"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
29-11-2008
Rare evoluties...
Zoals jullie weten krijg ik veel mails naar aanleiding van mijn fotoraadsel. Sommige mensen spelen mee omdat ze 't een leuk spelletje vinden, maar anderen gebruiken het meer als aanleiding om hun verdriet eens van zich af te schrijven aan een "half-onbekend" iemand. Je zal die mensen hun namen dan ook haast nooit bij de "oplossers" zien staan. Op een foto van een vork antwoorden ze doodleuk een wc-bril en dat is 't dan. Dan begint hun boeiende mail pas.
Ik lees dus heel veel verhalen en belevenissen van zowel bloggers als niet-bloggers. Prettige zaken - zoals geboortes van kinderen of katten - worden gemeld, maar die mails zijn in de minderheid omdat leuke dingen meestal op een blog gezet worden. En dat is ook niet meer dan logisch. 't Is met de droeve dingen dat mensen in hun eigen kring soms geen blijf weten. En die verhalen komen dan soms bij mij terecht. Van vele zaken weet ik zelf niet zo veel (dus ik leer altijd maar bij, zoals bijvoorbeeld over fibromyalgie), maar op sommige gebieden heb ik wel een beetje ervaring. Mensen weten dat ik mijn vriendin verloor aan borstkanker en dat ze op natuurlijke wijze, maar wel rustig thuis, is mogen sterven. Ook over de euthanasie van mijn ma heb ik niet gezwegen, over de menopauzekwaaltjes heb ik me ook al eens enigzins "uitgelaten" (zie "De Pamperjaren van de vrouw" in de zijkant van mijn blog), kortom zoals andere mensen al eens een noot kraken zo kraak ik wel eens graag een taboetje.
Ik vind dat er in deze tijd veel verkeerde taboes onderuit zijn gehaald. Who the fuck cares wie met welk seksspeeltje in bed te keer gaat en hoeveel keer per week (week?)? En hoe al die mensen met rare smaken op gebied van slaapkamerbezigheden nu in 't echt leven... voor mij niet gelaten, maar ik hoef het niet persé te weten. En 't zeker niet om de haverklap op TV te zien. Voor mij mag er echt nog wel iets bestaan dat zich tussen twee geliefden afspeelt en niet met heel de wereld hoeft gedeeld te worden. Andere dingen daarentegen vind ik wél dat niet verzwegen moeten worden omdat als er over gepraat wordt ze veel leed kunnen voorkomen, en veel mensen van een in 't geheim gedragen pijn kan verlossen. Uiteindelijk, is het nu zó'n ramp als een kind homo blijkt te zijn? En ja, die mensen worden graag mode- of interieurontwerper. En dan? Die hebben we toch ook nodig of we liepen nog altijd met dat afzakkend vijgenblad rond en hadden daarom zelfs maar 1 hand vrij om onze sjakos vast te houden en we zaten nog altijd op omgevallen boomstammen. En in waardigheid en zonder pijn willen sterven... Zou niet iedereen dat willen?
Soms zitten er in mijn mailbox schrijfsels die me niet met rust laten, die me echt droevig maken. Mensen met kanker die volgens de dokter ten dode opgeschreven zijn en aan wie ze toch nog pijnlijke chemotherapiën opsolferen. Ik kan me daar boos over maken. De "geneeskunde" die de zieke mens als geldgewin beziet. Mensen met fibromyalgie die overal tegen een muur oplopen omdat er inderdaad heus wel een paar enkelingen die ziekte voorwenden om niet te moeten werken. (Gisteren nog tegen mij gezegd door een dokter... Maar hij gebruikte natuurlijk niet 't woord "enkelingen" maar "de meeste".) En die mensen die wel écht lijden worden dan niet geloofd en besluiten dan maar om zich op te sluiten en te zwijgen. Vreselijk toch?
Ik zie rond mij ook plots de vreemdste echtscheidingen. Huwelijken van 20 en zelfs 30 jaar die plots op de klippen gaan. Met windkracht 9 dan meestal nog. De kinderen zijn uit huis en de luchtbel ontploft. Soms goed soms niet. Maar wat me aan die verhalen vooral opvalt is hoe mensen na de scheiding zo verschillend reageren...
