"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
13-09-2007
Oeps! Ik ben de laatste tijd "nogal" verstrooid... Ik heb de volgorde van mijn reisverhalen verwisseld... Onderstaand verhaal had vóór het vorige moeten komen... Tja, ik doe tegenwoordig nog wel meer stommiteiten, nietwaar "super-speurneus-bollebozen"?
Hierbij ook enkele van de beloofde "vergissingen" die ik deze week al uithaalde : - mijn aansteker in mijn mond steken en die met een andere aansteker aan trachten te steken... - naar de badkamer rennen om een OB-tje te pakken, en 't gewoon vergeten te gebruiken... - iets later - onvermijdelijk - met vuile kleren naar de waskamer crossen, ze in 't wasmachien steken... - onderweg langs de keuken passeren en pijlsnel bloem in broodbakmachine doen... - drie uur later ontdekken dat ik vergeten ben om én de knop van 't wasmachien én de knop van 't broodmachien in te drukken... - verschillende bestelbonnen maken op datum van 2008, 2004, 1957 (zijnde mijn geboortejaar), en 2200 (zijnde mijn postcode)... - de vissen kattenkorrels geven... Alweer.
En dit zijn dan nog alleen de kemels die ik onthouden heb... Terwijl ik dit hier zit te typen blijk ik ook twee sigaretten aangestoken te hebben die hier broederlijk naast mekaar in de asbak liggen te roken... Ik begin gewoon gevaarlijk te worden!
Vandaag was 't vreselijk druk. Het gevolg van onze mailing waar heel veel mensen op af kwamen omdat ze de eerste brief van juni niet aangekregen hadden. (Ja, veel echtgenotes van muzikanten foeffelen onze mailings rap in de vuilbak in de hoop dat hun mannen dan niet bij ons langs gaan komen. Ge moet mij de vrouwen niet leren kennen ) En bovenop die drukte kwamen dan ook nog al de schoolkindjes die op woensdagnamiddag hun blokfluitjes, muziekboeken en schriften, en de gitaartjes voor de muziekschool kwamen kopen... 's Avonds moet dan heel de boel nog opgerommeld worden want de winkel ziet er na zo'n invasie uit als een schoenwinkel waar het solden zijn geweest... Overal lege dozen, plastic zakken, piepschuim,... en niets staat nog op zijn plaats...
Mijn poetsvrouw heeft al drie weken zonder te verwittigen haar kat gestuurd. Dus tussendoor moet ik dan ook nog wat poetsen... Ik zal diegene die me aan een nieuwe poetsvrouw helpt eeuwig dankbaar zijn...
Bedankt voor 't meeleven met 't verlies van mijn fotoapparaatje! Ik heb nu dat van Paul in beslag genomen. 't Is zijn identiek broertje. Voorlopig kan ik dus verder. Alleen moet ik wel zien dat tegen dat we eens terug op reis gaan we een ander exemplaar hebben want anders kunnen we niet samen onderwaterfoto's nemen en dat was nu net zo leuk. Maar haast is daar niet bij, want een vakantie is er niet direkt in 't vooruitzicht
En zeker bedankt voor de toffe reacties onder 't bericht van Moederke Melanie! Ze zal nogal oogskes trekken als ze morgen haar pc-ke opendoet en die ontdekt! Als ze dat ondertussen al geleerd heeft natuurlijk.... Antwoorden kan ze niet, en 't is ook niet de bedoeling dat ze dat gaat leren, want dan wordt het voor haar wat te veel. Als ze al gewoon wat blogjes kan gaan bekijken dan zijn we allemaal al heel tevreden.
Nu ga ik slapen voor ik nog meer onheil aanricht. Want morgen begint weer een "vrolijke" nieuwe dag!
Hierbij dus het vorige vorige reisverhaal... --------------------------------------------------------- Reisverhaal Egypte deel 18.
Alle faciliteiten voor de droogwatertoeristen.
Zondag, 17 juni 2007.
Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.
Het hotelgedeelte is niet zo heel groot en dat is fijn, ge moet nooit ver lopen voor iets. Drinken, restaurant, zwembad, alles is vlakbij. Om op 't strand te geraken moet ge wel 180 treetjes af kronkelen. (Met al uw zooi! Vinnen, maskers, snorkelpijpen, wetsuit, camera's, handdoeken, drinken,... en dat leesboekske dat we nooit open doen...) Maar die hoogte is wel fijn, want in ruil voor die klimpartij krijgt ge dan ook dat spectaculair zicht over de baai tijdens het eten. Trouwens die trappen zijn een goede fitness want het eten is hier heel lekker. Ge kunt eigenlijk de hele dag knabbelen als ge wilt, maar ik beperk me tot de buffetten, dat is al meer dan genoeg.
Een flinke hoogte om tot bij de visjes te geraken..
Ze trachten hier toch wel vanalles te bedenken om hun rif te sparen. t Moet gezegd dit hotel doet zijn best. Overal staan waarschuwingen en smeekbedes om toch vooral het rif niet te betreden. Ze verhuren zeer platte electrische bootjes met een glazen kijkgat waar ge uw gezicht op kunt leggen. De mensen die bang zijn om zelf te zwemmen kunnen dus comfortabel op uw buik, droog, naar de koralen liggen kijken. Spijtig genoeg kijken ze niet naar de snorkelaars dus die worden regelmatig overvaren
Eén van de "droogsnorkel"-bootjes. Uw buik ligt op het rode kussen, uw snuit drukt ge tegen de grijze "patrijspoort".
Ze hebben ook een Yellow Submarine. Een nieuwsoortig glazenbodemboot, waar ge onderin zit en zo ook, alweer droog, het rif kunt bewonderen. Persoonlijk vind ik het iets voor zoetwatermatrozen maar zolang het rif er wel bij vaart is t goed natuurlijk.
Bijna de hele dag hebben we onder water gezeten. Met af en toe een schrijfsessie om toch niet helemaal in een frisco te veranderen. Boven water is 't gloeiend heet. Verrukkelijk als ge verkleumd boven komt...
