"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
09-10-2007
Ook een gelukkige verjaardag...
Tja, ik had jullie vandaag willen trakteren op een eerste reeks foto's met onderschriften van mijn knotsgek verjaardagsfeestje. Maar dat is niet gelukt. Iedereen heeft een boel leuke foto's gemaakt maar ik heb de tijd niet gehad om ze al te bekijken. Laat staan er enkele te verkleinen voor 't blog. Een paar mensen die me nauw aan 't hart liggen hebben gisteren een zware tegenslag gehad en ik zit momenteel van 't ene ziekenhuis naar 't andere te rijden. Ook de volgende dagen. Dus zult ge nog even geduld moeten uitoefen. Schone deugd trouwens. Maar in ruil daarvoor krijgt ge dan maar het eerste deel van een andere Irma strip. Diegene die ik u al lang beloofd had : "Irma, de chirug".
Ik heb vandaag een schitterend cadeau gekregen van mijn echtgenoot! Een nieuw cd-spelerke voor in de auto!!! Dat was al jaren kapot en dat vond ik heel erg. Maar aangezien mijn Renault Safranneke zo'n speciaal geval is - ge weet het, hij spréékt, niet in tekstballonnekes, maar in 't écht!!! - en om in zo'n model een nieuwe cd-speler in te bouwen kostte dat ongeveer evenveel als een goedkoop tweehands autoke... Dus had ik dat maar nooit laten doen. Voor zo'n oude auto vond ik die kosten niet meer de moeite. Maar nu is er een cd-spelerke in de handel gekomen dat in mijn Safranneke past en niet zo duur is! Dus vanaf donderdag rijd ik terug in een auto met muziek!!! En kan ik eindelijk al die cd-kes die mijn echtgenoot mij kado gaf voor al mijn vorige verjaardagen, zélf draaien. (In plaats van dat hij die altijd kado geeft en ze dan maar "noodzakelijkerwijze" mee naar zijn bureau neemt omdat ik in mijn hobbithol liever in stilte zit.) Ja, mijn echtgenoot heeft zich nu echt wel een pad in de korf gezet. Nu is hij al "zijn"/"mijn" cd-kes vanaf overmorgen terug kwijt De wijze les die we hieruit moeten leren : denk eerst goed na over de gevolgen alvorens ge iemand een kado geeft.
Ik dacht ik zal de beestenbende voor mijn verjaardag eens een lekkere gezamelijk maaltijd geven, dat is toch wat feestelijker dan zoals gewoonlijk hun voer elk in hun eigen potje te serveren...
En de oplossers tot hiertoe zijn : .... Geen mens. Geen kat. Niemand. Noppes. Nobody.
Ik word wanhopig. Zo wanhopig als jullie waarschijnlijk... Al de mensen die zondag op mijn feestje waren hebben het 100% zeker in hun handen gehad die dag. De meeste mensen gebruiken het ding meermaals per dag. Maar terwijl ze 't gebruiken bekijken ze 't niet eens omdat ze 't ding zo gewoon zijn... Kijk naar de kleur!!!!!
Och, omdat het mijn verjaardag is zal ik mijn goed hart eens boven halen en een extra tip kado doen. Want ge brengt er deze week precies niet veel van terecht?... (Ge probeert mij allemaal af te leiden met verjaardagswensen zodanig dat ge hoopt dat het niet opvalt dat ge 't raadsel niet opgelost krijgt. Zijt maar eerlijk!!! ) Maar toch, mijn "oneindige goedertierenheid" gaat u alleszins wat zoekwerk besparen. Ge vindt het niet in de keuken, de badkamer, de living, de slaapkamer of in uw bureau. ---------------------------- En jongens, wie denkt er nu in godsnaam dat een "mondharmonika" of een "accordeon" voor de meeste mensen een gebruiksvoorwerp is dat ze dagelijks moeten gebruiken??? Jenny Speelster heeft zoiets misschien wel elke dag in haar handen, maar als dat voor de rest van de wereld een verplicht nummer was om zo'n ding te bezitten dan was ik al lang supermiljonair geweest en maakte ik dit blog vanuit een zetelke op mijn paradijselijk privé-eiland in de Stille Zuidzee. Zeker weten!
PS. En 't is ook niet schoon dat ge denkt dat het een haarborstel of een ander toiletartikel is, want ik ben er écht van overtuigd dat zelfs senioren nog meer dan 1 keer per week hun haar kammen
Een dagelijks gebruiksvoorwerp voor mij.... Misschien voor andere "senioren" een wekelijks nuttig gebruiksvoorwerp?... (jaja, vanaf dit moment mag ik mij nu ook met recht en reden "senior" noemen hé!)
