"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
25-10-2009
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 3.
Hoofdstuk 9. Deel 3 : Gepromoveerd tot tweede in rang van de roedel.
De plassen in de toendra geven het gebied een extra charme, ze weerspiegelen de bergen en maken alles zo mogelijk nog weidser. De begroeïng is niet veel hoger dan een graspriet en bestaat voornamelijk uit veelkleurige mossen en kleine bloempjes. Vooral witte pluizenbolletjes. De ijsbeer in bloemvorm. Ondanks dat je het kaal moet noemen, vind je hier een enorme kleurenrijkdom. Niet alleen door de begroeïng maar ook door al de tinten die je terugvindt in de lagen van de rotsen, je kan er heel de geologische geschiedenis van dit arctisch eiland uit afleiden. Dat is ook wat dit zon heerlijke plek voor fossielenzoekers maakt. De fossielen-excursie die ik zo graag had meegemaakt maar die volzet was
Enkele van de weinige vogels...
De enige menselijke sporen die we tegenkwamen waren af en toe kleine barakken van wetenschappers die zich op klimatologisch en meteorologisch onderzoek toespitsen.
Antennes?
Na een uur en een kwartier kwamen we bij een andere kennel waar een deel van de honden vervangen werd. Ze zitten in moderne metalen draadkooien en hebben ook allemaal hun eigen houten hok.
Bij de puppies.
Aangezien het zon vriendelijke dieren zijn wou ik er wel eens innig mee poseren. Maar door hun vurige temperament waren hun liefdesbetuigingen nogal aan de geweldige kant en werd ik zo ongeveer overrompeld. Ik verloor mijn evenwicht, viel omver, het likkende teefje lag bovenop me en net op dat moment kwam de leider van de roedel kijken. Jaloers op de aandacht, waarop hij vond dat hij het alleenrecht had, begon hij vrolijk tegen mij te plassen. Hij wou duidelijk de baas blijven. Kortom ik werd ineens ingelijfd bij de roedel en ik wist ook ineens mijn plaats. Tweede in rang. Ná hem.
Schattig... zo'n lief knuffelteefje...
Overweldigend schattig zelfs ... Maar het onheil loert al achter mijn rug...
De trotste roedelbaas is duidelijk tevreden met zijn statement.
Maar komt voor de zekerheid toch nog eens checken of 't wel voldoende was.
Helemaal links een wel zeer tevreden snuit.
Dan sta je daar dus, in the middle of nowhere, terwijl de gele hondenplas van je jas druipt en in je jeans trekt. Zonder handdoek, zonder warm water, zonder zeep, met alleen een zakdoek Met ijskoud water uit een drinkpot heb ik getracht de schade enigszins te beperken, maar ik vrees dat ik toch nog een tijdje naar huskie zal ruiken. En ik die dacht dat alleen kattepis een penetrerend geurtje had "Leader-of-the-Gang"-plas valt ook niet te onderschatten Bij nader inzien was ik nogal grondig gedoopt. Een poolhond kan je niet van half werk betichten. Ik genoot enorm van de hilarische situatie maar was wel een beetje bang om met een natte broek terug op die wagen te moeten. We gingen tijdens de terugweg namelijk wind tegen hebben En een natte jeans, met een natte kousenbroek eronder zijn niet meer zo erg warm Maar in dat wagentje lagen dikke warme rendierpelsen. En die roken toch ook naar vanalles.
Jammer genoeg heb ik niet veel foto's van 't voorval want Paul bleek plots véél meer geïnteresseerd in zijn videocamera. Ah ja, dan kon hij mijn vloeken ook voor de eeuwigheid vastleggen.
En ik altijd maar denken dat mijn Ming een drankprobleem heeft omdat als hij gedronken heeft heel zijn snoet, de muur én de omgeving natgespetterd zijn...
Wat je in dit filmpje te zien krijgt is nog héél wat anders... Krijg dít exemplaar in je zetel op schoot, of in je bed, nadat hij gedronken heeft...
Ming zijn drankprobleem heb ik opgelost door hem deze zelfgemaakte design drinkbak kado te doen. Een lege oliefles met een ruim gat in de zijkant. Hij kan spetteren zoveel hij wil, het loopt toch allemaal terug in de fles.
Misschien geen echt moeilijk raadsel maar toch wel een goed want de inzendigen kwamen druppelgewijs, en met veel aarzelingen, dag na dag tot vanmorgen binnen. Een potloodpunt is niet zo moeilijk te herkennen. Behalve natuurlijk als 't een potlood van mij is dat vanzelfsprekend niet met mijn eeuwig onvindbare slijper geslepen wordt maar netjes met een cutterke wordt bijgewerkt. En net dát kleine detail bleef velen tot op 't laatst misleiden.
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 2.
Hoofdstuk 9. Deel 2 : Wolven op wielen.
