"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
10-04-2009
Een zieke Mathurin.
Mathurin is dinsdag plots heel ziek geworden. Paul ontdekte het toen hij een doosje plattekaas op de grond liet vallen en Mathurin niet onmiddellijk opdook om te helpen "poetsen". Hij ging onmiddellijk op zoek en vond de jonge kater bewegingsloos op een kussen, zijn ogen stonden scheel, het water droop uit zijn neusje en hij hoeste vreselijk. Hij is onmiddellijk naar de dierenarts gebracht en die constateerde een zwaar allergische reactie en diende hem een antihistamine toe. Gelukkig dat het op tijd opgemerkt is anders had het slecht kunnen aflopen.
De laatste dagen zijn we volop bezig met uit te zoeken wat de oorzaak kan geweest zijn. De meststof op het gazon? Maar de winkelier zegt dat dat product zuiver organisch was. Het nieuwe industriële poetsmiddel voor het terras dat die middag voor 't eerst gebruikt werd? Ook die fabrikant beweert dat er niets gevaarlijks voor dieren in zijn product zit. Of heeft er iemand in de buurt tegen wespen gespoten en heeft Mathurin een vergiftigd insect of een besmette vogel gevonden en opgegeten? De oorzaak is niet makkelijk te vinden, maar we geven niet op. Hij stelt het gelukkig elke dag beter en beter.
Voor al diegenen die Mathurin beterschap gewenst hebben enkele foto's van de patiënt.
Heel suf na zijn bezoek aan de dierenarts.
De ziekenbroeder en de rest van het verpleegkundig personeel is niet van zijn nestje weg te slaan.
Hij heeft ondertussen een éénpersoonskamer versierd...
Maar verandert al wel eens graag van bed...
En een luchtje scheppen is er sinds gisteren gelukkig ook al weer bij!
Maar ik hoop toch weer snel zijn vertrouwde pientere oogopslag te zien verschijnen...
en hem voldaan te kunnen zien uitpuffen na goed uitgevoerd kattekwaad...
Bedankt voor jullie medeleven, hij zal snel terug mee kunnen figureren in de volgende avonturen!
Het is vrijdag... dus hier komt de foto van de laatste kans! Vele mensen denken aan een taartvorm... Maar dat is het zeker niet want als je dit als cakevorm zou gebruiken kon je amper een gebakje voor een muis maken en zou haar familie zelfs niet eens mee kunnen eten...
Reeds opgelost door Chrisje, Luk, Mieke, Helena, Klaproosje, Marleen, Redpoppy, Paul, Veveke, Martine, Wim, Ron, Jan, Ritje, Viva, Andromeda, Lisette en Nicole!
Hoofdstuk 9. Deel 2. "Komt zien! Komt zien! Bouw een spiegelpaleis en verdien uw hemel!"
Onderweg passeerden we Kampaeng Phet, dat blijkt ook een enorme opgraving van Khmer-tempels te zijn. Indrukwekkend, zoveel ruïnes bij mekaar! Hoewel we morgen de grootste verzameling van 't land in Sukhothai gaan bezoeken zijn we toch even uitgestapt, het was echt te fascinerend om zomaar aan voorbij te rijden. Al die oude bruine bakstenen stoepa's en vihara's tussen die enorme mooie bomen... Het gaf me echt een Cambodja-gevoel maar dan zonder de hordes toeristen.
Een paar kilometer verder passeerden we dan de meest blinkende tempel van Thailand. Het schrijn van Petit Pois dat ik in Lop Buri kocht verbleekt erbij! Alles, maar dan ook alles was ingelegd met spiegeltjes, tot en met de plafonds van de zalen binnenin. Ter ere van Boeddha Sinksenfoor waarschijnlijk. Gouden beeldjes weerkaatst in duizenden zilveren spiegeltjes, het was echt hallucinant! Mijn fotoapparaat sloeg er van tilt. Naast het boeddhistische heiligdom bevond zich dan ook nog een heerlijke Chinese afdeling met een reuze Godin en twee superdraken die aan haar voeten kronkelden en dat allemaal in een soort zwembad met hypermoderne aluminium-relingen...
Het hele circus maakte deel uit van een forest monastery met een schooltje. De monniken woonden in kleine hutjes in 't bos, stil en ongestoord en ze hielden zich onledig met bonzaïkes maken van frangipani-boompjes... Wat een leven, als ze vrouwen aan zouden nemen, ik zou 't overwegen. In zo'n mooi ruim bos kunnen gaan wonen en u in stilte bezig houden. Jawadde. En die tienduizenden mozaïekspiegelkes van die tempels moet ge niet eens zelf kuisen, die klus komen de dorpelingen met liefde voor u opknappen om hun karma op te vijzelen. Met andere woorden, zoals ze destijds bij ons zouden zeggen : "om een aflaat te verdienen. "To make merit" is hier iets waar de mensen zich danig mee bezighouden en zo ongeveer alles voor over hebben.
Klein tempeltje naast de vijver van het bosklooster.
Een spiegelpaleis of een tempel?...
"Spiegeltje, spiegeltje aan de wand..."
Een flinke aflaat kunt ge ook verdienen door een tempel te financieren (aangezien Thailand er een zeer welvarend land uitziet (de auto's die hier rijden!!! Allemaal sjieke pick-ups of dure luxewagens, en géén tweedehandse! Alle kinderen een gsm...)) staat er in elk dorpje dan ook minstens 1 tempel, de ene al waanzinniger dan de andere. De tempels schitteren en flonkeren u vanop een afstand tegemoet, de omliggende huisjes zijn veel en veel eenvoudiger. Maar ja, wij hadden destijds ook impressionante kathedralen en ondertussen kiepten we de pispotten door de ramen de straat op en liep de stront tussen onze huizen omdat we geen rioleringen hadden First things first. Ge moet uw prioriteiten stellen.
