"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
20-07-2007
:-)
Het is nu wel bijna half zeven en na een hele nacht dozensleuren ben ik groggy maar bij het afsluiten van mijn pc zie ik hier juist een plezant moppeke binnen komen. En dat wil ik toch nog efkes met jullie delen voor ik in mijn bed plof! Niks zo plezant als nog even kunnen lachen voor 't slapen gaan. Of in jullie geval : bij 't opstaan
Een straf staaltje Nederlands... Efkes goed volgen...
Een kerel gaat naar zijn dokter (sexuoloog)... omdat hij niet meer "komt" "Dokter, ik kom niet meer!" De dokter onderzoekt hem en schrijft hem pilletjes voor: "Neem deze pillen. Als u dan kan komen, kom dan niet meer terug, maar als u dan nog altijd niet kan komen, kom dan zeker terug."
Enkele weken later staat die vent weer bij de dokter. Hij zegt tegen de secretaresse: "Juffrouw, ik ben enkele weken geleden gekomen omdat ik niet meer kwam. De dokter heeft me toen pillen voorgeschreven en hij heeft me gevraagd niet meer te komen als ik kon komen, maar dat als ik niet kon komen, dat ik dan terug moest komen. Ik heb die pillen dus genomen, en ik ben gekomen, dus ben ik niet teruggekomen. Maar ondertussen kom ik niet meer, dus hier ben ik dan..."
De secretaresse gaat met de dokter praten: "Dokter, er is hier een man aan wie u hebt gevraagd, om niet terug te komen als hij kwam en om te komen als hij niet kwam. Hij is gekomen, dus is hij niet terug gekomen, maar, vandaag komt hij niet meer, dus is hij gekomen." De dokter antwoordt haar: "Perfect juffrouw, laat hem komen" De secretaresse: "Dat is wat ik gedaan heb dokter, en hij is terug vertrokken"
8. We geven er een lap op! Zondag, 10 juni 2007. Namiddag. Crown Jewel - Aswan.
Zeil van de feloek.
Na de heerlijke lunch aan boord genoten we van een uurtje platte rust om daarna met een feloek naar Kitcheners Island te varen. Een kleine botanische tuin, op een eilandje in t midden van de Nijl, die destijds door de Engelsen is aangelegd. Het was heerlijk om geluidloos te zeilen en daarna ongestoord tussen het groen te kunnen wandelen. Ongestoord is een groot woord natuurlijk. Ook daar waren de nodige verkopers van halssnoeren uit boomzaadjes en memory sticks (ja, Sony memory sticks! De wereld is hier niet echt stil blijven staan hoor!), maar lastig waren ze zeker niet.
Er was zelfs een groepje gesluierde dames die gezellig onder de bomen zaten te picknicken, ze nodigden Paul en mij uit om er bij te komen zitten. (Hoewel ik gewoon in westerse zomerkleren gekleed was en Paul een bermuda-short droeg.) Normaal zouden we hun uitnodiging zeker aangenomen hebben maar het zou een beetje idioot zijn om een speciaal schip te boeken - dat een hoge graad van voedingshygiëne heeft om geen diarrhee te krijgen - en dan toch buiten boord dingen te gaan eten en drinken en t risico te lopen toch besmet te geraken. Dus die traktatie hebben we maar aan ons laten voorbijgaan. t Zou trouwens niet de eerste keer zijn dat we na zon avonturen enkele dagen met een voedselvergiftiging rond moeten strompelen. En ik wil echt niet ziek worden want ik wil álles zien wat er hier te zien valt. Ik ben met de dag aan t veranderen van een totaal ongeïnteresseerde omgevallen stenen-kijker in een bas-reliëf-en-hiërogliefen-verslaafde.
Pick-nick in 't park.
En we weten mekaar altijd te vinden... Paul neemt hier een foto van mij met de video-camera. Het kleine blinkende ding op mijn schoot is het Sony T1-cameraatje waarmee ik al mijn foto's maak.
Na de zalige wandeling tussen t groen (dat was lang geleden, want de laatste dagen hebben we alleen op rots of zand gelopen) vaarden we terug naar ons schip. Tegen de steile westoever van de Nijl zagen we weer veel holletjes van rotsgraven. Maar deze waren nog veel ouder dan degene in de Vallei der Koningen en binnenin schijnt niets meer te zien te zijn. Het was ook schitterend om de felle hete wind in de woestijnduinen te zien spelen en figuren in het zand te zien tekenen. Het leek God die met zijn toverlei speelt! Hij zat misschien aan de telefoon en was wat achteloos aan t droedelen
Feloeken voor de rotsgraven van het Oude Rijk. De wind speelt in de zandduinen.
Ik had nooit verwacht dat deze rivier zoveel afwisselends te bieden ging hebben. Ik verwachtte een heel eentonige reis. Een saaie rechte rivier met een repel groen aan de oevers en daarachter woestijn, en af en toe een stop aan een stapel omver gevallen oude stenen. Maar dat is het dus totaal niet. Het blijft boeiend en afwisselend. De Nijl blijft verrassen.
Met de feloek terug onderweg naar onze cruiseboot. En zoals je ziet... altijd met mijn cameraatje in de aanslag!
Af en toe kwam er een kindje in een heel klein zelfgemaakt blikken of houten bootje (iets groter dan een uit de kluiten gewassen wastobbe) naar ons toe gevaren. Hij enterde dan onze feloek, klampte zich vast en begon te zingen! Een heel vreemd en grappig gebruik. Dus om de paar minuten hadden wij zon zangerke aan stuurboord hangen!
Bootje met zangertje.
Na de tea-time op ons bovendek met zicht op die eeuwenoude rotsgraven en de kleine groene eilandjes tussen de rotsblokken van de eerste cataract (hun nostalgische naam voor de stroomversnellingen in de Nijl, die voor de bouw van de dam heuse watervallen moeten geweest zijn) liep Amro even met ons mee tot aan een Vodaphone-kantoor om wat internetproblemen tussen onze laptop en de Nokia communicator-GSM opgelost te krijgen, zodat ik toch mijn - voorlopig sumiere - reisverhaaltjes naar het thuisfront verzonden krijg.
Paul, Frank en Wim aan 't zwembad.
Natalie en Liesbeth met een boekje in hoekje.
De kade van Aswan. Lekker in de schaduw wachten op de bus!
Amro en Paul in 't kantoor van Vodaphone. Je ziet de draagtas van mijn laptopke aan Paul's schouder hangen.
Op de terugweg van de telefoonwinkel wilden we van ons uitje gebruik maken om wat te winkelen. Ik had hier mooie sjaals gezien. Ik wist dat ze 1 euro per stuk mochten kosten, maar de ellendige flauwekul van het afdingen was weer onvermijdelijk. De verkoper begon aan 10 euro t stuk. Pas een kwartier van gelamenteer later zal hij op de juiste prijs. Ondertussen hing ik natuurlijk al vol met 10 sjaals, had ik van zijn zoon al 10 papyrus-bladwijzers gekocht voor 1 euro, en van zijn vriendje ook nog eens 20 dezelfde bladwijzers, ook voor 1 euro. Van devaluatie gesproken. Uiteindelijk wandelden we dus zelf verder als volwaardige tjoektjoeken met 10 sjaals en 30 bladwijzers Terwijl het doel van de tocht eigenlijk 1 sjaal en een beeldje van de godin Tawaret was geweest.