Bij de kaart van Spitsbergen in de Dienst voor Toerisme.
Veel tijd om te filosoferen kregen we niet want binnen de vijf minuten werden we opgehaald door een man in een landrover die ons naar zijn kennel bracht. Is me dat een lawaaierige bedoening, tachtig uiterst temperamentvolle honden! Ik zou ze niet graag als buren hebben. Ze staan te springen en te huilen en verdringen mekaar om mee te mogen. Het zijn vriendelijke dieren tegenover mensen maar onderling worden er flinke robbertjes gevochten. In ons wagentje zouden 12 mensen plaatsnemen en daarvoor werd een span van 13 honden klaargemaakt.
Een drukte van jewelste in de kennel. Iedereen wil mee op tocht...
De sterke en overenthousiaste dieren werden door de man uitgekozen en naar het span geleid. Echter niet wandelend aan een leibandje Hij tilt ze omhoog met hun halsband en trekt ze mee zodat hun voorste poten de grond niet raken. Zelfs op deze manier zijn ze nog moeilijk in bedwang te houden. Zet zon hond aan een lijn met zijn 4 voorpoten op de grond en hij sleurt je gewoon mee naar de Noordpool vrees ik. De kracht die van die dieren uitgaat! Het lijken wel kruisingen tussen wolven en ijsbeertjes.
Het leiderskoppel.
Geduld is niet hun sterkste kant... "Laat het daar vanachter eens wat vooruitgaan hé seg!! Wij willen vertrekken!!"
"Geduld baas!!! Nog drie stuks en we zijn weg!"
Het inspannen alleen al is een krachttoer.
Het voorste koppel bestond uit de leidende reu en een teefje in opleiding, daarachter werden willekeurige honden in paartjes - of als ze ruzie maakten, solo - ingespannen. Het leek wel of die beesten wild werden van enthousiasme. Honden bij ons kunnen blij kwispelen of al eens vrolijk omhoog springen als ze mee mogen gaan wandelen maar bij deze dieren gebeurt dat met 10 keer zoveel energie. Op bepaalde momenten springen ze omhoog als rubber balletjes en lijken ze gewoon in de lucht te hangen! Dogs-on-Air! Die hebben de kunst van het Japans poseren wel heel goed onder de knie De dieren die gedwongen thuis moesten blijven sprongen tegen het draadwerk van hun kooien omhoog uit pure frustratie.
"Japans poseren". Nee ze hebben het echt niet van mij geleerd.
't Is natuurlijk wél belangrijk dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen...
De andere mensen van ons groepje logeerden in Longyearbyen en hadden dan ook bijtijds ingeschreven voor deze trip, dus zij waren lekker ingepakt in dikke winteroutfits van de hondenkennel zelf. Wij waren natuurlijk niet bedacht op zoiets als een hondenwagentocht door snijdende wind dus waren wij van boord gestapt in onze klassieke verzameling laagjes
In de verte ligt onze boot... Alweer "enigszins" het landschap de domineren.
Om t kwartier stopte het span en kregen de honden te drinken. De menner liep langs het span deelde 13 inox drinkbakken uit, liep met een emmer naar een beek of een meertje langs de weg en vulde de potten met fris water. De honden lebberden naar hartelust. De reden van de regelmatige drankstops was de hitte. Zon dier is gewoon om in -30° in de sneeuw te slapen en dan is rennen in +4° voor die sukkels een heuse hittegolf. De man vertelde dat de huskies zich tijdens tochten in de winter in een bolletje rollen en zich vrolijk laten insneeuwen. Op een ochtend stond hij op en zag geen enkele hond meer, hij riep ze en daarop onstonden allemaal grote bewegende molshopen waaruit zich uitschuddende, geeuwende honden verrezen. Ik denk niet dat ik dat ooit ga meemaken want een meerdaagse tocht en ingegraven in sneeuw slapen is niet direct mijn idee van vakantie.
Lekker koel. IJskoud water en even met 't buikje op de grond chillen... Ik ben in een vorig leven beslist géén husky geweest...
Ik dacht dat alle huskies blauwe ogen hadden maar dat blijkt helemaal niet het geval te zijn, het merendeel hun kijkers zijn bruin. Ze zijn ook niet zo egaal van pels als de supersjieke huskies die je soms bij ons ziet. Deze honden zijn veel ruiger en zeker niet geteeld voor hun mooie uiterlijk, hier gaat het om kracht en intelligentie of gedweeheid.
We volgden een van de zeldzame geasfalteerde banen van het eiland door een zompige vallei met aan weerskanten besneeuwde toppen waarop vele flanken nog resten vertoonden van de mijnbouw die hier vroeger het hoofdinkomen vormde. In tegenstelling met een gewone mijn werd de steenkool hier horizontaal uit de bergen gedolven om vervolgens via een kabelbaan die over houten staketsels liep naar de haven vervoerd te worden. Grote delen van dit houten systeem zijn nog steeds tegen de bergwanden zichtbaar.
