenaarsfamilie Defrenne. De molen brandde uit in 1900. Al vrij vroeg deed men een beroep op een stoommachine om bij windloosheid toch te kunnen malen. Deze werd vervangen door gas. Sinds 1929 werd elektrisch gemalen. Toch hield de familie Defrenne de windmolen steeds in ere. Op 17 oktober 1962 geraakte de molen beschermd als monument. De familie Loise-Defrenne zag wat in de toeristische ontsluiting van de molen. In het vroegere molenhuis werd een gezellige taverne ingericht, waar men het "molenbrood" kan kopen. Op zondagnamiddagen worden maaldemonstraties gehouden.

GEMEENTEHUIS GRAND LEEZ



FERME DE LEGILLON

We wandelen door het kleine centrum van Grand Leez. Dan vervolgen we onze weg langs prachtige boerderijen en komen zo aan “Ferme de Legillon 1756” en een bijzondere kapel. Wat verder komen we in Lonzée met het kasteel met hoeve “Schouwenburg” met een grote vijver. Dan komen we langs de derde windmolen van de wandeling in Sauveniere, ook hier zijn de wieken verdwenen. Zo komen we terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling in deze landelijke omgeving.

KASTEEL SCHOUWENBURG





MOULIN SAUVENIERE

KATARAKTWANDELING N°3

GROOT - GELMEN.

Te midden van historisch erfgoed en kersenbomen.
 
Haspengouw in de ban van Katarakt, Katarakt koekjes, Katarakt vlaaien maar ook wandelen en fietsroutes. Uit de 4 Katarakt wandelingen kiezen we de wandeling in Groot Gelmen een deelgemeente van St Truiden.

DE ZWAAN

We vertrekken aan de kerk van Groot Gelmen met onze wandeling. Met onze rug naar de kerk gekeerd wandelen we recht door naar de voor ons liggende kersen weide. Van hieruit is het parkoers bewegwijzerd we volgen de blauwe bol. Rechts ligt: “De Zwaan” Limburgse oudste dorpsherberg, onlangs nog volledig gerestaureerd. In de straat naar de kersen weide zien we ook nog twee Haspengouwse vierkantshoeven, deze zullen we meer tegenkomen op onze wandeling. Aan de ingang van de kersenweide hebben ze een nieuw wandelpad aangelegd waardoor we langs de kersenweide kunnen klimmen een stevige klim naar de top van de heuvel.

We dalen een beetje en wandelen de ruilverkaveling op waar we een prachtig zicht hebben op het golvend Haspengouws landschap. We wandelen nu naar Klein Gelmen door het kleinen dorpje en dan klimmen we langs een klein maar steil padje de heuvelrug op het is hier behoorlijk steil. We passeren verschillende plantages en boomgaarden, ook hier weer een oude kersen hoogstamweide. Nu dalen we af door een holle weg die nu natuurreservaat geworden is en de wanden zijn in mergel. Hier komt de mergellaag aan de oppervlakte.

In Gelmen hebben we ook nog een mergelwand waar fossielen gevonden worden. Nu keren we terug richting Groot Gelmen en we zien de kerk al voor ons nog even langs de hoogstam kersen en plantage. Zo komen we terug aan de kerk. Niet ver van de kerk ligt het kasteel “De La Motte”

Boogfriezen onder kantelen, neptorentjes op de hoeken, steunberen, schietgaten en de typische Engelse waterlijsten boven de kleine vensters. Van de oudste toestand resten nu aan de oostkant nog de poortboog met uitsparing voor de ophaalbrug en de dichtgemetselde spleten voor de houten bomen waaraan de brugkettingen hingen. Onder twee vensters met omlijsting in Maaskalksteen prijkt het alliantiewapen van het paar de Herckenrode-d’Udekem, gedragen door twee wildemannen en gejaartekend ‘A° 1792’ een heel bijzonder ogende kasteel met de eeuwen oude bron van de Motte. In het prachtige park kan je rustig rondwandelen heb je prachtige zichten op het kasteel. Je kunt er een lekker koffie gaan drinken of iets gaan eten. Een prachtig kasteel in een uitzonderlijke omgeving.

WINTERTOCHT
 
JO-NE VIJLEN

VIJLEN.

Vijlen (Limburgs: Viele) is een dorpje in Zuid-Limburg behorend tot de gemeente Vaals. Vijlen ligt op ongeveer 200 meter hoogte en is daarmee het hoogst gelegen dorp van Nederland.