Een deel van de oogst aan bladwijzers...
... en de oogst sjaaltjes...
Tawaret heeft een speciaal plekje in mijn hart veroverd. Het is een dikke godin met hangborsten en een flinke buik en het is eigenlijk een nijlpaard. Ze is een echt schatje! Ze is ook niet zo makkelijk te vinden omdat iedereen blijkbaar Toetanchamonnekes, Nefertitikes, Anubiskes, Horuskes, Osiriskes en Isiskes mee naar huis wil zeulen En opeens, zuiver per toeval, in een winkel waar Paul enkele postkaarten ging kopen, stond toch wel een Tawaretje!!! Ik blij natuurlijk! Maar o ramp ge moogt dat dan niet tonen want dan swingt de prijs de pan uit. Dus dan moet ge zo ongeïnteresseerd mogelijk eens met een half oog naar dat beeld kijken. Ondertussen worden dan tientalen Toetanchamonnekes en Nefertitikes en scarabeekes onder uw neus geschoven en opgeblonken, waar ge totaal niet in geïnteresseerd zijt, en moet ge toch quasi onopvallend altijd uw blik laten afglijden naar dat grijs verstoft beeldje van Tawaret dat daar helemaal achter in die vuile kast staat. Uiteindelijk had de verkoper begrepen waar mijn echte interesse naar uit ging, en in mijn enthousiasme versprak ik me dan ook nog en liet ik horen dat ik wist dat het beeldje Tawaret voorstelde. Ha, Madam, is een kenner van onze cultuur! Dus hop, ik zag in zijn oogskes de prijs alweer naar boven gaan. Hij begon met 40 euro te vragen Voor een beeld dat zogezegd uit basalt was gehouwen. Ja, uit gips gegoten met een oude bougie verzwaard en zwart geschilderd zeker... Maar ja, dat kon me niet schelen want het was mijn geliefde Tawaret en dan nog in de uitvoering zoals ze in t museum van Caïro blijkt te staan. Ik probeerde dus mijn blinkende oogskes wat in bedwang te houden terwijl de man het stof van mijn dierbaar nijlpaard poetste en ik haar hoe langer hoe gedetailleerder te voorschijn zag komen. Met elke stoflaag dat verdween groeide mijn verliefdheid. Niet op die verkoper. Op dat nijlpaardgodinneke natuurlijk! Heel nonchalant zijn we dan drie keer de winkel uitgewandeld waarna de man ons altijd weer achterna kwam om ons te overtuigen haar toch zéker vandaag te kopen en niet morgen terug te komen. Op de duur was de prijs nog 10 euro, wat vanzelfsprekend nog te veel is voor zon beeld, maar kom, Tawaret vindt ge niet overal en zeker zon schone uitvoering niet. Dus hebben wij dat loodzwaar beeld ook nog maar meegesleept.
Tawaret poseert in de kajuit bij haar afbeelding uit mijn Egypte boek.
Paul hing al vol met mijn laptop, aan zijn andere schouder de zak vol sjaals, en ik had mijn stevige Tawaret in een vuil plastic zakske in mijn hand. Onderweg waren we al dikwijls aangesproken door mensen die vroegen om euro-muntstukken te wisselen tegen biljetten. De mensen krijgen hier veel fooien in euros en die muntjes kunnen ze hier in de bank niet wisselen. Dus elke toerist wordt aangesproken in de hoop dat hij hen een briefje van 10 euro zal geven in ruil voor die 10 rinkelende munten. Geen enkele toerist doet dat graag want wij zijn al beladen genoeg dat we niet nog een extra kilo euromunten naar huis willen gaan slepen. Maar kom, regelmatig haalt ge toch uw goed hart boven en wisselt hun munten om in een biljet. Op t einde van de markt sloegen we een brede zijstraat in die terug naar de Corniche leidde waar onze boot aangemeerd lag. Alweer kwam er een kerel van rond de 20 naar ons om geld te wisselen. Deze keer echter geen munten. Hij vroeg om een briefje van 5 euro te wisselen tegen Egyptische Ponden. Ik rook onraad. Ik vroeg hem waarom hij dat niet op de bank ging doen, maar hij antwoordde dat hij geen paspoort had. Ik rook nog veel meer onraad Maar Paul had medelijden met de jongen en hij had ondertussen zijn portefeuille al bovengehaald. Ik had nog net de tijd om hem te zeggen dat hij heel voorzichtig moest zijn want ik zag de taferelen die zouden volgen zich al pijlsnel voor mijn geestesoog afspelen.
En ja hoor, wat ik gevreesd had gebeurde, maar ik was er op voorbereid. Plots schoot de kerel zijn hand vooruit en grabbelde al het geld uit Pauls portefeuille. Ik had mijn voet alvast achter de zijne geschoven en ik greep zijn bovenarm vast, Paul klemde hem vliegensvlug in een houdgreep tegen een geparkeerde auto. Ik stond even in dubio om hem een flinke tik op zijn kop te geven met een van de puntige hoeken van Tawaret. Maar in een fractie van een seconde besefte ik dat als ik hem te erg toetakelde dat ik dan zelf heel de avond op een politiebureau zou kunnen gaan zitten. Dus ik koos er voor om Tawaret op de grond te leggen, de kerel mee bij zijn nekvel te grijpen, ondertussen heel de straat bijeen te krijsen, en het geld uit zijn hand te krabben. Er kwam geen mens. Geen kat. Geen verkoper. Geen bedelaar. Nobody. Op 50 meter van de drukste toeristenzone - de rede van de cruiseboten in Aswan - kwam geen levende ziel ons ter hulp Het leek wel Brussel of Amsterdam.
Het eindigde ermee dat Paul de kerel eens flink door mekaar rammelde en hem dan maar liet gaan. Tja, wat moet je ermee doen als er niemand wil komen helpen?... Ik had al ons geld in mijn vuist geklemd. Dus ook dat briefje van 5 euro dat hij gebruikte om mensen mee te lokken en te overvallen. En wat presteert die kerel??? Ongelofelijk maar waar, die begint te gillen dat ik zijn briefje van 5 euro moet teruggeven!!! You give my money!!!! My money!!! Het leek dus plots alsof ík die kerel overvallen had in plaats van hij ons! Even heb ik geaarzeld maar dan heb ik toch maar eieren voor mijn geld gekozen en hem dat biljet voor zijn voeten geworpen. Ik wou het risico niet lopen om door een corrupte agent zelf als dief afgevoerd te worden. Onmiddellijk nadat hij zijn biljet had opgeraapt ging de berover er als een haas vandoor, rustig nagekeken door een half dorp
Ik raapte Tawaret van de grond en we wandelden 50 meter verder. Daar zat een politieagent op een stoel buiten voor een gebouw. Ik vroeg hem of hij niets gezien had, hij knikte van Ja. Erg hé , maar verzette geen poot en bleek ook geen Engels te spreken. Nog enkele meters verder kwamen we op de kade en de chauffeurs en de paardenkoetsiers die daar stonden wandelden naar ons toe en zeiden : Erg toch hé? Hoe corrupt onze politie is? Wij zijn er zeker van dat die onder één hoedje spelen met de dief. We denken dat elke keer hij iemand overvalt, hij een procentje afdraagt aan de agent Wees maar voorzichtig in t vervolg! Allemaal goed en wel, maar als ook zij t allemaal hebben zien gebeuren waarom is er dan niemand van hen eens een handje komen toesteken toen ik om hulp riep? Ik heb verdomme gekrijst als een moëzzin die door een volledige wespen-kolonie tegelijkertijd in zijn billen gestoken wordt! Op zich vond ik heel die overval niet zo erg, we konden met zijn tweeën die kerel makkelijk de baas. En we zijn ook geen centen kwijt gespeeld. Maar eerlijk gezegd ik had liever 100 euro kwijt geweest en gezien dat Egyptenaren een mens in nood helpen, dan nu te weten dat als ge hier in de problemen komt dat ge er helemaal alleen voor staat. Dat vind ik nu pas een ellendig idee.