Bij aankomst in Sukhotai was 't eerste wat we zagen een Big C, een reuze shoppingcomplex. Even de hoognodige spullen gaan kopen, ze hadden er alles wat we nodig hadden, behalve wat we eigenlijk zochten : benzine. Toen we buitenkwamen was 't al donker en we hadden ons hotel nog altijd niet gevonden. Trees probeerde krampachtig ons de gracht rond de oude stad in te laten rijden Uiteindelijk vonden we het hotel maar bleek het volzet te zijn, op een kamer met gemeenschappelijke badkamer na... Tja, dat was nu ook niet echt wat we voor ogen hadden. Dan maar verder gereden. En zo kwamen we bij het hotel terecht dat ons op internet ook al erg gecharmeerd had : Le Charme. Er verbleven maar 12 toeristen dus hadden we alle keuze van kamers. Nog voor we iets vroegen gaven ze zelfs al een discount van 40%. We waren dus weer méér dan welkom.
De kamers bleken mooie, ruime, lichte chalets in een tuin vol brede beken. Ons huisje had een heel sjiek terras met zicht op zo'n binnenriviertje. Le Charme heeft zijn naam niet gestolen. We slapen in een klamboehemelbed. Zalig! En hier kunnen we drie nachten blijven. Wat een verademing! Eens niet elke ochtend moeten inpakken. Ik word daar toch zo moe van. Het enige trieste aan dit hotel is dat er aan de receptie overal kleine bokalen staan met één zielige vechtvis er in. Het zijn prachtige dieren, blauwe, rode en zwarte met gigantische sluierstaarten. Zo jammer dat ze moeten dienen om mekaar te vermoorden zodat de mensen hun goklust kunnen botvieren Als ge wil gokken op vechten, vecht dan zelf.
We konden van het avondmaal genieten op het terras van een houten gebouw dat op hoge palen in een vijver lag. Feeëriek! Met de obligate kerstverlichting in de bomen natuurlijk. In t Oosten is t de laatste jaren heel t jaar door kerstmis Best mooi zolang ge maar niet probeert een landkaart te lezen bij zo'n slinger mini lichtjes... Het eten was lekker maar voor mij veel en veel te pikant. De soundtrack bestond uit tjirpende krekels en blaffende en jankende honden. Eentje slaat aan, de buurhond doet mee, die van daarnaast pakt over en zo ontstaat een huilgolf die misschien wel tot in Bangkok reikt.
Omdat ik 's morgens al vijf pillen moet pakken neem ik mijn bloeddrukpil altijd op de middag. Maar door rond te reizen was ik dat vandaag en gisteren was ik vergeten, dus maar even de bloeddrukmeter bovengehaald en gezien wat de gevolgen waren. Er wáren begot geen gevolgen! Mijn bloeddruk was perfect normaal en mijn hartslag is veel lager dan hij vroeger ooit geweest is! Morgen nog eens proberen om die pil te vergeten en zien wat er gebeurt als ik me aan de geplande sportieve bezigheid ga overgeven
Voor wie toch iets wil bekijken (en beluisteren, want ze spreken! Natúúrlijk. ) ... het album van de eerste vier levensdagen van de dikkopjes! Ondertussen zien ze er al totaal anders uit! De sprietjes van de uitwendige kieuwen zijn verdwenen, de kopjes zijn veel dikker geworden, ogen en mond zijn duidelijk zichtbaar en hun velletje vertoont spikkeltjes! Dus over enkele dagen stel ik een album samen van de meest recente evolutie. Het blijft wonderlijk! Allez vooruit, toch een paar voorproefjes van hoe mijn peuters er gisterenmiddag al uitzagen :
Even snel enkele foto's van wat ik vandaag totaal ongepland te zien kreeg! Het grootste schip ter wereld kwam deze middag in Antwerpen aan, het werd via de Berendrechtsluis de havendokken binnen gesleept. Een unieke gebeurtenis waarvan ik later een mooie reportage met meer uitleg voor jullie maak. Nu plaats ik vlug een paar beelden zodat je, als je geïnteresseerd moest zijn, de boot zelf nog kan gaan bekijken. Woensdag en donderdag wordt hij gelost, tijdens deze dagen worden er speciale havenrondvaarten met een Flandriaboot ingelegd. Voor 12 euro krijg je een tochtje van meer dan 2 uur doorheen de dokken en vaar je langs het schip. Wees gerust, je zal er niet naast kijken want deze schitterende dame is maar liefst 366 meter lang (drie keer zo lang als de kathedraal hoog is!!!) en ze kan 14.000 containers vervoeren!
Dinsdag 3.15 uur. De MSC Beatrice nadert de Berendrechtsluis te Antwerpen.
Geladen is ze bijna 70m hoog!
Beatrice is een stevige dame... maar liefst 51 meter breed... De breedte van een voetbalveld!
De sleepboten komen haar oppikken terwijl de Berendrechtsluis geopend wordt.
Op weg naar de laadkade...
Als je van boten houdt en je hebt de kans om te gaan kijken zeker doen! Je kan ook trachten haar afvaart mee te beleven, terug via de Berendrechtsluis. Voorlopig is de afvaart gepland ergens tussen donderdag- en zaterdagavond. Maar dat kan je steeds via 't internet nakijken. Lukt het je niet haar nu te gaan bekijken, krijg je waarschijnlijk later nog wel de kans. Aangezien ze perfect door de sluis is geraakt is het zeer reeël dat ze vanaf nu maandelijks Antwerpen zal aandoen. Een flinke opsteker voor de haven die 't momenteel niet makkelijk heeft.