Veel uitjes zitten er de laatste tijd voor mij niet in maar dit was er wel een gedenkwaardig. Ik vond dat hier wel een toepasselijk muziekje op zijn plaats was... http://www.youtube.com/watch?v=51BgbgQxO28
Het is volop paddestoelentijd...
Irma ontdekt de charme's van dit plantje... Met volle overgave....
Irma : "Mmmmm die geur... 't Ruikt een beetje naar uw soep als ge uw champignons slecht gewassen hebt ma."
Irma : "Maar 't ziet er wel lekker uit..."
Irma : "Ma?... Dat smaakt raar..."
Irma : "Wow! Ik voel mij ook raar..."
Irma : "En zo plezááánt raar... De wereld staat op zijn kop en ik kan ineens alles!"
Irma : "Van deze wordt ik eerder sláááááperig... Oooh, zie al die blauwgespikkelde huppelende konijntjes met hun giraffenpootjes van wolk tot wolk springen... Awel dat had ik nu vroeger nog nooit opgemerkt..."
Irma : "Wat zou er gebeuren als ik die nu helemaal..."
Irma : "Maar wat doen al die roze olifanten hier nu toch opeens?... En waarom dansen die zo zot?"
Irma : "Kunnen we dat kleintje niet meenemen voor thuis? Ik wil alle dagen wel..."
Irma : "Ssssssstil ma! Laat me doen! Ik weet zeker dat ik ga kunnen vliegen... Misschien niet van de eerste poging maar 't gaat wel lukken..."
Irma : "Waai gaan nog niet naar huis... want waai zaain haai..."
Irma : "Maarrrrrrrrrr neuh, ik gha maai nie overééten má-á-á-á..."
Mathurin : "Amai Ming! Zijt ge daar helemaal zelf op gesprongen?! En dat op uw leeftijd..." Ming : "Hm. Ja. Maar ik zie al dat mijn moeite voor niets geweest is..."
Nemuri Neko : "Ah maar nee Ming! Ge kunt gemakkelijk met zijn twee in dat blokje liggen! Wacht ik zal 't voor doen!" Mathurin : "Doe geen moeite Nemuri!"
Mathurin : "Nee! Ge hoeft niets komen bewijzen, Ming ligt al lang terug in zijn eigen zetel." Nemuri Neko : "Maar jawel, gewoon eens om te testen..."
Mathurin : "Waarom moet dat nu persé getest worden?!" Nemuri Neko : "Om ons ma te bewijzen dat ze een goede investering heeft gedaan. Dat er desnoods 8 katten tegelijk van deze paal kunnen genieten."
Mathurin : "Acht? We zijn maar met zeven!!" Nemuri Neko : "Jamaar ge weet toch, 't geeft ons ma een goed gevoel als ze wat overschot heeft. Ons ma houdt van rendabele investeringen."
Nemuri Neko : "Komaan, schuif op." Mathurin : "Maar ík heb hier geen overschot!!!"
Mathurin : "Seg Muri dat is niet meer gezellig hé jongen! Ge maakt het hier pikdonker! Weet gij waar ge momenteel met uw linkerpoot in zit?!!" Nemuri Neko : "Geduld, ik ben er nog niet helemaal, wacht tot in mijn draai gevonden heb..." Mathurin : "Nemuri gij zijt geen kat, gij zijt een slang verdorie. Een wurgslang. Má-ááááá! Ik wil een extra paal!!"
Goed zo, elke dag een viertal oplossers meer... Een raadsel hoe het hoort te zijn : noch te moeilijk noch te eenvoudig. Alhoewel deze foto toch al veel meer prijs geeft...
Reeds opgelost door Luk, Jan, Chris, Kaatje, Viva, Rita, Ron, Geert, Dolfijn, Nil, Steven, Mieke, Tineke en Lange Lou!
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 1.
Zaterdag, 18 juli 2009. Costa Luminosa, Longyearbyen, Spitsbergen
9. Van chaos naar chaos.
De bescheiden aanlegplaats van het oude mijnstadje Longyearbyen.
Na t ontbijt, in volle zon, trokken we goed ingeduffeld richting t duistere theater. Eens we daar in groepjes van 40 zaten mochten we - na eerst weer de hele lengte van de boot doorgestapt te zijn - van boord en konden we de shuttlebus nemen. Normaal is een shuttlebusje bij de reis inbegrepen, maar hier moet er telkens apart voor betaald worden. Dus werd het vanmorgen weer chaos omdat de meeste mensen hun busticketjes kwamen afhalen alvorens te gaan ontbijten en zich daarna pas in hun kajuit warm gingen aankleden en hun camera oppikken. Maar zó ging dat natuurlijk niet Ah nee, dat zou te simpel geweest zijn! Het nummertje van de bus kreeg je pas als je ook écht vertrekkensklaar was. Er zijn dus vandaag weer veel extra kilometers gelopen door menig passagier
En daar zaten we weer op onze beurt te wachten in de duisternis... Met vooraan op 't podium 't Politburo.