En overal gewapende agenten en soldaten... Behalve als je ze nodig hebt...
Toen we s avonds aan tafel het verhaal aan Amro vertelden begreep hij er niks van. Hij zei dat zoiets haast nooit voorkwam. Dat er wel veel toeristen bedrogen werden met wisseltruukjes, maar nooit met geweld. We zullen dus gewoon pech gehad hebben.
Wat mij vooral verbaasde aan heel deze gebeurtenis is de snelheid waarmee een mens denkt. Uiteindelijk heeft alles misschien twee minuten geduurd. Maar wat er op die korte tijd allemaal door mijn kop is gegaan! De porties agressie die er in een mens zitten! Griezelig gewoon. Alle spanning die ik het laatste half jaar heb opgepot wou er ineens uitkomen door die kerel eens wat bij te werken. Ik had heel even oprecht goesting om die kerel zijn hersens in te slaan! Maar ondertussen overlegde ik bij mezelf of ik niet beter op zijn ruggewervels zou slaan (maar dat vond ik dan weer gevaarlijk om hem invalide te maken) of misschien in zijn ribben (dan zou het zo niet opvallen maar wel goed pijn doen voor een paar weken.) Maar dan dacht ik ook weer dat er misschien een puntje van mijn Tawaret haar voetstuk zou kunnen springen, wat ik ook weer zonde vond. Dus legde ik mijn beeldje beheerst een meterke verder zachtjes op de grond toen ik zag dat Paul die kerel toch stevig tegen die auto geperst hield. Ik bedacht ook dat ik misschien eens goed door zijn haar kon roeffelen en hem discreet een beetje scalperen, dat zou ook niet zo opvallend zijn, maar tegelijk dacht ik ook aan t mislopen van mijn diner aan boord, en in t ergste geval aan een politiebureelbezoek van uren en zelfs hoe een Egyptische gevangenis er van binnen uit zou zien. En hoe we ons daar in godsnaam verstaanbaar zouden kunnen maken Vandaar dat uiteindelijk mijn conclusie was om eieren voor mijn geld te kiezen en ik gewoon ons geld terug uit zijn hand wurmde. Ge kunt u toch niet voorstellen hoeveel overwegingen en beslissingen een mens op die paar seconden kan maken? Het heeft veel langer geduurd om dit te typen dan dat het zich in realiteit heeft afgespeeld! En dan heb ik hier onze Paul zijn gedachtengang nog niet opgeschreven, anders was deze kleine anekdote nog een bladje langer geworden.
Och kom, t is allemaal nog goed afgelopen, hij had evengoed ons laptopke kunnen proberen te stelen en mijn Pandorake had op de grond kapot kunnen vallen en dan had het gedaan geweest met reisverhalen schrijven voor deze reis. Of ik had mijn Tawaret in zijn hersens kunnen rammen en dan had ik misschien de rest van mijn vakantie in een Egyptische gevangenis gezeten in plaats van op de boot. OK, t zou wel een goed verhaal opgeleverd hebben waarschijnlijk, maar zo ver wil ik nu toch ook niet gaan om een jullie een leuk reisverhaal te bezorgen.
-------------------- De volgende aflevering gaat over het bezoek aan Luxor. Niet bang zijn, daar gaan we echt niet weer "Starsky en Hutch" spelen -------------------- Om alle reisverhalen over Egypte onder mekaar te lezen... klik op de betreffende button in de linkerzijkant van mijn blog... en... heb even geduld
Komaan, wiens naam mag ik morgen nog toevoegen aan mijn uiterst kort rijtje van winnnaars? Luk, François, Speelster, Jan, Chrisje, Lilith, Maria, Viva, Geert, Mare en Klaproosje!
Lieve vrienden, Ik heb onlangs, om het voor jullie wat overzichtelijk te maken, mijn verhaaltjes eens gegroepeerd op andere blogjes. Misschien hebben jullie de buttons al opgemerkt in de linkerzijkant van mijn blog? Als je daar op een foto klikt kom je op dus direkt op, ofwel mijn jeugdverhalen, ofwel de foto's van onze winkel, ofwel de Thaïse reisverhalen, ofwel de verhalen over Egypte die ik tot nog toe geschreven heb (er komen er nog veel meer maar ik zet mijn schrijfsels altijd eerst op dit blog), ofwel mijn poezenverhaaltjes en hun strips.
Nu is mijn vraag, krijgen jullie die open? Of heb ik het verkeerd aangepakt en duurt het veel te lang eer ze open gaan om leuk te zijn? Je zou me een plezier doen om me dat eens te laten weten. Anders moet ik een ander systeem vinden om mijn schrijfsels soort per soort bij mekaar te zetten.
Maar niet wanhopen, al wat er uit mijn klavier komt, zet ik toch altijd eerst op dit dagelijks blogje hoor! Lieve groeten en bedankt voor de hulp!
Onlangs vroeg er iemand me waarom ik geen aandacht besteedde aan de verjaardagen van mijn poezenbende. Wel, dat is heel simpel : ik ken hun geboortedagen niet want het zijn allemaal vondelingen!
Ming is de oudste, wij vonden hem aangereden langs de weg in Vietnam als babypoesje, op 9 november 1994.
Hanuman, is de tweede oudste, hij kwam bij ons als jong volwassenen kater aangewandeld op 21 juli 1997.
Laathi was een kleine poes die bij haar eigenaars weg moest omdat ze naar 't buitenland gingen verhuizen. We zijn haar bij die mensen gaan ophalen op 21 juli 1998. Ja, de Nationele Feestdagen zijn wel boeiend voor de aangroei in ons gezin
Tabitha hebben we op straat gevonden op 6 december 1999. Een onverwacht Sinterklaaskadootje
Onze jongste, de witte Phineas, is gevonden toen hij de baan overstak waggelend tussen een bende eenden omdat hij zijn moeder verloren was aangezien hij doof was en zijn oogjes bijna helemaal dichtgeplakt zaten. Hij woont bij ons sinds 31 juni 2000.
