"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
20-01-2009
3. Een voluptueuze relatie...
Ming : "Dag meiske... Gaan we slapen?... Of zal ik u eerst nog een beetje likken?..." Serendipity : "Beetje likken..."
Ming : "Hm. Er is precies wel véél te likken. Ik heb het een beetje onderschat vrees ik." Serendipity : "Vindt ge mij te dik?!"
Ming : "Néé! Néé totaal niet! Maar ik ga u wel in twee keer wassen denik ik. Of misschien in drie. Want ge zijt wel nogal Rubensiaans geschapen hé meiske..." Serendipity : "En gij houdt niet van kunst?..."
Ming : "Jawèèèèèl! Ik ben een kunstminnaar in hart en nieren! Maar dat wil niet zeggen dat ik mijn kunstwerken elke nacht helemaal was natuurlijk. Ik ben eigenlijk meer een kunst-"kijker" zoudt ge kunnen zeggen." Serendipity : "En ge zijt bijvoorbeeld geen kunst-"babbelaar". Ge hebt mensen die tegen planten spreken dus waarom zouden katers niet tegen kunst praten?"
Ming : "Tja, dat is een beetje bepaald door het geslacht vrees ik. Mannen babbelen niet zoveel. Of toch niet zoveel als vrouwen zouden willen. Ik kan niet likken en babbelen hé! Anders hadt ge maar een affaire moeten beginnen met een inktvis. Ge zult moeten kiezen." Serendipity : "Nee een relatie met een vis zegt me persoonlijk niet zoveel. Of de liefde zou door mijn maag moeten gaan en zo ben ik niet."
Ming : "Sorry schatke mag ik nu eens efkes rechtstaan want ge ligt nogal zwaar tegen me aan en mijn ingewanden worden platgedrukt." Serendipity : "Tuurlijk Mingske, doe maar gerust, zolang ge maar direkt terug tegen me aan komt liggen."
Serendipity : "Seg Ming, maar als ik u nu eens van dichtbij bekijk... Gij zijt ook niet écht mager hé?..." Ming : "Ah nee, maar ik woon dan ook al 14 jaar bij ons ma en gij nog maar een half jaar! Wacht maar tot gij hier zo lang zijt, dan zal de spiegel ook wel barsten als ge er in kijkt!"
Heeft deze relatie een kans op slagen? Daar weet ik u morgen meer over te vertellen!
3. Onze voltallige groep : wij tweetjes en Haricot.
Als een sufdag begonnen. Doordat ik die lange broek had moeten opdiepen voor het bezoek aan dat koninklijk paleis (helemaal onderin de valies natuurlijk. Ah ja, in België draagt Paul korte broeken tot half november, en hier in 40° moet die dan ineens een jeans gaan dragen!), en mijn neuspil uit mijne MASH had moeten opgraven (helemaal onder in de reiszak) was heel onze bagage toch uitgeladen en over de vloer verspreid geraakt Dus alles opnieuw kunnen gaan inpakken. Eerst maar wat arbeidsvitaminen gaan opslaan. Nogal veel, en lekkere
Na 't onbijt toch maar besloten om naar die hoge Bayoke-toren (309m) int centrum van Bangkok te wandelen. Het is een van de hoogste gebouwen van de wereld. Ik vreesde wel door de smog niet al te ver te kunnen zien, maarin t hotel aan 't zwembad liggen was ook een hoogstongezonde onderneming voor neus en longen, dus toch maar gekozen voor het "panorama". Op straat weer direkt aangesproken door tuk-tuk-kerel. Waren akkoord, zetten ons in zijn bakske, en daar begint de miserie dus weer "Ikke gratis liter naft als gijle efkes bij de kleermaker binnengaat, ge moet zelfs niks kópen " Keihard terug uit tuk-tuk gekropen en t te voet afgebold.
Veel kunst om die toren te vinden was er ook niet aan, want die steekt echt wel overal bovenuit. Eerst geprobeerd de hoofdstraat te volgen, maar door de vervuiling (van de lucht. Van de straat kunt ge eten, daar ligt geen peukje of blikje rond te slingeren!) en het oorverdovend lawaai van de auto's was dat niet te harden. Dan maar wat achterafstraatjes genomen en dat was veel prettiger, wel was t daar ook ineens een heel stuk viezer. Maar soit, liever vuil dan doof en gestikt. Het uitzicht van boven (op de 84ste étage) viel dik tegen, ik denk dat ge hooguit 10 km ver kon zien, zoveel rotzooi hangt er in de lucht. Ofwel allemaal grijze droefgeestige woonkazernes in lamentabele staat, ofwel wolkenkrabbers van het zeer ongeïnspireerde soort, helemaal niet gelijk in Hong Kong. Van de flikkerende tempels was niks te zien. Te ver weg, te veel smog? Ik weet het niet. Misschien pakken ze ze 's morgens gewoon binnen.
Op de terugweg als troostprijs wel enkele t-shirts met opdruk van grappen van de Far Side gevonden. Hilarisch! Met een supersonische tuk-tuk terug naar hotel gevlamd. De kerel had jammergenoeg een beetje kamikaze-neigingen. Hebben onze knieën en ellebogen maar veilig binnenboord gehouden. Maar 't ging wel lekker vlug. Bizar, Bangkok lijkt een stuk kleiner als ge niet persé eerst langs een kleermaker of juwelier moet Omdat we nog een uur moesten wachten op onze airport-transfer maar wat aan ons zwembad zitten vegeteren. Echt niet boeiend, zo midden in die hekseketel van getoeter en stank.
Op de luchthaven Haricot een heel uitstalraam met mooie bereninnekes in alle maten laten zien. Het moet het Patpong voor een beerke geweest zijn! Maar hij was niet geïnteresseerd, hij keek er amper naar. Ons vluchtje naar Cambodja had een beetje vertraging, maar voor de rest ging alles heel vlotjes. Het was een redelijk klein, oud machien, iets voor een 50 man, maar nog in heel goeie staat. We hebben al met heel andere knarren gevlogen.Vlak voor Siem Reap stond alles onder water. Het zijn hier wel allemaal rijstvelden, maar toch, ik vond het verdacht véél water
Het aankomen ging vlot. Gelukkig had ik als lid van de vooruitziende vrouwen 2 extra pasfotoos bij, want die hadden we direkt nodig voor het visum. Nen hele schone moment. Acht politiemensen die op een rij achter een balie zitten, elk paspoort moet dus door die zestien handen passeren. Allemaal zetten ze dan hun stempelke en geven het boekske door aan de volgende. Prachtig. En dat allemaal met de grootste serieux, dus ik kon daar zelf ook niet beginnen rollen van t lachen. Vervolgens naar een andere comptoir, en die gast begint ook nog wat stempelkes te zettten. Dat was dus een gloednieuw paspoort hé jongens, dat moest nog tot 2007 mee gaan, en nu staat het ineens al half vol!
