MARVILLE / MARVILLE ST HILAIRE KERKHOF / MARVILLE FRANKRIJK 11/06/2010.
MARVILLE ST-HILAIRE KERKHOF.
MARVILLE FRANKRIJK
Marville een sluimerend stadje in het Noorden van de Meuse met een 650 inwoners, vlak tegen de Belgische grens. Een stadje met een lange en indrukwekkende geschiedenis.
En die geschiedenis ontvouwt zich op een bijzonder kerkhof en in een uitzonderlijke kerk. De kerk dateert uit de 12de eeuw en is al in 1905/1931 geklasseerd als historisch monument. Het kerkhof heeft zijn oorsprong al bij de Romeinen en Merovingers. We bezoeken deze plaats de paden van het verleden, het huis van de bewaker, het ossuarium, het monument van de Piëta, de Christus van het laatste oordeel, de Siant Hilaire kerk, de Canadese graven, het rotsmonument uit 1646, de geboeide Christus, het leprahuis en talloze opmerkelijke grafstenen.
Wij nemen ons de tijd om dit bijzonder kerkhof te bezichtigen, opeens komt men in een buitentijdse wereld terecht. Verrassende elementen van een lange historie. Vooral het ossuarium Een ossuarium of knekelhuis is een gebouwtje op een begraafplaats of een deel van een kerk, waar beenderen van overledenen worden bewaard (bijvoorbeeld de beenderen die worden gevonden bij het delven of ruimen van graven). Het woord komt van het Latijnse os, dat been betekent de zorg voor de overleden is hier duidelijk zichtbaar.
In 1890 plaatste tuinman Motsch de 40.000 schedels en lange beenderen in een knekelhuis. De voorname personen van het dorp hun schedel werd in houten kistjes gelegd en zo in het knekelhuis gelegd. Dit knekelhuis is uniek en ligt op een historische site. Marville was ook een Canadese vliegbasis van 1954 1967. Daardoor vinden we verschillende Canadese graven op het kerkhof.
Het dorp van Marville in Lorreine, was een tijd een Spaanse bol werk, gekenmerkt door een bepaalde architectuur die bestaat uit de renaissance gevels. In de zestiende eeuw was het dorp welvarend met een 2000 inwoners, vele adelijke gezinnen, rijke burgers en handelaars. De Saint-Nicolas is een opmerkelijke Gothic kerk van de eeuwen XIII XVIde eeuw. Binnen de kerk is het prachtig om te bekijken een heel andere kerk dan hier in België. Marville was ook een versterkte stad waarvan nog enkele delen bewaard gebleven zijn zelfs een ingangspoort.
Dat hier Spaanse edelen gewoond hebben is duidelijk als je het Huis van Ridder Michel bekijken met zijn prachtige bewerkte stenen balkonnen. De gele muren die in de zon liggen geven deze stad een bijzonder tintje. De blauwe lucht en de zon gewoon prachtig.
De schorpioenvliegen (Panorpidae) zijn een familie van insecten die behoren tot de orde Mecoptera. Het is een interessante groep die behoort tot de oudste insectenordes die een volledige gedaanteverwisseling bezitten. Wereldwijd zijn ongeveer 500 soorten beschreven, verdeeld over een vijftal families. Kenmerkend voor sommige schorpioenvliegen (soorten welke behoren tot de familie van de Panorpidae) is het tangvormig orgaan dat mannetjes aan het achterlijf hebben, dat omhoog gekruld wordt gedragen en dat daarom enigszins doet denken aan de staart van een schorpioen, maar geen angel heeft en verder volkomen ongevaarlijk is. Het insect gebruikt het alleen bij de paring. Schorpioenvliegen zijn roofinsecten en de soort Panorpa communis komt algemeen voor in Nederland en België, meestal kan hij worden gevonden op lage vegetatie op wat vochtige, beschaduwde plekken. Naast dode insecten en ander aas, worden ze aangetrokken door plantaardig voedsel.
Dankzij HUGO weten we welk insect dit is, bedankt Hugo. www.bloggen.be/hugo55.
33e BALADE DE L'AMITIE / LES MARCHEURS DE L'AMITIE / SCLAYN 06/06/2010.
33E BALADE DE LAMITIE.
LES MARCHEURS DE LAMITIE.
SCLAYN.
Sclayn is een deelgemeente van Andenne. Gelegen aan de Maas. De wandeling is zeker een van de mooiste die we hier gedaan hebben, bij ons vertrek hebben we de zon nog mee maar lang zal het niet duren of we krijgen een flinke regenbui over ons.
Al vlug na de start komen we aan de Maas. Veel jong leven en het worden mooie beelden, eenden met hun jongen gewoon prachtig. Het zijn prachtige beelden de Maas met zijn beboste heuvels. De rotsformaties hebben wat spookachtig met hun spitse toppen. Langs Chemin de fer het station en dan weer verder.
Op de oevers van de Maas tussen de grote stenen wonen hagedissen, het zijn prachtige dieren, op de bloemen zitten vlinders wat is de natuur toch mooi als je ervan weet te genieten en de tijd neemt om er naar te kijken. We verlaten de Maas en keren de velden in, hier worden we onthaalt op een fikse regenbui. Langs het steenfabriek carrières de Nameche en dan komen we aan onze eerste controlepost. In de school aan het kasteel is controle. Wij wachten even tot de regenbui over is.