Soms verlaat een man een vrouw, soms is 't omgekeerd. Daar gaat het niet om. Maar wat mij opvalt is de totaal andere wijze waarop mannen en vrouwen met hun nieuwe leven omgaan. Ik ben er geen voorstander van om mensen volgens hun geslacht in te delen (of 't moet zijn om er grappen over te maken) maar in de omgang met "alleen komen te staan" begint me toch een groot verschil tussen man en vrouw op te vallen.
Ik ken enkele mannen die op middelbare leeftijd single geworden zijn (uit eigen vrije keuze of niet, dat heeft blijkbaar geen belang), ze beginnen als jonge hanen achter de kippen aan te zitten, met overdonderend succes dan nog, en toch komen ze dan nog hun beklag doen. Hoeveel vrouwen ze ook hebben, ze treuren omdat er niet eentje 's avonds mee knus in een jogpak op de sofa komt zitten en haar hoofd op hun schouder legt. Vreemd. Willen al die (meestal jongere) vrouwen dan alleen maar iemand om eens mee uit te gaan, of om een seksueel avontuurtje te beleven, en zijn ze niet meer van plan hun vrijheid op te geven om een serieuze relatie aan te gaan? En hoe komt dat? Betrouwen ze mannen niet meer omdat ze er al te veel ellende mee meegemaakt hebben, of vinden ze hun vrijheid het belangrijkste dat er bestaat? Misschien hun carrière? Alleszins, ik zie veel mannen - die op 't eerste zicht danig aan hun trekken komen - met droeve ogen ietwat verdwaasd rondlopen. Ik kan 't dan ook niet nalaten om als ik er zo eentje zijn geweeklaag moet aanhoren te zeggen : "Veel getrouwde mannen zouden in uw plaats willen zijn! Alleen de lusten en niet de lasten van een vrouw begot! Ge moet toch niet de koe in huis halen als ge elke dag een verse fles melk op uw stoep hebt staan!" (Ja, echt heel beleefd word ik met 't ouder worden blijkbaar niet.) En zelfs om die "troostende woorden" kunnen ze alleen maar groen lachen. Ze zeggen dan dat ik het niet begrijp. Soit, kan zijn, ik ben uiteindelijk geen man. Gelukkig. (Althans dat denk ik meestal, maar nooit als ik een vapeurke heb.)
Bij vrouwen die alleen komen te staan loopt het precies meestal andersom. Die vrouwen treuren een eind weg, isoleren zich met hun verdriet, en dan, vrij snel, herpakken ze zich. Ze laten de boosheid en 't verdriet achter zich en beginnen een nieuw leven. Zonder man. Ze voorzien er zelfs geen plaats meer voor in hun nieuwe huis! Of 't zou dan die hondenmand moeten zijn die in een hoekske van de gang staat...
Onlangs nog kwam ik zo een oude bekende tegen. Na 25 jaar huwelijk werd ze verlaten voor een véél jonger exemplaar, kreeg er nog enkele zware financiële opdoffers bovenop, en kijk, na een dik half jaar loopt die vrouw stralend rond! Heeft een mooi appartement ingericht naar haar eigen smaak, kan rustig haar beide poezen op haar bed laten slapen, eindelijk zonder gemor. Kan haar eigen schilderijen aan de muur hangen. En ze stráált. Ze haalt terug gekke kuren uit (en nee, haar menopauze is al lang voorbij!) en ze geniet! Haar collega's herkennen haar niet meer! Ze is een totaal ander en heel vrolijk persoontje geworden.
En ik ken meer van die vrouwen, het is zeker geen alleenstaand geval. Oudere vrouwen die trots en fier hun eigen ding doen en perfect overleven zonder man, en zonder relatie-sites af te grazen. Jammergenoeg ken ik wel een aantal mannen die verloren lopen op die sites, en dan met hun vangst van die sites nog eens verloren lopen in 't ware leven ook. En soms vraag ik mij dan af hoe dat gaat eindigen. Gaan we dan naar een tijd waarin iederen "vrijheid" als 't hoogste goed ziet maar ondertussen toch geborgenheid mist? Of gaat "vrijheid" echt het grote feest zijn en blijven?
Misschien is er een gulden middenweg? Mekaar genoeg vrijheid geven zodat ge niet van mekaar moet weglopen, maar naar mekaar toe wilt lopen? Ik heb het antwoord ook nog niet gevonden, ik observeer gewoon wat rond me gebeurd en ik vind het een vreemde evolutie. Ik weet zelfs niet eens of ik het voorzetsel "positief" of "negatief" moet gebruiken. 't Kan zijn dat jonge mensen hun relaties misschien te snel opgeven, maar oudere mensen blijven soms te lang volhouden, tegen beter weten in, gewoon omdat we zo opgevoed zijn van "trouwen is houwen".