En elke keer ge uit die boot stapt moet er de obligate foto genomen worden... Een activiteit die bergen verkwiste inkt en papier oplevert... Echt niet milieuvriendelijk.
Ze domineert "enigszins" het dorpzicht.
De kerkstraat met op de bergflank de resten van de steenkool-kabelbaan.
Het busje dropte ons in een winkelzone waar we niks te zoeken hadden. Een mens komt toch niet helemaal tot Spitsbergen om wat sweaters met elanden op te kopen?!! In plaats van ons dan tenminste aan de Dienst voor Toerisme of aan t museum te droppen!
Doordat de cruise zelf geen excursies aanbood in Longyearbyen (ze durfden dat waarschijnlijk niet omdat ze tot eergisteren nog niet wisten of we toestemming gingen krijgen om op Spitsbergen aan land te gaan) moesten we zelf maar voor ons entertainment zorgen. Voor de meeste mensen betekent dat shoppen, maar voor wie echt iets van 't land wil zien is dat systeem niet prettig. Als je pas zo laat van boord kunt dat de meeste uitstappen die door plaatselijke reisbureaus georganiseerd worden al vertrokken zijn, valt er nog weinig te organiseren.
Een eerste tour-operator waar we binnen stapten kon ons alvast niet meer helpen, maar Paul vond - na lang zoeken en eerst per ongeluk bij de burgemeester terecht gekomen te zijn - de Dienst voor Toerisme waar hij met de hulp van een vriendelijke bediende toch nog aan een tripje geraakte. Ik had ondertussen de strijd al lang opgegeven en mijn tijd benut door foto's van de enige straat van 't stad te nemen.
Hier waren we duidelijk aan 't verkeerde adres.
Toen ik eindelijk ook mijn echtgenoot en de "Dienst voor Toerisme" gevonden had (nadat ik eerst in een hotel was binnengestapt). Ge moet het maar kunnen, verloren lopen in een stadje dat maar twee straten een half telt, zag ik Paul daar opgewonden naar mij staan zwaaien. Ik was mijn geloof in de expeditie al lang verloren maar mijn steenbok had blijkbaar toch weer resultaten weten te boeken.
"Heu schat... ze hebben hier nog twee plaatsen voor een excursie..." "Ja?!! Echt?!! Gewèldig!!! De fossielen-zoektocht?!!!" "Nee, die is al vertrokken 't is iets anders dat we-" "Dat geeft niet! 't Is al goe! 't Is al eender wat 't is! Als we hier maar iets kunnen gaan zien!! Zeg maar tegen die madam dat we 't nemen!" "Jamaar schat 't is misschien iets dat ge niet zo graag gaat-" "Allez!!! Zeg nu aan die madam dat we 't doen anders is er misschien geen plaats meer!!! Wat staat ge nu toch te zeveren?!" "Schat 't is iets met sledehonden..." "Pardon? Sledehonden? Gij wilt mij toch niet zo'n sadistische sledetocht laten maken? Met van die zielige uitgemergelde sukkeltjes die mij moeten voorttrekken?! Trouwens,... hoe slede? Er ligt geen sneeuw!!!" "Tja, 't is daarom dat ge 't misschien ook niet zo erg gaat vinden. De trip heet "Dogs-on-wheels" en-" "Wablieft?! Honden op wielen?!!! Zeg,... ge zijt mij erdoor aan 't sleuren hé?..." "Nee, 't is écht. In de zomer vervangen ze hier de sledes door wagentjes en die worden dan voortgetrokken door honden die-" "Gaan wij ons laten voortrekken in een karreke door hondjes?! Gelijk bij ons vroeger de melkboer rondreed?!! Over die bergen?! Die arme beesten zouden ons over die bergen moeten slepen?! Gij zijt zot zeker?! Zeg aan die madam dat ze haar-" "Jamaar schat, die hondenkar heeft rubberbanden en die rijden enkel over asfalt en er worden geen hellingen genomen en die honden zijn in prima conditie en-" "Wacht. Laat mij met die madam spreken."
Na de onschuldige vrouw ernstig op de rooster gelegd te hebben of het toch zeker geen dierenmishandeling betrof kwam ze met voldoende argumenten om me te overtuigen. Uiteindelijk boekten we dus een excursie waar ik als dierenvriend ooit over gezworen had dat ik daar nooit of te nimmer aan zou deelnemen "Dogs-on-Wheels" begot... Ik kwam eerst niet meer bij van 't lachen. Maar ja, ergens begrijp ik het wel. Die honden zitten hier toch, en die beesten een half jaar in hun kooi laten zitten is ook geen leven. Dus organiseren ze tijdens dit seizoen Dogs on wheels. Het span huskies trekt dan geen slede maar een wagen voort. Inventief. Zo blijven de dieren fit en komt er nog geld in t laatje ook want zo'n roedel honden houden kost wel iets.