THON
Nameche een mooi dorpje en we wandelen verder en komen in Thon. Het dorp ligt op een hoogte in een decor van groen en kreupelhout in de Samsonvallei. De kern van het dorp waarin kalksteen overheerst, heeft zijn charme van weleer weten te bewaren. De meer dan 100 meter hoge rotsen, die in 1944 onder monumentenzorg werden geplaatst, bieden een schitterend uitzicht over de streek en vormen een ontzagwekkende vestingmuur van Visékalksteen.
THON
BONNEVILLE
De kerk en de kasteelhoeve die de vallei beheersen, lijken het dorp te beschermen. Thon is een van De Mooiste dorpjes van Wallonië en in het centrum met kasteel en kerk is het prachtig om even stil te staan en rond te kijken. Dan wandelen we verder door de velden met zijn opgerolde hooi rollen, het is een prachtig zicht.
FERME DE LA COMMANDERIE
We komen in Bonneville. Het kasteel en de kerk zijn beschermde monumenten. Ook hier een oude boerderij Ferme de la Commanderie een hoeve uit 1613 van de Malthese Orde. Nog even door het prachtige landschap en we zijn terug aan ons vertrekpunt. Mooie en aangename wandeling.
MARCHE DE JOUR. / AMIS MARCHEURS IVOZ. / IVOZ 04/06/2010.
MARCHE DE JOUR.
AMIS MARCHEURS IVOZ.
IVOZ.
De wandeling van Ivoz-Ramet laat ons een van de mooiste religieuze en industriële gebouwen zien die er in België bestaat. Val Saint Lambert.
Een stukje geschiedenis:
Al gedurende de tiende eeuw, in de tijd van prins-bisschop Notger, was le Champ des Maures het Morenveld in Seraing, eigendom van het prinsbisdom Luik. Het bestond uit bossen, uitgestrekte weiden en velden, moerassen, groeven... Op een plaat, in de abdij van Cîteaux, wordt de stichtingsdatum van verschillende cisterciënzerabdijen vermeld. Deze van de abdij van Val Saint-Lambert verwijst naar 1187. In het begin van de dertiende eeuw verlaten broeders, leerlingen van Heilige Bernardus, de Abdij Van Rosière, om zich in Seraing te vestigen. Prins-bisschop Hughes de Pierrepont schenkt hen 120 ha grond en bossen. Uit dank en als aandenken aan de patroonheilige van Luik gaan ze het Morenveld omdopen in Val Saint-Lambert, de vallei van de Heilige Lambertus. De monniken zijn gedreven bouwers. Ze draineren de grond, kanaliseren de beken, graven vijvers uit en leggen de moerassen droog. Bovendien bevat de bodem steenkool waarvan net de talrijke eigenschappen zijn ontdekt.
De bloeiende uitbating van de kolenmijnen en de gulle giften die de Cisterciënzers ontvangen, zorgen ervoor dat snel een kerk en kloostergebouwen kunnen worden opgetrokken. De toegepaste bouwstijl is de gotiek. De gebouwen liggen rond een rechthoekige kloostergang met binnentuin. De kerk wordt aan één zijde van die kloostergang opgericht met het koor naar het oosten gekeerd. Op het einde van de middeleeuwen kent de abdij moeilijke tijden. Ze wordt meermaals geplunderd en bovendien wordt ze tweemaal door een brand geteisterd. In juni 1826 stijgt er rook op uit het oudste gebouw van de abdij, de eerste oven van de kristalfabriek wordt aangestoken.
Vandaag is het kasteel en de omgeving prachtig aangelegd en er is een museum in onder gebracht. Wij wandelen voorbij de abdij en gaan even rond op het domein langs het kasteel en de tentoonstelling ruimte het is een groot domein en we genieten van de bijzondere gebouwen. Wij verlaten het domein en wandelen door bos van de abdij. Overal zien je nog de werken van de paters, vijvers en bronnen, kanalen en beken, waardoor het bos een prachtig wandelgebied is geworden.
Wij blijven de hele wandeling in het bois de lAbbaye wandelen. Een fijne wandeling is het geworden in een prachtige omgeving.
Ransdaal gelegen in het Ransdalerveld in de gemeente Voerendaal, Limburg Nederland. Ransdaal behoorde tot 1940 deels tot de voormalige gemeente Schin op Geul en deels tot de vroegere gemeente Valkenburg en daarna bij Klimmen en Wijlre tot de gemeentelijke herindeling op 1 januari 1982. Bij Ransdaal horen ook de buurtschappen Lubosch en Termoors . In 1932 werd de kerk gebouwd, welke opgebouwd is uit Kunradersteen. Deze kerk is gewijd aan de heilige Theresia, de stijl is neo-gotiek en modern. De toren is erg on-Limburgs, met een zadeldak.
In Ransdaal bevinden zich een aantal originele boeren hoeven. In het dorp ligt ook het station Klimmen-Ransdaal, deze naam is echter niet geheel juist, aangezien de spoorlijn alleen door Ransdaal loopt, en niet door Klimmen. Het station ligt op het traject Maastricht Heerlen. Onze wandeling start in het centrum van het dorp en hier kunnen we de vele boerenerven zien, het dorp bezit verschillende boerderijen die als rijksmonument beschermt zijn.