Maar één ding weet ik wél. En ik vond dat heel hoopgevend voor al de vrouwen die ik ken die nog altijd zitten af te wachten en te aarzelen om de stap te zetten om na jaren relatiemiserie toch alleen te durven gaan wonen en kompleet opnieuw te beginnen : die stralende vrouw bestaat écht, haar appartement ook, ze heeft me er fier als een pauw mee naartoe getroond en ik heb het gezien en bewonderd. Net zoals ik haar antwoord bewonderde toen ik haar mijn telefoonnummer gaf met de woorden : "Moest ge eens een dipje hebben kunt ge bellen, ik ben toch een nachtraaf, ge kunt me dus nooit storen." Daarop antwoordde ze, een beetje verlegen maar toch met een ononderdrukbare glimlach van oor tot oor, : "Sinds ik op mijn eigen appartementje woon heb ik nog geen enkel dipje gehad...". Ik heb dan maar gezegd het zo te houden en er gewoon ene te gaan drinken op haar wedergeboorte. Een soort alternatieve "baby-borrel". En dat werd volmondig aanvaard.
Een bloemetje voor alle mensen die 't moeilijk hebben. Zowel gehuwden als alleenstaanden. Mannen zowel als vrouwen.
Mijn acht babyvisjes zijn ondertussen een half jaar oud. Het verschil in grootte is enorm! Ik heb nu alle maten tussen 2 en 6 centimeter! De grote gouden (die nu uiteindelijk knaloranje geworden is, na zijn bruine, witte en groene periode. 't Is een echte toverbol) is diegene die zolang in 't thermostaat-compartiment overleefd heeft. Zijn staartje is terug helemaal genezen. De middelste hieronder is mijn kleine gehandicapte. Ex-gehandicapte want hij is zo vinnig als een viske tegenwoordig! De witte vissen die ook eerst helemaal doorschijnend waren beginnen nu al enkele zilveren schubben te ontwikkelen! Heel mooi hoe die onder bepaalde invalshoeken schitteren!
"Rap, pak die brok mee, de kleine komt eraan! Diegene die zich altijd als een gehandicapte heeft voorgedaan!"
"Ja, die heeft ons goed liggen gehad!"
"En dan te bedenken dat ik daar 't voer voor uit mijn bek gespaard heb!"
"Kom kom, ge moet nu niet overdrijven hé! Ge zijt heel lang uit de roulatie geweest gij! Gij hebt juist niks uit uw bek gespaard!"
"Ge denkt toch niet dat ik voor mijn plezier in dat thermostaat-kokerke gezeten heb?!!"
"Nee, dat beweer ik helemaal niet. Ik dacht gewoon dat ge eens op retraite waard, even weg uit "the madding crowd". Das is niet zo ongewoon nietwaar? Met al die andere vissen, die zes katten, en dan die madam die hier altijd zo raar zit te doen..."
"Pas op!!! De kleine komt er weer aan!"
"Rap!! Pak die brok!"
"Seg ge moet zo niet roepen, ik ben niet doof hé!"
"Sssst! Niet kijken maar de kleine gaat ook proberen zo'n brok te pakken. Maar die is nog veel te groot voor hem!"
"Tja, we kunnen natuurlijk niet allemaal zo'n grote klep hebben als gij..."
"Wat een tetteraars. En dan zeggen ze "Zo stom als een vis". Ook een spreekwoord dat ze beter uit het woordenboek kunnen schrappen..."
"Is uw brok nu niet een beetje groter dan de mijne?..."
"Ah nee toch niet. Want ge antwoordt ineens niet meer..."
Die sneeuw van dit weekend is hier niet in goede aarde gevallen...
Laathi (de poes) : "Pedoemme zat ik zo knus bij ons ma in haar hobbithol, en kom ik hier buiten en moet ik door deze koude fluf naar de keuken... Had ik dat geweten..."
Hanuman : "Ja, ik vind het eigenlijk gene stijl dat ze ons te poot laat gaan. Ze had ons toch minstens één voor één naar binnen kunnen dragen?! De service laat hier sinds de overbevolking veel te wensen over!"
Mathurin : "Maar allez, ik wil bij u binnen, waarom komt gij nu buiten?"