Trouwens, zelfs als moest ik hun verjaardag kennen dan zou ik er nog niets speciaals voor doen want ik vind dat het lijkt of die beestjes elke dag jarig zijn. Als ik zo zie hoe die in de watten gelegd worden... Moest mij dat gebeuren zou ik ook geen verjaar-"dag" meer hoeven ---------------------------------- Als jullie de verhalen willen lezen over hoe de poezen bij ons terechtgekomen zijn dan hoef je maar op de bewegende button op de linkerzijde van mijn blog te klikken, zo kom je bij mijn poezenverhalen en strips terecht.
Wil je zelf graag een poes adopteren dan moet je echt niet wachten tot er eentje bij je komt aangewandeld want dan kan je altijd terecht bij : "Den Dierenvriend" het babypoezen-opvangtehuis. http://blog.seniorennet.be/dendierenvriend Momenteel zitten er 17 kleintjes te wachten op een goede thuis! ----------------------------------- En straks alweer een grotere foto van 't fotoraadsel want ik vind dat er niet veel schot in komt deze week
Kwijlen op de Nijl. Zondag, 10 juni 2007. Voormiddag. Crown Jewel - Aswan.
Mogen uitslapen! Tot half zeven. Alles is relatief. Vandaag stond eerst een bezoek aan de Aswan-dam op het programma. De oude dam was 47m hoog, maar de nieuwe is de grootste dam ter wereld. Hij is 3,6 km lang, 1 km breed aan de basis en 111m hoog. Hij is zo stevig dat hij aardbevingen tot 11 op de Schaal van Richter moet kunnen weerstaan. Dat moet ook wel want moest hij ooit breken dan staat heel Egypte binnen de 6 uur onder water. Het totale verschil met de hoogte van het water achter de dam (wat nu het Nasser-meer heet) is 80m met het water in de Nijl! Dus als dat allemaal tegelijk door een bres stroomt dan heeft zelfs goed kunnen zwemmen niet veel zin meer
Deze foto is genomen toen we bovenop de dam stonden. Het is een compilatie van 4 foto's want hij is redelijk breed.
Hier zie je goed het verschil in de hoogte van de waterstand voor en achter de dam.
Doorsnede van de dam.
De dam heeft veel positieve aspecten : de jaarlijkse Nijloverstromingen zijn onder controle (gedaan dus met de 7 vette en de 7 magere jaren), achter de dam is het Nassermeer ontstaan waardoor nu een massa electriciteit opgewekt kan worden, en er daardoor meer en regelmatig water is voor de landbouw. Natuurlijk heeft het de natuur ook flink verstoord. De nijlpaarden en krokodillen geraken Egypte niet meer in, dus ze zijn uitgestorven en leven enkel nog in het Nassermeer. Waar het wel vol vis zit. En aan kultuur heeft het ook wel iets gekost : minstens 10 tempels die in de vallei stonden zijn nu voor eeuwig overstroomd en liggen plots op 100 meter diepte. Alleen Aboe Simbel en Philae zijn zorgvuldig verplaatst naar hoger gelegen gebieden.
De witte stip is de huidige ligging, in de Nijl tussen de oude en de nieuwe dam, van de herbouwde Tempel van Philae.
De mensen die in de dorpen woonden, alvorens men de vallei vol water liet lopen, zijn allemaal verplaatst. Ze hebben die Nubische dorpjes zo perfect mogelijk nagebouwd aan de andere zijde van de dam. Ze hebben zelfs de oriëntatie en de afstanden van de dorpjes onderling netjes overgenomen zodat de bewoners zich zo goed mogelijk thuis zouden voelen. Het moet gezegd, prettig zal de verhuis voor de Nubiërs niet geweest zijn, maar er is geld noch moeite gespaard om het hen zo gerieflijk mogelijk te maken.
Maar de dam brengt ook zijn eigen problemen mee. De Nijl is de langste rivier ter wereld. Wel 6667 km lang, ze brengt dus veel slib mee dat ze onderweg oppikt tijdens haar reis door 10 landen die diep in het hart van Afrika begint. Slib dat vroeger werd afgezet op de oevers van de Nijl tijdens de jaarlijkse overstromingen, die het land zo vruchtbaar maakten. Nu blijven deze tonnen modder zich ophopen tegen de Aswan dam. Het gewicht maakt de druk op het bouwwerk zo enorm dat er de laatste jaren om de paar dagen lichte aardbevingen optreden. Het wordt onvermijdelijk om het slib weg te halen. Een Nederlandse firma gaat daar dan ook over twee jaar aan beginnen. Het zal een kostelijke klus van lange duur worden.
Nog een nadeel is dat het Noordelijk deel van Egypte niet meer aan zijn natuurlijke portie slib geraakt en nu bezig is kunstmest te gebruiken, waar de Nijl dan weer door vervuild raakt
Na het bezoek aan de dam reden we naar een haventje waar we inscheepten op een klein bootje dat ons naar de Tempel van Philae bracht. Hij is heropgebouwd op een lieflijk eilandje tussen de oude en de nieuwe dam. Je vaart er naartoe over glashelder water waar je de vissen ziet zwemmen tussen de waterplanten. Het is een heel romantisch plekje.
Jongen met zelfgemaakt snaarinstrument op het bootje.
Ons groepje betreedt de tempel. Op de foto hieronder zie je helemaal rechts een roswitte poes liggen. Duidelijk een heel verre verwant van onze Ming.
Amro geeft zijn kuddeke geduldig uitleg...
... maar niet iedereen is even geïnteresseerd...
De mensen namen hier Nijlwater, goten het over de Godheid in de tempel, verzamelden het water opnieuw in kruiken en namen dan het geneeskrachtig water mee naar huis. Zoals al gezegd, er is in al die duizenden jaren niet veel veranderd. Ook in deze tijd wordt er nog met water uit Lourdes rondgezeuld. Zij het dan niet meer in aarden kruiken op ons hoofs, maar in plastic fleskes in de vorm van Onze Lieve Vrouw in de handtas. In deze tempels waren ook sporen van de Christenen te zien. Ze hadden er duidelijk hun merktekens achtergelaten. Ook recentere bezoekers hadden het nodig gevonden om hun aanwezigheid duidelijk te maken. Sommige toeristen uit de 19de eeuw krasten hier zelfs hun namen in de muren...
Oude Christenen kerfden dit kruisje in de zuil.
Grafitti is niet alleen van deze tijd...
Zelfs Donald Duck is hier geweest
In alle tempels zijn tempelwachters. Hun doel is de tempel te beschermen, maar blijkbaar ook vooral hun eigen portemonnee te spekken. Ze trachten je steeds mee te tronen naar zogenaamd heel speciale plekjes, maar als je ze volgt dan leiden ze je naar de zoveelste hiëroglief en vragen dan in een donker hoekje centen. "Baksjish Madam! Baksjish!" Zelfs op plaatsen waar niet gefotografeerd mag worden maken ze je er wel met gebaren duidelijk dat je best foto's mag nemen als je hun maar iets in de hand stopt...
Tempelwachters. Of zal ik hen "baksjish"-wachters noemen?...