Gelukkig doet al het moois dat ge beneden ziet u de kou wel rap vergeten.
Wat ik persoonlijk een "ligvis" noem. Ze liggen roerloos op de rotsen zolang ge ze niet stoort.
Dat maakt hen tot heerlijke fotomodellen voor echt scherpe foto's...
De papegaaivissen daarentegen zijn veel lastigere modellen... Ze hangen geen seconde stil. Ze knabbelen en wentelen zich ondertussen in alle mogelijke bochten...
Een koraalbosje poseert daarentegen dan wel makkelijk!
Zolang het natuurlijk geen zachte koraal is zoals deze. Want die wiegt constant mee met de golven en de zeestromingen...
En kwallen zijn een regelrechte ramp om op scherp te stellen... Die waggelen heen en weer, en pompen ondertussen ook nog...
Altijd blij als ik eens een kreukel zie. Die zijn ook niet van de snelste!
Dat duurt altijd wel even eer die uit zijn huisje tevoorschijn komt...
"En ikke? Wat hebt ge op mij aan te merken? "Gij? Gij zijt ook een lastige jongen. Gij komt altijd veel te dichtbij!" "Gij zijt ook nooit tevreden gij!!!"
Het hotelpersoneel verstaat hier dus geen half woord Engels. Noch Duits, noch Frans. Tja, zoals alles hier volgebouwd wordt is t niet moeilijk dat ze niet meer aan degelijk personeel geraken. Ik denk dat ze nu zo stillekesaan de bedoeïenen van onder hun geiten aan t halen zijn om tot kelners op te leiden. Er lag vanmiddag een vreemdsoortige fruitsla opt buffet en Paul vroeg wat het was en t enige dat het manneke kon zeggen was Is mischmisch. Ja, dat het een mix was van iets zagen we nu ook wel Vanavond trad er tijdens het diner een buikdanseres op. Jongens, jongens, wat een niveau toch weer. Het leek wel of het ordinaire mens afkomstig was uit een failliet gegaan kroegske uit een achterbuurt in Caïro. t Enige dat ze nog mankeerde was een paal. Het had nog weinig te maken met de sierlijke ouderwetse buikdans
Het waterpijp-hoekje. (Ik doe maar alsof hoor, want op vakantie rook ik niet)
In de discotheek was het vanavond "Karaoke voor de Russen". Twintig zatte Russen die - op all-inclusive vodka - staan te balken op keiharde muziek en alweer de rustige avondsfeer verpesten... Hoe is t toch mogelijk? Ofwel is er iets mis met mij (hoewel ik al heel mijn leven van de stilte heb gehouden) ofwel word ik gewoon oud.
Dinsdag was het mijn shoppingdag... maar zoals zo vaak is hij weer kompleet anders verlopen dan verwacht... Eerst zijn Nand en ik Bieke's computer gaan halen om hem naar een reparateur te brengen want het ding had wel érg vreemde kuren en zij kan hem natuurlijk niet missen voor haar werk voor "Den Dierenvriend". Op de terugweg van de reparateur stopten we om enkele boodschappen te doen en daar ben ik blijkbaar ergens mijn fotoapparaatje verloren... Terug bij Bieke wou ik beginnen de nieuwe kleine poezen te fotograferen om ze op 't blog te zetten voor adoptie en toen bleek mijn fotoapparaatje verdwenen... We zijn overal terug op straat gaan zoeken, maar het fotoapparaat was natuurlijk hopeloos verdwenen... Aangezien we in de loop van de namiddag de auto ook even voor een dierenkliniek geparkeerd hadden wipten we daar snel binnen om te vragen of er soms iemand een fotoapparaat gevonden had. Niet dus. Maar... er stond wel net een koppel aan de receptie dat een nestje van 4 baby-poesjes gevonden had. De mensen wilden de diertjes door de dierenarts laten onderzoeken maar ze wisten verder ook niet wat ze met de katjes moesten doen. Dus kon ik hun naar "Den Dierenvriend" verwijzen... Niets lijkt toevallig in dit leven. Maar met al dat heb ik dus wel geen foto's van Bieke's adoptie-poezen kunnen maken en ben ik een van mijn favoriete kleine fotoapparaatjes kwijt... De schat waar ik mijn onderwaterfoto's mee nam... Het énige type dat in mijn onderwaterhuisje past... En ze maken dat model niet meer...
Na onze vruchteloze zoektocht reden we naar de ma van Nand die sinds eergisteren haar eerste stapjes op 't internet leert zetten. Toen we bij haar aan kwamen vertelde ik hoe droef ik was om 't verlies van mijn cameraatje en deze 80-jarige rakker trooste mij spontaan met de woorden: "Maar meiske, daar moet ge niet te veel om treuren, mijn zonen zullen zoiets wel voor u op E-Bay op de kop tikken!"
Ik viel bijna van mijn stoel! Ik heb altijd al zeer grote bewondering gehad voor de kranigheid van deze dame, maar om haar die zin te horen uitspreken met dezelfde vanzelfsprekendheid als "Hebt ge dorst? Dan zal ik eens een potteke thee zetten!" dat sloeg nu toch echt alles! Een dame van 80 jaar die nog van alles op de hoogte is, alles weet wat er reilt en zeilt in deze hectische wereld, en zelfs E-Bay kent... Daar kunt ge toch niet anders dan voor in opperste bewondering staan!
Moederke Melanie is een zeer snuggere vrouw, ze kan perfect overweg met haar electrische rolstoel, gebruikt drie DVD-afstandsbedieningen - waar zelfs ik niet wijs uit zou geraken - en kan met een gsm werken. Maar een computer heeft ze nooit gewild, want daar wou ze op haar leeftijd niet meer aan beginnen... Tot ze vorige week liet horen dat ze 't zo jammer vond dat ze de kattenverhalen en Irma-strips op mijn blog niet kon zien... Geen uur na deze opmerking begonnen haar zonen en kleindochter hemel en aarde te verzetten om haar een pc te bezorgen.
