"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
07-12-2009
Voor wie van de zee en stormen houdt...
Geen tijd voor eigen werk. Morgen beter... Maar we blijven ondertussen in de cruise-sfeer. Een compilatie van 10 minuten film over wilde zeeën en stormen, en dan vooral over schepen die in zo'n wild water terechtkomen... Ergens halverwege zie je een geniale reclamespot. En de laatste drie minuten gaan over een cruiseschip dat in wel zeer wild water terechtkomt... De moeite. Om te bekijken. Niet om mee te maken. http://www.solentwaters.co.uk/Videos/roughseas.html
Zoals meestal... als eerste opgelost door Luk. En er is zelfs nog niemand anders in zicht. Zelfs niet in de verte. Dus maak ik 't maar ineens een stuk makkelijker?...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 11. Deel 5.
Hoofdstuk 11. Deel 5 : Het einde van de dag van 141 uur.
Eén van de dure juwelierszaken.
Ondertussen worden hier ook nog aan de lopende band verkopen van schilderijen (per opbod! Een veiling die dagen aan een stuk doorging), horloges, jassen, juwelen met amber (volgens mij dan nog namaak), fotoapparaten, gouden en zilveren kettingen per centimeter, nepkunst uit de Baltische staten (want daar organiseert deze maatschappij ook cruises en daar kopen ze dus ook lekker veel zooi in die ze hier tegen waanzinnige prijzen trachten te slijten), eieren van Faubergé enzovoort enzovoort georganiseerd. Elke dag is er wel een ander marktje waar je zogezegd reuze zaken kan doen.
De "shopping-mall" waar dagelijks andere "koopjes" "op straat" staan uitgestald.
Handel drijven kunnen ze niet laten. En 't gaat blijkbaar altijd en overal. Hier verschijnt plots een camerawinkeltje naast het zwembad...
De kunstgalerij.
Om nog te zwijgen over al de foto's die aan tientallen panelen te koop hangen... Wat je op deze foto ziet is nog maar een fractie van de totale fotowanden. Voor 't grootste deel verdwijnt deze inkt en papier na deze cruise onverkocht in de vuilbak... Triest.
Ze verdienen ook flink hun kost met hun casino en zelfs voor de bingo-kaarten waar de bejaarden zo aan verslingerd zijn als tijdpassering moet betaald worden. Zielig gewoon. Op mijn vijf andere cruises heb ik nog nooit zon geldklopperij meegemaakt. Het is bij momenten stuitend vooral omdat hun grote reclame Alles inbegrepen is en je dan zelfs voor een stom shuttlebusje een hoge prijs aangerekend krijgt. Gelukkig vallen hun drankprijzen, zeker in vergelijking met Amerikaanse cruiseschepen, erg mee. Drank en sigaretten zijn namelijk tax-free aan boord.
In de vooravond viel ik in bed en geraakte amper nog wakker voor t diner. Sinds gisteren de kelners uit ons restaurantje zo verliefd zijn geworden op mijn panoramische fotos kunnen ze er niet genoeg meer van krijgen. Midden onder t diner werd ik plots meegetroond naar t reuze restaurant waar de kelners opeens aan t dansen waren gegaan. Ze wilden graag dat ik er fotos van ging nemen zodat ze die naar hun familie konden sturen. Jammer genoeg is mijn apparaatje daar niet direkt geschikt voor. Voor panoramafotos moet de wereld stilstaan want die moet ik nemen met een lage sluitertijd en in de situatie waar ik nu in terecht gekomen was, was er geen mens die stil stond Om beurten worden er kelners aangeduid om de paljas te gaan uithangen, er is geen ontkomen aan, its part of the job. Zelfs een gewone ober ontsnapt niet aan de multifunctionele rol die hij hier aan boord moet spelen. De pastoor leidt trouwens onder andere ook de bingo Op de glazen wenteltrap dansten kelners tot en met de maître dhôtel en in de zaal deed iedereen even gek. t Was dan vanavond ook Carnaval aan boord Ik heb fotos genomen maar goed zijn ze natuurlijk niet. Na het dessert snel naar de kajuit gevlucht want dan ging aan boord de Carnavalstoet beginnen en dat was nu wel t laatste waar ik in verzeild wou raken. Carnaval in Aalst tot daaraan toe, maar Carnaval op een cruiseboot in volle zee in Noorwegen?...
Ambiance in 't Taurus Restaurant.
Sta hier als arme kelner maar uw verplichte maandelijkse Macarena te dansen...
Terug in mijn kleine Samsara restaurantje... Héérlijk. "And now dear Robi,... pour me a glass of silence please..."
De zee was lekker wild maar doordat de boot extra zijdelingse stabilisatoren kan uitklappen blijft hij vrijwel kalm doorvaren. Om half één ging eindelijk, na een dag van maar liefst 141 uur, de zon nog eens een paar uurtjes onder. Héérlijk. Eindelijk even rust.
Op 1 december nam ik deze foto's. Je verwacht op dit moment toch geen kleuren meer te zien, noch blaadjes?... En toch, er is nog een massa kleur te vinden in 't park en aan vele bomen hangen ondanks de felle stormen nog steeds bladeren...