Het dorp heeft een bijzondere kerk uit het midden van de vorige eeuw. De statige toren van de St. Martinuskerk torent fier en vooral hoog boven het landschap uit. Van verre is dit Vijlense Godhuis zichtbaar en is de hoogst gelegen RK kerk van Nederland. Vijlen, met de gehuchten Cottessen en Camerig, zijn een paradijs voor ons wandelaars. De uitgestrektheid van de Vijlenerbossen vormt een aparte attractie. Aan alle kanten omzoomd door veelal steile hellingbossen, is het plateau een paradijs voor de echte wandelaar, een bosgebied van meer dan 600 ha.

Wij wandelen uit Vijlen en kijken op de abdij van Sint Benedictusberg. De abdij Sint-Benedictusberg ligt tussen Nyswiller en Lemiers, vlak bij de Duitse grens, op een beboste heuvel langs de weg Maastricht - Aken, niet ver van de eeuwenoude pelgrimsweg tussen beide steden. Twee ronde torens die middeleeuws aandoen, komen boven de bomen uit en doen eerder denken aan een burcht dan aan een klooster. In 1922 is men begonnen met de bouw van de abdij en ze werd pas in 1987 afgewerkt. De Benedictijnen hebben als regel “Ora et Labora”. Deze Regel van Sint Benedictus schrijft behalve gebed ook handarbeid voor, om zoveel mogelijk in het eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Er is dan ook een eigen wasserij, keuken, bakkerij, kleermakerij, smederij, timmerwerkplaats, moestuin enz. De monniken van de Sint Benedictusberg hebben zich, naar buiten toe, vooral gespecialiseerd in het steenhouwen en in het boekbinden. Bibliotheken en archieven in binnen- en buitenland weten de weg te vinden naar deze boekbinderij, waar men boeken, voornamelijk voor liturgisch gebruik, vervaardigt en restaureert.

Wij wandelen verder en genieten van het prachtige landschap. Verschillende gehuchten en dorpjes doen we aan, Holset is er eentje van met prachtige vakwerkhuizen en hoeves. Maar als we het Vijlerbos induiken dan kunnen we pas genieten van wat de prachtige natuur ons bied. Na de controle wandelen we verder en de kerk van Vijlen is nooit ver uit het gezichtsveld. Nog even wandelen we door het Mechelderbeekdal en volgen een stukje langs de Lombergbeek. Zo komen we terug aan in Vijlen, we hebben genoten van onze wandeling bij de wandelvrienden van Jong Nederland (Jo-Ne) Vijlen.

MARCHE DES FOURONS.

LES MARCHEURS FOURONS

REMERSDAEL – FOURONS.

Remersdael is een rustig dorpje aan de voet van de Roodbosheuvel met schone wandelwegen naar de hoogten en in de mooie vallei van de Gulp. De gebouwen en de bron van het dorp liggen braafjes tussen de kasteelhoeve "het huys" die uit 1652 dateert (mooi toegangsportaal) en de St-Heribertuskerk in Engelse gotiek (1876).

KASTEELHOEVE "HET HUYS"

Als je door de dorpskom van Remersdael passeert, ben je er voor je het beseft al doorheen. Het dorp telt inderdaad maar ongeveer 400 inwoners, maar dan nog valt de kern erg klein uit. Wat je niet meteen ziet, is dat de meeste huizen verspreid liggen in de uitgestrekte weiden rondom de dorpskom. Typisch voor het Land van Herve, die verspreide bewoning. Met zijn 287 meter hoogte is een wijk van Remersdael niet alleen het hoogste punt van Voeren, maar bovendien het hoogste punt van Vlaanderen.

BRON 1859

De kern van Remersdael zelf ligt in een zijdal van de Gulprivier. In dit prachtige landschap maken we onze laatste wandeling van 2007. We komen langs een van de mooiste boerderijen uit de streek met een gerestaureerde vakwerkschuur. Wat verder komen langs een huis met bijzondere veranda waar de verzameling koffiepotten uitgestald zijn. In de Voerstreek zijn vele bronnen en langs eentje van 1859 passeren we.