En ja, sinds enkele dagen zit ze achter een laptop en krijgt ze elke dag een computerlesje. Ze leert haar muis te temmen (nog niet zo makkelijk! Maar ze sakkert en prutst tot de muis doet wat zij wil!) Ze krijgt de pc al opgestart, ze vindt de weg naar mijn blog en geraakt van daar zelfs al op 't blog van Den Dierenvriend! En bovenop krijgt ze de computer nog terug netjes afgesloten ook!
Lief Moederke Melanie, ik dacht na al die jaren niet dat ge nog in mijn achting kon stijgen, maar toch hebt ge dat weer gedaan! We gaan u met zijn allen nog veel computerlesjes geven zodat gij nog voor 't einde van 't jaar bij de NASA kunt gaan solliciteren en minstens tegen midden 2008 op eigen kracht een raket naar Mars kunt lanceren! Nog een hele dikke proficiat voor uw moed en doorzettingsvermogen. En dankzij u heb ik weer een reden meer om iets moois van mijn blog te maken! Bedankt daarvoor!
Moederke Melanie ziet Irma in 't echt toch nog altijd liever dan op 't scherm denk ik
Lou, Dolfijn, Ingrid, Wim, Fernanda, Klaproosje, Maria, Ritje, Walter, Speelster, Jan, Vifke, Marleen, Kathleen, Cooltje, Geert, Lilith, Chrisje, Rikavensis, Mieke R. , Luc en Ryntje, Nand en Vera hebbende oplossing al gevonden! Voor Francois, Steven, Paul, Viva, Luk en Franske roep ik deze week speciaal - éénmalig - een categorie "super-bolleboos-speurneuzen" tot leven! Zij hebben deze naam écht wel verdiend! De reden hiervan leg ik jullie zaterdag wel uit... Elke "Oplosser" kan nog altijd tot "Super-bolleboos-speurneus" evolueren ... als je even nadenkt zal je er wel uitkomen...
Tien dagen geleden moesten we naar Nederland om materiaal op te halen bij enkele groothandels. We gingen natuurlijk met onze nieuwe auto want daar blijken nu plots wel 50 (vijftig!!!) gitaren in te kunnen... Ongelofelijk, nu hebben we eindelijk een echt grote auto en nu stoppen we met de zaak Onderweg bleek dat onze landkaarten nog in de oude auto lagen en dat de routebeschrijving die de firma ons gestuurd had pas begon als we al in 't dorpje waren... Daar waren we dus niet veel mee vooruit. Aan de grens zijn we dan maar een kaart van Nederland gaan kopen...
Om heel eerlijk te zijn : ik had mijn vrije dag liever anders doorgebracht dan alweer voor de zaak bezig te zijn, maar 't kon nu eenmaal niet anders. Dus heb ik er maar 't beste van gemaakt en heb ik - onderweg en in de groothandels - foto's van "Irma" (mijn rugzakje) in de zotste situaties gemaakt. Zo levert dit uitje toch ook een leuke strip op. Hier is alvast een deel van de eerste reeks : De moeilijke rit naar "Dombosch"...
Ik zal elke dag enkele foto's aan de strip toevoegen want er komen er nog hele leuke bij waarop je Irma tekeer zien gaat op allerlei instrumenten... Ja, het wordt deze keer een "magnum opus"... Ik ben ondertussen al aan 29 foto's en 't einde van de strip is nog niet in zicht... Hier zijn de eerste 8 :
1
2
3
4
5
6
7
8
In de volgende afleveringen zal Irma haar goede wil betonen en zich uiterst nuttig maken...
Wat een beetje samenwerking toch vermag... Enkele dagen geleden vroeg Alida me om mee een thuis te zoeken voor een hondje. Ik mailde het nieuws naar "de honden-afdeling" van 't seniorennet... Al de hondenbloggers mailden het weer verder door naar hun vrienden en sommigen plaatsen het op hun blog... En zie : de samenwerking heeft alweer geloond! Deze prachtkerel krijgt een heerlijke nieuwe thuis!
Bedankt aan allen die ik het gemaild had de die de vraag verder verspreid hebben! "Eéndracht maakt macht" zeggen ze, maar 't is nog waar ook! Bij Alida van http://blog.seniorennet.be/tuinkatjes/ kunnen jullie meer over Skyppy lezen en het verdere verloop van de adoptie komt op 't blog van Christiane http://blog.seniorennet.be/christiane/ want dat wordt Skippy's nieuwe thuis!
Deze foto maakte ik enkele maanden geleden in Antwerpen van een etalage. Het is een sportgeriefwinkel waar inbrekers hun geluk geprobeerd hadden...
Als ge een bal in een net wil krijgen dan kunt ge er wel beter voor zorgen dat de basketpaal niet in een etalage staat hé!... ----------- Straks een grotere foto (maar niet té groot! Want er zijn al veel te veel mensen wiens euroke gevallen is!) van 't fotoraadsel. En misschien, als er vandaag tijd overschiet, het eerste deel van de strip "Irma bij de groothandels"...
Veel succes maar nog veel meer plezier! En niet paniekeren want er verschijnt elke dag een grotere foto! ------------------ Reeds opgelost door : Lou, Dolfijn, Ingrid, Wim, Fernanda, Klaproosje, Maria, Ritje, Walter, Speelster, Jan, Vifke, Marleen, Kathleen, Cooltje, Geert, Lilith, Chrisje en Rikavensis! Er gaan deze week - door "omstandigheden" - per grote uitzondering, trouwens 2 categorieën van winnaars zijn : de tweede categorie noem ik de "super-bollebozen". Ik zal zaterdag wel uitleggen waarom. Winnaars in de supercategorie zijn alvast : Francois, Steven en Paul!
De "klei-klieder-club" van de crème-glace-bak. Maandag, 18 juni 2007.
Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.
Vanacht om 2 uur begonnen de Italianen van het Reef Oasis Hotel van hiernaast gewoon opnieuw met hun lawaai. En maar ratelen en maar brullen in hun openluchttheater en dat allemaal voor een publiek van minder dan 20 mensen... Een mens komt op de duur in de verleiding om er een bommeke te gaan gooien. Ik kan voor de rest van mijn leven geen Italiaans meer horen tegen het einde van deze vakantie vrees ik.