Over enkele dagen een uitgebreide reportage over dit indrukwekkend staaltje scheepsbouw.
Een Pre-Metro boort zich door mijn Pré-Tienerjaren.
(foto Jan)
"Hé! Komt ge mee?! Op bezoek in de bodemloze geldput van Antwerpen!"
(foto Mare)
Irma : "Jawadde, en wij moeten dat vuil gat in?... Godzijdank dat ze voor één keer een statief heeft meegebracht, dan word ik misschien eens niet met mijn neus tegen de muren gedrukt als ze steun zoekt."
(foto Mare)
Nand, behulpzaam als altijd : "Ik zal uw statief nog extra vasthouden dat er zeker niks beweegt en als ik nu dat zakske niet vasthad dan zou ik ook nog tegen de tunnelwand duwen dat die ook zeker stil blijft staan..." Irma : "Heu... Nonkel Nand, ge zijt naast de kwestie bezig jongen. Ge moet haar vasthouden! 't Is ons ma zélf die bibbert!" Laathi : "En hoe komt het dat ik bibber denkt ge?!!! Omdat gíj op mijn rug hangt commentaar te geven en weer veel te druk aan't gesticuleren zijt en omdat gij..." Irma : "Kunnen we nu misschien efkes zwijgen en die foto nemen zodat we uit dit tochtgat en dit stofnest wegkunnen? Want als ik een niesbui krijg gaat dat de zaken er niet beter op maken vrees ik..."
Tja, het verhaal van de Antwerpse metro... Hoe moet ge aan zoiets beginnen? 't Is begot zelfs nooit geëindigd.
Toen ik 12 jaar was en naar school ging op de Meir werd ik dagelijks met dit megalomane project geconfronteerd. Vooral mijn schoenen. De weg van de Grote Markt naar mijn school had meer weg van een hindernissenparcours dan een veilig voetpad. Als ma mee naar school liep dan kozen we voor de Lange Nieuwstraat, een lange ongehavende straat die loodrecht van de kathedraal naar de achteringang van mijn school liep. Maar als ik alleen was vond ik die weg veel saai, geen winkels, niets te zien, dan vond ik de avontuurlijke weg lang de Meir veel boeiender. Over houten planken die over putten lagen, moddervelden zonder plankier, zigzag-weggetjes die elke dag anders lagen, kortom dat was sensatie! En ge mocht een beetje vuil op school aankomen want ze wisten dat wij als jonge biggen door de modder moesten ploegen om er te geraken.
Heel soms kon ik ons ma overhalen om mee het klauterparcours te nemen en dan wipten we binnen in de Sarma en de Priba om naar de apenkast te gaan kijken. Dat was een automaat met een vitrine waarin pluchen aapjes met muziekinstrumenten stonden opgesteld. Als je er een munt in wierp begonnen ze te bewegen en muziek te maken! Leuk! Heel af en toe werd er dan ook een wafel met een landschap van crème-fraice erop genuttigd. We moesten wel. Ah ja, we wilden toch allebei zo graag verdikken... zodat we niet meer gingen uitgelachen worden. Dus werd het nuttige aan 't aangename gepaard.
Deze foto komt uit het tegenwoordige charme-offensief van "De Lijn". Ge krijgt er een beetje een zicht op hoe wij vroeger naar school liepen.
De rest van de Antwerpenaren was heel ongelukkig over het feit dat zo ongeveer heel 't centrum van de stad braak lag. De winkeliers huilden tranen met tuiten en als er al eens een klant opdaagde maakte die dan ook nog heel hun zaak vuil. Plezant was anders. De werken bleven jaren duren, de ene put na de andere dook op in 't straatbeeld en het waren geen bescheiden putjes, het leken meer meteoorinslagen. Aan de veiligheid werd destijds ook nog niet zoveel aandacht besteed dus meer en meer inwoners liepen rond met blauwe plekken en schaafwonden van 't vallen tegen 't ruwe hout of 't uitglijden op de sneeuw. Antwerpen werd zijn metro kotsbeu.
Zeker toen bleek dat in onze metro nooit een metro zou rijden... Het gingen gewoon onze oude trammetjes zijn die de grond indoken! En Antwerpen wou zijn geliefde trams bovengronds houden. Gewoon gezellig op de tram stappen en voor de school of tussen de winkels uitstappen en niet terechtkomen in een onderaards, kil en beangstigend hol. "De Metro" zijn naam was ook ondertussen veranderd... het zou voor eeuwig en altijd "De Pre-Metro" gaan heten...
Net toen we op de Groenplaats waren gaan wonen begon de ellende daar... Alle bomen weg, de oude skeletten van het vroeger Groenkerkhof werden opgespit en binnen enkele maanden werd het mooie plein ook omgetoverd in een bodemloze put. Het had één voordeel : het gaf onze pa wat rust en afleiding. Hij vond het heerlijk om van boven op de vierde verdieping diep in die put te kunnen zien wat ze daar allemaal aan 't bricoleren waren. En 't was bricoleren want toentertijd werd alles nog door mensen en bescheiden machines uitgegraven. Daar kwam later verandering in, maar dat kwam een beetje te laat voor de meeste Antwerpenaren. Winkelfaillisementen en vijf jaar door de modder djampelen om uiteindelijk iets meer dan een kilometer "ondergrondse tram" te krijgen, die we liever bovengronds hadden zien rijden. Ge zou van minder slecht gezind worden...