Terwijl we daar stonden te wachten op het verlossende telefoontje van de huskie-farm - op kousenvoeten in blauwe plastic zakjes, want iedereen doet in dit pooldorp zijn schoenen uit alvorens een huis te betreden - werd de Dienst voor Toerisme zo ongeveer onder de voet gelopen. Die arme bedienden wisten echt niet wat hun overkwam. Enkele honderden mensen van onze boot probeerden ook aan een uitstapje te geraken en het kleine Longyearbyen was zelfs niet eens verwittigd dat er vandaag een cruiseschip ging aanleggen... Dus alweer : komplete chaos en een hoop teleurgestelde passagiers...
Let op de kousenvoetjes...
Dat komt er nu van als de regering van Spitsbergen pas enkele dagen tevoren toestemming tot aanmeren wil geven. Op die manier kunnen de locale tour-operators ook geen voorzieningen treffen en verliezen ze een hoop centen die anders snel verdiend zouden zijn. Het hondentripje van drie uur kostte toch al weer 590 Noorse kronen per persoon. Het zou ook zoveel prettiger zijn voor de passagiers om iets op voorhand te weten. Nu kom je in Amsterdam aan boord, je hebt speciaal een van de zeldzame cruises die helemaal tot Spitsbergen gaan geboekt, want de meeste eindigen in t noorden van Noorwegen, en t eerste dat je aan boord te horen krijgt is dat er nog niet geweten is of er authorisatie van de overheid gaat gekregen worden om daar aan land te gaan. Dus vanaf de eerste dag zorg je al voor ontevredenheid en onrust onder je passagiers. Die eerste dagen zit iedereen in spanning af te wachten tot dan toch bekend wordt gemaakt dat de toestemming verkregen is maar dan blijkt dat er geen uitstappen zijn voorzien
Ergens is dit administratieve gedoe wel te begrijpen omdat Svalbard (de Noorse naam van de Spitsbergen eilandengroep) niet gesteld is op cruise-toerisme. Ze willen hun natuur zo ongerept mogelijk houden. Naar t schijnt laten ze maar een beperkt aantal cruiseschepen per jaar toe. De Costa Luminosa is uitgerust met de allerlaatste snufjes op gebied van milieubescherming, dus misschien is dat nog de reden dat we toch hebben mogen ankeren en zelfs aan land gaan in Magdalenenfjord en in Longyearbyen. Alhoewel ik daar gisteren toch nog twee andere schepen heb zien liggen waarvan minstens één boot zijn passagiers ook aan land liet gaan. Het lijkt me weer een regeling waar veel in gefoeffeld wordt
Ik plaats dit even terug want de link bleek niet te werken...
Eindelijk krijgen we dan toch eens een olifantengeboorte te zien!!! En wat voor één... (Het filmpje na een minuut afzetten zou dom zijn, echt waar, kijk verder want het wordt wonderbaarlijk mooi...)
't Loopt prima deze week... De meeste mensen antwoorden heel onzeker en aarzelend maar hun antwoord is wel correct. En sommigen zitten al dicht bij hun doel. Nog een beetje bijschaven en die komen er ook wel. Maar morgen zullen we 't toch maar eens langs een andere kant bekijken.
Reeds opgelost door de spitse geesten van Luk, Jan, Chris, Kaatje, Viva, Rita, Ron, Geert, Dolfijn en Nil!
Even te druk om iets te schrijven of om de reisverhalen van foto's te voorzien... Dus maar een kijkje in Antwerpen... een stad die vandaag volop in de kijker staat vanwege zijn volksraadpleging over de "Lange Wapper"-brug.
Antwerpen, werd net als Brussel, versierd met verschillende stripmuren. De ene al mooier dan de andere.
Een ode aan Hendrik Conscience, "de man die zijn volk leerde lezen". Deze muur bevindt zich dan ook vlakbij het "Conscienceplein", de plek waar de prachtige Carolus Borromeus-kerk net een brand heeft moeten doorstaan.
Deze schildering probeert de achterzijde van de Boerentoren wat op te fleuren...
Dit kunstwerk vrolijkt de studentenbuurt vlakbij de Ossenmarkt op.
Wandel eens rond en bekijk de contrasten tussen oud en nieuw. Niet alles is altijd even geslaagd, maar toch minstens opmerkelijk...
Een zéér oude reclame-schildering die de tand des tijds maar blijft doorstaan...
