"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
Ik kreeg enkele reacties en mails van lezers om me te bedanken om mee te mogen genieten van 't reisverhaal. Ge denkt dus blijkbaar dat 't gedaan is? Maar nee! Er komen nog vele mooie dingen. We kwamen in de vorige aflevering weliswaar terug van het meest noordelijke deel van de cruise maar we varen nog helemaal langs de kust van Noorwegen naar beneden! Wat dacht ge? Dat ik van Spitsbergen ineens te voet naar huis ging stappen? Neenee, ge gaat nog schitterende stukken natuurschoon te zien krijgen! Ik neem u nog mee op stap in Tromso en de grootste gletsjer van Europa in Olden laat ik u zien (van wel héél dichtbij...). Er wordt nog geraft (op bangelijke wijze) en in "teleferikskes" gezeten, er gaat zelfs nog een helicopter aan te pas komen. Alleen door dieren beplast worden, nee dat is er niet meer bij. Maar dat vond ik nu ook niet meer zo noodzakelijk. Of 't had een ijsbeer moeten zijn natuurlijk...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 7.
Hoofdstuk 9. Deel 8 : Afscheid van Spitsbergen...
De dikke dame. (Rechts op de foto). Tijdens deze reis meende ik onze kolossale boot regelmatig te horen verzuchten : "Is mijn gat niet te dik voor deze fjord?..." (Een woordje uitleg voor mijn Nederlandse lezers : In Vlaanderen kennen wij een heel populair liedje met als titel : "Is mijn gat niet te dik voor deze rok schat?")
Ons drijvend appartementsgebouw.
"All on board?!" "Dan wijle weg!" Onze rode loper wordt binnengehaald.
Op acht mensen na kwamen we als laatsten aan boord. Vanop het dek hebben we in volle zon kunnen genieten van t uitvaren van de fjord. Het kleine kleurige Longyearbyen werd hoe langer hoe nietiger en uiteindelijk bleef er niets over dan zee omringd door spitse bergen met ertussen enorme gletsjers. De ijsmassas waren tot aan het water geschoven en vormden daar een steile afbrokkelende felblauwe rand. Ijzingwekkend mooi. Alweer een kippenvelmoment zonder echt kou te hebben.
Vanaf nu varen we jammergenoeg terug in zuidelijkere richting en gaan stilaan het arctisch gebied verlaten en weer in een iets bewoondere wereld terechtkomen. De middernachtszon nemen we nog wel even mee. Ik weet niet hoeveel uur we nu al in daglicht leven maar dat moet toch al meer dan 100 uren zijn.
Cool kereltje.
s Avonds was het Captains Diner en was het de bedoeling om in galakleding te komen dineren. Dat sprak me niet zo erg aan. De desolate natuur zit nog volop in je kop en dan heb je geen zin om opgetut tussen veel mensen te gaan zitten. Ik had er geen idee van dat deze natuur zo op mijn gemoed zou werken. Ik heb al van verscheidene vrouwen gehoord dat ze tranen in hun ogen gekregen hebben bij t aanschouwen van deze wereld. Je kan zelfs op momenten niet meer geloven dat je op aarde rondvaart, je lijkt wel op een planeet terecht gekomen waar geen leven meer is, alleen ongerepte schoonheid.
Kijken en blijven kijken. Altijd ogen te kort... 24 uur per dag. Een verrekijker. Een nuttig instrument om tranen van ontroering achter te verbergen.
Het diner was wel weer erg lekker. Als ik hier nog enkele weken aan boord zou blijven verander ik in een vleeseter. Nog nooit zon lekker sappig en mals vlees gegeten. Het komt van Argentinië en in tegenstelling tot bij ons zit er een flinke vetrand aan. Misschien is dat wel de reden waarom het vlees zoveel smaak heeft? Als dessert kozen we voor t eerst sinds dagen nog eens een gerecht - een onschuldige chocomousse - van de speciale Samsarakaart, en ook dat hadden ze weer weten te verknoeien. Godzijdank dat we al zo snel zijn overgeschakeld naar de uitgebreide en superbe menukaart van t andere restaurant. Voor onze smaakpapillen althans. Onze lijn denkt daar enigszins anders over.
t Is iets voor middernacht maar ik kruip in bed. Ik kan niet meer. De zon is vanavond nochtans duidelijk te zien, ze staat zelfs nog een flink stuk boven de horizon. Maar aan heel dat middernachtszongedoe is niet veel aan. Je hebt geen spectaculaire bijna-zonsondergangen of opgangen, je hebt gewoon een massa licht. Je kan het zelfs niet eens mooi fotograferen.