Om 11 uur vanmorgen was t hier buikdansles en omdat me dat altijd heeft aangesproken ben ik gaan meedoen. t Was niet makkelijk maar heel plezant en de muziek stond redelijk stil. t Zijn wel moeilijke bewegingen voor Westerlingen. Onze schouders zitten veel te vast Spijtiggenoeg duurde de les maar een half uurtje... Tja, dan oefenen we op de kamer maar verder hé...
Aan de huis-buikdanseres kan ik natuurlijk niet tippen... Maar die heeft dan ook veel meer om mee te schudden
Zelfs de kleinste kindjes komen spontaan meedansen. En ze doen eigenlijk veel mooier dan de danseres... Het buikdansen zit hier blijkbaar in de genen.
Het zwembad is hier zalig. Het zijn allemaal baden verbonden door overlopen. Het ziet er mooi uit en er zijn echt veel stille gedeelten en ook belangrijk, het water is lekker warm. Helemaal niet zoals op de Nijlboot.
De moslimdames hebben eindelijk het probleem opgelost dat ze zich niet in bikini kunnen vertonen. Vroeger zag men ze helemaal ingepakt en gesluierd te water gaan, nu dragen spannende lycra-badpakken die hun volledige lichaam bedekken en waar gewoon een bikini op gedrukt is. Geniaal gevonden! Hoewel ik aan de uitdrukking op onderstaande zwemster haar gezicht tochmeen te merken dat ze de gewone bikinidraagsters nog steeds een beetje benijdt... Of gewoon minacht?... Toch is het een grote vooruitgang want toen ik hen destijds zag snorkelen met een sluier leek me dat toch niet simpel. De helft van de tijd dreef hun sluier voor hun bril. Misschien dachten ze dat ze allemaal sluierstaartvissen zagen en verbazen ze er zich nu over dat het maar gewone vissen zijn die hier zitten. Desalniettemin lagen er toch ook nog volledig zwarte boerka's en gesluierde dames onder de parasols te heu... "zonnen"?... of te "schaduwen"? Hoe moet ge zoiets noemen...
Moslim badpak met bikini-print... en dat in deze hitte...
Vanmiddag kwam iemand van 't management tijdens de lunch rond met een vragenlijst. We hebben er op ingevuld dat ze best een personeelslid bij de crème-glace-toog plaatsen die de mensen kan gerieven want nu zitten al de kinderen er met lepels in te dabben. Ik ga hier niet al te plastisch beschrijven hoe dat ding er na zon invasie uit ziet want dan gaat uw maag kabbelen.
We zijn ze hier ook aan t trachten te leren dat ze pannekoeken moeten bakken. Dat het niet verplicht is dat het dikke, gele, ongebakken, plakkende deegpoefkes zijn. Dat "bruin en dun" véél lekkerder is. Mondeling uitleggen kunt ge dat hier toch allemaal niet. Dus daar was hun vragenlijstje ook weer nuttig voor. Ben zeer benieuwd
Geef nu toe... dat zijn toch geen pannenkoeken!
De rest van de dag heb ik afwisselend doorgebracht onder water en achter mijn laptop. Er staan nog zoveel onafgewerkte verhalen te schreeuwen om een einde Velen zelfs nog om een begin.
Vandaag was 't kwallen-dag! Prachtige purperen doorzichtige beestjes... Ze waren klein en ongevaarlijk maar met velen. 't Is erg moeilijk om ze goed te fotograferen spijtiggenoeg. Hun organen zitten ingepakt in een dikke laag gel dus krijgt ze nooit echt scherp op de foto, hoe dicht ge ze ook benadert...
Een lang leven is zo'n kwalletje niet beschoren in dit visrijk gebied. Ze worden letterlijk aan stukken gerukt en verslonden...
Een kreukeltje op wandel! Bemerk zijn mooie blauwe oogjes!
Geelgroene harde koralen...
Enkele doopvontschelpen waarrond zachte koralen gegroeid zijn...
Een inkijkje in een blauwe doopvontschelp. Zoals geweten een van mijn favorieten van de zeebodem
Ik hoor het jullie al denken : "Oh nee, daar gaan we weer! Toch weer niet elke dag details van doopvontschelpen!..." Nee, beloofd! Echt waar, ik zal proberen me te beperken en er maar twee per verhaal te plaatsen.
De zon gaat onder achter de Sinaï-woestijn en tegelijkertijd beginnen alle moëzins te "zingen" vanop hun minaretten... Feeërieke momenten... ------------------------------------------------ Over enkele dagen het vervolg waarin ge mij ook tot moslim ziet evolueren...
Het waren de ringetjes van een kalenderke. Maar ik ben heel soepel geweest want ge kon onmogelijk zien dat het een kalender was.
Dus alle antwoorden met "geringde papierdingen" in heb ik goedgekeurd. Ge ziet, ik ben nog de moeilijkste niet
Ik denk dat de oplossing is : een spaarlamp (van het type met rondwentelende glasvorm)
Je maakt het soms wel moeilijk of staat er een microscoop op je fotoapparaat ipv een lens ????
Zie je al die bloggers al in huis rondlopen met een serieus vergrootglas (à la detectief Van Zwam uit de Nero boeken ?)
Natuurlijk bovenstaand antwoord kon er niet mee door... Maar als bewijs laat ik jullie meegenieten van enkele antwoorden die ik moeiteloos door de keuring gelaten heb :
wat betreft het raadsel: zo een ....een..., allé, hoe moet ik het zeggen, zo een...allé, ge weet wel, zo iets om.... ge versta me wel.....hoe moet ik het uitleggen, zo een "scharnierke" van een kaft, enfin, nie van een kaft, maar....van zoiets dat ge op uwen bureau zet, verstaat ge mij, pffffffff, ik krijg er ook al koppijn van.....Ik hoop dat jouw koppijn wat wegtrekt, want dat moet zeer vervelend zijn
Een "bureel-agenda"-achtig iets ?
volgens ons is het de rug van een boek, met die bindringetjes of hoe noemt dat?
het fotoraadsel :het is een agenda of een adressenboekje die op een standaard staat en die je zo rond kunt draaien.
een carouselstandaardadressenboekje dus.