En de arme Irma had nog zo goed trachten te voorzien dat er niks ging mislopen tijdens het etentje van zondagavond...
Om de plaatsen voor de genodigden aan tafel aan te duiden had ze deze kaartjes met "heel duidelijke aanwijzingen voor een vlot verloop" voor hun bord gezet :
En toen gebeurde dit...
Maar wat er vóór deze foto's gemaakt werden gebeurde was nog véééééél erger...
't Kan niet meer op precies!!! Zie wat een kunststuk Yvette gemaakt heeft! Het lijkt wel of die tekst echt op 't papier gedrukt is in plaats van er op gephotoshopt... Jongens, jongens, jongens, wat heb ik nog véél te leren. En daar ga ik binnenkort de tijd voor krijgen
En zie hier! Als je op onderstaande kaart klikt dan verschijnt de PPS die Rina voor me gemaakt heeft. Ik mag er niet aan denken hoeveel uren werk hierin steekt... En ze heeft die ocharme al drie weken geleden gemaakt en dat met héél veel moeite geheim gehouden. Sukkeltje toch, ik weet hoe erg zo iets is... Vanzelfsprekend kreeg ik die PPS niet zelf op mijn blog gezet, vandaar dat Katrien een pootje toegestoken heeft zodat jullie hem ook kunnen bewonderen. Ja, op 't seniorennet leiden de lammen de blinden, en zo moet dat Zet zeker de muziek op!
Wow! Bedankt meiskes, maar al die moeite heb ik echt niet verdiend...
Vorige week was een rotweek. Er is vanalles misgelopen en ik heb dan nog een super PMS-ke op mijn kop gekregen ook. Ik zat niet meer in een dip-"je", maar in de volledig pot dipsaus.
Op vrijdag kreeg ik een mail dat men Irma in het nieuwe tijdschrift van Pascal wou gebruiken. Dat vond ik een leuke verrassing en 't kikkerde me wel even op. Maar op zaterdag bleek het plots een volwaardige strip van 12 of 16 foto's te moeten worden die elke maand zou verschijnen... En 't zou er vanaf de eerste keer professioneel moeten uitzien met allemaal foto's van 't zelfde formaat... Oeps... Ik heb mijn uiterste best gedaan maar 't is niet gelukt.... Ik heb geen stripprogramma voor pc. Ik heb niet genoeg Irma-foto's die ofwel allemaal horizontaal zijn ofwel allemaal vertikaal... Kortom het liep vast op technische problemen en ik heb de deadline van maandagochtend 8 uur niet gehaald... Logisch wel, ik heb die stripjes altijd maar voor de lol voor mijn blog gemaakt. Ik zou echt niet weten hoe ik een professionele strip moet ontwerpen. En zeker niet op 40 uur tijd. Veertig uur tijd waarvan er al een heleboel besproken waren... Want...
Ik was echt niet van plan om iets voor mijn verjaardag te doen. Veel te moe. Veel te veel aan mijn kop en in geen plezante stemming. Een paar dagen geleden deed ik een snotterke, o.a. uit puur zelfmedelijden omdat ik dinsdag mijn verjaardag niet kon vieren omdat ik deze week veel andere katten te geselen heb. Maar ik wist dat als ik deze speciale 50-ste verjaardag totaal ongemerkt voorbij zou laten gaan dat ik me jaren later daar nog meer over zou kunnen gaan wentelen in zelfmedelijden. Ik ken mezelf.
Dus ben ik mezelf maar te slim af geweest. Op 't laatste nippertje heb ik enkele mensen gevraagd om gisteren samen iets te gaan eten in 't wok-restaurant. Geen werk voor mij, geen afwas, en iedereen kon eten wat hij graag lust. Het is een heel vreemde selectie van gasten geworden. Enkele oude vrienden, die ik in geen 28 jaar nog gezien had, enkele nieuwe blogvrienden, enkele fotoraadselfanaatjes die ik nog nooit gezien had, maar allemaal 49+-ers en voornamelijk singles die wel eens een uitje konden gebruiken. Boedhisten, carnivoren, fotografen, dierenliefhebbers, werkelijk vanalles onder mekaar... maar 't enige wat ze wel allemaal gemeenschappelijk hebben is een meer dan gezonde zin voor humor. De enige voorwaarde was dat niemand een duur kado mocht meebrengen. Dus moesten ze wel uit hun fantasie putten als ze toch iets wilden meebrengen Deze ietwat vreemde verzameling gasten heeft tot een wonderlijk heerlijke namiddag en avond geleid! En een boel verrassingen! Als mensen hun fantasie moeten aanspreken kan dat tot verrukkelijke dingen leiden... Als ik in de loop van de week de tijd vind dan toon ik u enkele foto's! Ge gaat schrikken, want er zat een kado bij waarbij ik toen ik 't kreeg een kreet geslaakt heb die ze een kilometer ver moeten gehoord hebben en waarvan ik spontaan in huilen ben uitgebarsten... Dat is echt een verhaal apart. Dus er staat u iets te wachten, maar even geduld dus
Een deel van de bende! Let vooral op dat bordje op 't hek waarop staat : "Enkel medewerkers van de schepping". Joost mag weten wat de werklieden van de stad daar mee bedoelen... ------------------------ Deze foto kreeg ik net doorgemaild van Ron als verjaardagskaartje! Zie eens hoe mooi... Die mens kan pas fotograferen... Je ziet elk meeldraadje... Prachtig gewoon! Bedankt Ron, voor deze letterlijk "schitterende" attentie!