Maar wat hebben we nu vandaag vooral geleerd? Dat niet alleen kattepis een uitzonderlijk aroma verspreidt. Hondenpis moet er zeker niet voor onderdoen. En dat ik om zoiets te leren bijna helemaal tot aan de noordpool ben moeten reizen
Alweer iets dat zéker door iedereen gekend is! (Nu niet dat het daarom veel helpt want tot vorige week dacht ik echt nog dat iedereen wel een zou paddestoel kennen... )
Deze week nam ik de laatste foto's van mijn boom in zijn volle glorie. Mijn schitterende, stralende plataan, jaren geleden zelf geplant. Midden in een stadje wonen impliceert dat ik maar een heel kleine tuin heb. Mijn boom IS dan ook zo ongeveer mijn tuin, ik ben er dan ook enorm aan gehecht, aan mijn éne boom. Als ik op mijn dakterrasje zit dan woon ik bijna in zijn kruin.
Maar dit jaar is het weer "snoei-jaar". Dan krijgt mijn lieverd zijn "soldaten-kapsel". Hij wordt zo kaal als een knikker geknipt en er schieten enkel nog korte stumperige takken over. Zo'n zielig zicht. Dit weekend is 't weer zo ver en dat vind ik altijd een vreselijk moment. Ik vraag me dan af of hij de pijn voelt en ik bid dat hij in de lente terug mag opbloeien. 't Is in 't voorjaar altijd angstig wachten en zoeken naar 't eerste minuscule scheutje dat de zekerheid aankondigt dat hij zijn wrede behandeling overleefd heeft. Ooit ben ik een boom verloren door 't snoeien vandaar dat ik er nog altijd een beetje huiverig tegenover sta. Gelukkig zijn platanen heel sterke bomen. Ik wou dat ik hem voluit kom laten groeien, dat hij echt zijn enorme zelf kon worden, jammergenoeg kan dat in een stadstuintje niet... Dus geniet ik nog maar even van zijn volle pracht tot in 't kleinste detail...
De deur van mijn hobbithol komt uit op dit terrasje. Ik leef dus echt in een boomkruin.
Zie zijn laatste blaadjes wapperend blinken in de zon...
En hoeveel woongelegenheid biedt mijn boom aan allerlei insectjes!... Hij is eigenlijk een stad op zichzelf.
De bewoners steken de prachtigste inrichtingen in hun appartementjes...
De design-woning van een rups...
Een spin op shopping-trip langs de nerf-boulevard...
Summer in the city : Raampjes met wapperende gordijnen...
Bladeren als flatgebouwen voor minuscule wezentjes...
Maar 't stadsleven kent ook zijn gevaren : Pijnlijke ontmoeting op de boulevard...
Een uniek ontwerp. En dat allemaal zonder architect of bouwvergunning.
Een huis met raam, ontworpen door Gaudi himself.
Nemuri Neko : "Ah zo,... zaterdag wordt die dus gesnoeid? Dat is een héél goed idee. Dan schiet er dus enkel een flinke klimpaal over? Tof. Ik vond die bladeren toch maar niks. Gaat ge hem ook met stof bekleden? Of met touw omwikkelen? Op natte dagen zet ge hem toch in de living naast de twee kleine klimpaaltjes hoop ik? "
Gaat dat ventje een teleurstelling oplopen...
Vannacht toch nog snel een extra afscheidsfoto genomen van mijn "boomhuisje". Want zaterdagavond begint de bladerloze winter...
Ge vindt ze in kookboeken, dus ook op uw aanrecht, de supermarkten liggen tegenwoordig vol met de gekste soorten, ze staan in de tuin, in 't park, in 't bos, ze groeien misschien op uw schuurke (maar dan moet ge 't wel dringend gaan schilderen), en soms tussen uw tenen (in dat geval helpt schilderen niet maar kunt ge beter iets met zalf doen)...