CASTEL NOTRE-DAME

Dan komen we aan in Obsinnich (ook wel Opsinnich) is een buurtschap van Remersdael. Het gaat terug op een middeleeuwse heerlijkheid, voortkomend uit het versterkt huis dat bewoond werd door een lid van de familieclan der Scavedries, die de naam Rode van Sinnich droeg. We weten van hem dat hij als ridder deelnam aan de slag bij Woeringen (1288). Op deze plek iets meer stroomopwaarts aan de rivier de Gulp gelegen dan de nabije buurtschap Sinnich zelf, staat nu nog steeds het fraaie, later gebouwde kasteel van Obsinnich. Het ligt aan de voet van een heuvelplateau met uitgestrekte beboste hellingen, het Bos van Obsinnich. Landschappelijk bezien hoort Obsinnich bij het Land van Herve. Vanaf de vijftiende eeuw behoorde kasteel Obsinnich toe aan de machtige Limburgse familie d'Eynatten. Een van de mensen uit deze familie liet in deze tijd het huidige kasteel - dat de oorspronkelijke dertiende-eeuwse burcht moest vervangen - bouwen. Kasteel Obsinnich werd in 1961 verkocht aan een stichting van het bisdom Luik en is sindsdien een vakantieverblijf en retraiteplaats voor jongeren. Hier hebben we controlepost en rust. Van hieruit wandelen we naar Hombourg.

Het heuvelend landschap met zijn boerderijen die verspreid liggen in het landschap zijn bijzonder mooi. We komen langs de oude spoorweg en het oude station.

STATION HOMBOURG

Gelukkig heeft iemand het opgekocht en de restauratie is volop bezig, er is een restaurant in onder gebracht. De gebouwen zijn terug in orde gebracht en er staat een hele verzameling oude spoorweg materiaal. Er is ook een heel eind spoor terug aangelegd. Wij verlaten het station en dalen af de vallei in. Het wordt stilaan wat donker en de mist komt opzetten, in het dal zien we de grote hoeve met torens. Dan komen we terug aan in Remersdael . Een prachtige wandeling in een stukje Limburg dat heel anders is.

1983 - 2008

1983 maakten we kennis met het georganiseerd wandelen. Nu 25 jaar later wandelen we nog steeds. Wij hebben ons landje zien veranderen, dikwijls niet altijd ten goede. De natuur, de grote open plekken die Vlaanderen 25 jaar geleden nog had zijn verloren gegaan. Wallonië is er de laatste jaren wel op vooruit gegaan. Inspanningen rond de natuur en het erfgoed zijn opvallend. Vele goeie vrienden zijn  overleden en wij hebben een foto archief van 25 jaar waar je hen in terug vindt. Toch worden er nog dagelijks nieuwe wandelvrienden gemaakt. Wij hebben ook speciale vrienden leren kennen, uit verschillende Europese landen Ierland, Engeland, Duitsland en Nederland, het Groot Hertogdom Luxemburg. Wij hebben banden met wandelclubs uit Engeland en Duitsland opgebouwd. Waardoor we prachtige herinneringen hebben en houden. Hebben vele mooie plekjes bezocht en dankzij Seniorennet kunnen we dit nu delen met jullie. Een heel speciale band hebben we met onze thuisclub De Schoverik Diepenbeek. 25 jaar onze zonen waren nog klein jozef kon amper lopen toch hebben samen met hen vele jaren gewandeld tot ze hun eigen leven zijn gaan leiden, toch blijven het mooie herinneringen, die gekoesterd worden. Wij zouden graag er nog 25 jaar samen bijdoen, maar dit weet je nooit op voorhand. Het enige wat wij moeten doen is blijven wandelen.

Graag een foto uit de oude doos, 1984 Wandelen in Tongeren tezamen met mijn pa en ma, en jozef in de kinderwagen, Ruben kon toen al flinke afstanden wandelen.

MARCHE DES FASTES DE NOEL
 
AMIS MARCHEURS IVOZ.

IVOZ.

Ivoz is een deelgemeente van Flémalle. Koning winter is nog tegenwoordig en een dun laagje sneeuw vinden we op onze wandelweg. We wandelen naar Flémalle waar we de toren van het fort zien.

Op 14 juni 1887 besloot de Belgische regering tot oprichting van een ring van forten rond de stad Luik, ongeveer gelijk aan de fortenring rond Namen. Men besloot luitenant-generaal Henri Alexis Brialmont aan te stellen voor het ontwerpen van de forten. Het was de bedoeling de vallei van de Samber en de Maas ontoegankelijk te maken voor Franse en Duitse agressie.