Een jonge gast, Sokhoen, kwam ons ophalen, en bracht het heugelijke nieuws dat "onze groep" bestond uit : ons. Wannes Van de Velde heeft het altijd al gezegd hé : "Ne zanger is ne groep". Awel, 't is waar! We hadden kunnen beginnen rondspringen van plezier! Nen auto, ne gids en ne chauffeur, helemaal voor ons alleen!!! Hij spreekt zelfs redelijk Engels en 't is een vriendelijk manneke. Het hotel is dik in orde. (Ze schieten hier als paddestoelen uit de grond! Binnenkort hebben ze meer hotels dan ruïnes, en dan kunnen die beginnen vervallen door leegstand, en hebben ze nieuwe ruïnes voor potentiële toeristen. Goe bezien van de mannen!)
Sokhoeun ging ons vervolgens mee naar "het agentschap" nemen. Wij dus in de auto naar Siem Reap (dat volgens hem een "klein" stadje was met maar 200.000 inwoners. Bleek later dus wel een nul af te mogen.) En waar komen we terecht? In het café-restaurant van een Belg!!! Die man blijkt alle praktische toestanden voor Best Tours af te handelen. Wij dus weer chance! Gezellig zitten klappen, en ik vroeg naar de prijzen van de riksja-ritjes, waarop die Dominique antwoorde : "Hebt ge niet vandoen. Ge moogt de auto (met chauffeur dus wel) gebruiken zoveel ge wilt tot 10 uur 's avonds!". We hebben dan 10 minuutjes over de markt gewandeld als aperitief en een heel degelijke reisgids (illegaal gekopiëerd natuurlijk, ge kent ze!) gevonden, enkel over Angkor.
Het stadje is goddelijk! Eindelijk terug iets authentiekt! Allemaal putten en plassen, en houten barakskes. Weinig auto's, meer brommerkes, en heel sympathieke risksja's (OK weliswaar al aangedreven door een brommerke ). Beetje een oude hippiesfeer. Maar ook hier al gerinkel van GSM's en minstens 4 internetcafés. 't Is inderdaad heel hoog tijd om dit te bezoeken, want aan het tempo dat hier gebouwd wordt gaat de lol er rap af zijn. Zeker nu iedereen afgeleid wordt naar Thailand omdat Indonesië te gevaarlijk bevonden wordt. De mensen doen hier gouden zaken, en dat ziet ge ook aan hun snuitjes. Waarschijnlijk is dit het enige plekje in heel het land waar een zekere welstand is, en waar de vooruitzichten rooskleurig zijn. En ze beseffen het zelf heel goed dat ze dat aan het toerisme te danken hebben.
Avond in Siem Reap.
Super lekker gegeten bij de Belg. Paul zeboe-steak (au poivre, mét frieten, én mayonaise!) en ik een goddelijkke Khmerse kipcurry met cocosmelk en citroengras, geserveerd in een kokosnoot. Fantastisch!!! Schitterend decor ook. Al die lichtjes, de riskja's, de restaurantjes 't Enige mindere zijn de bedelaars. Dominique had ons gezegd zeker geen geld te geven, maar als we persé toch iets wilden doen om dan de overschot van de maaltijd te laten inpakken en aan de dienster aan de bedelaar te laten afgeven. Heb dat dan maar gedaan, maar ik voelde me er nogal onwennig bij. Vooral omdat ze het dan nog niet aan mijn favoriet gaf, maar aan een klein meisje. Enfin, ne mens mag niet kieskeurig zijn, miserie is miserie. Ge stelt u dan natuurlijk vragen hoe gelukkig dat ge zijt dat ge zelf naar de andere kant van de wereld kunt trekken om alle mooie plekken te bezoeken Maar Paul troost me dan door te zeggen dat we het toch ook niet allemaal voor niks hebben gekregen, en dat we er hard genoeg voor werken. Hij redeneert ook : "De collega's kopen elk jaar een nieuwe Mercedes, en wij doen dat nu eenmaal niet." Waardoor ik helemaal gelanceerd geraakte en begon te verkondigen dat wij dan tenminste nog ontwikkelingshulp deden, en de sukkelaars nog eten bezorgden. Enfin, de typische wartaal die elke gegeneerde toerist uit zijn botten begint te slagen om zijn geweten te sussen dus. Ondertussen kwam er weer een gloednieuwe 4x4 de luxe van Unicef voorbijgezoefd
Momenteel draait Jean-Jacques Annaud, de regisseur van "La guerre du feu" en "L'Ours",( ge weet wel die berenfilm van lang geleden), hier in Angkor zijn nieuwe film. Een verhaal over twee tijgers. Hij heeft voor zijn crew vanzelfsprekend zijn eigen kok meegebracht, en die chef zat gisteren ook in het eethuis van den Belg. (Hij heeft er waarschijnlijk nog iets bijgeleerd ook )
Met zeer volle buik, en wreed goed gezind door al de meevallers van de namiddag, door Sokhoeun naar het hotel gebracht en in bad geplonst! Paul ligt alweer een dik uur in coma. Zal hem hopelijk eindelijk eens leren zich in de week vóór de reis eens niet kompleet op te leven, zodat hij toch nog wat kan genieten van de eerste dagen zonder altijd overal voor pampus te vallen.
Dit is hier wel heel zalig. Heb mij stillekes (op het gekrekel na, en de horribele brom van de waterzuiveringsinstallatie) terug getrokken aan het zwembad. Met één van mijn laatste opgespaarde sigaretjes t Stoppen zal weer moeilijk worden 'k Ga nu ook maar nestwaarts trekken, want morgen staat mijn wekker om 6 uur aangezien Paul veel tijd nodig heeft voor zijn ochtendrestauraties (en híj heeft geen wekker bij ) Sokhoeun komt ons om 8 uur ophalen om naar Angkor Thom te vertrekken. Hoe vroeger op de dag hoe mooier. En misschien een paar honderd toeristen minder?
Dinsdag (nog altijd, ongelofelijk maar waar), 29 oktober 2002. 21.30u. Century Park Hotel, Bangkok, Thailand.