Paddenstoelen! Prachtige paddestoelen!! De grote charme van de herfst!!! Ontelbaar waren de foto's van allerlei zwammen die ik deze week toegestuurd kreeg van mensen die ze in hun tuin of in 't park gefotografeerd hadden. Ze waren er allemaal toch zo vol lof over... Hun paddestoelen waren toch o zo schoon (en dat waren ze ook) maar... geen kip die de mijne herkende.
En in 't blogverhaal over de jetlag van mijn klokken eindigde ik met de zin : "Gewoon uw everzwijn op 't vuur gooien als uw man er mee thuiskwam, geen kookwekkers moeten zetten maar gewoon wachten tot 't een beetje begon te stinken en dan zou 't wel gaar zijn. Daar dan een of andere knol of wat paddestoelen bij en 't diner is klaar."
Echt, ik heb u de pap, heu sorry de paddestoel, in de mond gegeven...
Irma : "Ma, misschien kunt ge uw lezers met Kerstmis een brilleke kado doen? Want zó'n kleintje was 't nu toch niet hé?... Behalve Paul, Ingrid, Marleen, Mieke, Ritje, Nadine, Chrisje, Veveke, Jan, Rita, Nil, Maria, Fernanda, Tineke, Lange Lou, Lisette en Dolfijn want die hebben nog héél goede ogen."
De bonus-foto die iedereen over de streep zou moeten trekken...
Reeds opgelost door Paul, Ingrid, Marleen, Mieke, Ritje, Nadine, Chrisje, Veveke, Jan, Rita, Nil en Maria! Irma wenst de overige zoekenden nog veel succes!
Er komt een Pool bij de oogarts. Die wijst hem op een letterkaart aan de muur: 'C Z W X N Q S T A C Z' "Kunt U dit lezen?" vraagt de oogarts. "Lezen?" vraagt de Pool... ... "ik ken die vent zelfs!"
Aangezien dit overbekende ding enkel nog maar door Paul, Ingrid, Marleen, Mieke, Ritje, Nadine, Chrisje, Veveke, Jan en Rita (en Irma natuurlijk) geraden is zal ik morgen nog een extra foto geven. Zoek het toch niet te ver!!! Ge moet er niet eens voor buitenkomen als ge geen zin hebt, een wandeling door mijn recente blogberichten kan al volstaan...
Op de nacht van de overschakeling van zomer- naar winteruur is Echtgenoot altijd de "Klokkenverzetter" van dienst. 't Is maar best dat hij dat doet want wat ik met datums durf aanvagen is algemeen bekend... En de dag van de week heeft voor mij ook al niet zoveel belang. Als ge geen kinderen hebt maakt dat echt heel weinig uit. Dus laat mij maar niets met cijfertjes en datums doen. Getallen zijn echt mijn ding niet.
Veel klokken zetten zich tegenwoordig automatisch juist maar toch schiet er nog een boel spul over dat met de hand een uurtje terug gedraaid moet worden. Systematisch struint de Klokkenverzetter heel het huis door en tracht geen enkel klokje over te slaan. Maar dit is een groot huis, met onverwacht veel uurwerken... Ik heb in heel mijn leven zelfs nooit een polshorloge gedragen maar nu schrikt ge ervan hoeveel tijdsaanduiders een mens om zich heen heeft. De radiowekker, de microgolf, de pc, de tv, de stereo,... alles heeft zijn klokje dat al dan niet bijgevezen moet worden.
Klokkenverzetter doet dat allemaal heel liefdevol, minutieus en systematisch, kamer per kamer. Het is best een hele klus. Ook mijn hobbithol wordt door hem onder handen genomen. Maar ja, ook Klokkenverzetter wordt een dagske ouder blijkbaar...
