Kleine koude voetjes ik voel ze overal jou kleine koude voetjes ze laten me niet vergeten wat eens was sinds de dag dat ik van jou beviel voel ik ze in mijn hart en in mijn ziel kleine koude voetjes ze volgen me mijn leven lang.
Handen gewassen in onschuld hebben me naar huis gestuurd daar zit je dan alsof een vrachtwagen je heeft overreden overal pijn vanbinnen en vanbuiten niemand ziet hoe gewond je bent men verwacht dat je gewoon de gordijnen weer gaat wassen en dat doe je dan maar.
Het fotoalbum bleef leeg zo vreselijk leeg de witte bladzijden verblinden mijn brandende ogen geen eerste lachje, eerste tandje of eerste stapje een foto van je grafje is alles wat rest het is voorbij voorgoed voorbij.
Opstaan met een knagend gevoel van verlies en pijn omdat jij niet mocht zijn alle dagen van mijn leven zoekend naar het waarom een antwoord dat niemand mij kan geven.
Het masker was even afgegleden bij het horen van de pijn die je hebt geleden wanhopig probeer ik het weer op zijn plaats te krijgen maar voel de tranen naar boven stijgen.
Geen wiegje maar een kisje lieverd ik mis je geen warmte en bezoek maar stilte een huis vol leegte en kilte gebeden niet verhoord mijn kleine meisje vermoord.
Als ik jouw naam hoor komt hij me zo onwennig en toch ook weer zo vertrouwt voor verzamel wat je kunt van je ongeboren kind zodat je niet later alleen een naam en verbleekte herinneringen vind.
Nee , ik koester niet mijn verdriet hoor alleen de nagedachtenis aan mijn kind het kind dat ik verloor want dat is alles wat van haar over is ik heb niet eens een foto van haar die ik zo mis.
Hij woont in een groot huis aan het water en gaat vissen terwijl wij jou ons verdere leven moeten missen de weledelgestrenge heer dokter van toen ik kan hem wel wat doen.
Als aan de grond genageld stond ik daar mijn kind mijn vlees en bloed begraven..... daar? ik kon het niet geloven wat een wrede grap van daarboven belooft dat ze zou komen maar direct terug genomen.
De zon brand genadeloos op je kleine steen ik ga hier graag en toch ook weer niet graag heen ik vind jou hier niet alleen intens verdriet het is zo stil zou je me horen als ik gil? ik wil gaan graven als een kind tot ik je vind.
Grietje mijn Grietje mijn hart springt op als ik je naam maar hoor mijn kind dat ik eens verloor herinneringen gebouwd op een meer van ongehuilde tranen die zich een weg naar buiten willen banen.
Ach sterren daar hoog in die donkere hemelboog ik moet denken aan hoe ze heeft geleden wat is toch de reden dat het zo moest gaan weer een jong leven naar de maan.