Wij verlaten Ransdaal en wandelen langs de velden en dalen af naar Schin op Geul. Wij komen langs Opscheumer en Schoonbron en dan naar het Gerendal. Hier is het zeker de moeite om te wandelen. We komen in het Gerendal, is het beroemdste bloemendal van Limburg. Waarschijnlijk zelfs van heel Nederland. Dankzij de gevarieerde, kalkrijke bodem groeien hier vele soorten orchideeën. Helaas zijn deze zogenaamde kalkgraslanden erg kwetsbaar. Daarom zijn ze niet toegankelijk voor publiek. De orchideeëntuin in het Gerendal is daarentegen wel te bezichtigen.
Hier groeien alle planten die ook in de rest van het gebied voorkomen. Met name in het voorjaar is een bezoek aan de tuin zeer de moeite waard. Het Gerendal is overigens wel te doorkruisen over de kleine verharde veldwegen. Wij kunnen hier vandaag genieten van de orchideeën, ook het Mergellandschappen zijn hier te bekijken. Geen gewone schapen, maar dieren van een oud ras uit de streek. Deze schapen nemen met weinig genoegen en dragen bij tot het in stand houden van de orchideeënbestand. De hellingen zijn bebost en kregen de naam hellingsbossen, ook de boomgaarden, poelen en heggen dragen bij tot een heel bijzonder natuurpark.
Wij komen aan de schaapsput en de bakoven, deze liggen bij de oude hoeve de Gerendalshoeve de hoeve is opgetrokken uit blokken van Maastrichts krijt. Tegenover de hoeve ligt de waterput uit 1550. Hier konden vroeger de schapen komen drinken. Dat de droogdalen al heel lang als verbindingsroute worden gebruikt ligt voor de hand. Van noord naar zuid lopen dan ook heel wat wegen, vaak zijn het holle wegen, deze zijn ontstaan door uitspoeling van regenwater, paarden en karren holden de weg vervolgens eeuwenlang verder uit, zodat het karakteristieke beeld ontstond met de hoge wanden aan weerskanten.
Wij wandelen even tot aan de orchideeëntuin, maar kunnen de tuin zelf niet binnen Jefke mag er niet in. Wij kijken wat rond en kunnen toch verschillende orchideeën zien.
Wij dalen terug af naar de wandelweg en zetten onze wandeling verder. Wij verlaten het Gerendal en komen zo aan het station van Schin op Geul. Wij steken de spoorweg over en wandelen terug naar Ransdaal. Ondanks de regen is het toch een prachtige wandeling, zeker het gedeelte in het Gerendal.
32E MARCHE DES CORSAIRES. / LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SPA. / SART-LEZ-SPA 29/05/2010.
32E MARCHE DES CORSAIRES.
LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SPA.
SART-JEZ-SPA.
Jalhay, de westelijke poort tot de Hoge Venen. De verschillende typische dorpjes waaruit de gemeente Jalhay bestaat, kijken uit over het meer van de Gileppe en zijn opgetrokken aan de rand van de bossen. Sart is één van de oudste dorpen van de Ardennen waar de weiden nog gespaard zijn gebleven, evenals het typische karakter van zijn boerderijen uit de 18e- en 19e eeuw en zijn marktplaats met zijn bijzondere architectuur, typerend voor de streek rondom Spa.
Sart betekent grond die van bomen en struiken gezuiverd is; omgehakt en in cultuur gebracht door de boeren vanaf het begin van de Middeleeuwen. De eerste keer dat deze naam verschijnt is in 1131 met betrekking tot een kapel genaamd Sartum. Het was in de 15e eeuw, dat Sart zijn hoogtij vierde. De ertsindustrie in het stroomgebied van de Hoëgne was in volle ontplooiing. De smeltovens en smederijen waren beroemd en gerenommeerd en de handel met het Prinsdom van Luik en met het Keizerrijk van Duitsland was actief. Sart deed tot de 17e eeuw zijn metaalindustrie herleven tot uiteindelijk een eeuw later alles ophield. Vanaf dit moment was de gemeente van Sart voornamelijk gericht op de landbouw.
Dit kunnen we vandaag nog zien op de wandeling. Landbouw en prachtige bossen worden ons deel vandaag. Genieten is het wel door de prachtige natuur. Hier en daar grote boerderijen met koeien die in de weilanden lopen te grazen.
Door het bos loopt de oude spoorweglijn 44a van station Sart-Nivele. Is mooi om over te wandelen en fietsen door het bos, wat verder komen we aan pont del Lohette nu wandelen we naar Wayai het dorpje draagt de naam van het riviertje Wayia. Een paar prachtige boerderijen en we zijn door het dorpje, wat verder komen we terug aan in Sart.
Ook hier zijn er nog prachtige gebouwen, nog veel landbouwers wonen hier. We komen langs de kapel met een prachtig beeld. Wat verder komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Jalhay-Sart.
MARCHE DE LA PENTECOTE. / LES 21 GEMMENICH / GEMMENICH 24/05/2010.
35E MARCHE DE LA PENTECOTE.
LES 21 GEMMENICH.
GEMMENICH.
Niet ver van het Drielandenpunt en zijn toren met weids uitzicht op Aken, Hollands Limburg en het Geuldal ligt Gemmenich. In de negende eeuw stond er al een Koninklijke of keizerlijke villa. Het oudste deel van het dorp is Völkerich waar de familie van de beroemde César Franck woonde.