Deze treurwilg ziet er ook nog helemaal niet treurig uit...
Het kerkje zit nog verscholen achter de laatste gouden blaadjes.
Elke boomsoort heeft een andere vorm van takken. Nu ze haast kaal zijn kan je de verschillen goed zien. 't Is prachtig om eens naar boven te kijken als je in een park bent.
Maar gezien de temperaturen is 't binnen toch warmer. Alhoewel misschien niet in dit gebouw, want dit is de ingang van het gloednieuwe pand van de bloedbank in Niel en in hun tanks is het -197°C. In Cryo Save kan je het navelstrengbloed van pasgeborenen laten bewaren, in hoop dat als het kind later ziek wordt het door zijn eigen stamcellen genezen kan worden. Nog steeds een zeer omstreden theorie. Als je hier meer over wil weten tik dan gewoon even de naam van 't bedrijf in Google in, en een frisse - of onfrisse, 't is maar hoe je 't bekijkt - wereld zal voor je open gaan. OK, fris dus. Dan toch maar terug 't park in. Of beter nog, een gezellig cafeetje om op te warmen.
Vergeet de natte kattensnorren, de kapotte douchesproeiers, de bevroren haren, de lieflijke dauw op spinrag of de gebarsten ijsblokjes... Laten we nog even genieten van de schoonheid...
van het etherisch sprookjesachtige,...
van de inspirerende eenvoud...
die je fantasie meevoert naar de hogere sferen van ...
...een doordeweekse paardenbloempluis in doodgewone regen in Noorwegen.
Maar de Belgische of de Nederlandse zien er 't zelfde uit hoor. Ook de regen. Proficiat, heel goed gezien Luk, Jan, Geert, Lilith, Piet, Nand, Vif, Klaproosje, Utta, Nil, Vera, Lisette, Rudy, Kathleen, Redpoppy, Tineke, Lange Lou, Nadine, Dolfijn, Opapat en Kaatje en yes, net op de valreep, Fernanda ook nog!
En wat hebben we nu deze week geleerd? Of beter, wat hebben Luk en Jan deze week geleerd?... Dat ge verdorie veel chance hebt als ge 't van de eerste foto herkent en dat 't daarom nog geen gemakkelijk raadsel is.
Vandaag geen tijd voor eigen werk dus post ik een filmpje, maar wel eentje om in "de-sfeer-van-de-kotszakskes" te blijven. Mijn reisverhaal is bij momenten misschien bangelijk maar alles kan altijd nog véél erger. Als je dit filmpje beziet begrijpt ge 't wel... Het schip kapseist en zinkt langzaam, de kapitein en de crew zijn er allang met de eerste reddingsboot vanonder gemuisd, en de gitarist en de goochelaar van 't animatieteam proberen de passagiers te redden...
Ik laat dit bericht, van gisteren, even bovenaan mijn blog staan. Het is te belangrijk. Voor de nieuwe oogst van vandaag scrollen jullie dus even naar beneden. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Berichtje speciaal voor eventuele lezers uit Sint-Job-in-'t -Goor (België) en voor mensen die daar kennissen en familie hebben wonen.
Mijn vriendin haar witte kater "Artuur" - met grijze vlekken op zijn flanken en grijze oortjes - is sinds 18 november zoek. Hij is een trouwe huispoes die nooit ver op stap gaat, hij is zelfs een beetje schuw. Hij woont in de buurt van de Hoge Baan, Vrijwilligersstraat, Moeshofstraat... Willen mensen die in deze zone wonen aub even in hun garage, kelder, tuinhuisje... kijken of hij daar misschien niet opgesloten zit? En wil iedereen die vrienden of familie heeft in de omgeving van Sint Job dit artikel kopiëren en het even naar hen doormailen? Een kleine moeite, die zoals jullie weten veel resultaat kan opleveren. Je zou er mijn vriendin en haar jonge dochter héél gelukkig mee maken. Zelfs al hebben jullie slecht nieuws te melden laat het toch weten. De waarheid kennen is nog altijd beter dan elke avond in de regen op zoek te gaan naar Artuur. Vanzelfsprekend wacht diegene die helpt hem te vinden een goede beloning.
Artuur in zijn favoriete boom.
Weet je nog?... Twee weken geleden hebben we - door allemaal via internet samen te werken - nog een verloren poes kunnen plaatsen. Misschien lukt het ons dan samen ook wel om Artuur en zijn baasje weer te verenigen? Trouwens één van volgende dagen vertel ik nog een mooi verhaal (dat ik vorige week meemaakte) over een verloren poes, alweer mét een happy end. Ze raakte nog de avond zélf terug bij haar baasjes! Het kán dus! Komaan, we gaan ervoor! Denk aan mijn lijfspreuk : Voor het slagen van het kwaad, is niets anders nodig dan dat goede mensen niets doen.
Maar nee, geen kattensnorren of cactussen in de regen. Geen douchekranen. Geen tuinsproeiers. Veel simpeler. Ge moet echt geen cactus of poes hebben om dit te herkennen. Ge zijt er in uw leven al duizenden malen stomweg achteloos aan voorbijgelopen. Ge had beter eens goed gekeken want 't is zoiets moois...