2. De koninklijke sauna.
Wat een dag! Zoveel te vertellen en zo moe.
De rest van de vlucht is goed verlopen. Ik zat naast twee West-Vlaamse kwebbelende homootjes en heb maar proppen in mijn oren gestoken en een tentje van mijn Vietnamese sjaal gemaakt en ben voor een paar uur onder zeil gegaan. Gewekt met een plastieken roerei. Typische vliegtuigfluf. De kok is ondertussen een ster verloren.
Nu boeken we voor een keer eens een georganiseerde reis, en dan komt de pipo die ons moet ophalen aan de luchthaven niet opdagen! Enfin, op de duur hebben we mekaar dan toch gevonden, en het bleek een heel geestige madam te zijn, met een geweldige talenknobbel. Ze doorspekte haar Engels, met Vlaamse woorden als "loemperik" en "dikke nek". Heel lollig, we hebben haar dan nog maar een paar woordjes bijgeleerd. Kaartlezen kon ze totaal niet, ze wist zelfs het hotel niet te vinden. Hoe ik ooit de charme van Bangkok ga moeten ontdekken ik weet het niet. Ik haat de stad nog altijd even erg als voordien. Niks dan auto's, lawaai en smog. Tien miljoen Bangkokolezen, en 1 miljoen Birmese vluchtelingen waar ze hier totaal niet mee opgezet zijn. Naar 't schijnt vier miljoen auto's, en dat kan best waar zijn, want ik denk dat ik ze vandaag ook allemaal gezien heb.
Het hotel is een gigantisch ding midden in de stad. Dik in orde qua comfort, een badkamer met bad en aparte douchekabine enzo, en het eten is fantastisch. Na 't aankomen maar direkt in een serieus ontbijtbuffet gevlogen : Japanse misosoep en wat dim sum gerechten. Heel lekker, al weet ik totaal niet wat ik binnengespeeld heb. De smaak was wat vreemd als ontbijt, maar 't kon ook evengoed een midnight-buffet zijn, we waren toch kompleet alle besef van tijd kwijt. Dus who cares. De tekstuur van de gerechtjes was alleszins al heel plezant.
Het meisje had ons aangeraden het Royal Palace en de bijhorende tempels eens te gaan bekijken, want dat zou het hoogtepunt van de stad zijn. Ze vertelde er gelukkig wel bij dat het zeer zedig gekleed moest gebeuren. Lange broek of rok, lange mouwen, gesloten schoenen (of sandalen met een riempje langs de hiel. Héél belangrijk blijkbaar Stel u voor : een hiel zonder een riempje!!! Nen bloten hiel!! Shocking!!!) Ze drukte ons ook nog op t hart om goed op onze uitspraak te letten als we een taxi terug naar t hotel namen. Nadrukkelijk vragen naar het "Centuly Palk Hotel", en nooit proberen aan een taxichauffeur een naam te laten lezen.
Wij dus goed ingepakt op weg en het bleek een zeer hete dag te worden alhoewel ze ons vanmorgen gezegd hadden dat het koele seizoen begonnen was. Op straat werden we direkt opgevist door een taximan, die ons voor een prikje naar de tempel ging brengen. Hij loodste ons naar zijn gammele taxi, die vastgeparkeerd stond tussen andere auto's. Ik dacht efkes dat dat een probleem was, maar zo zit dat hier helemaal niet ineen. Iedereen parkeert waar hij wil, blokkeert iedere andere geparkeerde auto, maar is zo lief zijn handrem niet op te zetten. Dus als iemand weg moet begint die gewoon efkes de andere auto's wat opzij te duwen. Simple comme bonjour, en het bespaart heel veel parkeerruimte. Maar 't had natuurlijk weer te mooi geweest moest die gast ons echt ineens naar onze bestemming gebracht hebben Eerst maoevreerde hij ons onderweg bij een kleermaker en een juwelier binnen. Bleek dat elke keer als hij er een potentiële klant dropte dat hij een liter benzine gratis kreeg van die winkeliers. Heel bangelijk. Staat ge daar ineens bij ne kleermaker, suf van de jetlag, bleek van moeheid, en ge hebt dan nog geen kostuum nodig ook niet. Erger nog, ge weet zelfs amper hoe ge daar terechtgekomen zijt
Onderweg zag ik een "eethuisje" dat volgens de tekeningen op zijn uitstalraamke reclame maakte voor kip, eend en kat. Eens gecheckt bij die chauffeur, en ja daar serveerden ze kattesoep Klassiek, de eerste vraag die die kwibo ons stelde was weer hoeveel kindjes we hadden. Zes dus. (Ik pak simpelweg mijn katten als kinderen, dat voorkomt heel veel verdere vragen over potentie, egoïsme, en pensioensproblemen). Hij schrok, want hij had er maar vier! Waarschijnlijk voor de eerste keer in zijn leven dat hij outnumbered werd door een Europeaan. Paul zat te gniffelen, en wij maar onnozel doen hoe blij we toch wel waren dat ons zestal bij de bomma's en de bompas verbleef, en dat wij eens een week weg waren zonder kindergezeur aan onze kop. Ik zei tenandere dat als ze te ambetant gingen worden ik ze wel in de pot zou steken. "A ja, kannibalisme", antwoordde Paul daar direkt op refererend naar dat kattesoeprestaurant. Allez 't was weer schoon, we lagen daar op die achterbank bijna te rollen van t lachen. Totdat we dus bij die juwelier gedropt worden, en die verkoopster tegen Paul zegt, "Maar als ge dan niks wilt kopen voor uw vrouw, koopt dan toch iets voor haar of uw ouders!". Waarop Paul heel triestig : "Die zijn al allemaal dood". Doet die vrouw nog de moeite om heel lief te zeggen "Koop dan een juweel voor uw kinderen! En wij in koor : "Die hebben we ook niet!". Enfin, wij begonnen daar bijna samen "Ciske de Rat" te zingen, of iets te citeren uit "Alleen op de wereld". Goddelijke moment, moeten gieren van 't lachen terwijl dat het allemaal toch eigenlijk wel triestig was.