De Open Kiosk van Trajanus is het opmerkelijkste deel van dit complex. Een rechthoekig gebouw dat bestaat uit zuilen waar nooit een dak op gelegen heeft. Het is een soort luchtig gigantisch prieel op reuzenformaat. Iedereen zou zo wel een prieeltje in zijn tuintje willen, gesteld dat de tuin groot genoeg is natuurlijk. Maar volgens mij is hier toch weer een en ander misgelopen.
De luchtige Open Kiosk van Trajanus.
"Yo Achesenamon!" "Yo Oeserkaf! En hoe gaat het met ons architectje? Alles kits? "Nee... Veel problemen hier een beetje verder in Aboe Simbel jongen. Ze hebben mijn plannen daar verkeerd gelezen. Inches met centimeters omgewisseld... 't Is dus allemaal veel te klein uitgevallen. De Ramses was rázend! Ja ge weet hoe zot die is van monumentale kunst. Ik vrees dat hij zijn faktuur gaat weigeren te betalen... En hoe gaat het hier?" "We schieten goed op Oeserkaf. Ge ziet de tempel is zo goed als af, we zijn nu aan 't tuinhuisje bezig. Allez, "tuinhuisje", noemt het maar gerust een tuinhuis... Kom maar eens kijken, 't ligt hierachter." "Oh nee, Achesenamon zeg dat 't niet waar is?!!!! Gij hebt ook de verkeerde maten gebruikt!!! Kan er nu in heel Egypte echt níemand plannen lezen???" "Hoe?" "Er stond toch duidelijk onderaan mijn plan dat deze keer de maten in centimeters, en niet in inches waren aangegeven! Juist om te vermijden dat ik nog zo eens een drama als Aboe Simbel zou moeten meemaken! Dit ding is dus 3 keer te groot gebouwd hè Achesenamon!!" "Jamaar, Oeserkaf, ik heb dat plan nooit volledig aangekregen! De koerier heeft die papyrusrol vanonder in zijn boot gezet en die onderste rand was nat geworden, dus die had hij er maar afgescheurd... Ge zou beter eens van koerierdienst veranderen denk ik." "Jamaar Achesenamon terwijl ge zoiets aan 't bouwen zijt moet ge zelf toch inzien dat dat véél te groot is voor een tuinhuisje!!! Ge kunt toch ook eens uw verstand gebruiken hé jongen!" "Tja,... ik vond dat wel wat groot berekend,... inderdaad. Maar aan de andere kant, niks dat de laatste tijd gebouwd wordt is echt klein te noemen hé! Iedereen wil hier tegenwoordig den dikste hebben, dus dacht ik..." "Amaai, hoe moet ik dat weer gaan uitleggen aan Trajanus..." "Ja Oeserkaf, ik dacht, die mens zal veel tuingerief hebben, misschien heeft die als hobby tuinieren..." "Komaan, Achesenamon, ge ziet toch ook dat dat eilandje hier vol gebouwen staat, er schiet amper nog genoeg grond over voor een groen borderke!" "Tja, 'k weet het, maar..." "En dan te bedenken dat gij een van mijn beste aannemers zijt. Ik ben echt teleurgesteld in u jongen..." "Mja. En dan is er nog een probleemke... Omdat het zo groot is krijg ik het ook niet overdekt. Er bestaan zo geen lange dakbalken..." "Ah nee, natuurlijk niet!! Daaraan had ge toch ook al kunnen merken dat ge verkeerd bezig waart! Kieken!" "Wel ik hoopte in feite dat ze 't glas zouden uitgevonden hebben tegen dat het af was en dat we er een glazen koepel op konden zetten..." "Glas? Maar jongen toch, in glas zit de toekomst immers niet! Glas kunt ge niet vol prentjes en hiërogliefen tekenen! Nee glas, dat gaat nooit iemand moeten hebben. Das een fabeltje. Dat zie ik de volgende eeuwen nog niet gebruikt worden zenne. Das al even grote zever als dat ze ooit dat zogenaamd "wiel" gaan uitvinden! Laat u toch niet vangen door de roddelpraatjes van fantasten! Maar dat terzijde, hoe gaan we dat probleem hier oplost krijgen?... "Bah... Ik zou er in't midden nog wat zuilen bij kunnen zetten misschien, zo gelijk ze dat in Karnak opgelost hebben?... Dan heb ik steun genoeg om kleine dakbalken te gebruiken. Misschien dan niet in graniet maar in kalksteen, dan zijn ze ook al minder zwaar..." "Dat gaat ook niet hé! Ik zit nu al aan 't dubbel van 't budget. Wacht tot hij zijn rekening gaat krijgen. 't Zal er dan al genoeg tegen zitten... Ge weet den Trajanus is gene gemakkelijke hé! Bij een farao is dat allemaal geen probleem, maar met dit gierig ventje moet ik er niet aan denken om nog extra kosten te gaan maken." "Ik kan er houten dakbalken opleggen en 't dan met riet afdekken..." "Allez, Achesenamon, dat zou toch een stijlbreuk zijn! Nee, zoiets kan ik niet tolereren. Niet vergeten, ik heb ook nog mijn reputatie als architect hoog te houden! Ik zou graag in aanmerking komen om aangezocht om, als fin de carrière, later nog wat pyramiden te bouwen." "Aan de andere kant... 't regent hier ook nooit hé... heeft een tuinhuis dan wel een dak nodig?" "Mja, daar zit iets in... Ja, zo ga ik dat verkocht krijgen denk ik... Weet ge, ik ga hem zeggen dat dit de nieuwe mode in Caïro is. Dat daar tegenwoordig in een "luchtigere stijl" gebouwd wordt... En als hij dan zogezegd de eerste is die hier in 't zuiden van Egypte zo'n post-modern bouwwerk bezit gaat hem dat wel een kick geven. 't Is nogal een snobke. Hebt ge trouwens de nieuwste feloek al gezien waar hij mee rondvaart? Hij heeft die helemaal laten tunen, die is uitgebouwd met een gouden troonke erop, en vanachter een extra laag zeil zodat hij bij grote snelheid toch goed op 't water blijft liggen. Wel een knap bootje moet ik zeggen..."
Nog een zichtje van de "open kiosk" tijdens de terugvaart van het eilandje.
Het allerfijnste aan dit bezoek was nog dat er haast geen andere toeristen waren. Het was echt wandelen door een droom... Ik werd er kompleet lyrisch van. Elke fotograaf zou op deze plek beginnen kwijlen van genot... ---------------------------------------------------------------- Over enkele dagen de volgende (bangelijke!) aflevering van 't reisverhaal!
Vroeger, als naïef jong wezen, dacht ik dat een "Totale Uitverkoop" iets was dat heel plezant was... Ik stelde mij voor dat de voorraad elke dag minder werd, dat ge alles steeds verder vooraan in de winkel zette, en dat tijdens de wettelijke duur van 5 of 6 maanden het meeste weg ging zijn en ge de deur kon sluiten. Eens goed kon kuisen en klaar was kees. Maar nee hoor. Zo zit het dus blijkbaar niet in mekaar heb ik de laatste tijd tot mijn scha en schande moeten ondervinden...