Laathi (de mens) : "Komaan Mathurin, dat is uw eerste sneeuw jongeske! Geniet daar nu toch van!"
Mathurin : "Zoudt gij genieten als ge tot aan uw oksels in de kou gedropt wordt?!!!! Ik ben in dit leven een kat, geen ijsbeer hé seg!"
Laathi (de mens) : "Maar schat, de meeste mensen vinden sneeuw zo mooi!"
Mathurin : "Waarom zit gij dan al heel de dag binnen? En waarom komt ge hier nu efkes zitten bibberen op uw sloefen in de sneeuw? Gewoon om mij te pesten?"
Laathi (de mens) : "Nee Mathurin, 't is meer aan 'vapeur-beheersing' dat ik hier zit te doen."
Mathurin : "Wat een energieverkwisting in deze barre tijden!!! Kunt gij geen reservoirke op uw rug dragen om de warmte op te slaan voor later? Kom, laat mij dan maar op uw schoot zitten ik kan een beetje warmte nu wel verdragen. Dan is heel dat menopauze-gedoe toch nog voor iets goed."
Vooruit nog maar wat groter... (Wel blij dat de "mispel-plaag voorbij is )
Mieke, Geert, Chrisje, Marleen, Vera, Evy, François, Kathleen, Shajongen, Viva, Jan, Paul, Redpoppy, Ron, Dolfijn, Lange Lou, Nand, Speelster, Fred, Mare en Rikavensis zijn al wel uit het mispel-, vijg-, dadel-, abrikoosstadium!
Nee stop met die mispels, dadels, vijgen, abrikozentaarten, appelvlaaien en consoorten op te sturen! Dat is 't niet! Maar 't is inderdaad wel een zeer gekend stuk fruit. Dus kijk misschien eens in de bakjes náást de dadels en vijgen... Je zal het alleszins veel makkelijker in de supermarkt vinden dan mispels.
Reeds opgelost, en misschien zelfs verorberd, door : Mieke, Geert, Chrisje, Marleen, Vera, Evy, François, Kathleen, Shajongen, Viva, !
De nieuwe single van "Tsjip" is deze week uitgekomen! Na het prettige zomermuziekje van "Vakantie" heeft dit liedje een iets droever onderwerp : een man komt thuis na een dag werken en plots blijkt zijn vrouw er met heel de huisraad vandoor te zijn en staat hij daar in een leeg appartement... Maar gelukkig mag er ook gelachen worden.
Het hoesje mocht ik weer ontwerpen, en ik heb gekozen voor een lege kamer waar enkel nog een spaarlampje eenzaam aan 't plafond is blijven hangen...
De voorzijde van de single...
... en de achterzijde.
De print die op 't cd-tje gedrukt staat.
(Nu weten jullie ineens waarom ik vorige week met een kroonkurk als fotoraadsel op de proppen kwam. Twee vliegen in een klap. Weeral werk uitgespaard. )
Aangezien ik dus deze keer ook weer deel heb gehad aan het uitbrengen van 't nieuwste nummer van "Tsjip" ga ik dit cd-tje - en het cd-tje met "Vakantie" - als prijs geven aan mijn 200.000 ste bezoeker!
Maar omdat 200.000 nu toch wel een héél speciaal getal is krijgen de 9 mensen die na dit nummer op mijn blog zijn eveneens de plaatjes toegestuurd. Er zullen dus deze keer 10 winnaars zijn! Vandaar... hou mijn teller de volgende weken goed in de gaten en als je op mijn blog bent tijdens het verschijnen van het cijfer 200.000 (of een nummer tot 200.010) neem dan een fotootje als bewijs, mail het me door, geef me je adres, en je krijgt de twee cd's in je brievenbus!
De tekst van "Voorbij" kan je op de Tsjip-site vinden (onder Lyrics) en je kan er alvast ook, als je op de hoes klikt, de laatste strofe eens beluisteren als voorproefje :http://tsjip.be/index.html
Gisterenavond was het hier heel even wonen als in een postkaart...
Ik hoor het de fotografen onder jullie al zeggen : "Maar kind ga dan toch wat achteruit dan krijgt ge die kerk tenminste in zijn geheel op de foto!!" Sorry, dat gaat niet, want dan val ik plat achterover op mijn salontafel.
Zie, helemaal rechts, dat verliefd koppeltje de kou trotseren... Waar is den tijd...