César Franck
César Franck orgel virtuoos leefde van 1822 - 1890 en bracht een deel van zijn leven hier door. Er is zelfs een straat naar hem genoemd.
Andere gehuchten: Botselaer, Nouvelaer en Neuhaus. De parochiekerk, aan Sint Hubertus gewijd, is een bezoek waard, vooral voor haar wondermooie houten retabel uit de twaalfde eeuw. Als je de kans krijgt moet je ze zeker eens bezichtigen. Wij wandelen door het prachtige landschap, de brem langs de weg is in bloei, mooi die gele bloemen. Prachtig om te wandelen en de hoge hagen die in bloei staan, soms kunnen we door de hagen kijken en krijgen een prachtig zicht op het landschap. Het golvend landschap met weilanden en op de hellingen bossen zijn bijzonder mooi.
Kapel 1757 Volkerich
Zo komen we in Volkerich met op de hoek van de straat de kapel van 1757. Een prachtige kapel met verschillende heilige beelden. Wij nemen een kijkje in de kapel. Ook hier worden vandaag nog pianos gebouwd, het is wel een muziekaal dorpje en het heeft al grote muziekanten voort gebracht. Op onze route komen we ook vele vakwerkhuizen tegen, alleen zijn de lemen vakken opgevuld met bakstenen. Maar hier ook weer de pracht van de natuur met zijn vele kleuren tinten.
Wij wandelen het natuurreservaat binnen beheert door Natagora de tegenhanger van Natuurpunt. De gele brem is gewoon prachtig om te zien en gewoon aangenaam om door te wandelen. Ook de hagen staan ook in bloei een zee van witte welriekende bloemen waar de insecten een thuis vinden. Soms zijn de beelden die je te zien krijgt toch zo mooi een paar zwart-witte koeien liggen te genieten van de zon en achter hen staat een reiger, prachtig!.
Wegkruizen en kleine kapellen komen we tegen op elke hoek van de straat en vele zijn nog in perfecte staat, ze worden nog steeds liefdevol onderhouden en hebben toch nog altijd een betekenis in deze tijd. Wij komen stilaan terug naar ons vertrekpunt, het is een aangename en prachtige wandeling geworden, met veel natuur en prachtige vergezichten, genoten van deze wandeling.
34E MARCHE HENRI SIMON / LES GODASSES EN FOLIE - LINCE / SPRIMONT-LINCE 23/05/2010.
34E MARCHE HENRI SIMON.
LES GODASSES EN FOLIE-LINCE.
SPRIMONT-LINCE.
Lincé is een deelgemeente van Sprimont. Wij vertrekken met de wandeling even buiten het dorpje en we gaan zo op stap. We komen aan het monument voor de gefusilleerde van 7-8 augustus 1914 uit lokale steen gehouwen, Sprimont is bekend voor zijn blauwe steengroeven.
Het landschap is betoverend mooi hier, op de wandeling kunnen we genieten van schitterende panoramas . het golvend landschap geeft zijn geheimen prijs en wij mogen ervan genieten. De prachtige oude boerderijen met inrijpoort, gebouwd met lokale steen zijn indrukwekkend.
Wij wandelen verder en komen in het prachtige dorpje Ogné. Hier ook vele huizen in lokale steen, het is gewoon mooi om te zien hoe verzorg de oude huizen zijn met bloemen en struiken aan de gevels. Gewoon gezellig om door te wandelen, door de vele bloemen en wilde planten komen we vandaag vele verschillende vlinders tegen, ook dit is prachtig.
De veeteelt is hier nog een belangrijke bron van inkomsten en overal zie je koeien in de weiden. Wij wandelen weer verder en komen in Xhyenez. Een pittoresk dorpje tussen Fays en Sprimont aan het kasteel van Xhygnez is het controle, dit kasteel werd in1810 gebouwd. Wij wandelen verder eigenlijk rond het kasteel door de velden en hierdoor krijgen we nog een mooi beeld van het kasteel en de achter liggende velden.
CHATEAU XHYGNEL
Wat verder komen langs verschillende waterbakken en bronnen, hier heeft men vroeger toch wel wat werk van gemaakt deze dienden voor drinkwater voor mens en dier. Dan komen we langs een dubbele boerderij, de bewoner verteld dat deze boerderijen uit 1622 en 1666 zijn, twee families bewoonden deze prachtige gebouwen en door huwelijk werden ze een, vandaag staat er eentje leeg, gelukkig zijn ze aan herstellen waardoor een waardevol stukje erfgoed bewaard blijft. Wij nemen afscheid van de eigenaar en wandelen verder.
Na een tijdje kijken we nog even om naar deze mooie boerderijen en krijgen een prachtig panorama als beloning. We klimmen uit het dal en komen boven op het plateau waar we adembenemende zichten hebben over een prachtige streek.
Beneden krijgen we nog eens een zicht op het kasteel van Xhygnez. Wat verder komen we aan het kasteel Presseu. Een prachtig domein met in het park een bijzonder mooie kapel. Wij wandelen verder en krijgen weer prachtige panoramas voor geschoteld.
CHATEAU PRESSEU
Wat verder komen we langs het monument voor Henri Simon een Waalse schrijver (1856-1939) nog even klimmen met een zicht op het kasteel Presseu en dan komen we terug aan in Lincé met een opmerkelijke grote boerderij. Hier eindig voor ons een mooie en aangename wandeling met opmerkelijke gebouwen en natuur.