Voor het graven van de tunnels van het Astridplein naar de Stenen Brug, een traject van ongeveer twee kilometer, werd de nieuwste uitvinding gebruikt : de mol! De mol was een cilinder van meer dan 220 ton van 6 op 6 meter die zich met een "snelheid" van 10 meter per etmaal door de ondergrond vrat. Hij werd bestuurd door een computer die nota bene in Wenen stond! Wij bezaten geen computers die groot genoeg waren... Maar ja, wij bezaten ook geen metro, wij hadden ook maar gewoon trams die zich als metro gingen vermommen... Vijfentwintig werkmannen hielden "het beest" in bedwang en lieten het dag en nacht voortvreten. Tot groot genoegen van de mensen die erboven woonden want op die manier merkten ze vrij weinig van de werken. Ze werden gespaard van de modderpoelen die het stad jarenlang ontoegankelijk gemaakt hadden en konden ongestoord handel drijven.
En opeens stopte het circus. Zogezegd omdat de Antwerpenaar die metro niet meer wou hebben... Flauwekul, 't geld was gewoon op, wij wilden die metro wél, want hij lag er toch al?! Waarom hem dan niet gebruiken?? Ze kregen hem gewoon niet af wegens gebrek aan centen en wilden het op de bewoners afschuiven.
Amper de helft van de 14 kilometers aan tunnels die momenteel onder Antwerpen liggen zijn uiteindelijk, over een verloop van nog vele jaren, in gebruik genomen. Door een tram dus, nooit door echte metrostellen. En de rest ligt daar al jaren nutteloos te liggen... Maar die kokers moeten wel onderhouden worden anders rotten ze weg. Daar brandt dus dag en nacht licht in en werken arbeiders om ze in stand te houden... Schrijf het niet in een roman of ze geloven het niet...
Verschillende voorstellen om iets met die pijpen te doen werden afgeketst. Als champignonkwekerijen waren ze nat genoeg maar misten ze de vruchtbare lucht van mergelgrotten. Skaters konden er niets mee aanvangen, de grond was niet egaal genoeg, en trouwens 't was alleen een saaie, rechte pijp... Ooit is er eens een tentoonstelling gehouden maar dat is ook geen tweede keer herhaald.
Maar nu hebben ze beslist om toch nog twee kilometer extra in gebruik te gaan nemen tegen 2015 om de stad te verbinden met een sneltram tot in de buurt van het Shopping Center in Wijnegem. De winkeliers in 't centrum zullen weer lachen...
Alvorens met de werken te starten (droogmaken, betonrot herstellen, sporen en leidingen aanleggen, en 1 van de 4 stations recupereren,...) mocht de Antwerpenaar zijn tragedie nog eens komen afwandelen. Dan hadden we toch nog eens een attractie. Een vrij dure Plopsaland wel, maar kom 't ding werd dan toch nog eens "gebruikt". En nu maar wachten op 2015. Dat kan er nog wel bij, want om het op zijn Antwerps te zeggen : "'t Spelleke duurt nu toch al veertig jaar wat maken die paar jaar nog uit?..."
Dus speelden wij allemaal vorige zaterdag "pre-metro-te-voet" en stapten door twee kilometer lange tunnel vanaf de Luitenant Lippenslaan, net buiten de ring rond Antwerpen, tot aan het Centraal Station. We daalden 25 meter af in een reuze betonnen koker langs een "tijdelijke stelling met een trap in" (de "Pré-Trap"?) en verdwenen onder de grond. Eigenlijk was er bitter weinig te zien. Een lange tunnel, die af en toe wegboog, onderbroken door drie rudimentaire perrons. Mooi verlicht dat wel, dus voor ons fotograafjes was het een heel tof en leerzame uitstap. Ondertussen hoorden we op sommige plaatsen het vocht door het plafond neerdroppelen en met wat fantasie kon je daarin het geluid van de miljarden centen herkennen die die project gekost heeft.
Hier enkele foto's van "De Wandeling van een paar Miljard". Misschien kunnen we over 30 jaar een wandeling maken over de Lange Wapper brug? Dat gaat wel een beetje meer kosten. Maar ja, voor het zondagse entertainment van de bevolking moeten ze maar wat centen over hebben. Ik zou dan wel graag hebben dat ze halverwege de wandeling een drinkgelegenheid voorzien, want dat miste ik wel in de Pré-Metro. Ik was al tevreden geweest met een Pré-terraske...
In de koker van 25m diepte, achter de Stenen Brug net voorbij de Ring : de Pré-Trap.
De Pré-ingang.
Als de champignons er dan toch niet willen groeien zou ik 't ding als decor voor science-fictionfilms trachten te verhuren...
(foto Jan)
Irma : "Ma? Waarom heeft uw statief drie poten en dat van die meneer naast u maar éne?" Laathi : "Dat moet nog groeien schat. Dat is nog maar een Pré-Statief."
De koker komt aan bij een perron.
Eén van de stations die nooit zullen gebruikt worden...
( foto Jan)
Irma : "Moeder please... ik wil terug naar boven... Ik krijg hier stoflong. En reuma... Ik heb dorst. En ik moet plassen. Ik ben mottig gesjokkeld, ik ga moeten overgeven..." Laathi : "Maar allez Irmake, kijk eens hoe boeiend het hier is! Hier staat zelfs een tractor onder de grond!" Irma : "Een echte of een pré-tractor?"
Druppeldedrup, daar sijpelen de centjes...
Het vocht zorgt wel voor heel aparte kunstwerken. Gratis.
Nog een station in de uitverkoop...
Het eindstation van Metro Inferno...