De poezen waren heel wat minder enthousiast over "de eerste sneeuw". Maar dat zien jullie morgen wel!
Het beloofde stripje van de nachtelijke avonturen van Ming en Serendipity, en een totaal onbelangrijke figurant.
Serendipity : "Kom Ming, schatteke, laat me uw oortje eens wassen!"
Serendipity : "Lekker hé? Dat heeft waarschijnlijk nog nooit iemand in uw leven gedaan. Want ik denk nu niet dat ons ma uw oren al ooit uitgelikt heeft. Ik vrees dat dat zelfs voor háár een brug te ver zal zijn."
Serendipity : "En nu ik toch bezig ben,... zal ik uw poepeke ook ineens eens onder handen nemen?"
Ming : "Ow! Wacht efkes! Dat zijn mijn privé-onderdelen! Daar blijft ge af!"
Serendipity : "Jamaar, gij kunt daar zo moeiijk aan met uw stramme spieren, laat mij dat toch doen! En trouwens, uw privé-onderdelen zijn al lang weggehaald."
Ming : "Nu niet beledigend worden hé meiske!!! Trouwens ge kunt niet wassen wat er niet meer is."
Serendipity : ''Oei! Meneer is kwaad? 't Is al goed! Trek uw plan! Verrek uw rug maar om bij uw achterste te geraken!"
Ming : "Kalm Dippy, kalm, moet ge daar nu zó boos om worden?..."
Serendipity : "Ik zal mezelf wel wassen. Dat is nuttiger dan zo'n oude kater te onderhouden."
Ming : "Sorry hé seg, dat was niet zo kwaad bedoeld..."
Ming : "Kom, kom terug en was mijn borstje!... Ge doet dat zo goed..."
Serendipity : "Gij kunt met uw borstje den boom in jongen."
Laathi : "Heu, mannekes, hier ligt nog wel iemand in bed die wat zou willen slapen! Kunt ge daar misschien een beetje rekening mee houden tijdens uw nachtelijke activiteiten?... Ik wil niet onbeleefd zijn. 't Is maar een vraagske hé..."
Er staat in de zijkant een leuke nieuwe gadget in mjin blog! Een zoekmachientje! Je tikt gewoon een onderwerp waar ik ooit over schreef in het vakje en je krijgt allerlei artikels over dat onderwerp. Tik bijvoorbeeld "Ming" in en je ziet een boel tekstjes waar hij in voorkomt. Of "Sinksenfoor" en je ziet Irma door de jaren heen op kermissen verschijnen. Of geef "mama" in, of "euthanasie", of "vissen", of "haven"... echt heel tof. Bedankt voor de tip Viva, dit is zo eens een totaal andere en verrassende manier om in mijn blog te grasduinen!
Iemand schreef me nadat ik over het spook op mijn schouder, die fibromyalgie, bericht had : "Ge gaat nu misschien meer van kleine dingen genieten". Ik dacht dat ik al deed, maar toch, alles kan beter. Nu de rust in mijn kop een beetje weerkeert omdat de schuldgevoelens over dat ziek zijn verdwijnen volg ik meer de behoeften van mijn lichaam en ziel. Kan ik niet slapen dan lig ik wakker, probeer mezelf daan geen verwijten over te maken, en geniet intens van 't gespin van Ming. Vroeger mochten er geen poezen mee naar bed. Maar nu delen we 't bed al met twee stuks. Ge moet uw prioriteiten af en toe eens bijstellen. (Goddank dat we voor mijn rugpijn de laatste jaren zo dikwijls nieuwe matrassen gekocht hebben en die ook altijd iets ruimer namen.) Want niks is zaliger dan 's nachts wakker liggen en zo'n lieve oude kater naast u te horen spinnen. Elke kat spint anders. Als Ming nog maar hoort dat ik in de buurt ben begint hij te spinnen. Ik hoef hem niet eens aan te raken. Uren aan een stuk kan hij zalig liggen ronken tot hij in slaap valt en zijn gespin overgaat in gesnurk. Het "gesnurk van een dronken zeeman", maar zo liggen er nog wel meer in mijn nestje.
Serendipity daarentegen moet eerst enkele aaikes krijgen voor ze haar motortje aanzet. En het wordt ook onmiddellijk terug afgezet van 't ogenblik dat ze niet meer gestreeld wordt. Ze is daar heel stipt in. Niet strelen, niet spinnen.