FORT FLEMALLE





KASTEEL "LA PETIT FLEMAL"

Men voorzag zes forten aan iedere kant van de Maas. De ring zou een totale omtrek van 52 km hebben. De vesting Luik bestond uit 12 forten, zes kleine (driehoekige) en zes grote (vierhoekige), op maximaal 9 kilometer van het stadscentrum en met een onderlinge tussenruimte van 2 tot 6 km. Deze monumenten van de oorlog komen we geregeld tegen op onze wandelingen. Flémalle ligt wat verwijderd van de Maasvallei en daardoor heeft het zijn landelijk karakter en zijn prestigieus architecturaal patrimonium volop tentoon.

KASTEEL "LA PETITE FLEMAL"

Het dorp heeft de bijnaam van “dorp van de acht kastelen” en het bezit ook vele oude gebouwen. We ontdekken de “hermitage” een bijzonder plek op de wandeling. Maar ook het kasteel Flemalle is bijzonder. Flémalle-Haut ook wel “La Petiite Flemal” genoemd heeft het prachtige kasteel uit de XVII eeuw, gelegen in een prachtig park, wij wandelen door het park en genieten van het winterse landschap.

Wij wandelen terug naar Ivoz en steken de Maas over aan de stuw van Ivoz-Ramet, hier kunnen we ook even kijken naar de waterkracht centrale. Zo komen we terug aan het vertrek. Een prachtige wandeling.

HERMITAGE

MARCHE D’HIVER

LES MARCHEURS DE L’AMITIE.

SCLAYN.


De Naamse Maasstreek, makkelijk bereikbaar in het hartje van Wallonië. Een streek met nogal wat historische plaatsen zoals kastelen, versterkte hoeven, abdijen en kloosters. Romeinse grafheuvels en zeker de valleien van de Samson, de Bocq en de Maas. De landbouw is in de Naamse Maasstreek een erg belangrijke sector.

Rustige dorpjes en grote vierkanthoeven liggen er temidden van akkers en weiden. Hier vinden we Andenne de stad van de keramiek en de fonteinen met een 1000-jarig verleden. Andenne kan uitpakken met plaatsen die vertellen over de rijkdom van zijn verleden: het Keramiekmuseum, het Museum en de Schatkamer van de Collegiale kerk Sainte-Begge, midden in de oude stad, de Pijpmakerij van Andenelle en de Scladinagrot. Tijdens onze wandelingen in de dorpen van de gemeente, in het natuurreservaat van Sclaigneaux of in de schitterende vallei van de Samson, ontdekken we kastelen, romaanse kerken, boerderijen, gebouwen in blauwe hardsteen, romantische plattelandslandschappen

FERME DE CREVECOEUR

We komen aan “la ferme de Crevecoeur” gebouwd in de XVIIIe en XIXe eeuw. Een erorme hoeve met indrukwekkende stallingen. Het is de enige hoeve in de streek van Bonneville welke doormidden gesneden word door een weg. Bonneville bezit nog een prachtig kasteel met als oudste gedeelte de donjon van de XV eeuw, de met bakstenen gevel zijn uit de XVII eeuw en de prachtige Franse tuinen stammen uit de XVIII eeuw.

CHATEAU DE BONNEVILLE

Ook de kerk tegenover is een prachtig gebouw. De hoeven in lokale steen, die wat verder even buiten het dorp gedolven word, zijn gewoon prachtig. We komen langs de steengroeve, en dan wandelen we een stukje langs de Maas met zijn prachtige vallei. Zo eindigt een prachtige wandeling.

MARCHE INTERN. DU PLATEAU DES FAGNES

COEUR ET MARCHE ENGIS

ENGIS

De verschillende dorpjes van de gemeente nodigen uit tot mooie tochten doorheen de uitgestrekte bossen op de Maashellingen en op het plateau van de Condroz. Ons vertrek in Engis geeft ons dadelijk mooie zichten op de helling van de Maas staat een prachtig kasteel. De bossen omringen het prachtige gebouw.

Wat verder komen we tussen de bossen en weilanden in dit prachtige Condroz landschap. We komen aan de boskapel, deze kapel uit 1849 staat in het groene landschap. Wat verder komen we in St Georges sur Meuse. Langs de oude Romeinse heirweg Amay-Tongeren ligt de tumulus van Yernaye. In de verte zien we de tumulus. Wat verder komen we in Awirs. We genieten van de mooie gebouwen die we tegen komen. Kastelen en grote hoeves komen we tegen. Het landschap rond Engis is zeker de moeite waard om te bewandelen. Alhoewel we hier veel industrie zien en aan het begin van de industriezone naar Luik.