(foto Jan)
Laathi : "Amai, ze zijn weer niet echt goed. Zo donker. En niks dan pijpen... Pffft, kunnen we niet ergens gaan fotograferen waar iets te beleven valt?..."
En er zál iets te beleven vallen. Maar of ik daar nu zo gelukkig mee ga zijn?... Over enkele dagen de foto's van de hilarische "After-Party" van de zes "Pré-Metrogangers"...
Maria schreef onder de vier donkere foto's van de mensen in de tunnels dat ze bij 't zien ervan aan een lied van Herman van Veen moest denken... En Jan stuurde me deze link! Nu kunnen jullie 't eens beluisteren! Om te bewijzen dat er licht aan 't eind van de tunnel is : Herman Van Veen met "Signalen" http://www.youtube.com/watch?v=MacaWvpI7YQ
Het lied is oorspronkelijk geschreven voor "De dwaze moeders van de Plaza Mayor" in Argentinië, die jarenlang vruchteloos protesteerden om nieuws te krijgen over hun verdwenen zonen.
Bedankt Maria en Jan om mee dit blog te laten groeien!
En ook bedankt aan de mensen die me hun diepste roerselen schreven naar aanleiding van deze foto's, speciaal voor jullie dit liedje... Laat het wat troost bieden.
Geniaal vind ik het!... Méér dan geniaal, dat na 't zien van dat eerste detailfotoke al 4 mensen spontaan de naam van dit ding uit hun mouw schudden! Hoe doet ge het? Dikke proficiat voor Chrisje, Luk, Mieke en Helena!
Hopelijk brengt deze foto weer een paar genieën aan 't licht! Want écht gemakkelijk vind ik 't nu toch nog niet...
Het geeft me een fijn gevoel dat zoveel mensen me mailen dat ze ontroerd werden door de kikkervisjes! Ge moet niet ongerust zijn over hun lot! Als, áls, ze echt kikkers worden krijgen ze vanzelfsprekend hun vrijheid. Ik denk er nog niet aan kikkers op een dakterras te zetten omringd door 6 katten. Het idee alleen al... Dan kan ik al evengoed stierengevechten gaan organiseren!
Neenee, ze gaan later terug wonen aan de vijver van mijn kameraad waar ze geboren zijn. "Geboren", heu... "gelegd"?... Want eigenlijk zijn ze hier geboren... Zeer benieuwd welke geboorteplaats er op hun paspoort gaat komen te staan...
Ik probeer ze zo goed mogelijk te verzorgen, maar ik ben er me wel van bewust dat 97% van de dikkopjes in de natuur niet overleeft... Maar de mijne zullen dan tenminste toch een gelukkige jeugd gehad hebben.
En de schoonste van de verzameling ga ik vanzelfsprekend kussen. Hm nee, niet de schoonste... Wel de liefste, de intelligentste en die met 't meeste zin voor humor.
Maandag, 26 januari 2009. Charme Hotel, Sukhothai.
9. Het geslacht der engelen.
Ik lag vanmorgen in bed te lezen in een folderke met alle mogelijke uitstappen die hier mogelijk zijn, eentje ervan was om een trainingsprogramma bij het leger te gaan volgen! Ik zie zoiets al in Sri Lanka gebeuren, daar zou dat waarschijnlijk "Spelen met de Tijgerkes" heten
Na ons - met de buit van de 7/Eleven - veredeld ontbijt, vertrokken richting Sukhothai, een rit van 350 kilometer. Omdat de wegen hier zo goed zijn gaat het vlot en kunnen we veel pauzes inlassen. Ons eerste kleine doel was een grote zittende boeddha, niet zozeer omdat we daar zo in geïnteresseerd zijn maar het leek ons een fijne plek met een mooie uitkijk voor een eerste knabbeltje. De krulletjes op zijn hoofd zouden van knoflookdoosjes gemaakt zijn. (Een beeld ter ere van "Boeddha Recyclage" of "Boeddha Lookadem"?) Wat we ons daar bij moesten voorstellen wisten we echt niet, hoewel ons ma destijds een hoed heeft gemaakt waar zo'n rond doosje van "La Vache Qui Rit"-smeerkaas als vorm ingewerkt zat. Ons ma als trendsetter voor boeddhabeelden?
Van ver zagen we een gouden reuzenbeeld op de heuvel zitten maar ons Trees raakte helemaal in de war, volgens haar reden we van de wereld af. Raar dat ze nog altijd niet gelooft dat hij rond is. Ze zou ondertussen beter moeten weten. Trees haar knop omgedraaid en ons eigen verstand en ogen alweer boven gehaald. Binnen de vijf minuten reden we het bos in waarin het klooster verscholen lag en stonden we aan de voet van inderdaad een Big Boeddha... Waarom moet alles in 't Oosten toch allemaal om ter grootst zijn? Van de reclameborden tot de boeddha's?... "Size doesn't matter" is duidelijk nog niet in deze windrichting doorgedrongen.
Stairway to heaven...
Toen we via een indrukwekkende trappenpartij helemaal naar boven gewandeld waren en we aan de voet van het beeld stonden viel 't ons pas op dat we aan de verkeerde boeddha stonden, diegenen die we zochten was een witte en dit was een gouden... Nu niet dat het belang had, de wandeling was leuk, ik ontdekte zelfs hoe loofah's groeien, het blijken de vruchten van klimplanten te zijn. Ik heb er eentje geplukt en ga er me morgen eens lekker mee scrubben.
Loofah's.
Opeens kwam uit de zaal in de voet van het beeld een monnik die eten naar de apen in 't bos begon te gooien, hij nodigde ons uit mee naar binnen te komen. De man woonde in een soort panoramische zaal in het voetstuk van dat beeld, vanwaar hij door grote ramen over heel de wereld uitkeek. Er stond een altaar met een kudde beelden, zijn zeteltje, massa's boeken en een pers waarmee hij schapuliertjes van boeddha en heilige monniken uit witte klei klopte.