De wettelijke periode van een "Totale Uitverkoop" (dus als uw zaak daarna definitief de deuren sluit) is 5 maanden. Ge moogt nog wel langer open blijven maar dan moet ge de aanplakbrieven van "Totale Uitverkoop" wel van uw etalage halen. OK, tot daar, nog geen probleem.
Maar... Tijdens de uitverkoopperiode moogt ge blijven inkopen!!! Vroeger dacht ik : "Ge zou wel gek zijn moest ge dat doen, want zo kunt ge wel bezig blíjven!!!" Nu weet ik dus beter. De pijnlijke waarheid zit heel anders in mekaar. Ge kúnt pedoemme niet anders dan blijven inkopen... anders geraakt de rest van uw spullen niet verkocht...
Mensen komen voor hun kinderen een goedkope gitaar kopen, maar... al de goedkope versterkers zijn al weg... Dus kunt ge die mensen toch geen dure, professionele versterker gaan aanprijzen! Wat doet ge dan? Ge probeert in te schatten hoeveel goedkope versterkers ge nog moet bij aankopen om uw budget-gitaren verkocht te krijgen...
Ge hebt nog heel veel cymbalen... maar ge hebt geen cymbaalstatieven meer... Tja, dan moet ge die bijbestellen. En goed mikken hoeveel ge er nodig denkt te hebben.
Ge verkoopt massaal gitaren en omdat ze nu goedkoop zijn nemen de mensen ze niet mee in een kartonnen doos, maar kopen ze er ineens een hoes of een koffer bij... En daar gaan we weer : de hoezen waren op... Probleem : hoeveel klanten gaan er in de volgende maanden bij hun gitaar een koffer kopen, en hoeveel een hoes? Kijk maar weer in de glazen bol... En mijn glazen bol is er eentje van de rommelmarkt, dus echt kwaliteit is dat niet.
Dus hebt ge terug gitaren, hoezen en versterkers, maar de kabels vliegen de deur uit, want die zijn ook aan "twee kopen, drie krijgen"... En ja hoor, daar komen de dozen kabels binnen. Van verschillende soorten natuurlijk. Want niet iedereen wil dezelfde lengte...
Op de eerste dag waren de drumstellen al verkocht. Maar al de accessoires stonden er nog... Wat gebeurt er dan? Den deze die, net als vroeger, nieuwe drumstellen zit uit te pakken en op te stellen. Ongeveer een uur werk per drumstel...
En ik die dacht dat het werk ging minderen... Ge ziet, ge zijt nooit te oud om te leren. En ook nooit te oud om moe te worden. Of een beetje ziekskes. Want ik zit al enkele dagen te sukkelen met een blaasontsteking. Waarschijnlijk door de stress of misschien door teveel te sleuren... Nee, mijn "pensioen" is misschien wel in zicht, maar we zijn duidelijk nog niet aan de eindstreep.
Beginnen met een zaak was complex en hard werken, maar toen waren we midden in de twintig. En nu zijn we rond de 50 en blijkt "uitbollen" helemaal niet wat ik gedacht had. Dat is al even ingewikkeld en moeilijk in te schatten en zwaar als de start was... Om nog niet te spreken van al 't papierwerk dat er nu extra bij komt omdat de verkoop zo goed loopt, wat 24 jaar geleden, in onze begintijd helemáál niet 't geval was...
Ja, 't leven zit vol verrassingen moet ik zeggen.
Maar vandaag heb ik 't rustig aangepakt. Ik heb me geamuseerd door mijn reisverhaaltjes van foto's te voorzien om ze in de loop van de week op mijn blogske te zetten. Héél plezant! Zo krijg ik eindelijk mijn foto's eens te zien.
Om heel eerlijk te zijn, ik heb dikwijls goesting om mij in zo'n drumkoffer te verstoppen en er voor de rest van de dag niet meer uit te komen... Maar ja, ik ga die nooit verkocht krijgen als daar zo'n oude bombardon als ik in zit
Dus ge weet het al... in de loop van de weken komen er reisverhalen bij! En hopelijk ook eens een poezenfoto, want anders verleren ze 't poseren nog! En o ja, vooral niet vergeten : ik heb ook nog een waanzinnig verhaal te vertellen over mijn druivelaar!
Dus niet wanhopen, ik kruip wel terug uit die drumkoffer. Ik heb nog véél te véél te vertellen.
En hier is ze dan eindelijk! Aflevering 36 van mijn jeugdherinneringen! Als jullie ze eens allemaal tegelijk willen bekijken dan klik je op mijn fotoke met het gieterke in de linkerkantlijn van mijn blog.
----------------------------------------------- 36. En wéér konden ze spinnen noch blaffen
Goddank was er naast de school dus ook nog het ware leven. Het ware leven speelde zich af na vier uur, op woensdag- en zaterdagnamiddagen (zaterdagvoormiddag was het toen nog school!), op zondagen en tijdens de vakanties. Ons ma vond mijn lijdensweg op school al erg genoeg dus ging ze weer eens werk maken van een huisdier.
De volgende troostprijs in mijn queeste naar een écht huisdier waren twee vissen. Niet eentje, maar twee. Dat dierf ons ma zich met vissen wel permitteren want die kweekten toch niet.
Ik kreeg dus een bokaal met een gele goudvis, Graziëlla, en een sneeuwwitte - totaal ongerijmd - Blackie genoemd. Onze pa had onmiddellijk medelijden dus hij smeedde in zijn fabriek een groter aquarium dan het bokaaltje waar ons ma hen in gezet had. Hij zaagde zelfs een bruggetje uit een baksteen en bracht ronde keien mee! Met enkele slierten waterpest kon ik dus een heus onderwater-decor bouwen. Prachig vond ik dat. Elke week kon ik het water verversen en hun interieur opnieuw inrichten. Hier werden de grondslagen gelegd van mijn theater-decorateur-periode later, en misschien werd hier mijn liefde voor de onderwaterwereld ook wel geboren.
9 oktober 1964.
Al vlug bleek dat het visbak-inrichten ook wel zo ongeveer het leukste was wat er met die vissen te beleven viel want ze waren weinig van zeggen, ze konden ook niet op de schoot liggen spinnen, ze konden zelfs niet mee gaan wandelen, en dat vond ik toch wel een grote tekortkoming aan deze diersoort. Ik wist niet eens welk geslacht ze hadden. Ik was er wel zo gelukkig mee dat ik ze goed verzorgde zodat mijn twee vissen toch meer dan 10 jaar oud geworden zijn.
Enkele jater zou ik ook nog, de destijds obligate, roodwang-schildpadjes krijgen. Heel zielig was dat. Toch heb ik veel plezier beleefd aan Maximiliaan en Assurbanipal. En weer had ik er twee gekregen omdat ons ma hier ook weer geen voortplantingsrisico in zag. Ze woonden in een plastic fonteintje van Concordia Mail. Een waardeloos ding waarvan het water, als het net ververst was, de eerste minuten hoog opspoot, maar dat na een kwartiertje een treurig sproedeltje van nog geen 10 cm gaf. Onderin zat een lamp met een draaischijf zodanig dat de fontein verschillende kleuren zou krijgen, maar zelfs dat ding draaide niet langer dan een minuut eer het zijn geest gaf. Als fontein was het maar niets, maar als schildpaddenbak was het best bruikbaar. Ik legde er een eilandje van keien in aan, maar toen de dieren een beetje groeiden maakten ze daar gebruik van als opstapje om te ontsnappen.