Mijn gokje, een spiraal boek, agenda of kaft?
hier is mijn gok nr 3 : fotokader...met verschillende bladen en foto's, waarvan je zoals je gemutst bent, het plaatje kunt omdraaien . Zoiets van, die zijn smoel wil ik niet zien vandaag... hopla omdraaien. Oh, ja ! voor den deze heb ik wel goesting vandaag
Voor mij waren al die antwoorden al meer dan goed genoeg. Maar deze laatste kon ik ook niet goedkeuren natuurlijk :
Onderdeel van de rits van Irma ?
Komaan seg!!! Ik ga de intieme delen van ons Irma toch niet op 't internet zetten?!!! Mijne slaapkop tot daaraan toe... Maar ik ga ons Irma toch niet ten schande maken voor heel 't seniorennet
Opgelost door 29 "Detectief Van Zwam"-en : Lilith, Speelster, Andromeda, Walter, Geert, Steven, Kathleen, Sha jongen, Chrisje, Rikavensis, Nilleke, Ryntje, François, Mieke R. , Klaproosje, Huismusje, Dolfijn, Lange Lou, Luk, Lut, Fernanda, Cooltje, Mare, Vera, Redpoppy, Nand, Maria, Paul en Ritje!
Deze zomer... Ik hoor de kreten van afgrijzen al opstijgen als ge dat woord nog maar leest Voor mensen met kinderen waren die eindeloze regendagen een ramp, en voor mensen die niet op zonnevakantie konden gaan moet het ook vreselijk geweest zijn. Maar voor mij lag het anders. Ik had me echt geen "fijnere" zomer kunnen dromen voor onze uitverkoop... Ik mag er niet aan denken als ik mijn werk van de laatste twee maanden in 30° had moeten doen... Voor mij zaten er de laatste tijd weinig uitjes in, en elke avond als ik uit de winkel op mijn dakterras kwam dan zag ik de meest fascinerende luchten... Ik moest mijn fotoapparaat maar door mijn raam steken, of even naar 't restaurant achter de hoek wandelen om toch nog snel iets tussen mijn tanden te steken, of ik zag deze prachtige hemels... Alleen het zicht hiervan maakte mijn dag soms goed. Hopelijk maken de foto's, die ik van hieruit van de dramatische wolken maakte, voor jullie deze zomer toch ook nog een klein beetje gedenkwaardig op een prettige manier...
Veel liever een zwaar bewolkte hemel, dan een eentonige grijsheid. Achtere elke wolk schijnt de zon. Maar ge moet ze willen zien...
Of ge kunt u natuurlijk ook deze schoenen aanschaffen...
Dit laatste leuke fotootje kreeg ik van Steven toegestuurd. Die wil mij in 't vervolg iets stijlvoller zien snorkelen denk ik
Het voorwerp zie je vaak staan op bureaus. Van banken, van reisbureaus, van interimkantoren, bij dokters, op de ziekenkas,... En ja, op mijn bureau in mijn hobbithol bevindt er zich ook eentje. Als ge 't ziet staan tussen de rommel natuurlijk... Dus behulpzaam als altijd gun ik jullie even een inkijk in mijn hobbithol...
Luk nam deze foto's een paar weken geleden toen hij op 't onverwacht kwam binnengevallen. Als ik al de rommel die op deze foto's staat zou moeten wegshoppen dan was ik morgen nog bezig. Dus nu zien jullie eens hoe 't er hier bij momenten echt uitziet
Lilith, Speelster, Andromeda, Walter, Geert, Steven, Kathleen, Sha jongen, Chrisje, Rikavensis, Nilleke, Ryntje, François, Mieke R. , Klaproosje, Huismusje, Dolfijn, Lange Lou, Luk, Lut, Fernanda, Cooltje, Mare, Vera, Redpoppy, Nand, Maria en Paul hebben het al gevonden. Zaterdag de oplossing!
En dit geeft een heel nieuw begrip aan 't woord "piekeren"
Van sommige dromen wil mijn haar soms rechtop gaan staan ...maar 't is blijkbaar te moe om helemaal recht te geraken.
Zo snel ik terug wat energie heb begin ik opnieuw met deze hobby! Nu zit het er niet in omdat ik bij 't opstaan direkt belangrijkere dingen te doen heb. Trouwens, ik durf nu zo'n portretjes niet nemen want ge zou kunnen denken dat ge in 't spookhuis op de kermis terecht gekomen zijt in plaats van op mijn blog.
Deze week kreeg ik nog een mail van iemand die me aanraadde wat te rusten, want dat ze vond dat ik op mijn recente foto's opsta alsof ik "twee Irmakes onder mijn ogen heb hangen". Een andere vriendin, de dochter van een ambassadeur - die dus in haar leven om de paar jaar moest verhuizen en alles inpakken - noemt de wallen onder haar ogen "de valieskes van onze pa". Geweldig toch!!! De zakskes onder uw ogen namen geven! Dus als er nog mensen zijn bij wie deze onderdelen namen hebben gekregen wil ik 't graag horen! Zet ze hieronder en bezorg me een lachbui! Ik ben er hard aan toe --------------------------- Ik was er daarnet, met mijn suffe kop, zelfs in geslaagd om dit bericht op het blog van Bieke te plaatsen... Stel u voor... dan hadden de lezers van "Den Dierenvriend" deze onzin morgenvroeg op hun scherm gezien! Gelukkig had ik mijn fout onmiddellijk ingezien en kon ik het direkt corrigeren en 't naar mijn eigen blog overzetten...