Dus helaas Luk, Jan, Geert, Lilith en Piet staan hier nog altijd alleen te schitteren. Gelukkig zijn ze al met genoeg om een kaartje te leggen. Mensen 't is wel al donderdag hé... Dus nog 1 of hooguit 2 foto's te gaan... En 't ergste is dan nog dat ik dit onderwerp al ooit eens voor een fotoraadsel gebruikt heb...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 11. Deel 4.
Hoofdstuk 11. Deel 4 : Een "commerce" om van te kotsen. Maar de zakjes liggen dan ook klaar.
Ik was zo blij even in mijn kajuit op bed te kunnen vallen maar die luxe duurde maar 10 minuten. Dan was het tijd voor de afternoon tea (en die was welkom omdat we als lunch onderweg alleen - al lopend dan nog - een paar bananen geknabbeld hadden) en van die service zijn we voor de eerste keer uitgebreid gaan genieten. Met een bord vol cake-jes, taartjes en puddingskes hebben we ons samen met de rest van de lemmingen aan dek geïnstalleerd om naar de afvaart uit Tromso te kijken. Goed ingeduffeld vanzelfsprekend. We beginnen het te leren : het senioren-cruisen.
Bye bye Tromso...
Een klein deel volgt de afvaart in open lucht...
... het leeuwendeel van de passagiers zit al knus in de lobby of café's.
Vlak na Tromso zag de natuur er even totaal anders uit. De bergen waren er lager en veel minder steil. Het was een haast lieflijke natuur vol rotsen onderbroken door zacht naar zee aflopende groene weiden waarin kleine, meestal rode, vakantiehuisjes stonden. Elke huisje heeft hier een boot. Noren houden van vissen. Vooral als ze ze in hun pan kunnen gooien. Het leek wel of we door een hobbitland gleden. Je kon je zo voorstellen dat hier kabouters of trolletjes in de miniatuurhuisjes woonden, die kuddes van mini-rendiertjes kweekten op de kleine weitjes. Allemaal aan de voet van grote, hoge bergwanden.
Eens de fjord uit kwamen we terug in de onherbergzamere delen. Kale bergen waarvoor kleine ruige eilandjes lagen. Zelfs op die brokken steen bevond zich af en toe een groepje van enkele huizen. En als je goed keek bespeurde je op zon - voor de rest bar en kaal - rotseiland, zelfs een wit kerkje! Ik mag er niet aan denken hoeveel parochianen die pastoor op zondag nog mag verwelkomen Bij ons zeggen ze twee man en een paardenkop, ik vrees dat het hier twee man en een rendierkop zal zijn. Ik zou trouwens niet eens weten hoe de mensen naar dat kerkje zouden moeten komen. Er lag wel een klein strandje dus misschien komt iedereen per boot? Alhoewel, over deze woelige zee?... Dan kan je ineens komen offeren om je te genezen van je zeeziekte en bidden voor een veilige thuisvaart.
Kijk goed naar die minuscule eilandjes in de verte...
... en zie wat daar opdoemt...
... een strandje met de dorpskerk. Zonder dorp.
Toen we s avonds naar t restaurant gingen lagen overal op de trapleuningen en andere strategische plekken kleine blauwe plastic zakjes klaar. Een discretere aanduiding dat een ruige zee te verwachten was is niet mogelijk. Ze zijn toch lekker subtiel op sommige terreinen. Waren ze dat op andere punten ook maar... Vooral in de wellness van de Samsara zou ik enige subtiliteit wel appreciëren. Het is niet leuk dat als je zoveel betaald hebt om in de luxe-afdeling van het schip te verblijven, waar je onbeperkt van de wellness gebruik kan maken, dat ze je nog elke keer op al de tekortkomingen van je lichaam wijzen en je dan proberen hun peperdure producten aan te smeren. De prijs is betaald, dus laat je klanten dan ook gewoon genieten, je moet niet proberen van álles maar dan ook álles aan boord een commerce te maken. Op de duur wil je al niet meer naar de lichaamsbehandelingen gewoon omdat je uiterlijk zo afgekraakt wordt, en je weet dat je daarna toch weer gepusht gaat worden om hun spullen te kopen. Ook Paul heeft zich ondertussen vier producten laten aansmeren. Op de duur is je weerstand blijkbaar gebroken. Aangezien je alles aan boord met je cruisekaart betaalt en er geen geld aan te pas komt vrees ik dat sommige mensen bij t ontschepen zeer nare verrassingen te wachten gaan staan als ze de rekening gepresenteerd krijgen.
Van mijn lijf moeten ze vanaf nu afblijven, mij zien ze alleen nog in de leuke dingen, de sauna, t stoombad, de solaria en aanverwanten. Aan mijn lijf geen polonaise meer. Ik weiger me nog langer te laten beledigen en me als een citroen te laten uitpersen. Ik zal in Amsterdam wel terug met mijn wallen aan wal gaan. En ik eet me er hier in mijn zalig Samsara-restaurant nog wel een kwabbetje aan weerszijden van mijn niet meer bestaande taille bij. En van mijn kwabben blijven ze in t vervolg af. Die zijn van mij en blijven van mij. Ik zal er wel mee leren leven.