Ik gunde de diertjes hun uitjes wel. Probleem was alleen om ze terug op te sporen. Ze hadden de gewoonte om zich diep onder de kasten te verstoppen. Met mijn dunne armen was ik de enige die ze eronder uit kon vissen. Ik lag dan op de grond, met mijn arm ver onder de kast en grabbelde dan in alle hoeken en kanten tot ik mijn schildpad te pakken had. Het bleek dan plots een harig pluizig beestje geworden te zijn want diep onder die lage kasten kon de stofzuiger niet komen. Ik spoelde het dan netjes af onder de kraan en plaatste het terug in de fontein. Uren ben ik naar die beesten op zoek geweest. Maar ik vond het te zielig om hen die uitjes te ontnemen, ik vond dat ze toch al zon triest leven hadden. Trouwens ons ma vond het ook een heel efficiënte manier om zo haar onpoetsbare plekken toch eens proper te krijgen. Iedereen werd er beter van.
De diertjes zijn jammerlijk genoeg aan hun einde gekomen toen ze jaren later eens mee op logies gingen bij mij lievelingstante. We sliepen daar in een kamer waar een Vapona- strip hing om de muggen te doden. Maar waterschildpadden zijn ook koudbloedige dieren Dus die bezweken ook aan de gifgele reep plastic die boven het bed hing
--------------------------------------------------------------------- In een van de volgende afleveringen van mijn jeugdherinneringen krijg ik pas een hoogst origineel huisdier! Een verhaal met een nog veel originelere afloop ook trouwens
Vooral nooit heilig willen worden! Zaterdag, 9 juni 2007. Namiddag. Crown Jewel- Aswan.
Toen we Kom Ombo naderden leek het of we in een zeeslag terecht gekomen waren!
Van alle kanten kwamen cruiseboten en die wilden allemaal zo dicht mogelijk bij de kade aanmeren omdat de tempel op loopafstand van het water ligt. Het had iets van het nijlpaardenballet uit de film Fantasia van Walt Disney. De logge hoekige boten blijken uiterst wendbaar. Ze dansen door mekaar en pikken voor mekaars boeg de beste plekjes in.
Op de achtergrond zien jullie de ruïnes van Kom Ombo.
En wij zaten ondertussen van onze afternoon-tea te nippen met de lekkerste koekjes en cake-jes, en gebakken deegbolletjes, allemaal gesopt in de fijnste kruiden, kaneel en honing .
Veel te snel werd daarna de dubbele tempel van Kom Ombo bezocht.
Amro, onze gids, de man met de langste benen van Egypte, moeten wij zien te volgen...
De ene helft van de tempel was gewijd aan de slechte krokodillengod, Sobek, en de andere helft aan de goede valkgod Heroëtis. Beide goden kwamen op alle reliëfs tezamen voor omdat zowel het goede als het slechte in de mens ook altijd tegelijk aanwezig zijn.
Het was er een zeer onprettige drukte en haast onmogelijk om zinnige fotos te nemen. De fotos van deze reis zullen echt snap-shots zijn, er is geen tijd om er echt iets heel moois van te maken. Trouwens de meeste monumenten zijn ook veel te groot voor t klein lenske van mijn T1-tje. En het zonlicht is zo hard, en geeft vreselijke contrasten, er is hier nooit een wolkje aan de lucht om het licht wat te verzachten... Ik vrees dat ik bij thuiskomst erg teleurgesteld ga zijn over mijn foto's. Mijn ogen worden zo slecht dat ik op mijn kleine scherm niet echt goed kan zien of mijn foto gelukt is. En 's avonds in de kajuit ben ik telkens te moe om mijn foto's op mijn laptop te bekijken. De resultaten zal ik dus pas te zien krijgen als ik thuis de tijd heb, om na de uitverkoop-drukte die me te wachten staat, mijn foto's eens op 't groot scherm te kunnen zien. Ik ben eens benieuwd... Maar ondertussen fotografeer ik wel dapper verder. We zullen wel "zien". Nu dan misschien niet veel, maar later hopelijk wel.
De vierde van de rij is Heroëtis en nummer vijf is Sobek.
Barende vrouw.
Op deze zuil zie je nog goed de restanten van de felle kleuren.
Doorkijkje in de tempel.
Vroeger werd hier in een ondiepe kuil een heilige krokodil gehouden. De put was door een kanaal verbonden met een grote, diepe, ronde waterput, die op zijn beurt dan weer in verbinding stond met de Nijl. Deze stenen put was de Nijlmeter. Hier werd afgelezen hoe hoog het water dat jaar gestaan had en aan de hand daarvan werd berekend hoe goed of slecht de oogst was geweest en hoeveel belasting de farao kon heffen.
Soms kwamen de onderdanen aan de tempel demonstreren tegen de te hoge belastingen. Speciaal voor dat doel was er een onderaardse gang aangelegd langs waar de hogepriester stiekum kon verdwijnen en zijn onderdanen vanuit de binnenste kamer van het heiligdom toespreken alsof hij de God zelf was. Zo kon hij de mensen dan overtuigen om toch maar braaf hun belasting te betalen aangezien het door God zelf aangeraden werd. En de arme gelovigen zij betaalden braaf.
Ge ziet, de truken van de politiekers en de kerkbestaan dus al 4000 jaar
"Hier spreekt tot u God Sobek Verhofstadt! Waarde onderdanen, gij zult niet morren en uw belastingen betalen! Want onze begroting stond dit jaar te laag en de Nijl heel hoog."
De prachtige kleuren van een restant plafond.
In een klein kamertje lagen enkele mummies van krokodillen. Ja, heilig dier zijn was hier niet bepaald een pretje. Mijn katten worden op een betere manier behandeld en het zijn beslist géén heiligen.
Egyptenaren schenen zowat alles te mummifiëren, van mensen, tot katten, tot zelfs vissen. Het was een hele eer aanbeden en gemummifiëerd te worden, maar leuk was het voor het wezen in kwestie toch niet echt.
De katten werden speciaal gekweekt, en op een leeftijd van 10 maanden gedood en gemummifiëerd en aan pelgrims verkocht die ze dan konden offeren in de tempel. Een soort Scherpenheuveltoestanden van 4000 jaar geleden. Dus ja, in feite werd de kat door de oude Egyptenaren wel vereerd, maar de dieren werden er zeker niet beter van. Ergens in een of andere tempel zijn er zo meer dan een miljoen ibis-mummies gevonden Nog een wonder dat er nu nog ibissen op de Nijl te zien zijn.
De les die ik hieruit kan trekken is : zie dat ge nooit heilig wordt.
Krokodillenmummie.