Het Koninklijk Paleis en de tempels waren prachtig! Heel kleurrijk. Die stonden letterlijk te blinken en te schitteren in de zon. Allemaal kleine gekleurde mozaïkskes, toppunt van kitsch, maar heel sprookjesachtig. Iets minder was dat we zo ondertussen ongeveer uit onze kleren dreven van de hitte Paul vond ik regelmatig groggy terug in een hoekske op de vloer kompleet gaargekookt in zijn eigen sop. Het was ook echt heel bangelijk heet, en dan met een dikke jeans, en een hemd met lange mouwen
Stiekum een paar plezante berefotoos genomen. Lekker in onzedige klederdracht, met alleen zijn zwembroek aan, in hunnen heiligen tempel waar ge nog niet met een blote hiel moogt rondlopen. Yes! Mijn beer was cool! Dat kon van ons echt niet meer gezegd worden.
Haricot schaamteloos in zwembroek in 't Koninklijk Paleis.
In een overdekte galerij die helemaal rond het gigantische komplex liep was de hele Ramayama uitgebeeld in fresco's! ONGELOFELIJK! Een prachtig stripverhaal, vol met schitterende details. Monsterkes die uit de wolken komen, de waanzinnigste vissen duiken op uit de zee, heelder apenlegers die liggen te roefelen onder leiding van apenkoning Hanuman, landschappen met de fijnste details Enfin, ge had er uren naar kunnen staan kijken. Gesteld dat ge niet verder gedreven waart op het zweet uws aanschijns, rug, poep, billen en voeten. En we moesten er nog wel even blijven rondhangen, want er was een eredienst bezig en tot die gedaan was mochten we de hoofdtempel van de Emerald Boeddha niet in Dus sopten wij maar wat verder. Enfin, 't was stijf de moeite. De tempels waren in een kompleet andere stijl dan wat we in de buurlanden gewoon waren.
Voortgedobberd langs de koninklijke paleizen. Eén woord : sprookjesachtig! En als bloemmekee staat daar een caféke met een terraske, en ze verkopen daar vanalles met IJS! Zelfs gekoelde handdoekskes! Dus wij vliegen er in! Paul de gelukkigste mens van de wereld : onder een ventilator, met zijn frisco, zijn ijsthee, en zijn bevroren handdoekske in zijn nek! Op de duur heb ik de resterende ijsblokjes in een plastic zakske gedaan en heb daar dat voddeke rondgewikkeld dan kon hij dat ook nog in zijn pollekes houden. Ge hebt zelden ne mens zo gelukkig gezien! Ondertussen had hij dus ook al een beker met ijs onder zijn oksel gekneld. 't Spijtige was dat ik me ook efkes liet gaan, en daar bij een vlotte 40° onmiddellijk een snotaanval kreeg Heel vervelend als ge maar 1 papieren zakdoekske bij hebt en geen winkels in zicht. (En WC-papier is er vanzelfssprekend niet, dat krijgt ge als toerist gelimiteerd mee als ge naar 't toilet gaat. Twee vellekes de vrouw. Tenandere, ik spreek uit ervaring nu, ge kunt er ook uw neus niet in snuiten, ge toetert er los door!)
In dat cafeetje verkochten een bloedmooi boek over al die fresco's kompleet met heel het verhaal van de Ramayama in 't Engels en in 't Thais, maar het boekske woog vlot drie kilo. Heb het dus met veel spijt in 't hart maar laten liggen
Alhoewel Paul er vóór zijn ijsbad kompleet onderdoor zat, wou hij nu ineens verder trekken naar een volgende tempel waar een 46m lange Boeddha lag. (Pff, so what, we hebben er zo al tientallen weten liggen). Enfin, wij op pad, door de stovende, klammige hitte pal op de middag. Komen we toch voorbij een reeks winkeltjes En ik had me nochthans voorgenomen geen olifanten te kopen, aangezien ik er toch geen meer vind die ik nog niet heb. Jawadde, nog geen vijftig meter verder was ik zes olifantjes rijker. Allemaal originele. Vijf heel kleine koperen, en 1 grotere (maar een lichtgewicht) door een oud madammeke uit touw gemaakt. Ondertussen opgevist door een tuktuk-rijder die ons voor 20 fr. (1 bath is 1 frank, ferm gemakkelijk) naar die liggende Boeddha ging brengen. Ikke blij : niet meer te voet verder moeten soppen en snotteren! En Paul zag het gelukkig ook zitten. Dus wij kruipen achterin dat bakske, kop in kas als twee gieren, want dat tentzeil hing als gewoonlijk veel te laag voor grote mensen. En wat is de eerste vraag : "En? Hoeveel kindjes hebt ge?" Maar Paul is me deze keer net iets te vlug af en zegt keihard : "Geen". Kerel heel geshockeerd natuurlijk. Daar begon het spelleke dus weer Iets mis met de potentie? Wie gaat er later voor u zorgen?... Heb zijn gevraag in de kiem gesmoord door maar met onze Paul te beginnen argumenteren : dat ik het toch écht niet schoon vond dat hij me met zes kinderen had laten zitten. Gelukkig dat die chauffeur heel die uitleg niet kon volgen Hilarische momenten, ware het niet geweest dat mijn snot waanzinnige proporties begon aan te nemen, door de luchtvervuiling (veel mensen lopen hier met een doekske voor hun mond en neus) en door de wind vanachter op die zijn brommer dus. In een winkel het laatste pakske WC-papier gaan kopen, want papieren zakdoeken hadden ze niet. Mens wat een gesukkel toch weer. Enfin, in plaats van ons naar de liggende Boeddha te rijden wist hij er ook nog ne grote rechtopstaande staan, en die moesten we volgens hem echt eerst zien, maar nog "eerster" werden we alweer in een juwelier geduwd Ellendig. Die airco, mijn neus! En dan weer terug achterin die tuktuk in de wind en de autodampen! Ik begon gewoon leeg te lopen. En Paul nog altijd in de weer met al zijn zorgvuldig gekoesterde ijsblokjes, natte voddekes en koude flessen water.
Die staande Boeddha was weliswaar een meter of 18 hoog, maar ik ben echt niet meer gefascineerd door hoge, lange of dikke Boeddha's. I've seen them all. Het enige dat er geestig aan was, was dat tussen zijn reuze-tenen een paar poezen lagen te slapen, en dat de tempeltjes rond het beeld ook vol poezemannen zaten met alle mogelijke staartlengtes.