Eén van deze dagen ga ik eens een reeks van mijn andere "dagelijkse stommiteiten" op 't blog zetten. Kunt ge ook meegenieten van een mens die telefoon krijgt van een klant, een prijs begint te berekenen, en die vervolgens zijn rekenmachientje tegen zijn oor houdt, de prijs en een uitleg begint te geven aan de opbeller, en zich afvraagt waarom die mens nu plots niet meer antwoordt. "Zou de prijs die ik dan net berekend hebben toch de duur geweest zijn? Allez, waarom zegt die klant nu opeens geen woord meer? En hij was daarjuist zo geïnteresseerd in die gitaar... Vooruit, ik zal 't nog eens opnieuw uitrekenen, misschien kan de prijs nog een beetje omlaag... Maar waar is mijn rekenmachientje nu weer naartoe... Er ligt hier alleen een telefoon op mijn bureau..."
Ja, zo'n toeren gebeuren hier echt dezer dagen... Ik ga een heel goeie gepensioneerde worden, maar wel eentje dat vroeg gaat beginnen dementeren vrees ik
De bedjes zijn hier geen sarcofagen ze zijn van goede en zachte kwaliteit. De nachtrust zou dus heerlijk zijn moest dat Italianen-hotel van hiernaast niet tot een stuk in de nacht doorgaan met zijn gedreun. De godganse dag maken die lawaai. Ze hebben twee animatoren die op t strand door luidsprekers een soort vrije radio staan te spelen. Liedjes spelen ze nooit voluit, het is altijd enkele noten muziek en dan oeverloos Italiaans gelul. Ge hoort het geboenk en geemmer zelfs tot onder water! Na de middag zijn ze even stil, en elke keer als de moezzin oproept tot gebed ook. Maar voor de rest gaat dat gedoe de godganse dag door. De manager van dit hotel is een Duitser, en hij vindt het ook vreselijk wat het buurhotel aanricht, maar hij kan niets doen, er bestaan geen wetten of regels voor geluidsoverlast. Hij vertelde hoeveel moeite het hem al gekost had om zijn eigen hotel stil" te krijgen. Ook de Egyptenaarkes doen blijkbaar niets liever dan de hele wereld in een disco om te toveren.
Op een foto ziet zoiets er als een oase van stilte uit...
En inderdaad dit hotel is naar de normen van tegenwoordig stil. Er zijn veel plekken aan t zwembad waar ge geen muziek hoort. Op het strand is ook geen muziek (is ook niet nodig want de Italianen zorgen dat er geboenk te horen is tot in de Sinaï). Aan de bar speelt een radio op bescheiden volume. En de heksenketel breekt pas los om half 9. Eerst met de mini-disco. De kindjes die komen dansen op het cassetje dat ze daar tegenwoordig in elke hotel op de wereld voor gebruiken. Elke avond, elk jaar dezelfde 8 liedjes. Keihard. Die animatoren moeten daar toch ook zo stillekes aan debiel van worden zoudt ge denken? Daarna begint de show voor de volwassen, het volume gaat nog wat hoger. En vervolgens worden de festiviteiten verder gezet in de nachtclub waar het een hel wordt. Spijtiggenoeg een hel waar de deuren van blijven open staan.
Boven op het dak van de discotheek is een zeer aangenaam, groot en stil terras. Het zit na het diner eivol, iedereen zit er rustig aan tafeltjes te praten, te drinken en te kaarten. Tot de disco begint en ook iedereen daar op de vlucht gaat. Echt zielig.
In die discotheek staan dan een twintigtal mensen te huppelen, en het terras waar die honderden mensen rustig zaten te babbelen loopt leeg Deze ochtend tijdens 't ontbijt vond ik weeral een nieuw vriendje. Een flinke rosse kater! Gelukkig zitten hier geen ongelukkige poezen. Dit exemplaar zit rustig op een zeteltje en ziet er wel doorvoed uit. Toch althans zolang het toeristisch seizoen duurt en de mensen allemaal in het buitenrestaurant eten...
Ook onder water hebben we vandaag weer prachtige wezens gezien. Kwallen, kreukels, vissen, roggen zelfs een inktvisje! Die blijken hier niet veel te zitten. Behalve op 't buffet dan... Er groeien ook nog de prachtigste koralen, zowel zachte als harde. Tja, dat kan ook moeilijk anders met die frisse watertemperatuur... Zo zou ik ook eeuwig jong kunnen blijven. Diepgevroren. 't Verbaasd me dat ik hier onder water nog geen Captain Iglo-fishsticks heb zien zwemmen!
Een gouden visje in een gouden bos koraal...
Knalrode potlood. Pas 's avonds gaat hij op wandel...
De enige inktvis die we zagen zat jammergenoeg in een holleke tussen de rotsen, en hoewel hij mijn vingers vastpakte met zijn zuignappen wou hij toch niet uit zijn schuilplaats komen. Echt spijtig, want het was een magnifiek beestje, hij veranderde om de paar seconden volledig van kleur Misschien had hij zijn holletje met geluidwerende platen bekleed. Tja, in dat geval zou ik er hier ook niet meer uitkomen Onderstaande reeks zijn allemaal foto's van dezelfde inktvis in zijn holletje. Hij draait en keer zich om en om. Soms ziet ge zijn oog, soms zijn mond, dan weer zijn blaaspijp, en af en toe alleen maar tentakels met zuignappen. En bij momenten moet ge gewoon maar uw fantasie gebruiken om te onderscheiden welk lichaamsdeel hij nu weer toont. Om de paar seconden tooide hij zich met een andere kleur...
De zwarte cirkel is zijn oog.
Hier zit zijn kop volledig omwonden door zijn tentakels.
Een oranjerode bek en een groengele blaaspijp. En nog wat onbekende onderdelen
In 't midden zie je de blaaspijp en daarnaast zijn oranje snavel. Dat godzijdank niet mee van kleur verandert... Want anders zou een mens er totaal niet meer wijs uit raken...
Zijn mondje en een stukje blaaspijp.
En nu is 't aan u. ----------------------------------------------------------------------------------- Over enkele dagen nog meer land- én zeebewoners!