Het was een heel vriendelijke man en hij was blij dat hij eens bezoek kreeg. Ik denk niet dat op deze plek veel toeristen belanden want het ligt helemaal niet op een busparcours en voorlopig zijn we nog niemand anders met een huurauto tegengekomen. Plots ontsloot de monnik een grote kast, haalde er twee piepkleine glazen kokertjes uit en gaf ze ons kado. Ze zouden de kwade geesten van ons weghouden. Dat zag ik zwaar zitten, vooral als ze misschien niet alleen geesten maar ook kwade apen van mijn lijf zouden weren. Ik had die kokers al in Lop Buri in de stalletjes rond de tempel zien liggen maar daar had niemand me kunnen uitleggen wat het was dus had ik ze niet gekocht. De buisjes zijn gevuld met fijne metalen strookjes (flinterdun goud, zilver en koper) waarop monniken in miniatuurschrift boeddhistische teksten gegraveerd hebben.
De beschermende kokertjes.
We mochten ook nog twee engeltjes-amuletten kiezen. Hij maakte ze in verschillende kleuren klei, een speciale kleur voor elke dag van de week. Ik koos de groene omdat woensdag mijn geboortedag is en Paul kreeg een witte omdat hij zijn geboortedag niet kent. Hoewel de monnik redelijk Engels sprak was het woord engel toch weer een zeer moeilijke bevalling
"In your religion is fly, fly, up, up, high, high, in sky!" "A bird?" "No." We waren bijna begonnen van "Is it a bird? Is it a plane? No, it 's Superman!" maar dat vonden we nogal oneerbiedig bij een geestelijke. "Is woman! Woman fly!" Een vrouwelijke vlieg?... Maar aleer ik me totaal belachelijk kon maken viel mijn euroke : "Ah, yes I see! You mean an angel!" En inderdaad hij bedoelde een soort engelbewaarder. Waarmee dus ineens het geslacht der engelen onbetwistbaar vaststaat : is woman.
De engeltjes-amuletten liggen te drogen.
Terug beneden stond Paul erop om ons Trees te vermanen en haar dwingen de weg naar de juiste Boeddha te vinden. Voor mij had dat niet persé gehoeven maar Paul vindt dat we aan de opvoeding van Trees moeten werken. En zijn training helpt want na 5 minuutjes stonden we aan de achterzijde van de heuvel, deze keer voor de juiste reuzeboeddha, de lookpotjeshoofddeksel-boeddha, vanwaar de lieve monnik van daarnet het bestaan niet eens afwist.
Deze was wit, mager, niet mooi afgewerkt en zat verstrikt in een kluwen van electriteitsdraden dus ik raakte veel meer gefascineerd door de kleine aapjes die hier hun thuis hadden gevonden dan door Boeddha Reddy Kilowatt. De monniken hadden een mand vruchtjes neergekieperd en daar waren de diertjes een waar feestmaal mee aan 't aanrichten. Deze apen krijgen gelukkig gezond eten, heel wat anders dan die sukkels van Lop Buri die zich met chips en koekjes en allerhande zooi van toeristen moeten volvreten. Of in mijn geval, met toeristen zelf. De beestjes zagen er dan ook veel gezonder uit en ze waren schuchter, kwamen niet bedelen, kortom ze gedroegen zich veel meer als gezonde wilde dieren. Aan de andere kant van het beeld zagen we een enorm hoge trap naar beneden leiden waarvan de leuningen bestonden uit twee tientallen meters lange gouden lijven van naga's. Ik dankte de Heer - den onze - dat we eerst het autoweggetje naar boven ontdekt hadden anders hadden we deze trappen weer zitten opklefferen voor niks.
Na de geslaagde Trees-training was ze tegoei wakker en leidde ze ons zonder problemen richting Sukhothai. Het is heel vreemd om in de winter door de herfst te rijden en toch de lente in actie te zien. De grote teakbomen laten hun bladeren vallen, sommigen zijn helemaal kaal, daarnaast staan vele bomen met altijd groen blad, en anderen staan dan weer volop in bloei. Vooral de bomen met het "Jungle Fire" zijn adembenemend mooi, ze staan propvol vuurrode bloemen. Sommige velden liggen er kaal en nog onbeploegd bij, in winterrust, en even verder staat de jonge rijst in fluo groen op te schieten. Er zijn momenteel zelfs nog schittergele zonnebloemvelden hoewel die nu wel stilaan rijp voor de oogst zijn. Toch is het een prachtig zicht, zo'n eindeloos gouden veld. De autostrades zijn hier geweldig. De enige minpuntjes zijn dat er soms totaal onverwacht een rood licht opduikt en wat ook wel een aanpassing vergt is is dat U-turns hier toegelaten zijn, maar eens ge daar aan gewend zijt rijdt het heel makkelijk. Zolang ge er aan denkt links te houden toch.
Deze foto's nam ik gisteren. Misschien kunnen jullie al wel raden waar? Maar eigenlijk heeft de locatie nu nog geen belang. Ik wou ze alleen tonen omdat ik ze zelf mooi vindt en ze droeve mijmeringen bij mij oproepen. Ik weet niet wat deze foto's emotioneel bij u losmaken. Of dat ge gewoon denkt : "Miljaar, 't is ver gekomen, nu zet ze haar te donkere en bewogen foto's ook al op haren blog!" Bekijk ze maar eens en laat uw emoties opborrelen. Godweet wat komt er boven... Helemaal onder aan 't artikel zet ik wat deze beelden bij mij oproepen.