Maar de dorpjes rond Engis zijn toch nog de moeite om te bezoeken. We wandelen door deze mooie streek met zijn grote kerken in lokale steen, want hier vinden we nog verschillende steengroeven die diepe wonden nalaten in het landschap. De stenen vinden we terug in huizen, kerken en boerderijen. Een fijne wandeling in Engis.

PRUM / EIFEL.

Prüm, stadje op een boogscheut van de Belgische grens, herbergt datgene, waarmee Jesus van Nazareth met beide voeten op de aarde stond: zijn sandalen. Met beide voeten op aarde staan, dat betekent een solide basis hebben. En zo zag het ook paus Zacharias in de 8ste eeuw. Hij erkende Pepijn de Korte, geboren 714 in Jupille (België), tot koning van de Franken. En als een symbool voor de koningswaarde – een vaste basis voor het Frankische rijk - kreeg Pepijn de sandalen van Christus! Nergens is vermeld hoe de paus aan die sandalen gekomen was, maar ja... het was in ieder geval een relikwie als geen ander.

SANDALEN VAN JEZUS

Pepijn wou een eigen kerk, een schuilplaats voor zijn uitzonderlijk relikwie. Nu was er niet al te ver van het huidige Belgenlandje een klein klooster in de Eifel dat eigenlijk op het verdwijnen stond. Het was dertig jaren tevoren gesticht in een woudzone door een zekere Bertada, maar echt succes had het niet. Pepijns vrouw heette ook Bertada (zij was de moeder van de volgende Frankische koning en keizer Karel de Grote). Zij ontdekte het ten dode opgeschreven kloostertje in de Eifel. Pepijn kocht het kloostertje op, liet het herbouwen en riep Benedictijnen uit Parijs om het te bevolken.

Tja... met zulke Koninklijke begenadiging groeide het kloostertje uit tot een echte abdij. Weldra ontstond er een stad rond: Prüm. En in de abdij werden de sandalen van Christus opgeborgen – Christus de ‘verlosser’, in het Latijn “Salvator”, vandaar de patroonsnaam Sint-Salvator. Prüm werd een echt bedevaartsoord wegens deze wel zeer uitzonderlijke relikwie. De stad was als het ware voorbestemd om ‘groots’ te worden. Maar enkele eeuwen later kwam in Trier (niet zo ver van Prüm) iemand op het idee om ook een uitzonderlijk relikwie te herbergen. Als uit het duister kwam de tunica, de rok van Christus, in Trier terecht! En geef nu toe, een rok is toch nog altijd iets belangrijker dan sandalen... het lot van Prüm was beschoren: het verviel tot een provinciestadje en Trier werd een wereldstad.

Pepijn had het nog moeten meemaken. Het belangrijkste en mooiste gebouw is de abdij en de abdijkerk. Werd 721 gesticht door Bertrada de Oude, de schoonmoeder van Pepijn de Korte maar pas 752 door koning Pepijn en zijn echtgenote Bertha met de Grote Voeten (moeder van Karel de Grote) daadwerkelijk gesticht. De abdij had een uitgestrekt bezit, dat tot in Bretagne, de Taunus en de Nederlanden reikte. De abdij beschikte over een aantal voogdijen en kloosters in andere plaatsen, om het goederenbeheer te organiseren. Vandaag is het één van de belangrijkste toeristische gebouwen van de streek. Wij wandelen rond in Prum en bezoeken de abdijkerk.

Vandaag is het relikwie van de schandalen van Jezus te bezichtigen. De kerk is een juweeltje van religieuze kunst. Wij genieten nog van ons bezoek aan Prum. Dan keren we terug naar huis en zit onze korte vakantie erop.

FONTEIN MET DE GESCHIEDENIS VAN PRUM

COCHEM / MOEZEL.
 
In het mooiste deel van het dal van de Moezel, aan een meander tussen de wandelparadijzen Eifel en Hunsrück, ligt het oude en romantische wijnstadje Cochem. Reeds de Romeinen hebben lofliederen over ons landschap gezongen.

De prachtige Reichsburg beheerst het stadsbeeld door haar afmetingen en de ligging boven op een rotsplateau. Met de vele torentjes, kantelen en erkers lijkt zij op een sprookjesslot, een sprookjesslot dat na verwoesting in de late middeleeuwen weer in de oorspronkelijke staat werd opgebouwd. Boven de stad staat het in de 19de eeuw herstelde kasteel.