Enkele avonden geleden belde een kameraad op om nog even binnen te wippen. "En om welk uur denkt ge bij mij te zijn?" "Heu, 't is nu bijna 10 uur dus tegen een uur of 11, half twaalf..." "Pardon, maar 't is nu wel 8 uur." "Nee. 't Is 10 uur." "Sorry maar ik weet dat gij wat betreft dagen en datums een ramp zijt maar als 't nu ook al begint met de klok te lezen..." "Echt wáár! Mijn klok staat op 10 uur! Maar wacht, mijn klok heeft twee kanten, ik zal ze eens omdraaien... Tiens... De andere kant zegt inderdaad dat het nog maar 8 uur is..." "Ziet ge wel!" "Ow wacht nog efkes, mijn oog valt hier net op mijn stereoke en dat zegt dat het nu 9 uur is..." "Tja, 't kan niet missen dat gij altijd zo moe zijt. Gij leeft verdorie in drie tijdzones op twee meter tijd. Een mens zou van minder jet-lag krijgen..."
Mijn tijdzones...
Ik zal toch eens met mijn Klokkenverzetter moeten gaan spreken vrees ik want er is met zijn time-management ook duidelijk iets mis.
Gelukkig dat er tegenwoordig zoiets als een gsm met een agenda bestaat waar ge al uw afspraken in kunt programmeren en dat die u waarschuwt wanneer het tijd is voor de volgende actie. De mijne zwijgt geen twee uur aan een stuk. Ge moet er natuurlijk uw datums en afspraakuren wel correct insteken... En dat is voor een mens met een lichte cijfer-dislexie ook weer niet zo simpel... Ik was toch ook beter in de holbewonerstijd geboren... Gewoon uw everzwijn op 't vuur gooien als uw man er mee thuiskwam, geen kookwekkers moeten zetten maar gewoon wachten tot 't een beetje begon te stinken en dan zou 't wel gaar zijn. Daar dan een of andere knol of wat paddestoelen bij en 't diner is klaar. Ferm gemakkelijk.
Ik heb een ongelukje gehad aan mijn beide handen (geklemd gezeten onder een glazen schuifraam van meer dan 100 kilo) en een paar vingertoppen zijn nog enigszins buiten westen wat het typen niet makkelijk maakt. Dus vandaag dan maar weer geen eigen geknutsel maar een heel geestige geschiedenisles!
De volgende keer dat je je handen wast, en je vindt de temperatuur van het water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toeging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500 :
*De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei, en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt.
*Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".
*Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte. Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak. Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".
*Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
*In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten, en weinig vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel. Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...
*Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar als giftig werden beschouwd. Brood werd verdeeld volgens je sociale status. Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
*Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd,en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden.Vandaar het gebruik van de doodswake.
*Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden,dat omhoogleidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel rinkelde. En zo werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?
Komt weinig schot in en 't straffe is dat momenteel zoveel mensen in dit ding geïnteresseerd zijn. Ze wijzen me er op, maken er zelf foto's van, en zijn er trots op als ze zo'n ding bezitten. En niemand herkent de mijne?!
Dus tja, enkel nog maar opgelost door Paul, Ingrid, Marleen en Mieke...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 7.
Hoofdstuk 9. Deel 7 : Polar-Bear-on-Wheels.
De enige ijsberen die we hier dus zagen waren er twee opgezette, één in een etalage en één die elke dag op plankje met wieltjes naar buiten gereden werden als aandachtstrekker voor de winkel. Zo'n beest is écht groot, sneeuwwit en ze hebben enórme klauwen. Ik had ze toch zo graag in t echt gezien. Maar misschien best niet van te dichtbij. En zeker niet om ze te wassen. ;-)
Polar-bear-on-wheels.
Zie 't formaat van die poezelige klauwtjes...
Een van de waarschuwingsaffiches met de "do's and don'ts" voor als je er een tegenkomt. 't Zijn dus blijkbaar de gevaarlijkste dieren op deze wereld. Maar ge moet ze wel eerst tegenkomen natuurlijk...
Omdat we op de duur een flinke wandeling gemaakt hadden, eerst tussen de felgekleurde houten huizen van het dorp waar ontelbare sneeuwscooters veilig afgedekt op de winter staan te wachten, en dan richting gletsjer, waren we stilaan in tijdsnood geraakt. Van het kerkje hebben we dan ook alleen de schoenenzaal gezien. Tijd om onze bottinnen uit te trekken en de bovenste kamers te gaan bekijken was er dan ook niet. De kerk is hier een veel gezelligere bedoening dan bij ons, ze bestaat uit kleinere kompartimenten waar gezellige haardvuren branden en waar allerlei activiteiten georganiseerd worden. Op kousenvoetjes en zonder geweren dus.