Een van de vele redenen waarom ik altijd al zo'n bloedhekel heb gehad aan Bangkok heeft te maken met de hondenmiserie die ge hier ziet. Maar dat is iets verbeterd. Al de echte sukkels zijn denkelijk overreden, weggeteerd of vergiftigd, en de overblijvers (meestal ook niet in al te denderende staat, vol wondjes en kale plekken) zijn nu gepromoveerd tot "huisdier", ze hebben een koordje rond de hals. Ik heb zelfs een hond met 1 oog en oude afgesleten tanden achter in een pick-truck zien meerijden. Dus die had zelfs een Thai zijn hart weten te vermurwen. Of 't moest zijn dat hij onderweg was naar zijn restaurant natuurlijk
Uiteindelijk dus toch bij de "liggende" geraakt, en die bevondt zich in een prachtig, reusachtig tempelcomplex. Weer allemaal daken van flikkerende steentjes die schitterden in het zonlicht. Maar al de energie is in de buitenkant gestoken, de interieurs vallen overal nogal tegen. Aangezien we nog grootse plannen hadden voor de avond : een driehonderd meter hoog gebouw beklimmen en daar gaan dineren (voor Al Quada dat ook platvliegt), moesten we wat voortmaken.
Dus wij een taxi genomen en nadrukkelijk gevraagd naar het Centuly Palk Hotel. De kerel mummelde wat, naar goede Aziatische gewoonte kunnen ze niet zeggen dat ze het niet kennen en de weg niet weten, want dan lijden ze gezichtsverlies Dus wij op weg. Heel Bangkok doorkruist maar die vond dat hotel dus niet, en hij kon het ook aan niemand vragen wegens gezichtsverlies alweer. Op de langen duur maar betaald en uitgestapt en te voet op pad gegaan. In den donkere langs de drukste banen Een echt wonder dat we niet overreden zijn. Als ik alleen was geweest zou ik nu nog aan de rand van die weg gestaan hebben, want het oversteken is echt iets voor kamikazes. Na twee kilometer stappen, moe, hongerig, nijdig, plakkerig, snotterig, toch thuisgeraakt.
Direkt maar uit mijn MASH (een oude créme-glace doos vol pillen en drankjes en spuiten en zalfkes) de strafste neuspil opgediept en in een warm bad in slaap gesukkeld. Toen de neus wat bekomen was van de doorstane ellende maar besloten niet meer buiten te komen en in ons eigen hotel te blijven eten. Fantastisch buffet gevonden met allerlei Japans spul. Ons ernstig te buiten gegaan aan sushi en sashimi, en de zaak netjes afgerond met wat vreemde, maar lekkere dessertjes. Een stuk of zes.
Het enige minpuntje was toen ik mijn vakantiesjakoske voor de eerste keer opende ik er een fax in vond van ons ma. Was efkes een moeilijke moment. Want vroeger pikten we altijd haar schrijfsel aan de receptie op voor we aan tafel gingen en lazen we die tijdens het avondmaal. Tijdens het filmen 's namiddags heb ik ook dikwijls aan haar gedacht. Omdat ge dan altijd denkt : "Oh dit gaat ze na de vakantie leuk vinden om te bekijken ". In Zaventem had Paul zijn moeilijke moment, toen hij haar voor 't vertrek gelijk gewoonte nog efkes rap wou opbellen Tja, zo'n ogenblikken zullen we nog wel meer hebben, dat is onvermijdelijk.
Hondsmoe op bed gesukkeld. Paul ligt al een dik uur in coma. Ga dat nu ook doen. Haricot, mijn beertje, zit met een dromerige blik tussen de olifantjes op mijn nachtkastje.
Mathurin : "Jongens! Vergadering!" Phineas : "Pft ik wou juist met de buis gaan spelen..." Ming : "Moet het nu echt de jongste van het huishouden zijn die hier de vergaderingen belegd?" Hanuman : "Ik wou gaan slapen..." Laathi : "Allez mansvolk, wat is nu eigenlijk 't probleem? Leg het eens uit."
Mathurin : "Laathi, ik heb 'jongens' geroepen. Dus hou u hierbuiten. Het is een technisch probleem en sorry maar ik vind dat meiskes in dezes niks in te brengen hebben." Phineas : "Owowowow Mathurin nu speelt ge met vuur!" Ming : "Gij gaat nooit aan een lief geraken kleine." Hanuman : "Tja Mathurintje gij hebt nog veel te leren over het omgaan met kattinnen..."
Mathurin : "Jamaar ik wíl ook helemaal niet omgaan met kattinnen! Ik wil weten wat de mogelijkheden van dit ding zijn! Wie is er nu geïnteresseerd in kattinnen?! Poeh!" Phineas : "Dat komt nog wel jongen." Ming : "En ge weet nog niet wat u te wachten staat..." Hanuman : "Goed gezegd Ming. In vergelijking met de toestanden die hij dan gaat meemaken zal hij 't oplossen van dit probleemke een makkie vinden."
Hanuman : "Hoewel heu... úw liefdesleven zit tegenwoordig ook wel een beetje complex in mekaar geloof ik hé Ming?" Phineas : "Ja gij slaapt zo tegenwoordig om en om... Dan weer boven in bed, dan weer in de chauffe-chat... Is elke nacht bij de madam slapen te vermoeiend jongen?..." Ming : "Dat zijn u zaken toch niet? Waar bemoeit ge u mee? Omdat gij twee nu niet charmant genoeg zijt om aan een lief te geraken moet ík toch niet leven gelijk een mislukt paterke zeker?!" Mathurin : "Sèèèèèg! Wie gaat er nu mee met dit ding spelen?!!! Waarom is dat nu belangrijk waar de Ming slaapt? Ik slaap soms toch ook in de slaapkast en dan weer op een stoeltje?"
Hanuman : "Ja das juist ventje. En uw nonkel Phineas die slaapt soms zelfs op Irma." Ming : "Ja!! 't Volgende is dat ze waarschijnlijk een opblaasbare Irma uitvinden omdat gij geen echt lief kunt vinden!" Phineas : "Och onnozelaar! Met echte vrouwen hebt ge niks dan last en met zo'n pluchen schaap kunt ge-" Laathi : "Mannen! Alstublief! Bende geobsedeerden! Er is een kleine kater in ons midden, let toch een beetje op uw woorden!" Mathurin : "Wat zijn geobsedeerden tante Laathi? Kunt ge dat eten? Is 't van Friskies of van Whiskas? Zijn 't korrels of is 't van dat mals?!"