1E MARCHE DES ENFANTS. / MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY. / HUY 22/05/2010.
1E MARCHE DES ENFANTS.
MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.
HUY.
Chateau Vert is een kasteeldomein wat veranderd is in een opvang tehuis voor 35 volwassen en 36 kinderen die geestelijk gehandicapt zijn, er is een wandelclub opgericht om de bewoners de kans te geven om in groep te gaan wandelen en andere wandelaars de kans te geven om kennis te maken met het domein.
Chateau Vert
Oude watermolen
Chapelle Saint - Eutrope
Het kasteel en de hoeve zijn niet meer in gebruik maar het ziet ernaar uit dat er binnen afzienbare tijd restauratie werken gebeuren. En het domein weer in zijn oude glorie verschijnt. Wij wandelen uit het domein langs de oude watermolen en dan de natuur in, in het bos staat de kapel van Saint-Eutrope, water van de bron help bij oorpijn. Wij wandelen verder en komen aan Le Cense de Solieres deze abdijhoeve met toren uit 1362 is een prachtig gebouw.
Le Cense de Soliéres.
Wij wandelen verder door het prachtige landschap met kleine boerderijen, met uitgestrekte weilanden en akkers waar koolzaad op groeit waardoor het een prachtig zicht is nu de koolzaad in bloei staat, grote stukken gele bloemen tussen het frisse groen, het zijn prachtige zichten over het landschap.
Wij wandelen verder en komen in Marchin met zijn prachtige groene plein met kerk, kiosk en fontein. In een prachtig park ligt het 18de eeuws kasteel Belle Maison gelegen op een flank met weilanden waar schapen grazen, het is mooi om te zien, vanuit het dorpje is het zicht op het kasteel heel bijzonder.
Marchin
Chateau Belle Maison
Wij wandelen weer een stukje verder, opnieuw worden we op prachtige natuur getrakteerd en nog even hebben we een zicht de toren van het kasteel en dan niks meer dan fris groen. We komen nu terug aan het Chateau Vert de voorzijde met de grote vijvers en weilanden. We wandelen verder langs het domein en zo komen we terug aan ons vertrekpunt.
Het is een prachtige wandeling geworden met vele mooie zichten en gebouwen, een streek met nog vele historische gebouwen en aangename plekken om te verkennen.
MARCHE DES LONGS PIEDS / LES LONGS PIEDS ANTHEITOIS. / WANZE - HUY. 19/05/2010.
MARCHE DES LONGS PIEDS.
LES LONGS PIEDS ANTHEITOIS.
WANZE - HUY.
Het Natuurpark van de Valleien van de Burdinale en de Mehaigne ligt in Haspengouw, in de driehoek gevormd door de steden van Hoei, Andenne en Hannuit. Het omvat de 22 dorpen van de entiteiten van Braives, Burdinne, Héron en Wanze. De Burdinale en de Mehaigne, de namen van de twee rivieren die de 11.000 ha van het Natuurpark doorlopen, vormen een interressant aardrijkskundig gebied. Rijk aan mooie landschappen, prachtige valleien en authentieke dorpen.
Zo hebben we het geluk het trefpunt te zijn tussen het Haspengouwse hoogplateau en de oevers van de Maas. Deze bijzonderheid biedt ons aan de ene kant ecosystemen zoals bossen, vochtige milieus en weiden, en aan de andere kant uitgestrekte landbouwgebieden. Zo geniet de wandelaar tijdens zijn tochten van een uitzonderlijke fauna en flora met talrijke beschermde landschappen zoals « Natura 2000 », het Europese netwerk van landschappen van opmerkelijke biodiversiteit.
Dankzij een natuurlijk, historisch, cultureel en architecturaal patrimonium, ontpopt het Natuurpark zich tot een uitverkoren plek voor wandelingen en ontspanning, die wandelaars aantrekken met eerbiedig en respect voor milieu en het rurale leven. Wij wandelen door een prachtige landschap met mooie vergezichten. We komen aan een prachtige kasteelhoeve met ronde toren prachtig gelegen in het groen, wij wandelen verder en komen in Huccorgne wat verder komen we aan de La Burdinale de rivier die het landschap vloeit.
Wat verder komen we in Marneffe, hier is het Chateau du Sart a Marneffe. Een opleidingscentrum voor cipiers. Wat verder komen we het Bois De Moha en we komen aan een prachtige kasteelhoeve prachtig gelegen, wel een indrukwekkend gebouw. Het is een pracht van een omgeving met veel natuur en het is genieten van de mooie landschapen.
In deze prachtige streek van het natuurpark van de Burdinale en de Mahaigne zijn verschillende prachtige gebouwen. We gaan even een bezoek brengen aan het Maison du Tourisme in Burdinne. Het huis van toerisme van het park is onder gebracht in de Ferme de la Gross Tour een oude kasteelhoeve. Dit bezoekerscentrum is ondergebracht in de Ferme de la Grosse Tour (hoeve van de grote toren), een belangrijke en oude hoeve uit de 16de-18de eeuw.