Ik ga nu niet flauw doen en doen alsof ik niet besef dat jullie niet weten dat ik deze week 50 word. De datum was te gemakkelijk te vinden in "Mijn Jeugdherinneringen", Katrien heeft ook al een "discrete" hint gegeven onder de reacties van de eerste fotoraadsel-foto, en er kwamen ook al mails aan dat dit toch wel een heel speciale - misschien zelfs ietwat pijnlijke - week voor me ging worden. Er staat zelfs al een heerlijke verjaardagskaart van Redpoppy in mijn gastenboek heb ik gezien. Vandaar dat ik niet "De Grote Verraste" ga spelen als hier morgen enkele verjaardagswensen in mijn gastenboek staan. (Onverdiende wensen trouwens, want ik ben nu uitgerekend de mens die iederéén zijn verjaardag vergeet... ) Ik kies er daarentegen liever voor om jullie een beetje mee te laten genieten van deze speciale week. We gaan van deze "mijlpaal" in mijn leven, althans op mijn blog, iets leuks maken. -------------------- Als altijd is Irma heel behulpzaam, maar toch..., toch..., bespeur ik er altijd een héél klein beetje eigenbelang in... Maar ik zal me wel vergissen.
't Is lang geleden dat ik aan deze strip verder werkte... ik weet het... maar er kwamen zoveel andere dingen tussen. Als jullie de draad kwijt zijn kunnen jullie voorgaande afleveringen vinden in de rechtermarge van mijn blog op de regel "Irma bij de groothandel" te klikken. Daar staat de hele strip onder mekaar!
36
37
38
39
Wordt vervolgd... want zo rap laat Irma zich niet afschepen. En ze heeft gelijk...
Niet gemakkelijk vind ik persoonlijk. Maar dat wil niks zeggen natuurlijk. Want och, wie ben ik?... We bezitten dit niet allemaal. Maar de meesten onder ons moeten het wel regelmatig gebruiken...
Voor de wanhopigen plaats ik wel elke dag een grotere foto. Beloofd. Want 't zal nodig zijn denk ik. Zet het juiste antwoord niet op mijn blog om de andere zoekers hun pret niet te bederven. Zoals ge weet is alle andere onzin hier zoals steeds wél welkom! Hoe gekker hoe liever, en ik vrees dat ik me deze week wel aan iets te verwachten heb... Veel succes, maar nog veel meer plezier!
Hieronder de foto's van vorige week toen Pascal (ons aller Pascal Vyncke, de oprichter van 't Seniorennet) hier in onze winkel foto's kwam maken.
In een mum van tijd toverde hij onze accoustic room om in een heuse fotostudio.
Ik sleepte instrumentjes aan en Pascal fotografeerde ze voor het project waarvoor hij enkele foto's van muziekinstrumenten nodig had.
Pascal is hobby-fotograaf maar het ontbreekt hem zeker niet aan degelijk materiaal!
't Was een hele toffe namiddag. Ik hoop dat Pascal tevreden is over de foto's die hij gemaakt heeft. Ik vrees alleen dat hij, door de drukte van 't uitgeven van zijn nieuwe magazine, nog niet de tijd zal gevonden hebben om zijn foto's te bekijken... Ik ken dat gevoel... Nu ik bezig ben mijn reisverhalen over Egypte te schrijven is het ook voor 't eerst dat ik de foto's onder ogen krijg die ik toen gemaakt heb. 't Zal beteren als we gepensioneerd zijn. Maar voor Pascal zal dat nog wel iets langer duren dan voor mij
En ik de laatste weken maar foto's van kartonnen dozen op mijn blog zetten in de hoop dat jullie zouden snappen dat die nog van pas zouden komen... Het was dus een vel geribbeld karton dat rond de breekbare voorwerpen in hun kartonnen dozen zit... Waarschijnlijk zit de piek van uw kerstboom ook in zoiets ingepakt om niet te breken! Of liggen er op zolder of in de garage nog spullen die in zo'n beschermend laagske gewikkeld zijn. En voor de daklozen onder ons : 't is misschien uw matraske...