De burcht werd rond 1020 gebouwd, ze werd vernietigd door Lodewijk XIV in 1689. Een steile weg brengt je naar boven voor een adembenemend zicht over de Moezel. En net zo indrukwekkend is ook het uitzicht vanaf de burcht en de omliggende hellingen over het dal van de rivier de Moezel, met bossen, weiden, wijngaarden, stad en land. De stad Cochem zelf is een echte bezienswaardigheid.

Nauwe en kronkelige steegjes, liefdevol gerestaureerde vakwerkhuizen met de typisch leien daken, het historische marktplein, de stadspoorten, kerken en stadsmuren accentueren dit beeld. De belangrijkste plaats van deze wijnstad is de markt met zijn fontein en 18de eeuws stadhuis. Hier ligt ook de nieuwgebouwde St. Martinkerk. In deze kerk van 1950 zijn er nog een paar mooi bewaarde kunstschatten van de voormalige kerk. Bezienswaardig zijn de oude vestigingswerken. De Endert-toren met het wachthuis uit 1332. Het Bastion en de Balduinpoort aan de muur bij het kerkhof aan de Obergasse, de Burgfriedenhof met de markante borstwering, het in 1739 gebouwde stadhuis in barokstijl, het marktplein met de Martinsbron, oude gevelhuisjes en nauwe steile steegjes.

Vanaf het marktplein voeren oude en kronkelige stenen trappen naar de Klosterberg omhoog. Een prachtige stad met vele mogelijkheden en de wijnboeren die hun best doen om hun lekkere wijn aan de man te brengen, een glaasje proeven of een mooie fles als aandenken. Ook de rit met de “Moselweinexpress” De rondrit begint bij de oude moezelbrug op het Carl-Fritz Nicolay Plein. Een korte rit door het oude gedeelte van de stad, langs de Endertpoort, die in vroegere jaren diende als gevangenis. Over de nieuwe brug richting vrijetijdscentrum/zwembad. Vanaf deze kant kunt u genieten van een mooi uitzicht op het centrum van Cochem.

Langs de moezelpromenade van Cond, met een schitterend uitzicht op de reusachtige rijksburg van Cochem, het kapucijner klooster en de katholieke St. Martinskerk. Verder langs de wijnbergen en weer terug naar het vertrekpunt. Na de rondrit worden we uitgenodigd voor een glaasje moezelwijn in de wijnkelder van het wijngoed van der erven Goebel-Schleyer. Het gedecoreerde glas krijgen we mee als souvenir. Een prachtige dag in Cochem

KIRCHBERG en SIMMERN.

HUNSRUCK.
 

Eerst bezoeken we SIMMERN. Een klein stadje in Hunsrück. Het ligt er wat verlaten bij weinig volk op de straat, wij wandelen even door de winkelstraat en komen aan het Neues Schloss.

NEUE SCHLOSS



MARKT

Gebouwd in 1708-1713 op de resten van de middeleeuwse burg. Deze werd gebouwd in 1459-1480 door Hertog Friedrich I als residentie van de Hertogen van Simmern. In 1802 schenkt Napoleon het slot aan de stad en haar bewoners. In 1689 werd Simmern getroffen door een grote brand waardoor geen gebouwen bewaard zijn gebleven van voor d ebrand, met uitzondering van de “Schilderhannes Toren” de stadsvestingen zijn verdwenen en de enige getuige van de stadmuren is deze toren. Hij diende als kruitmagazijn en gevangenis en zijn naam heeft hij hier aan overgehouden. De rover Johannes Bückler werd in Scheppenbacht gevangen genomen en in deze toren opgesloten. Schilderhannes is een gekende figuur in deze streek en er wordt ook alle jaar een Schilderhannes wandeling georganiseerd.

SCHILDERHANNESTURM

Wij hebben het stadje al eerder bezocht en zijn verwonderd door de verlaten indruk die je hier krijgt. Wij rijden naar een andere kleine Hunsruck stadje: KIRCHBERG. Het kleine stadje met zijn prachtige markt met vakwerkhuizen is ook de moeite om eens te bezoeken.

Het is zaterdag namiddag en de winkels sluiten deze middag nog even n rondwandelen in de winkelstraat voor voordat we gaan eten. Een prachtige dag hier in Hunsruck alleen het weer zit tegen, motregen en een beetje sneeuwval.

Wij nemen van de gelegenheid gebruik om een rondrit te maken door dit prachtige landschap met zijn kleine dorpjes en de vele boerderijen en vakwerkhuizen. Als we terug in Irmenach aankomen, stekken we de houtkachel aan en genieten van de prachtige avond en de gezellige warmte.

BERNKASTEL-KUES.
 