Nu kan het toch niet echt moeilijk meer zijn?... En toch is er maar 1 nieuwe oplosser bijgekomen... Kijk eens goed op bureaus en in schuiven... Niet in badkamers, toiletten of garages gaan zoeken. Ten eerste omdat ge dit voorwerp daar waarschijnlijk niet gaat vinden en ten tweede omdat die plaatsen dankzij de vorige fotoraadsels al wel grondig opgeruimd zullen zijn
Al opgelost door Lilith, Speelster, Andromeda, Walter, Geert, Steven, Kathleen, Sha jongen, Chrisje, Rikavensis, Nilleke, Ryntje , François, Mieke R. , Klaproosje en Huismusje!
Toch even, als ontspanning, enkele foto's van vandaag geplaatst! Hieronder zien julllie het gloednieuwe postgebouw in de haven van Antwerpen waar de grote hoeveelheden drukwerk naartoe moeten gebracht worden. Hoe reusachtig de gebouwen ook zijn, ze zijn amper te vinden tussen al de havenbedrijven...
Eerst moeten we al onze brieven netjes in bakjes schikken alvorens ze gewogen kunnen worden.
Dit was de allerlaatste mailing aan onze trouwe klanten... Dus hebben we ze deze keer samen weggebracht om toch enkele foto's als herinnering te hebben aan deze hectische jaren...
En ja, ze heeft in feite gelijk... Gisteren zat ze nog lekker hoog en droog in onze volgeladen auto met haar haartjes wapperend in de wind onder 't open dak... en vandaar naar een winkelwagentje uit de Aldi... 't Kan verkeren... Maar dat wist Bredero al
Van het bezoek van maandag aan de groothandel maak ik binnenkort een uitgebreide strip, want wat Irma daar allemaal heeft meegemaakt is niet te onderschatten.
Als ik die foto's hierboven nu zo eens bekijk... dan moet die arme Nand in zijn vorig leven toch wel iets vreselijk ergs misdaan hebben... Wat zou anders de reden kunnen zijn dat die lieve mens altijd als muilezel gebruikt wordt?...
Voor 't geval jullie je afvragen waarom ik al die plastic voorraadpotjes gekocht heb... In deze drukke periode maakt Nand regelmatig eten voor ons dat ik kan invriezen. Zo krijgen we af en toe toch nog iets gezond binnen. Winkelen schiet er de laatste maanden nogal eens over vandaar dat de kar rijkelijk gevuld is. Ge kunt toch niet blíjven rollen keukenpapier naast het toilet zetten... En de nacht doorbrengen zonder mijn Chocolate Chip Cookies is helemáál niet te doen!
Vanavond ben ik thuis gekomen met loeiende hoofdpijn vandaar die korte antwoordjes op jullie mailtjes... Morgen beter. Of overmorgen. Of als ik "op pensioen" ben. Over 64 "werkdagen" dus... of 87 échte dagen... Mijn lintmeter is vandaag weer 1 centimeter korter geworden
Ik heb een ellendig druk weekend gehad. Zondag enveloppen printen en open steken. Vandaag heel de dag in groothandels in Nederland rondgelopen, en vanavond die 5000 brieven in enveloppen gestoken... Goddank met hulp van enkele kameraden want anders hadden we weer tot in de vroege uurtjes bezig geweest... Hier zitten we met zijn allen tussen bergen papierstrookjes die van de zelfklevende enveloppen afgetrokken zijn. Want sinds 1 september moet ook "drukwerk" dichtgeplakt zijn... Ik ben oprecht blij dat het de laatste klantenmailing was die ik in mijn carrière moet doen...
Dus doe ik nu maar even aan recyclage... Ik denk dat jullie onderstaand poezenstripje al eens gelezen hebben want ik maakte het vorige zomer. Hopelijk is jullie geheugen even slecht als 't mijne en kun je er ook een tweede maal van genieten. De trip naar Holland van deze middag heeft overheerlijke foto's van Irma in muziekgroothandels opgeleverd! Ze heeft zelfs een kado gekregen van een van onze leveranciers... Maar op die strips ga je nog enkele dagen moeten wachten want morgen moeten eerst al die brieven naar de speciale afdeling van De Post in de haven van Antwerpen gebracht worden... Toch alvast een voorproefje van vandaag...
Met het papierwerk helpen mijn katten niet. Of toch niet in positieve zin. Maar ze zijn me dan weer op heel andere vlakken zéér behulpzaak... En dan verwachten ze daar nog dankbaarheid voor ook...
(Vanaf nu is de Nijlcruise gedaan en gaan we uitrusten in Sharm El Sjeikh. Cultuur wordt ingeruild voor natuur... Niet vergeten - mijn trouwe lezers van vorige reisverhalen weten dat al - ik ben maar een gewone snorkelaar, dus ik ken al de correcte namen van de vissen niet. Als ge die wil weten moet ge naar echte duiksites gaan. Mij is 't er gewoon om te doen dat ik 't mooie beestjes vind en graag fotografeer.)
Halfversteven beeldhouwwerk.
Vrijdag, 15 juni 2007.
Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.
Na een zeer efficiënt vluchtje van 3 kwartier stonden we in Sharm El Sjeikh in de gloednieuwe luchthaven. De taxi stond ons al op te wachten. Sharm verandert met de week. Alles wordt volgebouwd met casinos, hotels en shoppingmalls. Om half twee waren we al op het schiereiland Ras Mohammed in ons hotel. Deze keer zelfs in het hotel dat we geboekt hadden. O wonder. Vorige keer was dat ietwat anders
Het eerste wat we in de receptie te zien kregen was een Paris Hilton-achtig wicht met met een rokje ter breedte van een broeksriem waar haar onderbroek onderuit piepte. Als dat het publiek hier gaat zijn Maar ja, Sharm wil zich ontpoppen tot party-bestemming. Iets à la Ibiza of Las Vegas. Een heel trieste evolutie voor de mensen die naar hier komen voor het onderwater-natuurschoon en de rust die daar normaal bij hoort
Ondanks het feit dat we twee keer per mail en aan de telefoon gevraagd hadden om een rustige kamer te krijgen hadden ze niet beter gevonden dan ons te herbergen op 20 meter van de discotheek en op 10 meter van de technische ruimte van het hotel waar ze zich bezig hielden met het in stukken slijpen van de metalen bedden Om gek van te worden. Dus vanmorgen hebben we eerst geprobeerd om van de roomboy te weten te komen welke andere kamers er nog vrij waren. Maar dat was hopeloos. Hij liep langs enkele kamerdeuren, wees er naar, en riep telkens Bimbel. Bimbel. Bimbel!. Ik stond zeer verbaasd naar zijn pantomime te kijken, keek eens schuin naar Paul en die vertaalde het direkt voor mij :
Schat, de mens bedoelt people, hij tracht ons duidelijk te maken dat er achter al die deuren mensen slapen, en dat alle kamers bezet zijn. Oef, goed dat mijn tolk al wel wakker en helder van geest was.