Weerkaatsingen in de ruiten van het gebouw aan de Groenplaats waar vroeger de door Antwerpenaren zo geliefde "Grand Bazar" in gevestigd was.
De Stadswaag. De buurt waar Hugo Claus nog woonde. Het staat er vol prachtige oude gebouwen...
... maar is deze nieuwbouw niet even uniek?...
Irma : "Nee, Antwerpen koopt echt niet àlles. Als die Lange Wapper er ooit komt brengen we hem direct terug naar de Kringloopwinkel."
Yèèèèèèèèèèèèèèèèès! 't Is me gelukt nog eens een moeilijk raadsel te maken! (En nee deze foto is níet ge-Photoshopt, ze is eerlijk gemaakt door Viva enkele maanden geleden in Paal.) En wat drijft daar achter mij in 't water?...
Een keten van drijfbolletjes om 't diep van 't ondiep water te kunnen onderscheiden...
Zoals herkend door Luk, Geert, Marleen, Mieke, Tineke, Lange Lou, Kaatje, Renee, Veveke, Nil, Vifke en Dolfijn en uiteindelijk ook door Viva. (De vrouw waar ik vanaf de eerste foto al mijn hoop op gesteld had omdat zij erbij was toen ik de foto's nam... en die nu als "rode lantaarn" op de proppen komt. Ze zeggen altijd de laatsten zullen de eersten zijn maar in dit geval... )
Irma : "Sta ik er schoon op ma? Ligt mijn haar goed? Heb ik mijn kin genoeg ingetrokken? Zal ik mijn buik ook nog een beetje meer in-" Laathi : "Laat maar schat, ik ben niet met u bezig, ik ben die drijfbollekes achter u aan 't fotograferen."
Irma : "Belachelijk. Als ge een model zoals ik ter beschikking hebt u met zo'n futiliteiten gaan bezig houden..."
Viva : "Kom Irmake, ik weet ook niet wat uw ma bezielt, maar dat gebeurt wel meer. Ik zal ondertussen wel wat knappe foto's van u maken!" Irma : "Ow, wacht Tante Viva, niet in profiel! Dan steekt mijn buik zo uit... Ons ma haar sigaretten, haar pakske zakdoeken, haar portemonneeke, haar-" Viva : "Jaja schat, ik weet echt wel wat er zich allemaal in uw arme buik afspeelt, trek het u niet aan, desnoods haal ik wel een half kiloke van u af met Photoshop." Irma : "Dank u. Doe maar een heel kiloke Tante Viva."
Modehuizen en andere adverteerders halen de gekste dingen uit met Photoshop, en soms loopt het écht uit de hand... Op deze site zie je geweldig geestig mislukte "Photoshopsels" die godbetert ook nog gepubliceerd werden! Een héérlijke site. Zeker na het Ralph Lauren-incident waar de kranten nu vol van staan is 't genieten van de miskleumen. Enjoy! Wel snel zijn want modehuis Ralph Lauren dreigt met harde maatregelen tegen dit blog. En 't zou oprecht zonde zijn moest je al dit "moois" mislopen als 't gerechtelijk verwijderd zou moeten worden... http://photoshopdisasters.blogspot.com/
Voor wie nog niet op de hoogte is van de Ralph Lauren miskleum... Onderstaande bewerking werd gemaakt van een fotomodel dat in 't echt 1m78 groot is en 55 kg weegt. Het kind heeft ocharme maatje 34. Desalniettemin vonden de Photoshoppers van dienst haar toch nog een beetje te dik... Héérlijk, de mode-industrie die uiteindelijk toch nog hoogstpersoonlijk zichzelf onderuit gaat halen. I love it. Hopelijk nadert de tijd van de "normale modellen mét een gezonde eetlust" nu met rasse schreden...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 8 deel 4.
Hoofdstuk 8. Deel 4 : IJzingwekkend. De schoonheid, de koude en de organisatie.
Voor dit hoofdstuk over Spitsbergen weet ik echt niet welke foto's te kiezen... De lichtinval verandert hier om de seconde, de wolken trekken voorbij, de zon piept er doorheen, en telkens geven de bergen een andere aanblik. De echte liefhebbers moeten mijn fotoalbum maar gaan bekijken. Op foto is de schoonheid van die plek trouwens toch niet vast te leggen...
Na t middagmaal vaarden we uit en zetten koers richting Ny Alesund, onze volgende landingsplek van vandaag. Ik heb me op een betrekkelijk windvrije plek aan dek geposteerd om verder te genieten van de doorvaart tussen deze wonderlijke natuur. Ik heb nooit geweten dat de grootste koukleum die ik ken, namelijk mezelf, zó zou kunnen genieten van deze tocht. Het is een van de mooiste plekken die ik al heb mogen zien. De ene gletsjer volgde de andere op. De bergen werden afwisselend beschenen door de zon en hingen t volgende ogenblik met hun toppen in grijze wolken. Een superbe natuurlijke light-show.