De volgende "daklozen" hebben het gevonden : Andromeda, François, Steven, Luc, Chris, Viva, Mieke R., Fernanda, Vera, Wim, Geert, Lou, Dolfijn, Vifke, Kathleen, Sha-Jongen, Luk,Jan, Ann, Klaproosje, Cooltje, Ritje, Redpoppy, Speelster, Sjoeke, Lut, Ryntje, Mare, Lilith, Paul en Viviane!
Donderdag, 21 juni 2007. Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.
Er zaten lekker veel kwallen vandaag! Verschillende soorten! De vissen waren er ook heel blij mee! Zij het wel voor andere redenen dan ik. Voor hen is op dit moment de zee een "all you can eat"-buffet. Ze verdringen elkaar en scheuren de lekkere hapjes in stukken... Nee, ik hoop in mijn volgend leven toch niet als kwal terug te komen. Hoe mooi zo'n beestje ook is.
Nu Paul eveneens een wetsuit draagt is hij ook een beetje gehandicapt. Hij kan nu ook zo diep niet meer duiken. Maar zijn pak is dunner en bestaat uit minder stof, dus zitten er ook minder luchtbellen in gevangen. Hij geraakt toch nog tot 5 à 6 meter diepte. Ook omdat hij veel sterker is dan ik. Als ik met dit duikpak tot 4 meter geraak dan moet ik zoveel kracht zetten om niet als een ballonnetje omhoog te schieten dat ik onmogelijk op die diepte nog een scherpe foto kan maken. Maar Paul geeft niet op natuurlijk. Dus hij is vandaag toch weer aan een foto van een leeuwenvisje geraakt. Een strijd op leven en dood, eerst om beneden te geraken en daarna om lang genoeg daar te blijven om een zinnige foto te kunnen maken, maar het lukte hem toch. Zo fier als een pauw kwam hij boven. Nog geen minuut later zweefde er een leeuwenvisje voor mijn eigen neus.... Op nog geen twee meter diepte. Dus mijn fotootje heeft veel minder zweet gekost en is veel kleurrijker. Tja, ge moet in 't leven ook een béétje geluk hebben natuurlijk.
Paul krampachtig in volle aktie met zijn leeuwenvisje...
... zijn leeuwevisje...
... en mijn leeuwenvisje. Dat dus bijna gewoon voor mijn neus langszwom
Het voordeel van zo'n duikpak is wel dat als ge echt moe wordt, ge u gewoon wat kunt laten drijven en uitrusten. Maar dat lukt me eigenlijk nooit, want ik krijg altijd wel weer direkt iets in 't oog waar ik achteraan moet om een foto van te nemen. 't Is sterker dan mezelf, maar 't is dan ook zo'n wondermooie wereld. De dagen per jaar dat ik onder water kan vertoeven wil ik er altijd alles uithalen wat er in zit. Qua foto's bedoel. Niet qua vissen. Hoewel... 's middags steek ik er toch wel eentje tussen mijn tanden, gezellig samen met mijne rosse (nee, niet onze Paul, die andere kater).
De buikdansles gaat al lang niet meer door omdat er geen kandidaten zijn buiten ikzelf... Jammer. Hopelijk vind ik thuis, na onze uitverkoop dan, de tijd om in België zo'n cursus te gaan volgen. 'k Zie me daar al staan schuddebuiken met onze Irma op mijn rug. Tja, dat zou wel geestige foto's kunnen opleveren...