Overal hangt het benodigde "gerief" moest ge zeeziek worden...
In de volgende aflevering neem ik jullie mee naar de "Shopping Mall" aan boord... Waar eigenlijk ook niet mag gefotografeerd worden...
Deel 2 : Mathurin zijn echografie is gemaakt. Nu zijn Hanuman en Phineas aan de beurt voor een onderzoek...
Hanuman : "Vernederend. Gênant. Hoe Mathurin op zo'n moment nog wil beginnen spinnen... ik snap het niet...."
Hanuman : "Ma alstublieft. Kunnen we even ernstig zijn en ons concentreren ja? 't Is nu echt niet de moment om de dokter te verleiden."
Laathi-de-mens : "OK. Goed. Dan zullen we ernstig blijven." Hanuman : "Jamaar ge moet wel verder gaan met 't onderzoek hé kiekens! Ik ga hier niet blijven de brave poes liggen wezen hoor!" Laathi-de-mens : "Maar 't is al gedaan! Uw buik is in orde. Uw blaas, uw nieren, uw prostaa-" Hanuman : "Ssst! Iedereen weet het nu al wel stillekesaan. Gij met uw grote bek altijd."
Phineas : "Niet beginnen zeveren hé dokter. De ballekes zijn er ondertussen al 12 jaar af." Laathi-de-mens : "Daar gaat het niet om jongen. Een kater bestaat uit nog wel meer dan ballekes alleen. Alhoewel."
Phineas : "Hallo? Wat bedoelt ge juist met die 'Alhoewel'?" Laathi-de-mens : "Niks schat, niks, laat maar zitten, ge zijt een brave jongen gij hebt ook nog hersentjes enzo."
Phineas : "Auw begot!!! Dat doet pijn! Ge zit met uw vingers tot in mijn longen!" Laathi-de-mens : "Nee lieverd. Die liggen hoger. Halverwege tussen uw niet-meer-bestaande-ballekes en uw hersenen. De dokter constateert nu dat ge pijn aan uw blaas hebt."
Phineas : "Pa!! Leg dat stom kodakske nu eens neer en kom mij helpen! Ze doen mij pijn. Hebt gíj trouwens uw ballekes nog? Of liggen die hier ook in de vuilbak? Of staan ze misschien naast die van Mathurin in een glazen potteke in ons ma haar kast? En is dat dan een groter potteke of is dat al een bokaal waarin ze normaal groenten stereli-"
Laathi-de-mens : "Phineas!!! Ge doet mij blozen! Over zo'n dingen spreekt ge toch niet in 't openbaar!" Phineas : "Oh maar ik dacht omdat onze pa zo hoog kan zingen dat die misschien ook-" Laathi-de-mens : "Phin!!! Zwijgen zeg ik!!!"
Phineas : "Ma, kom eens hier. We moeten eens praten. Wat is dat daar allemaal over mijn blaas? Ge moogt doen wat ge wilt, pillen, een spuit, maar géén, ik herhaal, géén dieet hé ma!" Laathi-de-mens : "Hm. Misschien. Héél efkes... Een paar weken maar... Ge gaat dan ook veel slanker worden... Echt een knappe gast... Aan een tweede jeugd beginnen enzo..." Phineas : "Pft. Zonder ballekes zeker?! Moeder waar hebt gij toch met zo'n stalen gezicht leren liegen..."
Momenteel staan Phineas en Mathurin op een dieet. Over enkele weken worden er nieuwe echografieën genomen om te zien of het blaasgruis verdwenen is. Hopelijk wel, want 2 van de 7 die op dieet staan is echt geen pretje. Voor niemand van de familie...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 11. Deel 3.
Maandag, 20 juli 2009. Costa Luminosa, Tromso.Hoofdstuk 11. Deel 3 : Het "Jonas-in-de-walvis"-gevoel.
De enige grote dieren die in Polaris leefden waren drie gebaarde zeehonden. De grootste, vetste zeehonden die ik ooit al gezien heb. Ook die beesten hun leefomgeving was schitterend van design. Een reuze ijsgrot met vensters onder water om hen te zien zwemmen en dan nog een plexiglas tunnel die dwars onder hun bad door liep. Je zag ze boven je hoofd stoeien en door het water schieten. Magnifieke taferelen.
De glazen tunnel waaruit je heerlijk surrealistische foto's kon maken...
Het lijkt wel een melkwegstelsel met sterrennevels... In dit geval de "Nevel van de Zeehondsnoet".
En de "Constellatie van de Zeehondenvoet".
In het theater kregen we op een panoramisch scherm een film te zien over Spitsbergen. De fjorden - waar we er zelf enkele van gezien hadden een paar dagen geleden - en de grote zoogdieren en vogels die er leefden. Een schitterende presentatie maar zon film kan je natuurlijk even goed thuis op dvd bekijken. Alleen mag je die dvd dan wel niet hier kopen anders ben je al snel 50 euro kwijt. We waren natuurlijk langer dan verwacht in Polaris gebleven dus moesten we weer reppen om terug naar t centrum te lopen. Met onze vuilzak langs de kade Alleen al het beeld
Alweer rennen. Met pak en zak. Het rendiervel, in de zwarte vuilzak, had ik ondertussen zo klein opgefrommeld dat het nog de grootte had van een uit de kluiten gewassen marmottenpels. Hopelijk komt dat ooit nog goed...