Zicht vanuit onze kamer... de blauwe poort is de discotheek... Het terras daarboven het café...
Dan maar getracht het probleem aan de receptionisten uitgelegd te krijgen maar ze snappen amper waar het om gaat. Ik wil met mijn hoofdpijn echt niet in een kamer zitten waar ik nooit eens lekker in alle rust op t terras kan zitten schrijven. Uiteindelijk lieten ze dan enkele andere kamers zien, waar we voor moesten bijbetalen omdat ze ze zogezegd zeezicht hadden. Ja, inderdaad tussen twee gebouwen kon je als je heel goed keek een streepje blauw van een meter breed zien. Maar t was er al even lawaaierig, dus dat hielp ons geen stap vooruit. Op de lange duur hebben we dan een kamer aan de buitenkant van het hotel gekregen, zodat we helemaal van de disco en de werkplaats afgewend waren. Jammergenoeg keken we nu uit op het theater van het buurhotel!!! Waar vanavond natuurlijk weer vol gas gegeven werd. Op een nog veel hoger volume dan de discotheek in ons eigen hotel Van de regen in de drup dus... Ellendig toch dat ge op populaire reisbestemmingen nooit geen rust meer kunt vinden in hotels. Ik haat dat lawaaierige aerobics-gedoe waar voor het plezier van drie turnsters heel het hotel op zijn grondvesten moet staan daveren. Om nog te zwijgen van die debiele avondshows voor mensen die zichzelf niet kunnen amuseren.
We zijn al direkt in de voormiddag gaan snorkelen want het is speciaal voor zijn mooie huisrif dat we dit hotel gekozen hebben. En inderdaad het is prachtig! We waren nog geen vijf minuten in 't water en we hadden al een golden eagle rog, en vlak daarna een blauw-geel gestippelde rog gezien! Tussen massas andere vissen natuurlijk.
Een statige Golden Eagle Ray zweeft voorbij...
Kijk naar zijn dikke dolfijn-achtige lijfje! Niet alle roggen zijn plat! Je kan ook de gevaarlijke stekel aan 't begin van zijn staart zien. Zijn afweerwapen tegen stoute toeristen of hongerige collega's.
Een Blue Spotted Ray begint zich in te graven in de zandbodem.
Maar t water is koud. Zelfs als ik mijn wetsuit draag. Straffer nog : zelfs Paul heeft het koud. Nog nooit meegemaakt. Na een uur achter t rif stillekes hangen fotograferen lijken onze handen wel de vorm van versteven klauwen te hebben. Het strandwater zal wel 24° zijn, dus om daar wat in rond te ploeteren is t best OK. Maar om twee uur geduldig achter het rif - waar het water flink wat frisser is - rond te sluipen op zoek naar de juiste vis, bij het juiste koraal, met de goede belichting is nog wel een ander paar mouwen. Tijdens de Nijl-cruise hebben we veel "half-verheven beeldhouwwerken" gezien maar als we hier uit het water komen zien we er zelf uit als half-versteven-beeldhouwwerken.
Surgeon-fish. Hij noemt chirugvis omdat hij een scherp scalpel bezit. Het is het orange streepje vlak voor zijn staart.
Kwalletje...
... geweest... Want de vissen zijn dol op deze lekkernij...
Vlindervisje.
Een schitterendeBlue Spotted Grouper rustend op een rots. Het is een nachtelijke jager dus overdag zit hij meestal verstopt.
Een donkere papegaaivis met knaloranje oogjes. Zijn bek is even sterk en scherp als die van een papegaai.
Geel viske. Ja, ik heb toch gezegd dat ik ze niet allemaal bij naam ken.
Het hotel ligt op een klif en als ge zit te eten aan een tafeltje aan de rand van het restaurantterras dan hebt ge uitzicht over heel de baai met zijn verschillende kleuren blauw en ziet ge alle franjes en koraaleilandjes van het rif. Magnifiek. Tijdens t eten kunt ge dan al uitstippelen tussen welk groepje rotsen ge s namiddags eens wilt gaan snorkelen. Zalig! Er komen hier wel veel duikers-en snorkelboten omdat dit schiereiland een onderwaternatuurreservaat is. Maar echt storend is het niet. Na een half uurtje verdwijnen ze toch al weer. De tafeltjes aan de rand van het terras zijn blijkbaar ook nooit allemaal bezet. De meeste mensen zitten liever dichtbij "de dode vissen en de patatjes" dan bij de levende zee. Leuk.
Maar vanuit die hoge positie ziet ge natuurlijk ook veel droeve zaken gebeuren. Mensen die bij laag water keihard met turnsloefen over het rif lopen en de koralen breken. Kwieten die op de rand van het rif gaan zitten. (Ik gun het hun altijd van harte als ze per ongeluk op een zee-egel gaan zitten) Hun benen laten ze achteloos bengelen tegen de koraalwand... Ge ziet onervaren snorkelaars die met hun vinnen slaan alsof ze een gevecht tegen Jonas de Walvis proberen te winnen Soms vraag ik mij af hoe t er hier allemaal nog zo goed uit kan zien
Niets ontziende toerist die met sloefkes over 't rif loopt...
... en deze prachtige natuur achterloos vertrappelt... --------------------------------------------------------------------------------------------------- In de volgende aflevering enkele close-ups van een inktvis waar ik zélf een beetje fier op ben!
)
Toch alvast een voorproefje van vandaag...