't Is ook zo grappig als 't slapenstijd is. Ik doe dan de keukendeur open en roep : "De poezen gaan slapen!". Hanuman, Laathi en Phineas (de oude garde) kiezen "de mand van de nacht" en verdwijnen een voor een in hun slaapkast in de keuken. Ming, Serendipity en Mathurin glippen de gang op. De eerste twee wandelen de trap naar boven op want zij weten dat ze mee naar bed mogen. En de kleine Mathurin kiest parmantig de weg naar beneden want hij gaat op pad naar zijn eigen slaap-annex-speelkamer (de oude acoustische gitarenruimte in de winkel) waar hij desgewenst heel de nacht de boel op stelten mag gaan zetten. Iedereen kent ondertussen deze gang van zaken en iedereen vind het best fijn zo. Een slaapzaal van zes vinden de oudjes duidelijk minder prettig omdat ze liever van een echt goede nachtrust genieten. Mathurin kan zonder iemand te storen pret maken zoveel hij wil in zijn privé-speeltuin. Oude Ming ligt warm bij mij en Serendipity houdt niet van te veel katten rond haar heen maar geniet van 't gezelschap van Ming. En wij zijn ondertussen ook gelukkig.
't Is heerlijk als ge uren wakker ligt dat ge dan naar een poes kunt kijken en er mee kunt knuffelen. Onze Ming spendeert, sinds hij mee boven mag slapen, de helft van zijn leven al spinnend! Dat oud ventje kan zijn geluk echt niet op. En 't klikt dan nog enorm goed met Serendipity ook, ze mag hem zelfs wassen. Dat hij dat op zijn oude dag nog mag meemaken een jonge madam die hem verzorgd...
't Enige pijnlijke zijn de vapeurkes natuurlijk. Dan ontstaat er plots een gerommel met dekens en wordt heel de katten-organisatie flink doormekaar geschud. Maar Ming heeft daar ook al de voordelen van ingezien. Op de momenten dat ik het te warm krijg, krijgt hij 't donsdeken over zich heen gezwierd, en tegen dat híj begint te puffen heb ik 't toch terug koud. Dus wij delen part-time een donsdeken en zijn allebei tevreden.
Voor 't slapengaan worden Mathurin's en Serendipity's halsband afgedaan. Ze steken hun nekje uit en klaar is kees. En 's ochtends wordt als eerste werk dat bandje terug aangedaan. Weer wordt dat kopje naar voren gestoken en al spinnend mag ik die halsband over hun nek schuiven en dan weten ze dat de dag begint. Wie zegt nog dat ge alleen honden iets kunt leren? Ik denk zelfs dat ge met heel veel liefde en geduld een spin kunt leren pootjes geven. Alhoewel, acht stuks? 't Gaat toch lang duren.
Oorspronkelijk had ik Ming's oude iglo op mijn nachtkastje gezet als slaapplek voor Serendipity. Maar eigenlijk ligt ze toch veel liever in de chaos in bed. Ze is blijkbaar nogal avontuurlijk aangelegd.
Morgen of overmorgen een stripje over de nachtelijke avonturen van Ming en Serendipity!
Een kroonkurk zoals je vindt op bier- en frisdrankflesjes! Dus nee, geen bakvorm. Of 't zou moeten zijn dat ge een verjaardagstaart voor uw muizen wilt bakken.
Over onbegrip bij mensen en mirakels onder de vissen.
Het te verwachten onbegrip is al gearriveerd! Wees gerust, ik ga hier echt geen fybromyalgie-blogske van maken, maar ik wil toch even mijn ervaring van gisterenavond kwijt. Waar verschillende lezers me al voor gewaarschuwd hadden, het geconfronteerd worden met onbegrip, is reeds gebeurd! Op twee dagen tijd! 't Kan rap gaan. Maar ik ben niet van plan het me aan te trekken. Ik loop al 6 jaar van dokter naar kliniek en terug, dus ik zal dat toch niet voor mijn lol doen denk ik zo? Gelukkig ben ik van dat soort mensen niet afhankelijk, anders zou hun onbegrip inderdaad een gruwel zijn.