Het kerkje met rechts het oude mijnstation.
De pantoffel-schoen-kamer van de kerk.
Ons hoofddoel hadden we tot hiertoe nog steeds niet gevonden. Een zonnewijzer die atijd 12 uur aanwees. En t werd dringend We waren op zoek naar iets heel groots. Ik liep met mijn kop draaiend als een windwijzer rond, speurde alle bergwanden af, struikelde over elke steen op de weg en zag niks. Zwaar teleurgesteld zetten we onze snelwandelpas voort op weg naar de boot en plots stonden voor een zonnewijzertje van amper een meter hoog. Maar t was wel een prachtig ding. De wijzer werd gevormd door een rechtopstaand ijsbeertje. Het geheel was uit roestvrij staal gemaakt en magnifiek gegraveerd. Zo wil ik er thuis ook wel eentje, zeker een die altijd de middag aanwijst. Hoewel, de maanden dat de zon hier nooit boven de horizon komt lijken me toch maar droefgeestig. Ze hebben hier dan enkele uurtjes een blauwachtige schemering en dat was dan het, hun "dag". Tijdens die lange duistere periode houden ze hun Blues-festival om de kleine bevolking te entertainen. Het moet er hier dan behoorlijk spookachtig uitzien in deze witte vallei vol met oude houten mijntransportstaketsels die zwart afsteken tegen de sneeuw.
Standbeeld ter ere van de mijnwerkers.
Resten van oude mijnen.
En hier staat hij dan te blinken in volle zon! De zonnewijzer!
Vanaf de eerste foto werd het reeds opgelost door Paul en Ingrid, gisteren kwamen er nog Marleen en Mieke bij. Who's next? 't Is echt een makkie... (nee, niet voor te lachen, écht waar. )
Geen tijd voor eigen dus duik ik in mijn voorraad en pluk er een ingezonden schrijfseltje uit... Toch wel interessante weetjes. Het antwoord staat helemaal onderaan. Maar niet gaan spieken.
Juist of fout ?
1. Appelen zorgen ervoor dat je sneller wakker wordt 's morgens en niet cafeïne. 2. Alfred Hitchcock had geen navel. 3. Een roker die een pakje per dag rookt verliest gemiddeld 2 tanden elke tien jaar. 4. In de winter worden we niet ziek omdat het koud is maar omdat we te weinig buiten komen. 5. Bij het niezen stoppen alle lichaamsfuncties, zelfs het hart. 6. Slechts 7% van de wereldbevolking is linkshandig. 7. Een gemiddelde persoon van 50 jaar bracht 5 jaar van zijn leven in wachtrijen door. 8. De tandenborstel is uitgevonden in 1498. 9. Een vlieg heeft een gemiddelde levensduur van één maand. 10. Je voeten zijn 's namiddags groter dan 's morgens. 11. De meeste onder ons hebben al slapend al wel eens een spin opgegeten. 12. Struisvogels steken hun hoofd in de grond om water te vinden. 13. De enige dieren die achter zich kunnen kijken zonder zich om te draaien zijn konijnen en papegaaien. 14. Als er geen kleurstof in Coca Cola zou zitten, zou die groen van kleur zijn. 15. Een tandarts heeft de elektrische stoel uitgevonden. 16. Vissenschubben zijn een essentieel bestanddeel van lippenstift. 17. Een kilo citroenen bevat meer suiker dan een kilo aardbeien. 18. 111 111 111 x 111 111 111 = 12 345 678 987 654 321 19. 80% van alle diersoorten zijn insecten. 20. Als je tijdens het uien schillen een kauwgum kauwt, zal je niet wenen. 21. De tanden van een bever blijven tijdens zijn hele leven groeien. 22. Een vlinder heeft 12000 ogen. 23. Krokodillen kunnen hun tong niet uitsteken. 24. Varkens zijn de enige dieren die een zonnesteek kunnen krijgen. 25. In de USA worden ongeveer 200 000 000 M&M's verkocht per dag. 26. Elke minuut komen 40 mensen ter wereld in het hospitaal terecht door beten. 27. Elk jaar worden 40.000 Amerikanen gekwetst door toiletten!! 28. Een computergebruiker knippert 7 keer met zijn ogen in één minuut.