Naast de tempel lag een hoge zandduin met een koepeltje op. Ik dacht dat het een klein grafje of een oude uitkijkpost was. Maar blijkbaar is het helemaal geen zandduin maar een groot hospitaal uit de tijd der faraos dat in de loop der eeuwen volledig door zand bedolven is. Jammergenoeg is het niet mogelijk het uit te graven omdat het gebouw te zwak is en zou instorten Wat er in dit land nog allemaal onder de grond moet zitten tart alle verbeelding.
De allereerste reclame voor Viagra! Nee, ik heb dit écht niet zelf bij mekaar gefotoshopt. Dit staat waarlijk afgebeeld op een tempelmuur!
Bij terugkomst aan de boot lagen er meer dan 40 cruiseschepen voor de kade!!! (Nu, in t laagseizoen dus. Ik durf er niet aan denken wat het hier in 't hoogseizoen moet zijn ) Na de bezoeken aan Kom Ombo begonnen die allemaal tegelijk te vertrekken! De ene voorwaarts, de andere achterwaarts. Het leek wel of de wereld in latjes uiteen begon te schuiven. Alles bewoog. Een zeer vreemde ervaring. Al die bewegende zonnedekken met zwembaden die op dezelfde hoogte liggen en toch plots allemaal in andere richtingen beginnen schuiven Ocharme de mensen die op dat ogenblik al aan hun zesde cognac-ske zaten... Die moeten toch aan hun eigen ogen beginnen twijfelen zijn...
De boot die er eerst tussen uit wil duwt met zijn zijkant de andere boten van zich af. Hij kan makkelijk 10 boten opzijduwen zodat hij er zelf als eerste vandoor kan muizen.
Na de excursie tot rust komen aan dek met Nathalie en Frank.
Gezellig in t avondlicht iets zitten drinken met Frank en Nathalie, en Wim en Liesbeth.
En dan alweer aan tafel geschoven Het Egyptisch eten is niet bepaald geschikt om mee te diëten, maar ik ben er gek op. Net als in Jordanië zit ik me hier vol te proppen met aubergines, olijven, courgetten, en dat allemaal overgoten met tahin. Goed vettig, een boel onverzadigde vetzuren van noten en olijfolie Gevolgd door de meest waanzinnige zoete plakkerige dessertjes Ik mis hier zelfs mijn nachtelijk pak koekskes niet. Mmmmm, ik voel de kilos er aan blijven plakken, zeker nu ik niet rook Mijn buik smeekt om buikdansles.
---------------------------------------- In de volgende aflevering van 't reisverhaal lezen jullie 't verslag over de Aswan-dam. Maar morgen is er natuurlijk eerst het nieuwe fotoraadsel! Daar ontkomen jullie niet aan
Veel plezier! ----------- Als eerste juist opgelost door Luk, François, Speelster, Jan, Chrisje, Maria en Lilith! ------------ En nee Opapat, "een zilveren lepeltje in een mislukte rijstpap" is 't niet. Als onze rijstpap er in de hemel zo gaat uitzien en 't lepeltje niet in goud is dan word ik moslim.
Een schaar!!! Waarmee ik symbolisch van plan ben dit deel van mijn leven stilletjesaan af te knippen
Het werd juist geraden door François, Andromeda, Jan, Willem, Luk, Lange Lou, Dolfijn, Speelster, Klaproosje, Ron, Ingrid, Chrisje, Fernanda, Rijntje, Giliok, Vifke, Ritje, Marleen, Cooltje, Steven, Geert, Lilith, Rikavensis, Opapat, Nand, Mieke R., Yvette, Maria, Mare en Nilleke!
En wat betreft het kartonraadsel... De zéér opmerkzame Jan, Mieke, Maria, Luk, Nand, Mare, Klaproosje en Yvette hebben gezien dat er een doos van "Lu"-koekjes bij de stapel leeg karton staat. Ze worden ook hier in Herentals gemaakt. (Ik ruik de chocolade tot op mijn terras als de wind goed staat. Misschien vandaar dat ik 's nachts altijd zin in koekjes krijg...). Maar nee, koekjes verkopen wij niet, die eet ik allemaal zelf op Knap gezien Sherlocks!!! En morgen... fotoraadsel 101. Of dachten jullie echt dat je er na nummer 100 van verlost waren?
Ongelofelijk wat een speurneuzen jullie zijn! Vannacht vond Jan welke doos uit de foto hieronder niet in 't plaatje thuis hoorde. En nu hebben Mieke, Maria, Luk, Nand, Mare, Klaproosje en Yvette het ook al gevonden! En ze geven er ook nog de juiste reden bij op. Ik sta werkelijk paf mijn beste Sherlockjes!
Op een dag verhuist de kleine Didier naar den buiten en koopt bij een oude boer een ezel voor 100 Euro. De boer moet de ezel 's anderendaags bij Didierke thuis brengen. Maar die bewuste voormiddag gaat de telefoon: - De boer: "Sorry jongen, maar ik heb slecht nieuws : mijn ezel lag deze ochtend dood toen ik hem wilde voederen." - Didierke: "Wel dan, geef me gewoon mijn 100 Euro terug." - De boer: "Maar dat kan ik niet, jongen. Ik heb alles al uitgegeven ." - Didierke: "Dat is niet erg, breng me dan toch die dode ezel maar." - De boer: "En wat ga je er mee doen, dan ?" - Didierke: "Wel, ik ga hem als hoofdprijs verloten in een tombola." - De boer: "Maar je kunt toch geen dode ezel verloten !" - Didierke: "Zeker weten van wèl ! Ik zal gewoon aan niemand zeggen dat ie dood is !!!" Daarop bedenkt de boer dat het eigenlijk zijn probleem niet is, en vindt dat hij het voorstel van de jongen niet moet afkeuren. En hij levert dus de dode ezel af bij de kleine Didier. Eén maand later loopt de boer nog eens bij de kleine Didier langs : -"En, jongen, hoe is het nu met mijn dode ezel afgelopen ?" - Didierke: "Wel, zoals ik je al zei : ik heb hem verloot. Ik heb in het totaal 500 tombolabiljetten van 2 Euro per stuk verkocht, en uiteindelijk een winst behaald van 898 Euro !" - De boer: "En is er dan niemand geweest die geprotesteerd heeft ?" - Didierke: "Alleen maar de winnaar. Maar ik heb hem onmiddellijk zijn 2 Euro teruggegeven, en klaar was kees !"
Epiloog : Ondertussen zijn de jaren voorbijgegaan. Didier is groot geworden. Hij is nu minister van financiën, en vanaf deze week zelfs informateur. De toekomst van België ziet er weer goed uit !
Door het slechte weer zijn veel mensen op vakantie vertrokken, dus zijn er weinig poesjes geadopteerd. In 't baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend" zit er momenteel dus veel "lief klein grut" op een goed baasje te wachten... Als jullie een pootje toe willen steken, geef Bieke haar mailadres misschien eens door aan jullie kennissen en vrienden die mogelijk mensen kennen die op zoek zijn naar een jonge gezonde poes! Bedankt!
Zie Bieke van 't babypoezen-opvangcenter genieten... Willen jullie ook een kleine poes adopteren? Ga dan eens kijken op http://blog.seniorennet.be/dendierenvriend Steek aub allemaal een pootje toe om te helpen de jonge dieren een goede thuis te laten vinden!