Enkele weken geleden had ik een afspraak gemaakt met een kinesist waar ik om de paar maand eens naartoe ga omdat hij meestal mijn hoofdpijn voor enkele weken kan verlichten. Toen ik binnenkwam zei ik dat de huisdokter eindelijk gevonden had wat de oorzaak van al mijn klachten was : fibromyalgie. Waarop ik doodleuk 't antwoord kreeg : "Fibromyalgie bestaat niet." Voilà, dat was ook weeral geregeld. Hij beweerde verder nog dat ik zeker over 4 maanden zou genezen zijn, maar jammergenoeg had hij me 't zelfde een paar jaar geleden - toen ik er voor de eerste maal kwam - ook gezegd... Maar dat zal hij vergeten geweest zijn vrees ik. Soit, ik heb me laten behandelen, braaf mijn 60 euro neergeteld, en we zullen wel zien of 't iets uithaalt.
Uiteindelijk zit ik nu toch al dik 6 jaar met mijn miserie opgescheept een maand meer of minder zal niet uitmaken. En tja, eigenlijk blijkt er voor deze aandoening geen oplossing te zijn, dus echt veel hoop moet ik niet hebben. Maar toch blijf ik denken dat het ooit nog gaat beteren. Mirakels bestaan. Ik heb dat onlangs weer zelf meegemaakt.
Ik weet niet of ge u nog herinnert dat ik enkele weken geleden schreef over mijn kleine gehandicapte vis, die zoveel moeite had met naar boven zwemmen om te eten, die zelfs niet gewoon kon drijven zoals zijn collega's. Als ge mijn tekst hieroever eerst even wil herlezen kan je hieronder klikken :
(of als de link niet werkt, via mijn archief in de zijkant van mijn blog (hééélemaal naar beneden scrollen) naar 27 oktober 2008 gaan...)
Ik was er een speciaal soort voer voor gaan kopen dat naar de bodem zakte zodat hij makkelijker kon eten. In de winkel waar ik het doosje kocht vertelde ik mijn visje zijn verhaal en de verkoper maakte me er natuurlijk op attent dat als ik dat beest in de grote vijver had gelaten het al lang opgepeuzeld zou geweest zijn door de grote vissen, en dat ik het beestje nu hielp overleven op onnatuurlijke wijze... Tja. Ik heb echt overwogen om hem te doden maar gelukkig heb ik 't toch niet gedaan want... En nu komt het : mijn klein visje is genezen!!! Hij zwemt even dapper mee in 't rond als de rest en kan moeiteloos mee komen eten aan 't oppervlak. Ik zet nu zelfs de filterpomp niet meer af tijdens 't voeren om zo minder stroming te veroorzaken. Hij zwemt even stevig tegen de stroom in als de collega's. Ik begrijp het echt niet want hij was "gehandicapt" geboren, en ineens "geneest" hij zomaar na bijna een half jaar gesukkel... Zijn vinnen zijn nog altijd klein, maar ik denk dat er iets veranderd is aan zijn zwemblaas. Maar kom, 't maakt niet uit, ik zat er altijd droevig naar te kijken als hij zo'n last had om aan zijn eten te geraken en nu is 't echt een plezier om hem vinnig te zien ronddartelen.
Bij 't schoonmaken van de bak twee geleden deed ik ook nog een ontstellende ontdekking. Ik was in de loop der tijd twee babyvissen kwijtgeraakt waar ik nooit een "stoffelijk overschot" van had teruggevonden. Het aquarium is volledig gesloten dus mijn katten kon ik niet betichten. Omdat het water zo groen was moest ik het aquarium volledig leeg maken en de wanden met kokend water overgieten om de algen te doden. Dus ik schep mijn 7 visjes nauwlettend uit het troebele water en plaats hen tijdelijk in een zak waarna ik het restwater buiten op 't terras ga uitgieten. En in het restwater dat uit het bakje waarin de thermostaat hing komt ineens een vis!!! Een grote vis (van 3 cm!) met gescheurde staart! Hij had daar weken in dat kleine hokje gevangen gezeten! Het beestje was helemaal van kleur veranderd dus ik weet zelfs niet eens wie het is. Misschien is het wel kleurige Flora die nu goudgroen geworden is? Dolgelukkig heb ik hem dan bij de anderen in de zak gestoken en na de poetsbeurt kon mijn achttal opnieuw in een glashelder aquarium zwemmen!
Dus ge ziet, een "vissenvermenigvuldiging" is hier ten huize al een gewone zaak, een gehandicapte vis die toch ineens leert drijven en zwemmen is een wonder. Dus durf ik best op mirakels hopen. Mirakels duren alleen wat langer. Trouwens als zo'n klein visje zijn hoop nog niet laat varen, moeten wij dat zeker niet doen. Hieronder enkele foto's van de poestbeurt van 3 november.