In de eerste foto zie ik mensen die vluchten naar een betere plek op deze wereld. Maar ze zijn niet gehaast. Alsof ze zelf nog amper geloven dat die betere plaats wel bestaat...
De tweede foto is voor mij een soort van dreiging. Een gevoel van naderend onheil. Iets dat ons gaat overkomen, traag, maar vooral zéker.
De derde foto, van de twee mannen, roept bij mij het gevoel op van "verloren zielen". Misschien Joodse mannen uit de gegoede burgerij die nooit gedacht hadden zich op zo'n enge plaats te bevinden? Ook doet ze me aan tekeningen uit oude boeken van Jules Verne denken. En het lampje laat me de vervreemding voelen die je zo vaak op doeken van René Magritte vindt. Waarmee ik natuurlijk mijn fotoke niet wil vergelijken met 't werk van die grootse kunstschilder!
Het laatste beeld doet me denken aan landverhuizers. Mensen die vroeger jaren in de haven met de Red Star Line naar Amerika vertrokken om de crisis te ontvluchten misschien? Of "ontmenselijkte" mensen die als nummers behandeld worden, zoals de personages in de boeken van Kafka.
Beetje somber misschien? Moet ook eens kunnen hé! Niet elke dag is 't kermis. Maar morgen terug wel hoor!
Raad nu maar eens eerst waar deze foto's genomen werden, zet je antwoord gerust onder reacties. Over enkele dagen krijgen jullie duidelijkere foto's van deze belevenis te zien! Na het album van mijn kikkervissen natuurlijk. En na 't vervolg van mijn reisverhaal... Amaai, 't gaat weer een volle week worden.
Phineas : "Eèèèkes! Moeder wat ligt hier nu weer? Gaat dat sebiet in de soep?"
Phineas : "Geef mijn portie dan maar aan de kat."
Al heel de week zit ik gefascineerd als een konijn voor een lichtbak, of een couch-potato voor zijn tv, naar mijn aquarium te loeren... En ik kon daar niets over loslaten of ik sabotteerde mijn eigen fotoraadsel... Erg! Maar nu kunt ge meegenieten van mijn kroost! Hier zijn ze... Ja, ik weet het, ze zijn met velen,... Ta-da-da-DAAAAAA!!!!!! Mijn dikkopkes!!!
Vorige week dinsdag kreeg ik een beetje kikkerdril uit iemands vijver. In mijn eigen dakterrasvijvertje komt zoiets natuurlijk nooit voor. Kikkers komen hun eieren nu eenmaal niet per helicopter leggen. Als een kind zo blij verdeelde ik mijn portie dril in twee, eentje voor in de vijver buiten (apart in een mandje, beschermd tegen de grote vissen) en een deeltje in 't aquarium bij mijn drie kleuter-vissen. In de vijver gebeurde niet veel, 't was nog te koud. Maar hier binnen in de visbak... Ongelofelijk! Mijn eitjes (enfin die van de onbekende kikker) lagen nog maar 24 uur in 't lauwe water en ze kregen een soort "middenstreep", ze zaten nog altijd in de grote dikke gelatine-achtige bol, maar in die bol had zich nog een - even doorzichtige - kleinere bol gevormd! En toen... werd dat gespleten eitje... een soort van poliep met tentakeltjes!!!! Achteraf bleken die tentakeltjes de kieuwen van het dikkopje te zijn! De staart tekende zich duidelijk af en mijn visjes begonnen te spartelen en vervolgens te zwemmen. Een wonderlijke wereld ging voor me open... en ik dacht een schitterend fotoraadsel gevonden te hebben. In mijn enthousiasme vergat ik natuurlijk dat het voor een stadskind als ik misschien wel een wonder was maar dat de meeste mensen die op den buiten waren opgegroeid kikkervisjes vanzelfsprekend heel goed kennen... Al van de eerste foto werd tot mijn grote verbazing dan ook al 't juiste antwoord doorgemaild. Maar niet getreurd, mijn enthousiasme kon niet stuk, want mijn levende tv liet elke dag totaal andere diertjes zien en ik was er van overtuigd dat ik tegen zaterdag een geweldige reportage in mekaar kon zetten. Dat was echter buiten de waard gerekend. Zijnde mijn drie kleutervissen.
Woensdagochtend waren plots mijn kronkelende diertjes verdwenen... Nochthans had ik er de vorige nacht nog wel een uur naar zitten kijken en waren ze ontzettend levend...
Ik had de bodem van een waterfles gesneden en daar met een gloeiende schroevendraaier gaatjes in gebrand en deze "installatie" in mijn aquarium gehangen. De visjes waren blijkbaar op 1 nacht zo groot en zo vinnig geworden dat ze door die gaatjes naar 't aquarium gezwommen zijn. Mijn drie kleutervissen moeten wel de nacht van hun leven gehad hebben : een midnight-buffet, net als op een sjieke cruiseboot... Althans ik vrees dat het zo moet gebeurd zijn. Dus daar ging mijn reportage.
Gelukkig had ik nog reserve-eitjes in de vijver liggen en dan ben ik die maar gaan opkweken. Deze keer in een grote bokaal apart in de keuken, ver weg van de vissen. Met een deksel er op tegen de katten en ja, de eitjes kwamen alweer uit!
Geniet mee van de prachtige wereld in een pollepeltje vijverwater...
De kikkerdril in een mandje in de vijver.
Overscheppen in een bodem van een petfles met gaatjes.
Het geheel laten acclimatiseren zodat ze niet schrikken van de warmte van 't aquarium.