En wat is nu waar of niet... Verrassing : Alles is juist!
Even geen tijd voor niks, niet voor eigen werk, niet voor mails te lezen, dus ik weet nog niet wie 't al opgelost heeft. Ik geef gewoon de tweede foto en laat morgen ofzo wel weten wie 't raadsel al ontsluierd heeft... Patience dear...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 6.
Hoofdstuk 9. Deel 6 : De Far West in het Hoge Noorden.
Tijdens de maaltijd passeerden de ruitenwassers van het schip. Er valt hier natuurlijk wel een raampje te poetsen... De mannen hangen in een zeer stevige zwaar metalen hangbrug - bijna meer een kooi - en schuren met een grote borstel de ramen schoon waarna ze ze met een slang afspuiten. Aangezien die mannen twee verdiepingen tegelijk onder handen nemen is diegene die de onderste plaats in de kooi heeft gekregen wel enigszins in t nadeel. Gelukkig was het een warme dag zullen we maar denken. En ze waren heel goed aangekleed voor hun job, tot en met een veiligheidsbril. Al het personeel van dit schip heeft trouwens prima kleding voor hun werk in deze temperaturen.
Best niet solliciteren als ge hoogtevrees hebt...
Na de rappe hap vertrokken we terug naar het dorpje, we hadden nog enkele uren vrij en dus wilden we er maar al te graag nog verder op ontdekking in Longyearbyen. Ik was er ondertussen mijn hart verloren en ik hoopte ook nog altijd een fossieltje te vinden Eerst gingen we even mail ophalen en dat hadden we beter niet gedaan want voor een van de zeldzame keren dat we contact hadden met het thuisfront bracht dat alleen maar slecht nieuws. In het winkelcentrum verkochten ze heerlijk warme sweaters met zeer mooie prints van ijsberen op, jammergenoeg waren we onze centen aan boord vergeten. Misschien nog maar best ook want ze verkochten daar wel héél véél héél mooie zaken. Maar niet getreurd, dan konden we het winkelcentrum laten voor wat het was en het uiteinde van het dorp gaan opzoeken, waar aan de voet van de gletsjer een morene begon waarin, volgens mij, "duizenden zo maar op te rapen fossielen" lagen...
De niet besneeuwde toppen tonen hun kleurenrijkdom.
We volgden de keienbedding van de morene - waartussen de nietigste bloemetjes bloeien - en kwamen zo echt precies op t einde van de wereld terecht. Ik heb tussen de stenen naar fossielen gezocht maar niets gevonden, behalve dan die fijnste kleinste plantjes. Zelfs geen versteend ijsbeerke...
Als trootsprijs een ijsbeerbloemke?
Misschien nog maar best dat ik geen fossielen vond. Want als ik die 24 zakken van mijn jasje vol met stenen gepropt had... was ik waarschijnlijk niet meer op tijd tot aan de boot gestrompeld geraakt.
De morene helemaal volgen tot aan de sneeuwgrens - en dus het dorpje verlaten - is zonder wapen niet toegestaan. Vanwege die zogenaamd plots opduikende ijsberen dus Enfin, ze zúllen wel bestaan want op vele winkeldeuren hangen bordjes waarop staat dat je je wapens aan de kassa moet afgeven. Schoenen uittrekken, wapens afgeven... Als je die "mededelingen" voor de eerste keer ziet komt dat wel heel surrealistisch over.
De Far West in het Hoge Noorden...
De inboorlingen zijn écht geen kouwe kikkers, ze hebben een heerlijk gevoel voor humor.
En dan geen centen op zak om zo'n enig t-shirt te kopen verdorie...