We snelden voorbij een mooie brouwerij...
Vingen tijdens 't crossen nog een glimp op van de kabelbaan, en de prachtige plek waar we die ochtend in de bergen gewandeld hadden.
Wuifden al spurtend nog even naar 't Arctisch Kathedraaltje...
Goed op tijd kwamen we aan onze shuttlebus en waren blij dat we konden gaan zitten. Eens aan boord bleek er een probleem. Twee passagiers bleken vermist. Tegen vertrektijd waren die mensen nog steeds niet opgedoken... Het verdwenen Nederlandse koppel werd wel 10 keer omgeroepen maar uiteindelijk is het schip moeten vertrekken zonder hen. Gelukkig gebeurde dit in deze grote stad met een vliegveld dus ze zullen wel thuis geraken. Op Spitsbergen zouden ze in een veel lastiger parket gezeten hebben.
Vanzelfsprekend bestaat er ook nog een videofilmpje van mij waarin ik rendier speel... Met geluiden. Goddank dat ik nog altijd niet weet hoe ik zo'n filmpjes op mijn blog kan zetten. Ik zal dat maar nooit leren want het behoedt me alleszins voor zeer gênante toestanden.
Op een avond vond ik her en der piepkleine plasjes. 1 dag later zat er bloed bij. Gelukkig kon ik Mathurin "betrappen". Meestal duiden kleine druppelplasjes op prostaat- of blaasproblemen, dus hop naar de dierenarts. Maar heu... zouden ál die kleine plasjes wel van Mathurin zijn? Hij is toch nog zo jong? Phineas en Hanuman zijn senioren, dus dat zijn toch eerder prostaat-verdachten?... The usual suspects om zo te zeggen... OK. Dan moeten alle verdachten maar op een rijtje gaan staan bij de dokter en wordt er alvast een echografie van Mathurin zijn blaas genomen. Met de gezondheid van de dieren wil ik geen risico's nemen. Beter iets vroeger naar de dokter dan zwaardere problemen te riskeren. Die les heb ik al lang geleden geleerd. Gelukkig zijn mijn dieren gedweeë patiënten. Vorige keer was Mathurin zo intens aan 't spinnen dat de dokter zijn longen niet kon beluisteren. Ik heb dan moeten doen alsof ik hem daar ging achterlaten om hem verschrikt te doen stoppen. Toen ik plots resoluut naar de deur stapte veranderden zijn ogen in grote bollen en stokte het spinnen... en kon de dokter eindelijk zijn stethoscoop gebruiken. Ge moet ze kennen, uw pappenheimers.
Waarom wij zo'n grote auto nodig hebben? Om met al onze katten naar de dierenarts te gaan natuurlijk!
Geef toe, 't is ineens een wachtzaal vol.
Phineas : "Amai, als dit nu een senioren-flatje moet voorstellen..." Hanuman : "Phin dit is geen moment om grappen te maken maat!" Mathurin : "Een senioren-flatje?!!! Ik wil hier uit!!! Ik ben nog een junior!"
Phineas : "Hm ja! Junior! 't Is wel door úw blaasgruis dat wij oude sassa's er nu van verdacht worden iets aan onze prostaat te hebben hè!" Hanuman : "Rustig Phineas, over zo'n delicate zaken spreekt ge toch niet op een blog. Een beetje discretie aub." "Mathurin : "Prostaat? Hoe? Ik dacht dat we hier voor blaasproblemen zaten? Wat is een prostaat? Hebt gij dat nog? Ik heb dat toch nog hoop ik?!! Ooit hebben ze er hier bij mij wel eens twee dingetjes afgedraaid maar die noemden toch anders meen ik mij te herinneren... Ge weet wel, die daar in dat glazen potje in ons ma haar kast staan. Die nog als fotoraadsel misbruikt zijn."
Een goede soldaat trekt nooit zonder zijn wapens ten oorlog. Vandaar dus dat ik mijn forensisch materiaal bij had. Een minuscuul steentje, dat ik er van verdacht blaasgruis te zijn, en een centiliter bloederige urine van Mathurin.
Phineas : "Wie eerst?" Hanuman : "Mathurin natuurlijk! Hij is de oorzaak van onze ellende!" Mathurin : "Maar wat kan ik er aan doen dat ons ma niet zeker is of al die piepkleine plasjes wel van mij zijn?... Gij staat ook allebei onder verdenking! Vergeet dat niet!"
Mathurin : "Oeps, mijn dierenartsen zijn precies echte fans. Ze willen zelfs een haarlok van mij."
Mathurin : "Zal ik hen ook ineens een handtekening geven ma?" Laathi-de-mens : "Nee schat doe maar kalm aan."