Hier is iemand héél blij met zijn warm soepke...
De laatste tenders varen naar de boot toe.
Vreemd. Was er gisteren niet gezegd dat ons schip 't enige was dat hier mocht aanleggen?... Op deze foto zie je goed hoe gigantisch hoog zo'n gletsjerwand kan zijn. Als daar een "brokje" afvalt kan dat inderdaad wel een flinke golf veroorzaken...
Immer paraat, door weer noch wind tegen te houden : de Koreaanse monnik.
De ene loopt in een dikke jas, anderen zitten in een hete jacuzzi tijdens de afvaart. 't Leek me best een grappig idee, maar vanuit zo'n klein badje zo'n grootste natuur fotograferen... Nee, dan heb ik toch wel liever wat "room to move".
Toen ik dringend naar mijn kajuit moest om mijn batterij te vervangen kwam ik voorbij de Trollenmarkt, elke dag is er aan boord wel een zogenaamd uitzonderlijke verkoop van t een of t ander. Een trol vond ik in mijn hobbithol wel passen, dus heb ik me een grappig exemplaar met een vrolijk staartje gekocht. Hij gaat half schuil onder een bloemkelk en ziet er eerder lief dan griezelig uit. Hij houdt zijn vinger aan zijn mondje alsof je hem iets vraagt en hij niet goed weet wat antwoorden en dan maar heu? antwoordt. Dus heb ik hem Hø genoemd, klinkt erg Noors vind ik.
Hø op 't tafeltje van mijn terras.
Nog had ik niet genoeg van het uitzicht dus ben ik met een volle batterij weer naar mijn plekje helemaal achteraan aan dek getrokken. Na een uurtje werd het toch wat fris en besefte ik dat ik mijn krachten moest sparen voor de landing in Ny Alesund. Dus besloot ik wat op bed te gaan rusten. Terug in de kajuit heb ik me in mijn bed met mijn typdoos op mijn buis genesteld maar binnen de vijf minuten had ik me toch al terug op mijn eigen terrasje geïnstalleerd. Met nog een dikke badjas over alle andere kleding aan is t best te doen om daar te zitten schrijven. Al goed dat ik blind kan typen zodat ik ondertussen lekker rond kan kijken. Ik ben zo blij dat ik besloten had om een kajuit met privé terras te nemen, hij is zijn geld meer dan waard. Ik mag er niet aan denken dat ik deze eindeloze schoonheid had moeten proberen te bewonderen in de gemeenschappelijke ruimtes tussen honderden taterende mensen of in een hel van muziek
Ik zat me volop te verlekkeren op de volgende stop in Ny Alesund toen in 10 talen omgeroepen werd dat de uitstap niet doorging wegens een te wilde zee. Windkracht 7 en dan nog noordenwind zouden het onmogelijk maken veilig te landen met de tenders. Doodjammer vond ik het. Ik vrees ook dat het onder andere niet doorging doordat we vanmorgen twee uur tijd verloren hebben door het gesukkel en de chaos met de mensen die de nadrukkelijke adviezen genegeerd hadden om niet deel te nemen aan die gevaarlijke onderneming. We zagen Ny Alesund liggen, met een degelijke vaste steiger, maar de kapitein deelde mee dat hij onmiddellijk door ging varen naar ons volgend doel, Longyearbyen. Erg jammer want het had een enig bezoek kunnen worden aan een wetenschappelijk station. We hadden al de weerkundige apparaten mogen bekijken en tussen de satellietantennes mogen lopen. Weliswaar op op voorhand strikt uitgestippelde paden maar toch, ik zou het weer geweldig gevonden hebben De boot nam een wijde bocht en... bye bye Ny Alesund
Dus heb ik mezelf maar weer in poolbeer verkleed en ben de laatste fotos van Ny Alesund en zijn wetenschappelijke stations aan dek gaan maken. Daar waren alleen nog de die-hards te vinden. Noeste mensen die zich probeerden vast te houden aan hun statief, in plaats van omgekeerd. Het enige menselijke wat je nog zag waren rode neuzen, al de rest zat verstopt onder dikke lagen kleren. Veel volk was er niet, maar die enkelen waren wel precies een kuddeke Rudolph-Red-Noses-Reindeers. Heel geestig. Na 10 minuten gaf bijna iedereen het op want de storm werd te fel, het was onmogelijk nog een fotoapparaat stil te houden. En één verdiep lager zat de grote massa weer taartjes te eten en te kaarten achter glas, vanzelfsprekend in t lawaai van t zwembad en zijn totaal uit de context gerukte activiteiten. Het weer verslechterde snel, dus ik vrees dat de kapitein wel de juiste beslissing genomen had. Een landing van 2500 passagiers via tenders krijg je niet op een uurtje klaargespeeld en je moet ze uiteindelijk nog terug aan boord krijgen ook voor de echte storm losbreekt. Het zou een onverantwoord risico geweest zijn ons daar nu los gelaten te hebben. Maar desalniettemin... 't blijft jammer want er zijn al maar drie stops op Spitsbergen voorzien.