Lezers die zelf geen blog hebben vragen mij soms hoe ik kan weten of er op 't einde van de week nog veel mensen naar de oplossing van 't raadsel op zoek zijn en of 't zinvol is om nog een zesde foto te geven. Het antwoord is heel eenvoudig. Ten eerste merk ik het aan de ingezonden antwoorden. Hoe meer er (verkeerd) gegokt wordt hoe beter. Sommige mensen wachten heel lang met antwoorden tot ze écht heel zeker van hun antwoord zijn. Anderen maken er een pretje van en sturen elke spontane inval door. Die krijgen altijd een kort antwoordje en geraken op die manier meestal wel aan wat extra tips. Andere lezers puzzelen gewoon in stilte en sturen nooit hun antwoord door. Iedereen maakt plezier op zijn eigen manier en dat is perfect zo. Tegen 't einde van de week open ik mijn statistiekpagina dan een keer (wat ge de "kijkcijfers" zou kunnen noemen) en daar zie ik dan duidelijk de evolutie. Op zondag en maandag is 't altijd druk op mijn blog, elke dag iets boven de 100 lezers, maar dat aantal mindert tot een absoluut dieptepunt op vrijdag. Behalve als 't een moeilijk raadsel is... dan blijven er heel de week evenveel mensen komen kijken. En dan weet ik dat ik goed werk geleverd heb. Dus, het vorige raadsel was er een goeike.
Een voorbeeldje van zo'n Seniorennetstatistiekpagina. Zo zag het er vannacht om half 1 uit. Hierop is duidelijk te zien dat 't raadsel van de week daarvoor veel te makkelijk was en dat van deze week lekker moeilijk... Dus ga ik dat deze week proberen te evenaren... Jammergenoeg kan ik nog altijd niet inschatten of jullie iets moeilijk of makkelijk gaan vinden.
Hier is alvast foto 1! Begin er maar aan als ge zin hebt. Persoonlijk denk ik dat 't makkelijk is. Alleszins, 't is iets dat iedereen kent!
Hier is hem nu sè! Waar ge allemaal zo ijverig naar gezocht hebt : mijn oud electrisch kabeltje!!!
't Is wel een specialleke. De omhulzing bestaat uit doorschijnend plastic. Dat is wat hem zo mooi maakt, dat ge zijn stralende, kleurige ingewanden kunt zien. Hij moet al serieus oud zijn, ik denk dat hij nog van mij ma was, en aangezien zij nooit iets weggooide kan hij al evengoed van mijn bomma zijn... En nu woont hij dus bij mij. Tuurlijk, zoiets origineels kunt ge toch niet weggooien?!! Ik toch niet. En ge ziet, ge móógt niks weggooien want 't komt altijd nog wel eens van pas, al is 't maar als fotomodel voor een raadsel!
Ik kan er niet aan doen, maar ik kan enorm genieten van 't fotograferen van zo'n kleinigheden waar ge normaal totaal overheen kijkt. Als ge zo'n eenvoudig ding eens goed bestudeert ziet ge pas hoe mooi zoiets is. Dat tin of dat koper, of wat het ook mag zijn, dat schittert als een kerstboomslinger! En zo'n schoon dingskes hebben wij zomaar achteloos achter onze kasten liggen. Hoeveel onontdekte schoonheid zien we niet over 't hoofd?... OK, die stofvlokken achter die kast misschien niet meegeteld. Hoewel... ik kan die misschien toch eens best van dichtbij gaan bezien...
Ja, ik ben deze week zeer tevreden. Er is gezwoegd en gezweten - via kromme steenboren tot snoep - maar de meeste van de echte volhouders zijn toch bij de oplossing uitgekomen. Bravo voor 't uithoudingsvermogen van Andromeda, Chrisje, Nil, Rozemarijn, Kathleen, Rudy, Marleen, Lenie, Piet, Vera, Mieke, Luk, Fernanda, Opapat, Dolfijn, Lisette, Geert, Paul, Klaproosje, Jan en Redpoppy!
En hij werkt nog hé!!! Nee, ik gooi hem zeker niet weg. Al is 't alleen maar om hem over een jaar misschien nog eens als fotoraadsel te gebruiken. Tegen dan zijn jullie hem toch al lang vergeten. Ik moet dan natuurlijk wel onthouden waar ik hem ga opbergen. En dat is misschien nog 't grootste probleem. Want nu ik er bij stilsta... waar heb ik dat ding vorige zondag eigenlijk neergelegd...