Mathurin : "Zou het storen als ik een beetje begin te spinnen ma want ik vind dat wel heel lekker zo met veel handen tegelijk geaaid worden over mijn buik?" Laathi-de-mens : "Nu mag dat jongen. Zolang 't maar weer niet eindigt als vorige keer toen ge niet wou stoppen met spinnen en de dokter niet naar uw longen kon luisteren door uw eigen lawaai." Mathurin : "Ge doet moeilijk ma. Ge zou blij moeten zijn dat ik zo'n schat van een patiënt ben. Wacht maar tot de twee ouwe sassa's aan de beurt moeten komen..."
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 11. Deel 2.
Hoofdstuk 10. Deel 2 : Een verscheurende keuze : clochard of holbewoner?
Net toen we terug wilden afdalen hulde de berg zich in een wolk en zagen we niets meer. Naarmate we met de kabelbaan zakten dook Tromso stilaan terug op uit de nevelen. Beneden regende het, dus namen we een bus naar die o zo geroemde Arctische Kathedraal Inkom bijna 6 euro! Om een kerk te bezichtigen die eigenlijk niet groter is dan een uit de kluiten gewassen parochiezaal!! Een babytje in vergelijking met de kathedraal van Antwerpen. Enfin, de vorm is inderdaad wel speciaal, ze is volledig driehoekig, ze staat daar als een enorme witte betonnen spitse tent en de achterwand bevat een groot modern glasraam. Maar als dat het grootste van de wereld moet voorstellen dan hebben ze zeker nog nooit onze kathedraal gezien. Of alle andere grote kerken van de lage landen. Je kon het bouwsel zelfs niet eens mooi noemen. Op vijf minuten waren we terug buiten want behalve het glasraam en een hypermodern orgel was er niets te zien.
Dat is dus alles. Iets kleiner dan een uit de kluiten gewassen zijkapel van onze gotische kathedralen. Voor 6 euro. Ge zou op de duur de attracties op de Sinksenfoor nog heel goedkoop gaan vinden.
Omdat we een half uur op een bus zouden moeten wachten besloten we dan toch maar de lange brug over te wandelen. Koud, wind, het werd een ijzig tochtje en allesbehalve prettig. Terug in t centrum wandelden we even rond maar het contrast tussen de oudere huizen en de hyperfunctionele nieuwbouw sprak ons niet aan. Paul sleurde al heel de voormiddag met onze lege niet-alcoholische bierblikjes uit Honnigsvag rond want hij is een groot voorstander van afvalsortering, en eindelijk kwamen we toch voorbij een supermarkt waar we ze konden inleveren en hij zich van zijn rammelende last kon ontdoen. t Was gedaan met het rinkelend rendier dat naast me liep.
De lange ijzige brug van de zijde van de Arctische kathedraal naar het andere eiland. Gevoelstemperatuur... heu... - 10°, misschien? Maar dat ziet ge aan sommige stoere mensen hun kleding natuurlijk weer niet... Op de videofilm hoort ge de tandjes echter wél klapperen.
Ondertussen was ik even naar een naburig marktje gelopen maar ze verkochten er de meest rampzalige kitsch. Ringen met doodskoppen en t-shirts van Metallica Een eindje verder stonden enkele Peruanen een zeer valse versie van Imagine te toeteren. In Noorwegen Eén kraampje verkocht echter inheemse producten. Sinds mijn kennismaking met de Lappen droomde ik van zon warm rendiervel en hier lag er eentje dat mooi licht van kleur was. Even mijn geweten doorgepluisd of zon aankoop wel te verantwoorden was maar uiteindelijk is een rendiervel wat bij ons een koevel is. Het vlees van het dier wordt opgegeten en van de huid worden schoeisel en kleding gemaakt. Toch nog niet helemaal gerustgesteld vroeg ik de vrouw van t kraampje of dit echt wel zo was, want ik heb hier ook al wolvenvellen en zeehondenvellen te koop zien liggen. Ze bekeek me met grote ogen en zei dat ze van rendieren na de slacht zo ongeveer álles gebruikten. Tot en met de botten toe. Gerustgesteld heb ik dan ook mijn lekker warme pels gekocht. 620 Noorse kronen vond ik een heel faire prijs. Temeer daar deze centen bij de Lappen zelf terecht kwamen. Ik vroeg om het vel zo klein mogelijk in te pakken en ik kreeg me daar een enorme vuilzak, zonder bindertjes, toegestopt. Ik had de huid al net zo lief om mijn schouders geslagen maar dan had ik er als een holbewoner bijgelopen. We waren dan wel van onze rammelende blikjesvoorraad af, nu liepen we daar weer als clochards met onze vuilzak over onze rug. Ik deed het ter plekke in mijn broek van t lachen.
Jaja, toch wel, we bevinden ons nog steeds in Noorwegen.