Pal op de middag snorkelen is niet leuk. Dan staat de zon te hoog en is het licht onder water veel te hard. Dan krijgt ge allemaal witte reflecterende zonlicht-strepen op uw foto's. 's Ochtendsvroeg of in de late namiddag als de zon schuin invalt dan kunt ge u zelf wat richten of ge de vis in tegenlicht wil trekken of met het zachte zonlicht op zijn lijfke. Dat geeft veel betere foto's. Gesteld natuurlijk dat ge de juiste omcirkelende beweging rond uw vis kunt maken. Als ge vissen echt te opvallend begint te achtervolgen dan zwemmen ze gewoon weg. En hoewel ik een vrij snelle zwemmer ben is een vis écht niet in te halen. 't Is veel beter om eerst de juiste lichtinval te kiezen en hem dan zeer omslachtig en van ver te benaderen uit de gekozen richting. En dan wachten, en hopen. Geduld hebben tot hij juist aan dat steentje gaat knabbelen dat ge graag als decor zou hebben. Of dat hij met zijn lief voorbij een sjiek stuk koraal zwemt... Op zo'n manier kunt ge mooie close-ups maken. Als ge te wild zijt kunt ge alleen staarten en poepen van wegvluchtende vissen te pakken krijgen.
Vroeger - voor de tijd van digitale camera's - was het een dure sport aan pellicule. Nu is het voor iedereen bereikbaar - je kan goedkope toestelletjes kopen of huren - en gebeuren er dan ook meer ongelukken. Mensen die de gevaren van de vissen niet kennen, of die zich vastklampen aan wat ze denken dat een rotske is, maar wat koraal blijkt te zijn... Met alle gevolgen vandien voor henzelf en voor 't koraal. Maar ja, wie zijn poep (in dit geval meestal zijn handen) brandt moet op de blaren zitten. En dat hebben al veel roekeloze onderwaterfotografen moeten ondervinden.
Wat ook gevaarlijk is is om in uw enthousiasme onder een rots te duiken. Uw foto te nemen. Overgelukkig te zijn. Naar willen boven komen en... rats vergeten zijn dat ge eigenlijk onder een rots zat. Een zeer pijnlijke ervaring die dodelijk kan aflopen. Onder water is 't altijd een kwestie van uw verstand er heel goed bij te houden. Veel van die sierlijke, kleurige diertjes en plantjes hebben stekels, angels, tandjes, giftig slijm of tentakels waar ge beter niet in terecht komt.
Mijn favorieten zijn en blijven toch de doopvontschelpen... Daar geraak ik niet op uitgekeken. Als ge heel geduldig wacht tot ze open gaan kunt ge echt dichtbij komen zodat uw lens maar op enkele centimeters van hun schelp verwijderd is. Dan krijgt ge de magnifiekste binnenzichten! Soms lijken het wel ravijnen, of turquoise rivieren die tussen rotsten stromen. Het lijkt soms alsof ge in de hemel binnenkijkt - of in geval van de rode - in de 't vuur van de hel... Een echt goede foto maken is niet zo makkelijk, en dat maakt deze sport nu juist zo prettig.
Nog even dichterbij komen, lang genoeg uw adem inhouden... en dan opent de schelp zich wel weer...
... en ontvouwt zich deze wonderlijke wereld...
De kleinste dingetjes vormen de grootste uitdaging. Voor de foto van de gobie - die maar een halve vingernagel groot is - en uit zijn holletje kwam loeren moest Paul wel een kwartiertje geduld hebben. Maar hij is dan ook met een prachtfoto thuis gekomen.
Paul zijn gobie! Zo klein... en toch glimlacht hij precies! Of heeft hij zijn bedenkingen hoe Paul er in zijn wetsuit uitziet?... Een gobie is echt de Calimero van de vissen.
Net voor onze namiddagsnorkel ben ik de naam van "Petrus" met mijn pompoenpitjes gaan leggen. Dat ziet er al een stuk beter uit dan hem gewoon in 't groffe zand te schrijven. Zelfs toen ik na twee uur terug uit 't water kwam lagen de pitjes er nog. Voor eventjes vereeuwigd... Ik hoop dat de foto hem wat gaat opkikkeren.
Deze rog was zich in 't zand aan 't ingraven, hij was 't duidelijk beu om te poseren. Ik dacht even dat hij : "Baksjiesh, baksjiesh! Or nó photo!" ging roepen...
Kunstwerkjes van meloenen op het buffet.