De gebouwen staan rond een L-vormig binnenplein en worden beheerst door een indrukwekkend duiventorenportaal. Binnenin treft u nog fraai houtwerk aan, waarmee het interieur van een toenmalige, bemiddelde herenboer was opgesmukt. Het complex staat terecht op de lijst van beschermde monumenten. Tot onze verbazing zijn ze aan het verhuizen, en de dienst word overgebracht naar Moha. Wij neme even de tijd om de omgeving te bezoeken, langs een ander gebouw in het midden van dorp met het standbeeld voor de gesneuvelden weerzijde staan kanonnen opgesteld, langs de oude dorpsschool en oude boerderijen.
Een toertje rond het dorp en dan komen we terug aan de kasteelhoeve, in de toegangspoort zitten zwaluwen aan broeden en ze vliegen aan en af om hun jongen te voeden, mooi om te zien. Wij gaan toch even naar Moha voor wat info. Tot onze verbazing is er in Moha een echte indrukwekkende kasteelruïne, aan de benedenloop van de Mehaigne.
Daar verrijzen de ruïnes van een feodaal kasteel dat al in de 11de eeuw werd vermeld. Begin 13de eeuw kwam het onder de controle van de Luikse prins-bisschoppen. Later deed de burcht dienst als goed beveiligde gevangenis, en vervolgens als kazerne. Daarna volgde de neergang: de versterking brokkelde af en de mensen uit de omgeving gebruikten ze als steengroeve. Gelukkig werd, wat overbleef, in 1981 beschermd. De basis van de appartementen, muurvakken van de torens, de kelder en verschillende toegangen, en een wenteltrap die naar de vestingtoren leidde, zijn te bezichtigen.
Wij wandelen even rond op de ruïne, het was een indrukwekkend kasteel, vandaag worden er werken uitgevoerd om de overgebleven gedeelte te vrijwaren. Het is hier prachtig om even rond te wandelen, en het bezoek is gratis. Prachtige dag hier in Het Natuurpark van de Valleien van de Burdinale en de Mehaigne in Haspengouw.
Het bont dikkopje (Carterocephalus palaemon) is een dagvlinder uit de familie Hesperiidae, de dikkopjes. Het bont dikkopje komt in grote delen van Europa voor, waaronder in Nederland en België, waar hij echter wel bedreigd is respectievelijk kwetsbaar. De vlinder geeft de voorkeur aan bossen en vochtige graslanden als leefgebied. De vliegtijd is van april tot en met juli.
Het landkaartje (Araschnia levana) is een dagvlinder uit de familie Nymphalidae, de vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders. De onderkant van de vleugels is een netwerk van lijnen en daar dankt deze vlinder zijn naam aan. Het landkaartje komt in grote delen van Europa algemeen voor en heeft als leefgebied de bossen en bosranden. De waardplant van de rupsen is de brandnetel. Bijzonder aan deze vlinder is dat er twee vormen zijn. De eerste generatie in het voorjaar is oranjerood met zwarte vlekken terwijl de zomergeneratie zwart is met een witte band.
Geulle is een karakteristieke dorpje aan de Maas en aan de Geul, midden tussen heuvels en rivierdalen. Het lieflijke Geulle, drapeert vanaf Moorveld langs de glooiing van de Maasvallei zijn bebouwing tot aan de brede stroom van de Maas.
Bijzonder is het kasteel van Geulle stamt uit ± 1620. Het herenhuis was om een rechthoekige binnenplaats gebouwd. De geheel omgrachte bouwhoeve lag vroeger in U-vorm naar het herenhuis toegekeerd. De oostelijke vleugel en toren, die op de zuidoostelijke hoek stond is verdwenen. De schietspleten in de boerderij zijn aan de westzijde op één na verdwenen door het aanbrengen van vensters na 1865. Kasteel Geulle werd in 1595 door Wolter Hoen van Hoensbroeck gebouwd. Van het imposante bouwwerk uit die tijd schittert de Voorburcht met slotgracht nog steeds in volle glorie. De burcht wordt omgeven door een schitterende tuin met oude bomen. In dit golfende landschap liggen nostalgische dorpjes en stadjes verscholen tussen groene weides en kleurrijke hoogstamboomgaarden.
De Geul en Gulp, die eeuwen geleden het landschap vormden, kabbelen nu rustig voort. Het is de ideale omgeving om te wandelen. We wandelen ook door het Bunderbos is een lintvormig bos en is zeer rijk aan bronnen en beekjes. Het reliëf van het bos is onderbroken door de spoorlijn Venlo-Maastricht, die prominent in het smalle bosgebied aanwezig is. Het bosgebied wordt ter hoogte van Geulle geregeld onderbroken door wegen. Van noord naar zuid is dat ten eerste de Slingerberg, die zich zigzaggend door het bos begeeft. Ten tweede is dat de Snijdersberg, die zich manifesteert als een steile berg met daarop een rechte weg. Als laatste is er de Moorveldsweg die naar het gehucht Moorveld leidt.
Het Bunderbos heeft een uitzonderlijke rijkdom aan planten en dieren. De das is een beschermd dier dat in Nederland nog maar relatief weinig voorkomt. De kans dat u een das overdag tegen het lijf loopt is niet groot. De zwart witte dieren gaan namelijk vooral in de nacht op stap. Een das heeft scherpe klauwen en een volwassen exemplaar is ongeveer 90cm lang. Hij behoort tot de marterachtigen net als de otter en de hermelijn. De das is een echte alleseter met een voorkeur voor het zachtere menu zoals regenwormen, insecten en slakken. Maar ook een appeltje, jong konijntje of een mol worden door de das gegeten. De das schuilt en slaapt in een zelf gegraven burcht. Zo'n burcht bestaat uit een uitgebreid stelsel van gangen en meerdere uitgangen. Wij komen op de wandeling verschillende dassenburchten tegen.