In de bibliotheek - alweer zon hypermodern gedrocht - ondernamen we de zoveelste keer een mailpoging maar ook die mislukte grandioos. Ik besloot het mailen maar op te geven en naar Polaris te trekken. Een museum over de arctische natuur. Het was maar 10 minuten wandelen maar omdat we al zo weinig tijd hadden besloten we een taxi te nemen. 81 kronen voor een rit van 3 minuten We spraken onlangs met een Fins koppel - toch ook Scandinaven - en die hadden zich ook al verwonderd over de levensduurte in Noorwegen. Ik hoop dat de mensen hier reuzesalarissen verdienen anders kan je je kop hier niet boven t ijs houden. Toch zal dat wel t geval zijn want de meeste Noren bezitten, bovenop hun eigen huis, nog een klein vakantiehuisje aan een fjord om te gaan vissen, en een hutje in de bergen voor hun ski-weekends. Al die huisjes blijven onbewaakt achter, inbraken komen hier niet voor. In dit land bestaat zo goed als geen criminaliteit. Je ziet tot wat een ver doorgedreven protectionistische economie kan leiden. Het maakt je land er in de ogen van buitenstaanders misschien niet sympathieker op maar je zorgt er wel voor dat je inwoners van een zekere welvaart genieten. Alles is hier ook piekfijn onderhouden, de straten liggen er ongewoon netjes bij, je ziet zelfs geen door graffiti verknoeide muren. Mooi, maar toch doet het een beetje steriel aan.
De inkomhal van Polaris.
Polaris bleek een klein maar zeer verzorgd - en alweer hypermodern - museum waar de enige levende wezens bestonden uit een verzameling schitterende koudwateranemonen, vissen uit de ijszeeën en enkele bakbeesten van zeehonden, maar die laatsten kregen we later pas te zien. De vissen woonden in zeer boeiende aquaria zodat je de dieren langs alle kanten kon bewonderen. Op de open bakken dreven vergrootglazen en via die eenvoudige manier kon je de arctische wezens echt in detail bestuderen. Zelfs de bodems van de aquaria waren soms van glas. Je liep eronder door en kon eindelijk eens zien hoe de buik van al die platvissen eruit ziet. Plat dus.
Wees blij dat ge aan deze foto als fotoraadsel ontsnapt zijt. Dit surrealistisch beeld is een paarse platvis langs onder gefotografeerd. Hij zit onderaan in 't midden in beeld. De grillige vormen zijn waterrimpels. Dit is dus een van de aquaria die in 't plafond ingebouwd zijn.
Linksboven en rechtsonder de drijvende vergrootglazen in een anemonenbak.
Een vreemde ervaring... van al de dieren die je in tropische zeeën aantreft, leven in deze ijzige omgeving soortgenoten!
In de volgende aflevering komen we aan de gebaarde zeehonden. Schitterende wezens...
Moeilijke klus... de eerste foto van de raadselreeks kiezen. Soms neem ik de verkeerde en wordt het onmiddellijk geraden en blijkt later dat jullie de derde of vierde foto veel moeilijker vonden en dat ik die dus best eerst had getoond. Hopelijk heb ik het deze keer goed aangepakt. Maar ik heb zo mijn twijfels. 'k Ben nu al drie maal opnieuw begonnen maar deze gaat nu toch definitief de startfoto worden :
't Is zoals altijd door iedereen gekend, dus ook voor iedereen herkenbaar... Veel succes maar nog veel meer plezier! En ge weet het : zotte reacties zijn hieronder altijd toegelaten! Alleen 't juiste antwoord niet natuurlijk.
De Lamme leidt den Blinde door Cocoon. Deel 4 - Einde.
Nog een mooie ontdekking, qua design, was een zeteltje waarvan de zitting uit een stevige schuimrubberen bal bestond. Als je de bal eruit rolde kon je de rest van de houten zetel op zijn kant zetten en werd dat plots een schrijftafel en diende de bal als stoel! Schitterend. Een Belgisch ontwerp. Maar naar mijn mening wordt het iets te duur verkocht. 1800 euro voor een tafeltje met een zitbal Aan een iets democratischere prijs zou dit produkt zeker een schitterende toekomst tegemoet gaan denk ik. Ik heb het geluk dat ik nog altijd alles naar oude Belgische franken omreken zodanig dat ik niet onmiddellijk van kleur verschiet als ik zon prijs hoor. En als ik dat dan omgerekend heb dan denk ik eerst : Dat kan niet. k Zal me wel misrekend hebben. Echtgenoot is daarentegen wél een rekenwonder en kan zijn gezichtsuitrdrukkingen ook niet zo goed onder controle houden dus die staat daar dan al direct met ogen op steeltjes. Mijn gezicht zit op dat moment nog altijd in de plooi maar dat is dan enkel en alleen dankzij t feit dat ik niet zo snel met getallen kan omgaan. Ge ziet, t is dan toch nog voor iets goed mijn eeuwige gehaspel met cijfers.
Maar geef toe : 't is wel héél knap bedacht!
Zon beurs is voor Echtgenoot meer een marteling dan een uitje. Hij heeft veel minder voorstellingsvermogen en veel meer tijd dan ik nodig om alles in zich op te nemen. Aangezien t al erg laat werd en we nog niet alles gezien hadden slingerde die stumperd maar aan mijn hand mee trachtend links en rechts nog iets te kunnen bevatten maar had hij als gewoonlijk al zijn aandacht nodig om mij te kunnen bijbenen. Hij moest dan ocharme ook nog opletten dat hij mijn hand of pols niet verkeerd vastpakte of ik kajiette van de pijn. Ja, t was echt wel De Lamme leidt den Blinde door Cocoon dat we daar aan t opvoeren waren. Hij had dan ook nog de pecht dat ik een rappe Lamme was omdat ik zoveel mogelijk in beweging wou blijven om al mijn pijnlijke onderdelen niet de kans te geven stijf te worden. En hij die zo graag lekker lang in al die zetels had willen proefdraaien Maar nee, de Lamme sleepte de Blinde genadeloos aan sneltempo voort. We moesten toch álles gezien hebben?! Vooral die onvindbare standen met geluiddichte ramen.