Na het diner zijn we naar "Alf Leila Wa Leila" gewandeld. Dat is een reusachtig complex hier op 't schiereiland waar ze grootse shows organiseren. Vorig jaar zijn we er eens binnen geweest. Het geheel bestaat uit pure kitch, maar wel super-kitch! Ja, 't noemt niet voor niets "1001 Nacht". Alles flikkert en blinkt en schittert. Er is zelfs een heuse arena waar men klank-en lichtspelen over de geschiedenis van Egypte opvoert. De omwalling van het domein bestaat uit honderden kleine winkeltjes waar ze de grootste toeristische rotzooi verkopen. Ge kunt er donder op zeggen dat elke stenen beeldje dat ge vastpakt uit plastic of hars is. Lekker licht van gewicht zodat de toeristen het gemakkelijk kunnen meenemen. Werkelijk álles is er nep. Ik wou er nog een godenbeeldje kopen van Hathor, de godin met de koeienkop, maar ik vond er geen enkel dat me aansprak. Niets dat mooi zou staan tussen mijn nijlpaardgodinneke met de dikke buik en schele god Clarence. De grote nieuwigheid dit jaar waren wel de handtassen in de vorm van een kameel. Ge ritst de bult open om er uw gerief in te steken. Al een chance dat Irma nooit mee op reis gaat want hier zou ze niet goed van geweest zijn
't Was zalig om 's avonds laat in de relatieve koelte buiten te wandelen. Rustig kunt ge 't moeilijk noemen, want voor elk klein winkeltje staat een man die u met alle geweld zijn zaak wil binnen praten... Zéér vermoeiend op de duur. Zelfs het truukje dat we in Marokko gebruiken - ons voordoen als Finnen, die niks anders dan Fins spreken - lukt hier niet. Trouwens als we tegen mekaar in ons zelfgemaakt Fins bezig zijn schieten we ook veel te rap in de lach. We zijn dan maar vroeg terug naar ons hotel gegaan. Lekker in bed wat liggen schrijven en lezen in al mijn boeken over Egypte is veel leuker. Niet vergeten, we zijn hier om te rusten, om krachten op te doen voor wat ons thuis te wachten staat. En de vakantie begint te korten... Ik mag er niet aan denken. Ik zou 't hier nog wel enkele weken kunnen volhouden. Gesteld dat ik aan een kniptangetje geraakte om al de kabels van de geluidsinstallatie van het Italiaans hotel door te knippen... Niet vergeten : volgende reis ook een kniptang in de valies steken
---------------------------------------------------------------------------------- Over enkele dagen het vervolg... en morgen de oplossing van 't fotoraadsel! -------------------------------------------------------------------------------------------------- Al de voorgaande afleveringen kunnen jullie lezen door op de foto van Egypte, in de linkermarge van mijn blog, te klikken.
Het laatste deel van mijn verslagske van het Elvisconcert. Daarna duiken we terug even de Rode Zee in anders krijgen jullie een "doopvontschelpentekort"! -------------------------------------------
Na het optreden was er mogelijkheid om handtekeningen te vragen. Alle belangrijke Amerikaanse muzikanten (13 stuks) zaten met hun dames, en niet te vergeten, de uiterst belangrijke organisatoren van de Elvis-fanclub, aan een tientallen meters lange tafel. Onder alziend oog van de kleine "Kortgeslotene" natuurlijk! Maar... eerst moest je dan wel iets uit hun (niet bepaald goedkope) winkeltje aanschaffen. Anders geen handtekening. Kassa. Niet erg, want ik had toch al een kalender voor Ritje gekocht en was van plan die te laten handtekenen door de mensen van de "TCB"-band. Maar na een uur aanschuiven (godbetert dan ook nog op die heel ongemakkelijke hoge hakken) vond ik dat ik nu ook wel waar voor mijn wachten mocht krijgen. Dus besloot ik maar héél de bende - dus ook "The Sweet Inspirations" en "The Imperials" - hun handtekening te laten zetten op Ritje's kalender... Zij zal nu wel zelf moeten uitzoeken welke handtekening van wie is want ik kon er tegen 't einde van die lange tafel al lang niet meer aan uit. Ritje krijgt er dus een hoogst persoonlijk fotoraadsel bij.
De eerste "Imperial" zet zijn handtekening op 't kalenderke... Ik heb hem er maar ineens : "To Rita" op laten zetten! Ah ja, als ik iets doe, doe ik het goed hé!
De vriendelijke Glenn D. Hardin met zijn charmante Schotse vriendin. Hijzelf speelde vroeger ook nog met Emylou Harris.
Vanzelfsprekend moest James Burton er ook aan geloven. Hij moet maar ergens een klein leeg hoekske zoeken want de kalender staat al goed vol. Ja, zo'n mensen hebben grote handtekeningen nietwaar, ge moet dat begrijpen...
Dus dit wordt het nieuwe collector's item dat Ritje aan haar collectie zal kunnen toevoegen, samen met nog een hoop andere papierkes die ik voor haar meegegritst heb. Tja, perfect is 't niet want de handtekening van Elvis himself staat er niet op natuurlijk... Maar dáár kan ik ook niet aan doen hé.