En daar verscheen mijn fotoraadsel!
En 't zag er toch zo'n moeilijk uit...
De eitjes splitsen zich...
Kleine rare vormen verschenen in een bel in een bel...
Serendipity : "Heu moeder... Ge vergist u alweer... Tapioca doet ge in soep of pap, niet in een aquarium! Of... gaat ge vissoep maken?..."
Op de grote gelatine-bellen groeiden algen en ondertussen namen mijn diertjes rare vormen aan. Ik verwachtte me al meer aan inktvisjes dan aan kikkers...
Na deze metamorfose kreeg ik helemáál rare gedachten...
Eentje kijkt al eens schuchter door een gaatje in de fles naar de grote wereld van 't aquarium. Maar bijtijds realiseert hij zich dat hij enkel nog maar een staart en nog geen vinnetjes heeft.
Irma : "Vies boeltje wel."
"Ja Irma, zeker een vies boeltje! En dat allemaal midden in onze woonkamer! Dégoutant gewoon!" "Seg maar wacht eens alvorens te gaan reclameren... Ik ken dat spul precies... Volgens mij is dat een kwestie van geduld hebben en dan onze vinnen onder de tafel te schuiven en eens lekker te smullen..."
Heerlijk om hier met een vergrootglas in te gaan rondwandelen...
Na drie dagen verschenen de kieuwen en werden mijn stompeltjes opeens sierlijke ballerina's...
Irma : "Ballerina's?!!! Die zwarte wormen met kromme poten? Oh moeder... ge gaat die toch niet allemaal een naam geven hoop ik?... Ge gaat dat nooit kunnen onthouden..."
"Zeg dat wel Irma! Ze kan zelfs onze drie namen nog niet eens meer onthouden! Laat staan dat ze dan heel die kikkerschool uit mekaar zou gaan kennen..." "Maar maak u geen zorgen, we laten die nog efkes groeien tot er wat meer eten aan is en dan zullen we die wel in ons kaske slaan alvorens uw ma ze kan dopen."
Over enkele dagen krijgen jullie een fotoalbum met de mooiste foto's van de ontwikkeling van de diertjes!
In mijn euforie nog bijna vergeten.... het raadsel werd opgelost door Nand, Ron, Wim, Piet, Vera, Walter, Geert, Mare, Kathleen, Luk, Ritje, Vmax, Steven, Andromeda, Chrisje, Marleen, Helena, Redpoppy, Jan, Lisette, Viva, Fernanda, Nicole, Vif en Nil!
Blijkbaar ben ik nog een fotoalbum vergeten te posten van het bezoek aan de tijgertjes in 't klooster. Hierbij dus de foto's van ons ontbijt met de monniken en de tijgers die hoorden bij hoofdstuk 6 deel 1! Veel plezier!
Een indrukwekkend filmpje voor muziekliefhebbers! Een man die alle instrumenten met zijn stem nabootst! Als je met je ogen dicht luistert kan je niet geloven wat je hoort... http://www.hurlemort.fr/hommeorchestre.html
Van bezuinigingen gesproken, het orkest wordt gewoon overbodig!... 'k Ben al blij dat ik met mijn muziekwinkel gestopt ben!
De beiaardier bespeelt heel aandachtig in zijn gesloten hokje zijn instrument. Hij mag niet afgeleid worden en een foutje maken want heel de stad hoort zijn muziek...
Een reuzeverzameling grote klokken!
Irma : "Oef, eindelijk boven. Gelukkig dat ik dat niet op eigen kracht heb moeten doen..."
En dan is er... de gloednieuwe glazen Skywalk!
Van waar je met helder weer tot in Brussel en Antwerpen kan kijken!
Irma : "Moeder!!!!!!! Concentreer u! Laat me niet los! Want als ge me daar beneden moet gaan oprapen... met uw conditie duurt dat wel een half uurke..."
Voor mensen die de beklimming niet zelf kunnen doen heb ik een fotoalbum samengesteld met een uitgebreidere reeks beelden van alle verdiepingen.
En nu de computertip! (Enkel voor mijn collega's "computer-prutsers" natuurlijk...) Het laatste wat ik bijgeleerd heb is een geweldig truukje met de F11-knop. Hij bevindt zich op de bovenste rij van je klavier. Met dit wonderlijke ding kan je foto's op volledig scherm bekijken! Vooral om in foto-albums te grasduinen is dit een zalig dingetje, maar deze knop werkt ook in verschillende andere programma's. Wel telkens maar voor 1 scherm tegelijk.
Een goede manier om met die F11 te leren werken is naar een fotoalbum te gaan. Je opent het album en klikt bovenaan links naast het groene pijltje op "diavoorstelling". Vervolgens druk je op F11 en de foto's worden schermvullend! Wil je je pc terug in normale stand zetten druk je gewoon opnieuw op F11 of op Escape. Voor mij ging er een wondere wereld open, misschien voor u ook?...
Veel plezier! Ik hoop dat mijn collega's "pc-dummies" onder mijn lezers hier evenveel plezier aan gaan beleven als aan 't vorige truukje (het vergroten van een pagina via het indrukken van de Ctrl-toets en tegelijkertijd het muiswieltje naar boven te draaien).
Zoals jullie reeds wisten kan je de verschijningsduur van de foto's ook zelf regelen, door op de balk onder de foto het aantal seconden aan te passen. Standaard staat die op 3 seconden. Voor de ongeduldigen veel te traag, voor de aandachtige kijkers met veel tijd veel te snel. Dus aanpassen naar je eigen zin!
Moest ik ooit nog eens iets leuks en nuttigs bijleren, ik laat het zeker weten!