Op deze onherbergzame plek werken de wetenschappers in Ny Alesund.
Niet veel meer dan grauwe gebouwen, een aanlegsteigertje en heel veel meetapparatuur.
Maanden aan een stuk leven deze mensen in daglicht maar... de andere helft van 't jaar zien ze nooit de zon...
Met zo'n super fotoapparaat kan je vast veel beter de schoonheid van deze plek vangen. Maar ze "vastleggen" kan je toch alleen met je hart.
Het schip maakt een bocht, en we laten Ny Alesund onbezocht achter ons... Op deze foto zie je een glimp van mijn Spaanse buurman. Iemand die ook enorm van de natuur en de stille plekken aan boord genoot en die ik ook nooit zonder zijn camera ben tegengekomen. Onze zeldzame gesprekken speelden zich af in mijn oud school-Spaans... Hilarische momenten. Gelukkig heeft schoonheid geen woorden nodig.
Ik ben dan maar naar de sauna getrokken. Waar ik t welgeteld een kwartier heb uitgehouden omdat ik door de panoramische ramen blauwe ijsbergjes voorbij zag drijven. Sauna bestaat thuis ook, dus verdween ik maar rap in badjas naar mijn kajuit om daar vanaf mijn terras proberen die flink uit de kluiten ijsblokjes te fotograferen. t Waren er van die prachtige doorschijnende blauwe! Jammergenoeg waren ze wat te ver weg voor mijn klein fotoapparaatje. Maar toch, ik heb nu mijn ijsbergjes gezien. Zij het kleintjes.
Tijdens alweer een heerlijk diner op zee zitten uitkijken naar walwissen. Er zijn al mensen die er gezien hebben. Vanmiddag zaten er blijkbaar ook zeehonden in de baai. Wij hebben hier op een paar zeevogels na nog maar weinig fauna gezien. Ik was al heel blij dat we destijds op de Galapagos zoveel zeeleeuwen gezien hebben en er zelfs regelmatig tussen konden snorkelen, dat we er hier niet krampachtig naar moeten zitten uitkijken. Trouwens ik zie me hier in deze zee ook nog niet direkt spontaan gaan snorkelen als ik er een kudde zou bespeuren. Zelfs ik ben niet zo gek te krijgen. Het landschap is magnifiek maar het gebrek aan leven, vooral aan dieren, maakt het heel troosteloos en laat het ontzettend onherbergzaam lijken. Ge voelt u hier enorm nietig en kwetsbaar.
Na t diner zocht ik alweer vruchteloos een stille plek, desnoods een half-lawaaierige, om nog een kop thee te drinken en een sigaret te roken, maar rust is hier een kostbaar goed. De show van deze avond rond het zwembad is werkelijk oorverdovend. In de winkeltjes verkopen ze oordopjes en ik begin te begrijpen waarom. De drukte en t lawaai zijn hier zo overweldigend en de dagen op zee - waar je van verwacht dat het rustdagen zijn - steken ze zo boordevol aanschuiftoestanden voor de uitstappen van de volgende dag dat je niet aan relaxen toekomt. Het blijft stressen. Na deze 14 dagen gaan we thuis beslist een winterslaapje doen.
De middernachtzon zien zal er vannacht weer niet inzitten want hoewel de storm al gaan liggen is hangt er nog steeds een lage bewolking. Maar licht blijft het in deze contreien nog wel een paar weken.
Jammer dat de landing op Ny Alesund niet doorgegaan is, maar we hebben wel onmetelijk veel geluk gehad met het weer en de zichtbaarheid in de Magdalenenfjord vanochtend. Medepassageiers die deze plek jaren geleden hadden bezocht vertelden dat het daar destijds zon slecht weer was dat ze mekaar op 5 meter afstand aan dek al kwijt raakten door de mist. Die hebben toen van de genadeloze schoonheid geen centimeter te zien gekregen.
Nu kruip ik in bed, mijn rug gekraakt van t uren ineengedoken in tenders en op mijn terras te zitten, want morgen is t weer vroeg dag. Alvorens van boord te kunnen moeten we eerst gaan aanschuiven om een nummertje voor de tender en de bus te krijgen en dan moeten we wachten, nota bene weer in het donkere theater, tot ons nummer wordt afgeroepen en t onze beurt is om aan land te kunnen Over de schoonheid van deze plek kan ik niet zwijgen maar over de organisatie hier zal ik me maar niet meer uitlaten...
Dit voorwerp heeft echt wel iedereen in huis.