MOESEL.
 
Dit stadje aan de Moezel ligt aan beide zijden van deze rivier. De ene kant is Bernkastel, de andere kant is Kues. En zoals alle steden hebben ze ook hier een kasteelruïne: Burg Landshut, een eindje van het centrum en een mooi doel voor een wandeling. Het werd gebouwd nog voor het jaar 1000, daarna herbouwd in 1260, vergroot in 1662 en afgebrand in 1693. Nu is er een horecazaak.

STATION BERNKASTEL







BURG LANDSHUT

Niet Burg Landshut is het hoogtepunt, maar wel het marktplein van Bernkastel met zijn wondermooie vakwerkhuizen, het 17de eeuws stadhuis en de St.-Michaelsbronnen. In de Karlstrasse vind je trouwens een zeer smal hoekhuis in vakwerk.

ST NIKOLAUS HOSPITAL

In Kues heeft men het St. Nikolaus Hospital. Het werd gesticht door Nicolaas Krebs en hij verzorgde er 33 arme mannen. Het getal 33 stond voor de leeftijd dat Jezus bereikt had bij zijn dood. Nu nog altijd is de limiet 33 zieken, allen mannen, meestal gepensioneerden.

MOEZEL

In 1465 stierf de stichter en werd er een kapel opgericht en klooster. In de kapel bevindt zich de grafsteen van Nicolaas Krebs, de stichter, en is zijn hart begraven. De rest ligt op een andere plaats. Vroeger was dit gebruikelijk bij voorname personen, want iedereen wilde aanspraak maken op zijn lichaam. Nu kan je de kapel en het klooster bezoeken. Daar werd trouwens ook het wijnmuseum voor de Moezel ondergebracht. Bernkastel-Kues is één van de grootste toeristenplaatsen langs de Moezel.

ST MICHAELSBRONNEN



STADSHUIS

De Regio is in de eerste plaats bekend om zijn fruitige en edelzoete Rieslingwijnen. Zij hebben de Duitse wijnen wereldwijd bekend gemaakt. De Wijn groeit op tot 60% stijgende hellingen en op mediterraan aandoende Moezeloevers.

Het milde microklimaat en de warmtehoudende leisteenbodem zorgen voor een perfecte plek voor deze Rieslingdruif, die hier dan ook in ideale omstandigheden kan groeien. En niet alleen Riesling wordt hier verbouwd, ook Elbling, Rivaner en Weiß- en Grauburgunder behoren tot het assortiment aan de Moezel. Niet te vergeten zijn ook de rode wijnen die aan de Moezel gemaakt worden met de druivensoorten Spätburgunder of Dornfelder.

Op weg in Bernkastel-Kues leidt direct naar een wereld vol met culturele romantiek. Fantastisch mooie vakwerkhuizen, smalle steegjes, gezellige wijnlokale nodigen uit tot een wandeling. In dit stedenbouwkundig kleinood beleven we naast de unieke schoonheid van een schilderachtig wijn-, bos- en rivierlandschap het klassieke voorbeeld van een bewaard gebleven oud-Duits stadje.

HUNSRUCK / Duitsland

Het typisch Hunsrück-landschap: een golvende hoogvlakte, open velden waar boeren landbouw bedrijven (of moeten we zeggen: bedreven), afgewisseld door bossen, doorsneden door dalen van beken en kleine rivieren. De, veelal kleine, boerendorpen zijn nooit ver weg. Het ligt in het Westen van Duitsland, en wordt aan de westkant begrensd door de rivier de Moezel, aan de oostkant door de rivier de Rijn, en aan de zuidkant (deels) door de rivier de Nahe, De van oorsprong uit boeren bestaande bevolking had door de eeuwen heen een hard bestaan en leefde van het bewerken van de tamelijk arme grond.

IRMENACH

Alleen waterkracht van de vele beken kon de zware arbeid enigszins verlichten. Andere middelen van bestaan waren de bosbouw (houtwinning) en de edelsteenindustrie. Grote steden zul je hier tevergeefs zoeken. Vanuit de aan de randen, aan de rivieren, gelegen grotere steden zoals Koblenz en Trier trekken de mensen 's avonds, na gedane arbeid, weer terug naar de ca. 350 dorpen, waarvan vele met vakwerkhuizen en daken van leisteen. Grote en bekende bezienswaardigheden op de Hunsrück zul je tevergeefs zoeken.