Dit is de eerste keer dat ik handtekeningen van mensen ging vragen en hier heb ik weeral uit geleerd dat dat dus nooit mijn hobby gaat worden. Wat een gesukkel! Biccen die niet schrijven, stiften die niet op glanspapier pakken, en al dat gedrum omdat iedereen dan ook nog eens een fotoke wil terwijl de mens in kwestie zijn handtekening zet op hun gadget. Amai. 'k Ben in feite al blij dat mijn jeugdidolen, Janis Joplin en Jim Morisson, al lang de pijp aan Maarten gegeven hebben.
Enfin, eindelijk konden we dan (nadat Paul heel de zaal afgezocht had waar hij zijn parkeerticket had laten vallen. Ja, een bende ouwe sukkels onder mekaar, 't is niet te onderschatten hoor! ) naar huis rijden en daar stond de volgende klus op ons te wachten...
...Mijn netjes plat gedrukt karton van deze maand naar buiten sleuren. Ik had dat in de namiddag niet durven doen omdat ik vreesde dat het ging regenen en dan zou het voor de mensen van de ophaling helemaal niet meer op te tillen zijn.
De blijde thuiskomst :
Ik kwam met mijn gewoon kartonhoekske van drie meter op vijf maar amper toe... Ge snapt nu dus wel dat ik zondagnacht een klein beetje te moe was om nog de fotoraadsel-inzendingen te gaan nakijken waarschijnlijk?...
Een echte Elvis-fan ga ik door deze avond nooit worden. Veel te veel gospel en veel te weinig rock. Ik ben wel blij dat ik eens iets gezien heb uit die tijd. Maar ge kunt onmogelijk het charisma van zo'n grote vedette als Elvis op deze manier terug tot leven wekken.
Charmant toch wel dat de organisatie het zo oubollig en stuntelig aangepakt heeft als het vroeger waarschijnlijk ook dikwijls in 't echt zal geweest zijn.
't Is nuttig, 't is gebruikt, maar nog niet versleten! Al opgelost door : Andromeda, François, Steven, Luc, Chris, Viva, Mieke R., Fernanda, Vera, Wim, Geert, Lou, Dolfijn, Vifke, Kathleen, Sha-Jongen, Luk,Jan, Ann, Klaproosje, Cooltje, Ritje, Redpoppy en Speelster!
Nicole heeft een oprecht ontroerend gedicht geschreven over het verlies van mijn poes Tabitha, ondertussen al enkele weken geleden. Wat gaat de tijd toch snel... Maar buiten dat, staan er nog veel andere prachtige gedichten op haar blog : http://blog.seniorennet.be/vlijtigliesje/ Beslist de moeite om er eens te gaan grasduinen... Een heerlijk plekje om in de stilte van de nacht wat te gaan mijmeren. Bedankt Nicole. Voor je gedicht en voor je medeleven toen Tabitha stierf.
De tip heeft veel mensen vooruit geholpen! Andromeda, François, Steven, Luc, Chris, Viva, Mieke R., Fernanda, Vera, Wim, Geert, Lou, Dolfijn, Vifke, Kathleen, Sha-Jongen en Luk kunnen hun hersenen voor deze week weeral terug inpakken!
Ik zal eens een foto van dit nuttige ding vanop een grotere afstand laten zien... Misschien helpt dat de anderen...
Hieronder deel 2 van het Elvis-concert van zondagavond :
Eerst gaf het grote orkest een paar liedjes "ten beste". (Ze hadden wel beter eerst hun violen eens gestemd, maar kom, de meeste toehoorders schenen dat niet te merken.) Dan mochten "The Sweet Inspirations" een setje brengen. Nogal veel gospelmuziek naar mijn zin. Vervolgens was het de beurt aan "The Imperials". Best tof allemaal.
Hier zie je op de achtergrond "The Imperials" en vooraan "The Sweet Inspirations" (waar ik dus vooraf onbewust een sigaretje mee had zitten roken en had rondgelopen in de ZOO, toen die dus nog heel ander haar hadden... )
Na de pauze hing er nóg altijd geen scherm... Straffer nog! De beloofde filmbeelden van Elvis zouden er nooit komen... Nee, er stapte een zanger 't podium op die de liedjes van Elvis begon te zingen, weliswaar begeleid door het echte orkest van Elvis.