Hun tijdelijk verblijf in de plastic zak. Wel een goed moment voor een close-foto. De grote groengele vis met de ingescheurde staat weet nog niet hoeveel ruimte hem terug te wachten staat na zijn ongewilde eenzame opsluiting.
Het groene pijltje wijst op 't snuitje van 't gehandicapte visje. Dat toen nog altijd een "bodemkruiper" was.
Mijn zevental wordt overschept uit het troebele water in de zak naar het glasheldere aquarium.
Na 't schoonmaken van de bak ging iedereen zich verstoppen onder de "technische zone" waar de filter en de thermostaat zitten. Een familiefoto van 7 stuks. Bemerk de verschillen in grootte hoewel ze allemaal in dezelfde week uit het ei gekomen zijn. Ge ziet nu ook duidelijk dat er meer dan 1 vader in 't spel is geweest. Er zijn er 3 van de postbode en 4 van de melkboer.
Het beestje naast de groene pijl is mijn gehandicapte. Deze foto's dateren van 3 november toen hij dus nog niet vlot kon zwemmen en steeds op de bodem verbleef. Degene in 't midden van de foto, die zo dapper recht in de lens kijkt, is de sukkelaar die in de thermostaat-afdeling verzeild was geraakt.
Het bruine bolletje helemaal links op de foto is de nieuwe soort voeding die op de bodem blijft liggen. Helemaal achteraan de ex-gehandicapte. In 't midden de verkleurde goudgele. Ze beginnen echt wel goed te poseren nietwaar?
Het pijltje wijst naar mijn gehandicapte. Je ziet hij is wel veel kleiner dan de collega's. Maar hij kan dus tegenwoordig even goed uit de voeten. Pardon, uit de vinnen.
Fybromyalgie of niet, ik ga me niet laten kisten. En zeker niet na al jullie steunmails en de lieve berichten die onder mijn schrijfsel verschenen zijn. Ik moet nog vele mails beantwoorden maar dat wil ik op een rustig moment doen, en ik wacht ook even tot die "griezeldiagnose" een beetje bezonken is. Maar alvast heel veel dank voor jullie bemoedigingen en goede raad! Jullie maken het de moeite om zeker met mijn blog verder te gaan (misschien niet meer dagelijks, maar dat zien we wel...)
Zoals gezegd hou ik me gewoon aan mijn afspraken die ik nog gemaakt had voor ik dat rotnieuws eergisteren plots te horen kreeg, en daarna pak ik het rustiger aan. Dan ga ik eerst wat luisteren naar de signalen die mijn lichaam geeft en daar gevolg aan geven.
Maar vandaag hadden we beloofd onze maat te gaan helpen die stilaan depressief aan't worden is omdat hij in een eindeloze verbouwing zit. Hij had zijn kop een beetje laten hangen de laatste maanden en we wilden hem opkikkeren door hem eens een namiddag te gaan helpen. Afwasje doen enzo...
Ik gun jullie een kijk in 't snel bijeen geplukte fotoalbum van vandaag, dan zie je dat ik 't niet zo rap op ga geven
Aangezien afwassen echt niet leuk is vond ik dat we er 't beste van moesten maken en onze maat tenminste moesten verrassen door als "ietwat" excentriek kuisploegske op te dagen... Wat perfect gelukt is! Hij schrok zich een hoedje!
Maar owee, toen wij die afwas zagen... schrokken wij ons... drie hoedjes...
Natuurlijk zijn wij er het team niet naar om 't rap op te geven. Al goe...
Want na 9 uren afwassen, schrobben en schuren stond alles netjes proper terug in de kasten.
Maar we hebben er dan ook een feestelijke beloning voor gekregen!
Echt een fijne namiddag. Als ge allemaal samenspant kunt ge echt bergen verzetten. Zelfs bergen afwas. Wil je meer krankzinnige foto's zien klik dan maar eens op 't album :
Ik zal 't maar wat makkelijker maken, uiteindelijk is 't toch al donderdag...
Maar ik heb wel gelijk dat het een heel bekend iets is... Nietwaar Luk, Kathleen, Shajongen, Nand, Steven, Ron, Ritje, Andromeda, Walter, Wim, Fred, Ingrid, Nilleke, Clara, Sylvain, Moederke Melanie, Mare, Jan, Piet, Speelster en Ryntje!
Dan begint hun boeiende mail pas.