Hanuman : "Allez, zie nu weer wat ge aanricht! Nu zet ge dat jong ventje weer op een totaal verkeerde poot. Als dat uw manier van taalondericht geven is..." Laathi : "Mathurintje een geobsedeerde is iemand die zeer geconcentreerd altijd met 't zelfde bezig is." Mathurin : "Ah gelijk als ik met mijn balleke?!" Phineas : "Ja! En gelijk uw nonkel Ming met zíjn ballekes en tante Serendipity óók met zijn ballekes! Want uw tante Dipity heeft zelf geen ballekes en daarom speelt ze graag met die van Nonkel Ming. En uwe Nonkel Ming die vindt dat-" Ming : "Phineas ik zou er mee stoppen als ik u was want anders zoudt ge sebiet wel eens een forse pijnscheut in úw ballekes kunnen voelen..."
Laathi : "Ge houdt dat toch niet voor mogelijk? En dat zijn nu volwassen katers. Meer nog, eigenlijk zijn 't gewoon ouwe zakken..."
Phineas : "Aha!... Ons Laathike begint ook al een exposé over zakskes..." Laathi : "Ik geef het op."
Zo. Dit was 't laatste raadsel voor 't seizoen. Over een maand krijgen jullie nieuwe ogen- en hersentraining maar eerst mag 't hoofdje wat rusten. Dat van jullie zowel als 't mijne. Ik ga nieuwe inspiratie zoeken en jullie ondertussen verwennen (hopelijk) door elke dag een reisverhaal en verdere strips over de relatie tussen Ming en Serendipity op mijn blog te laten verschijnen! Veel plezier!
Mathurin : "Weeral een kadootje voor mij? Wow! Bedankt!"
Phineas : "Jaja, maar dat is wel om u om te kopen om niet in de gordijnen te klimmen denk ik." Mathurin : "Nee. Neenee, dat denk ik niet, daar heeft ze toch niks van gezegd?"
Phineas : "Jamaar ik ken haar. Ze zegt niet alles wat ze bedoelt..." Mathurin : "Dat moet ze dan maar leren dat ze tegen mij heel specifiek moet zijn."
Phineas : "Dat ziet er eigenlijk wel interessants uit... Mag ik daar ook mee spelen?" Mathurin : "Tuurlijk! Als ge u daar niet te oud voor voelt..."
Phineas : "Dus ge probeert dat balleke daar langs boven uit te peuteren?" Mathurin : "Tja... ik weet niet..."
Mathurin : "Volgens mij moet ge 't er langs de zijkant uitvissen..." Phineas : "Lastig wel dat er weer geen Nederlandstalige handleiding bij zit..."
Phineas : "Tja, ge kent ons ma, ze zal dat weer in de solden gekocht hebben..." Mathurin : "Och als we dat balleke er niet uitkrijgen dan breken we 't spul open hé seg!"
Phineas : "Hm. Maar dat is volgens mij toch niet de bedoeling..."
Phineas : "Volgens mij moet dat balleke daar gewoon in rond tollen en moet ge dat er helemaal niet uit halen..." Mathurin : "Als dat zo is dan vind ik 't maar een flauw spelleke."
Mathurin : "Ik denk dat we 't toch beter openbreken..." Phineas : "Volgens mij is 't dan kapot..."
Mathurin : "Oei nee, aan haar gezicht te zien mogen we dat niet demonteren." Phineas : "Ik heb het u toch gezegd!!! En ze houdt alles in 't oog dus pas maar op!"
Ming : "Wat is 't Mathurin, kunt ge er weer niet aan uit? Zal ik u met mijn enorme levenservaring eens bijstaan?" Phineas : "Ja, grote Oosterse wijze gaat gij 't die kleine kater eens uitleggen. Als 't kan niet in 't Vietnamees... een Koreaanse handleiding bezitten we al..."
Ming : "Als ge onbeleefd wordt los het dan al gauw zelf op hé jongens!" Mathurin : "Komaan Ming, ge moet niet op uw tenen getrapt zijn! Laat ons een vergadering beleggen."
Een vergadering?!!! Daar wil ik vannacht mijn camera wel eens stiekum voor boven halen...
Het olifantenhospitaal dat gesteund werd door de tentoonstelling, veiling van de grote olifanten en verkoop van de mini-olifantjes te Antwerpen tijdens de Elephant Parade bevindt zich in het Mae Yao Natuurpark in Thailand. Ook dat hoop ik in de loop van volgende weken te bezoeken. Jullie kunnen het alvast eens virtueel bekijken als je wil : http://en.elephant-soraida.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=365838 Je vindt hier ook het nieuws hoe het met Mosha gaat, de olifant die op de landmijn stapte, haar poot verloor en een prothese kreeg.
Serendipity : "Ming? Mi-ing? Hebt ge al eens over mijn voorstel nagedacht?..." Ming : "Zzzzzzz-mja Dipity..."
Serendipity : "En wat is uw antwoord?..." Ming : "Ik heb eigenlijk eerst nog een vraagske..."
Serendipity : "Stel het maar..." Ming : "Gaat zo'n affaire mij niet heel veel van mijn nachtrust kosten?..."
Serendipity : "Nee integendeel want ik ga u in 't slaap likken!" Ming : "Hmmm. En heu, babbelt gij terwijl ge likt?..."
Serendipity : "Gij maakt mij altijd verlegen... Ja, ik ben een meiske en ik babbel een heel klein beetje terwijl ik lik. Maar wel héél stillekes." Ming : "Zozo. En zijt gij te vinden voor een soort proefhuwelijk? Zo eerst een beetje samenhokken zo?... Mekaar wat verwennen zonder veel verplichtingen?..."
Serendipity : "Pft ja... waarom niet? Ik ben een moderne vrouw..." Ming : "Welwel. Dat is interessant. En wanneer wilt ge beginnen?"
Serendipity : "Ik had gedacht aan nu." Ming : "Morgen. OK? Want nu ben ik een beetje moe van 't babbelen. Maar ge moogt me natuurlijk al wel in slaap likken..."
Zal hier iets moois ontstaan? We zullen morgen zien. Ik hou mijn oren en mijn camera paraat!
Dinsdag, 29 oktober 2002 - onwezenlijk vroeg. In 't vliegtuig van Frankfurt naar Bangkok.
1. Het animatie-team doet echt zijn best.
In plaats van om 8 uur stond de chauffeur die ons naar de luchthaven ging rijden er natuurlijk weer een kwartier te vroeg. Ik zat nog volop met mijn kop in mijn vijver naar dorre blaadjes te vissen toen hij aanbelde. Ik heb me toch weer wat gewenst ja Zaterdagnamiddag vraag ik aan hierboven of het eens grondig zou willen waaien want dat ik toch zó graag de dode bladeren zou kunnen opruimen zodat ze de putjes niet gaan verstoppen terwijl we weg zijn. En wat krijgen we : de ergste storm sinds 12 jaar en op zee een orkaan. Dat had ik weer helemaal niet gevraagd hé! Precisie-wensen is nog niet mijn sterkste kant.