Een ander beschermd dier dat in het Bunderbos voorkomt is de vuursalamander. Net als de kikker is de vuursalamander een amfibie. Een dier dus dat zich zowel in het water als op het land uitstekend thuis voelt. De vuursalamander is een nachtdier dat slechts incidenteel overdag te zien is. Vuursalamanders komen alleen voor in Zuid-Limburg, ze voeden zich met wormen en naaktslakken. Er leven uiteraard nog vele andere dieren in het Bunderbos. Een voorbeeld zijn de vele roofvogels zoals de buizerd, de sperwer, de ransuil, de bosuil en de havik. Langs de beken leven vogels als de gele kwikstaart en de prachtig getekende ijsvogel. De groene specht, de kleine bonte specht en de grote bonte specht laten zich in het bos regelmatig horen en af en toe zien aan een zak pinda's die in de winter voor de vogels is opgehangen. Wat zoogdieren betreft leven hier het konijn, de hermelijn, de vos, de eekhoorn, de bunzing en de wezel. De rijkdom aan verschillende bijzondere dier- en plantensoorten in het Bunderbos is opvallend uitgebreid. Wij wandelen door het bos en genieten van de planten en dieren, het grootste gedeelte van de wandeling wandelen we in Bunderbos we verlaten het bos en komen zo terug in Geulle.
We komen aan de Onderste Molen van Geulle. De Bovenste Molen lag globaal gezien op het plateau tussen de gehuchten Moorveld en Snijdersberg in het Geulse bos en de Onderste Molen op Hulsen aan de voet van het plateau bij de spoorlijn. De Onderste Molen ontvangen het water van een beek, die op de berg zijn oorsprong heeft en in de 19e eeuw de Walsenbeek werd genoemd, later kreeg hij de naam Molenbeek. Vanouds werden de molens ook de grafelijke molens genoemd. Gedurende bijna drie eeuwen vererfden zij met het kasteel van Geulle en een groot aantal landgoederen in adellijke families.
De Onderste Molen of de watermolen van Geulle ligt in het rechterdeel van een langgevel boerderij. Het middendeel is het woongedeelte, het linkerdeel was de boerderij. De molen wordt aangedreven door een bovenslagrad in een ombouw, die met een lessenaarsdak op de kopgevel aansluit. Zo komen we terug in Geulle aan ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling.
LANDSCHAPSWANDELING MUNSTERBOS / BLIK OVER DE PLASSEN / MUNSTERBILZEN 16/05/2010.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
LANDSCHAPSWANDELING MUNSTERBOS.
BLIK OVER DE PLASSEN.
MUNSTERBILZEN.
In Munsterbilzen opende een nieuw bezoekerscentrum De Landschapsruiter voor de regio Kempen Haspengouw. In de Remise bij kasteel Edelhof is het nieuwe bezoekerscentrum geopend, het laat op een laagdrempelige manier informatie over de streek en de geschiedenis van de regio.
ABDIJ MUNSTERBILZEN
De REMISE en Boomstamgraf
Bijzonder is het Boomstamgraf van het mannelijk skelet dat dateert uit de Karolingische periode. Munsterbilzen is het raakpunt van Kempen en Haspengouw. Het is ook precies daar waar destijds de abdij is opgericht, en was vroeger het cultureel centrum van heel Limburg. Van de abdij zijn nog enkele gebouwen bewaard, maar zijn dringen aan restauratie toe, ook het kasteel staat er nog.
Kasteel EDELHOF
Kasteelpark en vijvers
Hier vertrekt ook de wandeling van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren, voor een wandeling door het Munsterbos. Het Munsterbos is een natuurgebied met 400 hectaren bossen, vijvers, moerassen en graslanden. Dwars door het bos stroomt de Bezoensbeek, één van de zuiverste en mooiste beken van Limburg. Het eeuwenoude vijvergebied in het centrum van het Munsterbos wordt gevoegd door de Bezoensbeek. De vijvers hebben een sterkte aantrekkingskracht op zeldzame rietvogels zoals de kleine karekiet, de blauwborst en de waterral. Ook de roerdomp, een zeer zeldzame reigersoort komt hier voor.
Grote delen van het bos zijn eigendom van Natuurpunt en hierdoor wordt het waardevolle natuurgebied bewaard. Wij wandelen door het natuurreservaat met prachtige eikenbomen en komen zo aan de vijvers. De vijvers van het Munsterbos , bij de lokale bevolking gekend als de staatsvijvers dateren van het begin van de 17de eeuw. Ze werden aangelegd volgens een eeuwenoud Kempens systeem om aan visteelt te doen. Van op de uitkijk toren hebben we een prachtig zicht over de vijvers.
AMOR kapel
Wij wandelen verder en komen aan een vreemde kapel ze werd in 1950 gebouwd met puin van monumenten die in de Tweede Wereldoorlog werden verwoest. De kapel heeft het uitzicht van een miniburcht. De ronde toren is zelfs voorzien van schietgaten. De kapel is toegewijd aan de H Amor, een heilige uit de 8ste eeuw, een Franse pelgrim die zich op latere leeftijd als kluizenaar vestigde in Munsterbilzen. We vervolgen onze wandeling door het moeras over de plankenweg.