Van de nieuwste verzamel-cd waren er al zoveel exemplaren verkocht dat er een "Gouden Plaat" overhandigd werd. Wat een groots moment had moeten worden werd een totale sof omdat de man die de "Gouden Plaat" moest overhandigen er een heerlijk potje van maakte. (En na de gebeurtenissen van vorige week hier in de winkel kent ge ondertussen het verschil tussen "betalen", "kado doen", "geven" en "overhandigen" hoop ik... ) De man kwam 't podium opgestapt met een grote kader met die "Gouden Plaat" in, ging pal voor "de gelukkige ontvanger" staan zodanig dat "de gever" met zijn rug naar 't publiek stond en we "de krijger" niet in beeld kregen. Hij gaf die mens dan ook nog de kader langs de verkeerde kant aan. We kregen dus alleen de kartonnen achterkant van de kader te zien... Indrukwekkend, geloof me. De "Kartonnen Plaat". Ondertussen sprak de ontvanger een dankwoord (met die gouden plaat tegen zijn buik gedrukt). Terwijl de gever pal voor die mens bleef staan en wij nog allemaal op de gulle gever zijn achterwerk zaten te zien. En als klap op de vuurpijl, nam "de gever" de kader mee terug achter de coulissen en wandelde "de krijger" met lege handen weg naar de andere kant van 't podium! Dit was écht het allerbeste voorbeeld van hoe ge zo'n historisch moment dus níet moet aanpakken. Normaal gaat ge met de glinsterende, fonkelende plaat naar 't publiek gericht náást de man staan aan wie ge ze moet overhandigen, zodanig dat de fotografen netjes een foto van de fiere ontvanger kunnen nemen in plaats van de poep van de overhandiger in beeld te krijgen! Een overheerlijk moment was dat toch weer!I love it!
Maar kom, "the show must go on!" De zanger bleek wel niet zo maar de eerste de beste te zijn. Het was Terry Mike Jeffrey, de man die de regisseur was geweest, en de hoofdrol had gespeeld, in "Elvis - An American Musical". Die kerel had een prachtige stem! Hij bereikte makkelijk drie octaven, iets was Elvis zelf nooit gekund heeft. Maar... de man léék in de verste verte niet op Elvis. Hij had zelfs geen Elvis-kostuumpje aan... (Ik kan me niet indenken dat "The King" ooit in Las Vegas heeft opgetreden in een zwart jeanske...) En dat vond ik nu toch echt wel een beetje teleurstellend. Maar zingen kon deze kerel wel als de besten.
De show duurde nog vrij lang. Oprecht bewonderenswaardig als ge bedenkt dat die muzikanten allemaal tegen de 70 zijn! "The Imperials" en "The Sweet Inspirations" mochten wel af en toe op stoeltjes gaan zitten. Ah ja, die hadden in 't voorprogramma ook al meegespeeld. Die waren aan hun tweede shift bezig! Wel een grappig zicht om zo een hoop negerinnetjes op stoeltjes te zien zitten "dans-wiebelen". En dat alles speelde zich af onder de allerbelabberdste light-show die ge van uw leven gezien hebt. In 't gemiddelde bejaardentehuis krijgt ge tegenwoordig op dat gebied al straffere zaken voorgeschoteld.
Will Tura kwam ook drie Elvis-songs ten beste geven. Toen veerden er toch enkele dames uit het publiek even recht uit hun stoel. Voor de rest leek het wel een zaal van dooie vissen. Als ge dit vergelijkt met het gedrag van 't publiek bij een optreden van, zeg maar, Natalia... En ook daar bestaat het publiek voor een groot deel uit 50+-ers. Nee, dan was dit toch maar een tamme bende. Ik had iets totaal anders verwacht. Nu niet direkt hysterisch krijsen en flauwvallen enzo, maar toch een bescheiden vertoon van emoties... Maar ja, 't kan natuurlijk zijn dat er op 't einde van 't concert veel zeteltjes met klamme zittingen in de zaal achterbleven... Dát ben ik niet gaan controleren.
Ronnie Tutt, de drummer, speelt nu nog altijd mee met Neil Diamond. Eén brok energie van 68 jaar!
De bassist Jerry Scheff. Hij speelde nog mee met Roy Orbison, Bob Dylan, Elvis Costello, John Denver, hij nam zelfs met The Doors "L.A. Woman" op!
De uitmuntende zanger Jerry Mike Jeffrey.
James Burton op gitaar (maar daar heb ik vorige week al genoeg woorden aan vuil gemaakt), met op de achtergrond "The Sweet Inspirations" en "The Imperials". Helemaal links op de foto zie je orkestleider Joe Guercio. Aan een redelijke foto van de pianist, Glen D. Hardin, ben ik niet geraakt want die zijn hoekske was veel te donker voor mijn mini-mini-flashke... --------------------------------------- Morgen het derde en laatste deel van mijn verhaal : Een verslag over de handtekeningensessie na 't concert én een verrassing voor een collega-blogger...