Dus op de allerlaatste moment in vliegende vaart nog wat toiletgerief in de handbagage gegooid en maar vertrokken want die chauffeur stond alweer ongeduldig te trappelen.
Zaventem is flink uit de kluiten gewassen, en ze hebben het deze keer mooi gedaan. Alles heel ruimtelijk opgevat, licht, veel aluminium, handig groot, en het ziet er echt goed uit. Heel wat anders dan de stofnesten van Schiphol of de ultieme vergroezing van het gepasseerd futurische decor van Charel de Gool.
Tijdens het wachten las ik in de krant over de bevrijding van de gijzelaars in het theater van Moskou. Amaai, dat ziet er niet best uit, hoeveel van hun "geredden" gaan er uiteindelijk nog "overleven" ook? 'k Weet ook wel dat ge geen omelet kunt maken zonder eieren te breken. Maar én de eieren, én de pan, én het gasvuur, enfin eigenlijk heel de keuken naar de bliksem helpen, vind ik precies toch ook niet efficiënt meer. Zal maar aan mijn holiday beginnen en stoppen met kranten te lezen. Ne mens wordt daar toch niet beter van.
Het vliegtuig naar Frankfurt steeg wat te laat op, en het rammelde ook een beetje. Landen deed het zo te zien ook al tegen zijn goesting want het blééf maar rondcirkelen. De landing zelf was heel ongelukkig, iedereen hing dubbelgeplooid vooraan in zijn veiligheidsgordel. (Precies zo'n verkoopuitzending op TV over een sensationeel nieuw fitnessprodukt. Ik hoorde in gedachten die Hollander al blaten : "U krijgt binnen de 14 dagen een platte buik met deze geweldige nieuwe uitvinding : de super-shape-form-buikriem voor slecht 199 euro! Bestel nu dan krijgt u er nog een gratis vliegtuig bij!") Ik dacht : Amai die piloot is niet echt goed gezind, hij zal zijn favoriet stewardesske niet hebben mogen meepakken zeker. Maar ineens komen daar een tiental brandweerwagens, ambulances en autos van de technische dienst aangereden. Toen dacht ik : "Haha, sensatie, er gaat er hier ene landen die in de pattaten zit!" Maar toen bleken die gasten allemaal halt te houden aan ónze vlieger begot! De pompiers zetten zich in aanslag, de slang gericht op een van de motoren. Enfin, meer dan dat is er, dat ik weet, niet gebeurd want wij zijn met enkele busjes opgehaald en afgevoerd. Allez, wel lief dat ze zo bekommerd om ons waren. Alhoewel. Misschien niet zo bekommerd om óns. Want ze hebben ons wel lang in de lucht gehouden, ze waren toch misschien nog meer in de weer om hun luchthaven niet te laten abimeren. Alleszins als entertainment was het niet slecht en 't had het voordeel dat we niet oeverloos lang moesten zitten wachten op onze vlucht naar Bangkok. En dat vliegtuig steeg perfekt op tijd op.
De zetels kunnen lekker plat, en het eten was buitengewoon. Echt van het voorgerecht tot Paul zijn Cognacske na de koffie, alles tot in de puntjes verzorgd. Ik denk het beste wat we al in de lucht verorberd hebben. En service, én moeite doen, én snel! Paul zei nog : "Die mensen werken hier begot gelijk wij in onze winkel", maar toen ik hem zo eens zijdelings aankeek, voegde hij er wel direkt aan toe : "Allez hoe we het zouden móeten doen. Die onthechte, verlichte glimlach is er bij ons nog niet echt bij "
Door het succulente eten is mijn schapraai grotendeels onaangeroerd gebleven. Dus ik heb nog vrachten chocolade, M&M's, marsepeinen patatjes, cent waferskes over 'k Geef toe 't was inderdaad een vrij ruime voorraad, maar ja de laatste tijd begint men zich onbewust al een beetje op een kaping te voorzien nietwaar?
De voorstelling van het vluchtplan was ronduit spannend te noemen : Armenië, Azerbeidzjan, Afghanistan, Pakistan, India en Bangladesh. Eén voor één plaatsen waar ik niet wil neerstorten want waar ik niet geloof in de goede wil van de mensen mét hoofddoek tegenover de neergestorte mensen zonder. Trouwens als ge neergestort zijt hebt ge misschien nóg minder aan dan een hoofddoek?... Ik wil t niet weten. Ik klap mijn Pandorake dicht en ik ga een dutje doen. Ze zullen me wel wekken als 't ontbijt er aan komt. Of welke maaltijd dan ook...
Nog altijd niks?... En 't is zoiets dagelijks... Misschien is 't wel te simpel om het te vinden? En stop nu met chips op te sturen. Dat is veel te ongezond.
Enkel nog maar opgelost door François, Helena, Ron, Jan, Vera, Geert en Kathleen...
Zoals jullie waarschijnlijk al weten sta ik - zij het een beetje wankel - in de startblokken om een reis door het vasteland van Thailand te maken. Mijn doel is de tempel waar de vondeling-tijgers verzorgd worden te bezoeken. Naast nog vele andere zaken natuurlijk. Hoewel ik al dikwijls in Bangkok geweest ben om over te stappen op vluchten naar Thaise eilanden heb ik nog nooit echt het vasteland bezocht. De bedoeling is nu dan ook met een huurwagen van Bangkok naar het noorden te reizen en de grensstreek met Birma te bezoeken. Zoals op elke reis neem ik mijn laptopje, Pandorake, mee en probeer ik ter plaatse de verhaaltjes over mijn belevenissen neer te schrijven. Hopelijk kom ik dan over enkele weken terug met een boel foto's en verhalen om met jullie te delen.
Om jullie in tussentijd niet in de steek te laten (ik doe dat met mijn poezen ook niet, in mijn huis komen tijdelijk poespassers wonen om mijn kroost te verzorgen, dus waarom zou ik jullie dan verwaarlozen?! ) heb ik een beetje op voorhand gewerkt en laat ik de verhalen van een Cambodja- en Thailand-reis van 2002 op mijn blog verschijnen. Zo kunnen jullie toch ook een beetje op vakantie! Vergis je dus niet, wat jullie gaan te lezen krijgen speelt zich dus niet nu af maar wel 7 jaar geleden, toen we Angkor Wat en enkele andere tempels bezochten, een week in Khaolak verbleven (het gebied dat jaren later bekend zou worden door de ravage die de tsunami er aanrichtte) en een cruise met een grote viermaster langs de Andaman Eilanden. Zowel de zeilbootliefhebbers als de onderwaterfans als de cultuurmensen zullen hopelijk hun gading vinden. Om al de bijhorende foto's tussen de teksten te zetten heb ik deze week geen tijd meer, dat doe ik later wel eens.