Zo komen we aan de Kapel van het Geheim Leger nog even door het bos en we komen terug in Munsterbilzen aan. Het is een pracht van een wandeling, als je de nodige tijd er voor uittrekt kun je hier heel wat natuur beleven, aan de vijvers met de uitkijktoren kun je de watervogels gade slaan, na de wandeling kun je in de Remise een lekker verse wafel met koffie drinken buiten op het terras. Een mooie en aangename namiddag doorgebracht in Munsterbilzen.
MARGRATENTOCHT / WC. ST. GERTRUDIS / SINT GEERTRUID. 13/05/2010.
MARGRATENTOCHT.
WC ST. GERTRUDIS.
SINT GEERTRUID.
De gemeente Margraten bestaat uit de kerkdorpen Margraten, Cadier en Keer, Bemelen, Sint Geertruid, Mheer, Noorbeek, Banholt, Eckelrade en Scheulder. De huidige gemeente Margraten is in 1982 ontstaan bij de gemeentelijke herindeling van Zuid-Limburg door het samenvoegen van de gemeenten Margraten, Cadier en Keer, Noorbeek, Mheer, Bemelen en Sint Geertruid en toevoeging van de kern Scheulder van de voormalige gemeente Wijlre en het gedeelte van de kern Eckelrade, dat tot de gemeente Gronsveld behoorde naast het gedeelte van deze kern, dat tot de gemeente Sint Geertruid behoorde.
De gemeente Margraten maakt deel uit van het Nationaal Landschap Mergelland en is met haar negen kernen en drieëntwintig gehuchten één van de mooiste Zuid-Limburgse gemeenten in natuurlijk en natuurhistorisch opzicht. Zijn de kernen Cadier en Keer en Margraten, met behoud van hun cultuur/ historische eigenheid, uitgegroeid tot forensenplaatsen, de zeven overige kernen hebben hun landelijk karakter behouden.
De wandeling brengt is door het prachtige Mergelland met zijn ontelbare vakwerkhuizen. We komen zo in Mheer is ontstaan op een plateau tussen twee omvangrijke droogdaluitlopers. Aan de zuidzijde gaat het plateau via een korte, relatief steile helling over in een droogdal, waarin de watergang Horstergrub is gelegen. Aan de noordzijde is de helling van het plateau langer en minder steil. Op het grondgebied van Mheer nemen het kasteel Mheer en de parochiekerk van oudsher een dominante positie in. Het kasteel van Mheer bestond reeds in de veertiende eeuw. In 1314 werd het al vermeld als 'stenen huis'. Het muurwerk in vuursteen en gelegd in een visgraatverband doet zelfs denken aan de negende eeuw.
De adellijke familie De Loë is sinds 1668 eigenaar en bewoner van dit landgoed. De vroegere burcht is vermoedelijk als lichttoren in gebruik geweest langs de Romeinse weg. Boven de poort prijkt een grote steen met het wapen van Imstenraedt-Mheer en het jaartal 1612. In de 17e eeuw werd het kasteel verbouwd en in de 20e eeuw werd het complex uitgebreid met een vleugel en werden de topgevels voorzien van trapgevels. Ook een achthoekig traptorentje werd aangebouwd. Het beschermd dorpsgezicht telt de kern Mheer ook nog 39 rijksmonumenten en 5 panden, die zijn aangewezen tot gemeentelijk monument. Een gemeente met wat erfgoed.
Wij wandelen verder en komen zo in het Savelsbos: On-nederlands, dat is eigenlijk de beste omschrijving van dit zeer heuvelachtige gebied. De steile hellingbossen met hun rijke vegetatie en geschiedenis nemen in Nederland een aparte plek in. De Limburgse heuvels zijn ontstaan tijdens de vorming van de Ardennen. De bodem is toen met grote kracht omhoog gedrukt. Rivieren en smeltwater hebben vervolgens diepe dalen in de bodem uitgesleten. Daarna zijn ze letterlijk onder handen genomen door de mens. Het uiteindelijke resultaat is, al dan niet bewust, verbluffend mooi. Niet alleen de verscheidenheid in planten en vogels zijn bijzonder hier maar ook de verschillende dassenburchten die we kunnen zien op de wandeling, spijtig blijft het met sporen van de das en krijgen we dit bijzonder mooie dier niet te zien.
Wat verder komen we in Bergenhuizen (Limburgs: Bergenhoëze) is een hooggelegen gehucht ten noorden van het dorp Noorbeek . Het gehucht telt ongeveer dertig boerderijen en woonhuizen en ligt hoog op een plateau. Hier komen we op het fruitbedrijf Notermans, hier word al meer dan 50 jaar Hoogcruts fruit geteeld. Hier is controle en rust. We wandelen rustig door het fruitbedrijf, de perenplantage is 50 jaar oud. Wat verder komen we aan de aardbeien tunnels waar we even kunnen proeven. Zo verlaten we het fruitbedrijf.
Nu wandelen we naar Terlinden dit is een gehucht van het dorp Noorbeek. Ook hier prachtige vakwerkhuizen. Onze wandeling gaat nu verder naar Banholt en zo verder naar ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling.