BAUERNSTUBE

Behalve de rust en de natuur zijn het vooral de intimiteit en de relatief ongeschonden compleetheid van het landschap en het door de mens gevormde daarin welke indruk maken op de bezoeker, De bezienswaardigheden welke er zijn vormen getuigenissen van een verleden dat bestond uit (boeren-)arbeid, opkomende industrialisatie, het geloof, roofridders en in de tijd traag verlopende vestiging van de mens in dorpen en kleine steden. Voor meer spectaculaire dingen dien je de grote steden aan de randen (Koblenz, Trier, Mainz) op te zoeken of in ieder geval af te dalen naar de 'grens'- rivieren Rijn en Moezel. De meeste stadjes en dorpen op de Hunsrück hebben oude kerkjes, fraaie vakwerkhuizen en mooie daken met leistenen pannen. Kastelen, burchten en ruïnes als woonoord, als toevluchtsoord, of als roofriddernest, een relatief arme streek als de Hunsrück herbergt toch tientallen kastelen, burchten en (vooral) ruïnes. Sommige, nog in bewoonde staat verkerende, bouwwerken zijn privébezit en kunnen niet worden bezocht. De vele ruïnes, veelal op onherbergzame plaatsen bovenop een berg of midden in een bos gelegen, zijn een bezoek, alleen al door hun vaak spectaculaire ligging, meer dan waard.

IRMENACH

Irmenach een klein boerendorpje, gezellig gelegen op de heuvelrug van de Moezel. Landbouwdorpje met de typische boerderijen en huizen van Hunsruck. Tegenover ons vakantiehuis de Bauerstube staat de oude dorpsbakoven die prachtig gerestaureerd is. Als we aankomen, worden we ontvangen in en winterlandschap er ligt een paar centimeter sneeuw en het is prachtig. Even een wandeling door het dorpje een her kennismaking na zovele jaren, eigenlijk is er niet veel veranderd.

De Bauerstube is geen café meer nu is het een hotel/vakantieappartement. De ruimte van het café is nu vakantieappartement geworden, wij herkennen het amper, wat wel gebleven is de stenenkachel. De gezellige warmte vult de leefruimte en we genieten van de gezelligheid. Onze eerste dag is al gewoon prachtig gestart.

DE HUISMUS.

De huismus of gewoon ‘mus’ is zeker de bekendste vogel van ons land. In vrijwel elke woonplaats leven en tjilpen mussen. Sinds mensenheugenis komen ze voor in de omgeving van mensen. Ze hebben onze huizen en tuinen geadopteerd als broedplaats en eten mee van ons voedsel en dat van onze huisdieren.

Als het goed met ze gaat blijven ze op dezelfde plaats en trekken ze niet weg. Wij zien ze zo vaak dat we er niet bij stilstaan hoe mooi ze in feite zijn. Ze hebben allerlei warme, licht- en donkerbruine kleuren en geen twee vogels zijn hetzelfde. Aan de kleine, witte veertjes kan je ieder individu herkennen, want die veertjes verschillen bij elk exemplaar. Voeding De huismus is een zaadeter, aangepast aan het eten van de grote zaden van gras- en cultuurgraansoorten.

Hij eet echter ook ongewervelde dieren en allerlei afval, zoals brood en vleesresten. Broedgedrag De huismus is een uiterst succesvolle soort die nestelt in een holte of in een boom. In de tropen produceert hij wel 7 legsels per jaar. Hier en daar is hij een plaag voor de landbouw, echter in sommige landen waaronder  België lopen de aantallen de laatste jaren flink terug. Het nest, meestal onder de pannen of in een dakgoot, is een wat rommelige verzameling van stro, plantenstengels, stukjes stof en veertjes. Huismussen die in bomen wonen bouwen hun nesten heel anders. Bij hen zijn het stevige, koepelvormige bouwsels met een zij-ingang, op een veilige afstand boven de grond. Afhankelijk van het voedselaanbod worden kort na elkaar jaarlijks, van midden april tot begin augustus, 2 tot 4 legsels van 4 tot 6 eieren grootgebracht.

Zij variëren in kleur van wit tot grijsachtig wit met spikkels die dan weer variëren van roodbruin tot grijsbruin. Zowel papa als mama broeden om beurt gedurende een 14-tal dagen. De jongen verlaten het nest na ongeveer 15 tot 17 dagen. De pasgeborenen maken echter niet veel kans om te overleven. Slechts de helft wordt sterk genoeg om uit te vliegen en nog eens de helft daarvan leeft amper enkele maanden en valt dan ten prooi aan een rover.