Een andere voor mij zeer aantrekkelijke stand betrof een alternatief voor een muurschildering. Ik droom al lang van een plafondschildering boven mijn hobbitbed maar t is duur en wat als ge gaat verhuizen? Deze man heeft de oplossing gevonden! Samen met de klant stelt hij een schilderij naar wens samen dat hij op zijn computer uitwerkt tot volle tevredenheid en dan wordt het geprint op canvas en gekleefd op de gewenste muur en plafond. Bijna zo fijn als een echt muurschilderij maar pakken haalbaarder qua prijs.
Onze houten geschilderde (heu waar is de verf gebleven?) terrasplanken zijn dringend aan vernieuwing toe en daarvoor waren we op zoek naar een nieuw materiaal en ook dat vonden we op de beurs. Gedaan met het verkwisten van dure houtsoorten. Gedaan met het eeuwige geschilder. Dit materiaal is een mengeling van recyclagehout en -plastic en t ziet er nog heel goed uit ook. Een boeiende ontdekking om terrassen en tuinmuren te maken die esthetisch ogen en heel duurzaam zijn.
De saunas, infraroodkotjes en vooral de massagezetels waren deze keer ook goed vertegenwoordigd. In die laatsten zaten de potentiële klanten netjes op rijtjes om - althans hun onderkanten - te laten kneden. Grappig zicht, al die stilzittende mensen waarvan ge toch onderdelen ziet omhoog en omlaag gaan. En dan al die serieuze gezichten! Ge ziet ze zo hard hun best doen om er zichzelf toch maar van te overtuigen dat ze met stoel en al t Nirwana gaan binnenzoeven.
Ergens in een hoek had de uitvindster van t Cocoontje een stand. Ze is in Vlaanderen vooral bekend van t TV-programma De Bedenkers waar mensen hun uitvinding mogen komen presenteren. Haar knusse TV-jas, gefabriceerd uit een enorme lap fleece-stof met een flinke grote zak erop genaaid, had de eindselectie niet gehaald. Toch is het ding in productie gegaan en werd het hier verkocht. Ik had eigenlijk vooral medelijden met die dame omdat ze daar al een week voltijds in die snoeiwarme jas puffend had moeten zitten poseren op haar zogenaamde TV-zeteltje
Kortom er viel veel leuks te beleven maar het was verboden te fotograferen (wat ik veel mensen aan hun laars zag lappen) maar ik heb dus jammer genoeg geen fotos en ik kan dus de leuke vondsten niet aan jullie laten zien. Maar aangezien veel van mijn lezers niet naar die beurs geraken (t is uiteindelijk een wandelingetje van maar liefst 8 uur geworden) ga ik hieronder enkele links zetten naar de sites waarvan ik persoonlijk vind dat ze echt knappe zaken verwezelijken. Kunt ge toch een beetje mee genieten en ideeën opdoen. En dan nog op uw eigen tempo.
En wat hebben nu vandaag geleerd? Ten eerste natuurlijk dat ik niet meer met die gevaarlijke sloefkes van de trap mag komen. Ten tweede dat er haast geen mensen zijn die geen huisdieren hebben. En dat er dus veel huishoudens niet zo perfect zullen uitzien als in de boekskes beschreven staat. En wat Echtgenoot specifiek heeft geleerd : dat de prijzen voor verbouwingen inderdaad zo hoog zijn als ik altijd beweerd heb.
En wat zijn de vooruitzichten? Het trachten te plaatsen van een bamboehouten vloer en beslist iets met siliconen doen om die krabberkes te proberen. En dan misschien een stukske van Europa gaan zien in de loop van volgende maanden. Eens naar Mulhouse om te kijken hoe ze die enorme schijven versteend hout verwerken (waarbij ik écht moet proberen te weerstaan er eentje te kopen), dan naar Honfleur om naar dat galerijtje te gaan als die geweldige surrealistische schilder waar ik al jaren verliefd op ben eens exposeert (en waar ik moet weerstaan om ), vervolgens naar de haven van Nieuwpoort of Oostende om dat nieuwe terrashout dat-geen-hout-is-en-dus-noch-onderhoud-noch-schilderbeurten-nodig-heeft te gaan keuren, een keer naar Lint waar een man mij wil in zijn atelier wil laten zien hoe hij de schitterendste muur-aquaria ineenknutselt en o ja, er was nog iets met een open haardje dat geen schoorsteen nodig had en dat werkte op bio-ethanol, maar dat fascinerende ding vond ik toch wat te gevaarlijk voor de katten. Eindelijk eens een ding waar ik niet bang voor was dat de katten het gingen vernielen maar vice versa. Dus dat ding komt niet in huis, daar hoeven we niet naar te gaan kijken. Alwéér een besparing.