De Star Flyer tussen de Andaman-eilanden.
Tot eind deze week spelen we dus allemaal samen verder met het fotoraadsel, en daarna kunnen jullie me tijdelijk best niet meer mailen, aangezien ik toch niet kan antwoorden. Dan wordt mijn blog even een gewoon leesblog, met reisverhalen en poezenstrips. Hopelijk beleven jullie er op die manier ook plezier aan. Om goed van start te gaan zet ik morgen alvast het eerste deel van het Cambodja-Thailand-2002-reisverhaal op mijn blog!
Mathurin : "Allez komaan Ming!!! Vertel het me!!! Ik wil het weten! Nu! Waarom ziet gij er tegenwoordig zo moe maar gelukkig uit? En waarom bloost ge nu ineens?" Ming : "Mathurin, laat me gerust! Ik ga mijn privéleven niet aan uw kleine neus hangen. Trouwens 't is ook niet geschikt voor zo'n kleine poezen."
Mathurin : "Hoe? Niet geschikt voor kleine poezen? Alles is toch geschikt voor mij! Ik zou me echt niks kunnen indenken waar ik weigerachtig tegenover zou staan... Misschien levertraan ja. Maar dan nog. Ik heb 't nog nooit geproefd dus is er veel kans dat ik 't nog zou lusten ook. Ik eet toch ook bloem, en noten, en rozijnen, en soep... Iets wat niet geschikt zou kunnen zijn voor mij begot?..."
Mathurin : "Maar 't is al goed. Dan amuseer ik mij wel met een diepvriesvis proberen te vangen. Toch wel lastig dat ze dat ijzeren hekje nu over die vijver gelegd hebben. Wie komt nu toch op zo'n waanzinnig idee? Schoon kunt ge dat toch niet noemen? En praktisch zeker niet."
Laathi : "Eten, niks dan eten, aan iets anders denkt hij niet! 't Woord 'romantiek' komt in zijn woordenboekske niet voor. Een echte kater!"
Voor wie nog twijfelt aan het nut van de ijshekken...
Ming : "Mathurin kijk eens! Ik kan op water wandelen!"
Mathurin : "Nonkel Ming ge zijt maar een flauwe plezante. Ik kan dat ook."
Mathurin : "Ocharme... nu zitten die vissen gevangen... En volgens mij waren die veel liever in mijn warme buik verdwenen dan hier in de koude vijver te zitten..."
Serendipity : "Mi-ing... Ik zou eens iets willen vragen..." Ming : "Hm. Zeg maar. Ge hebt me nu toch al wakker gemaakt."
Serendipity : "Maar ik, heu, durf niet zo goed..." Ming : "Komaan, niet verlegen zijn. Ge ziet al rood genoeg van uw eigen ge moet nu nog niet beginnen blozen ook. Vooruit, fluister het stillekes in mijn oor!"
Serendipity : "Mingske... Hebt gij al een lief? Of zijt ge nog 'jonkman' zoals ze zeggen..." Ming : "Oei, dat is nu inderdaad wel een héél persoonlijke vraag!"
Serendipity : "Hebt ge misschien nog nooit een lief gehad?..." Ming : "Seg Serendip leidt deze derdegraadsondervraging ergens naartoe?... Ik ben toch niet per ongeluk in een kwis terechtgekomen?"
Serendipity : "Wel eigenlijk, ik, heu, en gij, en enfin... Ik wil zeggen, ik ben in zekere zin, zo'n beetje, tja, verliefd op u in feite." Ming : "Pardon??! Ik hoor niet meer zo goed. Wilt ge dat alstublieft nog eens herhalen??!" Serendipity : "Jamaar 't is wáár. Ik ben verliefd op u en ik zou graag met u een relatie beginnen."
Ming : "Woehahahahahaha!!! Dat is de beste van 't jaar! Nog zo een en 't is terug nieuwjaar! Dip gij hebt een sublieme zin voor humor! Ge zijt een waardige dochter van uw moeder! Een poezeke van anderhalf jaar verliefd op een ouwe knar van 14!!! Waar gaat de wereld naartoe?" Serendipity : "Maar... wilt gij mij dan niet? Vindt ge mij lelijk? Omdat ik zo gevlekt ben?..."
Ming : "Maar meiske nee! Ik vind u heel schóón. Ah ja, ge trekt een beetje op mij! Maar wij kunnen toch niet samen iets beginnen? Ik zou uw overgrootvader kunnen zijn! Wat zeg ik? Overgrootvader? Welnee! Uw over-over-over-over-over-over-over-over-over-over-grootvader. Wacht ik ben mijn tel kwijt. Heu... 13 vruchtbare jaren met gemiddeld 2 nesten per jaar dat is... ongeveer 26. Dus ik zou uw over-over-over-over-over-over-over-over-over-over- allez ja, 26 "over" en dan grootvader, kunnen zijn. Mijn tong slaat er tegelijk met mijn hersenen van in de knoop! Om van mijn hormonen nog te zwijgen, die ik niet meer wist dat ik had!" Serendipity : "Dat bescheiden leeftijdsverschilleke is toch niet zo erg? Dat ziet ge tegenwoordig toch veel? Wat is uw probleem? Denk ge dat ge moe gaat worden? Ik ben een heel rustige madam..."
Hoe gaat dit aflopen?.... Dat zullen we morgen zien als ik ze vannacht weer afgeluisterd heb!
Voor 't geval ge u afvraagt of de voorlaatste foto van de "proestende" Ming getrukeerd is... Dat is niet het geval. Zo ziet een kat er nu eenmaal uit als ze zich uitrekt. Ze strekt de poten naar voor, legt de oren plat en zo trekken de mondhoeken ook helemaal naar achter. Dit duurt natuurlijk maar een fractie van een seconde. En nee ge moet hem niet uitlachen, bekijk uzelf maar eens in de spiegel, bijvoorbeeld als ge geeuwt, en ge zult zien dat ge er dan ook niet op uw elegantst uitziet.
En stop nu met chips op te sturen. Dat is veel te ongezond. 
Dus hier een volgende foto...
